Buitenlandse werknemers
Begroting werd goedgekeurd
PUIS
PUIS
™2?F WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
WOENSAG 24 DECEMBER 1969 No. 52
NEGENTIGSTE JAARGANG
IS
GOEDKOPER
DAN U
DENKT
PEEL EN MAAS
is
GOEDKOPER
DAN U
DENKT
ADVERTENTIEPRIJS 12 ct per mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL 2.25 (buiten Venray 2.50)
Venray koerst langzaam maar zeker op 26.000 inwoners toe.
In het eerste kwartaal van het komende jaar hoopt men die
mijlpaal te bereiken. Het is dan ook geen wonder dat de
wat oudere Venrayer wel eens verzucht, dat hij de helft van
de mensen niet meer kent. Wie hij zeker niet kent zijn de
ruim 400 buitenlandse werknemers, die ons arbeidspotentieel
zijn komen versterken en die mede-inwoner zijn van ons
eigen Venray, waarin men trots vertelt, dat in deze gemeen
te wel 20 vreemde talen gesproken worden.
Hij ziet de dikwijls donkere man
nen van en naar hun werk gaan,
probeert iets te begrijpen van de
vreemde klanken, waarmee ze spre
ken. Hij ziet ze zitten in dat ene ca
fé, dat hun trefpunt schijnt en ziet
ze met groepjes trekken op zater
dagen en zondagen, als ze schijnbaar
hun inkopen gaan doen
Hij kijkt naar de buitenlandse
vrouwen, die hun man gevolgd zijn
bier naar toe en verwondert zich er
over dat ze al zo vlug de weg weten
in de winkels en zelfstandig hun
boodschappen kunnen doen
En hoewel velen van hen toch al
jaren deel uit maken van cnze ge
meenschap, zijn vooroordelen,
veelal voortvloeiende uit min of
meer onbewuste motieven, nog al
tijd een reden zich wat afzijdig te
houden van deze mensen.
ALLERLEI VERHALEN
Je kunt over dit alles de meest
dramatische, maar ook de meest leu
ke verhalen maken. In zo'n kerst-
krant is de verleiding groot om te
klagen over de woonsituatie van de
ze mensen, over het feit dat ze ver
van vrouw en kinderen hier ..er
gens" aan de periferie opgeslagen
worden, dat ze alleen, van God-en-de
mensen verlaten, hier rondzwerven,
dat ze zitten te tobben met proble
men van voeding, van het-zonder-
vrouw-zijn. Je zou de gelijkenis van
de barmhartige Samaritaan er bij
kunnen halen die ons leert alle
vreemden lief te hebben, die in ons
leven komen en zeker hen, die hier
een bijdrage komen leveren aan on
ze welvaart. Je zou een prachtige
kop boven een artikel kunnen zetten
in'de trant van: de een houdt var
kens, de ander houdt gastarbeiders.
Je zou kunnen schrijven over onze
christenplicht t.a.v. buitenlandse
werknemers en je zou bedrijven, die
gastarbeiders hierheen kunnen ha
len, uit kunnen veteren, dat ze die
mensen alleen maar zien als werk
krachten en voor de rest ze maar
aan hun lot overlaten
En de lezer, in kerststemming en
onder de indruk, zou dan misschien
naar buiten vliegen, de eerste de
beste gastarbeider aan zijn welvoor
ziene dis nodigen om dan tot de
ontdekking te komen dat hij het ge
braden konijn niet lust, en bovendien
geen snars begrijpt van wat deze on
verwachte kerstman wel te zeggen
heeft. Weg is dan de kerststemming,
weg alle goede voornemens
Je zou van de andere kant verha
len op kunnen hangen over smake
lijke misverstanden die juist ont
staan door dat taalverschil. Over de
problemen, die ontstaan door het
eten, waar onze aardappelen voor de
zuiderlingen nu niet bepaald de
meest uitgekookte, maar zeker niet
de smakelijkste lekkernij zijn.
Je zou verhalen kunnen schrijven
over de vakbonden, die wel graag de
zieltjes hebben, maar voor het ove
rige ook verstek laten gaan. Je zou
de situaties in fabrieken kunnen
vertellen, waar ze haarden moesten
maken en tenslotte een apparaat
daar neer zetten, dat meer van een
landingsvaartuig op de maan leek.
dan op een doodgewone kachel
MOEILIJK KONTAKT
Het is inderdaad waar, dat we ons
wel weinig aantrekken van deze
mensen. We zeiden hierboven al,
dat bepaalde vooroordelen, uit min
of meer onbewuste motieven het
kontakt even goed in de weg staan,
als bijv. de taalmoeilijkheden. Er
zijn problemen met huisvesting on
danks dat bedrijven eigen „Homes'
voor deze mensen hebben ingericht.
Dan blijkt toch dikwijls dat ze lie
ver ergens bij elkaar gaan hokken,
zoals wij dat noemen. En op een
enkele uitzondering na, blijkt dan de i
woonsituatie toch wel naar hun zin
te zijn, ondanks 't feit dat huren tot
25, per week per bed gevraagd
worden. Maar zo'n mannengemeen
schap vraagt in bepaalde huishou
dens ook nog wel het een en ander
en ze laten zich bepaald niet, on
danks taalmoeilijkheden, met een
kluitje in het riet sturen
De een houdt varkens, de ander
gastarbeiders klinkt misschien ellen
dig, maar ze laten zich beslist niet
als varkens behandelen, al staan hun
eisen dan misschien op een lager pit
je dan de onze.
Men kan ze in feite vergelijken
met cnze eigen emigranten, die
jaren geleden uittrekken naar
Canada, Australië, Nieuw Zee
land, cm daar een nieuwe toe
komst op te bouwen. Ock zij zijn
bij de binnenkomst in dat nieuwe
vaderland bepaald niet in de wat
ten gelegd. Men heeft daar door
heen gebeten terwille van een toe
komst.
Zo is het bij deze mensen ook. Ze
hebben een doel en dat is geld) ver
dienen. Geld waarmee ze in eigen
vaderland van alles en nog wat kun
nen doen, wat ze anders niet kon
den. Met dit ideaal voor ogen heb
ben ze de verre reis gemaakt. Met
dat ideaal leven de meesten zo zui
nig mogelijk.
KLACHTEN
We wezen er boven al op, dat de
bedrijven gelukkig meer doen. dan
alleen de mensen hier naar toe ha
len. Het feit dat verschillende bui
tenlandse werknemers hun gezinnen
al hebben over laten komen en een
eigen woning hebben, duidt er op,
dat op dit terrein het nodige gedaan
wordt. We hebben in het verleden
wel eens een reportage gemaakt van
het werk van Pater Johannes Pee-
ters op de Smakt, rond wie de
Spaanse gastarbeiders een eigen clan
hebben opgebouwd. Hij zorgt niet
alleen dat ze hun godsdienstplichten
kunnen vervullen, maar is een
manusje-van-alles geworden.
We hebben een nederlandse les
meegemaakt op Inalfa, waar men
poogt via vrij primitieve doch dui
delijke wegen een der grootste bar
rières te slechten t.w. de taalver
schillen. Maar na vijf, zes lessen
loopt de belangstelling terug, want
ze hebben zelf dan connecties aan
geknoopt bij wie het misschien beter
Nederlands leren is.
O, zeker er zijn nog wensen
Het analfabetisme onder hen is nog
vrij groot. En dikwijls is juist dat
niet lezen, noch schrijven leunen oor
zaak, dat ondanks het feit, dat men
hier een flink centje bij elkaar ge
spaard had, ze toch niet slagen als
ze weer in hun vaderland terug
zijn.
Voor vorming wordt te weinig ge
daan en bestaat misschien ook "te
weinig belangstelling. Was dat geen
taak voor de vakbonden, die de leu
ze van „internationale solidariteit"
zo hoog in hun banieren schrijven,
doch die als de betrokkene eenmaal
als lid genoteerd is, verder weinig of
niets van hem aantrekken.
Zou een goede controle op pen
sions, waarbij gekeken wordt dat
aan minstens minimale eisen voldaan
wordt, geen gemeentelijke zaak zijn
of een van maatschappelijke zorg.
De leuze: „ze zijn thuis niet beter
gewend" is dikwijls een smoesje,
waarmee men bepaalde wantoestan
den denkt goed te praten. We heb
ben niet de indruk dat uitbuiterij
op dit terrein in Venray heerst, maar
een goede controle kan preventief
werken, want wat elders gebeurt,
kan ook hier komen.
Er zijn al lang plannen en wen
sen voor een soort ontmoetingscen
trum, al hebben Spanjaarden en
Turken over de funktie van een en
ander weer hun eigen mening. Maar
het moet toch mogelijk zijn ergens
een opvangstation te maken, dat de
ze mensen mogelijkheden biedt voor
hun vrije tijd, die nu zo dikwijls
langs de koude en kille straten moet
doorgebracht worden of ergens in
een café
Met de opmerking dat voor dat al
les maar moeten zorgen, zij, die die
mensen hier naar toe halen, wiisit
men een stuk verantwoordelijkheid
gemakshalve van zich af, die
ieder mens ten opzichte van zijn
evenmens heeft. En de gelijkenis
van de barmhartige Samaritaan is
nog steedis niet uit het Evangelie ge
schrapt. Integendeel heeft in deze
t"d, met een wereld op drift, niets
aan zijn betekenis verloren.
Venrays gemeenteraad heeft zichzelf niet gespaard bij de
behandeling van de begroting 1970. Eerst is in comité-gene
raal de hele opzet eens bekeken en dan hebben de verschil
lende fractie-leiders in een openbare vergadering het hunne
gezegd over deze begroting en over de toekomst van ons
aller Venray. Op die beschouwingen is dan het College
weer eens in de pen gekropen en heeft een 17 bladen tel
lend antwoord het licht doen zien. We hebben gepoogd U
hiervan zo uitgebreid mogelijk op de hoogte te houden. In
de laatste vergadering was dan het antwoord van B. en W.
weer punt van discussie. Een discussie die zich uitstrekt tot
dicht bij middernacht. Doch toen kon de voorzitter in het
socio-kultureel centrum Den Kerkdijk in St. Servatius dan
ook defintief de hamer laten vallen en werd zonder hoof
delijke stemming de begroting voor 1970 goedgekeurd. En
dan blijkt het toch ook zijn voordelen te hebben, dat men
elders vergadert, want toen ging dan de bar nog eens open
en konden zich college, raadsleden, ambtenaren en pers
met geestrijk vocht rond het middernachtelijk uur nieuwe
krachten opdoen en informeel nog eens nakaarten
We pogen hieronder uit de veelheid van op- en aanmerkin
gen een beeld te geven van wat de raad in laatste instantie
nog allemaal te zeggen had.
FINANCIËLE POSITIE
Het leit dat de begroting niet
sluitend is en een kwart miljoen
steun moet hebben uit de reserve,
om sluitend gemaakt te worden, is
iets, waarbij de raad lang heeft stil
gestaan. Hoe moet het dan wel in de
toekomst worden, zo was de vraag,
als nog grotere kapitaalsuitgaven
jaarlijks dat tekort groter gaan ma
ken, doodgewoon omdat van die
nieuwe kapitaalswerken, als riool-
zu'iverinigsinstall.atie e.d., rente en af
lossing betaald moet worden. Men
weet uit het antwoord van B. en W.
dat men denkt aan verkoop van
kultuurgrond en bossen zij het
soort budgettering ontbrak, waar
waarden en dat men zal probei*en
zoveel mogelijk geld bij het rijk los
te peuteren.
VAN VALKENGOED had zich
eens over de cijfertjes gebogen en
was daar tot de ontdekking geko
men dat er merkwaardige verschil
len lagen tussen verschillende sec
toren. Zo heeft openbare werken 7%
minder-uitgaven dan in dit jaar, ter
wijl voor andere sectoren de uitga
ven liefst 100°/o stijgen. Dat vond hij
een merkwaardige zaak, zoals ook
voor de kapitaaldienst waar het ka
pitaal per inwoner daalt in plaats
van toeneemt. Hij dacht dat een
De straataanlegbel'asting prijkt op de
door niet alleen de begroting ondui
delijk wordt, doch ook een goede
planning onmogelijk wordt, alsmede
een juist overzicht. En over planning
sprekende vroeg hij zich met BAR-
TELS af, waarom B. en W. nog
steeds niet tot een bepaald 5-jaren
plan is gekomen, zoals trouwens ook
beloofd was.
De VOORZITTER wees er op dat
de gemeente geen fabriek is, waar
in budgettering van belang kan zijn
om de kostenposten in de gaten te
houden. De gemeente heeft ook een
produkt en dat is het algemeen be
lang. Om dat te kunnen dienen moet
dan dit, dan dat gebeuren, maar men
is daarbij zeer afhankelijk van wat
het rijk op bepaalde ogenblikken
toezegt of waarvoor toestemming
gegeven wordt. Via begrotingswijzi
gingen komen die posten uiteinde
lijk toch op de begroting, maar dat
betekent ook dat aan het einde van
het jaar de begroting of liever de
afrekening er heel anders uit gaat
zien dan hij oorspronkelijk is aan
genomen. Budgettering heeft derhal
ve geen zin
En wat de plannen betreft geldt
in feite hetzelfde. Men kan nog zo'n
prachtige plannenlijst maken, de
verwezenlijking is afhankelijk van
faktoren, die we thans niet kennen.
En zo kan het gebeuren dat plan 10
eerder aan de beurt is als plan nr. 2.
Trouwens, wat B. en W. wil, is dui
delijk uit de begroting leesbaar.
Maar zo men wil, en met de restric
tie ,dat onderling verschoven kan
worden, wil B. en W. alsnog wel een
lijst van wensen en verlangens het
licht doen zien.
STRAATAANLEGBELASTING
Een van de middelen om aan geld
te komen zijn de eigen belastingen.
De straataanlegbelasting prijt op de
begroting met 100.000,— maar is
er nog steeds niet. Uit het antwoord
van B. en W. bleek dat men die op
wens van het ministerie moet wij
zigen en daar is men volop mee
bezig. DE BRUYN vroeg zich af. of
men dan dit jaar nog wel met de
inning zou kunnen gaan beginnen.
Daarvan was het COLLEGE wel
overtuigd
BOSSEN
Uit het antwoord van B. en W.
was wel duidelijk dat het College
met de verkoop van bossen zeer
voorzichtig wilde zijn en dat zinde
JENNISKENS niet. Dit telde glas
hard dat de Venrayse bossen
220.000,per jaar de gemeente
kosten en slechts 100.000,op
brengen. Dat geeft ieder jaar een te
kort van dik een ton. Dus weg er
mee, al moeten ze wel voor recrea
tie beschikbaar blijven, zo was zijn
standpunt
De VOORZITTER maakte de me
ning van B. erv W. nog eens duide
lijk. Een deel van Venrays bossen
is uitloopgebied voor het steeds
groeiende centrum. Hij was van me
ning dat die bossen zeker in eigen
dom moesten worden gehouden. An
dere bossen daarentegen konden ver
kocht worden en daar is intussen al
overleg over met Staatsbosbeheer en
de Stichting Limburgs Landschap.
Maar hij stelde wel dat men ook
hierbij weloverwogen te werk moet
gaan. Men kan kapitaalsgoed vrij
maken en meer renderend, daar is
niets op tegen. Maar men kan het
ook gebruiken als onderpand van
leningen en als appeltje voor de
dorst en pogen het geld aan te trek
ken, wat nodig is, zoals andere ge
meenten, die geen bosbezit hebben.
Juist met het oog op de recreatie
kan in de toekomst blijken dat de
ze bossen van enorm belang gaan
worden.
Gemakkelijker staat het college
tegen de verkoop van kultuurgrond.
Als daarvoor beleggers of anderen
gaan komen, dan is het college graag
bereid te praten.
RAPPORTEN
In deze begroting staat geschre
ven, dat Venray wacht op een he
leboel rapporten. Rapporten over
verkeer, over de sociologische en so
ciografische omstandigheden, over
dit en over dat.
DE BRUYN vond het allemaal
best dat men zo goed en zo weten
schappelijk mogelijk ingelicht wil
worden, maar zag toch wel graag dat
al die rapporteurs opschoten met
hun werk en vroeg of er geen tijd
limieten gesteld konden worden.
De VOORZITTER vertelde dat de
meeste al aardig op weg zijn om
„af" gemaakt te worden.
BARTELS had gezien dat er al
verschillende deelrapporten op tafel
lagen en zou ook hierin de inspraak
van de raad willen.
Hij kreeg nul op request. Eerst
moet het heel rapport onder de eigen
verantwoordelijkheid van de rap
porteurs op tafel komen en eerst dan
kan de raad zich roeren
VLIEGVELD
MEVR. RUTTEN was kennelijk wat
geschrokken van de reactie van B.
en W. op haar opmerkingen over het
vliegveld DE Peel. Zij meende dat
de aanleg van een dergelijk vlieg
veld de recreatieplannen teniet zou
gaan doen.
Het antwoord van B. en W. was
feitelijk dat men over de aanleg van
dit vliegveld niets kon zeggen, maar
dat een dergelijk vliegveld uit eco
nomisch oogpunt voor Venray van
belang is.
De VOORZITTER stelde dat nie
mand weet waar dat vliegveld komt.
Men kan dus beslist niet zeggen, dat
daardoor de recreatie-plannen die
thans bestaan, teniet worden ge
daan. Want niemand weet iets over
geluidshinder, over situering, over
de aan- en afvliegroutes. Het enige
wat we weten is dat een vliegveld
van economisch belang is voor de
hele streek.
ONDERWIJS
T.a.v. het onderwijs merkte
EMONTS op dat in het antwoord
door B. en W. niet ingegaan is op
zijn vraag, of de mogelijkheid er
niet in zit dat de uitkeringen via
art. 101 der L.O. wet verhoogd wor
den.
B. en W. blijken te wachten op
een rapport aangaande deze kwestie
van het Centraal Administratiekan
toor. Mocht daaruit de noodzaak
blijken, dan komt men hierop later
terug.
T.a.v. eventuele uitbreiding van
scholen om te kunnen beantwoorden
aan de verlaging van de leerlingen-
schaal vraagt, aldus het college,
wijs beleid van de schoolbesturen.
VAN VALKENGOED wilde ech
ter konkreter zijn en vroeg of de ge
zamenlijke schoolbesturen zich eens
niet beraden konden wat er moet
gebeuren als de leerlingenschaal in
derdaad verlaagd gaat worden. Dan
heeft men tenminste al een overzicht
van eisen dienaangaande.
Ook BARTELS was hiervoor en
het college beloofde hiervoor bij de
schoolbesturen te zullen aankloppen.
BARTELS drong aan op zo snel
mogelijke verbreding der trottoirs en
verlegging van de muur nabij de
Ursulascholen. Niet alleen om vei
liger verkeer mogelijk te maken voor
de kinderen van die school, nu de
Maasheseweg steeds drukker wordt,
doch ook voor de patiënten van St.
Anna.
BEJAARDENCENTRUM
MEVR. RUTTEN was niet akkoord
met het bestuur van het bejaarden
centrum. Ze kreeg van WETHOU
DER SCHOLS te horen dat in dat
bestuur reeds een vrouwelijk lid zit
ting heeft. Daarnaast heeft een com
missie van bewoners van het verzor
gingscentrum (waarin ook dames)
regelmatig kontakt met het bestuur.
Voor wat betreft de bejaardenflats
is een dergelijke commissie in op
richting (waarin ook weer dames)
en die zal ook nauw kontakt hou
den met het bestuur. Hij dacht dat
zo alle partijen volkomen aan hun
trekken komen.
PONJEE sprak zijn voldoening uit
dat B. en W. staan achter het open
bejaardenwerk. Maar hij wees er op
dat hierbij alleen reeds 800 bejaar
den betrokken moesten worden en
dat het geen kwestie is van een
kaartmiddag te organiseren.
De VOORZITTER was zich daar
van bewust, maar wilde eerst af
wachten wat uit de bus gaat komen
als dat open bejaardenwerk gaat be
ginnen. Dan krijgt de raad toch het
laatste woord.
PROTEST TEGEN PROTEST
BARTELS protesteerde op zijn
beurt tegen hét protest dat B. en W.
in hun antwoord hadden laten ho
ren op zijn stelling dat de mensen
in WSW verband te weinig i.e. min
der dan het wettelijk minimum-loon
kregen. Hij zei dat ze te weinig kre
gen, maar B. en W. zeiden dat ze
zeker het minimum-loon of zelfs
meer kregen. Een spelletje van nie
tes, wellis, waar men zelf niet meer
uit kwam.
BARTELS bleek ook ontevreden
dat in het bestuur van de Werk
plaats nog altijd geen invalide of
een vertegenwoordiger van hen was
opgenomen. Hij vroeg zich af, waar
om B. en W. in dit geval toch altijd
de boot af blijven houden. Het tegen
deel bleek echter het geval, want
WETHOUDER SCHOLS zegde toe
dat namens de invaliden iemand ge
zocht zal worden voor dat bestuur.
PERSONEELSVOORZIENINGEN
DE BRUYN wilde weten wat B. en
W. nu wel precies bedoelen als ze
schrijven dat t.a.v. de personeels
voorziening belangrijke beslissingen
zijn genomen, die echter eerst na
enkele maanden effect zullen héb
ben.
De VOORZITTER vertelde dat er
sinds de reorganisatie van de diensten
15 nieuwe mensen zijn aangenomen
en 2 mensen, die stage lopen. Maar
die moeten weer tijd hebben hun
oude baas op te zeggen en zich hier
in te werken. Er zijn nog 3 sollici
tanten in de molen en dan hoopt
men voorlopig rond te zijn.
MEVR. RUTTEN wilde weten of
bii de dienst sociale zaken ook maat
schappelijke werkers zijn. Er blijken
2 ambtenaren het betrokken diplo
ma te bezitten en een is er voor aan
het studeren.
DE BRUYN vroeg zich af of bij
promotie niet te veel gekeken werd
naar de leeftijd en naar de duur,
waarop de betrokkene in Venray
werkzaam is.
Dit ontkende de VOORZITTER,
die zei. dat zeker bij de kaderfunk-
ties de persoonlijke kwaliteiten van
de betrokkene de doorslag geven.
Over de op- en aanmerkingen naar
aanleiding van de bestemingsplan-
nen en centrumplan leest U elders
in dit blad. Dat geldt ook voor wat
over de jeugd gezegd werd.