Kieuw
induslrialisaiie-beleid
Landbouw en loonronde
De strijd
De
12.000.000ste
Politierechter
om hel beslaan
VRIJDAG 25 OKTOBER 1963 No. 43
VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAÏ WFFTTRT AH VOOR VPNRAY T?1\J HMQTPPlfRW ADVERTENTIEPRUS 8 ct. per mnUten Venray f 1.75)
GROTE STRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIR^ 1050652 V? CfLIVDUHU V UUI\ V ErilAH I UIVlO 1 IVEjIiCfil PRIJS PER KWARTAAL f 1.50 (ba ABONNEMENTS-
De nieuwe minister van economi
sche zaken, prof. Andriessen, is van
plan het industrialisatiebeleid in Ne
derland aan te passen. De minister
meent, dat het zo langgzamerhand
tijd wordt de door de vorige rege
ring gevolgde beleidslijnen nog eens
op hun waarde te toetsen. Hij heeft
daarom zijn deskundigen opdracht
gegeven een onderzoek in te stel
len naar de manier, waarop het bes
te een verantwoorde spreiding van
de industrie over het gehele land
kan worden nagestreefd. Het doel
van de industrialisatie is steeds
tweeledig geweest. Spreiding van
industrie moet in sommige gebieden
werkloosheid voorkomen. Maar in
dustrievestiging betekent ook een
zekere stimulans voor een bepaalde
streek om zich te ontwikkelen tot
een verantwoord sociaal geheel.
Op het ogenblik kent Nederland
een aantal probleemgebieden, zoals
bijvoorbeeld delen van de drie
Noordelijke provincies. In deze stre
ken wordt de vestiging van nieuwe
fabrieken gestimuleerd door premies
en prijsreductieregelingen. In vele
gevallen moet de industrie de men
sen opvangen ,die door de verande
ringen in de landbouw niet meer
hun bestaan in het agrarische ter
rein willen zoeken.
Ook Venray heeft van die oude
regeling geprofiteerd. Onze ge
meente werd ontwikkelingskern
en kreeg dezelfde faciliteiten als
de probleemgebieden bij de rege
ring. Industrieën konden zodoen
de op gunstige voorwaarden voor
onze gemeente worden aangetrok
ken.
Prof. Andriessen wil nu naast pro
bleemgebieden ook zogenaamde
„spreidingsgebieden" invoeren. On
der dit laatste verstaat hij die stre
ken ,die „door een verdere industria
lisatie een belangrijke bijdrage kun
nen leveren aan de spreiding van de
industrie over het gehele land, zon
der dat in die streek op dit moment
gevreesd zou moeten worden voor
een structurel werkloosheid."
Aan welke gebieden de minister
denkt, is duidelijk uit de opdracht,
welke hij zijn deskundige gaf..
Naast de probleemgebieden moe
ten zij hun aandacht besteden aan
de kop van Noord-Holland, de
Noordoostpolder, de IJsseldelta, de
Achterhoek West-Brabant en Mid
den - Zuid-Limburg. Al deze gebie
den hebben, zonder tot probleemge
bied te zijn verklaard, toch hun
moeilijkheden. De kop van Noord-
Holland bijvoorbeeld heeft weinig
industrie, terwijl men ook op ander
terrein een geduchte achterstand
heeft op bijvoorbeeld het nabijgele
gen Westen. Voor West-Brabant
gaat dit nog meer op. Al jaren
schreeuwt men hier om ontwikke
lingsmogelijkheden, met name om
industrie. Het grootste deel van de
West-Brabanders pendelt nu naar de
grote industrieën in de buurt van
Rotterdam. In het huidige beleids-
patroon zijn er weinig mogelijkheden
de industrievestiging in deze stre
ken te bevorderen.
Prof. Andriessen wil nu een mo
gelijkheid scheppen de soepele pre
mie- en prijs voorwaarden voor uit
breiding of vestiging van industrie
ook voor deze „spreidingsgebieden"
geldig te maken. Voorlopig schijnt
de minister daarbij alleen te den
ken aan de prijsreducties. De pre
mieregeling zou zeker in de aan
loopperiode alleen bestemd moe
ten blijven voor de probleemgebie
den, dat wil zeggen voor die gebie
den, waar een acute structurele
werkloosheid dreigt. De definitieve
beslissing moet wachten op het
rapport, dat de deskundigen van het
ministerie van economische zaken
zullen opstellen. Verwacht wordt,
dat de nieuwe opzet bekend zal
worden gemaakt in de begroting
voor 1965, dus over een jaar.
Hoewel nergens blijkt dat de Mi
nister tevens de bestaande pro
bleemgebieden en daarmede de ont
wikkelingskern in dier voege zal be
kijken dat aan sommigen van hen
de voordelen van de „oude" rege
ling onttrokken zal worden, omdat
b.v. de bestaande industrieën vol
doende plaats bieden aan de ar
beidskrachten of om andere rede
nen, toch blijft die mogelijkheid „er
gens" open.
Voor een buitenstaander mag dan
wel eens lijken met die Hongaarse.
Turkse, Griekse, Spaanse en Bel
gische arbeidskrachten die we hier
hebben, dat de Venrayse arbeids
markt overvraagd is en wordt, wij
voor ons geloven nog altijd dat dit
tijdelijk is en dat als deze soms
zelfs overdreven hoogconjunctuur
normaler proporties krijgt zal
blijken dat het thans op dit ter
rein gevoerde beleid juist zal blij
ken.
Bovendien en dat is reden num
mer twee is deze regeling mede
in het leven geroepen om een goede
ontwikkeling tot een verantwoord
sociaal geheel in onze gemeente mo
gelijk te maken. Op die weg is al
veel gebeurd, maar moet nog veel
meer geschieden. Een plotseling af
kappen van deze mogelijkheid zal
funest blijken voor een gezonde
groei en bloei van Venray.
Het lijkt ons zaak dat de verant
woordelijke instanties misschien ter-
wille van grotere nood elders in onze
provincie of land, niet voorbijgaan
aan de redelijke wensen van onze
plaats en niet halverwege een tot
heden gelukkig beleid doorkruisen.
Dat we daarop plaatselijk attent
moeten blijven zal een zaak van de
eerste orde zijn.
Dezer dagen is de 12 miljoenste
Nederlander geboren. Er stond geen
feestcommissie klaar, geen levens
grote taart voor de moeder, geen
verrassing voor de vader, geen
spaarbankboekje voor het kind. De
12 miljoenste is geboren als alle
andere. Hij is een van de vele en
niemand weet precies wie het nu
wel is .Het is bijna iets ongehoords
in ons welbepaald land, dat het zo
iets niet kan achterhalen.
Van de ander kant wens ik die 12
miljoenste geluk met die anomiteit,
want over zijn hoofd zijn al heel wat
discussies uitgevochten. De discus
sies namelijk of ons land niet te
dicht bevolkt raakt.
Voorlopig zijn de discussies uitge
brand, want er heerst een heleboel
gelijk aan beide kanten. Zowel de
genen die menen dat Nederland
overbevolkt is, als degenen die niet
die mening toegedaan zijn. hebben
gelijk. De Nederlandse bevolking
begint b.v. verkeerstechnisch gezien
uit haar jasje te barsten, maar van
uit economisch standpunt bekeken,
zijn nog heel wat werkkrachten wel
kom.
Wat betreft de huisvesting zouden
er heel wat gezinnen minder moe
ten zijn, maar de industrialisatie
weet niet hoe hard ze gezinnen moet
aantrekken.
Nederland groeit naar een nieuwe
tijd toe, waarin aan de mensen heel
wat nieuwe eisen zullen worden ge
steld vooral sociale eisen. Met het
groeien van onze bevolking zal Ne
derland steeds meer zijn individua
listisme moeten afleggen. Het is niet
meer mogelijk individualistisch te
leven (hetgeen lang niet het
zelfde is als individueel, want dit is
onmisbaar voor werkelijke volwas
senheid). Niet alleen in het verkeer,
maar b.v. ook in de wooncultuur.
De Nederlandse overheid staat
hier voor de moeilijke opgave het
toekomstige leefpatroon in Neder
land met wijze, vooruitziende blik
voor te bereiden door de spreiding
van de industrie, van de ziekenhui
zen, van de scholen ,van de woning
toewijzingen en van de recreatie
gebieden. Een gigantische arbeid
met veel tegenstrijdige eisen.
„Wat is de oorzaak, dat de vakbe
weging met eisen komt, die een
loonsverhoging van 8 tot 10 pet. in
houden?" zo vraagt de boer zich in
deze dagen verbijsterd af.
Hij kent de economische en socia
le kant van de zaak. Er moeten
meer werknemers profiteren van
onze welvaart. De vele arbeiders die
in Duitsland gingen werken, moeten
terug komen en de huizenbouw moet
gestimuleerd worden. Dit alles kan
men gunstig beïnvloeden door een
fikse loonsverhoging ,want ofschoon
volgens de gegevens van het Cen
traal Planbureau ieder procent
loonsverhoging resulteert in een
prijsverhoging van 0,5 tot 0,7 pet.
blijft loonsverhoging meer welvaart
geven. En de cijfers van het plan
bureau worden aangevochten.
Tenslotte is daar de kwestie van-
de nodig geachte ontspanning op de
arbeidsmarkt en de sanering van de
bedrijven. Wat de laatste betreft
menen velen, dat nu niet alleen de
zwarte lonen weggewerkt kunnen
worden (zij vormen inderdaad een
sociaal kwaad), maar ook dat er veel
bedrijven zijn, die niet doelmatig
werkten en bij de kunstmatig laag
gehouden lonen zich vrolijk wisten
te handhaven of uit te breiden. Vele
van deze bedrijven zullen nu sneu
velen. zegt men en ondanks het ka
pitaalverlies dat daarmede gepaard
gaat ,zou dat uit nationaal econo
misch oogpunt gezond zijn
Tenslotte is er de aanpassing aan
het loon- en prijspeil in de E.E.G.
WAT STAAT DE LANDBOUW
TE WACHTEN?
Wanneer de lonen en de prijzen
in gelijke mate omhoog gingen, dan
zou er voor de landbouw weinig ten
goede veranderen. Alleen onze con
currentiepositie zou slechter worden,
hoewel dat door passende maatrege
len op te vangen zou zijn.
Van alle kanten bepleit men nu
hogere prijzen voor melk, suiker,
meelprodukten en vlees en inderdaad
zullen die hogere prijzen onont
koombaar zijn als het gehele loon
peil stijgt. Men dient echter wèl tè
bedenken, dat tegelijk ook de prij
zen van grondstoffen en materialen
zullen stijgen en zij die nog betaald
personeel in dienst hebben zullen
bemerken, dat er wel een zeer fikse
prijsverhoging van de agrarische
produkten zal moeten plaats hebben
willen zij daar ook maar iets beter
van worden.
Uiteraard brengt een loonsverho
ging meer inkomsten mee voor de
overheid, om de eenvoudige reden,
dat dan ook de belastingen stijgen.
De vraag is nu maar, of de overheid
bereid en in staat zal zijn een deel
van die grotere inkomsten aan de
landbouw te besteden. Er zullen dus
beslist hogere garantie- en richt
prijzen uit de bus moeten komen,
wil de achterstand die de landbouw
thans ten opzichte van het algemene
welvaartspeil heeft, enigszins wor
den ingelopen.
HET AKTIEVE MARKT- EN
PRIJSBELEID
Hoezeer wij ook onze eigen lonen
en prijzen gaan verhogen, de andere
landen van de E.E.G. zullen zich
daar niets van aantrekken. Zij zullen
met welgevallen vaststellen, dat de
concurrentiepositie van Nederland
weer een aardig tikkeltje verzwakt
is, maar zij zullen overigens over
gaan tot de orde van de dag.
Op het ogenblik kunnen wij niet
klagen over de uitvoerkansen voor
vlees en zuivel in de E.E.G. en even
min over die voor tuinbouwpioduk-
ten. Maar in de pluimveesector zijn
er nog schreeuwende onrechtvaar
digheden: de verplichte stempeling
van onze eieren in Duitsland, de
weigering van Duitsland om onze
verhoogde graanprijs te compense
ren met een evenredige verlaging
der heffingen en het feit, dat Frank
rijk zijn uit voertoeslagen bij export
van slachtkuikens naar Duitsland/
nog steeds handhaaft, zij het dat e^
na veel touwtrekken een cent of li,
van is af geknabbeld. Al deze din
gen, om over de nog steeds aanwe
zige Amerikaanse dreiging maar te
zwijgen, worden des te erger naar
mate hier de lonen en prijzen stijgen.
Het in de landbouwnota van minis
ter Biesheuvel toegezegde „aktieve
markt- en prijsbeleid" zal dus heel
wat méér aktiviteit en zelfs offers
vergen dan men wellicht voorzien
heeft.
ONTSPANNING OP DE
ARBEIDSMARKT?
Waneer men zegt, dat ontspanning
op de arbeidsmarkt gewenst is, dan
aanvaarden wij dat. Doch wij mer
ken er tevens bij op, dat boer en
tuinder hier niets aan hebben. Zelfs
bij toenemende werkloosheid (en de
werkloosheid kon wel eens groter
worden dan men bedoelde) is op
dit punt geen voordeel voor hen te
behalen. Op de eerste plaats niet
omdat zij thans geen extra perso
neel kunnen betalen en in de twee
de plaats omdat „gaan werken bij
de boer" wel het laatste is dat de
werkloze industrie-arbeider zal
doen. Bovendien zal toenemende
werkloosheid zelfs bij redelijke, so
ciale voorzieningen, toch altijd een
teruggang in de consumptie van
hoogwaardige produkten veroorza
ken.
Men heeft het de Gelderse Maat
schappij van Landbouw kwalijk ge
nomen ,dat zij er op heeft aange
drongen de thans bestaande gelegen
heid te benutten om de achterstand
in de welvaart in landbouwkringen
uit de wereld te helpen. „Hierop zul
len in de naaste toekomst alle krach
ten van de georganiseerde land- en
tuinbouw geconcentreerd worden",
meende het hoofdbestuur en o.i. zeer
terecht. Ook de C.B.T.B. liet reeds
geluiden in deze richting horen en
men behoeft er niet aan te twijfelen,
dat de K.N.B.T.B. er precies zo over
denkt, gezien zijn kritiek op het
landbouwbeleid van de laatste ja
ren. Nu lijkt het tegenstrijdig, dat
men in een tijd waarin de prijs van
de eerste levensbehoeften zo'n grote
rol speelt, met zulke eisen komt. Die
tegenstrijdigheid zit natuurlijk hier-
Een politierechter mag dan klei
ne zonden dikwijls leuk be
rechten ,hij komt ook voor minder
leuke dingen staan. Zo is het moei
lijk een beschrijving te geven van
de man die opgeblazen en vet in
het verdachtenbankje stond alsof hij
het de rechter eens even zou ver
tellen. Geslagen? Geen sprake van,
zei hij. De heren zouden het wel
verkeerd hebben gezien.
Maar de heren hadden het deksels
goed gezien. Het waren twee wacht
meesters die op een nachtelijke ron
de het hele gezin voor de deur van
de woning hadden aangetroffen.
Met uitzondering van deze vader
dan. De kerel staat bekend als een
drinkeboer, maar nog nooit had de
justitie vat op hem kunnen krijgen.
Nu durfden vrouw en kinderen niet
naar binnen. Want binnen zat va
der dronken achter de keukentafel
te brallen.
De beide wetsdienaren wilden de
orde wat herstellen ,toen de vent
zelf naar buiten kwam waggelen.
Tierend gaf hij zijn vrouw een klap.
Toen zag hij de politie. Die aanblik
kalmeerde hem zeer. Maar de poli
tie had de klap gezien. En de man
ging mee naar het bureau, waar er
een serieus proces-verbaal van werd
opgemaakt.
Het onderzoek bracht veel trieste
dingen aan het licht. De kerel pro
beerde met een beetje gesjacher de
kost te verdienen, maar er kwam
niet veel van terecht. Hij lag meer
in de kroeg dan thuis en als hij
thuis kwam kroop het hele gezin
voor hem weg .Hij ging dan tekeer
als een beest en meermalen moesten
vrouw en kinderen hun toevlucht
zoeken bij de buren.
Er was een zoontje geweest, ver
telde een van de verbalisanten, een
jongen van een jaar of veertien. Hij
ging al „naar de baas" en trots
kwam hij elke vrijdagmiddag met
het zelf verdiende geld thuis. Maar
al vóór de woning wachtte de vader
hem op. Afgeven, dat geld. Het
kwam dan in de kroeg terecht. Op
een keer had de jongen wat geld
van zijn patroon verloren. Het was
geen groot bedrag, maar het zou
hem toch met een paar kwartjes per
week van zijn loon worden afgehou
den. Toen de eerste vrijdag kwam,
waarop het kind niet met zijn volle
loon thuiskwam, durfde het niet
naar huis, is aan de zwerf gegaan
en kon eerst dagen later opgespoord
word. Het joch was als de dood voor
zijn „vader".
Heeft dit de man iets gedaan? Is
het wel tot hem doorgedrongen?
Niemand weet het. Hij bleef dezelfde
bruut. Minstens vier dagen per week
kwam hij beschonken thuis; soms
meermalen per dag.
,,'t Was niet zo erg", zei de rnan,
,een mens kan toch zeker
„Niet zo erg?" zei de rechter
scherp, „dan zullen we eens zien
wat er in dit schrift staat!" Hij pak-
V
in, dat de landbouweisen de resul
taten van de komende loonsverho
gingen benadelen. Maar de landbouw
kan niet anders, wil hij niet nóg
verder achterop geraken. Laat de
landbouw op dit ogenblik verstek
gaan, dan zullen de gevolgen een
voudig rampzalig zijn.
HET GEMENGDE BEDRIJF
Een groot lichtpunt is, dat het ge
mengde bedrijf, dat in het algemeen
weinig direct loon heeft uit te beta
len thans een kans krijgt een klein
beetje uit het slop te geraken. De
kosten van veevoeder, kunstmest en
materiaal zullen nl. minder snel stij
gen dan de lonen om de eenvoudige
reden, dat het hierbij gaat om ar-
biedsextensieve produkten. Wij we
ten wel, dat men voor meewerkende
gezinsleden wel degelijk loon moet
rekenen, maar de toestand in de
laatste jaren was zó, dat dit hele
maal onmogelijk was en dat men
reeds blij was het hoofd boven wa
ter te kunnen Houden zonder verder
in de schulden te geraken. Voor de
ze bedrijven is een verbetering van
de toestand denkbaar, mits men zijn
tijd niet versnippert aan te veel be
drijfsonderdelen en een goede ar
beidsorganisatie en arbeidsverdeling
leert toepassen.
Overigens dient te worden erkend,
dat de toestand op het ogenblik nog
wat onoverzichtelijk is. Eerst wan
neer vaststaat hoe groot de nieuwe
loonronde zal zijn en wat de gevol
gen voor lonen en prijzen samen zal
zijn, is een goede beoordeling moge
lijk. Laten wij geen leedvermaak
koesteren, dat de sanering waarmede
wij bedreigd werden, zich nu ook
gaat uitstrekken tot de niet agrari
sche bedrijven, maar laten wij de
organisaties (welke dat ook zijn), die
thans op de bres staan voor onze
belangen, van harte steunen. Met
een minister van landbouw en vis
serij die zélf uit het landbouworga
nisatieleven is voortgekomen moet
het mogelijk zijn te voorkomen, dat
men ter effectuering van de nieuwe
loonronde de landbouw opnieuw
onredelijk belast.
te uit het dossier een schrift, er
stonden wat hanepoten in van een
dochtertje van twaalf. Het vormde
een complete boekhouding ,de af
schuwelijkste beschuldiging die we
ooit hebben gehoord. 1 januari, va
der tweemaal dronken, moeder ge
slagen, heel erg; 2 januari, vader
niet zo erg dronken; 3 januari, vader
dronken, Jan geslagen met de pook;
5 januari, vader erg dronken, heeft
al het vlees opgegeten; 6 januari
vader tweemaal dronken, moeder
geslagen met de kolenschop, mijn
fiets stuk getrapt.
Zo ging dat door, tot aan de dag
van de arrestatie toe. De man zei
er niet veel op. „De politierechter
kan geen hogere straf opleggen dan
zes maanden", zei de officier. „Een
half jaar is veel te weinig voor zo'n
beestmens. Daarom vorder ik, dat
de zaak zal worden verwezen naar
de Meervoudige Kamer."
Er was een advocaat gekomen
Meermalen was de vrouw bij hem
geweest ,om voor haar man te plei
ten, vertelde hij. Ze had onmiddel
lijkde reclassering aan het werk
gezet om de man vrij of voorwaar
delijk veroordeeld te krijgen. De
rechter ging daar allemaal niet op
in. Hij verwees de zaak naar de
rechtbank, waar men niet gebonden
is aan de limiet van een half jaar.
Op de tribune stond een opgescho
ten jongen te huilen. „Dag vader",
zei hij zacht, toen de parketwacht
de man naar het huis van bewaring
terugbracht. Maar vader hoorde het
niet
Terwijl de loonstrijd in volle
gang is, de mijnwerkers zich
schaarden in het koor der ontevre
denen enkele duizenden Amster
damse havenarbeiders in staking
gingen, hier en daar stakers werden
geschorst, werkgevers en werkne
mers vrij onverzoenlijk rondom de
tafel zaten en de Nederlandse arbei
ders in Duitsland al gezegd hebben
dat ze pas in eigen land gaan wer
ken als de lonen hier met 25 tot 35
pet. omhoog gaan, arriveerden vol
goede moed (een bus vol) Turken
in Amsterdam, die afkwamen op de
berichten dat hier voor buitenlan
ders goed te verdienen valt.
Inderdaad tracht een Ned. missie
in Turkije werkkrachten te werven,
doch deze mensen worden met zorg
geselecteerd ,want onze autoriteiten
willen er zeker van zijn dat ze geen
besmettelijke ziekten onder de leden
hebben, een brandschoon verleden
bezitten en de handen uit de mou
wen kunnen steken .Er is al over
legd om de (te vroeg?) gearriveerde
Turken weer over de grens te zet
ten .alhoewel een aantal bedrijven
graag een aantal van deze krachten
tewerk wil stellen.
Het is een teken des tijds, dat we
kelijks meer Nederlandse arbeiders
emplooi zoeken over de grens en
dat ons bedrijfsleven bij lange na
niet genoeg mensen kan krijgen, uit
welke landen ook aangevoerd, om
alle open plaatsen in te nemen. Het
kan niet anders of de nationale pro-
duktie moet teruglopen bij gebrek
aan arbeiders en door vermindering
van de kwaliteit van de werkkrach
ten, want op de plaatsen van vele
vaklui kunnen slechts minder ge
schoolden worden geplaatst. Niet al
leen de huizenbouw, maar ook de
produktie van vrijwel alle artikelen
komt in gevaar en bovendien moet
de vermindering van de kwaliteit
invloed hebben op de export.
ARBEID ALS KOOPWAAR
De ambtenaren hebben nu ook hun
eisen geformuleerd. Zij wensen een
jaarlijkse uitkering ineens ter com
pensatie van de tantièmes, winstde
lingen en gratificaties in het parti
culiere bedrijfsleven .voorts afschaf
fing van de gemeenteclassificatie
en het vervallen van de salarisgrens
die een einde maakt aan de vergoe
dingen voor onregelmatige dienst.
Ook wordt geklaagd over de lange
werkdagen van de vijfdaagse werk
week (5x9 uur of 5 x 8Vt uur).
Het Christelijk Nationaal Vakver
bond en het Ned. Verbond van Vak
verenigingen hebben resp. in Utrecht
en Den Haag onomwonden uitge
sproken, dat de arbeid in ons land
veel te goedkoop is en dat arbeid
ook koopwaar is .waarvan de prijs
bij schaarste oploopt.
De heer C. J .van Mastrigt sprak
dan wel wat voorzichtiger dan drs.
Roemers, maar in wezen bedoelden
beiden hetzelfde toen zij spraken
over het einde van hun verantwoor
delijkheid en het vat krijgen op de
loonvorming (CNV) en over een ver
knoeid sociaal klimaat en aanpas
sing aan het Europese loonpeil
(NW).
Een groot struikelblok vormt de
aangekondigde huurverhoging, wel
ke echter deel uitmaakt van een
reeds door onze vorige regering
voorgenomen en gedeeltelijk gereali
seerde verhoging in drie trappen.
Geopponeerd wordt ook tegen het
verlies van de vrije zaterdag. Voorts
wil de vakbeweging vasthouden aan
een uitkering ineens en verlenging
van de doorbetaalde vakantie.
HOGERE A.O.W. IN 1965
Een groep Nederlanders is er, die
deze week vergenoegd de handen
wreef, alhoewel men nog enig ge
duld zal moeten opbrengen. Het zijn
de trekkers van de ouderdomspen
sioenen ,die mochten vernemen dat
minister Veldkamp over een jaar
de uitkeringen wil optrekken tot
een sociaal minimum, hetgeen be
tekent ,dat die ouderdomsaalmoezen
volwaardige pensioenen zouden
worden. We vragen ons af, hoeveel
de a.o.w. dan zal moeten stijgen om
gelijke tred te houden met de inmid
dels wel sterk stijgende prijzen. De
oudjes zullen het in 1964 juist heel
moeilijk krijgen, zodat een geleide
lijke verhoging in het komend jaar
meer zin zou hebben.
De minister van binnenlandse za
ken heeft tenslotte getriomfeerd in
de veldslag om Zwammerdam. Dit
historische stadje is met 32 tegen 29
stemmen in de Eerste Kamer van de
akart veegde, omdat die wijziging
van de grenslijnen was opgenomen
in een streekplan voor Zuid Holland
waarvan enkele onderdelen niet lan
ger op een beslissing konden wach
ten. Als het Alphense annexatieplan
geheel los daarvan zou zijn inge
diend ,had 't geen schijn van kans
gemaakt. Het is verbazend jammer,
dat door een soort „koppelverkoop"
onze volksvertegenwoordiging de
eeuwenoude rechten heeft wegge
vaagd van een bijzonder bloeiende
gemeenschap die zozeer op de eigen
beslotenheid gesteld was.
Maar minister Toxopeus heeft ook
in andere provincies blijk gegeven
van een halsstarrig vasthouden aan
de eenmaal ontworpen plannen van
de planologen. Het is ook ondoen
lijk om met zoveel moeiten gereali
seerde ontwerpen op allerlei details
te gaan aantasten omdat er dan van
zo'n groots plan weinig meer dan
wat onbruikbare brokstukken zou
den overblijven. Maar soms ontgaat
het publiek toch de reden van het
vasthouden aan een bepaalde me
ning, als er zoveel argumenten te
gen en weinig steekhoudends voor
wordt aangevoerd. En dan denken
we vooral aan de kwestie van de
Bijlmermeer ,die volgens de minis
ter een zelfstandige gemeente zou
kunnen worden, of een deel van een
andere gemeente ,of een bouwplan
in een combinatie van randgemeen
ten, maar nu juist géén woonwijk
van Amsterdamterwijl toch de
bevolking van die nieuwe huizenzee
zal bestaan uit mensen die in de
hoofdstad werken en Amsterdam de
huizen in de Bijlmermeer wel zal
bouwen, ja er reeds mee begonnen
is. De zin van deze eigenzinnigheid
ontgaat ons.
SCHENKEN EN SPAREN
Maandag j.l. heeft de gehele be
volking van Nederland weer eens
en-masse liefdadigheid bedreven.
Na een oproep per televisie
zwermden 80.000 vrijwilligers uit die
in één avond een formidabel bedrag
incasseerden voor de hulp aan Ar
meense en ander vluchtelingen die
in Griekenland in erbarmerlijke
kampen huizen.
De centrale middenstandsorgani
saties hebben besloten zelf een
spaarzegelaktie te gaan beginnen,
inplaats van dit bedrijf aan derden
over te laten. Gezien de toenemen
de belangstelling van de klanten
voor de „bonnetjes" bij een aankoop
zullen de middenstanders wel tot
deze spaaraktie moeten overgaan en
het is beter dat de ondernemers het
heft in eigen handen houden dan een
ander met hun bonnen te spekken
en er zelf niet zoveel wijzer van te
worden. Als er nu één enkel systeem
komt, betekent dit voor de cliëntèle
nog dat zij zowel bij kruidenier,
manufacturier .bakker, slager en
bv. vishandelaar dezelfde bonnen
ontvangt en ze ook bij alle winke
liers kan inwisselen.
We komen terecht in het Ameri
kaanse bonnenwerldje en het-zal wel
spoedig normaal zijn. dat wij ook
bonnetjes krijgen bij de benzine, bij
het klosje garen en bij een kop kof
fie
HOGERE PRIJZEN
Met de prijzen gaat het crescendo
(steeds stijgend!) Deze week mochten
we vernemen, dat ook de melkprijs
per 3 november weer twee centen
per liter omhoog gaat. Dat wil dan
zeggen, dat ook een aantal melkpro-
dukten meer gaat kosten. De koffie
melk wordt 5 cent per liter duurder,
karnemelk, yoghurt ,pap en vla zul
len ook enkele centen in prijs oplo
pen. Per 1 april wordt weer een
nieuwe prijs vastgesteld.
Oplettende huisvrouwen zuller. wel
hebben bemerkt, dat tal van aitike-
len de laatste tijd welhaast onmerk
baar duurder worden. Steeds ver
schijnen er nieuwe prijskaartjes of
andere verpakkingen met schijnbaar
voordelige, maar soms beduidend
onvoordeliger aanbiedingen.
Het beroepsvervoer protesteerde
tegen de verhoging van de benzine
prijs door de extra omzetbelasting,
die weer een nieuwe last legt op het
autovervoer. Voeg daarbij de verho
ging van het posttarief. die binnen
kort kan worden tegemoet gezien en
het zal duidelijk zijn, dat we komend
jaar gesteld worden voor een ernsti
ge verzwaring van alle uitgaven.