St Liduina
Vrije tilH
is comfort
is welvaart
is werkgelegenheid
Houd
uw snelheid
intoom!
Zangers v. Sl. Frans
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN MffWBHB&ÏEU.
zeer voldaan terug uit Italië
KLEIN RECREATIESCHAP PEEL EN MAAS
VRIJDAG 18 APRIL 1969 No. 16
NEGENTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
ABONNEMENTS-
Moe van de bijna 26 uur durende
reis kwamen de Zangertjes dinsdag
j.l. terug van hun reis naar Doreto.
Kort na zijn terugkeer was de lei
der van het koor reeds bereid ons
zijn verslag te doen van de reis.
Onze zangers, zo vertelde hij, net
zoals het bestuur waren van het be
gin af wat sceptisch aan de deel
name aan de 9e „Rassegna di Lore-
to". We wisten er te weinig van. Wel
hadden we enige verplichte stukken
moeten instuderen en die waren wel
een waarborg, dat de muzikale pres
taties op hoger niveau moesten lig
gen dan destijds nodig was voor het
congres in Rome in 1967. De jongens
hebben hard gewerkt om dat alle
maal in te studeren. Het was alle
maal wel wat zwaar, maar ons koor
ziet niet tegen een klein beetje op.
Op eerste paasdag hebben de paro
chianen van de O.L. Vrouw van 7
Smarten al kunnen beluisteren hoe
moeilijk, hoe mooi of hoe lelijk het
wel was.
Bovendien moesten we maar af
wachten hoe het met de logies zou
zijn. Zoals in Rome, bij de zusters,
zou het wel niet zijnNou we
werden er stil van toen we zagen,
na die lange reis naar Loreto, wat
voor hotel het was. Een pracht ho
tel met maar liefst plaats voor 170
bedden en we hebben gemerkt dat
de verzorging inderdaad nog beter
kon dan in Rome. Tjonge wat heb
ben we goed gegeten (overgoten met
de heerlijke Italiaanse landwijn).
Een bewijs dat het goed was, was
wel dat niemand last heeft gehad
van het andere eten dan in Neder
land.
De omgeving van de plaats Loreto
is oook schitterend: een wat golvend
en heuvelachtig landschap, dat zo
lang als wij er waren door de zon
beschenen werd. Alla, 's woensdags
avonds moest ons koor in de „Chiesa
della sancta Casa" als eerste en eni
ge koor een van de verplichte num
mers ten gehore brengen en wel
„Diffusa est" van I. Bianchi. De
componist was in hoogst eigen per
soon aanwezigAlle andere ko
ren zongen ook ieder een nummer
uit hun eigen repertoire. Waarom
wij nu uitgerekend dat moeilijke
stuk van Bianci moesten zingen was
ons op dat moment een raadsel. La
ter is ons dat duidelijk geworden. In
de plaatselijke pers: II Reste del
Carlino" stond geschreven: „La sua
participazione alle rassegna molto
attesa", wat zoveel betekent als „er
werd van hun deelname aan de ras
segna veel verwacht".
Nou we waren op die avond gespan
nen. Dat bleek ook wel uit de hou
terige uitvoering van Diffusa est.
Toch kon de componist, die ons later
complimenteerde het met de uitvoe
ring eens zijn, temeer daar het half
elf was toen we aan de beurt waren.
Wat beslist een duidelijk voordeel
was voor ons koor bleek al direct.
De organisatoren uitten hun lof over
de samenstelling van het koor. De
klankkleur van eerste en tweede
stem waren hun inziens voortreffe
lijk, terwijl de bassen en tenoren na-
turlijk nog geen volgroeide stemmen
hadden, doch wonderwel harmo
nieerden in het geheel van het koor.
Donderdagmorgen om 8 uur stond
de bus voor om ons hele gezelschap
te brengen naar een school in Anco-
na. We werden daar verwacht om de
Scuola Nuova een concert te bren
gen van volksliederen. Daar hadden
we helemaal niet op gerekend. En
fin, het is een groot succes geweest.
In de krant van Ancona stond de
volgende morgen: „Hanno esequito
tra l'altro entusiasmando l'uditorio,
una canzone friulanaZoiets als
een sprankelende uitvoering.
's Avonds ons gala-concert. De
jongens zeiden: We waren zo ge
spannen, het zweet stond in onze
handen. We zongen Jubilate deo van
J. v. d. Tillaart, Ave Verum van Mo
zart, Agnus Dei van Orlando di Las
so. Waarlijk het was een succes, een
groot succes we moesten een toegift
geven, dat terwijl voor ons op die
zelfde avond een koor uit Bad Ems.
uit Chieti (Italië) en Jambes uit Bel
gië gezongen haddlen. Onze toegift
was: Erkenne dich mein Hüter. Een
stormachtig applaus: Bravissimo
Dr. Hubert Wurm (Duitsland), Mgr.
J. Vijverman (België), Prof. dr. Ri
chard Flechtner (Zwitserland), Mgr.
Romita (Rome), Mgr. W. Purney
(Engeland enz., zij allen waren zeer
tevreden en zelfs enthousiast over
ons koor. En zo is het gebleven, de
hele week door. Op onze concerten
van vrijdagmiddag en zaterdagmid
dag. Collegae dirigenten van het in
ternationale gezelschap hebben meer
dan eens uitdrukking gegeten van
hun waardering voor ons koor. Alle
jongens, het hele bestuur heeft dit
zelf kunnen konstateren. Ook zij
werden op de duur hoe langer hoe
enthousiaster. We raakten „in". He
lemaal duidelijk werd dit, toen ons
verzocht werd op het Gala-diner,
aangeboden door gemeente en Ro-
tary-club van Ancona aan de presi
denten van de internationale Pueri
Cantores, aan de dirigenten en orga
nisten van de rassegna, een concert
te verzorgen als het enigste koor.
Beste mensen wat voelden wij ons
toen. Het diner smaakte heerlijk, on
ze jongens werden stormachtig toe
gejuicht en gecomplimenteerd. Het
was een succes. We zullen het nooit
vergeten.
Zondagmorgen de pontificale
Hoogmis, waar door ongeveer 800
zangers de Misa Martyrum van R.
Casimiri werd uitgevoerd en waar
Leon Staal als enige Nederlander in
een internationaal gezelschap het
offergebed in het Nederlands uit
sprak. Voorafgaand aan de Mis was
een défilé geweest waarin meegedra
gen werd een bord: VENRAY-
OLANDA. Drie jongens van ons
koor W. van de Tillaart, Jos Sanders
en Wilbert Kortekaas, hebben ge
schenken aangeboden tijdens die
pontificale mis. Ja, toen was het af
gelopen voor de jongens, zij zouden
maandagmorgen weer naar huis te
rug gaan.
Toch nog een ding. Vanwege pres
taties van het koor enz. stond de In
ternationale Pueri Cantores en de
organisatie van de Rassegna er op
dat de dirigent meeging naar Rome
om aldaar vergaderingen bij te wo
nen met het Internationel comité
van de Pueri en tevens om deel te
nemen aan de audiëntie die Z.H. de
Paus aan dit gezelschap wilde ge
ven. Ik hoef u niet te beschrijven
hoe dit geweest is. U heeft daar zelf
wel een voorstelling van.
Wat er tijdens die vergaderingen
over Nederland en de kerk, over
korenwerk in Nederland enz. gezegd
is, is met geen pen te beschrijven.
Zeker is dat men in Rome, noch in
Parijs, noch in Londen nou precies
weet er eigenlijk hier leeft. Men
weet alleen de uitzonderingsgeval
len
Genoeg hierover. Ik zou daar
graag nog eens op terug komen mits
de redaktie mij hiervoor plaatsruim
te zou willen geven. Zeker is in elk
geval dat als wij nu, na dit alles aan
alle uitnodigingen gehoor zouden
moeten geven, we voor de rest van
dit jaar wel in het buitenland zou
den kunnen blijven.
Een heel belangrijke zaak zou ik
bijna vergeten. In 1970 wordt in
Würzburg .Did.) een congres gehou
den waarvoor door de internationel
Pueri Cantores aan de heer v. d. Til
laart is verzocht een compositie te
maken voor een Nederlandse com
muniezang, die daar tijdens de pon
tificale hoogmis zal worden uitge
voerd, door eventuele Vlaamse en
Nederlandse koren. Een voorwaar
verdiende opdracht.
afvragen of de gemeenschap daar
geen rekening mee moet houden.
Een deskundige, met een lopende
gehandicapte en een in een rolstoel
zullen bezoeken brengen aan het ge
meentehuis, postkantoor en kerken,
maar daarnaast ook aan winkels en
supermarkten, aan bioscoop, schouw
burg en leeszaal, alsmede aan het
station. Van hun bevindingen zal
een deskundig rapport worden opge
steld. Spreker meende dat dit rap
port vrij negatief zal worden, te
meer waar hij reeds jaren geijverd
heeft de trottoirbanden bij over
steekplaatsen te laten zakken, een
verzoek, waar tot op heden niets
van terecht gekomen is.
De jaarverslagen van mej. v. Dijck
en de heer Gerrits toonden aan dat
deze afdeling vol leven zit. Dat de
heer Gerrits in deze verslagen nog
eens nadrukkelijk de sport voor in
validen op de voorgrond plaatste, is
gezien zijn ijveren daarvoor, wel be
grijpelijk.
Dank werd gebracht aan de heren
Mobers en Hendriks, die met ande
ren zich voor de sport voor gehan
dicapten inzetten. Doch van de kant
van de gehandicapten zelf zal meer
belangstelling moeten komen. Daar
toe wordt nog een aktie op touw ge
zet. Bovendien wil men komen tot
een betere culturele vorming, waar
bij men ook weer zal samenwerken
met de Horster afdeling.
Mej. Engels werd in het bestuur
herkozen, terwijl mej. A. Janssen en
de heer G. Thomassen dat bestuur
komen versterken.
JAARVERGADERING
Vele leden van de dekenale afde
ling van de vereniging voor licha
melijk gehandicapten St. Liduina
waren maandag j.l. present op de
jaarvergadering van deze afdeling in
café Manders. Niet present waren
mej. Engels, de penningmeester en
Pastoor Pothof, die wegens ziekte of
andere bezigheden niet aanwezig
konden zijn.
Wel was er de voorzitter van de
Horster afdeling, met wie Venray
goede betrekkingen onderhoudt.
Voorzitter Bartels wees in zijn
openingswoord weer eens op de vele
problemen, waarmede de gehandi
capten soms worstelen en deze voor
een groot zelf moeten oplossen. Zij
mogen daarbij, aldus de heer Bar
tels, minimaal rekenen op begrip en
hulp van de samenleving, waarvan
zij lid zijn. Daarom vond deze spre
ker het feit dat nog steeds geen ge
handicapte in het bestuur van de
Sociale Werkplaats in Venray is op
genomen een bepaald soort discrimi
natie. Daar wordt gehandeld met ge
handicapten, zonder dat ze daar eni
ge inbreng in hebben. Dat noemde
hij onjuist en hij zal dit euvel, zoals
hij dat noemde, bliiven bestrijden.
Verder had het bestuur het initia
tief genomen om eens een onderzoek
in te stellen in hoeverre Venray zelf
iets doet voor gehandicapten. Als
men bedenkt dat 10 pet. van de be
volking, aldus de heer Bartels. kans
heeft op de een of andere wijze ge
handicapt te worden, mag men zich
Na een spannende jaarvergadering
kon men zich ontspannen bij het
traditionele kienen.
HINDERWET
Openbare kennisgeving verzoek om
vergunning
Op de secretarie van de gemeente
Venray liggen ter inzage de volgen
de verzoeken met bijlagen:
K. van Rooy, Langeweg 26, Venray
om vergunning tot oprichting van
een chemische wasserij op boven
genoemd adres, kadastraal gemeente
Venray sectie C nr. 8532.
Gemeente Venray, Grote Markt 1
om vergunning tot oprichting van
een vuilnisstortplaats aan het Ven-
rays Broek, kadastraal gemeente
Venray, sectie A nr. 2216.
Gemeente Venray om vergunning
tot oprichting van een vuilnistoort-
plaats aan de Paardekopweg, kadas
traal gemeente Venray sectie H nr.
2585.
Schriftelijke bezwaren tegen het
verlenen van de verguning(en) kan
een ieder gedurende tien dagen na
dagtekening van deze bekendmaking
inbrengen bij het gemeentebestuur,
waar dit verzoek ter inzage ligt. De
ingekomen bezwaarschriften worden
mede ter inzage gelegd.
Venray, 14 april 1969
Burgemeester en wethouders van
de gemeente Venray,
Drs. F. G. L. L. Schols, burgemeester
H. P. L. Vorst, secretaris.
„Wij zullen ons zo langzamerhand moeten gaan reali
seren dat de gemeente Meerlo en Wanssum met zijn 5500
inwoners ruim 500 industriële arbeidsplaatsen heeft, waar
aan in de komende 2 jaren nogmaals 100 zullen worden
toegevoegd. Met alles wat daaraan verbonden is (o.m. ver
voer), het ambacht en de dienstensector betekent dat dat
ruim 70% onzer bevolking buiten de agrarische sector
zijn kost verdient en dat - ondanks het feit dat men ons
agrarische gemeenten noemt - nog geen 30% van de be
volking inderdaad leeft van de opbrengst uit de agrari
sche sector
Op de bovenste verdieping
van Venrays „wolkenkrabber"
leest de Heer Verwiel, directeur
van het Recreatieschap Peel en
Maas deze zinsnede voor uit de
Nieuwjaarsrede van Drs. Dittrich
de burgemeester van de ge
meenten Wanssum en Meerlo.
Hij wil daarmede beklem
tonen, dat naast het agrarische,
waarmede men in de 7 bij het
recreatieschap Peel en Maas
aangesloten gemeenten zo dik
wijls schermt, ook nog andere en
grotere belangen liggen. Te we
ten op industrieel vlak en vooral
in het vlak van de dienstensec
tor. En in die dienstensector, die
met name in de gemeente Ven
ray vooral, maar ook in de an
dere aangesloten gemeenten
dikwijls een veel grotere rol
speelt, dan men wel denkt, kan
de recreatie in de toekomst van
zeer groot belang gaan worden.
TE WEINIG BEGRIP
„Men realiseert zich", aldus
de heer Verwiel, „dikwijls veel
te weinig welk een grote rol de
recreatie nu speelt in een men
senleven Ondanks het feit
dat men zelf dikwijls met brom
mer of auto er op uit trekt, on
danks het feit dat men zelf va
kantie houdt in binnen- of bui
tenland en dus met de neus ge
drukt wordt op het feit, dat dui
zenden anderen dat ook doen,
ondanks het feit dat men hier in
de buurt campings tot aan de
rand vol vindt, vakantiehuisjes
zijn gebouwd en verhuurd,, on
danks dat een jachthaven als die
in Wanssum ieder jaar voller
komt te liggen, ondanks dat al
les beschouwt men recreatie -
ook als werkgelegenheidsobject
en ook als economische factor -
iets van een vrij lage orde."
Ik heb in Midden-Brabant 17
jaren mogen werken. In 1961
vonden daar in de recreatieve
sector 50 mensen werk, die 'n
jaaromzet haalden van 2.5 min.
gulden. In 1968 waren er 1000
arbeidsplaatsen in diezelfde
sector en werd daarin meer
dan 35 miljoen gulden be
steed ziet dus zelf, dat
de recreatie wel degelijk mee
telt, zowel als economische
factor als op het gebied van
de werkgelegenheid.
TE WEINIG AANTREKKELIJK
Zoekende naar een verklaring
voor deze „blindheid", stoot
men op een ander verschijnsel,
namelijk dat men de recreatieve
mogelijkheid van eigen plaats
en streek slechts onvoldoende
kent. Onvoldoende in dit op
zicht dat men een ven hier, een
bos daar, een oud boerderijtje
ginds, een Maas, als vanzelfspre
kende dingen ziet. Dat men de
rust en ruimte als gewoon er
vaart, terwijl de vreemdeling die
dingen juist als toppunten ziet en
hier intensief van genieten kan.
„Er kan niet genoeg op gewe
zen worden", aldus de heer Ver
wiel dat de verstedelijking in
ons land ieder jaar groter en
dichter wordt. Steeds meer men
sen komen op een kluitje zitten.
Steeds meer mensen krijgen
meer vrije tijd, steeds meer men
sen meer welvaart. Dat zal een
trek naar buiten alleen maar
doen toenemen. Een trek juist
naar die gebieden, speciaal voor
dagrecreatie, die tot nu toe gro
tendeels buiten de aandacht vie
len
,Het is goed gezien van de 7
Noord-Limburgse gemeenten, zo
benadrukte de heer Verwiel, dat
men in een schap samen is gaan
werken, om ook een redelijk
aandeel te pakken te krijgen van
deze „industrie", die economisch
van groot belang is. En wijzend
op de kaart onderstreepte hij die
woorden door te wijzen op de
grote bevolkingsconcentratie
van de agglomeratie Eindhoven-
Helmond, van Nijmegen, het
snelgroeiende Venlo en over de
grens op korte afstand de Duit
se industriesteden, met hun mil
joenen bevolking, die na de vol
tooiing van de E 3 weg binnen
een uur over de Maas kunnen
zijn.
WAT TOT HEDEN GAANDE IS
De recreatieve mogelijkheden
in het gebied van de zeven ge
meenten, die binnen het schajj.
samenwerken, zijn zodanig dat
het de moeite loont krachtig
naar hun verwerkelijking te stre
ven. Daarvoor zijn evenwel gro
te inspanningen nodig. Het ge
bied is nog lang niet rijp voor de
recreatieve functie, die het in de
zeer nabije toekomst te vervullen
kan krijgen, zo waarschuwde de
heer Verwiel. Hij wees er op dat
het accent in deze streek valt op
de openluchtrecreatie, d.w.z. om
ontspanning in de natuur.
De natuur, het landschap, de
groene ruimte, aldus de direc
teur van het schap, vormen de
kurk, waarop de recreatie drijft.
Wil er in Peel- en Maasland
echte recreatie van de grond ko
men, dan zal dus de eerste zorg
het landschap moeten gelden.
Daar wacht het Recreatieschap
een grote taak. Er is in de voor
bije jaren een grondige studie
gemaakt van de mogelijkheden
en voorwaarden voor een har
monische uitbouw van recreatie
en toerisme.
Het Landschaps-architecten-
bureau Ir. J. Vallen in Roermond
heeft in een lijvig rapport duide
lijk aangegeven wat er zoal ge
beuren moet. Het geeft duidelijk
aan in welke delen van het Nrd.
Limburgse land de landbouw tot
volle ontwikkeling kan komen en
in welke ook de recreatie een
goede kans maakt.
LANDSCHAPSOPBOUW
Wie een beetje oog heeft voor
natuurschoon en een aantrekke
lijk landschap, zal moeten toe
geven dat lang niet overal in de
ze streek de recreant erg aan
zijn trekken komt. Er zijn nogal
wat gebieden waar de bebou
wing erg rommelig is en het
landschap kaal. De moderne
landbouwmethoden zijn niet be
paald bevorderlijk voor het be
waren van een oud cultuurland
schap; integendeel. Ook de
nieuwe boerderijen kunnen geen
aanspraak maken op de bena
ming hofstede; het lijken meer
konstruktiewerkplaatsen.
De voedersilo's zijn bij de mo
derne maar evengoed bij de
oude bedrijven vaak nog het
meest storend. Vooral als zinlo
ze felgetinte strepen nog meer
aandacht vragen.
Het Recreatieschap rekent het
tot zijn taak om - in goed sa
menspel met landbouworganisa
ties, de Cultuur Technische
Dienst, de Ruilverkavelingscom
missies en Staatsbosbeheer - in
allerlei situaties de schoonheid
van het landschap en de dorpen
te stimuleren. Erfbeplantingen,
houtsingels, bebossingen en
wegbeplantingen kunnen in be
trekkelijk weinig jaren het aan
zien van Peel en Maas enorm
verbeteren.
RECREATIEOORDEN
De heer Verwiel wees er op
dat in het gebied reeds enkele
grotere objecten gerealiseerd of
in aanleg zijn. De Schatberg in
Sevenum is een belangrijk cen
trum, dat nu reeds, terwijl de E 3
nog niet is opengesteld, massale
belangstelling geniet. In Horst
zijn twee grote plannen in ont
wikkeling: het recreatie-oord
Horst-America aan de Midden-
Peelweg en het project Kasteelse
Bossen aan de nieuwe Rondweg.
Eerstgenoemd oord wordt in
hoofdzaak een vakantiedorp
met ruim 90 bungalows en kam
peerterreinen; het andere zal
vooral de eigen bevolking en
dagbezoek van buiten trekken.
Het Recreatieschap is betrok
ken bij de realisatie van deze en
meerdere grote plannen. Overi
gens zal ook hier een verant
woorde spreiding en variatie
nodig zijn. Het is zeker niet de
bedoeling over de hele streek
een net van massa-oorden te
leggen, aldus de heer Verwiel.
Zo zullen de Maasdorpen in
hoofdzaak worden gereserveerd
voor rustig vakantiebezoek aan
familiale hotels en pensions.
Maar in een grote gemeente als
Venray is zeker plaats voor een
belangrijk centrum. Het Schap is
op dit punt aktief en onderhoudt
vele kontakten met mogelijke
bouwers en exploitanten van
zulke bedrijven.
WELVAART EN WELZIJN
Het is ook voor streek en de
daarin liggende plaatsen van
groot belang, dat deze voorzie
ningen er komen. Want zij bren
gen een verbetering van het
woonklimaat door nieuwe acco
modates. Meer en betere zwem
baden, ontspanningsparken, be
tere horecabedrijven, wandel- en
fietspaden en een mooiere om
geving maken het voor iedereen
gewoonweg beter om te leven.
Ook dat is een voornaam facet
van het werk dat daarnaast
streeft naar welvaartsverbetering
en meer werkgelegenheid in de
dienstensector, die in tegenste!»
ing tot de landbouw en de in
dustrie steeds arbeidsintensiever
wordt.
Dan ontstaat op zijn beurt
weer een wisselwerking, want
door verbetering van de infra
structuur op deze wijze, worden
weer anderen aangetrokken om
zich hier te vestigen. Want niet
alleen vraagt de mens om goed
werk, maar ook om goed te wo
nen. „En zoals hierboven reeds
gezegd, ook dat is een belang
rijk facet van ons werk
Een eenvoudig bordje op flat
nr. 93 van de Hoge Beek bergt
het kantoor van het Recreatie-
chap Peel en Maas. Van ach
ter zijn bureau kijkt directeur
Verwiel ver uit over het Nrd.-
Limburgse land, over de druk
te onder hem, naar de rust van
de bossen voor hemHij
legt kontakten met alle moge
lijke instanties, die zich - hoe
kan het anders - ook met re
creatie bemoeien. Hij legt kon
takten met ondernemingen en
particulieren, die als hij een
toekomst ziet in de recreatie.
Met hen samen, met de ge
meentebesturen van de aange
sloten zeven Noordimburgse
gemeenten, met ons allen
hoopt hij het land van Peel en
Maas te maken tot een land
waar het goed toeven en wo
nen is. Men kan hem daar al
leen maar alle succes bij toe
wensen.