uckt óp\ vakantie RUIMTE Boerenleenbank STRIJK NU DIE INRUILPREMIE BIJ ONS OP! I H.NAGELHOUT H. NAGELHOUT gevraagd J Politierechter WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Voor een salarisrekening VRIJDAG 19 APRIL 1968 No. 16 NEGEN EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 2» FOSTIUS 1 TEL 2727 GIRO 1050*52 ADVEkTENTllPtIJS 12 ct p. i rtus ra kwartaal L— SINDS JULI 1966 HEEFT IEDERE WERKNEMER Binnenkort zullen weer tienduizenden Nederlanders de lands grenzen overtrekken en uitzwermen over het gehele Europese continent om enkele weken onbekommerd van hun vakantie te genieten. Zy zullen er nauwelyks bij stilstaan, dat hun groot ouders nooit vakantie hebben gekend en dat de wettelijke rege ling van vakantie met behoud van loon nog maar van zeer recen te datum is. Hoewel het college van ryksbemiddelaars reeds in 1952 richtlijnen met betrekking tot de regeling van vakanties vast stelde, kwam de „vakantiewet" er pas twee jaar geleden, op 14 juli 1966. Dankzy deze wet die leidde tot een wijziging van het burgerlijk wetboek (wet op de arbeidsovereenkomst) is nu aan iedere werknemer een recht op vakantie met behoud van loon toe gekend. HUISHOUDELIJK PERSONEEL HEEFT OOK VAKANTIEDAGEN Natuurlijk was ook vóór juli 1966 de vakantie al een vrij algemeen verworven goed. Vooral in de kol- lektieve arbeidsovereenkomsten kwamen bepalingen betreffende va kantierechten vrijwel steeds voor en door het vaststellen van bindende regelingen van lonen en andere ar beidsvoorwaarden door het college van rijksbemiddelaars konden steeds meer werknemers recht op vakantie doen gelden. Maar er bleef altijd een niet on belangrijke minderheid over, die niet onder de werkingssfeer van de ze regelingen viel. Zo werd in 1962 nog een minimum vakantieregeling vastgesteld, die evenwel slechts gold voor werknemers die vielen onder het buitengewoon besluit arbeids verhoudingen 1945. Onder deze re geling vielen bepaalde groepen van werknemers echter niet. Met name vrouwelijke werknemers, die huis houdelijke taken voor particulieren verrichtten, konden aan dit besluit generlei recht ontlenen.'Wel konden ze natuurlijk bij hun werkgever een vakantie bedingen, maar in de praktijk kwam daar vaak niet veel van terecht. Wanneer de werkgever hun toch vakantie gaf, werd het loon meestal niet doorbetaald en geen enkele wet, die de werkgever dat kon verhinderen. Maar sinds 1966 is het huishoude lijk personeel niet meer aangewezen op de goodwill van de werkgever. Ook deze werknemers hebben nu recht op een minimum vakantie met behoud van loon. MINIMUMREGELING De wet van julil966 bepaalt, dat de werkgever verplicht is om de werknemer over elk jaar, dat de dienstbetrekking heeft geduurd, va kantie te verlenen. In de wet is een minimum vakantieregeling bepaald, de werkgever mag natuurlijk meer geven, hetgeen doorgaans ook wel gebeurt. Hij is evenwel verplicht zijn werknemer in elk geval een va kantie te verlenen die tenminste tweemaal het aantal arbeidsdagen per week bedraagt .De werknemer behoudt dan zijn aanspraak op loon. Voor jeugdige arbeiders, die op 1 mei nog 18 jaar zijn, moet de duur van de vakantie tenminste driemaal het bedongen aantal arbeidsdagen per week bedragen. Vakantie-aanspraak blijft behou den over ziekte- en ongevalsdagen over een tijdvak van ten hoogste een jaar, tenzij de ziekte of het ongeval door eigen opzet is veroorzaakt. Wanneer een werknemer dus twaalf maanden ziek is, dan mag hij toch zijn vakantie over dat jaar achteraf opnemen. De werkgever mag hem die niet weigeren en is verplicht het loon door te betalen. AANSPRAAK BLIJFT Vakantie-aanspraak blijft ook be houden voor vrouwelijke werkne mers die de bedongen arbeid niet kunnen verrichten wegens zwanger schap of bevalling. Dienstplichtigen die voor herhalingsoefeningen moe ten opkomen, behouden eveneens aanspraak op vakantie. Jeugdige werknemers behouden hun aanspraak op vakantie over de tijd die zij besteden aan het volgen van beroepsonderwijs, waartoe zij vol gens de wet door hun werkgever in de gelegenheid moeten worden ge steld. De werkgever moet het tijdstip van begin en einde van de vakan tie in overleg met de werknemer vaststellen. Wanneer de werkgever later verandering mocht aanbrengen in dit tijdvak, dan dient hij de scha de, die de werknemer hierdoor even tueel lijdt, te vergoeden. Gesteld, dat een werknemer van 19 tot 28 juli met vakantie wil en dit met zijn baas afspreekt. Eind juni zegt de werkgever, dat wegens allerlei om standigheden deze vakantie moet worden uitgesteld. De werknemer heeft inmiddels een hotel besproken en moet dit nu afzeggen, hetgeen hem natuurlijk geld kost. Dan is de werkgever verplicht die kosten te betalen en kan hij in rechten wor den aangesproken, wanneer hij dit zou weigeren. Bij het beëindigen van een dienst betrekking kan een werknemer nog vaak recht op enkele dagen vakan tie doen gelden. De wet bepaalt dat de werknemer dan aanspraak kan maken op een uitkering in geld tot een bedrag van het loon over een tijdvak gelijk aan die vakantie. De vakantiebijslag, die momenteel meestal 6 procent bedraagt, is niet in deze vakantiewet opgenomen. Deze materie hoort ook eigenlijk niet in het burgerlijk wetboek thuis, maar kan beter worden opgenomen in een wettelijke regeling van het minimumloon. Dat zal binnen af zienbare tijd wel gebeuren. „Ik zag 'm in een flits van m'n autolampen, toen ik voorbij z'n huis kwam, edelachtbare, dat hij met een haas in ziin hand naar huis liep", vertelde de van top tot teen in het groen gehulde getuige. „En ik wist dat ie geen jachtvergunning had. Hij kón dus niet eerlijk aan dat haasje gekomen zijn." Jagers en jachtopzieners spreken altijd van „het haas", maar hier was het haas ook het haasje, want de getuigende jachtopziener had besloten de eige naar van het haas een lesje te leren. Hij reed door naar een neef van de schuldige en sprak af, dat die z'n familielid zou opbellen. Ondertus sen keerde hij ijlings terug, parkeer de de auto voorbij het huis en sloop naar de garage, waar het haas aan een spijker hing. Terwijl de onrecht matige wildbezitter zijn telefoonge sprek voerde, graaide de gerechtig heid het dier van de muur en maak te zich uit de voeten. Naar de ver gaderende schietvereniging. Daar werd het haas met gejuich ontvangen. De penningmeester wil de het bij opbod verkopen, de secre taris wilde er over schrijven in het plaatselijk blad, de aanwezige leden meenden echter dat er een feest maal moest worden aangericht en dat daarna de huid moest worden teruggestuurd. Maar toen sprak het ere-lid afkeurende woorden over diefstal en ontvreemding van an dersmans eigendommen en schuld- heling, indien van diefstal afkom stig wild zou worden opgegeten. En toen ieder vol schuldgevoelens zijn trek in een malse hazebout verlo ren had, verklaarde hij zich persoon lijk bereid het dier terug te brengen bij de bestolene. „Maar we vertrouwden het ere lid ook niet verder dan we 'm za gen", verklaarde de gestalte in het groen, ,en daarom gingen we hem allemaal samen per post versturen. Aangetekend en al met aangegeven waarde," „Hoe kwam die haas dan bij de politie terecht?" vroeg de politie rechter. „Omdat het hele pakket geweigerd werd, edelachtbare. We hadden er natuurlijk geen postzegels op ge plakt. En die stroper wou niet dok ken." „Dan kwam het dus terug bij de afzender „Nee, want die stond er niet op. Het kwam terug aan het postkan toortje. En toen vroeg de kantoor houder aan de opperwachtmeester wat ie er mee aan moest vangen. En toen wilde de opper het in beslag nemen. Maar die gunden we het haas helemaal niet, want die had het rustig opgevreten. Die eet alles op wat ie in beslag neemt. Laatst was er nog een varken losgebroken „Terzake", zei de politierechter. „Goed dan, toen kwam de opper op 't postkantoor om het pakket in beslag te nemen, maar toen kon de kantoorhouder het nergens meer vinden. Hij had het overijverig naar het hoofd der politie, de burgemees- gebracht. „En hoe kwam u dan aan die klap?" „Dat is m'n eigenste stomme schuld, edelachtbare. Ik ging name lijk aan de schutter vertellen, dat zijn haas op 't gemeentehuis lag, als gevonden voorwerp en dat ie 't daar terug kon halen. Maar ja, toen wist ie al, dat ik 't uit z'n garage gepikt had, want dat had z'n neef hem verteld. Van dat telefoongesprek, weet u wel." De verdachte bekende grif, dat hij de jachtopziener een oorvijg had gegeven. „En ik wil hem er best nog een paar geven, edelachtbare", ver telde hij, „want hij hoeft me nog niet tegen jan-tn-alleman voor stro per uit te maken. Dat ben ik toe vallig helemaal niet. Ik heb ook geen wapens. Dat haas had ik toe vallig gekregen van de voorzitter van z'n eigen schietvereniging en daar kan hij het navragen. Hij is hier om te getuigen. En die was niet op die vergadering omdat ie die avond bij mij thuis zat, om me te bedanken. Als belastingconsulent had ik nogal wat belasting voor 'm weten terug te krijgen. D'r zijn ge lukkig nog mensen die dat waar deren, edelachtbare, en die dan een cadeautje geven." „En wie heeft die haas nu soldaat gemaakt?' 'wilde de rechter weten. „Dat is mij een raadsel", zei de belaagde en geplaagde belastingcon sulent. „De burgemeester had 'm 's avonds vergeten mee naar huis te nemen en de volgende ochtend was het haas het haasje. Ik denk, dat de werkster het in de wacht gesleept heeft." „O, dan kan ik je beter inlichten", grinnikte de jachtopziener. „Toen je mij die klap verkocht had, heb ik de juffrouw van het loket naar boven gestuurd om het gevonden voorwerp uit de burgemeesterskamer te halen. En je bent een knappe jongen als je me dat maaltje nog afneemt." De officier van justitie conclu deerde, dat de klap feitelijk al ge wroken was, de getuige onder meer had toegegeven dat hij zelf de klap had uitgelokt en tenslotte dat getui ge zijns inziens niet erg pijnlijk was aangedaan, mitsdien hij vrijspraak vorderde. De rechter kon het daar volledig mee eens zijn. Op de pu blieke tribune konk vrolijk gegrin-4 nik en zacht applaus van de vrijwel* voltallig opgekomen schietvereni ging. Er ligt voor ons een boze brief van een huismoeder, die het hemel tergend vindt dat de barak in de Patersstraat gesloten is vanwege 't brandgevaar en dat daarmede tien tallen kinderen op straat zijn ko men staan, voor wie elders geen onderdak is. Was dat nu nodig en waarom hebben we een Cultureel Centrum als er toch geen plaats is voor de lieve jeugd Je gaat dan eens op onderzoek uit en dan blijkt inderdaad dat de brandweermensen z ij het met bloedend hart tot het besluit zijn moeten komen dat het ontverant- woord is in een dergelijke barak ka bouters, gidsen, jeugd van Jong Ne derland en hobbyclubs te laten spe len en werken. Men kan zich dan afvragen of die barak vroeger niet zo brandgevaarlijk was, maar men komt dan tot de ontdekking dat toen er scholen ingevestigd waren inder daad meer voor de brandpreventie werd gedaan dan nu en dat intus sen de regels voor de brandweer zelf op dit terrein heel wat strenger zijn geworden, omdat men elders door schade en schande wijzer is geworden. Dat is punt 1 en daarmede wordt dan meteen bevestigd dat al die ka bouters en gidsen en die leden van Jong Nederland nu buiten in de kou staan. Want er is al gebleken dat in de kelders van het Cultureel Centrum speciaal, naar wij me nen, gemaakt voor de jeugd fei telijk geen plaats is. Dat wordt wel met niet zoveel woorden gezegd, maar gidsen en kabouters en ook de jongelui van Jong Nederland moe ten bepaalde hoeken hebben voor de onderscheiden groepen en men is feitelijk bang dat daardoor de hele ruimte meteen blijvend in beslag genomen wordt, zodat deze onbruik baar wordt voor b.v. ballet-repeti ties, bandjes en toneelclubs en an dere hobbyclubs, die er thans al hun onderdak hebben of willen krijgen. En bovendien schijnen enkele leiders zelf niet bijster enthousiast te zijn om in die kelders onderdak te zoe ken Als je dat hoort, dan begin je als nuchtere burger toch wel even met je ogen te knipperen. Men kan misschien zijn eigen ideeën hebben over de sluiting van die barak, feit is dat men dan nog altijd niet dezelfde verantwoorde lijkheid draagt, als degenen, die tot deze sluiting zijn overgegaan. Waar men wel over oordelen kan is dat een deel van het Cultureel Centrum nog altijd bedoeld is als gemeenschapshuis. En van die ge meenschap maakt ook de jeugd een niet onbelangrijk deel uit. Als eerst de kelders, die en we herhalen dat nog eens speciaal voor de jeugd gebouwd zijn, jarenlang leeg liggen, om redenen, die ons nog al tijd duister zijn en nu plotseling zo veel aftrek hebben dat bepaalde groepen-in-nood hier geen onderdak kunnen of willen vinden, dan wordt een en ander toch onbegrijpelijk. We nemen daarbij dan ook nog eens aan, dat deze kelders niet pre cies het ideaal zijn van de leiders, die misschien meer een oogje heb ben in een gedeelte van de nieuw opgerichte SVV barak achter de soos, maar dan hebben ze getui ge dies boze brief de betrokken ouders toch wel slecht ingelicht Er blijkt op meer dan een terrein in Venray de zo beruchte communi catiestoornissen te heersen. En dat waar we een apart jeugdcentrum hebben, een jeugdraad en zelfs diep gaand zijn onderzocht door 't Hoog veld Instituut. Het ergste is dat de jeugd waarom alles draait, daarbij in de kou staat ADVERTEER IN PEEL EN MAAS de bank roor Iederéén VENRAY HEEFT ZIJN SCHOTSE BAR Zaterdagavond vond de opening plaats van de bar Pentagon in de Hofstraat. Het pand, vroeger een café annex bakkerij en winkel, waarbij in de oorlog een gedeelte als vrijbank werd gebruikt, heeft een ware gedaantewisseling onder gaan. Het is omgetoverd tot een bar, annex dansgelegenheid in Schotse stijl. Doedelzak en Schotse ruit ont breken niet, terwijl het bedienend personeel in Schotse kledij de be stellingen opneemt en serveert. In een vijfhoek (pentagon) is een dansvloer ingericht waarop de dans- lustigen op de muziek van de disc- jockey kunnen dansen. De firma Nagelhout stelt hiervoor haar uit gebreide kollektie ter beschikking. Leuke aantrekkelijke zitjes en de twee bars verhogen de stemming, terwijl de diaprojector beelden laat zien van Venray en zijn bekoorlijke omgeving. Foto Studio Gerard Kruijsen had dit onderdeel voor zijn rekening genomen. De N.V. Ptjls en Ariaens-Kosman zorgden dat met leuke shows men weer wat mode- wijzer werd. Het geheel is een aanwinst voor Venray, waarin het met de afgelo pen paasdagen reeds overvol was. Een goed begin is het halve werk. HEIDE- EN BERMBRAND Venrays vrijwillige brandweer werd gealarmeerd voor een heide brand aan de Paardenkopweg te Ys- selsteyn. Enkele are heide en struik gewas werd een prooi der vlammen. Op de Smakterweg werd de brandweer te hulp geroepen omdat gevaar voor uitbreiding bestond bij een bermbrand. Beide branden zijn of moedwillig veroorzaakt ofwel ontstaan door het achteloos wegwerpen van een bran dende sigaret. Wij geven geld voor uw oude strijkijzer. Kom dus vlug naar onze zaak een nieuwe Philips proberen. Dit is modern strijken! Vederlicht en verrassend vlug. Ook de teerste en moeilijkste stoffen. Wij geven u 7.50 of 5.- terug bij aankoop van een Philips stoomstrijker of tuimeltopstrijker. Koop nu voor extra lage prijs zo'n degelijke Philips. U hebt er dag-in dag-uit plezier a r PHILIPS LICHTGEWICHT STOOMSTRIJKER Twee in één. Met en zonder stoom te gebruiken. Met temperatuurregeling. 59.95 Minus inruilpremie 7.50 PHILIPS LICHTGEWICHT STRIJKER Tuimeltop-snoer zit nooit in de weg. Met thermostaaL 38.25 Minui inruilpremie|J.- FA.VTASTI.StHK PRUSURIAI.IM. PHILIPS HAARDROOGKAPPEN Bijzonder mooi uitgevoerd. Degelijk van konstruktie. Gemakkelijk op te bergen. Met temperatuur regeling. Keus uit 3 modellen. Nu 49.95 - 59.95 en 69.95. Bankzegel Algeheel Erkende Philips Service" Radio-Grammofoonplaten - Televisie Grotestraat 5a, Venray. TeL 04780-1251 Bankzegel Algeheel Erkende Philips Service"

Peel en Maas | 1968 | | pagina 5