Waardevast sparen-lenen
VADERDAG
GEZINSBIJDRAGE
Filmnieuws
De weg van Sint Oda
Dr. S. DE JONG
verlaat Deurne
VRIJDAG 19 JUNI 1964 No. 25
VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG
ffl PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WïTPITRï A H VOOR VP1MR A V PM OMQTRPTTPN ADVERTENTIEPRIJS 8V« ct p. mm ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 L<LjIVU1w/1U V UUIV V Uili\ü I EflY WIVIO 1 PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray 1.75
DE H. ODA IS GESCHRAPT uit de zgn. heiligen-kalender van
het Bisdom Roermond. De oprechte Oda-vereerder heeft zulks
pyn gedaan, ook al omdat hij daar een soort miskenning in ziet
van deze heilige Schotse maagd, die ook voor de plaatselijke ge
schiedenis niet onbelangrijk is.
Want St. Oda heeft voor de Ven-
ray se mens wel iets te zeggen. We
hebben immers een St. Oda-kapelle-
tje op het einde van de Hoender
straat; we hebben een parochie, die j
aan de H. Oda is toegewijd, nl. die
van Ysselsteyn en we hebben een
Middelbare Meisjesschool, die aan
St. Oda is toegewijd; er is een St.
Odaput op Jerusalem en verschil
lende verenigingen hebben haar als
schutspatronesse.
SCHOTSE PRINSES
De meeste mensen kennen het ver
haal van deze heilige. Ze zou een
koningsdochter zijn uit Schotland of
Ierland, die blind geboren was. Toen
in haar geboorteland de wonder
macht van het graf van St. Lamber-
tus in Luik verteld werd, besloot zij
dit graf te gaan bezoeken en St.
Lambertus voorspraak te vragen
voor haar genezing. Zie dat lukte en
St. Oda werd weer ziende. Uit dank
baarheid besloot zij haar leven te
wijden aan God, maar kwam daar
bij in conflict met haar vader, die
haar wou uit-huwelijken aan de een
of andere prins, reden waarom Oda
vluchtte, naar Rome ging en later
zich vestigde in deze contreien.
De legende wil dat zij ergens ge
woond heeft waar nu Jerusalem ge
bouwd is (waar ook de Odaput de
gedachtenis vasthoudt) maar later
moest vluchten, omdat het haar las
tig werd gemaakt. Het ene verhaal
zegt dat dit gebeurde door achter
volgers, die door haar vader waren
nagestuurd, een ander verhaal, dat
dit gebeurde door Venrayse mensen,
die het niet op deze maagd begrepen
hadden omdat ze bang waren on
genoegen te krijgen met haar vader.
Een derde verhaal zegt, dat de ek
sters de oorzaak waren, die haar
stoorden in haar gebed. Dit zou dan
de verklaring zijn van de ekster,
waarmede zij altijd staat afgebeeld.
Een ander verklaring voor die ekster
is ook, dat Oda blind geworden zou
zijn door uitwerpselen van dit dier.
Wat er van zij, ze heeft op een ge
geven moment Venray verlaten, ech
ter niet dan na beloofd te hebben, dat
Venray van alle rampen gespaard
zou blijven, indien Venray braaf
zou blijven.
Direct na de laatste oorlog had
Venray daar dan zo zijn eigen ge
dachte over. De legende wil dat ze
wegtrekkende uit Venray op de „om
ziende berg" nog een laatste blik
wierp op haar verblijfplaats en de
voorspelling deed dat Venray gebrek
zou krijgen aan eikenhout en goede
raad, iets wat met iedere raadsver
kiezing weer wordt opgehaald.
Het voorgeslacht stak er minder
de draak mee, maar heeft op de
plek, waar zij afscheid nam van
Venray de St. Odakapel opgericht
(St. Oeike, zoals men zegt.)
Na een verblijf in Weert heeft zij
zich gevestigd in Rode, het tegen
woordige St. Oedenrode, waar ze
omstreeks 726 na Christus gestorven
moet zijn. In 1103 werd haar gebeen
te aldaar opgegraven door de Bis
schop van Luik en sindsdien heeft
de St. Oda verering altijd een grote
rol in de plaatsen Venray, Weert en
St. Oedenrode gespeeld. Reeds boven
hebben we aangetoond dat ook nu
nog de naam Oda gehandhaafd is en
dat verschillende Venrayse meisjes,
deze naam, dus met de H. Oda als
patrones, dragen.
WAT GEBEURDE IN
ST. OEDENRODE
Dat is o.m. de vraag, die het Ge
schied- en Oudheidkundig Genoot
schap Venray zich heeft gesteld, bij
een nader onderzoek van St. Oei
Zoals gezegd, ze is daar, volgens
haar levensbeschrijvingen, begraven
en ook tot de eer van de altaren
verheven. Hildeware, Vrouwe en
Gravin van Rhode, heeft omstreeks
1150 naast de parochiekerk een ka
pittelkerk ter hare ere gesticht, die
in de 80-jarige oorlog weliswaar
verwoest is (1583), maar waaruit de
reliquien van de heilige toch gered
zijn. In het twaalfjarig bestand
(1609-1621) is deze kerk weer opge
bouwd, maar na de Vrede van Mun
ster in 1648 ging ze over in handen
van protestanten, wier groep te
klein was om deze en de parochie
kerk goed te onderhouden. Toen de
katholieken in 1800 de kerk terug
kregen, verloren ze de andere, die
was toegewijd aan de H. Martinus.
Men besloot daarom de kapittelkerk
parochiekerk te maken en aan de H.
Martinus toe te wijden, waardoor St.
Oda op het tweede plan kwam. Ze
bleef toegewijd aan Martinus toen
de slecht onderhouden kerk instort
te en een nieuwe gebouwd moest
worden. In die nieuwe is echter het
koor van de oude kapittelkerk blij
ven bestaan. Maar ook is blijven
bestaan de oude verering van St.
Oda, wier reliquien nog altijd te
vinden zijn in deze kerk, alsmede
haar reisstaf, die in haar graf ge
vonden zou zijn en 'n aarden kruik
je.
In 1926 met het 12e eeuwfeest van
haar dood is in St. Oedenrode (waar
in dus St. Oda zelfs in de plaats
naam vernoemd wordt) evenals in
Venray een groot gedachtenisfeest
geweest, bij welke gelegenheid de
Gebr. Brom een prachtig zilveren
beeld van de Heilige hebben ge
maakt en het dankbare St. Oeden
rode een schitterende kapel heeft
opgericht, met een fraai beeld van
St. Oei. We praten dan nog niet over
de glas-in-lood ramen, die de her
innering aan dit gedachtenisfeest
vasthouden. Deze hadden we im
mers ook in Venrays Grote Kerk.
GESCHIEDKUNDIG ONDERZOEK
Er is al eerder een Oda-kwestie
geweest, als we dit zo mogen zeg
gen. De Belgische Professor van de
Essen heeft reeds in 1907 geschreven
dat de levensbeschrijvingen van
St. Oda onjuist zijn, in die zin, dat
ze op geen enkel geschiedkundig
vaststaand feit berusten. Daar zijn
weer andere hooggeleerde schrijvers
tegenop gekomen, die b.v. in de le
vensgeschiedenis van de H. Lamber-
tus zijn tegengekomen dat een meis
je op zijn graf genezen is van blind
heid, maar wie zegt dat het de H.
Oda van St. Oedenrode of van Ven
ray is geweest. In de historie is wel
bekend een Oda van Amay, maar
dat was een weduwe van een ko
ning en die is in deze streken nooit
geweest.
Of dit alles de aanleiding geweest
is, om de naam van de heilige in het
Bisdom Roermond te schrappen is
natuurlijk moeilijk te zeggen, maar
zo lang historisch niet vast staat
dat er een Schotse of Ierse konings
dochter geweest is, die in grote
lijnen dat gedaan heeft, wat vro
me legenden van haar vertellen, zo
lang neemt de wetenschap niet aan,
dat ze bestaan heeft.
Natuurlijk is het uiterst moeilijk
om uit 700800 na Christus nog de
nodige wetenschappelijke bewijzen
te voorschijn te brengen.
De kring Venray heeft in ieder
geval weer een spoor gevonden en
kon bij monde van Pastoor Driessen
hun collega's van St. Oedenrode
meedelen in een van de oudste do
denboeken uit de 8e eeuw in de Kerk
van Xanten de naam Oda te zijn
tegengekomen op de 28e januari. In
deze zgn. dodenboeken hield deze
kapittelkerk de nagedachtenis vast
van voor hen belangrijke personen
en deze Oda was voor de kanunnik
ken van deze beroemde kerk zelfs
belangrijker dan Karei de Grote, die
ook op die dag vernoemd werd, maar
eerst op de 4e plaats. St. Oda staat
op de tweede plaats.
DE BETEKENIS
Beduidt dit nu dat ook wij St.
De voorzitter van de Geschied- en Oudheidkundige Kring
Venray (Pastoor Driessen uit Well) biedt de voorzitter van
de St. Oedenrooise Kring een foto aan van het prachtige St.
Odabeeld uit Venrays Dekenale kerk. foto Gerard Kruijsen
Oda maar af moeten schrijven? Dat
alles wat sinds lang legende en
volksverhaal was uit de duim ge-
zorgen is en fantasie is?
Beslist niet. Zeker is dat in het
oude Rhode een maagd begraven is,
wier graf honderden mensen bezocht
hebben en door wiens voorspraak
velen geholpen zijn. Dat is indertijd
voor de kerkelijke autoriteiten vol
doende reden geweest om haar stof
felijke resten te „verheffen" d.w.z.
op te graven, want in die tijd gelijk
stond met een heiligverklaring. Op
of bij haar graf heeft het dankbare
volk een kerk gesticht (hoewel men
reeds een goede parochiekerk had)
en de roem en de faam van deze
heilige werd zelfs in de naam van
de plaats naar voren gebracht. Het
Rhode van St. Oei, St. Oedenrode.
Toen men 500600 jaren nadien
nog eens nadrukkelijk haar levens
beschrijving heeft vast willen leg
gen, omdat toen het volk daarom
vroeg, is het goed mogelijk dat die
levensbeschrijver fouten heeft ge
maakt, heiligen heeft verward, maar
doet van de andere kant niets af
aan het feit dat het graf van een
maagd in Rhode sinds eeuwen door
een bepaalde aantrekkingskracht
voor het gelovige volk heeft gehad.
En hoe zit het nu met het verblijf
van St. Oda in Venray? Ook dat is
geschiedkundig, met documenten
dus, niet te bewijzen. Maar de oude
legenden, de oude volksverhalen
mag men zo maar niet even aan de
kant zetten, als zijnde fantasie. Het
is goed mogelijk, dat er in de loop
der tijden rond een bepaalde kern
(i.e. het verblijf van deze maagd in
Venray) van allerlei fraais geweven
is, maar daarom is de kern nog
juist. En daarom mag men ook
zonder documenten rustig stellen
dat St. Oda in de 8e eeuw na Chris
tus ook in Venray zal zijn geweest.
Een verblijf waaraan veel nog her
innert ,als men bedenkt hoe lang dit
allemaal geleden is. Ook o.a. het
prachtige beeld van deze heilige
vrouw in onze dekenale kerk, waar-
|van een foto als afsluiting van deze
[„studiedag" aan de geschiedkundige
kring van St. Oedenrode is aangebo
den.
Het zilveren beeld dat
St. Oedenrode in 1926
ter ere van de H. Oda
liet maken. Daarnaast 2
reliekkasten. De schedel
wordt in een aparte
schrijn in de kerk be
waard. Op de voorgrond
ligt de reisstaf en het
kannetje welke men in
haar graf heeft aange
troffen.
foto Gerard Kruijsen
HET EI VAN COLUMBUS IS
NOG NIET GEVONDEN
Minister Andriessen heeft maat
regelen genomen tegen te sterke I
prijsstijgingen die ons land ver
ontrusten. Het is logisch, dat toe
gezegde loonsverhogingen tot fer
me prijsverhogingen leiden. Wij
ondervinden dit al dagelijks in ons
huishoudboekje. De waardedaling
van ons geld treft echter niet al
leen de guldens, die wy nu ver
dienen, maar ook de opgespaarde
gelden in het verleden, die door
banken, spaarbanken en levens
verzekeringen worden beheerd.
Kijken wij eens kritisch naar de
waarde van onze gulden in de laat
ste twintig jaar, dan hebben wij
voor onze spaarzin duur betaald. De
elkaar opvolgende Nederlandse re
geringen hebben althans in één op
zicht gefaald, nl. van ons ruilmiddel.
Voor elke eenheid koopkracht die
wij aan de staat of aan de verzeke
ringsmaatschappij in beheer hebben
afgestaan, krijgen wij na verloop
van de leningstijd slechts een deel
van die koopkracht terug.
Dit betekent een onrechtvaardige
korting van rechten, die temeer
spreekt omdat het sparen een van
de pijlers is waarop onze volkshuis
houding steunt.
KLEINE MAN IS DE DUPE
Het is beslist geen geheim dat de
grootste schade van de waardever
mindering van het geld wordt toe
gebracht aan de kleine spaarders,
d.w.z. aan hen die slechts kleine be
dragen kunnen wegleggen. Aan de
gedachte van de bezitsvorming
wordt on deze wijze grote schade
toegebracht. De grote spaarders
kunnen zich geheel of gedeeltelijk
vrijwaren door hun geld te beleggen
in goederen of aandelen. Kleine
spaarders kunnen dit niet of moei
lijker doen omdat goederen en aan
delen niet op elk moment in geld
kunnen worden omgezet. Dat kan
zeker niet zonder verlies wanneer
die goederen of aandelen tijdelijk
een waarde-inzinking krügen door
structurele of conjuncturele invloe
den.
Op de lange duur zal de geldwaar
de-daling zich zeker op de aandelen-
en goederenmarkt manifesteren. Wil
de kleine spaarder zich vrijwaren,
dan kan hij nog het beste beleggen
in participaties van beleggingsmaat
schappijen.
Het zakenleven heeft er in de
laatste jaren zelfs gewoonte van ge
maakt om grote bedragen te gaan
lenen in de vorm van obligatie
leningen in plaats van het uitgeven
van een emissie op de aandelen
markt. Bij de stapsgewijze aflossing
wordt er dan door de geldwaarde
daling op de gekochte gebouwen of
goederen gewonnen.
Het spreekt vanzelf dat hiervan
iemand de dupe wordt en dat zijn
meestal de kleine spaarders die hun
geld aan spaarbank of verzekerings
maatschappij hebben toevertrouwd.
KUNNEN WE HET GELD
VERVANGEN?
Er is thans in ons land tenminste
één levensverzekeringsmaatschappij,
die haar cliënten geen premie meer
laat betalen in gu'ldens maar in
waardefracties. Deze waardefracties
zijn in hun geldswaarde gebonden
aan de koers van een onzer grootste
beleggingsfondsen.
De gedachte van waardevastheid
berust hierop dat bij waardedaling
van het geld de koersen van aande
len zullen stijgen, waardoor uitein
delijk ook de koers van de deelne
mingen in het beleggingsfonds om
hoog zal gaan. Op dat moment gaan
ook de waardefracties in geld uit
gedrukt stijgen en daarmee hoopt
men dan de waardedaling van geld
voor verzekerden op tevangen.
Het systeem heeft echter dit na
deel dat men de fracties eigenlijk
moet kunnen laten staan totdat ze
hoog genoteerd staan en niet ieder
een lees weer: de kleine spaar
der kan zich dat permitteren.
Bovendien zijn door tal van oorza
ken ook vele aandelen boven hun
werkelijke waarde opgeblazen zodat
lang niet altijd de koersen van aan
delen pai'allel lopen met de gelds
waarde. Er werkep op koersen tal
van andere factoren in, zoals de
kwaliteit van de leiding van het be
drijf en de marktpositie van het
door de N.V. gebrachte artikel.
WAARDEVASTE OBLIGATIES?
Er wordt wel eens over gesproken
om de in geld uitgedrukte waarde
van obligaties op en neer te laten
gaan met bijvoorbeeld de kosten van
levensonderhoud. Wie dan een obli
gatie van 1000,heeft gekocht
zou bijvoorbeeld 1100,terug ont
vangen wanneer bij de aflossing zou
blijken dat de kosten van levens
onderhoud met 10 pet. zouden zijn
gestegen.
Dit systeem werkt niet zuiver, om
dat de kosten van levensonderhoud
niet parallel verlopen met de gelds-
PAROCHIE ST. PETRUS-BANDEN
We zijn nu enkele maanden (vanaf
1 april) aan het draaien met de ge
zinsbijdrage en we mogen dankbaar
zijn dat vele gezinnen hun toegezeg
de bijdragen geregeld overmaken.
Enkele gezinnen (weekby dragen)
blijven achter. Mogen wy langs
deze weg nog eens een beroep op
hen doen aan hun verplichtingen
te voldoen. Stort uw bydrage ge
regeld in de bussen.
Zij, die toegezegd hebben hun bij
drage op een andere manier over
te maken worden aangespoord dit
geregeld te doen. Altyd uw nummer
vermelden.
Zijn de zakjes kwijt geraakt, ge
bruik dan een gewone witte enve
loppe en vermeldt hierop uw num
mer.
Wij vragen iog steeds
PERSONEEL
geschoold «>n
ongeschoold
Aanmelden dag^lijl's -
ook na werktijd aan
de fabriek, bij d<? portier
N.V. INALFA VENRAY
HUIS DER ONTUCHT
Deze week draait in Luxor een
film die de aandacht verdient van
filmkenners. Het is een meesterwerk
van Mauro Bolognini, een van de
beste Italiaanse regisseurs. La Viac-
cia is de originele titel, maar in
Nederland heeft men de film een
„attractieve" titel gegeven, nl. „Huis
der ontucht". Laat U dat echter niet
weerhouden om de film toch te gaan
zien want het is een werk dat ver
geleken kan worden bij de beste van
Ingmar Bergman, Antonionni en Fe-
linni. Het bepaald niet frisse ver
haal L'Eredita van Mario Pratesi,
werd in sublieme filmbeelden vast
gelegd en zelfs zodanig, dat de in
ternationale pers lofuitingen tekort
kwam. Alleen een regisseur van
formaat was in staat dit verhaal te
verfilmen omdat het een zeer deli
caat verhaal is.
Mauro Bologninni heeft de 18e
eeuwse sfeer van Florence en de
boerenomgeving daarvan uitzonder
lijk sfeervol getekend. De spelpres-
taties zijn zonder meer overweldi
gend, maar het zijn dan ook de
grootste Europese sterren die hun
talenten gaven. De passende muziek
van Claude Debussy vervolmaakt 't
geheel en zo ontstond een meester
werk van de Italiaanse film, dat
waard is door vele filmkenners ge
zien te worden.
waarde. Bovendien zou de schulde
naar gek zitten te kijken wanneer
de geldswaarde nog eens zou stijgen,
hetgeen wel als een illusie mag
worden gezien. Het is de vraag of de
overheid dwang op de geldvragers
mag leggen om meer guldens terug
te betalen dan werden ontvangen.
Niemand van de geldvragers is
overigens bereid dit systeem toe te
passen. De geruisloze onteigening
doe nu plaats vindt, is te voordelig
voor de staat en grote geldvragers.
De staat krijgt bovendien geweldige
sommen van de verzekeringsmaat
schappijen, die op hun beurt aan
hun cliënten voor een bedrag van
3600,belastingaftrek mogen be
loven voor inkomsten- en loonbelas
ting. Dit systeem van geldklopperij
brengt èn de staat èn de maatschap
pijen nog grote winsten.
HET GROEISYSTEEM
Somige levensverzekeringsmaat
schappijen kennen het zogenaamde
groeisysteem bij gesloten verenigin
gen. Hierbij worden bepaalde bedra
gen uit de winst gereserveerd voor
de verzekerden, die hiermee het be
drag van de hun toegezegde uitke
ringen) zien vergroot. Dit kan een
deel van de waardedaling voor ver
zekerden opvangen maar ook niet
meer dan een deel.
Het vers blijvende ei van Colum
bus is nog niet gevonden en wij
moeten maar hopen dat de wens van
prof. Witteveen in vervulling mag
gaan dat de verzekeringsmaatschap
pijen wegen mogen vinden om hun
klanten waardevaste uitkeringen te
doen.
Intussen kan ook de heer Witte
veen in zijn functie als minister van
financiën daar veel aan doen. De
wereld wordt financieel door infla
tie gegeseld en het voortgaan van
dit proces is a-sociaal, zoals wij ho
pen te hebben aangetoond. Interna
tionaal zullen er monetaire maat
regelen mieten worden getroffen en
met spoed ook. Kan Nederland hier
geen initiatief nemen?
VADERS ZONDER HARNAS
Uu zult het nooit van ze horen,
want ze willen het amper zichzelf
toegeven, maar het is toch zo. De
meeste vaders hebben een beetje
medelijden met zichzelf. Zij voelen
zich in de hoek gedrukt niet de
hoek, waar de klappen vallen
maar het hoekje van de heel diep
weggestopte wrok om die goede
voorbije tijd.
Ze hebben heimwee naar de tijd,
dat de vaderwerkelijk de baas was
in huis, dat hij als absolute auto-
kraat heerste over de zijnen, dat hij
op zijn wenken bediend werd door
een onderdanige vrouw, lieve doch
ters en gehoorzame zonen, die allen
naar hem opkeken als hun grote
meester, hun privé gezinsgod je.
De overgang is ook wel groot, een
beetje te groot, omdat de slinger
van de autocratische heerser te ver
doorgeslagen naar de andere
kant, naar de vrouw, die de koord
jes van de beurs stevig in handen
heeft genomen. En u weet, geld re
geert de wereld, dus ook het gezin.
Wie daar het geld beheert, beheerst
ook het gezin. Vader is alleen maar
overgebleven om die beurs weer op
tijd te vullen.
Maar dat zelfmedelijden van al
die vaders is overigens toch ook
zelfbedrog, want dat ze de autokra-
tie uitgeslingerd zijn, heeft vele
voordelen. Denkt u maar eens in; u
mag tegenwoordig gewoon mens zijn
en niet de gezinsgod, die de absolute
macht moet paren aan de feilloos
heid. U mag zich best vergissen.
Niemand, die u er lelijk op aankijkt.
U mag uw vergissing zelfs ruitelijk
bekennen. Dat wordt in paedagogi-
sche handboeken zelfs van grote op
voedende waarde genoemd. Wanneer
u een fout maakt en u zegt u zelf
een stommerd te vinden, dan zeggen
uw kinderen volgens de hand
boeken dat u een fijne vent bent.
Dan onze voorvaders. Die mochten
nooit een fout toegeven en zichzelf
een stommerd vinden. Dat deden de
kinderen dan welheel stiekum.
U hoeft ook niet meer de schijn
op te houdexv voor u,w vrouw, -die
toch wel door u heen kijkt. U kunt,
nee, u moet volgens de moderne psy
chologie, uzelf zijn. U kunt als man
van deze tijd van uw vrouw eisen,
dat zij u neemt zoals u bent. Het is
zelfs voorwaarde voor uw en haar
levensgeluk.
Het medelijden van de man met
zichzelf is dus wel misplaatst, want
in feite is hij niets kwijt geraakt,
maar heeft hij alleen een stijf zittend
harnas kunnen uitgooien.
Hij kan zich weer vrij bewegen.
Zijn kinderen hebben meer vertrou
wen in hem dan dat zij hem vrezen.
Zij kruipen op zijn knie en dat
plaatsje wordt van tijd tot tijd ook
eens ingenomen door zijn eigen
vrouw, tenminste als het goed zit.
Natuurlijk, natuurlijk. De slinger
is wel eens iets te ver doorgeslagen
naar de vrouw. Maar die slingerbe
weging wordt steeds minder. Dat be
wijzen de zakenlieden, de mensen
met een fijne neus voor de men
sen van wie zij tenslotte moeten le
ven.
Toen Moederdag er ineens was,
zeiden ze: Vaderdag moet er ook ko
men. Het 'is tenslotte zó, dat waar
geen vaders zijn, ook geen moeders
zijn. Met andere woorden: vaders
zijn onmisbaar. En dat komen zon
dag a.s. onze vx'ouwen en onze kin
deren ons uitdrukkelijk verzekeren
met hun cadeaux en hun verwenne
rijen.
Door de besturen van het St. Jo-
seph-ziekenhuis en van de Stichting
St. Willibrordus Ziekenhuis te Deur
ne is in een gezamerxlijke vergade
ring de heer P. J. van Wijk, inter
nist te Deurne, tot Geneesheer-Di
recteur benoemd. Dokter van Wijk
is reeds vanaf 15 april 1961 als in
ternist aan het ziekenhuis van Deur
ne verbonden.
Dokter S. J. de Jong, die reeds
vanaf 1 april 1947, dus gedurende 17
jaar, als chirurg-vrouwenarts aan
het ziekenhuis vei'bonden was, gaat
Deurne verlaten en heeft zijn prak
tijk overgedragen aan dokter C. M.
Ververs, die tot chirurg en dokter R.
R. Peters, die tot vrouwenarts aan
het ziekerxhuis zijn benoemd.
De chirurg, dokter Ververs, heeft
reeds op 1 juni zijn praktijk aange
vangen en dokter Peters zal dit bin
nenkort doen.
Ter gelegenheid van het afscheid
van dr. Sj. de Jong en ter verwelko
ming van dr. P. J. van Wijk als
Geneesheer-Directeur zal op
vrijdag 26 juni van 20.00 uur tot
21.00 uur een ontvangst gehouden
worden in restaurant „De Peelpoort"
Markt, Deurne.