HOOG TUD m schoonmaak verhuizing een nieuwe woning rob van haaren helpt u installeren VIA STUNT OUDERCOMITE'S ZIN OF ONZIN?? schade Garage v.d. Yen t 1 t I zie ook onze speciale vitrage folder die u een dezer dagen krijgt tk uis bezorgd complete woninginrichting - schoolstraat 29 en 3a venray - telefoon 2751 en 2754 Carcase van stevig leer- vinyl met nerf. Handig In de auto voor gereedschap, voor de meeneem* a ca prijs van £a9U yT tm J Ciosetdeksel van speciaal plastic. Is eenvoudig te bevestigen op elk toilet. In zwart slechts 1 RA In wit 8.50 Vervang uw oude koffiekan voor deze nieuwe. Modern strak model. c or Inhoud 1 liter. Ö.Uü Vloerwisser met stevig uit wring mechaniek. Sponsen altijd los verkrijg- 49 Ar baar van 24.50 voor Id.Uü Kop en schotel met bloem en gouddekoratie. Fraai sterk porcelein. Diverse modellen, O OR 3 stuks voor O.UD Een rolveger kunt u niet missen. Praktisch, voor alle kleine schoonmaak- aar karweitjes. Nu maar w.*/0 Deze stuntaanbiedingen gelden van vrijdag 21 tm. 28 maart Stuntartikelen zijn artikelen die tijdelijk sterk in prijs ver laagd zijn. Kom daarom snel uw voordeel doen. Kom naar De meeste scholen in het dekenaat Venray hebben sinds kortere of langere tijd een oudercomité. Zij z\jn feitelijk een voortvloeisel van de bisschoppelijke richtlijnen van 1956(1). De meesten van hen zijn niet alleen laat van de grond gekomen, doch men mag zich ook afvragen, of ze zin van bestaan hebben of dat het schimmige „instituten" zijn, waar niemand feitelijk goed raad mee weet Wie de zaak eens nader bekijkt, die moet erkennen dat de genoemde bisschoppelijke richtlijnen niet be paald grote kansien geven aan ouder- comité's. Weliswaar verklaren de bisschop pen dat het dringend gewenst is dat aan elke katholieke school een oudercomité is verbonden, maar van de andere kant houden ze toch op bepaalde wijze de boot af. Het schoolbestuur kreeg bijv. het recht van veto tegen de verkiezing van onwelgevallige leden; de be voegdheden van de comité's zijn uit sluitend adviserend en dan nog hoofdzakelijk in onderwerpen als vakantie, schooltijden, huiswerk, verkeersonderricht, kleding e.d. Aan het schoolwezen als zodanig, daar hebben, volgens deze richtlijnen, de ouders met hun vingers van af te blijven. Deze richtlijnen bestaan nog en zijn inderdaad de basis waarop de oudecomité's, ook in ons dekenaat, zijn opgebouwd. Men kan er zich nog altijd op beroepen, al is het in tussen wel duidelijk geworden dat ze niet meer passen in deze tijd. Want enerzijds is er sindsdien in mentaliteit bij de roomskatholieken wel wat veranderd en van de ande re kant zijn ook in onderwijskrin gen de inzichten over sarrtenwerking tussen ouders en school wel wat ge wijzigd. Van deze ontwikkeling geeft o.m. blijk de Nederl. Kath. Schoolraad, waarin naast de organisaties van schoolbesturen een plaats is inge ruimd aan de georganiseerde ouders, als gelijkwaardige gesprekspartners. Aan een samenwerking tussen ouders en school staat schijnbaar niets meer in de weg Schijnbaar, zeggen we met nadruk want in feite zijn er nog verschil lende scholen, die oudercomité's maar lastige pottenkijkers vinden en anderzijds zijn er ouders, die nog steeds niet bij dat onderwijs in wat voor vorm ook, betrokken willen wordenHoe vreemd dat het laatste misschien ook klinkt Het blijkt namelijk dat een groot deel van de ouders al tevreden is als hun kinderen met een voldoende cij ferlijst thuis komen. Maar waarvoor die voldoendes zijn gehaald en hoe, dat interesseert hen zeer weinig. Het lijkt er op of ze niet alleen een deel van hun taak als opvoeders der kin deren aan de school hebben overge dragen, maar ook de verantwoorde lijkheid. En het is juist de verantwoorde lijkheid, ook voor de opvoeding der kinderen op school, die de ouders in het oudercomité tot gelding kunnen brengen. Weer anderen zeggen, dat ze de deskundigheid missen om met het onderwijzend personeel en de lera ren problemen aan te snijden inzake het onderwijs in het algemeen en dat van hun kinderen in het bijzon der. En dat is natuurlijk waar. Men is het gauwer met elkaar eens hoe men de eerste communie-dag zal gaan organiseren (al zijn er nog pa rochies, waar dat nog zonder ouders gebeurt) dan over een nieuwe taal methode. Maar het is duidelijk dat een oudercomité zich in zo'n geval rustig kan laten adviseren door des kundigen Weer anderen zeggen: „Ja ik ben me daar gek, ik ga daar in een oudercomité zitting nemen en als ik mijn mond eens open doe over een of andere kwestie en het hoofd of de directeur is het er niet mee eens, dan krijgt het mijn kind later op zijn broodEn daar steekt weer 'n bepaalde angst de kop op, die toch o.a. wel duidelijk aantoont hoe ver in het verleden gezin en onderwijs dikwijls uit elkaar zijn gegroeid. Het feit dat het zo lang geduurd heeft voordat de meeste oudercomi té's werden opgericht, ligt in feite dat het onderwijs bij traditie niet erg gesteld was op bemoeienissen van buiten af. Men stelde dat schoolbesturen verantwoordelijk zijn voor het beleid op school en dat zij hebben toe te zien dat de school aan haar taak, ook in opvoedkundig op zicht, beantwoordt. Maar gelukkig is ook daar het inzicht doorgebro ken dat de ouders inderdaad nog verantwoordelijkheid hebben ten aanzien van de opvoeding der kin deren op school. En wat meer is, men voelt steeds meer dat de ouders bij de onderwijsvernieuwing betrok ken moeten worden, wil men inder daad het kind alle kansen geven, uitgaande van de mogelijkheden van het kind. Men besteedt zelfs bij de opleiding van nieuwe onderwijskrachten meer aandacht aan dat „Betrekken". Maar de moeilijkheid is, hoe moet het gaanDe praktijk toont wel duidelijk aan dat de school de eer ste stappen moet zetten. Zij moeten de ouders op de hoogte brengen van het hele schoolgebeuren. De ouders moeten te weten komen hoe aan hun kinderen onderwijs gegeven wordt, zodat men daarop thuis kan aanslui ten. Eerst als men weet waar be paalde moeilijkheden liggen bij som mige vakken dan kan men ook als ouders proberen die op te lossen, iets wat onmogelijk kan als men hen totaal niet inlicht over de onderwijs methoden. Zou het om eens een ander ter rein te betreden vreemd zijn als de ouders eens inzage kregen in de besteding van het geld dat van hen als schoolgeldbij drage wordt ge vraagd. Het recht dat geldgevers overal elders hebben op toezicht van de besteding, ontbreekt bij de scho len ten ene male. Naturulijk is daar het schoolbestuur voor, maar zeker in deze contreien zou het geen over bodige luxe zijn dat ook de ouders eens een vertegenwoordiging kregen in de schoolbesturen. Daar klinkt de stem van de ouders soms wel heel, heel zwak De ervaring toont aan dat daar waar klasse-bijeenkomsten gehouden worden en de klasse-onderwijzer met de ouders van de kinderen eens rustig kan praten, dat dat in de meeste gevallen op prijs wordt ge steld en dat er dan wel wat loskomt. Men geeft dan niet alleen de ouders het gevoel er inderdaad bij te horen, maar kan ze wegwijs maken en oriënteren en daaruit volgt opnieuw grotere belangstelling. Men zal van schoolwege eerst zelf veel initiatieven moeten nemen, voordat vanuit de oudercomité's in derdaad een tegenspel geleverd gaat worden. Men staat nog maar aan een be gin. Een begin dat bij de ene school al heel wat vlotter loopt dan bij de ander, waar bij de een de ouders ook reeds uitdrukkelijk betrokken wor den bij het onderwijs zelf, bij een ander nog slechts de randgebieden beroeren mag Maar telkens opnieuw blijkt de vi taliteit van het oudercomité voor het grootste deel afhankelijk van het open-stellen van de school Men zou haast kunnen zeggen, dat de zin of de onzin van een ouder comité thans nog afhangt van de be trokken school zelfEn dat wordt mede veroorzaakt door de thans be staande spelregels, die in feite he lemaal geen spelregels zijn doch te veel overlaten aan de welwillend heid van de school en zijn bestuur en te weinig directe aanwijzingen geeft aan de ouders zelf. Van de andere kant doet het eigenaardig aan dat in een dekenaat als het onze er nog maar bijzonder weinig kontakt bestaat tussen de verschillende oudercomité's hoewel verschillende van hen toch wel met dezelfde problemen geconfronteerd worden Wie zich in deze materie verdiept komt tot de ontdekking dat bij heel veel ouders een onaantastbaar ver trouwen bestaat in de deskundig heid van de school en van het on derwijzend personeel. Men ziet dan dikwijls de vorming van een ouder comité als een soort kritiek op die school, men voelt zich inderdaad pottenkijker en is nog steeds niet doordrongen van het feit dat men als ouder, juist door de verantwoor delijkheid t.o.v. het kind, samen met de school, samen met het onderwij zend personeel meer bereiken kan dan thans soms het geval is. Juist t:en behoeve van het kind En we hebben de indruk dat we in ons dekenaat daar in verschillen de scholen nog niet zo heel ver mee gevorderd zijn Het hemd is nader dan de rok. Waarom halen we dit overbekende spreekwoord hier aan? Om er eens op te wijzen hoe we hier in Neder land maar gezapig voortleven in een soort welvaartsstaat, onder elkaar gezellig wat bakkeleien over meer loon, dure prijzen, hoge belastingen en te veel of te weinig defensieve middelen, terwijl op vele plaatsen in de wereld een openlijke of wat ver holen strijd aan de gang is, waar miljoenen mensen bij zijn betrok ken. Hier leven we in een schijnbare vrede, elders is men druk bezig oorlog te voeren of er op aan te stu ren, staten te bedreigen, mensen te onderdrukken. En wie zich in die gebieden daartegen verzet, in op stand wil komen, wordt in deze „vredelievende" wereld zonder veel opzien gelikwideerd. In Vietnam sneuvelen iedere week nog honderden mensen voor een on nutte zaak. In Nigeria heerst een stammenoorlog waarbij honderddui zenden mensen de dood vinden, door geld en door honger, zonder dat de „beschaafde" wereld er iets tegen doet, behalve wapens sturen. In het nabij oosten staat men elkaar dage lijks naar het leven, doen Arabische guerilla's zinloze aanvallen op Isra ëliërs, waartegen de laatste weer vergeldingsakties ondernemen waar bij doden vallen. Voor de Arabieren blijft vernietiging van Israël het parool; overleg voor een vreedzaam samenleven schijnt onmogelijk. In China is een voortdurende strijd om de macht al lange tijd aan de gang, waarbij langzamerhand miljoenen mensen zijn om zeep ge bracht. In Japan worden hele veld slagen geleverd tussen linkse en rechtse studenten en de politie, waarbij doden en gewonden vallen. In Zuid-Amerika wordt in steeds meer staten de ogenschijnlijke de mocratie steeds meer verdrongen om plaats te maken voor een straf dic tatoriaal bewind, dat velen in de ge vangenissen werpt of ter dood brengt. In Spanje, in Portugal, in Grie kenland een straffe rechtse dicta tuur, in oost-Europa de linkse dicta tuur met de onderdrukking van ge hele volkeren die wel anders zouden willen maar het recht niet hebben zichzelf te zijn. In verschillende Afrikaanse land eneen links of een rechts georiënteerd persoonlijk be wind, al naar men het wil bekijken. En met deze opsomming zullen we er nog wel niet zijn, want er gebeurt nog veel meer onrecht en onmense lijks in de wereld, dat in de veel heid aan onze ogen voorbij gaat. Over allerlei vormen van discrimi natie spreken we nog niet eens. Deze hypocriete wereld heeft noch tans een instrument in het leven ge roepen om de vrede in de wereld te bevorderen, onder de nu als een leu gen aandoende naam van „Verenig de Naties", met als summum van hypocrisie een „Veiligheidsraad". De staat die zich door een ander be dreigd voelt of tegen wie geweld- dadgheden worden begaan, kan bij die Veiligheidsraad een klacht indie nen. Dan komt de raad in spoedzit ting bijeen, spreekt een veroordeling of een vermaning uit engaat weer slapen. Als het heel erg lijkt en men kan het er toevallig over eens worden, zet de Verenigde Na ties wat politietroepen op wacht in het bedreigde gebied, die echter hard moeten weglopen als het des ondanks knokken wordt. Maar we doen alsof we toch een vredes- en veiligheidsinstituut heb ben geschapen. Ook al weet ieder, dat als puntje bij paaltje komt, de zich het machtigst voelende staat in een conflict zich van de V.N. niets aantrekt en rustig gaat vechten, be zetten, oderdrukken; propagerend dat het wel moest terwille van de eigen veiligheid. Als er ergens tegen een strijd, een bedreiging, een on derdrukking wordt geprotesteerd, dan geschiedt dat meer uit een po litieke anders gerichtheid, dan uit zuiver menselijke impulsen. De situatie in de wereld neemt een steeds dreigender karakter aan. Daarvan zijn nog veel meer tenden sen te signaleren dan we in het bo venstaande konden doen. We zouden dat ook in Nederland beter moeten gaan inzien. Beseffen, dat het hoog tijd wordt de handen ineen te slaan, Het partij- en godsdienstig sectaris- me, gebaseerd op kleinburgerlijke verschillen en verlangens, laten va ren en gezamenlijk de vrede bevor deren. Het is er de hoogste tijd voor. Een der middelen daarvoor is dat we wat arme stakkers daar in Bo livia een land dat de meesten van ons niet eens weten te liggen iets te geven van onze welvaart. Zij er varen dan aan de lijve letterlijk en figuurlijk dat het ook anders kan. Dat het anders moet. Deze vas tentijd geeft ons die kansGrijp ze aan Yoor elke Leunsew. 47a tel. 3535 Venray

Peel en Maas | 1969 | | pagina 6