tQt
INDUSTRIALISATIE
moet doorgaan
gpns
pjjls
Myriam Reuser- i
Groothuis CXpóACCbl
TWEE REEËN
PER MAAND ALS
OFFER VAN
HET VERKEER
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Camps-Optiek
G0MMANS
VRIJDAG 21 APRIL 1967 No. 16
ACHT EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652
PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buitan Venray 2.—)
ADVERTENTIEPRIJS 12 et p. mm. ABONNEMENTS-
Als men de laatste weken de
kranten open slaat, zijn het gewoon
lijk geen prettige berichten, die
men daarin leest over bedrijfsslui
tingen, over moeilijkheden in de
textiel, moeilijkheden bij de mijnen,
moeilijkheden in Twente.
En dan valt op dat er telkens een
beroep gedaan wordt op de regering
om toch te zorgen dat bedrijven, die
wegens geldgebrek moeten - sluiten,
toch draaiende worden gehouden.
Een beroep op de regering ook voor
faciliteiten voor het aantrekken van
nieuwe industrieën.
Dat is allemaal heel begrijpelijk
en verklaarbaar, maar de gewone
burger vraagt zich toch wel af of er
nog enige lijn te ontdekken is in
wat men dan noemt de bevordering
van de industrialisatie, zoals die in
verschillende industrialisatie-nota's
naar voren is gekomen. En niet
leen naar voren is gekomen, maar
ook nog uitgewerkt wordt.
We hebben in ons eigen Venray
ervaren, hoe met steun van de over
heid inderdaad veel te bereiken is.
Veel te bereiken juist in die gebie
den, die om moeten gaan schakelen
van landbouw op industrie, omdat
er te weinig landbouwgrond is. Ven
ray heeft met die steun als te ont
wikkelen kern verschillende bedrij
ven aan kunnen trekken, die anders
wellicht zich elders gevestigd had
den en heeft daarmee werkgelegen
heid geschapen voor honderden
mensen. Werkgelegenheid, men ziet
dat wederom aan onze eigen plaats,
die weer andere mogelijkheden tot
stand bracht, waarvan een zwem
bad en een cultureel centrum niet
de minste zijn.
Maar in de laatste industrialisatie
nota was te vinden dat deze rijks-
steun voor onze gemeente een aflo
pend karakter zou dragen en dat we
het in de verre toekomst voortaan
op eigen benen zullen moeten doen.
Daar is intussen al ijverig tegen ge
protesteerd, maar men mag zich af
vragen of de geweldige problemen
die nu nog elders in het land liggen,
geen oorzaak zijn, dat aan deze
klachten minder oor geboden wordt
als nuttig en noodzakelijk is.
Dat intussen Venray ook zijn klap
meegekregen heeft in het debacle
Beeren, wordt wellicht vergeten
door het feit, dat de daar betrokken
mensen gelukkig elders terecht kun
nen.
Maar intussen vraagt Zuid-Limburg
om nieuwe steun, nu in het oostelijk
mijngebied nog vroeger dan ver
wacht, mijnen dicht gaan. In Mid
den-Limburg klaagt Roermond en
omliggende gemeenten dat ze voor
de mijn Beatrix niets teruggekregen
hebben en vragen steun. Het gebied
om Venlo dreigt in de knoei te ra
ken en op de laatste werknemers-
bijeenkomst hebben de werknemers
uit Noord-Limburg ten oosten van
de Maas nood-telegrammen verzon
den aan allerlei instanties om toch
hen niet te vergeten. In het Bra
bantse roert zich Helmond, dat zich
met al zijn textiel ook niet zo kip
lekker voelt en Eindhoven dat nu
merkt dat alleen maar PhLips en
D AF ook niet het ware is
Zo smeekt en bidt iedereen om
wat nadere hulp en mag zich af
vragen wat er terecht zal komen
van wat de laatste industrialisatie
nota in het vooruitzicht stelde, die
toch al geen prettig nieuws inhield
voor Venray.
Drs. de Meyer die voor de ver
kiezingen nog beloofde dat Venray
in het industrialisatiebeleid zijn lot
in eigen handen heeft, is intussen
van het ministerieële vlak verdwe
nen en de vraag mag gesteld wor
den, of zijn opvolger geen andere
dingen aan het hoofd heeft. Want
een en ander recht te zetten, vraagt
van het Rijk dermate grote kapitalen
dat men zich terecht bezorgd mag
afvragen of dit allemaal wel finan
cieel mogelijk is
Voeg daarbij het feit dat voor wat
deze contreien betreft België nog
altijd een geduchte concurrent blijkt
te zijn in wat men kan noemen het
aanbieden van gunstige voorwaar
den voor het vestigen van industrie,
dan geloven we bepaald niet, dat
een en ander zo prettig is.
Men kan nu wel zeggen: man
waar zeur je over, want in Venray
is gelukkig nog van alles te doen,
maar dan ziet men toch niet de wer
kelijkheid. Men loopt dan bepaald
achteloos voorbij aan wat gebeurde
bij de N.V. Beeren. Men loopt dan
ook bepaald achteloos voorbij aan
het feit dat Venrayse industrieën
zeker wat het hogere kader betreft
nog eisen hebben, die niet of maar
moeilijk ingewilligd kunnen worden,
door het feit dat hier behoorlijke
behuizing voor ontbreekt. En ook
dat is een factor, die bij industrie
vestiging meetelt. Even zo goed als
het feit dat om deze en andere re
denen een Venrays bedrijf naar
België en Groningen een deel van
zijn produktie overbracht. Het feit
dat op een bepaald moment de
werkloosheidscijfers in Venray on
geveer op dezelfde hoogten liggen
als in Limburg zelf (die nog altijd
hoger zijn dan het landelijke gemid
delde) moet hen, die beweren, dat
hier nog van alles te doen is, toch
wel een waarschuwing zijn, dat we
er nog niet zijn
De structurele werkloosheid van
de na-oorlogse jaren mag hier dan
verdwenen zijn, maar als Venray
zijn deel wil hebben aan de betere
spreiding van aktiviteiten op indus
trieel terrein in ons land, waarmede
tevens de ruimtelijkeordening van
dat land gediend is, dan kan men
niet met de armen over elkaar blij
ven zitten. Want dit alles betekent
naast een evenwichtiger verdeling
van de bevolking, evenzeer een be
vordering van de welvaart, die we
hier rustig nog wat gebruiken kun
nen. Dat betekent derhalve dat ook
Venray de overheidssteun niet kan
missen. Overheidssteun op de eer
ste plaats voor gunstige mogelijk
heden voor bestaande en nieuwe in
dustrieën, maar ook overheidssteun
voor verdere uitbouw van de infra
structuur, voor woningbouw e.d. En
juist op dit terrein is bijzonder wei
nig aktiviteit te zien geweest de
laatste maanden.
De overheid wordt thans geroepen
bij iedere fabriekssluiting, bij iede
re mijnsluiting, bij ieder geval waar
de werkvoorziening in gevaar is. Om
aan al die wensen te beantwoorden
vraagt dit kapitalen. Het zal zaak
zijn en blijven daarnaast ook te blij
ven wijzen op de zgn. knelgebieden,
waar in eerste aanzet industriali
satie geslaagd mag heten, maar
waar men nu niet op de plaats rust
kan houden. Wij voor ons hebben
de indruk dat een industrieschap
Noord-Limburg juist dit feit ook
eens onder de aandacht mag bren
gen in het koor van smekers. Maar
het industrieschap is zelf nog een
vrome wens. En dat is in de gege
ven omstandigheden o.i. te luxe voor
deze streek.
Op zoek naar Mevr. Reuser-Groothuis, van wie zaterdag a.s. in
de foyer van de schouwburg een tentoonstelling geopend wordt,
treffen we „ergens" in West, een dame aan, die met haar kinde
ren aan het steppen is. Het blijkt de kunstenaresse zelf te zijn,
die daar met haar twee jongens en echtgenoot een flat wel zeer
persoonlijk heeft ingericht
Als we later, met een muur vol
boeken achter ons, met haar spre
ken over de komende tentoonstel
ling, toont ze enkele van de 63 stuk
ken, die op deze tentoonstelling zul
len komen hangen. Allemaal vrij
jonge werken, uitgevoerd in
soms felle pastelkleuren. Ander
werk van haar is niet beschikbaar,
want het is verspreid over de hele,
hele wereld.
HELE WERELD
Inderdaad heeft deze dame met
haar man de wereld bezworven.
Goed drie jaren zijn ze eerst terug
uit Australië, Nieuw-Zeeland en het
is feitelijk aan familie-omstandig
heden te wijten dat ze thans in Ven
ray vertoeft, want feitelijk stond
Zuid-Amerika op het programma,
maar dat is er niet van gekomen.
Opgroeiend op het kasteel van
Beesel leerde zij in de grote fami
lie Groothuis vele en dikwijls inte
ressante mensen kennen. Het huis
stond altijd open voor vele gasten,
kunstenaars, politici, mensen uit het
organisatieleven. En naast een so
ciale groeide een brede culturele be
langstelling, die er mede oorzaak
van was dat zij vrij spoedig op het
bekende St. Joris-atelier in Beesel
zich bezig ging houden met boetseren.
Een kunst, die zij verdiepte op het
Cuypers atelier in Roermond en
door lessen te volgen aan de Stads-
akademie in Maastricht, waar ze
o.m. les kreeg van de bekende Lim
burgse kunstenaar Charles Vos.
Als dan de familie gevraagd wordt
in Australië een opvangcentrum te
gaan leiden voor Nederlandse emi
granten, dan vertrekt met de fami
lie ook zij naar Perth, terwijl van
haar al stukken in Helsinki, op Ja
va, in Duitsland en Zwitserland, ja
zelfs in Afrika hangen. Hoofdzake
lijk religieuze kunst, waartoe ze zich
toen het meest aangetrokken voel
de.
Van Australië gaat het naar Nieuw
Zeeland, waar ze in 1955 huwt. Ook
daar weer kontakten met jongeren
uit de hele wereld, die van Nieuw-
Zeeland hun tweede vaderland wil
len maken. Een wereldreis onder
breekt hun verblijf in Nieuw-Zee
land, waar de twee jongens geboren
worden. In 1964 gaat het weer naar
Europa en in 1965 vindt de familie
Reuser een woning in Venray. Het
einde van reizen en trekken
„Och", zegt mevr. Reuser, „de
koffers staan nog altijd klaar
Maar later in het gesprek blijkt dat
ze zoekt naar ruimere mogelijkhe
den, naar een atelier, naar een ex
positieruimte. En die zal dan mis
schien het vaste home worden.
„Dat mis ik niet alleen, maar feite
lijk de hele streekMisschien
dat zich zoiets vinden laat, dat zou
ideaal zijn
WEER VOLOP BEZIG
Er is nu weer tijd gekomen voor
tekenen en boetseren, waar haar
hart naar uit blijft gaan. Naast
klassieke muziek blijft dat haar gro
te hobby. Tientallen schetsboeken,
vol tekeningen van haar reizen en
trekken, wachten op nadere uitwer
king.
Opdrachten komen weer, zij het
wat aarzelend. En daarnaast zijn er
de mensen, die bij haar komen om
wat leiding bij het creatief bezig
zijn. Jonge meisjes, die ze het boet
seren leert, maar ook getrouwde da
mes en een gepensioneerde. Ze leert
deze mensen een zinvolle hobby.
Ook van dit werk zal deze tentoon
stelling getuigen.
Tot diep in de nacht is ze bezig.
Met mensen tekenen. „Ik ben ge
fascineerd door de mensenzegt
ze. Met onderwerpen, die haar be
zig houden en die ze dikwijls in vrij
harde pastelkleuren tot nieuw leven
wekt.
De Berlijnse Muur, Vietnam, de
opkomst *van het nationalisme
Duitsland, het Concilie, staan naast
portretten van Schweitzer en Teil
hard de Chardin, maar ook de een
heid van man-vrouw en kind, de
moeder met het kind. „Ik poog het
leven te vangenzegt zij, ter
wijl haar handen gaan over een ge
boetseerd kopje van een kind, dat
ze observeerde midden in zijn spel.
Ze bladert in wat oude schriften
met kinderverhalen, die ze eens wil
uitgeven
En op het grote bureau ligt de uit
nodigingskaart voor de tentoonstel
ling van haar „Venrays" werk.
TENTOONSTELLING
Zaterdag zal Burgemeester Mr.
Custers deze tentoonstelling openen,
na een korte inleiding van Drs.
Schellekens. Dan kan Venray tot 7
mei kennis maken met deze kunste
nares, waarvan een zestigtal teke
ningen en enkele boetseerwerken
getoond worden. Zondags kan men
terecht van half 3 tot 4 uur en
maandag t.m. vrijdag van 9 tot 12
en van 2 tot 5 uur. We mogen ver
trouwen dat deze kennismaking tot
beider genoegen zal zijn.
40 JAAR OP HUIZE ST. ANNA
Op dinsdag 23 mei a.s. zal de heer
Leo Verbeek (59) in het psychiatrisch
ziekenhuis St. Anna de dag herden
ken, dat hij 40 jaar geleden in
dienst kwam als meubelmaker van
deze inrichting. Met grote toewijding
heeft al die 40 jaren op bijzondere
wijze die gemeenschap gediend.
De Venrayse gemeenschap heeft
jarenlang van de bestuurskwalitei
ten van de heer Verbeek kunnen
profiteren, zoals de gymnastiekver
eniging St. Christoffel, die hem on
langs benoemde tot ere-lid. Voor
deze vereniging draagt hij thans
nog de zorg over de toto.
Het Werkliedenverbond had ja
ren in de heer Verbeek een der bes
te voorzitters, maar ook de toenma
lige Bond van Overheidspersoneel
St. Paulus profiteerde van de be
kwaamheden van deze verenigings
man. Credo Pugno had in Verbeek
een der trouwste leden. Hij was lid
van de noodgemeenteraad en lid van
de woonruimtecommissie. Secretaris
van St. Vincentius, toneelspeler bij
Edelweisz en bestuurslid van de ka
narievereniging.
Op 23 mei a.s. zal bewezen wor
den dat de Venrayse gemeenschap
deze organisatieman weet te eren.
„Een heel nieuw gezicht"
Geweldig, wat een moderne
teenerbril kan doen Je ontdekt,
hoe totaal anders je kunt zijn.
Moderner, vrijer, zelfbewuster.
Machtig als je duidelijk ziet hoe
er ineens heel anders naar je
gekeken wordt. Als je weet, dat
je .de laatste mode niet aan je
voorbij hebt laten gaan. En die
oude bril? Gewoon, veranderd in
een fijne zonnebril.
GROTESTRAAT 14a - VENRAY
WAAR BLUVEN DE
WILDSPIEGELS?
Een artikel van Dick Dijs in het
Helmonds Dagblad over het feit,
dat weinig automobilisten, ondanks
de waarschuwingsborden, bedacht
zijn op overstekend wild, was voor
ons aanleiding voor een gesprek
met de heer van Beers, jachtopzie
ner in het gebied van de Vredepeel,
waar verschillende borden waar
schuwen voor overstekend wild.
„Inderdaad", zegt de heer van
Beers, „schijnen deze waarschu
wingsborden weinig te helpen. Al
leen al op de Midden Peehveg tus
sen Vredepeel en Ysselsteyn zijn
het vorig jaar, dat wij weten, 16
dieren het slachtoffer geworden van
een botsingTelt men daarbij de
brokken, die ons niet gemeld wor
den, dan mag men rustig stellen, dat
per maand twee reeën sneuvelen.
De meeste automobilisten schijnen
deze officiële waarschuwingsborden
te beschouwen als een soort recla
mebord voor natuurschoon en de
fauna en jakkeren rustig door. Zij
nemen geen gas terug, loeren hoog
stens nieuwsgierig of er misschien
zich toch nog een ree zal laten zien.
Tot opeens dan op een keer iets op
een auto afstuift. Dan wordt er op
de rem getrapt, soms zelfs in pa
niek het stuur omgegooid, maar dan
is het te laat.
Vorige week hebben we de die
renarts nog moeten laten komen
voor een ree, dat plotseling voor
een wagen sprong. Het dier leefde
nog, maar bij nader onderzoek had
het zoveel inwendige wetsuren, dat
het afgemaakt moest worden.
Niet alleen wordt er reeën-stand
door gedecimeerd, maar ook de
schade aan de wagens is soms bij
zonder groot.
Hoe komt het dat het betrek
kelijke schuwe dier toch nog altijd
de vrij drukke wegen oversteekt.
Men zou zeggen dat zeker een ree
toch wel schrik heeft voor zo'n
in zijn ogen monsterlijk gevaarte
dat daar over de weg komt stui
ven
„Reeën hebben", aldus de heer
van Beers, „een vaste slaap- en eet
plaats. Loopt tussen beiden een ver
keersweg als bijv. de Midden Peel-
weg, dan laten ze zich niet tegen
houden door zulk een weg, noch
door het verkeer over die weg. Zelfs
als de wagen hem of haar tot op
een paar meter genaderd is, zal het
nog de sprong wagen naar de over
kant, wat dikwijls falikante gevol
gen heeft, zowel voor het wild als
voor de wagen. Want zulk een bot
sing, dat is intussen wel bewezen,
zal gewoonlijk de dood van het dier
tengevolge hebben, maar brengt ook
al eens gauw een schade toe van
enkele honderden guldens aan de
wagen. Schade, die als de automo
bilist niet all-risk verzekerd is, op
niemand te verhalen is. Zelfs mag
hij als souvenir niet eens het dode
ree behouden.
Moet die automobilist dit dan
laten liggen
„Dat hoeft niet. Hij kan het
gedode wild meenamen in de wagen,
maar wordt dan geacht het naar het
politiebureau te brengen. De geraad
pleegde officier van justitie kan dan
misschien beslissen om het dode dier
maar te verkopen ten behoeve van
de getroffen auto-rijder, maar de
opbrengst dekt in de meeste geval
len allerminst de schade. Rijdt hij
echter met het gedode wild naar
huis, zonder de politie er in te ken
nen, dan riskeert hij een bon
Is er geen mogelijkheid om dit
schade- en dodencijfer wat terug te
brengen, waarmede beide partijen
gediend zijn, niet het minst doordat
dan de reeënstand zich wat meer uit
kan breiden.
„Inderdaad is het gelukt reeën
in de Merselose en de Vredepeelse
bossen te krijgen, wat een grote ver
rijking is van de fauna in deze con
treien. Maar als, zoals in het afge
lopen jaar, zo'n 25 hiervan het
slachtoffer worden van het verkeer,
dan wordt het wel heel moeilijk om
die stand op peil te houden, laat
staan tot een wat grotere uitbrei
ding te komen. Als een geit 'n kalf
per jaar groot kan brengen, levert
al een goede prestatie. Jonge geiten
kalveren nog niet, zodat U zelf wel
uit kunt tellen, dat je al een heel
behoorlijke reeënstand moet hebben
om alleen al het getal doden aan
gevuld te krijgen. Voeg daarbij ook
nog die beesten, die door stropers
worden afgeschoten, dan is het dui
delijk, dat wat in de afgelopen ja
ren opgebouwd is, nu vrij snel af
gebroken wordt. Tot schade van de
wildstand en de fauna.
Telt men de gemiddelde schade
van een botsing van wagen en ree
op ongeveer driehonderd gulden,
dan is alleen al het vorig jaar zo'n
kleine 8.000,schade ontstaan,
die grotendeels voor rekening van
de automobilisten is. Ik laat daarbij
de ook voorgekomen persoonlijke
ongelukken nog buiten beschouwing.
Het enigste wat hieraan te doen
is, is tot op dit moment de waar
schuwingsborden voor waarschu
wingsbord te houden in die zin, dat
men gas wegneemt en kalmer gaat
rijden. Vooral in de prille ochtend
uren en tegen het vallen van de
avond. Dat zijn gewoonlijk de uren,
waarop slachtoffers vallen.
U zegt: tot op dit moment. Ko
men er dan andere maatregelen als
omheining of iets dergelijk^?
„We kunnen moeilijk'alle bos
sen gaan omheinen, zeker nu deze
opengesteld worden voor het pu
bliek. Neen, er is de Nederlandse
Jagersvereniging gevraagd om ook
op de Midden Peelweg en Beekweg
zgn. wildspiegels aan te brengen
Hier heeft men in binnen- en bui
tenland goede ervaringen mee. Dat
zijn grote roestvrijstalen spiegels,
die op paaltjes ongeveer 40 cm bo
ven de grond in de wegberm ge
plaatst worden. Deze spiegels kaat
sen het licht van de koplampen het
bos in en geven als het ware het
wild, dat over wil steken, een sein
tje. Deze lichtflitsen schijnen bij de
dieren en vooral bij de reeën een
soort schrikmoment te veroorzaken,
juist voldoende om de wagen te la
ten passeren. Zoals gezegd, deze
spiegels zijn aangevraagd bij de
Ned. Jagers vereniging, die al iemand
op controle gestuurd hebben en het
is alleen maar te hopen, dat men
vrij snel een beslissing neemt. Ze
ker is dat op wegen, waar dergelijke
spiegels staan, heel wat minder van
dergelijke ongelukken voor komen.
Wat moet een automobilist
doen, die een hert of ree ziet.
„Zo'n chauffeur, die een der
gelijk dier ziet, doet er goed aan zo
snel mogelijk te stoppen. Hij moet
wachten tot het dier is overgesto
ken en niet menen dat het dier hier
wel zal wachten tot hij voorbij is.
Dan loopt hij kans, dat net als hij
passeert het dier aanzet voor de
sprong en voor of tegen zijn wagen
knalt.
VOOR VITRAGE EN
OVERGORDIJNEN
Langstraat Tel. 1281
10 HECTARE HEIDE
PROOI DER VLAMMEN
Zaterdagmiddag omstreeks 3 uur
brak door onverklaarbare oorzaak
brand uit in de Heidse Peel, langs
de weg Venray-Deurne. De zware
brandweerauto van de Vrijwillige
Venrayse Brandweer reed zich in
de moerassige bodem vast en kon
eerst hulp verlenen nadat deze door
een andere wagen uit het moeras
was getrokken. Ondanks de inzet
van de brandweer was een opper
vlakte van 10 hectare één verbran
de vlakte en ging heide, vliegdennen
en buntgras verloren.
NIEUWS UIT VENRAY
EN OMGEVING
Zondagsdienst huisartsen
Van zaterdagmiddag 12 uur tot
zondagnacht 2 uur
DR. VERCAUTEREN
Grotestraat 11 Telefoon 1335
Uitsluitend voor spoedgevallen!
ZIEKENAUTO
Bel 04780-1592 b.g.g. 2116
ZONDAGDIENST PAROCHIE
GEESTELIJKEN VENRAY-KOM
PASTOOR POTHOF
Leunseweg 1 - Tel. 1973
bij geen gehoor 2337
De zondagdienst duurt van zon
dagmorgen tot maandagmorgen 8 u.
ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS
ZR. J. JANSSEN
Albionstraat 15. Leunen - Tel. 1361
GROENE KRUIS
ZUIGELINGENBUREAU
kerkdorpen van 23 uur
Maandag: Oostrum, Leunen, Heide,
Veulen. Dinsdag: Oirlo, Castenray,
Merselo, Smakt.
ZONDAGSDIENST
VERLOSKUNDIGEN
Vroedvrouw Stevens-Helnen
Merselose weg 23 - Venray
Tel. 1152 (04780) b.g.g. 1061
VENRAYSE JONGENS
STAKEN BRIEVENBUS
IN BRAND
In de nacht van vrijdag op zater
dag ontdekten de 20-jarige Gert A.
Lohmöller, zijn 19-jarige broer Paul
en hun 19-jarige kameraad Peter
Baldauf, afkomstig uit Kempen, toen
zij met hun auto over de Poststraat
reden, om omstreeks 12 uur, rook-
en vlammen in de brievenbus aan
het Postkantoor alhier.
Paul Lohmöller bedacht zich geen
ogenblik en sloeg met een autokrik
een ruit in, zijn broer klom door de
verbrijzelde ruit en wist een brand
blusser in het postkantoor te be
machtigen. Het gelukte hem deze
brand in de kiem te smoren. Ruim
300 brieven en poststukken waren
vernield of beschadigd. De postale
recherche zal trachten de eigenaars
van de verbrande stukken nog te
achterhalen. De gealarmeerde
brandweer behoefde niet meer in
aktie te komen. Deze Duitse jon
gens voorkwamen door hun door
tastend optreden een wellicht grote
re brand in het Venrayse postkan
toor.
Binnen een uur gelukte het de
Rijkspolitie de brandstichters aan te
houden. Een drietal Venrayse jon
gens had in die nacht van vrijdag
op zaterdag niet alleen de brand ge
stoken in die brievenbus maar ook
een tiental papierbakken in de kom
van Venray in brand gestoken.
Het bleken te zijn de 16-jarige P.
R. uit Oostrum (postkantoor), de 17-
jarige P. F. uit Heide en de 17-ja-
rige J. O. uit Venray (papierbakken
in straat en bij friteskraam).
Na opmaking van proces-verbaal
werden de jongens aan de ouders
overgegeven en zij zullen zich t.z.t.
hebben te verantwoorden.
STRAATSCHENDERIJ
Zaterdagavond omstreeks half 12
ontdekte de rijkspolitie vier kna
pen die zich schuldig maakten aan
straatschenderij in de Grotestraat.
Daar wilden deze jongelui de 3 kel-
derroosters bij apotreek C verwijde
ren, waardoor gevaar voor voetgan
gers ontstond, dat deze in het kel
dergat zouden vallen. De rijkspolitie
nam de 4 knapen H. H., H. J., J. R.
en A. v. B. mee naar het politie
bureau. Na opmaking van proces
verbaal werden deze huiswaarts ge
stuurd.
AANRIJDING
Op de kruising Leeuwstraat
Henseniusplein had vrijdagmiddag
een botsing plaats tussen de fietser
B. uit Venray en de motorrijder v.
R. uit Tegelen. Het bleef bij mate
riële schade.
ZEER ERNSTIG
VERKEERSONGEVAL
De bestuurder van de personen
auto C. J. D. uit Venrav verleende
geen voorrang toen hij van de Paar-
denkopweg de Puttenweg te Yssel
steyn wilde oprijden. Hierdoor
moest de bestuurder van de station
car C. H. uit Wageningen afrem
men, kwam te slippen en via een
greppel in het bouwland terecht. De
vrij nieuwe stationcar werd totaal
vernield. In de auto waren 5 kin
deren gezeten in de leeftijd van 10
tot 4 jaar. Een jongen van 10 en
een meisje van 9 moesten met her
senschudding en andere kwetsuren
per ambulance naar Wageningen
worden vervoerd. De andere kinde
ren bekwamen lichte verwondingen
evenals de bestuurder. Het onge
luk gebeurde zaterdagavond om
streeks 7 uur.