Vliegveld de Peel
wordt gebruikt
Fa. STRIJBOSCH iom DEERE
Zestig dansavonden per
jaar in Venray
Wijkraad
MARTENS
Pater Martianus Briels overleden
TRIUMPH automobielen
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
BLAUPUHKT
televisie
komt van
door en voor
het Desselke
gewenst
Limburgs beste stomerij
VRIJDAG 2 JUNI 1967 No. 22
ACHT EN TACHTIGSTE JAARGANG
F PEEL EN MAAS fr
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652
ADVERTENTIEPRIJS 12 et p. mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buiten Venroy 2.—)
„Ga je mee dansenwas een vraag, die nog niet zo lang ge
leden slechts een paar maal per jaar in onze gemeente gesteld kon
worden. Met de kermis en carnaval en voor de rest was het
taboe. Nu ztfn er een kleine 60 dansavonden per jaar, verspreid
over de gehele gemeente, waaraan telkens gemiddeld ongeveer
1.000 mensen, voornamelijk jonge mensen, deelnemen. En nu is die
vraag heel gewoon geworden. Het hoort bij het wekelijkse amuse
ment en men vraagt zich nu al af, of er door de week niet eens
wat op dansgebied te doen kan zijn
De jeugd kan zich maar moeilijk
voorstellen dat 15 - 20 jaren geleden
de autoriteiten dansen meer zagen
als een natuurlijk kwaad, dan als
een goede vrijetijdsbesteding en dan
sen toen nog al in een vrij slechte
reuk stond. De jeugd is nu heel wat
nuchterder en wijst b.v. achter el
kaar op de 60.000,vermakelijk
heidsbelasting, die de gemeente dit
jaar denkt te toucheren. Die komt
voor 9/10 deel van de danserij in
Venray, aldus hun misschien te ma
terialistisch bescheid. En voor dat
geld kan een machtige hoop gebeu
ren
Afgezien daarvan mag men in
derdaad konstateren dat thans heel
anders over dansen gedacht wordt
dan voor 20 jaren terug. En vooral
de jeugd heeft de kansen aangegre
pen. Er zijn danscursussen gekomen
en sommige Venrayse dansgelegen
heden hebben zelfs bekend gekregen
tot ver over de Duitse grens. Ze zijn
uitgebreid, veranderd en en verbe
terd en zorgen nu dat telkens op
nieuw de vele, vele dansliefhebbers
aan hun trekken komen. Dat die
voornamelijk bestaan uit jeugdigen
is een bekend feit, want zo gauw
men getrouwd is valt ineens de be
langstelling weg. „Ze hebben dan de
danszaal niet meer nodig als ont
moetingspunt", is het bondig com
mentaar van een zaalhouder.
Inderdaad is de dansgelegenheid
een van de meest erkende ontmoe
tingspunten van jongens en meisjes
en menig inniger kontakt heeft zijn
oorsprong in de dansgelegenheid ge
vonden.
Maar over dit aspect willen we
het niet hebben, evenmin als we na
der willen onderzoetóen, waarom het
nodig en noodzakelijk is dat bij de
ene dansgelegenheid het bezoekers
quotum moet worden vastgesteld en
geregeld en een ander „gratis dan
sen" moest gaan geven om zijn zaal
tenminste weer vol te krijgen.
Wel mogen we eens wijzen op een
ander verschijnsel. Op de, wat we
zouden willen noem, de conventio
nele en moderne danserij in ons
goede Venray.
Terwijl men in de meeste dansge
legenheden het oude vertrouwde
stramien volgt van slow-fox, tango,
zelfs wals en Engelse wals, kan men
in zaal Wilhelmina de laatste jaren
heel wat anders beleven, maar min
of meer langharige muzikanten,
soms in de meest vreemde houdin
gen, wat men dan noemt, moderne
muziek brengen, beat en hoe het
verder heten mag en de argeloze be
zoeker ietwat verwonderd kijkt
naar wat er op de dansvloer ge
beurt. Van wat men eens met veel
moeite geleerd heeft in danscursus
sen of op huiselijke danspartijtjes,
is hier weinig overgebleven. Een
heel andere stijl van dansen, van
bewegen en draaien, geeft geen of
zeer weinig herkenningspunten
meer met wat de ouderen onder
dansen verstonden.
Van het galante, misschien wat
ouderwetse, zwieren en schuifelen
onder de tonen van zachte muziek,
dicht bijeen en met een zekere gra
tie van handbewegingen, is niets
meer over. Men staat soms 3-4 me
ter uit elkaar en men schijnt het
stukje dansvloer, waarop men staat
te springen voor een hele dans ge
pacht te hebben. Men komt er ten
minste niet van af. En dat alles over
goten en overstemd door een kei
harde muziek, waarin de weder
om argeloze bezoeker weinig mu
zikaliteit kan ontdekken, hoogstens
een vrij opzwepend ritme, maar dat
hem wel gauw pijn doet aan de oren.
„Dat is tenminste heel wat anders
als dat gezemel van een slow-fox",
zegt ons een jongeman, die we vra
gen of hij deze wijze van dansen en
dit soort muziek nu inderdaad je
ware vindt. Gaat men er verder op
in, dan ontdekt men dat zaal Wil
helmina het mekka is geworden van
jongelieden, die inderdaad aan de
conventionele danserij niets vinden
en wie de modernste muziek van
bands als The Cats, St. John and his
Crew, The Zipp's en hoe ze allemaal
mogen heten, heel wat meer prefe
reren, dan de meer klassieke dans
muziek. „Hier kun je je tenminste
bij uitleven", is een antwoord, dat
je op zo'n dansavond krijgt op bo
vengenoemde vraag en het schijnt
inderdaad zo te zijn dat deze mu
ziek, die men ten onrechte allemaal
maar de verzamelnaam beat geeft,
meer vrijheid geeft om ook op de
dansvloer zijn eigen uit te leven.
Men danst zoals men wil en waar
men plezier in heeft en lapt alle
mogelijke regels van de oude dans-
cursus heel gewoon aan de overigens
soms fraaie dansschoenen.
Wel eigenaardig is als men de leden
van 't muziekgezelschap (ze krij
gen een beroerte als je ze zo noemt)
zelf de dansers en danseressen
vraagt, wat ze nu feitelijk spelen en
dansen, ze daar feitelijk geen goed
antwoord op weten. Was vroeger 'n
tango 'n tango, bij deze moderne
muziek heeft ook deze typische ryth-
me-kenmerken helemaal over boord
gegooid en daarmede ook de namen
schijnbaar. Shake en slob zijn wel
enkele titels, die we opgevangen
hebben, maar als men vraagt naar
de typische bijzonderheden van die
dansen, dan vraagt men, wat zo'n
naam er feitelijk wel toe doet
Vrijheid, blijheidEn dat de
muziek dan misschien in onze
wat oudere oren te hard klinkt,
dat doet er ook allemaal niet toe.
Men gaat de dansvloer op en leeft
zich uit, als je dat zo noemen mag,
in danspassen, die men zelf fanta
seert, in rythmische bewegingen en
soms heeft het er de schijn van dat
men zelfs de danspartner helemaal
niet meer nodig heeft.
Heeft men er zin in dan zingt men
de woorden rustig mee, die men
kent van radio en de vele, vele mu
ziekbladen, die juist voor dit soort
muziek sterke propagandisten zijn.
„Het is doodgewoon leukis het
bondige bescheid.
Spreekt men met de zaaleigenaar
hierover, dan geeft hij direct toe,
dat hij inderdtijd deze muziek naar
Venray heeft gehaald om daarmede
te trachten het teruglopend bezoe
kerstal op te halen. „Maar het wa
ren jongere mensen, die toen al niet
gelukkig waren met wat zij noem
den de oude danserij, die mij daar
bij tipten." Er waren eerste pogingen
met gramofoonplaten, die niet direct
een daverend succes waren, maar er
toch wel op wezen dat de groep „on-
conventionelen" groeiende was.
Van het een is het ander geko
men, mislukkingen, successen, waar
bij ook al de keuze van de bands
een zeer belangrijke rol bleek te
spelen. En dat is bij de veelheid van
de theaterbureaux en de sterk wis
selende verlangens van de jeugd, be
slist geen gemakkelijke zaak.
Maar langzaam maar zeker groei
de in Zaal Wilhelmina het aantal
dansliefhebbers, waarbij vooral mag
aangetekend worden, dat het juist
de jongste generatie dansers is, die
deze muziek, deze andere en zeer
persoonlijke stijl van dansen, pre
fereert. En die ook wel degelijk er
in stelt welke band er de volgende
keer komen zal en hun wensen op
dat terrein niet schromen bij de
eigenaar op de tapkast te leggen.
Er zijn mensen, die als per onge
luk op zo'n dansavond terecht ko
men, zich half-dood schrikken. Ze
vinden dat een „rauwe vertoning",
vragen zich af waar dat naar toe
moet en hebben er de nodige kritiek
op. Kritiek echter, waar de jongeren
zich op hun beurt geen spier van
aantrekken. „Man je bent je eigen
jonge jaren zeker de charleston e.d.
vergeten.Daar ging men anders
ook aardig bij te keerDeze
harde muziek is „in" en de jeugd
vindt dit soort dansen „hip" en wie
niet die mening is toegedaan, hij
zwijmele lustig voort op de tonen
van Victor Silvester c.s. Voor beide
richtingen is in Venray de ruimte.
De kans lijkt groot, dat het vlieg
veld Welschap in Eindhoven „sla
pend" zal worden gemaakt dan wel
een sluimerend bestaan gaat leiden.
Het schijnt dat in het kader van
bezuiningsmaatregelen het besluit
genomen is zo spoedig mogelijk
Eindhoven als operationele basis
van de lijst te voeren. Officieel wordt
gezegd, dat de zaak nog in studie is
en dat ook in verband met bepaal
de Nato-verplichtingen nog geen
definitieve besluiten gevallen zijn.
Maar het is duidelijk, dat er alle
kans is, dat het operationele karak
ter van Eindhoven eraf gaat. Er zijn
kennelijk aan burgemeester ir. Witte
en ir. F. Philips verdergaande toe
zeggingen, al of niet vertrouwelijk,
gedaan, dan de officiële instanties
van de luchtmachtstaf toegeven of
openbaar willen maken. Het staat
wel vast, dat de reeks van protesten
van Eindhovens persorganen tegen
het voortzetten van een bestemming
van Eindhoven als straaljagerbasis
met de nieuwe Freedom-Fighter ook
indruk bij de Haagse instanties
heeft gemaakt. In elk geval staat nu
vast, en dat was de hoofdwens van
het vliegveld-burgerij-comité in op
richting, dat er een principebesluit
zou komen, dat zo er te zijner tijd
een vliegbasis als vliegbedrijf van
de squadrons 314 en 315 uit zou val
len, dit dan Eindhoven zou zijn.
Een en ander mag dan niet offi
cieel zijn, in Eindhoven rekent men
er schijnbaar vast op.
De voorlichtingsdienst van de
Luchtmacht in Den Haag kan hier
van geen bevestiging geven. Wel
vertelde men daar dat de startbaan
van het Eindhovense vliegveld moet
worden vernieuwd en verbeterd. Dat
SCHOOLSTRAAT 30 VENRAY
betekent, dat twee operationele
squadrons ruim een half jaar elders
moeten oefenen: vliegen, landen,
doorstarten en noem maar op.
Waarschijnlijk zal voor dat werk
tijdelijk ook het vliegveld bij de
Vredepeel gebruikt worden. Dat zal
dus het vliegtuigrumoer, dat nu de
Eindhovense burgers verontrust
naar de Peel brengen.
De kans, dat vliegveld de Peel
blijvend in gebruik genomen wordt
is nog niet groot. Men wil bezuini
gen en dus kennelijk van velden ge
bruik maken, die zonder veel kosten
operationeel gemaakt kunnen wor
den. En dat is met het vliegveld de
Vredepeel echt niet geval. Het vlieg
veld zou 50 tot 100 miljoen gulden
kosten om er een geschikte thuis
basis van te maken. Maar dat er
wat meer vliegaktiviteiten op de
Peel komen is niet onwaarschijnlijk.
Bij de gespreksgroepen, die op het
Desselke gevormd zijn om het rap
port te bespreken, dat de Stichting
Opbouw- en Vormingswerk Noorde
lijk Limburg over deze nieuwe wijk
opgesteld heeft, is men mede op
grond van de bij de gespreksgroepen
opgedane ervaringen het er wel
over eens dat de stichting van een
zgn. wijkraad belangrijk kan zijn.
Een dergelijke raad kan als een
soort representatieve instantie be
schouwd worden voor deze nieuwe
buurt, waarbij de enkeling zijn
wensen en verlangens kan depo
neren, die dan door de wijkraad ter
kennis zullen worden gebracht van
de verschillende instanties.
Men was het er verder over eens
dat een dergelijke wijkraad op zo
democratisch mogelijke wijze tot
stand moet komen en vooral niet
groot moet zijn.
Maar bij de discussies kwam een
ander belangrijk punt aan de orde,
dat ook voor andere buurtschappen
van belang kan zijn. Zo werd ge
steld, dat ook andere nieuwe wijken
niet zonder een bepaalde vertegen
woordiging, hoe men die ook noe
men mag, zullen kunnen. Welnu, als
ook daar wijkraden gaan komen, is
er dan niet het gevaar dat die alle
maal op eigen houtje bij allerlei in
stanties aan de bel gaan hangen
voor dingen, die in de ogen van de
bestuurlijke toporganen dikwijls als
kleinigheden worden beschouwd?
En loopt daardoor het effect van
een uitvoerend lichaam als een wijk
raad geen groot gevaar.
Zou men naast deze wijkraden
niet beter een soort begeleidings-
Eindstraat 16. Venray tel. (04780) 1303
In het klooster der Franciscanen
te Katwijk aan de Rijn overleed, in
de leeftijd van 83 jaar Pater Mar
tianus Briels o.f.m.
Pater Martianus Briels was 63
jaar Franciscaan en 57 jaar pries
ter. Bijna zijn hele leven heeft hij
voor de klas gestaan van het St.
Bernardinuscollege te Heerlen en
werd in de jaren '40 overgeplaatst
naar het toenmalige gymnasium I.C.
te Venray, Als vak doceerde hij het
tekenen.
In het Noord-Limburgse land
heeft deze priester zijn sporen ach
ter gelaten na de bevrijding daar hij
bijna 20 jaar voorzitter was van de
welstandscommissie van de ge
meente Venray en van verschillende
welstandscommissies in Noord-Lim
burg. Iedere bouwvergunning werd
dan ook gesigneerd met de handte-
commissie in het leven kunnen roe
pen van personen, die uit hoofde
van hun funktie, min of meer ter
zake kundig zijn op terreinen, waar
de wijkraad mee te maken krijgt.
Een dergelijke door de overheid er
kende commissie zou de wijkraden
zeer goed van advies kunnen dienen.
Niet alleen kan men hierin peilen,
of een bepaalde aktie van de wijk
raad kans van slagen heeft, maar
tevens, welke weg moet worden ge
volgd om deze aktie zo efficiënt
mogelijk te maken. Ook bij de ver
wezenlijking zelf kan aan de wijk
raad een belangrijke steun in de rug
gegeven worden door een dergelijke
commissie, juist vanwege het feit,
dat op deze manier de afstand tot
de diverse bestuursapparaten aan
zienlijk wordt teruggebracht. Deze
aparaten zelf hebben dan op hun
beurt weer de garantie dat de din
gen, die een wijkraad op een ge
geven ogenblik ter verwezenlijking
aanbiedt, van dusdanig erkend be
lang zijn, dat ze voor realisering in
aanmerking dienen te komen, met
het grote voordeel, dat hier de be
volking zelf aan het woord is.
Op grond van deze factoren meen
den verreweg de meeste leden van
de gespreksgroepen zich positief te
kunnen opstellen t.a.v. de wenselijk
heid van een als boven omschreven
adviescommissiè. Wel vond men, te
meer omdat het hier een voorzie
ning betreft, die geheel Venray ten
goede kan komen, dat de formering
eerder een aangelegenheid zou moe
ten zijn van b.v. het Opbouwcen-
trum dan van een instantie als een
wijkraad.
kening van deze Franciscaan. Enke
le jaren geleden ging hij van zijn
welverdiend otium cum dignitate
genieten in Katwijk.
Onvermeld mag zeker ook niet
blijven het ijveren bij de toneel
groep Hioob als regisseur en van de
terugkeer van Henschenius op het
Henseniusplein.
DE RENTABILITEIT VAN DE
GLASTUINBOUW IN
NOORD-LIMBURG OVER 1966
Bij het Landbouw-Economisch In
stituut is een publikatie verschenen
over de voorlopige bedrijfsresultaten
in 1966 van 60 bedrijven met groen
teteelt onder glas.
De bedrijven zijn geleden in de
gemeenten: Arcen en Velden, Horst,
Sevenum, Maasbree, Helden, Bel-
feld, Tegelen en Venlo.
Uit de voorlopige berekeningen
blijkt dat de bedrijven gemiddeld
opbrachten 76.200,terwijl de
kosten 71.700,bedroegen. Ze zijn
dus winstgevend geweest. De op
brengsten waren 4500,hoger dan
de kosten. Dit geldt echter niet voor
alle bedrijven; 45 pet. van de bedrij
ven had een verliesgevende exploi
tatie.
Het ondernemersinkomen be
staande uit het nettobedrijfsresul
taat per ondernemer, de rente van
zijn in het bedrijf geïnvesteerde ver
mogen en de vergoeding voor zijn
handenarbeid werd becijferd op
18800,gemiddeld per onderne
mer. Doch ook hier wederom grote
verschillen.
25% van de ondernemers blijkt
namelijk een inkomen te hebben van
minder dan 10.000,43 pet. van
10.000— tot 25.000 en 32 pet
van meer dan 25.000,
ONGELUKKEN TIJDENS HET
WEEKEND
Waarschijnlijk door te hoge snel
heid tijdens een inhaalmanoeuvre
geraakte re bestuurder van de luxe
auto H. S. uit Venlo op de Deumese-
weg van de weg en botste tegen een
lichtmast. Auto en lichtmast werden
zwaar beschadigd, maar de bestuur
der bekwam geen letsel.
Op de kruising Hoenderstraat-
Langeweg werd de wielrijder H. de
B. van achteren aangereden door de
personenauto voor M. uit Venray.
Het bleef bij lichte materiële scha
de.
Op de kruising Westsingel
Hagelweg werd de bestuurder van
de bromfiets A. V. uit Overloon
aangereden door de luxe auto, be
stuur door R. L. uit Venray. Auto
en bromfiets werden licht bescha
digd.
tractoren - landbouw-
Veltum 4 Venray
Tel. 2037
werktuigen - machines