De feugd loopt ons uit de
hand...
WEGKRUIZEN
en KAPELLEK...
Me en in 'n vreemd land
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Helpt Uw
Roode Kruis
helpen
HELPT UW
ROODE KRUIS
HELPEN
De Pesco 18-15
spuitbus
Uw Roode Kruis
staat voor U klaar
Zondagsdienst huisartsen
VRIJDAG 22 MEI 1964 No. 21
VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52
EEN OUDE HARTEKREET IN
EEN HEEL NIEUW LICHT....
„Verruwing in woorden en daden,
vernielzucht en straatschenderijen,
moedwil en plaagzucht vieren hoog
tij! De misselijkste, akeligste, naar
ste meest verfijnde straatschende
rijen, diefstallen, brandstichtingen
en onzedelijkheden doen meer den
ken aan mentale afwijkingen dan
aan leuke kwajongensstreken.
Gij ouders van Venray, de schul
digen zijt gij! Gij, die in uw huise
lijke kring uw gezag hebt verloren
en uw kinderen niet meer weet te
regeren, gij die met het ellendige ge-
jij en ge-jou de ware toon van eer
bied tot op het laatste nippertje
hebt doen verloren gaan, gij, die uw
kinderen vrijheden hebt toegestaan,
die de vrijheid van anderen aantas
ten en vernietigen, gij, die met een
glimlach toestaat, dat uw kinderen
aan uw leiding ontsnappen.
Gij, die in hun tegenwoordigheid
onbewimpeld uw minachting uit
spreekt over staatslieden en ambte
naren, over eerbiedwaardige, vaak
oudere mensen van wier karakter
en handelingen gij zo goed als niets
weet; gij, die te gemakzuchtig zijt
om uw kinderen bezig te houden,
hun leiding te geven bij het leren,
gij, die verzuimt de oudere vriend
van uw jongens en meisjes te zijn.
Gij zijt de allereerste, de ergste, de
onverantwoordelijke schuldigen!"
DERTIG JAAR GELEDEN
Vijf en dertig jaar geleden is het
al, dat deze woorden werden geuit!
Zij stonden in Peel en Maas en wa
ren geschreven door Pater Nielen,
de man die door de oprichting van
het patronaat probeerde de Venray-
se jeugd iets te doen te geven.
Bij alle overdrijving en rethoriek
van boven aangehaald stuk, spreekt
toch de grote zorg voor de jeugd.
Wat zou hij schrijven- over de jeugd
van deze tijd?
We zien duidelijk om ons heen een
gebrek aan normen bij de jeugd.
Een deel van hen groeit op tot pure
egoïsten. De oorzaak hiervan ligt in
het feit, dat zij tijdens hun jeugd
alles krijgen wat zij wensen.
SCHOOL VOOR EGOÏSTEN
In onze tijd van welvaart willen we
het onze kinderen zo goed mogelijk
geven. Hun wil is wet. Zij krijgen
alles wat hun hartje begeert en in
alles him zin. Dit is toch in feite
de ware opleidingsschool voor ego-
isten. Deze kinderen leren toch nooit
om zich ook eens iets te ontzeggen,
ook eens iets voor anderen over te
hebben. En wat verwacht men later
van zulke egoisten? Men kan toch
niets anders verwachten, dan dat zij
ook dan in alles hun zin willen heb
ben. Dat ze niet inschikkelijk zijn,
geen offers kunnen brengen, dat ze
met weinig presteren in een mate
riële weelde willen baden en zo
zouden we kunnen doorgaan. En dat
is nog maar één kant van de me
dal je.
Naast dit tot egoisme leidende ver
wennen treffen we nog andere na
re dingen bij veel jongeren aan, zo
als gebrek aan verantwoordelijkheid
in veel opzichten ook een totaal ge
mis aan normen op velerlei gebied.
GEZAKTE STANDAARD
De oorzaak van dit alles ligt al
leen maar bij de ouders. Ouders die
zelf een tekort aan verantwoorde
lijkheidsgevoel hebben, ouders die
gemakzuchtig zijn en alleen maar
aan him eigen pleziertjes denken.
Voor wie de kinderen dikwijls een
ongemak zijn, waarvan ze zo min
mogelijk last willen hebben, kunnen
hun kinderen toch onmogelijk tot
fatsoenlijke mensen opvoeden!
De grondoorzaak is, dat de stan
daard, waarnaar wij meten, is ge
zakt. Er heeft een soort herwaarde
ring der normen plaatsgevonden.
Waar wij vroeger de feiten stelden
tegenover de norm van wat hoort
en niet hoort, daar wordt tegen
woordig alles gemeten in verhouding
tot de verschrikkelijke gebeurtenis
sen van de oorlog. Is het dan een
wonder, dat vergeleken daarbij vrij
wel niets meer „erg" is?
Nalatigheid, gepleegd onder de
indruk van een vreselijk gebeuren
mag geen gewoonte worden. En dit
is nu juist wat er bezig is te ge
beuren met onze jeugd, als wij niet
tijdig ingrijpen.
STRENGERE MAATSTAVEN
Als men moord en brand schreeuwt
over de jeugd van tegenwoordige en
de toenemende jeugdcriminaliteit,
vergeten vele ouders dat ze zelf de
schuldigen zijn.
Wanneer wij zelf eens beginnen
met strengere maatstaven aan te
leggen, meer aandacht te besteden
aan onze kinderen, hen minder te
verwennen, dan zijn we al een heel
eind op de goede weg. De jeugd goed
en beter opvoeden is een kwestie die
we zelf in de hand hebben die ge
heel van ons afhangt. Niet van de
kinderen!
Alle slecht opgevoede kinderen
zijn een wandelend getuigschrift van
het onvermogen van hun ouders.
Iedereen kan aan hen zien, dat hun
ouders gefaald hebben!
Geachte redaktie.
In uw weekblad „Peel en Maas'
van enkele weken geleden lazen wij
het interessante artikel „Sportacco-
modatie in Venray". In dit artikel
werd de nadruk gelegd dat men re
kening moest houden met de te ver
wachten groei van de bevolking in
enkele van onze kerkdorpen. Het is
juist die groei van de bewuste kerk
dorpen, die bij' ons diverse vragen
oproept. Het zal voor de gemeente
en de bewuste kerkdorpen nu reeds
zaak zijn om die groei op te vangen.
Veel zal echter afhangen van de ak-
tiviteiten van het betreffende dorp
zelf.
Zij zullen zich dienen voor te be
reiden op een eventuele uitbreiding
van kerk- en schoolaccommodaties
en wat dies meer zij, opdat de nieu
we bewoners op een prettige wijze
opgevangen kunnen worden in hun
nieuwe woonplaats wat uiteraard
ook van groot belang is voor de
plaats zelf.
Leunen en Oostrum blijken de
twee plaatsen te zijn welke het eer
ste in aanmerking komen voor snel
le groei. In Leunen schat men de
bevolkingsaanwas op 37 pet. in de
eerstkomende jaren .En hoe is het
in Leunen gesteld? De kerk is nu
reeds te klein en erg ongerieflijk,
maar zijn de bestaande bouwplan
nen gebaseerd op een meerbevolking
van plm. 600 zielen. Hoe is het met
de 6 jaar oude bouwplannen van 't
nieuw te bouwen gemeenschapshuis?
Men hoopt dit jaar de vergunning te
krijgen. Wij hebben echter de in
druk dat de 6 jaar oude plannen, bij
nieuwbouw nu reeds verouderd zijn.
Is er voldoende binnensportgele
genheid, etc. etc. Hoe zit het met de
sportvelden. Is het de bedoeling, dat
de 130 leden van de voetbalclub zich
op dat ene voetbalterrein blijven
vermaken? Dat hulpterreintje van
60 bij 40 moet dan de oplossing bren
gen. Dat gelooft niemand. Waarom
een kleinere vereniging in een van
de kerkdorpen twee voetbalterreinen
en een hulpterrein?
We kunnen zo nog een tijdje
doorgaan, dit lijkt ons echter over
bodig. Moge dit artikel bijdragen tot
grondige aanpak van de problemen,
die enkele dorpen van onze gemeen
te nog te wachten staan.
U, geachte redaktie, bedankt voor
de plaatsruimte.
Verrekijker.
GESLAAGD
Op huize „St. Anna" te Venray
slaagden voor het Gregoriaans zan
gersdiploma A en B de volgende
kandidaten: zr. Alphonsus, zr. Anto-
nine, zr. Clementi, zr. Clotildis, zr.
Christoforous, zr. Dorien, zr. Gerda,
zr. Godefridus, zr. Jovita, zr. Judith,
zr. Lazarine, zr. Ludwine, zr. Mech-
tilde, zr. Marinus, zr. Pauli, zr. Pe-
tronella, zr. Theresia.
De cursus werd gegeven door de
weleerw. Pater Florentius Hooge-
boom O.F.M., die samen met de
weleerw. zeergel. heer Dr. H. Litjens
als afgevaardigden v. d. St. Grego-
riusvereniging gëexamineerd heb
ben.
Wij vragen nog steeds
PERSONEEL
geschoold en
ongeschoold
Aanmelden dagelijks -
ook na werktijd - aan
de fabriek, bij de poitiei
N.V. INALFA VENRAY
Venray telt zo'n kleine 70 wegkruizen en kapellen. Een kostbare
schat. Niet omdat alle kruisbeelden in kapellen er aanspraak op
kunnen maken kunstwerken te zijn, maar wel omdat ze een open
lijke uiting zijn van wat er leefde en leeft aan geloof in de bevol
king.
Er is jaren geleden een inventari
satie gemaakt van deze kruizen en
kapellen en men heeft geprobeerd
de geschiedenis, de oprichters en de
eigenaars te achterhalen. Dat is ge
lukkig vrij goed gelukt, ook al om
dat men de nodige medewerking
kreeg van de mensen in de buurten,
waarin zo'n kruis of kapel stond.
Bladert men nu in de toen samen
gestelde album, dan blijkt dat er
toch wel het een en ander aan het
veranderen is. De belangstelling voor
deze kostbare nalatenschap is niet
groot. Er zijn kruizen bij, die prak
tisch verwaarloosd worden, die no
dig gerestaureerd moesten worden,
maar die men maar rustig laat han
gen, tot ze vandaag of morgen van
rottigheid verdwijnen.
Het nageslacht schijnt het niet no
dig te vinden daar nog enige aan
dacht aan te schenken.
Een kruis dat vroeger op de Smak-
terweg stond is verdwenen. Het
corpus heeft de een of ander mee
genomen en weg is het kruis, weg
is het corpus. Bij de school op het
Veulen stond een fraai oud kruis,
maar op zekere dag was het corpus
ook daar weg en het heeft heel wat
pijn en moeite gekost om te achter
halen waar het gebleven was. Nu
ligt het op een kast en we kunnen
maar hopen dat de betrokken fami
lie wegkruis in ere zal herstellen.
Op een andere plaats is het oude
houten corpus verwijderd en een
nieuw neergehangen, zo een van 12
in een dozijn ,een vernikkeld afgiet
sel uit de een of andere beeldenfa
briek. Wie ziet hoe het kruis op de
Hagelweg er bij hangt, kan alleen
maar het ergste vrezen
De kapellen worden voor van al
les en nog wat gebruikt en men be
hoeft alleen maar de droeve historie
te zien van het St. Odakapelletje en
dat van St. Joris op het Desselke om
te zien dat voor de zendingen de
belangstelling wel heel miniem is en
dat ze zelfs gebruikt worden voor
heel ander doeleinden.
Het is al zo dat in een enkele ka
pel, waar min of meer kostbare
beeldjes in staan, het nodig is die
beeldjes er uit te halen, omdat
Lat enwe het zo maar rustig zeggen
kapers op de kust zijn.
Dit alles blijkt niet bepaald ge
ruststellend. Het mag dan zijn dat
wegkruizen en kapellen in onze mo
derne tijd de mens niet meer zo
aanspreken als ze dat onze voor
ouders hebben gedaan; het mag dan
zijn dat onze moderne tijdleen ha-
gelverzekering nuttiger acht dan een
hagelkruis; het mag zijn dat we een
Sint Oeike misschien uit het „heili-
genregister" schrappen, feit is en
blijft dat deze kapellen en wegkrui
zen een erfenis zijn van onze voor
ouders, die we niet door onverschil
ligheid te loor mogen laten gaan.
Gelukkig kan men vele voorbeel
den aanhalen van families en buurt
schappen, die op keurige wijze 'hun'
kruis veezorgen, maar er zijn er
ook, waarvan niet precies meer vast
staat van wie dat kruis nu feitelijk
wel is, wie die kapel gesticht heeft
en waarom. Anderen als b.v. een
St. Annakapel en een Hagelkruis
komen midden in nieuwe buurten
liggen en wie zorgt dan voor het nu
eenmaal noodzakelijke onderhoud.
Wie zorgt dan en dat is gezien
de feiten rond de St. Joriskapel op
het Desselke wel heel grote
[noodzaak dat deze dingen niet mis
bruikt worden, geen vrijershoekjes
worden, geen speelplaats voor de
jeugd?
Is er dan in deze nieuwe buurten
niemand te vinden die deze zorg op
zich neemt?
Deze soms vrij oude uitingen van
een volksreligie, die het leven van
Venray en omstreken doordrongen
heeft, hebben recht op onze eerbied
en het minste wat wij doen kunnen;
is deze dingen fatsoen te bewaren.
BEKENDMAKING
Burgemeester en wethouders van
Venray brengen ter openbare ken
nis, dat de Hoofdingenieur-Direc
teur van de Provinciale Waterstaat
in Limburg, daartoe gemachtigd
door Gedeputeerde Staten van Lim
burg, ten behoeve van de uitvoe
ring van verbeteringswerken op de
provinciale weg Venray-Well-Duitse
grens, tussen km. 3.400 en km 7.750,
het gewenst acht ter plaatse over te
gaan tot het vaststellen van de na
volgende tijdelijke verkeersmaatre
gelen:
1. een verbod inhalen als bedoeld in
artikel 4, eerste lid, onder e, van
het Wegenverkeersreglement op
het bovenomschreven weggedeel
te;
2. een maximum snelheid van 50
km per uur voor motorrijtuigen,
als bedoeld in artikel 61b, derde
lid, van het Wegenverkeersregle
ment, op het bovenomschreven
weggedeelte, voor zover dit is ge
legen buiten de bebouwde kom.
De onder 1 en 2 bedoelde maatre
gelen zullen gelden voor de periode
van 13 april 1964 tot en met 31 de
cember 1964 of zoveel korter of lan
ger als door de duur van de werk
zaamheden zal worden gevorderd.
Venray, 12 mei 1964.
Burgemeester en wethouders voor
noemd,
M.A.H. v. DIJCK, loco-burgemeester
H.P.L. VORST, secretaris.
OPENBARE BEKENDMAKING
Burgemeester en wethouders van
Venray brengen ter openbare kennis,
dat zij bij hun besluit van 4 mei
1964, no. 549, aan de Zuid-Ooster
Autobusdiensten N.V. te Gennep,
vergunning hebben verleend tot het
uitvoeren van groepsvervoer binnen
die gemeente, te weten het vervoe
ren van schoolkinderen van Yssel-
steyn-Peelplan Zuid, naar en van de
school te Ysselsteyn en het vervoe
ren op zondag van vrouwen en kin
deren van Ysselsteyn-Peelplan Zuid,
naar en van de kerk te Ysselsteyn.
Venray, 19 mei 1964.
Burgemeester en wethouders voor
noemd,
M.A.H. v. DIJCK, loco-burgemeester
H.P.L. VORST, secretaris.
IETS GEHEEL NIEUWS VOOR HET
GAZON:
Onkruidbestrijding in gazons is 'n
dringende noodzaak willen deze niet
door klaver e.a. overwoekerd wor
den. Er zijn vele zgn. groeistoffen
die aanvankelijk vooral in de land
bouw in granen werden toegepast.
Enkele worden ook bij de bestrij
ding van onkruiden in gazons en
sportvelden toegepast. Er deden zich
echter verschillende problemen voor
nl. dat deze groeistoffen niet alle
onkruiden bestreden.
Op een grasmat vooral kan dit tot
onplezierige ervaringen leiden, zoals
b.v. door dikwijls overwegend optre
den van madeliefjes, klaver, ere
prijs, hoornbloemen enz.
Hierin is nu verandering gekomen.
Men heeft een bestrijdingsmiddel
gevonden waarmede praktisch een
volledige onkruidbestrijding in ga
zons mogelijk is.
Toepassing door middel van een
gieter of rugspuit is bij velen reeds
bekend. Het allernieuwste is dit jaar
echter de Pesco 18-15 spuitbus. Het
gemak dient weer de mens. Met één
druk van de duim kan men nu het
onkruid in het grasveld opruimen.
Telkens wanneer er een onkruid-
plant de kop opsteekt, even de spuit
bus en men blijft de baas.
Iedereen heeft tegenwoordig als
het maar enigszins kan een gazon
en het gehele jaar door kijkt men
ernaar.
Jammer dat zovele gazons vol on
kruid staan en niet op de juiste wij
ze worden verzorgd, dikwijls als ge
volg van het inspannende werk en
het gebrek aan tijd.
Thans is men met één druk op de
knop van zijn onkruid af. Het grote
voordeel van dit systeem is, dat
men de bus direct bij de hand heeft
en op elk moment kan worden toe
gepast, bovendien veilig, werkt snel
en gericht, geen gieten, geen water
en vooral geen vuile handen.
Vorige week stond in dit blad een
berichtje met de veelzeggende kop:
Toren van Babel. Hierin werd er
op gewezen dat men in Venray
behalve zyn moeders taal ook
Ambonees, Italiaans, Spaans,
Turks, Grieks, Frans, Engels en
Duits moet kennen om alle moge
lijke arbeidskrachten hier te kun
nen omgaan en te kunnen spre
ken
Nu zijn er verschillende zoals
de Fransen slechts enkele maan
den hier in verband met de aanleg
van de grote aardgasleiding, maar
blijft de conjunctuur zo, dan zullen
voorlopig zeker nog met Spanjolen,
Grieken, Italianen en Turken te ma
ken hebben.
Natuurlijk hebben de bedrijven,
waarin deze mensen werken, ge
zorgd voor onderkomen. Ze leven in
een hotel veelal, sommigen in pen
sions, een enkeling blijkt het gelukt
te zijn bij particulieren een tehuis
te vinden. De mensen zelf hebben
veel behoefte aan contact met el
kaar, wat in het bedrijf niet altijd
mogelijk is. Die behoefte, die voor
de zuiderling er zo-wie-zo reeds is,
wordt nog versterkt door het feit
dat ze feitelijk door hun taal wat
geïsoleerd staan t.o.v. de Venray se
bevolking, al zou men soms de in
druk krijgen dat Venrayse meisjes
alle talen vloeiend spreken.
Men moet wel zeggen dat die
mensen, die in hun gezin een zuider
ling hebben opgenomen, over het al
gemeen tevreden zijn, mits men ook
de moeite wil doen ook eens iets
speciaals klaar te maken voor deze
kostgangers voor wie de Nederland
se aardappel en het Nederlandse vet
niet altijd precies het smakelijkst
zijn.
De Turken, die als Mohammedaan
dagelijks hun voorgeschreven gebe
den moeten doen, hebben niet die
moeilijkheden opgeleverd, die men
verwachtte. Weer zijn het de bedrij
ven geweest, die b.v. anderen, wie
dit aanging op de hoogte hebben ge
steld en ingelicht over de betekenis
van de Ramadan, de Mohamme
daanse vastentijd, over de bereiding
van het eten zonder varkensvlees
e.d. De taalbarrière is èn in de be
drijven èn daarbuiten nog altijd een
moeilijk te nemen hindernis. Er ko
men nog al eens handen en voeten
aan te pas, voordat men van elkaar
nu weet, waar Abraham de mosterd
haalt. En die kan soms ver weg zit
ten.
Deze mensen komen naar Neder
land en naar Venray omdat ze hier
meer geld kunnen verdienen. De
meesten van hen sparen goed en
hebben door het gespaarde geld, als
ze teruggaan, meer mogelijkheden
om daar iets te beginnen. Anderen
blijkt het hier zo goed te bevallen
dat ze hier willen blijven en indien
mogelijk, hun gezin naar hier over
willen brengen.
Praat men met deze mensen
voor zover tolken aanwezig zijn
dan blijkt dat alle zorg die men voor
deze mensen heeft, toch dikwijls dat
er iets wringt. De zuiderling hoe
anders geaard misschien ook kan
toch moeilijk het menselijk kontakt
missen. Op het tijdstip dat hij met
zijn kameraden uitgepraat is over
alles en nog wat, voelt hij zich een
zaam en verlaten. Ook hij is een
mens, met al zijn problemen, die wel
eens hulp nodig kan hebben, die wel
eens met financiële puzzels zit, kort
om een mens als U en ik, die wel
eens in de put kan zitten, zorgen
heeft waarover hij niet bepaald di
rect met zijn kamergenoot over kan
of wil praten.
Dan is ook dikwijls het bedrijf niet
in staat om de oplossing te brengen.
Laten we eerlijk wezen, dat we
als gemeenschap ons van deze men
sen weinig aantrekken. We vinden
het wel eens aardig wat staan te
hakkelen met zo'n Spanjool, die ook
al braaf wat Nederlands hakkelt,
maar voor de rest houden ze zich
ook maar zo weinig mogelijk met
deze mensen bezig.
Dat mag een pater van de Smakt
doen, dat mag dan een of ander
Venrays meisje doen. dat moet het
bedrijf maar doen.
Wel de gemakkelijkste weg, maar
of het juist is? Het mag dan een aar
digheid zijn, dat spreken en schrij
ven over die toren van Babel, wie
dit tien jaren geleden had durven
voorspellen, had men uitgekreten
voor gek.
En toch staan we feitelijk pas aan
het begin. Want het vrije verkeer
van arbeidskrachten in Europa
neemt sterk toe, dat wordt in eigen
plaats al bewezen. En in 1970 zal
de vrije arbeidsmarkt in Europa een
feit zijn, zeker voor de inwoners van
de ze9 E.E.G.-partners. En we zul
len het niet alleen aan de betrokken
bedrijven kunnen overlaten deze
mensen op te vangen. Men zal hun
de mogelijkheid moeten geven tot
sport en ontspanning, tot ontwik
keling en verrijking, willen ze niet
„ergens" verkommeren.
We hebben de moeite gedaan om
eens in andere plaatsen waar deze
mensen te werk zijn gesteld, te in
formeren. Hier blijkt een sociaal
charitatief centrum initiatieven ge
nomen te hebben, elders het bedrijf-
apostolaat, op weer andere plaatsen
zijn particulieren bijeengekomen, is
er plaats gevonden, waar men kan
werken met bepaalde groepen, die
vooral geïnteresseerd zijn in bepaal
de aktiviteiten en waar ook de kans
is om maatschappelijk werk te ver
richten, in die gevallen waar zich
problemen voor doen.
We hebben de indruk dat Venray
wat povertjes afsteekt bij wat el
ders op dit terrein reeds is gebeurd.
Hoeveel maal hebt U het afgelopen
jaar de naam Roode Kruis gelezen
in uw krant? Hoeveel keer het be
kende embleem zien verschijnen op
uw televisietoestel?
Bij elke ramp, of het in Italië of
Duitsland, in de Kongo of Alaska is,
overal is het Roode Kruis paraat de
mens in nood bij te staan.
Voor iedere Nederlander is het
Roode Kruis een begrip geworden;
een begrip voor menslievendheid en
daadwrekelijke hulp. Deze organi
satie, die honderd jaar geleden ge
boren werd uit de ellende op het
slagveld groeide uit tot een wereld
omspannende samenwerking in hulp
betoon.
In 1963, bij de herdenking van het
100-jarig bestaan van het Interna
tionale Roode Kruis is ontstaan en
de groei uitvoerig belicht. Taak en
doelstellingen zijn alom bekend.
Ook ons land kan bogen op een
Roode Kruis, dat veel en doeltref
fend werd verricht. Denken wij aan
het Roode Kruis korps, dat paraat
staat door geheel het land. De bloed
transfusiedienst, die het reddende
bloed inzamelt voor hen, die er drin
gend behoefte aan hebben. Welfare-
werk voor langdurige zieken. Boot
tochten ovor invaliden en chronische
zieken. Lectuurverspreiding, Hoorn
vliescentrale, EHBO-werk, Moeder-
melkcentrale. Een opsomming, die
onvolledig weergeeft op welke ter
reinen het Roode Kruis werkzaam is.
EN IN VENRAY?
Ook hier is het Roode Kruis pre
sent. Een afdeling van het Roode
Kruis korps, die er zijn mag. Bloed
afname in het ziekenhuis. EHBO-
c.ursussen (onlangs 42 geslaagden).
Een ambulancewagen, die een uit
stekende reserve is gebleken voor
ziekenvervoer. Een week vakantie
op de „Henri Dunant" voor drie zie
ken.
Hoe wordt dit alles bekostigd?
Het Roode Kruis heeft twee bronnen
van inkomsten. Bijdragen van haar
leden. (Venray telt er ca. 1250). De
jaarlijkse kollekte. Het Roode Kruis
ontvangt als vereniging geen enkele
subsidie. Zij wil volkomen vrij
staan.
Wist U overigens dat in 1870 de
minimum bijdrage voor leden ge
steld is op 1,en dat in Venray
de meeste leden niet boven dit be
drag uitkomen?
Wij willen U vragen: Steunt UW
Roode Kruis. Het motief van de kol
lekte, die voor de deur staat is: Helpt
Uw Roode Kruis helpen Zonder uw
hulp staat zij machteloos.
Toont, dat gij het Nederlandsche
Roode Kruis, UW Roode Kruis een
warm bart toedraagt.
NIEUWS UIT VENRAY
EN OMGEVING
Van zaterdagmiddag 12 uur tot
zondagnacht 2 uur
DR. W. J. A. BLOEMEN
Stationsweg 5 Telefoon 1465
Uitsluitend voor spoedgevallen I
ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS
Zr. J, Janssen Leunen tel. 1361
Albionstraat 15
GROENE KRUIS
Dinsdag a.s.
Zuigelingen-bureau voor de kerk
dorpen.
Voortaan op ieder zuigelingenbureau
pokken zetten.
ZIEKENAUTO
Bel 04780-1592 b.g.g. 2116
ZONDAGSDIENST
VERLOSKUNDIGEN
Vroedvrouw Kruysen-Meesters
Julianasingel 41-43 - Venray
Tel. 1061 (04780) b.g.g. 1152