Dank voor het mooie jaar in Yenray
Iedere gemeente een
klein „Den Haag"
Politierechter
Uit Peel en Maas
PULS
PULS
Zilveren Brigadier
gehuldigd
Venray
in het weekend
Klachten over
kadavers
VRIJDAG 21 AUGUSTUS 1970 No. 34
EEN EN NEGENTIGSTE JAARGANG
IS
GOEDKOPER
DAN U
DENKT
PEEL EN MAAS
IS
GOEDKOPER
DAN U
DENKT
GROTE!TRAATG28VEPOSTBUSmTuENLC£H2?f CN,RVOv= WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
ADVERTENTIEPRIJS 13 cl. p.r mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL 2.15 (buitw Vaoroy 150)
Terwijl Marloes Bconekamp intussen al weer wat geacclamati-
seerd is terug van haar bijna een jaar durend verblijf in de
Verenigde Staten, is de Amerikaanse huisgenote van deze familie,
Carole Marshall, zondag j.l. weer naar huis teruggekeerd. Op de
dag af is deze Amerikaanse dan een jaar de gast geweest van de
familie Boonekamp. wier eigen dochter Marlces van augustus tot
juni in een Amerikaans gezin vertoefde.
Beide jongedames kregen die kans
door het uitwisselingsprogramma
van Youth For Understanding, een
Amerikaanse stichting, die niet al
leen zorgt dat Amerikaanse 'kinde
ren over heel de wereld kunnen
gaan studeren, maar op haar beurt
ook zorgt dat met-Amerikanen ken
nis kunnen maken met de Verenigde
Staten. Dat gebeurt dan door deze
jongelui onder te brengen in zgn.
pleeggezinnen, waar ze ongeveer .een
jaar verblijven en hun het onderwijs
laten volgen, dat daar voorhanden
is.
CAROLE MARSHALL
afkomstig uit de staat Michigan,
had, toen ze de High School in haar
woonplaats Warren beëindigd had,
een verzoek ingediend bij deze stich
ting om een jaar naar Japan,, Duits
land of Zwitserland te kunnen. Het
werd echter Nederland. Zo arriveer
de vorig jaar augustus deze Ameri
kaanse jongedame dan op de West
singel bij de familie Boonekamp en
ging onderwijs volgen aan 't Bosch-
veldcollege, waar ze deels de lessen
in de 4e klas, ideei's die van de 2e
klas der HBS volgde
Vraagt men ze nu, na dat jaar,
naar haar bevindingen, dan krijgt
men netjes, zij het soms in wat krom
en afgeknauwd Nederlands, be
scheid.
Ze vertelt dan van de school, die
toch wel een diepe indruk op haar
heeft achtergelaten. Ook al omdat
de manier van lesgeven hier veel
anders is dan in Amerika en het les
programma, mede door de talenstu
dies, veel uitgebreider„En dan
dat huiswerkzucht ze nu nog,
omdat dat in Amerika maar spora
disch gegeven wordt, doch hier ge
woon bij het lesprogramma hoort. Ze
erkent eerlijk, dat ze in dit jaar bijv.
van de Franse taal meer opgestoken
heeft, dan 'in de drie jaren dat ze in
de Staiten Frans gekregen heeft. In
het beiglim stonden haar mede-leer
lingen wel een beetje verlegen tegen
deze Amerikaanse aan te (kijken,
doch dat veranderde zeer snel, toen
ook zij maar een gewoon meisje
bleek, dat haar uiterste best deed
om Nederlands te leren en om een
betere kijk te krijgen op het Neder
landse volk, waarvan zij weinig meer
wist, dan dat iedereen op 'klompen
liep en met de vingers in de dijk het
beruchte water tegen zaten te hou
den
HEEL ANDERS
Ze heeft nu ervaren, dat klompen
rariteiten beginnen te worden en dat
het lage landje aan de zee de we
reld meer te foiieden heeft dan dijken
en water. Want in het voorbije jaar
heeft de familie Boonekamp gezorgd
dat Oarole verschillende itrips kon
maken naar grotere plaatsen, naar
de Deltawerken, naar een Rem-
brandt-tentoonstelling en heeft men
haar dn konltakt gebracht met ande
re meisjes en families, waar ze lo
geren ging, zodat ze een zo uitge
breid mogelijke kennis zou krijgen
van bijv. het Nederlandse familie
leven, dat heel anders en, volgens
Carole zelf, „veel gezelliger" is dan
in Amerika
WORTELENSTAMP
heeft ze leren waarderen evenals
trouwens alle Hollandse stamppot
ten, waarvan de recepten, keurig ge
noteerd, mee gaan naar huis. Ze is
blij, dat ze in Venray is gekomen in
plaats van in een grote stad. Niet
alleen omdat ze bij de familie Boo
nekamp een gezellig home gevonden
heeft, maar ook omdat hier het kon-
takt met andere mensen zo vlug en
snel gevonden was. „Iedereen kent
hier iedereen nogis de mis
schien wat verbijsterende bevinding
van Carole, maar er blijkt in ieder
geval uit, dat ze veel kennissen heeft
gemaakt en dat ze links en rechts
een goede bekende is geworden
Het jaar Venray heeft haar een
heel andere kijk gegeven op Euro
pa en speciaal op Nederland. Het
heeft haar doen ervaren, dat er
naast de Amerikaanse mentaliteit
er nog andere zijn, deels prettiger,
deels geheel verschillend. Ze heeft
hier een andere huiselijkheid, een
andere gezelligheid gevonden, een
ander en beter kontakt met de
mensen en ze heeft ervaren dat het
kleine Nederland op bepaalde ter
reinen ook de verwende Ameri
kaan toch wel wat te bieden heeft.
Zo gaat ze terug, ook een beetje
als am bas sa trice van datzelfde Ne
derland en vooral van Venray.
Venray, dat ze werkelijk dank zegt
voor het mooie jaar dat ze hier
heeft doorgebracht.
TERUG VAN WEGGEWEEST
En zoals het voor Caroline Mar
shall een openbaring was, zo was
Amerika dat voor Marloes Boone
kamp, die na de M.M.S. op Jerusa
lem gevolgd te hebben, vorig jaar
het vliegtuig in stapte om in Le Roy
in de staat Michigan een jaar lang
het Amerikaanse leven te „onder
gaan". Een nog altijd niet geringe
karwei, zelfs als je 1617 jaren
bent en als het eerste pleeggezin je
weliswaar een onderdak verschaft,
maar je verder in dat grote en
vreemde Amerika alleen laat staan.
Er is gelukkig een ander pleeggezin
gekomen, met 6 kinderen, en Miar-
loes kon daar iets terugvinden van
de Nederlandse huiselijkheid en ge
zelligheid, die ze daar toch wel dik
wijls en node gemist heeft
De Amerikaan blijkt wel meer op
zichzelf te staan als wij hier. „Ieder
leeft er zijn eigen leven....", aldus
Marloes, „en ze verwachten van je
dat je edigen boontjes dopt, ondanks
alle vriendelijkheid, die je daar on
dervindt. Het familieleven zoals wij
dat hier kennen, is de Amerikanen
vreemd. Als je daar 's morgens om
11 uur een kopje koffie wilt hebben,
dan kun je de koffiepot pikken om
je een kopje in te schudden, maar
niemand heeft tijd om dan eens even
gezéllig te klessenzo vertélt ze.
De school speelt dan ook in het le
ven een veel grotere rol dan hier,
omdat ze in Amerika een deel van
wat hier het gezin doet, overneemt.
HIGH SCHOOL
Marloes Boonekamip kwam in Le
Roy op e,en High School terecht, een
onderwijsinstituut,, dat hoewel
moeilijk vergelijkbaar ligt tussen
de Nederlandse MAVO en HAVO. Ze
werd daar netjes met de aparte
schoolbussen naar toe gebracht en
vond daar als verplichte vakken de
Amerikaanse literatuur en geschie
denis, alsmede de Amerikaanse
staatsinrichting. Als vrijwillige vak
ken koos ze „speech and drama" als
mede tekenen en typen. Evenals Ca
rol had ze in het begin de grootste
moeilijkheden om de studies te vol
gen, ook al omdat de Amerikaanse
taal nog altijd iets anders is dan En
gels. Maar het talenprobleem loste
ziich vanzelf op, als je de hele dag
niets anders hoort en leest en zo
doende was ze toch vrij gauw in
staat de verschillende lessen met
goed gevolg te volgen. Een keurig
diploma, ingebonden in een prach
tige sdhoolriing met haar naam en 't
wapen van de school en de kwast
van de hiigh-sohool-cap zijn daarvan
de getuigenissen, die ze mee naar
huiiis heeft gebracht.
Bijzonder goed was ze te spreken
over het gemeenschapsleven op
school, dat veel uitgebreider is als
hier. Er wordt veel meer dan hier
aan sport gedaan en mjen heeft bijv.
hele schoolclubs voor football, bas
ketball en softball, die onderlinge
competities spelen met weeir andere
scholen en die een sportprogramma
brengen, dat hier tot de onmogelijk
heden behoort en waar achter daar
de gehele schoolbevolking staat.
De klasaktiviiteiten liggen ook op
een heel ander vlak dan hier. Daar
wordt de methode, dat een hele klas
aan bepaalde werkstukken werkt,
veel meer toegepast dan hier, waar
door de bandt onder de scholieren
veel nauwer wordt. Dat een hele
klas zich telken jare inzet om ge
zamenlijk met auto's wassen en an
dere klussen zo'n 7.000 dollar bijeen
te brengen om op schoolreis te kun
nen, is daar heel gewoon en vanzelf
sprekend. En die schoolreis leverde
Marloes een bezoek aan New York
op van enkele dagen
CAKES
Over het Amerikaanse etën is
Marloes op haar beurt ook best te
spreken. In het huisgezin waar zij
was, wist de huisvrouw enorm lek
kere broden en cakes <te bakken,
terwijl het vleesgebruik daar naar
Nederlandse begrippen onvoorstel
baar groot is.
BELEVENIS
Het jaar Amerika is ook voor Mar
loes een openbaring geweest. Ze
heeft ervaren wat de Amerikaan
verstaat onder zijn slagzin „Time is
money" en ze heeft in het Ameri
kaanse gezin gemerkt, dat er ver van
moeders pappot, toch ook bepaalde
overeenkomsten zijn met het gewone
doorsnee Nederlandse gezin, even
goed als grote afwijkingenZe
heeft een betere kijk gekregen op
dat voor ons nog altijd vreemde en
verre Amerika en wat meer begrip
voor het doen en laten van dit mach
tige land
„Geen tweede jaarzo zegt ze,
maar dat is geen kritiek op deze
uitwisseling, maar alleen het vast
stellen, dat ze na een jaar wel uitge
keken is op datzelfde Amerika en
daarom alweer plannen aan het ma
ken is voor werk in Zwitserland.
„Want ook het Frans wil ik beter
leren
Zo is voor beide meisjes een avon
tuur ten einde. Een avontuur, waar
in ze veel geleerd en veel ondervon
den hebben. En waarbij ze wat meer
begrip gekregen hebben voor eikaars
doen en laten.Het is op die ma
nier een voorrecht om nog jong te
zijn
In de raadszaal van Venrays ge
meentehuis werd vrijdag de heer J.
S. H. M. Giesberts gehuldigd in ver
band met het feit dat hij 25 jaren in
politiedierLst was.
Burgemeester Schels was de eer
ste, die zijn gelukwensen aanbood
en die de zilveren brigadier ken
schetste als een goed politieman, die
niiet alleen het vertrouwen heeft van
zijn superieuren, doch ook dat van
de bevolking. En dat noemde de bur
gemeester zeer belangrijk, juist nu
mien in Venray een eigen korps aan
het opbouwen is.
In zijn dank betrok hij ook Mevr.
Giesberfcs-Reim'tjes, terwijl de briga
dier van hem de gebruikelijke feest-
enveloppe kreeg overhandigd.
Gemeentesecretaris Voret bood ge
lukwensen aan namens de ambtena
ren. Hij wees op het belangrijke
werik, wat de heer Giesberts deed in
Ysselsteyn, waar hij op zijn een
tje veel opknapt en regelt.
Ook de korpschef, de heer de
Bruin, bleek best te spreken over
deze brigadier, die in de korte tijd,
dat Venray zijn eigen korps heeft,
vooral bij de jeugd goed „aan te
slaan" en zich kenmerkt door een
kalm en rustig optreden en een gro
te overredingskracht.
Ook namens de politiebond St. Mi
chael werden gelukwensen aangebo
den, gelukwensen die vergezeld gin
gen van de opwekking om beter naar
de vergaderingen te komen. Wat dat
met deze huldiging te doen had, be
greep men wel nliet goed.
Adjudant Sdhurmans bracht de
beste wensen over van de districts
commandant, want al zijn dan vele
rijkspolitiemensen overgegaan van
dit korps naar de gemeentepolitie,
toch blijven de banden sterk.
Brigadier Giesberts toonde ook
hier een kalm en rustig man te zijn,
die alle lofuitingen rustig over zich
heen liet gaan. Hij vertelde eerlijk
alleen bij de gemeentepolitie te zijn
gegaan, omdat hij dan eindelijk is
van alle verplaatsingen af was
„In Rooi zal ik het wel roai'en
zo besloot hij zijn dankwoord.
Intussen had zich al een behoor
lijk stapeltje cadeaux gevormd, want
de sprekers hadden allemaal gezorgd
voor een presentje.
Na het officiële gedeelte kreeg
iedereen nog de gelegenheid briga
dier Giesberts te feliciteren. Voor
Ysselsteyn was er 's avonds nog een
aparte receptie, waarbij ook velen
acte de presence gaven. De feestdag
voor de brigadier werd ingezet met
een Eucharistieviering door Pastoor
Janssen in de parochiekerk van Ys
selsteyn.
LEVENSLOOP
De heer Giesberts begon zijn po
litionele loopbaan op 1 med 1945,
toen hij hulpmarechaussee werd bij
het korps rijkspolitie hier in Ven
ray. In januari 1947 werd hij post-
commandant in Middelaar. Deze
funktie heeft hij niet lang vervuld,
want op 1 mei 1947 was hij gedwon
gen de rijkspolitiedilenst te verlaten
omdat hij daarvoor was afgekeurd.
Maarde keurende artsen achtten
hem wel gezond genoeg voor uitzen
ding naar de Nederlandse Antillen.
In februari 1948 ging de heer Gies
berts naar Curacao, waar hij aan
vankelijk diende bij het korps mili
taire politietroepen en vervolgens bij
het gereorganiseerde korps burger-
politie terecht kwam.
In 1951 kwam hij weer in Neder
land terug, waar hij geplaatst werd
bij de groep Heythuijsen van de
Rijkspolitie. In hetzelfde jaar ver
huisde hij naar Swalmen. Hier bleef
hij de Rijkspolitie trouw tot 1 april
1955. Vanaf die datum tot en met 31
december 1955 droeg hij het uniform
van de bewakingsdienst van de
Staatsmijnen, maar omdat hij nu
eenmaal zijn hart aan de Rijkspolitie
had verpand kwam hij hierbij terug
op 1 januari 1956. Als wachtmeester
le klas werd de heer Giesberts als
postcommandant te Vlodrop (groep
Maasniel) geplaatst. Op 1 oktober
1960 kwam hij weer bij de groep
Swalmien en op 1 april 1965 kreeg hij
het rayon Ysselsteyn van de groep
Venray aangewezen.
Op 1 januari 1970 trad de heer
Giesberts officieel in dienst van de
gemeentepolitie Venray. Met ingang
van die datum werd hij tevens be
vorderd tot brigadier.
Terwijl men in andere plaatsen
reeds thans bekend is, wie er de
kandidaten zijn voor de wethouders
zetels, is hiervan in Venray nog niets
bekend. En toch zal er binnenska
mers bij de verschillende groeperin
gen wel het een en ander te doen
zijn over de verdeling van de wet
houderszetels. En zelfs over het feit
of men 3 of 4 wethouders wil is nog
niets bekend.
Gewoonte was het tot dusver
en ook niet meer dan een gewoonte
om het college van wethouders
zodanig te kiezen dat daarin een ze
tel was voor de kerkdorpen, een
voor het N.K.V. en een voor de ove
rige groeperingen. Dit gevarieerde
gezelschap placht er dan beste van
te maken, min of meer in gezamen
lijk overleg.
Het is een systeem met een zekere
logica: de raad als geheel leidt de
gemeente en het college van burge
meester en wethouders is een soort
commissie die namens allen het
werk opknapt. Het is natuurlijk ook
een systeem dat wat praktische op
zet een beetje het karakter heeft van
een clubbestuur, waarbij de doelstel
lingen in grote lijnen door ieder wor
den erkend en het verder een kwes
tie van zakelijk en nuchter handelen
is hoeveel daarvan telkens kan wor
den verwezenlijkt.
POLITIEK PROGRAMMA
Het merkwaardige is, dat juist nu
het zelfstandig politiek handelen van
onze gemeente en van alle overige
gemeente meer en meer een illusie
wordt, doordat de rijksoverheid met
de geldbuidel verschillen in gemeen
telijk beleid makkelijk kan egalise
ren, her en der de overtuiging groeit
dat de steden en dorpen niet langer
volgens deze progmatiische opzet be
stuurd moeten worden, maar echt
politiek met een programma en der
gelijke. In plaats van afspiegelings
colleges van B. en W. zouden er pro-
gramcolileges moeten komen in
iedere gemeente een Den Haag in
het klein.
Veel succes oogsten die pogingen
tot dus ver niet en dat kan weinig
bevreemden: de gemeentelijke poli
tiek biedt veel en veel te weinig
speelruimte voor van plaats tot
plaats sterk afwijkende program
ma's. Wat ook maar goed is, want
het zou een vreemde toestand wor
den wanneer in de ene gemeente of
de andere geheel andere toestanden
zouden ontstaan.
De ontwikkeling is trouwens pre
cies in een andere richting. Het be
sturen van een gemeente wordt meer
en meer van een politieke taak tot
een vak ménige gemeente in de
Verenigde Staten bijvoorbeeld stelt
een manager aan voor het stadsbe
stuur: een politicus, maar een in de
praktijk van het vak doorknede en
opgeleide deskundige, waarbij de ge
kozenen van de raad zich beperken
tot kritische controleurs. Daar komt
dan bij dat steden meer en meer
blijken te kleine eenheden te zijn.
MINDER ZELFSTANDIG
De mobiliteit van de bevolking
maakt dat de economische belangen
35-JARIG BESTAAN
P.H.V. „DE VERDEDIGER"
In café „Buitenlust" recipieerden
bestuur en leden van de politiehon
denvereniging „De Verdediger" ter
gelegenheid van haar 35-jarig be
staan.
Vele leden van politiehondendres-
suurclubs uit de hele streek kwamen
hun opwachting maken om voorzit
ter H. Dechnar en andere bestuurs
leden de hand te drukken. De Ver
dediger is een van de oudste politie
hondenverenigingen in NoordLim-
burg.
Burgemeester drs. Schols. wethou
der A. van Dijck en Fr. Janssen
kwamen tesamen met de kabinets
chef de heer A. Janssen een felici-
tatiebezoek brengen, waarbij burge
meester Schols zich liet voorlichten
over deze tak van de hondensport.
Voorzitter Dechnar nam de gele
genheid te baat om burgemeester
Schols te vragen naar vrijstelling
van hondenbelasting voor gecertifi
ceerde honden. Burgemeester Schols
zegde toe dat dit bekeken zal wor
den, maar dat de raad der gemeen
te uiteindelijk de beslissing moet
nemen.
Zondag vonden in het kader van
h et 35jarig bestaan op de eigen ter
reinen aan de Beekweg nationale
kampioenschappen plaats waar de
beste politiehonden uit ons land in
veelal aantrekkelijke en spectaculai
re akties, streden om de hoogste eer.
van veel meer dan de eigen bevol
king afhangen van wat in een stad
gebeurt: zeer vele werken irn een an
dere gemeente dan waarin ze wonen.
Alles pleit voor het vormen van gro
tere bestuurlijke eenheden, maar dat
houdt daarom in dat het strikt plaat
selijke bestuur hoe Langer hoe min
der een zelfstandig karakter krijgt
en ook hoe langer hoe minder ge
schikt voor zeer eigen, originele po
litieke programma's.
Een andere zaak is natuurlijk dat
door het binnenhalen van politieke
strijdpunten als programma's in de
gemeenten er lekker onderling ge
vochten kan worden net als in de
grote politiek.
Dat kan zeer aantrekkelijk zijn
voor degenen die de politiek als vak
beoefenen nuttig misschien ook:
thuis oefenen voor Den Haag
haar hoe dit het leven in de gemeen
ten kan veraangenamen is minder
duidelijk te zien.
„En daar verdient u een salaris-
je?" informeerde de politierechter
bij de wat lang uitgevallen verdach
te met een niet te snugger gezicht.
„Nou, salarisje, 't is anders wel
om U tegen te zeggen", vond de lan
ge pierlala.
„Goed', een salarissü dan." Maar de
lange begreep dat niet. „En toch
bent u daar weggegaan. Kon u meer
verdienen?"
„Dat dacht i'k. Met stukloon. Maar
daar ben ik op stukgelopen."
„Nee, u bent niet op dat loon stuk
gelopen maar vanwege een diefstal.
U kon uw handen niet thuishouden."
„Ik kreeg te weinig uitbetaald. Ik
moaslt gaan bijverdienen."
„O, dus als u te weinig krijgt, dan
gaat u niet harder werken, maar dan
pikt u maar wat om meer te ver
dienen.
„Ik werkte me al kapot!"
„Zozo, en omdat u vond dat u zich
al kapot wer'kte, moest een ander
ook maar kapot en een zwaar verlies
lijden."
„Nou, zo zwaar was dat verlies
niet voor hem."
„Geen zwaar verlies? U nam zo'n
tien transistorradio's weg, en twee
picik-ups, bijna zestig grammofoon
platen en nog een half dozijn band
opnemers. Nou. noem dat maar niet
zwaar. Ik zou het niet in één keer
kuninen dragten."
„Hij hield nog heel wat over!"
„O, dan kan. ik u ook wel tot het
hemd uitkleden. Want dan mag ik
redeneren: hij houdt nog een hemd
over, dus ik kan al z'in andere kleren
wel afpakkenKleedt u zich maar
uit."
„Nee, u moet het dan ook onge
merkt doen!"
„O, is het dan wel goed? Dus als
u morgenochtend wakker wordt en
al uw kleren zijn weg, op uw hemd
na wat u aan hebt. dan vindt u dat
allemaal best, want het is ongemerkt
gebeurd!"
Hij knikte, maar hij zei er bij dat
het de rechter niet lukken zou om
's nachts z'n kleren weg te pakken.
„Ik houd m'n kleren aan in bed, ziet
u."
„Uw schoenen ook?"
„Ik geloof 't wel", klonk het wat
onzekerder.
De getuigen kwamen vertellen dat
deze jongeman een heel onstabiele
indruk op hen gemaakt had. Hij
zwierf van de ene baan in de andere.
Liet zich door het personeel van de
zaak straal voor de gek houden,
voerde de gekste opdrachten uit die
zijn collega's maar konden verzin
nen, en verzaakte het werk te doen
waarvoor hij betaald zou worden.
Daardoor kwam hij ver achterop bij
de berekening van zijn stukloon en
dat ging hij dan aanvullen door deze
diefstallen.
De officier vulde rekening houden
met de geringe ontwikkeling van de
ze gedaagde. De diefstal bleef na
tuurlijk ontoelaatbaar. Maar een
groot deel van de toestellen en de
platen was achterhaald. Daarom vol
stond hij met een eis van zeshon
derd gulden boete of twee maanden.
Aan z'n gezicht te zien mocht een
deel ervan voorwaardelijk worden.
„Wat hebt u daar op te zeggen?"
vroeg de politierechter.
„Zeshonderd gulden voor zestig
platen? Ik heb er maar een gulden
per stuk voor gebeurd. Dat kan ik
er nooit voor betalen
„U hebt ook nog geld gebeurd voor
die transistors en die bandopnemers.
En u moet het in uw portemonnee
voelen dat u niet mag stelen,"
AUTODIEFSTAL OPGELOST
De autodiefstal in de nacht van 9
op 10 augustus te Oirlo gepleegd,
waar in een onafgesloten garage een
personenauto van H. D. werd ont
vreemd op welke auto ook nog de
kontaktsleutels staken, is opgelost.
De politie te Kampen ontdekte de
auto en wist de bestuurder, een Duit
ser, aan te houden. Deze zal worden
overgebracht naar Venray, maar
eerst wordt nog eens nagegaan of
bedoelde Duitser niet nog meer auto
diefstallen op zijn kerfstok heeft.
AARDAPPELEN GESTOLEN
Bij de politie werd aangifte gedaan
dat van een veld aardappelen achter
St. Servatüus 40 kilo aardappelen ge
stolen zijn.
BATTERIJEN GESTOLEN
Ten nadele van de landbouwer M.
v. V. te Leunen werden 4 batterijen
van de schrikdraadafrastering van
zijn weiland aan de Heidsepeelweg
gestolen.
COMBYNE IN BRAND
Venrays vrijwillige brandweer
werd gealarmeerd dat de in werking
zijnde combyne langs de Veulense
Sdhoolweg in brand stond. Eigenaar
en personeel hadden de begin van
brand reeds i<n de kiem gesmoord
voordat de brandweer arriveerde. De
schade bleef beperkt.
MOTOR TEGEN STILSTAANDE
VRACHTAUTO
De motorrijder P. de W. uit Yssel
steyn botste tegen de stilstaande
vrachtauto vn R. P. uit Groningen,
welke langs de Maasheseweg stil
stond. De motorrijder bekwam wel
verwondingen maar deze bleken ach
teraf nog mee te vallen. De stil
staande vrachtauto was voldoende
gemarkeerd en het is onbegrijpelijk
dat de motorrijder deze niet heeft
opgemerkt.
VOS DOOR COMBYNE GEDOOD
Tijdens oogstwerkzaamheden op de
Peeldijk te Ysselsteyn geraakte een
vos onder een combyme van land
bouwer W. De vos werd gedood en
cip de voorgeschreven wijze begra
ven. De politie maakte rapport op
en later zal de landbouwer een pre
mie van 15 gulden van de afd. Fau
nabeheer van het ministerie van
landbouw en visserij tegemoet kun
nen zien.
Bij de politie werden enkele klach
ten van landbouwers gedeponeerd
tegen het niet afhalen van kadavers
door het destructor uit Son.
Op 6 augustus j.l. deed de land
bouwer P. aan de Twóstweg in de
Vredepeel bij de gemeente aangifte
dat een kadaver van een varken
wachtende was op de destructor.
Op 10 en 11 augustus j.l. deed de
landbouwer S. in de Jacobspeel een
zelfde aangifte.
Zaterdag j.l. respectievelijk na 10,
5 en 4 dagen waren de kadavers on
danks de hitte nog niet opgehaald.
Ze verspreidden een niet te houden
stank.
Via het gemeentebestuur tracht
men nu de reden te achterhalen om
herhaling in de toekomst te voorko
men.
van 21 augustus 1920
Zwitserlood, Langstraat: sigaren,
sigaretten, rook- en pruimtabak.
Speelkaarten (gestempeld) - Fir
ma van den Munckhof.