HOOG TUD
m
schoonmaak
verhuizing
een nieuwe woning
rob
van
haaren helpt u installeren
VIA
STUNT
OUDERCOMITE'S
ZIN OF ONZIN??
schade
Garage v.d. Yen
t
1
t
I
zie ook onze speciale
vitrage folder
die u een dezer dagen
krijgt tk uis bezorgd
complete woninginrichting - schoolstraat 29 en 3a venray - telefoon 2751 en 2754
Carcase van stevig leer-
vinyl met nerf. Handig In
de auto voor gereedschap,
voor de meeneem* a ca
prijs van £a9U
yT
tm
J
Ciosetdeksel van speciaal
plastic. Is eenvoudig te
bevestigen op elk toilet.
In zwart slechts 1 RA
In wit 8.50
Vervang uw oude koffiekan
voor deze nieuwe. Modern
strak model. c or
Inhoud 1 liter. Ö.Uü
Vloerwisser met stevig uit
wring mechaniek. Sponsen
altijd los verkrijg- 49 Ar
baar van 24.50 voor Id.Uü
Kop en schotel met bloem
en gouddekoratie. Fraai
sterk porcelein. Diverse
modellen, O OR
3 stuks voor O.UD
Een rolveger kunt u niet
missen. Praktisch, voor alle
kleine schoonmaak- aar
karweitjes. Nu maar w.*/0
Deze stuntaanbiedingen gelden
van vrijdag 21 tm. 28 maart
Stuntartikelen zijn artikelen
die tijdelijk sterk in prijs ver
laagd zijn. Kom daarom snel
uw voordeel doen. Kom naar
De meeste scholen in het dekenaat Venray hebben sinds kortere
of langere tijd een oudercomité. Zij z\jn feitelijk een voortvloeisel
van de bisschoppelijke richtlijnen van 1956(1). De meesten van hen
zijn niet alleen laat van de grond gekomen, doch men mag zich
ook afvragen, of ze zin van bestaan hebben of dat het schimmige
„instituten" zijn, waar niemand feitelijk goed raad mee weet
Wie de zaak eens nader bekijkt,
die moet erkennen dat de genoemde
bisschoppelijke richtlijnen niet be
paald grote kansien geven aan ouder-
comité's.
Weliswaar verklaren de bisschop
pen dat het dringend gewenst is dat
aan elke katholieke school een
oudercomité is verbonden, maar van
de andere kant houden ze toch op
bepaalde wijze de boot af.
Het schoolbestuur kreeg bijv. het
recht van veto tegen de verkiezing
van onwelgevallige leden; de be
voegdheden van de comité's zijn uit
sluitend adviserend en dan nog
hoofdzakelijk in onderwerpen als
vakantie, schooltijden, huiswerk,
verkeersonderricht, kleding e.d. Aan
het schoolwezen als zodanig, daar
hebben, volgens deze richtlijnen, de
ouders met hun vingers van af te
blijven.
Deze richtlijnen bestaan nog en
zijn inderdaad de basis waarop de
oudecomité's, ook in ons dekenaat,
zijn opgebouwd. Men kan er zich
nog altijd op beroepen, al is het in
tussen wel duidelijk geworden dat
ze niet meer passen in deze tijd.
Want enerzijds is er sindsdien in
mentaliteit bij de roomskatholieken
wel wat veranderd en van de ande
re kant zijn ook in onderwijskrin
gen de inzichten over sarrtenwerking
tussen ouders en school wel wat ge
wijzigd.
Van deze ontwikkeling geeft o.m.
blijk de Nederl. Kath. Schoolraad,
waarin naast de organisaties van
schoolbesturen een plaats is inge
ruimd aan de georganiseerde ouders,
als gelijkwaardige gesprekspartners.
Aan een samenwerking tussen
ouders en school staat schijnbaar
niets meer in de weg
Schijnbaar, zeggen we met nadruk
want in feite zijn er nog verschil
lende scholen, die oudercomité's
maar lastige pottenkijkers vinden en
anderzijds zijn er ouders, die nog
steeds niet bij dat onderwijs in wat
voor vorm ook, betrokken willen
wordenHoe vreemd dat het
laatste misschien ook klinkt
Het blijkt namelijk dat een groot
deel van de ouders al tevreden is als
hun kinderen met een voldoende cij
ferlijst thuis komen. Maar waarvoor
die voldoendes zijn gehaald en hoe,
dat interesseert hen zeer weinig. Het
lijkt er op of ze niet alleen een deel
van hun taak als opvoeders der kin
deren aan de school hebben overge
dragen, maar ook de verantwoorde
lijkheid.
En het is juist de verantwoorde
lijkheid, ook voor de opvoeding der
kinderen op school, die de ouders in
het oudercomité tot gelding kunnen
brengen.
Weer anderen zeggen, dat ze de
deskundigheid missen om met het
onderwijzend personeel en de lera
ren problemen aan te snijden inzake
het onderwijs in het algemeen en
dat van hun kinderen in het bijzon
der. En dat is natuurlijk waar. Men
is het gauwer met elkaar eens hoe
men de eerste communie-dag zal
gaan organiseren (al zijn er nog pa
rochies, waar dat nog zonder ouders
gebeurt) dan over een nieuwe taal
methode. Maar het is duidelijk dat
een oudercomité zich in zo'n geval
rustig kan laten adviseren door des
kundigen
Weer anderen zeggen: „Ja ik ben
me daar gek, ik ga daar in een
oudercomité zitting nemen en als ik
mijn mond eens open doe over een
of andere kwestie en het hoofd of
de directeur is het er niet mee eens,
dan krijgt het mijn kind later op
zijn broodEn daar steekt weer
'n bepaalde angst de kop op, die toch
o.a. wel duidelijk aantoont hoe ver
in het verleden gezin en onderwijs
dikwijls uit elkaar zijn gegroeid.
Het feit dat het zo lang geduurd
heeft voordat de meeste oudercomi
té's werden opgericht, ligt in feite
dat het onderwijs bij traditie niet
erg gesteld was op bemoeienissen
van buiten af. Men stelde dat
schoolbesturen verantwoordelijk zijn
voor het beleid op school en dat zij
hebben toe te zien dat de school aan
haar taak, ook in opvoedkundig op
zicht, beantwoordt. Maar gelukkig
is ook daar het inzicht doorgebro
ken dat de ouders inderdaad nog
verantwoordelijkheid hebben ten
aanzien van de opvoeding der kin
deren op school. En wat meer is,
men voelt steeds meer dat de ouders
bij de onderwijsvernieuwing betrok
ken moeten worden, wil men inder
daad het kind alle kansen geven,
uitgaande van de mogelijkheden van
het kind.
Men besteedt zelfs bij de opleiding
van nieuwe onderwijskrachten meer
aandacht aan dat „Betrekken".
Maar de moeilijkheid is, hoe moet
het gaanDe praktijk toont wel
duidelijk aan dat de school de eer
ste stappen moet zetten. Zij moeten
de ouders op de hoogte brengen van
het hele schoolgebeuren. De ouders
moeten te weten komen hoe aan hun
kinderen onderwijs gegeven wordt,
zodat men daarop thuis kan aanslui
ten. Eerst als men weet waar be
paalde moeilijkheden liggen bij som
mige vakken dan kan men ook als
ouders proberen die op te lossen,
iets wat onmogelijk kan als men hen
totaal niet inlicht over de onderwijs
methoden.
Zou het om eens een ander ter
rein te betreden vreemd zijn als
de ouders eens inzage kregen in de
besteding van het geld dat van hen
als schoolgeldbij drage wordt ge
vraagd. Het recht dat geldgevers
overal elders hebben op toezicht van
de besteding, ontbreekt bij de scho
len ten ene male. Naturulijk is daar
het schoolbestuur voor, maar zeker
in deze contreien zou het geen over
bodige luxe zijn dat ook de ouders
eens een vertegenwoordiging kregen
in de schoolbesturen. Daar klinkt de
stem van de ouders soms wel heel,
heel zwak
De ervaring toont aan dat daar
waar klasse-bijeenkomsten gehouden
worden en de klasse-onderwijzer
met de ouders van de kinderen eens
rustig kan praten, dat dat in de
meeste gevallen op prijs wordt ge
steld en dat er dan wel wat loskomt.
Men geeft dan niet alleen de ouders
het gevoel er inderdaad bij te horen,
maar kan ze wegwijs maken en
oriënteren en daaruit volgt opnieuw
grotere belangstelling.
Men zal van schoolwege eerst zelf
veel initiatieven moeten nemen,
voordat vanuit de oudercomité's in
derdaad een tegenspel geleverd gaat
worden.
Men staat nog maar aan een be
gin. Een begin dat bij de ene school
al heel wat vlotter loopt dan bij de
ander, waar bij de een de ouders ook
reeds uitdrukkelijk betrokken wor
den bij het onderwijs zelf, bij een
ander nog slechts de randgebieden
beroeren mag
Maar telkens opnieuw blijkt de vi
taliteit van het oudercomité voor het
grootste deel afhankelijk van het
open-stellen van de school
Men zou haast kunnen zeggen, dat
de zin of de onzin van een ouder
comité thans nog afhangt van de be
trokken school zelfEn dat wordt
mede veroorzaakt door de thans be
staande spelregels, die in feite he
lemaal geen spelregels zijn doch te
veel overlaten aan de welwillend
heid van de school en zijn bestuur
en te weinig directe aanwijzingen
geeft aan de ouders zelf.
Van de andere kant doet het
eigenaardig aan dat in een dekenaat
als het onze er nog maar bijzonder
weinig kontakt bestaat tussen de
verschillende oudercomité's hoewel
verschillende van hen toch wel met
dezelfde problemen geconfronteerd
worden
Wie zich in deze materie verdiept
komt tot de ontdekking dat bij heel
veel ouders een onaantastbaar ver
trouwen bestaat in de deskundig
heid van de school en van het on
derwijzend personeel. Men ziet dan
dikwijls de vorming van een ouder
comité als een soort kritiek op die
school, men voelt zich inderdaad
pottenkijker en is nog steeds niet
doordrongen van het feit dat men
als ouder, juist door de verantwoor
delijkheid t.o.v. het kind, samen met
de school, samen met het onderwij
zend personeel meer bereiken kan
dan thans soms het geval is. Juist
t:en behoeve van het kind
En we hebben de indruk dat we
in ons dekenaat daar in verschillen
de scholen nog niet zo heel ver mee
gevorderd zijn
Het hemd is nader dan de rok.
Waarom halen we dit overbekende
spreekwoord hier aan? Om er eens
op te wijzen hoe we hier in Neder
land maar gezapig voortleven in een
soort welvaartsstaat, onder elkaar
gezellig wat bakkeleien over meer
loon, dure prijzen, hoge belastingen
en te veel of te weinig defensieve
middelen, terwijl op vele plaatsen in
de wereld een openlijke of wat ver
holen strijd aan de gang is, waar
miljoenen mensen bij zijn betrok
ken.
Hier leven we in een schijnbare
vrede, elders is men druk bezig
oorlog te voeren of er op aan te stu
ren, staten te bedreigen, mensen te
onderdrukken. En wie zich in die
gebieden daartegen verzet, in op
stand wil komen, wordt in deze
„vredelievende" wereld zonder veel
opzien gelikwideerd.
In Vietnam sneuvelen iedere week
nog honderden mensen voor een on
nutte zaak. In Nigeria heerst een
stammenoorlog waarbij honderddui
zenden mensen de dood vinden, door
geld en door honger, zonder dat de
„beschaafde" wereld er iets tegen
doet, behalve wapens sturen. In het
nabij oosten staat men elkaar dage
lijks naar het leven, doen Arabische
guerilla's zinloze aanvallen op Isra
ëliërs, waartegen de laatste weer
vergeldingsakties ondernemen waar
bij doden vallen. Voor de Arabieren
blijft vernietiging van Israël het
parool; overleg voor een vreedzaam
samenleven schijnt onmogelijk.
In China is een voortdurende
strijd om de macht al lange tijd aan
de gang, waarbij langzamerhand
miljoenen mensen zijn om zeep ge
bracht. In Japan worden hele veld
slagen geleverd tussen linkse en
rechtse studenten en de politie,
waarbij doden en gewonden vallen.
In Zuid-Amerika wordt in steeds
meer staten de ogenschijnlijke de
mocratie steeds meer verdrongen om
plaats te maken voor een straf dic
tatoriaal bewind, dat velen in de ge
vangenissen werpt of ter dood
brengt.
In Spanje, in Portugal, in Grie
kenland een straffe rechtse dicta
tuur, in oost-Europa de linkse dicta
tuur met de onderdrukking van ge
hele volkeren die wel anders zouden
willen maar het recht niet hebben
zichzelf te zijn. In verschillende
Afrikaanse land eneen links of een
rechts georiënteerd persoonlijk be
wind, al naar men het wil bekijken.
En met deze opsomming zullen we
er nog wel niet zijn, want er gebeurt
nog veel meer onrecht en onmense
lijks in de wereld, dat in de veel
heid aan onze ogen voorbij gaat.
Over allerlei vormen van discrimi
natie spreken we nog niet eens.
Deze hypocriete wereld heeft noch
tans een instrument in het leven ge
roepen om de vrede in de wereld te
bevorderen, onder de nu als een leu
gen aandoende naam van „Verenig
de Naties", met als summum van
hypocrisie een „Veiligheidsraad". De
staat die zich door een ander be
dreigd voelt of tegen wie geweld-
dadgheden worden begaan, kan bij
die Veiligheidsraad een klacht indie
nen. Dan komt de raad in spoedzit
ting bijeen, spreekt een veroordeling
of een vermaning uit engaat
weer slapen. Als het heel erg lijkt
en men kan het er toevallig over
eens worden, zet de Verenigde Na
ties wat politietroepen op wacht in
het bedreigde gebied, die echter
hard moeten weglopen als het des
ondanks knokken wordt.
Maar we doen alsof we toch een
vredes- en veiligheidsinstituut heb
ben geschapen. Ook al weet ieder,
dat als puntje bij paaltje komt, de
zich het machtigst voelende staat in
een conflict zich van de V.N. niets
aantrekt en rustig gaat vechten, be
zetten, oderdrukken; propagerend
dat het wel moest terwille van de
eigen veiligheid. Als er ergens tegen
een strijd, een bedreiging, een on
derdrukking wordt geprotesteerd,
dan geschiedt dat meer uit een po
litieke anders gerichtheid, dan uit
zuiver menselijke impulsen.
De situatie in de wereld neemt
een steeds dreigender karakter aan.
Daarvan zijn nog veel meer tenden
sen te signaleren dan we in het bo
venstaande konden doen. We zouden
dat ook in Nederland beter moeten
gaan inzien. Beseffen, dat het hoog
tijd wordt de handen ineen te slaan,
Het partij- en godsdienstig sectaris-
me, gebaseerd op kleinburgerlijke
verschillen en verlangens, laten va
ren en gezamenlijk de vrede bevor
deren. Het is er de hoogste tijd voor.
Een der middelen daarvoor is dat
we wat arme stakkers daar in Bo
livia een land dat de meesten van
ons niet eens weten te liggen iets
te geven van onze welvaart. Zij er
varen dan aan de lijve letterlijk
en figuurlijk dat het ook anders
kan. Dat het anders moet. Deze vas
tentijd geeft ons die kansGrijp
ze aan
Yoor elke
Leunsew. 47a tel. 3535 Venray