Veilig Verkeer...
Protestanten m utii
antibiotica
SINT SERVATIUS
Politierechter
Psychiatrisch Ziekenhuis
op-
la. MARTENS
VRIJDAG 19 FEBRUARI 1965 No. 7
ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ADVERTENTIEPRIJS 8>/t ct. p. mm.^ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52
De Provinciale Overste van de Broeders van Liefde kon zaterdag
een groot aantal prominente gasten welkom heten in het oude
ontspanningsgebouw van Huize Servatius, die aanwezig wilden
zjjn bij de officiële opening van de nieuwe bejaardenkliniek en
het nieuwe verplegershuis door Staatssecretaris Dr. A. Bartels.
Dat waren vertegenwoordigers
van Ged. Staten van Limburg, de
heren Achten en Lebens, de verte
genwoordigers van Ged. Staten van
Gelderland en Noord-Brabant, de
statenleden Laurensse en Emonts,
het college van B. en W. van Ven-
ray, de H.E.H. Deken en vele auto
riteiten op het gebied van de geeste
lijke volksgezondheid.
Broeder Fortunis wees er in zijn
welkomstwoord op dat de Broeders
van Liefde, die voor 15 jaren be
gonnen waren met de eerste inrich
ting voor geestelijk gestoorden, het
vroegere isolement verlaten hebben
en thans in nauwe samenwerking
met de leek hun diensten verlenen
aan de lijdende evenmens als teken
van christelijke naastenliefde.
HELEMAAL DEZE EEUW
Dr. Bartels zei graag naar Ven-
ray gekomen te zijn omdat ook weer
door de opening van deze bejaar
denkliniek de aandacht gevestigd
wordt op het bejaardenprobleem. In
1965 kennen we gelukkig een
financiële verzorging van de be
jaarde, die via zijn AOW de mini
mum bestaansmogelijkheden gega
randeerd ziet. Maar naast de finan
ciële voorziening, zijn z.i. ook maat
schappelijke voorzieningen nodig
voor de ruim 1 miljoen mensen, die
in 1965 ouder zijn of worden dan
65 jaren.
Er ontbreekt een goede voorberei
ding op de ouderdom, die de meji-
sen leert zichzelf te kunnen zijn. Z.i.
is het een wezenlijk gebrek dat men
de jeugd alle voorbereidingen geeft
voor de volwassenheid, doch de vol
wassen mens niet voorbereid op het
bejaard-zijn. Deze voorbereiding
houdt b.v. in een zinvolle besteding
van de vrije tijd, de aanpassing van
woning en werk, de kennis van de
geestelijke ziekten van de oudere
mens.
Daarmede moet men lang voor de
pensioen-grens bereikt wordt mee
beginnen. Met deze maatschappelij
ke voorzienignen hangt ook weer
samen de mogelijkheden tot opname
in ziekenhuizen, de bouw en inrich
ting van verzorgings- en verpleeg
tehuizen, die thans onvoldoende is
en waarbij de zo noodzakelijke sa
menwerking ook al in verband
met de doorstroming soms nog
ver te zoeken is.
week reeds een beschrijving ge
bracht hebben van de oplossing, die
men in Huize Servatius voor haar
bejaarden gezocht heeft, kunnen we
thans volstaan met de mededeling
dat de vele gasten zich zeer tevre
den toonden met de drie paviljoens,
die geheel zijn ingericht voor de
geestesgestoorde bejaarden, alsmede
met het 4e paviljoen, waarin het
zgn. welfarewerk, een kapel en de
onderzoekruimten zijn onderge
bracht.
Dr. A. Kroft de geneesheer-direc
teur had voor de bezichtiging van
beide nieuwbouwen nog zijn visie
gegeven over het bejaardenvraag-
stuk, waarbij hij met name zich
t.a.v. geestesgestoorde bejaarden
tamelijk pessimistisch toonde.
Door de bouw van dit complex,
aldus Dr. Kroft, heeft Huize Serva
tius geen plaatsen bijgewonnen, in
tegendeel heeft men de grootste
nood van de eigen bejaarden slechts
wat kunnen verlichten.
Ook was hij van mening dat men
nog pas aan het begin staat van de
oplossing van dit probleem en ook
drong hij aan dat men zo spoedig
mogelijk zou dienen te komen tot
regionale verplegingsinstituten voor
hij t.a.v. dit probleem, zo optimis
tisch was hij over de verplegenden,
die een wezenlijk deel uitmaken van
de therapeutische gemeenschap en
daarin van bijzonder belang zijn. Hij
wees er op dat in Nederland nog te
veel het misverstand bestaat, dat
verplegen een bij uitstek vrouwelijk
beroep is. Een misverstand dat ge
lukkig aan het verdwijnen is, maar
toch oorzaak was, dat te weinig
mannen zich voor deze functies aan
melden. De cijfers wijzen uit, dat
er een gelukkige kentering is en
dat dit ook mannelijke beroep
een in alle opzichten betere waar
dering gaat genieten.
Van die waardering was iets te
zien in de nieuwbouw voor de ver
plegers, die hier een modem huis
GOED ZO A B C VOOR
EEN OP DE DUIZEND KRUISPUNTEN
Sprekend over de psychisch ge
stoorde bejaarde, die in Nederland
een op de duizend is, oftewel 11.000
in totaal, vroeg de Staatssecretaris
zich af of deze mensen allemaal
naar een psychiatrische inrichting
moeten? Hij was er voorstander van
dat deze mensen zo lang als maar
mogelijk was thuis bleven. Kan dit
niet meer dan zullen voor hen in
richtingen tot stand moeten komen,
die z.i. aan een viertal voorwaarden
hebben te voldoen. Ten eerste moet
eigen milieu zoveel mogelijk blij
er de binding met eigen streek en
ven bestaan. Dat betekent dat zulk
een inrichting goed bereikbaar moet
zijn, goede bezoekaccomodatie heeft
en hij was er zelfs voorstander van
dat echtparen ook in dergelijke in
richtingen samen kunnen verblij
ven.
De tweede voorwaarde waaraan een
dergelijk instituut moet voldoen is
voldoende gedifferentieerde opna
me-mogelijkheden. Het moet niet zo
zijn, dat men alle gevallen maar bij
elkaar duwt, maar dat iedere be
jaarde daar die verzorging en die
behandeling krijgt, waar hij recht
op heeft.
Een derde voorwaarde is dat aan
de geestelijke en lichamelijke reva
lidatie van deze mensen alle aan
dacht besteed wordt en alles gedaan
wordt om eigen aktiviteit weer om
hoog te brengen. Een vierde voor
waarde noemde hij de noodzakelijke
goede medische en maatschappelijke
begeleiding.
Het is een tragisch gebeuren in
elke familie, als de man of vrouw,
die heel hun leven dienstbaar ge
maakt hebben voor gezin en maat
schappij thans enigermate uitge
schakeld gaat worden. Hierbij moet
hulp en steun gegeven worden.
Of dit allemaal te bereiken is in
kleinere inrichtingen, of dat dit gro
ter dienen te worden, wilde de
Staatssecretaris in het midden laten.
Hij wilde n.a.v. de opening van dit
bejaardencomplex van Huize Serva
tius alleen slechts zijn gedachten
over het huidige probleem naar vo
ren gebracht, problemen, die naar
hij hoopte niet alleen in Huize Ser
vatius, maar ook elders zullen moe
ten worden opgelost.
BEJAARDENCOMPLEX
Nadat we in ons blad van vorige
Heeft U een bromfiets? En bent
U graag bereid daadwerkelijk mee
te werken aan de verkeersveilig
heid? Goed zo!
Dan kan het Verbond voor Veilig
Verkeer ook op U rekenen bij de
naleving van onderstaande gedrags
regels voor kruispunten, opgesteld
in het kader van de „Kalm aan
Goed zo"-aktie.
Goed zo! U doet eerst de
nodige rij-ervaring op met Uw
bromfiets op stillere wegen; eerst
dan neemt U als geoefend wegge
bruiker deel aan het drukke verkeer
op gevaarlijke kruispunten.
Goed zo! U nadert een krui
sing met aangepaste dus gema-
snelheid.
Goed zo! U bent een spor
tief weggebruiker en leeft dus spor
tief de gedragsregels voor brom
fietsers na.
Op kruispunten denkt U eraan: de
bromfietser is „langzaam verkeer",
dus geeft voorrang aan een van
rechts komende fietser en óók aan
een van links komende auto.
Goed zo! U verleent alle
verkeer op de voorrangsweg of de
voorrangskruising voorrang; voor
een stopkruising stopt U, óók al is
er geen verkeer op de andere weg.
Goed zo! Als U op een
kruispunt links af wilt slaan, geeft
U voorrang aan al het tegemoetko
mende verkeer, dat rechtdoor gaat.
En als U op een rijwielpad rijdt,
doet U dit natuurlijk ook voor alle
tegemoetkomende fietsers en brom
fietsers!
Goed zo! Bij links of rechts
afslaan op kruisingen neemt U de
bocht zodanig dat noch het tege
moetkomende verkeer, noch 't ach
teropkomende verkeer wordt gehin
derd. Uiteraard geeft U tijdig en
duidelijk aan dat U van richting
gaat veranderen.
Goed zo! U bent attent op
de zebra's bij kruisingen en respec
teert het recht op ongehinderde
doorgang voor de zich op die zebra
bevindende voetgangers.
Goed zo! U rijdt beheerst en
zelfverzekerd, dat is sportief.
vinden, met voldoende ontspan-
nings- en ontwikkelingsmogelijkhe
den.
Dr. Bartels onthulde de naam
plaat van dit huis, dat voortaan St.
Camillushuis heet en was o.m. vol
belangstelling voor de tentoonstel
ling, die in de kelders van dit
prachtige gebouw was onderge
bracht, waar men werkstukken kon
zien van de verplegers maar ook
wat in het kader van de arbeids-
therapie door de patiënten gemaakt
wordt.
Een belangstelling, die zondag ook
vele Venrayse mensen toonden, die
op hun beurt een kijkje gingen ne
men in dit fraaie gebouw waar het
goed toeven en verblijven is.
ONTSMET AL UW ZAAIZAAD
Langzamerhand nadert de tijd om
aan het zaaiplan en het zaaien te
denken. Vroeg gezaaid, betekent in
het voorjaar meestal goed gezaaid
en diwijls geven de vroege zaaisels
de hoogste opbrengst.
Vanzelfsprekend moeten bodem en
omstandigheden geschikt zijn, wan
neer dit het geval is, is voor som
mige gewassen zoals zomertarwe,
gerst en haver vroeg zaaien geen be
zwaar.
Dat aan het zaaizaad en de keuze
van het ras de grootste zorg besteed
moet worden is wel bekend. Daar
naast wordt wel eens uit het oog
verloren dat het beste zaad nog niet
altijd de zekerheid bied van een
gezond gewas.
Dikwijls kan het zaad worden
aangetast door ziekten, waarvan de
kiemsporen reeds op het zaad aan
wezig zijn, zonder dat men dit met
het blote oog kan bespeuren. De
gevolgen blijven niet uit en een
slechte opkomst met holle stand is
het resultaat.
Vooral die partijen welke in het
afgelopen jaar door slecht oogst-
weer zijn binengehaald en dus in
sterke mate door kiemschimmels
zijn aangetast dienen te worden
ontsmet. Maar dit geldt tevens voor
gezond zaaizaad. Er mag geen enke
le korrel de grond in die niet ont
smet is, de kosten zijn dermate ge
ring dat niemand hier risico mag
nemen.
Het is een groot voorrecht dat de
Nederlandse landbouwer een keus
kan maken uit zeer betrouwbare
ontsmettingsmiddelen. Naast het
oude bekende en nog veel gebruik
te Germisan, kan men ook gebruik
maken van de gecombineerde (in
secticide) toepassing o.a. het middel
AAgradin, deze middelen geven een
absolute bescherming tegen schim
mels en insekten.
Elegant een bromfiets beryden be
tekent: sierlijk door de bochten.
Maar het Verbond voor Veilig Ver
keer wyst er in het kader van zyn
eerste kernthema-aktie 1965 op dat
daarbij toch altyd de regel in acht
genomen dient te worden: „bochten
naar rechts klein, bochten naar
links groot." En vóór alles, vooral
op kruisingen: „KALM AAN".
0 0 C
Wie, zoals wij, het voorrecht had
had een dienst te mogen bijwonen
in het wat wij dan noemen
protestantse kerkje van Blitters-
wijck, die moet wennen aan de
psalmen zingende gemeente, net zo
goed als een protestant zich onwen
nig zal voelen bij een katholieke
eredienst.
En onwillekeurig komt dan de ge
dachte bij je op, dat we toch zo wei-
r'g van elkaar afweten. Venray was
een katholieke gemeenschap, kende
in de voorbije jaren praktisch geen
anders-denkenden en verdiepte zich
niet in wat nu feitelijk het protes
tantisme is. Waarom ook?
Ergens stak het dat in vroeger ja
ren een rijksontvanger, een opper
wachtmeester van de marechaussee
altijd protestantse noorderligen wa
ren, maar aangezien deze mensen
met hun geloof niet te koop liepen
was dat enige tijd na hun benoe
ming alweer vergeten en bleken ze
dezelfde mensen te zijn als wij ook.
Ergens zweeft ook nog de herin
nering aan vroeger jaren toen nabij
de Crayenhut de katholieken uit het
Brabantse een schuilkerk moesten
bouwen, omdat hun eigen kerken
waren geroofd door de Geuzen, die
weer iets met de protestanten te
doen hadden, maar ja, dat is in 1600
zoveel en men kan niet aan de gang
blijven
Dan is er opeens een protestantse
school, een aktie voor een orgel in
een protestantse kerk, diensten van
de protestanese gemeenschap in San
Damiano en tenslotte de beroeping
van een DomineeHet zoveelste
teken, dat het Venray van veertig
jaren geleden voor goed verdwenen
Met de pas geïnstalleerde pasto-
raal-medewerker in de Hervormde
Kerk van Blitterswijck, de weleer
waarde heer Keers hebben we over
dit onderwerp een gesprek gehad in
zijn vriendelijke woning aan de
Gerbrandystraat nr. 18. We hebben
Slechts zelden wordt iemand als
een deurmatje over een hek gehan
gen om te worden uitgeklopt. Deze
merkwaardige tuchtiging onderging
een 19-jarige jongen. Het was de
straf voor het feit dat hij met zijn
fietsje twee directeuren in de weg
stond, toen die met hun auto wilden
passeren.
De beide bazen zagen hun weg
versperd door de langharige tiener,
die een prachtig baardje had ge
kweekt en met dit siersel in de pril
le lentezon liep te pronken. De ho
ge heren hielpen de knaap door
luid geschreeuw uit zijn gepeins. Zij
schreeuwden bijna even hard als de
kleuren van het fietsje en van de
vlagjes, die er aan hingen. De jon
gen schrok er van op. Van de weer
omstuit riep hij: „Als je maar een
mooi pakkie en een grote slee hebt,
denk je dat je alles mag!"
Toen schreed hij weg als een
pauw, die zijn staart naar een sto
merij gaat brengen. Niet beseffend
dat hij z'n broodgevers had gegriefd
in het diepst van hun directeur
zijn. De medezeggenschap moge op
komst zijn in de bedrijven, buiten
de bedrijven moet je niet teveel
zeggen. Dat merkte hij spoedig.
De beide hoge pieten sprongen uit
hun wagen, grepen hem bij zijn lur
ven en hingen hem over een hekje,
met de baard omlaag. Daar kreeg
hij een ouderwetse tuchtiging. Ver
volgens werd hij over het hekje ge
beurd. En zo rolde hij een talud af,
de modder in.
De leden van het directorium van
de n.v. bliezen de stofjes van hun
pakken en wreven zich de handen.
Toen zij weer wilden instappen
kwamen er twee kantonniers aanlo
pen, die 't adembenemende schouw
spel hadden gezien. „Als u meent
dat u in uw recht bent moet u
wachten tot de politie er is", vond
de ene kantonnier democratisch.
Phoe", antwoordde de aangespro
kene, „neem mijn nummer maar
op." En de slee met haar strafbare
inhoud gleed weg. De kantonnier
deed wat hem was gevraagd. Zo
speurde de politie de sleetjesrijders
„Die jongen tergde een vis uit het
water!" riep de een, die op het ge
bied van de levende natuur een vol
slagen leek scheen te zijn.
De onverdachte en eerbare kan
tonniers hadden de klappen gezien
en de baardige knaap had ze ge
voeld. Vandaar dat beide heren
honderdtwintig gulden aan de staat
moeten betalen.
Dat heeft die jongen dan toch maar
voor ons allen verdiend toen hij
over dat hekje hing.
hem vorige week al tot dominee ge
bombardeerd, maar zover is het nog
niet.
Deze geboren Hilversummer
1 een bedaarde, rustige man, die ver-
I telt over zijn leven. Hoe hij de HBS
volgde, zijn onderwijsakte haalde en
zijn hoofdakte. Hij vertelt over zijn
verblijf in Indonesië waaraan som
mige dingen in zijn woonkamer nog
herinnerigen wakker houden. Na 5
jaren daar gewerkt te hebben, heeft
hij dan weer in Nederland voor de
klas gestaan. In Hardeberg, in Rot
terdam, in Kerkrade en in Angeren.
En hoe langer hoe meer is hij dan
terecht gekomen in, wat we zouden
noemen, het kerkewerk
Als helpers van de dominees, als
pastoraal medewerker. Hij is ouder
ling geweest en kerkvisitator, heeft
catechesatie gegeven en heeft in de
oorlog gemeenten geholpen wier
predikant ondergedoken is. Dat werk
ligt hem en toen dan de pensionering
kwam op 60jarige leeftijd, heeft hij
zich afgevraagd of hij zijn nog vitale
krachten niet helemaal voor deze
roeping kon inzetten. Hij kende het
kleine kerkje van Blitterswijck en
de gemeente, waarvan de leden gro
tendeels uit Venray, maar ook uit
Meerlo, Arcen en Horst kwamen.
Toen de keus kwam tussen een klei
ne gemeente in de Betuwe die ech
ter grotendeels uit ouderen bestond
(omdat de jeugd weg trok naar de
stad) en de nog kleinere Hervorm
de gemeente van Blitterswijck, koos
hij het laatste. Hier zou hij niet al
leen dienen om doden te begraven.
Ja, zegt de heer Keers, het is mis
schien voor sommige mensen hier
wel wat verrassend gekomen, dat
schooltje en die dominee. Maar is
het teken van de nieuwe tijd, die
ook voor Venray veranderingen met
zich brengt. Er komen vrij veel
mensen uit de vreemde naar Venray
toe en verschillende van hen zijn
protestant. Deze mensen, voor zover
niet onkerkelijk, vragen een geeste
lijke verzorging. Nu is hun percen
tage t.o.v. de katholieke bevolking
nog geen 2 pet., maar de groei van
juli 1963 van 160 tot juli 1964 met
211 zielen, geeft toch wel aan dat
op dit terrein iets aan het verande
ren is.
De geestelijke zorg voor deze
mensen heb ik op mijn schouders
genomen en ik kan alleen maar zeg
gen, dat de kennismaking met Ven
ray en zijn bevolking uiterst prettig
geweest en is nog steeds.
Er is de laatste tijd tussen de
christenen veel aan het veranderen.
Keek men vroeger op de eerste
plaats naar wat scheidde, thans
zoekt men samen de eenheid
Iets daarvan heb ik misschien mo
gen ervaren toen ik naar Venray
kwam. Men ziet ons niet meer aan
(zo dit vroeger misschien het geval
is geweest) als buitenstaanders,
maar als mensen, gelovend in de
zelfde ChristusMensen levend
in de gemeenschap Venray, die in
dertijd zijn volle medewerking gaf
bij de restauratie van het orgel in
Blitterswijck, ons hielp bij de bouw
van de christelijke school en ons
haast vanzelfsprekend een zaal
van de Derde Orde beschikbaar
stelde voor onze kerkdienst in Ven
ray
Zijn dat geen prachtige voorbeel
den van hulp, die men bood; van
naastenliefde metterdaad? besluit de
heer Keers.
Ook deze geestelijke leider heeft
er zijn zorgen. Zorgen om de onker
kelijkheid van verschillende protes
tanten, die de welvaart verblind
heeft en Christus niet meer zien.
Zorgen ook om de catechesatie van
zovele christelijke jongeren. Zorgen
ook om een eigen gebouwtje, een
kerkje misschien in Venray zelf, als
het aantal groeit, mede door de uit
breiding van de industrie.
Zorgen om zijn school, waar de
Amboneesjes dringend een extra
kracht behoeven en ook gekregen
hebben. Maar gezien de medewer
king, die hij allerwege krijgt, niet
het minst van de gemeente, gaat hij
optimistisch verder.
„Het is goed in Venray te zijn....",
is zijn besluit en daar houden we
het dan maar bij.
Voor alle reparaties
Schoolstraat 30 Tel. 2389
INGEZONDEN
De nieuwe anti-biotica-wet is in
werking getreden. Een wet die het
gebruik van antibiotica bij de vee
houder sterk aan banden legt en te
recht, want blijkens vele klachten
werd er nog al eens misbruik ge
maakt van deze vee-geneesmidde
len, die overal te koop en te krijgen
waren. Daarmede kon de volksge
zondheid in gevaar komen en in de
nieuwe wet heeft men juist gepro
beerd het gebruik van anti-biotica
zodanig te regelen, dat de volksge
zondheid niet geschaad wordt.
Dat betekent echter ook dat een
voudige geneeskundige behandelin
gen, die vroeger door de boeren zelf
werden verricht, met betrekkelijk
goedkope medicamenten, die ze
links en rechts te kust en te keur
kregen aangeboden, thans uit den
boze zijn en door de dierenarts ver
richt moeten worden. Dat kan voor
verschillende veehouders een be
langrijk bedrag gaan schelen, want
een veearts werkt niet voor niets,
terwijl de door hem geleverde me
dicamenten gewoonlijk duurder zijn,
dan die, welke vroeger in de vrije
handel verkrijgbaar waren. Er zijn
wel eens veehouders geweest, die,
hoewel men over het algemeen het
belang van deze nieuwe wet wel
niet inziet, die een einde wil maken
aan kwakzalverij en misbruiken op
stal en werkplaatsen, hierin toch
wel een bijzondere bevoordeling zien
van de veeartsen. En ze schijnen in
zoverre gelijk te krijgen, doordat op
het Brabantse thans reeds tamelijk
fel gereageerd wordt tegen de kon-
troles van de Algemene Inspectie
dienst op de antibioticawet.
Bij die kontroles schijnt men na
melijk niet uitsluitend het heilig
goed van de volksgezondheid te wil
len dienen, maar op de eerste en
voomaamsae plaats het gewin van
de dierenartsen. En zo gauw men
een boer aan zijn centen gaat ko
men, moet men voorzichtig gaan
worden.
Het gaat de boeren, vooral waar
het om heel eenvoudige behandelin
gen van dieren gaat, meer geld kos
ten. Tot nu toe behandelde een boer
een uier-ontsteking van een koe al
tijd zelf. Er werd een injector met
antibiotica ingestopt, die voor een
gulden overal te koop was. Dat moet
nu feitelijk een veearts doen. In
clusief de visite van deze arts, komt
de behandeling nu op rond een tien
tje.
Is het een wonder dat vele boeren
thans handenvol van deze injecte
ren hebben aangeschaft en gewoon
doorgaan met de behandeling zoals
vroeger?
Trouwens op verschillende plaat
sen zijn de veeartsen op dit werk
helemaal niet gecharmeerd. Het
kost hen handenvol tijd en dus ge
ven ze de boer zelf deze injecteren,
zij het dan dat al weer de prijs een
stuk hoger ligt. Dat prijsverschil
schijnt hem dan te zitten in de kwa
liteitsgarantie, die thans de veearts
moet bieden.
De vraag is echter of volgens de
nieuwe wet, de veearts iets derge
lijks wel mag doen, al is de boer
dan nog zo handig in het toedienen
van deze injecteren. Uit de wet is
niet te halen en in het Brabantse
schijnen er al kontroleurs over ge
vallen te zijn.
Mestkalveren hebben nog wel eens
last van longaandoeningen en met
de biggen ook diarrhee. Een spuit
je, dat iedere handige boer zelf toe
dienen kon, maakte een eind aan
deze vervelende ziekten en een vee
arts kwam er niet aan te pas.
Als we nu voor al die gevallen de
veearts moeten gaan roepen, zo zeg
gen de boeren, dan verdienen we 't
zout in de pap niet meer. En de
vraag is of de veeartsen daar alle
maal tijd voor hebben.
Maar wie thans dergelijk „spuit-
materiaal" in huis heeft, is fout en
loopt kans op een verbaal. Zelfs de
veearts mag niets in voorraad af
geven, als hij de verdere behande
ling aan de boer overlaat en hem
een schriftelijke machtiging geeft.
En dat terwijl het behandelingen
zijn, die volgens deskundigen ver
geleken kunnen worden met het ge
ven van een aspirientje bij de men
sen. Daar haalt men toch ook geen
huisarts bij
Deze nieuwe wet blijkt scherpe
kantjes te hebben. Kantjes ten na
dele van de boer en (misschien) te
veel in het voordeel van de veeart
sen, die hierdoor hun werkgebied
wel enorm zien uitgebreid. Legt men
bij kontrole teveel nadruk op deze
laatste kant zoals onlangs in het
Brabantse schijnt gebeurd te zijn
dan is het niet denkbeeldig dat het
weldra klachten gaat regenen en
dat de boerenorganisaties hun stem
tegen een dergelijke uitleg van de
wet gaan en moeten gaan verheffen.
Of daardoor de verhouding boer
veearts gediend is, waag ik ernstig
te betwijfelen. De gulden midden
weg zal men hier moeten proberen
te vinden, in het belang van de vee
houders, die hiermede een zware en
grote last op hun schouders krijgen.
In het belang van de volksgezond
heid, dat echter niet het belang van
de veeartsen moet gaan worden.
J. N.