In 't jachtgebied van de
Vredepeel
EEN SCHEEPSWERF
op een bouwwerf
OUDERS
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Venrayers betrokken bij
botsing kruispunt Elsendorp
Bauograf
VRIJDAG 26 JUNI 1964 No. 26
VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52
PRWS PER KWARTAAL M.50 (buiten Venray 1.75
De konijntjes hebben witte pluimpjes van achteren als ze verder
springen. Het is net een miniatuur spatbord. Dat is duidelijk
zichtbaar in de kamer van het knusse bungalowtje waarin jacht-
opziender van Beers woont daar ergens tussen de bossen langs
de Midden Peelweg.
der kwijt raken door de strik en
van honger en dorst omkomen. ,9
Weer anderen zetten strikken en la
ten zich niet meer zien. Intussety
blijven slachtoffers vallen en rotten
weg in de strikken. Dat dit niete
meer met sport te maken heeft,
duidelijk. En het is begrijpelijk dat
de jachtopzienders er op uit zijn om
juist deze knapen te pakken te krij
gen.
Men kan door de brandgang van
de bossen vanuit die kamer niet al
leen de hazen zien springen en de
konijntjes zien spelen, maar ook
het verkeer voorbij zien razen over
de Midden Peelweg. En als de avond
valt wijst van Beers over die Peel
weg heen naar de bossen van de
overkant: „Kijk, daar zijn wat
reeën.
Als we met onze leken-ogen
hen niet gauw vinden kunnen, ver
duidelijkt hij met zijn korte pijpje,
tot wij ook in de vallende avond
twee reeën heel voorzichtig de bos
sen zien verlaten en de brandgang
zien oversteken. Dan rijdt er een
auto voorbij en weg zijn de dieren,
als van de aardbodem verdwenen.
MYXAMETHOSE
We praten met van Beers over
zijn taak als jachtopziender. Hij
moet de .stroperij tegen houden in
het bijna 1500 ha grote jachtgebied
langs de Vreej en Kempkesberg,
waarin veel gemenetebossen liggen.
Die jacht is verpacht aan de heren
Janssen de Wit uit Schijndel en hij
moet zorgen dat het wild zijn kan
sen krijgt.
„Is er nu veel wild in dit jacht
gebied?"
„Ge ziet het menheer" en weel
wijst het pijpje naar de jonge haas
jes en konijntjes, die op weg naar
hun avondmaal spelend over de
brandgang duikelen.
Er blijkt behoorlijk wild te zijn in
dit jachtrevier. Alleen vreest de
jachtopziender de myxamethose, de
gevreesde konijnenziekte, die zomers
honderden konijnen doet sneuvelen.
Diezelfde ochtend heeft hij er nog
aangetroffen, met dikke opgezette
koppen, te ziek om nog weg te
springen. Ze sterven een langzame
en pijnlijke dood. De ziekte wordt
verspreid door muggen en vliegen,
zo zeggen de geleerden, maar ook
's winters heeft jachtopziender van
Beers slachtoffers van deze ziekte
gevonden en dan zijn er toch geen
muggen en vliegen meer. Er is wei
nig tegen te doen en het kost jaar
lijks honderden konijnenlevens.
„Jammer voor de jacht, maar nog
beroerder voor de beestjes zelf, die
een verschrikkelijke lijdensweg
moeten doormaken, voordat ze
broodmager en met veretterde kop
jes hier of daar dood neervallen is
van Beers' bescheidv
VEEL HAZEN
Vriend Lepelaar is goed vertegen
woordigd in dit jachtgebied, al is hij
bar gevoelig voor de nattigheid, die
hem de leverbotziekte bezorgt, een
kwaal, die onherroepelijk aan zijn
leven een einde maakte. En over
nattigheid heeft men de laatste ja
ren niet te klagen.
En dan zijn er nog patrijzen en
een kele fazant. De patrijzen doen
het goed in dit jachtgebied, hoewel
b.v. zo'n onweer als we vorige week
hadden niet bepaald goed is voor de
kuikens, die pas uit zijn. En boven
dien zorgen maai- en kneusmachi
nes dat er veel kostbaar broedsel
verloren gaat. Vroeger was in de
Vreej b.v. 1/3 van het gebied wei
land, 2/3 akkerland. Nu liggen de
cijfers net andersom. Er wordt veel
meer gemaaid en gespoten en beide
dingen kosten nu eenmaal vooral
patrijzen het leven.
Gelukkig letten steeds meer boe
ren en loonwerkers bij het maaien
en kneuzen op het wild en kan nog
al eens een nest gered worden.
Van Beers wordt wel kwaad als
hij begint over het afbranden
van bermen langs wegen en grep
pels. Als men wist hoeveel kost
baars daarmede verloren gaat, liet
men het beslist achterwege. Niet
alleen patrijzen- en fazanennesten
gaan teloos, maar ook kostbare
vogeleieeren en jonge hazen- en
konijnenlevens worden de dupe.
FAZANTEN
Fazanten zijn liefhebbers van een
beetje drassige en moerassige grond,
die in dit jachtgebied niet te vinden
is. Pogingen om fazanten te poten
lopen op niets uit, omdat deze die
ren wegwandelen (ze vliegen name
lijk niet weg, ze lopenEr zijn
een paar nesten en die vogels blij
ven wel in deze jacht. Ze zijn een
beetje gewend.
REEëN
De trots van jachtopziender van
Beers, zijn de reeën. Een stuk of
tien van deze beesten zwerven door
zijn jachtgebied. De een zegt dat ze
van de Rips afkomstig zijn, de an
der van Duitsland, maar wat de
waarheid is, weet niemand. Van
Beers houdt het op de Ripse bossen.
Prachtige dieren, die zich langzaam
maar zeker uitbreiden in dit bos
gebied en op hun manier zorgen
voor uitbreiding van de wildstand.
Dat men er zuinig op is, bewijst
wel dat er nog steeds geen van ge
schoten is, ondanks het feit dat
Staatsbobseheer niet bepaald vrien
delijk is tegenover een van de bok
ken, die met zijn gewei nog al wat
schade toebrengt aan de bomen-
opstand. Maar wat de jagers niet
doen, doen wel de stropers en het
snelverkeer. Maar daarover direct
meer.
Tenslotte is er nog het zgn. trek
wild, houtsneppen en ganzen, waar
voor van Beers de zorg heeft. En
dan moet men letterlijk verstaan,
want iedere dag worden zowel de
patrijzen als de fazanten op bepaal
de plaatsen bijgevoerd.
DE ROVERS
van de bossen, zijn de kraaien, de
eksters, de wezels en het hermelijn
en niet te vergeten Reintje de Vos.
Allemaal moordenaars van het wild,
die hazen en konijnen, zowel fazan
ten en patrijzen op hun menu heb
ben staan. De kraaien en eksters
hebben het vooral op de eieren en
de kuikens begrepen en laten ook
jonge kippenkuikens niet met rust,
evenmin als kippeneieren. Die krij
gen dan als afweer eieren te eten
met fosfor in en sterven een snelle
dood. De wezel en hermelijn gaat
men met vangkooien te lijf en ieder
jaar heeft jachtopziender van Beers
zo'n kleine 100 stuks van deze ro
vers op te ruimen.
Tegen Reintje de Vos, die gesle
pen duivel, moet men met zwaarder
geschut te werk gaan en die wordt
dan ook achtervolgd met klemmen
en met het geweer, ook al omdat
deze rover de hondsdolheid over
brengt. Menige vos heeft van Beers
al te pakken gehad, dit jaar liefst
al 20 stuks en in de zeven jaar dat
hij in de Vreej werkt is zijn totaal
aan opgeruimde vossen 78.
De boeren zien deze „opruiming"
graag, want deze rovers staan be
slist niet stil voor een kippenhok
of een mand eieren. Verschillende
vossenholen heeft men bloot ge
legd, die vol lagen met kippen -
veren. In een vond men zelfs 34
stuks wild.
STROPERS
„Tegengaan van de stroperij"
de taak van een jachtopziender. We
hebben hierboven al gezien dat het
zgn. roofwild behoorlijk door hem
wordt opgeruimd. Maar er zijn ook
rovers op twee benen, de mens.
Nu moeten we eerlijk zeggen, dat
we bij van Beers een voor een jacht
opziender vrij milde stemming aan
troffen tegen stropers. D.w.z. tegen
die mensen, die met lichtbak in de
winterse dagen er op uit trekken
om een haasje te verschalken. Ze
zijn in bepaalde opzichten sportief,
want ze geven het wild een kans.
letten op dragende dieren, op de
werptijden e.d. meer en zijn in ze
kere zin sportieve kerels, die een
verbaal riskeren, maar als iedere
jager ook naar het wild kijken en
dit zo nodig, sparen.
Iets anders zijn de strikkenzetters:
die hele stukken vol met strikken
plaatsen en groen en rijp te pakken
proberen te krijgen.
Een hele stapel strikken ligt ach
ter de opzienders-woning, als de
treurige buit van een paar weken.
„Dik 2000 strikken heb ik dit jaar
al opgeruimdzegt van Beers,
die vooral kwaad is op de mensen,
die zelfs in de warme tijd hun strik
ken blijven zetten. Zelfs voor reeën.
Komt in deze warme en soms zwoe
le tijd een ree of ander stuk wild in
de strik terecht en het duurt even
voordat de stroper het er uit kan
halen, dan is het beslist waardeloos
geworden, onbruikbaar en rot. Dat
heeft niets meer te doen met sport,
dat is doodgewone moord.
Als een gestrikt ree niet binnen
het uur wordt opgesneden en gevild,
loopt het op, zit vol blauwe vliegen
en is waardeloos geworden. Toch
blijft men reeën strikken zetten en
toch probeert men deze kostbare
dieren te pakken te krijgen, ofschoon
men voorop weet, dat ze voor de
handel onbruikbaar zijn, dat ver
voer en transport in warme dagen
praktisch onmogelijk is.
Daarnaast blijven in deze dagen
vele kleintjes achter die hun moe
IMS
NOZE]
Van Beers kent zijn klanten en
weet, wie hij in de gaten moet hot
den. Alleen is het hem opgevallej
dat naast de oudere „generati*
stropers nu jongeren komen, die de
stroperij als een vrijetijdsbesteding
zien. De „nozems" zijn er weer, zo
zegt men vooral in de weekendeig-
als er verdacht veel opgeschoteji
knapen, de bossen in dwalen.
En naast deze „nozems" is ed
nieuw soort stroper gekomen, q
„auto-stroper". Dat is de man, di
met zijn geweer in een auto stap]
's avonds door het jachtgebied rij'
en zodra hij wat wild ziet, dat vat
uit zijn wagen neer knalt. Dat daa:
bij dikwijls niet eens gekeken wort
of men jonge dieren enz. te pakki
heeft, is duidelijk. En dat de jachl
opziender met zijn fietsje tegen de:
mensen weinig kans heeft, integei
deel, zelfs het risico loopt overhool
gereden te worden, is intussen wej
duidelijk geworden. Maar gelukkij
kom er dikwijls assistentie van d
vliegende brigade uit Boxtel (politie
agenten in burger) en die hebben ii
de loop van de tijd een special
neus gekregen voor dit soort stro
pers. Als die een wagen aanhoudei
is het praktisch altijd raak. En da
de Vreej vrij dikwijls op hun reis
route staat, hebben intussen wel en
kele van deze autostropers tot hu
schande moeten ontdekken.
VERKEEJ
ze
Voor een Limburger is een Fries stug en vreemd, een man van
het water, van de meren. Als men als Fries dan ook nog de Zee
heet, dan hoort men het water klotsen als tegen de boord van een
zeilboot. Dan blijkt de vrij eenzijdige kijk van de Limburger nog
eens op waarheid te berusten ook.
De Midden Peelweg heeft dij
jachtgebied wel op een grootse wijzi
„opengelegd". Hij loopt er namelrftL
midden doorheen en niet alleen het
snellere verkeer, maar ook het zgriT
„bermtoerisme" heeft veel meer
drukte gebracht in het jachtgebied.
Nu is het wild vrij gauw hieraan
gewend. Waar het niet aan gewend
is en ook wel nooit zal worden zijn
de lichtbundels in de avonduren. De
dieren worden verblind, blijven
stokstijf staan en kunnen een wil
lige buit zijn voor de automobilist.
„Gelukkig", aldus van Beers, „is
mijn ervaring dat vele autobezitters
het verblinde dier een kans geven,
namelijk door even met de lamp te
knipperen, waardoor het weg kan
komen."
Er zijn er ook wel eens geweest,
die in de sloot van de weg terecht
kwamen, zo vol ijver waren ze om
de haas of konijn te pakken te krij
gen. De haas was dan gevlogen en
zij zaten met de stukken. En ande
ren hebben ervaren dat ze een tot
moes gereden konijn het hunne
mochten noemen na wat-gevaarlijke
escapades.
Jammer vindt hp het èn voor de
autobezitters èn voor de reeën, dat
er geen waarschuwingsborden ge
plaatst zijn voor overstekend wild.
De man, die op tweede Paasdag
plotseling een ree voor zijn wagen
zag springen, kon het met zijn 100
km vaart niet meer ontwijken, liep
daarbij belangrijke schade op aan
zijn wagen en doodde behalve de
ree, ook de twee kalfjes, waarvan
ze in verwachting was. De be
stuurder was danig geschrokken
en vroeg wel dertig keer: waarom
worden we niet gewaarschuwd?
Die vraag stelt ook de heer Van
Beers. Ht is geen prettig gezicht als
men een prachtige bok langs de
kant van de weg ziet liggen rotten,
die is aangereden door een auto, zo
als dat afgelopen week gebeurd is.
De auto kapot, een verschrokken
chauffeur en het verlies van een
stuk wild, waarop we toch zo zuinig
moeten zijn. Waarom geen borden?
Moeten er eerst erger ongelukken
gebeuren?
TOEKOMST
Niet alleen de Midden Peelweg
brengt veranderingen. Ook het bos
zelf verandert. De oude grove den
moet langzaam maar zeker
maken voor andere, betere en fraaie
soorten. De bossen dienen niet op de
eerste plaats meer als houtleveran
cier, maar als ontspanningsgebied
voor de mens. Dat is een proces dat
nog jaren duren zal, maar waarvan
het begin toch te onderkennen is.
Dat betekent dat de mens daar zal
gaan komen, waar nu het wild al
leen-heerser is. Dat betekent ook dat
de fauna van het bos gaat verande
ren, er andere vogels en andere die
ren bij zullen komen. Als mens en
dier elkaar weten te verstaan, de
mens het leven weet te respecteren,
dan zal deze ontmoeting alleen maar
voordelen brengeri. Jachtopziender
van Beers is wat dit betreft opti
mist. Laat de mensen rustig komen,
is zijn bescheid. Maar de stroper
Want de Zee mag dan in Venray
komen werken, het water heeft hij
niet in de steek gelaten. Vorig jaar
heeft hij op zijn eentje een zeilboot
gebouwd, die nu trots in dehaven
van Wanssum ligt. Een keurig en
rank ding, waarmede hij door het
water snijdt, op een van de zeldza
me vrije uren, die hij zich gunt.
Want ternauwernood had hij vo
rig jaar zijn zeilboot afgebouwd, of
een ander plan werd geboren. Bij
een bezoek thuis sprak zijn vader op
zijn a.s. pensionering en het feit dat
hij dan feitelijk weinig om handen
had. „Als ik eens een behoorlijke
boot had, dan konden moeder en ik
en zijn blik dwaalde af naar de
meren, waarom Friesland beroemd
Toen heeft de Zee besloten een
boot voor zijn ouders te bouwen.
Geen roeibootje, geen zeilboot, maar
een comfortabel motorjacht, met een
pracht van een kajuit, met keurige
slaapgelegenheid en een stuurhuis,
een dergelijk jacht waardig
KRANKZINNIG
Een krankzinnig plan, zegt men
nu achteraf, nu de laatste streken
verf op de sierlijke boot gestreken
worden. Een krankzinnig plan dat
nooit gelukt zou zijn als de baas i.e.
de heer Nelissen niet een stuk van
zijn terreinen gereserveerd had voor
deze werf en geen oogje had dicht
geknepen, wanneer 's avonds de ma
chines uit de timmerfabriek ge
bruikt werden.
Laten we beginnen bij het begin.
In Utrecht werd het stalen casco
gekocht voor de ronde som van
4500,Dat werd naar Venray ge
bracht, dik onder de roest en neer
gezet op de terreinen van Nelissen
aannemingsbedrijf. Daar stond het
stalen gevaarte, 8.30 meter lang,
2.95 meter hoog. De Zee bouwde er
vorig jaar september met wat golf
platen een schuur omheen en toen
kon de bouwerij beginnen.
Het casco moest gezandstraald
worden en met roestwerende verf
beschilderd. Er moest een motor
worden ingebouwd, waarvoor
lang beraad een Volvo-Penta geko
zen werd. Intussen had deze scheeps
werf natuurlijk de aandacht getrok
ken van het overige personeel, dat
niet alleen met raad, maar ook met
terdaad klaar stond. Zo bouwde
Wiel Linders en Henk Wijnants de
motor in, nadat Kersten uit Wans
sum de fundering voor deze knaap
in de stuurhut had aangebracht. J.
Hoex uit Oostrum zorgde dat het
ijzerwerk, wat voor de afbouw nodig
was.
De heer Zee als HTS-er niet onbe
kend met het ontwerpen riep Mej.
Sala er bij om het zo sierlijk moge
lijk te krijgen en Mej. van Haren
moest haar adviezen geven voor de
afwerking van de kajuit. Toen ze
dat allemaal op papier hadden staan
kon begonnen worden.
POTKACHEL BRENGT
UITKOMST
Maar toen begon het zo zoetjes
aan te winteren en in de schuur
bleken de golfplaten de kou niet bui
ten te houden. Een potkacheltje met
een rood-gloeiend buikje verdreef de
ergste kou, die verder door hard
werken verdreven werd. En er werd
hard gewerkt. Niet het minst door
de heer Clephas, die als onderwijzer
hier de kans van zijn leven zag om
zijn hobby: timmeren in de daad om
te zetten.
Hij zorgde dat de smaakvolle en
praktische ontwerpen verwezenlijkt
werden en dat langzamerhand, de
grote stalen badkuip meer en meer
de vorm kreeg van een echt jacht.
Er moesten kooien worden gemaakt,
handige kasten en zitplaatsen voor
de kajuit, waarin een kleine en
praktische keuken moest worden
ingebouwd .Er moest een wc komen,
opslagruimten voor van alles en nog
wat. De stuurhut moest zo praktisch
mogelijk worden ingericht, kortom
menig uurtje is met passen en meten
versleten, menig uurtje, ondanks de
kou, gezweet
Maar langzamerhand groeide
de vrije uren en in het avondlijke
duister het jacht.
1500 UREN
hebben de beide bouwers elk er op
zitten, becijfert de Zee, die een paar
overalls versleten heeft op dit kar
wei, evenals Clephas, nu ze aan de
afwerking bezig zijn.
Voor de bouwvakvakantie wil men
het jacht in het water hebben, maar
er moet nog veel gebeuren. Tot laat
in de avond schildert men, waarbij
Bennie Min graag assisteert.
Er wordt nog geschaafd en getim
merd, want op de kastjes moeten
de sloten nog en op het dak van de
kajuit moet nog anti-suip matei-iaal
worden aangebracht. De regen heeft
het werk bemoeilijkt want de golf
platen bleken niet waterdicht en
men heeft een plastic plafond in de
schuur moeten hangen voor het
dooregenen. Maar de boot groeide
van casco tot motorjacht en al werd
de ruimte beangstigend klein, steeds
meer kon zelfs de leek zien, dat hier
een jacht geboren wordt, dat een
trots der Friese Meren zal zijn.
Maar zo ver is het nog niet. De
afwerking houdt lang tegen en een
avond is zo kort. Maar het zal niet
lang duren of de Zee zal zijn ouders
een boot kunnen aanbieden, die er
zijn mag.
Dan zal de keet verdwijnen en de
golfplaten worden opgeruimd. De
werf op de werf zal dan verdwijnen,
't Krankzinnige plan is dan gelukt
en een nieuw jacht dat kant en klaar
zo'n dikke 30.000,kost, is dan
met heel wat minder kosten aan het
water toevertouwd. Een stuk vrije
tijdsbesteding heeft dan zijn vol
tooiing gekregen, waarvoor men eer
biedig zijn petje afzet.
Wij vragen nog steeds
PERSONEFL
>^i geschoold en
ongeschoold
I Aanmelden dagelijt-c -
j ook na werktijd aan
j de fabriek, bij de portier
AJ N.V. INALFA VENRAY
Even voor tien uur zondagavond wagen doordrong. De chauffeur
werden omwonenden bij het beruch
te kruispunt in Elsendorp opge
schrikt door twee harde klappen
achter elkaar. Er waren weer eens
twee wagens op elkaar gebotst. De
gevolgen waren ernstig. Niet alleen
werden de twee wagens volledig
vernield, maar er vielen ook ver
schillende ernstig gewonden.
Een wagen, die uit de richting
Boxmeer kwam en werd bestuurd
door v. L. uit Gemert, verleende
geen voorrang aan een auto, die met
grote snelheid richting Venray reed
en bestuurd werd door de Venrayse
dokter H.
De wagens botsten op elkaar met
zo'n geweld dat de auto van dokter
H ongeveer 30 meter verder tegen
een boom botste, die geheel in de
moet vooraf een aangetekend brief
je thuis krijgen van het gemeente
bestuur, dat op zijn aanwezigheid
in Venray's bossen geen prijs wordt
gesteld. Die methode heeft men el
ders al met veel succes toegepast en
de bordjes „verboden toegang" rus
tig laten vervallen. Misschien ook
de moeite waard voor Venray.
werd eruit geslingerd. Zijn echt
genote raakte bekneld tussen de
wrakstukken. Nadat zij was bevrijd,
is zij samen met haar man door
een ziekenwagen uit Helmond in
ernstige toestand naar het zieken
huis in Venray overgebracht.
Van L. is er met lichte verwondin
gen af gekomen. Van V., eveneens
uit Gemert, die als passagier voorin
zat, werd echter ook uit de wagen
geslingerd. Hij is naar het zieken
huis in Helmond vervoerd. De echt
genotes van de beide heren kwamen
met de schrik vrij.
Doordat de politie elders geoccu
peerd was .verscheen zij pas onge
veer een uur na het ongeluk ter
plaatse.
Met deze aanhef tracht het Comi
té Kindervakantiewerk, ieder jaar
opnieuw, belangstelling te kweken
en de aandacht te vestigen op het
KVW.
„Ons werk" dat tot doel heeft on
ze schoolgaande jeugd vanaf de le
t.m. de 4e klasse der lagere scholen,
een prettige vakantieweek te bieden.
Eén week voor de jongens en een
week voor de meisjes.
Reeds vanaf augustus 1952 is ons
werk afgestemd op het bezig houden
van onze kinderen, maar dit bezig
houden in zodanige vorm te gieten
dat him tevens iets wordt bijge
bracht dat hun karaktervorming ten
goede komt.
In groepsverband en onder leiding
van leidsters- en leiders, trachten
wij het gemeenschapsgevoel bij onze
jeugd aan te kweken, hen te leren
iets voor elkaar over te hebben.
Door het organiseren van speur
tochten, droppings en diverse spelen,
tracht de leiding en het comité be
langstelling en liefde op te wekken
wat Gods mooie natuur in de om
trek van Venray biedt en tevens de
aandacht van de kinderen, te vesti
gen op alles wat door overheid en
particulieren gedaan wordt, om het
aanzien van onze gemeente te ver
fraaien en tot grotere bloei te bren
gen.
Dat er, om dit doel te bereiken,
heel wat werk verzet dient te wor
den zal U zonder meer duidelijk zijn
als U bedenkt dat de laatste jaren
ieder jaar meer dan 600 kinderen
aan deze vakantieweken hebben
deelgenomen.
Dat er voor dit omvangrijke werk
ook geld nodig is, zult U hier zelf
uit kunnen afleiden. Dank zij de
steun van gemeentebestuur, Indus
trie, middenstand en particulieren
zijn wij er nog steeds in geslaagd
het inschrijvingsbedrag voor onze
kinderen zo laag mogelijk te hou
den. TZÏ'-?
Ieder jaar opnieuw doen wij een
beroep op onze weldoeners onze fi
nanciële zorgen te verlichten. Wan
neer U dus straks een oproep onder
de ogen krijgt om uw financiële
steun aan ons werk te geven en
vooral uw belangstelling, ga hier
dan niet achteloos aan voorbij.
Reeds vanaf januari moet ons co
mité zich met de voorbereidingen
van het KVW bezig houden. Ook de
voorbereiding vergt veel tijd, zorg
en geld.
Dertien jaren hebben wij, dank zij
de Venrayse bevolking en dank zij
onze leidsters en leiders (die ons
nog nooit teleurgesteld hebben, ons
KVW tot een succes kunnen maken.
Helpt U ons dit jaar ook weer?
Namens de kinderen bij voorbaat
hartelijk dank.
Reeds enkele jaren hebben wij de
kinderen van de kerkdorpen in ons
werk betrokken en ook dit jaar be
staat er, ook voor die kinderen,
gelegenheid zich voor het KVW op
te geven.
De ouders van de kerkdorpen kun
nen de kinderen aanmelden uitslui
tend op 6 en 7 juli op telefoon nr.
1666 Venray t.n.v. Charitatief Cen
trum.
Ouderslet volgende week op
Peel en Maas, waarin U dan een
volledig programma vindt opgeno
men van het KVW 1964.
Comité Kindervacantiewerk Venray.
BALLPOINTS
BOEKHANDEL
VAN DEN MUNCKHOF N.V.
Grotestraat 28 - Venray
telefoon 04780 - 1512