PASTOOR JESSEN Veilig Verkeer... De Kerk in deze wereld Politierechter In Merselo installatie van VAN OPBERGEN Een zilveren SJEF JACOBS ZON in de schoorsteen W oningnood... VAN OPBERGEN VRIJDAG 13 NOVEMBER 1964 No. 46 VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WPPff Rï A H VOHP VPNPAY PN HlW^TRPïfPN ADVERTENTIEPRIJS 8*/« ct p. mm ABONNEMENTS- GIRO 1.05.06.52 EflwüDLj/iU V UUI\ V I Uil UIVIOI ACflilill PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bulten Venray f 1.75 GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO Merselo heeft zijn nieuwe pastoor zondag met een big feest inge huldigd. Een grote ereboog riep hem op de grens der parochie al welkom toe en vanaf deze grenSmarkering tot aan de kerk, waai den vrolijk de vlaggen. En praktisch geheel Merselo was op de been om de nieuwe parochieherder feestelijk in te huldigen. Pastoor Jesse, vergezeld van De ken Loonen, familie en confraters werd aan de grens der parochie welkom geheten door Burgemeester Custers, die met de wethouders bij deze inhuldiging aanwezig was. Hij wees in zijn welkomstwoord op het verscheiden van Pastoor Vercoulen, die een grote leegte had achterge laten. Deze leegte op te vullen zou geen gemakkelijke taak zijn voor de nieuw benoemde pastoor, die hij echter Gods zegen toewenste in zijn pastoraat en een nauwe samenwer king met het gemeentebestuur aan bood. INSTALLATIE Nadat de herderstaf met een toe passelijk gedicht was aangeboden, leidde een grote en lange stoet de pastoor naar de feestelijk versierde kerk. In deze stoet liepen praktisch alle verenigingen van Merselo mee, terwijl de fanfare voor de muzikale omlijsting zorgde. Bij de kerk sprak de heer Emonts een woord van welkom namens het kerkbestuur, waarin hij Pastoor Vercoulen wederom herdacht en de nieuwe pastoor de samenwerking en de volgzaamheid van de Merselose gemeenschap aanbood. Een bruidje bood dan de kerk- sleutel aan, waarna in de kerk De ken Loonen de installatieplechtighe den leidde. Hij las o.m. de benoemingsbrief voor en hield een korte toespraak, waarin hij de mensen van Merselo dank bracht voor het prachtige mo nument, dat ze op Pastoor Vercou- len's graf hebben doen plaatsen. Dan ingaande op de verhouding priester en volk, wees hij er op dat de priester uit de mensen genomep is om voor de mensen géestelijk lei der en herder te zijn. Dat vraagt een open-staan voor elkaar, volg zaamheid en liefde om gezamenlijk de problemen in een parochie, die op de eerste plaats een gebeds-ge- meenschap dient te zijn, op te los sen. PLECHTIGE H. MIS Bij de installatie-plechtigheden, waarbij de Z.E. Heren Pastoor Jans sen van Ysselsteyn en Pastoor Gee- rits van de Vredeskerk als getuigen fungeerden, legde Pastoor Jesse de ambtseed af, werd hem de kelk, het missaal en de sleutel van het taber nakel overhandigd en werd hij naar biechtstoel en doopvont geleid. Dan begon een plechtige H. Mis, waarbij de nieuw benoemde pas toor geassisteerd werd door Pastoor Geerits en Rector Pelt. Onder deze H. Mis hield de nieuwe herder een predikatie over het herderschap, waarin hij allen dank bracht voor deze overweldigende ontvangst en de samenwerking, die aangeboden werd. Hij wees er op dat vele nieu we dingen gaan komen en dat ook de Merselose parochie hieraan mee zal moeten doen. In gezamenlijk overleg en geleidelijk aan hoopte hij dat allemaal te kunnen verwezenlij ken, daarbij steunend op de mensen, waarover hij nu herder geworden is. Ook hij herdacht dankbaar het werk van zijn voorganger en vroeg evenals de Deken een voortdurend gebed voor de overleden priesters, de beste dank, die men hen geven kan. AUBADE EN SERENADE Na de H. Mis werd Pastoor Jesse weer in feestelijke stoet, omringd door bruidjes naar de pastorie ge leid, waar een kinderkoor hem een welkomstlied toezong en de fanfare hem met een feestelijke mars in huldigde. De heer Vandevenne sprak dan 'n woord van welkom namens geheel Merselo, waarin hij de bewering als zou Merselo uit-de-tijd zijn bestreed. Inderdaad is Merselo nog groten deels agrarisch, maar ook de nieu we ontwikkeling, die de gehele ge meente meemaakt, laat Merselo niet onberoerd. En dat is goed, mits goe de oude tradities gehandhaafd blij ven. Dat Merselo met zijn tijd weet mee te gaan bewijst o.m., aldus deze spreker, het vruchtbaar en goede verenigingsleven, waarvan inder daad de keurig geüniformeerde fan fare een sprekend voorbeeld is. Hij bood op zijn beurt de nieuwe pas toor de hartelijke samenwerking aan van jong en oud in Merselo en was ervan overtuigd dat in goede har monie en verstandhouding veel goeds voor alle parochianen gedaan kon worden. Met een muzikaal Lang zal hij levenen een kort dankwoord van de nieuwe herder, die o.m. de schooljeugd op een vrije dag trac- teerde, was het officiële deel der plechtigheden beëindigd en begon een lange, lange receptie, waarop naast alle parochianen van Merselo ook vele pastoors en rectoren van andere parochies gelukwensen kwa men aanbieden alsmede een depu tatie uit Arcen, waar pastoor Jesse lange jaren kapelaan is geweest. BETER ONDERGOED MOOIERE NACHTKLEDING De schrijver Antoon Coolen heeft Sjef Jacobs waarschijnlijk niet gekend, anders had hij beslist een boek over deze man geschreven, die zo kan weggelopen zijn uit zijn „peelwerkers". Hij zou beschreven hebben hoe daar aan de rand van Venray, Sjef en zijn vrouw en zijn dertien kin deren leefden in dat kleine huisje en met bedreven pen hun sjouwen en ploeteren geschilderd hebben, hun armoede van de eerste jaren, hun tobben in de crisisjaren, het getrek naar de peelontginningen, 't schamele loon van 12 hele guldens, waarmede dit groot gezin toen rond moest zien te komenEn de Hol landse mijnheer, die het boek ooit lezen zou, zou onbegrijpend het hoofd schudden en zich afvragen: hoe het toch allemaal mogelijk was. Ja, er zijn wel momenten geweest, dat alles Sjef boven zijn kop groei de en dat hij er onder door dreigde te gaan ,maar nu hij er „boven-op". Nu hij zaterdag 21 november 1964 zijn zilveren ambtsjubileum gaat vieren als Venrays stratenveger, nu staat een auto voor de deur (al loopt hij maar 20 kilometer) en is een deel van zijn kinderen uitgevlogen, die echter op die zaterdag met hun 18 kinderen ongetwijfeld weer thuis zullen zijn. Nu is er een stuk aan het huis ge bouwd, dat zijn eigendom geworden is en Sjef zal een f eestsigaar aan steken, die er zijn mag. En iedereen is welkom om dit grote feest mee te vieren Is de baan van stratenveger dan zo'n dik betaalde positie? Sjef is er in ieder geval dik tevreden mee. Met door de nood aangeleerde zui nigheid en spaarzaamheid heeft hij in de laatste jaren stukje voor stuk je zijn eigen huis kunnen kopen, toen het eenmaal wat beter ging, de sociale voorzieningen dit grote gezin vooruit hielpen en de levensomstan digheden beter werden. En met dat alles is Sjef zijn spreekwoordelijke goede zin en optimisme gegroeid. „Nu de kinderen groter zijn, thuis meehelpen, nu kan ik me wat meer permitteren", aldus Sjef, „maar kan ik vooral mijn vrouw dat geven, wat ze vroeger missen moest...." Want zijn vrouw is hem alles en wie hen nu in hun langzaam-aan- Onder dit motto is in Nederland en België weer de jaarlijkse St. Ni- colaasaktie gestart voor chronisch zeiken en gebrekkige bejaarden. De ze sympathieke aktie van mens tot mens heeft in de loop der jaren een ongekende groei doorgemaakt en is niet meer weg te denken uit het geheel van Zonnebloemaktiviteiten. Zo was het resultaat van de eer ste St. Nirolaasaktie uit 1946 bijna 900 pakketten. In 1950 was dit aan tal reeds uitgegroeid tot 12.834; vijf jaar later tot 82.310 en in 1960 tot 36.441 pakketten. In 1963 werd het record-aantal bereikt van meer dan 47.000 pakket ten. De St. Nicolaasaktie van de Zonnebloem vond weerklank bij 't Nederlandse en Vlaamse volk. Zon in de schoorsteen. Moge dit hartverwarmende zonnetje ook nu weer op 5 december schijnen in de schoorstenen van tienduizenden ver eenzaamde, chronisch zieken en ge brekkige bejaarden. autootje langs 's Heren wegen ziet rijden op zondagen en in zijn vrije tijd, ziet een koningspaar voorbij rijdenEen gelukkig mens, die de simpele baan van straten vegen ziet als zijn bijdrage tot een schoner en mooier Venray Neen, Sjef kan niet bepaald roe pen over die goede oude tijd. Dat was voor hem een huis vol kinde ren ,die hij uit de steungelden en uit het beetje wat hij met het ont ginningswerk verdiende nauwelijks te eten kon geven, laat staan kleden. Hij houdt meer van deze tijd, nu de wegen schoon geplaveid en ver hard zijn en de paarden met hun mest verdwenen zijn. Hij houdt van het dorp, dat uitgroeit tot stad en dat een straatveger vervangt door een poetsauto. Maar ook in de plant soenendienst houdt hij dat zo nodige kontakt met de mensen. Kontakten, die Sjef menig sigaar opleverden, omdat hij zijn straatvuilwagentje ook wel als echte vuilniswagen liet fungeren. Neen, zegt Sjef, geef mij vandaag de dag maar. De jongeren weten niet hoe we hebben moeten vechten in de werkliedenvereniging voor een paar hardstikkend nodige cen ten meer. Ze weten niet wat het is van armoe aan de geitenfokkerij te moeten beginnen om de kinderen melk te kunnen geven. De goede oude tijd kunnen ze van Sjef cadeau krijgen, die een mens gek maakte van het prakkizeren Maar even later laat hij zijn Con- .cordiaverzekeringspolis zien, die trots het nummer één draagt. Ver enigingsmens is hij altijd geweest en zijn standsorganisatie had aan hem een goed ,d.w.z. werkend lid. Ge krijgt er bij Sjef geen speld tussen als hij aan het vertellen is, hoe hij voor 25 jaren vast werd aan gesteld bij de gemeente. Het wordt het levensverhaal van een optimis tisch mens, ondanks dat het leven hem niet gemakkelijk was. En tussendoor belooft hij er een te zulen bidden voor zijn spit in de rug. „Ge hoeft er nie aan te gelueve, mer helpe duut 'troept Sjef hem na. En dat is weer een ander facet van onze zilveren straten veger, die er stiekem schik in heeft dat hij de bezem weer terug kreeg na de brand van de „poetswagen". En die zijn 25 jaren nu volmaakt op dezelfde wijze als hij ze begonnen is, met de bezem langs Venray's wegen, met een sigaar onder zijn snor en de pet op zijn kop. We meenden U dit verhaal niet te mogen onthoudenEn Sjef roept ons nog eens uitdrukkelijk na dat iedereen welkom is op dat zilveren feest. En ook dat herhalen we dan nog maar eens VERSCHIL Wanneer we van een mooie droge nazomer ineens overstappen in een natte herfst, dan merken we het verschil. Verschil in het weer, maar ook in de wijze, waarop de banden van onze auto zich vastgrijpen aan het wegdek. Een natte weg, waarop misschien ook nog bladeren liggen, is glad. Maar niet levensgevaarlijk glad, indien we onze snelheid aan de toestand van de weg aanpassen, in dien onze banden in goede staat ver keren. Onder een goede band ver staan we een band, die tenminste over het gehele loopvlak van een be hoorlijk zichtbaar profiel is voor zien. Rijden met banden met nauwe lijks enig of geheel zonder profiel, betekent een verhoging van de kans op een flinke schuiver. Van groot belang is verder, dat we onze banden op de juiste spanning houden. Een te hoge of te lage ban denspanning is gevaarlijk en scha delijk. Ook u moet uw wagen niet zwaarder belasten dan is voorge schreven. Moet u een rit maken met drie of vier passagiers, die ook nog de no dige bagage bij zich hebben, laat dan de spanning van uw banden iets verhogen. Banden vormen bij een moderne auto een essentieel onderdeel. Zij moeten net as remmen en stuur inrichting in een goede staat ver keren. Vooral in herfst en winter. Minister Bogaers van Volkshuis vesting heeft gezegd, dat bij een woningbouwproduktie van 125.000 huizen 's jaars, in 1970 het wonin gentekort zal zijn opgeheven. De Haagse planoloog Prof. Ir. J. Thijs- se zegt, dat de woningnood pas in 1984 opgeheven zal kunnen zijn bij een woningbouw van 140.000 stuks per jaar. Het is inmiddels wel bekend, dat statistieken en cijfers heel geduldig zijn. Er kan heel wat mee gesold worden. Het is bij beide schattingen maar net, waar men van uit gaat. Ging de minister uit van het statis tisch tekort, dat zoals bekend niet hetzelfde is als het wezenlijke te kort? Van welke cijfers ging de pla noloog uit? Het is allemaal niet be kend, maar gezien de traagheid, waarmee Nederland zijn woning tekort inloopt, is iedereen meer ge neigd zich aan de zijde van Prof. Thijsse te scharen. STIJLVOL VERPAKTE GESHCENKEN Dirk is twee en twintig jaar. Van die twee en twintig jaren heeft hij er een negental doorgebracht in in richtingen waar men de gevallen tot betere mensen heet te maken, en waar „moeilijke" jongens tot bruik bare leden van de samenleving die nen te worden opgevoed. Laten we meteen constateren dat dit allemaal mislukt is; dat hier een mens negen jaar van zijn jeugd heeft gegeven en de belastingbetaler ettelijke duizenden guldens, zonder dat het resultaat heeft opgeleverd. Maar ook op dit terrein zijn fouten niet te voorkomen. Dat is te betreu ren. Niet om die zoveel duizend gul dens, maar om de mens die negen jaar werd vastgehouden. Er zijn mensen, die de gemeen schap benadelen. Maar er zijn ook, die door de gemeenschap worden benadeeld, op grond van de wet en er is geen verhaal mogelijk. Nu had Dirk kans gezien een op lichting te plegen. Hij ging naar een winkelier beweerde dat hij voor zijn baas kwam en dat die de bood schappen wel zou betalen. Dat ver haal leverde hem een overall, een spijkerbroek en drie fel gekleurde overhemden op. Dat is verkeerd van Dirk ,zult u zeggen. En dat is het ook. Daar heeft hij vijfenveertig da gen voor gezeten. Maar de winke lier, die zo oerdom was deze spullen mee te geven, heeft geen straf ge kregen. Als hij zijn hersens had ge bruikt, was deze oplichting niet ge pleegd. Bij een oplichting treft mo reel de ezel of ezelin die zich zo laat beetnemen meer schuld dan de knaap die het maar eens probeert en toevallig succes boekt. Maar de zo geheten „dader" komt achter de tra lies en de grootste stommerd van de twee verbeeldt zich dat hij de meest rechtschapen mens op aarde is. Dat is punt twee. Maar dit proces kreeg een heel ander tintje. Dirk had weliswaar de kledingstukken ingepakt en ze mee de grens over genomen naar Duits land, waar hij bij kennissen onder dak vond, maar hij kreeg spijt van het gebeurde en schreef de bena deelde winkelier een briefje waarin hij zijn excuses aanbood en waarin hij beloofde alles zo spoedig moge lijk te zullen betalen. De voor de gek gehouden zakenman had echter verantwaardigd aangifte gedaan. Het onvolprezen apparaat van de politie kwam de verdachte door de excuusbrief op het spoor. Hij werd in Duitsland gearresteerd en op grond van de onvolprezen uitleve ringsovereenkomsten de grens over gebracht en aan de Nederlandse jus titie uitgeleverd. Hier zat hij zes weken in het huis van bewaring en werd daarna veroordeeld tot vijf en veertig dagen met aftrek. En wat is nu de moraal? Dat wij met al onze kunde en wetenschap een jongeman wel negen jaar kun nen vasthouden en behandelen, maar dat we hem daarmee nog geen volwaardig mensen maken, zoals men een auto kan reviseren. Dat men een ander gerust in gelegenheid kan stellen om een oplichting te ple gen, want alle ende oplichter komt in de gevangenis, de andere schul dige niet. En dat men nooit naar Duitsland moet vluchten als men slechts een klein delict op zijn ge weten heeft. HET CONCILIE GAAT VERDER Na een korte Allerheiligen-vakan tie zijn de Vaders maandag weer opnieuw, vol goede moed natuurlijk, naar de St. Pieter getogen voor het laatste gedeelte van de derde zit tingsperiode. Het is trouwens niets abnormaals in Italië als men enkele dagen niet werkt, gezien het grote aantal stakingen van alle mogelijke bedrijven. Over enkele weken zijn hier een soort gemeenteraadsverkie zingen en het schijnt dat deze voor bereid moeten worden door deze sta kingen. Zo b.v. is er in het begin van deze week gestaakt in de nacht clubs, hetgeen volgens de kranten, een ramp was voor de toeristen, maar ik geloof dat U ook met enke le Rome-bezoekers zijn die van deze staking totaal geen last zullen heb ben. Volgende week staan er nog enkele op het programma, zoals die van alle winkels en magazijnen of die van de vervoersmiddelen. Maar men gaat hier met een lachend ge zicht door het leven en zoiets „raakt" de gemiddelde Romein niet meer .In ieder geval de concilie-va- ders hebben er hun rustpauze opzit ten en vandaag liep er weer veel purper en rood door de straten, die naar de St. Pieter leiden. Ze gaan door met het schema „de Kerk in deze wereld" .zodat enkele Vaders in de afgelopen week niets meer van deze wereld gezien hebben. KERK IN DEZE WERELD Waarschijnlijk weet U reeds dat de algemene inhoud van dit schema 13, het leven van de christen in deze wereld is. Ons christelijk leven moet in dienst staan van de opbouw van de wereld, terwijl het de geestelijke waarde aanbrengt, waarover het kan beschikken. Vooral 't vierde hoofd stuk is van groot belang en moet wel onze interesse opwekken, omdat het handelt over zeer veel prak tische kernvragen van ons leven. Hierna spreekt het concilie over de mens en over zijn rechten, over de familie, waarin een mens geboren wordt en opgroeit, over het econo mische en sociale leven en over de internationale vrede. Hieruit blijkt eens te meer de bezorgdheid, waar over Paus Johannes zo vaak sprak, om de leer der Kerk aan de gewone gelovige te kunnen brengen. OVERZICHT De normale manier om zo'n sche ma aan te pakken, eist dat men er van tevoren een soort overzicht over heeft om beter de verschillende kwesties in het geheel te kunnen plaatsen. In dit voor-overzicht merkten de Vaders op dat er in dit schema een gebrek was aan 't juis te theologie over 't begrip wereld. De wereld is niet alleen een middel, waardoor wij 't eeuwig leven kun nen krijgen of „verdienen", maar hij is zelf ook voorwerp van ver lossing. En dit laatste moet meer naar voren gebracht worden. Op het einde der tijd zal onze wereld im mers ook omgevormd zijn en wij moeten deze omvorming reeds in on ze dagen en op onze plaatsen voor bereiden. Zodoende wordt ons werk aan de verbetering en vervolmaking der wereld een deelnemen aan Gods Plan. Een theologische gedach te kwam in de loop van de voorbe sprekingen steeds onder een of an dere vorm terug. Een ander toelichting op dit sche ma was het wijzen op de geestelijke taak, die eigen is aan de Kerk. Haar antwoorden en oplossingen, die zij geeft aan haar gelovigen, komen voort uit haar wezen en taak die zij ontving van Christus. HOOFDSTUKSGEWIJZE Nadat het schema aanvaard was door de Vaders als grondslag voor het debat, is men het hoofdstuk voor hoofdstuk gaan bespreken. Zo heb ben de Vaders even stil gestaan bij het tweede hoofdstuk: „De Kerk van God in dienst van de mensen". Hierin wordt de taak van de bis schop vastgesteld, die hij heeft ten opzichte van de wereld: b.v. z'n plicht om het Evangelie aan alle mensen te verkondigen. Sommige Vaders hebben bij de behandeling van dit hoofdstuk het ook gehad over mijter, staf en kruis. Dit is, volgens hen, een minder ge lukkige vorm, die overgebleven is van een vroegere maatschappij-vorm en die scherp afsteekt tegen de bis schop, die onze tijd vraagt: een een voudige, arme bisschop, die onder de mensen kan komen. Maar ook hier is niet alles goud wat er blinkt, getuige de openhartige bekentenis van een missie-bisschop, die zelf vertelde blij te zijn als hij zondags een pastoor kon helpen met mis le zen en communie uitreiken, om zo doende voldoende busgeld te heb ben voor de komende week. Dit is toch zeker geen teken van overvloe dige rijkdom. NAASTENLIEFDE Het derde hoofdstuk stelt de naas tenliefde in het licht en dan zoals wij ze moeten beleven in onze om standigheden. Hier speelt het dienst baar zijn van iedere Christen een sterke rol ,die de zin en betekenis van zo'n gebod moet achterhalen. Daarvoor is het noodzakelijk dat wij ons op de hoogte stellen van de be hoeften van de mens in onze tijd. De katholieken moeten tegenwoordig zijn in organisaties op sociaal en cultureel vlak, om zodoende een warm klimaat te scheppen voor het gesprek. En door dit alles moet de geest van armoede heen schijnen. Het is interessant, dat de laatste encycliek van Paus Paulus VI, Ec- clesiam Suan", juist handelt over een gesprek van de Kerk met an dersdenkenden. Zeer bemoedigend is de geest van armoede, die blijkt uit vele opmerkingen van de Vaders. Zij willen een arme kerk, die in staat is kontakt te hebben met de gewone man. Ik geloof dat je hier weer die Grote Geest waarneemt, die de Kerk altijd door leidde. ZIN VAN HET LEVEN In het centrum van hoofdstuk 4 staat de waardigheid van de men selijke persoon en een aspect hier van is b.v. het doel en de zin van ieder mensenleven. Je begrijpt dat dit schema voor iedereen van ont zettend groot belang is en dat het concilie nu pas voor velen werkelijk iets gaat betekenen .In dit verband moet men de gesprekken en discus sies plaatsen, die handelen over het racisme en rassenhaat en °°k. de grote discussie over het huwelijks leven. Immers een juist begrip van de waardigheid van onze persoon, van ons mens-zijn ,zal de grondslag zijn voor de concrete toepassing. Daarom is het ook gevaarlijk om tegenstanders in deze kwesties voor te stellen als mensen, die de moei lijkheden van het tegenwoordige, christelijke leven niet zouden ken nen. Het is juist die bezinning op de waardigheid van ons mens-zijn, die het verkeerde vertrekpunt is. Een concile-Vader, die zelf zeer goed het familieleven kent en jaren lang predikant is geweest, noemde de meer conservatieve richting van de concilie-Vaders een zegening voor' het concilie, omdat zij, door hun op werpingen en tegenstand ,de andere richting dwingen nog dieper te on derzoeken waar 't goede vertrek punt ligt. Zo komt men na discus sies pas tot een rijp en doordacht besluit. Om de hoge waardigheid van ieder mens te laten zien. hebben ve le Vaders de rassen-scheiding zon der meer veroordeeld. HUWELIJKSLEVEN In dit verband staat ook de dis cussie over het huwelijk en het fa milieleven. De Kerk heeft steeds grote waardering voor het huwelijk gehad i.v.m. zijn waardigheid en ontbindbaarheid. Niets is belangrij ker dan de liefde in het huwelijk en de familie en deze zijn juist de waarden ,die in onze tijd het meest bedreigd worden, aldus een Franse theoloog. Daarom is er geen sprake van concessies te doen in het huwe lijksleven, of de onontbindbaarheid ervan te vernieuwen ,maar het con cilie zal juist door haar leer de vol le waardigheid aan de menselijke persoon geven in het huwelijk. Om de discussies te kunnen vol gen is het goed erop te letten dat de Vaders in him theologische oplei ding steeds twee doelen van het hu welijk onderscheiden hebben ,nl. de voortplanting en de eenwording in liefde. Dit steunt op de teksten van de H. Schrift, die U ongetwijfeld kent: „Gaat en vermenigvuldigt U" en „Zij zullen één Vlees zijn". Nu heeft men in het verleden zeker de nadruk gelegd op het eerste doel en dit soms tamelijk nadrukkelijk. De tegenwoordige omstandigheden zijn nu voor de Kerk een aanleiding, niet voor het doen van toegevingen, maar om de huwelijksleer uit te diepen, in het perspectief van de persoon lijke verantwoordelijkheid en ge weten. Dus zonder dat men het ene doel, de voortplanting vergeet, legt men de nadruk op de wederzijdse liefde van de echtgenoten. Dit laat ste was de kern van de toespraken van kardinaal Suenens en kardinaal Alfrink, die spraken over de vele christelijke gezinnen ,die in hun ge weten bijna niet meer klaar komen met de katholieke huwelijksleer. Ik geloof dat men hier toch de bezorgd heid van de Vaders duidelijk ziet, om de katholieke gezinnen hun volk waardigheid te geven. Het is inder daad niet een kwestie van een af wijken van de fundamentele princi- pen ,maar zoeken naar middelen om de huwelijksliefde tussen man en vrouw enrezijds en de voortplanting anderzijds met elkaar in harmonie te brengen. U begrijpt ook dat dit zoeken naar middelen niet alleen een kwestie is van een theoloog, maar ook van een psycholoog, van een dokter etc. Daarom is er een com missie ingesteld, die dit blijft be studeren, om zodoende door een juiste toepassing de volle waardig heid van het huwelijksleven te to nen. U begrijpt dat, vanuit dit stand punt gezien, de Kerk slechte midde len nooit kan aanvaarden.

Peel en Maas | 1964 | | pagina 9