niet
alleen
chemisch
reinigen,
ook...
Je moei de wasserij erbij hebben
Als U niet
meer weet...
Ontwikkelingshulp voor
kleine zelfstandigen
nïïiTiï
Gouden
Priesterfeest
Politierechter
Het pensioen
Eten voor India
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Rijschool JAN JANSEN
(a. MARTENS
Limburgs beste stomerij
Je merkt het elke week
VRIJDAG 24 MAART 1967 No. 12
ACHT EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 1512 GIRO 1050652
ADVERTENTIEPRIJS 12 cl p. mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buiten V.nroy 2.-)
Ja daar zit men dan aan tafel,
waarop de ontbijtboel nog staat van
een paar uur geleden. Aan de box
dreint een kleine en een andere
kruipt door de kamer. Neen, zij had
het zich heel anders voorgesteld,
drie jaren geleden, toen ze met haar
18 jaar nog in de dansvloer zwierde
en met haar vriendinnen plezier
had, op het werk en bij het uitgaan.
Toen is Jan dan gekomen, die zo
goed dansen kon en zo zwierig zijn
snorretje droeg.
„Asge mar leut hetwas het
devies, maar toen de boodschap
kwam dat er getrouwd moest wor
den, toen was de leut snel over. De
fiere Jan bleek teranuwernood een
vak te kennen en een huis was niet
beschikbaar. Ze kon bij Jan's ouders
in, die haar echter zagen als het
meisje, dat Jan in het ongeluk ge
stort heeft. Dat is zo aan alle mo
gelijke geniepigheden te merken als
Jan op zijn werk is
En nummer een is gekomen, num
mer twee vlot daarop en nu heeft
nummer drie ziin komst aangekon
digd. Ze is beroerd en lamlendig,
kan in de paar overvolle kamers
het werk niet meer aan en zit haar
eigen op te draaien aan een tafel,
die nog steeds niet opgeruimd is.
Waar moet dat naar toe.
Waar moet het naar toe met die
moeder, die van de dokter de bood
schap gekregen heeft, dat ze er uit
moet. Uit haar gezin met kleine kin
deren, weg van haar man, die werkt
van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat. Ze moet gaan rusten, wil dat
zelfde gezin niet moeder voor goed
verliezen. Ze weet zelf en ze voelt
zelf dat het zo niet meer kan, maar
wat te doen met de kinderen, wie
zal haar verblijf in een rusthuis be
talen, hoe moet dat gaan met haar
man? Problemen, die de toch al ver
zwakte vrouw alleen nog maar zie
ker en angstiger maken.
Waar moet men naar toe
Waar moet het naar.toe met dat
huisgezin, waar vader van zijn
weekloon slechts nog dat afgeeft,
wat de kasteleins hem terug geven,
als hij zijn rondtocht gemaakt heeft.
Zeker, men had zijn vrouw al voor
haar trouw gewaarschuwd, dat haar
toekomstige echtgenoot een goede
klant was van de kasteleins, maar
welke jonge kerel is dat niet. En
waren de eerste jaren ook niet
prachtig. Hij dronk zondags dan wel
zijn biertje en borreltje, maar een
mens moet toch ook wat hebben.
Maar naarmate de kinderen kwa
men, naarmate bleef hij langer uit
en ging hij ook door de week naar
zijn stam-café. Zo is dan langzaam
maar zeker het verval gekomen, met
ruzies en verzoeningen, met herrie
en spektakel. Hij vernielt de huis
raad, slaat de kinderen en er is con
stant geldgebrek, terwijl de buurt
meewarig (en soms lachend) toekijkt.
Ze wordt gemaand haar schulden te
betalen, maar kan de kinderen toch
ook niet in hun blootje laten rond
lopen, toch het brood niet weigeren,
dat ze vragen
Waar moet men naar toe?
Waar moet de man naar toe, wiens
vrouw ze enkele weken geleden
naar het kerkhof gebracht hebben.
Zijn kinderen zijn getrouwd en wo
nen elders. En hij kan de werkplaats
waar hij al zijn leven lang hier zijn
brood verdiend heeft toch niet ver
laten om elders als oude kerel te
proberen een nieuwe baan te krij
gen en dan bovendien zijn kinderen
tot last te zijn. Hij heeft een adver
tentie geplaatst voor een huishoud
ster. O zeker er zijn er op gekomen.
Maar het beetje gezelligheid wat hij
verwacht had thuis te vinden, als hij
van zijn werk terug kwam, .is er
niet. De een moest 's avonds altijd
op stap, naar vrienden en bekenden.
De ander vroeg kennissen, wou met
hem naar de bioscoop en op stap en
nummer drie had een gat in haar
hand, die had 's maandags al het
geld op, waarvan zijn vrouw de hele
week goed uit wist te komen. En het
beetje verstelgoed wat hij heeft, ligt
van weken nog in de kast
Waar moet dat naar toe
De Maatschappelijk Werkers van
het Centrum voor Maatschappelijk
werk zijn steeds bereid ook deze
problemen met U te bepraten!
Er zal niet altijd en meteen een
oplossing gevonden kunnen worden,
maar wel kunnen zij samen met U
HONDERDEN AANVRAGEN STROMEN BINNEN
„M\jn jaarlijkse inkomen lag de laatste twee jaar niet boven de
5500,„Door de vestiging van een grootwinkelbedrijf vlak
bij ons in de buurt is de omzet van mijn zaak in één jaar gehal
veerd „Ik heb een maagoperatie ondergaan en kan niet meer
de gehele dag langs de weg rijden. Van hetgeen ik verdien kan
ik niet meer bestaan
Dit laatste zijn enkele zinsneden uit de honderden brieven, die de
laatste weken zijn binnengestroomd bij de Stichting Ontwikkeling
en Sanering voor het midden- en kleinbedrijf. Woorden, die ge
tuigen van de grote nood, waarin zovele kleine zelfstandigen zyn
geraakt. „Het is nog erger dan wij hadden verwacht", zegt de heer
H. Post, algemeen directeur van het Centraal Instituut voor het
Midden- en Kleinbedrijf.
REEDS 4.000 AANVRAGEN
Sinds kort bestaat voor midden
standers en kleine zelfstandigen de
mogelijkheid om via het sanerings
fonds voor het midden- en kleinbe
drijf ontwikkelingshulp te ontvan
gen. Voorts kunnen zelfstandigen
die een bepaalde leeftijd hebben be
reikt en wier inkomen beneden een
vastgestelde grens is gebleven, hun
bedrijf vrijwillig beëindigen. Zij
hebben dan recht op een maande
lijkse uitkering. „Pas in juni kunnen
wij de eerste uitkeringen geven",
vertelt de heer Post. „Maar voor
1967 is ons door de regering slechts
een bedrag van 6 miljoen gulden
toegewezen. Met het totale project
van ontwikkeling en sanering is, zo
schat ik, echter wel 250 miljoen ge
moeid.
Inderdaad stemt het aantal aan
vragen om hulp overeen met onze
sombere verwachtingen. Binnen een
maand hebben wij al bijna vierdui
zend brieven ontvangen. Bij deze
brieven zijn er slechts een stuk of
zeventig waarin om ontwikkelings
hulp wordt gevraagd. De overgrote
meerderheid van de aanvragers wil
hun zaak likwideren. Overigens
stromen nog elke dag tientallen brie
ven binnen zodat het aantal aan
vragen om hulp ongetwijfeld nog
sterk zal oplopen."
WAT IS ONTWIKKELINGSHULP?
De heer Post schat dat er op het
ogenblik zo'n 50.000 kleine zelfstan
digen in ons land zijn, wier inkomen
zodanig is dat zij voor eventuele
hulp in aanmerking komen. „Een
deel van hen wil echter kost wat het
kost zelfstandig blijven en heeft
geen behoefte aan sanering. Het is
natuurlijk niet onmogelijk, dat ook
deze zelfstandigen door de nood ge
dreven op den duur bij ons zullen
aankloppen. Een deel kan overge
schakeld worden naar een andere
branche en komt voor ontwikke
lingshulp in aanmerking."
Wat verstaat u precies onder ont
wikkelingshulp?
„Deze hulp kan bestaan uit finan
ciële bijstand, de een of andere soe
pele kredietvorm of uit bedrijf stech-
nische of bedrijfseconomische facili
teiten. Daartoe wordt de situatie in
het betrokken bedrijf bekeken door
een deskundige. Wij hebben veertien
regionale commissies, waarin leden
van de Kamer van Koophandel, des
kundigen uit het midden- en klein
bedrijf en mensen van het Borgstel
lingsfonds zitting hebben. Deze des
kundigen bekijken op wat voor een
manier het bedrijf economisch zo-
Wie autorijden wil leren,
moet het bij Jansen
proberen.
Tedderstraat 19 tel. 04780-1600
zoeken naar uitkomst. Zij kunnen U
wellicht helpen door raad te geven,
door eens gewoon met U te praten,
of U te bemiddelen bij andere in
stellingen. Zij kunnen U misschien
de weg wijzen die U zelf niet meer
ziet.
De Maatschappelijk werkers zijn
te bereiken op hun kantoor Jan
Hensenstraat 6a te Venray, telefoon
1666:
Maandag van 912 uur;
Woensdag van 912 uur;
Vrijdag van 912 uur.
Deze hulp geschiedt steeds onder
geheimhouding en is geheel koste
loos.
veel sterker kan worden gemaakt,
dat het redelijkerwijs de moeilijkhe
den kan overwinnen.
MOEDELOOS
Blijkens de binnengekomen brie
ven verkeren vooral de^ levensmid-
delenbedrijven in ernstige moeilijk
heden. Alleen in 1966 al zijn er in
ons land 1700 van dergelijke bedrij
ven opgeheven.
Vooral de grootwinkelbedrijven en
de supermarkten onttrekken veel
koopkracht aan de kleinere winkels.
Niet alleen talrijke kruideniers,
maar ook melkzaken en groentewin
kels worden hiervan de dupe. De
koopgewoonten van de mensen zijn
in de jaren na de tweede wereld
oorlog sterk veranderd. Talrijke
huismoeders doen hun inkopen in
het een of andere koopcentrum. Zij
beschouwen dat als een gezellig uit
stapje en mijden bewust of onbe
wust de kleinere winkels.
„Opvallend is het aantal kleine
zelfstandigen dat wegens ziekte ge
noodzaakt is het bedrijf te beëindi
gen, vertelt de heer Post. Deze be-'
drijfjes beschikken uiteraard niet
over de financiële reserves om zich
personeel te kunnen permiteren zo
dat de gezondheidstoestand van de
eigenaar een doorslaggevende fac
tor wordt. Overigens ben ik er van
overtuigd, dat niet alle zelfstandi
gen die om sanering vragen, hun be
drijf werkelijk zullen sluiten. Bij ve
len overheerst een grote dosis moe
deloosheid, die hen er van weer
houdt naar nieuwe mogelijkheden te
speuren. Wanneer zij op deze mo
gelijkheden attent worden gemaakt
door onze deskundigen en er een
passende steun bij ontvangen, zullen
zij vermoedelijk weer verder kun-
Voor alle reparaties
Schoolstraat 30 Tel. 2889
Zaterdag vierde temidden van fa
milie en de Franciscaanse gemeen
schap pater Servatius Smits zijn
gouden priesterfeest in het Paters-
klooster te Venray.
Deze in Venray geboren Francis
caan geniet nu in zijn geboorteplaats
zijn welverdiend „otium cum digni-
tate".
Na zijn priesterwijding studeerde
hij aan de Universiteit van Amster
dam klassieke talen. Na 13 jaar bij
het onderwijs betrokken te zijn ge
weest o.a. te Sittard, Megen en Ven
ray, werd hij kapelaan te Leiden,
rector te Heerlerheide, pastoor te
Coevorden en sinds 1963 geniet hij
van een welverdiende rust.
Tijdens de receptie kwamen velen
bij deze Venrayse Franciscaan hun
opwachting maken, ook van buiten
de Franciscaanse gemeenschap en
werden vele geschenken aangebo
den. Burgemeester mr. Custers
kwam met zijn drie wethouders zijn
felicitaties aanbieden.
We zouden de keurig geklede en
„algemeen beschaafd" sprekende
heer in de verdachtenbank er niet
op aangekeken hebben, maar toen de
officier van justitie zijn aanklacht
afraffelde, begrepen wc toch wel uit
de veelheid van woorden, dat deze
als heer vermomde persoon een ver-
metelde aanrander moest zijn, die op
een donkere en winderige avond als
een struikrover uit het eikehakhout
tevoorschijn was gesprongen om met
duistere bedoelingen een tweetal
schone maagden te doen schrikken
en één van hen een eindweegs mee
te sleuren; de andere hunkerend,
doch niettemin griezelend achterla
tend.
Toevallig echter naderden op dat
ogenblik twee potige boerenzoons,
die een deuntje hadden meegeblazen
in de fanfare, de plek des onheils.
Zij vonden de overgebleven maagd,
die op luide toon haar beklag deed
over de onverlaat, en konden de ke
rel ondanks de duisternis nog tijdig
te pakken krijgen.
„Dat was maar gelukkig, hè?", zei
de politierechter.
„Heel ongelukkig", beaamde de
heer.
„De jongens kwamen bijtijds voor
dat er iets gebeurd was."
„Ja, die kwamen te vroeg. Heel
jammer."
Nu trokken de magistraten achter
de groene tafel de wenkbrauwen
toch wel op. Maar de verdachte
raakte niet van zijn stuk. „Als die
ander niet zo gegild had
„Welja", barstte de officier los,
dat maakt iemand nog een verwijt,
dat hij zijn snode daad niet heeft
kunnen volvoeren. Ziet u deze onge
repte meisjes toch eens "aan, had u
die dan ongestoord
Maar de Dolitierechter hamerde.
Hij had in de stukken gebladerd en
stelde de vraag die hij al eerder had
moeten stellen: „Vertelt u dan eens,
wat u van plan was?"
„Nou ja, dat hadden ze allemaal
al kunnen horen als dat kind niet
zo gegild had", antwoordde de heer
in kwestie. „Daarom zei ik al, jam
mer, die knapen kwamen te vroeg
en niemand luisterde naar me. Al
leen de eerste die ik mee vroeg."
„Mee vroeg?"
„Ja, ik vroeg haar mee te komen
en ze deed het direct. Maar die
vriendin van haar
Grote verbazing in de rechtzaal.
Gefluister op de publieke tribune.
Voetengeschuifel. Een kloppende ha
mer.
„Zoals ik al bij de politie ver
klaard heb, was mijn vrouw in het
donker mis gestapt, de sloot in en
toen heb ik me zo gehaast om hulp
te halen, dat deze lieden geschrok
ken moeten zijn van mijn verschij
nen. Maar hier, de juffrouw heeft
me gevolgd en weet dat het waar is."
De meegetroonde jongedame be
vestigde onder ede, dat zij op de be
wuste dag en plaats de verdachte op
zijn eerste verzoek onmiddellijk had
gevolgd naar de waterkant om al
daar een haar onbekend vrouwsper
soon aan te treffren, die zich gedeel
telijk onder slik en kroos bevond,
doch zich na uit de sloot te zijn
getrokken kenbaar maakte als
wettige echtgenote van de hier ver
schenen heer.
„Maar ja, toen hadden ze mij al
meegetrokken en -geduwd naar de
politiepost en de wachtmeester daar
wilde me niet geloven, omdat mijn
vrouw er niet bij was", klonk het
verder uit de mond van de kenne
lijk ten onrechte verdachte. „Ze is
later wel naar de politie gegaan om
het uit te leggen, maar toen had ze
al schone kleren aan en geloofden
ze haar niet. Ze dachten zeker, dat
ze het voor me opnam."
De officier van justitie trachtte
aan de getuigenverklaringen nog
wat af te doen, door enkele strik-
vrgaen te stellen en bezwarende
omstandigheden naar voren te bren
gen, zoals het doen schrikken van
twee argeloze meisjes en het mee
sleuren aan de arm, de struiken in.
Maar de geschrokken vriendin
moest achteraf bekennen, dat zij wel
een paar woorden als „help me" had
opgevangen en dat meneer-hier be
slist beleefd de takken opzij had ge
daan voor haar vriendin, zodat er
van onvrijwillig meesleuren ook niet
meer kon worden gesproken.
„Dus uw vrouw is in elk geval ge
red", concludeerde de rechter.
„O, als die ondertussen verdron
ken was, dan had ik die vlerken hier
aangeklaagd. Dan stonden die hier
op mijn plaats!" dreigde meneer,
„wegens moord!"
Het werd ontslag van rechtsver
volging. Op verschillende gezichten
tekende zich de teleurstelling af.
SJEF PONJEE MET PENSIOEN
Op 6 april zal de heer Sjef Pon-
jee officieel afscheid nemen als
plaatselijk vertegenwoordiger van 't
Sociaal Fonds Bouwnijverheid, na
ruim 15 jaar een volledige dagtaak
in dienst van deze stichting te heb
ben vervuld.
Als kontaktpersoon der bouwvak
kers heeft de heer Ponjee daarnaast
37 jaar de gelden beheerd.
Op 6 april zal in een feestelijke
zitting de heer Ponjee afscheid ne
men. Van 57 uur is er receptie in
zaal Wilhelmina. In aansluiting
hierop zal om 8 uur een feestavond
worden aangeboden aan de leden
van de R.K. Bouwvakarbeidersbond
St. Jozef.
JOHAN HENDRIKS
MET PENSIOEN
Op 7 april a.s. zal de heer Johan
Hendriks officieel afscheid nemen
van Huize St. Anna, tijdens een re
ceptie in het feestgebouw van dit
psychiatrisch ziekenhuis. Hij heeft
meer dan 40 jaar de belangen van
deze inrichting gediend, de laatste
jaren als hoofd van de technische
dienst. Naast de vele verdiensten
voor St. Anna heeft Venray ook mo
gen profiteren van de gaven van de
heer Hendriks, meer in het bijzon
der op sportgebied. In Christoffel,
DSO en SVV heeft hij bestuursfunc
ties bekleed.
AUTODIEFSTAL
OPGEHELDERD
Na intensief speurderswerk is de j
Rijkspolitie te Venray er in ge-1
slaagd klaarheid te brengen in de in
de nacht van 4 op 5 maart j.l. ge
pleegde autodiefstal ten nadele van
dierenarts L. uit Oostrum. Deze had
zijn wagen geparkeerd voor de wo
ning van het hoofd van de vee-
artsenijkundige dienst te Venray, dr
K. De wagen werd in Nijmegen te
ruggevonden, maar verschillende pa
pieren en andere dingen waren ver
dwenen.
De daders bleken te zijn de 23-
jarige G. A. uit Venray en de 24-
jarige P. C. uit Afferden. Beiden
zijn ingesloten en voorgeleid aan de
officier van justitie te Roermond.
BOTSING TE VEULEN
Zaterdagavond vond op de krui
sing op het Veulen een verkeerson
geval plaats omdat de voorrangs-
regels niet in acht genomen werden.
De personenauto, bestuurd door J. J.
uit Veulen, werd gekraakt door de
personenauto, bestuurd door mevr.
N. uit Amerika. Hoewel de materiële
schade groot was, had dit ongeval
geen persoonlijk letsel van betekenis
tot gevolg.
BRAND OP LANDBOUWBELANG
TE WANSSUM
Donderdagmorgen om kwart voor
elf brak door tot nog toe onver
klaarbare oorzaak brand uit in de
opslagplaatsen van het landbouwbe
lang te Wanssum.
De vrijwillige brandweer van
MeerloWanssum was in recordtijd
ter plaatse en kon uitbreiding voor
komen. De schade wordt geraamd
op een bedrag van 10.000,en
wordt door de verzekering gedekt.
ER VIELEN FLINKE KLAPPEN
Na een woordenwisseling in een
Venray's café, werd zondagmiddag
een robbertje buiten uitgevochten,
tussen twee jongelui uit Wanssum
en twee uit Venray. Zo hard werd er
geslagen, dat het bloed vloeide. Een
Wanssumse vechter werd op het
politiebureau medische hulp ver
leend, waarna overbrenging naar het
ziekenhuis te Eindhoven noodzake
lijk werd geacht. Van een en ander
werd proces-verbaal opgemaakt.
DUITSE JONGEREN WEDEROM
NAAR DUITS KERKHOF
Op 30 maart a.s. zal de bespreking
plaats vinden tussen de leiding van
een groep jongeren uit het Schwa-
benland, welke dit jaar zullen wor
den ingezet in het kader van „de
verzoening over de graven heen"
van de Volksbund Deutsche Kriegs-
graberfürsorge tot verfraaiing van
het Duitse soldatenkerkhof in de
Peel.
De jongeren willen met hun inzet
iets bijdragen tot betere verstand
houding onder de volkeren. Naast
het werk onderhouden de jongeren
vriendschappelijke betrekkingen met
leeftijdgenoten in ons land.
De legering zal dit jaar aanmer
kelijk verbeterd worden door plaat
sing van barakken, goede was- en
toiletgelegenheden.
alle voorkomende
zoals
onzichtbaar stoppen
stootbanden vernieuwen
korter maken
zakken vernieuwen
enz. enz.
Eindstraat 16, Venray
tel. (04780) 1303
Wie de t.v.-reportage over de hon
gersnood in Bihar op 3 maart heeft
gezien zal zich nog niet van de hart
verscheurende beelden hebben kun
nen losmaken.
Wie niet via deze reportage met
het afschuwelijke feit van de honger
in India is geconfronteerd, moet we
ten dat daar in Noord-India op dit
moment mensen: mannen, vrouwen
en kinderen, letterlijk kreperen van
de honger.
De waterputten zijn uitgedroogd,
het land is verschroeid en dor, de
voedselvoorraden zijn miniem. Hulp
van buiten is noodzakelijk om nog
velen te kunnen redden.
De commentator van de t.v.-
reportage besloot zijn triest verhaal
aldus: „De hulp zal snel moeten ko
men, anders is het definitief te laat.
Wij kunnen ervoor zorgen dat in
Bihar dit jaar duizenden mensen
minder zullen sterven."
Daarvoor moeten wij zorgen.
Hierover zullen wij het in het vaak
verdeelde Nederland makkelijk eens
worden. Is het feest van Pasen, zijn
de vrolijke Paasdagen niet bij uit
stek geschikt om over dit alles even
na te denken? Het resultaat hiervan
kunt U storten op giro 100200 t.n.v.
„Eten voor India", Den Haag.
De stichting „Eten voor India",
waarin samenwerken:
Nederlands Comité Unicef;
Stichting Ned. Organisatie voor
Internationale Bijstand (NOVIB);
Stichting Mensen in Nood;
Stichting Oecumenische Hulp aan
Kerken en Vluchtelingen;
Unesco Centru Nederland
staat garant voor een zo snel en ef
fectief mogelijke hulp.
WASSERIJ DE PEELPAREL VENRAY - TELEFOON 1586-2300 KEMPWEG 23a - 24