KERSTFEEST IN DE HEL De Beejekurf doet 'n boekje open WEEKBLAD VOOR VENRAV EN OMSTREKEN 7 r~ DINSDAG 24 DECEMBER 1968 No. 52 NEGEN EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652 PRIJS PER KWARTAAL buiten V.nroy 1251 Toen, in die winter van 1854, in heel Europa de klokken de Advents tijd inluidden en de eerste advents- kaarsen begonnen te branden, ma nifesteerde zich de hel in een uit hoek van datzelfde Europa, op het schiereiland De Krim. De Krim-oorlog betekende niet slechts een inferno voor de strijden den. Het zwaarst te lijden hadden de gewonden. Vooral wanneer zij belandden in het hospitaal te Skoe- tari, 'n voorstad van Constantinopel (zoals het tegenwoordige Istanboel toen nog heette). Want hier gold on getwijfeld het „laat alle hoop varen, gij die hier binnentreedt". In de donkere weken vóór Kerst mis was het daar, waar Europa aan Azië grenst, duisterder dan ooit. Voor Sebastopol lagen de Engelsen, niet wetend waarvoor anders ze vochten dan voor de „eer". Er was een veldslag geleverd bij Balaclava en daar was het, dat de door Tenny son zo verheerlijkte Lichte Brigade onder de moedige leeghoofd Lord Cardigan haar dolzinnige charge maakte, waarvan slechts enkelen te rugkeerden. Een paar dagen later werd een andere slag geleverd, bij Inkerman. Duizenden gewonden werden op genomen in veld-lazaretten, waarin hun zo goed (en vooral kwaad) als dat ging, eerste hulp werd verleend, en waarin armen en benen werden afgezet, en van daar ging het per schip naar Skoetari, een tocht, die onder deze omstandigheden soms 14 dagen, soms wel drie weken duur de. Het waren geen hopitaalschepen. De gewonden werden er als vracht goed in gestouwd. Iedere sanitaire en medische voorziening ontbrak en „lopende patiënten" speelden zo'ri beetje voor ziekenoppasser. Vanzelf sprekend stierven op die tochten velen aan koorts, infectie en gebrek aan verzorging. Die werden over boord gegooid WANHOOP VAN DE FAMILIE In Engeland had' men geen benul van de verschrikkelijke omstandig heden, waaronder 's lands zonen streden, leden en stierven, tot een reporter van The Times daarover 'n boekje open deed. Een Minister van Oorlog, Sidney Herbert, schreef een brief aan een dame, die dezelfde dag een brief aan hém schreef. Florence Nightingale, een knap meisjes uit zeer goede familie, had op haar 34e jaar die familie lang zamerhand tot wanhoop gebracht door de beste huwelijkskandidaten af te slaan en er een malle voorkeur voor verplegen op na te houden. In die dagen stond de verpleegster maatschappelijk en zeker moreel nog een eind onder de bepaald niet hoog geklasseerde werkster en wasvrouw. Het waren dan ook meest oude, drankzuchtige, smerige vrou wen, soms ex-prostituees. Florence, die reeds als kind de begeerte had „iets te doen", in het besef, dat ze daartoe door God geroepen was. maar die geen kans kreeg omdat men in haar kringen „zoiets niet deed", was zelf aan diepe neerslach tigheid ten prooi, toen de berichten over de ellende in Skoetari naar En geland doordrongen. Ze begreep, dat al die jaren, waarin ze had gestu deerd en rapporten had doorge werkt,, nu niet meer vruchteloos waren. Met uitgebreide volmachten, veel geld en een paar dozijn help sters ging ze naar Skoetari, waar ze voet aan wal zette toen juist de mas sale intocht van gewonden een aan vang nam. WANHOOP VAN DE LIJDERS De kolossale barak met kilometers kribben, die men hospitaal noemde, was daarvoor ongeschikt. Eigenlijk was zij alleen geschikt om er de brand in te steken. Het gebouw was stinkend vuil, verpest door onge dierte en overvol. Het ontbrak niet alleen aan medische hulpmiddelen en medicijnen, maar aan alles. Aan borden, messen, vorken, linnen, bed- degoed, verlichting, sanitair. Een paar artsen deden wat ze konden maar dat was als een druppel op een gloeiende plaat. Deze verschrikkelijke bende was te wijten aan het volledig falen van de medische dienst en aan een enor me bureaucratie. Florence had in Engeland vernomen, dat „alles er was", maar in Marseille voor de ze kerheid grote voorraden ingeslagen. Gelukkig, want wat er moest zijn, lag te rotten in Turkse warenhuizen of onder in het ruim van munitie schepen of het lag te wachten tot de goedkeuring van een serie poten taatjes was verkregen om het uit te pakken. De chef van de medische dienst, Dr. Hall, vond het alleen maar „uitzonderlijk grappig", dat juffrouw Nightingale probeerde iets te doen. En zijn mannelijke supe rioriteit en de hoogheid van zijn rang leidden er toe, dat hij Miss Nightingale op alle manieren tegen werkte, eenmaal zelfs probeerde hij haar en haar staf uit te hongeren! GEVECHT MET BUREAUCRATEN Florence kwam aan het eigenlijke verplegingswerk niet toe. De was tobbe, zei ze, was nummer één. Voor het eerst werden kleren en lakens gewassen en dan niet in koud water, maar in heet, waartoe ze zélf een wasserij moest inrichten! Voor het eerst kregen de patiënten hemden, al duurde het vier weken voor de autoriteiten de zending vrijgaven. Voor het eerst kregen ze behoorlijk eten, al vonden de autoriteiten dat nonsens. Alleen kon Florence geen ontheffing krijgen van de voor schriften omtrtent het vlees. Dat werd in porties verdeeld, mét been, Trof een soldaat alléén been, dan had hij pech, maar nergens in de voorschriften stond, dat je het vlees mocht uitbenen De hoge officieren van medische staf en administratie deden wat ze konden om de tranformatie van deze met luizen verzadigde dodenschuur in een echt hospitaal tegen te gaan, maar Florence had machtige be schermers in de regering en aan het Hof. En vooral had ze de morele steun van het volk endie van de patiënten. HET GETIJ KEERT „The Lady with the Lamp", zo werd ze in een gedicht genoemd. Het heette, dat de soldaten de wand kus ten als haar schaduw daaraan voor bijgleed. Hoe het zij, zij en haar dapper troepje wisten zelfs de rauw- ste bonken op hun hand te krijgen. Ruwe vloeken, gore moppen hield men binnen voor „de dames". En zo begon, toen kerstfeest 1854 aanbrak, in Skoetari een klein leger vna mensen, die alle hoop reeds had den laten varen, weer te geloven ir het leven en te geloven in de mede mens. Niet dat er tijd was voor ee: plechtig feest. Er moest worden ge wassen en geschrobd, er moesten mensen worden verbonden, ruimte gevonden voor dagelijks nieuw arri verende stakkers. Er moest bovenal worden gevochten, elke dag op nieuw, tegen de bureaucratie. Ei- moesten rapporten worden verzon den naar Engeland. Er moesten hoogwaardigheidsbekleders op de vingers worden getikt, die hun ge wicht in de schaal legden om het goede werk dwars te zitten. Floren ce Nightingale mocht dan een engel zijn voor haar patiënten, maar voor alle anderen was ze een vertoornde engel der wrake. Kerstmis 1854 begon het getij in Skoetari te keren. En jaren later keerde het in vele ziekenhuizen en hospitalen, waarin met alle eisen van hygiëne en gezond verstand spottende toestanden waren gehand haafd of nieuw werden gecreëerd. Want toen de Krimoorlog voorbij was, was Florence dé autoriteit op dit gebied, en kon ze in haar eigen land de strijd opnieuw beginnen met dezelfde tegenstanders. Maar Koningin Victoria was ver rukt en schonk haar een prachtige, met diamanten bezette broche, d'C het opschrift droeg „Zalig zijn de barmhartigen". PrinsGemaal Albert had het sieraad zelf ontworpen. Belagrijker dan deze koninklijke onderscheiding vond Florence, dat een half jaar na haar intocht ii Skoetari het sterftecijfer daar wais gedaald van twee en veertig tot 2,2 procent Venrays Beejekurf, of zo men wil Venrays Cultureel Centrum huisvest in feite drie verschillende, wat men ^ou kunnen noemen, afdelingen. Dat 's op de eerste plaats het gemeen schapshuis, dat een eigen bestuur heeft en feitelijk de baas is over de vergaderkamers en zalen, de kelders en de foyer. Daarnaast is er de bi bliotheek, met ook meer een eigen bestuur en tenslotte de schouwburg, iie ook al een eigen bestuur heeft. Ir zijn veel mensen, die dit onder scheid nog steeds niet kennen en dat 'eidt er wel eens toe dat men het schouwburg-bestuur dingen verwijt, die het gemeenschapshuis aangaan en omgekeerd het bestuur van het gemeenschapshuis aansprakelijk stelt /oor zaken, die de schouwburg aan gaan. Het lee kons goed dit nog eens uitdrukkelijk te stellen voordat we de cijfers geven, die zowel het be stuur van het gemeenschapshuis als dat van de schouwburg op het einde van het jaar hebben vrij gegeven over beider aktiviteiten. 649 MAAL is het gemeenschapshuis het afge lopen jaar gebruikt. Hieronder vol gen de nuchtere cijfers: 303 vergaderingen; 143 bijeenkomsten, dicussie-avonden balletlessen, gespreksgroepen; 193 bijzondere avonden als recepties bals, danslessen, kienavonden, vereniigngsavonden, diploma uitreikingen enz. DE SCHOUWBURG geeft in zijn jaaroverzicht 1968 het volgende aantal voorstellingen: 36 abonnements- en vrije voorstel lingen; 11 middagvoorstellingen voor het voortgezet onderwijs; 10 schoolconcerten 5 kindervoorstellingen Voor het thans lopende schouw burgseizoen zijn 1681 abonnementen uiteggeven, nl. 1453 aan volwassenen en 228 aan de jeugd. Het is misschien wel eens leerzaam om de verdeling der abonnementen te publiceren. 490 abonnementen zijn in Venray- centrum; 425 abonnementen zijn ge- Dlaatst in de instellingen (gedeelte lijk dus ook in Maas- en kerkdor pen); 335 abonnementen in de plaat sen Venlo, Horst, Tegelen, Boxmeer en Deurne; 90 abonnementen in Venrays kerkdorpen; 74 abonnemen ten in de Maasdorpen; 39 abonne menten uit de verdere streek. De 228 jeugdabonnementen zijn via de scholen verkocht, waarvan 50% in de kerkdorpen en de maasdorpen. Het aantal bezoekers aan de schouwburg, waarin overigens ook de vrije voorstellingen praktisch al lemaal geheel uitverkocht waren, kan men stellen op ruim 30.000 in 1968. De bewering als zouden grote stadsbewoners meer schouwburg- minded zün dan die van provincie steden en die op hun beurt weer meer dan de bewoners van het platteland, mag dan misschien in zijn algemeenheid waar zün, voor Venrays schouwburg blijkt duide lijk een goede belangstelling uit Venray-zelf, maar ook van de om liggende plaatsen, waarbü soms kleine dorpen als bv. Geysteren bijzonder vooruitstrevend blijken. EEN KWART MILJOEN Waagt men zich aan een schatting hoeveel bezoekers Venrays Beeje kurf (exclusief de bibliotheek) in '68 wel bezocht hebben, dan is dat een moeilijke zaak. Men weet dat in de schouwburg ruim 30.000 mensen ge weest zijn. Voegt men daarbij de ak tiviteiten van het gemeenschapshuis dan ziet men dat daarin naast klei ne vergaderingen ook bijeenkomsten waren met meer dan 500 personen. Er waren recepties met meer dan 1000 bezoekers en de drie tentoon stellingen, die in het Centrum te zien waren, trokken op hun beurt de een meer dan de ander ook al weer gasten. Gedurende de voor bije Carnaval heeft de Beejekurf zijn naam ook al weer eer aan gedaan, want toen was het inderdaad een gonzende Beejekurf vol kleine en grote carnavalsvierders. Dat alles maakt het wel bijzonder moeilijk om een juist getal te noemen, maar de directies zijn ervan overtuigd dat in 1968 meer dan een kwart miljoen mensen in het Cultureel Centrum zijn geweest. De 68.000,gemeente-subsidie, die voor beider aktiviteiten zijn uit getrokken, hebben dus wel bijzon der groot profijt opgebracht. Verge leken bij andere culturele centra in soms veel grotere plaatsen komt Venray en wat zijn bezoekers be treft bijzonder hoog en wat de be nodigde subsidie betreft, bijzonder laag uit de bus. Een plus-punt dat ook rustig eens gememoreerd mag worden. DE JEUGD IN DE KOU? Het openbaar worden van deze cijfers was voor ons aanleiding nog even met de besturen te praten over enkele klachten, liet men zo nu en dan nog wel eens hoort. „Wc hebben niets aan het Ge meenschapshuis", zo hoort men in jeugdkringen wel eens zeggen, die dan meteen spijtig er bij aanhalen, dat dit gemeenschapshuis toch ook is gebouwd van herbouwgelden uit het oude patronaat, waar vroeger de jeugd wel aan bod kwam. Te zeggen dat de jeugd niet aan bod komt, is volgens het bestuur, onjuist. Men wijst dan op de dans avonden (60) en de balletlessen (160), de amateurorkestjes en toneelgroe pen, die hier oefenen en spelen. Dat is ook jeugdwerk, al is het misschien anders dan voor de oorlog. De moei lijkheden, waarvoor het bestuur staat (in dat bestuur zitten verte genwoordigers van de jeugdbewe gingen) is dat voor bepaalde soor ten jeugdwerk de ruimten of kel ders in eigen beheer nodig zijn. Maar daarmede blokkeert men die voor andere groepen en dat is on juist. Hiervoor zal men dus zelf een oplossing moeten zoeken. Dat kan men moeilijk het gemeenschapshuis verwijten. Van het herbouwgeld van het patronaat is het hele Centrum mede opgebouwd en als men dan bedenkt dat alleen al het afgelopen jaar meer dan 15.000 scholieren in de schouwburg hun culturele vor ming konden vergroten, dan is dat toch een belangrijke winst voor de jeugd. Er kan in dit opzicht nog veel gebeuren, aldus het bestuur, maar dan moet men rekening houden met de mogelijkheden en zelf initiatie ven nemen. Dat heeft ook de groep gedaan, die het komende jaar met vrije expressie begint en zo ook de jeugd kansen geeft voor schilderen en boetseren. VENRAY MIKPUNT Een andere klacht is feitelijk tweeledig. In Venray zegt men dat het Cultureel Centrum een hoop geld kost en de plaatsen buiten Venray daarvan profiteren. En in die plaat sen hoort men zo nu en dan dat de Beejekurf geen streekcentrum is, maar een Venrayse aangelegenheid. Laten we beginnen met de buiten- ?;emeenten. De percentages in het aaioverzicht spreken boekdelen en weerleggen deze kritiek volledig. De buitengemeenten komen bijzonder aan hun trekken in de schouwburg. Dat het Cultureel Centrum veel kost voor de gemeente Venray is 'n fabeltje dat ook door het jaarover zicht uit de wereld geholpen moet worden. Er is in Nederland gewoon geen goedkoper centrum. Daarbij komt nog dat het grote tekort niet direct veroorzaakt wordt door de schouwburg, maar door het gemeen- schapswerk dat onder de verant woordelijkheid van bestuur Cultu reel Centrum en bestuur Gemeen schapshuis SAMEN valt. In een plaats met 25.000 inwoners is het gewoon onmogelük een schouwburg te runnen met een dergelijk pro gramma. De tekorten zouden dan enorm hoog zijn. Juist door de bui tengemeenten wordt dit tekort tot een minimum beperkt. We moeten de buitengemeenten daarom bijzon der dankbaar zijn, dat ze naar Ven ray willen komen en van onze plaats dus een CENTRUM maken. Men kan toch moeilijk beweren dat het tekort veroorzaakt door de 649 vergaderingen en andere festi viteiten door de buitengemeenten veroorzaakt worden. Kcrtcm: Het gemeenschapswerk is een duideiyk Venrayse aange legenheid. De schouwburg is een streekaangelegenheid. Indien de Venrayer echter tevens zou willen dat ook de schouwburg meer een Venrayse aangelegenheid zou worden, kan men daar zelf een heleboel aan doen door zelf wat meer de schouwburg te bezoeken. BEDIENING „Waarom wordt in de foyer niet bediend?" is een andere vraag. Tijdens vergaderingen, na voor stellingen en wanneer het controle technisch mogelijk is wordt er wel bediend. Wanneer er echter massa bijeenkomsten zijn moet men uit controle-overwegingen kiezen tussen tafelbediening óf zelfbediening. Tafelbediening werkt langzaam, kostenverhogend en geeft dus onte vreden bezoekers. De controle van een stichting moet waterdicht zijn en daarom kan men zich geen vrij heden veroorloven die een particu lier zich wel kan permitteren. SUBSIDIES Veel verenigingen menen ten on rechte dat het Cultureel Centrum over voldoende geld beschikt om „iets te kunnen doen" voor hun ver eniging. Vooral groepen, die niet in aanmerking komen voor de normale subsidies, menen dat het Cultureel Centrum, dat er toch voor het alge meen belang is, dat dan wel zou kunnen doen. Het Cultureel Centrum is een particuliere stichting zonder winstoogmerk. Zij staat onder con trole van een verificatiebureau en alle inkomsten en uitgaven dienen dus volledig verantwoord te worden. Dit laat geen enkele mogelijkheid om ook maar een dubbeltje verkapte subsidie te verstrekken zonder in ocnflict te komen met de diverse subsidiërende instanties. Die geven geen subsidie opdat het Centrum subsidies zal geven, maar opdat het Centrum daarmede werkt. Bovendien is het statutair onmo gelijk dat stichtingen als het Cultu reel Centrum dergelijke verkapte subsidies geven. Het is dus geen on wil, maar een onmogeiykheid. Als men meent als vereniging in aan merking te moeten komen voor sub sidie. moet men bij de subsidiërende instanties zün, maar niet bü het Centrum. CONCLUSIE Hopelijk heeft een en ander ver helderend gewerkt. Als Cultureel Centrum geeft men graag alle me dewerking om het gemeenschaps leven op gang te houden. Het Cul tureel Centrum is een zeer druk be zet centrum, waar büzonder veel te doen is. óók voor de jeugd. Het is daarbij bijzonder funktioneel geble ken en gezien deze vele aktiviteiten bijzonder weinig heeft gekost NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING ZONDAGSDIENST HUISARTSEN EERSTE KERSTDAG DR. VERCAUTEREN Grotestraat 11 Telefoon 1335 TWEEDE KERSTDAG DR. W. J. A. BLOEMEN Stationsweg 5 TeL 1465 ZONDAG 29 DECEMBER DR. VAN TUIEL Patersstraat 30 Tel. 1887 van zaterdagmiddag 12 uur tot zondagnacht 2 uur NIEUWJAARSDAG Dr. H. VAN DEN HOMBERGII Oostsingel 6 - telefoon 1393 Uitsluitend voor spoedgevallen ZONDAGSDIENST PAROCHIE GEESTELIJKEN VENRAY-KOM EERSTE KERSTDAG KAP. J. VERDONSCHOT Grote Markt 5 - Tel. 1882 TWEEDE KERSTDAG PASTOOR W. GEERITS Vlakwaterweg 1 Tel. 1274 ZONDAG 29 DECEMBER KAPELAAN FR. SNIJDERS Vlakwaterweg 1 Tel. 1274 NIEUWJAARSDAG PASTOOR POTHOF Leunseweg Tel. 2929 ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS EERSTE EN TWEEDE KERSTDAG ZR. TACKEN Tel. 04709-1414 of 04780-1269 GROENE KRUIS ZUIGEL1NGENBURKAC 30 en 31 december geen bureau ZIEKENAUTO Bel. 04780 - 1592 (b.g.g. 2116) ZONDAGSDIENST VERLOSKUNDIGEN Vroedvrouw Stevens-Helnsn Merseloseweg 23 Venray telefoon 1152 (04780) Vroedvrouw KruUsen-Meestere Julian asingel 41-43 - Venray Te). 1061 (04780) b.g.g. 04709-1639 vroedvrouw Kru ij sen-Meesters zal géén spreekuur houden op Kerst- woensdag en nieuwjaarsdag. Wel spreekuren op maandag 30 dcc. op de normale tijd van 2-4 en 6.30- 7.30 uur. (vanaf 8 jan. wederom elke woensdag op dezelfde uren. Vroedvrouw Kruysen-Meesters GESLAAGD Op 17 en 18 december 1968 wer den in het Psychiatrisch Centrum St. Servatius te Venray de eind examens gehouden voor het Staats- diploma ziekenverpleging B. Als ge delegeerden waren aanwezig: Dr. G. J. Zwanikken, zenuwarts Voorburg te Vught; Dr. J. J. C. Marlet, zenuw arts, St. Anna, Venray; Dr. F. H. Kroon, zenuwarts Huize Padua te Boekei. Van de 17 kandidaten behaalden de volgende kandidaten het staats- diploma B: Mej. M. J. Bekkers, Ven ray; J. P. Bogers (cum laude) Ul- venhout; G. Gerritsen, Venray; Ph. Giliam, Venray; J. Hecsen (cum lau de) Leunen; J. de Heij (cum laude) Alphen aan de Rijn; mej. J. Janssen Venray; J. Janssen. Venray; M. Keü- sers, Venray; H. Lenssen, Voeren- daal; J. van den Munckhof, Venray; A. Poels, Merselo; A. Tijssen, Oirlo; P. Verbeme, Venray. JEUGDGEBOUW GESLOTEN In Venray staan ruim 200 jeugd leden van een vereniging in 1969 op straat. 200 jongens, die iedere weck op de zondagmorgen, maandag-, donderdag- en vrijdagavond hun jeugdgebouw weten te vinden. Die op de dinsdag- en woensdagavon den en zaterdagmiddag hun vertier vinden op de sportvelden. Over de andere aktiviteiten, droppings, ex cursies enz. maar te zwügen. Misschien zegt U het volgende iets meer, iedere weck is een of andere groep aktief bezig en dit beslaat per weck ruim 18 uur. Daarnaast nog de organisatorische en bestuurs taken. Staan deze jongens nu op straat na 1 jan.? Wat is de oorzaak? Een organisatorische fout of is er over macht? Zoals U weet kost het onder houden en verwarmen van een club gebouw geld. daarnaast komt nog de huur van sportvelden, gelden voor aktiviteiten enz. enz. Nu hier knelt de schoen. U weet enigszins waar het naar toe gaat. Helpt U deze maand (hoewel het al een dure is) eens extra het jeugd werk voor de eigen Venrayse jon gens. Gaf U voorheen uit gewoonte iets in de kollektcbus op zondag. Gééft U nu eens iets meer. Gaf U gewoontegetrouw niets. Stapt U dan eens van deze gewoonte af. Bedenk dat U hiermede het werk van de lei ding wat helpt verlichten. Geeft de laatste maand van het jaar ook iets. Prettig is het niet om te komen vragen. Maar maakt U het wat pret tiger door de jeugd niet voor niets te laten komen. Leer ze zo tot voor beeld iets over te hebben voor een ander. Zün er andere wegen vraagt U misschien. Kunt U de kontributie niet verhogen? Maar het is toch de bedoeling, dat eenieder lid kan wor den en met hoge kontributie sluit men groepen uit. Andere aktiviteiten misschien zult U zeggen. Ook deze zün onderno men. Houdt U allen de traditie hoog van de maandelüksc kollekte voor 't jeugdwerk. Iedere maand komen ze terug. Maar ook iedere maand is er veel gefd nodig. Maakt het jeugd werk gezond en goed. door datgene wat U in de kollektebus doet. Vanzelfsprekend, gaat het jeugd werk voor deze ruim 200 leden nor maal door. Met een (royale) greep in de beurs zorgt U daarvoor. Door uw bijdragen op zondagmorgen Helpt U ons uit de zorgen. Van onze dank kunt U verzekerd zün, al vinden wü het vragen OOK niet fün. Maak het einde goed. door wat U voor de jeugd doet. DRAMA TIJDENS AVONDLIJKE DROPPING IN MORTEL AUTO RIJDT IN OP GROEP KINDEREN: TWEE DODEN EN TWEE GEWONDEN Op de Dr. de Quayweg in Mortel zijn woensdagavond omstreeks 8 uur twee leerlingen van het St. Willi- brorduscollege uit Deurne dodelijk verongelukt terwül 2 andere leerlin gen zwaar werden gewond. Een jon gen uit Asten en een uit Helmond beide 12 jaar oud, waren op slag dood. Henk Hoebens, zoon van de burgemeester van Deurne en Joke Louwers uit dezelfde plaats werden zwaar gewond. De kinderen hadden met goedvin den van het schoolbestuur en hun ouders een dropping georganiseerd. In groepen van negen zouden ze on geveer tien kilometer van de school gedropped worden. De groep van 9, waartoe de slachtoffers behoorden, was op de Patrijsweg, 500 m. van af het ongeval, uit de auto gezet. Zü gingen rechts op de Dr. de Quay weg lopen. Een personenauto, be stuurd door J. v. d. B. uit Venray moet de jongens te laat hebben op gemerkt. Hij kon de drie laatsten van de groep nog ontwijken, maar raakte toen in een slip en reed op de zes voorgaanden in. Twee werden gedood, twee zwaar gewond en de vijf anderen kwamen met de schrik vrij. De chauffeur van de personen auto, liep bij dit ernstige ongeval een shock op. STATIONSCHEF MET PENSIOEN Op zaterdag 28 december zal de heer G. H. Bouten, stationschef te Venray, na 43 jaren dienst, de N.S. met pensioen verlaten. De heer Bou ten kwam in 1925 als assistent in dienst bü de N.S. in Haelen. Na verschillende standplaatsen en rangen te hebben doorlopen werd hü in 1935 benoemd als telegrafist te Venray, waar hü in 1960 tot sta tionschef werd benoemd. Door de rayonindeling bü de N.S. waardoor stations Venray onder directe leiding van de rayonchef te Venlo komt te ressorteren is de heer Bouten tevens de laatste chef van Venray geweest. Op zaterdag 28 december zal van 1416 uur in het parochiehuis te Oostrum gelegenheid zün om of- scheid te nemen.

Peel en Maas | 1968 | | pagina 7