DE VERKIEZINGEN Afscheid na 22 jaren waarom? Marokkaanse woning PULS PULS sta je daar f zo van te kijken dat ik klant bij de nmb ben ga met uw tijd me ga naar denmb! VRIJDAG 27 MAART 1970 No. 13 EEN EN NEGENTIGSTE JAARGANG IS GOEDKOPER DAN U DENKT PEEL EN MAAS IS GOEDKOPER DAN U DENKT DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY \A/PFKRI AD VOOR VFNRAY FN OMRTRFKEN ADVERTENTIEPRIJS 13 ct. per mm. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652 VVCCf\DLML/ VV/Wn VtlvnMl fcilN WIVIO I PRIJS PER KWARTAA1L f 2.25 (buiten Venroy 2.50) 'De uitslag van de Statenverkiezin gen 1970 kan men op verschillende manieren bekijken. Men kan zeggen, dat we in casu de regio Venray er aardig uitgesprongen zij n, want we hebben twee afgevaardigden in de statiën gekregen, t.w. de heren Laurensse en van der Sterren. Dit is inderdaad een serenade waard en een receptie, zoals de heer v. d. Ster ren in Oirlo dan zondag ook had te „ondergaan". Bekijken we de statenkrinjg Horst, dan mag ook die niet klagen, want behalve de twee genoemde Venrayse kandidaten, heeft die er op de lijst van de Christelijke partijen nog twee statenledjen in gekregen, terwijl dat college al dan niet versterkt wordt door een statenlid van de boeren partij en een van D'66 uit Gennep. De overkant van de Maas, die zich nog al eens beid aagt tekort te wor den gedaan, is, ondanks alle ver scheurdheid, ditmaal wel helemaal aan zijn trekken gekomen en loopt nu gelijk op met de westkant. We dachten dat ze daarmee rijkelijk aan hun trekken zijn gekomen De mensjen, die o.i. terecht stellen, dat het zeer belangrijk is dat juist in de staten afgevaardigden komen uit de regio, mogen dus niet onte vreden zijn. Ontevreden mogen ook niet de plaatselijke kandidaten zijn, gezien de ruime voorkeur, die ze blijkens de stemming kregen. Men heeft op die manier toch wel de uitdrukking pogen te brengen, dat "Vlenray be slist twee mensen in de staten wil hebben, ondanks alle gepraat en ge schrijf over landspolitiek, die naar onze smaak veel te veel betrokken werd bij deze nog altijd vrij regio nale en provinciale verkiezingen, met zijn eigen niet landelijke, doch regionale en provinciale problemen. En daarmede tobt Venray nog altijd op verschillend terrein. Het is goed dat 6 mannen nu waken dat ook Noord-Limburg aan zijn trekken komt We dachten dat ook de KVP niet ontevreden mag zijn. Gezien de voor spellingen vooraf zou men de indruk hebben kunnen krijgen dat vooral in Limburg de „macht" van de KVP defintief gebroken zou worden bij deze verkiezingen. Niets is minder waar gebleken. Een teruggang in onze gemeente van 81.8 naar 80.2°/o is weliswaar een teruguitgang, maar zeker gejen afgang. Dat de Partij van de Arbeid van 6,1 op 7,6% kwam, volgt ongeveer de landelijke tendens, evenals de winst van de VVD van 2,6 naar 4%. Het aantal communis ten stijgt niet onrustbarend. Bij de kamerverkiezignen in 1967 stemden er 52 op de CPN, nu 52. De boeren partij was dn Venray ook de grote verliezer. Van 4.2 naar 1.5% is niet bepaald hoopvol. Dat de PSP zich handhaafde op 0.8% ligt niet aan het aantal stemmen, dat teruguit ging. De verdubbeling waarop D'66 ge hoopt had is dn Venray een feit ge worden. Van 1.9 naar 3.7% is elen prestatie Iets anders is het aantal mensen dat aan de verkiezing heeft deelge nomen. 40% der kiesgerechtigden heeft de oproep onbeantwoord gela ten en is niet ter stembus gegaan, zoals dat heet. Dat betekent dat 40% van het Venrayse kiezersvolk het niet nodig oordeelt om via zijn of haar stem een oordeel te geven over de politiek, hoewel die toch nauw met en bij hun leven van iedere dag betrokken is. Dat is een angstige zaak, deze laksheid en onverschilligheid, die eerlijk gezegd, ge/en mens verwacht had. Zeker niet een dergelijk per centage, dat nog ver ligt onder het landelijk gemiddelde Bekijkt men de opkomst-percen tages nauwkeuriger, dan blijkt voor al in het centrum van Venray (te) velen verstek te hebben laten gaan. Het percentage opgekomenen op de kerkdorpen is veel groter dan in Venray-kom. Wat dat gaat beduiden bij de a.s. gemeenteraadsverkiezingen kan ieder voor zioh uitmaken. Maar met twee raadszetels meer komen bij een dergelijke lakse wijze van verkiezen, de kaarten toch wel heel anders te liggen, dan men misschien voor en kele weken wel gedacht had. Of dat goed is voor de verhoudingen in onze gemeente wagen wij te betwijfelen. Even zo goed als we betwijfelen of degenen, die nu met een boog om de stembus zijn heen gelopen, het zo „netjes versierd" hibben. Het is zo op het oog nog allemaal vrij goed afgelopen, maar dat men aan extre misten, aan vurige politieke slijpers nu alle kansen geeft, behoeft wel niemand meer te vertellen. Wat dat betekent voor de landspolitiek zullen we over een goed jaar wetien. Wat het betekent voor onze gemeenteraad weten we binnen enkele maanden. Er meest een extra podium achter de microfoon gezet worden, toen Zuster Dotothée haar dankwoord ging spreken, voor een feest avond, die de schoolgemeenschap van Jerusalem haar vrijdag avond had aangeboden en voor de plechtige zitting op zaterdag ochtend. Een zitting, waarin vele sprekers de loftrompet gestoken hadden van deze kleine zuster, die 22 jaren rectrixschap ging af sluiten. „Ik heb dit feestelijk uitzwaaien niet verdiend al dus de scheidende rectrix, die dan echter nog eens de gordijnen van Venrays schouwburg open zag gaan en lest best nog een klin kende serenade te aanhoren kreeg van Venrays Kon. Harmonie. „Beton uit Venray" heeft meer arbeidskrachten nodig, dan de regio Venray thans kan „leveren". Dat is dan ook de reden geweest waarom Nellissen Betonindustrie Marokanen heeft aangetrokken, die in elen spe ciaal voor hen ingericht huis aan de Laagheidseweg zijn ondergebracht. De directeur van dit bedrijf, de heer L. Neiissen, heeft met een kor te plechtigheid onlangs dit nieuwe home voor deze mensen geopend. In zijn welkomstwoord vertelde hij dat in het zich industrialiserende Ven ray gastarbeiders een grote rol spe len en nog zullen gaan spelen. Zo heeft de N.V. Neiissen Betonindustrie aan dit speciale onderdak nog niet genoeg, maar zal men ook op de Langstraat een woning voor deze mensen inrichten. Het huis op de Laagheidseweg be zit een drietal leuk ingerichte zit kamers, een grote keuken, met eigen kookgelegenheid, douches en w.c.'s, terwijl de bovenverdieping is omge bouwd tot slaapzaal, met een twee tal aparte slaapgelegenheden voor gasten of zieken. Veertien Maroka nen vinden hier een onderdak. Bij deze opening was ook de per soneelsvereniging aanweaig, die bij monde van hun voorzitter vertelde, dat men ernstige pogignen zal doen ook deze gastarbeiders bij hun werk te betrekken. Hij bood namens die vereniging enkele spelen aan voor in de avonduren. In elen gesprek vertelde de perso- neeilchef van dit bedrijf, dat men geen enikel poging gedaan had tot werving van deze Marokanen. „Het schijnt dat als ze ergens een goede plaats ontdekt hebben, dat ze familie en kennissen waarschuwenWe hebben tenminste aanbiedingen ge noeg. De meesten van h|en waren in Frankrijk werkzaam, doch vinden hier verdiensten en werkklimaat beter", aldus de heer Sterrenjberg. Een waardig besluit va-n een af scheid, waarin niet alleen de ver diensten van Zuster Dorothée ge schilderd werden, maar dat ook de fijne sfeer van het vormingswerk van Jerusalem liet proeven bij de vele aanwezigen. Aanwezigen, waar onder behalve het school- en ouder bestuur, natuurlijk alle doo'enten, de generaal-ioverste der Ursulinen met de generaal assistente, de inspecteurs van het middelbaar en lager onder wijs, vele directeuren en hoofden van scholen, oud-leerlingen en leer lingen van Jerusalem. Na een welkom van de conrectrix Zr. Philomene aan de aanwezigen, warten het de leerlingen van de ba sis-klassen, die haar als eersten toe zongen onder leiding van de heer Berben, daarbij zelf musicerend en dansend. EINDELIJK VRIJ Zr. Angelica belichtte namens het schoolbestuur hoe in de voorbije 22 jaren niet alleen het Gymnasium en de M.M.S. zijn uitgegroeid en nu de schoolgemeenschap Jerusalem zijn gaan vormen, doch ook hoe de schei dende rectrix iets eigens meegege ven heeft aan de school. Na de na druk er op gelegd te hebben, hoe zij de taak van het schoolbestuur enorm verlicht heeft, sprak zij de waarde ring hierover uit, niet alleen van dit schoolbestuur, doch ook van de con gregatie, die nog veel van Zuster Dorothée verwacht, nu zij eindelijk vrij is van alle zorgen rond de school. Een filmcamera met toebe horen was het afscheidscadeau voor de scheidende. HOOG BESCHAVINGSPEIL De Inspecteur van het middelbaar onderwijs Drs. M. Borgtrop bleek zuster Dorothée goed te kennen. Evenals zij doceerde hij eens biolo gie, evenals zij bad hij de leiding ge had van een school en had haar le ren keninen in de katholieke recto ren-vereniging, van welke kennis making hij nog aardige herinenrin- gen wist op te halen. Sinds hij in 1968 de inspectie voer de, ook over Jerusalem en daar zelfs eindexamens mee had afgenomen, had hij de scheidende zuster leren kennen als een bekwaam schoolleid- ster, die haar grote verantwoorde lijkheid 'kende en die veel gedaan heeft voor de ontwikkeling van de persoonlijkheid van de leerlingen. Dat Jerusalem bekend staat om zijn hoog beschavingspeil, noemde hij een van haar grootste verdiensten. Hij prees haar om haar moederlijke zorg en kon haar eerlijk gezegd, geen on gelijk geven, dat zij het temmen van de mammoet overliet aan nieuwe en jongere krachten. Het intensieve kontakt, aldus deze inspecteur, dat bij deze nieuwe onderwijsvormen moet komen tussen ouders en leer lingen is in Jerusalem geen onbe kend iets, dank zij het voorbereidend werk van deze rectrix. EIGEN SFEER Dankbaar toonde burgemeester drs. Schols zich dat zij Jerusalem had open gesteld voor de streek en daar door haar aandeel gegeven had aan de ontwikkeling van veel, wat gees telijk nog braak lag. Het snel ont wikkelde Venray heeft juist behoef te aan dit soort vorming, waarbij Jerusalem nog altijd door zijn eigen sfeer een eigen inbreng heeft, aldus drs. Schols, die verklaarde er wel moeite mee te zullen hebben dat Zr. Dorothee geen rectrix meer zal zijn. Zij was zo vergroeid met de school, dat men haar als het ware vereen- zelfdigde met Jerusalem. Hij wenste haar nog een prettige tijd toe, nu ze opgehouden was met roofbouw op zichzelf te plegen GEVOEL VOOR STIJL EN DECOR Drs. Bloemen roemde in haar als rectrix, dat zij steeds open stond voor het docentenkorps, waarin ze ieder het zijne gaf en ze een sfeer van vertrouwen en gezelligheid bracht en doorgaf het gevoel voor stijl en decor, dat haar zo kenmerkt. Een cassette-bandrecorder was hét afscheidscadeau van de docenten, die blij waren met haar leiding nu een versnelde groei van het leerlingen aantal en de nieuwe mogelijkheden en moeilijkheden van de mammoet wet de taak van een schoolleider allesbehalve eenvoudig maakte. SPIL VAN JERUSALEM noemde de voorzitter van de leer- lingenraad, mej. Marion Remmen, Zuster Dorothée, die als een moeder in haar gezin voor iedereen begrip, belangstelling en medeleven wiist op te brengen. Zij bood namens de leer lingen een grote foto aan van alle leerlingen van Jerusalem. DAG ZUSTER DOROTHEE zongen de meisjes haar dan van het toneel toe, op de wijze van verschil lende protestsongs e.a. En men maak te van „Door" „Rood", maar het bleek allemaal best mee te vallen en het zal haar opvolger, de heer W. Schellens, duidelijk geworden zijn, dat het een hele karwei wordt een dergelijke geliefde zuster (allemaal netjes een bloem en. een kusje voor haarop te volgen. KINDEREN Dr. P. Güssen had, als rector van het Bosohveldcollege, klennelijk met wat jaloezie de metier, dit afscheid zijn gang zien gaanHij ging die per in op het „vak" van schoollei der, dat de hele dag voor onver wachte dingen zorgt en zo een op windend en gevarieerd leven geeft. Hij had ervaren hoeveel zorg, be langstelling en liefde de scheidende zuster had voor haar kinderen. En dat men de leerlingen kinderen kon noemen, toonde hem inziens meer dan genoeg van de sfeer van deze school. Hij prees daarnaast in haar de behoefte aan samenwerking. Het was deze samenwerking en het frequent persoonlijk kontakt, dat weer aanleiding was, dat alle soorten onderwijs in Venray een groei naar elkaar toe kennen. Hiervoor was hij haar bijzonder dankbaar en hij vertrouwde dat zij in de toekomst getuige zou mogen zijn dat het nu nog tere plantje tot volle, rijkdom en groei zou mogen komen. WAT ZIJ AANRAAKT Zr. Gregoria, rectrix van Mater Dei in Nijmegen, kwam haar uit zwaaien in een zeer persoonlijk woord namens alle rectrices van de Ursulasoholen. Zij bleek bij de bij eenkomsten een grote inbreng te hebben en haar liefde voor de schoolgemeenschap, die is, leerlin gen en docenten was spreekwoorde lijk geworden. Op haar was van toe passing, aldus deze rectrix, de latijn- se spreuk, dat al wat zij aanraakt, versierd wordtMet een geschenk onder envelop en de wens, dat zij trouw in de opdracht aan God haar verdere leven nuttig zou weten ma ken, besloot deze collega. BLOEMENKWEKERIJ „Was vroeger alleen de taak van de ouders de scholen te bevolken, waarop dan de congregaties wel voor de opvoeding zouden zorgen, nu worden gelukkig de ouders ook be trokken bij de school zelf", aldus konstateerde Drs. Kroft als voorzit ter van het oudercomité. De biolo gie, die al wat leeft, ziet groeien en zich ontwikkelen, heeft als rectrix, dat vele generaties van jonge meis jes zien doen, die gevormd werden en uitgroeiden tot jonge dames. Het is alsof zij werkt in een bloemen- kwekerij met telkens andere bloe men, aldus deze spreker, die ook weer de nadruk legde op die speci fieke stijl van Jerusalem, die zich o.m. uitte in het beschaafd gedrag en het gedrag t.o.v. de evenmens. Een fiets, waarop zij haar tochten door de vrije natuur nu volop kan genieten was niet ejen groot bloem- boeket de dank van de ouders De dank van de oud-leerlingen was een revuetje, waarin het oude Jerusalem en bet nieuwe Jerusalem op leuke wijze en met vele bekende liedjes nog eens op de planken weid gebracht en waarin vooral Zuster Dorothée's rol in diie ontwikkeling duidelijk naar- voren kwam. SPEL VAN LICHT EN SCHADUW zo noemde de rectrix in haar dank woord haar voorbije werk van 22 ja ren. Een spel, waarin men veel moet zoeken en zo nu en dan wat vindt. Zij vond en vindt het nog steeds een voorrecht te mogen werken in het onderwijs van jonge mensen en zo mee te werkèn aan een evolutie, waarvan de voltooiing uiteindelijk God is. Zij wees op de vele veranderingen- die optreden in een wereld, die steeds meer in beweging komt. Daar in kan een school niet onbewogen blij Men. Integendeel speelt zij haar rol als die van een schip, dat de rus tige haven verlaten heeft en nu in de branding terecht is gekomen, van waaruit ze vaart naar nieuwe be stemmingenDe bestemming: jonge mensen te vormen in kritische zin, met een christelijke levensvisie, die gelukkig zijn te leven in hun tijd. Zij bracht dank voor de vele on verdiende lof, want ze had slechts gedaan, waarvoor ze geroepen was en wenste de nieuwe rector het in zicht, de inspiratie en de kreativiteit toe een nieuwe lente in te luiden op het oude Jerusalem. Het was de Kon. Harmonie, die voor een muzikaal slot zorgde, dat klonk als een klok, waarbij de heer Laurensse namens de Venrayse ge meenschap zuster Dorothée 'dank bracht voor wat zij niet alleen voor Venray, maar ook voor de regio en zelfs op nationaal gebied gepresteerd had. RECEPTIES Dan begon in de foyer een zeer druk bezochte receptie, die later op de dag op Jerusalem werd voortge zet en waarbij Zuster Dorothée hon derden handen kreeg te drukkjen. Het afscheid was vrijdagavond be gonnen met een eucharistieviering in de Vredeskerk voor de hele schoolgemeenschap, waarbij o-l.v. Rob Berben de Runderen van de Aarde-mis gezongen werd. In een harlekinade, geschreven door de heer -van Helmond, met de weidse titel de Muur, nam dan de schoolgemeenschap in de schouw burg afscheid. Definitief werd Zuster Dorothée uitgezwaaid door de hele school jeugd toen zij maandagmorgen ver trok voor een vakantie. Langs de hele Eindstraat stond Jerusalem's schooljeugd opgesteld om de ver trekkende rectrix een afscheid toe te zwaaien Er Is een NMB kantoor bij u in de buurt: Venray: Poststraat 9. leder mens heeft toch met geld te maken? Veel of weinig, dat doet aan het feit niks af. Neem nou maar als je je keukentje wilt vernieuwen. Dan schiet je spaargeld toch wel eens tekort? Geen ramp, je stapt gewoon bij de bank binnen. Ga je een dagje naar Brussel? Je haalt je francjes bij de bank. Heb je een paar tientjes over? Dan zorgt de bank er wel voor dat je er aan verdient ook! Een bank gaat toch ook met z'n tijd mee. Heus, met de NMB kan ik net zo goed overweg als met m'n huis houden. En dat zegt wel wat, al zeg ik het zelf nederlandsche middenstandsbank de bank waar óók u zich thuis voelt!

Peel en Maas | 1970 | | pagina 11