Op bezoek bij de Yenrayse Rowans Meer coöperatieve instellingen? Jaarvergaderingen Politierechter WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN {BRSSSffilffiMiZiffïïïSTK TAXIBEDRIJF P. ST0KS KEMPWEG 9 TEL. 1233 VRIJDAG 5 FEBRUARI 1965 No. 5 ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 By de foto: De vaardigheid van het Verkennen komt hen weer te pas bij het uitstippelen van een tocht op kaart en kompas. Wellicht hebben velen van U zich afgevraagd wat de Rowans zijn. Di verse malen is in dit blad een ar tikeltje over hen verschenen. Alleen al de naam doet vreemd aan. De naam Rowan is van Ame rikaanse afkomst en heeft thans 'n symbolische betekenis. Tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog moest een geheime boodschap overge bracht worden naar de opstandelin gen-leider Garcia, die zich op Cuba bevond en die met de Amerikanen tegen de Spanjaarden vocht. Een Amerikaanse officier Rowan geheten, kreeg de opdracht: „Breng dit bericht aan Garcia". Bij het aan vaarden van de boodschap stelde hij geen vragen, maar zei alleen: „O.K. Sir". Het zou normaal ge weest zijn als hij gevraagd zou heb ben: „Waar is Garcia, hoe kom ik er, is er vervoer?" etc. Wanneer hij zulke vragen gesteld zou hebben, was de opdracht ook uitgevoerd, maar dan zou het ver haal niet bewaard gebleven zijn. Na een wekenlange tocht, een zaam, vol ontberingen en gevaren, bereikte hij Garcia in de binnen landen van Cuba en overhandigde hij hem de boodschap. Na de vol brenging van zijn taak maakte hij weer dezelfde gevaarvolle tocht te rug en meldde zich in Amerika met de woorden: „Opdracht uitgevoerd". Ziedaar in het kort de geschiede nis van Rowan. Hieraan hebben dus de Rowans hun naam te danken, maar het hoofdmotief van deze keu ze was Rowan's uitdrukking: „O.K. Sir". „O.K. Sir" is de leus van de Ro wans, evenals „Weest paraat" het motto is van de verkenners. Bij een opgave opdracht of taak niet vragen: Hoe moet dit, of iets dergelijks, maar proberen zelf de situatie op te lossen zonder de hulp van anderen. De Rowans zijn ontstaan in en door het verkennen. Een enthou siast groepje jongens en een leider startte in 1958 te Schiedam als proef om te proberen een manier te ont dekken om jongens van 1517 jaar te kunnen boeien. Deze groep stelde zelf hun pro gramma vast, experimenteerde, zocht en vond een manier. Wat als een experiment begon, is nu uitge groeid tot een volwaardige tak van het spel van verkennen. In Venray werd op 23 december 1962, Rowan afdeling no. 32 ge ïnstalleerd. Het nummer geeft aan dat dit de 32e Rowan afdeling in JNederland is^ Tot oprichting van een afdeling kan zomaar niet wor den overgegaan. Er moeten o.a. minstens 6 jongens van tenminste 15 jaar oud zijn, daar bij de graad hebben van le klas verkenner. Eerste klas verkenners hebben een bepaalde opleiding en training gehad, die hen meer zelf standig maakt in het buitenleven en dienstvaardigheid. Er moet een leider zijn, die een speciale erkende trainingscursus heeft gevolgd. De Rowans werken volgens een bepaald schema dat door henzelf wordt opgesteld. Zo moet een Ro wan o.a. aan lichamelijke vorming (atletiek, zelfverdediging, gymnas tiek, etc.). Hij moet zich enigszins toeleggen op cultuur en/of recreatie. Hij moet zich nog meer bekwamen in het buitenleven. Hij moet iets doen aan techniek, bijv. radio, foto grafie. Hij moet dienstbaar zijn aan de maatschappij. In de ruim twee jaar van hun be staan heeft RA-32 bewezen dat zij hun mannetje staan. In 1963 werden zij te Mook, nationaal kampioen op de vijf-kamp, zowel individueel als wel in groepsverband. In mei 1964, werden zij eveneens te Mook, 4e, terwijl een van de Rowans nationaal kampioen werd op de 1500 meter bosloop. In juni organiseerden zij de jaar lijkse patrouille-wedstrijden voor Verkenners in het Diocees Limburg, welke wedstrijden toen te Geysteren werden gehouden. De patrouille die hier als eerste eindigde, werd in augustus te Overasselt nationaal kampioen. In september won een Rowan van deze afdeling de kilometerslag zwemmen van Nederland. In een maand zwom hij de 20 kilometer bij elkaar, een prestatie die er zijn mag, als we in aanmerking nemen, dat deze 20 kilometer in het Sport- fondsenbad te Venlo bijeen gezwom men werden. De laatste prestatie werd bereikt op 2 januari j.l. toen zij op het Na tionale Film-, Dia- en Fotofestival te Utrecht met hun dia-serie over de Apostelbeelden van de St. Petrus- Bandenkerk, een tweede prijs wis ten te behalen. Dat deze suksessen behaald zijn, hebben deze jongens voor een zeer groot gedeelte aan zichzelf te dan ken, door hun enthousiast werken en doorzetten. De Rowans hebben hun eigen be stuur, de zgn. Rowan-raad, die alle beslissingen neemt, voor zover dat mogelijk is. Deze Rowan-raad be staat uit tenminste 3 Rowans die door de leden zelf zijn gekozen. Van de wensen en voorstellen die er zijn, maken zij hun programma. Ook be oordelen zij nieuwe leden, installe ren nieuwe leden, geven opdrachten en taken. Hoewel de Rowans een geheel an~ dere lijn volgen dan de Verkenners, hebben zij de techniek en vaardig heid, welke zij daar opgedaan heb ben nog nodig. Hun buitenleven is meer zelfstandig én gericht op de maatschappij, waarvan zij later ook als volwassene deel gaan uitmaken. Ook voor jongens welke nooit Verkenner of Welp zijn geweest, is dit Rowan Verkennen. Deze tak van het spel van Verkennen is een prachtige, boeiende en nuttige vrije tijdsbesteding, voor alle jongens die weten wat ze willen en die met zeer veel plezier hun ideeën en wen sen ten uitvoer kunnen brengen, onder het motto: „O.K. Sir!" Het overzicht dat wij reeds eerder gaven over de totale omzetten van de Venrayse afdelingen van de L.L.T.B. is voor een Leunse abon nee aanleiding geweest voor een ingezonden stuk, waarin nogal de loftrompet gestoken wordt op de coöperatieve instellingen van onze landbouwers en de vraag wordt gesteld of men nog niet meer dan thans in coöperatief verband moet gaan werken. We menen er goed aan te doen, hier iets over te schrijven, aange zien het vraagstuk van de zgn. pro ducentenorganisaties, waar deze in zender kennelijk op doelt, in het middelpunt van de belangstelling staan. EEN BONTE VERSCHEIDENHEID Producentenverenigingen zijn er altijd geweest, sinds boer en tuin der hun produkent zelf niet meer aan de man brachten. Zuivelfabrie ken en fruit-, groenten- en bloe menveilingen zijn bekende voor beelden. In de laatste tijd komen er echter veel meer bij, nl. verenigin gen van pluimveemesters, kalver- mesters, varkensmesters, contract telers (zaaizaden, peulvruchten, poot- en consumptieaardappelen) enz. En zelfs denkt men er over voor rundveehouders en telers van aller lei gewassen óók verenigingen op te richten. Die verenigingen kunnen zuiver coöperatief zijn of niet. Maar ze willen in hoofdzaak hetzelfde, nl. afzet en verwerking in de hand hou den óf althans daarbij wat te zeg gen hebben. Houdt men afzet en verwerking geheel in de hand, dan zet men de zaak meestal coöperatief op, omdat er risico gedragen wordt. Van vele zijden is er nogal verzet gerezen tegen deze bundeling van krachten. Immers, de vrij, verwer kende industrie is er bang voor. Eendracht maak macht en verenig de producenten kunnen eisen stel len. Daar staat echter tegenover, dat zij óók kunnen komen met grote, uniforme partijen van konstante kwaliteit op vaste tijdstippen. Dat is het belang van de verwerkende industrie en daarom zal deze strijd wel met een sisser aflopen. HET HAASJE? In land- en tuinbouwkringen heerst nogal wat onbehagen over het feit, dat zij het zijn die de klap pen krijgen als het misgaat, maar slechts een deel van de winst als {iet goed gaat. Dat is nog waar óók en er zijn ergerlijke voorbeelden van te geven. Als groenten en fruit of aardappelen laag geprijsd zijn, be taalt de consument tóch een flinke prijs, dat kan nu eenmaal niet an ders; de zgn. tussenhandel moet óók leven. Minder fraai is het, dat de eier- handel ons land tot dusver grote schade heeft berokkend door specu latie. .Die speculatie bestaat daarin, dat men niet koopt als men een da lende prijs verwacht. Bijgevolg daalt de prijs dan ook! Bij oplopende prijzen zorgt men tijdig voor goede voorraden. Gevolg: de prijs loopt minder op dan de boer wenst. Maar ook: eieren worden vastgehouden en worden te oud. Dat schaadt de afzet in binnen- en buitenland, bezorgt het produkt (en ook de boer) een slechte naam en het verbruik daalt. Zo kan men bij vele produkten tal van misstanden aanwijzen. Het is begrijpelijk, dat boer en tuinder daar genoeg van krijgen en zélf het roer in handen willen nemen. Zij moeten trouwens wel. Doen zij het niet, dan nemen tal van indus triële ondernemingen zélf de pro- duktie ter hand of beheersen de markt zodanig, dat elk produktie- risico op boer en tuinder wordt af gewenteld. HET RISICO Tot zover is de zaak alleen van de kant van boer en tuinder bezien. De medaille heeft echter ook nog 'n keerzijde. Deze, dat afzet en verwer king veelal berusten op risicodra gend kapitaal. Zo'n verwerkende on derneming moet winst maken omdat zij meestal een n.v. is. Wil men nu zelf de afzet en verwerking ter hand nemen of beïnvloeden, dan zal men ook het ondernemersrisico moeten aanvaarden. Ja maar .redeneren boer en tuin der, mijn eigen afzetorganisatie kan zo dicht mogelijk bij de consument komen en dus óók zo dicht mogelijk bij de consumentenprijs. Dat zit dus altijd goed. Neen, dat zit niet altijd goed. Wij zullen een extreem (en denkbeeldig) voorbeeld geven. Stel, dat alle aard appeltelers van Nederland zich ver enigen in producentenkringen. Een monopolie zal door de regering ver broken worden; concurrentie tussen de kringen moet er dus zijn. Daar mee zijn wij al rond, want wat men ook met de aardappelen doet (af zetten via eigen winkels, patates- frites machinaal maken en aanbie den aan de kramen .desnoods eigen kramen stichten, uit de markt ne men en verwerken tot derivaten), altijd zal men het risico dragen van marktbederf en instortende prijzen. BEZINNEN! Duidelijker: de vele kosten van de werking zullen betaald moeten wor den uit de marge tussen telersprijs en consumentenprijs. Zodra dat niet meer lukt, stort de onderneming in elkaar. Het geld dat boer en tuinder er in gestoken hebben is grotendeels weg. Als het een n.v. is, is daarmee de kous af, maar bij een coöpera tie kan men óók nog aansprakelijk zijn voor de schulden die overblij ven. Gevolgtrekking: bezint eer gij begint! De stemming in land- en tuin bouw is thans van dien aard, dat de producentenorganisaties stellig zul len worden doorgezet. Tezamen met de komende vaktechnische organi saties die de drie C.L.O.'s bezig zijn op te zetten kan er een hergroepe ring in land- en tuinbouw ontstaan, die van het grootste belang is. Wat óók gaat gebeuren is, dat men eindelijk eens behoorlijke kwa liteitseisen zal gaan stellen. Dat vloeit nolens volens uit het grote aanbod voort. MEER BINDING Bij de eieren is men, ondanks alle gepraat, nooit een stap verder geko men, behalve dan bij de uitvoer. Nu zal men óók voor de afzet in eigen land terdege op de kwaliteit moeten gaan letten. Op zichzelf is dat een voordeel, maar de werkelijkheid ge biedt te erkennen, dat nog heel wat agrarische ondernemers zullen moe ten leren kwaliteitsprodukten voort te brengen. Hopelijk zijn ze daartoe bereid, indien dat loont Samenvattende kan men zeggen, dat de nieuwe organisaties geen he mel op aarde zullen brengen, om dat zij de markt nooit volledig kun nen beheersen. Wel kunnen zij er toe bijdragen, dat boer en tuinder een wat groter aandeel verkrijgen in de uiteindelijke opbrengst van hun produkten. Het hangt er maar van af of men wil en kan samenwerken. En dat betekent ook: het kiezen en aanvaarden van deskundige leiding. Er zullen hier en daar wel onge lukjes voorkomen, maar men kan nu reeds stellen, dat de zaak doorgaat. En vermoedelijk zullen wij ons over 10 of 20 jaar afvragen, hoe het mo gelijk geweest is, dat wij het zo lang zonder deze afzetvorm gedaan heb ben. Dat het produkt méér bindt dan de beginselen mag men natuurlijk niet zeggen: maar dat het produkt tot dusver te weinig binding gaf, wel. MEMISA In Peel en Maas van vorige week heb ik de opbrengst van de Memisa- aktie van het dekenaat Venray ge lezen. Het verbaast mij ieder jaar weer dat het kerkdorp Oostrum steeds weer met een bijdrage komt die klinkt als een klok. In verhouding met andere kerkdorpen vaak het dubbele om van het centrum maar niet te spreken. Mijns inziens ligt het gemiddelde toch wel bijzonder laag, zeker om dat het hier gaat om uw zieke en hulpbehoevende medemens. Zou een meer georganiseerde inzameling, zoals dit in Oostrum al jaren ge beurt niet efectiever zijn, dan wan neer men de kollektes hiervoor maar afwacht. Dit moet naar mijn mening elders ook kunnen, om door middel van de plaatselijke vereniging of instanties zich hiervoor meer bewust in te zet ten, om op dere manier hen te geven wat wij zo node missen: gezond zijn. Met dank voor plaatsing. P. R. KABO Een van de grootste afdelingen van het Nederlands Vakverbond, de KABO, houdt op 25 februari a.s. haar jaarvergadering, welke een bijzonder tintje krijgt doordat de al gemene bondsvoorzitter, de heer Weijters naar Venray komt mede om een gouden lid te huldigen. De vergadering wordt gehouden in Ho tel Manders en begint om 8 uur. ST. ELOY In De Burggraaf hielden de me taalbewerkers onder leiding van voorzitter Jaegers hun jaarvergade ring en het was jammer dat van deze grote vakafdeling niet meer le den waren opgekomen. De diverse jaarverslagen passeer den vlot de revue en ook St. Eloy gaf een gezond beeld met nog een batig financieel saldo. De district bestuurder gaf een duidelijke uit eenzetting over het verloop der c.a.o. Geestelijk adviseur kapelaan Bors gaf op de van hem bekende wijze een geestelijk speldeprikje. De afge vaardigde van de KAB, Th. Peters, bracht onder de aandacht de proble matiek van de vreemde arbeids krachten en stelde deze onder de zorg van het districtsbestuur om te proberen voor deze mensen met hun taalverschil middels een tolk iets te kunnen doen, welke suggestie de districtbestuurder gaarne overnam. Ook van de zijde van de KAV was een vertegenwoordigster aanwezig. KLETEX Ook de kleine, maar een der meest aktieve vakafdelingen van de KAB, de Kletex, hield haar jaarvergade ring. Alle moeite ten spijt was maar een klein gedeelte der leden aanwe zig, waarbij wij opmerkten verte genwoordigsters van KAV en KAB alsmede geestelijk adviseur kapelaan Bors. Op deze vergadering werd het zakelijke afgewisseld door de mu ziek van The Melodymakers. Voorzitter W. Franssen vroeg me dewerking voor de aanpak van de*f*5jyoc-Qig ontdekt. ledenwerving. Kapelaan Bors prees de moed om een kleine vakafdeling draaiende te houden, terwijl de dis trictsbestuurder de heer Heinen, die 15 jaar geleden de afdeling had op gericht, speciaal vanuit Eindhoven was gekomen om nog eens te wijzen op de plicht en noodzaak van orga nisatie. Al is door de loonsverhogingen niet veel te wensen over gebleven, toch zijn er bepaalde grenzen die nog immeer bewaakt dienen te wor den en dat mogen de werkgevers zich wel van bewust zijn. Zo wor den principiële wensen terzijde ge legd en wordt over PBO niet meer gepraat, evenmin over bepaalde voordelen van de georganiseerden. De tijd moet voorbij zijn dat de werknemers te licht worden bevon den door de werkgevers. Met de op wekking om gezamenlijk te werken tot de culturelee verheffing en de emancipatie van de arbeidende stand besloot districtsbestuurder Heinen zijn betoog. Ook vertegenwoordigers Th. Peters deed een opwekking om volgzaam te staan achter het bestuur,, al is de groep nog zo klein. M.A.C. ROOY Een der jongste loten aan de stam der Venrayse verenigingen, de Mo tor en Auotmobiel Club Rooy, hield haar eerste jaarvergadering in de Burggraaf onder leiding van voorzit ter cyjd-adjudant Janssen, welke zich in een grote belangstelling kon verheugen. Er heerste een prettige sfeer op deze vergadering waarin werd mee gedeeld dat de vereniging 120 leden telt. Het 100e lid, de heer Hans Schaeffers werd met een fruitmand bedacht. Ook werd aan twee vrou welijke jeugdleden, welke afgelopen zondag tijdens de oriëntatierit in de kou hadden moeten staan, een fruit- schaaltje geschonken. Gewezen werd op het vele voor bereidende werk wat de rittenuit- zetters moeten doen. Voor praktisch elke oriëntatierit moeten meer dan 1000 km worden verreden, voor al eer zo'n rit goed in elkaar zit. Af gelopen jaar werden 10 ritten ge organiseerd. Penningmeester Bom liet een optimistisch geluid horen met een batig saldo. De hefen van Hegelsum, Smits en J. van Dijck mogen de boeken gaan controleren, terwijl de heer van der Sterren uit Leunen het bestuur kom pleet maakte. De vijf beste ritten in 1965 zullen meetellen voor het clubkampioenschap. Op 28 februari, 21 maart, 18 april, 20 juni, 19 juli en 24 oktober zullen oriëntatieritten (in mei om de Burggraafbeker en op 19 december de wildrit) worden verreden. De kontributie werd voor 1965 wederom vastgesteld op 7.50. De heer Jan Coppus werd als hoofd controleur aangesteld. Voor de j.l. zondag gehouden oriëntatierit wer den de prijzen door voorzitter Jans sen uitgereikt aan: 1 Keiren, Ble- rick; 2 Martens, Meyel; 3 Meulen- dijks, Helmond; 4 P. v. d. Sterren, Venray; 5 P. Haanen, Venlo; 6 J. Bos, Blerick; 7 Erben, Veulen. De pechprijs was voor M. Derickx (be- schadigng wagen), terwijl Mevr. v.d. Heiden eveneens een pechprijs kreeg omdat ze in de modder belandde. De poedelprijs ontving van Enckevort uit Wanssum. Er waren gestart 59 rijders en slechts 1 keerde niet te rug van deze zo vol klemmetjes en vallen uitgezette ralley. THANS GEVESTIGD: De landbouwer knikte opgewekt naar het recht, als iemand die weet, dat ze hem niks kunnen maken. Het feit, dat hem voor de politierechter bracht ontkende hij. En hij had de bewijzen van zijn onschuld meege bracht. De man moest terecht staan, om dat hij clandestien een schuurtje zou hebben geconstrueerd, een ver nuftig doch weinig sierlijk samen stel van afbraakplanken en tweede hands dakpannen. Deze compositie had hij in zijn weiland geplaatst zonder de vereiste schriftelijke toe stemming van het college van B. W. Dat kan niet in een geordende samenleving, zoals we uit ervaring weten. Een pas aangestelde contro leur had dit misdrijf dan ook al De wakkere agrariër had er een handig smoesje op bedacht. „Dit", zei hij met plechtige zwierm, „is geen nieuwbouw. Die schuur staat er al zeventig jaar en misschien al wel langer, want mijn grootvader moet hem in zijn jonge dagen heb ben gezet. En ik heb dat ding alleen maar wat opgelapt." Vrijmoedig glimlachte hij tegen de rechter. Straks zou hij thuis wel demonstre ren, hoe hij het de heren eens even had verteld. De verdachte was ervan over tuigd, dat zijn verdediging afdoen de zou zijn, want hij had nog iets achter de hand ook. Dat was een stille getuige; een brief, geschreven door een schilderes. Die had een schilderij gemaakt van het bouwsel in die periode van onze vaderlandse geschiedenis, toen men nog geen vergunning nodig had voor het plaatsen van optrekjes van afbraak hout en tweedehands dakpannen. En dat was toch wel een afdoend be wijs voor zijn stelling, dat de schuur uit grootvaders dagen dateerde, vond hij. Het ontlastende schrijven ging van hand tot hand en de rechter knikte nadenkend, de verdachte daarentegen triomfantelijk. Maar de oficier had ook nog een stille getui ge achter de hand, of eigenlijk twee. Hij haalde een pak tevoorschijn, ge huld in stemig bruin papier. Daar haalde hij een schilderij uit en een foto. Dat was het schilderij, dat de schilderes jaren geleden had ge maakt. De verdachte mocht het be kijken, hetgeen hij overigens deed zonder veel gevoel voor de kunst waarde te tonen. Maar hij herken de het wel. Dat was 't oude schuur tje van opa, zei hij, zoals het al wel zeventig jaar is geweest. Plechtig als een medicijnman die nu een groot wonder gaat verrich ten, haalde de oficier vervolgens de foto er bij. Die was veertien dagen geleden gemaakt. Daar stond opa's schuurtje ook op. Maar als een be schuldigende vinger verrees daar naast het clandestiene bouwwerk van afbraakplanken en dakpannen. Alleen waren de kippen die op het schilderij in bevallige houding over het gras dwaalden, vervangen door een paard. „Mot je nog peutjes?", zei de land bouwer verbouwereerd. Hij probeer de nog wat tegen te sputteren, maar het fundament van zijn verdediging was volkomen ondergraven. De stil le getuige van de officier had die van de verdachte volkomen van de kaart gepraat. Het schilderij was af komstig uit de kamer van een ken nis van de officier, die het schuurtje van de foto in het dossier had her kend. Vijf en twintig gulden boete kreeg de man van het schuurtje. Hoofd schuddend ging hij de rechtszaal uit. Tegen dergelijke zwarte kunst bleek hij niet opgewassen.

Peel en Maas | 1965 | | pagina 5