Drie ergerlijke gevallen Ministers in zorg Overpeinzingen DEENSE VARKENSSTAL in Leunen Adverteer in dit blad Passietijtl en atoomtijdperk landarbeiders We beleven in onze gemeente en kele opmerkelijke en in zich jam merlijke feiten, waarvan velen het slachtoffer worden en waaruit over duidelijk blijkt, dat er in ons goede vaderland toch „ergens" iets niet klopt. We bedoelen de op zijn zachtst gezegd vreemde situatie, waarin de plannen verkeren, die zijn opgesteld voor het cultureel centrum in Venray-kom, voor het zwembad en voor 't gemeenschaps huis in Leunen. Nemen we als voox'beeld het cul tureel centrum. In I960 bleek dat Venray een reeds lang levende wens naar een eigen gemeenschapsgebouw waarin o.a. voor de jeugd een grote plaats was ingeruimd, verwezenlijkt zou kunnen krijgen. Verwezenlijkt zelfs in die zin, dat dit gemeen schapshuis uit kon groeien tot een cultureel centrum, waarvan de hele streek rond Venray zou kunnen pro fiteren. Welnu, er kwam een stich tingsbestuur en er werd op „hoog niveau" onderhandeld. Verschillen de provinciale instellingen en in stanties moesten gekend worden, er was overleg nodig met verschillende departementen, kortom het kostte enorm veel tijd van de mensen, die zich hiervoor inspanden, maar men had toch ook de voldoening dat links en rechts de nodige subsidies werden losgepeuterd en dat er ook bij de betrokken departementen be grip was voor de nood-situatie, die er in Venray was. En eindelijk dan was de zaak in kannen en kruiken, kon de architect het definitieve plan opstellen, een financiële opzet opgesteld worden en kon men beginnen met de 10 pet. eigen bijdrage op de een of andere manier uit Venray's bevolking bij een te halen. Deze 10 pet. eigen bij drage is een eis, die de verschillen de subsidiërende ihstanties stellen o.m. om de bevolking zelf ook daad werkelijk mee te betrekken m de opzet van een dergelijk instituut. De gemeente zegde zijn bijdrage toe, hield er dus rekening mee in de begroting, datzelfde deed de pro vincie en alle departementen, die er bij betrokken waren. Burgemeester Janssen, die ge dacht had de eerste spade nog van dit gebouw in de grond te kunnen steken, kwam echter bedrogen uit. Want waren de ministeries van eco nomische zaken, sociale zaken, on derwijs, kunsten en wetenschappen, provincie en gemeente het dan wel eens, één departement speelde zijn eigen spel. Namelijk dat van Volks huisvesting, dat de rijksgoedkeuring moest uitgeven. Dat heeft rustig de betrokken mensen jaren naar Den Haag laten reizen, smeekbrieven laten schrijven, maar de rijksgoed keuring was en bleef weg. Ze kwam een goede maand geleden eerst uit de bus. Bijna 4 jaren na datum. Dat nu alle financiële berekenin gen intussen vrij waardeloos zijn ge worden, dat nu heel de lijdensweg langs de verschillende subsidiërende instanties weer opnieuw begonnen moet worden om de door de geste gen bouw- en andere prijzen ver hoogde kosten weer recht te kunnen trekken, is iets wat Volkshuisves ting schijnbaar niet interesseert. Die heeft er alleen belang bij dsl men binnen de vastgesetlde tijd aan het bouwen komt en zo niet, dan ver valt de goedkeuring. En dus zijn al le betrokkene voor de tweede maal in de weer o mde zaak weer finan cieel goed te krijgen. Zo'n zelfde verhaal kunnen we af steken over het gemeenschapshuis in Leunen, waar op een bank de in middels verzamelde particuliere bij dragen weliswaar rente geven, maar intussen al weer te klein geworden zijn in verband met de harder ge- HORSTER VOORBEELD De gemeente Horst heeft een eigenaardig initiatief genomen. Zij heeft als vele andere gemeenten tal rijke aanvragen liggen van particu lieren die een woning willen bou wen. En deze particulieren wachten en wachten totdat men in Den Haag of Maastricht eens een keer beslis sen zal wanneer dat gebeuren kan. Een beslissing die afhankelijk is van de bouwcapaciteit in de betrok ken gemeente, naar men zegt ten minste. Wachttijden van 2 jaren en meer zijn daarbij geen uitzondering. Van de andere kant komt her haaldelijk in deze zelfde gemeenten voor dat vooral kleine aannemers zonder werk komen of bouwcapaci teit over hebben. Want ondanks alle goede bedoelingen van Den Haag en Maastricht komt dat meer voor dan men denkt, feiten waarop Venray's burgervader al meermalen gewezen heeft. De gemeente Horst vraagt nu de ze aannemers zich direct te willen melden op het gemeentehuis. Dan zal via een van de afdelingen kon- takt gelegd worden tussen de be trokken aannemer en de particulier die het langst op een bouwvergun- ninig wacht. Komen beiden akkoord over prijs e.d. dan zal de gemeente alles in het werk stellen om direct de rijksgoedkeuring te krijgen. Het feit dat ook de aannemers met deze regeling akkoord gaan gaan geeft eveneens blijk dat zij hierin een oplossing zien voor een euvel, dat teveel bouwcapaciteit on benut laat. We geloven dat in Ven ray, waarin nog altijd een 60 par ticuliere bouwers wachtende zijn, deze regeling ook nut zal hebben. stegen kosten. En wanneer komt de rijksgoedkeuring? De tekeningen en berekeningen liggen geel te worden. Toch zijn er ook bij dit plan wederom verschil lende departementen betrokken ge weest. maar Volkshuisvesting speelt zijn eigen spel en laat vele mensen een machtige hoop onnut werk doen of dubbel doen. En waarom? Als het vorig jaar de rijksgoed keuring uitgegeven was voor de aanleg van het buitenbad in Venray, op het moment dat alle daarbij be trokken instanties hun fiat en dus hun goede geld hadden toegezegd, dan had men dit jaar niet alleen al kunnen zwemmen, maar waren de kosten alweer een heel stuk minder geweest, waren geen illusies ver stoord en een hoop kosten minder gemaakt. Nu moet men maar af wachten, maar men weet nu alweer dat de financiële opzet weer anders komt te liggen en dus weer opnieuw overleg noodzakelijk maakt met al lerlei instanties en dat de particu liere bijdrage een stuk hoger zal moeten liggen. De rijksgoedkeuring zijn we nog steeds wachtendeEr schijnt in dat verre Den Haag waar de ver schillende subsidiërende instanties zijn, geen mens te zijn, die zich af vraagt, waarom nadat de finan ciële opzet van een bepaald project rond is niet direct of in ieder ge val op vrij korte termijn de vereiste rijksgoedkeuring kan komen. Hoeveel kostbare tijd van ambte naren en particulieren (die dit in de meeste gevallen allemaal gratis doen voor de gemeenschap) gaat op deze manier niet verloren, hoevele illusies gaan kaduuk en hoe moeilijk maakt men het de mensen nog en thousiast te maken. Het is ergens een waar schandaal, dat men niet kan afdoen met de dooddoener van: geen bouwcapaci teit. Meermalen is al aangetoond dat er bouwcapaciteit over is. We mogen niets doen dan het hoofd buigen, kankeren en betalen. Coördinatie is iets wat men in Den Haag op dit terrein schiinbaar niet verstaat. Heeft men het druk met concentreren? Is het wonder dat men dringend vraagt om een bouwbeleid dat meer aangepast is aan de behoeften en de mogelijkheden, die er in bepaalde plaatsen zijn. GELD, DEMONSTRATIES EN DE VRIJHEID VAN HET WOORD. Onze regering is afgelopen week weer diep in oude en nieuwe pro blemen verwikkeld. Voor de bekos tiging van een internationale troe penmacht ter voorkoming van ver der bloedvergieten op Cyprus moet de minister van financiën onver wacht 360.000,uit de schatkist grabbelen, met de kans dat de Ver. Naties elk kwartaal een zelfde som zullen verlangen. En dat juist op 'n ogenblik, dat een doortastende mi nister van defensie het mes in eigen vlees gezet had en het gehele wa pen van de luchtdoelartillerie op hief ter bezuiniging van onze mili taire uitgaven. De diplomatieke moeilijkheden met Libië na de pleziervlucht van een Nederlandse vliegtuigmonteur, die er op Malta met een van onze marinevliegtuigen vandoor ging, waren nauwelijks opgelost, toen be kend werd dat in het Afrikaanse Li beria een piloot van de KLM door de politie is mishandeld en 27 uur in afzondering is gehouden, omdat hij zijn hotel binnenging over een loper die voor de president was uit gelegd. De Eerste Kamer heeft geen ge noegen genomen met de uitspraken van minister Marijnen over onze ambassadeur in Spanje en vele le den wensen nadere gegevens over de kwestie van het „uitgesteld" ontslag. Het Spaanse muisje dreigt ook om andere redenen een lang staartje te krijgen. BRUIDSSTOET BEDREIGD Een groepering die zich „Comité 29 november '62" noemt (de datum van de protesten tegen de Portu gese deelneming aan de Amster damse taptoe van de N.A.V.O.) heeft prinses Irene en don Carlos geschre ven, dat het openlijk zal demonstre ren, indien de huwelijksvoltrekking van het prinselijk paar zou worden gebruikt voor propaganda ten gun ste van de traditionele beweging of het huidige bewind in Spanje. Die bedreiging is uiteraard in de hand gewerkt door de felle publicaties over de carlisten. Onze regering moet nu maar weer zien, dat de bruiloft zonder stoor nissen verloopt. Het is treurig, dat er Nederlanders zijn die niet alleen het geluk van een koningskind wil len verstoren, maar bovendien een smet op de gastvrijheid van ons vaderland wensen te werpen op een dag dat zoveel buitenlandse gas ten en tal van vorstelijke personen naar Nederland komen. En dat nu Irene toch troonsafstand gedaan heeft en het paar zich buitenslands zal vestigen. Indonesië legt ons ondertussen ook het vuur aan de schenen. Terwijl velen hier het optreden tegen de Nederlanders en de onteigening van de bedrijven daar nog niet zijn ver geten, oefent Djakarta druk uit op Den Haag om grote langlopende kre dieten te verlenen, teneinde Indone sië in staat te stellen de moeilijk heden in eigen land het hoofd te bieden en de strijd tegen Maleisië te winnen. Dr. Soebrandio heeft daar voor zijn bezoek aangekondigd en verwacht nu, dat Den Haag zijn „goede wil tot herstel van de be trekkingen" zal tonen. NIET REMMEN! De R.E.M. heeft ook een brief gestuurd aan onze regering en be roept zich op het eeuwenoud begin sel van de „vrije zee" en het in on ze grondwet vastgelegde principe van het vrije woord. „De wens om bestaande belangen te beveiligen, kan toch geen reden zijn om rond om Nederland een luister- en kijk- gordijn te plaatsen", aldus de brief, die verder aandringt op een uitzon dering van het reeds in aanbouw zijnde televisie-eiland, gezien de reeds gemaakte hoge investerings kosten. Minister Bot heeft zich het hoofd moeten breken over de noodzake- lijke uitbreiding van onze universi teiten. Er zal nu 30 pet. meer per soneel komen, maar omdat dit bij lange na niet voldoende is voor de groeiende belangstelling in verband met de geboortegolf van 1946-'47 zal het ook moeten komen, maar omdat dit bij lange na niet voldoende is voor de groeiende belangstelling in verband met de geboortegolf van 1946-'47, zal het ook moeten komen tot een verkorting van de studie duur, beter gebruik van de 40 jaar lijkse studieweken en een doorlich ting van de interne organisatie van de bestaande instituten en labora toria. Wij krijgen er ook een hogeschool bij, in Twente, die in september haar poorten opent met een gemeen schappelijk basisjaar, een voorbeeld van goede coördinatie. GOEDKOOP BETAALD In Scheveningen staat de wereld nu op z'n kop. Eerst wilden de vis- sers niet uitvaren en kwam er geen spierinkje aan de wal en nu is de vangst zo groot en de aanvoer zo enorm, dat al grote partijen haring moesten worden doorgedraaid. Bo vendien is er slechts een kleine los- wal, zodat een aantal schepen op 'n beurt wacht en de haring aan boord in kwaliteit achteruit gaat. De vis- prijs is daardoor tot een minimum gedaald, hetgeen voor de huishoud portemonnees nieuwe perspectieven opent. Het koninklijk paar steekt 8 april de haringvijver en de dolfijnvijver over naar Mexico. Deze week werd bekend, dat de prinsessen Beatrix en Irene met hun ouders meegaan. Minister Luns bracht een bezoek aan Noorwegen, minister Biesheu vel heeft Suriname met een bezoek vereerd en daar gesproken met de premier J. Pengel. Minister Witte- veen bracht zijn tijd door bij de schatkist en kon daarna tevreden tevoorschijn treden met de verblij dende boodschap dat het tekort niet 'n miljard, doch slechts 400.000.000 zal bedragen als er dit jaar geen onvoorziene gebeurtenissen plaats grijpen. Dat laatste weten we eigen lijk al zeker.Wat we nog steeds niet zeker te weten komen van hem, is de datum van ingang van de be loofde belastingverlaging. MAART ST. JOZEFMAAND Op de Smakt is 't weer druk nu de maand maart weer vele St. Jo zefvereerders naar zijn enige bedevaartplaats brengt. Mgr. P. Moors, bisschop van Roermond droeg zondag een Pontificaal Lof op in de rectoraats- kerk, terwijl donderdag de plechtige Hoogmis van St. Jozef over de radio werd uitgezonden. Foto: G. Kruijsen. Parlez vous Francais? vroeg ons een beweeglijke kleine Belg, die met ons cp het Laagriebroek was cm daar de nieuwe varkens mesterij op de boerderij van Manders te bekijken. We moesten tot onze schande erkennen dat datgene wat overgebleven was van al die Franse lessen beslist onvoldoende was om hem en zijn mede-bezoekers nu haarfijn uit te leggen hoe het nu precies zit met de nieuwste methoden van varkensmesterij, die de heer Man- deris daar gaat toepassen Maar ook zonder dat kwam deze Belg en de andere bezoekers aan hun trekken. Want ze waren vak man genoeg om zelf de voordelen van het een en het ander te zien Ze trokken zich niets aan van de verse beton ,die op donkere Belgi sche pakken grijze strepen achter liet. Ze dabden door het varkens- mest en zullen ze 's avonds na de lange reis van hun „madam mekes" wel uitgefranst gekregen hebben, dat hun goede schoenen er zo uitzgaen. Maar ze waren daar naar het Laagriebroek gekomen om wat te leren en welnu, dan moet men er wat voor over hebben. Manders is een beetje beduusd van al dat bezoek aan zijn nieuwe varkensstal, 's Morgens de land- bouwwinterschool, 's middags een groep Belgen, 's anderdaags de rijks- veeteeltconsulent en zo gaat dat doorHet werk blijft liggen en dat terwijl de zon toch lokt.... Uw verslaggever heeft dan net een ingezonden stuk ingekeken over de Venrayse landbouw (wat U el ders in dit blad vindt) en wordt on verwacht met zijn neus op de wer kelijkheid gedrukt. De werkelijkheid van de nieuwe tijd. Want Manders was het moe, dat geren naar zijn verspreid liggende weiden, waar zijn koeien iedere dag opnieuw vroegen om gemolken te worden, bijgevoerd zo nu en dan en omgedrevenAls hij anders op zijn bedrijf niets te doen had, was het nog daar aan toe, maar zonder hulp werd hem dat te veel. Zeker, in de ruilverkaveling had hij wel kans om zijn land wat meer bijeen te krijgen, maar dan nog bleef het vee in de weiden te veel werk vra gen, werk wat zijn asperges en an dere onderdelen niet missen konden. Dus weg met het vee Dat is voor een boer geen gemak kelijke opgave, want al zijn het al lereerst produktiemachines, toch zijn het ook levende dingen, die mede het gezicht van een boerderij vor menMaar de nood dwong en dus viel het zware besluit. Wat daarvoor dan in de plaats? Men praat er eens over in de buurt ,waar veelal dezelfde proble men liggen: verkaveld land, te veel werk, te weinig hulp. Men bekijkt eens wat cijfers en meent dan in de richting van de varkensmesterij het ware gevonden te hebben. Als het werk het even toelaat, is de boer weg. Weer praten met collega's, met mensen van de voorlichtingsdienst. Kijken naar andere bedrijven, hoe die precies doen met die mesterij. Weer tellen, weer tekenen, weer praten. Dan opeens ligt er een tekening die van de oude koeienstal een mo derne varkensmesterij maakt. Zo modern, dat men er zelfs onder uit België naar komt kijken.... Manders wimpelt dat weg, vindt het zelfs lastig: „Er ligen er hier al meer zo.." constateert hij nuch ter. „Dat Deense systeem is al lan ger bekend." Wat dat systeem inhoudt? Laten we proberen het kort en bondig uit te leggen. De kwestie waar het bij de varkensfokkerij om gaat is dat men een varken met zo weinig mo gelijk werk, zo vlot mogelijk vet mest, wat er op neer komt dat het beestje van big tot zo wat 100 kg gebracht moet worden. Een kwestie van 45 maanden. Daarvoor moet het slachtoffer eten, slapen en mest maken. Het is dus zaak dat dat eten zo gemakkelijk mogelijk bijgebracht moet kunnen worden. Hoewel 't bij Manders niet vol-automatisch ge beurt wat intussen ook al weer kan zijn de hokken in twee rijen zodanig gebouwd dat het voermeel zonder veel geslojuw in de bakken kan komen, die ook voor de schoon maak op de waterleiding zijn aange sloten. Slapen doet het beestje vanzelf als hij zijn buik vol heeft, de stal rustig is en niet te koud of te warm. Welnu dat is allemaal precies gere geld. Er is namelijk een keurig pla fond in deze stal gekomen van eter- nit-platen, waarop honderden kilo's „vlas-scheven" zijn gepakt. Een vlasprodukt dat prima isoleex-t, warmte buiten houdt en koude te gen houdt. Condens, waar men in vele stallen last van heeft, treedt hier niet op, terwijl verschillende luchtkokers zorgen voor voldoende aanvoer van frisse lucht en afvoer van verbruikte. Dan is er nog een „mest-kwestie" een karwei, dat niet alleen riekt, maar ook dat ook niet meevalt omdat 't veel werk vraagt. Bij dit systeem probeert men het varken manieren bij te brengen. Op de eerste plaats zijn de hokken dus danig gebouwd dat ze met zijn tie nen naar grootte en gewicht net de ruimte hebben om te rusten. Naar mate ze dikker en vetter worden vex-huizen naar een volgende kooi, die weer iets breder is, tot ze ten slotte hun gewicht bereikt hebben. Het is net een school, die van de ene klas naar de andere gaat. Het feit dat ze in hun" hok net be- hooiiijk kunnen liggen, schijnt deze beestjes wat kieskeurig te maken. Zelfs een varken ligt niet graag in zijn eigen mest, als hij het verder naar zijn zin heeft. Daarom is ach ter in het hok een gedeeltelijke af scheiding gemaakt met een deur in, die als ze openstaat, net tot aan de muur komt en het ene hok dus van het andere afsluit, maar de w.c. open laat. In die wc is vex-der een watex-bak ,waaxoxit de beesten kun- xien drinken. Het varken schijnt er vlot aan te wennen zijn behoeften in dat achtergedeelte te doen, dat tevens de „grip" is. De mester hoeft alleen op gezette tijden de deuren van die we's open te maken, waarmede hij dus het achterste gedeelte van het hok af sluit van het voorste gedeelte, een lange gang voor zich ziet exx het mest er zo uit te kruienRatio neel, vlug en voordelig. Stuk voor stuk geen grootse vindingen, maar alles bij elkaar de meest ideale werkplaats voor de boer, een prima stal voor de beesten. Moeten we nog vertellen dat de biggen, die hier hun mestperiode be ginnen eerst in een aparte quax-an- taine-stal komen ,waar ze in 2 hok ken ,voor ieder 20 beesten, zo'n week of drie in de gaten worden ge houden, ontwormt worden en dan volgens gewicht en grootte in de vei'schillende klassenhokken komen, 't Klinkt allemaal vrij simpel, maar hoevele fokkers en mesters moeten sjouwen, x*ennen en draven, terwijl hier in alle rust rationeel gewerkt kan worden. Onze Belg had maar een woord: Nondeen dat was onbedoeld het beste felicitatiekaartje dat hij uit kon reiken. „Adieu" zei Manders en ging aan zijn werk, want dat was er een hele dag bij ingeschoten en hij moest ti'ouwens ook naar de Misweek in Leunen. Tegen de plan-bureaux en econo men in, zouden we hier willen vol houden, dat de welvaart om ons heen niet een blijvend en duurzaam geluk van ons mensen betekent, maar een toestand, die wankel is. Wij zouden nog iets verder willen gaan en beweren, dat die welvaart zich nog maar over een klein deel van de wereld heeft uitgebreid en dat zij zich ook niet per sé behoeft uit te bx-eiden, maar even goed kan inkrimpen. Daardoor schax*en wij ons niet aan de kant van hen, die geloven in de eeuwige vooruitgang. Het onder maanse en stoffelijke geluk is, ook in onze tijd van wetenschap en tech nisch kunnen wel minder labiel dan vx'oeger, maar nog verx-e van sta biel. Als enig, maar overtuigend bewijs kunnen wij aanvoeren, dat elke willekeurige oorlog de hele welvaart kapot kan maken. En oor logen zijn niet uitgeschakeld, alle goede wil ten spijt. Er is nog een ander motief voor deze misschien wat zwaarmoedige, maar naar wij menen reëler opvatting van de si tuatie waax'in wij leven. Wij koes teren de sterke ovexiuiging, dat de H. Schrift toch nog altijd iets feite lijks bedoeld heeft, toen God de mens veroordeelde „in het zweet van uw aanschijn zult gij uw brood verdienen". De Bijbel spreekt van een straf voor de erfzonde ,van het lijden en de dood, die ons als mensen altijd zullen vergezellen. Nog meer motie ven hebb enwij. Wij kunnen ons beroepen op het voorbeeld en de woorden van Onze Heer, die voor ons geleden heeft „om ons een voor beeld te geven". En Die tot ons allen gezegd heeft „Gij die belast en be laden zijt, komt tot Mij en Ik zal u verkwikken". Is dat evangelie dan gepredikt voor de Joden, die 2000 jaren gele den in Palestina leefden en voor niemand anders? Of is deze Chris telijke leer „de mens" gegeven, d.w.z. voor de eeuwen, gedurende welke het menselijke geslacht op aarde zal leven. Vooruitgang of niet, centraal blijven staan Christus, Zijn leer, Zijn voorbeeld en het hoopvol le perspectief. Maar daarmee ook het lijden, dat Hij zelf ondergaan heeft en dat Hij ons allen voorspeld heeft. Op deze gronden heeft de overwe ging van het lijden en sterven van onze Verlosser in de laatste dagen voor Pasen nog altijd dezelfde ak- tualiteit als in de oude Kerk. als in de Middeleeuwen als in de Renais sance of Contra-Refox-matie. De mens van het atoom-tijdpex-k moet het Kruis aanvaarden op dezelfde gronden als geboorte, huwelijk en dood. Leren echter moet hij zich daarbij te allen tijde op te trekken aan het voorbeeld en de beloften van zijn Heex\ JAARVERGADERING ST. DEUSDEDIT Het was maar een klein aantal leden van de afdeling Venray van de landai-beidersbond St. Deusdedit, dat naar Hotel Manders was ge komen voor de jaarvergadering. Voorzitter Willems sprak over de ze geringe belangstelling zijn teleur stelling uit. Al had deze vakafdeling over het afgelopen jaar nog een ledenwinst geboekt. Penningmeester Minten kon ver tellen dat voor bijna 10.000 gulden aan vakantiegelden in deze afdeling waren uitgekeerd. De kas had nog een batig saldo. Districtsbestuurder van Gageldonk behandelde op bevattelijke en uit voerige wijze de laatste loononder handelingen. Sinds 1963 zijn de lo nen in deze vakgroep met ongeveer 15 pet. gestegen, terwijl voor de ren tetrekkers aanmerkelijke verbete ringen uit de bus waren gekomen. Vakantie kon worden uitgebreid met twee dagen, terwijl het garan tieloon werd vastgesteld op 100 gul den bruto. De uitkering ineens was niet verwezenlijkt geworden, ook al omdat deze vakgroep te maken heeft met 100.000 wex-kgevers en dan lig gen de onderhandelingen niet ge makkelijk. Ook de lonen in de kwekerijen zijn aanmerkelijk verhoogd, terwijl de vrije zaterdagen uitgebreid zijn tot 45 per jaar. Voor de landbouw zal binnenkort een nieuwe cao worden afgesloten, waarbij de achterstand welke nog steeds in Limburg was voor het grootste gedeelte zal worden inge lopen. Districtsbestuurder van Gagel donk sprak zijn bezox'gdheid uit over de toekomst en was bang dat in 1965 wel eens werkeloosheid kon heersen. Van de rondvraag werd weinig gebruik gemaakt, waarna de heer van Dommelen van de Coop. Zui velfabriek dia's vertoonde over stal inrichting en melkwinning in de veehouderij. Zaterdag j.l. is dan de i.v.m. de slechte weersomstandigheden uitgestel de hunt gehouden, georganiseerd door de Veluwe hunt, in samenwer king met Venrayse jagers. Een dergelijke hunt is feitelijk een imitatie van een vossenjacht, waarbij een vossenspoor getrokken wordt door bossen en weiden. Dit spoor volgen de honden, die op hun beurt gevolgd worden door de ruiters. Dat daarbij aan deze ruiters de nodige moeilijk heden in de weg gelegd worden en veel gevraagd wordt van hun rij kunst, is een van de prettige bijkomstigheden van dit sportief gebeuren, dat cp de Boshuizen veel belangstebegeleidde de ruiters naar het jach lling trok. De Patronaatsdrumbandtgebied. Foto: G. Kruijsen.

Peel en Maas | 1964 | | pagina 10