Op kunt De afgelopen week Navobi u !rekenen ALS HET OP WEGEN AANKOMT Filmnieuws WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN &3?5ÏÏÏ5^ Zr. Lemmens uit Oostrum Een belangrijk moment. Te belangrijk om aan het toeval of uw goede geluk over te laten. Een paar kilo's meer of minder betekenen immers veelgeld. Voor u misschien wel het verschil tussen verlies of winst. Daarom gaan steeds meer mesters ertoe over uitsluitend'Navobi kalvermelkte voeren. Zij willen zéker weten als het op wegen aankomt. VRIJDAG 7 AUGUSTUS 1964 No. 32 VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO ABONNEMENTS- (buiten Venray 1.75 Luns en Soekarno lopen door een Javaanse tuin. Luns wijst verrukt op een prachtige orchidee en vraagt: „Hoe heet die bloem?" „Hij heet West-Irian", zegt Soekarno. „Een prachtige plant", meent Luns. ,.Ja' antwoordt Soekarno, „en hij is bo vendien een stuk goedkoper dan vroeger." Terwijl dit wrange Haagse mopje door ons land circuleerde, voerde minister Luns besprekingen met president Soekarno en minister Soe- bandrio om de verbeterde betrek kingen met Indonesië een basis t.e geven. De conclusie is gewettigd dat dit bezoek op ministerieel niveau goede resultaten heeft afgeworpen. Beide landen gaan zich voorbereiden op uitwisseling van ambassadeurs. Een technische commissie gaat zich bezighouden met financiële kwes ties. Volgend jaar hoopt minister Soebandrio zijn tweede bezoek aan ons land te brengen. Tenslotte gaat Nederland aan Indonesië krediet garanties verlenen tot een bedrag van f 100 miljoen. Natuurlijk zullen er in beide lan den mensen zijn, die deze diploma tieke kontakten met gemengde ge voelens hebben gadegeslagen, omdat zij nog niet voldoende afstand heb ben kunnen nemen van de tijd, dat Indonesië alle Nederlandse bezittin gen inpalmde en Nederland vaak met lompe politieke bewegingen stond te dansen op een jonge Azia tische staat, waar de ragfijne sym boliek van het wajangspel de over gevoeligheid van zijn bewoners ka rakteriseert. Maar gelukkig is de strijdbijl begraven, zowel in Djakar ta en het nog gereserveerde Den Haag. Echter niet in Sneek JUS D'ORANGE In dezelfde week dat de Neder landse regering besloot tijdens de verjaardag van prinses Irene te vlaggen, publiceerde een socialis tisch dagblad, dat nu al maanden betoogt dat er behalve sinterklaas en Real Madrid niets goeds uit Spanje komt, een foto van prinses Irene, terwijl zij een krans legde op het graf van generaal Malo, mede strijder van Franco in de Spaanse burgeroorlog. Deze krans lag de so cialistische fractie van de raad van Sneek zo zwaar op de maag, dat zij een voorstel om niet voor prinses Irene te vlaggen er door wist te drukken. En toen er een Sneek over de dam was volgde nabuur Heeren veen Nu betreft het hier slechts kleine gemeenten en we hebben de indruk dat de blik van deze vroedschappen zich aan de omvang van de ge meenten heeft aangepast. De raads leden hebben zich behangen met de krans van democratische gezindheid, maar deze krans doet toch wel erg aan ietwat beschimmelde leverworst denken. Natuurlijk staat het iedereen vrij boos te worden op prinses Irene, wanneer die een krans legt op het graf van een man, die dat niet ver dient. Maar waarom zijn sommige raadsleden dan zo inkonsekwent in haar denken? Tal van Nederlandse gezagsdragers hebben geregeld kon- takt met ex-nazifiguren en met communisten. Afgelopen week heeft één man de affaire Irene in één zin meesterlijk weten samen te vatten. Wim Kan zei: „Een storm in een glas jus d'orange" EINDELIJK WONINGONDERZOEK Om de Nederlanders die nu al ja ren op een woning wachten, ietwat op te vrolijken hebben overheids instellingen jarenlang geruzied over de vraag aan welk soorten wonin gen nu toch wel de meeste behoefte bestaat. Wanneer alle ambtenaren die jaren getwist hebben over de vraag of volkswoningbouw, dan wel de bouw van woningen voor mid dengroepen prioriteit verdient, aan het metselen waren gezet, zouden heel wat jonge paartjes de toekomst zonniger kunnen tegemoetzien dan nu. Ondanks alle ambtelijke discus sies rijzen er twintig jaar na de be vrijding nog vraagtekens rond het behoeftepatroon bij de woningnood. Eindelijk dan zal het C.B.S. in ok tober starten met een onderzoek ten aanzien vzan de woningbehoefte en de verschillen in de woningnood onder de onderscheidene bevolkings groepen. De vraag die rijst is echter waarom de voorbereiding tot dit onderzoek zo lang moest duren. Dat er van de woningnood door sommige lieden flink misbruik wordt gemaakt, wist iedereen. De gepeperde prijzen voor kamers en etages bewijzen dit en geen over heidsorgaan die er over denkt een prijsstop in te voeren. Soms krijgt dit misbruik maken criminele be tekenis, zoals vorige week in de hoofdstad, waar enkele mensen werden gearresteerd die geknoeid hadden met overnamekosten. Als de justitie de generale preventie nog steeds ziet als een der elementaire beginselen van de strafrechtspraak, ziet het er voor hen slecht uit. Hoe gemakkelijk het is misbruik te maken van andersman leed bleek in Zeeland, waar een echtpaar werd beetgenomen door een bedrieger, die kleden verkocht diereuma kun nen genezen. Sterker kan het al niet zal menigeen gezegd hebben. Toch kan het nog sterker. Kleden verko pen, waar je reuma van krijgt. VAKANTIEDUUR ALS STATUSSYMBOOL Terwijl de medewerkers van hetj Metereologisch Instituut te De Bilt! zich zaten af te vragen hoe zij da gen achtereen regenbuien hebben kunnen voorspellen die nu nog niet! gevallen zijn. terwijl politiefunctio narissen onder druk van verontrus tende modeberichten waarschijnlijk; al de overvalwagens hebben aange-J wezen, waarmee straks de dames met toploze japonnen opgepakt wor den, vierde de door zon verbruinde bouwvakker de laatste dagen van zijn vakantie om tenslotte uit pure dankbaarheid in het weekend over al verkeersopstoppingen te veroor zaken. De bouwvakkers, zo vaak misdeeld door de zon, hebben mooie dagen gehad en teveel genoten van hun vrije dagen om over vakantie spreiding na te denken. De vakantie heeft trouwens meer aspecten, die hoe kan het anders nauw samenhangen met de sta-j tussymbolen die na jarenlang noest; geijver van socialistische voorman-! nen de klassetrijds hebben vervan gen. Zij, die wat hoger op de maat schappelijke ladder staan, willen meer vakantie hebben dan degenen, die op een lagere post voor hun zelf-, behoud vechten. In diverse bedrijven heeft dit al onenigheid gegeven. Wordt zo'n verzoek ingewilligd, dan willen de anderen dit onder scheid weer wegwerken en wan neer deze cadans er eenmaal inzit, wandelen we gemoedererd naar een maatschappij, waar lustig vakantie wordt gevierd en men af en toe gaat werken om er eens uit te zijn. Lo gischer is dat de bedrijven de duur der vakanties zouden aanknopen aan het aantal dienstjaren in plaats van aan de rang, die de betrokkene heeft. LIEFDESTRAGEDIES In Dordt is een meisje door een afgewezen minnaar met messteken levensgevaarlijk verwond. Het wordt eentonig voortdurend: te wijzen op de sterke toeneming van het aantal agressieve delicten, maar een dergelijk drama stelt het probleem wederom in zijn volle or% gang. Wie zou durven beweren da de doodsangst van een meisje, dat door een wilde bruut wordt neer gestoken, niet belangrijk is? Het heeft weinig zin om wederom op de lankmoedigheid van de rech ters, die met dikke psychiatrische rapporten in de hand meer betrok ken worden bij het leed van de ver dachte dan bij dat van het slacht offer. Het probleem reikt dieper. In elk geval is het een opmerke lijk verschijnsel, dat steeds meer afgewezen minnaars tot agressief gedrag overgaan. Het aantal „lief destragedies" vertoont een sterke toeneming, zo sterk dat men wel Veel hoogtepunten waren er zaterdag j.L bg de wedstrijd SVV '54SVV '64. Scheidsrechter Timmermans uit Venlo gaat met „pensioen" en hanteerde in deze wedstrgd voor de laatste maal de scheidsrechtersfluit Wim Konings, die lange tgd als rechtsbuiten en aanvoerder een voorname plaats innam in SVV 1 speelde zgn laatste wedstrgd. Voor een verslag zie SVV-nieuws elders in dit blad. Foto: G. Kruijsen. Ze keek verbaasd, die kleine zus ter uit Pakistan naar het keurig versierde huis van de familie Lemmens in Oostrum en toen la ter de blauw-geuniformeerde har monie de zusters een welkom thuis kwam blazen, wist ze hele maal niet goed meer hoe ze het feitelijk had. De eerwaarde zuster Lucie Lobo, generaal-overste van The Francis can Missionary of Christ King, zo als haar officiële titel is, heeft zich de laatste dagen meer verbaasd. Ze is met de twee (enige) Europese zusters van genoemde congregatie, va ru eens de indruk krijgt dat onze ge- 'angenissen en psychiatrische in lichtingen langzamerhand uitpuilen van afgewezen minnaars. Dat de af wijzing van een meisje voor hen ■voldoende was om het mes te trek ken, wijst er op dat zij behalve het meisje ook verder niets meer hadden om voor te leven. Die armoede aan creatieve mogelijkheden is het ken merk van veel jongeren in onze sa menleving en kan gemakkelijk tot een gevoel van leegheid leiden, waarin van het kontakt met één mens alles gaat afhangen. Een andere kant van de zaak is dat veel meisjes bijzonder onvoor* zichtig zijn in het leggen van vluch tige kontakten, die voor hen tijde lijke verstrooiing maar voor een ander soms bittere ernst kunnen zijn. Zuster Truus Lemmens uit Oostrum en Zuster Anna Reyn uit Hilversum, naar Rome gegaan, „op de pof", zo als Zuster Truus vertelde, om daar het voor iedere generaal-overste verplichte bezoek af te leggen bij de Paus. En daarna (wederom op de „pof" zegt zuster Truus heeft het land willen leren kennen, van de stichter van haar congregatie en de woonplaats van haar enigste twee Europese Zusters. Ze heeft de pracht en praal van Rome gezien, de pret tige thuiskomst van Zuster Truus meegemaakt en het hartelijk wel kom van Pastoor Thomassen en de president van de Harmonie voor zich laten vertalen. En ze genoot hoewel ze er geen woord van ver stond van het weerzien van Zus ter Truus met haar dorpsgenoten. INLANDSE CONGREGATIE Later in de huiskamer was ze wat over de verbazing heen, deze kleine zuster, die zulk een uitbundig en hartelijk welkom niet kent. En dan komen de verhalen los over het ver re endikwijls zo arme Pakistan, waar in 1937 de toenmalige Aposto lisch Vicaris Mgr. Salesius Lem mens deze congregatiee stichtte. Hij deed dat om meer kontakt te kun nen krijgen met de bevolking, die in verschillende kasten verdeeld, vrij moeilijk te benaderen was. Zo GARDENBROEK'S VEEVOEDERFABRIEK NAVOBI N.V TE STAVERDEN TEL. 05770-441 3 LIJNEN was b.v. de kindersterfte ontzagge lijk groot door het ontbreken van zelfs de primitiefste hygiënische voorzieningen, terwijl anderzijds de moeder geen arts of man aan het kraambed mocht hebben. De armsten, de parias waren in derdaad de uitgestotenen van de maatschappij, volgden geen onder wijs, hadden geen enkele voorzie ning op het gebied van de volksge zondheid en stierven in letterlijke zin op straat. Om deze mensen te kunnen helpen stichtte de Oostrum- se franciscaan, die in het voormali ge Brits-Indië intussen tot kerke lijk hoogwaardigheidsbekleder was opgeklommen deze congregatie van inlandse zusters, die onder eigen mensen kon werken en helpen. Hij was het ook, die in 1937 zijn eigen zuster Truus en Anna Reyn uit Hilversum overhaalde toe te treden tot deze nieuwe congregatie om zodoende van de Nederlandse er varingen te kunnen profiteren. GEEN ACHTERLAND De congregatie, die onder de arm sten van de armen ging werken, was met hen arm. Geen kloosters in Europa, die een thuisfront vormen. Geen parochiegemeenschappen, die hen adopteerden, geen overheids subsidies. Arm als de mensen, waar onder men moest werken. Onvoorstelbaar arm voor onze be grippen, maar de zes zusters van het eerste uur hebben doorgezet, met een groot geloof en een groot ver trouwen. Hun aantal is in de afge lopen 27 jaren uitgegroeid tot een kleine 100 zusters. Pakistaanse meis jes, die het werk hebben uitge bouwd. Als men nu de balans op maakt dan zijn er 14 conventen in India en Pakistan. Er zijn 5 scholen voor de allerarmsten, 5 kostscholen, 1 Mulo (2000 leerlingen), 3 hospita len en 2 klinieken. Deze laatste in samenwerking met de Medische Missiezusters. Met al hun armoede heeft men deze voor onze begrippen vrij primitieve, maar voor Pakistan en India zeer belangrijke instituten opgericht en in stand gehouden. Hoe het ondanks onze armoede mogelijk is dat we zoveel hebben kunnen bereiken is een wonder, zegt Zuster Truus, die haar aan deel in dit wonder bescheiden ver zwijgt. Maar als men beide zusters hoort vertellen en zich ziet verbazen over onze gezondheidszorg, over ons on derwijs, over onze sociale voorzie ningen en onze materiële welvaart, allemaal dingen die daar ontbre ken dan is het wel duidelijk hoe deze generaal-overste dingen er vaart, waarvan ze wel in boeken ge lezen heeft, maar die ze zich dood gewoon niet voor kon stellen. Wordt het ook duidelijk dat wij ons maar een klein denkbeeld kun nen maken van de omstandigheden waaronder in India en Pakistan ge werkt wordt door deze zusters. Is het voor de inlandse zelf al moeilijk, des te zwaarder is het voor de twee Nederlandse zusters, die in de 25 ja ren dat ze in deze congregatie wer ken, geleerd hebben te eten, te le ven en zich te kleden als de in landsen, maar die toch nog altijd Europees denken. Ze komen beide nu hun zilveren professiefeest vieren in hun geboor teland. Zuster Truus in Oostrum, de plaats waar ze al die jaren door aan is blijven denken. En ze zullen trachten hier in Nederland het zo dringend nodige thuisfront op te richten, dat hen ook financieel wat meer steun zal geven voor hun werk. OP DE POF Ze zijn op de pof naar Nederland gekomen. „We hebben het geld moe ten lenen, anders kon het niet aldus Zuster Truus. Hoe ze terug moeten komen, weet ze nog niet, maar ze heeft het vertrouwen dat haar geboorteland met zijn rijke missieliefde ook haar en de inland se zusters de helpende hand zal bieden ,niet alleen om terug te ko men, maar ook om het zo belangrij ke werk, wat zij in dat verre land verrichten uit te breiden en tot een gelukkig einde te brengen. LADONNA NEL MONDO (alle vrouwen van de wereld) is de nieuwste kleurenfilm van Jacopetti. De filmploeg die de wereld verbijs terde met Mondo Cane, is de we reld rondgetrokken om de heden daagse vrouw te zoeken. Jacopetti verzint niets en lokt ook niets uit. Een genadeloos registrerende came ra toont de vrouw zoals ze is, on der alle aspecten, in alle wereld delen. Hij richt de camera op alles wat in een vrouwenleven mooi, gek, uitdagend, zielig en lelijk kan zijn. In deze film toont hij ons de vrou wen zoals wij ze liefhebben en zo als wij ze haten, de vrouw, die te gelijk de incarnatie van het edelste en gemeenste zijn. De wereldpers was zo mogelijk nog enthousiaster dan voor Mondo Cane en dat zegt wel wat. Alle vrouwen van de wereld is een docu ment van grote betekenis waar vol wassenen heel wat van kunnen le ren, misschien iets leren begrijpen van dat wonderbaarlijke, schone, charmante en beminnelijke schep selde vrouw. Deze choc-film van culturele waarde is artistiek volkomen ver antwoord en de betekenis van de film wordt door de films als La donne nel mondo volkomen onder schreven.

Peel en Maas | 1964 | | pagina 1