Landbouw beleid de gastarbeiders zondag Miva-koliekte I i is moeilijk Jeugd filmvorming Zorgen rond| t t t 17 \f VRIJDAG 17 SEPTEMBER 1965 No. 37 ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE GROTESTRAAT 28 POSTBUS VANDENMUNCKHOF NV. VENRAT WFFKRI AFT VOOR VFNRAY FN fiMSTRFKFN ADVERTENTIEPRIJS 8'/. ot p. mm. ABONNEMENTS- OSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 II CC>ILDL(AU VUUIX V CfllIUlI IZfll V/illO 1 l\ UlVUll PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (bulten Venrai 2.—) GEBREK AAN HULP KAN DUURDER UITKOMEN DAN TIJDIGE HULP Naarmate de derde dinsdag in september nadert, worden de be schouwingen over het landbouwbeleid in ons land talrijker. Toch bestaat er bij de boeren weinig belangstelling voor en dat heeft twee oorzaken. De eerste is de vrij algemene gedachte, dat de grote lijnen tóch in Brussel worden vastgesteld en niet meer in Den Haag. De tweede is de verschrikkelijke toestand vanwege de regen. Alleen in de eerste tien dagen van september is alweer méér regen gevallen dan het gemiddelde voor de hele maand september bedraagt, véél meer zelfs. En dat, terwijl de grond nog vol met water zat. Want de laatste week van augustus was ook al verre van gunstig. EEN NIEUWE NOODSITUATIE Bij de echte noodgebieden werd deze streek voor een maand terug nog niet gerekend. Elders in de Uiterwaarden, de IJsselstreek e.a. was het inmiddels veel erger. Nu blijkt echter dat ihier de regen ook zijn offers vraagt. Wat de weidebedrijven betreft is In de voorgaande schooljaren heeft de Werkgroep Filmvorming in samenwerking met de directie van het Luxor Theater en diverse scho len, een vijftal filmprogramma's ge organiseerd voor de rijpere school jeugd. Deze voorstellingen hadden een zeer grote belangstelling: vorig jaar ruim 800 deelnemers. Dit grote succes heeft de werk groep doen besluiten om hiermee door te gaan. Reeds zijn de volgen de films gereserveerd: Het loon van de angst. Een film van zeer goede vormgeving; buiten gewoon spannend en knap gemaakt. Lemonade Joe: Een kostelijke spotternij op de Wild-West-films; vol vaart, in kleuren en cinema- scoop. Zij vochten niet tevergeefs. Een zeer goede Russische oorlogsfilm met diep-menselijk gevoel gefilmd. De man van Rio. Een spannende avonturenfilm, vol vaart, humor en prachtige opnamen in kleur en ci nemascope. Op de bodem van de hemel óf An ne Frank. De eerste; een zeer mooie reportagefilm over bijzondere men sen met hun eigenaardigheden. Of de tweede: Een ontroerende verfil ming van het wereldberoemde dag boek van een Joods meisje. In totaal een programma, dat eigenlijk niet alleen voor de school jeugd, maar ook voor de ouderen, speciaal de ouders, zeker de moeite van een bezoek waard zal zijn. Op gezette tijden, ongeveer om de 5-6 weken, zullen het komende half jaar deze films in het Luxor Theater worden vertoond. JEUGD-ABONNEMENT Voor deze filmserie zal wederom een abonnement Jeugdfilmvorming worden uitgegeven (uiteraard alleen bestemd voor de schooljeugd). Dank zij de bijzondere medewer king van de bioscoopdirectie én een geldelijke steun van de gemeente, zal de prijs hiervan slechts 3,blijven voor vijf voorstellingen, dus uitzon derlijk laag. Op vertoon van dit abonnement kan de jeugd straks deze 5 voorstel lingen gaan bezoeken. Na afloop van een bepaalde voor stelling zal er in de bioscoopzaal 'n jeugdforum worden gehouden onder leiding van enkele leden van de werkgroep met een discussie over de vertoning. Onze jeugd moet leren met de no dige kritiek tegenover film te staan en de waarlijk goede films te leren kiezen. Het mag ons ouderen niet onverschillig laten, welke films onze jeugd kiest en op welke wijze ze die beleven en beoordelen. De Venrayse Werkgroep Filmvor ming beijvert er zich voor om door middel van deze cyclus met alle daaraan verbonden aktiviteiten onze rijpere jeugd de weg te wijzen door het doolhof dat filmland is. Men mag verwachten dat er voor dit streven veel belangstelling van de ouderen zal zijn en dat ook dit jaar weer vele jongeren een abonne ment zullen nemen. Op de verschil lende scholen zijn inschrijvingsbil jetten voor dit abonnement verkrijg baar. het op sommige plaatsen hopeloos. Nog even en veel vee zal daarop op stal gezet moeten worden omdat in de weiden geen droog plekje meer te vinden is. Maar als de staltijd zó vroeg begint is de ruwvoederstitua- tie vaak moeilijk. Krachtvoeder is duur. bij gekocht ruwvoeder trou wens ook. De gemengde en akkerbouwbedrij ven staan er thans echter even slecht voor. Wie heeft kunnen profiteren van de twaalf zonnige dagen van augustus is goed af. Maar dat zijn er niet veel..Rogge en gerst zijn toen geoogst, maar met de haver is toen nog maar een begin gemaakt. Wat op stam staat is misschien nog te redden. Wat plat ligt is vrijwel geheel verloren. Maar ook als het weer opklaart zal het nog lang du ren voor men met trekkers en maai dorsers het land op kan. Vele aardappelen dreigen te ver rotten. Op verschillende percelen kan men niet met rooimachines rij den. De suiker- en voederbieten staan er algemeen slecht voor door tekort aan zon en warmte en te veel aan nattigheid. Kortom, het is in de ze streek slecht, slechter dan ooit. Hoe erg het is zal uiKde mogelijk nog volgende inventarisatie blijken. GRIEVEN TEGEN DE REGERING Natuurlijk kan de regering ook niet helpen, dat 1965 een recordjaar wordt wat slecht weer betreft. Maar wèl is het te betreuren, dat in het algemeen nog niemand weet in wel ke mate hulp zal worden geboden. Daar komt nog bij, dat de stemming bij de andere bevolkingsgroepen (mede vanwege de verregende va kanties!) t.o.v. de hulpverlening niet goed is. Men begrijpt niet. waarom hulp nodig is. Een gezonde onderne ming moet een slecht jaar toch kun nen verdragen? Vorig jaar was het toch prima? En wellicht is volgend jaar weer beter! De moeilijkheid is, dat de prijs vaststelling zó scherp is, dat alleen bij gunstig weer arbeidsinkomen kan worden behaald. Dat is met na me in de veehouderijsector het ge val. In de akkerbouw gaat het om oogst of geen oogst, bij gelijke kos ten. Dat kan een te zware klap geven. Als klassiek voorbeeld dat de re gering te veel tegen Brussel aan leunt. geldt de toestand in de pluim veehouderij. De eierprijzen zijn uit stekend. Niettemin loopt de produk- tie zo sterk terug, dat weldra invoer van buiten nodig kan zijn. De reden van de nog steeds dalende produktie is, dat vorig jaar het vertrouwen in de toekomst een te zware klap heeft gekregen. We kunnen nu uit gaan rekenen, wat het ons land kost. Drie jaar geleden voerden wij rond drie miljard eieren per jaar uit. Dit jaar zullen wij niet veel verder komen dan één miljard. Niettemin zouden de gebruikelijke drie miljard zonder veel moeite verkocht zijn als we ze gehad hadden. EEN SCHADEPOST VAN MILJOENEN Hier hebben wij een rechtstreekse schadepost van vele miljoenen. Laat ons zeggen, dat op die twee miljard eieren twee cent per stuk verdiend zou zijn. Dat lijkt weinig, maar we moeten er van uitgaan, dat bij zo'n produktie de prijs wat lager zou zijn dan nu. Maar dan nog betekent dit een schadepost van 40 miljoen gul den! En zelfs bij één cent winst per ei was het nog 20 miljoen. Had de regering vorig jaar slechts de helft van dit bedrag uitgetrokken voor hulp (b.v. door het uit de markt ne men en tot produkt laten verwerken van eieren) dan was het vertrouwen behouden. Geen enkele maatregel van de EEG had dat kunnen verbie den. De regering heeft het niet ge daan. En de schade is ontstellend groot. Het regeringsbeleid van de laatste jaren ten opzichte van de landbouw is gekenmerkt door een grote mate van schrielheid. Daar zat niet alleen het prijsbeleid achter (waarvan de boer altijd het eerst de dupe wordt), maar ook de gedachte van „afhar den". Dat betekent: men gaat er van uit, dat in de toekomstige Euro- markt alleen de beste boeren een bestaan zullen hebben. Bijgevolg moet men de boeren niet verwennen met te hoge prijzen, want dan blij ven alle mislukkelingen boer. Men moet de prijs zó laag stellen, dat al leen de besten overblijven. Die zul len het straks immers óók rooien. Hoe verleidelijk dit ook is, men mag het alleen toepassen, als men tegelijk alle mogelijke maatregelen neemt om de werkelijk bekwamen te helpen. Gebeurt dit dan niet? Geeft men jaarlijks geen miljoenen uit aan ruilverkavelignen (denk aan ons Lollebeekplan), streekverbeteringen, bedrijfsbeëindigingsregelingen enz.? Zeker, maar daar zullen nog heel wat structurele maatregelen bij moe ten komen wil men daarvan werke lijk profijt hebben. De voorbeelden ziet men in het buitenland. STEUN, MAAR ALLEEN VERANTWOORDE STEUN! Moet het prijsbeleid krap zijn, dan kan men steun geven in een vorm die de doelmatigheid van het bedrijf ten goede komt. Dat geschiedt in Duitsland en Frankrijk op zeer gro te schaal. Wie bijvoorbeeld in Duits land wil omschakelen naar een ver- edelingsbedrijf (leghennen, slacht- kuikens. mestkalveren, eenden, var kens, koeien) kan ver gaande subsi die krijgen als hij bekwaam is. Een derde van de bedragen die nodig zijn om stallen enz. te bouwen krijgt men a fonds perdu, dus zonder meer. Voor nog een derde kan men een zodanige rentesubsidie krijgen dat de lening het karakter van een ren teloos voorschot krijgt. Het laatste derde deel moet men zelf opbrengen. Dit alles geschiedt naast de gewone maatregelen (ruilverkaveling enz.) die wij óók kennen. En men let er terdege op, waar men het geld in steekt. Wie niet vakbekwaam is krijgt het niet. Natuurlijk blijven er ook dan nog achteraankomers, die hun hele fa miliebezit opteren om toch maar boer te blijven. Maar de subsidie komt terecht op werkelijk levens vatbare bedrijven en daar is 't goed besteed. Dit nu geschiedt in Neder land niet. Het wordt meer en meer duidelijk, dat wij er toch niet aan kunnen ontkomen, willen wij niet het loodje leggen in de E.E.G. De elders bestede gelden zijn juist daarom zo goed besteed, omdat ze uiteindelijk sterk kostprijsverlagend werken. Wanneer men bijvoorbeeld optelt wat alleen in Duitsland in de laatste tien jaar aan deze soort sub sidies is besteed, dan komt men aan enige miljarden. Tegelijk is echter een invoerbesparing bereikt, die veel groter is. Dat kon, omdat Duitsland nu eenmaal veel veredelingsproduk- ten invoerde. Thans begint het uit te voeren, met name zuivel. EN DE REGEN DAN? Natuurlijk kan een werkelijk voor uitstrevend landbouwbeleid geen noodweer voorkómen. Het kan er echter wel toe bijdragen, dat tegen slagen opgevangen kunnen worden doordat er steeds meer werkelijk ge zonde bedrijven ontstaan. Ziehier waar het in Nederland aan schort. Men zal waarschijnlijk pas willen beginnen als vanuit Brussel de zaak onmogelijk gemaakt wordt. Ook nu verzetten de bepalingen van de EEG zich niet tegen fikse, struc turele maatregelen. Eén van tweeën, men doet er aan of men doet dat niet. Wil men er alsnog aan doen, dan zal men bijzonder snel te werk moeten gaan. Men vergeet maar al te vaak, dat ook in een voltooide Euromarkt Nederland Nederland blijft. Laten wij de landbouw ver kommeren, dan mogen wij straks gaan invoeren. En dat tegen de prij zen waar nu iedereen tegen aan kijkt. Het verschil is dan alleen maar, dat die prijzen dan in ander mans zakken terecht komen. Om die redenen moeten wij toch wat méér belangstelling opbrengen voor het nieuwe parlementaire jaar en de plannen van minister Biesheu vel. Niemand verwacht van hem dat hij voor Sinterklaas zal gaan spelen. Dat heeft hij trouwens nog nooit ge daan. Maar wil hij zijn populariteit behouden, dan zal een veel krachti ger beleid uit de bus moeten komen. Wil hij saneren, dan zal hij op zijn minst moeten aantonen, dat het ge saneerde een goede kans krijgt. Zo niet. dan saneert men de landbouw weg. Onze buurlanden hebben daar geen enkel bezwaar tegen, maar zij die een hard en doelmatig werkende boerenstand willen houden wèl. Voor alle reparaties la. MARTENS Schoolstraat 30 Tel. 2389 Traditiegetrouw wordt op de derde zondag van september, dus a.s. zondag, aan de kerkdeuren een kollekte gehouden voor de aanschaf van vervoermiddelen voor de Nederlandse missionarissen, overal ter wereld. Even voordat we naar huis gaan, dikwijls In de auto, op brommer of fiets, worden we dan door middel van de ram melende kollektebussen nog geattendeerd op de grote nood die by vele onzer missionarissen heerst. Namelijk: het ge brek aan een goed vervoermiddel. Terwyl by ons de wegen verstopt raken van de auto's, zonder welke wy niet kunnen leven, werken en ontspannen; terwyl by ons jongelui van 16 jaar en ouder - die nog geen brommer hebben - feitelijk als ouderwets worden uitge kreten, staan overal ter wereld missionarissen te popelen om ook zo iets. Niet voor hun plezier, maar om zo de men sen te kunnen helpen. Wat wy dikwyls voor ons plezier aanschaffen, hebben zy nodig om mensen-in-nood te kunnen bijstaan. Als voor ons tyd geld is, dan zeker voor deze men sen, die nog zo'n geweldig karwei voor de boeg hebben. BE ui Men kan hier lange verhalen over schryven, en prachtige dieptreffende brieven citeren van missionarissen die gehol pen werden; we zouden kunnen schryven dat het vorig jaar in het bisdom Roermond middels deze kollekte by na zes en zeventig duizend gulden werd bijeengebracht, maar dat in het zelfde jaar meer dan zes en negentig duizend gulden aan vervoersmiddelen aan Limburgse missionarissen ten goede kwam; we zouden kunnen schryven dat onze Venrayse priester Jan Oudenhoven 2 buitenboordmotoren meenam naar zyn eilanden-missie in Indonesië, dank zy de MIVA; maar het baat allemaal niets, als we niet even na willen denken over onze eigen welvaart en het soms hopeloze ge stumper van andere mannen en vrouwen, die - namens ons - in de missiegebieden werken en de daar levende mensen een meer menswaardig bestaan willen geven. Het baat niets, als we niet willen begrypen dat het onze taak is, iets van onze welvaart op te offeren om aan an deren ook welvaart te brengen. Een aflossing van schuld. Zonder wielen kunnen wy niet leven. Zonder wielen blyft ook het missiewerk staan. Het is aan ons die wielen te ver schaffen. Tast daarom zondag - voordat u in_uw wagen stapt - voordat u op uw brommer of fiets wegrydt - nog eens even extra in uw zakGeeft de missie wielen.... De Katholieke Limburgse Emigra tie Stichting (KLES) heeft vorige week weer eens, middels een pers conferentie, de aandacht gevestigd op de problemen, die er liggen in Noord-Limburg t.a.v. de huisvesting en opvang van de buitenlandse ar beiders. Problemen, waar ook in dit blad reeds vroeger op gewezen is en waarmede het in Venray opge richte aktie-comité voor buitenland se arbeiders zeker te maken zal krij gen. Het is gelukkig dat aan deze kwes tie eindelijk eens iets gedaan gaat worden. Er zijn in Venray zo'n klei ne 200 buitenlandse arbeiders, waar van een 50 zijn ondergebracht in de uitstekende woonbarak van de N.V. Blitta, een 50 in verschillende con tact-pensions in Venray, Gennep en Maashees, terwijl de rest hier en daar in de kost is. De N.V. Blitta heeft voor haar buitenlandse krachten niet alleen voor een keurige woongelegenheid gezorgd, maar tevens in de persoon van Pater Dr. Joannes Peters iemand gevonden, die deze mensen met raad en daad terzijde kan staan, ook al omdat hij hun taal kent. Dat geluk hebben veel andere bui tenlandse krachten niet. Ze zijn naar onze plaats gekomen, krijgen daar een contract-pension toegewezen en kunnen aan het werk. Wat deze mensen doen na hun werk is een zaak voor hen zelf. Maar naar de bioscoop kunnen ze niet, want er zijn geen films in hun taal. Een te levisie-uitzending, waar ze wat aan hebben, is er zelden of nooit, ook al weer vanwege de taalbarrière. Hun enige amusement is de straat of ca fetaria. Want bij sport en spel wor den ze (te) weinig ingeschakeld en kontakt met de andere mensen is (te) weinig. Hoewel verschillenden van hen het echt getroffen hebben met hun particulier pension, zijn er ook vele klachten hierover. Men is bij mensen, die het alleen maar doen om de dikwijls niet weindge centen en waar men dus alleen maar beschouwd wordt als kostgeld-leve rancier. En andere wijzen er op dat een goed bed en redelijke kost toch de minimum eisen moeten zijn, waarop men voor zijn goede geld. aanspraak mag maken. Maar aan beiden mankeert soms veel. Maar om dat goed uit te leggen, is al weer moeilijk, want men begrijpt, eikaars taal niet, noch levenswijze, noch gewoonte. Er is niemand, die hen daarbij helpt en die een oogje in het zeil houdt. Het is dus geen wonder dat het dagelijks bestuur van de KLES zich zorgen maakt over de huisvesting van de zo verspreid werkende en wonende gastarbeiders in Noord- Limburg. Bereids heeft de Noord limburgse industrie de regering ge vraagd een bedrag van tien miljoen ter beschikking te stellen voor het onderbrengen van de gastarbeiders, meest ongehuwden, in wooncentra Maar Den Haag zou er niet veel voor voelen vanwege het tijdelijk karakter van de tewerkstelling der gastarbeiders. De deskundigen zijn het er nog steeds niet overeens of de werving van buitenlandse ar beidskrachten een struktureel dan wel een conjunktureel verschijnsel is. Maar dit staat toch wel vast: vooreerst dat we het ook op langere termijn niet zonder buitenlandse ar beidskrachten zullen stellen voor de nabije toekomst heeft Noord Limburg, alleen om zijn industriële bedrijvigheid op gang te houden, ze ker nog wel 600 nieuwe gastarbei ders nodig en vervolgens: de indivi duele gastarbeiders hebben los van de vraag of de werving een conjunc tureel dan wel een struktureel ver schijnsel is, recht op een verant woorde huisvesting, die thans in Noord-Limhburg kennelijk niet over de gehele linie verzekerd is. Wat voor Noord-Limburg geldt, geldt ook voor Venray. Een woonoord heeft natuurlijk ve le voordelen. Men kan als „beheer der" iemand aanstellen, die niet al leen het wel en wee van dat oord ter harte gaat, maar die ook de so ciale omstandigheden van de gasten kan beoordelen en ze ook daarbij helpen kan. Een goed voorbeeld daarvan is het kamp in Horst-America, waar een deel der buitenlandse krachten van Philips zijn ondergebracht. Voor Venray heeft men wel eens gewezen op het DUW-kamp in Ysselsteyn, maar niemand zal het onze buiten landse gasten kwalijk nemen, dat ze zo ver van de bewoonde wereld ook niet graag opgesloten zitten. Maar met het beschikbaar stellen van goede woongelegenheid of be hoorlijke controle op particuliere- en contractpensions is men er niet Naast de materiële verzorging zal ook dienen te staan de sociale ver zorging, de hulp voor deze mensen op velerlei terrein van hun leven en het vergemakkelijken van hun kon takten buiten het werk met onze maatschappij. We hebben wel eens schamper horen opmerken, dat de buitenlandse krachten heus zelf wel voor dat kontakt zorgen, gezien het feit dat verschillende hunner met Venrayse meisjes verkeren en zelfs getrouwd zijn. Maar hier ligt b.v. al een punt. waar te velen achteloos aan voorbij gaan. Hoeveel ouders hebben hierover grote zorgen en wat weten de betrokken meisjes dikwijls over de leef- en andere gewoonten in het land van hun aanstaande? Wie licht hen in en kan hen vertel len wat de mogelijke gevolgen kun nen zijn? Het is maar een punt van de vele problemen, waar dikwijls te weinig acht op geslagen wordt. Er wordt door de verschillende be drijven veel gedaan om en rond on ze buitenlandse arbeiders. Maar als gemeenschap waarvan ook deze mensen deel uit maken en waarvan ook wij profiteren gebeurt er te weinig. Men mag hopen en vertrou wen dat dit actie-comité, met de an deren in ons Limburg én in samen werking met de KLES, aan dit te kort een einde gaat maken. Tot heil van beide partijen. Wij vragen nog steeds PERSONEEL geschoold en vfk— fy ongeschoold 1 Aanmelden dagelijks - fJvX j 90k na werktijd - aan de fabriek, bij de portiei V N.V. INALFA VENRAY NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Zondagsdienst huisartsen Van zaterdagmiddag 12 uur tot zondagnacht 2 uur DR. W. J. A. BLOEMEN Stationsweg 5 Telefoon 1465 Uitsluitend voor spoedgevallen! ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS G. HENDRIX Telefoon 1269 of 04763-267 GROENE KRUIS ZUIGELINGENBUREAU van 2 tot 3 uur Maandag 20 sept. kom letters A t.m. L. Dinsdag 21 sept. kom. letters M t.m. Z. ZIEKENAUTO Bel 04780-1592 b.g.g. 2116 ZONDAGSDIENST VERLOSKUNDIGEN Vroedvrouw Kruysen-Meesters Julianasingel 41-43 - Venray Tel. 1061 (04780) b.g.g. 1152 ST. ADELBERT Dinsdag 21 september a.s. wordt het verenigingsjaar 1965-1966 van de afdeling Venray van de St. Adel- bertvereniging geopend. Drs. H. Schellekens, classicus en leraar aan het R.K. Lyceum voor jongens te Venray, zal dan een voor dracht houden onder de titel: „Mo derne Nederlandse litteratuur." Tevens wordt op die avond de jaar vergadering 1965-1966 gehouden met als agendapunten o.a. bespreking van de ontwikkeling van de afdeling Venray in de naaste toekomst, be stuursverkiezing en aanwijzing van afgevaardigden naar de landelijke algemene vergadering op zaterdag 23 oktober a.s. te Utrecht. JEUGDSPAREN TOT 300,— Het maximum spaarbedrag van het jeugdspaarplan „De Zilvervloot" zal van 200,tot 300,per jaar worden verhoogd. Hen hoopt daar mede de vergroting van de spaar- capaciteit, die het gevolg is van de recente inkomensstijgingen daadwer kelijk te gebruiken. Verder is een voorstel ingediend om een spaarpremie toe te kennen aan de rechtverkrijgenden van een zilvervlootspaarder, die overlijdt voordat de wettelijke spaartermijn is voltooid. MINDER BELASTING VOOR GEDUPEERDE LANDBOUWERS Landbouwers, die door de water overlast deze zomer meer dan 20°/® van de opbrengst hunner landerijen verloren hebben zien gaan, kunnen bij de bevoegde inspectie der belas tingen een verzoek indienen tot ont heffing of evenredige vermindering der grondbelasting. Dit verzoekschrift moet echter tij dig worden ingediend, zodat de in specteur der belastingen in staat is om het verlies van opbrengst of van genot zelf op te nemen en te be groten. DE VOGELVRIEND A.s. maandagavond 20 sept. om 8 uur houdt de volièrevereniging De Vogelvriend een ledenvergadering in de zaal van ,In d'n Engel". Hierop ringbestelling voor het jaar 1966.

Peel en Maas | 1965 | | pagina 1