Concilie
journaal
Politierechter
Stoute
kinderen
iedereen is welkom op
ZATERDAG 20 NOV.
Wereldconcern fabriceert hier voor alle EEG-landen
RANK
VRIJDAG 19 NOVEMBER 1965 No. 46 ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG
M PEEL EN MA ASM
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN «TSESTR
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52
AFLATEN
De meeste katholieken in ons land
zullen het antwoord schuldig blij
ven wanneer men zou vragen wat nu
eigenlijk een aflaat is en wat de be
tekenis ervan kan zijn. Er zijn dan
ook nog maar weinige katholieken
in ons land te vinden, die zich de
moeite getroosten om zoals de
term ludt aflaten te verdienen.
Dit is niet zo verwonderlijk, want de
aflatenpraktijk, zoals die ons is over
geleverd, is uit de tijd.
Daarom behoeven wij er ons niet
over te verbazen, dat paus Paulus
die zaak op de helling heeft ge
bracht. Een paar weken na zijn
pauskeuze belastte hij kardinaal
Cento als Groot Poenitencier ermee
een commissie op te richten," die de
kwestie zou onderzoeken en een her
vorming voorbereiden. Als oprecht
lid van de Romeinse Curie koos kar
dinaal Cento zijn medewerkers uit
zijn direkte omgeving en kwam met
een heel bescheiden hervormings
plannetje uit de bus.
Men zou slechts één volle aflaat
per dag kunnen verdienen en de af-
latij-tarieven van idem zoveel da
gen, maanden, respectievelijk jaren
zouden worden afgeschaft. Inder
daad een zeer bescheiden hervor
ming, welke niet de kern van de
zaak raakt en geen enkele poging
doet om de aflaten op nieuwe leest
te schoeien. Met zo'n hervorming
schiet niemand in de Kerk iets op.
Het is dan ook wel duidelijk waarom
paus Paulus de adviezen van de
bisschoppen erover wilde hebben.
Nu, die heeft hij gekregen. Men kan
thans moeilijk meer verwachten, dat
de paus het advies van kardinaal
Cento's commissie nog zal opvolgen.
De kritiek van de bisschoppen was
daarvoor te pittig .en te hout snij
dend.
Wat ons aan aflaten-praktijken is
overgeleverd uit vroeger tijden is
eigenlijk een karikatuur van de wer
kelijke bedoeling van de aflaat.
Maar om die terug te vinden moeten
wij in de geschiedenis van de Kerk
duiken, ook al passeren wij daarbij
minder fraaie tijden, waarin de on
juiste opvattingen over de aflaat
ontstonden. Welnu, de oorspronke
lijke betekenis van de aflaat is de
ze. In vroeger tijden gaf de Kerk
aan de boetvaardige zondaar zware
straffen. En met zondaar bedoelen
wij dan ook werkelijk zondaar,
d.w.z. iemand, die ernstig had mis
dreven door moord, overspel enz.
De pekelzondetjes vielen hier bui
ten. De zondaar moest zijn misdaad
duidelijk tegenover de gemeenschap
tegen wie hij gezondigd had, uitboe
ten. Rond de elfde eeuw kon hij ge
hele of gedeeltelijke kwijtschelding
van die openbare straf verkrijgen,
wanneer hij bijzonder vrome daden
stelde. Een boetetocht naar een hei
ligdom stond bijvoorbeeld gelijk aan
30 jaar kerkelijke straf. In de tijd
der Kruistochten kreeg iemand, die
naar het H. Land trok, een volle
aflaat.
In de 15e eeuw werd die kwijt
schelding van straffen ook toepasse
lijk verklaard voor de zielen in het
vagevuur. Maar geleidelijk aan kwa
men ook de misbruiken en misvat
tingen. De opvatting groeide, dat je
met aflaten een tegoed kon opbou
wen, ter aflossing van toekomstige
vagevuur straffen. De aflaat werd
aldus een vrijbrief om naar harte
lust te zondigen. Daarbij kwam dan
het misbruik (voortgekomen uit de
verplichting aalmoezen te geven) om
aflaten te koop aan te bieden.
in Luthers tijd waren ze bezig
met de bouw van de St. Pieter en
de Dominicaan Tetzel reisde Euro
pa rond om gelden voor de bouw in
te zamelen. Hij verkocht aflaten in
het groot. En zodoende kon Luther
op een gegeven moment terecht
woedend opmerken, dat „wanneer
het geld in de schatkist rolde, er
weer een zieltje uit het vagevuur in
de hemel rolde."
Dit zware misbruik werd door het
concilie van Trente ernstig veroor
deeld, maar het concilie herstelde
toch niet. duidelijk de band,, welke
bestond tussen de tarieven-aflaat en
de kerkelijke aflaten van vroeger.
Ook kwam de eigenlijke achter
grond van de aflaat niet naar voren,
namelijk dat de gehele kerkelijke
gemeenschap zich achter de boeten
de zondaar stelt en het hem mee
bidt. Dat dus de aflaat in wezen een
hoge gemeenschapsdaad bij uitstek
is, weet niemand meer.
Ik zou dus ondanks alle misvat
tingen niet graag voor afschaffing
van de aflaat willen pleiten, wel
voor een grondig theologisch onder
zoek van het gehele terrein, waartoe
ook de aflaat behoort, het uitgebrei
de terrein, waartoe ook de aflaat be
hoort, het uitgebreide terrein van
boete, biecht, dood en vagevuur.
De secretaris-generaal van het
concilie verklaarde vorige week uit
drukkelijk, dat de aflatenkwestie
niet tot de concilieonderwerpen be
hoort. (Hij gaf daarom aan de pers
dienst van het concilie opdracht
niets te publiceren over de rappor
ten, die verschillende presidenten
van bisschoppenconferenties uit
brachten). Maar het is duidelijk, dat
de aflatenkwestie niet buiten het ag-
giomamento van de Kerk kan blij
ven. En dat aggiornamento is ten
slotte de doelstelling, welke paus
Joannes aan het concilie heeft mee
gegeven. Het is dan ook zeer te be
groeten. dat de aflatenkwestie wel
voor conciliair forum behandeld
wordt. En wij denken hier in het
bijzonder aan de waarnemers uit de!
Reformatie, die ook deze vergade
ringen bijwonen. De aflatenkwestie
heeft te lang de verhouding tussen
katholieken en protestanten vergif
tigd.
Het betekent al bij al, dat de prak
tijk der aflaten opnieuw doordacht
moet worden door de theologen van
deze tijd en dat niet volstaan kan
worden door een oppervlakkige aan
passing zoals door de commissie van
kardinaal Cento gebeurd is.
Beter zou het zijn, zo vinden veel
bisschoppen, wanneer de theologen
eerst aan het werk zouden gaan en
allerlei folkloristische of aan beeld
spraak ontleende opvattingen over
dood, straf, boete, vagevuur verwij-
d eren. om tenslQt.te ook de aflaat wee.
derom te integreren in de katholieke
leer. De bijbelse benadering van
heel verschillende leerstukken in een
niuew licht geplaatst. Zij kan dat
ook ten aanzien van de afaat. Wan
neer dit zou worden nagelaten, dan
zal de aflaat zijn werkelijke beteke
nis niet herkrijgen. Wij hopen dan
ook niet. dat zoals verluidt in de
bedoeling van de paus zou liggen
Paulus VI al spoedig zijn besluit in
deze zaak neemt.
De publieke tribune is in Venray
tevens de wachtkamer waar de
cliëntèle van vrouwe Justitia in me
rendeels sombere stemming het Gro
te Moment verbeidt waarop de deur
waarder de volgende za_ak uitroept.
De meeste verdachten waren daar
sportief gekleed, sommigen met vro
lijk geruit overhemd, die geheel in
strijd waren met de ernst van het
plechtig moment. Doch daartussen
stonden twee ernstig voor zich uit
starende mannen in droefdonkere
kledij, die bovendien nog een zwar
te band om hun arm droegen, ten
teken van rouw.
Het waren broers. Toen de deur
waarder hun namen noemde net
jes met de voornamen er achter in
de plaats van er voor schreden zij
plechstatig waardig naar het ver
dachtenbankje, waar zij zuchtend
bleven staan, het droeve oog op de
rechter geripht.
Men zou het zo niet zeggen. Maar
deze personen, die er uit zagen als
methodistische dominees op de oor
deelsdag, waren enkele weken gele
den in een zonderlinge bui geraakt.
Zij dronken veel meer dan passend
is in zo'n korte spanne tijds. Na dit
moeizaam te hebben verrioht hieven
zij liederen aan in valse en prikke
lende toonaard. De kroegbaas, die
helemaal niet muzikaal was. maan
de de bezoekers tot stilte. Zij ech
ter zongen door met luide stemmen
en in hun enthousiasme gingen zij de
maat slaan met biljartkeus en na
derhand met stoelen. Toen de politie
het tweetal eindelijk had gekal
verd,, zag het interieur van het ca
fé er uit alsof de orkaan Betsy er
door was gevaren.
„Het is meer dan schande!" toom
de de rechter.
„We hebben er zo'n spijt van. edel
achtbare", sprak de oudste met om
floerste stem.
„Jullie hebben er spijt van dat je
hier staat", zei de officier, „maar
niet omdat je zoveel gedronken hebt.
Want dat overkomt jullie geregeld."
„Edelachtbare", begon de jongste
timide, „er iswij hebben
En na dit te hebben meegedeeld
haalde hij een soort van rode hoofd
doek te voorschijn en begon daarin
te snuffelen. „Ja', snikte nu ook de
ander. „Zo is het meneer". En hij
nam een soortgelijke doek ter hand
om vervolgens eveneens in snikken
uit te barsten.
„Kom, kom", troostte de officier,
„de doodstraf is er af hoor."
„Ons moederhuilde de een.
.Wordt vanmorgen begraven", ween
de de ander. „En nu wilden we uit
stel van executie vragen", deed de
eerste weer timide. Dat kon natuur
lijk, want wat in het gerechtelijk
vat zit verzuurt niet.
„Dank u wel, edelachtbare heren",
zeiden de mannen, nog nasnikkend.
Als gebroken verdachten sloften zij
naar de gang, haalden daar een ac-
tetas en gingen naar buiten.
Toen enkele uren later de politie
rechter met de officier in de wagen
Roermondwaarts reed, moest de
chauffeur op de Leunseweg plotse
ling en hard remmen. Twee donkere
figuren waren onverwacht de weg op
gezwalkt met hun plechtige jassen
achteloos om hun schouders en de
rouwband om hun rode koppen. La
veloosEn ze krijsten het hoog
ste lied, op weg naar het volgend
café.
De politierechter heeft de politie
gewaarschuwd en terwijl ze hun re
pertoire van vaderlandse liederen
zongen, zijn ze opgebracht en zowel
de officier als de rechter noteerden
een en ander in hun agenda. Die
voor de gek-houderij zal waarschijn
lijk een rouwkrans extra kosten.
Sint zaat vur de tillevizie
waachtend op ziene zwarte Piet
den zoas bekend is, alt uutkiekt
offie stoute kiender ziet.
Sint kiekt vur zich en 't toestel
ien dat kalde blauwe licht;
diepe rimpels van de zurrege
ston d'r ien zien alt gezicht.
Hej kiekt nor't nejs met d'ongelukke
dien den dag wer zien passiert,
merkt dat de meense de meenseliefde
gaar nie kent of hit verlierd.
Heej kiekt nor veul wilde meense
Kwaekend, scheldend, desperaat
leuze dragend, leuze roepend
en bezète dur de haat.
Heej ziet wer is bomme valle
ien Vietnam, waor d'oerlog is;
heej ziet klèn kiender bêuke
umdat mam getroffe is.
Heej ziet kels en heej ziet vrollie
straf marchiere ien de maot
van de militaire marse
op ter oërlog, op ter daod
Heej ziet geschonde grave
nor vluchtende aide meense,
ziet de rasse-haat an 't werk.
Heej ziet soldaote paradiere
mit rakette, huuze groët,
tanks, mortiere en kanonne
de neejste helpers van de doëd.
Nog gen 25 jaore
nao de laeste wèreldbrand
ziet heej 't rosse licht der fakkels
van d haat ien ieder land.
Heej schrikt aster geklopt werd
„Zulle we mer gaon?" vraogt Piet
den, zoas bekend is. alt uutkiekt
offie stoute kiender ziet.
„Stoute kiender". zegt Sint zuchtend
„och hoe kank mit goed fatsoen,
kiender de leviete laeze assik
zie wat groëte meense doen?'
Limburg heeft er een gloednieuwe industrie bij.
Aan de Maasheseweg 'in Venray is een ultra
modern fabriekscomplex verrezen waar voortaan
de verbruiksprodukten worden gemaakt voor de
wereldbekende RANK XEROX kopieërappara-
ten die men op kantoren, in bedrijven en bij in-
stellingen gebruikt.
Ongeacht of U uit algemene belangstelling wilt
komen kijken of omdat U misschien in de toe
komst bij RANK XEROX wilt werken
Interessante rondleidingen waarbij een
consumptie wordt aangeboden's mor
gens van 10-12 uur en 's middags van
2-5 uur.
ledereen is welkom. Brengt U gerust fa
milieleden of kennissen mee. Ook Uw
vrouw zal hier graag willen rondkijken.
(NEDERLAND) NV
Venray Divicir
