D-DAY 6 JUNI 1944
Venray iniernationaal
m
Politierechter
SNELTREIN
MISTER LUTHRA UIT INDIA
nVj!
:la. r v';1
20 jaar geleden
fa. MARTENS
VRIJDAG 5 JUNI 1964 No. 23
VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG
DRUK EN UITGAVE
GROTESTRAAT 28
PEEL EN MAAS
E van den munckhof n.v. venray WFFlfFTAn VHHP VPNRAY FN HM^TRFFFN advertentieprijs 8v« ct. p. mm abonnements-
pöê5tbus 1 tel. 1512 giro 1.05.06.52 Yw £r£(IVDLiiL/ V vUI\ V CdllVAI EriY UIVIO 1 IVErlVUll prijs per kwartaal 1.50 (buiten Venray 1.75
Spaanse, Italiaanse, Griekse en Turkse arbeiders vormen al een ge
woon beeld in onze straten. Duitse, Franse, Engelse namen zijn
geen zeldzaamheid meer in Venraysehotelregisters. We „ver-inter
nationaliseren". Maar toch word je nieuwsgierig als je in het re
gister van Hotel de Keizer de naam Luthra vindt en als plaats
van herkomst New-Delhi wordt opgegeven. „Wat komt deze In
diër in Venray zoeken?" Deze, misschien wat nieuwsgierige vraag
hebben we dan later maar rechtstreeks tot Mister Luthra zelf
gericht, een 35-jarige zwartharige heer, uit dat verre India, terwijl
hy in de kranten nazocht of al iets bekend was van de opvolger
van zyn zo plotseling gestorven premier Nehroe.
Hij bleek de leider te zijn van een
electrisch installatiebureau in de
hoofdstad van India, waar zo'n 250
mensen bij werken. Een knappe
prestatie voor iemand ,die na de mu
lo doorlopen te hebben weinig meer
van electriciteit afwist dan de
meesten van ons, maar de nodige
vlijt en doorzettingsvermogen had
om met zijn bruine handen een toe
komst te gaan opbouwen in een land
dat zeer arm is en waar de werk
loosheid groot is.
Hij was Hindoe en leefde in Pakis
tan. Wat dat betekende, ervoer hij
in 1947 toen India en Pakistan onaf
hankelijk werden en hij zonder par
don uit Pakistan gegooid werd,
waar men Hindoes als ongewenste
vreemdelingen beschouwde.
En zo stond hij in India met weer
niets anders als het pak wat hij aan
had, maar ook weer met zijn twee
bruine handen ,die van aanpakken
wisten en met zijn in zijn hoofd de
intussen verworven kennis over dat
wonder, dat electriciteit heet en dat
in een land in volle ontwikkeling
een der grootste krachtbronnen is.
Men ziet het de vrij kleine en
rustig pratende Mister Luthra niet
aan, dat hij een „voor-geschiedenis"
heeft, die wij ons maar moeilijk in
kunnen denken. En hij zelf vindt dat
ook niet eens zo heel vreemd. Met
dag en nacht te werken een won
der in dat snikhete land heeft hij
een zaak opgebouwd, die er zijn mag.
En zelfs zijn verblijf in Nederland is
geen vakantie voor hem, integen
deel, hier is machtig veel te leren en
die kans laat hij niet schieten.
WAAROM NAAR VENRAY?
Uit het antwoord op die vraag
blijkt weer eens een keer, hoe de
naam Venray intussen overal ter
wereld bekend wordt, 't Klinkt mis
schien wat chauvinistisch, maar in
Spanje en Turkije staan Venrayse
vliegtuighangars, in Perzië gebruikt
men Venrayse carburateurs en in
Rusland verbouwen we keukens
Er wordt namelijk in New Delhi
een nieuwe Nederlandse ambassade
gebouwd. Een Rotterdams architec
tenbureau maakte het ontwerp en
het constructiebureau van het aan
nemingsbedrijf Nelissen alhier,
kreeg de opdracht de technische be
rekeningen te maken. Technische
berekeningen o.a. van de voorzienin
gen op het terrein van de electrici
teit, die het nieuwe Ambassadege
bouw met de daarbij behorende vier
woningen, 2 service flats (met in to
taal 24 woningen), werkplaatsen e.d.
nodig waren. Een Indiase bouw
onderneming kreeg de opdracht voor
de bouw en die besteedde op zijn
beurt het gehele electriciteitswerk
(een karwei van een ton of 6) uit
aan de firma Luthra.
Zo leerde Mister Luthra op zekere
dag de heren v. d. Helm en de Zee
van de firma Nelissen kennen, die
naar New Delhi gevlogen waren om
de stand van zaken en de mogelijk
heden aldaar eens te bekijken.
DUUR...
We gaan verder maar niet in op
alle mogelijke technische dingen,
maar bij dat bezoek bleek dat men
op het gebied van electriciteit in
India toch nog vrij primitief werkt.
Zo heeft men daar b.v. nog steeds
ijzeren buis, die bovendien vrij kost
baar is omdat de grondstoffen alle
maal uit het buitenland worden in
gevoerd.
Plastic buis is te krijgen maar kost
daar 2,80 per meter, hier 0,34.
Kontaktdozen uit hard plastic ken
de men niet, wel vrij lompe ijzeren
gevallen, die wederom zeer duur wa
ren. De electriciteitsdraad is hier om
technische redenen van koper, daar
uit gebrek aan koper van alu
minium, dat een stuk slechter is.
Cognac Rémy Martin V.S.O.P
voor vorstelijk paar
Blijkens de menukaart van het
o^fiöiële diner, dat aan het
Nederlands Koninklijk Paar
werd aangeboden tijdens hun
bezoek aan Mexico, werd aan
het einde van dit diner de
Cognac Rémy Martin V.S.O.P.
geserveerd. Deze is ook ver
krijgbaar bij Wijnhandel W.
Leenen, Henseniusstraat 1 te
Venray, telef. 1801, a f 22.50
Tegen inlevering van dit be
richt, bij aankoop van 1 fles
Remy Martin V.S.O.P. gratis
een cognacglas.
Zo kunnen we doorgaan. Gebrek
aan grondstoffen, dure buitenlandse
importen zijn er oorzaak van dat de
technische outillage vrij primitief en
ouderwets is en bovendien duur.
Toen men de prijzen van het In
diase en Nederlandse materiaal
naast elkaar legde, bleek het goed
koper te zijn de veel modernere en
lichtere materialen uit Nederland
naar India te sturen dan het mate
riaal uit India zelf te betrekken. Zo
werd daartoe besloten
OM TE LEREN.
Maar Mister Luthra moest dan
leren werken met dit moderne mate
riaal, moest weten hoe de Neder
landse transformatoren en genera
toren werken en aangesloten moeten
worden. Hoe de pompen voor de
hydrofoorinstallaties werken, hoe de
motoren voor de air-conditioning.
Hij moest weten hoe men hier werkt
met plastic buis en hoe een tele
foon-installatie van het allernieuw
ste type wordt aangesloten. Daarom
is hij vorige week op het vliegtuig
gestapt en staat hij nu ingeschreven
in Hotel De Keizer.
De man, die thuis om 5 uur 's mor
gens begint en tot 12 uur doorwerkt,
om half 3 weer op zijn post is om
dan door te gaan tot 10 uur, kan
nog maar moeilijk wennen aan het
feit, dat hier om 5 uur of half 6
het werk ten einde is. Zeker, ook in
India werkt men niet zo lang, maar
hijzelf duwde door en dat is hier
niet goed mogelijk. Maar in de
avonduren zit hij gebogen over tech
nische tekeningen, over schakel
schema's en gegevens en het rijtje
vragen, dat hij 's anderdaags op de
kantoren van Nelissen stellen zal,
groeit met het uur.
Hij trekt op studie uit, gaat naar
bouwwerken waar electriciëns bezig
zijn en verbaast zich over de tech
nische uitrusting van deze mensen,
ciie b.v. met hun sleuvenfrais de bui
zen in een minimum van tijd in de
muur hebben. Dat werk bewaart
men iy. India voor handkracht, die
daar immers void o mee voorhanden
Mechanisering en automatisering,
zoals Nederland die kent, is nog
niets voor India, waar werkeloos
heid heerst en men blij is werk te
hebben voor de vele, vele miljoenen
inwoners. Maar alles wordt gefilmd,
alles bewaard en genoteerd en hij
stelt vraag op vraag en vindt het
na enkele dagen al heel gewoon dat
hij in zij het dan soms gebrekkig
Engels antwoord krijgt.
RIJK.
Het Hollandse bier, het Hollandse
eten blijken hem te smaken en hij
is vol lof over de vriendelijkheid,
de behulpzaamheid die hij overal
ondervindt. Hij kijkt zijn ogen uit
naar onze wegen, onze huizen en
zucht: Wat is Holland rijk
Hij heeft wat boeken gelezen over
Holland, voordat hij aan de verre
reis begon. Hij heeft gelezen over
de oorlog, die er zoveel verwoest
heeft en vernield en is verbaasd van
die vernielingen niets meer terug te
vinden. Integendeel alles schoon,
netjes en modern heropgebouwd.
„Wat is Holland rijk
Hij wandelt door de nieuwe woon
wijken van onze plaats en vraagt
zich af hoe het mogelijk is dat hierin
arbeiders wonen.
En bij de gerechte trots, die men
als Nederlander heeft, als men Mis
ter Luthra enthousiast bezig hoort
over al het schone en goede, wat hij
hier gevonden heeft, zijn verbazing
telkens opnieuw van zijn gezicht af
leest, terwijl hij toch zelf uit een
stad als New Delhi komt, die vraagt
zich van zijn kant dan toch weer af:
waar hebben wij dit aan verdiend.
Doarom is men dankbaar eens te
kunnen praten met deze donkerhari
ge Indiër, die ons met zijn enthou
siasme, met zijn verbazing toch ook
wat bescheidenheid bijbrengt.
Wij
-raijuvi
o ft steeds
P E
f! O
n f. e i
vl dn
"'V
v;;n
M dk
N.V.
1 HAIFA"
VENRAY
De laatste keer dat wij J. P. v. L.
zagen, stond hij somber bij de tap
kast in de pauze van de toneeluit
voering. „Hij heeft liefdesverdriet,
want 't is uit met Diny", zeiden de
jongens. Jan gaf geen antwoord. Hii
zat diep in de zorg, maar dat wist
toen nog niemand behalve hij zelf.
Vandaag zagen we hem terug in
het verdachtenbankje. Hij was nog
magerder geworden en nog somber
der. Met schaamte keek hij naar de
grond. Het was niet meer de oude
Jan, die opgewekt met zijn brood-
mand door het dorp fietste en voor
elk meisjes een kwinkslag had.
„Verduistering" zei de officier en
Jan slikte moeilijk iets weg, alsof
hij pijn in de keel had. Ook voor de
verslaggever is het niet plezierig te
schrijven over iemand, die elke dag
aan de deur kwam en dan de hond
even aanhaalde en het kind over het
hoofd streek. Wij hebben het mee:
op kijvende buurvrouwen voorzien
Maar het is nu eenmaal niet alle
maal lollig in de wereld en zeker
niet bij de politierechter.
Het reclasseringsrapport vertelde
een heleboel gunstige dingen over de
verdachte ,maar hij heeft nu een
maal een fiets verduisterd en dat
zal zijn leven lang genoteerd blijven,
zoals men op het dorp nooit zal ver
geten dat Jan in de bak heeft geze-*
ten.
Dat is allemaal gekomen door die
verkering met Diny. Andere jongens
gaven hun meisje kralensnoeren van
glas of blikken broches of andere
snorrepijperijen, Jan, die van huis
uit weesjongen is, zag daar niets in.
Hij had in zijn jonge jaren al veel
te veel zorgen gehad om zijn geld
uit te geven aan waardeloze prul
len. Iets dergelijks zou hij geven. En
zo kwam hij op een avond bij Diny
met een splinternieuwe damesfiets,
gekocht op afbetaling. Het was een
mooie lichtgrijze fiets en Diny was
er mee in de wolken. Jan praatte
verder nergens over, betaalde de
termijnen op tijd en was meer j
sjochten dan ooit tevoren.
Toen raakte die verkering uit ehl
Jan kreeg de fiets terug. Die ston;
sinds die tijd in het schuurtje van
de kostjuffrouw. Wat moet een vrij
gezellen jongen met zo'n grijze da
mesfiets doen? Eerst poetste Jan het
karretje nog elke week op. Toen hij
een nieuw pak nodig had, verkocht
hij de fiets.
Daar was de verduistering ge
pleegd. De fietsenmaker deed aan
gifte en de rijkspolitie kwam Jan
halen. Ze hebben hem naar de stad
gebracht en er kwam een ander aan
onze deur. In het kosthuis bleef al
leen een koffertje met enkele bak-
kerskielen en andere spullen achter.
Daar was het nieuwe pak bij. Dat
was in beslag genomen.
De verdachte J. P. v. L. bekende
het ten laste gelegde. Verduistering,
't is niet fraai. Dat zeiden de rech
ter en de officier ook. De officier
van justitie bromde heel onvriende
lijke dingen over het afbetalingssys
teem; de mensen hebben meestal
niet in de gaten dat de verkoper
eigenaar van de spullen blijft tot de
laatste cent is betaald. Een ding dat
voor driekwart betaald is, is nog
voor vier kwarten eigendom van de
winkel. Het gaat er mee als met de
kleine lettertjes in sommige verze
keringspolissen, die ook niemand
snapt. P. J. v. L. zou nooit met de
justitie in aanraking zijn gekomen
als dat ellendige huurkoopsysteem
niet bestond dat de mensen in last
en ellende brengt omdat zij maan
den en maanden in de schuld blij
ven.
Over drie weken komt Jan vrij en
dan houdt hij nog twee maanden
voorwaardelijk tegoed met toezicht
van de reclassering. Met het gezel
lige praatje aan de deur is 't afge
lopen. De nieuwe bakkersknecht is
lang niet zo aardig als Jan. Hij is
bang voor de hond en hij doet alsof
hij het kind niet ziet. Maar hij heeft
een blanco strafregister. En Jan
heeft gezeten.
BEKENDMAKING
Burgemeester en wethouders van
Venray brengen ter voldoening aan
het bepaalde in artikel 16 der
Drankwet (stbl. 1931, no. 476) ter
openbare kennis, dat op 4 mei 1964
is ingekomen een verzoek van
Crooijmans, Petrus Henricus, wo
nende te Venray Eindstraat 14, ter
verkrijging van een tapvergunning
voor de verkoop van sterke drank
in het klein voor de benedenvoorlo-
kaliteit van het perceel Eindstraat
14, ter grootte van 41.39 m2.
Binnen twee weken na dagteke
ning van deze bekendmaking kan
eenieder tegen het verlenen van de
tapvergunning schriftelijke bezwa
ren bij het gemeentebestuur indie
nen.
Venray, 1 juni 1964
Burgemeester en wethouders voor
noemd,
Mr .M. M. L. G. M. CUSTERS,
burgemeester
H. P. L. VORST, secretaris
De vyfde juni 1944, nu 20 jaar geleden, een minuut over half
twaalf n.m. stegen van verschillende Engelse vliegvelden zwaar
beladen bommenwerpers op met bestemming de Franse kust, waar
de tien voornaamste Duitse kustbatteryen enkele uren later zou
den worden bestookt als nooit tevoren. Deze bombardementen
leidden de in het door de nazi's bezette gebied dan einde-lyk de
lang verwachte maar nog steeds niet verkregen bevryding in van
Frankryk, België en Nederland, die vyf jaar lang onder het mee
dogenloze, angstaanjagende bewind van de „Führer" hadden moe
ten leven.
Maar voor de definitieve capitulatie van de Duitsers zou volgen,
zouden nog duizenden mannen, vrouwen en kinderen ten offer
vallen voor de vrijheid.
HOE HET BEGON
Bij het aanbreken van de dag ste
gen nog meer vliegtuigen, nu Ame
rikaanse op, om de taak van de
R.A.F. over te nemen.
Inmiddels waren verschillende
zwaar bewaakte en nog zwaarder
bemande convooien met Britse, Ca
nadese, Amerikaanse, gevluchte Ne
derlandse, Franse en Belgische mili
tairen uit de veilige Engelse havens
vertrokken, om straks met bruut
geweld het aan Duitsland verloren
land te heroveren. Honderden para
chutisten werden afgeworpen boven
het Franse land achter de kustver-
dedigingswerken van de nazi's en
"trachtten in de bijzonder sterke,
menselijkerwijs gesproken onneem
bare Atlantikwal een bres te slaan
voor de troepen die zouden volgen.
Direct nadat de Britse bommen
werpers hun taak hadden verricht,
kwam de artillerie van de vloot in
aktie. Het geschut van 5 slagsche
pen, 2 monitors, 19 kruisers, 77 tor-
pedobootjagers en 2 kanonneerboten,
bestookten de kustbatterijen mee
dogenloos en onder hun dekkings-
vuur trachtten de eerste landings
troepen vaste voet aan land te krij
gen.
Hoevelen zijn in dit uur van de
strijd gesneuveld .hoeveel niet opge
tekende heldendaden zijn hier ver
richt? Hoevele naamloze helden,
sleepten hun gewonde kameraden
naar een veiliger plaats. Hoevele
keiharde, ruige kerels huilden hier
als een kind
Toen de landingstroepen ondanks
ontzettende verliezen op vijf ver
schillende plaatsen, bekend onder de
codenamen Sword, Juno, Gold, Oma
ha en Utah, met bovenmenselijke in
spanning vaste voet aan land kre
gen, konden deze gebieden, welke
nog van elkaar waren gescheiden, de
volgende dagen geleidelijk aan wor
den uitgebreid, terwijl de bevoorra
ding uit Engeland over zee langza
merhand op gang kwam.
Op 12 juni waren de verschillende
troepen zover gevorderd, dat een
aaneengesloten bruggenhoofd tot
stand kwam, dat zich uitstrekte van
de Orne tot Montebourg.
HARDE STRIJD
Het tijdstip en plaats van de lan
ding waren voor de Duitsers een
volkomen verrassing. Het duurde
dan ook al enige tijd, voordat de
Duitsers een doeltreffende verdedi
ging hadden georganiseerd, dit
kwam mede door het feit dat men de
opperste grootheid van het „Herren
volk" niet midden in de nacht durf
de te wekken, en dat de Duitse be
velhebber Rommel juist die nacht
niet was te bereiken, omdat hij er
tussen uit was geglipt om zijn jarige
vrouw te bezoeken!
Hierdoor waren de geallieerden
wel enigszins in het voordeel, maar
naar gelang het verrassingselement
verdween, stuitte men op hoe lan
ger hoe meer weerstand van de
Duitse troepen, die zich hardnekkig
verdedigden en tegenaanvallen de
den, teneinde het verloren gebied te
heroveren.
Nu pas ontbrandde een hevige
strijd die zou ontaarden in een bel
voor troepen en burgers. Duzienden
soldaten en burgers sneuvelden op
de velden van het prachtige Nor-
mandische landschap, waar de mees
te dorpen zwaar beschadigd of to
taal plat geschoten hun tol voor de
vrijheid duur betaalden. Doch de
geallieerde legers hielden stand en
met behulp van het ondergrondse
verzet, dat weer opbloeide en de
dagelijks aangevoerde versterkingen
uit Engeland wist men steeds meer
terrein op het gehate regiem van de
Führer te winnen.
De Duitsers bezaten toen nog twee
sterke legers, te weten het 15de ten
noorden van de Seine en het 7de om
het bruggenhoofd van de geallieerde
troepen.
Bovendien hadden zij in het zui
den van Frankrijk nog vele strijd
krachten, die na het totstand komen
van het bruggenhoofd om Caen en
Cherbourgh werden samengetrokken
met nog verschillende pantser
divisies die aan het Russische front
streden, om tot elke prijs deze twee
steden te behouden.
VERKEERDE STRATEGIE
Van het leger dat ten noorden van
de Seine lag konden de Duitsers
slechts mondjesmaat troepen af
staan, daar nabij Calais een raket
basis van V-I's was gestationeerd en
men dit noordelijke front niet al te
zeer durfde verzwakken, daar men
bang was dat een tweede invasie
zeker hier zou landen en de enige
hoop op behoud dan ook zou zijn
vervlogen, als deze basis in handen
van de vijand zou vallen.
Hitler had bij het begin van de
invasie direct het opperbevel in
handen genomen over de troepen
die moesten zien te voorkomen dat
de geallieerden een doorbraak zou
den forceren. En hij had dan ook 't
bevel gegeven kosfe wat het kost de
vijand tegen te houden. Van terug
trekken, op de Seine wilde hij niet
weten. Dit zou hem noodlottig wor
den. Nu werden alle beschikbare
manschappen en materieel die maar
enigszins gemist konden worden ge
dirigeerd naar het strijdtoneel in
Normandië, hierdoor verzwakte niet
alleen de Noordfranse linie, maar
bovendien bood het de geallieerden
de gelegenheid, toen eenmaal de
aanleg van voorraden en het zenden
van troepen en materiaal over zee op
gang was gekomen, de vijand danig
te verzwakken. Er liep zelfs een on
derzeese olieleiding van Engeland
naar Frankrijk.
enkele cijfers
Veertien dagen na de eigenlijke
landing, waaraan 3.000 vliegtuigen
waren voorafgegaan, en waaraan in
totaal 1.000 schepen, zowel oorlogs
bodems en landingsschepen hadden
deelgenomen, waren er bij de 8 di
visies die toen aan land gingen nog
eens 15 divisies bijgekomen, terwijl
de Duitsers toen over 25 divisies
beschikten.
Bij Arromanches kwam een gehe
le drijvende haven uit Engeland
over en hier alleen al gingen 30.000
soldaten aan land, terwijl hier voor
elke man 1 ton materiaal uit Enge
land werd overgebracht. In de laat
ste weken van juli even voor de
grote doorbraak van de geallieerde
troepen waren bijna 1 miljoen Ame
rikaanse en Britse soldaten aan
land of op weg daar naar toe.
In de loop van de strijd om de
vrijheid die bij Normandië een
aanvang had genomen, vochten 90
divisies voor de bevrijding van het
door de Duitsers bezette gebied in
west-Europa, te weten 61 Ameri
kaanse, 13 Britse, 5 Canadese, 10
Franse en 1 Poolse. En als wij dan
bedenken dat 1 divisie uit 17.000 sol
daten bestond dan moet er wel een
koude rilling over onze rug lopen,
dat zoveel mannen, meestal jonge
kerels ons tenslotte de vrijheid heb
ben teruggegeven.
TEGENZET
Men wilde zo spoedig mogelijk
Caen bereiken om van daaruit het
gehele bezette westen te bevrijden,
doch het verzet bleek hier zo hevig,
dat men dit plan niet kon verwezen
lijken, zodat net zwaartepunt van de
operaties werd verlegd naar St. L6,
waar de Amerikaanse landings- en
luchtlandingstroepen erin slaagden
door te breken tot Avranches. Van
hieruit begon het 3e Amerikaanse
leger op 1 augustus zijn vermaarde
opmars naar de Lo>re, ter verovering
van Bretagne.
Op 7 augustus brak een groot
scheepse Duitse tegenaanval los over
een front van ruim 10 kilometer, die
aanvankelijk op een Duits succes
begon te lijken, maar het inzetten
van de 2de taktische luchtmacht van
de geallieerden deed ook deze aan
val teniet gaan.
Voor alle reparaties
Schoolstraat 30
Inmiddels hadden de Canadezen
kans gezien door het sterk ver
zwakte Duitse front van Caen door
te breken. Nog waren de Duitsers
niet verslagen, doch dit zou slechts
een kwestie van enkele dagen blij
ken te zijn.
DE ZAK VAN FALA1SE
De Amerikanen waren reeds op
gerukt tot Argentan, de Canadezen
tot Falaise. Hierdoor bleef er voor
een Duitse terugtocht slechts een
opening van 18 kilometer. De nazi's
streden als wanhopigen want deze
opening was nog hun laatste kans
om aan het geallieerde geweld te
ontkomen. Er ontbrandde een zo
veelste hevige bloedige strijd, „The
battle of the pocket" genaamd. De
geallieerden trachtten de ring te
sluiten, de Duitsers trachtten nog
zoveel mogelijk materiaal en man
schappen te redden.
Tenslotte op 19 augustus werd de
laatste ontvluchtingskans van de
Duitsers definitief afgebroken, toen
de Canadezen en Amerikanen kon-
takt maakten, waardoor de „zak"
van Falaise, het gebied ten noorden
van Avranches, Vire, Condé, Argen
tan, Falaise en Caen, werd afgeslo
ten. Hiermede was de strijd in Nor
mandië gestreden en waarmee de
ingesloten Duitsers zich overgaven.
Hiermede werd tevens het startschot
gegeven tot een volledige bevrijding,
een bevrijding, die duur betaald
moest worden, tevens een bevrijding,
die duizenden bevrijders niet meer
mochten meemaken.
olU «mfttfinfa
miMtóiNstwi 'telef. 1061 (W80)
HINDERWET
openbare kennisgeving verzoek
om vergunning
Op de secretarie van de gemeente
Venray ligt ter inzage een verzoek
met bijlagen van H. Classens, Cas-
tenrayseweg 2, Oirlo-Venray, om
vergunning tot oprichting van een
propaangasinstallatie t.b.v. de pluim-
fokkerij aan de Castenrayseweg, ka
dastraal gemeente Venray sectie F
nr. 2563.
Schriftelijke bezwaren tegen het
verlenen van de vergunning kan een
ieder gedurende tien dagen na dag
tekening van deze bekendmaking
inbrengen bij het gemeentebestuur,
waar dit verzoek ter inzage ligt. De
ingekomen bezwaarschriften worden
mede ter inzage gelegd.
Mondelinge bezwaren kan een
ieder persoonlijk of bij gemachtigde
inbrengen op een openbare zitting
te houden op 15 juni 1964 om 15 u.
in het gemeentehuis.
Beroep tegen een beschikking kan
later o.a. slechts worden ingesteld
door:
a. een inwoner van een gemeente
waar deze openbare kennisgeving
is geschied, mits hij in persoon
of bij gemachtigde op de boven
bedoelde zitting is verschenen;
b. een ander belanghebbende, mits
hij binnen de gestelde termijn
schriftelijke bezwaren heeft in
gebracht.
Venray, 25 mei 1964
Burgemeester en wethouders van
de gemeente
Mr .M. M. L. G. M. CUSTERS,
burgemeester
H. P. L. VORST, secretaris
Hiep, piep, hoera, er loopt weer
een sneltrein op de lijn VenloNij
megen die ons in 26 min. naar Venlo
brengt en in dezelfde tijd naar Nij
megen.
Al is één zwaluw nog geen lente,
het begin is gemaakt en met vlotte
verbindingen ook per spoor is
iedereen gebaat.
Er is echter een „maartje" aan
deze hele sneltrein geschiedenis.
Om de trein te halen die in 26
min. van Venray naar Nijmegen
gaat en in dezelfde tijd naar Venlo,
moet u wel 35 min. besteden om van
Venray-centrum naar Oostrum te
komen, of van Oostrum naar Ven
ray.
Een speciale bus op deze treinen
zat er schijnbaar niet aan, zodat wij
nu de dwaze situatie hebben dat we
voor de reis van Venray naar het
station l,5x de tijd nodig hebben, die
de sneltrein nodig heeft om van dit
station naar Nijmegen of Venlo te
„puffen".
We leven snel, we leven blij op
Venrays dierbare grond.