St Liduina Vrije tilH is comfort is welvaart is werkgelegenheid Houd uw snelheid intoom! Zangers v. Sl. Frans WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN MffWBHB&ÏEU. zeer voldaan terug uit Italië KLEIN RECREATIESCHAP PEEL EN MAAS VRIJDAG 18 APRIL 1969 No. 16 NEGENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS ABONNEMENTS- Moe van de bijna 26 uur durende reis kwamen de Zangertjes dinsdag j.l. terug van hun reis naar Doreto. Kort na zijn terugkeer was de lei der van het koor reeds bereid ons zijn verslag te doen van de reis. Onze zangers, zo vertelde hij, net zoals het bestuur waren van het be gin af wat sceptisch aan de deel name aan de 9e „Rassegna di Lore- to". We wisten er te weinig van. Wel hadden we enige verplichte stukken moeten instuderen en die waren wel een waarborg, dat de muzikale pres taties op hoger niveau moesten lig gen dan destijds nodig was voor het congres in Rome in 1967. De jongens hebben hard gewerkt om dat alle maal in te studeren. Het was alle maal wel wat zwaar, maar ons koor ziet niet tegen een klein beetje op. Op eerste paasdag hebben de paro chianen van de O.L. Vrouw van 7 Smarten al kunnen beluisteren hoe moeilijk, hoe mooi of hoe lelijk het wel was. Bovendien moesten we maar af wachten hoe het met de logies zou zijn. Zoals in Rome, bij de zusters, zou het wel niet zijnNou we werden er stil van toen we zagen, na die lange reis naar Loreto, wat voor hotel het was. Een pracht ho tel met maar liefst plaats voor 170 bedden en we hebben gemerkt dat de verzorging inderdaad nog beter kon dan in Rome. Tjonge wat heb ben we goed gegeten (overgoten met de heerlijke Italiaanse landwijn). Een bewijs dat het goed was, was wel dat niemand last heeft gehad van het andere eten dan in Neder land. De omgeving van de plaats Loreto is oook schitterend: een wat golvend en heuvelachtig landschap, dat zo lang als wij er waren door de zon beschenen werd. Alla, 's woensdags avonds moest ons koor in de „Chiesa della sancta Casa" als eerste en eni ge koor een van de verplichte num mers ten gehore brengen en wel „Diffusa est" van I. Bianchi. De componist was in hoogst eigen per soon aanwezigAlle andere ko ren zongen ook ieder een nummer uit hun eigen repertoire. Waarom wij nu uitgerekend dat moeilijke stuk van Bianci moesten zingen was ons op dat moment een raadsel. La ter is ons dat duidelijk geworden. In de plaatselijke pers: II Reste del Carlino" stond geschreven: „La sua participazione alle rassegna molto attesa", wat zoveel betekent als „er werd van hun deelname aan de ras segna veel verwacht". Nou we waren op die avond gespan nen. Dat bleek ook wel uit de hou terige uitvoering van Diffusa est. Toch kon de componist, die ons later complimenteerde het met de uitvoe ring eens zijn, temeer daar het half elf was toen we aan de beurt waren. Wat beslist een duidelijk voordeel was voor ons koor bleek al direct. De organisatoren uitten hun lof over de samenstelling van het koor. De klankkleur van eerste en tweede stem waren hun inziens voortreffe lijk, terwijl de bassen en tenoren na- turlijk nog geen volgroeide stemmen hadden, doch wonderwel harmo nieerden in het geheel van het koor. Donderdagmorgen om 8 uur stond de bus voor om ons hele gezelschap te brengen naar een school in Anco- na. We werden daar verwacht om de Scuola Nuova een concert te bren gen van volksliederen. Daar hadden we helemaal niet op gerekend. En fin, het is een groot succes geweest. In de krant van Ancona stond de volgende morgen: „Hanno esequito tra l'altro entusiasmando l'uditorio, una canzone friulanaZoiets als een sprankelende uitvoering. 's Avonds ons gala-concert. De jongens zeiden: We waren zo ge spannen, het zweet stond in onze handen. We zongen Jubilate deo van J. v. d. Tillaart, Ave Verum van Mo zart, Agnus Dei van Orlando di Las so. Waarlijk het was een succes, een groot succes we moesten een toegift geven, dat terwijl voor ons op die zelfde avond een koor uit Bad Ems. uit Chieti (Italië) en Jambes uit Bel gië gezongen haddlen. Onze toegift was: Erkenne dich mein Hüter. Een stormachtig applaus: Bravissimo Dr. Hubert Wurm (Duitsland), Mgr. J. Vijverman (België), Prof. dr. Ri chard Flechtner (Zwitserland), Mgr. Romita (Rome), Mgr. W. Purney (Engeland enz., zij allen waren zeer tevreden en zelfs enthousiast over ons koor. En zo is het gebleven, de hele week door. Op onze concerten van vrijdagmiddag en zaterdagmid dag. Collegae dirigenten van het in ternationale gezelschap hebben meer dan eens uitdrukking gegeten van hun waardering voor ons koor. Alle jongens, het hele bestuur heeft dit zelf kunnen konstateren. Ook zij werden op de duur hoe langer hoe enthousiaster. We raakten „in". He lemaal duidelijk werd dit, toen ons verzocht werd op het Gala-diner, aangeboden door gemeente en Ro- tary-club van Ancona aan de presi denten van de internationale Pueri Cantores, aan de dirigenten en orga nisten van de rassegna, een concert te verzorgen als het enigste koor. Beste mensen wat voelden wij ons toen. Het diner smaakte heerlijk, on ze jongens werden stormachtig toe gejuicht en gecomplimenteerd. Het was een succes. We zullen het nooit vergeten. Zondagmorgen de pontificale Hoogmis, waar door ongeveer 800 zangers de Misa Martyrum van R. Casimiri werd uitgevoerd en waar Leon Staal als enige Nederlander in een internationaal gezelschap het offergebed in het Nederlands uit sprak. Voorafgaand aan de Mis was een défilé geweest waarin meegedra gen werd een bord: VENRAY- OLANDA. Drie jongens van ons koor W. van de Tillaart, Jos Sanders en Wilbert Kortekaas, hebben ge schenken aangeboden tijdens die pontificale mis. Ja, toen was het af gelopen voor de jongens, zij zouden maandagmorgen weer naar huis te rug gaan. Toch nog een ding. Vanwege pres taties van het koor enz. stond de In ternationale Pueri Cantores en de organisatie van de Rassegna er op dat de dirigent meeging naar Rome om aldaar vergaderingen bij te wo nen met het Internationel comité van de Pueri en tevens om deel te nemen aan de audiëntie die Z.H. de Paus aan dit gezelschap wilde ge ven. Ik hoef u niet te beschrijven hoe dit geweest is. U heeft daar zelf wel een voorstelling van. Wat er tijdens die vergaderingen over Nederland en de kerk, over korenwerk in Nederland enz. gezegd is, is met geen pen te beschrijven. Zeker is dat men in Rome, noch in Parijs, noch in Londen nou precies weet er eigenlijk hier leeft. Men weet alleen de uitzonderingsgeval len Genoeg hierover. Ik zou daar graag nog eens op terug komen mits de redaktie mij hiervoor plaatsruim te zou willen geven. Zeker is in elk geval dat als wij nu, na dit alles aan alle uitnodigingen gehoor zouden moeten geven, we voor de rest van dit jaar wel in het buitenland zou den kunnen blijven. Een heel belangrijke zaak zou ik bijna vergeten. In 1970 wordt in Würzburg .Did.) een congres gehou den waarvoor door de internationel Pueri Cantores aan de heer v. d. Til laart is verzocht een compositie te maken voor een Nederlandse com muniezang, die daar tijdens de pon tificale hoogmis zal worden uitge voerd, door eventuele Vlaamse en Nederlandse koren. Een voorwaar verdiende opdracht. afvragen of de gemeenschap daar geen rekening mee moet houden. Een deskundige, met een lopende gehandicapte en een in een rolstoel zullen bezoeken brengen aan het ge meentehuis, postkantoor en kerken, maar daarnaast ook aan winkels en supermarkten, aan bioscoop, schouw burg en leeszaal, alsmede aan het station. Van hun bevindingen zal een deskundig rapport worden opge steld. Spreker meende dat dit rap port vrij negatief zal worden, te meer waar hij reeds jaren geijverd heeft de trottoirbanden bij over steekplaatsen te laten zakken, een verzoek, waar tot op heden niets van terecht gekomen is. De jaarverslagen van mej. v. Dijck en de heer Gerrits toonden aan dat deze afdeling vol leven zit. Dat de heer Gerrits in deze verslagen nog eens nadrukkelijk de sport voor in validen op de voorgrond plaatste, is gezien zijn ijveren daarvoor, wel be grijpelijk. Dank werd gebracht aan de heren Mobers en Hendriks, die met ande ren zich voor de sport voor gehan dicapten inzetten. Doch van de kant van de gehandicapten zelf zal meer belangstelling moeten komen. Daar toe wordt nog een aktie op touw ge zet. Bovendien wil men komen tot een betere culturele vorming, waar bij men ook weer zal samenwerken met de Horster afdeling. Mej. Engels werd in het bestuur herkozen, terwijl mej. A. Janssen en de heer G. Thomassen dat bestuur komen versterken. JAARVERGADERING Vele leden van de dekenale afde ling van de vereniging voor licha melijk gehandicapten St. Liduina waren maandag j.l. present op de jaarvergadering van deze afdeling in café Manders. Niet present waren mej. Engels, de penningmeester en Pastoor Pothof, die wegens ziekte of andere bezigheden niet aanwezig konden zijn. Wel was er de voorzitter van de Horster afdeling, met wie Venray goede betrekkingen onderhoudt. Voorzitter Bartels wees in zijn openingswoord weer eens op de vele problemen, waarmede de gehandi capten soms worstelen en deze voor een groot zelf moeten oplossen. Zij mogen daarbij, aldus de heer Bar tels, minimaal rekenen op begrip en hulp van de samenleving, waarvan zij lid zijn. Daarom vond deze spre ker het feit dat nog steeds geen ge handicapte in het bestuur van de Sociale Werkplaats in Venray is op genomen een bepaald soort discrimi natie. Daar wordt gehandeld met ge handicapten, zonder dat ze daar eni ge inbreng in hebben. Dat noemde hij onjuist en hij zal dit euvel, zoals hij dat noemde, bliiven bestrijden. Verder had het bestuur het initia tief genomen om eens een onderzoek in te stellen in hoeverre Venray zelf iets doet voor gehandicapten. Als men bedenkt dat 10 pet. van de be volking, aldus de heer Bartels. kans heeft op de een of andere wijze ge handicapt te worden, mag men zich Na een spannende jaarvergadering kon men zich ontspannen bij het traditionele kienen. HINDERWET Openbare kennisgeving verzoek om vergunning Op de secretarie van de gemeente Venray liggen ter inzage de volgen de verzoeken met bijlagen: K. van Rooy, Langeweg 26, Venray om vergunning tot oprichting van een chemische wasserij op boven genoemd adres, kadastraal gemeente Venray sectie C nr. 8532. Gemeente Venray, Grote Markt 1 om vergunning tot oprichting van een vuilnisstortplaats aan het Ven- rays Broek, kadastraal gemeente Venray, sectie A nr. 2216. Gemeente Venray om vergunning tot oprichting van een vuilnistoort- plaats aan de Paardekopweg, kadas traal gemeente Venray sectie H nr. 2585. Schriftelijke bezwaren tegen het verlenen van de verguning(en) kan een ieder gedurende tien dagen na dagtekening van deze bekendmaking inbrengen bij het gemeentebestuur, waar dit verzoek ter inzage ligt. De ingekomen bezwaarschriften worden mede ter inzage gelegd. Venray, 14 april 1969 Burgemeester en wethouders van de gemeente Venray, Drs. F. G. L. L. Schols, burgemeester H. P. L. Vorst, secretaris. „Wij zullen ons zo langzamerhand moeten gaan reali seren dat de gemeente Meerlo en Wanssum met zijn 5500 inwoners ruim 500 industriële arbeidsplaatsen heeft, waar aan in de komende 2 jaren nogmaals 100 zullen worden toegevoegd. Met alles wat daaraan verbonden is (o.m. ver voer), het ambacht en de dienstensector betekent dat dat ruim 70% onzer bevolking buiten de agrarische sector zijn kost verdient en dat - ondanks het feit dat men ons agrarische gemeenten noemt - nog geen 30% van de be volking inderdaad leeft van de opbrengst uit de agrari sche sector Op de bovenste verdieping van Venrays „wolkenkrabber" leest de Heer Verwiel, directeur van het Recreatieschap Peel en Maas deze zinsnede voor uit de Nieuwjaarsrede van Drs. Dittrich de burgemeester van de ge meenten Wanssum en Meerlo. Hij wil daarmede beklem tonen, dat naast het agrarische, waarmede men in de 7 bij het recreatieschap Peel en Maas aangesloten gemeenten zo dik wijls schermt, ook nog andere en grotere belangen liggen. Te we ten op industrieel vlak en vooral in het vlak van de dienstensec tor. En in die dienstensector, die met name in de gemeente Ven ray vooral, maar ook in de an dere aangesloten gemeenten dikwijls een veel grotere rol speelt, dan men wel denkt, kan de recreatie in de toekomst van zeer groot belang gaan worden. TE WEINIG BEGRIP „Men realiseert zich", aldus de heer Verwiel, „dikwijls veel te weinig welk een grote rol de recreatie nu speelt in een men senleven Ondanks het feit dat men zelf dikwijls met brom mer of auto er op uit trekt, on danks het feit dat men zelf va kantie houdt in binnen- of bui tenland en dus met de neus ge drukt wordt op het feit, dat dui zenden anderen dat ook doen, ondanks het feit dat men hier in de buurt campings tot aan de rand vol vindt, vakantiehuisjes zijn gebouwd en verhuurd,, on danks dat een jachthaven als die in Wanssum ieder jaar voller komt te liggen, ondanks dat al les beschouwt men recreatie - ook als werkgelegenheidsobject en ook als economische factor - iets van een vrij lage orde." Ik heb in Midden-Brabant 17 jaren mogen werken. In 1961 vonden daar in de recreatieve sector 50 mensen werk, die 'n jaaromzet haalden van 2.5 min. gulden. In 1968 waren er 1000 arbeidsplaatsen in diezelfde sector en werd daarin meer dan 35 miljoen gulden be steed ziet dus zelf, dat de recreatie wel degelijk mee telt, zowel als economische factor als op het gebied van de werkgelegenheid. TE WEINIG AANTREKKELIJK Zoekende naar een verklaring voor deze „blindheid", stoot men op een ander verschijnsel, namelijk dat men de recreatieve mogelijkheid van eigen plaats en streek slechts onvoldoende kent. Onvoldoende in dit op zicht dat men een ven hier, een bos daar, een oud boerderijtje ginds, een Maas, als vanzelfspre kende dingen ziet. Dat men de rust en ruimte als gewoon er vaart, terwijl de vreemdeling die dingen juist als toppunten ziet en hier intensief van genieten kan. „Er kan niet genoeg op gewe zen worden", aldus de heer Ver wiel dat de verstedelijking in ons land ieder jaar groter en dichter wordt. Steeds meer men sen komen op een kluitje zitten. Steeds meer mensen krijgen meer vrije tijd, steeds meer men sen meer welvaart. Dat zal een trek naar buiten alleen maar doen toenemen. Een trek juist naar die gebieden, speciaal voor dagrecreatie, die tot nu toe gro tendeels buiten de aandacht vie len ,Het is goed gezien van de 7 Noord-Limburgse gemeenten, zo benadrukte de heer Verwiel, dat men in een schap samen is gaan werken, om ook een redelijk aandeel te pakken te krijgen van deze „industrie", die economisch van groot belang is. En wijzend op de kaart onderstreepte hij die woorden door te wijzen op de grote bevolkingsconcentratie van de agglomeratie Eindhoven- Helmond, van Nijmegen, het snelgroeiende Venlo en over de grens op korte afstand de Duit se industriesteden, met hun mil joenen bevolking, die na de vol tooiing van de E 3 weg binnen een uur over de Maas kunnen zijn. WAT TOT HEDEN GAANDE IS De recreatieve mogelijkheden in het gebied van de zeven ge meenten, die binnen het schajj. samenwerken, zijn zodanig dat het de moeite loont krachtig naar hun verwerkelijking te stre ven. Daarvoor zijn evenwel gro te inspanningen nodig. Het ge bied is nog lang niet rijp voor de recreatieve functie, die het in de zeer nabije toekomst te vervullen kan krijgen, zo waarschuwde de heer Verwiel. Hij wees er op dat het accent in deze streek valt op de openluchtrecreatie, d.w.z. om ontspanning in de natuur. De natuur, het landschap, de groene ruimte, aldus de direc teur van het schap, vormen de kurk, waarop de recreatie drijft. Wil er in Peel- en Maasland echte recreatie van de grond ko men, dan zal dus de eerste zorg het landschap moeten gelden. Daar wacht het Recreatieschap een grote taak. Er is in de voor bije jaren een grondige studie gemaakt van de mogelijkheden en voorwaarden voor een har monische uitbouw van recreatie en toerisme. Het Landschaps-architecten- bureau Ir. J. Vallen in Roermond heeft in een lijvig rapport duide lijk aangegeven wat er zoal ge beuren moet. Het geeft duidelijk aan in welke delen van het Nrd. Limburgse land de landbouw tot volle ontwikkeling kan komen en in welke ook de recreatie een goede kans maakt. LANDSCHAPSOPBOUW Wie een beetje oog heeft voor natuurschoon en een aantrekke lijk landschap, zal moeten toe geven dat lang niet overal in de ze streek de recreant erg aan zijn trekken komt. Er zijn nogal wat gebieden waar de bebou wing erg rommelig is en het landschap kaal. De moderne landbouwmethoden zijn niet be paald bevorderlijk voor het be waren van een oud cultuurland schap; integendeel. Ook de nieuwe boerderijen kunnen geen aanspraak maken op de bena ming hofstede; het lijken meer konstruktiewerkplaatsen. De voedersilo's zijn bij de mo derne maar evengoed bij de oude bedrijven vaak nog het meest storend. Vooral als zinlo ze felgetinte strepen nog meer aandacht vragen. Het Recreatieschap rekent het tot zijn taak om - in goed sa menspel met landbouworganisa ties, de Cultuur Technische Dienst, de Ruilverkavelingscom missies en Staatsbosbeheer - in allerlei situaties de schoonheid van het landschap en de dorpen te stimuleren. Erfbeplantingen, houtsingels, bebossingen en wegbeplantingen kunnen in be trekkelijk weinig jaren het aan zien van Peel en Maas enorm verbeteren. RECREATIEOORDEN De heer Verwiel wees er op dat in het gebied reeds enkele grotere objecten gerealiseerd of in aanleg zijn. De Schatberg in Sevenum is een belangrijk cen trum, dat nu reeds, terwijl de E 3 nog niet is opengesteld, massale belangstelling geniet. In Horst zijn twee grote plannen in ont wikkeling: het recreatie-oord Horst-America aan de Midden- Peelweg en het project Kasteelse Bossen aan de nieuwe Rondweg. Eerstgenoemd oord wordt in hoofdzaak een vakantiedorp met ruim 90 bungalows en kam peerterreinen; het andere zal vooral de eigen bevolking en dagbezoek van buiten trekken. Het Recreatieschap is betrok ken bij de realisatie van deze en meerdere grote plannen. Overi gens zal ook hier een verant woorde spreiding en variatie nodig zijn. Het is zeker niet de bedoeling over de hele streek een net van massa-oorden te leggen, aldus de heer Verwiel. Zo zullen de Maasdorpen in hoofdzaak worden gereserveerd voor rustig vakantiebezoek aan familiale hotels en pensions. Maar in een grote gemeente als Venray is zeker plaats voor een belangrijk centrum. Het Schap is op dit punt aktief en onderhoudt vele kontakten met mogelijke bouwers en exploitanten van zulke bedrijven. WELVAART EN WELZIJN Het is ook voor streek en de daarin liggende plaatsen van groot belang, dat deze voorzie ningen er komen. Want zij bren gen een verbetering van het woonklimaat door nieuwe acco modates. Meer en betere zwem baden, ontspanningsparken, be tere horecabedrijven, wandel- en fietspaden en een mooiere om geving maken het voor iedereen gewoonweg beter om te leven. Ook dat is een voornaam facet van het werk dat daarnaast streeft naar welvaartsverbetering en meer werkgelegenheid in de dienstensector, die in tegenste!» ing tot de landbouw en de in dustrie steeds arbeidsintensiever wordt. Dan ontstaat op zijn beurt weer een wisselwerking, want door verbetering van de infra structuur op deze wijze, worden weer anderen aangetrokken om zich hier te vestigen. Want niet alleen vraagt de mens om goed werk, maar ook om goed te wo nen. „En zoals hierboven reeds gezegd, ook dat is een belang rijk facet van ons werk Een eenvoudig bordje op flat nr. 93 van de Hoge Beek bergt het kantoor van het Recreatie- chap Peel en Maas. Van ach ter zijn bureau kijkt directeur Verwiel ver uit over het Nrd.- Limburgse land, over de druk te onder hem, naar de rust van de bossen voor hemHij legt kontakten met alle moge lijke instanties, die zich - hoe kan het anders - ook met re creatie bemoeien. Hij legt kon takten met ondernemingen en particulieren, die als hij een toekomst ziet in de recreatie. Met hen samen, met de ge meentebesturen van de aange sloten zeven Noordimburgse gemeenten, met ons allen hoopt hij het land van Peel en Maas te maken tot een land waar het goed toeven en wo nen is. Men kan hem daar al leen maar alle succes bij toe wensen.

Peel en Maas | 1969 | | pagina 5