Veilig Verkeer... Protestanten m utii antibiotica SINT SERVATIUS Politierechter Psychiatrisch Ziekenhuis op- la. MARTENS VRIJDAG 19 FEBRUARI 1965 No. 7 ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ADVERTENTIEPRIJS 8>/t ct. p. mm.^ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 De Provinciale Overste van de Broeders van Liefde kon zaterdag een groot aantal prominente gasten welkom heten in het oude ontspanningsgebouw van Huize Servatius, die aanwezig wilden zjjn bij de officiële opening van de nieuwe bejaardenkliniek en het nieuwe verplegershuis door Staatssecretaris Dr. A. Bartels. Dat waren vertegenwoordigers van Ged. Staten van Limburg, de heren Achten en Lebens, de verte genwoordigers van Ged. Staten van Gelderland en Noord-Brabant, de statenleden Laurensse en Emonts, het college van B. en W. van Ven- ray, de H.E.H. Deken en vele auto riteiten op het gebied van de geeste lijke volksgezondheid. Broeder Fortunis wees er in zijn welkomstwoord op dat de Broeders van Liefde, die voor 15 jaren be gonnen waren met de eerste inrich ting voor geestelijk gestoorden, het vroegere isolement verlaten hebben en thans in nauwe samenwerking met de leek hun diensten verlenen aan de lijdende evenmens als teken van christelijke naastenliefde. HELEMAAL DEZE EEUW Dr. Bartels zei graag naar Ven- ray gekomen te zijn omdat ook weer door de opening van deze bejaar denkliniek de aandacht gevestigd wordt op het bejaardenprobleem. In 1965 kennen we gelukkig een financiële verzorging van de be jaarde, die via zijn AOW de mini mum bestaansmogelijkheden gega randeerd ziet. Maar naast de finan ciële voorziening, zijn z.i. ook maat schappelijke voorzieningen nodig voor de ruim 1 miljoen mensen, die in 1965 ouder zijn of worden dan 65 jaren. Er ontbreekt een goede voorberei ding op de ouderdom, die de meji- sen leert zichzelf te kunnen zijn. Z.i. is het een wezenlijk gebrek dat men de jeugd alle voorbereidingen geeft voor de volwassenheid, doch de vol wassen mens niet voorbereid op het bejaard-zijn. Deze voorbereiding houdt b.v. in een zinvolle besteding van de vrije tijd, de aanpassing van woning en werk, de kennis van de geestelijke ziekten van de oudere mens. Daarmede moet men lang voor de pensioen-grens bereikt wordt mee beginnen. Met deze maatschappelij ke voorzienignen hangt ook weer samen de mogelijkheden tot opname in ziekenhuizen, de bouw en inrich ting van verzorgings- en verpleeg tehuizen, die thans onvoldoende is en waarbij de zo noodzakelijke sa menwerking ook al in verband met de doorstroming soms nog ver te zoeken is. week reeds een beschrijving ge bracht hebben van de oplossing, die men in Huize Servatius voor haar bejaarden gezocht heeft, kunnen we thans volstaan met de mededeling dat de vele gasten zich zeer tevre den toonden met de drie paviljoens, die geheel zijn ingericht voor de geestesgestoorde bejaarden, alsmede met het 4e paviljoen, waarin het zgn. welfarewerk, een kapel en de onderzoekruimten zijn onderge bracht. Dr. A. Kroft de geneesheer-direc teur had voor de bezichtiging van beide nieuwbouwen nog zijn visie gegeven over het bejaardenvraag- stuk, waarbij hij met name zich t.a.v. geestesgestoorde bejaarden tamelijk pessimistisch toonde. Door de bouw van dit complex, aldus Dr. Kroft, heeft Huize Serva tius geen plaatsen bijgewonnen, in tegendeel heeft men de grootste nood van de eigen bejaarden slechts wat kunnen verlichten. Ook was hij van mening dat men nog pas aan het begin staat van de oplossing van dit probleem en ook drong hij aan dat men zo spoedig mogelijk zou dienen te komen tot regionale verplegingsinstituten voor hij t.a.v. dit probleem, zo optimis tisch was hij over de verplegenden, die een wezenlijk deel uitmaken van de therapeutische gemeenschap en daarin van bijzonder belang zijn. Hij wees er op dat in Nederland nog te veel het misverstand bestaat, dat verplegen een bij uitstek vrouwelijk beroep is. Een misverstand dat ge lukkig aan het verdwijnen is, maar toch oorzaak was, dat te weinig mannen zich voor deze functies aan melden. De cijfers wijzen uit, dat er een gelukkige kentering is en dat dit ook mannelijke beroep een in alle opzichten betere waar dering gaat genieten. Van die waardering was iets te zien in de nieuwbouw voor de ver plegers, die hier een modem huis GOED ZO A B C VOOR EEN OP DE DUIZEND KRUISPUNTEN Sprekend over de psychisch ge stoorde bejaarde, die in Nederland een op de duizend is, oftewel 11.000 in totaal, vroeg de Staatssecretaris zich af of deze mensen allemaal naar een psychiatrische inrichting moeten? Hij was er voorstander van dat deze mensen zo lang als maar mogelijk was thuis bleven. Kan dit niet meer dan zullen voor hen in richtingen tot stand moeten komen, die z.i. aan een viertal voorwaarden hebben te voldoen. Ten eerste moet eigen milieu zoveel mogelijk blij er de binding met eigen streek en ven bestaan. Dat betekent dat zulk een inrichting goed bereikbaar moet zijn, goede bezoekaccomodatie heeft en hij was er zelfs voorstander van dat echtparen ook in dergelijke in richtingen samen kunnen verblij ven. De tweede voorwaarde waaraan een dergelijk instituut moet voldoen is voldoende gedifferentieerde opna me-mogelijkheden. Het moet niet zo zijn, dat men alle gevallen maar bij elkaar duwt, maar dat iedere be jaarde daar die verzorging en die behandeling krijgt, waar hij recht op heeft. Een derde voorwaarde is dat aan de geestelijke en lichamelijke reva lidatie van deze mensen alle aan dacht besteed wordt en alles gedaan wordt om eigen aktiviteit weer om hoog te brengen. Een vierde voor waarde noemde hij de noodzakelijke goede medische en maatschappelijke begeleiding. Het is een tragisch gebeuren in elke familie, als de man of vrouw, die heel hun leven dienstbaar ge maakt hebben voor gezin en maat schappij thans enigermate uitge schakeld gaat worden. Hierbij moet hulp en steun gegeven worden. Of dit allemaal te bereiken is in kleinere inrichtingen, of dat dit gro ter dienen te worden, wilde de Staatssecretaris in het midden laten. Hij wilde n.a.v. de opening van dit bejaardencomplex van Huize Serva tius alleen slechts zijn gedachten over het huidige probleem naar vo ren gebracht, problemen, die naar hij hoopte niet alleen in Huize Ser vatius, maar ook elders zullen moe ten worden opgelost. BEJAARDENCOMPLEX Nadat we in ons blad van vorige Heeft U een bromfiets? En bent U graag bereid daadwerkelijk mee te werken aan de verkeersveilig heid? Goed zo! Dan kan het Verbond voor Veilig Verkeer ook op U rekenen bij de naleving van onderstaande gedrags regels voor kruispunten, opgesteld in het kader van de „Kalm aan Goed zo"-aktie. Goed zo! U doet eerst de nodige rij-ervaring op met Uw bromfiets op stillere wegen; eerst dan neemt U als geoefend wegge bruiker deel aan het drukke verkeer op gevaarlijke kruispunten. Goed zo! U nadert een krui sing met aangepaste dus gema- snelheid. Goed zo! U bent een spor tief weggebruiker en leeft dus spor tief de gedragsregels voor brom fietsers na. Op kruispunten denkt U eraan: de bromfietser is „langzaam verkeer", dus geeft voorrang aan een van rechts komende fietser en óók aan een van links komende auto. Goed zo! U verleent alle verkeer op de voorrangsweg of de voorrangskruising voorrang; voor een stopkruising stopt U, óók al is er geen verkeer op de andere weg. Goed zo! Als U op een kruispunt links af wilt slaan, geeft U voorrang aan al het tegemoetko mende verkeer, dat rechtdoor gaat. En als U op een rijwielpad rijdt, doet U dit natuurlijk ook voor alle tegemoetkomende fietsers en brom fietsers! Goed zo! Bij links of rechts afslaan op kruisingen neemt U de bocht zodanig dat noch het tege moetkomende verkeer, noch 't ach teropkomende verkeer wordt gehin derd. Uiteraard geeft U tijdig en duidelijk aan dat U van richting gaat veranderen. Goed zo! U bent attent op de zebra's bij kruisingen en respec teert het recht op ongehinderde doorgang voor de zich op die zebra bevindende voetgangers. Goed zo! U rijdt beheerst en zelfverzekerd, dat is sportief. vinden, met voldoende ontspan- nings- en ontwikkelingsmogelijkhe den. Dr. Bartels onthulde de naam plaat van dit huis, dat voortaan St. Camillushuis heet en was o.m. vol belangstelling voor de tentoonstel ling, die in de kelders van dit prachtige gebouw was onderge bracht, waar men werkstukken kon zien van de verplegers maar ook wat in het kader van de arbeids- therapie door de patiënten gemaakt wordt. Een belangstelling, die zondag ook vele Venrayse mensen toonden, die op hun beurt een kijkje gingen ne men in dit fraaie gebouw waar het goed toeven en verblijven is. ONTSMET AL UW ZAAIZAAD Langzamerhand nadert de tijd om aan het zaaiplan en het zaaien te denken. Vroeg gezaaid, betekent in het voorjaar meestal goed gezaaid en diwijls geven de vroege zaaisels de hoogste opbrengst. Vanzelfsprekend moeten bodem en omstandigheden geschikt zijn, wan neer dit het geval is, is voor som mige gewassen zoals zomertarwe, gerst en haver vroeg zaaien geen be zwaar. Dat aan het zaaizaad en de keuze van het ras de grootste zorg besteed moet worden is wel bekend. Daar naast wordt wel eens uit het oog verloren dat het beste zaad nog niet altijd de zekerheid bied van een gezond gewas. Dikwijls kan het zaad worden aangetast door ziekten, waarvan de kiemsporen reeds op het zaad aan wezig zijn, zonder dat men dit met het blote oog kan bespeuren. De gevolgen blijven niet uit en een slechte opkomst met holle stand is het resultaat. Vooral die partijen welke in het afgelopen jaar door slecht oogst- weer zijn binengehaald en dus in sterke mate door kiemschimmels zijn aangetast dienen te worden ontsmet. Maar dit geldt tevens voor gezond zaaizaad. Er mag geen enke le korrel de grond in die niet ont smet is, de kosten zijn dermate ge ring dat niemand hier risico mag nemen. Het is een groot voorrecht dat de Nederlandse landbouwer een keus kan maken uit zeer betrouwbare ontsmettingsmiddelen. Naast het oude bekende en nog veel gebruik te Germisan, kan men ook gebruik maken van de gecombineerde (in secticide) toepassing o.a. het middel AAgradin, deze middelen geven een absolute bescherming tegen schim mels en insekten. Elegant een bromfiets beryden be tekent: sierlijk door de bochten. Maar het Verbond voor Veilig Ver keer wyst er in het kader van zyn eerste kernthema-aktie 1965 op dat daarbij toch altyd de regel in acht genomen dient te worden: „bochten naar rechts klein, bochten naar links groot." En vóór alles, vooral op kruisingen: „KALM AAN". 0 0 C Wie, zoals wij, het voorrecht had had een dienst te mogen bijwonen in het wat wij dan noemen protestantse kerkje van Blitters- wijck, die moet wennen aan de psalmen zingende gemeente, net zo goed als een protestant zich onwen nig zal voelen bij een katholieke eredienst. En onwillekeurig komt dan de ge dachte bij je op, dat we toch zo wei- r'g van elkaar afweten. Venray was een katholieke gemeenschap, kende in de voorbije jaren praktisch geen anders-denkenden en verdiepte zich niet in wat nu feitelijk het protes tantisme is. Waarom ook? Ergens stak het dat in vroeger ja ren een rijksontvanger, een opper wachtmeester van de marechaussee altijd protestantse noorderligen wa ren, maar aangezien deze mensen met hun geloof niet te koop liepen was dat enige tijd na hun benoe ming alweer vergeten en bleken ze dezelfde mensen te zijn als wij ook. Ergens zweeft ook nog de herin nering aan vroeger jaren toen nabij de Crayenhut de katholieken uit het Brabantse een schuilkerk moesten bouwen, omdat hun eigen kerken waren geroofd door de Geuzen, die weer iets met de protestanten te doen hadden, maar ja, dat is in 1600 zoveel en men kan niet aan de gang blijven Dan is er opeens een protestantse school, een aktie voor een orgel in een protestantse kerk, diensten van de protestanese gemeenschap in San Damiano en tenslotte de beroeping van een DomineeHet zoveelste teken, dat het Venray van veertig jaren geleden voor goed verdwenen Met de pas geïnstalleerde pasto- raal-medewerker in de Hervormde Kerk van Blitterswijck, de weleer waarde heer Keers hebben we over dit onderwerp een gesprek gehad in zijn vriendelijke woning aan de Gerbrandystraat nr. 18. We hebben Slechts zelden wordt iemand als een deurmatje over een hek gehan gen om te worden uitgeklopt. Deze merkwaardige tuchtiging onderging een 19-jarige jongen. Het was de straf voor het feit dat hij met zijn fietsje twee directeuren in de weg stond, toen die met hun auto wilden passeren. De beide bazen zagen hun weg versperd door de langharige tiener, die een prachtig baardje had ge kweekt en met dit siersel in de pril le lentezon liep te pronken. De ho ge heren hielpen de knaap door luid geschreeuw uit zijn gepeins. Zij schreeuwden bijna even hard als de kleuren van het fietsje en van de vlagjes, die er aan hingen. De jon gen schrok er van op. Van de weer omstuit riep hij: „Als je maar een mooi pakkie en een grote slee hebt, denk je dat je alles mag!" Toen schreed hij weg als een pauw, die zijn staart naar een sto merij gaat brengen. Niet beseffend dat hij z'n broodgevers had gegriefd in het diepst van hun directeur zijn. De medezeggenschap moge op komst zijn in de bedrijven, buiten de bedrijven moet je niet teveel zeggen. Dat merkte hij spoedig. De beide hoge pieten sprongen uit hun wagen, grepen hem bij zijn lur ven en hingen hem over een hekje, met de baard omlaag. Daar kreeg hij een ouderwetse tuchtiging. Ver volgens werd hij over het hekje ge beurd. En zo rolde hij een talud af, de modder in. De leden van het directorium van de n.v. bliezen de stofjes van hun pakken en wreven zich de handen. Toen zij weer wilden instappen kwamen er twee kantonniers aanlo pen, die 't adembenemende schouw spel hadden gezien. „Als u meent dat u in uw recht bent moet u wachten tot de politie er is", vond de ene kantonnier democratisch. Phoe", antwoordde de aangespro kene, „neem mijn nummer maar op." En de slee met haar strafbare inhoud gleed weg. De kantonnier deed wat hem was gevraagd. Zo speurde de politie de sleetjesrijders „Die jongen tergde een vis uit het water!" riep de een, die op het ge bied van de levende natuur een vol slagen leek scheen te zijn. De onverdachte en eerbare kan tonniers hadden de klappen gezien en de baardige knaap had ze ge voeld. Vandaar dat beide heren honderdtwintig gulden aan de staat moeten betalen. Dat heeft die jongen dan toch maar voor ons allen verdiend toen hij over dat hekje hing. hem vorige week al tot dominee ge bombardeerd, maar zover is het nog niet. Deze geboren Hilversummer 1 een bedaarde, rustige man, die ver- I telt over zijn leven. Hoe hij de HBS volgde, zijn onderwijsakte haalde en zijn hoofdakte. Hij vertelt over zijn verblijf in Indonesië waaraan som mige dingen in zijn woonkamer nog herinnerigen wakker houden. Na 5 jaren daar gewerkt te hebben, heeft hij dan weer in Nederland voor de klas gestaan. In Hardeberg, in Rot terdam, in Kerkrade en in Angeren. En hoe langer hoe meer is hij dan terecht gekomen in, wat we zouden noemen, het kerkewerk Als helpers van de dominees, als pastoraal medewerker. Hij is ouder ling geweest en kerkvisitator, heeft catechesatie gegeven en heeft in de oorlog gemeenten geholpen wier predikant ondergedoken is. Dat werk ligt hem en toen dan de pensionering kwam op 60jarige leeftijd, heeft hij zich afgevraagd of hij zijn nog vitale krachten niet helemaal voor deze roeping kon inzetten. Hij kende het kleine kerkje van Blitterswijck en de gemeente, waarvan de leden gro tendeels uit Venray, maar ook uit Meerlo, Arcen en Horst kwamen. Toen de keus kwam tussen een klei ne gemeente in de Betuwe die ech ter grotendeels uit ouderen bestond (omdat de jeugd weg trok naar de stad) en de nog kleinere Hervorm de gemeente van Blitterswijck, koos hij het laatste. Hier zou hij niet al leen dienen om doden te begraven. Ja, zegt de heer Keers, het is mis schien voor sommige mensen hier wel wat verrassend gekomen, dat schooltje en die dominee. Maar is het teken van de nieuwe tijd, die ook voor Venray veranderingen met zich brengt. Er komen vrij veel mensen uit de vreemde naar Venray toe en verschillende van hen zijn protestant. Deze mensen, voor zover niet onkerkelijk, vragen een geeste lijke verzorging. Nu is hun percen tage t.o.v. de katholieke bevolking nog geen 2 pet., maar de groei van juli 1963 van 160 tot juli 1964 met 211 zielen, geeft toch wel aan dat op dit terrein iets aan het verande ren is. De geestelijke zorg voor deze mensen heb ik op mijn schouders genomen en ik kan alleen maar zeg gen, dat de kennismaking met Ven ray en zijn bevolking uiterst prettig geweest en is nog steeds. Er is de laatste tijd tussen de christenen veel aan het veranderen. Keek men vroeger op de eerste plaats naar wat scheidde, thans zoekt men samen de eenheid Iets daarvan heb ik misschien mo gen ervaren toen ik naar Venray kwam. Men ziet ons niet meer aan (zo dit vroeger misschien het geval is geweest) als buitenstaanders, maar als mensen, gelovend in de zelfde ChristusMensen levend in de gemeenschap Venray, die in dertijd zijn volle medewerking gaf bij de restauratie van het orgel in Blitterswijck, ons hielp bij de bouw van de christelijke school en ons haast vanzelfsprekend een zaal van de Derde Orde beschikbaar stelde voor onze kerkdienst in Ven ray Zijn dat geen prachtige voorbeel den van hulp, die men bood; van naastenliefde metterdaad? besluit de heer Keers. Ook deze geestelijke leider heeft er zijn zorgen. Zorgen om de onker kelijkheid van verschillende protes tanten, die de welvaart verblind heeft en Christus niet meer zien. Zorgen ook om de catechesatie van zovele christelijke jongeren. Zorgen ook om een eigen gebouwtje, een kerkje misschien in Venray zelf, als het aantal groeit, mede door de uit breiding van de industrie. Zorgen om zijn school, waar de Amboneesjes dringend een extra kracht behoeven en ook gekregen hebben. Maar gezien de medewer king, die hij allerwege krijgt, niet het minst van de gemeente, gaat hij optimistisch verder. „Het is goed in Venray te zijn....", is zijn besluit en daar houden we het dan maar bij. Voor alle reparaties Schoolstraat 30 Tel. 2389 INGEZONDEN De nieuwe anti-biotica-wet is in werking getreden. Een wet die het gebruik van antibiotica bij de vee houder sterk aan banden legt en te recht, want blijkens vele klachten werd er nog al eens misbruik ge maakt van deze vee-geneesmidde len, die overal te koop en te krijgen waren. Daarmede kon de volksge zondheid in gevaar komen en in de nieuwe wet heeft men juist gepro beerd het gebruik van anti-biotica zodanig te regelen, dat de volksge zondheid niet geschaad wordt. Dat betekent echter ook dat een voudige geneeskundige behandelin gen, die vroeger door de boeren zelf werden verricht, met betrekkelijk goedkope medicamenten, die ze links en rechts te kust en te keur kregen aangeboden, thans uit den boze zijn en door de dierenarts ver richt moeten worden. Dat kan voor verschillende veehouders een be langrijk bedrag gaan schelen, want een veearts werkt niet voor niets, terwijl de door hem geleverde me dicamenten gewoonlijk duurder zijn, dan die, welke vroeger in de vrije handel verkrijgbaar waren. Er zijn wel eens veehouders geweest, die, hoewel men over het algemeen het belang van deze nieuwe wet wel niet inziet, die een einde wil maken aan kwakzalverij en misbruiken op stal en werkplaatsen, hierin toch wel een bijzondere bevoordeling zien van de veeartsen. En ze schijnen in zoverre gelijk te krijgen, doordat op het Brabantse thans reeds tamelijk fel gereageerd wordt tegen de kon- troles van de Algemene Inspectie dienst op de antibioticawet. Bij die kontroles schijnt men na melijk niet uitsluitend het heilig goed van de volksgezondheid te wil len dienen, maar op de eerste en voomaamsae plaats het gewin van de dierenartsen. En zo gauw men een boer aan zijn centen gaat ko men, moet men voorzichtig gaan worden. Het gaat de boeren, vooral waar het om heel eenvoudige behandelin gen van dieren gaat, meer geld kos ten. Tot nu toe behandelde een boer een uier-ontsteking van een koe al tijd zelf. Er werd een injector met antibiotica ingestopt, die voor een gulden overal te koop was. Dat moet nu feitelijk een veearts doen. In clusief de visite van deze arts, komt de behandeling nu op rond een tien tje. Is het een wonder dat vele boeren thans handenvol van deze injecte ren hebben aangeschaft en gewoon doorgaan met de behandeling zoals vroeger? Trouwens op verschillende plaat sen zijn de veeartsen op dit werk helemaal niet gecharmeerd. Het kost hen handenvol tijd en dus ge ven ze de boer zelf deze injecteren, zij het dan dat al weer de prijs een stuk hoger ligt. Dat prijsverschil schijnt hem dan te zitten in de kwa liteitsgarantie, die thans de veearts moet bieden. De vraag is echter of volgens de nieuwe wet, de veearts iets derge lijks wel mag doen, al is de boer dan nog zo handig in het toedienen van deze injecteren. Uit de wet is niet te halen en in het Brabantse schijnen er al kontroleurs over ge vallen te zijn. Mestkalveren hebben nog wel eens last van longaandoeningen en met de biggen ook diarrhee. Een spuit je, dat iedere handige boer zelf toe dienen kon, maakte een eind aan deze vervelende ziekten en een vee arts kwam er niet aan te pas. Als we nu voor al die gevallen de veearts moeten gaan roepen, zo zeg gen de boeren, dan verdienen we 't zout in de pap niet meer. En de vraag is of de veeartsen daar alle maal tijd voor hebben. Maar wie thans dergelijk „spuit- materiaal" in huis heeft, is fout en loopt kans op een verbaal. Zelfs de veearts mag niets in voorraad af geven, als hij de verdere behande ling aan de boer overlaat en hem een schriftelijke machtiging geeft. En dat terwijl het behandelingen zijn, die volgens deskundigen ver geleken kunnen worden met het ge ven van een aspirientje bij de men sen. Daar haalt men toch ook geen huisarts bij Deze nieuwe wet blijkt scherpe kantjes te hebben. Kantjes ten na dele van de boer en (misschien) te veel in het voordeel van de veeart sen, die hierdoor hun werkgebied wel enorm zien uitgebreid. Legt men bij kontrole teveel nadruk op deze laatste kant zoals onlangs in het Brabantse schijnt gebeurd te zijn dan is het niet denkbeeldig dat het weldra klachten gaat regenen en dat de boerenorganisaties hun stem tegen een dergelijke uitleg van de wet gaan en moeten gaan verheffen. Of daardoor de verhouding boer veearts gediend is, waag ik ernstig te betwijfelen. De gulden midden weg zal men hier moeten proberen te vinden, in het belang van de vee houders, die hiermede een zware en grote last op hun schouders krijgen. In het belang van de volksgezond heid, dat echter niet het belang van de veeartsen moet gaan worden. J. N.

Peel en Maas | 1965 | | pagina 5