De feugd loopt ons uit de hand... WEGKRUIZEN en KAPELLEK... Me en in 'n vreemd land WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Helpt Uw Roode Kruis helpen HELPT UW ROODE KRUIS HELPEN De Pesco 18-15 spuitbus Uw Roode Kruis staat voor U klaar Zondagsdienst huisartsen VRIJDAG 22 MEI 1964 No. 21 VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 EEN OUDE HARTEKREET IN EEN HEEL NIEUW LICHT.... „Verruwing in woorden en daden, vernielzucht en straatschenderijen, moedwil en plaagzucht vieren hoog tij! De misselijkste, akeligste, naar ste meest verfijnde straatschende rijen, diefstallen, brandstichtingen en onzedelijkheden doen meer den ken aan mentale afwijkingen dan aan leuke kwajongensstreken. Gij ouders van Venray, de schul digen zijt gij! Gij, die in uw huise lijke kring uw gezag hebt verloren en uw kinderen niet meer weet te regeren, gij die met het ellendige ge- jij en ge-jou de ware toon van eer bied tot op het laatste nippertje hebt doen verloren gaan, gij, die uw kinderen vrijheden hebt toegestaan, die de vrijheid van anderen aantas ten en vernietigen, gij, die met een glimlach toestaat, dat uw kinderen aan uw leiding ontsnappen. Gij, die in hun tegenwoordigheid onbewimpeld uw minachting uit spreekt over staatslieden en ambte naren, over eerbiedwaardige, vaak oudere mensen van wier karakter en handelingen gij zo goed als niets weet; gij, die te gemakzuchtig zijt om uw kinderen bezig te houden, hun leiding te geven bij het leren, gij, die verzuimt de oudere vriend van uw jongens en meisjes te zijn. Gij zijt de allereerste, de ergste, de onverantwoordelijke schuldigen!" DERTIG JAAR GELEDEN Vijf en dertig jaar geleden is het al, dat deze woorden werden geuit! Zij stonden in Peel en Maas en wa ren geschreven door Pater Nielen, de man die door de oprichting van het patronaat probeerde de Venray- se jeugd iets te doen te geven. Bij alle overdrijving en rethoriek van boven aangehaald stuk, spreekt toch de grote zorg voor de jeugd. Wat zou hij schrijven- over de jeugd van deze tijd? We zien duidelijk om ons heen een gebrek aan normen bij de jeugd. Een deel van hen groeit op tot pure egoïsten. De oorzaak hiervan ligt in het feit, dat zij tijdens hun jeugd alles krijgen wat zij wensen. SCHOOL VOOR EGOÏSTEN In onze tijd van welvaart willen we het onze kinderen zo goed mogelijk geven. Hun wil is wet. Zij krijgen alles wat hun hartje begeert en in alles him zin. Dit is toch in feite de ware opleidingsschool voor ego- isten. Deze kinderen leren toch nooit om zich ook eens iets te ontzeggen, ook eens iets voor anderen over te hebben. En wat verwacht men later van zulke egoisten? Men kan toch niets anders verwachten, dan dat zij ook dan in alles hun zin willen heb ben. Dat ze niet inschikkelijk zijn, geen offers kunnen brengen, dat ze met weinig presteren in een mate riële weelde willen baden en zo zouden we kunnen doorgaan. En dat is nog maar één kant van de me dal je. Naast dit tot egoisme leidende ver wennen treffen we nog andere na re dingen bij veel jongeren aan, zo als gebrek aan verantwoordelijkheid in veel opzichten ook een totaal ge mis aan normen op velerlei gebied. GEZAKTE STANDAARD De oorzaak van dit alles ligt al leen maar bij de ouders. Ouders die zelf een tekort aan verantwoorde lijkheidsgevoel hebben, ouders die gemakzuchtig zijn en alleen maar aan him eigen pleziertjes denken. Voor wie de kinderen dikwijls een ongemak zijn, waarvan ze zo min mogelijk last willen hebben, kunnen hun kinderen toch onmogelijk tot fatsoenlijke mensen opvoeden! De grondoorzaak is, dat de stan daard, waarnaar wij meten, is ge zakt. Er heeft een soort herwaarde ring der normen plaatsgevonden. Waar wij vroeger de feiten stelden tegenover de norm van wat hoort en niet hoort, daar wordt tegen woordig alles gemeten in verhouding tot de verschrikkelijke gebeurtenis sen van de oorlog. Is het dan een wonder, dat vergeleken daarbij vrij wel niets meer „erg" is? Nalatigheid, gepleegd onder de indruk van een vreselijk gebeuren mag geen gewoonte worden. En dit is nu juist wat er bezig is te ge beuren met onze jeugd, als wij niet tijdig ingrijpen. STRENGERE MAATSTAVEN Als men moord en brand schreeuwt over de jeugd van tegenwoordige en de toenemende jeugdcriminaliteit, vergeten vele ouders dat ze zelf de schuldigen zijn. Wanneer wij zelf eens beginnen met strengere maatstaven aan te leggen, meer aandacht te besteden aan onze kinderen, hen minder te verwennen, dan zijn we al een heel eind op de goede weg. De jeugd goed en beter opvoeden is een kwestie die we zelf in de hand hebben die ge heel van ons afhangt. Niet van de kinderen! Alle slecht opgevoede kinderen zijn een wandelend getuigschrift van het onvermogen van hun ouders. Iedereen kan aan hen zien, dat hun ouders gefaald hebben! Geachte redaktie. In uw weekblad „Peel en Maas' van enkele weken geleden lazen wij het interessante artikel „Sportacco- modatie in Venray". In dit artikel werd de nadruk gelegd dat men re kening moest houden met de te ver wachten groei van de bevolking in enkele van onze kerkdorpen. Het is juist die groei van de bewuste kerk dorpen, die bij' ons diverse vragen oproept. Het zal voor de gemeente en de bewuste kerkdorpen nu reeds zaak zijn om die groei op te vangen. Veel zal echter afhangen van de ak- tiviteiten van het betreffende dorp zelf. Zij zullen zich dienen voor te be reiden op een eventuele uitbreiding van kerk- en schoolaccommodaties en wat dies meer zij, opdat de nieu we bewoners op een prettige wijze opgevangen kunnen worden in hun nieuwe woonplaats wat uiteraard ook van groot belang is voor de plaats zelf. Leunen en Oostrum blijken de twee plaatsen te zijn welke het eer ste in aanmerking komen voor snel le groei. In Leunen schat men de bevolkingsaanwas op 37 pet. in de eerstkomende jaren .En hoe is het in Leunen gesteld? De kerk is nu reeds te klein en erg ongerieflijk, maar zijn de bestaande bouwplan nen gebaseerd op een meerbevolking van plm. 600 zielen. Hoe is het met de 6 jaar oude bouwplannen van 't nieuw te bouwen gemeenschapshuis? Men hoopt dit jaar de vergunning te krijgen. Wij hebben echter de in druk dat de 6 jaar oude plannen, bij nieuwbouw nu reeds verouderd zijn. Is er voldoende binnensportgele genheid, etc. etc. Hoe zit het met de sportvelden. Is het de bedoeling, dat de 130 leden van de voetbalclub zich op dat ene voetbalterrein blijven vermaken? Dat hulpterreintje van 60 bij 40 moet dan de oplossing bren gen. Dat gelooft niemand. Waarom een kleinere vereniging in een van de kerkdorpen twee voetbalterreinen en een hulpterrein? We kunnen zo nog een tijdje doorgaan, dit lijkt ons echter over bodig. Moge dit artikel bijdragen tot grondige aanpak van de problemen, die enkele dorpen van onze gemeen te nog te wachten staan. U, geachte redaktie, bedankt voor de plaatsruimte. Verrekijker. GESLAAGD Op huize „St. Anna" te Venray slaagden voor het Gregoriaans zan gersdiploma A en B de volgende kandidaten: zr. Alphonsus, zr. Anto- nine, zr. Clementi, zr. Clotildis, zr. Christoforous, zr. Dorien, zr. Gerda, zr. Godefridus, zr. Jovita, zr. Judith, zr. Lazarine, zr. Ludwine, zr. Mech- tilde, zr. Marinus, zr. Pauli, zr. Pe- tronella, zr. Theresia. De cursus werd gegeven door de weleerw. Pater Florentius Hooge- boom O.F.M., die samen met de weleerw. zeergel. heer Dr. H. Litjens als afgevaardigden v. d. St. Grego- riusvereniging gëexamineerd heb ben. Wij vragen nog steeds PERSONEEL geschoold en ongeschoold Aanmelden dagelijks - ook na werktijd - aan de fabriek, bij de poitiei N.V. INALFA VENRAY Venray telt zo'n kleine 70 wegkruizen en kapellen. Een kostbare schat. Niet omdat alle kruisbeelden in kapellen er aanspraak op kunnen maken kunstwerken te zijn, maar wel omdat ze een open lijke uiting zijn van wat er leefde en leeft aan geloof in de bevol king. Er is jaren geleden een inventari satie gemaakt van deze kruizen en kapellen en men heeft geprobeerd de geschiedenis, de oprichters en de eigenaars te achterhalen. Dat is ge lukkig vrij goed gelukt, ook al om dat men de nodige medewerking kreeg van de mensen in de buurten, waarin zo'n kruis of kapel stond. Bladert men nu in de toen samen gestelde album, dan blijkt dat er toch wel het een en ander aan het veranderen is. De belangstelling voor deze kostbare nalatenschap is niet groot. Er zijn kruizen bij, die prak tisch verwaarloosd worden, die no dig gerestaureerd moesten worden, maar die men maar rustig laat han gen, tot ze vandaag of morgen van rottigheid verdwijnen. Het nageslacht schijnt het niet no dig te vinden daar nog enige aan dacht aan te schenken. Een kruis dat vroeger op de Smak- terweg stond is verdwenen. Het corpus heeft de een of ander mee genomen en weg is het kruis, weg is het corpus. Bij de school op het Veulen stond een fraai oud kruis, maar op zekere dag was het corpus ook daar weg en het heeft heel wat pijn en moeite gekost om te achter halen waar het gebleven was. Nu ligt het op een kast en we kunnen maar hopen dat de betrokken fami lie wegkruis in ere zal herstellen. Op een andere plaats is het oude houten corpus verwijderd en een nieuw neergehangen, zo een van 12 in een dozijn ,een vernikkeld afgiet sel uit de een of andere beeldenfa briek. Wie ziet hoe het kruis op de Hagelweg er bij hangt, kan alleen maar het ergste vrezen De kapellen worden voor van al les en nog wat gebruikt en men be hoeft alleen maar de droeve historie te zien van het St. Odakapelletje en dat van St. Joris op het Desselke om te zien dat voor de zendingen de belangstelling wel heel miniem is en dat ze zelfs gebruikt worden voor heel ander doeleinden. Het is al zo dat in een enkele ka pel, waar min of meer kostbare beeldjes in staan, het nodig is die beeldjes er uit te halen, omdat Lat enwe het zo maar rustig zeggen kapers op de kust zijn. Dit alles blijkt niet bepaald ge ruststellend. Het mag dan zijn dat wegkruizen en kapellen in onze mo derne tijd de mens niet meer zo aanspreken als ze dat onze voor ouders hebben gedaan; het mag dan zijn dat onze moderne tijdleen ha- gelverzekering nuttiger acht dan een hagelkruis; het mag zijn dat we een Sint Oeike misschien uit het „heili- genregister" schrappen, feit is en blijft dat deze kapellen en wegkrui zen een erfenis zijn van onze voor ouders, die we niet door onverschil ligheid te loor mogen laten gaan. Gelukkig kan men vele voorbeel den aanhalen van families en buurt schappen, die op keurige wijze 'hun' kruis veezorgen, maar er zijn er ook, waarvan niet precies meer vast staat van wie dat kruis nu feitelijk wel is, wie die kapel gesticht heeft en waarom. Anderen als b.v. een St. Annakapel en een Hagelkruis komen midden in nieuwe buurten liggen en wie zorgt dan voor het nu eenmaal noodzakelijke onderhoud. Wie zorgt dan en dat is gezien de feiten rond de St. Joriskapel op het Desselke wel heel grote [noodzaak dat deze dingen niet mis bruikt worden, geen vrijershoekjes worden, geen speelplaats voor de jeugd? Is er dan in deze nieuwe buurten niemand te vinden die deze zorg op zich neemt? Deze soms vrij oude uitingen van een volksreligie, die het leven van Venray en omstreken doordrongen heeft, hebben recht op onze eerbied en het minste wat wij doen kunnen; is deze dingen fatsoen te bewaren. BEKENDMAKING Burgemeester en wethouders van Venray brengen ter openbare ken nis, dat de Hoofdingenieur-Direc teur van de Provinciale Waterstaat in Limburg, daartoe gemachtigd door Gedeputeerde Staten van Lim burg, ten behoeve van de uitvoe ring van verbeteringswerken op de provinciale weg Venray-Well-Duitse grens, tussen km. 3.400 en km 7.750, het gewenst acht ter plaatse over te gaan tot het vaststellen van de na volgende tijdelijke verkeersmaatre gelen: 1. een verbod inhalen als bedoeld in artikel 4, eerste lid, onder e, van het Wegenverkeersreglement op het bovenomschreven weggedeel te; 2. een maximum snelheid van 50 km per uur voor motorrijtuigen, als bedoeld in artikel 61b, derde lid, van het Wegenverkeersregle ment, op het bovenomschreven weggedeelte, voor zover dit is ge legen buiten de bebouwde kom. De onder 1 en 2 bedoelde maatre gelen zullen gelden voor de periode van 13 april 1964 tot en met 31 de cember 1964 of zoveel korter of lan ger als door de duur van de werk zaamheden zal worden gevorderd. Venray, 12 mei 1964. Burgemeester en wethouders voor noemd, M.A.H. v. DIJCK, loco-burgemeester H.P.L. VORST, secretaris. OPENBARE BEKENDMAKING Burgemeester en wethouders van Venray brengen ter openbare kennis, dat zij bij hun besluit van 4 mei 1964, no. 549, aan de Zuid-Ooster Autobusdiensten N.V. te Gennep, vergunning hebben verleend tot het uitvoeren van groepsvervoer binnen die gemeente, te weten het vervoe ren van schoolkinderen van Yssel- steyn-Peelplan Zuid, naar en van de school te Ysselsteyn en het vervoe ren op zondag van vrouwen en kin deren van Ysselsteyn-Peelplan Zuid, naar en van de kerk te Ysselsteyn. Venray, 19 mei 1964. Burgemeester en wethouders voor noemd, M.A.H. v. DIJCK, loco-burgemeester H.P.L. VORST, secretaris. IETS GEHEEL NIEUWS VOOR HET GAZON: Onkruidbestrijding in gazons is 'n dringende noodzaak willen deze niet door klaver e.a. overwoekerd wor den. Er zijn vele zgn. groeistoffen die aanvankelijk vooral in de land bouw in granen werden toegepast. Enkele worden ook bij de bestrij ding van onkruiden in gazons en sportvelden toegepast. Er deden zich echter verschillende problemen voor nl. dat deze groeistoffen niet alle onkruiden bestreden. Op een grasmat vooral kan dit tot onplezierige ervaringen leiden, zoals b.v. door dikwijls overwegend optre den van madeliefjes, klaver, ere prijs, hoornbloemen enz. Hierin is nu verandering gekomen. Men heeft een bestrijdingsmiddel gevonden waarmede praktisch een volledige onkruidbestrijding in ga zons mogelijk is. Toepassing door middel van een gieter of rugspuit is bij velen reeds bekend. Het allernieuwste is dit jaar echter de Pesco 18-15 spuitbus. Het gemak dient weer de mens. Met één druk van de duim kan men nu het onkruid in het grasveld opruimen. Telkens wanneer er een onkruid- plant de kop opsteekt, even de spuit bus en men blijft de baas. Iedereen heeft tegenwoordig als het maar enigszins kan een gazon en het gehele jaar door kijkt men ernaar. Jammer dat zovele gazons vol on kruid staan en niet op de juiste wij ze worden verzorgd, dikwijls als ge volg van het inspannende werk en het gebrek aan tijd. Thans is men met één druk op de knop van zijn onkruid af. Het grote voordeel van dit systeem is, dat men de bus direct bij de hand heeft en op elk moment kan worden toe gepast, bovendien veilig, werkt snel en gericht, geen gieten, geen water en vooral geen vuile handen. Vorige week stond in dit blad een berichtje met de veelzeggende kop: Toren van Babel. Hierin werd er op gewezen dat men in Venray behalve zyn moeders taal ook Ambonees, Italiaans, Spaans, Turks, Grieks, Frans, Engels en Duits moet kennen om alle moge lijke arbeidskrachten hier te kun nen omgaan en te kunnen spre ken Nu zijn er verschillende zoals de Fransen slechts enkele maan den hier in verband met de aanleg van de grote aardgasleiding, maar blijft de conjunctuur zo, dan zullen voorlopig zeker nog met Spanjolen, Grieken, Italianen en Turken te ma ken hebben. Natuurlijk hebben de bedrijven, waarin deze mensen werken, ge zorgd voor onderkomen. Ze leven in een hotel veelal, sommigen in pen sions, een enkeling blijkt het gelukt te zijn bij particulieren een tehuis te vinden. De mensen zelf hebben veel behoefte aan contact met el kaar, wat in het bedrijf niet altijd mogelijk is. Die behoefte, die voor de zuiderling er zo-wie-zo reeds is, wordt nog versterkt door het feit dat ze feitelijk door hun taal wat geïsoleerd staan t.o.v. de Venray se bevolking, al zou men soms de in druk krijgen dat Venrayse meisjes alle talen vloeiend spreken. Men moet wel zeggen dat die mensen, die in hun gezin een zuider ling hebben opgenomen, over het al gemeen tevreden zijn, mits men ook de moeite wil doen ook eens iets speciaals klaar te maken voor deze kostgangers voor wie de Nederland se aardappel en het Nederlandse vet niet altijd precies het smakelijkst zijn. De Turken, die als Mohammedaan dagelijks hun voorgeschreven gebe den moeten doen, hebben niet die moeilijkheden opgeleverd, die men verwachtte. Weer zijn het de bedrij ven geweest, die b.v. anderen, wie dit aanging op de hoogte hebben ge steld en ingelicht over de betekenis van de Ramadan, de Mohamme daanse vastentijd, over de bereiding van het eten zonder varkensvlees e.d. De taalbarrière is èn in de be drijven èn daarbuiten nog altijd een moeilijk te nemen hindernis. Er ko men nog al eens handen en voeten aan te pas, voordat men van elkaar nu weet, waar Abraham de mosterd haalt. En die kan soms ver weg zit ten. Deze mensen komen naar Neder land en naar Venray omdat ze hier meer geld kunnen verdienen. De meesten van hen sparen goed en hebben door het gespaarde geld, als ze teruggaan, meer mogelijkheden om daar iets te beginnen. Anderen blijkt het hier zo goed te bevallen dat ze hier willen blijven en indien mogelijk, hun gezin naar hier over willen brengen. Praat men met deze mensen voor zover tolken aanwezig zijn dan blijkt dat alle zorg die men voor deze mensen heeft, toch dikwijls dat er iets wringt. De zuiderling hoe anders geaard misschien ook kan toch moeilijk het menselijk kontakt missen. Op het tijdstip dat hij met zijn kameraden uitgepraat is over alles en nog wat, voelt hij zich een zaam en verlaten. Ook hij is een mens, met al zijn problemen, die wel eens hulp nodig kan hebben, die wel eens met financiële puzzels zit, kort om een mens als U en ik, die wel eens in de put kan zitten, zorgen heeft waarover hij niet bepaald di rect met zijn kamergenoot over kan of wil praten. Dan is ook dikwijls het bedrijf niet in staat om de oplossing te brengen. Laten we eerlijk wezen, dat we als gemeenschap ons van deze men sen weinig aantrekken. We vinden het wel eens aardig wat staan te hakkelen met zo'n Spanjool, die ook al braaf wat Nederlands hakkelt, maar voor de rest houden ze zich ook maar zo weinig mogelijk met deze mensen bezig. Dat mag een pater van de Smakt doen, dat mag dan een of ander Venrays meisje doen. dat moet het bedrijf maar doen. Wel de gemakkelijkste weg, maar of het juist is? Het mag dan een aar digheid zijn, dat spreken en schrij ven over die toren van Babel, wie dit tien jaren geleden had durven voorspellen, had men uitgekreten voor gek. En toch staan we feitelijk pas aan het begin. Want het vrije verkeer van arbeidskrachten in Europa neemt sterk toe, dat wordt in eigen plaats al bewezen. En in 1970 zal de vrije arbeidsmarkt in Europa een feit zijn, zeker voor de inwoners van de ze9 E.E.G.-partners. En we zul len het niet alleen aan de betrokken bedrijven kunnen overlaten deze mensen op te vangen. Men zal hun de mogelijkheid moeten geven tot sport en ontspanning, tot ontwik keling en verrijking, willen ze niet „ergens" verkommeren. We hebben de moeite gedaan om eens in andere plaatsen waar deze mensen te werk zijn gesteld, te in formeren. Hier blijkt een sociaal charitatief centrum initiatieven ge nomen te hebben, elders het bedrijf- apostolaat, op weer andere plaatsen zijn particulieren bijeengekomen, is er plaats gevonden, waar men kan werken met bepaalde groepen, die vooral geïnteresseerd zijn in bepaal de aktiviteiten en waar ook de kans is om maatschappelijk werk te ver richten, in die gevallen waar zich problemen voor doen. We hebben de indruk dat Venray wat povertjes afsteekt bij wat el ders op dit terrein reeds is gebeurd. Hoeveel maal hebt U het afgelopen jaar de naam Roode Kruis gelezen in uw krant? Hoeveel keer het be kende embleem zien verschijnen op uw televisietoestel? Bij elke ramp, of het in Italië of Duitsland, in de Kongo of Alaska is, overal is het Roode Kruis paraat de mens in nood bij te staan. Voor iedere Nederlander is het Roode Kruis een begrip geworden; een begrip voor menslievendheid en daadwrekelijke hulp. Deze organi satie, die honderd jaar geleden ge boren werd uit de ellende op het slagveld groeide uit tot een wereld omspannende samenwerking in hulp betoon. In 1963, bij de herdenking van het 100-jarig bestaan van het Interna tionale Roode Kruis is ontstaan en de groei uitvoerig belicht. Taak en doelstellingen zijn alom bekend. Ook ons land kan bogen op een Roode Kruis, dat veel en doeltref fend werd verricht. Denken wij aan het Roode Kruis korps, dat paraat staat door geheel het land. De bloed transfusiedienst, die het reddende bloed inzamelt voor hen, die er drin gend behoefte aan hebben. Welfare- werk voor langdurige zieken. Boot tochten ovor invaliden en chronische zieken. Lectuurverspreiding, Hoorn vliescentrale, EHBO-werk, Moeder- melkcentrale. Een opsomming, die onvolledig weergeeft op welke ter reinen het Roode Kruis werkzaam is. EN IN VENRAY? Ook hier is het Roode Kruis pre sent. Een afdeling van het Roode Kruis korps, die er zijn mag. Bloed afname in het ziekenhuis. EHBO- c.ursussen (onlangs 42 geslaagden). Een ambulancewagen, die een uit stekende reserve is gebleken voor ziekenvervoer. Een week vakantie op de „Henri Dunant" voor drie zie ken. Hoe wordt dit alles bekostigd? Het Roode Kruis heeft twee bronnen van inkomsten. Bijdragen van haar leden. (Venray telt er ca. 1250). De jaarlijkse kollekte. Het Roode Kruis ontvangt als vereniging geen enkele subsidie. Zij wil volkomen vrij staan. Wist U overigens dat in 1870 de minimum bijdrage voor leden ge steld is op 1,en dat in Venray de meeste leden niet boven dit be drag uitkomen? Wij willen U vragen: Steunt UW Roode Kruis. Het motief van de kol lekte, die voor de deur staat is: Helpt Uw Roode Kruis helpen Zonder uw hulp staat zij machteloos. Toont, dat gij het Nederlandsche Roode Kruis, UW Roode Kruis een warm bart toedraagt. NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Van zaterdagmiddag 12 uur tot zondagnacht 2 uur DR. W. J. A. BLOEMEN Stationsweg 5 Telefoon 1465 Uitsluitend voor spoedgevallen I ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS Zr. J, Janssen Leunen tel. 1361 Albionstraat 15 GROENE KRUIS Dinsdag a.s. Zuigelingen-bureau voor de kerk dorpen. Voortaan op ieder zuigelingenbureau pokken zetten. ZIEKENAUTO Bel 04780-1592 b.g.g. 2116 ZONDAGSDIENST VERLOSKUNDIGEN Vroedvrouw Kruysen-Meesters Julianasingel 41-43 - Venray Tel. 1061 (04780) b.g.g. 1152

Peel en Maas | 1964 | | pagina 1