Ruil verkaveling
Lollebeek
Binnenbad wordt
alsnog gebouwd
RECREATIE
en de landbouw
INGEZONDEN
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Een zwemseizoen loopt ten einde
Een nieuw stadium in de
VRIJDAG 16 SEPTEMBER 1966 No. 37
ZEVEN EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS Ür
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 1512 GIRO 1050652
ADVERTENTIEPRIJS 12 d. p. mm ABONNEMENTS-
PRUS PER KWARTAAL 1.75 (botton Vmnray L—
Laten we het maar eerlijk zegen, er was geen zinnig mens meer,
die nog geloofde aan een spoedige verwezenlijking van het Ven-
rayse binnenbad. En daarom was vrydag de verrassing des te
groter toen het Miinsterie van Binnenlandse Zaken de Bank van
Nederlandse Gemeenten alsnog toestemming gaf voor een lening
van 5 ton aan de gemeente Venray voor de afbouw van het bin
nenbad en de realisering van het zwembadplan. Het wordt nu een
kwestie van de goedkeuring van deze lening door Venrays raad
en dan kan begonnen worden met de bouw van dit binnenbad.
Er is zelden een bericht met meer
vreugde ontvangen. De financiële
positie van de gemeentekas gedoog
de niet dat uit eigen middelen het
binnenbad verwezenlijkt zou kun
nen worden. En gezien de sombere
berichten uit Den Haag, dat wel
voor deze financiële middelen kan
zorgen, dacht men feitelijk niet
meer aan een spoedige afbouw. Dit
zou wel op de lange baan gescho
ven worden. Dat zulks niet is ge
beurd, was reden tot blijdschap.
STREEKVERZORGENDE
FUNKTIE
Misschien heeft de Minister zich
laten verleiden door het feit dat het
Venrayse buitenbad in het afgelopen
seizoen, dat bepaald niet uitblonk
door zonnige zomermaanden, des
ondanks nog ruim 140.000 bezoekers
wist te trekken. 140.000 mensen die
niet alleen uit Venray maar tot uit
de verre omtrek naar het buiten
land kwamen, om daar verfrissing
en verstrooiing op te doen. Dat op
sommige wel zonnige dagen
het bezoekersaantal liefst opliep tot
zo'n 6000 per dag toonde wel over
duidelijk aan, dat het Venrayse bad
een streekverzorgende functie heeft
op het gebied van de recreatie.
Wat er van zij en wat ook zijn
beweegredenen zijn geweest, Ven
ray is de minister hartelijk dank
baar voor deze toesemming en men
ziet al uit naar de bouwers, die nu
het binnenbad gaan verwezenlijken.
Een binnenbad dat vooral voor Ven
rays jeugd van groot belang is, want
hier zal dan eindelijk klassikaal
zwemonderricht gegeven worden,
zodat in de toekomst iedere Venray
se jongen en ieder Venrays meisje
volop van deze prachtige sport pro
fiteren kan.
Dat er belangstelling voor bestaat,
ook bij de ouderen, bewijst wel het
feit dat er afgelopen seizoen meer
dan 100 leskaarten zijn uitgegeven.
Hoewel hier geen propaganda voor
gemaakt is, ook al omdat het bad-
personeel het gewoonlijk te druk had
om les te kunnen geven, bewijst dit
aantal toch wel dat de belangstel
ling voor deze sport zeer groot is.
Intussen hoopt men dat het aan
nemersbedrijf Vervoort uit Sint
Oedenrode het volgend jaar om deze
tijd het hele bad binnen- en bui
tenbad kan opleveren en tevens
verschillende fouten en feilen die
in de afgelopen twee jaren bij het
buitenbad naar voren zijn gekomen
zullen zijn verwijderd of opgelost.
De Stichting hoopt dan tevens dat
de aanplant van heesters, bomen en
struiken ook verwezenlijkt kan wor
den, zodat over een goed jaar, als
het buitenbad gesloten wordt, het
binnenbad de zwemmers de gele
genheid geeft zich te blijven wijden
aan deze sport.
HET AFGELOPEN SEIZOEN
aldus badmeester Momers, is goed
geweest.Er ziin vele natte en
kille dagen geweest en dan is een
aantal van 140.000 bezoekers beslist
een goed teken voor de belangstel
ling.
Badmeester Momers is zeer tevre
den over het publiek dat over het
algemeen zeer goede medewerking
gaf. Natuurlijk zijn er ook dit sei
zoen nog heel wat wensen naar vo
ren gekomen, even goed als vorig
jaar, maar in het na-seizoen zal
hard gewerkt worden om hieraan
te voldoen. Een en ander houdt ook
nauw verband met de bouw van het
binnenbad, waarbij tevens nieuwe
restauratiemogelijkheden vrij ko
men, die bijv. het consumptie-ter
ras in het bad zelf wat kunnen ont
lasten, waar het zeker op drukke
dagen in het afgelopen seizoen
wel eens wat rommelig werd. Er
zijn papierproblemen, die opgelost
moeten worden. Want eveneens op
drukke dagen vormt de verpakking
van snoepgoed, die wegwaait over
de zonneweiden niet bepaald een
smakelijke omlijsting van het bad.
Er zijn parkeerproblemen voor de
fietsers, brommers en auto's, of
omdat er te weinig parkeerruimten
is, of omdat men van bestaande
ruimten geen gebruik maakt. Hier
zal men pogen een oplossing voor te
vinden, zoals ook voor de construc-
tie-fouten, die aan het licht geko
men zijn en die in de afgelopen pe
riode het personeel wel eens voor
puzzels geplaatst heeft. Wat dit laat'
ste betreft vindt men het natuur
lijk uitermate geschikt dat men nu
weer de aannemers en architect bij
de hand heeft.
GOEDE FINANCIËLE
OPBRENGST?
Het feit dat 140.000 bezoekers het
afgelopen seizoen in het Venrays
buitenbad waren was natuurlijk ook
prettig voor de Stichting, die over
het bad gaat. Er is nog weinig te
zeggen van de financiële opbrengst,
omdat een groot deel van de 140.000
bezoekers via de 500 gezinskaarten
in het bad komt.
De personeelslasten, het onder
houd, het water en de stroom zijn
flinke posten, die waarschijnlijk
door de inkomsten niet geheel be
taald kunnen worden. Maar vast
staat dat het aantal bezoekers ver
boven de begroting lag en dat is
natuurlijk voor de Stichting een re
den om de vlag uit te steken.
Zo loopt een zwemseizoen op zijn
einde, dat vele natte en kille dagen
heeft geteld, maar anderzijds dui
zenden mensen uit gemeente en
streek ontspanning en recreatie ge
geven heeft. Dat op het einde deze
Haagse verrassing nieuwe mogelijk
heden brengt voor het volgende
seizoen is een blij besluit van een
ondanks regen en kou toch goed
seizoen
Wij vragen nog steeds
PERSON E.FL
geschoold en
P ongeschoold
Aanmelden dagelijks -
ook na werktijd - aari
de fabriek, bij de portier1
N.V. INALFA VENRAY
WETHOUDERSKEUZE
Uw verslag van de afgelopen
raadszitting, waarin o.m. de wethou
ders gekozen werden, liet een kri
tisch geluid horen aangaande de
verkiezing van een wethouder voor
landbouwzaken. Hebben de kerk
dorpen niet het recht bepaalde voor
stellen in deze te doen en die te
verwezenlijken? Landbouw is toch
op de eerste plaats een zaak, die
vooral de kerkdorpen aangaat. M.i.
was uw kritiek hier ten onrechte.
G. J.
Antwoord der Redaktie:
Wat de schrijver onder kritiek
verstaat is ons niet helemaal dui
delijk. We hebben in het gewraakte
verslag alleen maar er op gewezen,
dat de eenheid van de lijst, die zich
aandient als de kerkdorpen-lijst o.i.
niet te vinden was in de stemmings
uitslag. Een eenheid, die men ook
bij de gemeenteraadsverkiezing niet
heeft kunnen vinden, want Oirlo en
Castenray kwamen met een aparte
lijst
En we hebben dit betreurd, zoals
dat velen, ook op de kerkdorpen
doen.
We gaan niet in op wat er zich
juist in de kerkdorpenlijst heeft af
gespeeld rond deze wethouders-ze-
tel, maar willen toch wel even in
gaan op wat hierboven gezegd
wordt over de taak van deze wet
houder. Hij heeft inderdaad de por
tefeuille van landbouw, wat inhoudt
dat via hem pachtcontracten e.d. af
gesloten gaan worden. Maar de
laatste jaren is die portefeuille, die
minder zwaar werd naarmate de
peel ontgonnen was, met een an
dere taak belast, namelijk de aan
koop van gronden nodig voor de
verschillende uitbreidings- en be
stemmingsplannen. En juist deze al
lesbehalve sinecure zaak bracht die
wethouder meer in het centrum van
de gemeente dan op de kerkdorpen.
Door deze nieuwe taakstelling heb
ben dus ook anderen dan landbou
wers belang er bij, dat de juiste
man op de juiste plaats komt.
Afgezien van het feit dat o.i. alle
partijen belang dienen te stellen in
de personen, die de verschillende
wethouderszetels bezetten, is er o.i.
ook op grond van het bovenstaande
geen argument te vinden, waarom
ook het centrum geen belang heeft
bij de bezetting van juist deze zetel.
Het is er druk bü het secretariaat Ruilverkaveling Lollebeek aan
de Castenraysestraat. Er staan wat landbouwers buiten te praten,
maar ook binnen zitten aan verschillende tafels mensen van de
ruilverkaveling met de landbouwers over grote kaarten gebogen.
Een nieuw hoofdstuk in deze ruilverkavelingsgeschiedenis wordt
opengeslagen. De zgn. wenszittingen ztfn begonnen
Er wordt gemompeld in zaal van
het secretariaat. Er wordt gewezen
en soms zwaar „gesmookt". Een boer
wijst met zijn vinger een bepaald
perceel aan en blijft wijzen als de
mensen van de landmeetkundige
dienst schijnbaar een andeer mening
over het betrokken stuk hebben
En je realiseert je dan, dat hier
iets eigenaardigs aan het gebeuren
is. Toen de ruilverkaveling begon
met haar werkzaamheden wist je
als buitenstaander dat er nieuwe
en betere wegen zouden komen, dat
er betere afwatering door hoofd- en
kavelsloten tot stand zou worden
gebracht en dat hierdoor het vele
boerenland tot een betere ontslui
ting zou komen, waarvan niet alleen
de boer zelf, maar de gehele ge
meenschap zou profiteren. Daarom
was je blij dat alle betrokken land
bouwers indertijd achter de nieuwe
plannen gingen staan en bereid ble
ken de „gok" te wagen.
Maar de consequenties voor de
betroken boer, die zeiden je nog zo
weinig. Natuurlijk zou hij hier en
daar een stuk grond kwijt worden,
maar daar stond tegenover dat hij
nu aan een prachtige verharde weg
zou komen wonen, dat de afwate
ring van zijn percelen beter zou zijn
dan in het verleden. En voor wat,
hoort wat
Deze redenatie van een buiten
staander krijgt een deuk, op deze
wenszitting, die nu op het secreta
riaat gehouden worden. Want daar
blijkt ergens, tussen wijzende vin
gers, tussen gemompelde woorden en
dikke rook, dat die wegen en die
waterlossingen wel voornaam zijn in
een ruilverkavelingsblok, maar dat
het allereerst gaat om de mensen.
LANDMETER
Want dan blijkt dat je je blind
gestaard hebt op het werk van de
Cultuur Technische Dienst, een van
de voorname onderdelen van het
ruilverkavelingswerk, die ook voor
de meest spectaculaire dingen zorgt.
Voor nieuwe wegen en zo meer.
Maar op deze wensziting komt een
ander voornaam onderdeel op de
proppen, namelijk de Landmeetkun
dige Dienst. En het is hiermee dat
de betrokken boeren nu te maken
krijgen. De mensen van deze
dienst hebben in de voorbije jaren
iedere kavel uit dit enorme verka-
velingsblok bekeken, opgemeten,
hergemeten en geschat op zijn agra
rische waarden. Dat alles is piete
peuter werk geweest, dat allemaal
minitieus is vastgelegd. De resul-
taen daarvan zijn behalve een enor
me berg papier, dat vorig jaar de
betrokken mensen een schattings
rapport van hun gronden voorgelegd
kregen. Ze konden deze schattingen
eens bekijken, de normen eens be
zien en eventueel hiertegen in pro
test gaan.
Je realiseert je nu dat zulks nood
zakelijk is, wil men in de toekomst
kunnen komen tot onderlinge grond
ruil, tot de verkaveling zelf. Dan
moet men eerst weten wat de ver
schillende percelen waard zijn.
Dat de landmeetkundige dienst in
samenwerking met de plaatselijke
commissies goed werk gedaan heb
ben blijkt wel uit het feit dat het
aantal protesten vrij miniem is ge
bleven en dat voor de meeste van
hen ook weer via de plaatselijke
commissie een oplossing gevonden
is.
Maar behalve grondprijzen is voor
een goede verkaveling nodig dat de
betrokken landbouwers weten hoe
ze in de toekomst hun bedrijf willen
gaan inrichten. Een nogal moeilijke
opdracht voor de betrokkenen, nu
de gehele landbouw een tijd van re
organisatie en heroriëntering door
maakt. Hierover is in praktisch alle
plaatsen op de voorlichtingsavonden
diepgaand gesproken en men heeft
ook van de landmeters-kant uit de
mensen bezworen zich te gaan be
zinnen op wat ze gaan doen.
Willen ze alleen met akkerbouw
doorgaan, willen ze alleen veeteelt,
of een combinatie van beiden? Wil
men op tuinbouw overstappen of
varkens gaan houden in het groot?
In de afgelopen winter heeft men
de mensen er op gewezen, dat deze
factoren van enorm belang zijn bij
de eventuele toewijzing van gron
den in het verkavelingsplan.
Zo ziet men nu sommige boeren
binnenstappen met een map papier
in de hand, waarin precies staat
hoe en wat ze willen. Het zijn men
sen, die in de afgelopen tijd met
mensen van de voorlichtingsdienst,
met hun financiële adviseurs ge
praat en overlegd hebben, hoe ze in
de toekomst willen boeren en hoe ze
wat de grond betreft het beste
gediend zijn. De landmeter heeft
zulke mensen natuurlijk het liefst.
„Ze hebben hun hele toekomst al
op papier staan en je bent er in
10 minuten mee klaar....", is zijn
bescheid. En inderdaad, hier ligt de
toekomst op papier van de een of
andere landbouwer, die na soms
veel gepraat en overleg, zijn weg
gekozen heeft en middels de ruil
verkaveling de kans zal krijgen die
weg te gaan.
Er zijn ook andere boeren. Ze zijn
kennelijk nog niet zo ver dat ze pre
cies weten, hoe en wat. Ze buigen
zich over kaarten, wijzen naar be
paalde percelen en praten met de
landmeter, die hun bedrijf van ha
ver tot gort blijkt te kennen. Er
wordt weer gewezen, geschoven en
gedaan om ook voor deze „onzeke
re" een goede oplossing te vinden.
Er zijn er ook, die geen andere wens
hebben als een bepaald perceel, een
bepaalde wei te paken te krijgen,
omdat die zo lekker aansluit met
eigen land en weiden. En dan wordt
er gehandeld, want hij mag dan wel
wensen hebben om dit of dat er bij
te krijgen, maar ook hier geldt:
voor wat hoort wat en hij zal dan
ook andere percelen terug moeten
brengen. Met deze mensen is men
in geen 10 minuten klaar
Integendeel, daar wordt soms taai
gehandeld. O zeker, op deze wens-
zitingen wordt geen enkele beslis
sing genomen, geen enkele toezeg
ging gedaan, want zo ver is men nog
lang niet. Maar onwillekeurig wordt
nu al het begin gemaakt van een
toedelingsplan, dat uiteindelijk de
ruilverkaveling zijn gestalte zal gaan
geven.
TOEDELINGSPLAN
Want ook deze wenszittingen zijn
uiteindelijk nog maar allemaal voor
bereidingen op het monster-karwei
dat de landmeetkundige dienst thans
nog voor zich heeft. De schattingen
va alle percelen liggen praktisch
vast. Door deze wenszittingen weet
men wat de meeste boeren nu pre
cies willen, welke grond ze graag
hebben, welke ze eventueel willen
afstaan. Men weet thans vrij zeker
welke grondoffers nieuwe wegen en
waterlosingen vragen. En met deze
factoren bij zich moet nu na afloop
van deze wenszitingen, de landmeter
met zijn mensen en wederom in
overleg met de plaatselijke commis
sie gaan pogen een plan van toe
deling op te maken voor het hele
verkavelingsgebied. Een monster-
karwei, want van dit werk hangt
uiteindelijk het welslagen van de
hele verkaveling af. Bij het opstel
len zal namelijk blijken of aan de
wensen van de betrokken landbou
wers kan woeden voldaan en of men
in staat is tot een zodanige herinde
ling van de verschillende percelen
te komen, dat er inderdaad voor ve
le landbouwers nieuwe toekomstmo
gelijkheden komen. Dat vraagt na
tuurlijk enorm overleg en veel tijd.
Als we vragen naar de datum van
het uitkomen van dit toedelingsplan,
zwijgt men angstvallig op het bu
reau van de ruilverkaveling. Geen
mens, die ook maar een datum durft
te noemen. Want nu komt de hele
ruilverkaveling in zijn moeilijkste
hoofdstuk en niemand weet hoe lang
het overleg, het geschuif, gepas en
gemeet wel duren zal
Wat men U wel zal zeggen is, dat
de belangstelling voor deze wenszit
tingen groot is en dat het aantal
belanghebbenden, dat precies weet
wat men wil belangrijk is. En daar
uit blijkt dat over het algemeen de
boeren niet zonder zich over zich la
ten praten, maar inderdaad een
steentje of liever grond willen bij-
dargen om tot een voor allen zo aan
vaardbaar mogelijke en goede op
lossing te komen.
De Lollebeek verkaveling is een
nieuw en zwaar hoofdstuk begon
nenDe belangstelling naar de
ontknoping groeit alleen maar. En
dat is op zich genomen een gunstig
teken.
ook de betroffen boer een ander be
grip voor de situatie gekregen heeft.
Dat is al een belangrijk winstpunt
De bewering dat er geen land ter
wereld is waar de beschikbare
ruimte per inwoner zo gering is als
in ons land, mag dan sommige boe
ren angstig doen denken aan de
paar hektaren, die zij hun eigendom
mogen noemen en kopschuw maken
tegen ieder plan, dat een bedreiging
van die grond vormt, zij moeten
wel bedenken dat die bewering fout
is. Het gaat hier niet om het begrip
„land", maar om het begrip „bevol
kingsconcentratie". Want al zou men
de laatste restanten peelgrond gaan
ontginnen, onze bossen opruimen, ja
zelfs de Waddenzee droogleggen en
de Noordzee inpolderen, zodat de
oppervlakte land verdubbeld zou
worden, dan is men nog niet veel
verder. Het gaat er om de nodige
leefruimte daar te scheppen, waar
veel mensen wonen of zich wensen
te ontspannen in de natuur.
Daarom zal het in het recreatie
schap Peel en Maas nog beslist geen
dringen worden. Maar het is juist
dat voor de steeds groeiende steden
in het Brabantse en Gelderse voor
de grotere steden in het Rijnland en
voor de mensen in het Noord-Lim
burgse zelf behoorlijke ontspan
ningsmogelijkheden geschapen wor
den, waarbij streekplannen als die
van een Lollebeek-verkaveling van
te voren al vast genoegzaam vast
legt, wat op de eerste plaats voor
land- en tuinbouw gereserveerd is
en daarnaast voor recreatie beschik
baar komt. En nogmaals het een
hoeft het ander niet uit te sluiten.
Dat hebben zgn. vakantieboerderijen
langs de Maas het afgelopen seizoen
duidelijk bewezen.
Het recreatieschap Peel en Maas is een samenwerking van zeven
gemeenten in deze streek, de recreatie in deze streek zal (gaan)
trachten te bevorderen. Een der eerste opgave, waarvoor dit
schap zich gesteld heeft is een inventarisatie te maken van de
bestaande recreatiemogelykheden en op de tweede plaats om de
ontsluitingsmogeiykheden aan het water, met name aan de Maas.
Dat dit recreatieschap „aangesla-1
gen" is, en de publieke belangstel
ling heeft van de mensen van deze
streek, kan men beslist niet zeggen.
Daarvoor is trouwens het schap nog
te jong en heeft nog te weinig „naar
buiten" uit gewerkt, of daden laten
zien, die inderdaad opzienbarend wa
ren. Maar wat niet is, kan nog ko
men
De verschillende gemeenteraden
zijn thans bezig nieuwe afgevaar
digden naar dit schap te zenden en
men kan verwachten dat dit nieuwe
bloed alleen maar stimulerend zal
werken t.o.v. mogelijke plannen.
We moesten hieraan denken toen
we bezig waren met een soort in
ventarisatie van het afgelopen va
kantieseizoen, de tijd, dat iedereen
recreatie zoekt, in binnen- of bui
tenland, in eigen streek of elders.
Als we binnen eigen gemeente
blijven, dan blijkt dat het recreatie
oord Vlakwater, ondanks alle ellen
de van het voorbije zomerweer,
weer meer mensen op zijn camping
gehad heeft dan in het afgelopen
jaar. Dan blijkt ook de andere cam
ping aan de Buus over klanten niet
te klagen te hebben, blijkt de kin
derspeeltuin toch behoorlijk bezet te
zijn geweest, blijkt het zwembad re
cordcijfers geboekt te hebben en
onze bossen in Merselo. Oostrum en
Oirlo meer bezoek getrokken te heb
ben dan in de voorbije jaren.
Ook in de omtrek is een stijging
van de recreatie-zoekende mens
waar te nemen. De Rosmolen heeft
een geliefde kampeerplaats en de
jachthaven in Wanssum is te klein
om alle watersportliefhebbers te
bergen.
Het oorlogsmuseum in Overloon
boekte weer een record aantal be
zoekers. De Schatberg in Sevenum
was overvol en aan de Maas in
Maashees stonden meer campingwa
gens dan ooit tevoren.
Hieruit blijkt dus dat ook deze
streek in tegenstelling met wat
men wel eens hoort beweren ook
bepaalde aantrekkelijkheden heeft
voor mensen van buiten-af, zoals we
die noemen. En dat een recreatie
schap beslist in deze goed werk kan
doen.
Van de andere kant mag niet ont
kend worden dat men in agrarische
kringen nu niet bepaald zo op die
recreatie is gesteld. Een boer gaat
er van uit dat grond allereerst cul
tuurgrond moet zijn en dus dienen
moet om voedsel voort te brengen.
Dat mag dan nog desnoods hout zijn,
maar het moet in ieder geval een
produkt zijn dat waarde heeft. Dat
er grond moet zijn voor woning
bouw, voor wegen, kanalen e.d. dat
vindt hij allemaal best en dat er ook
grond beschikbaar komt mits het
de zijne niet is voor natuurschoon
en recreatie kan dan tenslotte ook
nog zijn goedkeuring hebben. Maar
dat komt dan bij hem helemaal
achteraan terwijl hij meent dat het
bij anderen alleen maar voorop
staat. We weten b.v. uit eigen er
varing hoe fel men in Ysselsteyn ge
keerd was tegen het groenplan dat
Staatsbosbeheer daar had opgezet.
En we weten hoe fel men soms in
de raad was tegen bomen langs we
gen. Niet op de eerste plaats om de
verkeersveiligheid, maar omdat deze
bomen oorzaak waren dat daarnaast
gelegen akkers minder opbrachten.
Het begrip dat in deze tijd met
zijn 5 daagse werkweek, met zijn
minimaal twee weken vakantie, de
mbensen er uit willen, ontspanning
willen zoeken, ook in deze streek,
dringt nog maar moeilijk door bij
de landbouwer, die zelf deze ge
neugten niet kent en die de hele
dag met zijn neps in de frisse wind
kan staan. Gelukkig begonnen bijv
aan de Maaskanten verschillende
boeren in de afgelopen zomer va
kantiegasten op hun boerderij toe te
laten. Dit is gebleken een bijzonder
prettige en hoogst waardevolle vorm
van ontspanning te zijn voor ver
schillende van deze mensen, terwijl
CURSUS SPAANS
Ook dit jaar zal voor belangstel
lenden uit Venray en omgeving, ge
durende het wintersemester, een
dubbele cursus Spaans worden ge
geven. Cursusleider is P. Dr. J. Pe
ters OCD, Karmel Smakt-Venray,
tel. 04782-232.
Er is een cursus voor beginnelin
gen die met vrucht kan worden ge
volgd door iedereen die reeds eerder
een vreemde taal heeft gestudeerd.
Deze cursus wordt gegeven maan
dags van half acht tot half negen.
Van half negen tot half tien zal
ook iedere maandag een cursus voor
gevorderden worden gegeven. Deze
cursus veronderstelt een elementaire
kennis van het Spaans. Voor deze
cursisten is het van belang te weten
dat de bibliotheek ook een afdeling
Spaanse lectuur heeft en voorzien is
van Spaanse tijdschriften.
Beide cursussen veronderstellen
dat men thuis studeert en werk
maakt. Ze zijn vooral afgestemd op
spraakvaardigheid in het Spaans.
Ieder van beide cursussen omvat
23 lessen die gegeven worden op al
le maandagen vanaf 3 oktober tot
en met 20 maart 1967 behalve op
26 december en 2 januari. Het in
schrijfgeld voor ieder van beide
cursussen bedraagt 35,vooraf te
voldoen bij de administratrice mej.
I. Verstralen, Eindstraat 19 (tel. 1527)
bij wie men zich ook kan aanmelden
of verdere inlichtingen inwinnen.
Men kan zich ook schriftelijk, per
briefkaart opgeven bij de cursus
leider P. Dr. J. Peters OCD, Kar
mel Smakt-Venray.
SPORTVELD DIS OIRLO
De kontaktcommissie Oirlo kwam
in vergadering bijeen en meer in het
bijzonder stond de te ondernemen
aktie voor de verwezenlijking van
hel sportveld Oirlo waarvoor de ge
meentelijke plannen rond zijn. De
kosten van dit sportveld bedragen
80.000 gulden terwijl de Oirlose ge
meenschap hiervan 8.000 gulden op
tafel moet leggen.
De benoeming van de commissie
jeugdhuis moest worden uitgesteld
omdat noch pastoor Vervoort, noch
de H.E. Heer Deken aanwezig wa
ren. Op de volgende bijeenkomst zal
een voorziter moeten worden geko
zen in verband met het bedanken
van de huidige voorzitter.
KORDATE 60-JARIGE DAME
De 60-jarige Griendtsveense me
vrouw Ooms kreeg niet de schrik
van haar leven toen plotseling een
bromfietsberijder haar handtasje
weggriste maar zij hield haar posi
tieven bij elkaar. Hoewel de jeug
dige bromfietser met zijn voertuig
harder reed slaagde zij er toch in
deze te achterhalen, meer omdat de
bromfietsberijder dacht dat de da
me hem toch niet kon volgen. De
bromfietsberijder was het tasje, in
houdende o.a. een portemonnaie met
100 gulden aan het ledigen toen zij
hem achterhaalde. Met een brutali
teit welke deze dame in die omstan
digheden sierde, kreeg de tasjesdief
te horen: Jou ken ik toch en het
nummer van de bromfiets heb ik
genoteerd". De tasjesdief was zo
verbouwereerd dat hij het tasje met
inhoud aan de dame terug gaf.
Mevr. Ooms heeft van een ander
kennis gegeven aan de postcomman-
dant der Rijkspolitie te Griendts-
veen en deze tracht middels het
nummer de tasjesdief te achterha
len.