BEJAARDENPROBLEMEN 4}d staattie van de kippenoorlog 10 TIPS bij vorsi... Politierechter VRIJDAG 20 DECEMBER 1963 No. 51 VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DBUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAÏ WPFKRT AH VOOR VRMR A V F"T\j OMSiTR PTf P1M ADVERTENTIEPRIJS ct. per am ABONNEMENTS- GBOTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 W E,E,ADL,AU VUUK V I Ü1N UiVlO 1 l\ CJVC, IM PRIJS PER KWARTAAL 1.5# (bulten Tenrmp 1.75) In de laatste raadsvergadering heeft de KAB-fractie het „bejaar denprobleem" weer aan de orde gesteld. Door de Voorzitter is toen gezegd, dat B. en W. inzake dit probleem contact had gezocht met de Commissie van Samenwerking tussen de Venrayse standsorga nisaties en dat het resultaat van dit contact is geweest dat er een zgn. werkcommissie zal wGrden geformeerd, die dit probleem zal gaan bestuderen en een oplossing zal gaan zoeken Daarmede is weer een vraagstuk aangeroerd, dat wil men de goe gemeente geloven veler harten beroerd. Anderen daarentegen vra gen wat men feitelijk onder bejaar denprobleem verstaat en weer ande ren vinden het een groot schandaal dat men in Horst een fraai bejaar denhuis heeft en in Overloon terecht kan, maar dat een bejaarde in Ven- ray op familie .vrienden of beken den is aangewezen. Maar vraagt men naar het bejaar denprobleem op zich, dan kijkt men je net aan of men zegen wil: wat een stomme vraagEen antwoord krijg je niet. Wat moet echter deze wèrkgroep gaan doen? Misschien heeft de Minister van Maatschappelijk Werk de opgave ovor deze werkgroep juist gesteld op het laatste bejaardencongres in Scheveningen: namelijk te komen tot een planning van de voorzienin gen, die de bejaarden hun juiste plaats geven in de (Venrayse) sa menleving en waaraan ook de over heid houvast kan vinden bij haar beleid Of aan deze doelstelling beant woord kan worden zal op de eerste plaats afhangen van de samenstel ling vajt deze werkgroep, terwijl anderzijds wel bedacht mag worden, dat b.v. een wetenschappelijke stu die van het gehele bejaardenvraag- stuk in ons land nog in zijn kinder schoenen staat. Bovendien, zo geloven wij, kan men eerste tot een oplossing komen als ook de regering de voorwaarden schept, die het mogelijk maken dat ook de ouderen onder ons de hun toekomende plaats innemen. Belangrijk, omdat aan deze op lossing vele financiële consequenties verbonden zijn. Trouwens we pra ten over een vraagstuk, maar zijn er niet vele. Ligt bij de ene niet het zwaarte punt op het feit dat hij met 65 ja ren is moeten ophouden, met pen sioen is moeten gaan, terwijl hij met zijn lege tijd geen raad weet en voor zijn financiële achteruitgang geen oplossing weet. Staat een ander niet eenzaam in het leven, omdat hij geen contacten heeft met anderen, ook met vereni gingen ,nu hij gaat beschikken over veel vrije tijd. Weer anderen vragen hulp voor hun kleine huishouden, die niet te krijgen is, tobben, verpauperen. Bij weer anderen is de huisvesting een probleem. Ze wonen in te grote of te enge huizen, te dure dikwijls voor hun bescheidener geworden beurs. En wat moet de man doen, die na de dood van zijn vrouw een zaam achter blijft, wat de vrouw, die hulpbehoevend wordt? Dit zijn maar enkele vragen, die opkomen. Dit zijn maar enkele pro bleempjes uit de velen, die naarma te men meer met de bejaarden praat naar voren springen. Men kan de bejaarden niet als groep behande len. Het zijn mensen als U en ik, met hun eigen hebbelijkheden en moeilijkheden, in een zeer bijzonde re biologische, psychologische, socia le, economische en dikwijls ook cul turele en religieuse situatie. En op elk gebied zal voor ieder afzonder lijk het probleem als zodanig an ders liggen en om een andere oplos sing vragen. We menen er goed aan te doen, dit toch nog eens even naar voren te brenigen. Reeds eerder hebben we er op gewezen dat men over het bejaardenprobleem alleen maar denkt als men het heeft over de stichting van een bejaardenhuis. Is dat er zo meent men dan is „alles" opgelost. Afgezien van het feit, dat men zulk een bejaardenhuis dan feitelijk beschouwt als een al of niet gezel lige wachtkamer bij het perron, waar de laatste trein vertrekt (het vertrekuur van deze trein is echter niet bekend) toch blijven dan nog vele andere problemen onopgelost, ook voor de mens, die in datzelfde bejaardenhuis zich moeizaam een plaats veroverd heeft. We hebben zo nu en dan het idee, dat er in Venray veel mensen rond lopen met de mening, dat als maar een actiecomité of een werkgroep gevormd is, dat men dan met de op lossing van een probleem al een heel eind is. Men had uit het verle den kunnen leren ,dat zulks niet het geval is. We wensen deze werkgroep veel succes toe, maar realiseren ons dat haar taak niet zo onmogelijk, dan toch zeer moeilijk zal zijn. We ge loven namelijk niet, dat dit pro bleem of al die problemen plaatse lijk op te lossen zijn, dit moet re gionaal, zo niet landelijk gebeuren, gezien de vele facetten, die hieraan nu eenmaal zitten. Dat we voor sommige problemen plaatselijk wel tot een oplossing kunnen komen, is van de andere kant zo vast als een huis. De ontspanning, de gezelligheid is een zo belangrijke factor voor oude mensen. Op dit terrein is in Venray al een initiatief genomen, dat ge voegelijk kan worden uitgebreid. Er zijn hier bejaardenwoningen gebouwd, die de toets der kritiek kunnen doorstaan en zo is er in de loop van de tijd al wel het een en ander gebeurd, wat nog uitgebreid en verbeterd kan worden. Wellicht dat b.v. bij de bouw van het nieuwe wijkgebouw ook iets ge daan kan worden aan het zo belang rijke hoofdstuk van de revalidatie. We hebben van dit alles zo maar enkele puntjes naar voren gebracht, gewezen op moeilijkheden en moge lijkheden. Mede om nog eens te be nadrukken dat een bejaardenhuis al leen geen oplossing is, evenmin als de bejaarden-sociëteit. Dat te velen zulks nog menen, kan alleen maar het werk dat de nieuwe werkgroep gaat beginnen bemoeilijken. Dat wij in deze werkgroep ook de ouderen zelf graag zitting zien ne men, is misschien logisch, maar te dikwijls worden deze mensen objec ten over wie, maar zonder wie ge praat wordt. De loodgieters hebben het tegen woordig zo druk, dat ze weinig tijd over houden voor kleine re paraties. Zorg er dus voor, dat de waterleiding niet bevriest. De by voor- en achtergevel liggende buizen kunt u het beste bekleden met een lap wellen stof, b.v. van een oude deken, of omwikkelen met stro of krantenpapier. Afsluiten van de hoofdkraan heeft geen zin a,ls u niet tevens al het zich in de buizen bevindende wa ter aftapt. Doe daarom eerst de hoofdkraan dicht en zet daarna de aftapkranen open, na daar kleine bakjes onder te hebben geplaatst. Is de w.c. buitenshuis, volsta dan niet met het omwikkelen van de zichtbare buizen, maar draai ook een sterke gloeilamp in de daar aanwezige fitting en laat de lamp dag en nacht branden zo lang het vriest. Deze verspreidt veelal juist voldoende warmte om bevriezing te voorkomen. NAAR BUITEN Breng tochtstrip, de tochtband of stroken krantenpapier aan op plaatsen waar een koude wind binnendringt. Grotere kieren on der de deuren kunt u opvullen met een jute zak of een dun matje. Scherm bü strenge vorst of ijzige wind de spouwgaten in de buiten muren af door platen karton of plankjes. Deze moeten direct wor den verwijderd zodra de vorst voorbij is, daar er anders schim melvorming onder de vloeren op treedt. Ledig 's avonds de stortbakken van waterclosets. Worden ze 's nachts gebruikt, dan even vol laten lo pen, het stopkraantje sluiten en doorspoelen. Is het water in de closetpot bevro ren, dan geen héét water er in gooien, want dit kan de pot doen barsten, maar b.v. het reeds lauw geworden afwaswater er in weg spoelen. Niet doortrekken met koud water, maar die dag(en) teil tjes lauw water gebruiken. Sluit de ventilatie-openingen van badkamer en douchecel zo lang ze niet worden gebruikt en laat de deur open naar de warmere gang. Denk er om de waakvlam van uw geyser te doven als de waterlei ding wordt afgesloten. Open eerst de hoofdkraan van de waterleiding voor u het gas weer aansteekt! Wie met onze boeren praat, op vergaderingen en in persoonlijke gesprekken, ervaart telkens weer, dat zij met de politiek beter op de hoogte zyn dan de doorsnee-burger voor wie uitdrukkingen als EEG - GATT en anderen meer Spaans dan reëele werkelijk heid zyn. Zo heeft b.v. de kippenoorlog, die thans woedt grote be langstelling by vele onzer landbouwers, die U precies kunnen ver tellen wat er aan de hand is. Juist vóór Sinterklaas heeft Ame rika aan de zes EEG-landen een lijstje overhandigd. Het was echter geen verlanglijstje, maar een drei gementenlijstje. Op 7 januari a.s. gaan nl.l de Amerikaanse maatrege len in, die voortvloeien uit de kip penoorlog. Men kent de feiten: de heffing van de EEG op slachtkuikens uit landen buiten de EEG, dus ook Ame rika, is te hoog. Zij benadeelt de Amerikaanse afzet. Daarom trekt Amerika de tariefsconcessies van 1951 in. Dat betekent dat op tal van Europese produkten, een hele was lijst vol, extra rechten zullen wor den geheven bij invoer in de USA. Frankrijk wordt het meest getroffen door de rechten op alcohol, Duits land door die op auto's en wij door die op de produkten van de aard- appelmeelindustrie, zoals dextrime en stijfsel. Van deze laatste produk ten gaat 10 tot 15 pet. naar Ameri ka en de invoerrechten worden nu meer dan verdubeld. Er is dus scha de, al is ze niet onoverkomelijk. Frankrijk en Duitsland lijden meer schade. Aangezien Europa driemaal zoveel Amerikaanse produkten in voert als Amerika Europese spullen zou een duidelijk antwoord van Eu ropese zijde best gegeven kunnen worden. Met andere woorden: een felle tarievenoorlog zou kunnen ont branden. Men verwacht dit echter niet, omdat de landbouwbelangen nu eenmaal niet altijd de doorslag geven bij de handelsbesprekingen. WAT IS ER THANS GAANDE? In Geneve vergadert de G.A.T.T. Die letters zijn de afkortingen van Engelse woorden voor „Algemene Overeenkomst inzake Tarieven en Handel". De G.A.T.T. is een groot, internationaal handelslichaam, waar in thans de Amerikanen tegenover de Europeanen staan. Maar men on derhandelt er en daarom is het te betreuren ,dat de Amerikanen van te voren al begonnen zijn hun ver onderstelde schade in te halen door tariefverhogingen. Dat schept al geen prettig klimaat voor onderhan delingen. Daar tegenover staat, dat de G.A.T.T. wel eens maanden lang zou kunnen praten en dat de Ameri kanen daar niet op willen wachten. Wat doet hu de E.E.G.? Zoals ieder weet is thans de graanprijstoenade ring wel de hoofdmoot van de be sprekingen. Men wil zo spoedig mo gelijk komen tot één graanprijs bin nen de E.E.G. Dan kunnen immers de heffingen binnen de EEG, die voortvloeien uit verschillen in voe- derprijzen, vervallen. Weliswaar zal I men dan op de een of andere wijze J Duitsland, Italië en Luxemburg ji| schadeloos moeten stellen en dat is erg genoeg ,maar het ziet er naar uit, dat desondanks die graanprijs regeling er komt. Voor onze bouw- boeren en gemengde bedrijven brengt dat niet zoveel verandering, al zullen zij met genoegen kennis nemen van dit feit. Een stabiele prijs voor een belangrijk produkt is im mers wel prettig. DOORSLAGGEVEND VOOR VARKENS EN KIPPEN Zo zachtjesaan beginnen onze var- kensprijzen die van de EEG te nade ren. Dat dit bepaald niet schadelijk is, hebben onze fokkers en mesters ondervonden. Het ging dit jaar goed met de varkens. Het mond- en klauwzeer dat zich thans weer aan kondigt komt wel zeer ongelegen en belooft een zware strop te worden indien deze ziekte zich voortzet. Weliswaar zal de voederprijs straks wat stijgen, maar dat kan op gevangen worden door betere be drijfsvoering. Het ziet er werkelijk niet slecht uit voor de varkens. Ook het mesten van rundvee kalveren en oudere dieren, wordt aantrekke lijker. Van uiterst grote betekenis is echter de graanprijsregeling voor onze kippenhouders. Natuurlijk ma ken velen van hen zich zorgen over de voederprijs èn over de concur rentie met de Amerikaanse slacht kuikens alsmede over de mogelijk heden voor de uitvoer van eieren naar derde landen. Wat dit laatste betreft verkeert men nog geheel in het ongewisse. Zeker, als de voer- prijs stijgt, minderen de uitvoerkan- sen, Maar aangezien de E.E.G. zich zelf al bijna geheel van eieren kan voorzien zal men daar mogelijk een of andere regeling voor treffen. Hoofdzaak is en blijft de afzet op het Europees vasteland. Dat geldt ook voor onze slachtkuikens. MINDER CONCURRENTIEVERVALSING Wij behoeven de nadelen van de graanprijsregeling niet te verwaar lozen. Ze zijn er. Maar men moet twee dingen niet uit het oog verlie zen. Zonder die ene graanprijs bin nen de E.E.G. is er met geen moge lijkheid met Amerika tot overeen stemming te komen. Op de tweede plaats zouden wij zonder die rege ling verstarren..J3at wil zeggen, dat de landen van de EEG stuk voor stuk door zouden gaan met hun concurrentievervalsingen, hun be scherming van de eigen produktie en dus met het aansturen op natio nale bescherminkjes, die straks maar uiterst moeilijk zouden kun nen worden opgeruimd. Onze pluimveehouders, zowel in de leg- als in de slachtsector, moe ten het nu eenmaal in hoofdzaak hebben van de afzet op ons eigen continent. Die afzet wox'dt tot dus ver op allerlei wijze belemmerd. Daarom kan er blijdschap zijn, dat die belemmeringen worden opge ruimd èn dat voorkomen wordt dat nieuwe belemmeringen worden op gesteld. Er blijft dan spoedig niet veel anders meer over dan de vrije mededinging tussen de pluimveehou ders binnen de E.E.G. Voor die concurrentie heeft men onze pluimveehouders af en toe bang gemaakt. Men heeft gewezen op de steeds toenemende eierpro- duktie in Duitsland en Italië en op de groei van de slachtkuikenmeste- rij in Frankrijk en België. Ofschoon een goed overzicht over deze ondex'- werpen ontbreekt mogen wij aanne men, dat die groei en die toeneming er inderdaad zijn. Maar juist daar over behoeven wij ons geen al te grote zorgen te maken. WIJ KUNNEN HET BESLIST BETER! Nemen wij als voorbeeld de zo sterk gestegen, Duitse eierproduktie. Wij moeten dan onderscheid maken tussen goed en slecht geleide bedrij ven. Tot dusver was het zo gesteld, dat ook de laatste nog aan hun trek ken kwamen. Hoe eerder daar een eind aan komt, des te beter. Er blijft dan wel een flink aantal goede be drijven over, met name in de pro vincie Oldenburg ,maar dit aantal is nog bij lange na niet in staat de Duitse markt te voorzien. Precies zo staat het met de slachtkuikenpro- duktie in België en Frankrijk. De fi nanciering van de hokkenbouw, de vergunningen daarvoox*, de verbete ring van de vermeerderingsbedrij - ven, met name die in de slachtsec- tox-, het zijn allemaal nog punten die stuk voor stuk verbetering be hoeven. Maar in het algemeen is men bij ons op het goede pad. Er is een voldoend aantal bedrijven, waar men de nodige vakkennis bezit, waar goede voorlichting gegeven wordt en waar men die voorlichting ook op volgt. Op die bedrijven kan men zeggen: „Wij kunnen het beslist be ter." Men kan in de EEG van alles een reden maken tot nationale bescher ming. Van de prijs van het voeder- graan, van het algemene loon- en prijspeil, van het subsidiebeleid van de regeringen en van tientallen an dere dingen meer. Maar van één ding niet: van het vakmanschap van de ondernemer. Men kan nooit zeg gen: omdat de Nedexiandse pluim veehouder het zo goed kan moet zijn produkt (eetei, broedei, eendags- kuiken, km enz.) maar wat zwaar der belast worden dan het Duitse, het Franse of het Italiaanse. Want dan zou ieder verontwaardigd ant woorden: „Maar wie verhindert u het nèt zo goed te doen?" Kortom: men kan over de EEG denken zoals men wil. Men moet de nadelen van de graanprijstoenade ring niet verbloemen en alle kinde ren bij hun ware naam noemen. Maar met de neus op de feiten zo als zij op het ogenblik liggen kan niet anders gezegd worden dan dat wij het van die vrije uitwisseling binnen een gebied met gelijke kost- px'ijsfactoren (en daarvan is de voe derprijs immers verreweg de voor naamste) moeten hebben. Dan zal de tijd komen, dat namen als Bra bant, Limburg, de Veluwe, de Ach terhoek en Drente (om maar een paar te noemen) intex-nationale ver maardheid zullen krijgen en herwin nen als de voornaamste px*oduktie- centra van eieren en kip. Het kun nen de centra worden waar het vak manschap a.h.w. geconcentreerd is. Dat men het in andere streken van ons land dan misschien net zo goed kan en doet is natuurlijk bekend, maar men krijgt daar dan toch ge lijke kansen. Het is dit ideaalbeeld, dat de voorstanders van de graan- prijsregeling voor ogen staat. Het is zeker niet onmogelijk, dat het voor een groot deel werkelijkheid zal worden. Het grootste dierenras dat ooit op aarde heeft geleefd, dat van de brontosaurus, is na 70 miljoen jaren aan de vergetelheid ontrukt. Een van dc grootste exemplaren van dit ras, de dinosaurus, bewoog zich dcor, of liever boven de straten van New York tijdens de optoent die onlangs ter gelegenheid van Thanksgiving Day in New York werd ge houden. Er zijxi 26 man nodig om deze, op ware grootte door Good year vervaardigde dinosaurus, 20 meter lang en vier verdiepingen hoog, in toom te houden. Het beest, „Dino" genaamd ,is nl. gevuld met onge veer 2400 m3 helium. Goodyear vervaardigt deze ballonnen van bekende tekenfilm- en sprookjesfiguren al jaren. Ze worden o.a. gebruikt ter opluistering van de grote „Christmas- en Easter Parades" die vooral voor de Newyorkse jeugd, een jaarlijks hoogtepunt betekenen. De laatste tand was gratis. Maar verder kost deze kwestie de ver dachte een gevangenisstraf van één week per tand. Dit geval illustreert duidelijk de mening van de deskundigen, dat de ouden van dagen van lievex'leden be jaarden zijn geworden, terwijl op hun beurt de bejaarden steeds kras ser en jeugdiger door 't leven gaan. De verdachte, die vandaag een jubileum vierde omdat het zijn vijf entwintigste vonnis werd, was al een flink eind in de zestig. Noch tans sierde hem de bezadigdheid, die ons zo aanlokt in bejaarde lieden, geenszins. Integendeel, zou men zeggen. Hij sloeg van zich af, en hij deed dat raak ook. Daar staat tegen over dat het slachtofer al in de ne gentig was. „Schande", zei de rech ter, „iemand die vijf en twintig jaar ouder is te mishandelen!" Het drama heeft plaats gehad op een van de weinige zomerse dagen die de afchter ons liggende natte moesson heeft opgeleverd. De plaat selijke bejaarden waren samengeko men op een bankje, door de zorg zame gemeente op een van de sin gels geplaatst. Zij sloegen het ver keer gade, critiseei-den de voorbij gangers en rookten een pijpje. Dit alles geschiedde onder aangename kout, en niets wees er op dat de singel - eenmaal 't toneel van bloe dige strijd om de onafhankelijkheid, in de oorlogsjaren toen het nog Smaalpedje hette - over enkele mi nuten wederom met bloed zou wor den doordrenkt. Het gesprek nadex-de een einde, en de midden zestigjarige verdachte, die boodschappen moest doen voor zijn vrouw, vóór de prijzen nog ver der stegen, stond op. De anderen bleven nog even zitten. De verdachte rekte zich, met de handen in de zak en de booschap- pentas aan de arm. Hij bleef nog even staan praten. Maar hij stond net voor het ruim negentig-jarige slachtoffer, zodat diens uitzicht vol komen werd bedorven. De negentigjarige, niet gesteld op de rug van de ander, trok enkele malen aan diens jas in een poging het verkeer weer in het vizier te krijgen. Hij was daartoe half opge staan. Bruusk keerde de staande verdachte zich om en duwde de oude baas op de bank terug. Dit duwen nu stond in de dag vaarding vermeld als zijnde eenvou dige mishandeling. De verdachte had de man namelijk bij de mond gepakt en aldus op het gemeentebankje ge duwd. De gevolgen waren ruïneus. De oude gaas beschikte over nog drie tanden, die na jaren van trou we dienst echter niet van uitste kende kwaliteit meer wax"en. Aan getast door tandcaries en door de duw van de verdachte rolden twee van de tanden weerloos omlaag in het struikgewas van de singel. De derde tand hing zo los in de boven kaak dat de oude man dit eetinstru- ment met een eenvoudige handbe weging wegvaagde. Dit alles stond duidelijk te lezen in het proces ver baal. En dit, vond de officier van justi tie gaat niet aan. Dat een betrekke lijk jonge kerel een oude man zo te lijf gaat is een schande. Twee we ken gevangenisstraf eiste hij, name lijk één week per tand die door dit krachtdadig optreden omlaag is ge rold. Over de derde tand wilde hij het verder maar niet hebben. „Die derde is ook meer een kwes tie van onbevoegd uitoefenen van de tandheelkunde", meende de rech ter. De twee weken heeft de ver dachte gekregen, zonder pardon. „En wie betaalt nou het prijsver schil?" vx-oeg het slachtoffer. „Ik heb pas twee dagen later de bood schappen kunnen doen STICHTING TOT UITVOERING VAN LANDBOUWMAATREGELEN OPGERICHT Met ingang van 1 januari 1964 zul len de bureaus van de provinciale voedselcommissarissen en van de plaatselijke bureauhouders in de provincie worden opgeheven. Hun werkzaamheden zullen in het ver volg worden uitgevoerd door de Stichting tot Uitvoering van Land- bouwmaatregelen. Deze stichting is opgericht door de pixxïuktschappen en het ministerie van landbouw en visserij, terwijl ook het Landbouw schap zich in principe voor deelne ming heeft uitgespi'oken. Met de oprichting wordt beoogd door con centratie van alle administratieve landbouwmaatregelen in de provin cie te komen tot een zo efficiënt mo gelijke uitvoering. Met de leiding in iedere provincie zal een dix*ecteur worden belast. De ze directeur is de tegenwoordige provinciale voedselcommissaris, die deze titel in verband met bepaalde aktiviteiten, o.m. op het gebied van de economische verdediging, zal be houden. Verder zal in iedexv provin cie een aantal districtsbureauhouders worden aangesteld.. Tegen 1 januari 1964 zal aan alle geregistreex-den bericht worden ge zonden onder welke districtsbureau houder zij zullen vallen en waar diens kantoor is gevestigd. Venray, Wanssum en Horst vor men één district, waarvan het kan toor gevestigd wordt op het bureau van de ruilverkaveling Lollebeek in Castenray.

Peel en Maas | 1963 | | pagina 7