VREDESKERK Boerenleenbank EEN DORP en zijn 10e verjaardag 5-pers. Bungalowtenten v.a. 275.- Voor het afsluiten van reisverzekeringen VRIJDAG 14 MEI 1965 No. 19 ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WRPlfRT AT\ VOHP VPNPAV RN HMQTPPïfFN ADVERTENTIEPRUS 8>/« ci. p. mm. ABONNEMENTS GIRO 1.05.06.52 V? LdLdXVDLfüU VVJVJMX V LdlllXÜ I EflY WIVIO 1 1\ UXVUil PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buiten Venray 2.—) GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO „Kiek Pap, dat is den meniër, waor geej mit op de foto stotAldus een joch in de Vredepeel toen oud-minister Mansholt op de grote herdenkingsavond in het RAI-gebouw op het televisiescherm verscheen. Hij herkende de mijnheer terug van de foto, die in de huiskamer hangt en de her innering vasthoudt hoe op donderdag 16 juni 1955 Zijne Ex cellentie S. L. Mansholt, Minister van Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening de pas ontgonnen Vredepeel in gebruik stelde. Sindsdien zijn 10 jaren voorbij gegaan. Tien jaren, waarin veel is gebeurd. GESCHIEDENIS We leven snel en we realiseren ons nog ternauwernood dat 15 jaren geleden, dat wat we nu Vredepeel noemen, nog een vlakte was met wat schrale peelgrond, hier en daar een ven, wat jeneverbessenstruiken en een eenzame boom Een vlakte, onherbergzaam, on bewoond. Maar op de departementen, op de griffies van de provincies Limburg en Brabant had men toen al de oude stoffige dossiers opgehaald, die spraken over twisten en vecht partijen tussen Venrayers en Bra banders om deze peelvlakten, waar zelfs een keizer als Karei de V zich in 1551 mee bezig gehouden hééft. De steeds groeiende landhonger dwong er toe dat men ook deze peel- vlakte niet meer onbenut kon laten liggen en dat men aan het ontginnen wilde. Maar dan moest eerst recht gedaan worden in dit gebied, waar de grenzen rechte lijnen zijn, ge trokken tussen wat oude grenspalen. Dan moest er het eigendomsrecht worden opgelost en de gebruiks rechten worden gehonoreerd, waar over al jaren gevochten is. In 1949 wist men een oplossing te bereiken Venray kreeg het eigendomsrecht, maar zou als tegenprestatie voor de oude gebruiksrechten van de Bra banders ontgonnen grond ter be schikking stellen aan Brabanders, die zich hier vestigen wilden. Het heeft heel wat kopbrekens gekost, voordat men de verdeling als volgt had opgesteld: Venray 182 ha, Vierlingsbeek 108 ha en Oploo 74 ha. Een deftige Vre- depeelcommissie zou zorgen dragen voor een verdeling van de gronden, volgens bovenstaande normen. En toen dat geregeld was kon men de Grontmy opdracht geven niet alleen deze gronden te ontginnen, maar ook de overige 400 ha, die daar vlak bij lagen. In november 1951 is het werk ge start. In mei 1955 is het opgeleverd. 825 ha, waarvan 160 ha bestemd werden voor bos en 665 ha werden ontgonnen tot bouw- en weiland, verdeeld over 45 kavels DWAASHEID Er zijn mensen geweest, die in dertijd de stichting van dit tiende Venrayse kerkdorp „waanzin" von den. Ze waren geschrokken van het feit dat het Ministerie van Defensie hier 40 ha opeiste voor een vlieg veld, dat als een barrière kwam te liggen tussen het gebied van de Vredepeel en de Meerselespeel, die men later wilde ontginnen, en die tezamen met de Vredepeel dan een nieuw kerkdorp zou vormen. Nu was dit onmogelijk geworden door het zwaar omheinde en sterk bewaakte vliegveld, waar geen burger wat te zoeken heeft. Dat hield in dat nu de Vredepel uit ten hoogste 50 boerderijen zou bestaan, met misschien een enkele burgerwoning. Zowel planoloog als socioloog vertelden dat zulks iets onmogelijks was ONMOGELIJK En inderdaad schenen ze gelijk te krijgen. Het is voor de buitenstaan der en trouwens voor de eerst gekomenen in de Vredepeel zelf nu ook onbegrijpelijk hoe er tien, twaalf jaren geleden mensen kon den gaan wonen in een onafzienba re vlakte, verstoken van elk .com fort en dan dikwijls onder lasten, die ondraaglijk schenen. „Men praat wel eens van een zilveren dak aldus een inwoner van de Vreej, „maar toen zaten er met een gouden dakEn dat ondanks toch vrij gemakkelijke financieringsmogelijk heden en ruime subsidies. WONDEREN Dat is een van die wonderen van de Vredepeel. Er zijn er meer, veel meer. "Want hoe zou het gaan met die weliswaar jonge, maar toch ook gemengde bevolking, die daar van Brabant en uit Venray samen de nieuwe gemeenschap moesten gaan vormen. Men kende elkaar niet. daar achter in die kale Peel en de een ging in Rips naar de kerk, de ander op de Twist en nummer drie in Mer- selo. Maar er kwam een school in 1956. Drie klassen, waarvan er een gebruikt kon worden als noodkerk. In 1958 ontfermden zich de Paters van de H. Geest over deze mensen en kwam er inderdaad meer onder ling kontakt. Er vormde zich een soort gemeen teraad van de Vredepeel, de zgn. Kleine Peelcommissie, bestaande uit de heren van Keisteren, Weerts, Jenniskens (later opgevolgd door Janssen) en Muysers. Ze kregen de problemen onder de neus gescho teld, waarmede Venray s jongste, maar ook kleinste kerkdorp te tob ben had. En dat ging over electrici- teit, over het stinkende water, over een café, over een kerk, over een gemeenschapshuis, over een kleuter school, over honderd-en-een proble men, waarmede zo'n pas beginnend dorp achteraf te tobben zit. Die problemen heeft men opge lost. Er is waterleiding gekomen, al betekent dat niet dat men geen last van het water meer heeft, maar daarover hebben we het straks. Er kwam electriciteit, er kwam een ge meenschapshuis met kleuterschool en er kwam een kerk. Rector Pelt schoffelt nu voor een riante pastorie de paden van een keurig grasveld. „Je wilt er wel aan denken, dat dit gemeentegrond is", waarschuwt hij en hij blijkt inder daad zo'n beetje voor onbezoldigd tuinarchitect te spelen, die meteen dan ook het onderhoud voor zijn re kening neemt. Dat alles is in 10 jaren gebeurd, heeft niet alleen honderdduizenden guldens gekost, maar heeft vooral ook samenwerking, saamhorigheid en eensgezindheid gevraagd. De vijf tig afzonderlijke families van weleer zijn gegroeid tot een hechte gemeen schap, rond de nieuwe kerk, rond HUN gemeenschapshuis, rond HUN school Wonderen, waaraan anderen na tuurlijk hun medewerking hebben gegeven, maar waarvoor de inwoners zelf veel, veel hebben bijgedragen en niet alleen in financieel opzicht. De sociologen en de planologen, die tien jaren geleden hun sombe re voorspellingen deden, zijn gelo genstraft. Hier is een hechte ge meenschap gegroeid, die zelf door een conflict over de K.I. vereniging en de daaruit vloeiende onenigheid met de jagers niet uiteen is geval len in verschillende partijen. Tien jaren schijnen zo kort, maar wie nu over de Midden-Peelweg het dorp in lentetooi ziet liggen, weet dat hier iets groots is verricht; weet, dat hier een levensgemeenschap is ontstaan, die de „waanzin" van toen tot de werkelijkheid van nu gemaakt heeft. VITALITEIT In 1964 is de kleine Peelcommis- „afgedankt". Dat wil zeggen, de le den hebben hun lang niet altijd prettige baan neergelegd. Niet omdat alle problemen waren en zijn opgelost, om de weerlicht niet. Maar die problemen zijn op een heel an der vlak komen liggen. Er is een gemeenschapshuis gekomen, welnu, dan moet dit ook zijn volle profijt opbrengen. Daarvoor zorgt een cul turele commissie o.l.v. de heer Huys die met de dames Jenniskens en Er- mens en de heren Bloemen, Loenen en Claessens, zo nu en dan voor filmvoorstellingen en toneelavonden zorgt. Er is een boerinnenbond ge komen met een aparte afdeling voor de jongere dames, wier vergaderin gen druk bezocht zijn. De stichting van het gemeenschapshuis zorgt voor enkele keren dansen in het jaar en wie het jongste Vastelaovesbal in dit kerdorp heeft meegemaakt weet dat de wereld aan de Beekweg niet meer met kranten is toegeplakt zoals vroeger. Er zijn kontaktavon- den in de parochie, waarop de huis vaders rustig met hun problemen naar voren komen en er echt goed en intens gepraat wordt over de din gen van vandaag. De organisatie van het Vredefeest marcheert prima en zorgt mede door dit feest vóór rente en aflossing van de schulden der kerk. Zo is er beslist wel vitaliteit in dit kleine dorp, waar zelfs een volley balclub bestaat en een Oranjefeest gevierd wordt op een manier, waar op menig ander kerkdorp jaloers kan zijn Maar wil dat nu zeggen, dat dit dorp, dat deze mensen geen proble men meer hebben MEER DAN VOLDOENDE Vraag het de mensen maar eens, die hun kavels hebben liggen langs het Defensiekanaal. Ze kijken sjagrijnig naar het water op hun ak kers en weiden. Water dat niet weg wil zakken omdat de ondergrond te weinig doorlaat en de beken het wa ter precies de verkeerde kant op brengen. Terwijl op de hogere stuk ken de rogge en haver al een stuk de grond uit is, kunnen zij nog niet op het land, dat verzuurt en verrot onder dat altijd maar hoge water. Men heeft gesproken met en ge bedeld bij mensen van gemeente, Grontmy, Defensie, provincie en noem nog maar meer instanties op, die alles breed-uit genoteerd hebben maar weer staat, als al zo dikwijls, het water midden mei nog op de grond, waarop ze niet kunnen ko men, zonder tot aan hun enkels weg te zakken in de smurrie. Vraag die mensen eens of ze geen problemen meer hebben Vraag het de mensen, die nu hun stallen moeten verbouwen. Willen ze hun bedrijf rendabel houden, dan is het omschakelen geblezen. Men moet specialist worden. De stallen die be rekend waren op 12-15 koeien moe ten er nu 50 en meer kunnen ber gen, de hokken, die vroeger en dat was 10 jaren terug 50-60 var kens konden bergen moeten nu uit gebreid worden, soms tot het vier dubbele. Er verdwijnen kippenhokken hier, maar elders komen er grotere staan. 3.000 kippen is al weinig, 6.000 gaat. Er mogen dan verschillende lasten verdwenen zyn in de afgelopen 10 jaren, het is er allemaal niet een voudiger op geworden. NIEUWE TIJDEN Nieuwe tijden kondigen zich aan, ook in de Vreej, waar de Gebr. Poels het lef hadden monsterbedrij- ven op te zetten, waarin zo'n 40.000 kippen ware eierlegmachines zijn geworden. Nieuwe tijden, waar een afdeling van Hendrix N.V. uit Boxmeer, op het bedrijf van een andere Poels, de ene monsterkooi na de andere bouwt. Hy-Line is een begrip voor legkip pen, als Hybro is voor de slachtkip- pen. Maar de mensen in de Vreej zijn er niet gerust op dat zulk een maatschappij daar midden tussen hen dergelijke fokbedrijven gaat bouwen. Zo praat men zondags na de Hoog mis onder elkaar ook over het Roo sendaal. Ook hier weer fabrieken, die nu op het terrein van de var kens „ergens" dat van de boer betreden. De boer die graag eigen boer wil blijven Nieuwe tijden Het is niet alleen dit zuivere ma teriële, wat soms benauwd maakt. Men weet zich daar in de Vreej als landbouwer afhankelijk van de eco nomische landelijke politiek, die ook voor andere boeren het soms wel eens moeilijk maakt een goede visie op de toekomst te hebben. Zijn de prijzen goed voor het vee, dan pro fiteert ook de Vredepeelse boer hiervan. Zijn de eierprijzen te laag, dan zit ook de boer in de Vredepeel met de stroppen en kan hij de dag vervloeken, dat hij ooit met var kens is begonnen. Dat is een lande lijke kwaal, waaraan ook de boer in de Vredepeel de pijnen moet dra gen. Maar daarnaast wringt hem iets anders. KAPITALEN Hij heeft toen hij tien jaren gele den begon, een behoorlijk kapitaal moeten investeren. Had hij dit niet, dan was dit via leningen met vrij geringe rente-bedragen (althans naar de rente-standaard van heden gere kend) aan te trekken. Daarnaast profiteerde hij van subsidie-maatre gelen. Al waren de lasten soms enorm zwaar, ze bleven toch te dra gen .Maar nu zijn jongens groter worden en ook de keuze moeten gaan doen voor hun verdere levens weg, blijken prijzen van grond en gebouwen dermate hoog op te lopen, dat de jongeman, die nu datzelfde bedrijf over zal moeten nemen voor astronomische getallen komt te staan. De tijd is voor goed voorbij dat een jongen, die voor geen enkél onderwijs meer deugde, dan maar boer moest worden. Zijn vakoplei ding is gespecialiseerd, zijn algeme ne ontwikkeling moet op peil staan. Maar zo'n jongeman rekent dan ook en ziet naar zich toe komen die berg van lasten en schulden, die hij te maken krijgt, als hij eenmaal vaders bedrijf over moet nemen. En net als de andere kinderen zoekt hij elders een baan, gaat hij naar de LTS, naar het Lyceum, naar vakscholen, als die voor het Hotelwezen toe Een eigenaardig feit is, dat de een afdeling van de jonge boeren en tuinders in dit toch specifieke landbouwdorp niet van de grond komt. Er ztfn geen of veel te wei nig liefhebbers Het is een ontwikkeling, die enige zorg baart. Een ontwikkeling ook waarover men niet gauw spreekt en waar men kennelijk nog geen goe de raad mee weet Juist voor de ondernemende boer in de Vredepeel zet dit wel een dom per op al het goede dat 10 jaren daar brachten. KERN Maar voor het overige gaat hij door stug en hard, als de grond die hij bewerkt. Men is in de Vredepeel nooit bang geweest. Niet bang voor het „achteraf-zitten" in een verla ten vlakte; niet bang ook om grote financiële lasten te dragen; niet bang ook om wat nieuws te beginnen. De silo's en buik-installaties bij vele boerderijen leggen daarvan getuige nis af. En in de boerenbondsverga deringen in Merselo, waren het de Vreej se boeren, die aandrongen op nieuwigheden. Ze durven wat te wa gen, zoals hun omschakeling op vee- en varkensbedrijven, op kippenhou- derij en wat dies meer zij bewijzen. Over een regeninstallatie voor wat hogere grond, een kwestie van toch altijd 10.000,worden niet veel woorden vuil gemaakt. „Ik word zo onafhankelijker van het weer op mijn hoge grond en mijn weiden blijven in conditieis het bon dig bescheid. Men moet hen niet te veel ophe melen daar in de Vreej. Ze kennen ook de fouten en feilen in hun klei ne gemeenschap. De bevolking is te eenzijdig van samenstelling. Zet men landbouwers bij elkaar, dan is en blijft het landbouw, van 's mor gens vroeg tot 's avonds laat. Ér moesten feitelijk andere „standen" komen, daar gaat een goede be- invloeding van uit op elkaar. Er zijn geen armen, geen ouden van dagen, geen winkels, waar de dames an dere dames treffen kunnen. En daar om hoopt men dat de kleine kern rond de kerk wat meer mensen zal trekken, andere mensen. Als daar de gemeente het betrekkelijk sim pele wegenplannetje heeft uitge voerd; kerk, pastorie, school en ge- leenschapshuis aan harde wegen bomen, dan hoopt men ook andere mensen naar de Vredepeel te krij gen, die door hun komst zullen zor gen voor wat meer gemeleerdheid, voor wat andere invloed. Daarom is die vorming van die kern zo belangrijk. Daarom heeft men boven op het verlanglijstje dit wegenplannetje staan, de verlich ting hiervan, het beloofde en ge plande plantsoen. Men wacht op het benzinestation, dat er al jaren ko men zou en is blij toe met de toe wijzing van weer twee woningwet woningen. Men legt een voetbalveld aan, op voorhand vast, want een elf tal krijgt men nog niet van de grond, maar als dat voetbalveld gr is, wie weet... TIEN JAREN Zo wordt daar in ons kleinste Peeldorp geschiedenis geschreven. Terwijl andere plaatsen naar gra ven en hertogen, naar koningen en keizers zoeken, die in de verre oud heid hun dorp of stad gesticht heb ben, weet de Vredepeel-bewoner dat hij zelf geschiedenis geschreven heeft. De geschiedenis van 10 jaren dorp Iets daarvan is terug te vinden in school en kerk. Iets daarvan ook in het pas aange legde kerkhof, dat ook hier wijst op de eindbestemming van ieder mens. Boven ons trekt de grijze hemel in een stormachtige lentedag en giert een vliegtuig over, dat een groet brengt aan het vliegveld. Een trac tor puft er langs de weg en verweg klinken hamerslagen bij de opbouw van een nieuwe kippenkooi. Vraagt men of dit tweede lustrum officieel gevierd wordt, dan kjjkt men U verbaasd aan. Is dat nu een reden om feest te vieren? Er is feest gevierd om minder, maar de boer in de Vredepeel peinst er niet over. Hij probeert van de nattigheid af te komen en vloekt hardgrondig en duidelijk als zyn klompen onder water schieten. „Laten we zorgen dat bij het derde lustrum die rotzooi ver dwenen is", grompt hij, wijzend op de verzopen grond. „Das beter dan feest vieren". Laten we het daar dan maar op houden! Voor alle reparaties (a. MARTENS Schoolstraat 30 Tel. 2389 385.- 455.- 530.- 580.- 590.- 3-mans rubberboot geschikt voor motor f 165.- 7 soorten boten en cano's - Luchtbedden v,a. 15.95 - slaap zakken v.a. 19.75 - gasstellen v.a. 15.75 - tafels topblad van 60 x 80 v.a. 15.75 - veldbedden v.a. 12.95 enz. enorme sorteringen in 1000 m2 groot bedrijf Vrijdags tot 21 uur Zondags van 14 tot 17 uur geopend (Ramping óport Gebr. REIJNEN telefoon 08851-1535 Alléén in GENNEP VREDESKERK is de titel van een klein boekwerkje, dat een over druk bevat van enkele artikelen uit het Maandblad Maasland en dat ter beschikking kan komen voor de mensen, die deze kerk be zoeken en hiervan iets meer willen weten. De journalist Cor Bertrand geeft in een soort inleiding de doelstelling weer van deze nieuwe kerk, die hij een uiterlijk teken noemt van her vonden broederschap tussen de vol keren, die in de Tweede Wereldoor log tegenover elkaar stonden en o.a. op de slagvelden bij Overloon en Venray zich heftig bevochten. Hij wijst er op dat dit idee vooral aan sloeg in Duitsland, waar Jozef Kar dinaal Frings, de aartsbisschop van Keulen, achter deze doelstelling ging staan en een geldinzameling voor deze Vredeskerk, mede door zijn aanbeveling prachtig deed slagen. Maar ook de deelstaat Nordrhein Westfalen en de Duitse Bundesregie- rung lieten zich niet onbetuigd. Maar ook in Amerika, in Canada stelden betrokken autoriteiten zich achter deze plannen en zelfs Paus Joannes XXni stond een deel van de hem toegekende vredesprijs voor deze kerk af. Hij wijst er verder op dat thans in Nederland nog een grote aktie gaat starten, onder auspiciën van een na tionaal comité van aanbeveling, on der voorzitterschap van prof. dr. ir. basilica noemt. Hij wijst er op dat de architect hier de rechte hoek ver smaad heeft en daardoor voor vele problemen gesteld werd, die hij in detail had op te lossen. Dat hij hier bij veelal geslaagd is, daarop wordt in dit uitgebreide artikel meermalen gewezen (zangkoor, doopkapel, plaat sing der banken linkervleugel, die hoewel betrokken in het kerk geheel, ook afzonderlijk te gebruiken is, de lichtpartijen met de koepel boven het hoogaltaar). Van de andere kant spaart hij de kritiek niet en vindt hij b.v. het overigens door Eugeny Lau- dy goed beglaasde driehoekige raam te hard en te fel en storend in de geslotenheid van de muurvlakken. Verder yindt hij het altaar te groot £n te pompeus, maar is enthousiast over het sacramentsaltaar, met de vier meesterlijke reliëfs van Bemel- mans. Trouwens ook de glas in be- tonramen van Martens kunnen zijn enthousiasme wekken. Zijn eindconclusie is ,kdat de Vre deskerk van Venray een goede kerk is geworden, omdat een goed archi tect met alle verworvenheden van zijn persoonlijkheid en zijn tijd te W. van Lanschot, C. Mertens, Venlo, J. Middelhuis uit Utrecht, dr. F. Nuyens Heerlen, mr. Fr. van Thiel, Helmond en C. Verwey, Den Haag. DE KERKBOUW Van de hand van Fred van Leeu wen bekend van Radio Zuid is verder in deze brochure opgenomen een beoordeling van de nieuwe kerk, waarvan architect Boosten geen sta- tus-symbool heeft willen maken, zo als b.v. de oude basilica was, maar een gebouw, waar Christenen bijeen kunnen komen en bij elkaar kunnen zijn om de H. Geheimen te vieren. De schrijver blijkt getroffen te zijn door de beheersing van de ruimten door de architect, die hier in bak steen en beton, in ingangspartij, priesterkoor, zangkoor, plaatsing van biechtstoelen, doopkapel, een heel eigen sfeer geschapen heeft, waarin niets meer wijst op het vroegere prestige-gebouw, zoals hij de oude zijn door beperkende redeneringen en recepten JAMMER Zoals reeds gezegd, zijn beide ar tikelen uit het jongste Maasland nummer (waarin overigens Mr. Cus- ters nog een artikel wijdt aan het Duitse kerkhof in Ysselsteyn) over genomen in een aparte brochure die de Vredeskerk-bezoeker een herin nering meegeeft aan dit prachtige gebouw. Dat men in deze brochure niet even is ingegaan op de geschiedenis van Venray, in wier midden deze kerk is gebouwd en waarvan de be volking, zoals Cor Bertrand geluk kig weet te melden toch ook ruim een ton voor dit kerkgebouw bijeen- f .-bracht, vinden we een tekortko ming, terwijl we verwacht hadden dat op de kaart van oorlogskerkho ven in deze brochure opgenomen toch minstens de naam van Ys selsteyn goed geschreven was. Ie spaarbank voor iedereen Venray Leunen Ysselsteyn Oostrum Oirlo Merselo NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Zondagsdienst huisartsen Van zaterdagmiddag 12 uur tot zondagnacht 2 uur DR. W. J. A. BLOEMEN Stationsweg 5 Telefoon 1465 Uitsluitend voor spoedgevallen! ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS ZR. A. PEELEN Tel. 1468 GROENE KRUIS Dinsdag a.s. Zuigelingenbureau voor de kerk dorpen. ZIEKENAUTO Bel 04780-1592 b.g.g. 2116 ZONDAGSDIENST VERLOSKUNDIGEN Vroedvrouw Kruijsen-Meesters Julianasingel 41-43 - Venray Tel. 1061 (04780) b.g.g. 1152 ADVERTEER IN PEEL EN HAAS DRUMBAND KON. HARMONIE EUTERPE VIERT 10-JARIG BESTAAN Bij de uniformering van de Kon. Harmonie „Euterpe" in 1955 werd de thans feestvierende drumband opge richt, zodat deze thans 10 jaar be staat. Het bereiken van dit tweede lus trum zal met enige luister herdacht worden. Op zaterdag 15 mei a.s. zal de jubilerende band, gezamenlijk met 10 zusterverenigingen uit de omgeving, met in totaal plm. 180 tamboers, blazers en pijpers, een de monstratie geven op het Hensenius- plein. Het ligt in de bedoeling dat elk deelnemend korps eerst afzonderlijk optreedt, met als slotfase een mas saal optreden van alle deelnemers. Bij onverhoopt ongunstig weer zal de show, dank zij de medewerking van de Psychiatrische Inrichting St. Anna, doorgaan in de aula van be doelde inrichting, alwaar ook het pu bliek vrije toegang heeft. Venray's drumband, onder ener gieke leiding van voorzitter L. Pou- wels en tamboer-maitre F. van Els, hopen er een feestelijke en muzika le dag van te maken.

Peel en Maas | 1965 | | pagina 1