KERSTFEEST
IN DE HEL
De Beejekurf
doet 'n boekje open
WEEKBLAD VOOR VENRAV EN OMSTREKEN
7 r~
DINSDAG 24 DECEMBER 1968 No. 52
NEGEN EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652
PRIJS PER KWARTAAL
buiten V.nroy 1251
Toen, in die winter van 1854, in
heel Europa de klokken de Advents
tijd inluidden en de eerste advents-
kaarsen begonnen te branden, ma
nifesteerde zich de hel in een uit
hoek van datzelfde Europa, op het
schiereiland De Krim.
De Krim-oorlog betekende niet
slechts een inferno voor de strijden
den. Het zwaarst te lijden hadden
de gewonden. Vooral wanneer zij
belandden in het hospitaal te Skoe-
tari, 'n voorstad van Constantinopel
(zoals het tegenwoordige Istanboel
toen nog heette). Want hier gold on
getwijfeld het „laat alle hoop varen,
gij die hier binnentreedt".
In de donkere weken vóór Kerst
mis was het daar, waar Europa aan
Azië grenst, duisterder dan ooit.
Voor Sebastopol lagen de Engelsen,
niet wetend waarvoor anders ze
vochten dan voor de „eer". Er was
een veldslag geleverd bij Balaclava
en daar was het, dat de door Tenny
son zo verheerlijkte Lichte Brigade
onder de moedige leeghoofd Lord
Cardigan haar dolzinnige charge
maakte, waarvan slechts enkelen te
rugkeerden. Een paar dagen later
werd een andere slag geleverd, bij
Inkerman.
Duizenden gewonden werden op
genomen in veld-lazaretten, waarin
hun zo goed (en vooral kwaad) als
dat ging, eerste hulp werd verleend,
en waarin armen en benen werden
afgezet, en van daar ging het per
schip naar Skoetari, een tocht, die
onder deze omstandigheden soms 14
dagen, soms wel drie weken duur
de. Het waren geen hopitaalschepen.
De gewonden werden er als vracht
goed in gestouwd. Iedere sanitaire
en medische voorziening ontbrak en
„lopende patiënten" speelden zo'ri
beetje voor ziekenoppasser. Vanzelf
sprekend stierven op die tochten
velen aan koorts, infectie en gebrek
aan verzorging. Die werden over
boord gegooid
WANHOOP VAN DE FAMILIE
In Engeland had' men geen benul
van de verschrikkelijke omstandig
heden, waaronder 's lands zonen
streden, leden en stierven, tot een
reporter van The Times daarover 'n
boekje open deed. Een Minister van
Oorlog, Sidney Herbert, schreef een
brief aan een dame, die dezelfde dag
een brief aan hém schreef.
Florence Nightingale, een knap
meisjes uit zeer goede familie, had
op haar 34e jaar die familie lang
zamerhand tot wanhoop gebracht
door de beste huwelijkskandidaten
af te slaan en er een malle voorkeur
voor verplegen op na te houden. In
die dagen stond de verpleegster
maatschappelijk en zeker moreel
nog een eind onder de bepaald
niet hoog geklasseerde werkster en
wasvrouw. Het waren dan ook meest
oude, drankzuchtige, smerige vrou
wen, soms ex-prostituees. Florence,
die reeds als kind de begeerte had
„iets te doen", in het besef, dat ze
daartoe door God geroepen was.
maar die geen kans kreeg omdat
men in haar kringen „zoiets niet
deed", was zelf aan diepe neerslach
tigheid ten prooi, toen de berichten
over de ellende in Skoetari naar En
geland doordrongen. Ze begreep, dat
al die jaren, waarin ze had gestu
deerd en rapporten had doorge
werkt,, nu niet meer vruchteloos
waren. Met uitgebreide volmachten,
veel geld en een paar dozijn help
sters ging ze naar Skoetari, waar ze
voet aan wal zette toen juist de mas
sale intocht van gewonden een aan
vang nam.
WANHOOP VAN DE LIJDERS
De kolossale barak met kilometers
kribben, die men hospitaal noemde,
was daarvoor ongeschikt. Eigenlijk
was zij alleen geschikt om er de
brand in te steken. Het gebouw was
stinkend vuil, verpest door onge
dierte en overvol. Het ontbrak niet
alleen aan medische hulpmiddelen
en medicijnen, maar aan alles. Aan
borden, messen, vorken, linnen, bed-
degoed, verlichting, sanitair. Een
paar artsen deden wat ze konden
maar dat was als een druppel op
een gloeiende plaat.
Deze verschrikkelijke bende was
te wijten aan het volledig falen van
de medische dienst en aan een enor
me bureaucratie. Florence had in
Engeland vernomen, dat „alles er
was", maar in Marseille voor de ze
kerheid grote voorraden ingeslagen.
Gelukkig, want wat er moest zijn,
lag te rotten in Turkse warenhuizen
of onder in het ruim van munitie
schepen of het lag te wachten tot de
goedkeuring van een serie poten
taatjes was verkregen om het uit te
pakken. De chef van de medische
dienst, Dr. Hall, vond het alleen
maar „uitzonderlijk grappig", dat
juffrouw Nightingale probeerde iets
te doen. En zijn mannelijke supe
rioriteit en de hoogheid van zijn
rang leidden er toe, dat hij Miss
Nightingale op alle manieren tegen
werkte, eenmaal zelfs probeerde hij
haar en haar staf uit te hongeren!
GEVECHT MET BUREAUCRATEN
Florence kwam aan het eigenlijke
verplegingswerk niet toe. De was
tobbe, zei ze, was nummer één. Voor
het eerst werden kleren en lakens
gewassen en dan niet in koud water,
maar in heet, waartoe ze zélf een
wasserij moest inrichten! Voor het
eerst kregen de patiënten hemden,
al duurde het vier weken voor de
autoriteiten de zending vrijgaven.
Voor het eerst kregen ze behoorlijk
eten, al vonden de autoriteiten dat
nonsens. Alleen kon Florence geen
ontheffing krijgen van de voor
schriften omtrtent het vlees. Dat
werd in porties verdeeld, mét been,
Trof een soldaat alléén been, dan
had hij pech, maar nergens in de
voorschriften stond, dat je het vlees
mocht uitbenen
De hoge officieren van medische
staf en administratie deden wat ze
konden om de tranformatie van deze
met luizen verzadigde dodenschuur
in een echt hospitaal tegen te gaan,
maar Florence had machtige be
schermers in de regering en aan het
Hof. En vooral had ze de morele
steun van het volk endie van
de patiënten.
HET GETIJ KEERT
„The Lady with the Lamp", zo
werd ze in een gedicht genoemd. Het
heette, dat de soldaten de wand kus
ten als haar schaduw daaraan voor
bijgleed. Hoe het zij, zij en haar
dapper troepje wisten zelfs de rauw-
ste bonken op hun hand te krijgen.
Ruwe vloeken, gore moppen hield
men binnen voor „de dames".
En zo begon, toen kerstfeest 1854
aanbrak, in Skoetari een klein leger
vna mensen, die alle hoop reeds had
den laten varen, weer te geloven ir
het leven en te geloven in de mede
mens.
Niet dat er tijd was voor ee:
plechtig feest. Er moest worden ge
wassen en geschrobd, er moesten
mensen worden verbonden, ruimte
gevonden voor dagelijks nieuw arri
verende stakkers. Er moest bovenal
worden gevochten, elke dag op
nieuw, tegen de bureaucratie. Ei-
moesten rapporten worden verzon
den naar Engeland. Er moesten
hoogwaardigheidsbekleders op de
vingers worden getikt, die hun ge
wicht in de schaal legden om het
goede werk dwars te zitten. Floren
ce Nightingale mocht dan een engel
zijn voor haar patiënten, maar voor
alle anderen was ze een vertoornde
engel der wrake.
Kerstmis 1854 begon het getij in
Skoetari te keren. En jaren later
keerde het in vele ziekenhuizen en
hospitalen, waarin met alle eisen
van hygiëne en gezond verstand
spottende toestanden waren gehand
haafd of nieuw werden gecreëerd.
Want toen de Krimoorlog voorbij
was, was Florence dé autoriteit op
dit gebied, en kon ze in haar eigen
land de strijd opnieuw beginnen met
dezelfde tegenstanders.
Maar Koningin Victoria was ver
rukt en schonk haar een prachtige,
met diamanten bezette broche, d'C
het opschrift droeg „Zalig zijn de
barmhartigen". PrinsGemaal Albert
had het sieraad zelf ontworpen.
Belagrijker dan deze koninklijke
onderscheiding vond Florence, dat
een half jaar na haar intocht ii
Skoetari het sterftecijfer daar wais
gedaald van twee en veertig tot 2,2
procent
Venrays Beejekurf, of zo men wil
Venrays Cultureel Centrum huisvest
in feite drie verschillende, wat men
^ou kunnen noemen, afdelingen. Dat
's op de eerste plaats het gemeen
schapshuis, dat een eigen bestuur
heeft en feitelijk de baas is over de
vergaderkamers en zalen, de kelders
en de foyer. Daarnaast is er de bi
bliotheek, met ook meer een eigen
bestuur en tenslotte de schouwburg,
iie ook al een eigen bestuur heeft.
Ir zijn veel mensen, die dit onder
scheid nog steeds niet kennen en dat
'eidt er wel eens toe dat men het
schouwburg-bestuur dingen verwijt,
die het gemeenschapshuis aangaan
en omgekeerd het bestuur van het
gemeenschapshuis aansprakelijk stelt
/oor zaken, die de schouwburg aan
gaan.
Het lee kons goed dit nog eens
uitdrukkelijk te stellen voordat we
de cijfers geven, die zowel het be
stuur van het gemeenschapshuis als
dat van de schouwburg op het einde
van het jaar hebben vrij gegeven
over beider aktiviteiten.
649 MAAL
is het gemeenschapshuis het afge
lopen jaar gebruikt. Hieronder vol
gen de nuchtere cijfers:
303 vergaderingen;
143 bijeenkomsten, dicussie-avonden
balletlessen, gespreksgroepen;
193 bijzondere avonden als recepties
bals, danslessen, kienavonden,
vereniigngsavonden, diploma
uitreikingen enz.
DE SCHOUWBURG
geeft in zijn jaaroverzicht 1968 het
volgende aantal voorstellingen:
36 abonnements- en vrije voorstel
lingen;
11 middagvoorstellingen voor het
voortgezet onderwijs;
10 schoolconcerten
5 kindervoorstellingen
Voor het thans lopende schouw
burgseizoen zijn 1681 abonnementen
uiteggeven, nl. 1453 aan volwassenen
en 228 aan de jeugd.
Het is misschien wel eens leerzaam
om de verdeling der abonnementen
te publiceren.
490 abonnementen zijn in Venray-
centrum; 425 abonnementen zijn ge-
Dlaatst in de instellingen (gedeelte
lijk dus ook in Maas- en kerkdor
pen); 335 abonnementen in de plaat
sen Venlo, Horst, Tegelen, Boxmeer
en Deurne; 90 abonnementen in
Venrays kerkdorpen; 74 abonnemen
ten in de Maasdorpen; 39 abonne
menten uit de verdere streek.
De 228 jeugdabonnementen zijn via
de scholen verkocht, waarvan 50%
in de kerkdorpen en de maasdorpen.
Het aantal bezoekers aan de
schouwburg, waarin overigens ook
de vrije voorstellingen praktisch al
lemaal geheel uitverkocht waren,
kan men stellen op ruim 30.000 in
1968.
De bewering als zouden grote
stadsbewoners meer schouwburg-
minded zün dan die van provincie
steden en die op hun beurt weer
meer dan de bewoners van het
platteland, mag dan misschien in
zijn algemeenheid waar zün, voor
Venrays schouwburg blijkt duide
lijk een goede belangstelling uit
Venray-zelf, maar ook van de om
liggende plaatsen, waarbü soms
kleine dorpen als bv. Geysteren
bijzonder vooruitstrevend blijken.
EEN KWART MILJOEN
Waagt men zich aan een schatting
hoeveel bezoekers Venrays Beeje
kurf (exclusief de bibliotheek) in '68
wel bezocht hebben, dan is dat een
moeilijke zaak. Men weet dat in de
schouwburg ruim 30.000 mensen ge
weest zijn. Voegt men daarbij de ak
tiviteiten van het gemeenschapshuis
dan ziet men dat daarin naast klei
ne vergaderingen ook bijeenkomsten
waren met meer dan 500 personen.
Er waren recepties met meer dan
1000 bezoekers en de drie tentoon
stellingen, die in het Centrum te
zien waren, trokken op hun beurt
de een meer dan de ander ook
al weer gasten. Gedurende de voor
bije Carnaval heeft de Beejekurf zijn
naam ook al weer eer aan gedaan,
want toen was het inderdaad een
gonzende Beejekurf vol kleine en
grote carnavalsvierders. Dat alles
maakt het wel bijzonder moeilijk om
een juist getal te noemen, maar de
directies zijn ervan overtuigd dat in
1968 meer dan een kwart miljoen
mensen in het Cultureel Centrum
zijn geweest.
De 68.000,gemeente-subsidie,
die voor beider aktiviteiten zijn uit
getrokken, hebben dus wel bijzon
der groot profijt opgebracht. Verge
leken bij andere culturele centra in
soms veel grotere plaatsen komt
Venray en wat zijn bezoekers be
treft bijzonder hoog en wat de be
nodigde subsidie betreft, bijzonder
laag uit de bus. Een plus-punt dat
ook rustig eens gememoreerd mag
worden.
DE JEUGD IN DE KOU?
Het openbaar worden van deze
cijfers was voor ons aanleiding nog
even met de besturen te praten over
enkele klachten, liet men zo nu en
dan nog wel eens hoort.
„Wc hebben niets aan het Ge
meenschapshuis", zo hoort men in
jeugdkringen wel eens zeggen, die
dan meteen spijtig er bij aanhalen,
dat dit gemeenschapshuis toch ook
is gebouwd van herbouwgelden uit
het oude patronaat, waar vroeger de
jeugd wel aan bod kwam.
Te zeggen dat de jeugd niet aan
bod komt, is volgens het bestuur,
onjuist. Men wijst dan op de dans
avonden (60) en de balletlessen (160),
de amateurorkestjes en toneelgroe
pen, die hier oefenen en spelen. Dat
is ook jeugdwerk, al is het misschien
anders dan voor de oorlog. De moei
lijkheden, waarvoor het bestuur
staat (in dat bestuur zitten verte
genwoordigers van de jeugdbewe
gingen) is dat voor bepaalde soor
ten jeugdwerk de ruimten of kel
ders in eigen beheer nodig zijn.
Maar daarmede blokkeert men die
voor andere groepen en dat is on
juist. Hiervoor zal men dus zelf een
oplossing moeten zoeken. Dat kan
men moeilijk het gemeenschapshuis
verwijten. Van het herbouwgeld van
het patronaat is het hele Centrum
mede opgebouwd en als men dan
bedenkt dat alleen al het afgelopen
jaar meer dan 15.000 scholieren in
de schouwburg hun culturele vor
ming konden vergroten, dan is dat
toch een belangrijke winst voor de
jeugd. Er kan in dit opzicht nog veel
gebeuren, aldus het bestuur, maar
dan moet men rekening houden met
de mogelijkheden en zelf initiatie
ven nemen. Dat heeft ook de groep
gedaan, die het komende jaar met
vrije expressie begint en zo ook de
jeugd kansen geeft voor schilderen
en boetseren.
VENRAY MIKPUNT
Een andere klacht is feitelijk
tweeledig. In Venray zegt men dat
het Cultureel Centrum een hoop geld
kost en de plaatsen buiten Venray
daarvan profiteren. En in die plaat
sen hoort men zo nu en dan dat de
Beejekurf geen streekcentrum is,
maar een Venrayse aangelegenheid.
Laten we beginnen met de buiten-
?;emeenten. De percentages in het
aaioverzicht spreken boekdelen en
weerleggen deze kritiek volledig. De
buitengemeenten komen bijzonder
aan hun trekken in de schouwburg.
Dat het Cultureel Centrum veel
kost voor de gemeente Venray is 'n
fabeltje dat ook door het jaarover
zicht uit de wereld geholpen moet
worden. Er is in Nederland gewoon
geen goedkoper centrum. Daarbij
komt nog dat het grote tekort niet
direct veroorzaakt wordt door de
schouwburg, maar door het gemeen-
schapswerk dat onder de verant
woordelijkheid van bestuur Cultu
reel Centrum en bestuur Gemeen
schapshuis SAMEN valt. In een
plaats met 25.000 inwoners is het
gewoon onmogelük een schouwburg
te runnen met een dergelijk pro
gramma. De tekorten zouden dan
enorm hoog zijn. Juist door de bui
tengemeenten wordt dit tekort tot
een minimum beperkt. We moeten
de buitengemeenten daarom bijzon
der dankbaar zijn, dat ze naar Ven
ray willen komen en van onze plaats
dus een CENTRUM maken.
Men kan toch moeilijk beweren
dat het tekort veroorzaakt door de
649 vergaderingen en andere festi
viteiten door de buitengemeenten
veroorzaakt worden.
Kcrtcm: Het gemeenschapswerk
is een duideiyk Venrayse aange
legenheid. De schouwburg is een
streekaangelegenheid.
Indien de Venrayer echter tevens
zou willen dat ook de schouwburg
meer een Venrayse aangelegenheid
zou worden, kan men daar zelf een
heleboel aan doen door zelf wat
meer de schouwburg te bezoeken.
BEDIENING
„Waarom wordt in de foyer niet
bediend?" is een andere vraag.
Tijdens vergaderingen, na voor
stellingen en wanneer het controle
technisch mogelijk is wordt er wel
bediend. Wanneer er echter massa
bijeenkomsten zijn moet men uit
controle-overwegingen kiezen tussen
tafelbediening óf zelfbediening.
Tafelbediening werkt langzaam,
kostenverhogend en geeft dus onte
vreden bezoekers. De controle van
een stichting moet waterdicht zijn
en daarom kan men zich geen vrij
heden veroorloven die een particu
lier zich wel kan permitteren.
SUBSIDIES
Veel verenigingen menen ten on
rechte dat het Cultureel Centrum
over voldoende geld beschikt om
„iets te kunnen doen" voor hun ver
eniging. Vooral groepen, die niet in
aanmerking komen voor de normale
subsidies, menen dat het Cultureel
Centrum, dat er toch voor het alge
meen belang is, dat dan wel zou
kunnen doen. Het Cultureel Centrum
is een particuliere stichting zonder
winstoogmerk. Zij staat onder con
trole van een verificatiebureau en
alle inkomsten en uitgaven dienen
dus volledig verantwoord te worden.
Dit laat geen enkele mogelijkheid
om ook maar een dubbeltje verkapte
subsidie te verstrekken zonder in
ocnflict te komen met de diverse
subsidiërende instanties. Die geven
geen subsidie opdat het Centrum
subsidies zal geven, maar opdat het
Centrum daarmede werkt.
Bovendien is het statutair onmo
gelijk dat stichtingen als het Cultu
reel Centrum dergelijke verkapte
subsidies geven. Het is dus geen on
wil, maar een onmogeiykheid. Als
men meent als vereniging in aan
merking te moeten komen voor sub
sidie. moet men bij de subsidiërende
instanties zün, maar niet bü het
Centrum.
CONCLUSIE
Hopelijk heeft een en ander ver
helderend gewerkt. Als Cultureel
Centrum geeft men graag alle me
dewerking om het gemeenschaps
leven op gang te houden. Het Cul
tureel Centrum is een zeer druk be
zet centrum, waar büzonder veel te
doen is. óók voor de jeugd. Het is
daarbij bijzonder funktioneel geble
ken en gezien deze vele aktiviteiten
bijzonder weinig heeft gekost
NIEUWS UIT VENRAY
EN OMGEVING
ZONDAGSDIENST HUISARTSEN
EERSTE KERSTDAG
DR. VERCAUTEREN
Grotestraat 11 Telefoon 1335
TWEEDE KERSTDAG
DR. W. J. A. BLOEMEN
Stationsweg 5 TeL 1465
ZONDAG 29 DECEMBER
DR. VAN TUIEL
Patersstraat 30 Tel. 1887
van zaterdagmiddag 12 uur
tot zondagnacht 2 uur
NIEUWJAARSDAG
Dr. H. VAN DEN HOMBERGII
Oostsingel 6 - telefoon 1393
Uitsluitend voor spoedgevallen
ZONDAGSDIENST PAROCHIE
GEESTELIJKEN VENRAY-KOM
EERSTE KERSTDAG
KAP. J. VERDONSCHOT
Grote Markt 5 - Tel. 1882
TWEEDE KERSTDAG
PASTOOR W. GEERITS
Vlakwaterweg 1 Tel. 1274
ZONDAG 29 DECEMBER
KAPELAAN FR. SNIJDERS
Vlakwaterweg 1 Tel. 1274
NIEUWJAARSDAG
PASTOOR POTHOF
Leunseweg Tel. 2929
ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS
EERSTE EN TWEEDE KERSTDAG
ZR. TACKEN
Tel. 04709-1414 of 04780-1269
GROENE KRUIS
ZUIGEL1NGENBURKAC
30 en 31 december
geen bureau
ZIEKENAUTO
Bel. 04780 - 1592 (b.g.g. 2116)
ZONDAGSDIENST
VERLOSKUNDIGEN
Vroedvrouw Stevens-Helnsn
Merseloseweg 23 Venray
telefoon 1152 (04780)
Vroedvrouw KruUsen-Meestere
Julian asingel 41-43 - Venray
Te). 1061 (04780) b.g.g. 04709-1639
vroedvrouw Kru ij sen-Meesters zal
géén spreekuur houden op Kerst-
woensdag en nieuwjaarsdag.
Wel spreekuren op maandag 30 dcc.
op de normale tijd van 2-4 en 6.30-
7.30 uur. (vanaf 8 jan. wederom elke
woensdag op dezelfde uren.
Vroedvrouw Kruysen-Meesters
GESLAAGD
Op 17 en 18 december 1968 wer
den in het Psychiatrisch Centrum
St. Servatius te Venray de eind
examens gehouden voor het Staats-
diploma ziekenverpleging B. Als ge
delegeerden waren aanwezig: Dr. G.
J. Zwanikken, zenuwarts Voorburg
te Vught; Dr. J. J. C. Marlet, zenuw
arts, St. Anna, Venray; Dr. F. H.
Kroon, zenuwarts Huize Padua te
Boekei.
Van de 17 kandidaten behaalden
de volgende kandidaten het staats-
diploma B: Mej. M. J. Bekkers, Ven
ray; J. P. Bogers (cum laude) Ul-
venhout; G. Gerritsen, Venray; Ph.
Giliam, Venray; J. Hecsen (cum lau
de) Leunen; J. de Heij (cum laude)
Alphen aan de Rijn; mej. J. Janssen
Venray; J. Janssen. Venray; M. Keü-
sers, Venray; H. Lenssen, Voeren-
daal; J. van den Munckhof, Venray;
A. Poels, Merselo; A. Tijssen, Oirlo;
P. Verbeme, Venray.
JEUGDGEBOUW GESLOTEN
In Venray staan ruim 200 jeugd
leden van een vereniging in 1969 op
straat. 200 jongens, die iedere weck
op de zondagmorgen, maandag-,
donderdag- en vrijdagavond hun
jeugdgebouw weten te vinden. Die
op de dinsdag- en woensdagavon
den en zaterdagmiddag hun vertier
vinden op de sportvelden. Over de
andere aktiviteiten, droppings, ex
cursies enz. maar te zwügen.
Misschien zegt U het volgende iets
meer, iedere weck is een of andere
groep aktief bezig en dit beslaat per
weck ruim 18 uur. Daarnaast nog
de organisatorische en bestuurs
taken.
Staan deze jongens nu op straat
na 1 jan.? Wat is de oorzaak? Een
organisatorische fout of is er over
macht? Zoals U weet kost het onder
houden en verwarmen van een club
gebouw geld. daarnaast komt nog de
huur van sportvelden, gelden voor
aktiviteiten enz. enz.
Nu hier knelt de schoen. U weet
enigszins waar het naar toe gaat.
Helpt U deze maand (hoewel het al
een dure is) eens extra het jeugd
werk voor de eigen Venrayse jon
gens. Gaf U voorheen uit gewoonte
iets in de kollektcbus op zondag.
Gééft U nu eens iets meer. Gaf U
gewoontegetrouw niets. Stapt U dan
eens van deze gewoonte af. Bedenk
dat U hiermede het werk van de lei
ding wat helpt verlichten. Geeft de
laatste maand van het jaar ook iets.
Prettig is het niet om te komen
vragen. Maar maakt U het wat pret
tiger door de jeugd niet voor niets
te laten komen. Leer ze zo tot voor
beeld iets over te hebben voor een
ander. Zün er andere wegen vraagt
U misschien. Kunt U de kontributie
niet verhogen? Maar het is toch de
bedoeling, dat eenieder lid kan wor
den en met hoge kontributie sluit
men groepen uit.
Andere aktiviteiten misschien zult
U zeggen. Ook deze zün onderno
men. Houdt U allen de traditie hoog
van de maandelüksc kollekte voor 't
jeugdwerk. Iedere maand komen ze
terug. Maar ook iedere maand is er
veel gefd nodig. Maakt het jeugd
werk gezond en goed. door datgene
wat U in de kollektebus doet.
Vanzelfsprekend, gaat het jeugd
werk voor deze ruim 200 leden nor
maal door. Met een (royale) greep
in de beurs zorgt U daarvoor.
Door uw bijdragen op zondagmorgen
Helpt U ons uit de zorgen.
Van onze dank kunt U verzekerd
zün, al vinden wü het vragen OOK
niet fün.
Maak het einde goed. door wat U
voor de jeugd doet.
DRAMA TIJDENS AVONDLIJKE
DROPPING IN MORTEL
AUTO RIJDT IN OP GROEP
KINDEREN: TWEE DODEN
EN TWEE GEWONDEN
Op de Dr. de Quayweg in Mortel
zijn woensdagavond omstreeks 8 uur
twee leerlingen van het St. Willi-
brorduscollege uit Deurne dodelijk
verongelukt terwül 2 andere leerlin
gen zwaar werden gewond. Een jon
gen uit Asten en een uit Helmond
beide 12 jaar oud, waren op slag
dood. Henk Hoebens, zoon van de
burgemeester van Deurne en Joke
Louwers uit dezelfde plaats werden
zwaar gewond.
De kinderen hadden met goedvin
den van het schoolbestuur en hun
ouders een dropping georganiseerd.
In groepen van negen zouden ze on
geveer tien kilometer van de school
gedropped worden. De groep van 9,
waartoe de slachtoffers behoorden,
was op de Patrijsweg, 500 m. van
af het ongeval, uit de auto gezet. Zü
gingen rechts op de Dr. de Quay
weg lopen. Een personenauto, be
stuurd door J. v. d. B. uit Venray
moet de jongens te laat hebben op
gemerkt. Hij kon de drie laatsten
van de groep nog ontwijken, maar
raakte toen in een slip en reed op
de zes voorgaanden in. Twee werden
gedood, twee zwaar gewond en de
vijf anderen kwamen met de schrik
vrij. De chauffeur van de personen
auto, liep bij dit ernstige ongeval
een shock op.
STATIONSCHEF
MET PENSIOEN
Op zaterdag 28 december zal de
heer G. H. Bouten, stationschef te
Venray, na 43 jaren dienst, de N.S.
met pensioen verlaten. De heer Bou
ten kwam in 1925 als assistent in
dienst bü de N.S. in Haelen.
Na verschillende standplaatsen en
rangen te hebben doorlopen werd
hü in 1935 benoemd als telegrafist
te Venray, waar hü in 1960 tot sta
tionschef werd benoemd.
Door de rayonindeling bü de N.S.
waardoor stations Venray onder
directe leiding van de rayonchef te
Venlo komt te ressorteren is de
heer Bouten tevens de laatste chef
van Venray geweest.
Op zaterdag 28 december zal van
1416 uur in het parochiehuis te
Oostrum gelegenheid zün om of-
scheid te nemen.