BEJAARDENPROBLEMEN
4}d staattie van de
kippenoorlog
10 TIPS
bij vorsi...
Politierechter
VRIJDAG 20 DECEMBER 1963 No. 51
VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DBUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAÏ WPFKRT AH VOOR VRMR A V F"T\j OMSiTR PTf P1M ADVERTENTIEPRIJS ct. per am ABONNEMENTS-
GBOTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 W E,E,ADL,AU VUUK V I Ü1N UiVlO 1 l\ CJVC, IM PRIJS PER KWARTAAL 1.5# (bulten Tenrmp 1.75)
In de laatste raadsvergadering heeft de KAB-fractie het „bejaar
denprobleem" weer aan de orde gesteld. Door de Voorzitter is toen
gezegd, dat B. en W. inzake dit probleem contact had gezocht met
de Commissie van Samenwerking tussen de Venrayse standsorga
nisaties en dat het resultaat van dit contact is geweest dat er een
zgn. werkcommissie zal wGrden geformeerd, die dit probleem zal
gaan bestuderen en een oplossing zal gaan zoeken
Daarmede is weer een vraagstuk
aangeroerd, dat wil men de goe
gemeente geloven veler harten
beroerd. Anderen daarentegen vra
gen wat men feitelijk onder bejaar
denprobleem verstaat en weer ande
ren vinden het een groot schandaal
dat men in Horst een fraai bejaar
denhuis heeft en in Overloon terecht
kan, maar dat een bejaarde in Ven-
ray op familie .vrienden of beken
den is aangewezen.
Maar vraagt men naar het bejaar
denprobleem op zich, dan kijkt men
je net aan of men zegen wil: wat
een stomme vraagEen antwoord
krijg je niet. Wat moet echter deze
wèrkgroep gaan doen?
Misschien heeft de Minister van
Maatschappelijk Werk de opgave
ovor deze werkgroep juist gesteld
op het laatste bejaardencongres in
Scheveningen: namelijk te komen
tot een planning van de voorzienin
gen, die de bejaarden hun juiste
plaats geven in de (Venrayse) sa
menleving en waaraan ook de over
heid houvast kan vinden bij haar
beleid
Of aan deze doelstelling beant
woord kan worden zal op de eerste
plaats afhangen van de samenstel
ling vajt deze werkgroep, terwijl
anderzijds wel bedacht mag worden,
dat b.v. een wetenschappelijke stu
die van het gehele bejaardenvraag-
stuk in ons land nog in zijn kinder
schoenen staat.
Bovendien, zo geloven wij, kan
men eerste tot een oplossing komen
als ook de regering de voorwaarden
schept, die het mogelijk maken dat
ook de ouderen onder ons de hun
toekomende plaats innemen.
Belangrijk, omdat aan deze op
lossing vele financiële consequenties
verbonden zijn. Trouwens we pra
ten over een vraagstuk, maar zijn er
niet vele.
Ligt bij de ene niet het zwaarte
punt op het feit dat hij met 65 ja
ren is moeten ophouden, met pen
sioen is moeten gaan, terwijl hij met
zijn lege tijd geen raad weet en
voor zijn financiële achteruitgang
geen oplossing weet.
Staat een ander niet eenzaam in
het leven, omdat hij geen contacten
heeft met anderen, ook met vereni
gingen ,nu hij gaat beschikken over
veel vrije tijd.
Weer anderen vragen hulp voor
hun kleine huishouden, die niet te
krijgen is, tobben, verpauperen. Bij
weer anderen is de huisvesting een
probleem. Ze wonen in te grote of
te enge huizen, te dure dikwijls
voor hun bescheidener geworden
beurs. En wat moet de man doen,
die na de dood van zijn vrouw een
zaam achter blijft, wat de vrouw,
die hulpbehoevend wordt?
Dit zijn maar enkele vragen, die
opkomen. Dit zijn maar enkele pro
bleempjes uit de velen, die naarma
te men meer met de bejaarden praat
naar voren springen. Men kan de
bejaarden niet als groep behande
len. Het zijn mensen als U en ik,
met hun eigen hebbelijkheden en
moeilijkheden, in een zeer bijzonde
re biologische, psychologische, socia
le, economische en dikwijls ook cul
turele en religieuse situatie. En op
elk gebied zal voor ieder afzonder
lijk het probleem als zodanig an
ders liggen en om een andere oplos
sing vragen.
We menen er goed aan te doen,
dit toch nog eens even naar voren
te brenigen. Reeds eerder hebben
we er op gewezen dat men over het
bejaardenprobleem alleen maar
denkt als men het heeft over de
stichting van een bejaardenhuis. Is
dat er zo meent men dan is
„alles" opgelost.
Afgezien van het feit, dat men
zulk een bejaardenhuis dan feitelijk
beschouwt als een al of niet gezel
lige wachtkamer bij het perron,
waar de laatste trein vertrekt (het
vertrekuur van deze trein is echter
niet bekend) toch blijven dan nog
vele andere problemen onopgelost,
ook voor de mens, die in datzelfde
bejaardenhuis zich moeizaam een
plaats veroverd heeft.
We hebben zo nu en dan het idee,
dat er in Venray veel mensen rond
lopen met de mening, dat als maar
een actiecomité of een werkgroep
gevormd is, dat men dan met de op
lossing van een probleem al een
heel eind is. Men had uit het verle
den kunnen leren ,dat zulks niet het
geval is.
We wensen deze werkgroep veel
succes toe, maar realiseren ons dat
haar taak niet zo onmogelijk, dan
toch zeer moeilijk zal zijn. We ge
loven namelijk niet, dat dit pro
bleem of al die problemen plaatse
lijk op te lossen zijn, dit moet re
gionaal, zo niet landelijk gebeuren,
gezien de vele facetten, die hieraan
nu eenmaal zitten. Dat we voor
sommige problemen plaatselijk wel
tot een oplossing kunnen komen, is
van de andere kant zo vast als een
huis.
De ontspanning, de gezelligheid is
een zo belangrijke factor voor oude
mensen. Op dit terrein is in Venray
al een initiatief genomen, dat ge
voegelijk kan worden uitgebreid.
Er zijn hier bejaardenwoningen
gebouwd, die de toets der kritiek
kunnen doorstaan en zo is er in de
loop van de tijd al wel het een en
ander gebeurd, wat nog uitgebreid
en verbeterd kan worden.
Wellicht dat b.v. bij de bouw van
het nieuwe wijkgebouw ook iets ge
daan kan worden aan het zo belang
rijke hoofdstuk van de revalidatie.
We hebben van dit alles zo maar
enkele puntjes naar voren gebracht,
gewezen op moeilijkheden en moge
lijkheden. Mede om nog eens te be
nadrukken dat een bejaardenhuis al
leen geen oplossing is, evenmin als
de bejaarden-sociëteit. Dat te velen
zulks nog menen, kan alleen maar
het werk dat de nieuwe werkgroep
gaat beginnen bemoeilijken.
Dat wij in deze werkgroep ook de
ouderen zelf graag zitting zien ne
men, is misschien logisch, maar te
dikwijls worden deze mensen objec
ten over wie, maar zonder wie ge
praat wordt.
De loodgieters hebben het tegen
woordig zo druk, dat ze weinig
tijd over houden voor kleine re
paraties. Zorg er dus voor, dat de
waterleiding niet bevriest.
De by voor- en achtergevel liggende
buizen kunt u het beste bekleden
met een lap wellen stof, b.v. van
een oude deken, of omwikkelen
met stro of krantenpapier.
Afsluiten van de hoofdkraan heeft
geen zin a,ls u niet tevens al het
zich in de buizen bevindende wa
ter aftapt. Doe daarom eerst de
hoofdkraan dicht en zet daarna de
aftapkranen open, na daar kleine
bakjes onder te hebben geplaatst.
Is de w.c. buitenshuis, volsta dan
niet met het omwikkelen van de
zichtbare buizen, maar draai ook
een sterke gloeilamp in de daar
aanwezige fitting en laat de lamp
dag en nacht branden zo lang het
vriest. Deze verspreidt veelal juist
voldoende warmte om bevriezing
te voorkomen.
NAAR BUITEN
Breng tochtstrip, de tochtband of
stroken krantenpapier aan op
plaatsen waar een koude wind
binnendringt. Grotere kieren on
der de deuren kunt u opvullen met
een jute zak of een dun matje.
Scherm bü strenge vorst of ijzige
wind de spouwgaten in de buiten
muren af door platen karton of
plankjes. Deze moeten direct wor
den verwijderd zodra de vorst
voorbij is, daar er anders schim
melvorming onder de vloeren op
treedt.
Ledig 's avonds de stortbakken van
waterclosets. Worden ze 's nachts
gebruikt, dan even vol laten lo
pen, het stopkraantje sluiten en
doorspoelen.
Is het water in de closetpot bevro
ren, dan geen héét water er in
gooien, want dit kan de pot doen
barsten, maar b.v. het reeds lauw
geworden afwaswater er in weg
spoelen. Niet doortrekken met
koud water, maar die dag(en) teil
tjes lauw water gebruiken.
Sluit de ventilatie-openingen van
badkamer en douchecel zo lang ze
niet worden gebruikt en laat de
deur open naar de warmere gang.
Denk er om de waakvlam van uw
geyser te doven als de waterlei
ding wordt afgesloten. Open eerst
de hoofdkraan van de waterleiding
voor u het gas weer aansteekt!
Wie met onze boeren praat, op vergaderingen en in persoonlijke
gesprekken, ervaart telkens weer, dat zij met de politiek beter op
de hoogte zyn dan de doorsnee-burger voor wie uitdrukkingen
als EEG - GATT en anderen meer Spaans dan reëele werkelijk
heid zyn. Zo heeft b.v. de kippenoorlog, die thans woedt grote be
langstelling by vele onzer landbouwers, die U precies kunnen ver
tellen wat er aan de hand is.
Juist vóór Sinterklaas heeft Ame
rika aan de zes EEG-landen een
lijstje overhandigd. Het was echter
geen verlanglijstje, maar een drei
gementenlijstje. Op 7 januari a.s.
gaan nl.l de Amerikaanse maatrege
len in, die voortvloeien uit de kip
penoorlog.
Men kent de feiten: de heffing
van de EEG op slachtkuikens uit
landen buiten de EEG, dus ook Ame
rika, is te hoog. Zij benadeelt de
Amerikaanse afzet. Daarom trekt
Amerika de tariefsconcessies van
1951 in. Dat betekent dat op tal van
Europese produkten, een hele was
lijst vol, extra rechten zullen wor
den geheven bij invoer in de USA.
Frankrijk wordt het meest getroffen
door de rechten op alcohol, Duits
land door die op auto's en wij door
die op de produkten van de aard-
appelmeelindustrie, zoals dextrime
en stijfsel. Van deze laatste produk
ten gaat 10 tot 15 pet. naar Ameri
ka en de invoerrechten worden nu
meer dan verdubeld. Er is dus scha
de, al is ze niet onoverkomelijk.
Frankrijk en Duitsland lijden meer
schade. Aangezien Europa driemaal
zoveel Amerikaanse produkten in
voert als Amerika Europese spullen
zou een duidelijk antwoord van Eu
ropese zijde best gegeven kunnen
worden. Met andere woorden: een
felle tarievenoorlog zou kunnen ont
branden. Men verwacht dit echter
niet, omdat de landbouwbelangen
nu eenmaal niet altijd de doorslag
geven bij de handelsbesprekingen.
WAT IS ER THANS GAANDE?
In Geneve vergadert de G.A.T.T.
Die letters zijn de afkortingen van
Engelse woorden voor „Algemene
Overeenkomst inzake Tarieven en
Handel". De G.A.T.T. is een groot,
internationaal handelslichaam, waar
in thans de Amerikanen tegenover
de Europeanen staan. Maar men on
derhandelt er en daarom is het te
betreuren ,dat de Amerikanen van
te voren al begonnen zijn hun ver
onderstelde schade in te halen door
tariefverhogingen. Dat schept al
geen prettig klimaat voor onderhan
delingen. Daar tegenover staat, dat
de G.A.T.T. wel eens maanden lang
zou kunnen praten en dat de Ameri
kanen daar niet op willen wachten.
Wat doet hu de E.E.G.? Zoals ieder
weet is thans de graanprijstoenade
ring wel de hoofdmoot van de be
sprekingen. Men wil zo spoedig mo
gelijk komen tot één graanprijs bin
nen de E.E.G. Dan kunnen immers
de heffingen binnen de EEG, die
voortvloeien uit verschillen in voe-
derprijzen, vervallen. Weliswaar zal I
men dan op de een of andere wijze J
Duitsland, Italië en Luxemburg ji|
schadeloos moeten stellen en dat is
erg genoeg ,maar het ziet er naar
uit, dat desondanks die graanprijs
regeling er komt. Voor onze bouw-
boeren en gemengde bedrijven
brengt dat niet zoveel verandering,
al zullen zij met genoegen kennis
nemen van dit feit. Een stabiele prijs
voor een belangrijk produkt is im
mers wel prettig.
DOORSLAGGEVEND VOOR
VARKENS EN KIPPEN
Zo zachtjesaan beginnen onze var-
kensprijzen die van de EEG te nade
ren. Dat dit bepaald niet schadelijk
is, hebben onze fokkers en mesters
ondervonden. Het ging dit jaar goed
met de varkens. Het mond- en
klauwzeer dat zich thans weer aan
kondigt komt wel zeer ongelegen en
belooft een zware strop te worden
indien deze ziekte zich voortzet.
Weliswaar zal de voederprijs
straks wat stijgen, maar dat kan op
gevangen worden door betere be
drijfsvoering. Het ziet er werkelijk
niet slecht uit voor de varkens. Ook
het mesten van rundvee kalveren
en oudere dieren, wordt aantrekke
lijker. Van uiterst grote betekenis is
echter de graanprijsregeling voor
onze kippenhouders. Natuurlijk ma
ken velen van hen zich zorgen over
de voederprijs èn over de concur
rentie met de Amerikaanse slacht
kuikens alsmede over de mogelijk
heden voor de uitvoer van eieren
naar derde landen. Wat dit laatste
betreft verkeert men nog geheel in
het ongewisse. Zeker, als de voer-
prijs stijgt, minderen de uitvoerkan-
sen, Maar aangezien de E.E.G. zich
zelf al bijna geheel van eieren kan
voorzien zal men daar mogelijk een
of andere regeling voor treffen.
Hoofdzaak is en blijft de afzet op
het Europees vasteland. Dat geldt
ook voor onze slachtkuikens.
MINDER
CONCURRENTIEVERVALSING
Wij behoeven de nadelen van de
graanprijsregeling niet te verwaar
lozen. Ze zijn er. Maar men moet
twee dingen niet uit het oog verlie
zen. Zonder die ene graanprijs bin
nen de E.E.G. is er met geen moge
lijkheid met Amerika tot overeen
stemming te komen. Op de tweede
plaats zouden wij zonder die rege
ling verstarren..J3at wil zeggen, dat
de landen van de EEG stuk voor
stuk door zouden gaan met hun
concurrentievervalsingen, hun be
scherming van de eigen produktie
en dus met het aansturen op natio
nale bescherminkjes, die straks
maar uiterst moeilijk zouden kun
nen worden opgeruimd.
Onze pluimveehouders, zowel in
de leg- als in de slachtsector, moe
ten het nu eenmaal in hoofdzaak
hebben van de afzet op ons eigen
continent. Die afzet wox'dt tot dus
ver op allerlei wijze belemmerd.
Daarom kan er blijdschap zijn, dat
die belemmeringen worden opge
ruimd èn dat voorkomen wordt dat
nieuwe belemmeringen worden op
gesteld. Er blijft dan spoedig niet
veel anders meer over dan de vrije
mededinging tussen de pluimveehou
ders binnen de E.E.G.
Voor die concurrentie heeft men
onze pluimveehouders af en toe
bang gemaakt. Men heeft gewezen
op de steeds toenemende eierpro-
duktie in Duitsland en Italië en op
de groei van de slachtkuikenmeste-
rij in Frankrijk en België. Ofschoon
een goed overzicht over deze ondex'-
werpen ontbreekt mogen wij aanne
men, dat die groei en die toeneming
er inderdaad zijn. Maar juist daar
over behoeven wij ons geen al te
grote zorgen te maken.
WIJ KUNNEN HET BESLIST
BETER!
Nemen wij als voorbeeld de zo
sterk gestegen, Duitse eierproduktie.
Wij moeten dan onderscheid maken
tussen goed en slecht geleide bedrij
ven. Tot dusver was het zo gesteld,
dat ook de laatste nog aan hun trek
ken kwamen. Hoe eerder daar een
eind aan komt, des te beter. Er blijft
dan wel een flink aantal goede be
drijven over, met name in de pro
vincie Oldenburg ,maar dit aantal
is nog bij lange na niet in staat de
Duitse markt te voorzien. Precies
zo staat het met de slachtkuikenpro-
duktie in België en Frankrijk. De fi
nanciering van de hokkenbouw, de
vergunningen daarvoox*, de verbete
ring van de vermeerderingsbedrij -
ven, met name die in de slachtsec-
tox-, het zijn allemaal nog punten
die stuk voor stuk verbetering be
hoeven. Maar in het algemeen is
men bij ons op het goede pad. Er is
een voldoend aantal bedrijven, waar
men de nodige vakkennis bezit, waar
goede voorlichting gegeven wordt en
waar men die voorlichting ook op
volgt. Op die bedrijven kan men
zeggen: „Wij kunnen het beslist be
ter."
Men kan in de EEG van alles een
reden maken tot nationale bescher
ming. Van de prijs van het voeder-
graan, van het algemene loon- en
prijspeil, van het subsidiebeleid van
de regeringen en van tientallen an
dere dingen meer. Maar van één
ding niet: van het vakmanschap van
de ondernemer. Men kan nooit zeg
gen: omdat de Nedexiandse pluim
veehouder het zo goed kan moet zijn
produkt (eetei, broedei, eendags-
kuiken, km enz.) maar wat zwaar
der belast worden dan het Duitse,
het Franse of het Italiaanse. Want
dan zou ieder verontwaardigd ant
woorden: „Maar wie verhindert u
het nèt zo goed te doen?"
Kortom: men kan over de EEG
denken zoals men wil. Men moet de
nadelen van de graanprijstoenade
ring niet verbloemen en alle kinde
ren bij hun ware naam noemen.
Maar met de neus op de feiten zo
als zij op het ogenblik liggen kan
niet anders gezegd worden dan dat
wij het van die vrije uitwisseling
binnen een gebied met gelijke kost-
px'ijsfactoren (en daarvan is de voe
derprijs immers verreweg de voor
naamste) moeten hebben. Dan zal
de tijd komen, dat namen als Bra
bant, Limburg, de Veluwe, de Ach
terhoek en Drente (om maar een
paar te noemen) intex-nationale ver
maardheid zullen krijgen en herwin
nen als de voornaamste px*oduktie-
centra van eieren en kip. Het kun
nen de centra worden waar het vak
manschap a.h.w. geconcentreerd is.
Dat men het in andere streken van
ons land dan misschien net zo goed
kan en doet is natuurlijk bekend,
maar men krijgt daar dan toch ge
lijke kansen. Het is dit ideaalbeeld,
dat de voorstanders van de graan-
prijsregeling voor ogen staat. Het is
zeker niet onmogelijk, dat het voor
een groot deel werkelijkheid zal
worden.
Het grootste dierenras dat ooit op aarde heeft geleefd, dat van de
brontosaurus, is na 70 miljoen jaren aan de vergetelheid ontrukt. Een
van dc grootste exemplaren van dit ras, de dinosaurus, bewoog zich
dcor, of liever boven de straten van New York tijdens de optoent die
onlangs ter gelegenheid van Thanksgiving Day in New York werd ge
houden. Er zijxi 26 man nodig om deze, op ware grootte door Good
year vervaardigde dinosaurus, 20 meter lang en vier verdiepingen hoog,
in toom te houden. Het beest, „Dino" genaamd ,is nl. gevuld met onge
veer 2400 m3 helium.
Goodyear vervaardigt deze ballonnen van bekende tekenfilm- en
sprookjesfiguren al jaren. Ze worden o.a. gebruikt ter opluistering van
de grote „Christmas- en Easter Parades" die vooral voor de Newyorkse
jeugd, een jaarlijks hoogtepunt betekenen.
De laatste tand was gratis. Maar
verder kost deze kwestie de ver
dachte een gevangenisstraf van één
week per tand.
Dit geval illustreert duidelijk de
mening van de deskundigen, dat de
ouden van dagen van lievex'leden be
jaarden zijn geworden, terwijl op
hun beurt de bejaarden steeds kras
ser en jeugdiger door 't leven gaan.
De verdachte, die vandaag een
jubileum vierde omdat het zijn vijf
entwintigste vonnis werd, was al
een flink eind in de zestig. Noch
tans sierde hem de bezadigdheid, die
ons zo aanlokt in bejaarde lieden,
geenszins. Integendeel, zou men
zeggen. Hij sloeg van zich af, en hij
deed dat raak ook. Daar staat tegen
over dat het slachtofer al in de ne
gentig was. „Schande", zei de rech
ter, „iemand die vijf en twintig jaar
ouder is te mishandelen!"
Het drama heeft plaats gehad op
een van de weinige zomerse dagen
die de afchter ons liggende natte
moesson heeft opgeleverd. De plaat
selijke bejaarden waren samengeko
men op een bankje, door de zorg
zame gemeente op een van de sin
gels geplaatst. Zij sloegen het ver
keer gade, critiseei-den de voorbij
gangers en rookten een pijpje. Dit
alles geschiedde onder aangename
kout, en niets wees er op dat de
singel - eenmaal 't toneel van bloe
dige strijd om de onafhankelijkheid,
in de oorlogsjaren toen het nog
Smaalpedje hette - over enkele mi
nuten wederom met bloed zou wor
den doordrenkt.
Het gesprek nadex-de een einde, en
de midden zestigjarige verdachte,
die boodschappen moest doen voor
zijn vrouw, vóór de prijzen nog ver
der stegen, stond op. De anderen
bleven nog even zitten.
De verdachte rekte zich, met de
handen in de zak en de booschap-
pentas aan de arm. Hij bleef nog
even staan praten. Maar hij stond
net voor het ruim negentig-jarige
slachtoffer, zodat diens uitzicht vol
komen werd bedorven.
De negentigjarige, niet gesteld op
de rug van de ander, trok enkele
malen aan diens jas in een poging
het verkeer weer in het vizier te
krijgen. Hij was daartoe half opge
staan. Bruusk keerde de staande
verdachte zich om en duwde de
oude baas op de bank terug.
Dit duwen nu stond in de dag
vaarding vermeld als zijnde eenvou
dige mishandeling. De verdachte had
de man namelijk bij de mond gepakt
en aldus op het gemeentebankje ge
duwd. De gevolgen waren ruïneus.
De oude gaas beschikte over nog
drie tanden, die na jaren van trou
we dienst echter niet van uitste
kende kwaliteit meer wax"en. Aan
getast door tandcaries en door de
duw van de verdachte rolden twee
van de tanden weerloos omlaag in
het struikgewas van de singel. De
derde tand hing zo los in de boven
kaak dat de oude man dit eetinstru-
ment met een eenvoudige handbe
weging wegvaagde. Dit alles stond
duidelijk te lezen in het proces ver
baal.
En dit, vond de officier van justi
tie gaat niet aan. Dat een betrekke
lijk jonge kerel een oude man zo te
lijf gaat is een schande. Twee we
ken gevangenisstraf eiste hij, name
lijk één week per tand die door dit
krachtdadig optreden omlaag is ge
rold. Over de derde tand wilde hij
het verder maar niet hebben.
„Die derde is ook meer een kwes
tie van onbevoegd uitoefenen van
de tandheelkunde", meende de rech
ter. De twee weken heeft de ver
dachte gekregen, zonder pardon.
„En wie betaalt nou het prijsver
schil?" vx-oeg het slachtoffer. „Ik
heb pas twee dagen later de bood
schappen kunnen doen
STICHTING TOT UITVOERING
VAN LANDBOUWMAATREGELEN
OPGERICHT
Met ingang van 1 januari 1964 zul
len de bureaus van de provinciale
voedselcommissarissen en van de
plaatselijke bureauhouders in de
provincie worden opgeheven. Hun
werkzaamheden zullen in het ver
volg worden uitgevoerd door de
Stichting tot Uitvoering van Land-
bouwmaatregelen. Deze stichting is
opgericht door de pixxïuktschappen
en het ministerie van landbouw en
visserij, terwijl ook het Landbouw
schap zich in principe voor deelne
ming heeft uitgespi'oken. Met de
oprichting wordt beoogd door con
centratie van alle administratieve
landbouwmaatregelen in de provin
cie te komen tot een zo efficiënt mo
gelijke uitvoering.
Met de leiding in iedere provincie
zal een dix*ecteur worden belast. De
ze directeur is de tegenwoordige
provinciale voedselcommissaris, die
deze titel in verband met bepaalde
aktiviteiten, o.m. op het gebied van
de economische verdediging, zal be
houden. Verder zal in iedexv provin
cie een aantal districtsbureauhouders
worden aangesteld..
Tegen 1 januari 1964 zal aan alle
geregistreex-den bericht worden ge
zonden onder welke districtsbureau
houder zij zullen vallen en waar
diens kantoor is gevestigd.
Venray, Wanssum en Horst vor
men één district, waarvan het kan
toor gevestigd wordt op het bureau
van de ruilverkaveling Lollebeek in
Castenray.