EVACUATIE
HERDBNKUVG...
Oe derde zitting van het Concilie
Overpeinzingen
Veilig Verkeer...
en maar afwachten..
Filmnieuws
Politierechter
VRIJDAG 2 OKTOBER 1964 No. 40
VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WPPlfRT AH VHOP VPWPAY PM HMQTPPïfPW ADVERTENTEEPRU8 8«/« ct p. mm ABONNEMENT8-
H TEL 1512 GIRO 1.05.06.52 W CEjlVDLAU V V-JUK VE#IN1\AÏ CriN UMO 1 KCrliClN PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray 1.75
GROTESTRAAT 28 POSTBUS
Oktober nadert en daarmede de
dag van Venray's bevrijding. Een
dag, die we de laatste jaren hebben
herdacht met een plechtige H. Mis
van Requiem in de Petrus-Banden-
kerk en met een stille tocht naar
het herdenkingskruis op het Hense-
niusplein ,waar in de stille avond
de namen klinken van de Venrayse
mensen ,die door oorlogshandelin
gen in of buiten onze gemeente, in
concentratiekampen of in Indonesië
de dood gevonden hebben. Er gaan
stemmen op om deze bevrijdings
herdenking af te schaffenr.
sT
We leven, zo zegt men, 20 jaren
na de bevrijding en een hele gene
ratie is intussen opgegroeid, die van
oorlog en bevrijding toeten noch
blazen weet. Honderden nieuwe in
woners van onze gemeente zo ver
telden anderen, zegt dit alles niets,
omdat ze tijdens verschrikelijke ge
beuren van oktober 1944 elders wa
ren. Hen doen de namen van de
honderd-en-meer gevallen niets,
want ze hebben deze mensen niet
gekend.
Bovendien is er om de zoveel jaar
een nationale herdenking en daar
mede sluiten we ons dan aan bij een
nationaal gebeuren, dat een plaat
selijke herdenking onnodig maakt.
Dat zijn in het algemeen de argu
menten der tegenstemmers.
Mogen we allereerst over dit laat
ste iets zeggen. De bevrij dings viering
in nationaal verband is ,wat Venray
en over het algemeen in het zuiden
betreft, niet bepaald een succes. Dat
is ook niet verwonderlijk, want her
denken is herinneren .En wij, in de
ze contreien brengen ons nu een
maal andere omstandigheden in
herinnering als die welke door een
voor ons willekeurige meidag
kunnen worden opgeroepen. Daarbij
komt dat grote delen van ons vader
land bevrijd zijn zonder slag of
stoot, zonder dat een der inwoners
om kwam, zonder dat er een sol
daat sneuvelde. Voor velen is de be
vrijding geen verlossing geworden -
zoals bij ons - van vrees voor dood
of verminking, maar een verlost
worden van honger en gebrek. An
ders gezegd, er is een duidelijk ver
schil in de bevrijdingsherdenking
van de Nederlander, die zonder meer
onder de Duiste laars is uitgekomen,
en vna de Venrayse mens. Als wij
onze bevrijding niet op een gepas
ter tijd kunnen herdenken, dan her
denken wij, eerlijk gezegd, niets.
Een nationale herdenking zegt
ons op die dag helemaal niets.
En hoe is het dan met ons plaat
selijke herdenking?
Wij voor ons geloven, dat men
van een verkeerd begrip uit gaat,
als wij deze plaatselijke herdenking
alleen maar zien in een opsomming
van namen van gevallenen. Natuur
lijk moeten wij in dankbaarheid hun
namen in onze herinnering terug
roepen; voor velen zij het immers
de namen van ouders, van familie
leden, van vrienden en kennissen.
Maar ook de mensen die hen niet
gekend hebben, die toen nog niet
geboren waren, moeten deze namen
iets zeggen .namelijk dat zij de of
fers waren, waardoor wij de vrij
heid terug kregen.
Burgemeester van Walsum van
Rotterdam gaf bij de opening van
de Duitse week in deze juist door
Duisters zo zwaar mishandelde stad
nog eens duidelijk weer dat wij
nooit mogen vergeten, bevrijd te
te zijn. Het is, aldus deze bewinds
man, zedelijk goed en vruchtbaar bij
het verjaren van oorlogsfeiten zich
te bezinnen op de waarde van de
vrijheid en die van de gerechtheid,
op wiens bodem alleen maar de
vrijheid gedijen kan.
Bij het doorlezen van oorlogsver
halen ,bij de herinnering aan alles
wat in die 4 jaren gebeurde, toen
wij onder dictatuur leefden, slaven
werden ,soms zelfs in de letterlijke
zin van het woord, vraagt men zich
wel eens af ,of de mens-van-nu zich
het grote goed van de vrijheid en
van de rechtvaardigheid nog wel be
wust is .Bewust ondanks een Ber-
lijn.se muur, ondanks dictators in
vele landen ter wereld.
Het zijn de namen van de geval
lenen ,het herdenken van de bevrij
ding ,die ons moeten doen bezinnen
op de waarde van dit grote goed,
dat met zoveel duizenden mensen
levens voor ons mensen van 1964
o.a. in de oktoberdagen van 1944
gekocht is. Slechts zo heeft herden
ken zin. Daarom moeten wij blijven
doorgaan met deze stijlvolle plech
tigheden, daarom moeten op die
dagen zelfs de schooljeugd nog eens
even stilstaan bij de zin van de ge
brachte offers, die oo de betekenis
van de herdenking is.
VOOR ALLE RIJBEWIJZEN NAAR
autorijschool garner.
Langstraat 33 - Overioor.seweg 18
Venray - Telefoon 04780-1351
Ons nieuwe telefoonnummer: 16 0 0
VOOR 20 JAREN
Het einde van september 1944 was gekomen met het bombarde
ment van St. Anna, met de eerste granaten. Voor het eerst zocht
Venray de min of meer veilige kelders op, waarin het later prak
tisch geheel zou moeten levenMaar gelukkig beseften
slechts zeer weinigen wat er feitelijk te wachten stond.
Men wist dat de geallieeerden de
corridor van Eindhoven naar Nijme
gen langzaam breder gingen maken.
Men wist dat de Engelsen het plan
hadden om de Duitsers ten oosten
van die corridor terug te dringen, de
Maas over, om zo hun kwetsbare
flank te beschermen, maar niemand
realiseerde zich, wat daar allemaal
bij kon gebeuren. Zelfs niet toen
bleek dat er steeds meer goed uit
geruste Duitseers door Venray trok
ken zelfs met nieuwe tanks. Men
hoqrde in het westen de doffe dreu
nen van 't schieten en zag 's nachts
de kunstmatige verlichting tegen de
hemel. Maar dat de stoomwals, die
de geallieerden in beweging hadden
gezet ook onze plaats, ook deze
streek neer zou walsen, daaraan
dacht slechts een enkeling.
Wie er wel aan dacht was Gene
raal Whistier de commandant van
het Tweede Britse L^ëer, die de
aanval op het bruggenhoofd Venray
in moest zetten. De mensen, die
daar het eerste slachtoffer van
werden, waren de butgers van Over-
loon en omstreken. Hier, in deze
bosrijke omgeving, zagen de Duit
sers de kans zich vast te bijten en
van ieder huis ,iedervbos, een zwaar
bewapende stelling te maken. De
bewoners moesten „heraus" in zo
kort mogelijke tijd. Wat we van fo
to's en verhalen uit vroegere oor
logsdagen gezien en gehoord had
den, werd nu barre werkelijkheid.
Men zag ze komen de mensen van
Brabant ,met een schamel beetje
kleding met wat dekens, met een
koffer met wat spullen. De een
duwde een kruiwagen ,de ander een
kar. Daar schreide een kind, daar
bad een moeder. Een troosteloos
uitzicht van moede, bange mensen,
die huis en haard in de steek had
den moeten laten ,vee en goed had
den achtergelaten en nu de onze
kerheid in moesten sjokken. Waar
heen?
Het zal Venray altijd tot eer
strekken dat deze honderden ge
dwongen evacuee's byna auto
matisch een plaats kregen,
een onderdak by Venrayse men
sen, in Venrayse instellingen. Niet
alleen gaven vrienden en kennis
sen onderdak, maar ook vreemden
werden een plaats aangeboden, 'n
plaats aan tafel, een bed
Het ontbrak niet aan eten, want
het niet geroofde vee werd geslacht
en de zuinig bewaakte inmaak ter
tafel gebracht. En met de oogst, die
pas binnen was was er genoeg graan
voorhand,en, dat toch niet meer kon
worden weggevoerd. En ging het
ook zo niet met de aardappelen?
Wat is er van- die eerste oktober
dagen 1944 nog te vertellen? Mis
schien het verhaal van die jonge
man, die op het Henseniusplein luid
moest lachen, toen daar een oudere
man, een evacuee uit Overloon,
zich plat ter aarde wierp toen een
Duitse vrachtwagen luid piepend
remde. De man meende dat er een
granaat over kwam huilen. Diezelf
de jongeman lachte later niet meer,
toen hij praktisch "op dezelfde plek
dekking moest zoèken voor toen
werkelijk overfluitende granaten.
Hij wist toen oo-k hoe het moest.
Misschien het vefhaal van de paar
mensen, die vanuit hun dakkamer
een pracht uitzicht hadden op de
telkens neerschietende Typhoons in
de Overloonse bossen en die elke
klap, welke deze machines daar de
Duitsers uitdeelde, toejubelden, tot
enkele dagen daarna dezelfde Ty
phoons niet alleen de dakkamer,
maar hun hele huis vernielden?
Misschien het verhaal van de eer
ste dode, die dóór granaatsplinters
getroffen, leegbloedde op straat; van
de eerste jongeman die zijn voet
verloor en voor z^jn leven verminkt
werdMisschien van de dwazen,
die naar de Overloonseweg gingen
kijken, hoe daar de Tigertanks ston
den opgesteld achter St. Anna en
schoten in de richting van Over
loon. Hoe ze enkele minuten daar
na doodsbang tegen een huis ge
drukt lagen toen de Engelse kanon
niers dit vuur beantwoordden en de
granaten daar links en rechts los
barstten
Iedere Venrayse mens had in die
dagen zijn eigen avonturen, avontu
ren met onderduikers, avonturen
met familieleden, met Duitse solda
ten .En in de verte rommelde de
strijd om Overloon doken de Ty
phoons naar. dg bosgemeruvlogen de.
perste 'grahatèn^r5vëï^^nrey.;_ Men"
leerde de jggltMlfëfe: eHsSi* -hou
den, begon té besëffën dat er nog
van alles gebeuren kon en ging de
fcelder^ inrichten op een langer ver
blijf.... Jé kón immers niet weten.
Radio Oranje mocht dan al een
paar keren verteld hebben dat
Overloon genomen was, de Loobeek
zou nog eerst Bloedbeek moeten
worden en de Engelse kranten zou
den nog eerst het verhaal van Ven-
ray's toren moeten schrijven, Ven-
ray-centrum zou eerst nog gebom
bardeerd moeten worden en Jeruza
lem in vlammen opgaan, voordat we
aan bevrijding konden gaan denken.
Maar met de dag werd het aan
tal inslaande granaten in Venray
zelf hoger, met de dag steeg 't aan
tal gewonden. De oorlog rolde lang
zaam maar zeker op Venray toe
En onder aan de voet van de Pe-
trus-Banden-toren werden de eer
ste slachtoffers begraven....
(Wordt vervolgd)
SATURDAY-NIGHT AND
SUNDAY-MORNING
De opleving die de Engelse speel
film de laatste te zien geeft, mani
festeert zich vooral in het weergeven
van de levensomstandigheden in de
arbeidersklasse.
Verschillende jonge Engelse ac
teurs, zoals in deze film Albert
Finney, tonen een bijzondere aanleg
tot het op een sterke en persoonlijke
manier weergeven van figuren uit
deze werkende stand.
De regisseur Karl Reisz laat deze"
befaamde Shakespeare-vertolker
(we zagen hem onlangs nog op de
T.V.) overduidelijk aantonen, dat
hij ook een arbeider kan spelen. Hij
krijgt daartoe naar onze smaak wat
al te veel kans zodat de filmvorm
herhaaldelijk verzandt in spelen,
acteren, praten.
Het filmverhaal bepaalt zich tot
het drama van de volwassenwording
van een harde arbeidersknaap, die
zijn levensgevoelens niet kwijt kan
in de verstikkende atmosfeer van
zijn werk- en woonmilieu: een door
televisie en welvaart overwoekerde
fabriekshal in de Engelse Midlands.
Hij werkt alleen om zijn geld je te
verdienen ,dat hij i eder weekend
gaat omzetten in bier en liefde, of
wat daarvoor moet doorgaan.
De camera laat ons kritisch, met
de ogen van deze rauwe knaap, de
werkelijke leegheid zien van zo'n
Engelse provinciale zondagmorgen
met zijn door kwezels bezochte ver
vallen kerken en zijn voorraad sen
sationele zondagsbladen, die de ver
veling moeten verjagen. Op zulke
momenten is de in de film verwerk
te maatschappelijke kritiek vlijm
scherp en vertoont het filmbeeld 'n
woon- en leefklimaat ,dat er niet
om liegt. Ook de kritieke levens
periode van deze jonge arbeider
wordt aanvaardbaar getekend: we
weten met wie we te maken heb
ben! Zijn spel met de liefde is uiter
mate unfair; het kan echter ook ge
nezende krachten hebben, zo zien
wij op het eind.
Films als deze zijn aanvaardbaar,
omdat ze qua vorm en inhoud door
eerlijkheid worden gekenmerkt; zij
plaatsen ons in de werkelijkheid
van een mensenbestaan en rekenen
daarmee af met de valse romantiek,
waaraan zovele produkten mank
gaan. Ondanks de boven geschetste
toneelmatigheid blijft men er ge
boeid naar kijken in de overtuiging,
dat men ons geen geforceerde ilu-
satie voor ogen draait.
Een goede keus van de bioscoop
directie en door ons aanbevolen voor
ouderen.
Werkgroep Filmvorming
A. N.
MIDDEN BRABANT RIT
TE ST. OEDENRODE
Op zondag 4 oktober a.s. organi
seert. ROM AC te St. Oedenrode
haar welbekende Midden Brabant
Rit, uitgezet door de heren de Wit
en Raeven en goed gecontroleerd.
De lengte van de rit is 70 km.,
KNMV reglement 1963, gemiddelde
snelheid 30 km. Inschrijving op zon
dag 4 oktober bij A. v. d. Rijt, Har
moniezaal ,van 12.30 uur. Start eer
ste-deelnemer-om 1.00 uur op de
Markt.
Hoofdprijzen; -gasfornuis, centri
fuge, stofzuiger radio mixer en nog
vele andere prijzen.
De rit gaat door het mooi gelegen
gebied van Brabant.
DE OMMEKEER
Het oordeel, dat de Concilievaders
afgelopen week hebben uitgespro
ken over het schema over de Kerk
en met name over de hiërarchische
structuur van de Kerk, toont een
grote ommekeer aan, welks beteke
nis lang niet genoeg doorzien
wordt. Wanneer die ommekeer in
staatkundige termen uitgedrukt
wordt, wordt de betekenis al iets
duidelijker: door zijn stemming
heeft het Concilie van de Kerk in
plaats van een absolute monarchie
een constitutionele monarchie ge
maakt.
De vergelijking klopt niet hele
maal ,maar de enorme verandering
binnen de Kerk wordt er toch aar
dig goed mee aangeduid.
De Concilievaders hebben daar
mee een halt toegeroepen aan een
ontwikkeling, welke reeds eeuwen
lang gaande was, namelijk de voort
durende centralisatie van alle macht
in Rome. Dit maakte de bisschoppen
tot een soort zetbazen van de Paus.
De praktijk was dat, de centrale
macht in Rome, d.w.z. de Curie, een
overweldigende macht in de Kerk
uitoefende met alle gevolgen van
dien goede gevolgen, maar nog
meer kwade.
Nu de verhoudingen in principe
recht getrokken zijn, komt er echter
nog een moeilijke tijd. De bisschop
pen zien thans hun wezenlijke rech
ten erkend. Met de Paus vormen zij
samen één college, dat voor de we
reldkerk verantwoordelijk is.
Het is nu zaak het juiste even
wicht te kiezen in het bestuur van
de Kerk. De Kerk zal immers niet
ontkomen aan de tendenz, die in de
gehele wereld merkbaar is en die
weer wijstin de richting der
centralisatie. Wij zien dat b.v. in
Europa, dat langzaam op weg is
naar zijn eenheid. Deze groei ver
onderstelt een geleidelijke af kave
ling van de macht der nationale re
geringen ten gunste van één Euro
pese regerig.
Uit de recente uitlatingen van de
Paus over de betekenis van het pri
maatschap is al duidelijk, dat de H.
Vader de praktische betekenis en
het praktische effect van de colle
gialiteit voorzichtig wil doorvoeren.
Na het Concile zal dan ook een
moeilijke tijd komen, waarin de
grenzen van het gezag van primaat
en van bisschoppen opnieuw moet
worden afgebakend.
Een moeilijke taak, die alleen tot
een goed einde zal kunnen worden
gevoerd in voortdurend overleg tus
sen Paus en bisschoppen. Alleen
aan deze taak zou een internatio
nale raad van bisschoppen rond de
Paus al een flinke kluif hebben.
DE VRIJHEID
Een zeer belangrijke zaak is vo
rige week in het Concilie in behan
deling genomen: de godsdienstvrij
heid. De verklaring over deze zaak
(vroeger een apart hoofdstuk van 't
schema over het oecumenisme, nu
een aparte verklaring) pleit voor
vrijh.eid van alle mensen en ge
meenschappen.
Er wordt in het stuk gewezen op
de vrijheid van geweten, ook op de
vrijheid om te dwalen. De contro
verse over verschillende punten van
het stuk spitsten zich weer toe tus
sen de Italiaanse behoudzuchtigen,
waarvan de kardinalen Ottaviani en
Ruffini als woordvoerders optraden
en de progressieve richting waarvan
ditmaal o.a. de Amerikaanse kardi
nalen Cushing, Ritter en Meyer het
woord voerden.
De conservatieven zijn tegen. De
Kerk heeft nu eenmaal de waarheid
en moet deze dus aan alle mensen
kunnen verkondigen ,op welke ma
nier dan ook.
Aleen dee Kerk ,zo zei kardinaal
Ruffini, zou vrijheid van missione
ring moeten bezitten. Kardinaal Ot
taviani kon niet begrijpen hoe ook
de onwaarheid eervol kan zijn en
achting verdient. Hoe kan men aan
het atheisme vrijheid laten tot
propaganda? zo vroeg hij het Con
cilie.
Van Amerikaanse zijde werd er
op gewezen dat de wereld heeft ge
wacht op deze verklaring. Als we
op de bres staan voor de vrijheid
van de Paus en de bisschoppen dan
moeten we dat ook doen voor de
vrijheid van het volk Gods, riep de
Amerikaanse kardinaal Cushing uit,
tijdens zijn eerste interventie in het
Concilie.
Hij doorspekte zijn latijnse inter
ventie met talrijke Engelse opmer
kingen, maar dat verhinderde niet,
dat zijn toespraak met applaus werd
begroet.
Ware rechtvaardigheid, liefde en
vrijheid zijn de voorwaarden voor
het vinden en het dienen van God.
Men dient eerbied te hebben voor
de vrijheid van een redelijk mens,
zoals ook Paus Joannes in Pacem
in Terris heeft gezegd, het recht nl.
dat de Kerk voor zich opeist komt
ook toe aan alle anderen, zo zei de
kardinaal uit Boston.
Het is begrijpelijk, dat van de zij
de der niet-katholieke waarnemers
de debatten over de godsdienstvrij
heid met grote interesse worden ge
volgd.
Hoewel er nog al wat oppositie
tegen het stuk bestaat, meent men
toch dat het, na aanbrenging van
verschillende verbeteringen, door
het Concile zal worden goedgekeurd.
W.A.
Binnenkort zullen alle berijders
van motorrijtuigen en bromfietsen
verplicht zijn een verzekering tegen
aansprakelijkheid af te sluiten. De
wet ,die daartoe in het leven geroe
pen is, voorziet in een grote leegte.
Er waren nog al te veel mensen,
die meenden dat hun toch niets kon
overkomen met alle gevolgen van
dien voor hun slachtoffers en even
tuele nabestaanden. Bovendien zal
de wet voorzien in een snelle afwik
keling der schadegevallen.
Opnieuw een goed stuk werk van
minister Veldkamp en zijn deskun
digen.
BETALINGSBALANS
Nederland is aan het potverteren,
heeft de minister van Financiën ge
zegd, toen hij z'n mededelingen deed
over het tekort in de betalings
balans weer in evenwicht te bren
gen.
Nu komt het Nationaal Plan
bureau met de mededeling, dat wij
ons helemaal geen zorgen hoeven te
maken omdat het economisch even
wicht zichzelf in 1965 zal herstellen.
Wie moeten wij nu geloven? Of
kunnen wij voorzichtigheidshalve
beter ook eens luisteren naar wat
buitenlandse deskundigen zeggen,
zoals de Franse econoom Marjolin,
die van mening is, dat Nederland er
van de zes EEG-laden het minst
voorstaat. Misschien kunnen wij ook
bedenken ,dat het Nationaal Plan
bureau zich al eens eerder heeft
vergist in zijn prognoses.
Zou de man, die door de grote
zwarte auto naar de middenberm
wordt gedrukt zijn wagen nog in
bedwang kunnen houden? Het is te
hopen van wel, anders wordt er
weer een middenberm-ongeluk aan
de lange lijst toegevoegd. Veel van
dergelijke ongelukken op de auto
snelwegen vinden er hun oorzaak
in, dat inhalende auto's van de weg
worden gedrongen door plotseling
naar links uitwijkende voertuigen.
„Links uitwijken bij ingehaald
worden" is één van de ernstige fou
ten ,die het Verbond voor Veilig
Verkeer en de Surveillance-groep
Auto Snelwegen van de Rijkspolitie
(beter bekend als de „witte Porsche
patrouilles") in hun gezamenlijke
Aktie Zwarte Zes bestrijden.
Om ongelukken te voorkomen, is
het noodzakelijk alvorens men gaat
inhalen er zich door middel van
zijn spiegels goed van te overtuigen
dat de achterliggende linkerweghelft
vrij is.
Het had een griezelige spookge
schiedenis voor de voorpagina kun
nen worden, maar het werd een ge
woon politierechterzaakje. En dat
allemaal omdat die boerin zo gauw
weer bij haar positieven kwam.
Op een schemerige avond in het
voorjaar haalde Janna, de dienst
bode het wasgoed binnen. Want je
kunt nooit weten wat er 's nachts
langs de wegen zwerft. De wind
liet de witte kledingstukken spook
achtig in het bleke maanlicht heen
en weer zwaaien. Maar Janna kwam
er hoegenaamd niet van onder de
indruk. Ze greep een kussensloop,
maar tegelijk trok ze met een
vreemd hikje haar hand terug. Ge
schrokken keek ze rond. Er was
niets meer te zien. Weer stak ze
haar hand uit naar het kussensloop.
Maar toen kreeg ze zo'n oplababber
dat ze gillend het huis weer instoof.
Even later kwam er een hele pro
cessie naar buiten: de boer met een
riek; de knecht met een schop; de
boerin met een pook; en helemaal
achteraan de dienstbode, die in de
deuropening bleef staan en haar pas
gesteven schort verfrommelde. De
big three, die naar de waslijn wa
ren opgemarcheerd, keken naar
links en naar rechts, voor en achter
het wasgoed en vervolgens naar de
deuropening ,waar Janna nog steeds
haar schort stond op en af te rol
len vanwege de zenuwen. „Geej ziet
nie goed" ,riep de boer. „D'r is hier
gen meens. Kom hier ,dan zudde 't
zien!"
Schoorvoetend voerde ze het be
vel uit. Onder de driedubbele be
waking van schop, riek en pook
stak ze aarzelend opnieuw de hand
uit naar het wasgoed. „Oei", riep
de knecht, toen ze bijna bij de was
knijper was. Geschrokken trok ze
terug. De boer zei er het een en an
der van, dat echter niet voor publi
catie geschikt is. Daarna vermande
ze zich, greep naar het kussensloop
en rende even later gillend de keu
ken weer in.
De boer begon nog harder te mop
peren en de knecht stak zijn schop
in de grond. Hij zou dat wel even
opknappen. Maar nauwelijks had
hij zijn hand uitgestoken naar het
wasgoed ,of ook hij begon bleek te
worden en vreemd te stamelen. De
boerin, die dacht dat de knaap de
zaak bedotte, sloeg eerst met de
pook naar de knecht en toen naar
het wasgoed. Vervolgens viel ze
flauw.
Tegelijk klonk uit het struikgewas
eeen zacht gegrinnik. Nu liet de baas
zijn echtgenote aan haar onbewuste
lot over. Met de riek voerde hij een
charge uit naar het struikgewas.
Maar hij raakt de draad van de
electrische weiafrastering. De schok
die hij toen kreeg ,deed het plotse
ling licht worden in zijn achter
hoofd. Het geval werd bekeken en
inderdaad, de waslijn bleek met een
draadje aan het schrikdraad ver
bonden.
Boer en knecht rukten nu in ge
spreide formatie op naar het struik
gewas. Er was daar even wat gerit
sel, waarna een duistere gedaante
uit de schaduw oprees en tussen de
aanvallers door wegflitste. Maar de
duistere gedaante had niet gerekend
op de boerin .Die lag nog steeds op
de grond en toen hij langs wilde
glippen, greep ze hem bij een been.
Hij struikelde, sloeg haar een oog
dicht en rende verder. Maar met het
andere oog had ze hem herkend.
Vandaag kwam hij voor de groe
ne tafel wegens mishandeling. Een
opgeschoten boerenjongen met sok
ken van eén vreselijk blauw en te
hoog opgetrokken broekspijpen.
„Hoe kom je toch tot zoiets?" wilde
de rechter weten.
„Janna het nej gezeed", antwoord
de hij. En daar bleef het bij, wat
de magistratuur ook deed om hem
aan het praten te krijgen. Alleen
na de eis herhaalde hij het motief
nog eens: Janna het nej gezeed."
Het werd een tientje boete omdat
het toch eigenlijk een liefdesdrama
was en daar heeft de rechter nog
wel gevoel voor. Blijkbaar viel de
straf nogal mee. Want na enige
aarzeling knoopte de verdachte uit
een rode zakdoek een bankbiljet.
„Hedde trug van vief entwintig?"
vroeg hij.