woningbeleid iph Dordrecht fornuis nu ook met keuken- verwarming Toekomstig Wat wordt er in Brussel uitgebroed Cirkus Mökl was piima Verwen met goud ÏÏ&SnSSa*?postb^,"'o'li'oS WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ATrSl WMk fjttnips Yoorlichiingsdagen VRIJDAG 16 FEBRUARI 1968 No. 7NEGEN EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS m. nu w i»—bh—grmviwcaj Terwijl in 1967 in Nederland een record aantal huizen is ge bouwd, heeft Venray in het afgelopen jaar de achterstand groter zien worden. Er kwamen in 1967 slechts 152 woningen klaar, heel wat minder dan de jaren daarvoorDat was mede de oorzaak dat het getal woningzoekenden hoger steeg dan ooit en het record aantal van bijna 600 bereikte. Alles zal nu op haren en snaren gezet worden om in 1968 ook wat Venray betreft de rollen om te draaien veel woningen te bouwen en het aantal woningzoekenden te doen dalen. We kunnen slechts hopen dat het niet bij voornemens zal blijven, want behalve het groot aantal woning zoekenden is het aantal werkloze bouwvakkers in deze contreien ook niet gering. Van de andere kant is de toewijding van woningwetwonin gen aan de provincie, die ze op haar beurt weer over alle Limburgse ge meenten moet verdelen, vrij klein en zal het de vraag zijn of we alle plannen als bijv. voor Veltum in dat opzicht wel kunnen verwezenlijken. Afwachten en uitkijken is voorlopig het parool. Een gelukkig voorteken mag mis schien gezien worden in het feit, dat er wel schot komt in de particuliere bouw, al dan niet via bemiddeling van een makelaar. EEN RUIMERE HUIZENMARKT is in Venray, ook weer in tegenstel ling tot vele andere plaatsen, niet aanwezig. Het bestand aan oude huizen was reeds vrij klein, omdat de oorlog nu eenmaal ook hieronder behoorlijke opruiming heeft gehou den. Daarnaast zijn nogal enkele van deze woningen ten slachtoffer gevallen aan nieuwe uitbreidings plannen, zoals we nog onlangs in Veltum hebben gezien, waar rigo- reus de bulldozer tegen verschillen de oudere huizen werd ingezet. De gepleegde woningbouw in kom en kerkdorpen heeft ternauwernood de groei bij kunnen houden. Een groei die groter werd naarmate Ven ray industrialiseerde in behalve voor de natuurlijke groei van 'eigen' bevolking ook woonruimte moest bieden voor wie van buiten naar Venray kwam. Dit alles dcet de vraag rijzen of liberalisatie van de huren in onze gemeente enige zin had en heeft, nu evenwicht tussen vraag en aan bod van woonruimte nog ver in het verschiet ligt. HUUR-BOUW? Een andere vraag, die zich bij het bekijken van de woningnood in Venray opdringt is of de particulier er nog ooit toe zal komen om als geldbelegging in Venray huizen te bouwen voor de verhuur. Hun aan tal was voor de oorlog al niet groot en hun ervaringen zijn bepaald niet van dien aard, dat ze tot voorbeeld strekken voor navolgers. De ver huurders van oudere huizen zijn ja renlang in hun opbrengst tekort ge daan door de bestaande huurstop. Het rendement van het daar in ge stoken geld was zeer laag, ook al omdat de onderhoudskosten van de ze panden dikwijls zeer hoog was. Zij zijn meestal gebouwd in een tijd waarin men van een of meer houten lijsten en een fraai ornament niet schrok omdat het vervangen en schilderen daarvan niet veel kostte. Aan electriciteitsvoorziening, sani tair en loodgieters werk worden he den ten dage geheel andere eisen gesteld dan bijvoorbeeld dertig jaar geleden. Vernieuwing, reparatie en schilderwerk vergen nu echter grote sommen, die voor nieuwbouw niet gelden. De huurstop is nu opgehe ven maar of het rendement daarme de omhoog gaat moet men maar af wachten. De werkelijkheid leert nu dat huur ders met eenzelfde loongenot geheel verschillende huurprijzen betalen. De ene in een w.w. woning betaalt soms het dubbele van de andere, die in een particuliere woning woont. Het blijkt dat deze beide huurders de betaalde prijs kunnen betalen want zij blijven allerbei wonen. Bei den oefenen kritiek uit op de rege ring en de huiseigenaar omdat zij te veel zouden betalen. Uiteraard hebben zij niet dikwijls gelijk. Ze ker niet degene, die een „oude" huur betaalt. Daarom is het besluit van minis ter Schut om jaarlijks de huren van woningen voor een stijging van vier procent vrij te laten, ernstig te la ken. De minister verscherpt een con flictsituatie tussen eigenaren en huurders om enkele procenten huur. En dit conflict zou elk jaar terug moeten komen met de huuradvies commissies als arbiters. Een beroep op deze commissie kost enkele gul dens en wat verhindert de huurders om door een vloed van allerlei juiste of vermeende kleinigheden deze commissies in te schakelen. DOORLOPEND PROCES De spanning tussen huurders en verhuurders is geen andere dan dat huurders er voor passen meer huur te betalen terwijl de verhuurders streven naar hersctel van het rende ment. De minister wil een sfeer scheppen van onderhandelen. Die sfeer kan er bestaan wanneer het gaat om het betalen of niet betalen van een respectabele verhoging, die voorgoed een einde maakt aan de huurprijsstop. Zo'n situatie is een proces waard. Nu wordt men echter voor een paar procenten een lange weg opgedreven via huuradvies commissie naar de kantonrechter. Tegen de tijd dat deze uitspraak heeft edgaan, kan men hem mis moedig een tot ziens toeroepen want over enkele maanden begint de el lende opnieuw. De vierprocentsregeling van mi nister Schut schept dus allereerst een administratieve chaos. Boven dien zal het met zo'n geringe huur verhoging nog jaren duren voordat e enevenwichtstoestand tussen ge vraagde en aanvaarde huur is her steld. HEKEL Men gaat een bron van plagerij schepen voor de huiseigenaren en de huurders, die onafgebroken van commissie naar rechter rennen en terug. Vervolgens moet dit proces er toe leiden dat de particulier een nog grotere hekel krijgt aan het verhu ren van huizen dan hij nu reeds heeft. De particulier is immers min der juridisch geschoold in het toe passen van allerlei huur- en onder- houdsbepalingen dan de institutio nele belegger of de huizenmaat schappij respectievelijk de woning bouwvereniging. Is de regering er bij deze proce dure soms annex opuit om de par ticulier als belegger in huizen nog meer uit te schakelen? Wij zouden dit ten zeerste betreuren. Het is ook niet in hetb elang van een gezonde huizenmarkt. Het huizenleed duurt nog voort. Aan de zijde van huurders, die on voldoende uitwij kingsmogelij kheden hebben, al nemen deze toe. Aan de zijde van eigenaren, die steeds weer de last moeten dragen van de poli tieke bokkesprongen van een be windsman. DE UITWEG Hoeveel tijd, moeite en kosten aan de huuradviescommissies moet wor den besteed, valt niet te schatten. Het lijkt echter alsof de papierwin kel tot een der kenmerken van de Nederlandse staatsbemoeienis moet worden verheven. De enige weg tot een snel herstel van een economisch verantwoorde huizenmarkt ligt ineen snel optrek ken van het huurpeil tot de juiste hoogte. Dan zullen wij ook een be ter inzicht hebben in de bouwbe- hoefte van de toekomst. Die wordt nu versluierd door het ontbreken van een juist prijzen- beeld. Waarom aarzelt toch de regering telkens opnieuw om dit probleem afdoende aan te pakken? De voor waarden en mogelijkheden om de huizenmarkt van dwang te bevrij den zijn nu zichtbaar. Een meer doortastend beleid alleen kan ruim te scheppen. AAN DE OEVER VAN HET MELKMEER Het ziet er inderdaad naar uit, dat per 1 april a.s. een gemeen- schappelijke markt voor rundvlees en (wat belangrijker is) voor melk en zuivel tot stand zal komen. In Brussel wordt koortsach tig gewerkt om daarvoor op tijd maatregelen te nemen. Voor Ne derland, dat meer dan zeven miljard kg melk per jaar produceert is dat alles van groot belang. Voor de veehouder evenzeer, al zal het hem er vooral om gaan, dat er een richtprijs uit de bus komt waarvoor hij melk kan blijven produceren. Want de vee- en ge mengde bedrijven vormen in ons land de overgrote meerderheid van de boerderijen. Het is nu de tijd om het vuur op Brussel te openen. Dat geschiedt dan ook. De landbouwbladen verdedigen met klem het recht van de beer op een lonende melkprijs. De vakbladen van handel en industrie doen dat óók, want zjj hebben belang bij een grote melkstroom, bij de verwerking daarvan en bjj handel in zuivel. Helaas mag de boer er maar naar raden, wat Brussel zal uitbroeden. KERNVRAAG BLIJFT ONBESPROKEN Bucolicus wijst (in Elsevier's week blad op de verliezen die de E.E.G. lijdt: op de boter ruim 700 miljoen gulden en op de uitvoer van zuivel ruim twee miljard gulden. Voor hem is de oplossing eenvoudig: de richt prijs van 38 cent moet maar eens terug gebracht worden tot 28 cent. Dan leren die boeren het wel af om veel melk voort te brengen (wat be slist waar is ook) en dan hoeven er geen toeslagen meer bij. Dan ver dwijnen èn de kaasberg èn de boter berg (150 miljoen kg) als sneeuw voor de zon. Dat sluit als een bus. Maar zoals gewoonlijk vergeet Bucolicus het een en ander. Als hij spreekt van „ex porttoeslagen" vermeldt hij er niet bij, cjat die nodig zijn omdat er nu eenmaal hoge heffingen bestaan op voedergranen en soortgelijke artike len. Waren die er niet, onze melk- wereld zou met gemak concurrerend kunnen optreden in derde landen, waar de kostprijs van een kg. melk dan zeker met een dubbeltje omlaag zou gaan. „Doe dat dan!" roepen alle Buco- licanen in koor. „Schaf die hoge hef fingen af!" Dat dan de EEG-machine niet goed gefinancierd meer kan worden is een kleinigheid. Desge wenst zou men die machine ook kunnen afschaffen, nietwaar? Dat wel. De kwestie is aleen maar dat de derde landen waarheen wij nu zuivel, condens enz. exporteren zon der EEG korte metten zouden ma ken met die produkten, die voor hun eigen produktie zo schadelijk zijn. Met name een klein land als Neder land, dat met 7 procent van de melkkoeien (in de EEG) 10 pet. van de melk voortbrengt, zou dan spoe dig op de wereldmarkt worden af geslacht WIE A ZEGT Na enkele jaren buiten de EEG doorgebracht te hebben, zou Neder land de gemeenschap wel weer op zijn blote knieën binnen willen krui pen, dan echter met een totaal ge ruïneerde landbouw. Dat is, helaas of gelukkig (dat mag u zelf invullen) de waarheid. Inderdaad is het diep treurig, dat voor onze uitstekende zuivel geen afzet te vinden is in de landen die ze het hardst nodig heb ben: de honger lijdende ontwikke lingslanden. Deze kunnen n.l. wel eten, maar niet betalen. Wie hier voor de oplossing weet, verdient de Nobelprijs voor de vrede. Treden wij via de EEG op als economisch blok, dan hebben wij naar buiten voordelen. De interne nadelen moeten dan voor lief geno men worden. Pas als men dat aan vaardt kunnen verstandige voorstel len gedaan worden. Die zijn er ook. België bijv. herinnert aan het besluit van de Raad van Ministers (van landbouw) van 23 dec. 1963. Toen werd in beginsel besloten tot belas ting op margarine. Dit betekent voor sommige landen: een hogere belasting, want Duitsland en Frank rijk kennen die al, in lichte mate. Natuurlijk zou een belasting op de margarine de concurrentenpositie van de boter verbeteren. Hoe met name de vakbonden, de huisvrou wenorganisaties en het Unilevercon- cern hierop zouden reageren is ech ter niet twijfelachtig! ANDERE VOORSTELLEN De heer Mansholt heeft intussen zijn aanval op de bedrijven met minder dan 5 koeien voortgezet, thans echter beter dan ir. Wellen het deed. Mansholt zegt nu: geef subsidies voor het afslachten van runderen vanzulke bedrijven en sa neer ze tegelijkertijd! Hoe dat moet is niet duidelijk. Men kan de rund veehouderij aan een teeltvergun ning onderwerpen en bepalen dat niemand minder dan vijf dieren mag houden. Ook kan men een akkoord opstellen, opdat niet één fabriek melk aanneemt van bedrijven met minder dan vijf volwassen runde ren. Helaas zullen dan tal van klei ne bedrijfjes hun melk leveren via grotere of zij zullen dat dan samen gaand oen. Ook zullen tal van kleine bedrijven er een of twee koeien bij kopen om aan de vijf te komen Verder staat nu al vast, dat Duits land en Italië deze bepaling niet wensen. Men overweegt op dit ogenblik een hogere heffing op die voeder soorten, die speciaal voor koeien in gevoerd worden, zoals lijnmeel of -koeken, sesam, katoenzaad, grond- noten enz. Immers, als het kracht voeder duurder wordt zal de melk- produktie wel dalen en men schaadt de varkens- en pluimveehouders niet. Er zijn echter goedkope ver vangingsmiddelen en met zo'n maat regel benadeelt men sommige ont wikkelingslanden. Anderen richten hun aanval op poederfabricage en menen, dat het economischer zou zijn als de kunst- melksoorten voor fok- en mestkal- veren zouden verdwijnen. Dan im mers zouden de boeren méér onder- melk van hun fabrieken terugvor deren. Dat klopt alweer, maar zou met name de kalvermesterij ernstig verstoren. Deze heeft nl. plaats op bedrijven die soms maar heel wei nig of in 't geheel geen melkkoeien houden. En de uitvoer van mestkal- veren is tekostbaar om die ooit in gevaar te brengen. SANERfTNG Dat de melkproduktie moet wor den ingedamd is duidelijk, maar de wijze waarop dat moet geschieden is een groot vraagteken. Op den duur zal er wel een lagere prijs uit de bus komen en de vraag of de richtprijs uit de markt gehaald zal worden gaat óók klemmen. Interes sant is, dat sommigen opperen veel meer specialiteiten op de markt te brengen. Dat kunnen nieuwe kaas soorten zijn (want onze Kernhem- mer is nu echt niet zo'n trekpleister gebleken) maar ook een speciale melk. Opnieuw wordt het geluid ge hoord: haal de melk van de zeer goede bedrijven afzonderlijk op en breng die als melk van hoge kwali teit in de handel. Technisch is dat wel mogelijk; die bedrijven zijn bekend. In het westen zijn het de vroegere predikaatbe- drijven. De vraag is echter wie zich aan dat geldelijk avontuur zal willen wagen. De kern van het vraagstuk ligt natuurlijk bij de vele gronden die in de laatste 15 jaar in gras gelegd zijn. Wie daarvoor een bestemming weet te vinden die méér opbrengt dan melk heeft de sleutel van de oplossing in zijn zak. Maar juist op dit punt ontbreekt nog bijna ieder gegeven. Vermoedelijk zal men in Brussel dan ook pogen nog een tijd je met het huidige prijzenstelsel verder te gaan. Dat het op de lange duur zo niet kan, is echter wel dui delijk. *^VVViiÉ Een gouden armband. U kiest uit onze kollektie uit mo derne strakke modellen, speelse fantasie schakels, symbolische schakels die closed-for-ever zijn en slavenarmbanden, niet alleen glad maar ook sierlijk bewerkt. Prijzen vanaf f 90. JUWtltf* MOMlOGta GROTESTRAAT 16 - VENRAY TELEFOON 04780-1261 2l en 22 februari van 2-5i uur en van 7-10 uur in ZAAL WILHELMINA Schoolstr. 25 Venray Geen verkoop uitsluitend demonstratie 'n produkt van de Meterfabriek DORDRECHT 25 service^dressen door het gehele land. Er zijn mensen, die getwijfeld hebben of het wel een verstandig idee was van de Vastelaovesvereni- ging De Piëlhaas een van haar zit tingen in de schouwburg te houden. De feiten hebben die twijfel wel weggevaagd. Op praktisch een en kele aankondiging was de toch rui me zaal uitverkocht en degenen, die zaterdagavond deze galavoorstelling hebben bijgewoond hebben er be slist geen spijt van gehad. Zelfs niet dat het pas om een uur afgelopen was. De Piëlhaas bood dan ook een „circus-programma" dat er zijn mocht en dat voor een komend jaar gegarandeerd twee en meer uitver kochte zalen zal opleveren. Het programma werd geopend door de meisjes van de garde, die met een leuk dansje meteen de stemming er al in brachten. Een stemming, die nog eens vocaal on derstreept werd door het wel zeer uitgebreide koor van de Zangertjes van St. Frans (geheel verkleed) die in vlot tempo en in leuke entourage de vastelaovesliedjes brachten en zelfs het Slavenkoor met Venrayse tekst zongen. Gerirt Basten als hippe mijnheer verdiende zijn medaille voor een vlotte buut over een bezochte love- in, waarop de dames Gertrud en Petronel (de dames van Aarssen- Linssen en Oudenhoven-Hawinkels) hun kunnen toonden. En ook deze zal men graag weer terug zien voor de microfoon. Matthies bleek in Spanje op be zoek geweest te zijn en zijn avon turen waren het aanhoren waard. In de eerste pauze konden de ver schillende tapgelegenheden de stel ling waar maken dat een kleine 600 mensen in een half uur uitstekend bediend kunnen worden en toen ging het al weer verder, in hetzelfde vlotte tempo, waarbij zeker niet vergeten mag worden, dat enkele ouderen van de Zangertjes van St. Frans tussendoor met begeleiding van de Hofkapel nogmaals de Ven rayse Vastelaovesliedjes brachten. Trouwens de hofkapel, gezeten bo ven de artiestenentree van Circus Mök was ook deze avond niet klein te krijgen, zorgden even goed voor de klatsmars als voor de hazeklap. die een schouwburggewoonte? staande werd gebracht. Gotfried en Frederik (de heren Linssen en Basten) namen Venrays politiek onder de loupe, wezen er op dat de statie nog altijd statie is en treurden om het vertrek van de Pa ters. Puntige liedjes, beste teksten, die dit onderdeel ook nu weer een van de hoogtepunten maakte van deze avond. De kampioen buutreedner Cnoops wist de zaal stormenderhand te over tuigen van zijn inderdaad groots kunnen en zorgde zelfs dat Vorst Jan woorden te kort kwam. We zouden in al de overladenheid van dit programma een der tradi- tioneelste medewerksters haast ver geten t.w. Antoinette Flinsenberg, die als Tanz-Marichen ieder jaar opnieuw weer een voorbeeld geeft hoe ook de jongeren zich kunnen inzetten voor vastelaovend. Na de tweede pauze kwamen dan nog de Globetrotters om in een uit stekende potpourri van bekende liedjes de land- en wereldpolitiek te bezingen. Ze werden ondanks het feit dat het op de kleine uurtjes aanging gedwogen tot een toegift en we twijfelen er niet aan of ze zullen méér naar Venray gehaald worden. Dan kwam het grote ogen blik dat Prins Carnaval 1968 be kend zou worden gemaakt en nadat de bul plechtig was voorgelezen kon de heer Cor Janssen zich tooien met de Prinsen-versierselen. Dat op het toneel van de schouw burg veel kan bewees niet alleen de entourage, waarin opgetreden werd (een half circus was nagebouwd), zelfs niet de liedjestafels, die zakten en opgeheven werden, maar vooral deze Prinsen-onthulling, waarbij honderden ballons naar beneden kwamen en kilo's confetti over de nieuwe Doorluchtige Dwaasheid werden uitgestort. Het bleek alle maal uitstekend te werken en be licht te worden en de regisseur van deze avond de heer Jo Janssen mocht dan ook vele gelukwensen in ontvangst nemen voor de vlotte gang van zaken op en achter het to neel. Vorst Jan kon als gasten de loco-burgemeester en de beide an dere wethouders begroeten en slaag de er in dit volle programma op prettige wijze aan elkaar te praten. In de feestelijk en carnavalesk uitgedoste foyer vande schouwburg was er dan gelegenheid de nieuwe Prins Cor den Urste een handje te drukken en ook die kans werd door velen aangegrepen, waarbij men dan nog een uurtje gezellig bij elkaar kon zijn, waarbij zowel het natje als het droogje niet vergeten werd. Deze zitting nieuwe stijl doet ho pen dat ook in de toekomst meer van dergelijke avonden zullen ko men. Een betere voorbereiding op Vastelaovend kan men moeilijk heb ben. Dat bewees o.m. ook de generale repetitie waarop de bejaarden te gast waren, alsmede de politie en de brandweermensen

Peel en Maas | 1968 | | pagina 1