Buitenlandse werknemers Begroting werd goedgekeurd PUIS PUIS ™2?F WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN WOENSAG 24 DECEMBER 1969 No. 52 NEGENTIGSTE JAARGANG IS GOEDKOPER DAN U DENKT PEEL EN MAAS is GOEDKOPER DAN U DENKT ADVERTENTIEPRIJS 12 ct per mm. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL 2.25 (buiten Venray 2.50) Venray koerst langzaam maar zeker op 26.000 inwoners toe. In het eerste kwartaal van het komende jaar hoopt men die mijlpaal te bereiken. Het is dan ook geen wonder dat de wat oudere Venrayer wel eens verzucht, dat hij de helft van de mensen niet meer kent. Wie hij zeker niet kent zijn de ruim 400 buitenlandse werknemers, die ons arbeidspotentieel zijn komen versterken en die mede-inwoner zijn van ons eigen Venray, waarin men trots vertelt, dat in deze gemeen te wel 20 vreemde talen gesproken worden. Hij ziet de dikwijls donkere man nen van en naar hun werk gaan, probeert iets te begrijpen van de vreemde klanken, waarmee ze spre ken. Hij ziet ze zitten in dat ene ca fé, dat hun trefpunt schijnt en ziet ze met groepjes trekken op zater dagen en zondagen, als ze schijnbaar hun inkopen gaan doen Hij kijkt naar de buitenlandse vrouwen, die hun man gevolgd zijn bier naar toe en verwondert zich er over dat ze al zo vlug de weg weten in de winkels en zelfstandig hun boodschappen kunnen doen En hoewel velen van hen toch al jaren deel uit maken van cnze ge meenschap, zijn vooroordelen, veelal voortvloeiende uit min of meer onbewuste motieven, nog al tijd een reden zich wat afzijdig te houden van deze mensen. ALLERLEI VERHALEN Je kunt over dit alles de meest dramatische, maar ook de meest leu ke verhalen maken. In zo'n kerst- krant is de verleiding groot om te klagen over de woonsituatie van de ze mensen, over het feit dat ze ver van vrouw en kinderen hier ..er gens" aan de periferie opgeslagen worden, dat ze alleen, van God-en-de mensen verlaten, hier rondzwerven, dat ze zitten te tobben met proble men van voeding, van het-zonder- vrouw-zijn. Je zou de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan er bij kunnen halen die ons leert alle vreemden lief te hebben, die in ons leven komen en zeker hen, die hier een bijdrage komen leveren aan on ze welvaart. Je zou een prachtige kop boven een artikel kunnen zetten in'de trant van: de een houdt var kens, de ander houdt gastarbeiders. Je zou kunnen schrijven over onze christenplicht t.a.v. buitenlandse werknemers en je zou bedrijven, die gastarbeiders hierheen kunnen ha len, uit kunnen veteren, dat ze die mensen alleen maar zien als werk krachten en voor de rest ze maar aan hun lot overlaten En de lezer, in kerststemming en onder de indruk, zou dan misschien naar buiten vliegen, de eerste de beste gastarbeider aan zijn welvoor ziene dis nodigen om dan tot de ontdekking te komen dat hij het ge braden konijn niet lust, en bovendien geen snars begrijpt van wat deze on verwachte kerstman wel te zeggen heeft. Weg is dan de kerststemming, weg alle goede voornemens Je zou van de andere kant verha len op kunnen hangen over smake lijke misverstanden die juist ont staan door dat taalverschil. Over de problemen, die ontstaan door het eten, waar onze aardappelen voor de zuiderlingen nu niet bepaald de meest uitgekookte, maar zeker niet de smakelijkste lekkernij zijn. Je zou verhalen kunnen schrijven over de vakbonden, die wel graag de zieltjes hebben, maar voor het ove rige ook verstek laten gaan. Je zou de situaties in fabrieken kunnen vertellen, waar ze haarden moesten maken en tenslotte een apparaat daar neer zetten, dat meer van een landingsvaartuig op de maan leek. dan op een doodgewone kachel MOEILIJK KONTAKT Het is inderdaad waar, dat we ons wel weinig aantrekken van deze mensen. We zeiden hierboven al, dat bepaalde vooroordelen, uit min of meer onbewuste motieven het kontakt even goed in de weg staan, als bijv. de taalmoeilijkheden. Er zijn problemen met huisvesting on danks dat bedrijven eigen „Homes' voor deze mensen hebben ingericht. Dan blijkt toch dikwijls dat ze lie ver ergens bij elkaar gaan hokken, zoals wij dat noemen. En op een enkele uitzondering na, blijkt dan de i woonsituatie toch wel naar hun zin te zijn, ondanks 't feit dat huren tot 25, per week per bed gevraagd worden. Maar zo'n mannengemeen schap vraagt in bepaalde huishou dens ook nog wel het een en ander en ze laten zich bepaald niet, on danks taalmoeilijkheden, met een kluitje in het riet sturen De een houdt varkens, de ander gastarbeiders klinkt misschien ellen dig, maar ze laten zich beslist niet als varkens behandelen, al staan hun eisen dan misschien op een lager pit je dan de onze. Men kan ze in feite vergelijken met cnze eigen emigranten, die jaren geleden uittrekken naar Canada, Australië, Nieuw Zee land, cm daar een nieuwe toe komst op te bouwen. Ock zij zijn bij de binnenkomst in dat nieuwe vaderland bepaald niet in de wat ten gelegd. Men heeft daar door heen gebeten terwille van een toe komst. Zo is het bij deze mensen ook. Ze hebben een doel en dat is geld) ver dienen. Geld waarmee ze in eigen vaderland van alles en nog wat kun nen doen, wat ze anders niet kon den. Met dit ideaal voor ogen heb ben ze de verre reis gemaakt. Met dat ideaal leven de meesten zo zui nig mogelijk. KLACHTEN We wezen er boven al op, dat de bedrijven gelukkig meer doen. dan alleen de mensen hier naar toe ha len. Het feit dat verschillende bui tenlandse werknemers hun gezinnen al hebben over laten komen en een eigen woning hebben, duidt er op, dat op dit terrein het nodige gedaan wordt. We hebben in het verleden wel eens een reportage gemaakt van het werk van Pater Johannes Pee- ters op de Smakt, rond wie de Spaanse gastarbeiders een eigen clan hebben opgebouwd. Hij zorgt niet alleen dat ze hun godsdienstplichten kunnen vervullen, maar is een manusje-van-alles geworden. We hebben een nederlandse les meegemaakt op Inalfa, waar men poogt via vrij primitieve doch dui delijke wegen een der grootste bar rières te slechten t.w. de taalver schillen. Maar na vijf, zes lessen loopt de belangstelling terug, want ze hebben zelf dan connecties aan geknoopt bij wie het misschien beter Nederlands leren is. O, zeker er zijn nog wensen Het analfabetisme onder hen is nog vrij groot. En dikwijls is juist dat niet lezen, noch schrijven leunen oor zaak, dat ondanks het feit, dat men hier een flink centje bij elkaar ge spaard had, ze toch niet slagen als ze weer in hun vaderland terug zijn. Voor vorming wordt te weinig ge daan en bestaat misschien ook "te weinig belangstelling. Was dat geen taak voor de vakbonden, die de leu ze van „internationale solidariteit" zo hoog in hun banieren schrijven, doch die als de betrokkene eenmaal als lid genoteerd is, verder weinig of niets van hem aantrekken. Zou een goede controle op pen sions, waarbij gekeken wordt dat aan minstens minimale eisen voldaan wordt, geen gemeentelijke zaak zijn of een van maatschappelijke zorg. De leuze: „ze zijn thuis niet beter gewend" is dikwijls een smoesje, waarmee men bepaalde wantoestan den denkt goed te praten. We heb ben niet de indruk dat uitbuiterij op dit terrein in Venray heerst, maar een goede controle kan preventief werken, want wat elders gebeurt, kan ook hier komen. Er zijn al lang plannen en wen sen voor een soort ontmoetingscen trum, al hebben Spanjaarden en Turken over de funktie van een en ander weer hun eigen mening. Maar het moet toch mogelijk zijn ergens een opvangstation te maken, dat de ze mensen mogelijkheden biedt voor hun vrije tijd, die nu zo dikwijls langs de koude en kille straten moet doorgebracht worden of ergens in een café Met de opmerking dat voor dat al les maar moeten zorgen, zij, die die mensen hier naar toe halen, wiisit men een stuk verantwoordelijkheid gemakshalve van zich af, die ieder mens ten opzichte van zijn evenmens heeft. En de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan is nog steedis niet uit het Evangelie ge schrapt. Integendeel heeft in deze t"d, met een wereld op drift, niets aan zijn betekenis verloren. Venrays gemeenteraad heeft zichzelf niet gespaard bij de behandeling van de begroting 1970. Eerst is in comité-gene raal de hele opzet eens bekeken en dan hebben de verschil lende fractie-leiders in een openbare vergadering het hunne gezegd over deze begroting en over de toekomst van ons aller Venray. Op die beschouwingen is dan het College weer eens in de pen gekropen en heeft een 17 bladen tel lend antwoord het licht doen zien. We hebben gepoogd U hiervan zo uitgebreid mogelijk op de hoogte te houden. In de laatste vergadering was dan het antwoord van B. en W. weer punt van discussie. Een discussie die zich uitstrekt tot dicht bij middernacht. Doch toen kon de voorzitter in het socio-kultureel centrum Den Kerkdijk in St. Servatius dan ook defintief de hamer laten vallen en werd zonder hoof delijke stemming de begroting voor 1970 goedgekeurd. En dan blijkt het toch ook zijn voordelen te hebben, dat men elders vergadert, want toen ging dan de bar nog eens open en konden zich college, raadsleden, ambtenaren en pers met geestrijk vocht rond het middernachtelijk uur nieuwe krachten opdoen en informeel nog eens nakaarten We pogen hieronder uit de veelheid van op- en aanmerkin gen een beeld te geven van wat de raad in laatste instantie nog allemaal te zeggen had. FINANCIËLE POSITIE Het leit dat de begroting niet sluitend is en een kwart miljoen steun moet hebben uit de reserve, om sluitend gemaakt te worden, is iets, waarbij de raad lang heeft stil gestaan. Hoe moet het dan wel in de toekomst worden, zo was de vraag, als nog grotere kapitaalsuitgaven jaarlijks dat tekort groter gaan ma ken, doodgewoon omdat van die nieuwe kapitaalswerken, als riool- zu'iverinigsinstall.atie e.d., rente en af lossing betaald moet worden. Men weet uit het antwoord van B. en W. dat men denkt aan verkoop van kultuurgrond en bossen zij het soort budgettering ontbrak, waar waarden en dat men zal probei*en zoveel mogelijk geld bij het rijk los te peuteren. VAN VALKENGOED had zich eens over de cijfertjes gebogen en was daar tot de ontdekking geko men dat er merkwaardige verschil len lagen tussen verschillende sec toren. Zo heeft openbare werken 7% minder-uitgaven dan in dit jaar, ter wijl voor andere sectoren de uitga ven liefst 100°/o stijgen. Dat vond hij een merkwaardige zaak, zoals ook voor de kapitaaldienst waar het ka pitaal per inwoner daalt in plaats van toeneemt. Hij dacht dat een De straataanlegbel'asting prijkt op de door niet alleen de begroting ondui delijk wordt, doch ook een goede planning onmogelijk wordt, alsmede een juist overzicht. En over planning sprekende vroeg hij zich met BAR- TELS af, waarom B. en W. nog steeds niet tot een bepaald 5-jaren plan is gekomen, zoals trouwens ook beloofd was. De VOORZITTER wees er op dat de gemeente geen fabriek is, waar in budgettering van belang kan zijn om de kostenposten in de gaten te houden. De gemeente heeft ook een produkt en dat is het algemeen be lang. Om dat te kunnen dienen moet dan dit, dan dat gebeuren, maar men is daarbij zeer afhankelijk van wat het rijk op bepaalde ogenblikken toezegt of waarvoor toestemming gegeven wordt. Via begrotingswijzi gingen komen die posten uiteinde lijk toch op de begroting, maar dat betekent ook dat aan het einde van het jaar de begroting of liever de afrekening er heel anders uit gaat zien dan hij oorspronkelijk is aan genomen. Budgettering heeft derhal ve geen zin En wat de plannen betreft geldt in feite hetzelfde. Men kan nog zo'n prachtige plannenlijst maken, de verwezenlijking is afhankelijk van faktoren, die we thans niet kennen. En zo kan het gebeuren dat plan 10 eerder aan de beurt is als plan nr. 2. Trouwens, wat B. en W. wil, is dui delijk uit de begroting leesbaar. Maar zo men wil, en met de restric tie ,dat onderling verschoven kan worden, wil B. en W. alsnog wel een lijst van wensen en verlangens het licht doen zien. STRAATAANLEGBELASTING Een van de middelen om aan geld te komen zijn de eigen belastingen. De straataanlegbelasting prijt op de begroting met 100.000,— maar is er nog steeds niet. Uit het antwoord van B. en W. bleek dat men die op wens van het ministerie moet wij zigen en daar is men volop mee bezig. DE BRUYN vroeg zich af. of men dan dit jaar nog wel met de inning zou kunnen gaan beginnen. Daarvan was het COLLEGE wel overtuigd BOSSEN Uit het antwoord van B. en W. was wel duidelijk dat het College met de verkoop van bossen zeer voorzichtig wilde zijn en dat zinde JENNISKENS niet. Dit telde glas hard dat de Venrayse bossen 220.000,per jaar de gemeente kosten en slechts 100.000,op brengen. Dat geeft ieder jaar een te kort van dik een ton. Dus weg er mee, al moeten ze wel voor recrea tie beschikbaar blijven, zo was zijn standpunt De VOORZITTER maakte de me ning van B. erv W. nog eens duide lijk. Een deel van Venrays bossen is uitloopgebied voor het steeds groeiende centrum. Hij was van me ning dat die bossen zeker in eigen dom moesten worden gehouden. An dere bossen daarentegen konden ver kocht worden en daar is intussen al overleg over met Staatsbosbeheer en de Stichting Limburgs Landschap. Maar hij stelde wel dat men ook hierbij weloverwogen te werk moet gaan. Men kan kapitaalsgoed vrij maken en meer renderend, daar is niets op tegen. Maar men kan het ook gebruiken als onderpand van leningen en als appeltje voor de dorst en pogen het geld aan te trek ken, wat nodig is, zoals andere ge meenten, die geen bosbezit hebben. Juist met het oog op de recreatie kan in de toekomst blijken dat de ze bossen van enorm belang gaan worden. Gemakkelijker staat het college tegen de verkoop van kultuurgrond. Als daarvoor beleggers of anderen gaan komen, dan is het college graag bereid te praten. RAPPORTEN In deze begroting staat geschre ven, dat Venray wacht op een he leboel rapporten. Rapporten over verkeer, over de sociologische en so ciografische omstandigheden, over dit en over dat. DE BRUYN vond het allemaal best dat men zo goed en zo weten schappelijk mogelijk ingelicht wil worden, maar zag toch wel graag dat al die rapporteurs opschoten met hun werk en vroeg of er geen tijd limieten gesteld konden worden. De VOORZITTER vertelde dat de meeste al aardig op weg zijn om „af" gemaakt te worden. BARTELS had gezien dat er al verschillende deelrapporten op tafel lagen en zou ook hierin de inspraak van de raad willen. Hij kreeg nul op request. Eerst moet het heel rapport onder de eigen verantwoordelijkheid van de rap porteurs op tafel komen en eerst dan kan de raad zich roeren VLIEGVELD MEVR. RUTTEN was kennelijk wat geschrokken van de reactie van B. en W. op haar opmerkingen over het vliegveld DE Peel. Zij meende dat de aanleg van een dergelijk vlieg veld de recreatieplannen teniet zou gaan doen. Het antwoord van B. en W. was feitelijk dat men over de aanleg van dit vliegveld niets kon zeggen, maar dat een dergelijk vliegveld uit eco nomisch oogpunt voor Venray van belang is. De VOORZITTER stelde dat nie mand weet waar dat vliegveld komt. Men kan dus beslist niet zeggen, dat daardoor de recreatie-plannen die thans bestaan, teniet worden ge daan. Want niemand weet iets over geluidshinder, over situering, over de aan- en afvliegroutes. Het enige wat we weten is dat een vliegveld van economisch belang is voor de hele streek. ONDERWIJS T.a.v. het onderwijs merkte EMONTS op dat in het antwoord door B. en W. niet ingegaan is op zijn vraag, of de mogelijkheid er niet in zit dat de uitkeringen via art. 101 der L.O. wet verhoogd wor den. B. en W. blijken te wachten op een rapport aangaande deze kwestie van het Centraal Administratiekan toor. Mocht daaruit de noodzaak blijken, dan komt men hierop later terug. T.a.v. eventuele uitbreiding van scholen om te kunnen beantwoorden aan de verlaging van de leerlingen- schaal vraagt, aldus het college, wijs beleid van de schoolbesturen. VAN VALKENGOED wilde ech ter konkreter zijn en vroeg of de ge zamenlijke schoolbesturen zich eens niet beraden konden wat er moet gebeuren als de leerlingenschaal in derdaad verlaagd gaat worden. Dan heeft men tenminste al een overzicht van eisen dienaangaande. Ook BARTELS was hiervoor en het college beloofde hiervoor bij de schoolbesturen te zullen aankloppen. BARTELS drong aan op zo snel mogelijke verbreding der trottoirs en verlegging van de muur nabij de Ursulascholen. Niet alleen om vei liger verkeer mogelijk te maken voor de kinderen van die school, nu de Maasheseweg steeds drukker wordt, doch ook voor de patiënten van St. Anna. BEJAARDENCENTRUM MEVR. RUTTEN was niet akkoord met het bestuur van het bejaarden centrum. Ze kreeg van WETHOU DER SCHOLS te horen dat in dat bestuur reeds een vrouwelijk lid zit ting heeft. Daarnaast heeft een com missie van bewoners van het verzor gingscentrum (waarin ook dames) regelmatig kontakt met het bestuur. Voor wat betreft de bejaardenflats is een dergelijke commissie in op richting (waarin ook weer dames) en die zal ook nauw kontakt hou den met het bestuur. Hij dacht dat zo alle partijen volkomen aan hun trekken komen. PONJEE sprak zijn voldoening uit dat B. en W. staan achter het open bejaardenwerk. Maar hij wees er op dat hierbij alleen reeds 800 bejaar den betrokken moesten worden en dat het geen kwestie is van een kaartmiddag te organiseren. De VOORZITTER was zich daar van bewust, maar wilde eerst af wachten wat uit de bus gaat komen als dat open bejaardenwerk gaat be ginnen. Dan krijgt de raad toch het laatste woord. PROTEST TEGEN PROTEST BARTELS protesteerde op zijn beurt tegen hét protest dat B. en W. in hun antwoord hadden laten ho ren op zijn stelling dat de mensen in WSW verband te weinig i.e. min der dan het wettelijk minimum-loon kregen. Hij zei dat ze te weinig kre gen, maar B. en W. zeiden dat ze zeker het minimum-loon of zelfs meer kregen. Een spelletje van nie tes, wellis, waar men zelf niet meer uit kwam. BARTELS bleek ook ontevreden dat in het bestuur van de Werk plaats nog altijd geen invalide of een vertegenwoordiger van hen was opgenomen. Hij vroeg zich af, waar om B. en W. in dit geval toch altijd de boot af blijven houden. Het tegen deel bleek echter het geval, want WETHOUDER SCHOLS zegde toe dat namens de invaliden iemand ge zocht zal worden voor dat bestuur. PERSONEELSVOORZIENINGEN DE BRUYN wilde weten wat B. en W. nu wel precies bedoelen als ze schrijven dat t.a.v. de personeels voorziening belangrijke beslissingen zijn genomen, die echter eerst na enkele maanden effect zullen héb ben. De VOORZITTER vertelde dat er sinds de reorganisatie van de diensten 15 nieuwe mensen zijn aangenomen en 2 mensen, die stage lopen. Maar die moeten weer tijd hebben hun oude baas op te zeggen en zich hier in te werken. Er zijn nog 3 sollici tanten in de molen en dan hoopt men voorlopig rond te zijn. MEVR. RUTTEN wilde weten of bii de dienst sociale zaken ook maat schappelijke werkers zijn. Er blijken 2 ambtenaren het betrokken diplo ma te bezitten en een is er voor aan het studeren. DE BRUYN vroeg zich af of bij promotie niet te veel gekeken werd naar de leeftijd en naar de duur, waarop de betrokkene in Venray werkzaam is. Dit ontkende de VOORZITTER, die zei. dat zeker bij de kaderfunk- ties de persoonlijke kwaliteiten van de betrokkene de doorslag geven. Over de op- en aanmerkingen naar aanleiding van de bestemingsplan- nen en centrumplan leest U elders in dit blad. Dat geldt ook voor wat over de jeugd gezegd werd.

Peel en Maas | 1969 | | pagina 13