Op bezoek bij de Yenrayse Rowans
Meer coöperatieve
instellingen?
Jaarvergaderingen
Politierechter
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN {BRSSSffilffiMiZiffïïïSTK
TAXIBEDRIJF P. ST0KS
KEMPWEG 9 TEL. 1233
VRIJDAG 5 FEBRUARI 1965 No. 5
ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52
By de foto: De vaardigheid van
het Verkennen komt hen weer te
pas bij het uitstippelen van een
tocht op kaart en kompas.
Wellicht hebben velen van U zich
afgevraagd wat de Rowans zijn. Di
verse malen is in dit blad een ar
tikeltje over hen verschenen.
Alleen al de naam doet vreemd
aan. De naam Rowan is van Ame
rikaanse afkomst en heeft thans 'n
symbolische betekenis. Tijdens de
Spaans-Amerikaanse oorlog moest
een geheime boodschap overge
bracht worden naar de opstandelin
gen-leider Garcia, die zich op Cuba
bevond en die met de Amerikanen
tegen de Spanjaarden vocht.
Een Amerikaanse officier Rowan
geheten, kreeg de opdracht: „Breng
dit bericht aan Garcia". Bij het aan
vaarden van de boodschap stelde
hij geen vragen, maar zei alleen:
„O.K. Sir". Het zou normaal ge
weest zijn als hij gevraagd zou heb
ben: „Waar is Garcia, hoe kom ik
er, is er vervoer?" etc.
Wanneer hij zulke vragen gesteld
zou hebben, was de opdracht ook
uitgevoerd, maar dan zou het ver
haal niet bewaard gebleven zijn.
Na een wekenlange tocht, een
zaam, vol ontberingen en gevaren,
bereikte hij Garcia in de binnen
landen van Cuba en overhandigde
hij hem de boodschap. Na de vol
brenging van zijn taak maakte hij
weer dezelfde gevaarvolle tocht te
rug en meldde zich in Amerika met
de woorden: „Opdracht uitgevoerd".
Ziedaar in het kort de geschiede
nis van Rowan. Hieraan hebben dus
de Rowans hun naam te danken,
maar het hoofdmotief van deze keu
ze was Rowan's uitdrukking: „O.K.
Sir".
„O.K. Sir" is de leus van de Ro
wans, evenals „Weest paraat" het
motto is van de verkenners.
Bij een opgave opdracht of taak
niet vragen: Hoe moet dit, of iets
dergelijks, maar proberen zelf de
situatie op te lossen zonder de hulp
van anderen.
De Rowans zijn ontstaan in en
door het verkennen. Een enthou
siast groepje jongens en een leider
startte in 1958 te Schiedam als proef
om te proberen een manier te ont
dekken om jongens van 1517 jaar
te kunnen boeien.
Deze groep stelde zelf hun pro
gramma vast, experimenteerde,
zocht en vond een manier. Wat als
een experiment begon, is nu uitge
groeid tot een volwaardige tak van
het spel van verkennen.
In Venray werd op 23 december
1962, Rowan afdeling no. 32 ge
ïnstalleerd. Het nummer geeft aan
dat dit de 32e Rowan afdeling in
JNederland is^ Tot oprichting van
een afdeling kan zomaar niet wor
den overgegaan.
Er moeten o.a. minstens 6 jongens
van tenminste 15 jaar oud zijn, daar
bij de graad hebben van le klas
verkenner. Eerste klas verkenners
hebben een bepaalde opleiding en
training gehad, die hen meer zelf
standig maakt in het buitenleven
en dienstvaardigheid. Er moet een
leider zijn, die een speciale erkende
trainingscursus heeft gevolgd.
De Rowans werken volgens een
bepaald schema dat door henzelf
wordt opgesteld. Zo moet een Ro
wan o.a. aan lichamelijke vorming
(atletiek, zelfverdediging, gymnas
tiek, etc.). Hij moet zich enigszins
toeleggen op cultuur en/of recreatie.
Hij moet zich nog meer bekwamen
in het buitenleven. Hij moet iets
doen aan techniek, bijv. radio, foto
grafie. Hij moet dienstbaar zijn aan
de maatschappij.
In de ruim twee jaar van hun be
staan heeft RA-32 bewezen dat zij
hun mannetje staan. In 1963 werden
zij te Mook, nationaal kampioen op
de vijf-kamp, zowel individueel als
wel in groepsverband. In mei 1964,
werden zij eveneens te Mook, 4e,
terwijl een van de Rowans nationaal
kampioen werd op de 1500 meter
bosloop.
In juni organiseerden zij de jaar
lijkse patrouille-wedstrijden voor
Verkenners in het Diocees Limburg,
welke wedstrijden toen te Geysteren
werden gehouden. De patrouille die
hier als eerste eindigde, werd in
augustus te Overasselt nationaal
kampioen.
In september won een Rowan van
deze afdeling de kilometerslag
zwemmen van Nederland. In een
maand zwom hij de 20 kilometer bij
elkaar, een prestatie die er zijn
mag, als we in aanmerking nemen,
dat deze 20 kilometer in het Sport-
fondsenbad te Venlo bijeen gezwom
men werden.
De laatste prestatie werd bereikt
op 2 januari j.l. toen zij op het Na
tionale Film-, Dia- en Fotofestival
te Utrecht met hun dia-serie over de
Apostelbeelden van de St. Petrus-
Bandenkerk, een tweede prijs wis
ten te behalen.
Dat deze suksessen behaald zijn,
hebben deze jongens voor een zeer
groot gedeelte aan zichzelf te dan
ken, door hun enthousiast werken
en doorzetten.
De Rowans hebben hun eigen be
stuur, de zgn. Rowan-raad, die alle
beslissingen neemt, voor zover dat
mogelijk is. Deze Rowan-raad be
staat uit tenminste 3 Rowans die
door de leden zelf zijn gekozen. Van
de wensen en voorstellen die er zijn,
maken zij hun programma. Ook be
oordelen zij nieuwe leden, installe
ren nieuwe leden, geven opdrachten
en taken.
Hoewel de Rowans een geheel an~
dere lijn volgen dan de Verkenners,
hebben zij de techniek en vaardig
heid, welke zij daar opgedaan heb
ben nog nodig. Hun buitenleven is
meer zelfstandig én gericht op de
maatschappij, waarvan zij later ook
als volwassene deel gaan uitmaken.
Ook voor jongens welke nooit
Verkenner of Welp zijn geweest, is
dit Rowan Verkennen. Deze tak van
het spel van Verkennen is een
prachtige, boeiende en nuttige vrije
tijdsbesteding, voor alle jongens die
weten wat ze willen en die met
zeer veel plezier hun ideeën en wen
sen ten uitvoer kunnen brengen,
onder het motto: „O.K. Sir!"
Het overzicht dat wij reeds eerder
gaven over de totale omzetten van
de Venrayse afdelingen van de
L.L.T.B. is voor een Leunse abon
nee aanleiding geweest voor een
ingezonden stuk, waarin nogal de
loftrompet gestoken wordt op de
coöperatieve instellingen van onze
landbouwers en de vraag wordt
gesteld of men nog niet meer dan
thans in coöperatief verband moet
gaan werken.
We menen er goed aan te doen,
hier iets over te schrijven, aange
zien het vraagstuk van de zgn. pro
ducentenorganisaties, waar deze in
zender kennelijk op doelt, in het
middelpunt van de belangstelling
staan.
EEN BONTE VERSCHEIDENHEID
Producentenverenigingen zijn er
altijd geweest, sinds boer en tuin
der hun produkent zelf niet meer
aan de man brachten. Zuivelfabrie
ken en fruit-, groenten- en bloe
menveilingen zijn bekende voor
beelden. In de laatste tijd komen er
echter veel meer bij, nl. verenigin
gen van pluimveemesters, kalver-
mesters, varkensmesters, contract
telers (zaaizaden, peulvruchten,
poot- en consumptieaardappelen)
enz.
En zelfs denkt men er over voor
rundveehouders en telers van aller
lei gewassen óók verenigingen op te
richten. Die verenigingen kunnen
zuiver coöperatief zijn of niet. Maar
ze willen in hoofdzaak hetzelfde, nl.
afzet en verwerking in de hand hou
den óf althans daarbij wat te zeg
gen hebben. Houdt men afzet en
verwerking geheel in de hand, dan
zet men de zaak meestal coöperatief
op, omdat er risico gedragen wordt.
Van vele zijden is er nogal verzet
gerezen tegen deze bundeling van
krachten. Immers, de vrij, verwer
kende industrie is er bang voor.
Eendracht maak macht en verenig
de producenten kunnen eisen stel
len. Daar staat echter tegenover, dat
zij óók kunnen komen met grote,
uniforme partijen van konstante
kwaliteit op vaste tijdstippen. Dat
is het belang van de verwerkende
industrie en daarom zal deze strijd
wel met een sisser aflopen.
HET HAASJE?
In land- en tuinbouwkringen
heerst nogal wat onbehagen over
het feit, dat zij het zijn die de klap
pen krijgen als het misgaat, maar
slechts een deel van de winst als {iet
goed gaat. Dat is nog waar óók en
er zijn ergerlijke voorbeelden van te
geven. Als groenten en fruit of
aardappelen laag geprijsd zijn, be
taalt de consument tóch een flinke
prijs, dat kan nu eenmaal niet an
ders; de zgn. tussenhandel moet óók
leven.
Minder fraai is het, dat de eier-
handel ons land tot dusver grote
schade heeft berokkend door specu
latie. .Die speculatie bestaat daarin,
dat men niet koopt als men een da
lende prijs verwacht. Bijgevolg daalt
de prijs dan ook! Bij oplopende
prijzen zorgt men tijdig voor goede
voorraden. Gevolg: de prijs loopt
minder op dan de boer wenst. Maar
ook: eieren worden vastgehouden en
worden te oud. Dat schaadt de afzet
in binnen- en buitenland, bezorgt
het produkt (en ook de boer) een
slechte naam en het verbruik daalt.
Zo kan men bij vele produkten tal
van misstanden aanwijzen. Het is
begrijpelijk, dat boer en tuinder
daar genoeg van krijgen en zélf het
roer in handen willen nemen.
Zij moeten trouwens wel. Doen zij
het niet, dan nemen tal van indus
triële ondernemingen zélf de pro-
duktie ter hand of beheersen de
markt zodanig, dat elk produktie-
risico op boer en tuinder wordt af
gewenteld.
HET RISICO
Tot zover is de zaak alleen van
de kant van boer en tuinder bezien.
De medaille heeft echter ook nog 'n
keerzijde. Deze, dat afzet en verwer
king veelal berusten op risicodra
gend kapitaal. Zo'n verwerkende on
derneming moet winst maken omdat
zij meestal een n.v. is. Wil men nu
zelf de afzet en verwerking ter hand
nemen of beïnvloeden, dan zal men
ook het ondernemersrisico moeten
aanvaarden.
Ja maar .redeneren boer en tuin
der, mijn eigen afzetorganisatie kan
zo dicht mogelijk bij de consument
komen en dus óók zo dicht mogelijk
bij de consumentenprijs. Dat zit dus
altijd goed.
Neen, dat zit niet altijd goed. Wij
zullen een extreem (en denkbeeldig)
voorbeeld geven. Stel, dat alle aard
appeltelers van Nederland zich ver
enigen in producentenkringen. Een
monopolie zal door de regering ver
broken worden; concurrentie tussen
de kringen moet er dus zijn. Daar
mee zijn wij al rond, want wat men
ook met de aardappelen doet (af
zetten via eigen winkels, patates-
frites machinaal maken en aanbie
den aan de kramen .desnoods eigen
kramen stichten, uit de markt ne
men en verwerken tot derivaten),
altijd zal men het risico dragen van
marktbederf en instortende prijzen.
BEZINNEN!
Duidelijker: de vele kosten van de
werking zullen betaald moeten wor
den uit de marge tussen telersprijs
en consumentenprijs. Zodra dat niet
meer lukt, stort de onderneming in
elkaar. Het geld dat boer en tuinder
er in gestoken hebben is grotendeels
weg. Als het een n.v. is, is daarmee
de kous af, maar bij een coöpera
tie kan men óók nog aansprakelijk
zijn voor de schulden die overblij
ven. Gevolgtrekking: bezint eer gij
begint!
De stemming in land- en tuin
bouw is thans van dien aard, dat de
producentenorganisaties stellig zul
len worden doorgezet. Tezamen met
de komende vaktechnische organi
saties die de drie C.L.O.'s bezig zijn
op te zetten kan er een hergroepe
ring in land- en tuinbouw ontstaan,
die van het grootste belang is.
Wat óók gaat gebeuren is, dat
men eindelijk eens behoorlijke kwa
liteitseisen zal gaan stellen. Dat
vloeit nolens volens uit het grote
aanbod voort.
MEER BINDING
Bij de eieren is men, ondanks alle
gepraat, nooit een stap verder geko
men, behalve dan bij de uitvoer. Nu
zal men óók voor de afzet in eigen
land terdege op de kwaliteit moeten
gaan letten. Op zichzelf is dat een
voordeel, maar de werkelijkheid ge
biedt te erkennen, dat nog heel wat
agrarische ondernemers zullen moe
ten leren kwaliteitsprodukten voort
te brengen. Hopelijk zijn ze daartoe
bereid, indien dat loont
Samenvattende kan men zeggen,
dat de nieuwe organisaties geen he
mel op aarde zullen brengen, om
dat zij de markt nooit volledig kun
nen beheersen. Wel kunnen zij er
toe bijdragen, dat boer en tuinder
een wat groter aandeel verkrijgen in
de uiteindelijke opbrengst van hun
produkten. Het hangt er maar van
af of men wil en kan samenwerken.
En dat betekent ook: het kiezen en
aanvaarden van deskundige leiding.
Er zullen hier en daar wel onge
lukjes voorkomen, maar men kan nu
reeds stellen, dat de zaak doorgaat.
En vermoedelijk zullen wij ons over
10 of 20 jaar afvragen, hoe het mo
gelijk geweest is, dat wij het zo lang
zonder deze afzetvorm gedaan heb
ben. Dat het produkt méér bindt dan
de beginselen mag men natuurlijk
niet zeggen: maar dat het produkt
tot dusver te weinig binding gaf,
wel.
MEMISA
In Peel en Maas van vorige week
heb ik de opbrengst van de Memisa-
aktie van het dekenaat Venray ge
lezen.
Het verbaast mij ieder jaar weer
dat het kerkdorp Oostrum steeds
weer met een bijdrage komt die
klinkt als een klok. In verhouding
met andere kerkdorpen vaak het
dubbele om van het centrum maar
niet te spreken.
Mijns inziens ligt het gemiddelde
toch wel bijzonder laag, zeker om
dat het hier gaat om uw zieke en
hulpbehoevende medemens. Zou een
meer georganiseerde inzameling,
zoals dit in Oostrum al jaren ge
beurt niet efectiever zijn, dan wan
neer men de kollektes hiervoor maar
afwacht.
Dit moet naar mijn mening elders
ook kunnen, om door middel van de
plaatselijke vereniging of instanties
zich hiervoor meer bewust in te zet
ten, om op dere manier hen te geven
wat wij zo node missen: gezond zijn.
Met dank voor plaatsing.
P. R.
KABO
Een van de grootste afdelingen
van het Nederlands Vakverbond, de
KABO, houdt op 25 februari a.s.
haar jaarvergadering, welke een
bijzonder tintje krijgt doordat de al
gemene bondsvoorzitter, de heer
Weijters naar Venray komt mede
om een gouden lid te huldigen. De
vergadering wordt gehouden in Ho
tel Manders en begint om 8 uur.
ST. ELOY
In De Burggraaf hielden de me
taalbewerkers onder leiding van
voorzitter Jaegers hun jaarvergade
ring en het was jammer dat van
deze grote vakafdeling niet meer le
den waren opgekomen.
De diverse jaarverslagen passeer
den vlot de revue en ook St. Eloy
gaf een gezond beeld met nog een
batig financieel saldo. De district
bestuurder gaf een duidelijke uit
eenzetting over het verloop der c.a.o.
Geestelijk adviseur kapelaan Bors
gaf op de van hem bekende wijze
een geestelijk speldeprikje. De afge
vaardigde van de KAB, Th. Peters,
bracht onder de aandacht de proble
matiek van de vreemde arbeids
krachten en stelde deze onder de
zorg van het districtsbestuur om te
proberen voor deze mensen met hun
taalverschil middels een tolk iets te
kunnen doen, welke suggestie de
districtbestuurder gaarne overnam.
Ook van de zijde van de KAV was
een vertegenwoordigster aanwezig.
KLETEX
Ook de kleine, maar een der meest
aktieve vakafdelingen van de KAB,
de Kletex, hield haar jaarvergade
ring. Alle moeite ten spijt was maar
een klein gedeelte der leden aanwe
zig, waarbij wij opmerkten verte
genwoordigsters van KAV en KAB
alsmede geestelijk adviseur kapelaan
Bors. Op deze vergadering werd het
zakelijke afgewisseld door de mu
ziek van The Melodymakers.
Voorzitter W. Franssen vroeg me
dewerking voor de aanpak van de*f*5jyoc-Qig ontdekt.
ledenwerving. Kapelaan Bors prees
de moed om een kleine vakafdeling
draaiende te houden, terwijl de dis
trictsbestuurder de heer Heinen, die
15 jaar geleden de afdeling had op
gericht, speciaal vanuit Eindhoven
was gekomen om nog eens te wijzen
op de plicht en noodzaak van orga
nisatie.
Al is door de loonsverhogingen
niet veel te wensen over gebleven,
toch zijn er bepaalde grenzen die
nog immeer bewaakt dienen te wor
den en dat mogen de werkgevers
zich wel van bewust zijn. Zo wor
den principiële wensen terzijde ge
legd en wordt over PBO niet meer
gepraat, evenmin over bepaalde
voordelen van de georganiseerden.
De tijd moet voorbij zijn dat de
werknemers te licht worden bevon
den door de werkgevers. Met de op
wekking om gezamenlijk te werken
tot de culturelee verheffing en de
emancipatie van de arbeidende
stand besloot districtsbestuurder
Heinen zijn betoog.
Ook vertegenwoordigers Th. Peters
deed een opwekking om volgzaam
te staan achter het bestuur,, al is de
groep nog zo klein.
M.A.C. ROOY
Een der jongste loten aan de stam
der Venrayse verenigingen, de Mo
tor en Auotmobiel Club Rooy, hield
haar eerste jaarvergadering in de
Burggraaf onder leiding van voorzit
ter cyjd-adjudant Janssen, welke
zich in een grote belangstelling kon
verheugen.
Er heerste een prettige sfeer op
deze vergadering waarin werd mee
gedeeld dat de vereniging 120 leden
telt. Het 100e lid, de heer Hans
Schaeffers werd met een fruitmand
bedacht. Ook werd aan twee vrou
welijke jeugdleden, welke afgelopen
zondag tijdens de oriëntatierit in de
kou hadden moeten staan, een fruit-
schaaltje geschonken.
Gewezen werd op het vele voor
bereidende werk wat de rittenuit-
zetters moeten doen. Voor praktisch
elke oriëntatierit moeten meer dan
1000 km worden verreden, voor al
eer zo'n rit goed in elkaar zit. Af
gelopen jaar werden 10 ritten ge
organiseerd. Penningmeester Bom
liet een optimistisch geluid horen
met een batig saldo.
De hefen van Hegelsum, Smits en
J. van Dijck mogen de boeken gaan
controleren, terwijl de heer van der
Sterren uit Leunen het bestuur kom
pleet maakte. De vijf beste ritten
in 1965 zullen meetellen voor het
clubkampioenschap. Op 28 februari,
21 maart, 18 april, 20 juni, 19 juli
en 24 oktober zullen oriëntatieritten
(in mei om de Burggraafbeker en
op 19 december de wildrit) worden
verreden.
De kontributie werd voor 1965
wederom vastgesteld op 7.50. De
heer Jan Coppus werd als hoofd
controleur aangesteld. Voor de j.l.
zondag gehouden oriëntatierit wer
den de prijzen door voorzitter Jans
sen uitgereikt aan: 1 Keiren, Ble-
rick; 2 Martens, Meyel; 3 Meulen-
dijks, Helmond; 4 P. v. d. Sterren,
Venray; 5 P. Haanen, Venlo; 6 J.
Bos, Blerick; 7 Erben, Veulen. De
pechprijs was voor M. Derickx (be-
schadigng wagen), terwijl Mevr. v.d.
Heiden eveneens een pechprijs kreeg
omdat ze in de modder belandde. De
poedelprijs ontving van Enckevort
uit Wanssum. Er waren gestart 59
rijders en slechts 1 keerde niet te
rug van deze zo vol klemmetjes en
vallen uitgezette ralley.
THANS GEVESTIGD:
De landbouwer knikte opgewekt
naar het recht, als iemand die weet,
dat ze hem niks kunnen maken. Het
feit, dat hem voor de politierechter
bracht ontkende hij. En hij had de
bewijzen van zijn onschuld meege
bracht.
De man moest terecht staan, om
dat hij clandestien een schuurtje
zou hebben geconstrueerd, een ver
nuftig doch weinig sierlijk samen
stel van afbraakplanken en tweede
hands dakpannen. Deze compositie
had hij in zijn weiland geplaatst
zonder de vereiste schriftelijke toe
stemming van het college van B.
W. Dat kan niet in een geordende
samenleving, zoals we uit ervaring
weten. Een pas aangestelde contro
leur had dit misdrijf dan ook al
De wakkere agrariër had er een
handig smoesje op bedacht. „Dit",
zei hij met plechtige zwierm, „is
geen nieuwbouw. Die schuur staat
er al zeventig jaar en misschien al
wel langer, want mijn grootvader
moet hem in zijn jonge dagen heb
ben gezet. En ik heb dat ding alleen
maar wat opgelapt." Vrijmoedig
glimlachte hij tegen de rechter.
Straks zou hij thuis wel demonstre
ren, hoe hij het de heren eens even
had verteld.
De verdachte was ervan over
tuigd, dat zijn verdediging afdoen
de zou zijn, want hij had nog iets
achter de hand ook. Dat was een
stille getuige; een brief, geschreven
door een schilderes. Die had een
schilderij gemaakt van het bouwsel
in die periode van onze vaderlandse
geschiedenis, toen men nog geen
vergunning nodig had voor het
plaatsen van optrekjes van afbraak
hout en tweedehands dakpannen. En
dat was toch wel een afdoend be
wijs voor zijn stelling, dat de schuur
uit grootvaders dagen dateerde,
vond hij.
Het ontlastende schrijven ging
van hand tot hand en de rechter
knikte nadenkend, de verdachte
daarentegen triomfantelijk. Maar de
oficier had ook nog een stille getui
ge achter de hand, of eigenlijk twee.
Hij haalde een pak tevoorschijn, ge
huld in stemig bruin papier. Daar
haalde hij een schilderij uit en een
foto. Dat was het schilderij, dat de
schilderes jaren geleden had ge
maakt. De verdachte mocht het be
kijken, hetgeen hij overigens deed
zonder veel gevoel voor de kunst
waarde te tonen. Maar hij herken
de het wel. Dat was 't oude schuur
tje van opa, zei hij, zoals het al wel
zeventig jaar is geweest.
Plechtig als een medicijnman die
nu een groot wonder gaat verrich
ten, haalde de oficier vervolgens de
foto er bij. Die was veertien dagen
geleden gemaakt. Daar stond opa's
schuurtje ook op. Maar als een be
schuldigende vinger verrees daar
naast het clandestiene bouwwerk
van afbraakplanken en dakpannen.
Alleen waren de kippen die op het
schilderij in bevallige houding over
het gras dwaalden, vervangen door
een paard.
„Mot je nog peutjes?", zei de land
bouwer verbouwereerd. Hij probeer
de nog wat tegen te sputteren, maar
het fundament van zijn verdediging
was volkomen ondergraven. De stil
le getuige van de officier had die
van de verdachte volkomen van de
kaart gepraat. Het schilderij was af
komstig uit de kamer van een ken
nis van de officier, die het schuurtje
van de foto in het dossier had her
kend.
Vijf en twintig gulden boete kreeg
de man van het schuurtje. Hoofd
schuddend ging hij de rechtszaal uit.
Tegen dergelijke zwarte kunst bleek
hij niet opgewassen.