60 jaar ptiedei Tevreden gezichten SCHUTTERSVELD WORDT OFFICIEEL GEOPEND noodzaak bejaardencentrum bracht 1ste plannen in 1964 "ti Heil der zieken Automobielbedrijf van de Yen Venlo nv N' ziet U achter het stuur van een geïnspecteerde gegarandeerde occasion van PULS VRIJDAG 27 FEBRUARI 1970 No. 9 EEN EN NEGENTIGSTE JAARGANG IS GOEDKOPER DAN U DENKT PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN K GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652 *»LEr\OI-MW V Wrl ¥Lr*nn T ma V/IVI\7intr\Lll PRLIS PER KWARTAAL 7.75 IS GOEDKOPER DAN U DENKT ABONNEMENTS- Vxuof 150, Op dinsdag 3 maart a.s. zal de Staatssecretaris van Cultuur, Re creatie en Maatschappelijk Werk, Mr. H. J. van der Poel, het be jaardencentrum Het Schuttersveld officieel komen openen. Na een welkomstwoord van de voorzitter van het stichtingsbestuur, de heer E. Knoet, zal Mgr. Moors het gèbouw inzegenen, waarna dan de officiële opening zal volgen Wie nu het nieuwe verzorgings huis met zijn 97 een- en 8 tweepers. kamers daar ziet liggen aan de West singel, aan de ene kant begrensd door het sociaal medisch centrum nog zonder naam en aan de andere kant door de 96 woningen tellende bejaardenflat, die kan zich moeilijk voorstellen, dat dit alles nog niet zo heel lang geleden gereali seerd is. KLAGEN EN KLACHTEN Het is de moeite waard weer eens in wat oude Peel en Maas-nummers te bladen, waarin strijk en zet in de zestiger jaren de klacht naar voren komt dat onze bejaarde mensen, die verzorging nodig hadden, gedwon gen waren naar Horst, Overloon of Well, of zelfs nog verder te trekken, doodgewoon omdat er in het snel groeiende Venray voor hen geen mo gelijkheid tot verzorging was. Als de nestor van Venrays raad wijlen de heer Steeghs op doktersadvies naar een verzorgingshuis huiten Venray moet, dan is zijn laatste waarschu wend woord in Venrays raad: „laat mij een van de laatsten zijn, die weg moet uit de plaats waar men altijd gewoond heeft en laat Venray zorgen ook voor zijn bejaarden een goed verzorginshuis te krijgenHet klinkt misschien wat dramatisch, maar de toestand was juist voor die bejaarde mensen alles behalve pret tig, als eenmaal het tijdstip aanbrak, dat men verzorging van anderen no dig had, hetzij om medische, hetzij om sociale redenen. Men moest weg uit de oude en vertrouwde omge ving en het kostte dikwijls grote moeite elders behoorlijk onderdak te krijgen VOORBEREIDENDE COMMISSIES In maart 1964 besluit burgemees ter Custers een voorbereidende com missie te installeren, die onder lei ding van Dr. Kortmann de stichting van een bejaardencentrum in Ven ray moet realiseren. Deze commissie stelt een onderzoek in en vindt uit statistieken en andere rapporten dat het noodzakelijk is dat er a. in Venray een verzorgingshuis dient te komen met ongeveer 150 ibedden; b. daarnaast een zelfstandig ver pleegtehuis moet komen met 75 tot 100 bedden. Hiervoor zou het oude St. Elisabeth-ziekenhuis kunnen worden gebruikt; 1. een toen nog onbepaald aantal be- Als men 37 jaren lang dagelijks door 'het dorp wandelt, dan mag men zich tot de bekende persoon lijkheden in Venray rekenen. En dat is in feite wat Pater Gustaaf Am- merlaan bijna een mensenleven ge daan heeft, namelijk van het Paters- klooster naar St. Anna, fietsen of lo pen en weer terug Pater Gustaaf Ammerlaan, thans bijna 86 jaren, werd op 6 maart 1910 door Mgr. Drehmans in het Minder broedersklooster te Weert tot pries ter gewijd. Afkomstig van een in middels opgeheven gemeente onder Delft, had hij zijn studies gemaakt, als zovelen in die dagen, in het klooster te Megen. Zijn klasgenoten zijn op uitzondering van Pater Titus Plekker na, reeds allemaal verschei den, maar Pater Gustaaf is nog fit en heeft nog alle belangstelling voor wat in Venray gebeurt en ver daar buiten. Maar daarover dadelijk meer. Na zijn priesterwijding werd hij assistent-pater in Megen en later in Alverna, waar hij zelf vicarus werd. Van Alverna in Wijchen ging het weer terug naar Megen, na de eer ste wereldoorlog en daar bleef hij in de zielzorg tot 1925, waarna hij voor 8 jaren naar Nieuwe Niedorp ging. In 1933 kwam hij naar Venray waar hij benoemd werd tot rector van de psychiatrische inrichtingen St. Anna en St. Servatius, een plaats die feitelijk door de Bisschop uit drukkelijk gereserveerd was voor een wereldgeestelijke en die dus door hem slechts „voorlopig" zou zijn Dankbaar herdenkt Pater Gustaaf thans nog de gesprekken met wij len de geneesheer-directeur van Huize St. Anna, dr. Schim van der Loeff, die hem wegwijs maakte op het moeilijke gebied van de psychia trie, waar deze Franciscaan toen nog geen weet van had. Tot 1937 bleef hij rector van Hui ze Servatius, maar vanaf die tijd was 'hij „alleenheerser" op Huize St. Anna. En zelfs na zijn „pensione ring", nu 7 jaren geleden, is hij St. Anna trouw gebleven, want nog trouw iedere morgen is hij daar pre sent om de H. Mis op te dragen. Sprekend over zijn werk blijkt ook thans nog zijn grote zorg voor de patiënten en voor de godsdien stige opleiding van de verplagenden. En natuurlijk kan hij veel vertellen over de geschiedenis van deze psy chiatrische inrichting, waarvan hij een groot deel zelf mee beleefd heeft. Het bombardement, de kelder- tijd en de evacuatie weet hij nog met verve en exact te schilderen, evenals de blijdschap waarmede hij met de patiënten terug kwam uit de evacuatie, nu bijna 25 jaren geleden. De grote wederopbouw van St. An na heeft hij mee mogen 'beleven, evenals de grote vorderingen die ge maakt werden op het gebied van de psychiatrie, waardoor zovelen gehol pen zijn kunnen worden Dankbaar herdenkt de thans dia manten priester wat zijn priester leven rijk en vruchtbaar heeft ge maakt. En die dankbaarheid wil hij tot uitdrukking brengen in een plechtige H. Mis oude-stijl, die op vrijdag 6 maart door hem zal wor den opgedragen in de Paterskerk, waarna dan van half 12 tot half 1 een receptie volgt in de Pastorie aan de Leunseweg. Dankbaar is hij ook, dat zijn over ste hem toestemming gaf indertijd bij het vertrek van het klooster hier te mogen blijven. Van die 'beslissing heeft hij nog geen minuut spijt ge had, evenmin als van de verhuizing naar de nieuwe pastorie, waar hij in de kleine communiteit een opgewek te en vrolijke nestor is, die de vele veranderingen, ook op het kerkelijk vlak, nog wonderwel en nuchter weet te waarderen j aardenwoningen moest worden gebouwd, die gebruik zouden kun nen maken van de diensten van het verzorgingstehuis; d. in Venray het zgn. open-bejaar- denwerk tot stand komt, van wier diensten alle Venrayse bejaarden zullen kunnen profiteren. Het rapport dat in het voorjaar 1965 verschijnt geeft zelfs de plaats aan, waar het verzorgingstehuis ge bouwd zal moeten worden, namelijk tegenover het bestaande ziekenhuis, naast het St. Odapark. Dit rapport bewijst, wat reeds lang merkbaar was bij bureaux voor maatschappelijke zorg en sociale za ken, namelijk dat een verzorgings huis in Venray meer dan noodzake lijk is. Niet alleen voor de gemeen te zelf, maar voor de gehele regio, waarvan Venray het centrum is. Men heeft nu papieren op tafel en het is taak, die papieren om te zet ten in gebouwen. In december 1965 wordt de voorlopige Stichting Be jaardencentrum Venray opgericht onder voorzitterschap van de heer Knoet, die ondanks het feit dat de officiële stichtingsaktie nog een dik half jaar op zich liet wachten, on vervaard aan het werk sloeg. Men ging oriënterende bezoeken brengen bij andere verzorgingscentra, er werd een programma van eisen op gesteld en men trok zelfs de archi tecten Swinkels en Salemans uit Maastricht reeds aan om maar eens vast de eerste schetsen op papier te zetten. Als die in maart 1966 ter ta fel liggen, besluit men de Hoofd ingenieur Direkteur van de Volks huisvesting en de Bouwnijverheid in Limburg er maar eens bij te ha len. Ir. Kluijters, een man van groot gewicht en met grote bevoegdheden, werd hier geconfronteerd met de voorlopige plannen en de voorlopige opzet. Men toont hem de machtige zandbergen naast het Odapark en op de moeilijkheden, die dit terrein toch wel oplevert i.v.m. de tevens ge plande oprichting van het sociaal medisch centrum. En terugrijdende naar het gemeentehuis stelt hij dan de vraag, of dat hele complex niet veel leuker en prettiger zou liggen op de terreinen tussen Merselose- weg-Hoenderstraat en Westsingel. Daar is men al bezig met een uit breidingsplan en met de aanleg van riolering. Er blijkt met Ir. Kluijters te „handelen" te zijn. Hij wil als een soort afscheidscadeau voor zijn pen sionering Venrays bejaarden, die zo lang hebben moeten wachten, zijn volle medewerking geven en ook mogelijk maken, dat een en ander er rianter ibij komt te liggen, dan men vroeger ooit gedacht had. Ja en dan gaat dat allemaal veel snel ler en vlotter dan men had' durven hopen. Natuurlijk is er nog veel overleg nodig en rekenarij, voordat men alles rond heeft en een en an der in de woningwet-sfeer kan ver wezenlijken. Maar als de stichtings akte ondertékend is, dan is de wa gen al zo hard aan het rollen, dat hij niet meer kan remmen. Integendeel. In november 1966 kon de N.V. Wil- ma uit Weert worden aangetrokken en met dit bouwbedrijf de verschil lende onderaannemers, die in decem ber 1966 de prijs op tafel legden. En toen was het wachten op Den Haag, die nu eenmaal de laatste. Op 1 maart om 9.30 uur is voor hem in de kapel van St. Anna een plechtige hoogmis. Om 10.30 is er al daar een receptie en kunnen allen die hem zo goed gekend hebben, fe liciteren met dit uitzonderlijke feest. maar ook dikste vinger in de pap heeft Intussen wordt de riolering aan de Westsingel alweer uit de grond ge haald en het uitbreidingsplanne tje rond de Houten Hoek dusdanig gewijzigd, dat er inderdaad een riante ruimte komt voor de gale rij-flat, het sociaal medisch cen trum en het verzorgingshuis. 25 MEI 1967 geeft, na herhaald aandringen, de minister zijn fiat aan de bouw en op 12 juni 1967 is het Ir. Kluijters, die de eerste spade in de grond steekt op het toen kale en lege ter rein, waar wat heggen nog aanga ven, waar een boerderij en een wo ning gestaan hadden Goed anderhalf jaar daarna levert Wilma het verzorgingshuis op. 6 FEBRUARI 1969 komt de eerste bewoonster in het gloednieuwe verzorgingshuis en zij is de eerste van een hele rij, die uit eindelijk einde augustus het verzor gingshuis vol maken. 113 bejaarde mensen hebben dan een nieuw en veilig tehuis gevonden. Nu zijn we weer een half jaar ouder en op het kantoor van de heer Hoogeveen, de directeur van dit centrum ligt al een wachtlijst van minstens 20 mensen, die ook graag een plaats zouden hebben Men heeft in Venray aanvankelijk de kat wat uit de boom gekeken, is misschien ook wat geschrokken van een pensionprijs, die tegen de 600,- per maand ligt, maar desalniettemin is ruim 80 procent van de bewoners thans uit Venray afkomstig. Het is in feite hetzelfde als in de bejaardenflats, waarvan de helft be woond is door bejaarden. MADDEN WE DAT MAAR EERDER GEHAD is een uitdrukking, die men veel hoort, als men met de bewoners van dit bejaardencentrum spreekt. Over het algemeen zijn de mensen best tevreden over deze voor enkele jaren voor hen nog onbekende luxe. Hier is men met leeftijdgenoten onder el kaar, hier behoudt men zijn eigen zelfstandigheid, maar weet men zich ook verzekerd van deskundige hulp en krijgt men gezond en smakelijk eten, zonder dat men zelf nog de zorg heeft voor de toebereiding daar van. Men behoudt zijn eigen huis arts, men heeft zijn eigen kontakten in het dorp zelf en daarbuiten, men kan gaan en staan waar men wil. En in dat voorbije jaar is er een hechte gemeenschap gegroeid, met een eigen commissie, die wensen en verlangens met de directie en het bestuur bespreekt, terwijl ook het bestuur zelf is uitgebreid en thans bestaat uit de heren E. J. Knoet, voorzitter; C. Leurs, vice-voorzitter; J. Coppelmans, secretaris; H. Gun nen, penningmeester, terwijl mevr. Pop-Més en de heren G. Schols, G. Janssen (Pr. Bernhardstraat), J. Pon- jee en J. Loonen (Heide) als be stuursleden dit bestuur completeren. Met deze officiële opening heeft Venray de beschikking gekregen over enkele faciliteiten, die in het rapport van de voorbereidende com missie noodzakelijk en nuttig wer den geacht, namelijk een verzor gingshuis en bejaardenflats, die van de diensten van dit verzorgingshuis kunnen profiteren. Andere ,toen naar voren gebrachte wensen, worden ook vervuld. Het open bejaardenwerk komt onder in vloed van de Stichting Maatschappe lijke Zorg die hiervoor de heer Ru- land heeft vrij gemaakt, ook van de grond. De bejaardengymnastiek trekt al de nodige liefhebbers, terwijl pun ten als huishoudelijke hulp en cen trale maaltijdverstrekking thans be studeerd wordenNaar rato er wensen zijn, zullen die langzaam maar zeker juist door dat open be jaardenwerk in de toekomst verwe zenlijkt kunnen worden, waarbij de bejaarden zelf de nodige inspraak krijgen via hun eigen bejaarden- vereniging en de commissies, die uit de bewoners zowel van het verzor gingshuis als uit de flats gevormd zijn. Daarbij kan de gemeenschaps ruimte nog intensiever gebruikt worden, waar nu reeds op dinsdag, donderdag, zaterdag en zondag een eucharistieviering is en 3 middagen in de week uitbundig gekaart wordt. Venrays gemeenteraad stelde in zijn laatste raadsvergadering juist voor dit open bejaardenwerk 60.000,subsidie beschikbaar te stellen. Daarnaast zal ook in het sociaal^ medisch centrum nog plaats zijn voor verschillende aktiviteiten, die allemaal via dit open bejaardenwerk werkelijkheid gaan worden. Dan blijft nog als grote wens een eigen verpleeginrichting BIJ DE OFFICIËLE OPENING zal hierover misschien reeds iets ge zegd kunnen worden. Maar er is nog altijd het „oude" St. Elisabeth-zie kenhuis, .dat binnenkort een andere bestemming moet krijgen, als het ziekenhuis zelf verhuist naar de nieuwbouw. Becijferde men in 1965 reeds dat 75-100 verpleegbedden voor bejaarden geen overdreven lu xe zou zijn, met daarnaast de nodi ge revalidatie-ruimten. dan geldt dit ongetwijfeld in 1970 nog even zeer, zo niet meer We mogen en kunnen vertrouwen dat ook in het gezamenlijk overleg tussen de ziekenhuizen dat thans op gang is gekomen, deze materie ook onderwerp van gesprek uitmaakt en dat ook deze laatste wens en sluit steen van Venrays bejaardenzorg daar die aandacht zal krijgen, die ze verdient. Venray heeft misschien te lang moeten wachten op de verwe zenlijking van Het Schuttersveld. Maar laten we dankbaar zijn, dat het eindelijk gekomen is en mogen er velen er inderdaad die verzor ging en die rust vinden, die de mens na een leven van werken verdiend heeft. In de weken van 2 maart tot 23 maart a.s. zullen evenals in voor gaande jaren, verscheidene welwil lende dames rondgaan en bij U aan bellen om lid te worden of te blijven van „Heil der Zieken". Door een bijdrage van een of meerdere guldens, stelt U ieder jaar verscheidene Venrayse zieken in staat mee naar Lourdes te gaan. Voor langdurig geestelijke of licha melijke zieken is het een weldaad ook eens op vakantie te kunnen gaan. Uw financiële bijdrage, waar door het voor vele zieken mogelijk wordt, dé reis van hun leven te ma ken, is een daad van medemenselijk heid. Hartelijk dank! DAN WEET JE WAT JE HEBT LEUNSEWEG 47a VENRAY TELEFOON 3535

Peel en Maas | 1970 | | pagina 1