DE VERKIEZINGEN
Afscheid na 22 jaren
waarom?
Marokkaanse woning
PULS
PULS
sta je daar
f zo van te kijken dat
ik klant bij de nmb ben
ga met uw tijd me
ga naar denmb!
VRIJDAG 27 MAART 1970 No. 13
EEN EN NEGENTIGSTE JAARGANG
IS
GOEDKOPER
DAN U
DENKT
PEEL EN MAAS
IS
GOEDKOPER
DAN U
DENKT
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY \A/PFKRI AD VOOR VFNRAY FN OMRTRFKEN ADVERTENTIEPRIJS 13 ct. per mm. ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652 VVCCf\DLML/ VV/Wn VtlvnMl fcilN WIVIO I
PRIJS PER KWARTAA1L f 2.25 (buiten Venroy 2.50)
'De uitslag van de Statenverkiezin
gen 1970 kan men op verschillende
manieren bekijken. Men kan zeggen,
dat we in casu de regio Venray
er aardig uitgesprongen zij n, want
we hebben twee afgevaardigden in
de statiën gekregen, t.w. de heren
Laurensse en van der Sterren. Dit is
inderdaad een serenade waard en
een receptie, zoals de heer v. d. Ster
ren in Oirlo dan zondag ook had te
„ondergaan".
Bekijken we de statenkrinjg Horst,
dan mag ook die niet klagen, want
behalve de twee genoemde Venrayse
kandidaten, heeft die er op de lijst
van de Christelijke partijen nog twee
statenledjen in gekregen, terwijl dat
college al dan niet versterkt wordt
door een statenlid van de boeren
partij en een van D'66 uit Gennep.
De overkant van de Maas, die zich
nog al eens beid aagt tekort te wor
den gedaan, is, ondanks alle ver
scheurdheid, ditmaal wel helemaal
aan zijn trekken gekomen en loopt
nu gelijk op met de westkant. We
dachten dat ze daarmee rijkelijk aan
hun trekken zijn gekomen
De mensjen, die o.i. terecht stellen,
dat het zeer belangrijk is dat juist
in de staten afgevaardigden komen
uit de regio, mogen dus niet onte
vreden zijn.
Ontevreden mogen ook niet de
plaatselijke kandidaten zijn, gezien
de ruime voorkeur, die ze blijkens
de stemming kregen. Men heeft op
die manier toch wel de uitdrukking
pogen te brengen, dat "Vlenray be
slist twee mensen in de staten wil
hebben, ondanks alle gepraat en ge
schrijf over landspolitiek, die naar
onze smaak veel te veel betrokken
werd bij deze nog altijd vrij regio
nale en provinciale verkiezingen,
met zijn eigen niet landelijke, doch
regionale en provinciale problemen.
En daarmede tobt Venray nog altijd
op verschillend terrein. Het is goed
dat 6 mannen nu waken dat ook
Noord-Limburg aan zijn trekken
komt
We dachten dat ook de KVP niet
ontevreden mag zijn. Gezien de voor
spellingen vooraf zou men de indruk
hebben kunnen krijgen dat vooral
in Limburg de „macht" van de KVP
defintief gebroken zou worden bij
deze verkiezingen. Niets is minder
waar gebleken. Een teruggang in
onze gemeente van 81.8 naar 80.2°/o
is weliswaar een teruguitgang, maar
zeker gejen afgang. Dat de Partij van
de Arbeid van 6,1 op 7,6% kwam,
volgt ongeveer de landelijke tendens,
evenals de winst van de VVD van
2,6 naar 4%. Het aantal communis
ten stijgt niet onrustbarend. Bij de
kamerverkiezignen in 1967 stemden
er 52 op de CPN, nu 52. De boeren
partij was dn Venray ook de grote
verliezer. Van 4.2 naar 1.5% is niet
bepaald hoopvol. Dat de PSP zich
handhaafde op 0.8% ligt niet aan het
aantal stemmen, dat teruguit ging.
De verdubbeling waarop D'66 ge
hoopt had is dn Venray een feit ge
worden. Van 1.9 naar 3.7% is elen
prestatie
Iets anders is het aantal mensen
dat aan de verkiezing heeft deelge
nomen. 40% der kiesgerechtigden
heeft de oproep onbeantwoord gela
ten en is niet ter stembus gegaan,
zoals dat heet. Dat betekent dat 40%
van het Venrayse kiezersvolk het
niet nodig oordeelt om via zijn of
haar stem een oordeel te geven over
de politiek, hoewel die toch nauw
met en bij hun leven van iedere
dag betrokken is.
Dat is een angstige zaak, deze
laksheid en onverschilligheid, die
eerlijk gezegd, ge/en mens verwacht
had. Zeker niet een dergelijk per
centage, dat nog ver ligt onder het
landelijk gemiddelde
Bekijkt men de opkomst-percen
tages nauwkeuriger, dan blijkt voor
al in het centrum van Venray (te)
velen verstek te hebben laten gaan.
Het percentage opgekomenen op de
kerkdorpen is veel groter dan in
Venray-kom.
Wat dat gaat beduiden bij de a.s.
gemeenteraadsverkiezingen kan
ieder voor zioh uitmaken. Maar met
twee raadszetels meer komen bij een
dergelijke lakse wijze van verkiezen,
de kaarten toch wel heel anders te
liggen, dan men misschien voor en
kele weken wel gedacht had. Of dat
goed is voor de verhoudingen in onze
gemeente wagen wij te betwijfelen.
Even zo goed als we betwijfelen of
degenen, die nu met een boog om de
stembus zijn heen gelopen, het zo
„netjes versierd" hibben. Het is zo
op het oog nog allemaal vrij goed
afgelopen, maar dat men aan extre
misten, aan vurige politieke slijpers
nu alle kansen geeft, behoeft wel
niemand meer te vertellen. Wat dat
betekent voor de landspolitiek zullen
we over een goed jaar wetien. Wat
het betekent voor onze gemeenteraad
weten we binnen enkele maanden.
Er meest een extra podium achter de microfoon gezet worden, toen
Zuster Dotothée haar dankwoord ging spreken, voor een feest
avond, die de schoolgemeenschap van Jerusalem haar vrijdag
avond had aangeboden en voor de plechtige zitting op zaterdag
ochtend. Een zitting, waarin vele sprekers de loftrompet gestoken
hadden van deze kleine zuster, die 22 jaren rectrixschap ging af
sluiten. „Ik heb dit feestelijk uitzwaaien niet verdiend al
dus de scheidende rectrix, die dan echter nog eens de gordijnen
van Venrays schouwburg open zag gaan en lest best nog een klin
kende serenade te aanhoren kreeg van Venrays Kon. Harmonie.
„Beton uit Venray" heeft meer
arbeidskrachten nodig, dan de regio
Venray thans kan „leveren". Dat is
dan ook de reden geweest waarom
Nellissen Betonindustrie Marokanen
heeft aangetrokken, die in elen spe
ciaal voor hen ingericht huis aan de
Laagheidseweg zijn ondergebracht.
De directeur van dit bedrijf, de
heer L. Neiissen, heeft met een kor
te plechtigheid onlangs dit nieuwe
home voor deze mensen geopend. In
zijn welkomstwoord vertelde hij dat
in het zich industrialiserende Ven
ray gastarbeiders een grote rol spe
len en nog zullen gaan spelen. Zo
heeft de N.V. Neiissen Betonindustrie
aan dit speciale onderdak nog niet
genoeg, maar zal men ook op de
Langstraat een woning voor deze
mensen inrichten.
Het huis op de Laagheidseweg be
zit een drietal leuk ingerichte zit
kamers, een grote keuken, met eigen
kookgelegenheid, douches en w.c.'s,
terwijl de bovenverdieping is omge
bouwd tot slaapzaal, met een twee
tal aparte slaapgelegenheden voor
gasten of zieken. Veertien Maroka
nen vinden hier een onderdak.
Bij deze opening was ook de per
soneelsvereniging aanweaig, die bij
monde van hun voorzitter vertelde,
dat men ernstige pogignen zal doen
ook deze gastarbeiders bij hun werk
te betrekken. Hij bood namens die
vereniging enkele spelen aan voor
in de avonduren.
In elen gesprek vertelde de perso-
neeilchef van dit bedrijf, dat men
geen enikel poging gedaan had tot
werving van deze Marokanen. „Het
schijnt dat als ze ergens een goede
plaats ontdekt hebben, dat ze familie
en kennissen waarschuwenWe
hebben tenminste aanbiedingen ge
noeg. De meesten van h|en waren in
Frankrijk werkzaam, doch vinden
hier verdiensten en werkklimaat
beter", aldus de heer Sterrenjberg.
Een waardig besluit va-n een af
scheid, waarin niet alleen de ver
diensten van Zuster Dorothée ge
schilderd werden, maar dat ook de
fijne sfeer van het vormingswerk
van Jerusalem liet proeven bij de
vele aanwezigen. Aanwezigen, waar
onder behalve het school- en ouder
bestuur, natuurlijk alle doo'enten, de
generaal-ioverste der Ursulinen met
de generaal assistente, de inspecteurs
van het middelbaar en lager onder
wijs, vele directeuren en hoofden
van scholen, oud-leerlingen en leer
lingen van Jerusalem.
Na een welkom van de conrectrix
Zr. Philomene aan de aanwezigen,
warten het de leerlingen van de ba
sis-klassen, die haar als eersten toe
zongen onder leiding van de heer
Berben, daarbij zelf musicerend en
dansend.
EINDELIJK VRIJ
Zr. Angelica belichtte namens het
schoolbestuur hoe in de voorbije 22
jaren niet alleen het Gymnasium en
de M.M.S. zijn uitgegroeid en nu de
schoolgemeenschap Jerusalem zijn
gaan vormen, doch ook hoe de schei
dende rectrix iets eigens meegege
ven heeft aan de school. Na de na
druk er op gelegd te hebben, hoe zij
de taak van het schoolbestuur enorm
verlicht heeft, sprak zij de waarde
ring hierover uit, niet alleen van dit
schoolbestuur, doch ook van de con
gregatie, die nog veel van Zuster
Dorothée verwacht, nu zij eindelijk
vrij is van alle zorgen rond de
school. Een filmcamera met toebe
horen was het afscheidscadeau voor
de scheidende.
HOOG BESCHAVINGSPEIL
De Inspecteur van het middelbaar
onderwijs Drs. M. Borgtrop bleek
zuster Dorothée goed te kennen.
Evenals zij doceerde hij eens biolo
gie, evenals zij bad hij de leiding ge
had van een school en had haar le
ren keninen in de katholieke recto
ren-vereniging, van welke kennis
making hij nog aardige herinenrin-
gen wist op te halen.
Sinds hij in 1968 de inspectie voer
de, ook over Jerusalem en daar zelfs
eindexamens mee had afgenomen,
had hij de scheidende zuster leren
kennen als een bekwaam schoolleid-
ster, die haar grote verantwoorde
lijkheid 'kende en die veel gedaan
heeft voor de ontwikkeling van de
persoonlijkheid van de leerlingen.
Dat Jerusalem bekend staat om zijn
hoog beschavingspeil, noemde hij een
van haar grootste verdiensten. Hij
prees haar om haar moederlijke zorg
en kon haar eerlijk gezegd, geen on
gelijk geven, dat zij het temmen van
de mammoet overliet aan nieuwe en
jongere krachten. Het intensieve
kontakt, aldus deze inspecteur, dat
bij deze nieuwe onderwijsvormen
moet komen tussen ouders en leer
lingen is in Jerusalem geen onbe
kend iets, dank zij het voorbereidend
werk van deze rectrix.
EIGEN SFEER
Dankbaar toonde burgemeester drs.
Schols zich dat zij Jerusalem had
open gesteld voor de streek en daar
door haar aandeel gegeven had aan
de ontwikkeling van veel, wat gees
telijk nog braak lag. Het snel ont
wikkelde Venray heeft juist behoef
te aan dit soort vorming, waarbij
Jerusalem nog altijd door zijn eigen
sfeer een eigen inbreng heeft, aldus
drs. Schols, die verklaarde er wel
moeite mee te zullen hebben dat Zr.
Dorothee geen rectrix meer zal zijn.
Zij was zo vergroeid met de school,
dat men haar als het ware vereen-
zelfdigde met Jerusalem. Hij wenste
haar nog een prettige tijd toe, nu ze
opgehouden was met roofbouw op
zichzelf te plegen
GEVOEL VOOR STIJL EN DECOR
Drs. Bloemen roemde in haar als
rectrix, dat zij steeds open stond
voor het docentenkorps, waarin ze
ieder het zijne gaf en ze een sfeer
van vertrouwen en gezelligheid
bracht en doorgaf het gevoel voor
stijl en decor, dat haar zo kenmerkt.
Een cassette-bandrecorder was hét
afscheidscadeau van de docenten, die
blij waren met haar leiding nu een
versnelde groei van het leerlingen
aantal en de nieuwe mogelijkheden
en moeilijkheden van de mammoet
wet de taak van een schoolleider
allesbehalve eenvoudig maakte.
SPIL VAN JERUSALEM
noemde de voorzitter van de leer-
lingenraad, mej. Marion Remmen,
Zuster Dorothée, die als een moeder
in haar gezin voor iedereen begrip,
belangstelling en medeleven wiist op
te brengen. Zij bood namens de leer
lingen een grote foto aan van alle
leerlingen van Jerusalem.
DAG ZUSTER DOROTHEE
zongen de meisjes haar dan van het
toneel toe, op de wijze van verschil
lende protestsongs e.a. En men maak
te van „Door" „Rood", maar het
bleek allemaal best mee te vallen
en het zal haar opvolger, de heer W.
Schellens, duidelijk geworden zijn,
dat het een hele karwei wordt een
dergelijke geliefde zuster (allemaal
netjes een bloem en. een kusje voor
haarop te volgen.
KINDEREN
Dr. P. Güssen had, als rector van
het Bosohveldcollege, klennelijk met
wat jaloezie de metier, dit afscheid
zijn gang zien gaanHij ging die
per in op het „vak" van schoollei
der, dat de hele dag voor onver
wachte dingen zorgt en zo een op
windend en gevarieerd leven geeft.
Hij had ervaren hoeveel zorg, be
langstelling en liefde de scheidende
zuster had voor haar kinderen. En
dat men de leerlingen kinderen kon
noemen, toonde hem inziens meer
dan genoeg van de sfeer van deze
school. Hij prees daarnaast in haar
de behoefte aan samenwerking.
Het was deze samenwerking en
het frequent persoonlijk kontakt,
dat weer aanleiding was, dat alle
soorten onderwijs in Venray een
groei naar elkaar toe kennen.
Hiervoor was hij haar bijzonder
dankbaar en hij vertrouwde dat zij
in de toekomst getuige zou mogen
zijn dat het nu nog tere plantje tot
volle, rijkdom en groei zou mogen
komen.
WAT ZIJ AANRAAKT
Zr. Gregoria, rectrix van Mater
Dei in Nijmegen, kwam haar uit
zwaaien in een zeer persoonlijk
woord namens alle rectrices van de
Ursulasoholen. Zij bleek bij de bij
eenkomsten een grote inbreng te
hebben en haar liefde voor de
schoolgemeenschap, die is, leerlin
gen en docenten was spreekwoorde
lijk geworden. Op haar was van toe
passing, aldus deze rectrix, de latijn-
se spreuk, dat al wat zij aanraakt,
versierd wordtMet een geschenk
onder envelop en de wens, dat zij
trouw in de opdracht aan God haar
verdere leven nuttig zou weten ma
ken, besloot deze collega.
BLOEMENKWEKERIJ
„Was vroeger alleen de taak van
de ouders de scholen te bevolken,
waarop dan de congregaties wel voor
de opvoeding zouden zorgen, nu
worden gelukkig de ouders ook be
trokken bij de school zelf", aldus
konstateerde Drs. Kroft als voorzit
ter van het oudercomité. De biolo
gie, die al wat leeft, ziet groeien en
zich ontwikkelen, heeft als rectrix,
dat vele generaties van jonge meis
jes zien doen, die gevormd werden
en uitgroeiden tot jonge dames. Het
is alsof zij werkt in een bloemen-
kwekerij met telkens andere bloe
men, aldus deze spreker, die ook
weer de nadruk legde op die speci
fieke stijl van Jerusalem, die zich
o.m. uitte in het beschaafd gedrag
en het gedrag t.o.v. de evenmens.
Een fiets, waarop zij haar tochten
door de vrije natuur nu volop kan
genieten was niet ejen groot bloem-
boeket de dank van de ouders
De dank van de oud-leerlingen
was een revuetje, waarin het oude
Jerusalem en bet nieuwe Jerusalem
op leuke wijze en met vele bekende
liedjes nog eens op de planken weid
gebracht en waarin vooral Zuster
Dorothée's rol in diie ontwikkeling
duidelijk naar- voren kwam.
SPEL VAN LICHT EN SCHADUW
zo noemde de rectrix in haar dank
woord haar voorbije werk van 22 ja
ren. Een spel, waarin men veel moet
zoeken en zo nu en dan wat vindt.
Zij vond en vindt het nog steeds een
voorrecht te mogen werken in het
onderwijs van jonge mensen en zo
mee te werkèn aan een evolutie,
waarvan de voltooiing uiteindelijk
God is.
Zij wees op de vele veranderingen-
die optreden in een wereld, die
steeds meer in beweging komt. Daar
in kan een school niet onbewogen
blij Men. Integendeel speelt zij haar
rol als die van een schip, dat de rus
tige haven verlaten heeft en nu in
de branding terecht is gekomen, van
waaruit ze vaart naar nieuwe be
stemmingenDe bestemming:
jonge mensen te vormen in kritische
zin, met een christelijke levensvisie,
die gelukkig zijn te leven in hun
tijd. Zij bracht dank voor de vele on
verdiende lof, want ze had slechts
gedaan, waarvoor ze geroepen was
en wenste de nieuwe rector het in
zicht, de inspiratie en de kreativiteit
toe een nieuwe lente in te luiden op
het oude Jerusalem.
Het was de Kon. Harmonie, die
voor een muzikaal slot zorgde, dat
klonk als een klok, waarbij de heer
Laurensse namens de Venrayse ge
meenschap zuster Dorothée 'dank
bracht voor wat zij niet alleen voor
Venray, maar ook voor de regio en
zelfs op nationaal gebied gepresteerd
had.
RECEPTIES
Dan begon in de foyer een zeer
druk bezochte receptie, die later op
de dag op Jerusalem werd voortge
zet en waarbij Zuster Dorothée hon
derden handen kreeg te drukkjen.
Het afscheid was vrijdagavond be
gonnen met een eucharistieviering
in de Vredeskerk voor de hele
schoolgemeenschap, waarbij o-l.v.
Rob Berben de Runderen van de
Aarde-mis gezongen werd.
In een harlekinade, geschreven
door de heer -van Helmond, met de
weidse titel de Muur, nam dan de
schoolgemeenschap in de schouw
burg afscheid.
Definitief werd Zuster Dorothée
uitgezwaaid door de hele school
jeugd toen zij maandagmorgen ver
trok voor een vakantie. Langs de
hele Eindstraat stond Jerusalem's
schooljeugd opgesteld om de ver
trekkende rectrix een afscheid toe te
zwaaien
Er Is een NMB kantoor
bij u in de buurt:
Venray: Poststraat 9.
leder mens heeft toch met geld te maken? Veel
of weinig, dat doet aan het feit niks af. Neem nou
maar als je je keukentje wilt vernieuwen. Dan
schiet je spaargeld toch wel eens tekort? Geen
ramp, je stapt gewoon bij de
bank binnen. Ga je een
dagje naar Brussel? Je haalt
je francjes bij de bank. Heb
je een paar tientjes over? Dan
zorgt de bank er wel voor dat je
er aan verdient ook! Een bank
gaat toch ook met z'n tijd mee.
Heus, met de NMB kan ik net zo
goed overweg als met m'n huis
houden. En dat zegt wel wat, al
zeg ik het zelf
nederlandsche
middenstandsbank
de bank waar óók u zich
thuis voelt!