PASTOOR JESSEN
Veilig Verkeer...
De Kerk in deze wereld
Politierechter
In Merselo installatie van
VAN OPBERGEN
Een zilveren
SJEF JACOBS
ZON
in de schoorsteen
W oningnood...
VAN OPBERGEN
VRIJDAG 13 NOVEMBER 1964 No. 46
VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WPPff Rï A H VOHP VPNPAY PN HlW^TRPïfPN ADVERTENTIEPRIJS 8*/« ct p. mm ABONNEMENTS-
GIRO 1.05.06.52 EflwüDLj/iU V UUI\ V I Uil UIVIOI ACflilill PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bulten Venray f 1.75
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO
Merselo heeft zijn nieuwe pastoor zondag met een big feest inge
huldigd. Een grote ereboog riep hem op de grens der parochie al
welkom toe en vanaf deze grenSmarkering tot aan de kerk, waai
den vrolijk de vlaggen. En praktisch geheel Merselo was op de
been om de nieuwe parochieherder feestelijk in te huldigen.
Pastoor Jesse, vergezeld van De
ken Loonen, familie en confraters
werd aan de grens der parochie
welkom geheten door Burgemeester
Custers, die met de wethouders bij
deze inhuldiging aanwezig was. Hij
wees in zijn welkomstwoord op het
verscheiden van Pastoor Vercoulen,
die een grote leegte had achterge
laten. Deze leegte op te vullen zou
geen gemakkelijke taak zijn voor de
nieuw benoemde pastoor, die hij
echter Gods zegen toewenste in zijn
pastoraat en een nauwe samenwer
king met het gemeentebestuur aan
bood.
INSTALLATIE
Nadat de herderstaf met een toe
passelijk gedicht was aangeboden,
leidde een grote en lange stoet de
pastoor naar de feestelijk versierde
kerk. In deze stoet liepen praktisch
alle verenigingen van Merselo mee,
terwijl de fanfare voor de muzikale
omlijsting zorgde.
Bij de kerk sprak de heer Emonts
een woord van welkom namens het
kerkbestuur, waarin hij Pastoor
Vercoulen wederom herdacht en de
nieuwe pastoor de samenwerking en
de volgzaamheid van de Merselose
gemeenschap aanbood.
Een bruidje bood dan de kerk-
sleutel aan, waarna in de kerk De
ken Loonen de installatieplechtighe
den leidde.
Hij las o.m. de benoemingsbrief
voor en hield een korte toespraak,
waarin hij de mensen van Merselo
dank bracht voor het prachtige mo
nument, dat ze op Pastoor Vercou-
len's graf hebben doen plaatsen.
Dan ingaande op de verhouding
priester en volk, wees hij er op dat
de priester uit de mensen genomep
is om voor de mensen géestelijk lei
der en herder te zijn. Dat vraagt
een open-staan voor elkaar, volg
zaamheid en liefde om gezamenlijk
de problemen in een parochie, die
op de eerste plaats een gebeds-ge-
meenschap dient te zijn, op te los
sen.
PLECHTIGE H. MIS
Bij de installatie-plechtigheden,
waarbij de Z.E. Heren Pastoor Jans
sen van Ysselsteyn en Pastoor Gee-
rits van de Vredeskerk als getuigen
fungeerden, legde Pastoor Jesse de
ambtseed af, werd hem de kelk, het
missaal en de sleutel van het taber
nakel overhandigd en werd hij naar
biechtstoel en doopvont geleid.
Dan begon een plechtige H. Mis,
waarbij de nieuw benoemde pas
toor geassisteerd werd door Pastoor
Geerits en Rector Pelt. Onder deze
H. Mis hield de nieuwe herder een
predikatie over het herderschap,
waarin hij allen dank bracht voor
deze overweldigende ontvangst en
de samenwerking, die aangeboden
werd. Hij wees er op dat vele nieu
we dingen gaan komen en dat ook
de Merselose parochie hieraan mee
zal moeten doen. In gezamenlijk
overleg en geleidelijk aan hoopte hij
dat allemaal te kunnen verwezenlij
ken, daarbij steunend op de mensen,
waarover hij nu herder geworden is.
Ook hij herdacht dankbaar het
werk van zijn voorganger en vroeg
evenals de Deken een voortdurend
gebed voor de overleden priesters,
de beste dank, die men hen geven
kan.
AUBADE EN SERENADE
Na de H. Mis werd Pastoor Jesse
weer in feestelijke stoet, omringd
door bruidjes naar de pastorie ge
leid, waar een kinderkoor hem een
welkomstlied toezong en de fanfare
hem met een feestelijke mars in
huldigde.
De heer Vandevenne sprak dan 'n
woord van welkom namens geheel
Merselo, waarin hij de bewering als
zou Merselo uit-de-tijd zijn bestreed.
Inderdaad is Merselo nog groten
deels agrarisch, maar ook de nieu
we ontwikkeling, die de gehele ge
meente meemaakt, laat Merselo niet
onberoerd. En dat is goed, mits goe
de oude tradities gehandhaafd blij
ven.
Dat Merselo met zijn tijd weet
mee te gaan bewijst o.m., aldus deze
spreker, het vruchtbaar en goede
verenigingsleven, waarvan inder
daad de keurig geüniformeerde fan
fare een sprekend voorbeeld is. Hij
bood op zijn beurt de nieuwe pas
toor de hartelijke samenwerking aan
van jong en oud in Merselo en was
ervan overtuigd dat in goede har
monie en verstandhouding veel
goeds voor alle parochianen gedaan
kon worden.
Met een muzikaal Lang zal hij
levenen een kort dankwoord
van de nieuwe herder, die o.m. de
schooljeugd op een vrije dag trac-
teerde, was het officiële deel der
plechtigheden beëindigd en begon
een lange, lange receptie, waarop
naast alle parochianen van Merselo
ook vele pastoors en rectoren van
andere parochies gelukwensen kwa
men aanbieden alsmede een depu
tatie uit Arcen, waar pastoor Jesse
lange jaren kapelaan is geweest.
BETER ONDERGOED
MOOIERE NACHTKLEDING
De schrijver Antoon Coolen heeft
Sjef Jacobs waarschijnlijk niet
gekend, anders had hij beslist een
boek over deze man geschreven,
die zo kan weggelopen zijn uit
zijn „peelwerkers".
Hij zou beschreven hebben hoe
daar aan de rand van Venray, Sjef
en zijn vrouw en zijn dertien kin
deren leefden in dat kleine huisje
en met bedreven pen hun sjouwen
en ploeteren geschilderd hebben,
hun armoede van de eerste jaren,
hun tobben in de crisisjaren, het
getrek naar de peelontginningen, 't
schamele loon van 12 hele guldens,
waarmede dit groot gezin toen rond
moest zien te komenEn de Hol
landse mijnheer, die het boek ooit
lezen zou, zou onbegrijpend het
hoofd schudden en zich afvragen:
hoe het toch allemaal mogelijk was.
Ja, er zijn wel momenten geweest,
dat alles Sjef boven zijn kop groei
de en dat hij er onder door dreigde
te gaan ,maar nu hij er „boven-op".
Nu hij zaterdag 21 november 1964
zijn zilveren ambtsjubileum gaat
vieren als Venrays stratenveger, nu
staat een auto voor de deur (al loopt
hij maar 20 kilometer) en is een deel
van zijn kinderen uitgevlogen, die
echter op die zaterdag met hun 18
kinderen ongetwijfeld weer thuis
zullen zijn.
Nu is er een stuk aan het huis ge
bouwd, dat zijn eigendom geworden
is en Sjef zal een f eestsigaar aan
steken, die er zijn mag. En iedereen
is welkom om dit grote feest mee
te vieren
Is de baan van stratenveger dan
zo'n dik betaalde positie? Sjef is er
in ieder geval dik tevreden mee.
Met door de nood aangeleerde zui
nigheid en spaarzaamheid heeft hij
in de laatste jaren stukje voor stuk
je zijn eigen huis kunnen kopen,
toen het eenmaal wat beter ging, de
sociale voorzieningen dit grote gezin
vooruit hielpen en de levensomstan
digheden beter werden. En met dat
alles is Sjef zijn spreekwoordelijke
goede zin en optimisme gegroeid.
„Nu de kinderen groter zijn, thuis
meehelpen, nu kan ik me wat meer
permitteren", aldus Sjef, „maar kan
ik vooral mijn vrouw dat geven, wat
ze vroeger missen moest...."
Want zijn vrouw is hem alles en
wie hen nu in hun langzaam-aan-
Onder dit motto is in Nederland
en België weer de jaarlijkse St. Ni-
colaasaktie gestart voor chronisch
zeiken en gebrekkige bejaarden. De
ze sympathieke aktie van mens tot
mens heeft in de loop der jaren een
ongekende groei doorgemaakt en is
niet meer weg te denken uit het
geheel van Zonnebloemaktiviteiten.
Zo was het resultaat van de eer
ste St. Nirolaasaktie uit 1946 bijna
900 pakketten. In 1950 was dit aan
tal reeds uitgegroeid tot 12.834; vijf
jaar later tot 82.310 en in 1960 tot
36.441 pakketten.
In 1963 werd het record-aantal
bereikt van meer dan 47.000 pakket
ten. De St. Nicolaasaktie van de
Zonnebloem vond weerklank bij 't
Nederlandse en Vlaamse volk.
Zon in de schoorsteen. Moge dit
hartverwarmende zonnetje ook nu
weer op 5 december schijnen in de
schoorstenen van tienduizenden ver
eenzaamde, chronisch zieken en ge
brekkige bejaarden.
autootje langs 's Heren wegen ziet
rijden op zondagen en in zijn vrije
tijd, ziet een koningspaar voorbij
rijdenEen gelukkig mens, die
de simpele baan van straten vegen
ziet als zijn bijdrage tot een schoner
en mooier Venray
Neen, Sjef kan niet bepaald roe
pen over die goede oude tijd. Dat
was voor hem een huis vol kinde
ren ,die hij uit de steungelden en
uit het beetje wat hij met het ont
ginningswerk verdiende nauwelijks
te eten kon geven, laat staan kleden.
Hij houdt meer van deze tijd, nu
de wegen schoon geplaveid en ver
hard zijn en de paarden met hun
mest verdwenen zijn. Hij houdt van
het dorp, dat uitgroeit tot stad en
dat een straatveger vervangt door
een poetsauto. Maar ook in de plant
soenendienst houdt hij dat zo nodige
kontakt met de mensen. Kontakten,
die Sjef menig sigaar opleverden,
omdat hij zijn straatvuilwagentje
ook wel als echte vuilniswagen liet
fungeren.
Neen, zegt Sjef, geef mij vandaag
de dag maar. De jongeren weten niet
hoe we hebben moeten vechten in
de werkliedenvereniging voor een
paar hardstikkend nodige cen
ten meer. Ze weten niet wat het is
van armoe aan de geitenfokkerij te
moeten beginnen om de kinderen
melk te kunnen geven. De goede
oude tijd kunnen ze van Sjef cadeau
krijgen, die een mens gek maakte
van het prakkizeren
Maar even later laat hij zijn Con-
.cordiaverzekeringspolis zien, die
trots het nummer één draagt. Ver
enigingsmens is hij altijd geweest
en zijn standsorganisatie had aan
hem een goed ,d.w.z. werkend lid.
Ge krijgt er bij Sjef geen speld
tussen als hij aan het vertellen is,
hoe hij voor 25 jaren vast werd aan
gesteld bij de gemeente. Het wordt
het levensverhaal van een optimis
tisch mens, ondanks dat het leven
hem niet gemakkelijk was.
En tussendoor belooft hij er een te
zulen bidden voor zijn spit in de
rug. „Ge hoeft er nie aan te gelueve,
mer helpe duut 'troept Sjef
hem na. En dat is weer een ander
facet van onze zilveren straten
veger, die er stiekem schik in heeft
dat hij de bezem weer terug kreeg
na de brand van de „poetswagen".
En die zijn 25 jaren nu volmaakt op
dezelfde wijze als hij ze begonnen is,
met de bezem langs Venray's wegen,
met een sigaar onder zijn snor en
de pet op zijn kop.
We meenden U dit verhaal niet te
mogen onthoudenEn Sjef roept
ons nog eens uitdrukkelijk na dat
iedereen welkom is op dat zilveren
feest. En ook dat herhalen we dan
nog maar eens
VERSCHIL
Wanneer we van een mooie droge
nazomer ineens overstappen in een
natte herfst, dan merken we het
verschil. Verschil in het weer, maar
ook in de wijze, waarop de banden
van onze auto zich vastgrijpen aan
het wegdek. Een natte weg, waarop
misschien ook nog bladeren liggen,
is glad. Maar niet levensgevaarlijk
glad, indien we onze snelheid aan de
toestand van de weg aanpassen, in
dien onze banden in goede staat ver
keren. Onder een goede band ver
staan we een band, die tenminste
over het gehele loopvlak van een be
hoorlijk zichtbaar profiel is voor
zien. Rijden met banden met nauwe
lijks enig of geheel zonder profiel,
betekent een verhoging van de kans
op een flinke schuiver.
Van groot belang is verder, dat we
onze banden op de juiste spanning
houden. Een te hoge of te lage ban
denspanning is gevaarlijk en scha
delijk. Ook u moet uw wagen niet
zwaarder belasten dan is voorge
schreven.
Moet u een rit maken met drie of
vier passagiers, die ook nog de no
dige bagage bij zich hebben, laat dan
de spanning van uw banden iets
verhogen.
Banden vormen bij een moderne
auto een essentieel onderdeel. Zij
moeten net as remmen en stuur
inrichting in een goede staat ver
keren. Vooral in herfst en winter.
Minister Bogaers van Volkshuis
vesting heeft gezegd, dat bij een
woningbouwproduktie van 125.000
huizen 's jaars, in 1970 het wonin
gentekort zal zijn opgeheven. De
Haagse planoloog Prof. Ir. J. Thijs-
se zegt, dat de woningnood pas in
1984 opgeheven zal kunnen zijn bij
een woningbouw van 140.000 stuks
per jaar.
Het is inmiddels wel bekend, dat
statistieken en cijfers heel geduldig
zijn. Er kan heel wat mee gesold
worden. Het is bij beide schattingen
maar net, waar men van uit gaat.
Ging de minister uit van het statis
tisch tekort, dat zoals bekend niet
hetzelfde is als het wezenlijke te
kort? Van welke cijfers ging de pla
noloog uit? Het is allemaal niet be
kend, maar gezien de traagheid,
waarmee Nederland zijn woning
tekort inloopt, is iedereen meer ge
neigd zich aan de zijde van Prof.
Thijsse te scharen.
STIJLVOL VERPAKTE
GESHCENKEN
Dirk is twee en twintig jaar. Van
die twee en twintig jaren heeft hij
er een negental doorgebracht in in
richtingen waar men de gevallen tot
betere mensen heet te maken, en
waar „moeilijke" jongens tot bruik
bare leden van de samenleving die
nen te worden opgevoed.
Laten we meteen constateren dat
dit allemaal mislukt is; dat hier een
mens negen jaar van zijn jeugd
heeft gegeven en de belastingbetaler
ettelijke duizenden guldens, zonder
dat het resultaat heeft opgeleverd.
Maar ook op dit terrein zijn fouten
niet te voorkomen. Dat is te betreu
ren. Niet om die zoveel duizend gul
dens, maar om de mens die negen
jaar werd vastgehouden.
Er zijn mensen, die de gemeen
schap benadelen. Maar er zijn ook,
die door de gemeenschap worden
benadeeld, op grond van de wet en
er is geen verhaal mogelijk.
Nu had Dirk kans gezien een op
lichting te plegen. Hij ging naar een
winkelier beweerde dat hij voor
zijn baas kwam en dat die de bood
schappen wel zou betalen. Dat ver
haal leverde hem een overall, een
spijkerbroek en drie fel gekleurde
overhemden op. Dat is verkeerd van
Dirk ,zult u zeggen. En dat is het
ook. Daar heeft hij vijfenveertig da
gen voor gezeten. Maar de winke
lier, die zo oerdom was deze spullen
mee te geven, heeft geen straf ge
kregen. Als hij zijn hersens had ge
bruikt, was deze oplichting niet ge
pleegd. Bij een oplichting treft mo
reel de ezel of ezelin die zich zo laat
beetnemen meer schuld dan de
knaap die het maar eens probeert en
toevallig succes boekt. Maar de zo
geheten „dader" komt achter de tra
lies en de grootste stommerd van de
twee verbeeldt zich dat hij de meest
rechtschapen mens op aarde is. Dat
is punt twee.
Maar dit proces kreeg een heel
ander tintje. Dirk had weliswaar de
kledingstukken ingepakt en ze mee
de grens over genomen naar Duits
land, waar hij bij kennissen onder
dak vond, maar hij kreeg spijt van
het gebeurde en schreef de bena
deelde winkelier een briefje waarin
hij zijn excuses aanbood en waarin
hij beloofde alles zo spoedig moge
lijk te zullen betalen. De voor de
gek gehouden zakenman had echter
verantwaardigd aangifte gedaan.
Het onvolprezen apparaat van de
politie kwam de verdachte door de
excuusbrief op het spoor. Hij werd
in Duitsland gearresteerd en op
grond van de onvolprezen uitleve
ringsovereenkomsten de grens over
gebracht en aan de Nederlandse jus
titie uitgeleverd. Hier zat hij zes
weken in het huis van bewaring en
werd daarna veroordeeld tot vijf en
veertig dagen met aftrek.
En wat is nu de moraal? Dat wij
met al onze kunde en wetenschap
een jongeman wel negen jaar kun
nen vasthouden en behandelen,
maar dat we hem daarmee nog geen
volwaardig mensen maken, zoals
men een auto kan reviseren. Dat
men een ander gerust in gelegenheid
kan stellen om een oplichting te ple
gen, want alle ende oplichter komt
in de gevangenis, de andere schul
dige niet. En dat men nooit naar
Duitsland moet vluchten als men
slechts een klein delict op zijn ge
weten heeft.
HET CONCILIE GAAT VERDER
Na een korte Allerheiligen-vakan
tie zijn de Vaders maandag weer
opnieuw, vol goede moed natuurlijk,
naar de St. Pieter getogen voor het
laatste gedeelte van de derde zit
tingsperiode. Het is trouwens niets
abnormaals in Italië als men enkele
dagen niet werkt, gezien het grote
aantal stakingen van alle mogelijke
bedrijven. Over enkele weken zijn
hier een soort gemeenteraadsverkie
zingen en het schijnt dat deze voor
bereid moeten worden door deze sta
kingen. Zo b.v. is er in het begin
van deze week gestaakt in de nacht
clubs, hetgeen volgens de kranten,
een ramp was voor de toeristen,
maar ik geloof dat U ook met enke
le Rome-bezoekers zijn die van deze
staking totaal geen last zullen heb
ben. Volgende week staan er nog
enkele op het programma, zoals die
van alle winkels en magazijnen of
die van de vervoersmiddelen. Maar
men gaat hier met een lachend ge
zicht door het leven en zoiets
„raakt" de gemiddelde Romein niet
meer .In ieder geval de concilie-va-
ders hebben er hun rustpauze opzit
ten en vandaag liep er weer veel
purper en rood door de straten, die
naar de St. Pieter leiden. Ze gaan
door met het schema „de Kerk in
deze wereld" .zodat enkele Vaders
in de afgelopen week niets meer van
deze wereld gezien hebben.
KERK IN DEZE WERELD
Waarschijnlijk weet U reeds dat
de algemene inhoud van dit schema
13, het leven van de christen in deze
wereld is. Ons christelijk leven moet
in dienst staan van de opbouw van
de wereld, terwijl het de geestelijke
waarde aanbrengt, waarover het kan
beschikken. Vooral 't vierde hoofd
stuk is van groot belang en moet
wel onze interesse opwekken, omdat
het handelt over zeer veel prak
tische kernvragen van ons leven.
Hierna spreekt het concilie over de
mens en over zijn rechten, over de
familie, waarin een mens geboren
wordt en opgroeit, over het econo
mische en sociale leven en over de
internationale vrede. Hieruit blijkt
eens te meer de bezorgdheid, waar
over Paus Johannes zo vaak sprak,
om de leer der Kerk aan de gewone
gelovige te kunnen brengen.
OVERZICHT
De normale manier om zo'n sche
ma aan te pakken, eist dat men er
van tevoren een soort overzicht over
heeft om beter de verschillende
kwesties in het geheel te kunnen
plaatsen. In dit voor-overzicht
merkten de Vaders op dat er in dit
schema een gebrek was aan 't juis
te theologie over 't begrip wereld.
De wereld is niet alleen een middel,
waardoor wij 't eeuwig leven kun
nen krijgen of „verdienen", maar
hij is zelf ook voorwerp van ver
lossing. En dit laatste moet meer
naar voren gebracht worden. Op het
einde der tijd zal onze wereld im
mers ook omgevormd zijn en wij
moeten deze omvorming reeds in on
ze dagen en op onze plaatsen voor
bereiden. Zodoende wordt ons werk
aan de verbetering en vervolmaking
der wereld een deelnemen aan
Gods Plan. Een theologische gedach
te kwam in de loop van de voorbe
sprekingen steeds onder een of an
dere vorm terug.
Een ander toelichting op dit sche
ma was het wijzen op de geestelijke
taak, die eigen is aan de Kerk. Haar
antwoorden en oplossingen, die zij
geeft aan haar gelovigen, komen
voort uit haar wezen en taak die
zij ontving van Christus.
HOOFDSTUKSGEWIJZE
Nadat het schema aanvaard was
door de Vaders als grondslag voor
het debat, is men het hoofdstuk voor
hoofdstuk gaan bespreken. Zo heb
ben de Vaders even stil gestaan bij
het tweede hoofdstuk: „De Kerk
van God in dienst van de mensen".
Hierin wordt de taak van de bis
schop vastgesteld, die hij heeft ten
opzichte van de wereld: b.v. z'n
plicht om het Evangelie aan alle
mensen te verkondigen.
Sommige Vaders hebben bij de
behandeling van dit hoofdstuk het
ook gehad over mijter, staf en kruis.
Dit is, volgens hen, een minder ge
lukkige vorm, die overgebleven is
van een vroegere maatschappij-vorm
en die scherp afsteekt tegen de bis
schop, die onze tijd vraagt: een een
voudige, arme bisschop, die onder
de mensen kan komen. Maar ook
hier is niet alles goud wat er blinkt,
getuige de openhartige bekentenis
van een missie-bisschop, die zelf
vertelde blij te zijn als hij zondags
een pastoor kon helpen met mis le
zen en communie uitreiken, om zo
doende voldoende busgeld te heb
ben voor de komende week. Dit is
toch zeker geen teken van overvloe
dige rijkdom.
NAASTENLIEFDE
Het derde hoofdstuk stelt de naas
tenliefde in het licht en dan zoals
wij ze moeten beleven in onze om
standigheden. Hier speelt het dienst
baar zijn van iedere Christen een
sterke rol ,die de zin en betekenis
van zo'n gebod moet achterhalen.
Daarvoor is het noodzakelijk dat wij
ons op de hoogte stellen van de be
hoeften van de mens in onze tijd. De
katholieken moeten tegenwoordig
zijn in organisaties op sociaal en
cultureel vlak, om zodoende een
warm klimaat te scheppen voor het
gesprek. En door dit alles moet de
geest van armoede heen schijnen.
Het is interessant, dat de laatste
encycliek van Paus Paulus VI, Ec-
clesiam Suan", juist handelt over
een gesprek van de Kerk met an
dersdenkenden. Zeer bemoedigend is
de geest van armoede, die blijkt uit
vele opmerkingen van de Vaders. Zij
willen een arme kerk, die in staat
is kontakt te hebben met de gewone
man. Ik geloof dat je hier weer die
Grote Geest waarneemt, die de Kerk
altijd door leidde.
ZIN VAN HET LEVEN
In het centrum van hoofdstuk 4
staat de waardigheid van de men
selijke persoon en een aspect hier
van is b.v. het doel en de zin van
ieder mensenleven. Je begrijpt dat
dit schema voor iedereen van ont
zettend groot belang is en dat het
concilie nu pas voor velen werkelijk
iets gaat betekenen .In dit verband
moet men de gesprekken en discus
sies plaatsen, die handelen over het
racisme en rassenhaat en °°k. de
grote discussie over het huwelijks
leven. Immers een juist begrip van
de waardigheid van onze persoon,
van ons mens-zijn ,zal de grondslag
zijn voor de concrete toepassing.
Daarom is het ook gevaarlijk om
tegenstanders in deze kwesties voor
te stellen als mensen, die de moei
lijkheden van het tegenwoordige,
christelijke leven niet zouden ken
nen. Het is juist die bezinning op
de waardigheid van ons mens-zijn,
die het verkeerde vertrekpunt is.
Een concile-Vader, die zelf zeer
goed het familieleven kent en jaren
lang predikant is geweest, noemde
de meer conservatieve richting van
de concilie-Vaders een zegening voor'
het concilie, omdat zij, door hun op
werpingen en tegenstand ,de andere
richting dwingen nog dieper te on
derzoeken waar 't goede vertrek
punt ligt. Zo komt men na discus
sies pas tot een rijp en doordacht
besluit.
Om de hoge waardigheid van
ieder mens te laten zien. hebben ve
le Vaders de rassen-scheiding zon
der meer veroordeeld.
HUWELIJKSLEVEN
In dit verband staat ook de dis
cussie over het huwelijk en het fa
milieleven. De Kerk heeft steeds
grote waardering voor het huwelijk
gehad i.v.m. zijn waardigheid en
ontbindbaarheid. Niets is belangrij
ker dan de liefde in het huwelijk
en de familie en deze zijn juist de
waarden ,die in onze tijd het meest
bedreigd worden, aldus een Franse
theoloog. Daarom is er geen sprake
van concessies te doen in het huwe
lijksleven, of de onontbindbaarheid
ervan te vernieuwen ,maar het con
cilie zal juist door haar leer de vol
le waardigheid aan de menselijke
persoon geven in het huwelijk.
Om de discussies te kunnen vol
gen is het goed erop te letten dat de
Vaders in him theologische oplei
ding steeds twee doelen van het hu
welijk onderscheiden hebben ,nl. de
voortplanting en de eenwording in
liefde. Dit steunt op de teksten van
de H. Schrift, die U ongetwijfeld
kent: „Gaat en vermenigvuldigt U"
en „Zij zullen één Vlees zijn". Nu
heeft men in het verleden zeker de
nadruk gelegd op het eerste doel en
dit soms tamelijk nadrukkelijk. De
tegenwoordige omstandigheden zijn
nu voor de Kerk een aanleiding, niet
voor het doen van toegevingen, maar
om de huwelijksleer uit te diepen,
in het perspectief van de persoon
lijke verantwoordelijkheid en ge
weten. Dus zonder dat men het ene
doel, de voortplanting vergeet, legt
men de nadruk op de wederzijdse
liefde van de echtgenoten. Dit laat
ste was de kern van de toespraken
van kardinaal Suenens en kardinaal
Alfrink, die spraken over de vele
christelijke gezinnen ,die in hun ge
weten bijna niet meer klaar komen
met de katholieke huwelijksleer. Ik
geloof dat men hier toch de bezorgd
heid van de Vaders duidelijk ziet,
om de katholieke gezinnen hun volk
waardigheid te geven. Het is inder
daad niet een kwestie van een af
wijken van de fundamentele princi-
pen ,maar zoeken naar middelen om
de huwelijksliefde tussen man en
vrouw enrezijds en de voortplanting
anderzijds met elkaar in harmonie
te brengen. U begrijpt ook dat dit
zoeken naar middelen niet alleen een
kwestie is van een theoloog, maar
ook van een psycholoog, van een
dokter etc. Daarom is er een com
missie ingesteld, die dit blijft be
studeren, om zodoende door een
juiste toepassing de volle waardig
heid van het huwelijksleven te to
nen. U begrijpt dat, vanuit dit stand
punt gezien, de Kerk slechte midde
len nooit kan aanvaarden.