PARTICULIERE BOUW
weer in het geding
LINDEBOOM
rob
van
haaren
rondom DB NIEUWE MELKPRIJS
betere biggen
Politierechter
Vaste- en vloeibare
boen- en
meubelwas
reinigingsmiddelen
voor vloerkleden
en
meubelbekleding
Bier in de "leeg-weg" fles.
mode
pasvorm
kwaliteit
VRIJDAG 2 APRIL 1965 No. 13
ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG
UW MODEHUIS
PEEL EN MAAS M
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF NV. VENRAÏ WPRlfRT AH VHOP VRNP4V PW fllW^TRRIfRW ADVERTENTIEPRIJS 8'/. ct. p. mm. ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 VJUA VCillI\HI EdV UlliO 1 TV UlVUll PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buiten Venray 2.—)
„Man, je zit je daar sappel te maken over particuliere bouw, ter
wijl er hoogstens een dertigtal mensen een eigen huis willen bou
wen...."
„Hoe kun je nu zeggen, dat er geen grond is voor eigen bouwers
in Venray, terwijl er minstens neg twintig percelen voor particu
liere bouwers beschikbaar zyn....?
„Je schrqft over particuliere bouw, maar je vergeet hoeveel men
sen in Venray al goedkoop hun eigen woningwetwoning hebben
kunnen kopen en is daarmede dan de bezitsvorming niet gediend?"
„Eigen-bouwers? De woningen in West, die te koop zijn juist voor
dit soort mensen, raakt men niet eens kwijt!"
Ziedaar enkele opmerkingen, die
men als schrijver van een artikel
over particuliere bouw in het alge
meen en in ons dierbaar Venray in
het bijzonder, zo even onder je neus
gestoken krijgt
Maar we zijn er eerlijk gezegd,
heus niet van geschrokken. We zijn
de laatsten, .die de verkoop van wo
ningwetwoningen geen pracht ding
vinden voor velen, die met wat zorg
en moeite hier inderdaad tot eigen
bezit kunnen komen
Maar hier zit hem de knoop ook
niet in
De moeilijkheden zitten elders. Als
hier iemand komt en waar hij dan
de centen vandaan heeft, laten we
rustig buiten beschouwing die een
eigen woning wil bouwen, dan staat
die aspirant-bouwer voor twee moei
lijkheden.
Op de eerste plaats duurt het ja
ren voordat hij de vereiste rijksgoed
keuring krijgt. Haren waarin zijn
economische toestand om het zo
maar eens te zeggen aanmerke
lijk veranderen kan; jaren, die hij
ook dikwijls niet kan afwachten. Dat
is punt een en wordt veroorzaakt
door onze landelijke bouwpolitiek
die er op de eerste plaats voor wil
zorgen, dat zij, die niet in staat zijn
met eigen middelen een woning te
bouwen, toch middels een woning
wet woning een dak boven hun
hoofd krijgen. Een lofwaardig stre
ven, maar het heeft er alle schijn
van dat het alleen bij deze zorg
blijft. De eigenbouwer komt name
lijk niet meer in aanmerking en
wordt gedwongen een woningwet
woning te nemen, wil hij onderdak
hebben. Een woningwetwoning,
waarop de staat ieder jaar nog zo
veel bijlegt, welke fooi ook de aspi
rant-eigenbouwer dan maar in zijn
zak steekt en uiteindelijk zelfs niet
meer denkt aan eigen-bouw. We
dwingen deze potentiële eigenbou
wers tevreden te zijn met een wo
ningwetwoning, geven hem nog een
fooi op de huur toe en zijn later boos
als die mensen dan rustig in die zgn.
goedkope woningen blijven zitten.
Maar we hebben ze zelf gedwon
gen te leren met minder tevreden te
zijn en het geld, wat ze anders aan
een eigen woning zouden besteden,
aan andere dingen uit te geven Dit
is een landelijk verschijnsel, waar
we jammer genoeg ook in Venray
niets aan kunnen veranderen, on
danks het feit dat we hier verschil
lende bouwbedrijven hebben, die
juist voor die particuliere bouw uit
stekend werk kunnen doen, werk,
waarvan we nu dikwijls de indruk
hebben, dat verloren gaat t.b.v. de
woningbouw in zijn algemeenheid.
Miniser Bogaers mag dan plannen
hebben om in de toekomst de wo-
ningwethuren vast tè stellen naar
rato van het inkomen van de bewo
ner, om zodoende profiteurs van de
soms lage huren toch te treffen,
vast staat en blijft, dat het de wo-
ningbouwpolitiek is die tot heden
mede aanleiding gaven tot dit soort
misbruken.
Vast staat ook dat potentële
eigenbouwers de moeite nog geen
eens meer doen om tot eigen-bouw te
komen. Niet iedereen kan immers
twee, drie jaren wachten op een
rijksgoedkeuring.
Of er nu dertig of veertig mensen
op het lijstje van eigenbouwers
staan, dat zegt niets. Als de moge
lijkheden volkomen open lagen, dan
geloven we beslist dat hun aantal
veel en veel groter zou zijn.
En daarbij komt nog een ander
punt. Als men thans stelt dat er in
Venray misschien nog wel 20 bouw
plaatsen aan te wijzen zijn, dan vra
gen wij ons af, waar die dan wel lig
gen. Een poging om daar achter te
komen is ons mislukt en we hebben
de indruk dat zulks bij ieder aspi
rant-bouwer het geval is. Zeker, er
liggen bouwpercelen in het Biezen-
venneke, maar het is niet iedereen
gegeven bungalows te bouwen, die
voldoen aan de daar geldende bouw
voorschriften
Maar overal elders? O, ja er komt
plaats in het uitbreidingsplan Mo-
lenklef, maar met dat plan zit men
al een jaar te dokteren. En in Vel-
tum komt ook ruimte voor eigen
bouwers, maar dan moet er wel
eerst een plan zijn.
'Ne kunnen ons niet aan de indruk
untttrekken dat men van gemeente
wege indertijd wat teleurgesteld ge
worden is toen ze ruimte heeft ge
reserveerd voor eigen-bouwers in de
Prins Hendrikstraat en nabij het
Nassauplein. Dat heeft jaren geduurd
voordat men de betrokken stukken
kwijt was, zeker bij het Nassauplein
en dat is natuurlijk niet zo leuk, als
dat men de ene straat na de andere
uit de grond kan stampen
Of dat aanleiding is dat .men nu
in West voor eigenbouwers praktisch
geen ruimte heeft gereserveerd, we
ten we natuurlijk niet, evenmin of
men gemeend heeft eventuele klach
ten daarover op te vangen met zgn.
koop-woningen.
Inderdaad, het is leuk dat er ook
buiten de woningwetsector nog wo
ningen te koop zijn, maar is het nu
beslist zo vreemd dat er mensen zijn,
die desondanks nog altijd hun eigen
ideeën, hun eigen plannen in hun
eigen woning willen verwezenlijken
en daarvoor nog veel geld willen be
talen ook?
Welnu, die mensen worden èn
door landelijke maatregelen en in
onze eigen plaats te kort gedaan. Ze
krijgen geen kans. En dit is iets
waar we ons tegen blijven verzet
ten. Landelijk gaat men inzien dat
men misschien te veel de aandacht
alleen maar gegeven heeft aan de
groep, voor wie de woningwetwonin
gen op de eerste plaats bestemd zijn.
Te weinig aan de particuliere bou
wers. Laten we zorgen dat we ook
plaatselijk aan hun verlangens te
gemoet kunnen komen.
Geen statiegeld.
Niet düurderl
Heel eenvoudig...
~'~S vol...fles wegl
Bij alle goede
voornemens I
Vers gebotteld Lindeboom bier...
in handig "4 pak" - licht in gewicht -
gemakkelijk mee te nemen-weinig
plaatsruimte nodig in de koelkast.
VraagUwwinkelier...neem de proef
en U zult óók zeggen:
Héérlijk Limburgs bier brouwt:
LINDEBOOM BIERBROUWERIJ N.V. NEER (Limburg)
HOGERE RICHTPRIJS WEL OF
NIET IN HET BELANG VAN DE
BOER?
Zeals U weet is door minister
Biesheuvel de richtprijs voor melk
voor het tijdvak april 1965 - april
1966 vastgesteld op 32 cent per kg
met 3,7°/o vet. De organisaties, ook
het landbouwschap, hadden aan
gedrongen op 34 cent. De oude
richtprijs was 31 cent en de mi
nister wilde er niet méér dan een
cent bü doen. Daarover is reeds
veel geschreven en gewreven en
wij zullen trachten een overzicht
te geven van de gemaakte opmer
kingen.
ER ZIJN MEER
PRIJSBEPALENDE FACTOREN
Het heeft geen ingezonden stuk
ken in de vakbladen geregend als
protest tegen de laag geachte prijs.
Goed, het zou toch niet gebaat heb
ben; gedane zaken nemen geen keer.
Maar het is voor een gewone vee
houder wel bijzonder moeilijk om
met goede argumenten aan te tonen,
dat een bepaalde richtprijs goed of
niet goed is. Ieder weet, dat er ver
schillen in kostprijs zijn tussen de
ene streek en de andere en zelfs
tussen bedrijf en bedrijf. Vakman
schap, gezondheid en melkrijkheid
van het vee, de grondsoort en de
zorg aan het melken, voeren en
huisvesten besteed, spelen hierbij
immers mee.
Wel is er hier en daar betoogd, dat
de lage richtprijs alwéér een prik
kel voor vele jongeren zou zijn, om
toch maar liever niet het beroep van
vader te kiezen. En stellig heeft de
melkprijs ook inderdaad invloed op
de afvloeiing uit de landbouw. Melk
is nu eenmaal een produkt dat ge
wonnen wordt op „onaangename
uren". Men kan wel pogen de melk
tijden te verzeten, maar dat gaat ten
koste van de produktie. Een koe
moet goed en goed op tijd gemolken
worden, daar valt niet aan te tor
nen.
De minister heeft nu cijfers gege
ven over het arbeidsinkomen in al
lerlei streken en dan zowel met als
zonder overuren. De kleiweidegebie-
den staan bovenaan met 15.590
(zonder overuren 13.070) en de oos
telijke zandgebieden staan onderaan
met 8.900 (zonder overuren
7.310). Dit jaar zal een arbeider-
veeverzorger volgens de c.a.o. wel
op 8.450,komen. In deze con
treien zal men dus bepaald niet rijk
worden van de melk. Geen wonder,
dat ginds een tekort aan opvolgers
bestaat, nu ook de pluimveehouderij
het moeilijk heeft.
EEN BELEIDSKWESTIE?
De minister heeft, bij de vaststel
ling van de nieuwe richtprijs, met
veel factoren rekening moeten hou
den. Allereerst natuurlijk met de
EEG-regelingen voor zuivel en rund
vlees. Vervolgens met de conjunc-
uur in eigen land. Tenslotte óók met
de gang van de melkproduktie. Sinds
kort steeg de produktie weer, maar
velen menen, dat dit een gevolg is
van de verhoógde richtprijs van vo
rig jaar, van de goede zomer en de
daaruit voortvloeiende hoeveelheid
en hoedanigheid van het ruwvoeder
en het nog weer iets toegenomen ge
bruik van kunstmelk bij opfok en
kalvermesterij.
Helaas staat daar dan tegenover,
dat het totale verbruik van boter en
kaas in ons land gevoelig gedaald is
en dat het melkverbruik per hoofd
eveneens daalt. Onder zulke omstan
digheden meende de minister geen
hogere richtprijs dan 32 cent te kun
nen vaststellen.
Merkwaardig is, dat in dit verband
sommige voorlieden gezegd hebben,
dat een hogere richtprijs óók niet
het belang van de boer zou dienen.
De kwestie is, dat de thans bepaalde
richtprijs geen gevolgen heeft voor
de verbruiker. Had men 33 of 34 ct.
gekozen, dan waren de verbruikers-
prijzen van melk, melkprodukten en
zuivel omhoog gegaan. Men meent,
dat dit het verbruik nog verder zou
doen dalen en dat wenst ieder te
voorkomen.
Over de juistheid van een en an
der kan men twisten. Het is inder
daad de vraag, of het publiek zó fel
reageert op miniem kleine prijsver
hogingen.
DE RENTABILITEITSKWESTIE
Blijkens de cijfers van de minister
loopt het arbeidsinkomen dus uiteen
(zie boven) van 8.900 tot f 15.590
per veehouder, al naar de streek. Er
is dus een groot verschil in rentabi
liteit tussen de bedrijven. Vermoe
delijk heeft dit óók wel meegespeeld
bij de vaststelling van de nieuwe
richtprijs. Het gaat er namelijk om
dat een voortdurende selectie plaats
heeft op basis van kostprijs. Is die
selectie er niet, doordat de prijs zo
hoog is dat iedereen er goed mee is,
dan klinken er wèl juichtonen uit
veehouderskringen, maar loopt men
in de toekomst onherroepelijk vast
in EEG-verband. Binnen de ge
meenschap zal de prijs (denk slechts
aan Frankrijk) bepaald niet hoger
komen te liggen, kostenverschuivin-
gen daargelaten.
Zouden wij een te hoge richtprijs
vaststellen, dan zouden wij de eigen
produktie aanmoedigen. Maar straks
zouden wij met die produktie geen
raad weten en zou de veehouderij
voor eenzelfde crisis komen te staan
als nu de pluimveehouderij.
Is hiertegen dan niets te doen?
Het antwoord luid: alleen als wij
er in slagen het verbruik sterk op
te voeren. Dit geldt zowel voor ons
eigen land als voor de gehele E.E.G.
VELE GEMISTE KANSEN
Zoals het thans gaat kunnen wij
sraks ten hoogste op voet van gelijk
heid wedijveren met de Duitse, Bel
gische en Franse veehouders (de
Italiaanse zijn te verwaarlozen als
het melk en zuivel betreft). Die ge
lijkheid bestaat dan niet alleen hier
uit, dat wij met ongeveer dezelfde
lonen, lasten en voederkosten zitten,
maar ook uit de gelijkheid van
grondstof en produkt. Dit laatste
willen wij graag verduidelijken.
Er is al sinds vele jaren geen noe
menswaardige vooruitgang meer in
de kwaliteit van de aangevoerde
grondstof. We weigeren over de he
le linie een stringent stelsel van ge-
misschien niet volmaakt, maar toch
zeker goed bruikbaar was. Wij tob
ben verder niet een voorlichting, die
in vele streken alleen rekening
houdt met arbeidstechniek en niet
lijke kwaliteitsbepaling en van uit
betaling naar kwalitet door te voe
ren. Wij zoeken naar de volmaakte
werkwijze om de melkkwaliteit vast
te stellen en vergeten dat wij al ze
ker 15 jaar goed werk hadden kun
nen doen met een onderzoek dat
met kwaliteitsverbetering. Aan de
voorlichting van de veehouders en
zelfs aan het onderwijs in de melk-
winning en -bewaring ontbreekt in
vele streken nog ontzaglijk veel.
Het gevolg is, dat de kwaliteit
(waartoe ook de smaak behoort) van
het eindprodukt alles te wensen over
laat. Deze rekening wordt thans
aangeboden in de vorm van een da
lend verbruik. En dit terwijl wij in
werkelijkheid wel in staat waren
geweest onze kwaliteit zo hoog op te
voeren, dat geen land uit de EEG
ons ooit zou kunnen inhalen. Het is
jammer, dat deze kant van het
vraagstuk praktisch niet uit de doe
ken is gekomen.
BOEREN GEMENGDE BEDRIJVEN
BEHOEFTE AAN SNELLE
LEVERING
De Vee en Vleescentrale van de
NCB heeft insamenwerking met de
CHV in Veghel een plan in studie
om voor de boeren een zeker servi
ce-instituut op te richten, dat voor
de snelle levering van goede biggen
kan zorgen. Er is behoefte aan een
dergelijke instelling omdat blijkt dat
vele boeren die in de grote produk-
tie-eenheden steeds grotere aantal
len biggen moeten „opzetten", vaak
dieren van mindere kwaliteit en af
wijkend ras of stam moeten aanko-
Voor:
LANGSTRAAT TEL. 1281
pen wat de vleeskwaliteit niet ten
goede komt. Deze plannen zijn mede
geboren naar aanleiding van de re
cente uitlatingen van de boerenvoor-
mannen, die er achter gekomen zijn
dat enkele grote vleeswarenfabrie-
ken en veevoederfabrieken zelf gro
te biggen-fokkerij en op stapel zetten
of zelf op grote schaal varkens gaan
mesten om van een uniforme vlees
kwaliteit verzekerd te zijn.
In boerenkringen vreest men een
zekere concurrentie of verschuiving
vn de mesterij naar andere dan boe
renbedrijven. Ook de gewone boer,
die zich in de varkensmesterij spe
cialiseert heeft grote behoefte aan
flinke aantallen biggen van het beste
ras en is niet gediend met links en
rechts wat biggen te kopen van de
meest uiteenlopende soorten, temeer
omdat de gewone markthandel vaak
minderwaardig goed levert. En zo
dra stijgen de varkensprijzen of el
ke zeug, die maar te vinden is wordt
gedekt om een krulstaartengeslacht
te leveren, dat altijd wel ergens in
een varkenskot voor de mesterij
verdwijnt. Geen wonder dus, dat ook
de boeren coöperaties in Oost-Bra
bant de leden zoveel mogelijk kwa
liteit van het jonge vee wil garan
deren. En dat kan door de goede
fokkers dichter bij de mesters te
brengen, zodat iedereen snel te we
ten kan komen op centrale leve
ringsadressen, waar goede biggen in
flinke aantallen te koop zijn. De
vraag is zelfs of de grote boeren
coöperaties in de toekomst zelf niet
op de varkensfokkerij in overleg
met het stamboek moeten overgaan.
Enkele particuliere veevoederfabrie
ken Koudijs, Ben Bosch en Swage-
makers hebben in Hedel bijvoor
beeld een bedrijf dat binnen enkele
jaren al 600 biggen van de beste
kwaliteit per week gaat afleveren
aan klanten, die natuurlijk hun voe
der gebruiken. Er is grote behoefte
aan dergelijk goede grote fokkerijen,
die betrouwbaar uitgangsmateriaal
leveren voor uniforme slachtvarkens
met goede vlees-verhoudingen waar
aan in Nederland nog wel iets ge
daan kon worden, enkele goede fok-
bedrijven uitgezonderd. Het is bijna
net als met de kippen en slachtkui-
kens waar grote aantallen,dieren van
de beste rassen, de kwaliteitsproduk-
ten moeten leveren, die de verwen
de klant vraagt. Een vers en uni
form merk ei en een braadkuiken
van goede vleeskwaliteit uit goede
hokken op het beste voer gemest.
Nu zijn de varkens aan de beurt. Al
heeft Nederland een goede naam en
is heel wat bereikt de pogingen om
de boreen tijdig van betere biggen
te voorzien, zijn een zaak, die ook
de grote coöperaties aanspreekt.
De Vee- en Vleescentrale en de
CHV in Veghel gaan op deze manier
stelling nemen tegen bepaalde ak-
ties van veevoeder- of vleesfabrie-
ken, die ergens in hun pogingen tot
een zekere klantenbinding te komen
nog het commerciële gelijk aan hun
kant hebben.
Wij vragen nog steeds
PERSONNEL
geschoold en
ongeschoold
"•lai'melderi dagelijks -
ook na werktijd - aan
de fabriek, bij de portier
N.V. INALFA VENRAY
De woonwagens, die hier en daar
op de gemeentelijke woonwagen
kampen staan, verblijven daar niet
helemaal gratis. Er wordt een soort
van staangeld voor geheven, een
vorm van belasting, die niet alle
woonwagenbewoners even welkom
is. Er zijn namelijk gemeenten die in
ruil voor dat staangeld maar weinig
terugleveren, hoewel zij gelden
eisen alsof men in een luxe hotel
vertoefde. Daar staat weer tegen
over dat andere gemeenten prach
tige voorzieningen hebben betroffen
met sanitair en stalruimte voor
paarden. Maar dat wordt wel eens
in korte tijd door de belanghebben
den afgebroken.
Voor de eerste keer trad nu een
woonwagenbewoner voor de groene
tafel, die geweigerd heeft het stand
plaats-geld te voldoen. De gemeente
verordening bepaalde dat het geld
netjes naar het gemeentehuis moest
worden gebracht. Maar deze woon
wagenbewoner vertikte dat. De amb
tenaar, die er geen heibel van wilde
hebben, fietste eens langs. Maar de
man zei, dat hij geen geld had. De
ambtenaar kwam nog eens langs.
En toen zei de man, dat de burge
meester maar eens veren moest
plukken van een kikker.
Daarna trachtte de gemeente hem
kwijt te raken. Tot drie maal toe
arriveerde de gemeentelijke vracht
auto om de woonwagen over de ge
meentelijke grenzen te brengen.
Maar in dé buurgemeente bleek de
inrichting van het woonwagenkamp
nog beroerder. Daarom keerde de
man driemaal halsstarrig terug. Hij
wilde blijven; maar hij wilde niet
geplukt worden.
Eindelijk raakte het gemeentelijke
geduld op. De politie kwam er aan
te pas om uitvoerige processen-
verbaal te gaan schrijven. „Gaat u
maar even mee naar het bureau",
werd er gezegd. Maar de verdachte
waardeerde deze gastvrije geste van
de overheid geenszins. „Als je wat te
schrijven hebt, dan doe je dat maar
hier", zei hij.
Toen is de agent aan het schrijven
gegaan en het resultaat daarvan
heeft de eigengereide woonwagen
man dan bij de politierechter kun
nen horen. „Daar is niet eens een
huuske op dat kamp", klaagde hij,
^en de bossen in de buurt zijn alle
maal verboden toegang, enneje
mag er niet eens tegen een boompje
staan". In de buurgemeente was het
niet beter. Neen, hij wilde wel wor
den weggebracht op gemeentelijke
rekening, maar dan naar een ver-af
gelegen oord, waar een soort woon
wagenparadijs schijnt te zijn.
De rechter en de officier waren
allesbehalve vriendelijk, want deze
man heeft zijn mede-gasten op het
terrein ook nog opgewarmd. De of
ficier eiste een maand voorwaarde
lijk en 25,boete, plus de bepa
ling, dat alles moet worden betaald.
„Binnen veertien dagen moet het
achterstallige bedrag voldaan zijn en
daarna moet er regelmatig worden
betaald, anders ga je drie weken de
kast in. En bovendien twintig gul
den boete."
De kikker keerde zijn lege zakken
binnenstebuiten. „Dan motte jullie
me maar drie weken te eten geven",
zei hij, „ik heb nou eenmaal geen
veren."
ASSURANTIE en FINANCIERINGSKANTOOR
KRUIJSEN - MEESTERS
julianasingel 41 „ook goed en goedkoop
VENRAY Tel. 1061 (04780) voor autoverzekering"
Ook nu nog concurerende autopremies.
Vrijwel elk bedrag beschikbaar voor HYPOTHEEK, rente 57«%