tQt INDUSTRIALISATIE moet doorgaan gpns pjjls Myriam Reuser- i Groothuis CXpóACCbl TWEE REEËN PER MAAND ALS OFFER VAN HET VERKEER WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Camps-Optiek G0MMANS VRIJDAG 21 APRIL 1967 No. 16 ACHT EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652 PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buitan Venray 2.—) ADVERTENTIEPRIJS 12 et p. mm. ABONNEMENTS- Als men de laatste weken de kranten open slaat, zijn het gewoon lijk geen prettige berichten, die men daarin leest over bedrijfsslui tingen, over moeilijkheden in de textiel, moeilijkheden bij de mijnen, moeilijkheden in Twente. En dan valt op dat er telkens een beroep gedaan wordt op de regering om toch te zorgen dat bedrijven, die wegens geldgebrek moeten - sluiten, toch draaiende worden gehouden. Een beroep op de regering ook voor faciliteiten voor het aantrekken van nieuwe industrieën. Dat is allemaal heel begrijpelijk en verklaarbaar, maar de gewone burger vraagt zich toch wel af of er nog enige lijn te ontdekken is in wat men dan noemt de bevordering van de industrialisatie, zoals die in verschillende industrialisatie-nota's naar voren is gekomen. En niet leen naar voren is gekomen, maar ook nog uitgewerkt wordt. We hebben in ons eigen Venray ervaren, hoe met steun van de over heid inderdaad veel te bereiken is. Veel te bereiken juist in die gebie den, die om moeten gaan schakelen van landbouw op industrie, omdat er te weinig landbouwgrond is. Ven ray heeft met die steun als te ont wikkelen kern verschillende bedrij ven aan kunnen trekken, die anders wellicht zich elders gevestigd had den en heeft daarmee werkgelegen heid geschapen voor honderden mensen. Werkgelegenheid, men ziet dat wederom aan onze eigen plaats, die weer andere mogelijkheden tot stand bracht, waarvan een zwem bad en een cultureel centrum niet de minste zijn. Maar in de laatste industrialisatie nota was te vinden dat deze rijks- steun voor onze gemeente een aflo pend karakter zou dragen en dat we het in de verre toekomst voortaan op eigen benen zullen moeten doen. Daar is intussen al ijverig tegen ge protesteerd, maar men mag zich af vragen of de geweldige problemen die nu nog elders in het land liggen, geen oorzaak zijn, dat aan deze klachten minder oor geboden wordt als nuttig en noodzakelijk is. Dat intussen Venray ook zijn klap meegekregen heeft in het debacle Beeren, wordt wellicht vergeten door het feit, dat de daar betrokken mensen gelukkig elders terecht kun nen. Maar intussen vraagt Zuid-Limburg om nieuwe steun, nu in het oostelijk mijngebied nog vroeger dan ver wacht, mijnen dicht gaan. In Mid den-Limburg klaagt Roermond en omliggende gemeenten dat ze voor de mijn Beatrix niets teruggekregen hebben en vragen steun. Het gebied om Venlo dreigt in de knoei te ra ken en op de laatste werknemers- bijeenkomst hebben de werknemers uit Noord-Limburg ten oosten van de Maas nood-telegrammen verzon den aan allerlei instanties om toch hen niet te vergeten. In het Bra bantse roert zich Helmond, dat zich met al zijn textiel ook niet zo kip lekker voelt en Eindhoven dat nu merkt dat alleen maar PhLips en D AF ook niet het ware is Zo smeekt en bidt iedereen om wat nadere hulp en mag zich af vragen wat er terecht zal komen van wat de laatste industrialisatie nota in het vooruitzicht stelde, die toch al geen prettig nieuws inhield voor Venray. Drs. de Meyer die voor de ver kiezingen nog beloofde dat Venray in het industrialisatiebeleid zijn lot in eigen handen heeft, is intussen van het ministerieële vlak verdwe nen en de vraag mag gesteld wor den, of zijn opvolger geen andere dingen aan het hoofd heeft. Want een en ander recht te zetten, vraagt van het Rijk dermate grote kapitalen dat men zich terecht bezorgd mag afvragen of dit allemaal wel finan cieel mogelijk is Voeg daarbij het feit dat voor wat deze contreien betreft België nog altijd een geduchte concurrent blijkt te zijn in wat men kan noemen het aanbieden van gunstige voorwaar den voor het vestigen van industrie, dan geloven we bepaald niet, dat een en ander zo prettig is. Men kan nu wel zeggen: man waar zeur je over, want in Venray is gelukkig nog van alles te doen, maar dan ziet men toch niet de wer kelijkheid. Men loopt dan bepaald achteloos voorbij aan wat gebeurde bij de N.V. Beeren. Men loopt dan ook bepaald achteloos voorbij aan het feit dat Venrayse industrieën zeker wat het hogere kader betreft nog eisen hebben, die niet of maar moeilijk ingewilligd kunnen worden, door het feit dat hier behoorlijke behuizing voor ontbreekt. En ook dat is een factor, die bij industrie vestiging meetelt. Even zo goed als het feit dat om deze en andere re denen een Venrays bedrijf naar België en Groningen een deel van zijn produktie overbracht. Het feit dat op een bepaald moment de werkloosheidscijfers in Venray on geveer op dezelfde hoogten liggen als in Limburg zelf (die nog altijd hoger zijn dan het landelijke gemid delde) moet hen, die beweren, dat hier nog van alles te doen is, toch wel een waarschuwing zijn, dat we er nog niet zijn De structurele werkloosheid van de na-oorlogse jaren mag hier dan verdwenen zijn, maar als Venray zijn deel wil hebben aan de betere spreiding van aktiviteiten op indus trieel terrein in ons land, waarmede tevens de ruimtelijkeordening van dat land gediend is, dan kan men niet met de armen over elkaar blij ven zitten. Want dit alles betekent naast een evenwichtiger verdeling van de bevolking, evenzeer een be vordering van de welvaart, die we hier rustig nog wat gebruiken kun nen. Dat betekent derhalve dat ook Venray de overheidssteun niet kan missen. Overheidssteun op de eer ste plaats voor gunstige mogelijk heden voor bestaande en nieuwe in dustrieën, maar ook overheidssteun voor verdere uitbouw van de infra structuur, voor woningbouw e.d. En juist op dit terrein is bijzonder wei nig aktiviteit te zien geweest de laatste maanden. De overheid wordt thans geroepen bij iedere fabriekssluiting, bij iede re mijnsluiting, bij ieder geval waar de werkvoorziening in gevaar is. Om aan al die wensen te beantwoorden vraagt dit kapitalen. Het zal zaak zijn en blijven daarnaast ook te blij ven wijzen op de zgn. knelgebieden, waar in eerste aanzet industriali satie geslaagd mag heten, maar waar men nu niet op de plaats rust kan houden. Wij voor ons hebben de indruk dat een industrieschap Noord-Limburg juist dit feit ook eens onder de aandacht mag bren gen in het koor van smekers. Maar het industrieschap is zelf nog een vrome wens. En dat is in de gege ven omstandigheden o.i. te luxe voor deze streek. Op zoek naar Mevr. Reuser-Groothuis, van wie zaterdag a.s. in de foyer van de schouwburg een tentoonstelling geopend wordt, treffen we „ergens" in West, een dame aan, die met haar kinde ren aan het steppen is. Het blijkt de kunstenaresse zelf te zijn, die daar met haar twee jongens en echtgenoot een flat wel zeer persoonlijk heeft ingericht Als we later, met een muur vol boeken achter ons, met haar spre ken over de komende tentoonstel ling, toont ze enkele van de 63 stuk ken, die op deze tentoonstelling zul len komen hangen. Allemaal vrij jonge werken, uitgevoerd in soms felle pastelkleuren. Ander werk van haar is niet beschikbaar, want het is verspreid over de hele, hele wereld. HELE WERELD Inderdaad heeft deze dame met haar man de wereld bezworven. Goed drie jaren zijn ze eerst terug uit Australië, Nieuw-Zeeland en het is feitelijk aan familie-omstandig heden te wijten dat ze thans in Ven ray vertoeft, want feitelijk stond Zuid-Amerika op het programma, maar dat is er niet van gekomen. Opgroeiend op het kasteel van Beesel leerde zij in de grote fami lie Groothuis vele en dikwijls inte ressante mensen kennen. Het huis stond altijd open voor vele gasten, kunstenaars, politici, mensen uit het organisatieleven. En naast een so ciale groeide een brede culturele be langstelling, die er mede oorzaak van was dat zij vrij spoedig op het bekende St. Joris-atelier in Beesel zich bezig ging houden met boetseren. Een kunst, die zij verdiepte op het Cuypers atelier in Roermond en door lessen te volgen aan de Stads- akademie in Maastricht, waar ze o.m. les kreeg van de bekende Lim burgse kunstenaar Charles Vos. Als dan de familie gevraagd wordt in Australië een opvangcentrum te gaan leiden voor Nederlandse emi granten, dan vertrekt met de fami lie ook zij naar Perth, terwijl van haar al stukken in Helsinki, op Ja va, in Duitsland en Zwitserland, ja zelfs in Afrika hangen. Hoofdzake lijk religieuze kunst, waartoe ze zich toen het meest aangetrokken voel de. Van Australië gaat het naar Nieuw Zeeland, waar ze in 1955 huwt. Ook daar weer kontakten met jongeren uit de hele wereld, die van Nieuw- Zeeland hun tweede vaderland wil len maken. Een wereldreis onder breekt hun verblijf in Nieuw-Zee land, waar de twee jongens geboren worden. In 1964 gaat het weer naar Europa en in 1965 vindt de familie Reuser een woning in Venray. Het einde van reizen en trekken „Och", zegt mevr. Reuser, „de koffers staan nog altijd klaar Maar later in het gesprek blijkt dat ze zoekt naar ruimere mogelijkhe den, naar een atelier, naar een ex positieruimte. En die zal dan mis schien het vaste home worden. „Dat mis ik niet alleen, maar feite lijk de hele streekMisschien dat zich zoiets vinden laat, dat zou ideaal zijn WEER VOLOP BEZIG Er is nu weer tijd gekomen voor tekenen en boetseren, waar haar hart naar uit blijft gaan. Naast klassieke muziek blijft dat haar gro te hobby. Tientallen schetsboeken, vol tekeningen van haar reizen en trekken, wachten op nadere uitwer king. Opdrachten komen weer, zij het wat aarzelend. En daarnaast zijn er de mensen, die bij haar komen om wat leiding bij het creatief bezig zijn. Jonge meisjes, die ze het boet seren leert, maar ook getrouwde da mes en een gepensioneerde. Ze leert deze mensen een zinvolle hobby. Ook van dit werk zal deze tentoon stelling getuigen. Tot diep in de nacht is ze bezig. Met mensen tekenen. „Ik ben ge fascineerd door de mensenzegt ze. Met onderwerpen, die haar be zig houden en die ze dikwijls in vrij harde pastelkleuren tot nieuw leven wekt. De Berlijnse Muur, Vietnam, de opkomst *van het nationalisme Duitsland, het Concilie, staan naast portretten van Schweitzer en Teil hard de Chardin, maar ook de een heid van man-vrouw en kind, de moeder met het kind. „Ik poog het leven te vangenzegt zij, ter wijl haar handen gaan over een ge boetseerd kopje van een kind, dat ze observeerde midden in zijn spel. Ze bladert in wat oude schriften met kinderverhalen, die ze eens wil uitgeven En op het grote bureau ligt de uit nodigingskaart voor de tentoonstel ling van haar „Venrays" werk. TENTOONSTELLING Zaterdag zal Burgemeester Mr. Custers deze tentoonstelling openen, na een korte inleiding van Drs. Schellekens. Dan kan Venray tot 7 mei kennis maken met deze kunste nares, waarvan een zestigtal teke ningen en enkele boetseerwerken getoond worden. Zondags kan men terecht van half 3 tot 4 uur en maandag t.m. vrijdag van 9 tot 12 en van 2 tot 5 uur. We mogen ver trouwen dat deze kennismaking tot beider genoegen zal zijn. 40 JAAR OP HUIZE ST. ANNA Op dinsdag 23 mei a.s. zal de heer Leo Verbeek (59) in het psychiatrisch ziekenhuis St. Anna de dag herden ken, dat hij 40 jaar geleden in dienst kwam als meubelmaker van deze inrichting. Met grote toewijding heeft al die 40 jaren op bijzondere wijze die gemeenschap gediend. De Venrayse gemeenschap heeft jarenlang van de bestuurskwalitei ten van de heer Verbeek kunnen profiteren, zoals de gymnastiekver eniging St. Christoffel, die hem on langs benoemde tot ere-lid. Voor deze vereniging draagt hij thans nog de zorg over de toto. Het Werkliedenverbond had ja ren in de heer Verbeek een der bes te voorzitters, maar ook de toenma lige Bond van Overheidspersoneel St. Paulus profiteerde van de be kwaamheden van deze verenigings man. Credo Pugno had in Verbeek een der trouwste leden. Hij was lid van de noodgemeenteraad en lid van de woonruimtecommissie. Secretaris van St. Vincentius, toneelspeler bij Edelweisz en bestuurslid van de ka narievereniging. Op 23 mei a.s. zal bewezen wor den dat de Venrayse gemeenschap deze organisatieman weet te eren. „Een heel nieuw gezicht" Geweldig, wat een moderne teenerbril kan doen Je ontdekt, hoe totaal anders je kunt zijn. Moderner, vrijer, zelfbewuster. Machtig als je duidelijk ziet hoe er ineens heel anders naar je gekeken wordt. Als je weet, dat je .de laatste mode niet aan je voorbij hebt laten gaan. En die oude bril? Gewoon, veranderd in een fijne zonnebril. GROTESTRAAT 14a - VENRAY WAAR BLUVEN DE WILDSPIEGELS? Een artikel van Dick Dijs in het Helmonds Dagblad over het feit, dat weinig automobilisten, ondanks de waarschuwingsborden, bedacht zijn op overstekend wild, was voor ons aanleiding voor een gesprek met de heer van Beers, jachtopzie ner in het gebied van de Vredepeel, waar verschillende borden waar schuwen voor overstekend wild. „Inderdaad", zegt de heer van Beers, „schijnen deze waarschu wingsborden weinig te helpen. Al leen al op de Midden Peehveg tus sen Vredepeel en Ysselsteyn zijn het vorig jaar, dat wij weten, 16 dieren het slachtoffer geworden van een botsingTelt men daarbij de brokken, die ons niet gemeld wor den, dan mag men rustig stellen, dat per maand twee reeën sneuvelen. De meeste automobilisten schijnen deze officiële waarschuwingsborden te beschouwen als een soort recla mebord voor natuurschoon en de fauna en jakkeren rustig door. Zij nemen geen gas terug, loeren hoog stens nieuwsgierig of er misschien zich toch nog een ree zal laten zien. Tot opeens dan op een keer iets op een auto afstuift. Dan wordt er op de rem getrapt, soms zelfs in pa niek het stuur omgegooid, maar dan is het te laat. Vorige week hebben we de die renarts nog moeten laten komen voor een ree, dat plotseling voor een wagen sprong. Het dier leefde nog, maar bij nader onderzoek had het zoveel inwendige wetsuren, dat het afgemaakt moest worden. Niet alleen wordt er reeën-stand door gedecimeerd, maar ook de schade aan de wagens is soms bij zonder groot. Hoe komt het dat het betrek kelijke schuwe dier toch nog altijd de vrij drukke wegen oversteekt. Men zou zeggen dat zeker een ree toch wel schrik heeft voor zo'n in zijn ogen monsterlijk gevaarte dat daar over de weg komt stui ven „Reeën hebben", aldus de heer van Beers, „een vaste slaap- en eet plaats. Loopt tussen beiden een ver keersweg als bijv. de Midden Peel- weg, dan laten ze zich niet tegen houden door zulk een weg, noch door het verkeer over die weg. Zelfs als de wagen hem of haar tot op een paar meter genaderd is, zal het nog de sprong wagen naar de over kant, wat dikwijls falikante gevol gen heeft, zowel voor het wild als voor de wagen. Want zulk een bot sing, dat is intussen wel bewezen, zal gewoonlijk de dood van het dier tengevolge hebben, maar brengt ook al eens gauw een schade toe van enkele honderden guldens aan de wagen. Schade, die als de automo bilist niet all-risk verzekerd is, op niemand te verhalen is. Zelfs mag hij als souvenir niet eens het dode ree behouden. Moet die automobilist dit dan laten liggen „Dat hoeft niet. Hij kan het gedode wild meenamen in de wagen, maar wordt dan geacht het naar het politiebureau te brengen. De geraad pleegde officier van justitie kan dan misschien beslissen om het dode dier maar te verkopen ten behoeve van de getroffen auto-rijder, maar de opbrengst dekt in de meeste geval len allerminst de schade. Rijdt hij echter met het gedode wild naar huis, zonder de politie er in te ken nen, dan riskeert hij een bon Is er geen mogelijkheid om dit schade- en dodencijfer wat terug te brengen, waarmede beide partijen gediend zijn, niet het minst doordat dan de reeënstand zich wat meer uit kan breiden. „Inderdaad is het gelukt reeën in de Merselose en de Vredepeelse bossen te krijgen, wat een grote ver rijking is van de fauna in deze con treien. Maar als, zoals in het afge lopen jaar, zo'n 25 hiervan het slachtoffer worden van het verkeer, dan wordt het wel heel moeilijk om die stand op peil te houden, laat staan tot een wat grotere uitbrei ding te komen. Als een geit 'n kalf per jaar groot kan brengen, levert al een goede prestatie. Jonge geiten kalveren nog niet, zodat U zelf wel uit kunt tellen, dat je al een heel behoorlijke reeënstand moet hebben om alleen al het getal doden aan gevuld te krijgen. Voeg daarbij ook nog die beesten, die door stropers worden afgeschoten, dan is het dui delijk, dat wat in de afgelopen ja ren opgebouwd is, nu vrij snel af gebroken wordt. Tot schade van de wildstand en de fauna. Telt men de gemiddelde schade van een botsing van wagen en ree op ongeveer driehonderd gulden, dan is alleen al het vorig jaar zo'n kleine 8.000,schade ontstaan, die grotendeels voor rekening van de automobilisten is. Ik laat daarbij de ook voorgekomen persoonlijke ongelukken nog buiten beschouwing. Het enigste wat hieraan te doen is, is tot op dit moment de waar schuwingsborden voor waarschu wingsbord te houden in die zin, dat men gas wegneemt en kalmer gaat rijden. Vooral in de prille ochtend uren en tegen het vallen van de avond. Dat zijn gewoonlijk de uren, waarop slachtoffers vallen. U zegt: tot op dit moment. Ko men er dan andere maatregelen als omheining of iets dergelijk^? „We kunnen moeilijk'alle bos sen gaan omheinen, zeker nu deze opengesteld worden voor het pu bliek. Neen, er is de Nederlandse Jagersvereniging gevraagd om ook op de Midden Peelweg en Beekweg zgn. wildspiegels aan te brengen Hier heeft men in binnen- en bui tenland goede ervaringen mee. Dat zijn grote roestvrijstalen spiegels, die op paaltjes ongeveer 40 cm bo ven de grond in de wegberm ge plaatst worden. Deze spiegels kaat sen het licht van de koplampen het bos in en geven als het ware het wild, dat over wil steken, een sein tje. Deze lichtflitsen schijnen bij de dieren en vooral bij de reeën een soort schrikmoment te veroorzaken, juist voldoende om de wagen te la ten passeren. Zoals gezegd, deze spiegels zijn aangevraagd bij de Ned. Jagers vereniging, die al iemand op controle gestuurd hebben en het is alleen maar te hopen, dat men vrij snel een beslissing neemt. Ze ker is dat op wegen, waar dergelijke spiegels staan, heel wat minder van dergelijke ongelukken voor komen. Wat moet een automobilist doen, die een hert of ree ziet. „Zo'n chauffeur, die een der gelijk dier ziet, doet er goed aan zo snel mogelijk te stoppen. Hij moet wachten tot het dier is overgesto ken en niet menen dat het dier hier wel zal wachten tot hij voorbij is. Dan loopt hij kans, dat net als hij passeert het dier aanzet voor de sprong en voor of tegen zijn wagen knalt. VOOR VITRAGE EN OVERGORDIJNEN Langstraat Tel. 1281 10 HECTARE HEIDE PROOI DER VLAMMEN Zaterdagmiddag omstreeks 3 uur brak door onverklaarbare oorzaak brand uit in de Heidse Peel, langs de weg Venray-Deurne. De zware brandweerauto van de Vrijwillige Venrayse Brandweer reed zich in de moerassige bodem vast en kon eerst hulp verlenen nadat deze door een andere wagen uit het moeras was getrokken. Ondanks de inzet van de brandweer was een opper vlakte van 10 hectare één verbran de vlakte en ging heide, vliegdennen en buntgras verloren. NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Zondagsdienst huisartsen Van zaterdagmiddag 12 uur tot zondagnacht 2 uur DR. VERCAUTEREN Grotestraat 11 Telefoon 1335 Uitsluitend voor spoedgevallen! ZIEKENAUTO Bel 04780-1592 b.g.g. 2116 ZONDAGDIENST PAROCHIE GEESTELIJKEN VENRAY-KOM PASTOOR POTHOF Leunseweg 1 - Tel. 1973 bij geen gehoor 2337 De zondagdienst duurt van zon dagmorgen tot maandagmorgen 8 u. ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS ZR. J. JANSSEN Albionstraat 15. Leunen - Tel. 1361 GROENE KRUIS ZUIGELINGENBUREAU kerkdorpen van 23 uur Maandag: Oostrum, Leunen, Heide, Veulen. Dinsdag: Oirlo, Castenray, Merselo, Smakt. ZONDAGSDIENST VERLOSKUNDIGEN Vroedvrouw Stevens-Helnen Merselose weg 23 - Venray Tel. 1152 (04780) b.g.g. 1061 VENRAYSE JONGENS STAKEN BRIEVENBUS IN BRAND In de nacht van vrijdag op zater dag ontdekten de 20-jarige Gert A. Lohmöller, zijn 19-jarige broer Paul en hun 19-jarige kameraad Peter Baldauf, afkomstig uit Kempen, toen zij met hun auto over de Poststraat reden, om omstreeks 12 uur, rook- en vlammen in de brievenbus aan het Postkantoor alhier. Paul Lohmöller bedacht zich geen ogenblik en sloeg met een autokrik een ruit in, zijn broer klom door de verbrijzelde ruit en wist een brand blusser in het postkantoor te be machtigen. Het gelukte hem deze brand in de kiem te smoren. Ruim 300 brieven en poststukken waren vernield of beschadigd. De postale recherche zal trachten de eigenaars van de verbrande stukken nog te achterhalen. De gealarmeerde brandweer behoefde niet meer in aktie te komen. Deze Duitse jon gens voorkwamen door hun door tastend optreden een wellicht grote re brand in het Venrayse postkan toor. Binnen een uur gelukte het de Rijkspolitie de brandstichters aan te houden. Een drietal Venrayse jon gens had in die nacht van vrijdag op zaterdag niet alleen de brand ge stoken in die brievenbus maar ook een tiental papierbakken in de kom van Venray in brand gestoken. Het bleken te zijn de 16-jarige P. R. uit Oostrum (postkantoor), de 17- jarige P. F. uit Heide en de 17-ja- rige J. O. uit Venray (papierbakken in straat en bij friteskraam). Na opmaking van proces-verbaal werden de jongens aan de ouders overgegeven en zij zullen zich t.z.t. hebben te verantwoorden. STRAATSCHENDERIJ Zaterdagavond omstreeks half 12 ontdekte de rijkspolitie vier kna pen die zich schuldig maakten aan straatschenderij in de Grotestraat. Daar wilden deze jongelui de 3 kel- derroosters bij apotreek C verwijde ren, waardoor gevaar voor voetgan gers ontstond, dat deze in het kel dergat zouden vallen. De rijkspolitie nam de 4 knapen H. H., H. J., J. R. en A. v. B. mee naar het politie bureau. Na opmaking van proces verbaal werden deze huiswaarts ge stuurd. AANRIJDING Op de kruising Leeuwstraat Henseniusplein had vrijdagmiddag een botsing plaats tussen de fietser B. uit Venray en de motorrijder v. R. uit Tegelen. Het bleef bij mate riële schade. ZEER ERNSTIG VERKEERSONGEVAL De bestuurder van de personen auto C. J. D. uit Venrav verleende geen voorrang toen hij van de Paar- denkopweg de Puttenweg te Yssel steyn wilde oprijden. Hierdoor moest de bestuurder van de station car C. H. uit Wageningen afrem men, kwam te slippen en via een greppel in het bouwland terecht. De vrij nieuwe stationcar werd totaal vernield. In de auto waren 5 kin deren gezeten in de leeftijd van 10 tot 4 jaar. Een jongen van 10 en een meisje van 9 moesten met her senschudding en andere kwetsuren per ambulance naar Wageningen worden vervoerd. De andere kinde ren bekwamen lichte verwondingen evenals de bestuurder. Het onge luk gebeurde zaterdagavond om streeks 7 uur.

Peel en Maas | 1967 | | pagina 1