Dank voor het mooie jaar in Yenray Iedere gemeente een klein „Den Haag" Politierechter Uit Peel en Maas PULS PULS Zilveren Brigadier gehuldigd Venray in het weekend Klachten over kadavers VRIJDAG 21 AUGUSTUS 1970 No. 34 EEN EN NEGENTIGSTE JAARGANG IS GOEDKOPER DAN U DENKT PEEL EN MAAS IS GOEDKOPER DAN U DENKT GROTE!TRAATG28VEPOSTBUSmTuENLC£H2?f CN,RVOv= WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ADVERTENTIEPRIJS 13 cl. p.r mm. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL 2.15 (buitw Vaoroy 150) Terwijl Marloes Bconekamp intussen al weer wat geacclamati- seerd is terug van haar bijna een jaar durend verblijf in de Verenigde Staten, is de Amerikaanse huisgenote van deze familie, Carole Marshall, zondag j.l. weer naar huis teruggekeerd. Op de dag af is deze Amerikaanse dan een jaar de gast geweest van de familie Boonekamp. wier eigen dochter Marlces van augustus tot juni in een Amerikaans gezin vertoefde. Beide jongedames kregen die kans door het uitwisselingsprogramma van Youth For Understanding, een Amerikaanse stichting, die niet al leen zorgt dat Amerikaanse 'kinde ren over heel de wereld kunnen gaan studeren, maar op haar beurt ook zorgt dat met-Amerikanen ken nis kunnen maken met de Verenigde Staten. Dat gebeurt dan door deze jongelui onder te brengen in zgn. pleeggezinnen, waar ze ongeveer .een jaar verblijven en hun het onderwijs laten volgen, dat daar voorhanden is. CAROLE MARSHALL afkomstig uit de staat Michigan, had, toen ze de High School in haar woonplaats Warren beëindigd had, een verzoek ingediend bij deze stich ting om een jaar naar Japan,, Duits land of Zwitserland te kunnen. Het werd echter Nederland. Zo arriveer de vorig jaar augustus deze Ameri kaanse jongedame dan op de West singel bij de familie Boonekamp en ging onderwijs volgen aan 't Bosch- veldcollege, waar ze deels de lessen in de 4e klas, ideei's die van de 2e klas der HBS volgde Vraagt men ze nu, na dat jaar, naar haar bevindingen, dan krijgt men netjes, zij het soms in wat krom en afgeknauwd Nederlands, be scheid. Ze vertelt dan van de school, die toch wel een diepe indruk op haar heeft achtergelaten. Ook al omdat de manier van lesgeven hier veel anders is dan in Amerika en het les programma, mede door de talenstu dies, veel uitgebreider„En dan dat huiswerkzucht ze nu nog, omdat dat in Amerika maar spora disch gegeven wordt, doch hier ge woon bij het lesprogramma hoort. Ze erkent eerlijk, dat ze in dit jaar bijv. van de Franse taal meer opgestoken heeft, dan 'in de drie jaren dat ze in de Staiten Frans gekregen heeft. In het beiglim stonden haar mede-leer lingen wel een beetje verlegen tegen deze Amerikaanse aan te (kijken, doch dat veranderde zeer snel, toen ook zij maar een gewoon meisje bleek, dat haar uiterste best deed om Nederlands te leren en om een betere kijk te krijgen op het Neder landse volk, waarvan zij weinig meer wist, dan dat iedereen op 'klompen liep en met de vingers in de dijk het beruchte water tegen zaten te hou den HEEL ANDERS Ze heeft nu ervaren, dat klompen rariteiten beginnen te worden en dat het lage landje aan de zee de we reld meer te foiieden heeft dan dijken en water. Want in het voorbije jaar heeft de familie Boonekamp gezorgd dat Oarole verschillende itrips kon maken naar grotere plaatsen, naar de Deltawerken, naar een Rem- brandt-tentoonstelling en heeft men haar dn konltakt gebracht met ande re meisjes en families, waar ze lo geren ging, zodat ze een zo uitge breid mogelijke kennis zou krijgen van bijv. het Nederlandse familie leven, dat heel anders en, volgens Carole zelf, „veel gezelliger" is dan in Amerika WORTELENSTAMP heeft ze leren waarderen evenals trouwens alle Hollandse stamppot ten, waarvan de recepten, keurig ge noteerd, mee gaan naar huis. Ze is blij, dat ze in Venray is gekomen in plaats van in een grote stad. Niet alleen omdat ze bij de familie Boo nekamp een gezellig home gevonden heeft, maar ook omdat hier het kon- takt met andere mensen zo vlug en snel gevonden was. „Iedereen kent hier iedereen nogis de mis schien wat verbijsterende bevinding van Carole, maar er blijkt in ieder geval uit, dat ze veel kennissen heeft gemaakt en dat ze links en rechts een goede bekende is geworden Het jaar Venray heeft haar een heel andere kijk gegeven op Euro pa en speciaal op Nederland. Het heeft haar doen ervaren, dat er naast de Amerikaanse mentaliteit er nog andere zijn, deels prettiger, deels geheel verschillend. Ze heeft hier een andere huiselijkheid, een andere gezelligheid gevonden, een ander en beter kontakt met de mensen en ze heeft ervaren dat het kleine Nederland op bepaalde ter reinen ook de verwende Ameri kaan toch wel wat te bieden heeft. Zo gaat ze terug, ook een beetje als am bas sa trice van datzelfde Ne derland en vooral van Venray. Venray, dat ze werkelijk dank zegt voor het mooie jaar dat ze hier heeft doorgebracht. TERUG VAN WEGGEWEEST En zoals het voor Caroline Mar shall een openbaring was, zo was Amerika dat voor Marloes Boone kamp, die na de M.M.S. op Jerusa lem gevolgd te hebben, vorig jaar het vliegtuig in stapte om in Le Roy in de staat Michigan een jaar lang het Amerikaanse leven te „onder gaan". Een nog altijd niet geringe karwei, zelfs als je 1617 jaren bent en als het eerste pleeggezin je weliswaar een onderdak verschaft, maar je verder in dat grote en vreemde Amerika alleen laat staan. Er is gelukkig een ander pleeggezin gekomen, met 6 kinderen, en Miar- loes kon daar iets terugvinden van de Nederlandse huiselijkheid en ge zelligheid, die ze daar toch wel dik wijls en node gemist heeft De Amerikaan blijkt wel meer op zichzelf te staan als wij hier. „Ieder leeft er zijn eigen leven....", aldus Marloes, „en ze verwachten van je dat je edigen boontjes dopt, ondanks alle vriendelijkheid, die je daar on dervindt. Het familieleven zoals wij dat hier kennen, is de Amerikanen vreemd. Als je daar 's morgens om 11 uur een kopje koffie wilt hebben, dan kun je de koffiepot pikken om je een kopje in te schudden, maar niemand heeft tijd om dan eens even gezéllig te klessenzo vertélt ze. De school speelt dan ook in het le ven een veel grotere rol dan hier, omdat ze in Amerika een deel van wat hier het gezin doet, overneemt. HIGH SCHOOL Marloes Boonekamip kwam in Le Roy op e,en High School terecht, een onderwijsinstituut,, dat hoewel moeilijk vergelijkbaar ligt tussen de Nederlandse MAVO en HAVO. Ze werd daar netjes met de aparte schoolbussen naar toe gebracht en vond daar als verplichte vakken de Amerikaanse literatuur en geschie denis, alsmede de Amerikaanse staatsinrichting. Als vrijwillige vak ken koos ze „speech and drama" als mede tekenen en typen. Evenals Ca rol had ze in het begin de grootste moeilijkheden om de studies te vol gen, ook al omdat de Amerikaanse taal nog altijd iets anders is dan En gels. Maar het talenprobleem loste ziich vanzelf op, als je de hele dag niets anders hoort en leest en zo doende was ze toch vrij gauw in staat de verschillende lessen met goed gevolg te volgen. Een keurig diploma, ingebonden in een prach tige sdhoolriing met haar naam en 't wapen van de school en de kwast van de hiigh-sohool-cap zijn daarvan de getuigenissen, die ze mee naar huiiis heeft gebracht. Bijzonder goed was ze te spreken over het gemeenschapsleven op school, dat veel uitgebreider is als hier. Er wordt veel meer dan hier aan sport gedaan en mjen heeft bijv. hele schoolclubs voor football, bas ketball en softball, die onderlinge competities spelen met weeir andere scholen en die een sportprogramma brengen, dat hier tot de onmogelijk heden behoort en waar achter daar de gehele schoolbevolking staat. De klasaktiviiteiten liggen ook op een heel ander vlak dan hier. Daar wordt de methode, dat een hele klas aan bepaalde werkstukken werkt, veel meer toegepast dan hier, waar door de bandt onder de scholieren veel nauwer wordt. Dat een hele klas zich telken jare inzet om ge zamenlijk met auto's wassen en an dere klussen zo'n 7.000 dollar bijeen te brengen om op schoolreis te kun nen, is daar heel gewoon en vanzelf sprekend. En die schoolreis leverde Marloes een bezoek aan New York op van enkele dagen CAKES Over het Amerikaanse etën is Marloes op haar beurt ook best te spreken. In het huisgezin waar zij was, wist de huisvrouw enorm lek kere broden en cakes <te bakken, terwijl het vleesgebruik daar naar Nederlandse begrippen onvoorstel baar groot is. BELEVENIS Het jaar Amerika is ook voor Mar loes een openbaring geweest. Ze heeft ervaren wat de Amerikaan verstaat onder zijn slagzin „Time is money" en ze heeft in het Ameri kaanse gezin gemerkt, dat er ver van moeders pappot, toch ook bepaalde overeenkomsten zijn met het gewone doorsnee Nederlandse gezin, even goed als grote afwijkingenZe heeft een betere kijk gekregen op dat voor ons nog altijd vreemde en verre Amerika en wat meer begrip voor het doen en laten van dit mach tige land „Geen tweede jaarzo zegt ze, maar dat is geen kritiek op deze uitwisseling, maar alleen het vast stellen, dat ze na een jaar wel uitge keken is op datzelfde Amerika en daarom alweer plannen aan het ma ken is voor werk in Zwitserland. „Want ook het Frans wil ik beter leren Zo is voor beide meisjes een avon tuur ten einde. Een avontuur, waar in ze veel geleerd en veel ondervon den hebben. En waarbij ze wat meer begrip gekregen hebben voor eikaars doen en laten.Het is op die ma nier een voorrecht om nog jong te zijn In de raadszaal van Venrays ge meentehuis werd vrijdag de heer J. S. H. M. Giesberts gehuldigd in ver band met het feit dat hij 25 jaren in politiedierLst was. Burgemeester Schels was de eer ste, die zijn gelukwensen aanbood en die de zilveren brigadier ken schetste als een goed politieman, die niiet alleen het vertrouwen heeft van zijn superieuren, doch ook dat van de bevolking. En dat noemde de bur gemeester zeer belangrijk, juist nu mien in Venray een eigen korps aan het opbouwen is. In zijn dank betrok hij ook Mevr. Giesberfcs-Reim'tjes, terwijl de briga dier van hem de gebruikelijke feest- enveloppe kreeg overhandigd. Gemeentesecretaris Voret bood ge lukwensen aan namens de ambtena ren. Hij wees op het belangrijke werik, wat de heer Giesberts deed in Ysselsteyn, waar hij op zijn een tje veel opknapt en regelt. Ook de korpschef, de heer de Bruin, bleek best te spreken over deze brigadier, die in de korte tijd, dat Venray zijn eigen korps heeft, vooral bij de jeugd goed „aan te slaan" en zich kenmerkt door een kalm en rustig optreden en een gro te overredingskracht. Ook namens de politiebond St. Mi chael werden gelukwensen aangebo den, gelukwensen die vergezeld gin gen van de opwekking om beter naar de vergaderingen te komen. Wat dat met deze huldiging te doen had, be greep men wel nliet goed. Adjudant Sdhurmans bracht de beste wensen over van de districts commandant, want al zijn dan vele rijkspolitiemensen overgegaan van dit korps naar de gemeentepolitie, toch blijven de banden sterk. Brigadier Giesberts toonde ook hier een kalm en rustig man te zijn, die alle lofuitingen rustig over zich heen liet gaan. Hij vertelde eerlijk alleen bij de gemeentepolitie te zijn gegaan, omdat hij dan eindelijk is van alle verplaatsingen af was „In Rooi zal ik het wel roai'en zo besloot hij zijn dankwoord. Intussen had zich al een behoor lijk stapeltje cadeaux gevormd, want de sprekers hadden allemaal gezorgd voor een presentje. Na het officiële gedeelte kreeg iedereen nog de gelegenheid briga dier Giesberts te feliciteren. Voor Ysselsteyn was er 's avonds nog een aparte receptie, waarbij ook velen acte de presence gaven. De feestdag voor de brigadier werd ingezet met een Eucharistieviering door Pastoor Janssen in de parochiekerk van Ys selsteyn. LEVENSLOOP De heer Giesberts begon zijn po litionele loopbaan op 1 med 1945, toen hij hulpmarechaussee werd bij het korps rijkspolitie hier in Ven ray. In januari 1947 werd hij post- commandant in Middelaar. Deze funktie heeft hij niet lang vervuld, want op 1 mei 1947 was hij gedwon gen de rijkspolitiedilenst te verlaten omdat hij daarvoor was afgekeurd. Maarde keurende artsen achtten hem wel gezond genoeg voor uitzen ding naar de Nederlandse Antillen. In februari 1948 ging de heer Gies berts naar Curacao, waar hij aan vankelijk diende bij het korps mili taire politietroepen en vervolgens bij het gereorganiseerde korps burger- politie terecht kwam. In 1951 kwam hij weer in Neder land terug, waar hij geplaatst werd bij de groep Heythuijsen van de Rijkspolitie. In hetzelfde jaar ver huisde hij naar Swalmen. Hier bleef hij de Rijkspolitie trouw tot 1 april 1955. Vanaf die datum tot en met 31 december 1955 droeg hij het uniform van de bewakingsdienst van de Staatsmijnen, maar omdat hij nu eenmaal zijn hart aan de Rijkspolitie had verpand kwam hij hierbij terug op 1 januari 1956. Als wachtmeester le klas werd de heer Giesberts als postcommandant te Vlodrop (groep Maasniel) geplaatst. Op 1 oktober 1960 kwam hij weer bij de groep Swalmien en op 1 april 1965 kreeg hij het rayon Ysselsteyn van de groep Venray aangewezen. Op 1 januari 1970 trad de heer Giesberts officieel in dienst van de gemeentepolitie Venray. Met ingang van die datum werd hij tevens be vorderd tot brigadier. Terwijl men in andere plaatsen reeds thans bekend is, wie er de kandidaten zijn voor de wethouders zetels, is hiervan in Venray nog niets bekend. En toch zal er binnenska mers bij de verschillende groeperin gen wel het een en ander te doen zijn over de verdeling van de wet houderszetels. En zelfs over het feit of men 3 of 4 wethouders wil is nog niets bekend. Gewoonte was het tot dusver en ook niet meer dan een gewoonte om het college van wethouders zodanig te kiezen dat daarin een ze tel was voor de kerkdorpen, een voor het N.K.V. en een voor de ove rige groeperingen. Dit gevarieerde gezelschap placht er dan beste van te maken, min of meer in gezamen lijk overleg. Het is een systeem met een zekere logica: de raad als geheel leidt de gemeente en het college van burge meester en wethouders is een soort commissie die namens allen het werk opknapt. Het is natuurlijk ook een systeem dat wat praktische op zet een beetje het karakter heeft van een clubbestuur, waarbij de doelstel lingen in grote lijnen door ieder wor den erkend en het verder een kwes tie van zakelijk en nuchter handelen is hoeveel daarvan telkens kan wor den verwezenlijkt. POLITIEK PROGRAMMA Het merkwaardige is, dat juist nu het zelfstandig politiek handelen van onze gemeente en van alle overige gemeente meer en meer een illusie wordt, doordat de rijksoverheid met de geldbuidel verschillen in gemeen telijk beleid makkelijk kan egalise ren, her en der de overtuiging groeit dat de steden en dorpen niet langer volgens deze progmatiische opzet be stuurd moeten worden, maar echt politiek met een programma en der gelijke. In plaats van afspiegelings colleges van B. en W. zouden er pro- gramcolileges moeten komen in iedere gemeente een Den Haag in het klein. Veel succes oogsten die pogingen tot dus ver niet en dat kan weinig bevreemden: de gemeentelijke poli tiek biedt veel en veel te weinig speelruimte voor van plaats tot plaats sterk afwijkende program ma's. Wat ook maar goed is, want het zou een vreemde toestand wor den wanneer in de ene gemeente of de andere geheel andere toestanden zouden ontstaan. De ontwikkeling is trouwens pre cies in een andere richting. Het be sturen van een gemeente wordt meer en meer van een politieke taak tot een vak ménige gemeente in de Verenigde Staten bijvoorbeeld stelt een manager aan voor het stadsbe stuur: een politicus, maar een in de praktijk van het vak doorknede en opgeleide deskundige, waarbij de ge kozenen van de raad zich beperken tot kritische controleurs. Daar komt dan bij dat steden meer en meer blijken te kleine eenheden te zijn. MINDER ZELFSTANDIG De mobiliteit van de bevolking maakt dat de economische belangen 35-JARIG BESTAAN P.H.V. „DE VERDEDIGER" In café „Buitenlust" recipieerden bestuur en leden van de politiehon denvereniging „De Verdediger" ter gelegenheid van haar 35-jarig be staan. Vele leden van politiehondendres- suurclubs uit de hele streek kwamen hun opwachting maken om voorzit ter H. Dechnar en andere bestuurs leden de hand te drukken. De Ver dediger is een van de oudste politie hondenverenigingen in NoordLim- burg. Burgemeester drs. Schols. wethou der A. van Dijck en Fr. Janssen kwamen tesamen met de kabinets chef de heer A. Janssen een felici- tatiebezoek brengen, waarbij burge meester Schols zich liet voorlichten over deze tak van de hondensport. Voorzitter Dechnar nam de gele genheid te baat om burgemeester Schols te vragen naar vrijstelling van hondenbelasting voor gecertifi ceerde honden. Burgemeester Schols zegde toe dat dit bekeken zal wor den, maar dat de raad der gemeen te uiteindelijk de beslissing moet nemen. Zondag vonden in het kader van h et 35jarig bestaan op de eigen ter reinen aan de Beekweg nationale kampioenschappen plaats waar de beste politiehonden uit ons land in veelal aantrekkelijke en spectaculai re akties, streden om de hoogste eer. van veel meer dan de eigen bevol king afhangen van wat in een stad gebeurt: zeer vele werken irn een an dere gemeente dan waarin ze wonen. Alles pleit voor het vormen van gro tere bestuurlijke eenheden, maar dat houdt daarom in dat het strikt plaat selijke bestuur hoe Langer hoe min der een zelfstandig karakter krijgt en ook hoe langer hoe minder ge schikt voor zeer eigen, originele po litieke programma's. Een andere zaak is natuurlijk dat door het binnenhalen van politieke strijdpunten als programma's in de gemeenten er lekker onderling ge vochten kan worden net als in de grote politiek. Dat kan zeer aantrekkelijk zijn voor degenen die de politiek als vak beoefenen nuttig misschien ook: thuis oefenen voor Den Haag haar hoe dit het leven in de gemeen ten kan veraangenamen is minder duidelijk te zien. „En daar verdient u een salaris- je?" informeerde de politierechter bij de wat lang uitgevallen verdach te met een niet te snugger gezicht. „Nou, salarisje, 't is anders wel om U tegen te zeggen", vond de lan ge pierlala. „Goed', een salarissü dan." Maar de lange begreep dat niet. „En toch bent u daar weggegaan. Kon u meer verdienen?" „Dat dacht i'k. Met stukloon. Maar daar ben ik op stukgelopen." „Nee, u bent niet op dat loon stuk gelopen maar vanwege een diefstal. U kon uw handen niet thuishouden." „Ik kreeg te weinig uitbetaald. Ik moaslt gaan bijverdienen." „O, dus als u te weinig krijgt, dan gaat u niet harder werken, maar dan pikt u maar wat om meer te ver dienen. „Ik werkte me al kapot!" „Zozo, en omdat u vond dat u zich al kapot wer'kte, moest een ander ook maar kapot en een zwaar verlies lijden." „Nou, zo zwaar was dat verlies niet voor hem." „Geen zwaar verlies? U nam zo'n tien transistorradio's weg, en twee picik-ups, bijna zestig grammofoon platen en nog een half dozijn band opnemers. Nou. noem dat maar niet zwaar. Ik zou het niet in één keer kuninen dragten." „Hij hield nog heel wat over!" „O, dan kan. ik u ook wel tot het hemd uitkleden. Want dan mag ik redeneren: hij houdt nog een hemd over, dus ik kan al z'in andere kleren wel afpakkenKleedt u zich maar uit." „Nee, u moet het dan ook onge merkt doen!" „O, is het dan wel goed? Dus als u morgenochtend wakker wordt en al uw kleren zijn weg, op uw hemd na wat u aan hebt. dan vindt u dat allemaal best, want het is ongemerkt gebeurd!" Hij knikte, maar hij zei er bij dat het de rechter niet lukken zou om 's nachts z'n kleren weg te pakken. „Ik houd m'n kleren aan in bed, ziet u." „Uw schoenen ook?" „Ik geloof 't wel", klonk het wat onzekerder. De getuigen kwamen vertellen dat deze jongeman een heel onstabiele indruk op hen gemaakt had. Hij zwierf van de ene baan in de andere. Liet zich door het personeel van de zaak straal voor de gek houden, voerde de gekste opdrachten uit die zijn collega's maar konden verzin nen, en verzaakte het werk te doen waarvoor hij betaald zou worden. Daardoor kwam hij ver achterop bij de berekening van zijn stukloon en dat ging hij dan aanvullen door deze diefstallen. De officier vulde rekening houden met de geringe ontwikkeling van de ze gedaagde. De diefstal bleef na tuurlijk ontoelaatbaar. Maar een groot deel van de toestellen en de platen was achterhaald. Daarom vol stond hij met een eis van zeshon derd gulden boete of twee maanden. Aan z'n gezicht te zien mocht een deel ervan voorwaardelijk worden. „Wat hebt u daar op te zeggen?" vroeg de politierechter. „Zeshonderd gulden voor zestig platen? Ik heb er maar een gulden per stuk voor gebeurd. Dat kan ik er nooit voor betalen „U hebt ook nog geld gebeurd voor die transistors en die bandopnemers. En u moet het in uw portemonnee voelen dat u niet mag stelen," AUTODIEFSTAL OPGELOST De autodiefstal in de nacht van 9 op 10 augustus te Oirlo gepleegd, waar in een onafgesloten garage een personenauto van H. D. werd ont vreemd op welke auto ook nog de kontaktsleutels staken, is opgelost. De politie te Kampen ontdekte de auto en wist de bestuurder, een Duit ser, aan te houden. Deze zal worden overgebracht naar Venray, maar eerst wordt nog eens nagegaan of bedoelde Duitser niet nog meer auto diefstallen op zijn kerfstok heeft. AARDAPPELEN GESTOLEN Bij de politie werd aangifte gedaan dat van een veld aardappelen achter St. Servatüus 40 kilo aardappelen ge stolen zijn. BATTERIJEN GESTOLEN Ten nadele van de landbouwer M. v. V. te Leunen werden 4 batterijen van de schrikdraadafrastering van zijn weiland aan de Heidsepeelweg gestolen. COMBYNE IN BRAND Venrays vrijwillige brandweer werd gealarmeerd dat de in werking zijnde combyne langs de Veulense Sdhoolweg in brand stond. Eigenaar en personeel hadden de begin van brand reeds i<n de kiem gesmoord voordat de brandweer arriveerde. De schade bleef beperkt. MOTOR TEGEN STILSTAANDE VRACHTAUTO De motorrijder P. de W. uit Yssel steyn botste tegen de stilstaande vrachtauto vn R. P. uit Groningen, welke langs de Maasheseweg stil stond. De motorrijder bekwam wel verwondingen maar deze bleken ach teraf nog mee te vallen. De stil staande vrachtauto was voldoende gemarkeerd en het is onbegrijpelijk dat de motorrijder deze niet heeft opgemerkt. VOS DOOR COMBYNE GEDOOD Tijdens oogstwerkzaamheden op de Peeldijk te Ysselsteyn geraakte een vos onder een combyme van land bouwer W. De vos werd gedood en cip de voorgeschreven wijze begra ven. De politie maakte rapport op en later zal de landbouwer een pre mie van 15 gulden van de afd. Fau nabeheer van het ministerie van landbouw en visserij tegemoet kun nen zien. Bij de politie werden enkele klach ten van landbouwers gedeponeerd tegen het niet afhalen van kadavers door het destructor uit Son. Op 6 augustus j.l. deed de land bouwer P. aan de Twóstweg in de Vredepeel bij de gemeente aangifte dat een kadaver van een varken wachtende was op de destructor. Op 10 en 11 augustus j.l. deed de landbouwer S. in de Jacobspeel een zelfde aangifte. Zaterdag j.l. respectievelijk na 10, 5 en 4 dagen waren de kadavers on danks de hitte nog niet opgehaald. Ze verspreidden een niet te houden stank. Via het gemeentebestuur tracht men nu de reden te achterhalen om herhaling in de toekomst te voorko men. van 21 augustus 1920 Zwitserlood, Langstraat: sigaren, sigaretten, rook- en pruimtabak. Speelkaarten (gestempeld) - Fir ma van den Munckhof.

Peel en Maas | 1970 | | pagina 5