niet alleen chemisch reinigen, ook... Je moei de wasserij erbij hebben Als U niet meer weet... Ontwikkelingshulp voor kleine zelfstandigen nïïiTiï Gouden Priesterfeest Politierechter Het pensioen Eten voor India WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Rijschool JAN JANSEN (a. MARTENS Limburgs beste stomerij Je merkt het elke week VRIJDAG 24 MAART 1967 No. 12 ACHT EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 1512 GIRO 1050652 ADVERTENTIEPRIJS 12 cl p. mm. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buiten V.nroy 2.-) Ja daar zit men dan aan tafel, waarop de ontbijtboel nog staat van een paar uur geleden. Aan de box dreint een kleine en een andere kruipt door de kamer. Neen, zij had het zich heel anders voorgesteld, drie jaren geleden, toen ze met haar 18 jaar nog in de dansvloer zwierde en met haar vriendinnen plezier had, op het werk en bij het uitgaan. Toen is Jan dan gekomen, die zo goed dansen kon en zo zwierig zijn snorretje droeg. „Asge mar leut hetwas het devies, maar toen de boodschap kwam dat er getrouwd moest wor den, toen was de leut snel over. De fiere Jan bleek teranuwernood een vak te kennen en een huis was niet beschikbaar. Ze kon bij Jan's ouders in, die haar echter zagen als het meisje, dat Jan in het ongeluk ge stort heeft. Dat is zo aan alle mo gelijke geniepigheden te merken als Jan op zijn werk is En nummer een is gekomen, num mer twee vlot daarop en nu heeft nummer drie ziin komst aangekon digd. Ze is beroerd en lamlendig, kan in de paar overvolle kamers het werk niet meer aan en zit haar eigen op te draaien aan een tafel, die nog steeds niet opgeruimd is. Waar moet dat naar toe. Waar moet het naar toe met die moeder, die van de dokter de bood schap gekregen heeft, dat ze er uit moet. Uit haar gezin met kleine kin deren, weg van haar man, die werkt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Ze moet gaan rusten, wil dat zelfde gezin niet moeder voor goed verliezen. Ze weet zelf en ze voelt zelf dat het zo niet meer kan, maar wat te doen met de kinderen, wie zal haar verblijf in een rusthuis be talen, hoe moet dat gaan met haar man? Problemen, die de toch al ver zwakte vrouw alleen nog maar zie ker en angstiger maken. Waar moet men naar toe Waar moet het naar.toe met dat huisgezin, waar vader van zijn weekloon slechts nog dat afgeeft, wat de kasteleins hem terug geven, als hij zijn rondtocht gemaakt heeft. Zeker, men had zijn vrouw al voor haar trouw gewaarschuwd, dat haar toekomstige echtgenoot een goede klant was van de kasteleins, maar welke jonge kerel is dat niet. En waren de eerste jaren ook niet prachtig. Hij dronk zondags dan wel zijn biertje en borreltje, maar een mens moet toch ook wat hebben. Maar naarmate de kinderen kwa men, naarmate bleef hij langer uit en ging hij ook door de week naar zijn stam-café. Zo is dan langzaam maar zeker het verval gekomen, met ruzies en verzoeningen, met herrie en spektakel. Hij vernielt de huis raad, slaat de kinderen en er is con stant geldgebrek, terwijl de buurt meewarig (en soms lachend) toekijkt. Ze wordt gemaand haar schulden te betalen, maar kan de kinderen toch ook niet in hun blootje laten rond lopen, toch het brood niet weigeren, dat ze vragen Waar moet men naar toe? Waar moet de man naar toe, wiens vrouw ze enkele weken geleden naar het kerkhof gebracht hebben. Zijn kinderen zijn getrouwd en wo nen elders. En hij kan de werkplaats waar hij al zijn leven lang hier zijn brood verdiend heeft toch niet ver laten om elders als oude kerel te proberen een nieuwe baan te krij gen en dan bovendien zijn kinderen tot last te zijn. Hij heeft een adver tentie geplaatst voor een huishoud ster. O zeker er zijn er op gekomen. Maar het beetje gezelligheid wat hij verwacht had thuis te vinden, als hij van zijn werk terug kwam, .is er niet. De een moest 's avonds altijd op stap, naar vrienden en bekenden. De ander vroeg kennissen, wou met hem naar de bioscoop en op stap en nummer drie had een gat in haar hand, die had 's maandags al het geld op, waarvan zijn vrouw de hele week goed uit wist te komen. En het beetje verstelgoed wat hij heeft, ligt van weken nog in de kast Waar moet dat naar toe De Maatschappelijk Werkers van het Centrum voor Maatschappelijk werk zijn steeds bereid ook deze problemen met U te bepraten! Er zal niet altijd en meteen een oplossing gevonden kunnen worden, maar wel kunnen zij samen met U HONDERDEN AANVRAGEN STROMEN BINNEN „M\jn jaarlijkse inkomen lag de laatste twee jaar niet boven de 5500,„Door de vestiging van een grootwinkelbedrijf vlak bij ons in de buurt is de omzet van mijn zaak in één jaar gehal veerd „Ik heb een maagoperatie ondergaan en kan niet meer de gehele dag langs de weg rijden. Van hetgeen ik verdien kan ik niet meer bestaan Dit laatste zijn enkele zinsneden uit de honderden brieven, die de laatste weken zijn binnengestroomd bij de Stichting Ontwikkeling en Sanering voor het midden- en kleinbedrijf. Woorden, die ge tuigen van de grote nood, waarin zovele kleine zelfstandigen zyn geraakt. „Het is nog erger dan wij hadden verwacht", zegt de heer H. Post, algemeen directeur van het Centraal Instituut voor het Midden- en Kleinbedrijf. REEDS 4.000 AANVRAGEN Sinds kort bestaat voor midden standers en kleine zelfstandigen de mogelijkheid om via het sanerings fonds voor het midden- en kleinbe drijf ontwikkelingshulp te ontvan gen. Voorts kunnen zelfstandigen die een bepaalde leeftijd hebben be reikt en wier inkomen beneden een vastgestelde grens is gebleven, hun bedrijf vrijwillig beëindigen. Zij hebben dan recht op een maande lijkse uitkering. „Pas in juni kunnen wij de eerste uitkeringen geven", vertelt de heer Post. „Maar voor 1967 is ons door de regering slechts een bedrag van 6 miljoen gulden toegewezen. Met het totale project van ontwikkeling en sanering is, zo schat ik, echter wel 250 miljoen ge moeid. Inderdaad stemt het aantal aan vragen om hulp overeen met onze sombere verwachtingen. Binnen een maand hebben wij al bijna vierdui zend brieven ontvangen. Bij deze brieven zijn er slechts een stuk of zeventig waarin om ontwikkelings hulp wordt gevraagd. De overgrote meerderheid van de aanvragers wil hun zaak likwideren. Overigens stromen nog elke dag tientallen brie ven binnen zodat het aantal aan vragen om hulp ongetwijfeld nog sterk zal oplopen." WAT IS ONTWIKKELINGSHULP? De heer Post schat dat er op het ogenblik zo'n 50.000 kleine zelfstan digen in ons land zijn, wier inkomen zodanig is dat zij voor eventuele hulp in aanmerking komen. „Een deel van hen wil echter kost wat het kost zelfstandig blijven en heeft geen behoefte aan sanering. Het is natuurlijk niet onmogelijk, dat ook deze zelfstandigen door de nood ge dreven op den duur bij ons zullen aankloppen. Een deel kan overge schakeld worden naar een andere branche en komt voor ontwikke lingshulp in aanmerking." Wat verstaat u precies onder ont wikkelingshulp? „Deze hulp kan bestaan uit finan ciële bijstand, de een of andere soe pele kredietvorm of uit bedrijf stech- nische of bedrijfseconomische facili teiten. Daartoe wordt de situatie in het betrokken bedrijf bekeken door een deskundige. Wij hebben veertien regionale commissies, waarin leden van de Kamer van Koophandel, des kundigen uit het midden- en klein bedrijf en mensen van het Borgstel lingsfonds zitting hebben. Deze des kundigen bekijken op wat voor een manier het bedrijf economisch zo- Wie autorijden wil leren, moet het bij Jansen proberen. Tedderstraat 19 tel. 04780-1600 zoeken naar uitkomst. Zij kunnen U wellicht helpen door raad te geven, door eens gewoon met U te praten, of U te bemiddelen bij andere in stellingen. Zij kunnen U misschien de weg wijzen die U zelf niet meer ziet. De Maatschappelijk werkers zijn te bereiken op hun kantoor Jan Hensenstraat 6a te Venray, telefoon 1666: Maandag van 912 uur; Woensdag van 912 uur; Vrijdag van 912 uur. Deze hulp geschiedt steeds onder geheimhouding en is geheel koste loos. veel sterker kan worden gemaakt, dat het redelijkerwijs de moeilijkhe den kan overwinnen. MOEDELOOS Blijkens de binnengekomen brie ven verkeren vooral de^ levensmid- delenbedrijven in ernstige moeilijk heden. Alleen in 1966 al zijn er in ons land 1700 van dergelijke bedrij ven opgeheven. Vooral de grootwinkelbedrijven en de supermarkten onttrekken veel koopkracht aan de kleinere winkels. Niet alleen talrijke kruideniers, maar ook melkzaken en groentewin kels worden hiervan de dupe. De koopgewoonten van de mensen zijn in de jaren na de tweede wereld oorlog sterk veranderd. Talrijke huismoeders doen hun inkopen in het een of andere koopcentrum. Zij beschouwen dat als een gezellig uit stapje en mijden bewust of onbe wust de kleinere winkels. „Opvallend is het aantal kleine zelfstandigen dat wegens ziekte ge noodzaakt is het bedrijf te beëindi gen, vertelt de heer Post. Deze be-' drijfjes beschikken uiteraard niet over de financiële reserves om zich personeel te kunnen permiteren zo dat de gezondheidstoestand van de eigenaar een doorslaggevende fac tor wordt. Overigens ben ik er van overtuigd, dat niet alle zelfstandi gen die om sanering vragen, hun be drijf werkelijk zullen sluiten. Bij ve len overheerst een grote dosis moe deloosheid, die hen er van weer houdt naar nieuwe mogelijkheden te speuren. Wanneer zij op deze mo gelijkheden attent worden gemaakt door onze deskundigen en er een passende steun bij ontvangen, zullen zij vermoedelijk weer verder kun- Voor alle reparaties Schoolstraat 30 Tel. 2889 Zaterdag vierde temidden van fa milie en de Franciscaanse gemeen schap pater Servatius Smits zijn gouden priesterfeest in het Paters- klooster te Venray. Deze in Venray geboren Francis caan geniet nu in zijn geboorteplaats zijn welverdiend „otium cum digni- tate". Na zijn priesterwijding studeerde hij aan de Universiteit van Amster dam klassieke talen. Na 13 jaar bij het onderwijs betrokken te zijn ge weest o.a. te Sittard, Megen en Ven ray, werd hij kapelaan te Leiden, rector te Heerlerheide, pastoor te Coevorden en sinds 1963 geniet hij van een welverdiende rust. Tijdens de receptie kwamen velen bij deze Venrayse Franciscaan hun opwachting maken, ook van buiten de Franciscaanse gemeenschap en werden vele geschenken aangebo den. Burgemeester mr. Custers kwam met zijn drie wethouders zijn felicitaties aanbieden. We zouden de keurig geklede en „algemeen beschaafd" sprekende heer in de verdachtenbank er niet op aangekeken hebben, maar toen de officier van justitie zijn aanklacht afraffelde, begrepen wc toch wel uit de veelheid van woorden, dat deze als heer vermomde persoon een ver- metelde aanrander moest zijn, die op een donkere en winderige avond als een struikrover uit het eikehakhout tevoorschijn was gesprongen om met duistere bedoelingen een tweetal schone maagden te doen schrikken en één van hen een eindweegs mee te sleuren; de andere hunkerend, doch niettemin griezelend achterla tend. Toevallig echter naderden op dat ogenblik twee potige boerenzoons, die een deuntje hadden meegeblazen in de fanfare, de plek des onheils. Zij vonden de overgebleven maagd, die op luide toon haar beklag deed over de onverlaat, en konden de ke rel ondanks de duisternis nog tijdig te pakken krijgen. „Dat was maar gelukkig, hè?", zei de politierechter. „Heel ongelukkig", beaamde de heer. „De jongens kwamen bijtijds voor dat er iets gebeurd was." „Ja, die kwamen te vroeg. Heel jammer." Nu trokken de magistraten achter de groene tafel de wenkbrauwen toch wel op. Maar de verdachte raakte niet van zijn stuk. „Als die ander niet zo gegild had „Welja", barstte de officier los, dat maakt iemand nog een verwijt, dat hij zijn snode daad niet heeft kunnen volvoeren. Ziet u deze onge repte meisjes toch eens "aan, had u die dan ongestoord Maar de Dolitierechter hamerde. Hij had in de stukken gebladerd en stelde de vraag die hij al eerder had moeten stellen: „Vertelt u dan eens, wat u van plan was?" „Nou ja, dat hadden ze allemaal al kunnen horen als dat kind niet zo gegild had", antwoordde de heer in kwestie. „Daarom zei ik al, jam mer, die knapen kwamen te vroeg en niemand luisterde naar me. Al leen de eerste die ik mee vroeg." „Mee vroeg?" „Ja, ik vroeg haar mee te komen en ze deed het direct. Maar die vriendin van haar Grote verbazing in de rechtzaal. Gefluister op de publieke tribune. Voetengeschuifel. Een kloppende ha mer. „Zoals ik al bij de politie ver klaard heb, was mijn vrouw in het donker mis gestapt, de sloot in en toen heb ik me zo gehaast om hulp te halen, dat deze lieden geschrok ken moeten zijn van mijn verschij nen. Maar hier, de juffrouw heeft me gevolgd en weet dat het waar is." De meegetroonde jongedame be vestigde onder ede, dat zij op de be wuste dag en plaats de verdachte op zijn eerste verzoek onmiddellijk had gevolgd naar de waterkant om al daar een haar onbekend vrouwsper soon aan te treffren, die zich gedeel telijk onder slik en kroos bevond, doch zich na uit de sloot te zijn getrokken kenbaar maakte als wettige echtgenote van de hier ver schenen heer. „Maar ja, toen hadden ze mij al meegetrokken en -geduwd naar de politiepost en de wachtmeester daar wilde me niet geloven, omdat mijn vrouw er niet bij was", klonk het verder uit de mond van de kenne lijk ten onrechte verdachte. „Ze is later wel naar de politie gegaan om het uit te leggen, maar toen had ze al schone kleren aan en geloofden ze haar niet. Ze dachten zeker, dat ze het voor me opnam." De officier van justitie trachtte aan de getuigenverklaringen nog wat af te doen, door enkele strik- vrgaen te stellen en bezwarende omstandigheden naar voren te bren gen, zoals het doen schrikken van twee argeloze meisjes en het mee sleuren aan de arm, de struiken in. Maar de geschrokken vriendin moest achteraf bekennen, dat zij wel een paar woorden als „help me" had opgevangen en dat meneer-hier be slist beleefd de takken opzij had ge daan voor haar vriendin, zodat er van onvrijwillig meesleuren ook niet meer kon worden gesproken. „Dus uw vrouw is in elk geval ge red", concludeerde de rechter. „O, als die ondertussen verdron ken was, dan had ik die vlerken hier aangeklaagd. Dan stonden die hier op mijn plaats!" dreigde meneer, „wegens moord!" Het werd ontslag van rechtsver volging. Op verschillende gezichten tekende zich de teleurstelling af. SJEF PONJEE MET PENSIOEN Op 6 april zal de heer Sjef Pon- jee officieel afscheid nemen als plaatselijk vertegenwoordiger van 't Sociaal Fonds Bouwnijverheid, na ruim 15 jaar een volledige dagtaak in dienst van deze stichting te heb ben vervuld. Als kontaktpersoon der bouwvak kers heeft de heer Ponjee daarnaast 37 jaar de gelden beheerd. Op 6 april zal in een feestelijke zitting de heer Ponjee afscheid ne men. Van 57 uur is er receptie in zaal Wilhelmina. In aansluiting hierop zal om 8 uur een feestavond worden aangeboden aan de leden van de R.K. Bouwvakarbeidersbond St. Jozef. JOHAN HENDRIKS MET PENSIOEN Op 7 april a.s. zal de heer Johan Hendriks officieel afscheid nemen van Huize St. Anna, tijdens een re ceptie in het feestgebouw van dit psychiatrisch ziekenhuis. Hij heeft meer dan 40 jaar de belangen van deze inrichting gediend, de laatste jaren als hoofd van de technische dienst. Naast de vele verdiensten voor St. Anna heeft Venray ook mo gen profiteren van de gaven van de heer Hendriks, meer in het bijzon der op sportgebied. In Christoffel, DSO en SVV heeft hij bestuursfunc ties bekleed. AUTODIEFSTAL OPGEHELDERD Na intensief speurderswerk is de j Rijkspolitie te Venray er in ge-1 slaagd klaarheid te brengen in de in de nacht van 4 op 5 maart j.l. ge pleegde autodiefstal ten nadele van dierenarts L. uit Oostrum. Deze had zijn wagen geparkeerd voor de wo ning van het hoofd van de vee- artsenijkundige dienst te Venray, dr K. De wagen werd in Nijmegen te ruggevonden, maar verschillende pa pieren en andere dingen waren ver dwenen. De daders bleken te zijn de 23- jarige G. A. uit Venray en de 24- jarige P. C. uit Afferden. Beiden zijn ingesloten en voorgeleid aan de officier van justitie te Roermond. BOTSING TE VEULEN Zaterdagavond vond op de krui sing op het Veulen een verkeerson geval plaats omdat de voorrangs- regels niet in acht genomen werden. De personenauto, bestuurd door J. J. uit Veulen, werd gekraakt door de personenauto, bestuurd door mevr. N. uit Amerika. Hoewel de materiële schade groot was, had dit ongeval geen persoonlijk letsel van betekenis tot gevolg. BRAND OP LANDBOUWBELANG TE WANSSUM Donderdagmorgen om kwart voor elf brak door tot nog toe onver klaarbare oorzaak brand uit in de opslagplaatsen van het landbouwbe lang te Wanssum. De vrijwillige brandweer van MeerloWanssum was in recordtijd ter plaatse en kon uitbreiding voor komen. De schade wordt geraamd op een bedrag van 10.000,en wordt door de verzekering gedekt. ER VIELEN FLINKE KLAPPEN Na een woordenwisseling in een Venray's café, werd zondagmiddag een robbertje buiten uitgevochten, tussen twee jongelui uit Wanssum en twee uit Venray. Zo hard werd er geslagen, dat het bloed vloeide. Een Wanssumse vechter werd op het politiebureau medische hulp ver leend, waarna overbrenging naar het ziekenhuis te Eindhoven noodzake lijk werd geacht. Van een en ander werd proces-verbaal opgemaakt. DUITSE JONGEREN WEDEROM NAAR DUITS KERKHOF Op 30 maart a.s. zal de bespreking plaats vinden tussen de leiding van een groep jongeren uit het Schwa- benland, welke dit jaar zullen wor den ingezet in het kader van „de verzoening over de graven heen" van de Volksbund Deutsche Kriegs- graberfürsorge tot verfraaiing van het Duitse soldatenkerkhof in de Peel. De jongeren willen met hun inzet iets bijdragen tot betere verstand houding onder de volkeren. Naast het werk onderhouden de jongeren vriendschappelijke betrekkingen met leeftijdgenoten in ons land. De legering zal dit jaar aanmer kelijk verbeterd worden door plaat sing van barakken, goede was- en toiletgelegenheden. alle voorkomende zoals onzichtbaar stoppen stootbanden vernieuwen korter maken zakken vernieuwen enz. enz. Eindstraat 16, Venray tel. (04780) 1303 Wie de t.v.-reportage over de hon gersnood in Bihar op 3 maart heeft gezien zal zich nog niet van de hart verscheurende beelden hebben kun nen losmaken. Wie niet via deze reportage met het afschuwelijke feit van de honger in India is geconfronteerd, moet we ten dat daar in Noord-India op dit moment mensen: mannen, vrouwen en kinderen, letterlijk kreperen van de honger. De waterputten zijn uitgedroogd, het land is verschroeid en dor, de voedselvoorraden zijn miniem. Hulp van buiten is noodzakelijk om nog velen te kunnen redden. De commentator van de t.v.- reportage besloot zijn triest verhaal aldus: „De hulp zal snel moeten ko men, anders is het definitief te laat. Wij kunnen ervoor zorgen dat in Bihar dit jaar duizenden mensen minder zullen sterven." Daarvoor moeten wij zorgen. Hierover zullen wij het in het vaak verdeelde Nederland makkelijk eens worden. Is het feest van Pasen, zijn de vrolijke Paasdagen niet bij uit stek geschikt om over dit alles even na te denken? Het resultaat hiervan kunt U storten op giro 100200 t.n.v. „Eten voor India", Den Haag. De stichting „Eten voor India", waarin samenwerken: Nederlands Comité Unicef; Stichting Ned. Organisatie voor Internationale Bijstand (NOVIB); Stichting Mensen in Nood; Stichting Oecumenische Hulp aan Kerken en Vluchtelingen; Unesco Centru Nederland staat garant voor een zo snel en ef fectief mogelijke hulp. WASSERIJ DE PEELPAREL VENRAY - TELEFOON 1586-2300 KEMPWEG 23a - 24

Peel en Maas | 1967 | | pagina 5