PARTICULIERE BOUW weer in het geding LINDEBOOM rob van haaren rondom DB NIEUWE MELKPRIJS betere biggen Politierechter Vaste- en vloeibare boen- en meubelwas reinigingsmiddelen voor vloerkleden en meubelbekleding Bier in de "leeg-weg" fles. mode pasvorm kwaliteit VRIJDAG 2 APRIL 1965 No. 13 ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG UW MODEHUIS PEEL EN MAAS M DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF NV. VENRAÏ WPRlfRT AH VHOP VRNP4V PW fllW^TRRIfRW ADVERTENTIEPRIJS 8'/. ct. p. mm. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 VJUA VCillI\HI EdV UlliO 1 TV UlVUll PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buiten Venray 2.—) „Man, je zit je daar sappel te maken over particuliere bouw, ter wijl er hoogstens een dertigtal mensen een eigen huis willen bou wen...." „Hoe kun je nu zeggen, dat er geen grond is voor eigen bouwers in Venray, terwijl er minstens neg twintig percelen voor particu liere bouwers beschikbaar zyn....? „Je schrqft over particuliere bouw, maar je vergeet hoeveel men sen in Venray al goedkoop hun eigen woningwetwoning hebben kunnen kopen en is daarmede dan de bezitsvorming niet gediend?" „Eigen-bouwers? De woningen in West, die te koop zijn juist voor dit soort mensen, raakt men niet eens kwijt!" Ziedaar enkele opmerkingen, die men als schrijver van een artikel over particuliere bouw in het alge meen en in ons dierbaar Venray in het bijzonder, zo even onder je neus gestoken krijgt Maar we zijn er eerlijk gezegd, heus niet van geschrokken. We zijn de laatsten, .die de verkoop van wo ningwetwoningen geen pracht ding vinden voor velen, die met wat zorg en moeite hier inderdaad tot eigen bezit kunnen komen Maar hier zit hem de knoop ook niet in De moeilijkheden zitten elders. Als hier iemand komt en waar hij dan de centen vandaan heeft, laten we rustig buiten beschouwing die een eigen woning wil bouwen, dan staat die aspirant-bouwer voor twee moei lijkheden. Op de eerste plaats duurt het ja ren voordat hij de vereiste rijksgoed keuring krijgt. Haren waarin zijn economische toestand om het zo maar eens te zeggen aanmerke lijk veranderen kan; jaren, die hij ook dikwijls niet kan afwachten. Dat is punt een en wordt veroorzaakt door onze landelijke bouwpolitiek die er op de eerste plaats voor wil zorgen, dat zij, die niet in staat zijn met eigen middelen een woning te bouwen, toch middels een woning wet woning een dak boven hun hoofd krijgen. Een lofwaardig stre ven, maar het heeft er alle schijn van dat het alleen bij deze zorg blijft. De eigenbouwer komt name lijk niet meer in aanmerking en wordt gedwongen een woningwet woning te nemen, wil hij onderdak hebben. Een woningwetwoning, waarop de staat ieder jaar nog zo veel bijlegt, welke fooi ook de aspi rant-eigenbouwer dan maar in zijn zak steekt en uiteindelijk zelfs niet meer denkt aan eigen-bouw. We dwingen deze potentiële eigenbou wers tevreden te zijn met een wo ningwetwoning, geven hem nog een fooi op de huur toe en zijn later boos als die mensen dan rustig in die zgn. goedkope woningen blijven zitten. Maar we hebben ze zelf gedwon gen te leren met minder tevreden te zijn en het geld, wat ze anders aan een eigen woning zouden besteden, aan andere dingen uit te geven Dit is een landelijk verschijnsel, waar we jammer genoeg ook in Venray niets aan kunnen veranderen, on danks het feit dat we hier verschil lende bouwbedrijven hebben, die juist voor die particuliere bouw uit stekend werk kunnen doen, werk, waarvan we nu dikwijls de indruk hebben, dat verloren gaat t.b.v. de woningbouw in zijn algemeenheid. Miniser Bogaers mag dan plannen hebben om in de toekomst de wo- ningwethuren vast tè stellen naar rato van het inkomen van de bewo ner, om zodoende profiteurs van de soms lage huren toch te treffen, vast staat en blijft, dat het de wo- ningbouwpolitiek is die tot heden mede aanleiding gaven tot dit soort misbruken. Vast staat ook dat potentële eigenbouwers de moeite nog geen eens meer doen om tot eigen-bouw te komen. Niet iedereen kan immers twee, drie jaren wachten op een rijksgoedkeuring. Of er nu dertig of veertig mensen op het lijstje van eigenbouwers staan, dat zegt niets. Als de moge lijkheden volkomen open lagen, dan geloven we beslist dat hun aantal veel en veel groter zou zijn. En daarbij komt nog een ander punt. Als men thans stelt dat er in Venray misschien nog wel 20 bouw plaatsen aan te wijzen zijn, dan vra gen wij ons af, waar die dan wel lig gen. Een poging om daar achter te komen is ons mislukt en we hebben de indruk dat zulks bij ieder aspi rant-bouwer het geval is. Zeker, er liggen bouwpercelen in het Biezen- venneke, maar het is niet iedereen gegeven bungalows te bouwen, die voldoen aan de daar geldende bouw voorschriften Maar overal elders? O, ja er komt plaats in het uitbreidingsplan Mo- lenklef, maar met dat plan zit men al een jaar te dokteren. En in Vel- tum komt ook ruimte voor eigen bouwers, maar dan moet er wel eerst een plan zijn. 'Ne kunnen ons niet aan de indruk untttrekken dat men van gemeente wege indertijd wat teleurgesteld ge worden is toen ze ruimte heeft ge reserveerd voor eigen-bouwers in de Prins Hendrikstraat en nabij het Nassauplein. Dat heeft jaren geduurd voordat men de betrokken stukken kwijt was, zeker bij het Nassauplein en dat is natuurlijk niet zo leuk, als dat men de ene straat na de andere uit de grond kan stampen Of dat aanleiding is dat .men nu in West voor eigenbouwers praktisch geen ruimte heeft gereserveerd, we ten we natuurlijk niet, evenmin of men gemeend heeft eventuele klach ten daarover op te vangen met zgn. koop-woningen. Inderdaad, het is leuk dat er ook buiten de woningwetsector nog wo ningen te koop zijn, maar is het nu beslist zo vreemd dat er mensen zijn, die desondanks nog altijd hun eigen ideeën, hun eigen plannen in hun eigen woning willen verwezenlijken en daarvoor nog veel geld willen be talen ook? Welnu, die mensen worden èn door landelijke maatregelen en in onze eigen plaats te kort gedaan. Ze krijgen geen kans. En dit is iets waar we ons tegen blijven verzet ten. Landelijk gaat men inzien dat men misschien te veel de aandacht alleen maar gegeven heeft aan de groep, voor wie de woningwetwonin gen op de eerste plaats bestemd zijn. Te weinig aan de particuliere bou wers. Laten we zorgen dat we ook plaatselijk aan hun verlangens te gemoet kunnen komen. Geen statiegeld. Niet düurderl Heel eenvoudig... ~'~S vol...fles wegl Bij alle goede voornemens I Vers gebotteld Lindeboom bier... in handig "4 pak" - licht in gewicht - gemakkelijk mee te nemen-weinig plaatsruimte nodig in de koelkast. VraagUwwinkelier...neem de proef en U zult óók zeggen: Héérlijk Limburgs bier brouwt: LINDEBOOM BIERBROUWERIJ N.V. NEER (Limburg) HOGERE RICHTPRIJS WEL OF NIET IN HET BELANG VAN DE BOER? Zeals U weet is door minister Biesheuvel de richtprijs voor melk voor het tijdvak april 1965 - april 1966 vastgesteld op 32 cent per kg met 3,7°/o vet. De organisaties, ook het landbouwschap, hadden aan gedrongen op 34 cent. De oude richtprijs was 31 cent en de mi nister wilde er niet méér dan een cent bü doen. Daarover is reeds veel geschreven en gewreven en wij zullen trachten een overzicht te geven van de gemaakte opmer kingen. ER ZIJN MEER PRIJSBEPALENDE FACTOREN Het heeft geen ingezonden stuk ken in de vakbladen geregend als protest tegen de laag geachte prijs. Goed, het zou toch niet gebaat heb ben; gedane zaken nemen geen keer. Maar het is voor een gewone vee houder wel bijzonder moeilijk om met goede argumenten aan te tonen, dat een bepaalde richtprijs goed of niet goed is. Ieder weet, dat er ver schillen in kostprijs zijn tussen de ene streek en de andere en zelfs tussen bedrijf en bedrijf. Vakman schap, gezondheid en melkrijkheid van het vee, de grondsoort en de zorg aan het melken, voeren en huisvesten besteed, spelen hierbij immers mee. Wel is er hier en daar betoogd, dat de lage richtprijs alwéér een prik kel voor vele jongeren zou zijn, om toch maar liever niet het beroep van vader te kiezen. En stellig heeft de melkprijs ook inderdaad invloed op de afvloeiing uit de landbouw. Melk is nu eenmaal een produkt dat ge wonnen wordt op „onaangename uren". Men kan wel pogen de melk tijden te verzeten, maar dat gaat ten koste van de produktie. Een koe moet goed en goed op tijd gemolken worden, daar valt niet aan te tor nen. De minister heeft nu cijfers gege ven over het arbeidsinkomen in al lerlei streken en dan zowel met als zonder overuren. De kleiweidegebie- den staan bovenaan met 15.590 (zonder overuren 13.070) en de oos telijke zandgebieden staan onderaan met 8.900 (zonder overuren 7.310). Dit jaar zal een arbeider- veeverzorger volgens de c.a.o. wel op 8.450,komen. In deze con treien zal men dus bepaald niet rijk worden van de melk. Geen wonder, dat ginds een tekort aan opvolgers bestaat, nu ook de pluimveehouderij het moeilijk heeft. EEN BELEIDSKWESTIE? De minister heeft, bij de vaststel ling van de nieuwe richtprijs, met veel factoren rekening moeten hou den. Allereerst natuurlijk met de EEG-regelingen voor zuivel en rund vlees. Vervolgens met de conjunc- uur in eigen land. Tenslotte óók met de gang van de melkproduktie. Sinds kort steeg de produktie weer, maar velen menen, dat dit een gevolg is van de verhoógde richtprijs van vo rig jaar, van de goede zomer en de daaruit voortvloeiende hoeveelheid en hoedanigheid van het ruwvoeder en het nog weer iets toegenomen ge bruik van kunstmelk bij opfok en kalvermesterij. Helaas staat daar dan tegenover, dat het totale verbruik van boter en kaas in ons land gevoelig gedaald is en dat het melkverbruik per hoofd eveneens daalt. Onder zulke omstan digheden meende de minister geen hogere richtprijs dan 32 cent te kun nen vaststellen. Merkwaardig is, dat in dit verband sommige voorlieden gezegd hebben, dat een hogere richtprijs óók niet het belang van de boer zou dienen. De kwestie is, dat de thans bepaalde richtprijs geen gevolgen heeft voor de verbruiker. Had men 33 of 34 ct. gekozen, dan waren de verbruikers- prijzen van melk, melkprodukten en zuivel omhoog gegaan. Men meent, dat dit het verbruik nog verder zou doen dalen en dat wenst ieder te voorkomen. Over de juistheid van een en an der kan men twisten. Het is inder daad de vraag, of het publiek zó fel reageert op miniem kleine prijsver hogingen. DE RENTABILITEITSKWESTIE Blijkens de cijfers van de minister loopt het arbeidsinkomen dus uiteen (zie boven) van 8.900 tot f 15.590 per veehouder, al naar de streek. Er is dus een groot verschil in rentabi liteit tussen de bedrijven. Vermoe delijk heeft dit óók wel meegespeeld bij de vaststelling van de nieuwe richtprijs. Het gaat er namelijk om dat een voortdurende selectie plaats heeft op basis van kostprijs. Is die selectie er niet, doordat de prijs zo hoog is dat iedereen er goed mee is, dan klinken er wèl juichtonen uit veehouderskringen, maar loopt men in de toekomst onherroepelijk vast in EEG-verband. Binnen de ge meenschap zal de prijs (denk slechts aan Frankrijk) bepaald niet hoger komen te liggen, kostenverschuivin- gen daargelaten. Zouden wij een te hoge richtprijs vaststellen, dan zouden wij de eigen produktie aanmoedigen. Maar straks zouden wij met die produktie geen raad weten en zou de veehouderij voor eenzelfde crisis komen te staan als nu de pluimveehouderij. Is hiertegen dan niets te doen? Het antwoord luid: alleen als wij er in slagen het verbruik sterk op te voeren. Dit geldt zowel voor ons eigen land als voor de gehele E.E.G. VELE GEMISTE KANSEN Zoals het thans gaat kunnen wij sraks ten hoogste op voet van gelijk heid wedijveren met de Duitse, Bel gische en Franse veehouders (de Italiaanse zijn te verwaarlozen als het melk en zuivel betreft). Die ge lijkheid bestaat dan niet alleen hier uit, dat wij met ongeveer dezelfde lonen, lasten en voederkosten zitten, maar ook uit de gelijkheid van grondstof en produkt. Dit laatste willen wij graag verduidelijken. Er is al sinds vele jaren geen noe menswaardige vooruitgang meer in de kwaliteit van de aangevoerde grondstof. We weigeren over de he le linie een stringent stelsel van ge- misschien niet volmaakt, maar toch zeker goed bruikbaar was. Wij tob ben verder niet een voorlichting, die in vele streken alleen rekening houdt met arbeidstechniek en niet lijke kwaliteitsbepaling en van uit betaling naar kwalitet door te voe ren. Wij zoeken naar de volmaakte werkwijze om de melkkwaliteit vast te stellen en vergeten dat wij al ze ker 15 jaar goed werk hadden kun nen doen met een onderzoek dat met kwaliteitsverbetering. Aan de voorlichting van de veehouders en zelfs aan het onderwijs in de melk- winning en -bewaring ontbreekt in vele streken nog ontzaglijk veel. Het gevolg is, dat de kwaliteit (waartoe ook de smaak behoort) van het eindprodukt alles te wensen over laat. Deze rekening wordt thans aangeboden in de vorm van een da lend verbruik. En dit terwijl wij in werkelijkheid wel in staat waren geweest onze kwaliteit zo hoog op te voeren, dat geen land uit de EEG ons ooit zou kunnen inhalen. Het is jammer, dat deze kant van het vraagstuk praktisch niet uit de doe ken is gekomen. BOEREN GEMENGDE BEDRIJVEN BEHOEFTE AAN SNELLE LEVERING De Vee en Vleescentrale van de NCB heeft insamenwerking met de CHV in Veghel een plan in studie om voor de boeren een zeker servi ce-instituut op te richten, dat voor de snelle levering van goede biggen kan zorgen. Er is behoefte aan een dergelijke instelling omdat blijkt dat vele boeren die in de grote produk- tie-eenheden steeds grotere aantal len biggen moeten „opzetten", vaak dieren van mindere kwaliteit en af wijkend ras of stam moeten aanko- Voor: LANGSTRAAT TEL. 1281 pen wat de vleeskwaliteit niet ten goede komt. Deze plannen zijn mede geboren naar aanleiding van de re cente uitlatingen van de boerenvoor- mannen, die er achter gekomen zijn dat enkele grote vleeswarenfabrie- ken en veevoederfabrieken zelf gro te biggen-fokkerij en op stapel zetten of zelf op grote schaal varkens gaan mesten om van een uniforme vlees kwaliteit verzekerd te zijn. In boerenkringen vreest men een zekere concurrentie of verschuiving vn de mesterij naar andere dan boe renbedrijven. Ook de gewone boer, die zich in de varkensmesterij spe cialiseert heeft grote behoefte aan flinke aantallen biggen van het beste ras en is niet gediend met links en rechts wat biggen te kopen van de meest uiteenlopende soorten, temeer omdat de gewone markthandel vaak minderwaardig goed levert. En zo dra stijgen de varkensprijzen of el ke zeug, die maar te vinden is wordt gedekt om een krulstaartengeslacht te leveren, dat altijd wel ergens in een varkenskot voor de mesterij verdwijnt. Geen wonder dus, dat ook de boeren coöperaties in Oost-Bra bant de leden zoveel mogelijk kwa liteit van het jonge vee wil garan deren. En dat kan door de goede fokkers dichter bij de mesters te brengen, zodat iedereen snel te we ten kan komen op centrale leve ringsadressen, waar goede biggen in flinke aantallen te koop zijn. De vraag is zelfs of de grote boeren coöperaties in de toekomst zelf niet op de varkensfokkerij in overleg met het stamboek moeten overgaan. Enkele particuliere veevoederfabrie ken Koudijs, Ben Bosch en Swage- makers hebben in Hedel bijvoor beeld een bedrijf dat binnen enkele jaren al 600 biggen van de beste kwaliteit per week gaat afleveren aan klanten, die natuurlijk hun voe der gebruiken. Er is grote behoefte aan dergelijk goede grote fokkerijen, die betrouwbaar uitgangsmateriaal leveren voor uniforme slachtvarkens met goede vlees-verhoudingen waar aan in Nederland nog wel iets ge daan kon worden, enkele goede fok- bedrijven uitgezonderd. Het is bijna net als met de kippen en slachtkui- kens waar grote aantallen,dieren van de beste rassen, de kwaliteitsproduk- ten moeten leveren, die de verwen de klant vraagt. Een vers en uni form merk ei en een braadkuiken van goede vleeskwaliteit uit goede hokken op het beste voer gemest. Nu zijn de varkens aan de beurt. Al heeft Nederland een goede naam en is heel wat bereikt de pogingen om de boreen tijdig van betere biggen te voorzien, zijn een zaak, die ook de grote coöperaties aanspreekt. De Vee- en Vleescentrale en de CHV in Veghel gaan op deze manier stelling nemen tegen bepaalde ak- ties van veevoeder- of vleesfabrie- ken, die ergens in hun pogingen tot een zekere klantenbinding te komen nog het commerciële gelijk aan hun kant hebben. Wij vragen nog steeds PERSONNEL geschoold en ongeschoold "•lai'melderi dagelijks - ook na werktijd - aan de fabriek, bij de portier N.V. INALFA VENRAY De woonwagens, die hier en daar op de gemeentelijke woonwagen kampen staan, verblijven daar niet helemaal gratis. Er wordt een soort van staangeld voor geheven, een vorm van belasting, die niet alle woonwagenbewoners even welkom is. Er zijn namelijk gemeenten die in ruil voor dat staangeld maar weinig terugleveren, hoewel zij gelden eisen alsof men in een luxe hotel vertoefde. Daar staat weer tegen over dat andere gemeenten prach tige voorzieningen hebben betroffen met sanitair en stalruimte voor paarden. Maar dat wordt wel eens in korte tijd door de belanghebben den afgebroken. Voor de eerste keer trad nu een woonwagenbewoner voor de groene tafel, die geweigerd heeft het stand plaats-geld te voldoen. De gemeente verordening bepaalde dat het geld netjes naar het gemeentehuis moest worden gebracht. Maar deze woon wagenbewoner vertikte dat. De amb tenaar, die er geen heibel van wilde hebben, fietste eens langs. Maar de man zei, dat hij geen geld had. De ambtenaar kwam nog eens langs. En toen zei de man, dat de burge meester maar eens veren moest plukken van een kikker. Daarna trachtte de gemeente hem kwijt te raken. Tot drie maal toe arriveerde de gemeentelijke vracht auto om de woonwagen over de ge meentelijke grenzen te brengen. Maar in dé buurgemeente bleek de inrichting van het woonwagenkamp nog beroerder. Daarom keerde de man driemaal halsstarrig terug. Hij wilde blijven; maar hij wilde niet geplukt worden. Eindelijk raakte het gemeentelijke geduld op. De politie kwam er aan te pas om uitvoerige processen- verbaal te gaan schrijven. „Gaat u maar even mee naar het bureau", werd er gezegd. Maar de verdachte waardeerde deze gastvrije geste van de overheid geenszins. „Als je wat te schrijven hebt, dan doe je dat maar hier", zei hij. Toen is de agent aan het schrijven gegaan en het resultaat daarvan heeft de eigengereide woonwagen man dan bij de politierechter kun nen horen. „Daar is niet eens een huuske op dat kamp", klaagde hij, ^en de bossen in de buurt zijn alle maal verboden toegang, enneje mag er niet eens tegen een boompje staan". In de buurgemeente was het niet beter. Neen, hij wilde wel wor den weggebracht op gemeentelijke rekening, maar dan naar een ver-af gelegen oord, waar een soort woon wagenparadijs schijnt te zijn. De rechter en de officier waren allesbehalve vriendelijk, want deze man heeft zijn mede-gasten op het terrein ook nog opgewarmd. De of ficier eiste een maand voorwaarde lijk en 25,boete, plus de bepa ling, dat alles moet worden betaald. „Binnen veertien dagen moet het achterstallige bedrag voldaan zijn en daarna moet er regelmatig worden betaald, anders ga je drie weken de kast in. En bovendien twintig gul den boete." De kikker keerde zijn lege zakken binnenstebuiten. „Dan motte jullie me maar drie weken te eten geven", zei hij, „ik heb nou eenmaal geen veren." ASSURANTIE en FINANCIERINGSKANTOOR KRUIJSEN - MEESTERS julianasingel 41 „ook goed en goedkoop VENRAY Tel. 1061 (04780) voor autoverzekering" Ook nu nog concurerende autopremies. Vrijwel elk bedrag beschikbaar voor HYPOTHEEK, rente 57«%

Peel en Maas | 1965 | | pagina 9