Op
kunt
De afgelopen week
Navobi
u !rekenen
ALS HET OP WEGEN AANKOMT
Filmnieuws
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN &3?5ÏÏÏ5^
Zr. Lemmens
uit Oostrum
Een belangrijk moment. Te belangrijk om aan het toeval of uw
goede geluk over te laten. Een paar kilo's meer of minder betekenen
immers veelgeld. Voor u misschien wel het verschil tussen verlies
of winst. Daarom gaan steeds meer mesters ertoe over
uitsluitend'Navobi kalvermelkte voeren.
Zij willen zéker weten als het op wegen aankomt.
VRIJDAG 7 AUGUSTUS 1964 No. 32
VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO
ABONNEMENTS-
(buiten Venray 1.75
Luns en Soekarno lopen door een
Javaanse tuin. Luns wijst verrukt
op een prachtige orchidee en vraagt:
„Hoe heet die bloem?" „Hij heet
West-Irian", zegt Soekarno. „Een
prachtige plant", meent Luns. ,.Ja'
antwoordt Soekarno, „en hij is bo
vendien een stuk goedkoper dan
vroeger."
Terwijl dit wrange Haagse mopje
door ons land circuleerde, voerde
minister Luns besprekingen met
president Soekarno en minister Soe-
bandrio om de verbeterde betrek
kingen met Indonesië een basis t.e
geven. De conclusie is gewettigd dat
dit bezoek op ministerieel niveau
goede resultaten heeft afgeworpen.
Beide landen gaan zich voorbereiden
op uitwisseling van ambassadeurs.
Een technische commissie gaat zich
bezighouden met financiële kwes
ties. Volgend jaar hoopt minister
Soebandrio zijn tweede bezoek aan
ons land te brengen. Tenslotte gaat
Nederland aan Indonesië krediet
garanties verlenen tot een bedrag
van f 100 miljoen.
Natuurlijk zullen er in beide lan
den mensen zijn, die deze diploma
tieke kontakten met gemengde ge
voelens hebben gadegeslagen, omdat
zij nog niet voldoende afstand heb
ben kunnen nemen van de tijd, dat
Indonesië alle Nederlandse bezittin
gen inpalmde en Nederland vaak
met lompe politieke bewegingen
stond te dansen op een jonge Azia
tische staat, waar de ragfijne sym
boliek van het wajangspel de over
gevoeligheid van zijn bewoners ka
rakteriseert. Maar gelukkig is de
strijdbijl begraven, zowel in Djakar
ta en het nog gereserveerde
Den Haag. Echter niet in Sneek
JUS D'ORANGE
In dezelfde week dat de Neder
landse regering besloot tijdens de
verjaardag van prinses Irene te
vlaggen, publiceerde een socialis
tisch dagblad, dat nu al maanden
betoogt dat er behalve sinterklaas
en Real Madrid niets goeds uit
Spanje komt, een foto van prinses
Irene, terwijl zij een krans legde op
het graf van generaal Malo, mede
strijder van Franco in de Spaanse
burgeroorlog. Deze krans lag de so
cialistische fractie van de raad van
Sneek zo zwaar op de maag, dat zij
een voorstel om niet voor prinses
Irene te vlaggen er door wist te
drukken. En toen er een Sneek over
de dam was volgde nabuur Heeren
veen
Nu betreft het hier slechts kleine
gemeenten en we hebben de indruk
dat de blik van deze vroedschappen
zich aan de omvang van de ge
meenten heeft aangepast. De raads
leden hebben zich behangen met de
krans van democratische gezindheid,
maar deze krans doet toch wel erg
aan ietwat beschimmelde leverworst
denken.
Natuurlijk staat het iedereen vrij
boos te worden op prinses Irene,
wanneer die een krans legt op het
graf van een man, die dat niet ver
dient. Maar waarom zijn sommige
raadsleden dan zo inkonsekwent in
haar denken? Tal van Nederlandse
gezagsdragers hebben geregeld kon-
takt met ex-nazifiguren en met
communisten.
Afgelopen week heeft één man de
affaire Irene in één zin meesterlijk
weten samen te vatten. Wim Kan
zei: „Een storm in een glas jus
d'orange"
EINDELIJK
WONINGONDERZOEK
Om de Nederlanders die nu al ja
ren op een woning wachten, ietwat
op te vrolijken hebben overheids
instellingen jarenlang geruzied over
de vraag aan welk soorten wonin
gen nu toch wel de meeste behoefte
bestaat. Wanneer alle ambtenaren
die jaren getwist hebben over de
vraag of volkswoningbouw, dan wel
de bouw van woningen voor mid
dengroepen prioriteit verdient, aan
het metselen waren gezet, zouden
heel wat jonge paartjes de toekomst
zonniger kunnen tegemoetzien dan
nu. Ondanks alle ambtelijke discus
sies rijzen er twintig jaar na de be
vrijding nog vraagtekens rond het
behoeftepatroon bij de woningnood.
Eindelijk dan zal het C.B.S. in ok
tober starten met een onderzoek
ten aanzien vzan de woningbehoefte
en de verschillen in de woningnood
onder de onderscheidene bevolkings
groepen. De vraag die rijst is echter
waarom de voorbereiding tot dit
onderzoek zo lang moest duren.
Dat er van de woningnood door
sommige lieden flink misbruik
wordt gemaakt, wist iedereen. De
gepeperde prijzen voor kamers en
etages bewijzen dit en geen over
heidsorgaan die er over denkt een
prijsstop in te voeren. Soms krijgt
dit misbruik maken criminele be
tekenis, zoals vorige week in de
hoofdstad, waar enkele mensen
werden gearresteerd die geknoeid
hadden met overnamekosten. Als de
justitie de generale preventie nog
steeds ziet als een der elementaire
beginselen van de strafrechtspraak,
ziet het er voor hen slecht uit.
Hoe gemakkelijk het is misbruik
te maken van andersman leed bleek
in Zeeland, waar een echtpaar werd
beetgenomen door een bedrieger, die
kleden verkocht diereuma kun
nen genezen. Sterker kan het al niet
zal menigeen gezegd hebben. Toch
kan het nog sterker. Kleden verko
pen, waar je reuma van krijgt.
VAKANTIEDUUR ALS
STATUSSYMBOOL
Terwijl de medewerkers van hetj
Metereologisch Instituut te De Bilt!
zich zaten af te vragen hoe zij da
gen achtereen regenbuien hebben
kunnen voorspellen die nu nog niet!
gevallen zijn. terwijl politiefunctio
narissen onder druk van verontrus
tende modeberichten waarschijnlijk;
al de overvalwagens hebben aange-J
wezen, waarmee straks de dames
met toploze japonnen opgepakt wor
den, vierde de door zon verbruinde
bouwvakker de laatste dagen van
zijn vakantie om tenslotte uit pure
dankbaarheid in het weekend over
al verkeersopstoppingen te veroor
zaken. De bouwvakkers, zo vaak
misdeeld door de zon, hebben mooie
dagen gehad en teveel genoten van
hun vrije dagen om over vakantie
spreiding na te denken.
De vakantie heeft trouwens meer
aspecten, die hoe kan het anders
nauw samenhangen met de sta-j
tussymbolen die na jarenlang noest;
geijver van socialistische voorman-!
nen de klassetrijds hebben vervan
gen. Zij, die wat hoger op de maat
schappelijke ladder staan, willen
meer vakantie hebben dan degenen,
die op een lagere post voor hun zelf-,
behoud vechten. In diverse bedrijven
heeft dit al onenigheid gegeven.
Wordt zo'n verzoek ingewilligd,
dan willen de anderen dit onder
scheid weer wegwerken en wan
neer deze cadans er eenmaal inzit,
wandelen we gemoedererd naar een
maatschappij, waar lustig vakantie
wordt gevierd en men af en toe gaat
werken om er eens uit te zijn. Lo
gischer is dat de bedrijven de duur
der vakanties zouden aanknopen aan
het aantal dienstjaren in plaats van
aan de rang, die de betrokkene
heeft.
LIEFDESTRAGEDIES
In Dordt is een meisje door een
afgewezen minnaar met messteken
levensgevaarlijk verwond.
Het wordt eentonig voortdurend:
te wijzen op de sterke toeneming
van het aantal agressieve delicten,
maar een dergelijk drama stelt het
probleem wederom in zijn volle or%
gang. Wie zou durven beweren da
de doodsangst van een meisje, dat
door een wilde bruut wordt neer
gestoken, niet belangrijk is?
Het heeft weinig zin om wederom
op de lankmoedigheid van de rech
ters, die met dikke psychiatrische
rapporten in de hand meer betrok
ken worden bij het leed van de ver
dachte dan bij dat van het slacht
offer. Het probleem reikt dieper.
In elk geval is het een opmerke
lijk verschijnsel, dat steeds meer
afgewezen minnaars tot agressief
gedrag overgaan. Het aantal „lief
destragedies" vertoont een sterke
toeneming, zo sterk dat men wel
Veel hoogtepunten waren er zaterdag j.L bg de wedstrijd SVV '54SVV '64. Scheidsrechter Timmermans
uit Venlo gaat met „pensioen" en hanteerde in deze wedstrgd voor de laatste maal de scheidsrechtersfluit
Wim Konings, die lange tgd als rechtsbuiten en aanvoerder een voorname plaats innam in SVV 1 speelde
zgn laatste wedstrgd. Voor een verslag zie SVV-nieuws elders in dit blad. Foto: G. Kruijsen.
Ze keek verbaasd, die kleine zus
ter uit Pakistan naar het keurig
versierde huis van de familie
Lemmens in Oostrum en toen la
ter de blauw-geuniformeerde har
monie de zusters een welkom
thuis kwam blazen, wist ze hele
maal niet goed meer hoe ze het
feitelijk had.
De eerwaarde zuster Lucie Lobo,
generaal-overste van The Francis
can Missionary of Christ King, zo
als haar officiële titel is, heeft zich
de laatste dagen meer verbaasd. Ze
is met de twee (enige) Europese
zusters van genoemde congregatie,
va
ru
eens de indruk krijgt dat onze ge-
'angenissen en psychiatrische in
lichtingen langzamerhand uitpuilen
van afgewezen minnaars. Dat de af
wijzing van een meisje voor hen
■voldoende was om het mes te trek
ken, wijst er op dat zij behalve het
meisje ook verder niets meer hadden
om voor te leven. Die armoede aan
creatieve mogelijkheden is het ken
merk van veel jongeren in onze sa
menleving en kan gemakkelijk tot
een gevoel van leegheid leiden,
waarin van het kontakt met één
mens alles gaat afhangen.
Een andere kant van de zaak is
dat veel meisjes bijzonder onvoor*
zichtig zijn in het leggen van vluch
tige kontakten, die voor hen tijde
lijke verstrooiing maar voor een
ander soms bittere ernst kunnen
zijn.
Zuster Truus Lemmens uit Oostrum
en Zuster Anna Reyn uit Hilversum,
naar Rome gegaan, „op de pof", zo
als Zuster Truus vertelde, om daar
het voor iedere generaal-overste
verplichte bezoek af te leggen bij
de Paus. En daarna (wederom op de
„pof" zegt zuster Truus heeft
het land willen leren kennen, van de
stichter van haar congregatie en de
woonplaats van haar enigste twee
Europese Zusters. Ze heeft de pracht
en praal van Rome gezien, de pret
tige thuiskomst van Zuster Truus
meegemaakt en het hartelijk wel
kom van Pastoor Thomassen en de
president van de Harmonie voor
zich laten vertalen. En ze genoot
hoewel ze er geen woord van ver
stond van het weerzien van Zus
ter Truus met haar dorpsgenoten.
INLANDSE CONGREGATIE
Later in de huiskamer was ze wat
over de verbazing heen, deze kleine
zuster, die zulk een uitbundig en
hartelijk welkom niet kent. En dan
komen de verhalen los over het ver
re endikwijls zo arme Pakistan,
waar in 1937 de toenmalige Aposto
lisch Vicaris Mgr. Salesius Lem
mens deze congregatiee stichtte. Hij
deed dat om meer kontakt te kun
nen krijgen met de bevolking, die
in verschillende kasten verdeeld,
vrij moeilijk te benaderen was. Zo
GARDENBROEK'S VEEVOEDERFABRIEK NAVOBI N.V
TE STAVERDEN TEL. 05770-441 3 LIJNEN
was b.v. de kindersterfte ontzagge
lijk groot door het ontbreken van
zelfs de primitiefste hygiënische
voorzieningen, terwijl anderzijds de
moeder geen arts of man aan het
kraambed mocht hebben.
De armsten, de parias waren in
derdaad de uitgestotenen van de
maatschappij, volgden geen onder
wijs, hadden geen enkele voorzie
ning op het gebied van de volksge
zondheid en stierven in letterlijke
zin op straat. Om deze mensen te
kunnen helpen stichtte de Oostrum-
se franciscaan, die in het voormali
ge Brits-Indië intussen tot kerke
lijk hoogwaardigheidsbekleder was
opgeklommen deze congregatie van
inlandse zusters, die onder eigen
mensen kon werken en helpen.
Hij was het ook, die in 1937 zijn
eigen zuster Truus en Anna Reyn
uit Hilversum overhaalde toe te
treden tot deze nieuwe congregatie
om zodoende van de Nederlandse er
varingen te kunnen profiteren.
GEEN ACHTERLAND
De congregatie, die onder de arm
sten van de armen ging werken, was
met hen arm. Geen kloosters in
Europa, die een thuisfront vormen.
Geen parochiegemeenschappen, die
hen adopteerden, geen overheids
subsidies. Arm als de mensen, waar
onder men moest werken.
Onvoorstelbaar arm voor onze be
grippen, maar de zes zusters van het
eerste uur hebben doorgezet, met
een groot geloof en een groot ver
trouwen. Hun aantal is in de afge
lopen 27 jaren uitgegroeid tot een
kleine 100 zusters. Pakistaanse meis
jes, die het werk hebben uitge
bouwd. Als men nu de balans op
maakt dan zijn er 14 conventen in
India en Pakistan. Er zijn 5 scholen
voor de allerarmsten, 5 kostscholen,
1 Mulo (2000 leerlingen), 3 hospita
len en 2 klinieken. Deze laatste in
samenwerking met de Medische
Missiezusters. Met al hun armoede
heeft men deze voor onze begrippen
vrij primitieve, maar voor Pakistan
en India zeer belangrijke instituten
opgericht en in stand gehouden.
Hoe het ondanks onze armoede
mogelijk is dat we zoveel hebben
kunnen bereiken is een wonder,
zegt Zuster Truus, die haar aan
deel in dit wonder bescheiden ver
zwijgt.
Maar als men beide zusters hoort
vertellen en zich ziet verbazen over
onze gezondheidszorg, over ons on
derwijs, over onze sociale voorzie
ningen en onze materiële welvaart,
allemaal dingen die daar ontbre
ken dan is het wel duidelijk hoe
deze generaal-overste dingen er
vaart, waarvan ze wel in boeken ge
lezen heeft, maar die ze zich dood
gewoon niet voor kon stellen.
Wordt het ook duidelijk dat wij
ons maar een klein denkbeeld kun
nen maken van de omstandigheden
waaronder in India en Pakistan ge
werkt wordt door deze zusters. Is
het voor de inlandse zelf al moeilijk,
des te zwaarder is het voor de twee
Nederlandse zusters, die in de 25 ja
ren dat ze in deze congregatie wer
ken, geleerd hebben te eten, te le
ven en zich te kleden als de in
landsen, maar die toch nog altijd
Europees denken.
Ze komen beide nu hun zilveren
professiefeest vieren in hun geboor
teland. Zuster Truus in Oostrum, de
plaats waar ze al die jaren door aan
is blijven denken. En ze zullen
trachten hier in Nederland het zo
dringend nodige thuisfront op te
richten, dat hen ook financieel wat
meer steun zal geven voor hun
werk.
OP DE POF
Ze zijn op de pof naar Nederland
gekomen. „We hebben het geld moe
ten lenen, anders kon het niet
aldus Zuster Truus. Hoe ze terug
moeten komen, weet ze nog niet,
maar ze heeft het vertrouwen dat
haar geboorteland met zijn rijke
missieliefde ook haar en de inland
se zusters de helpende hand zal
bieden ,niet alleen om terug te ko
men, maar ook om het zo belangrij
ke werk, wat zij in dat verre land
verrichten uit te breiden en tot een
gelukkig einde te brengen.
LADONNA NEL MONDO (alle
vrouwen van de wereld) is de
nieuwste kleurenfilm van Jacopetti.
De filmploeg die de wereld verbijs
terde met Mondo Cane, is de we
reld rondgetrokken om de heden
daagse vrouw te zoeken. Jacopetti
verzint niets en lokt ook niets uit.
Een genadeloos registrerende came
ra toont de vrouw zoals ze is, on
der alle aspecten, in alle wereld
delen. Hij richt de camera op alles
wat in een vrouwenleven mooi, gek,
uitdagend, zielig en lelijk kan zijn.
In deze film toont hij ons de vrou
wen zoals wij ze liefhebben en zo
als wij ze haten, de vrouw, die te
gelijk de incarnatie van het edelste
en gemeenste zijn.
De wereldpers was zo mogelijk
nog enthousiaster dan voor Mondo
Cane en dat zegt wel wat. Alle
vrouwen van de wereld is een docu
ment van grote betekenis waar vol
wassenen heel wat van kunnen le
ren, misschien iets leren begrijpen
van dat wonderbaarlijke, schone,
charmante en beminnelijke schep
selde vrouw.
Deze choc-film van culturele
waarde is artistiek volkomen ver
antwoord en de betekenis van de
film wordt door de films als La
donne nel mondo volkomen onder
schreven.