uckt óp\ vakantie
RUIMTE
Boerenleenbank
STRIJK NU DIE
INRUILPREMIE
BIJ ONS OP! I
H.NAGELHOUT
H. NAGELHOUT
gevraagd
J
Politierechter
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Voor een
salarisrekening
VRIJDAG 19 APRIL 1968 No. 16
NEGEN EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 2» FOSTIUS 1 TEL 2727 GIRO 1050*52
ADVEkTENTllPtIJS 12 ct p. i
rtus ra kwartaal L—
SINDS JULI 1966 HEEFT IEDERE WERKNEMER
Binnenkort zullen weer tienduizenden Nederlanders de lands
grenzen overtrekken en uitzwermen over het gehele Europese
continent om enkele weken onbekommerd van hun vakantie te
genieten. Zy zullen er nauwelyks bij stilstaan, dat hun groot
ouders nooit vakantie hebben gekend en dat de wettelijke rege
ling van vakantie met behoud van loon nog maar van zeer recen
te datum is. Hoewel het college van ryksbemiddelaars reeds in
1952 richtlijnen met betrekking tot de regeling van vakanties vast
stelde, kwam de „vakantiewet" er pas twee jaar geleden, op 14
juli 1966. Dankzy deze wet die leidde tot een wijziging van het
burgerlijk wetboek (wet op de arbeidsovereenkomst) is nu aan
iedere werknemer een recht op vakantie met behoud van loon toe
gekend.
HUISHOUDELIJK PERSONEEL
HEEFT OOK
VAKANTIEDAGEN
Natuurlijk was ook vóór juli 1966
de vakantie al een vrij algemeen
verworven goed. Vooral in de kol-
lektieve arbeidsovereenkomsten
kwamen bepalingen betreffende va
kantierechten vrijwel steeds voor en
door het vaststellen van bindende
regelingen van lonen en andere ar
beidsvoorwaarden door het college
van rijksbemiddelaars konden steeds
meer werknemers recht op vakantie
doen gelden.
Maar er bleef altijd een niet on
belangrijke minderheid over, die
niet onder de werkingssfeer van de
ze regelingen viel. Zo werd in 1962
nog een minimum vakantieregeling
vastgesteld, die evenwel slechts gold
voor werknemers die vielen onder
het buitengewoon besluit arbeids
verhoudingen 1945. Onder deze re
geling vielen bepaalde groepen van
werknemers echter niet. Met name
vrouwelijke werknemers, die huis
houdelijke taken voor particulieren
verrichtten, konden aan dit besluit
generlei recht ontlenen.'Wel konden
ze natuurlijk bij hun werkgever een
vakantie bedingen, maar in de
praktijk kwam daar vaak niet veel
van terecht. Wanneer de werkgever
hun toch vakantie gaf, werd het
loon meestal niet doorbetaald en
geen enkele wet, die de werkgever
dat kon verhinderen.
Maar sinds 1966 is het huishoude
lijk personeel niet meer aangewezen
op de goodwill van de werkgever.
Ook deze werknemers hebben nu
recht op een minimum vakantie met
behoud van loon.
MINIMUMREGELING
De wet van julil966 bepaalt, dat
de werkgever verplicht is om de
werknemer over elk jaar, dat de
dienstbetrekking heeft geduurd, va
kantie te verlenen. In de wet is een
minimum vakantieregeling bepaald,
de werkgever mag natuurlijk meer
geven, hetgeen doorgaans ook wel
gebeurt. Hij is evenwel verplicht
zijn werknemer in elk geval een va
kantie te verlenen die tenminste
tweemaal het aantal arbeidsdagen
per week bedraagt .De werknemer
behoudt dan zijn aanspraak op loon.
Voor jeugdige arbeiders, die op 1
mei nog 18 jaar zijn, moet de duur
van de vakantie tenminste driemaal
het bedongen aantal arbeidsdagen
per week bedragen.
Vakantie-aanspraak blijft behou
den over ziekte- en ongevalsdagen
over een tijdvak van ten hoogste een
jaar, tenzij de ziekte of het ongeval
door eigen opzet is veroorzaakt.
Wanneer een werknemer dus twaalf
maanden ziek is, dan mag hij toch
zijn vakantie over dat jaar achteraf
opnemen. De werkgever mag hem
die niet weigeren en is verplicht het
loon door te betalen.
AANSPRAAK BLIJFT
Vakantie-aanspraak blijft ook be
houden voor vrouwelijke werkne
mers die de bedongen arbeid niet
kunnen verrichten wegens zwanger
schap of bevalling. Dienstplichtigen
die voor herhalingsoefeningen moe
ten opkomen, behouden eveneens
aanspraak op vakantie.
Jeugdige werknemers behouden hun
aanspraak op vakantie over de tijd
die zij besteden aan het volgen van
beroepsonderwijs, waartoe zij vol
gens de wet door hun werkgever in
de gelegenheid moeten worden ge
steld.
De werkgever moet het tijdstip
van begin en einde van de vakan
tie in overleg met de werknemer
vaststellen. Wanneer de werkgever
later verandering mocht aanbrengen
in dit tijdvak, dan dient hij de scha
de, die de werknemer hierdoor even
tueel lijdt, te vergoeden. Gesteld,
dat een werknemer van 19 tot 28
juli met vakantie wil en dit met zijn
baas afspreekt. Eind juni zegt de
werkgever, dat wegens allerlei om
standigheden deze vakantie moet
worden uitgesteld. De werknemer
heeft inmiddels een hotel besproken
en moet dit nu afzeggen, hetgeen
hem natuurlijk geld kost. Dan is de
werkgever verplicht die kosten te
betalen en kan hij in rechten wor
den aangesproken, wanneer hij dit
zou weigeren.
Bij het beëindigen van een dienst
betrekking kan een werknemer nog
vaak recht op enkele dagen vakan
tie doen gelden. De wet bepaalt dat
de werknemer dan aanspraak kan
maken op een uitkering in geld tot
een bedrag van het loon over een
tijdvak gelijk aan die vakantie.
De vakantiebijslag, die momenteel
meestal 6 procent bedraagt, is niet
in deze vakantiewet opgenomen.
Deze materie hoort ook eigenlijk niet
in het burgerlijk wetboek thuis,
maar kan beter worden opgenomen
in een wettelijke regeling van het
minimumloon. Dat zal binnen af
zienbare tijd wel gebeuren.
„Ik zag 'm in een flits van m'n
autolampen, toen ik voorbij z'n huis
kwam, edelachtbare, dat hij met een
haas in ziin hand naar huis liep",
vertelde de van top tot teen in het
groen gehulde getuige. „En ik wist
dat ie geen jachtvergunning had.
Hij kón dus niet eerlijk aan dat
haasje gekomen zijn." Jagers en
jachtopzieners spreken altijd van
„het haas", maar hier was het haas
ook het haasje, want de getuigende
jachtopziener had besloten de eige
naar van het haas een lesje te leren.
Hij reed door naar een neef van de
schuldige en sprak af, dat die z'n
familielid zou opbellen. Ondertus
sen keerde hij ijlings terug, parkeer
de de auto voorbij het huis en sloop
naar de garage, waar het haas aan
een spijker hing. Terwijl de onrecht
matige wildbezitter zijn telefoonge
sprek voerde, graaide de gerechtig
heid het dier van de muur en maak
te zich uit de voeten. Naar de ver
gaderende schietvereniging.
Daar werd het haas met gejuich
ontvangen. De penningmeester wil
de het bij opbod verkopen, de secre
taris wilde er over schrijven in het
plaatselijk blad, de aanwezige leden
meenden echter dat er een feest
maal moest worden aangericht en
dat daarna de huid moest worden
teruggestuurd. Maar toen sprak het
ere-lid afkeurende woorden over
diefstal en ontvreemding van an
dersmans eigendommen en schuld-
heling, indien van diefstal afkom
stig wild zou worden opgegeten. En
toen ieder vol schuldgevoelens zijn
trek in een malse hazebout verlo
ren had, verklaarde hij zich persoon
lijk bereid het dier terug te brengen
bij de bestolene.
„Maar we vertrouwden het ere
lid ook niet verder dan we 'm za
gen", verklaarde de gestalte in het
groen, ,en daarom gingen we hem
allemaal samen per post versturen.
Aangetekend en al met aangegeven
waarde,"
„Hoe kwam die haas dan bij de
politie terecht?" vroeg de politie
rechter.
„Omdat het hele pakket geweigerd
werd, edelachtbare. We hadden er
natuurlijk geen postzegels op ge
plakt. En die stroper wou niet dok
ken."
„Dan kwam het dus terug bij de
afzender
„Nee, want die stond er niet op.
Het kwam terug aan het postkan
toortje. En toen vroeg de kantoor
houder aan de opperwachtmeester
wat ie er mee aan moest vangen. En
toen wilde de opper het in beslag
nemen. Maar die gunden we het
haas helemaal niet, want die had het
rustig opgevreten. Die eet alles op
wat ie in beslag neemt. Laatst was
er nog een varken losgebroken
„Terzake", zei de politierechter.
„Goed dan, toen kwam de opper
op 't postkantoor om het pakket in
beslag te nemen, maar toen kon de
kantoorhouder het nergens meer
vinden. Hij had het overijverig naar
het hoofd der politie, de burgemees-
gebracht.
„En hoe kwam u dan aan die
klap?"
„Dat is m'n eigenste stomme
schuld, edelachtbare. Ik ging name
lijk aan de schutter vertellen, dat
zijn haas op 't gemeentehuis lag, als
gevonden voorwerp en dat ie 't daar
terug kon halen. Maar ja, toen wist
ie al, dat ik 't uit z'n garage gepikt
had, want dat had z'n neef hem
verteld. Van dat telefoongesprek,
weet u wel."
De verdachte bekende grif, dat hij
de jachtopziener een oorvijg had
gegeven. „En ik wil hem er best nog
een paar geven, edelachtbare", ver
telde hij, „want hij hoeft me nog
niet tegen jan-tn-alleman voor stro
per uit te maken. Dat ben ik toe
vallig helemaal niet. Ik heb ook
geen wapens. Dat haas had ik toe
vallig gekregen van de voorzitter
van z'n eigen schietvereniging en
daar kan hij het navragen. Hij is
hier om te getuigen. En die was niet
op die vergadering omdat ie die
avond bij mij thuis zat, om me te
bedanken. Als belastingconsulent
had ik nogal wat belasting voor 'm
weten terug te krijgen. D'r zijn ge
lukkig nog mensen die dat waar
deren, edelachtbare, en die dan een
cadeautje geven."
„En wie heeft die haas nu soldaat
gemaakt?' 'wilde de rechter weten.
„Dat is mij een raadsel", zei de
belaagde en geplaagde belastingcon
sulent. „De burgemeester had 'm
's avonds vergeten mee naar huis te
nemen en de volgende ochtend was
het haas het haasje. Ik denk, dat de
werkster het in de wacht gesleept
heeft."
„O, dan kan ik je beter inlichten",
grinnikte de jachtopziener. „Toen je
mij die klap verkocht had, heb ik de
juffrouw van het loket naar boven
gestuurd om het gevonden voorwerp
uit de burgemeesterskamer te halen.
En je bent een knappe jongen als je
me dat maaltje nog afneemt."
De officier van justitie conclu
deerde, dat de klap feitelijk al ge
wroken was, de getuige onder meer
had toegegeven dat hij zelf de klap
had uitgelokt en tenslotte dat getui
ge zijns inziens niet erg pijnlijk was
aangedaan, mitsdien hij vrijspraak
vorderde. De rechter kon het daar
volledig mee eens zijn. Op de pu
blieke tribune konk vrolijk gegrin-4
nik en zacht applaus van de vrijwel*
voltallig opgekomen schietvereni
ging.
Er ligt voor ons een boze brief
van een huismoeder, die het hemel
tergend vindt dat de barak in de
Patersstraat gesloten is vanwege 't
brandgevaar en dat daarmede tien
tallen kinderen op straat zijn ko
men staan, voor wie elders geen
onderdak is. Was dat nu nodig en
waarom hebben we een Cultureel
Centrum als er toch geen plaats is
voor de lieve jeugd
Je gaat dan eens op onderzoek uit
en dan blijkt inderdaad dat de
brandweermensen z ij het met
bloedend hart tot het besluit zijn
moeten komen dat het ontverant-
woord is in een dergelijke barak ka
bouters, gidsen, jeugd van Jong Ne
derland en hobbyclubs te laten spe
len en werken. Men kan zich dan
afvragen of die barak vroeger niet
zo brandgevaarlijk was, maar men
komt dan tot de ontdekking dat toen
er scholen ingevestigd waren inder
daad meer voor de brandpreventie
werd gedaan dan nu en dat intus
sen de regels voor de brandweer
zelf op dit terrein heel wat strenger
zijn geworden, omdat men elders
door schade en schande wijzer is
geworden.
Dat is punt 1 en daarmede wordt
dan meteen bevestigd dat al die ka
bouters en gidsen en die leden van
Jong Nederland nu buiten in de
kou staan. Want er is al gebleken
dat in de kelders van het Cultureel
Centrum speciaal, naar wij me
nen, gemaakt voor de jeugd fei
telijk geen plaats is. Dat wordt wel
met niet zoveel woorden gezegd,
maar gidsen en kabouters en ook de
jongelui van Jong Nederland moe
ten bepaalde hoeken hebben voor
de onderscheiden groepen en men is
feitelijk bang dat daardoor de hele
ruimte meteen blijvend in beslag
genomen wordt, zodat deze onbruik
baar wordt voor b.v. ballet-repeti
ties, bandjes en toneelclubs en an
dere hobbyclubs, die er thans al hun
onderdak hebben of willen krijgen.
En bovendien schijnen enkele leiders
zelf niet bijster enthousiast te zijn
om in die kelders onderdak te zoe
ken
Als je dat hoort, dan begin je als
nuchtere burger toch wel even met
je ogen te knipperen.
Men kan misschien zijn eigen
ideeën hebben over de sluiting van
die barak, feit is dat men dan nog
altijd niet dezelfde verantwoorde
lijkheid draagt, als degenen, die tot
deze sluiting zijn overgegaan.
Waar men wel over oordelen kan
is dat een deel van het Cultureel
Centrum nog altijd bedoeld is als
gemeenschapshuis. En van die ge
meenschap maakt ook de jeugd een
niet onbelangrijk deel uit. Als eerst
de kelders, die en we herhalen
dat nog eens speciaal voor de
jeugd gebouwd zijn, jarenlang leeg
liggen, om redenen, die ons nog al
tijd duister zijn en nu plotseling zo
veel aftrek hebben dat bepaalde
groepen-in-nood hier geen onderdak
kunnen of willen vinden, dan wordt
een en ander toch onbegrijpelijk.
We nemen daarbij dan ook nog
eens aan, dat deze kelders niet pre
cies het ideaal zijn van de leiders,
die misschien meer een oogje heb
ben in een gedeelte van de nieuw
opgerichte SVV barak achter de
soos, maar dan hebben ze getui
ge dies boze brief de betrokken
ouders toch wel slecht ingelicht
Er blijkt op meer dan een terrein
in Venray de zo beruchte communi
catiestoornissen te heersen. En dat
waar we een apart jeugdcentrum
hebben, een jeugdraad en zelfs diep
gaand zijn onderzocht door 't Hoog
veld Instituut. Het ergste is dat de
jeugd waarom alles draait, daarbij
in de kou staat
ADVERTEER
IN PEEL EN MAAS
de bank roor Iederéén
VENRAY HEEFT ZIJN SCHOTSE
BAR
Zaterdagavond vond de opening
plaats van de bar Pentagon in de
Hofstraat. Het pand, vroeger een
café annex bakkerij en winkel,
waarbij in de oorlog een gedeelte
als vrijbank werd gebruikt, heeft
een ware gedaantewisseling onder
gaan. Het is omgetoverd tot een bar,
annex dansgelegenheid in Schotse
stijl. Doedelzak en Schotse ruit ont
breken niet, terwijl het bedienend
personeel in Schotse kledij de be
stellingen opneemt en serveert.
In een vijfhoek (pentagon) is een
dansvloer ingericht waarop de dans-
lustigen op de muziek van de disc-
jockey kunnen dansen. De firma
Nagelhout stelt hiervoor haar uit
gebreide kollektie ter beschikking.
Leuke aantrekkelijke zitjes en de
twee bars verhogen de stemming,
terwijl de diaprojector beelden laat
zien van Venray en zijn bekoorlijke
omgeving. Foto Studio Gerard
Kruijsen had dit onderdeel voor zijn
rekening genomen. De N.V. Ptjls en
Ariaens-Kosman zorgden dat met
leuke shows men weer wat mode-
wijzer werd.
Het geheel is een aanwinst voor
Venray, waarin het met de afgelo
pen paasdagen reeds overvol was.
Een goed begin is het halve werk.
HEIDE- EN BERMBRAND
Venrays vrijwillige brandweer
werd gealarmeerd voor een heide
brand aan de Paardenkopweg te Ys-
selsteyn. Enkele are heide en struik
gewas werd een prooi der vlammen.
Op de Smakterweg werd de
brandweer te hulp geroepen omdat
gevaar voor uitbreiding bestond bij
een bermbrand.
Beide branden zijn of moedwillig
veroorzaakt ofwel ontstaan door het
achteloos wegwerpen van een bran
dende sigaret.
Wij geven geld voor uw
oude strijkijzer. Kom dus
vlug naar onze zaak een
nieuwe Philips proberen.
Dit is modern strijken!
Vederlicht en verrassend
vlug. Ook de teerste en
moeilijkste stoffen.
Wij geven u 7.50 of 5.-
terug bij aankoop van een
Philips stoomstrijker of
tuimeltopstrijker. Koop nu
voor extra lage prijs zo'n
degelijke Philips. U hebt
er dag-in dag-uit plezier
a r
PHILIPS LICHTGEWICHT
STOOMSTRIJKER Twee in één.
Met en zonder stoom te gebruiken.
Met temperatuurregeling. 59.95
Minus inruilpremie 7.50
PHILIPS LICHTGEWICHT STRIJKER
Tuimeltop-snoer zit nooit in de weg.
Met thermostaaL 38.25
Minui inruilpremie|J.-
FA.VTASTI.StHK PRUSURIAI.IM.
PHILIPS HAARDROOGKAPPEN
Bijzonder mooi uitgevoerd. Degelijk
van konstruktie. Gemakkelijk op
te bergen. Met temperatuur regeling.
Keus uit 3 modellen. Nu 49.95 -
59.95 en 69.95.
Bankzegel
Algeheel
Erkende
Philips
Service"
Radio-Grammofoonplaten - Televisie
Grotestraat 5a, Venray. TeL 04780-1251
Bankzegel
Algeheel
Erkende
Philips
Service"