De weg terug. Boerenleenbank Overpeinzingen MARTENS Politierechter Twaalf vuistregels voor genees middelen Herinneringen van een Engels officier BLAUPUNKT televisie komt van Hogere rente over Uw gehele tegoed bij Kanarievereniging De Huisvriend VRIJDAG 27 AUGUSTUS 1965 No. 34 ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG DRUK EN GROTESTRAAT PEEL EN MAAS UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF NV. VENRAY WPPICRT AR VOOR VFNRAY PN OMSTRPKPN ADVERTENTIEPRIJS 8V« ct p. mm. ABO N NEMENTS- IAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 EfCIVDLAU V UUlV V Erilliri I Dfil wlYAO A IVUAVCrll PRUS PER KWARTAAL 1.75 (bulten Venray 2. „Do you have a map of VenrayDeze vraag naar een kaart van Venray bracht ons in gesprek met een rijzige vijftiger, En gelsman van geboorte, militair van beroep, die zocht naar de Brabander Zelfs minder nieuwsgierige men sen dan die van een krant, vragen zich af, wat in hemelsnaam de En gelse kolonel J. D. Sale C.B.E. op de Brabander heeft te zoeken en hoe hij overigens deze streek uit onze gemeente kent. En ook onze Brit was zo goed niet of hij heeft zijn verhaal verteld. VENRAY, EEN VERGETEN NAAM Hij was en is van beroep militair en heeft de laatste jaren o.a. als militair attaché op Cyprus, de moei lijkheden tussen Turken en Grieken op dit eiland meegemaakt. Moeilijk heden, die er o.a. oorzaak van wa ren, dat zijn vakanties er enkele ja ren bij ingeschoten zijn. Nu was dan het moment gekomen dat hij met vrouw en kind enkele maanden rust zou krijgen en op vakantie zou kun nen. In zijn wagen is hij dan met de grote trip begonnen, vanuit het zui den van Griekenland, via Joego-Sla- vië naar Oostenrijk. En van Oosten rijk naar Duitsland om dan via Bel gië de boot naar Engeland, te nemen. Maar in Duitsland verblijvend, waar zoveel herinnert aan de laatste wereldoorlog, heeft hij zich gereali seerd dat ook hij als officier een werkzaam aandeel had in deze oor log, die voor hem een ontijdig ein de nam bij een plaats vlak bij de Duitse grens, Venray genaamd. Daar werd hij namelijk gewond door een granaatsplinter uit een Duits kanon. Dan is deze Engelsman van zijn oorspronkelijke vakantieplannen af gestapt en heeft zo lang gezocht tot hij op de een of andere kaart Ven ray vond en zo stond hij dan don derdagavond laat in deze plaats, waarvan hij zioh niets kon herinne ren dan de naam „Brabander Zijn eerste werk vrijdagmorgen was om een kaart te pakken te krij gen, waarop dan die naam voor kwam, om dan te zien of hij nog iets terug zou kennen van 't strijdtoneel van oktober 1944. toen hij met zijn manschappen de moeilijke weg van Overloon naar Venray moest gaan. DE WEG TERUG We hebben het Kolonel Sale ge makkelijk gemaakt en hebben met hem het oude strijdtoneel van 21 ja ren geleden bezocht. Hij maakte deel uit van het tweede bataljon King's Shropshire Light Infantry, dat op zijn beurt weer deel uitmaak te van de 185ste Britse Infanterie Brigade, die al van Normandië door gestoten was tot Nijmegen, via de beroemde en beruchte corridor die van Eindhoven naar Arnhem liep. Deze brigade werd toen terugge roepen om de vastgelopen Ameri kaanse aanval op Overloon door te zetten. Ze hebben daar het nodige te doen gekregen, deze Engelse soldaten, in dat hardste gevecht, wat op Neder landse bodem is uitgevochten en dat SCHOOLSTRAAT VENRAY soms vergeleken is met de invasie gevechten in Normandië. AINTREE De operatie Aintree, zoals de ver overing van Overloon en Venray ge noemd werd bracht Kolonel Sale, toen nog officer, op 10 oktober 1944 ergens voor Overloon. Een dag vol regen, die het feitelijk begin van de ze operatie twee dagen uitstelde. Maar op 12 oktober 1944 begon dan de opmars, terwijl boven het hoofd van Officer Sale en zijn mensen 36 Miranders, bekende Amerikaanse bommenwerpers, naar Venray koers ten om daar dood en verderf te bren gen. Dood en verderf in een poging om de toevoerwegen voor de SS- troepen in Overloon af te sluiten en de Duitsers in Venray te vernietigen. Maar uit Venray was het Duitse hoofdkwartier al lang vertrokken en alhoewel in de kom verschillende wegen versperd; werden, bleven vol doende andere over om de Duitse aanvoer van oorlogsmateriaal en pantservoertuigen naar Overloon mogelijk te maken. Officer Sale had daar geen weet van. Hij ploeterde met zijn mensen door modderige weilanden en mij nenvelden naar het dorp Overloon, waarvan reeds de kanonnade van de Amerikaanse kanonniers bijna geen steen op de andere gelaten had. En toch waren de Amerikanen met be bloede koppen afgeslagen. Nu begon het opnieuw, nu de Britse artillerie honderden granaten per minuut af schoot om de weg te banen niet al leen voor de 185e Infanterie Brigade, maar ook voor de 8e en 9e, waarbij beroemde regimenten als Suffolks en East Yorks bataljons waren inge deeld. Het bataljon van Sale had op dracht om met de Oploseweg als rechtergrens door de stoten naar de weg, die van Overloon naar Vier lingsbeek loopt. Deze aanval verliep traag. De ondersteunende tanks lie pen vast in de mijnenvelden, in de modder en de natte weiden en slechts het voortdurende granaat- vuur verdreef de Duitsers langzaam maar zeker de bossen in. Duitsers, die in het vrije vlakke veld vóór Overloon' de Engelse infanterie aller- hand te doen gaven. Op de 13e ok tober bereikte o.m. de afdeling van Officer Sale deze Vierlingsbeekse- weg. Zijn bataljon had zware ver liezen geleden, maar rust kende de leider van de operatie Aintree, Ge neraal Whistier niet. Hij zette door. En zo moesten o.a. de mannen van het Shropshire bataljon de bossen in waar thans het oorlogsmuseum ge vestigd is. Deze bossen, waarin de Engelse artillerie de Duitsers zelf ge dreven hadden, moesten thans ge zuiverd worden van de verbeten SS troepen, de Luftwaffe en de para chutisten, die de Duitsers hadden in gezet om Overloon te verdedigen. Het is in het oorlogsmuseum dat Kolonel Sale voor de eerste maal iets terugkent van het oude strijd toneel. Op de weg van Oploo naar Overloon kijkt hij gespannen over de velden, waarover hij 21 jaren gele den met zijn manschappen trok. Maar neen, noch dit terrein, noch de Vierlingsbeekseweg herkent hij terug van uit die dagen HERKENNING Maar in het Oorlogsmuseum, nog onder de indruk van wat daar aan oorlogsmateriaal en herinneringen is verzameld, kent hij zioh plotseling terug. Het is voor een buitenstaander als wij een vrij vreemde gewaarwording als we een mens terug zien, die nu na 2021 jaren, weer terug is op een slagveld. Een slagveld als dat in Overloon, waar in de beruchte bos sen aan beide zijden van deze totaal verwoeste plaats de uitgangspositie veroverd moest worden voor de slag om Venray. En, dat betekende dat om iedere boom gevochten moest wor den, dat in de vuile en natte bossen de bajonet op het geweer ging en dat er man-tegen-man gevochten moest worden. Drie dagen worstelt men voordat men door die bossen heen is, voordat men het fanatieke verzet der Duit sers gebroken heeft en men defini tief kan zeggen, dat Overloon bevrijd is en dat de strijd om Venray nu kan beginnen. In de loopgraven en de mangaten liggen de lijken van Engelsen en. Duitsers en de Rode Kruiswagens kunnen ternauwernood op de over volle wegen naar Oploo en verder de gewonden afgevoerd krijgen. Maar Officer Sale leeft nog, heeft zelfs op een gegeven moment met zijn mannen 12 Duitsers gevangen kunnen nemen. Maar hij wist niet, waar er mee naar toe Men heeft ze met een touw aan een boom gebonden, in de hoop dat achterop komende manschappen de ze gevangenen verder zouden bren gen. LOOBEEK - BLOEDBEEK En terwijl we langzaam verder wandelen, door de velden achter het bungalowpark de Vers, vertelt deze militair tegen zijn vrouw en ons van die verschrikkelijke dagen. Hij ver telt over de strijd om het zgn. ver bindingskanaal tussen defensieka naal en Loobeek, dat onder de Over- loonseweg doorloopt en later in de Loobeek terecht komt. Zijn bataljon had geluk. De brug over dit kanaal tje was in hun sectie nog heel en al lag ze onder zware beschieting van de Duitsers, men kon er wagens en materieel overbrengen. Hij wijst naar de hemel, waarin vliegtuigen stoeien als toen, wanneer hij vertelt hoe de Engelsen met gro te schijnwerpers 's nachts het hele front in het licht zetten om tenmin ste aan- en afvoer behoorlijk te kunnen regelen. En hij wijist naar de Loobeek, de bloedbeek, die zijn brigade zo vele offers gekost heeft. Daarvan waren de bruggen wel de lucht ingegaan en pogingen van Engelse genie en tank-troepen om bruggen te leggen liepen aanvankelijk op niets uit. De Duitsers hielden deze laatste verde digingsgordel van Venray onder zwaar vuur, terwijl de hele Loobeek een mijnenveld was. Op zes plaatsen zijn er dan uit eindelijk bruggen gekomen, maar vraag niet tegen welke offers. Offers aan manschappen en materieel. Sale wordt stil, daar bij die rustig voortkabbelende beek, die 21 jaren geleden de naam Bloedlbeek kreeg, om het vele bloed dat daar is ge vloeid. KANONNENSCHERM Als de overgangen eenmaal zijn geforceerd we schrijven dan 16 oktober 1944 begint die merk waardige gebeurtenis, waarover na derhand in Engelse militaire vak tijdschriften zoveel te doen geweest, is. Generaal Whistier stuur zijn in fanterie alleen op Venray af. Een gedeelte van de troepen richting Brabander, een gedeelte langs de Overloonseweg in de richting van Venray's industrieterrein, toen nog vuilnisbelt. DE TANG OM VENRAY Maar voor deze troepen legt hij een spervuur van de Britse artille rie, dat opschuift naarmate de troe pen verder gaan. Zelfs op een mooie zomerdag als bij dit bezoek, is het geen lolletje door de weiden en velden te wan delen. Het is er nat en allerminst een plezierige wandelweg. Hoe moet het toen dan wel geweest zijn? Met dat hele vrije veld tot Venray toe als schootveld, voor de Duitsers, die weer veilig verborgen in de bossen rond St. Anna hier de langzaam oprukkende Engelsen een hartig onthaal bereidden. WEERMACHTSHUISJE We slobberen door de weiden, waarin de koeien ons stom aankij kenHij kijkt naar bomen en struiken, naar greppels en wijst dan opeens naar het weerwachtshuisje, daar verder op de Overloonseweg. Hier midden in het veld, achter een houtwal heeft hij gelegen op die nat te oktoberdag met zijn mensen. Zes ervan heeft hij om materiaal_terug gestuurd naar Overloon. Zij zijn nooit meer teruggekomen. H(j vindt ze later terug op het Engelse kerkhof in Venray, waar hij ook zijn eigen commandant begraven ziet liggen onder een steen met het bataljons-kenteken: een gekromde hoorn Wat gaat er in die man om, daar miden in dat veld, daar op dat kerk hof? Hij hoort niet de klachten van zijn vrouw over haar natte en kapot te nylons. Hij ziet zijn eigen natte broek en schoenen niet, nu hij op beevaart is, de weg terug aflegt. Bij de kapel zijn we weer terug op de Overloonseweg. En meteen als hij de wagen wil instappen, dan ziet hij de silo liggen bij de boerderij van Wetterhahn. Het gaat weer de wa gen uit en als hij dan wat rondge keken heeft, dan weet hij opeens zeker, dat hij in die silo de nacht heeft doorgebracht. Een nacht, waar in de kanonnen van beide zijden het leven tot een hel maakten. Hij ver telde hoe door het feit dat radio's vanwege het water onbruikbaar wa ren en telefoonverbindingen door splinters beschadigd waren er geen goed kontakt bestond met eigen ka nonniers, zodat ook de Engelse troe pen menigmaal last hadden van eigen geschut. Hij vertelt van mijnenvelden, waarin ze terecht kwamen en waar in zo menig Engels soldaat leeg- bloedde. Hij vertelt hoe de troepen gescholden hadden op de Venrayse toren van waaruit het vuur gericht werd op Overloon en de bloedbeek. Hoe er gejuicht is, omdat men meen de dat de toren in brand geschoten was (maar het was het schijnsel van het brandend Jerusalem). Maar op de daarop volgende dag, de 16e oktober heeft Sale St. Anna bereikt. Had het ene deel van de Engelsen de Zwarte Klef en Merse- lo bevrijd, hij en zijn mensen van St. Anna verkeerden, die in kelders al dagenlang hadden moeten leven. „LOOK, SEE" Het zijn twee uitdrukkingen ge worden, die we deze middag tiental len malen gehoord hebben. Telkens als hij iets terug kende tussen al dat nieuwe, wat er 21 jaren geleden ook was. Van de volgebouwde Landweert kent hij niets meer. Wel weet hij te vertellen dat zijn mensen daar nog hard hebben moeten knokken tegen Duitse mitrailleurs, voordat men de Servatiusweg bereikte. De grens van de operatie Aintree was bereikt. Venray was bevrijd. Maar terwijl we over de nogal hobbelige Servatius weg rijden, weet hij opeens weer de plek, waar een granaatsplinter hem raakte. Hij was enkele dagen daar na met een patrouille op stap, toen onverwacht het Duitse geschut be gon te blaffen. Het maakte een slachtoffer en dat was Officer Sale, enkele uren daarna al op weg was naar het ziekenhuis in Eindhoven en van daaruit verder werd gestuurd naar Brussel. Eerst toen zijn mensen Bremen binnentrokken, was hij weer van de partij. KERKHOF Hij heeft niet veel tijd Kolonel Sale. Het plan om nog even Venray aan te doen, is op het laatste ogen blik opgekomen, maar de kamers in Brussel zijn gereserveerd en de boot wacht niet. Maar toch wil hij nog naar het Engelse kerkhof. En hie^ vindt hij mensen terug, waarmede hij 21 jaren geleden een weg vocht naar de plaats ,waar hij thans na 21 jaren weer terug kwam. Een mooie zomerdag. Maar boven in de lucht doorbreken enkele vlieg tuigen de geluidsbarrière. Het is als de donder van het geschut dat 21 ja ren geleden het laatste geluid was wat velen van hen hoorden, die hier begraven liggen en voor anderen de enige herinnering is aan de plaats, wier verovering zoveel bloed en tra nen heeft gekost. Kolonel Sale heeft veel van de we reld gezien, sinds hij gewond uit Venray werd weggebracht. Maar de ze plaats zal weer opnieuw een le vende herinnering voor hem wor den, nu hij na al die jaren, weer te rug kwam om de weg terug te ma ken tie s/taal bank mor ieiln eén Venray Leunen Ysselsteyn Oostrum Oirlo Merselo Als U bij de juffrouw, die onlangs ■voor de politierechter verscheen, op visite gaat, begin dan eens over ziek ten en dergelijke narigheid te pra ten. Dat vindt ze fijn, want dan kan ze het blauwe kartonnen doosje van de schoorsteen nemen, waarin ze haar galstenen bewaart. Die zijn voor de dag gekomen na die krui den van de wonderdokter, beweert zen. en sindsdien is ze een heel an der mens geworden. Mens, twintig jaar gesukkeld. En een pijn, en een pijn! Dat was geen leven meer. Maar ik ben er nou af. Nergens last meer van. Hier zijn ze, de loeders Net eieren. Hoe kan het bestaan, hè?" En dan knikken de be zoekers instemmend en meewarig al naar het uitkomt. Zo ging het ook toen de kleerma ker het gekeerde pak voor haar echtgenoot kwam brengen. De juf frouw was net aan de schoonmaak, maar de kleermaker hoestte zo zie lig, dat ze even een praatje over de gezondheid moest maken. Trots toon de ze het blauwe doosje en onze kleermaker ging heen, zichtbaar on der de indruk. Dat was het begin van de ramp. Toen de juffrouw een half uurtje later de schoorsteenmantel af wilde stoffen, miste ze het doosje. „Ze heb ben m'n galstenen gestolen!" gilde ze. En niemand dan de kleermaker kan dat gedaan hebben. Ze rende naar de kleermakerij, waar de baas pas net goed en wel weer met ge kruiste benen op de tafel zat. Ze slingerde hem als het ware haar be schuldiging in het gezicht. Haar ver ontwaardiging was oprecht gemeend, want voor deze getuige betekenen die galstenen meer dan het duurste parelsnoer voor de Begum de Jod- phoer. De verontwaardiging van de kleer maker was echter niet minder. Hij had beleefd staan luisteren naar 't galstenenverhaal, want voor een klant moet je al wat doen. Maar be langstelling had hij er niet voor, evenmin als voor de galstenen zelf. „Schei uit, suffe koe, je zult ze wel niet goed opgeborgen hebben!" zei hij nu boos. Dat bleek te veel voor het ge schokte gemoed van onze juffrouw. Ze draafde meteen door naar de po litie om aangifte te doen van diefstal en belediging. Een uurtje later was ze trouwens al terug om dat van die diefstal in te trekken. Toen ze thuis kwam zat het kind van de werkster onder de tafel zoet met de galstenen te spelen. In de drukte van de schoonmaak en de opwinding over de verdwijning had ze dat straks niet gezien. De belediging ging echter door en de kleermaker moest nu voor de ba lie komen. De juffrouw had het blauwe doosje meegebracht. „Hier zijn ze!" liet ze de rechter zien. „Zulke steentjes zitten in 't krente- brood ook wel eens!" vond de rech ter oneerbiedig. De kleermaker kreeg een rijks daalder boete. „Je mag geen suffe koe zeggen, ook niet tegen iemand met galstenen in een blauw doosje." Maar ik heb ze toch terug gekre gen". sputterde de juffrouw, toen ze merkte dat het menens was. ,Daar gaat het hier niet om. Als u spijt hebt van die aangifte, dan geeft TJ hem die rijksdaalder maar terug", zei de rechter. Welja", laat de staat ook eens iets verdienen aan die steentjes van u", vond de officier. Na afloop, in de gang, frutselde ze de kleermaker haastig een zilveren rijksdaalder in de hand. Toen liep ze met hem op. Druk pratend over haar galstenen. En onze kleermaker keek beleefdheidshalve in het blauwe doosje. Wij vragen nog steeds PERSONFFL geschoold en ongeschoold m I Aanmelden dagelijks - \J I ook na weikiijd aan i j!| de fabriek, b;j oe portiei ièv N V. INALFA VENRAY IN DE PRIJZENSPIRAAL? Het Consumenten Contact Orgaan heeft berekend, dat de kosten van levensonderhoud 5,3 pet. in het eer ste half jaar van 1965 zijn gestegen, meer dan was verwacht. Een be langrijke factor vormt de stijging van levensmiddelen als gevolg van het slechte weer. Aardappelen, an dijvie, bieten waren de uitschieters met een stijging van 40, 77 en 90 pet. De snelle stijging van de kosten van levensonderhoud baart toch zorgen, vooral omdat de gestegen prijzen 'n zeer hardnekkige neiging hebben om iedere daling uit de weg te gaan. Het is een zeldzaam geluid te ver nemen dat iets goedkoper wordt. In deze voortdurende stijging, waaraan geen eind schijnt te komen, schuilt een ernstig gevaar. In het bijzonder denken we hier aan de kleine spaarders, waarvan er vele honderdduizenden in ons land zijn. Zij kunnen niet genoeg sparen om hun geld in stukken of in waarde- goederen te beleggen met als resul taat, dat zij de concrete waarde van hun spaartegoed constant in reëele waarde zien dalen. De spaarstimu- lans wordt op deze wijze steeds ge ringer met alle gevolgen van dien. Alle aansporingen van de overheid tot spaarzaamheid zullen op niets uitlopen, wanneer diezelfde overheid er niet voor zorgt, dat het geld zijn waarde behoudt. ALS IEDEREEN ZICH DAAR NU EENS AAN HIELD Dezer dagen ontvingen wij het 25e nummer van Omnia Praescribendi Gratia, tijdschrift gewijd aan indivi duele farmacotherapie, uitgave van de Coöperatieve Apothekers Vereni ging „De Onderlinge Pharmaceuti- sche Groothandel". In deze afleve ring staan de twaalf punten die wij hieronder laten volgen. 1. Elk geneesmiddel is potentieel gevaarlijk; geneeskrachtige werking en vergiftigende werking zijn ge woonlijk twee uitingen van eenzelf de eigenschap, zij op verschillende doseringsniveau. Wees dan ook voor zichtig met elk geneesmiddel, hoe onschadelijk het ook mag lijken. 2. Bewaar geneesmiddelen in een gesloten kast op een koele en droge plaats en buiten bereik van kinde ren. 3. Bewaar geen geneesmiddel lan ger dan een jaar. Schrijf bij aan schaffing van een geneesmiddel de datum van aankoop op het etiket! 4. Ontvangt u een geneesmiddel met bijbehorende gebruiksaanwij zing, leest deze dan aandachtig, ook al hebt u het preparaat eerder ge bruikt. De opvattingen er over of de samenstelling kunnen veranderd zijn. 5. Nadat een medische behande ling is afgelopen, moet u tenzij uw arts u andere instructies geeft, alle overblijvende geneesmiddelen ver nietigen. Deze zijn vaak speciaal voor u samengesteld. Een dergelijk preparaat kan ongeschikt zijn voor langdurige bewaring en kan gevaar lijk zijn voor anderen. 6. Behandel een nieuwe klacht waar u nooit eerder last van hebt gehad, nooit zelf, maar raadpleeg steeds uw huisarts. NIET IN DE VUILNISBAK! 7. Bij jonge kinderen gebruikt men een preparaat dat uitdrukkelijk als zijnde geschikt voor hen aangewezen is. Blijft een onmiddellijk effect uit, dan raadplege men de arts. 8. Neem geen enkel geneesmiddel in gedurende de zwangerschap of gedurende de borstvoeding zonder uitdrukkelijk goedvinden van uw huisarts. 9. Bent u onder behandeling van een arts. neem dan geen ander ge neesmiddel in, dan hetgeen hij u heeft voorgeschreven. 10. Laat bij het vernietigen van een geneesmiddel geen spoor daar van achter (inhoud van verpakking verbranden of door gootsteen of toi let spoelen). Deponeer geen genees middelen in de vuilnisbak! 11. Werkt een geneesmiddel niet prompt, of blijft het effect van uw gebruikelijk geneesmiddel achter wege, raadpleeg dan onmiddellijk uw arts en probeer niet zelf iets nieuws. 12. Geef geen raad over genees middelen aan anderen, ook niet over het middel dat u zo goed geholpen heeft. Uw buurman heeft een ander lichaam dan u! Maandag 30 augustus a.s. om 20.00 uur algemene vergadering in Café „In d'n Engel". De agenda bevat de volgende punten: Verkiezing T.T. bestuur; stemming nieuw lid J. Stroken, St. Odastraat; verslag van de enting der vogels. In verband met de belangrijkheid van de agenda verwacht het bestuur een drukke opkomst.

Peel en Maas | 1965 | | pagina 5