Vliegveld de Peel wordt gebruikt Fa. STRIJBOSCH iom DEERE Zestig dansavonden per jaar in Venray Wijkraad MARTENS Pater Martianus Briels overleden TRIUMPH automobielen WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN BLAUPUHKT televisie komt van door en voor het Desselke gewenst Limburgs beste stomerij VRIJDAG 2 JUNI 1967 No. 22 ACHT EN TACHTIGSTE JAARGANG F PEEL EN MAAS fr DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652 ADVERTENTIEPRIJS 12 et p. mm. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buiten Venroy 2.—) „Ga je mee dansenwas een vraag, die nog niet zo lang ge leden slechts een paar maal per jaar in onze gemeente gesteld kon worden. Met de kermis en carnaval en voor de rest was het taboe. Nu ztfn er een kleine 60 dansavonden per jaar, verspreid over de gehele gemeente, waaraan telkens gemiddeld ongeveer 1.000 mensen, voornamelijk jonge mensen, deelnemen. En nu is die vraag heel gewoon geworden. Het hoort bij het wekelijkse amuse ment en men vraagt zich nu al af, of er door de week niet eens wat op dansgebied te doen kan zijn De jeugd kan zich maar moeilijk voorstellen dat 15 - 20 jaren geleden de autoriteiten dansen meer zagen als een natuurlijk kwaad, dan als een goede vrijetijdsbesteding en dan sen toen nog al in een vrij slechte reuk stond. De jeugd is nu heel wat nuchterder en wijst b.v. achter el kaar op de 60.000,vermakelijk heidsbelasting, die de gemeente dit jaar denkt te toucheren. Die komt voor 9/10 deel van de danserij in Venray, aldus hun misschien te ma terialistisch bescheid. En voor dat geld kan een machtige hoop gebeu ren Afgezien daarvan mag men in derdaad konstateren dat thans heel anders over dansen gedacht wordt dan voor 20 jaren terug. En vooral de jeugd heeft de kansen aangegre pen. Er zijn danscursussen gekomen en sommige Venrayse dansgelegen heden hebben zelfs bekend gekregen tot ver over de Duitse grens. Ze zijn uitgebreid, veranderd en en verbe terd en zorgen nu dat telkens op nieuw de vele, vele dansliefhebbers aan hun trekken komen. Dat die voornamelijk bestaan uit jeugdigen is een bekend feit, want zo gauw men getrouwd is valt ineens de be langstelling weg. „Ze hebben dan de danszaal niet meer nodig als ont moetingspunt", is het bondig com mentaar van een zaalhouder. Inderdaad is de dansgelegenheid een van de meest erkende ontmoe tingspunten van jongens en meisjes en menig inniger kontakt heeft zijn oorsprong in de dansgelegenheid ge vonden. Maar over dit aspect willen we het niet hebben, evenmin als we na der willen onderzoetóen, waarom het nodig en noodzakelijk is dat bij de ene dansgelegenheid het bezoekers quotum moet worden vastgesteld en geregeld en een ander „gratis dan sen" moest gaan geven om zijn zaal tenminste weer vol te krijgen. Wel mogen we eens wijzen op een ander verschijnsel. Op de, wat we zouden willen noem, de conventio nele en moderne danserij in ons goede Venray. Terwijl men in de meeste dansge legenheden het oude vertrouwde stramien volgt van slow-fox, tango, zelfs wals en Engelse wals, kan men in zaal Wilhelmina de laatste jaren heel wat anders beleven, maar min of meer langharige muzikanten, soms in de meest vreemde houdin gen, wat men dan noemt, moderne muziek brengen, beat en hoe het verder heten mag en de argeloze be zoeker ietwat verwonderd kijkt naar wat er op de dansvloer ge beurt. Van wat men eens met veel moeite geleerd heeft in danscursus sen of op huiselijke danspartijtjes, is hier weinig overgebleven. Een heel andere stijl van dansen, van bewegen en draaien, geeft geen of zeer weinig herkenningspunten meer met wat de ouderen onder dansen verstonden. Van het galante, misschien wat ouderwetse, zwieren en schuifelen onder de tonen van zachte muziek, dicht bijeen en met een zekere gra tie van handbewegingen, is niets meer over. Men staat soms 3-4 me ter uit elkaar en men schijnt het stukje dansvloer, waarop men staat te springen voor een hele dans ge pacht te hebben. Men komt er ten minste niet van af. En dat alles over goten en overstemd door een kei harde muziek, waarin de weder om argeloze bezoeker weinig mu zikaliteit kan ontdekken, hoogstens een vrij opzwepend ritme, maar dat hem wel gauw pijn doet aan de oren. „Dat is tenminste heel wat anders als dat gezemel van een slow-fox", zegt ons een jongeman, die we vra gen of hij deze wijze van dansen en dit soort muziek nu inderdaad je ware vindt. Gaat men er verder op in, dan ontdekt men dat zaal Wil helmina het mekka is geworden van jongelieden, die inderdaad aan de conventionele danserij niets vinden en wie de modernste muziek van bands als The Cats, St. John and his Crew, The Zipp's en hoe ze allemaal mogen heten, heel wat meer prefe reren, dan de meer klassieke dans muziek. „Hier kun je je tenminste bij uitleven", is een antwoord, dat je op zo'n dansavond krijgt op bo vengenoemde vraag en het schijnt inderdaad zo te zijn dat deze mu ziek, die men ten onrechte allemaal maar de verzamelnaam beat geeft, meer vrijheid geeft om ook op de dansvloer zijn eigen uit te leven. Men danst zoals men wil en waar men plezier in heeft en lapt alle mogelijke regels van de oude dans- cursus heel gewoon aan de overigens soms fraaie dansschoenen. Wel eigenaardig is als men de leden van 't muziekgezelschap (ze krij gen een beroerte als je ze zo noemt) zelf de dansers en danseressen vraagt, wat ze nu feitelijk spelen en dansen, ze daar feitelijk geen goed antwoord op weten. Was vroeger 'n tango 'n tango, bij deze moderne muziek heeft ook deze typische ryth- me-kenmerken helemaal over boord gegooid en daarmede ook de namen schijnbaar. Shake en slob zijn wel enkele titels, die we opgevangen hebben, maar als men vraagt naar de typische bijzonderheden van die dansen, dan vraagt men, wat zo'n naam er feitelijk wel toe doet Vrijheid, blijheidEn dat de muziek dan misschien in onze wat oudere oren te hard klinkt, dat doet er ook allemaal niet toe. Men gaat de dansvloer op en leeft zich uit, als je dat zo noemen mag, in danspassen, die men zelf fanta seert, in rythmische bewegingen en soms heeft het er de schijn van dat men zelfs de danspartner helemaal niet meer nodig heeft. Heeft men er zin in dan zingt men de woorden rustig mee, die men kent van radio en de vele, vele mu ziekbladen, die juist voor dit soort muziek sterke propagandisten zijn. „Het is doodgewoon leukis het bondige bescheid. Spreekt men met de zaaleigenaar hierover, dan geeft hij direct toe, dat hij inderdtijd deze muziek naar Venray heeft gehaald om daarmede te trachten het teruglopend bezoe kerstal op te halen. „Maar het wa ren jongere mensen, die toen al niet gelukkig waren met wat zij noem den de oude danserij, die mij daar bij tipten." Er waren eerste pogingen met gramofoonplaten, die niet direct een daverend succes waren, maar er toch wel op wezen dat de groep „on- conventionelen" groeiende was. Van het een is het ander geko men, mislukkingen, successen, waar bij ook al de keuze van de bands een zeer belangrijke rol bleek te spelen. En dat is bij de veelheid van de theaterbureaux en de sterk wis selende verlangens van de jeugd, be slist geen gemakkelijke zaak. Maar langzaam maar zeker groei de in Zaal Wilhelmina het aantal dansliefhebbers, waarbij vooral mag aangetekend worden, dat het juist de jongste generatie dansers is, die deze muziek, deze andere en zeer persoonlijke stijl van dansen, pre fereert. En die ook wel degelijk er in stelt welke band er de volgende keer komen zal en hun wensen op dat terrein niet schromen bij de eigenaar op de tapkast te leggen. Er zijn mensen, die als per onge luk op zo'n dansavond terecht ko men, zich half-dood schrikken. Ze vinden dat een „rauwe vertoning", vragen zich af waar dat naar toe moet en hebben er de nodige kritiek op. Kritiek echter, waar de jongeren zich op hun beurt geen spier van aantrekken. „Man je bent je eigen jonge jaren zeker de charleston e.d. vergeten.Daar ging men anders ook aardig bij te keerDeze harde muziek is „in" en de jeugd vindt dit soort dansen „hip" en wie niet die mening is toegedaan, hij zwijmele lustig voort op de tonen van Victor Silvester c.s. Voor beide richtingen is in Venray de ruimte. De kans lijkt groot, dat het vlieg veld Welschap in Eindhoven „sla pend" zal worden gemaakt dan wel een sluimerend bestaan gaat leiden. Het schijnt dat in het kader van bezuiningsmaatregelen het besluit genomen is zo spoedig mogelijk Eindhoven als operationele basis van de lijst te voeren. Officieel wordt gezegd, dat de zaak nog in studie is en dat ook in verband met bepaal de Nato-verplichtingen nog geen definitieve besluiten gevallen zijn. Maar het is duidelijk, dat er alle kans is, dat het operationele karak ter van Eindhoven eraf gaat. Er zijn kennelijk aan burgemeester ir. Witte en ir. F. Philips verdergaande toe zeggingen, al of niet vertrouwelijk, gedaan, dan de officiële instanties van de luchtmachtstaf toegeven of openbaar willen maken. Het staat wel vast, dat de reeks van protesten van Eindhovens persorganen tegen het voortzetten van een bestemming van Eindhoven als straaljagerbasis met de nieuwe Freedom-Fighter ook indruk bij de Haagse instanties heeft gemaakt. In elk geval staat nu vast, en dat was de hoofdwens van het vliegveld-burgerij-comité in op richting, dat er een principebesluit zou komen, dat zo er te zijner tijd een vliegbasis als vliegbedrijf van de squadrons 314 en 315 uit zou val len, dit dan Eindhoven zou zijn. Een en ander mag dan niet offi cieel zijn, in Eindhoven rekent men er schijnbaar vast op. De voorlichtingsdienst van de Luchtmacht in Den Haag kan hier van geen bevestiging geven. Wel vertelde men daar dat de startbaan van het Eindhovense vliegveld moet worden vernieuwd en verbeterd. Dat SCHOOLSTRAAT 30 VENRAY betekent, dat twee operationele squadrons ruim een half jaar elders moeten oefenen: vliegen, landen, doorstarten en noem maar op. Waarschijnlijk zal voor dat werk tijdelijk ook het vliegveld bij de Vredepeel gebruikt worden. Dat zal dus het vliegtuigrumoer, dat nu de Eindhovense burgers verontrust naar de Peel brengen. De kans, dat vliegveld de Peel blijvend in gebruik genomen wordt is nog niet groot. Men wil bezuini gen en dus kennelijk van velden ge bruik maken, die zonder veel kosten operationeel gemaakt kunnen wor den. En dat is met het vliegveld de Vredepeel echt niet geval. Het vlieg veld zou 50 tot 100 miljoen gulden kosten om er een geschikte thuis basis van te maken. Maar dat er wat meer vliegaktiviteiten op de Peel komen is niet onwaarschijnlijk. Bij de gespreksgroepen, die op het Desselke gevormd zijn om het rap port te bespreken, dat de Stichting Opbouw- en Vormingswerk Noorde lijk Limburg over deze nieuwe wijk opgesteld heeft, is men mede op grond van de bij de gespreksgroepen opgedane ervaringen het er wel over eens dat de stichting van een zgn. wijkraad belangrijk kan zijn. Een dergelijke raad kan als een soort representatieve instantie be schouwd worden voor deze nieuwe buurt, waarbij de enkeling zijn wensen en verlangens kan depo neren, die dan door de wijkraad ter kennis zullen worden gebracht van de verschillende instanties. Men was het er verder over eens dat een dergelijke wijkraad op zo democratisch mogelijke wijze tot stand moet komen en vooral niet groot moet zijn. Maar bij de discussies kwam een ander belangrijk punt aan de orde, dat ook voor andere buurtschappen van belang kan zijn. Zo werd ge steld, dat ook andere nieuwe wijken niet zonder een bepaalde vertegen woordiging, hoe men die ook noe men mag, zullen kunnen. Welnu, als ook daar wijkraden gaan komen, is er dan niet het gevaar dat die alle maal op eigen houtje bij allerlei in stanties aan de bel gaan hangen voor dingen, die in de ogen van de bestuurlijke toporganen dikwijls als kleinigheden worden beschouwd? En loopt daardoor het effect van een uitvoerend lichaam als een wijk raad geen groot gevaar. Zou men naast deze wijkraden niet beter een soort begeleidings- Eindstraat 16. Venray tel. (04780) 1303 In het klooster der Franciscanen te Katwijk aan de Rijn overleed, in de leeftijd van 83 jaar Pater Mar tianus Briels o.f.m. Pater Martianus Briels was 63 jaar Franciscaan en 57 jaar pries ter. Bijna zijn hele leven heeft hij voor de klas gestaan van het St. Bernardinuscollege te Heerlen en werd in de jaren '40 overgeplaatst naar het toenmalige gymnasium I.C. te Venray, Als vak doceerde hij het tekenen. In het Noord-Limburgse land heeft deze priester zijn sporen ach ter gelaten na de bevrijding daar hij bijna 20 jaar voorzitter was van de welstandscommissie van de ge meente Venray en van verschillende welstandscommissies in Noord-Lim burg. Iedere bouwvergunning werd dan ook gesigneerd met de handte- commissie in het leven kunnen roe pen van personen, die uit hoofde van hun funktie, min of meer ter zake kundig zijn op terreinen, waar de wijkraad mee te maken krijgt. Een dergelijke door de overheid er kende commissie zou de wijkraden zeer goed van advies kunnen dienen. Niet alleen kan men hierin peilen, of een bepaalde aktie van de wijk raad kans van slagen heeft, maar tevens, welke weg moet worden ge volgd om deze aktie zo efficiënt mogelijk te maken. Ook bij de ver wezenlijking zelf kan aan de wijk raad een belangrijke steun in de rug gegeven worden door een dergelijke commissie, juist vanwege het feit, dat op deze manier de afstand tot de diverse bestuursapparaten aan zienlijk wordt teruggebracht. Deze aparaten zelf hebben dan op hun beurt weer de garantie dat de din gen, die een wijkraad op een ge geven ogenblik ter verwezenlijking aanbiedt, van dusdanig erkend be lang zijn, dat ze voor realisering in aanmerking dienen te komen, met het grote voordeel, dat hier de be volking zelf aan het woord is. Op grond van deze factoren meen den verreweg de meeste leden van de gespreksgroepen zich positief te kunnen opstellen t.a.v. de wenselijk heid van een als boven omschreven adviescommissiè. Wel vond men, te meer omdat het hier een voorzie ning betreft, die geheel Venray ten goede kan komen, dat de formering eerder een aangelegenheid zou moe ten zijn van b.v. het Opbouwcen- trum dan van een instantie als een wijkraad. kening van deze Franciscaan. Enke le jaren geleden ging hij van zijn welverdiend otium cum dignitate genieten in Katwijk. Onvermeld mag zeker ook niet blijven het ijveren bij de toneel groep Hioob als regisseur en van de terugkeer van Henschenius op het Henseniusplein. DE RENTABILITEIT VAN DE GLASTUINBOUW IN NOORD-LIMBURG OVER 1966 Bij het Landbouw-Economisch In stituut is een publikatie verschenen over de voorlopige bedrijfsresultaten in 1966 van 60 bedrijven met groen teteelt onder glas. De bedrijven zijn geleden in de gemeenten: Arcen en Velden, Horst, Sevenum, Maasbree, Helden, Bel- feld, Tegelen en Venlo. Uit de voorlopige berekeningen blijkt dat de bedrijven gemiddeld opbrachten 76.200,terwijl de kosten 71.700,bedroegen. Ze zijn dus winstgevend geweest. De op brengsten waren 4500,hoger dan de kosten. Dit geldt echter niet voor alle bedrijven; 45 pet. van de bedrij ven had een verliesgevende exploi tatie. Het ondernemersinkomen be staande uit het nettobedrijfsresul taat per ondernemer, de rente van zijn in het bedrijf geïnvesteerde ver mogen en de vergoeding voor zijn handenarbeid werd becijferd op 18800,gemiddeld per onderne mer. Doch ook hier wederom grote verschillen. 25% van de ondernemers blijkt namelijk een inkomen te hebben van minder dan 10.000,43 pet. van 10.000— tot 25.000 en 32 pet van meer dan 25.000, ONGELUKKEN TIJDENS HET WEEKEND Waarschijnlijk door te hoge snel heid tijdens een inhaalmanoeuvre geraakte re bestuurder van de luxe auto H. S. uit Venlo op de Deumese- weg van de weg en botste tegen een lichtmast. Auto en lichtmast werden zwaar beschadigd, maar de bestuur der bekwam geen letsel. Op de kruising Hoenderstraat- Langeweg werd de wielrijder H. de B. van achteren aangereden door de personenauto voor M. uit Venray. Het bleef bij lichte materiële scha de. Op de kruising Westsingel Hagelweg werd de bestuurder van de bromfiets A. V. uit Overloon aangereden door de luxe auto, be stuur door R. L. uit Venray. Auto en bromfiets werden licht bescha digd. tractoren - landbouw- Veltum 4 Venray Tel. 2037 werktuigen - machines

Peel en Maas | 1967 | | pagina 9