Creations 1968 Toenemende belangstelling voor films Camps Postduiven en hun liefhebbers ROYAL ALBERT Politierechter WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN VERLOVINGS RINGEN Venray in het weekend VRIJDAG 6 SEPTEMBER 1968 No. 36 NEGEN EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652 PRIJS PER KWARTAAL (buiten Venroy 2.25) De werkgroep Filmvorming Ven- ray is een van die groepen, die zon der veel ophef niet alleen gestaag door blijft werken, maar dat werken ook beloond ziet met succes. Want succesvol kan men het afgelopen sei zoen beslist beschouwen, toen deze groep, in samenwerking met de di rectie van het Luxor Theater een drietal fimseries heeft georgani- seerd, waarvan de A serie bestemd was voor de jeugd van 12 tot 16 ja ren, de B serie voor de jongeren van 16 tot 18 jaren en de C-serie voor de ouderen dan 18 jaren. In totaal werden voor deze series 1800 abonnementen verkocht. Voor de A serie 1200, voor de B serie 450 en voor de C serie 150. Het aantal abonnementen stijgt ieder jaar. Verkocht men het eer ste jaar er 500, nu in het vijfde jaar heeft men de 1800 overschreden. Voor de films werden wederom speciale inleidingen opgesteld en aan de abonné's verstrekt. In enkele ge vallen werd ook een korte monde linge inleiding gegeven voor de film vertoning in de bioskoop. Van de gelegenheid tot discussie na de film werd weinig gebruik ge maakt, hoewel later uit een gehou den enquête bleek, dat sommigen dit jammer vonden. De vertoonde filmprogramma's waren: Serie A: 12 tot 16 jaar. 1. Het grootste verhaal aller tijden, regie: G. Stevens. 2. Stem in de mist, regie D. Miller. 3. Viva Maria, regie L. Malle. 4. De helden van Telemark, regie A. Mann. 5. De grote ontsnapping, regie J. Sturges. Serie B: 16 tot jaar. 1. Fahrenheit 451, regie Fr. Truf- fant. 2. Oni Baba, regie K. Shindo. 3. Viva Maria, regie L. Malle. 4. Hamlet, regie G. Kozintsef. 5. Africa Addio, regie G. Jacopetti. 6. Un homme et une femme, regie Cl Lelouche Serie C: volwassenen 1. Fahrenheit 451, regie Fr. Truf- fant. 2. Oni Baba, regie K. Shindo. 3. Hamlet, regie G. Kozintsef. 4. Morgen, a suitable case for treat ment, regie K. Reisz. 5. Africa Addio, regie G. Jacopetti. 6. Un homme et une femme, regie CI. Lelouch. Over de programma's B en C werd na afloop een enquête ingesteld. Hieruit kon de volgende waarde ringsvolgorde van de vertoonde films worden opgesteld. 1. Oni Baba BC 2. Homme et une femme BC 3. Great escape B 4. Viva Maria BC 5. Hamlet BC Stijlvol klassiek of fonkelend van enthousiasme. Grote keu ze en gezellig kiezen. Fraaie gravering is bij de kosten in begrepen. Prijzen vanaf f 120.- p.p. JUWELIER HORLOG GROTESTRAAT 16 - VENRAY TELEFOON 04780-1261 6. Morgan C 7. Africa Addio BC 8. Fahrenheit 451 BC Het steeds stijgende aantal leden heeft de Werkgroep alle reden ge geven om volgend jaar wederom 'n drietal programma's samen te stel len, die een gevarieerde keuze geven van het beste, wat door de filmpro ducenten op de wereldmarkt wordt aangeboden. Bovendien zal aan instellingen en vrije groepen, die intensievere film beleving wensen, middels bespre king en discussie, de gelegenheid daartoe worden geboden middels be sloten voorstellingen. OOK VOOR CïESCH EN KEN ENGELS PORSELEIN ZONDER UITKIJKEN PORTIER GEOPEND Op 26 augustus opende, zonder voldoende uit te kijken de bestuur der P. uit Ysselsteyn zijn portier. De 69-jarige wielrijdster, de wed. S. botste tegen dat portier op en kwam te vallen. Door de bestuurder werd zij op advies van een arts naar het ziekenhuis vervoerd. Zij bleek een heupfractuur te hebben opgelopen. Eerst op 30_aug. werd van dit onge val aangifte gedaan. H-JARIGEN WEGGELOPEN In de Gasstraat vroegen twee elf jarige knapen de weg naar het sta tion. De persoon waaraan dit ge vraagd werd vond dit ongewoon en waarschuwde de rijkspolitie, die de jongens aanhield. Het bleken te zijn A. v. H. en J. v. L. afkomstig uit Den Haag, maar verblijvend in een jeugdkamp te Overloon. Door de rijkspolitie werden zij afgeleverd aan de leiding van dit jeugdkamp. FIETSER AANGEREDEN Op de Stationsweg geraakte de personenauto bestuurd door J. R. uit de Grotestraat te Venray in een slip, belandde tegen een links van de weg staande lichtmast, die gedeeltelijk sneuvelde en schepte daarna de te gemoetkomende fietser Th. uit Ven ray. Deze moest naar het ziekenhuis worden vervoerd. BLIKSCHADE Op de kruising Leunseweg-Deur- neseweg werd de personenauto be stuurd door D. v. D. uit Amstelveen door een andere personenauto van de weg geduwd. De laatste bestuur der zag kans zonder zijn identiteit bekend te maken door te rijden. Het opgenomen kentekenbewijs was afgegeven aan een vroegere eigenaar die de wagen maanden geleden al verkocht had en ook deze nieuwe eigenaar had hem eveneens weer verkocht. Toch zal de rijkspolitie achter de ware identiteit van deze wegpiraat komen. De schade bleek beperkt te zijn. DAAR KWAM EEN BRIEF UIT VERREN LANDE Nauwelijks zijn onder het bestuur van generaal De Gaulle de journalisten van radio en tv. voor een luttele zes weken in sta king gegaan, of de oudste en snelste bode der mensheid verschijnt weer op het toneel: de postduif! En hoe! In de ring om haar fragiele pootje schuift men nu niet meer, zoals onze benauwde voorvaderen in de door Spanjolen belegerde vesten, briefpapier, maar microfilms. Aldus kan een postduif per vlucht gemakkelijk de inhoud van een Statenbijbel of 100 dagbladafleveringen vervoe ren. Veel vlugger trouwens dan tante Pos doet, daar zij onmid dellijk van huis tot huis bestelt. Er is by deze opgetogen verha len maar één bezwaar: in de 5.000 jaar dat wij nu duiven houden zijn wü nooit verder gekomen dan de Egyptcnaren. Dat wil zeg gen dat u een duif op 1200 km van uw huis kunt loslaten (met of zonder liefdesbrief en microfilm) en dat er, ijs en weder dienen de, een redelijke kans is dat het dier uw huis terug vindt en u de brief. Maar wat beslist onmogelijk is: een duif ergens heen te sturen en iets laten ophalen om ze daarna thus te ontvangen. HET SPROOKJE STORT INEEN U ziet het: de postduif doet in we zen hetzelfde als de boemerang en dan nog alleen wanneer zij tij dens de terugtocht niet getroffen wordt door noodweer, oververmoeid heid, liefdesperikelen, natuurlijke vijanden of een schot hagel, hetgeen voorkomt. Vandaar dat de Franse verhalen over de rol van de postduif tijdens het rumoerige voorjaar van 1968 voor 99 procent uit de duim gezogen zijn. Dat ene procent waar heid berust dan hierop, dat er mis schien ergens een journalist in de buurt van een duivenmelker woon de en via deze man en diens duiven zich berichten liet toezenden vanuit een tevoren afgesproken plaats. Want daar moest dan de duif heen gebracht en losgelaten worden, wat een vermoeiende bezigheid is. De postduif speelde dus alleen 'n rol, wanneer iemand mèt haar uit een belegerde veste wist te ontsnap pen en kort daarop aan de beleger den een boodschap moest doen toe komen. Voor militaire gebruik was dat soms belangrijk; het commer ciële gebruik heeft nooit veel te be tekenen gehad, ook al zouden de Rothschilds er rijk door geworden zijn. HERKOMST Waar komt de duif vandaan? Er is een grote, wilde duif, die men houtduif, rotsduif, veldduif, kool duif, bosduif enz. noemt en die over de hele Oude Wereld vanouds ver breid is. Vanouds, want fossielen van duiven zijn zeldzaam. Daarvoor zijn de beentjes te fijn en te vergan kelijk. Deze wilde duif is in allerlei rassen bekend en ze is op vele plaat sen door de mens getemd. Door teeltkeus zijn enkele duizenden nieuwe gekweekte rassen ontstaan. De oudste afbeelding van een ge temde duif stamt uit Egypte en is gevonden in een graf uit de vijfde dynastie, d.i. rond 3.000 jaar vóór Chr. Het zachtaardige dier stond al vroeg in een reuk van heiligheid en kuisheid, misschien mede omdat dui- EERLIJKE DUITSER Bij de rijkspolitie te Venray werd door de Duitser Frans Donsdorf uit Roer Did. aangifte gedaan van het vinden van een beurs met ruim 240,Bij de rijkspolitie was nog geen aangifte gedaan van verlies van deze beurs. Maar ook kwam een melding bin nen van A. uit Oostrum dat deze 'n beurs met een kleiner bedrag had gevonden. Het blijkt dat er nog wel degelijk eerlijke mensen zijn. VENLONAREN BEKENDEN REEKS DIEFSTALLEN De recherche te Helmond hield drie 15-jarige Venlonaren aan, die zich te Helmond aan diefstal heb ben schuldig gemaakt. De knapen bekenden op 26 augustus in verschil lende Venrayse zaken diverse goede ren te hebben ontvree.md. Nagegaan wordt in welke zaken, want van de ze diefstallen was nog geen aangifte gedaan. De knapen zijn in voorlopig arrest gehouden voor nader onder zoek. WIELRENNER VERBLIND Woensdagavond omstreeks kwart over negen is de 17-jarige amateur- wielrenner H. R. uit Meerlo op de KI. Oirloseweg te Castenray met zijn renfiets komen te vallen. Hij be kwam diverse verwondingen o.a. zware hersenschudding en moest per ambulance naar het ziekenhuis wor den vervoerd. Uit schaarse gegevens blijkt dat de wielrenner door een tegemoetkomende auto is verblind. Naar deze onsportieve automobilist stelt de rijkspolitie een onderzoek in. ven in paren leven: één doffer leeft met één duif. Niet alleen dat de po lygamie van vele vogels (kippen, fa zanten, patrijzen enz.) hun vreemd is: ook de echtelijke trouw is groot, feitelijk onverbrekelijk tot aan de dood. In bijna alle Aziatische landen was de duif dus heilig. Ook in de bijbel wordt de duif veelvuldig genoemd en geprezen en zij was een geliefkoosd offerdier bij de armen. Ook aan Venus en Astar te werden duivenoffers gebracht. Bij vele tempels, o.a. die voor Eryx op Sicilië, werden grote aantallen offer duiven geteeld en verkocht. In vele streken waren de dieren onschend baar, totdat bij door run aantal een plaag voor de landbouwers werden. En zo is het in feite nóg, op de Dam, op de Plaza da Cataluna in Barce lona, op de Sint Pieter in Rome en ga zo maar door. Bij deze verering heeft stellig meegespeeld, dat de duif wat te klein is om gegeten te worden, of liever; de vele fijne botjes maken dat tot een twijfelachtig genoegen. Pas in de laatste 25 jaar zijn er in de Ver enigde Staten fokkerijen gekomen die diepvriesduivebouten in de han del brengen. In Amerika is dat een delicatesse geworden. In West-Euro pa eet men weinig duiven, in Italië en Spanje wat meer. DE DUIVEPOST Het staat niet vast wie het eerst de duif als postbode heeft gebruikt. China heeft oude papieren, maar Griekenland ook. Bij de Oudgriekse kampspelen gaven veraf wonende liefhebbers hun slaven of vrienden een paar postduiven mee om zich de uitslag van de wedstrijden snel te laten berichten. Hetis echter wel bekend wie de eerste officiële postduivendienst in stelde. Dat was een kalief van Bag dad uit de 12e eeuw. De organisatie was vrijwel gelijk a.n de Perzische en Romeinse postpaardenstelsels: op een bepaald traject zette men dui- venstations uit, op zo'n 150 km van elkaar. Men zorgde ervoor, dat da gelijks duiven van A naar B werden gebracht, van B naar C, van C naar D enz. tot aan het eindpunt. Via het terugvliegen der duiven kon men nu in enkele dagen een briefje over vele honderden km. afstand vervoe renals de duiven het niet zat werden, zich lieten vangen enz. In de 18e eeuw ontstonden er ook uitgebreide smokkeldiensten per duif. Dat was bijv. het geval tussen Frankrijk en Engeland. Franse edel lieden die aan zagen komen dat via de Franse revolutie van hun have en goed niet veel zou overblijven, lie ten postduiven van vrienden uit En geland aanrukken. Via deze diertjes werden kostbare edelstenen het land uitgesmokkeld, hoewel aan de kust spoedig ijverig op duiven gejaagd werd en er een invoerverbod kwam. In de 19e eeuw maakten vele dag bladen en regeringsdiensten gebruik van de postduif. Wel had men aller lei optische telegraafstelsels, b.v. via bollen en manden aan de kerkto rens, maar bij mist en regen had men daar niets aan. Pas toen de draadloze telegrafie haar intrede deed, eindigde het echte postduiven tijdperk en werd het een sport om duiven grote afstanden te laten af leggen. OORLOGEN Tijdens het beleg van Parijs in 1870 en '71 heeft de postduif een rol gespeeld en ook de zeepostduiven- dienst was in die tijd bekend. Men nam dan postduiven mee de zee op om na een dag varens alsnog brief jes naar de wal te kunnen zenden. Keizer Wilhelm I was een groot be wonderaar van de postduif en hij had in Keulen een station met 600 duiven, dat steeds in verbinding met Berlijn stond. De te vliegen trajec ten bedroegen maximaal 160 km. Maar wat Wilhelm verwachtte, ge beurde niet. Hij dacht dat in de eerste wereldoorlog de postduif we derom een rol zou spelen. Een spion of legertros kon immers snel opruk ken (met duiven) en dan veel vlug ger berichten zenden dan wanneer men eerst een telegraafdraad moest spannen. Wilhelm vergiste zich. De duif vliegt immers slechts terug naar haar vaste standplaats, zodat een oprukkend leger er niets aan heeft. Duiven kunnen neergeschoten wor den, zoek raken, briefjes verliezen enz. Het risico bleek te groot te zijn. Ook Italië, Frankrijk en zelfs Ne derland hebben tot aan de eerste wcrldoorlog hun militaire postdui- vendiensten gehad. Ze zijn allemaal op mislukkingen uitgelopen en heb ben nooit iets te betekenen gehad. Zegt dat, nooit tegen een echte duivenmelker, want de sprookjes op dit gebied zijn taai. Zelfs zó taai dat nog in de laatste wereldoorlog in alle landen maatregelen tegen de duivenhouders genomen werden. Een veelal overbodige maatregel. Het bewijs kunt u hierin vinden, dat zelfs onze Engelandvaarders nooit iets met postduiven hebben kunnen doen. Men wist immers nooit zeker of men binnen korte tijd ter plaatse was en dat de duif terecht zou ko- HET GEHEIM Waar oriënteert de duif zich op, tijdens haar vlucht terug naar huis? Dit is een groot raadsel. Stellig maakt de duif, alvorens terug te vluchten, enkele roosvormige oriën tatietochtjes. Stellig heeft zij óók een ingeboren oriëntatiegevoel, een soort motorisch geheugen waardoor zij weet welke kant zij opgevoerd Is. Ook is bekend dat de stand van de zon en radiogolven invloed hebben. Het is een heel complex van facto ren, hetzelfde dat wij ook bij de trekvogels aantreffen. De duif heeft nog méér raadsels. Wist u dat er niet één taalgeleerde is, die ons woord duif, duve, doevc of de verwant woorden (die Taube) kan verklaren? Er zijn enkele gissin gen, maar die zien er ongeloofwaar dig uit. Het geluid van de duif (roe koe) is wél verklaard, maar dan op zijn boerenfluitjes. Zoals men weet bouwen alle dui ven zeer slordige nesten, ook de wil de duiven. Zij kunnen niet beter. Dat verdroot de ekster en hij besloot de duif eens goed te leren hoe zij een nest moest bouwen. Als belo ning vroeg de ekster een koe en dat werd toegezegd. Maar terwijl de ek ster bezig was met voordoen, was het duivepaar al weer aan het vrijen en lette niet op. Boos vloog de ek ster op. Daarom roepen alle duiven, vooral als zij liefdesperikelen heb ben, nog steeds om de roe (oude naam voor ekster) en de koe. Zon der resultaat overigens. Als een man in zo'n geval zijn beminde zijn duif je noemt, ziet men vaak betere re sultaten. „Jullie maken me niks" snauwde de oude juffrouw in de paarse bloe- metjesstof die elke mode-ontwerper tot zijn gebeente getart zou hebben. „Jullie? Wie is jullie?" stoof de of ficier van justitie op. „O, nou, gijlieden dan, is het zo goed? Maar jullie gijlieden maken me echt niks, want ik heb me pre cies gehouwe aan de wet, hoor." „Ik zou maar niet zo'n poeha ma ken", zei de politierechter. „U staat hier juist omdat wij u wèl iets kunnen maken. U hebt de wet ont doken." „O ja? Met die grond is alles in orde hoor. Ik heb me precies gehou we aan de maximumprijs. De kwi tantie en het contract heb ik laten zien." „Maar u hebt er een partij afval bij geleverd die geen cent waard was voor de schandalige prijs van vijftienhonderd gulden.' „Afval? Hoe durven jullie, eh gij lieden m'n mooie ameublement af val noemen!" En tot de andere ver dachte in deze zaak: „Vent, zeg ook 's wat. Als je je niet verdedigt, stop pen ze ons zo nog onschuldig in de kast." Maar de tweede en minder opvallende figuur in deze economi sche affaire hield wijselijk zijn mond gesloten. Hem was nog niets gevraagd en de loop van de recht spraak zou leren, dat hij de verstan digste was van hen beiden. ,,'t Was een partijtje oude stoelen en een uitelkaar gevallen kast" las de heer in toga voor uit het dossier. „En is een antiek ameublement geen cent waard, soms? Toen gij nog op de kinderstoel zat (en ze wees op de rechter) boden ze m'n grootvader al kapitalen voor dat prachtstel, en toen gij nog in uw broek deed (nu wees ze op de officier) erfde ik al dat antiek. M'n hele leven lang ben ik er zuinig op geweest. En nou ik voor m'n ouwe dag wat geld nodig heb, zou ik geen antieke erfstukken mogen verkopen? Ga nou gauw!" Het bleek, dat de bejaarde vrij ster echter een heel ander deel uit de erfenis had willen versjacheren. Een lapje grond, dat ze zelf niet kon bewerken, deed ze als bouwterrein van de hand aan de tweede gedaag de, die het hier allemaal zwijgend nog eens stond aan te horen. Omdat ze die man overvroeg, kwam de overheid er tussen. De grondkamer kwam het perceel grond bekijken en schatte het op 450,Hoger prijs mocht ze niet bedingen. Maar de man die er een huisje wilde bou wen, wilde er wel meer voor beta len. Toen tekende zij een afzonder lijke kwitantie en daar schreef zij met grote hanepoten op: salontafel, salonstoelen, kussens en étagère, sa men vijftienhonderd gulden, zegge 1500,Zo kreeg ze toch nagenoeg de tweeduizend pietemannen die ze had willen hebben voor de transac tie. Ondanks haar 76 herfsten sprong de vinnige verdachte bijna van woe de over het hekje, toen ze hoorde dat de officier haar toch schuldig oordeelde. De oude, in elkaar ge zakte stoelen waren namelijk nooit door de koper opgehaald. Het was daardoor duidelijk, dat het niet ging om dat oude hout. Vijftienhonderd gulden boete eiste hij van beiden, zodat de gehele winst naar de schat kist zou afvloeien. Ieder zou dan 750,moeten afschuiven. De zwijgzame koper op het tweede plan stond handenwringend aan te horen, hoe haar „onfeilbare" mis daad voor hen beiden uitpakte. Maar ook hij kreeg volgens de regels van het recht gelegenheid voor zijn laat ste woord. „Beste meneren", sprak hij bewogen, „ik heb al vijftienhon derd pop teveel moeten betalen, als u daar nou nog eens zevenhonderd- vijftig gulden bijdoet, dan is dat bouwterrein tweeëntwintighonderd gulden te duur. Dat mag dan hele maal niet van de grondkamer." De rechter sprak tot slot het ver lossende woord: de verkoopster heeft de prijs bepaald en niet de ko per. De koper kan alleen worden veroordeeld, indien hem opzettelijk medewerken ten laste wordt gelegd en dat is niet gebeurd." En hij ver oordeelde de juffrouw tot 1500, boete en sprak de bouwer vrij. „Watblief?" vroeg hij, omdat hij er geen snars van begreep. „Vrijspraak" zei de politierechter, „maar u verdiende wel straf." „Asjeblief" klonk het terug. En tot de ineengezegen paarse bloemetjes: „Zie je nou wel, dat je hier niet zo veel moet smoezen?" Dinsdag j.l. organiseerde fa. van Opbergen alhier twee modeshows in de schouwburg. Dit in samenwerking met Burda-Moden, Ridinit en Dlden Loft. Beide shows waren goed be zocht en dat is feitelijk niet verwon derlijk, de dames-mode verandert nogal snel en het zelf-maken geniet de laatste jaren een steeds grotere populariteit Beslist hebben deze modeshows menige vrouw van goede smaak nieuwe ideeën voor haar najaars garderobe aan de hand gedaan. Er werd dan ook een grote variatie ja ponnen, deux-pièces en ensembles door 5 charmante mannequins aan 't publiek getoond. Ook de avondkle ding werd niet vergeten. Deze was eveneens zeer gevarieerd. Als slotstuk van de avond toonde mannequin Look een bruidsjapon. Aangezien praktisch alle getoonde modellen op knippatroon verkrijg baar zijn mogen we verwachten dat vele dames spoedig naald en draad ter hand zullen nemen.

Peel en Maas | 1968 | | pagina 7