onder het vriespunt
middenstandbMeid
arbeiders in beweging
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
GEMEENTELIJK
Bloembollen
met worst
Min
iniumloon
ingegaan
EUROPA'S
Belastingen
Zondagsdienst huisartsen
VRIJDAG 14 JANUARI 1966 No. 2
ZEVEN EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 1512 GIRO 1050652
ADVERTENTIEPRIJS 12 et p. mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buit™ V.nray 2.—)
Sinds de publikatie van de be
schouwingen bij de begroting vah
onze gemeente over het jaar dat pas
begonnen is, ligt er al een brief,
waar we, eerlijk gezegd, geen goe
de raad mee welen. Dit naar aanlei
ding van wat in de begroting gezegd
wordt over de bevordering van de
bestaansmogelijkheden in onze ge
meente. De schrijver van de brief
zegL dat daarin lang en uitvoerig
wordt stilgestaan bij het industria
lisatiebeleid van onze gemeente,
waarbij vraagstukken als buiten
landse arbeidskrachten, pendel en
verdere uitbreiding van de industrie
aan de orde zullen komen.
Daarin wordt ook lang stil gestaan
bij wat er in de agrarische sector
van onze gemeente gebeurd is en nog
gebeurt (ruilverkavelingsplannen,
verbetering landbouwwegen, oprich
ting tuinbouwcentrum, nieuwe land
en tuinbouwschool, bevordering van
snellere bouw van bedrijfspanden).
Maar over de middenstand, aldus
deze briefschrijver, wordt niets an
ders gezegd dan dat in overleg met
de Rijksmiddenstandsconsulent in
Limburg en het Centraal Orgaan ter
bevordering van de bouw van Mid
denstandsbedrijfspanden een onder
zoek wordt ingesteld over de win-
kelvoorziienng in Venray-centrum.
Dan komt zijn vraag, om dat nu
het gehele middenstandsbeleid is van
onze gemeenteEn het is met
deze vraag, dat we feitelijk geen
goede raad weten. Men hoort ze na
melijk meer stellen en dan vraagt
men zich automatisch op zijn beurt
af, of deze mensen nu niet beter
weten en of het hen ernst is.
Men vraagt zich af wat deze men
sen nu verstaan onder gemeentelijk
middenstandsbeleid? Moet hieronder
in feite niet verstaan worden, dat de
gemeente bij het nemen van al haar
beslissingen voldoende rekening
houdt met de belangen van de klei
ne- en middelgrote ondernemers in
die bepaalde plaats? Ondernemers,
die ofwel het winkelbedrijf uitoefe
nenen. ofwel zich ambachtelijk be
zighouden, ofwel in beide sectoren
hun belangen pogen te dienen. Hier
is dus al een verschil. Een winke
lier heeft belangen bij een behoor
lijk geregelde winkelsluiting, die
deels gemeentelijk geregeld wordt,
terwij de ambachtsman deze koud
laat. Hij gaat door zo lang hij zelf
wil en de diensttijden van zijn per
soneel zijn geregeld bij CAO's.
Is de ambachtsman gediend met
goedkope grondprijzen voor even
tuele nieuwbouw van zijn groeiend
ambachtsbedrijf, de winkelier heeft
weer andere belangen. We willen
hiremede alleen maar aanduiden,
dat onder de titel klein en middel-
grote-ondernemers vogels schuil
gaan van verschillend pluimage,
wier belangen soms geheel anders
gericht zijnDat maakt de zaak
niet gemakkelijker. Als men het ge
meentelijk middenstandsbeleid alleen
maar ziet in de zorg voor voldoende
ruimten voor nieuwe winkels en on
dernemingen, in het vaststellen van
een winkelsluitingswet en verkoop
avonden, dan maakt men een ernsti
ge fout.
Natuurlijk zijn dit belangrijke din
gen, zeer belangrijke zelfs, maar
daarmede is de gemeentelijke zorg
voor die groep geenszins aan zijn
einde. Even zo goed als de kleine en
middelgrote ondernemer in Venray
gediend kan zijn met 'het aantrekken
van nieuwe industrieën, even zo goed
kan hij gediend zijn met de aanleg
van goede landbouwwegen, die hem
in staat stellen vlug en goed zijn
ver-afgelegen klanten te bedienen.
Even zo goed als de middenstander
gediend is met een goede straatver
lichting in de straat waarin hij zijn
bedrijf uitoefent, even zo goed is hij
gediend met het vergroten van de
toeristische mogelijkheden voor de
hele streek. Snellere verkeerswegen
naar alle kanten van het land. die
nen zijn belangen net zo goed als die
van industrie en landbouw en bij de
oplossing van verkeersproblemen
spelen ook zijn belangen een rol.
Net zo goed als bij de sanering van
het centrum, net zo goed als bij
nieuwe uitbreidingsplannen.
Zo kunnen we deze lijst steeds
langer en langer maken. Als men die
lijst dan ten einde heeft, dan blijkt
dat praktisch ieder onderdeel van
het gemeentelijk beleid „ergens" iets
te maken heeft met middenstands
beleid zoals het dat ook heeft met
het beleid t.a.v. de industrieën, zoals
het dat ook heeft t.a.v. de land- en
tuinbouw. Er mogen dan problemen
ter oplossing liggen, die men speci
fiek die van de middenstand kan
noemen, ze kunnen niet anders op
gelost worden, dan in het kader van
het gehele gemeentelijke beleid.
Als men die problemen echter al
leen maar ziet als die van een win
kelsluiting of van nieuwe winkels
en bedrijfsgebouwen maakt men een
ernstige denkfout. Dan ziet men de
zaak te eng. Pan loopt men gevaar
voor midden en kleinbedrijf levens
grote vraagstukken niet te zien.
Zo'n brief is er het voorbeeld van,
hoe eng men soms kijken kan. Maar
die briefschrijver staat niet alleen.
Want als men zijn oor te luisteren
le£t en vele van onze zelfstandige
ondernemers eens vraagt wat hen
dunkt van het saneringsplan van het
centrum, van de nieuwe verkeers
regeling, van de opgezette uitbrei-
dings- en/of bestemmingsplannen,
van het recreatieschap Peel en Maas,
van de nieuwe straatbelastingsplan-
nen, van de grondprijzen voor am-
bachtsbedrijven in Zuid enz. enz.,
dan weten ze van toeten noch bla
zen. „Ja ze heobben er eens wat van
gelezenMaar zich de moeite
getroosten om hierover in hun
eigen belang na te denken, daar
toe komen te velen niet.
En de zakenman op de eerste
plaats dient toch verder te kijken
dan zijn neus lang is en niet altijd
als onbelangstellende toeschouwer
langs het lijntje te blijven staan.
VINGERS, TENEN, NEUS EN OREN
VOORAL DE BROMFIETSERS
LOPEN GEVAAR
Ieder seizoen heeft z'n eigen bij
zonderheden en dat brengt met
zich mee dat we wat onze ge
zondheid betreft altijd weer
ergens anders voor op onze hoede
moeten zijn. In de winter zijn dat
de temperaturen onder het nul
punt. want daarvan kunnen aller
lei narigheden het gevolg zijn.
IN FELLE KOUDE EN
SNIJDENDE WIND
Broodbezorgers, melkslijters, fiet
sende of brommende personen en
alle mensen die felle koude en
snijdende wind hebben te trotseren,
moeten zich tegen bevriezing trach
ten te beschermen.
Een laag kranten, aangebracht on
der de kleren, is heel geschikt om
het lichaam warm te houden. Voor
de lichaamsuiteinden heeft men
wollen handschoenen, dikke sokken
in ruime schoenen, oorwarmers en
soms ook een bivakmuts nodig.
Van veel belang is het bovendien
dat de kleding nergens snoert, dat
het schoeisel nergens knelt. De
bloedsomloop zou daardoor immers
kunnen worden belemmerd en dat
vergroot de kans op bevriezing.
Daarenboven kan men zich tegen
afkoeling vrijwaren door het nemen
van voldoende beweging, bijvoor
beeld: lopen, gymnastiek doen.
stampen met de voeten, de armen
steeds over elkaar slaan.
Bromfietsers en scooterrijders zijn
in een ernstige vorstperiode beslist
niet te benijden: zij zitten maar te
zitten en ze hebben praktisch niets
te doen. Zij lopen veel kans bevro
ren ledematen te krijgen.
WEEFSELBESCIIADIGING
In ons zogenaamde gematigde kli
maat is algehele bevriezing een ho
ge uitzondering. In onze streken
heeft men meer te maken met be
vroren oren, neuzen, vingers en te
nen en dat zijn stoornissen waar
men toch niet te licht over moet
denken.
Deze lichaamsdelen kunnen bij de
temperaturen die hier gemeten wor
den, wel degelijk zozeer afkoelen dat
de weefsels ter plaatse meer of min
der ernstig kunnen worden bescha
digd.
Als lichtste graad van bevriezing
kan men de „winterplekken" aan
handen en voeten beschouwen. Die
plekken zijn paarsig van tint en er
wordt op die plaatsen een heftige
jeuk gevoeld.
Het Zuidhollandse Lisse is een
vriendelijk, pittoresk dorpje, dat be
kend is door zijn bloembollen. Maar
zo goed de bloembollen uit deze
streek zijn, zo slecht is de worst er.
Een van de inwoners van dit dorp,
de heer L. J. P., directeur van een
vleeswarenfabriek, is al heel lang
bezig de goede naam van zijn dorp
te grabbel te gooien. Hij is een van
die lieden, die niet schromen te
knoeien met hun waren om er zelf
ten koste van de consument zoveel
mogelijk aan te verdienen. Nu had
de man weer paardevlees in zijn
snijworst verwerkt, nadat hij al eer
der veroordeeld was door andere
praktijken. Zo had men een keer te
veel water in zijn worsten gevon
den en ook al eens de toevoeging
van verontreinigend paardevlees ge
constateerd.
Ditmaal veroordeelde de Haarlem
se rechtbank de man tot 15.000,
boete en een voorwaardeliike slui
ting van het bedrijf gedurende één
jaar. De man is er nog vrij goed
afgekomen, dachten wij zo.
De huid gaat op die plaatsen vrij
gemakkelijk kapot en daarom ver
dient zo'n eerstegraads bevriezing al
dadelijk zorgvuldig te worden be
handeld.
MET BLAARVORMING
Veel ernstiger is de tweedegraads
bevriezing, die met vorming van
blaren gepaard gaat evenals bij een
flinke verbranding. Hele stukken
huid kunnen daardoor verloren
gaan.
Bij nog ernstiger bevriezing treedt
bovendien versterf van dieper lig
gend weefsel op. Ook de zenuwen
in dat gebied sterven af en zodoen
de wordt het betrokken lichaams
deel, dat aanvankelijk zeer pijnlijk
was, geheel gevoelloos.
Het spreekt vanzelf dat iemand bij
wie één of meer lichaamsdelen be
vroren zijn, allereerst in een minder
koude omgeving moet worden ge
bracht.
Hierbij mag echter volstrekt niet
worden overdreven, want plotselin
ge grote warmtetoevoer zou juist'
averechts kunnen werken en het ge
vreesde weefselversterf kunnen be
vorderen.
De temperatuur in het vertrek
mag daarom niet boven de twintig
graden Celcius komen. Verstandige
eerste hulp is hier een eerste ver
eiste.
AMPUTATIE VOORKOMEN
Bij zulke ernstige bevriezingen
gaat het er om het aangetaste li
chaamsdeel te behouden, dat wil
zeggen er voor te zorgen dat het
niet na kortere of langere tijd moet
worden geamputeerd.
Eventueel reeds ontstane wonden
dienen uiterst voorzichtig met ste
riel verband te worden bedekt.
Nauwgezet moet ook verder wor
den gewaakt te gen het binnendrin
gen van bacteriën.
In dit opzicht bestaat er eveneens
een analogie met verbrandingen
waar immers het optreden van ern
stige infecties een der grootste ge
varen is.
De werkgevers en werknemers
hebben ekaar de afgelopen week
weer in de haren gezeten. Twist
appel: het minimumloonDe
werkgevers hadden het nieuwe loon
willen laten ingaan bij de data die
de kollektieve arbeidsovereenkoms
ten als datum van ingang stellen. In
die gevallen, waarin een c.a.o. zou
ontbreken, wilden ze uiterlijk 1 mei
als datum van ingang.
Uiteraard waren de werknemers
het hiermee niet eens. Het zou trou
wens, gezien het feit dat in januari
de kosten van levensonderhoud
reeds aanzienlijk zijn gestegen, ook
geenszins redelijk zijn geweest in
dien men tot mei zou hebben ge
wacht. Het college van rijksbemid
delaars heeft de knoop tenslotte
doorgehakt en bepaald dat het nieu
we minimum-loon 120,- per week)
reeds in januari zal ingaan.
Deze 120,per week is een wet
telijk minimumloon. Dat wil zeg
gen: iedere meerderjarige werkne
mer maakt tenminste op dit bedrag
aanspraak. Dat geldt niet alleen
voor degenen, die onder een c.a.o.
vallen maar eveneens voor de werk
nemers voor wie geen c.a.o. geldt.
Zou een werknemer minder dan dit
bedrag uitbetaald krijgen, dan kan
hij dit loon via de rechter opeisen.
Het is goed dit nog eens nadrukke
lijk te stellen omdat in bepaalde
branches men dergelijke beschikkin
gen soms hooghartig naast zich neer
legt en zich niet pleegt te storen aan
de wettelijke voorschriften ten aan
zien van het minimumloon.
„Het Beste" geeft in zijn januari
nummer een beeld van de geweldi
ge sociale stroomversnelling die in
Europja bezig is: de massale stroom
van arbeidskrachten die uit het
straatarme zuiden naar het welge
stelde noorden trekken.
De landen van West-Europa die
met een voortdurend toenemend te
kort aan arbeidskrachten te kampen
hadden, zagen zich gedwongen on
geveer vier miljoen buitenlanders te
importeren ten einde hun geweldig
groeiende economieën op volle
kracht aan de gang te houden. Wcst-
Duitsland geeft thans emplooi aan
mear dan een miljoen „gastarbei
ders", Frankrijk heeft er 1.500.000,
Engeland op zijn minst 800.000. In
Zwitserland is één op de drie werk
nemers een buitenlander. In België
zouden de steenkolenmijnen zonder
buitenlandse arbeidskrachten zo
goed als stil komen te liggen, want
in sommige mijnen vormen deze 80
procent van het personeel.
En hoe het in Nederland er uit
zou zien, ja zelfs in ons eigen Ven
ray, als deze mensen er niet zouden
zijn, daar kan men zich bij enig
nadenken zelf een voorstelling
van maken.
WELVAARTSDROMEN
Deze massale migratie van werk
krachten, die in het laatst van de ja
ren '40 is begonnen, brengt voor
beide partijen voordelen met zich
mee maar veroorzaakt ook betreu
renswaardige sociale problemen.
De zuiderlingen trekken naar het
noorden vanwege de hogere lonen,
het vaste werk en de mogelijkheid
geld over te sparen om na terugkeer
in het vaderland een beter bestaan
te kunnen leiden.
Zij nemen genoegen met de zware
en onplezierige baantjes. Ze doen
grondwerk, ze leggen spoorbiels,
verrichten het gietwerk in de me
taalbedrijven, doen het monotone
werk aan de lopende band in de fa
brieken en schrob- en poetskarwei
tjes in hotels en restaurants. Ver
moedelijk werkt niet meer dan één
procent als geschoold arbeider in de
industrie.
Sommigen zien kans hun dromen
te verwezenlijken. In Duitsland is
het niet ongewoon dat een Turkse
arbeider voldoende geld overspaart
om een tweedehand auto te kopen,
die opknapt en er triomfantelijk mee
naar Istanbul terugkeert en daar als
taxichauffeur begint. In Zwitserland
komt het voor dat Italianen daar
tien jaar werken en daarna in hun
geboorteland een klein café begin
nen.
GELIJKE BELONING
Binnen de Europese Economische
Gemeenschap regelt een reeks voor
schriften de sociaal-economische po
sitie van alle arbeiders uit de aan
gesloten landen. Immigranten ont
vangen hetzelfde loon en hebben de
zelfde arbeidsvoorwaarden als de
burgers van het land waar ze wer
ken; ze genieten dezelfde sociale
voorzieningen zoals werkloosheids
uitkering, ziekengeld en gezinstoe
slagen. Arbeiders afkomstig uit de
niet tot de EEG behorende landen,
zoals Spanje en Turkije, wordt de
zelfde lonen en arbeidsvoorwaar
den gegarandeerd; alleen hun socia
le voorzieningen zijn soms minder
royaal.
Migratie biedt grote voordelen
aan de landen die arbeidskrachten
exporteren. In eigen land vermin
dert de werkloosheid erdoor en bo
vendien zijn de in het buitenland
werkende landskinderen die geld
naar huis overmaken, een welkome
bron van deviezen. Wanneer de emi
granten na korte of lange tijd terug
keren, zoals meestal het geval is,
weten velen van hen het een en an
der omtrent de werkwijze in fabrie
ken en vormen daardoor nuttig ar
beidspotentieel voor de industriali
satie van het eigen land. De vol
ledige cirkelgang ziet men in Italië,
waar een aantal ondernemingen in
advertenties taliaanse arbeiders met
buitenlandse ervaring vragen. Som
mige Duitse werkgevers zijn gebelgd
over dit dingen naar hun Italianen!
DE WERVING
Grote ondernemingen sturen vaak
wervingsploegen naar het buiten
land. De regeringen van Frankrijk,
Duitsland en Nederland hebben per
manente wervingsbureaus in andere
landen, waar ze samenwerken met
de aldaar gevestigde arbeidsbureaus.
Ze gaan na welke arbeidskrachten
er beschikbaar zijn om in bepaalde
behoeften van hun land te voor
zien; ze keuren de kandidaten op
geschiktheid en gezondheid en ge
ven degenen die aangenomen wor
den gratis vervoer naar hun plaats
van bestemming.
De wervingsagenten hebben zel
den moeite vrijwilligers te vinden.
De heer K. Lewin, plaatsvervangend
hoofd van de Afdeling Internationa
le Arbeidsmarktzaken en Emigratie
van het Nederlandse Directoraat
voor de Arbeidsvoorziening, herin
nert zich een bezoek van zijn yeer-
vingsdienst aan Ankara in Turkije.
Een enorme menigte arbeiders ver
zamelde zich zwijgend buiten in de
regen. Door provinciale arbeidsbu
reau^ naar Ankara verwezen, had
den velen van hen dagenlang ge
reisd en de lange weg eerst te paard
of per muilezel afgelegd tot ze bij
een spoorwegstation waren gekomen
en de trein hadden genomen. Ze
hadden zelf hun vervoer moeten be
talen en ook hun paspoort, visa en
zegels. aWnneer iemand om de een
of andere reden werd afgewezen,
was dat niet minder dan een tra
gedie het einde van de heerlijke
droom in Europa fortuin te maken.
Arbeiders die in hun eigen land
worden aangeworven, tekenen als
regel een contract van één jaar.
Dikwijls echter komen zij een land
binnen al9 „toeristen", verzekeren
zich van een baan en regelen daar
na pas hun positie door een ver-
blij fs- en een werkvergunning aan
te vragen.
Zelfs in landen waar veel vraag
naar geschoolde arbeidskrachten is.
zoals in Duitsland, zijn slechts wei
nig buitenlanders bereid een vak
opleiding te volgen gn ter wille
daarvan gedurende twee tot vier
jaar met een lager loon genoegen te
nemen. Ze leren het werk al doende
met de hulp van tolken of van voor
mannen van hun eigen nationaliteit.
Somige grote ondernemingen or
ganiseren taalcursussen voor de bui
tenlanders en verlenen nog andere
diensten zoals advies in gezinsmoei
lijkheden, gratis vervoer naar huis
met Kerstmis en speciale voeding
voor de mohammedanen. De West-
du itse Spoorwegen hebben zelfs een
mobiele moskee voor hun Turkse
arbeiders.
HUIZEN EN KROTTEN
Woonruimte is het grootste pro
bleem omdat, met uitzondering van
België, alle Westeuropese landen die
arbeidskrachten importeren, met een
tekort aan woningen te kampen
hebben.
De buitenlandse arbeider is de
man die het laatst komt en daardoor
ook het slechtste af is. De meeste re
geringen eisen van de werkgevers
die in het buitenland arbeiders aan
werven, dat ze deze mensen ook een
dak boven het hoofd geven. Dat
komt er doorgaans op neer dat ze in
barakken worden ondergebracht,
waar ze met twee tot acht man een
Een lange rij van achtenswaardige
sprekers heeft de afgelopen weken
de jaarwisseling aangegrepen als een
gelegenheid om de economische toe
stand van ons land onder de loep te
nemen. Zo heel veel wijzer zult er
niet van geworden zijn. want al de
ze beschouwingen waren min of
meer politiek gekleurd. Wie een so
cialistische of katholieke spreker
hoorde, kreeg de indruk dat onze
economie ondanks enkele knelpun
ten zeer degelijk functioneert, wie
luisterde naar een liberaal spreker,
verviel in een diepe neerslachtigheid
en zou haast gaan geloven, dat bin
nenkort een groot deel van de Ne
derlandse bevolking zou zijn aange
wezen op een schrale uitkering
krachtens de Algemene Bijstands
wet
Drs. J. W. de Rous, voorzitter van
de Sociaal-Economische Raad, heeft
deze week de rij van prominenten
gesloten met een redevoering, die in
rechtse kringen nogal wat beroering
heeft gewekt.
Deze ex-minister van economische
zaken, heeft uiteraard niet nagelaten
te wijzen op het gevaar van inflatie,
maar toonde alle begrip voor de
noodzaak van een uitbreiding der
kollektieve voorzieningen (woning
bouw. wegenbouw, onderwijs etc.)
en stelde de vraag of het in deze
omstandigheden wel wenselijk was
de directe belastingen te verlagen.
Een vraag die zeer ter zake is.
Een groot deel van ons volk heeft
zich nu al afgevraagd waarom in
juli de directe belastingen moesten
worden verlaagd, zodat een verho
ging der indirecte belastingen on-
vermijdelük werd. Een wisseling, die
alleen voor de meer kapitaalkrach
tigen aantrekkelijk is. Wat koopt
men er voor. wanneer de directe be
lastingen dalen en alle artikelen
door hogere belastingen duurder
worden? Deze vraag zal menigeen
zich stellen. Wellicht zullen regering
en parlement dit vraagstuk voor
1967 ook nog eens serieus willen
doornemen.
ruimte moeten delen. Ze mogen pas
hun gezin laten overkomen, wan
neer ze een behoorlijke woning heb
ben gevonden.
Dat hier mistoestanden kunnen
ontstaan is duidelijk. Wordt in ons
eigen vaderland al geklaagd ogfir te
hoge huren voor enkele kamers, na
bij Parijs is zelfs een „bidonville"
ontstaan, een stad van benzineblik-
ken, die plat geslagen als bouwma
teriaal voor hutten voor en door
buitenlandse arbeiders gebruikt wor
den.
VREEMEDEUNOBN IN EEN
KIL LAND
Zelfs wanneer de arbeiders een
goed onderdak hebben en de
meeste grote ondernemingen zorgen
daarvoor dan nog is het onver
mijdelijk dat het gettobestaan van
de bewoners wordt geaccentueerd.
Slechts een gering aantal van de ar
beiders vindt aansluiting bij de
plaatselijke bevolking, die de nei
ging heeft onverschillig, zelfs vij
andig tegenover de buitenlanders te
staan.
Dit laatste kennen wij in onze
streek en ons land niet, al zijn er
bepaalde vooroordelen, die ook wel
aangewakkerd worden door het ver
schil in levensgewoonten.
AANPASSING
Een hele reeks maatschappelijke
organisaties trachten de buitenlan
der uit zijn eenzaamheid te verlos
sen en tezelfder tijd de bevolking
tot meer begrip te bewegen. Maar
dat ls een hele toer!
Doch de buitenlanders mogen dan
al nieuwe sociale moeilijkheden en
zorgen hebben geschapen, het feit
blijft bestaan dat vele landen zo af
hankelijk van hen zijn geworden dat
indien de meerderheid van hen zou
vertrekken een ontwikkeling die
hoogst onwaarschijnlijk moet worden
geacht dit de economie volledig
zou ontredderen. Men zal moeten
leren zich aan de buitenlanders aan
te passen indien men welvarend wil
blijven.
NIEUWS UIT VENRAY
EN OMGEVING
Van zaterdagmiddag 12 uur tot
zondagnacht 2 uur
DR. W. J. A. BLOEMEN
Stationsweg 5 Telefoon 1465
Uitsluitend voor spoedgevallenI
ZIEKENAUTO
Bel 04780-1592
b.g.g. 2116
ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS
ZR. J. JANSSEN
Albionstraat 15, Leunen - TeL 1361
GROENE KRUIS
ZUIGELINGENBUREAU
Zuigelingenbureau voor de kom
van 2 tot 3 uur.
Maandag voor letter A t.m. L.
Dinsdag voor letter M t.m. Z.
ZONDAGSDIENST
VERLOSKUNDIGEN
Vroedvrouw Kruijsen-Meesters
Julianasingel 41-43 - Venray
TeL 1061 (04780) b.g.g. 1152
S.R. 65
Vrijdag 14 Januari:
Ontmoetingsavond voor 15 jaar en
ouder van 19.30-23.30 uur.
Zaterdag 15 januari
Dropping voor 16 jaar en ouder.
Zondag 16 Januari
Kontaktavond voor jongens van
13, 14 en 15 jaar van 19.00-20.30 u.
Woensdag 19 Januari:
Kontaktavond voor meisjes van
13, 14 en 15 jaar van 19.00-20.30 u.
Dropping van aas. zaterdag:
Deelnemers worden verzocht zich
op te geven vrijdagavond in de
Sociëteit. We moeten een schatting
kunnen maken van het aantal dat
deelneemt Inschrijfgeld 50 cent
Zaterdag vertrek om 19.00 uur aan
de Sociëteit; tijdstip van terug
komst tussen 22.00 c-n 23.00 uur.
Zorg voor wandelkleding en
schoeisel.
MATER AMABILSSCHOOL
VENRAY
De eerste jaars cursisten vertrek
ken zaterdagmiddag 3 uur voor een
weekend naar Kasteel Well. Om 4 u.
is een inleiding met discussie onder
leiding van Aalmoezenier Hcymans.
's Avonds is een dansavond m.m.v.
orkest G. Basten.
Zondagmorgeen houdt dhr. C. v. d.
Bergh uit Grubbenvorst een lezing
met dia's over de mozaïeken van
Ravenna.
Na het diner is de terugtocht naar
Venray.