D-DAY 6 JUNI 1944 Venray iniernationaal m Politierechter SNELTREIN MISTER LUTHRA UIT INDIA nVj! :la. r v';1 20 jaar geleden fa. MARTENS VRIJDAG 5 JUNI 1964 No. 23 VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG DRUK EN UITGAVE GROTESTRAAT 28 PEEL EN MAAS E van den munckhof n.v. venray WFFlfFTAn VHHP VPNRAY FN HM^TRFFFN advertentieprijs 8v« ct. p. mm abonnements- pöê5tbus 1 tel. 1512 giro 1.05.06.52 Yw £r£(IVDLiiL/ V vUI\ V CdllVAI EriY UIVIO 1 IVErlVUll prijs per kwartaal 1.50 (buiten Venray 1.75 Spaanse, Italiaanse, Griekse en Turkse arbeiders vormen al een ge woon beeld in onze straten. Duitse, Franse, Engelse namen zijn geen zeldzaamheid meer in Venraysehotelregisters. We „ver-inter nationaliseren". Maar toch word je nieuwsgierig als je in het re gister van Hotel de Keizer de naam Luthra vindt en als plaats van herkomst New-Delhi wordt opgegeven. „Wat komt deze In diër in Venray zoeken?" Deze, misschien wat nieuwsgierige vraag hebben we dan later maar rechtstreeks tot Mister Luthra zelf gericht, een 35-jarige zwartharige heer, uit dat verre India, terwijl hy in de kranten nazocht of al iets bekend was van de opvolger van zyn zo plotseling gestorven premier Nehroe. Hij bleek de leider te zijn van een electrisch installatiebureau in de hoofdstad van India, waar zo'n 250 mensen bij werken. Een knappe prestatie voor iemand ,die na de mu lo doorlopen te hebben weinig meer van electriciteit afwist dan de meesten van ons, maar de nodige vlijt en doorzettingsvermogen had om met zijn bruine handen een toe komst te gaan opbouwen in een land dat zeer arm is en waar de werk loosheid groot is. Hij was Hindoe en leefde in Pakis tan. Wat dat betekende, ervoer hij in 1947 toen India en Pakistan onaf hankelijk werden en hij zonder par don uit Pakistan gegooid werd, waar men Hindoes als ongewenste vreemdelingen beschouwde. En zo stond hij in India met weer niets anders als het pak wat hij aan had, maar ook weer met zijn twee bruine handen ,die van aanpakken wisten en met zijn in zijn hoofd de intussen verworven kennis over dat wonder, dat electriciteit heet en dat in een land in volle ontwikkeling een der grootste krachtbronnen is. Men ziet het de vrij kleine en rustig pratende Mister Luthra niet aan, dat hij een „voor-geschiedenis" heeft, die wij ons maar moeilijk in kunnen denken. En hij zelf vindt dat ook niet eens zo heel vreemd. Met dag en nacht te werken een won der in dat snikhete land heeft hij een zaak opgebouwd, die er zijn mag. En zelfs zijn verblijf in Nederland is geen vakantie voor hem, integen deel, hier is machtig veel te leren en die kans laat hij niet schieten. WAAROM NAAR VENRAY? Uit het antwoord op die vraag blijkt weer eens een keer, hoe de naam Venray intussen overal ter wereld bekend wordt, 't Klinkt mis schien wat chauvinistisch, maar in Spanje en Turkije staan Venrayse vliegtuighangars, in Perzië gebruikt men Venrayse carburateurs en in Rusland verbouwen we keukens Er wordt namelijk in New Delhi een nieuwe Nederlandse ambassade gebouwd. Een Rotterdams architec tenbureau maakte het ontwerp en het constructiebureau van het aan nemingsbedrijf Nelissen alhier, kreeg de opdracht de technische be rekeningen te maken. Technische berekeningen o.a. van de voorzienin gen op het terrein van de electrici teit, die het nieuwe Ambassadege bouw met de daarbij behorende vier woningen, 2 service flats (met in to taal 24 woningen), werkplaatsen e.d. nodig waren. Een Indiase bouw onderneming kreeg de opdracht voor de bouw en die besteedde op zijn beurt het gehele electriciteitswerk (een karwei van een ton of 6) uit aan de firma Luthra. Zo leerde Mister Luthra op zekere dag de heren v. d. Helm en de Zee van de firma Nelissen kennen, die naar New Delhi gevlogen waren om de stand van zaken en de mogelijk heden aldaar eens te bekijken. DUUR... We gaan verder maar niet in op alle mogelijke technische dingen, maar bij dat bezoek bleek dat men op het gebied van electriciteit in India toch nog vrij primitief werkt. Zo heeft men daar b.v. nog steeds ijzeren buis, die bovendien vrij kost baar is omdat de grondstoffen alle maal uit het buitenland worden in gevoerd. Plastic buis is te krijgen maar kost daar 2,80 per meter, hier 0,34. Kontaktdozen uit hard plastic ken de men niet, wel vrij lompe ijzeren gevallen, die wederom zeer duur wa ren. De electriciteitsdraad is hier om technische redenen van koper, daar uit gebrek aan koper van alu minium, dat een stuk slechter is. Cognac Rémy Martin V.S.O.P voor vorstelijk paar Blijkens de menukaart van het o^fiöiële diner, dat aan het Nederlands Koninklijk Paar werd aangeboden tijdens hun bezoek aan Mexico, werd aan het einde van dit diner de Cognac Rémy Martin V.S.O.P. geserveerd. Deze is ook ver krijgbaar bij Wijnhandel W. Leenen, Henseniusstraat 1 te Venray, telef. 1801, a f 22.50 Tegen inlevering van dit be richt, bij aankoop van 1 fles Remy Martin V.S.O.P. gratis een cognacglas. Zo kunnen we doorgaan. Gebrek aan grondstoffen, dure buitenlandse importen zijn er oorzaak van dat de technische outillage vrij primitief en ouderwets is en bovendien duur. Toen men de prijzen van het In diase en Nederlandse materiaal naast elkaar legde, bleek het goed koper te zijn de veel modernere en lichtere materialen uit Nederland naar India te sturen dan het mate riaal uit India zelf te betrekken. Zo werd daartoe besloten OM TE LEREN. Maar Mister Luthra moest dan leren werken met dit moderne mate riaal, moest weten hoe de Neder landse transformatoren en genera toren werken en aangesloten moeten worden. Hoe de pompen voor de hydrofoorinstallaties werken, hoe de motoren voor de air-conditioning. Hij moest weten hoe men hier werkt met plastic buis en hoe een tele foon-installatie van het allernieuw ste type wordt aangesloten. Daarom is hij vorige week op het vliegtuig gestapt en staat hij nu ingeschreven in Hotel De Keizer. De man, die thuis om 5 uur 's mor gens begint en tot 12 uur doorwerkt, om half 3 weer op zijn post is om dan door te gaan tot 10 uur, kan nog maar moeilijk wennen aan het feit, dat hier om 5 uur of half 6 het werk ten einde is. Zeker, ook in India werkt men niet zo lang, maar hijzelf duwde door en dat is hier niet goed mogelijk. Maar in de avonduren zit hij gebogen over tech nische tekeningen, over schakel schema's en gegevens en het rijtje vragen, dat hij 's anderdaags op de kantoren van Nelissen stellen zal, groeit met het uur. Hij trekt op studie uit, gaat naar bouwwerken waar electriciëns bezig zijn en verbaast zich over de tech nische uitrusting van deze mensen, ciie b.v. met hun sleuvenfrais de bui zen in een minimum van tijd in de muur hebben. Dat werk bewaart men iy. India voor handkracht, die daar immers void o mee voorhanden Mechanisering en automatisering, zoals Nederland die kent, is nog niets voor India, waar werkeloos heid heerst en men blij is werk te hebben voor de vele, vele miljoenen inwoners. Maar alles wordt gefilmd, alles bewaard en genoteerd en hij stelt vraag op vraag en vindt het na enkele dagen al heel gewoon dat hij in zij het dan soms gebrekkig Engels antwoord krijgt. RIJK. Het Hollandse bier, het Hollandse eten blijken hem te smaken en hij is vol lof over de vriendelijkheid, de behulpzaamheid die hij overal ondervindt. Hij kijkt zijn ogen uit naar onze wegen, onze huizen en zucht: Wat is Holland rijk Hij heeft wat boeken gelezen over Holland, voordat hij aan de verre reis begon. Hij heeft gelezen over de oorlog, die er zoveel verwoest heeft en vernield en is verbaasd van die vernielingen niets meer terug te vinden. Integendeel alles schoon, netjes en modern heropgebouwd. „Wat is Holland rijk Hij wandelt door de nieuwe woon wijken van onze plaats en vraagt zich af hoe het mogelijk is dat hierin arbeiders wonen. En bij de gerechte trots, die men als Nederlander heeft, als men Mis ter Luthra enthousiast bezig hoort over al het schone en goede, wat hij hier gevonden heeft, zijn verbazing telkens opnieuw van zijn gezicht af leest, terwijl hij toch zelf uit een stad als New Delhi komt, die vraagt zich van zijn kant dan toch weer af: waar hebben wij dit aan verdiend. Doarom is men dankbaar eens te kunnen praten met deze donkerhari ge Indiër, die ons met zijn enthou siasme, met zijn verbazing toch ook wat bescheidenheid bijbrengt. Wij -raijuvi o ft steeds P E f! O n f. e i vl dn "'V v;;n M dk N.V. 1 HAIFA" VENRAY De laatste keer dat wij J. P. v. L. zagen, stond hij somber bij de tap kast in de pauze van de toneeluit voering. „Hij heeft liefdesverdriet, want 't is uit met Diny", zeiden de jongens. Jan gaf geen antwoord. Hii zat diep in de zorg, maar dat wist toen nog niemand behalve hij zelf. Vandaag zagen we hem terug in het verdachtenbankje. Hij was nog magerder geworden en nog somber der. Met schaamte keek hij naar de grond. Het was niet meer de oude Jan, die opgewekt met zijn brood- mand door het dorp fietste en voor elk meisjes een kwinkslag had. „Verduistering" zei de officier en Jan slikte moeilijk iets weg, alsof hij pijn in de keel had. Ook voor de verslaggever is het niet plezierig te schrijven over iemand, die elke dag aan de deur kwam en dan de hond even aanhaalde en het kind over het hoofd streek. Wij hebben het mee: op kijvende buurvrouwen voorzien Maar het is nu eenmaal niet alle maal lollig in de wereld en zeker niet bij de politierechter. Het reclasseringsrapport vertelde een heleboel gunstige dingen over de verdachte ,maar hij heeft nu een maal een fiets verduisterd en dat zal zijn leven lang genoteerd blijven, zoals men op het dorp nooit zal ver geten dat Jan in de bak heeft geze-* ten. Dat is allemaal gekomen door die verkering met Diny. Andere jongens gaven hun meisje kralensnoeren van glas of blikken broches of andere snorrepijperijen, Jan, die van huis uit weesjongen is, zag daar niets in. Hij had in zijn jonge jaren al veel te veel zorgen gehad om zijn geld uit te geven aan waardeloze prul len. Iets dergelijks zou hij geven. En zo kwam hij op een avond bij Diny met een splinternieuwe damesfiets, gekocht op afbetaling. Het was een mooie lichtgrijze fiets en Diny was er mee in de wolken. Jan praatte verder nergens over, betaalde de termijnen op tijd en was meer j sjochten dan ooit tevoren. Toen raakte die verkering uit ehl Jan kreeg de fiets terug. Die ston; sinds die tijd in het schuurtje van de kostjuffrouw. Wat moet een vrij gezellen jongen met zo'n grijze da mesfiets doen? Eerst poetste Jan het karretje nog elke week op. Toen hij een nieuw pak nodig had, verkocht hij de fiets. Daar was de verduistering ge pleegd. De fietsenmaker deed aan gifte en de rijkspolitie kwam Jan halen. Ze hebben hem naar de stad gebracht en er kwam een ander aan onze deur. In het kosthuis bleef al leen een koffertje met enkele bak- kerskielen en andere spullen achter. Daar was het nieuwe pak bij. Dat was in beslag genomen. De verdachte J. P. v. L. bekende het ten laste gelegde. Verduistering, 't is niet fraai. Dat zeiden de rech ter en de officier ook. De officier van justitie bromde heel onvriende lijke dingen over het afbetalingssys teem; de mensen hebben meestal niet in de gaten dat de verkoper eigenaar van de spullen blijft tot de laatste cent is betaald. Een ding dat voor driekwart betaald is, is nog voor vier kwarten eigendom van de winkel. Het gaat er mee als met de kleine lettertjes in sommige verze keringspolissen, die ook niemand snapt. P. J. v. L. zou nooit met de justitie in aanraking zijn gekomen als dat ellendige huurkoopsysteem niet bestond dat de mensen in last en ellende brengt omdat zij maan den en maanden in de schuld blij ven. Over drie weken komt Jan vrij en dan houdt hij nog twee maanden voorwaardelijk tegoed met toezicht van de reclassering. Met het gezel lige praatje aan de deur is 't afge lopen. De nieuwe bakkersknecht is lang niet zo aardig als Jan. Hij is bang voor de hond en hij doet alsof hij het kind niet ziet. Maar hij heeft een blanco strafregister. En Jan heeft gezeten. BEKENDMAKING Burgemeester en wethouders van Venray brengen ter voldoening aan het bepaalde in artikel 16 der Drankwet (stbl. 1931, no. 476) ter openbare kennis, dat op 4 mei 1964 is ingekomen een verzoek van Crooijmans, Petrus Henricus, wo nende te Venray Eindstraat 14, ter verkrijging van een tapvergunning voor de verkoop van sterke drank in het klein voor de benedenvoorlo- kaliteit van het perceel Eindstraat 14, ter grootte van 41.39 m2. Binnen twee weken na dagteke ning van deze bekendmaking kan eenieder tegen het verlenen van de tapvergunning schriftelijke bezwa ren bij het gemeentebestuur indie nen. Venray, 1 juni 1964 Burgemeester en wethouders voor noemd, Mr .M. M. L. G. M. CUSTERS, burgemeester H. P. L. VORST, secretaris De vyfde juni 1944, nu 20 jaar geleden, een minuut over half twaalf n.m. stegen van verschillende Engelse vliegvelden zwaar beladen bommenwerpers op met bestemming de Franse kust, waar de tien voornaamste Duitse kustbatteryen enkele uren later zou den worden bestookt als nooit tevoren. Deze bombardementen leidden de in het door de nazi's bezette gebied dan einde-lyk de lang verwachte maar nog steeds niet verkregen bevryding in van Frankryk, België en Nederland, die vyf jaar lang onder het mee dogenloze, angstaanjagende bewind van de „Führer" hadden moe ten leven. Maar voor de definitieve capitulatie van de Duitsers zou volgen, zouden nog duizenden mannen, vrouwen en kinderen ten offer vallen voor de vrijheid. HOE HET BEGON Bij het aanbreken van de dag ste gen nog meer vliegtuigen, nu Ame rikaanse op, om de taak van de R.A.F. over te nemen. Inmiddels waren verschillende zwaar bewaakte en nog zwaarder bemande convooien met Britse, Ca nadese, Amerikaanse, gevluchte Ne derlandse, Franse en Belgische mili tairen uit de veilige Engelse havens vertrokken, om straks met bruut geweld het aan Duitsland verloren land te heroveren. Honderden para chutisten werden afgeworpen boven het Franse land achter de kustver- dedigingswerken van de nazi's en "trachtten in de bijzonder sterke, menselijkerwijs gesproken onneem bare Atlantikwal een bres te slaan voor de troepen die zouden volgen. Direct nadat de Britse bommen werpers hun taak hadden verricht, kwam de artillerie van de vloot in aktie. Het geschut van 5 slagsche pen, 2 monitors, 19 kruisers, 77 tor- pedobootjagers en 2 kanonneerboten, bestookten de kustbatterijen mee dogenloos en onder hun dekkings- vuur trachtten de eerste landings troepen vaste voet aan land te krij gen. Hoevelen zijn in dit uur van de strijd gesneuveld .hoeveel niet opge tekende heldendaden zijn hier ver richt? Hoevele naamloze helden, sleepten hun gewonde kameraden naar een veiliger plaats. Hoevele keiharde, ruige kerels huilden hier als een kind Toen de landingstroepen ondanks ontzettende verliezen op vijf ver schillende plaatsen, bekend onder de codenamen Sword, Juno, Gold, Oma ha en Utah, met bovenmenselijke in spanning vaste voet aan land kre gen, konden deze gebieden, welke nog van elkaar waren gescheiden, de volgende dagen geleidelijk aan wor den uitgebreid, terwijl de bevoorra ding uit Engeland over zee langza merhand op gang kwam. Op 12 juni waren de verschillende troepen zover gevorderd, dat een aaneengesloten bruggenhoofd tot stand kwam, dat zich uitstrekte van de Orne tot Montebourg. HARDE STRIJD Het tijdstip en plaats van de lan ding waren voor de Duitsers een volkomen verrassing. Het duurde dan ook al enige tijd, voordat de Duitsers een doeltreffende verdedi ging hadden georganiseerd, dit kwam mede door het feit dat men de opperste grootheid van het „Herren volk" niet midden in de nacht durf de te wekken, en dat de Duitse be velhebber Rommel juist die nacht niet was te bereiken, omdat hij er tussen uit was geglipt om zijn jarige vrouw te bezoeken! Hierdoor waren de geallieerden wel enigszins in het voordeel, maar naar gelang het verrassingselement verdween, stuitte men op hoe lan ger hoe meer weerstand van de Duitse troepen, die zich hardnekkig verdedigden en tegenaanvallen de den, teneinde het verloren gebied te heroveren. Nu pas ontbrandde een hevige strijd die zou ontaarden in een bel voor troepen en burgers. Duzienden soldaten en burgers sneuvelden op de velden van het prachtige Nor- mandische landschap, waar de mees te dorpen zwaar beschadigd of to taal plat geschoten hun tol voor de vrijheid duur betaalden. Doch de geallieerde legers hielden stand en met behulp van het ondergrondse verzet, dat weer opbloeide en de dagelijks aangevoerde versterkingen uit Engeland wist men steeds meer terrein op het gehate regiem van de Führer te winnen. De Duitsers bezaten toen nog twee sterke legers, te weten het 15de ten noorden van de Seine en het 7de om het bruggenhoofd van de geallieerde troepen. Bovendien hadden zij in het zui den van Frankrijk nog vele strijd krachten, die na het totstand komen van het bruggenhoofd om Caen en Cherbourgh werden samengetrokken met nog verschillende pantser divisies die aan het Russische front streden, om tot elke prijs deze twee steden te behouden. VERKEERDE STRATEGIE Van het leger dat ten noorden van de Seine lag konden de Duitsers slechts mondjesmaat troepen af staan, daar nabij Calais een raket basis van V-I's was gestationeerd en men dit noordelijke front niet al te zeer durfde verzwakken, daar men bang was dat een tweede invasie zeker hier zou landen en de enige hoop op behoud dan ook zou zijn vervlogen, als deze basis in handen van de vijand zou vallen. Hitler had bij het begin van de invasie direct het opperbevel in handen genomen over de troepen die moesten zien te voorkomen dat de geallieerden een doorbraak zou den forceren. En hij had dan ook 't bevel gegeven kosfe wat het kost de vijand tegen te houden. Van terug trekken, op de Seine wilde hij niet weten. Dit zou hem noodlottig wor den. Nu werden alle beschikbare manschappen en materieel die maar enigszins gemist konden worden ge dirigeerd naar het strijdtoneel in Normandië, hierdoor verzwakte niet alleen de Noordfranse linie, maar bovendien bood het de geallieerden de gelegenheid, toen eenmaal de aanleg van voorraden en het zenden van troepen en materiaal over zee op gang was gekomen, de vijand danig te verzwakken. Er liep zelfs een on derzeese olieleiding van Engeland naar Frankrijk. enkele cijfers Veertien dagen na de eigenlijke landing, waaraan 3.000 vliegtuigen waren voorafgegaan, en waaraan in totaal 1.000 schepen, zowel oorlogs bodems en landingsschepen hadden deelgenomen, waren er bij de 8 di visies die toen aan land gingen nog eens 15 divisies bijgekomen, terwijl de Duitsers toen over 25 divisies beschikten. Bij Arromanches kwam een gehe le drijvende haven uit Engeland over en hier alleen al gingen 30.000 soldaten aan land, terwijl hier voor elke man 1 ton materiaal uit Enge land werd overgebracht. In de laat ste weken van juli even voor de grote doorbraak van de geallieerde troepen waren bijna 1 miljoen Ame rikaanse en Britse soldaten aan land of op weg daar naar toe. In de loop van de strijd om de vrijheid die bij Normandië een aanvang had genomen, vochten 90 divisies voor de bevrijding van het door de Duitsers bezette gebied in west-Europa, te weten 61 Ameri kaanse, 13 Britse, 5 Canadese, 10 Franse en 1 Poolse. En als wij dan bedenken dat 1 divisie uit 17.000 sol daten bestond dan moet er wel een koude rilling over onze rug lopen, dat zoveel mannen, meestal jonge kerels ons tenslotte de vrijheid heb ben teruggegeven. TEGENZET Men wilde zo spoedig mogelijk Caen bereiken om van daaruit het gehele bezette westen te bevrijden, doch het verzet bleek hier zo hevig, dat men dit plan niet kon verwezen lijken, zodat net zwaartepunt van de operaties werd verlegd naar St. L6, waar de Amerikaanse landings- en luchtlandingstroepen erin slaagden door te breken tot Avranches. Van hieruit begon het 3e Amerikaanse leger op 1 augustus zijn vermaarde opmars naar de Lo>re, ter verovering van Bretagne. Op 7 augustus brak een groot scheepse Duitse tegenaanval los over een front van ruim 10 kilometer, die aanvankelijk op een Duits succes begon te lijken, maar het inzetten van de 2de taktische luchtmacht van de geallieerden deed ook deze aan val teniet gaan. Voor alle reparaties Schoolstraat 30 Inmiddels hadden de Canadezen kans gezien door het sterk ver zwakte Duitse front van Caen door te breken. Nog waren de Duitsers niet verslagen, doch dit zou slechts een kwestie van enkele dagen blij ken te zijn. DE ZAK VAN FALA1SE De Amerikanen waren reeds op gerukt tot Argentan, de Canadezen tot Falaise. Hierdoor bleef er voor een Duitse terugtocht slechts een opening van 18 kilometer. De nazi's streden als wanhopigen want deze opening was nog hun laatste kans om aan het geallieerde geweld te ontkomen. Er ontbrandde een zo veelste hevige bloedige strijd, „The battle of the pocket" genaamd. De geallieerden trachtten de ring te sluiten, de Duitsers trachtten nog zoveel mogelijk materiaal en man schappen te redden. Tenslotte op 19 augustus werd de laatste ontvluchtingskans van de Duitsers definitief afgebroken, toen de Canadezen en Amerikanen kon- takt maakten, waardoor de „zak" van Falaise, het gebied ten noorden van Avranches, Vire, Condé, Argen tan, Falaise en Caen, werd afgeslo ten. Hiermede was de strijd in Nor mandië gestreden en waarmee de ingesloten Duitsers zich overgaven. Hiermede werd tevens het startschot gegeven tot een volledige bevrijding, een bevrijding, die duur betaald moest worden, tevens een bevrijding, die duizenden bevrijders niet meer mochten meemaken. olU «mfttfinfa miMtóiNstwi 'telef. 1061 (W80) HINDERWET openbare kennisgeving verzoek om vergunning Op de secretarie van de gemeente Venray ligt ter inzage een verzoek met bijlagen van H. Classens, Cas- tenrayseweg 2, Oirlo-Venray, om vergunning tot oprichting van een propaangasinstallatie t.b.v. de pluim- fokkerij aan de Castenrayseweg, ka dastraal gemeente Venray sectie F nr. 2563. Schriftelijke bezwaren tegen het verlenen van de vergunning kan een ieder gedurende tien dagen na dag tekening van deze bekendmaking inbrengen bij het gemeentebestuur, waar dit verzoek ter inzage ligt. De ingekomen bezwaarschriften worden mede ter inzage gelegd. Mondelinge bezwaren kan een ieder persoonlijk of bij gemachtigde inbrengen op een openbare zitting te houden op 15 juni 1964 om 15 u. in het gemeentehuis. Beroep tegen een beschikking kan later o.a. slechts worden ingesteld door: a. een inwoner van een gemeente waar deze openbare kennisgeving is geschied, mits hij in persoon of bij gemachtigde op de boven bedoelde zitting is verschenen; b. een ander belanghebbende, mits hij binnen de gestelde termijn schriftelijke bezwaren heeft in gebracht. Venray, 25 mei 1964 Burgemeester en wethouders van de gemeente Mr .M. M. L. G. M. CUSTERS, burgemeester H. P. L. VORST, secretaris Hiep, piep, hoera, er loopt weer een sneltrein op de lijn VenloNij megen die ons in 26 min. naar Venlo brengt en in dezelfde tijd naar Nij megen. Al is één zwaluw nog geen lente, het begin is gemaakt en met vlotte verbindingen ook per spoor is iedereen gebaat. Er is echter een „maartje" aan deze hele sneltrein geschiedenis. Om de trein te halen die in 26 min. van Venray naar Nijmegen gaat en in dezelfde tijd naar Venlo, moet u wel 35 min. besteden om van Venray-centrum naar Oostrum te komen, of van Oostrum naar Ven ray. Een speciale bus op deze treinen zat er schijnbaar niet aan, zodat wij nu de dwaze situatie hebben dat we voor de reis van Venray naar het station l,5x de tijd nodig hebben, die de sneltrein nodig heeft om van dit station naar Nijmegen of Venlo te „puffen". We leven snel, we leven blij op Venrays dierbare grond.

Peel en Maas | 1964 | | pagina 1