Kieuw induslrialisaiie-beleid Landbouw en loonronde De strijd De 12.000.000ste Politierechter om hel beslaan VRIJDAG 25 OKTOBER 1963 No. 43 VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAÏ WFFTTRT AH VOOR VPNRAY T?1\J HMQTPPlfRW ADVERTENTIEPRUS 8 ct. per mnUten Venray f 1.75) GROTE STRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIR^ 1050652 V? CfLIVDUHU V UUI\ V ErilAH I UIVlO 1 IVEjIiCfil PRIJS PER KWARTAAL f 1.50 (ba ABONNEMENTS- De nieuwe minister van economi sche zaken, prof. Andriessen, is van plan het industrialisatiebeleid in Ne derland aan te passen. De minister meent, dat het zo langgzamerhand tijd wordt de door de vorige rege ring gevolgde beleidslijnen nog eens op hun waarde te toetsen. Hij heeft daarom zijn deskundigen opdracht gegeven een onderzoek in te stel len naar de manier, waarop het bes te een verantwoorde spreiding van de industrie over het gehele land kan worden nagestreefd. Het doel van de industrialisatie is steeds tweeledig geweest. Spreiding van industrie moet in sommige gebieden werkloosheid voorkomen. Maar in dustrievestiging betekent ook een zekere stimulans voor een bepaalde streek om zich te ontwikkelen tot een verantwoord sociaal geheel. Op het ogenblik kent Nederland een aantal probleemgebieden, zoals bijvoorbeeld delen van de drie Noordelijke provincies. In deze stre ken wordt de vestiging van nieuwe fabrieken gestimuleerd door premies en prijsreductieregelingen. In vele gevallen moet de industrie de men sen opvangen ,die door de verande ringen in de landbouw niet meer hun bestaan in het agrarische ter rein willen zoeken. Ook Venray heeft van die oude regeling geprofiteerd. Onze ge meente werd ontwikkelingskern en kreeg dezelfde faciliteiten als de probleemgebieden bij de rege ring. Industrieën konden zodoen de op gunstige voorwaarden voor onze gemeente worden aangetrok ken. Prof. Andriessen wil nu naast pro bleemgebieden ook zogenaamde „spreidingsgebieden" invoeren. On der dit laatste verstaat hij die stre ken ,die „door een verdere industria lisatie een belangrijke bijdrage kun nen leveren aan de spreiding van de industrie over het gehele land, zon der dat in die streek op dit moment gevreesd zou moeten worden voor een structurel werkloosheid." Aan welke gebieden de minister denkt, is duidelijk uit de opdracht, welke hij zijn deskundige gaf.. Naast de probleemgebieden moe ten zij hun aandacht besteden aan de kop van Noord-Holland, de Noordoostpolder, de IJsseldelta, de Achterhoek West-Brabant en Mid den - Zuid-Limburg. Al deze gebie den hebben, zonder tot probleemge bied te zijn verklaard, toch hun moeilijkheden. De kop van Noord- Holland bijvoorbeeld heeft weinig industrie, terwijl men ook op ander terrein een geduchte achterstand heeft op bijvoorbeeld het nabijgele gen Westen. Voor West-Brabant gaat dit nog meer op. Al jaren schreeuwt men hier om ontwikke lingsmogelijkheden, met name om industrie. Het grootste deel van de West-Brabanders pendelt nu naar de grote industrieën in de buurt van Rotterdam. In het huidige beleids- patroon zijn er weinig mogelijkheden de industrievestiging in deze stre ken te bevorderen. Prof. Andriessen wil nu een mo gelijkheid scheppen de soepele pre mie- en prijs voorwaarden voor uit breiding of vestiging van industrie ook voor deze „spreidingsgebieden" geldig te maken. Voorlopig schijnt de minister daarbij alleen te den ken aan de prijsreducties. De pre mieregeling zou zeker in de aan loopperiode alleen bestemd moe ten blijven voor de probleemgebie den, dat wil zeggen voor die gebie den, waar een acute structurele werkloosheid dreigt. De definitieve beslissing moet wachten op het rapport, dat de deskundigen van het ministerie van economische zaken zullen opstellen. Verwacht wordt, dat de nieuwe opzet bekend zal worden gemaakt in de begroting voor 1965, dus over een jaar. Hoewel nergens blijkt dat de Mi nister tevens de bestaande pro bleemgebieden en daarmede de ont wikkelingskern in dier voege zal be kijken dat aan sommigen van hen de voordelen van de „oude" rege ling onttrokken zal worden, omdat b.v. de bestaande industrieën vol doende plaats bieden aan de ar beidskrachten of om andere rede nen, toch blijft die mogelijkheid „er gens" open. Voor een buitenstaander mag dan wel eens lijken met die Hongaarse. Turkse, Griekse, Spaanse en Bel gische arbeidskrachten die we hier hebben, dat de Venrayse arbeids markt overvraagd is en wordt, wij voor ons geloven nog altijd dat dit tijdelijk is en dat als deze soms zelfs overdreven hoogconjunctuur normaler proporties krijgt zal blijken dat het thans op dit ter rein gevoerde beleid juist zal blij ken. Bovendien en dat is reden num mer twee is deze regeling mede in het leven geroepen om een goede ontwikkeling tot een verantwoord sociaal geheel in onze gemeente mo gelijk te maken. Op die weg is al veel gebeurd, maar moet nog veel meer geschieden. Een plotseling af kappen van deze mogelijkheid zal funest blijken voor een gezonde groei en bloei van Venray. Het lijkt ons zaak dat de verant woordelijke instanties misschien ter- wille van grotere nood elders in onze provincie of land, niet voorbijgaan aan de redelijke wensen van onze plaats en niet halverwege een tot heden gelukkig beleid doorkruisen. Dat we daarop plaatselijk attent moeten blijven zal een zaak van de eerste orde zijn. Dezer dagen is de 12 miljoenste Nederlander geboren. Er stond geen feestcommissie klaar, geen levens grote taart voor de moeder, geen verrassing voor de vader, geen spaarbankboekje voor het kind. De 12 miljoenste is geboren als alle andere. Hij is een van de vele en niemand weet precies wie het nu wel is .Het is bijna iets ongehoords in ons welbepaald land, dat het zo iets niet kan achterhalen. Van de ander kant wens ik die 12 miljoenste geluk met die anomiteit, want over zijn hoofd zijn al heel wat discussies uitgevochten. De discus sies namelijk of ons land niet te dicht bevolkt raakt. Voorlopig zijn de discussies uitge brand, want er heerst een heleboel gelijk aan beide kanten. Zowel de genen die menen dat Nederland overbevolkt is, als degenen die niet die mening toegedaan zijn. hebben gelijk. De Nederlandse bevolking begint b.v. verkeerstechnisch gezien uit haar jasje te barsten, maar van uit economisch standpunt bekeken, zijn nog heel wat werkkrachten wel kom. Wat betreft de huisvesting zouden er heel wat gezinnen minder moe ten zijn, maar de industrialisatie weet niet hoe hard ze gezinnen moet aantrekken. Nederland groeit naar een nieuwe tijd toe, waarin aan de mensen heel wat nieuwe eisen zullen worden ge steld vooral sociale eisen. Met het groeien van onze bevolking zal Ne derland steeds meer zijn individua listisme moeten afleggen. Het is niet meer mogelijk individualistisch te leven (hetgeen lang niet het zelfde is als individueel, want dit is onmisbaar voor werkelijke volwas senheid). Niet alleen in het verkeer, maar b.v. ook in de wooncultuur. De Nederlandse overheid staat hier voor de moeilijke opgave het toekomstige leefpatroon in Neder land met wijze, vooruitziende blik voor te bereiden door de spreiding van de industrie, van de ziekenhui zen, van de scholen ,van de woning toewijzingen en van de recreatie gebieden. Een gigantische arbeid met veel tegenstrijdige eisen. „Wat is de oorzaak, dat de vakbe weging met eisen komt, die een loonsverhoging van 8 tot 10 pet. in houden?" zo vraagt de boer zich in deze dagen verbijsterd af. Hij kent de economische en socia le kant van de zaak. Er moeten meer werknemers profiteren van onze welvaart. De vele arbeiders die in Duitsland gingen werken, moeten terug komen en de huizenbouw moet gestimuleerd worden. Dit alles kan men gunstig beïnvloeden door een fikse loonsverhoging ,want ofschoon volgens de gegevens van het Cen traal Planbureau ieder procent loonsverhoging resulteert in een prijsverhoging van 0,5 tot 0,7 pet. blijft loonsverhoging meer welvaart geven. En de cijfers van het plan bureau worden aangevochten. Tenslotte is daar de kwestie van- de nodig geachte ontspanning op de arbeidsmarkt en de sanering van de bedrijven. Wat de laatste betreft menen velen, dat nu niet alleen de zwarte lonen weggewerkt kunnen worden (zij vormen inderdaad een sociaal kwaad), maar ook dat er veel bedrijven zijn, die niet doelmatig werkten en bij de kunstmatig laag gehouden lonen zich vrolijk wisten te handhaven of uit te breiden. Vele van deze bedrijven zullen nu sneu velen. zegt men en ondanks het ka pitaalverlies dat daarmede gepaard gaat ,zou dat uit nationaal econo misch oogpunt gezond zijn Tenslotte is er de aanpassing aan het loon- en prijspeil in de E.E.G. WAT STAAT DE LANDBOUW TE WACHTEN? Wanneer de lonen en de prijzen in gelijke mate omhoog gingen, dan zou er voor de landbouw weinig ten goede veranderen. Alleen onze con currentiepositie zou slechter worden, hoewel dat door passende maatrege len op te vangen zou zijn. Van alle kanten bepleit men nu hogere prijzen voor melk, suiker, meelprodukten en vlees en inderdaad zullen die hogere prijzen onont koombaar zijn als het gehele loon peil stijgt. Men dient echter wèl tè bedenken, dat tegelijk ook de prij zen van grondstoffen en materialen zullen stijgen en zij die nog betaald personeel in dienst hebben zullen bemerken, dat er wel een zeer fikse prijsverhoging van de agrarische produkten zal moeten plaats hebben willen zij daar ook maar iets beter van worden. Uiteraard brengt een loonsverho ging meer inkomsten mee voor de overheid, om de eenvoudige reden, dat dan ook de belastingen stijgen. De vraag is nu maar, of de overheid bereid en in staat zal zijn een deel van die grotere inkomsten aan de landbouw te besteden. Er zullen dus beslist hogere garantie- en richt prijzen uit de bus moeten komen, wil de achterstand die de landbouw thans ten opzichte van het algemene welvaartspeil heeft, enigszins wor den ingelopen. HET AKTIEVE MARKT- EN PRIJSBELEID Hoezeer wij ook onze eigen lonen en prijzen gaan verhogen, de andere landen van de E.E.G. zullen zich daar niets van aantrekken. Zij zullen met welgevallen vaststellen, dat de concurrentiepositie van Nederland weer een aardig tikkeltje verzwakt is, maar zij zullen overigens over gaan tot de orde van de dag. Op het ogenblik kunnen wij niet klagen over de uitvoerkansen voor vlees en zuivel in de E.E.G. en even min over die voor tuinbouwpioduk- ten. Maar in de pluimveesector zijn er nog schreeuwende onrechtvaar digheden: de verplichte stempeling van onze eieren in Duitsland, de weigering van Duitsland om onze verhoogde graanprijs te compense ren met een evenredige verlaging der heffingen en het feit, dat Frank rijk zijn uit voertoeslagen bij export van slachtkuikens naar Duitsland/ nog steeds handhaaft, zij het dat e^ na veel touwtrekken een cent of li, van is af geknabbeld. Al deze din gen, om over de nog steeds aanwe zige Amerikaanse dreiging maar te zwijgen, worden des te erger naar mate hier de lonen en prijzen stijgen. Het in de landbouwnota van minis ter Biesheuvel toegezegde „aktieve markt- en prijsbeleid" zal dus heel wat méér aktiviteit en zelfs offers vergen dan men wellicht voorzien heeft. ONTSPANNING OP DE ARBEIDSMARKT? Waneer men zegt, dat ontspanning op de arbeidsmarkt gewenst is, dan aanvaarden wij dat. Doch wij mer ken er tevens bij op, dat boer en tuinder hier niets aan hebben. Zelfs bij toenemende werkloosheid (en de werkloosheid kon wel eens groter worden dan men bedoelde) is op dit punt geen voordeel voor hen te behalen. Op de eerste plaats niet omdat zij thans geen extra perso neel kunnen betalen en in de twee de plaats omdat „gaan werken bij de boer" wel het laatste is dat de werkloze industrie-arbeider zal doen. Bovendien zal toenemende werkloosheid zelfs bij redelijke, so ciale voorzieningen, toch altijd een teruggang in de consumptie van hoogwaardige produkten veroorza ken. Men heeft het de Gelderse Maat schappij van Landbouw kwalijk ge nomen ,dat zij er op heeft aange drongen de thans bestaande gelegen heid te benutten om de achterstand in de welvaart in landbouwkringen uit de wereld te helpen. „Hierop zul len in de naaste toekomst alle krach ten van de georganiseerde land- en tuinbouw geconcentreerd worden", meende het hoofdbestuur en o.i. zeer terecht. Ook de C.B.T.B. liet reeds geluiden in deze richting horen en men behoeft er niet aan te twijfelen, dat de K.N.B.T.B. er precies zo over denkt, gezien zijn kritiek op het landbouwbeleid van de laatste ja ren. Nu lijkt het tegenstrijdig, dat men in een tijd waarin de prijs van de eerste levensbehoeften zo'n grote rol speelt, met zulke eisen komt. Die tegenstrijdigheid zit natuurlijk hier- Een politierechter mag dan klei ne zonden dikwijls leuk be rechten ,hij komt ook voor minder leuke dingen staan. Zo is het moei lijk een beschrijving te geven van de man die opgeblazen en vet in het verdachtenbankje stond alsof hij het de rechter eens even zou ver tellen. Geslagen? Geen sprake van, zei hij. De heren zouden het wel verkeerd hebben gezien. Maar de heren hadden het deksels goed gezien. Het waren twee wacht meesters die op een nachtelijke ron de het hele gezin voor de deur van de woning hadden aangetroffen. Met uitzondering van deze vader dan. De kerel staat bekend als een drinkeboer, maar nog nooit had de justitie vat op hem kunnen krijgen. Nu durfden vrouw en kinderen niet naar binnen. Want binnen zat va der dronken achter de keukentafel te brallen. De beide wetsdienaren wilden de orde wat herstellen ,toen de vent zelf naar buiten kwam waggelen. Tierend gaf hij zijn vrouw een klap. Toen zag hij de politie. Die aanblik kalmeerde hem zeer. Maar de poli tie had de klap gezien. En de man ging mee naar het bureau, waar er een serieus proces-verbaal van werd opgemaakt. Het onderzoek bracht veel trieste dingen aan het licht. De kerel pro beerde met een beetje gesjacher de kost te verdienen, maar er kwam niet veel van terecht. Hij lag meer in de kroeg dan thuis en als hij thuis kwam kroop het hele gezin voor hem weg .Hij ging dan tekeer als een beest en meermalen moesten vrouw en kinderen hun toevlucht zoeken bij de buren. Er was een zoontje geweest, ver telde een van de verbalisanten, een jongen van een jaar of veertien. Hij ging al „naar de baas" en trots kwam hij elke vrijdagmiddag met het zelf verdiende geld thuis. Maar al vóór de woning wachtte de vader hem op. Afgeven, dat geld. Het kwam dan in de kroeg terecht. Op een keer had de jongen wat geld van zijn patroon verloren. Het was geen groot bedrag, maar het zou hem toch met een paar kwartjes per week van zijn loon worden afgehou den. Toen de eerste vrijdag kwam, waarop het kind niet met zijn volle loon thuiskwam, durfde het niet naar huis, is aan de zwerf gegaan en kon eerst dagen later opgespoord word. Het joch was als de dood voor zijn „vader". Heeft dit de man iets gedaan? Is het wel tot hem doorgedrongen? Niemand weet het. Hij bleef dezelfde bruut. Minstens vier dagen per week kwam hij beschonken thuis; soms meermalen per dag. ,,'t Was niet zo erg", zei de rnan, ,een mens kan toch zeker „Niet zo erg?" zei de rechter scherp, „dan zullen we eens zien wat er in dit schrift staat!" Hij pak- V in, dat de landbouweisen de resul taten van de komende loonsverho gingen benadelen. Maar de landbouw kan niet anders, wil hij niet nóg verder achterop geraken. Laat de landbouw op dit ogenblik verstek gaan, dan zullen de gevolgen een voudig rampzalig zijn. HET GEMENGDE BEDRIJF Een groot lichtpunt is, dat het ge mengde bedrijf, dat in het algemeen weinig direct loon heeft uit te beta len thans een kans krijgt een klein beetje uit het slop te geraken. De kosten van veevoeder, kunstmest en materiaal zullen nl. minder snel stij gen dan de lonen om de eenvoudige reden, dat het hierbij gaat om ar- biedsextensieve produkten. Wij we ten wel, dat men voor meewerkende gezinsleden wel degelijk loon moet rekenen, maar de toestand in de laatste jaren was zó, dat dit hele maal onmogelijk was en dat men reeds blij was het hoofd boven wa ter te kunnen Houden zonder verder in de schulden te geraken. Voor de ze bedrijven is een verbetering van de toestand denkbaar, mits men zijn tijd niet versnippert aan te veel be drijfsonderdelen en een goede ar beidsorganisatie en arbeidsverdeling leert toepassen. Overigens dient te worden erkend, dat de toestand op het ogenblik nog wat onoverzichtelijk is. Eerst wan neer vaststaat hoe groot de nieuwe loonronde zal zijn en wat de gevol gen voor lonen en prijzen samen zal zijn, is een goede beoordeling moge lijk. Laten wij geen leedvermaak koesteren, dat de sanering waarmede wij bedreigd werden, zich nu ook gaat uitstrekken tot de niet agrari sche bedrijven, maar laten wij de organisaties (welke dat ook zijn), die thans op de bres staan voor onze belangen, van harte steunen. Met een minister van landbouw en vis serij die zélf uit het landbouworga nisatieleven is voortgekomen moet het mogelijk zijn te voorkomen, dat men ter effectuering van de nieuwe loonronde de landbouw opnieuw onredelijk belast. te uit het dossier een schrift, er stonden wat hanepoten in van een dochtertje van twaalf. Het vormde een complete boekhouding ,de af schuwelijkste beschuldiging die we ooit hebben gehoord. 1 januari, va der tweemaal dronken, moeder ge slagen, heel erg; 2 januari, vader niet zo erg dronken; 3 januari, vader dronken, Jan geslagen met de pook; 5 januari, vader erg dronken, heeft al het vlees opgegeten; 6 januari vader tweemaal dronken, moeder geslagen met de kolenschop, mijn fiets stuk getrapt. Zo ging dat door, tot aan de dag van de arrestatie toe. De man zei er niet veel op. „De politierechter kan geen hogere straf opleggen dan zes maanden", zei de officier. „Een half jaar is veel te weinig voor zo'n beestmens. Daarom vorder ik, dat de zaak zal worden verwezen naar de Meervoudige Kamer." Er was een advocaat gekomen Meermalen was de vrouw bij hem geweest ,om voor haar man te plei ten, vertelde hij. Ze had onmiddel lijkde reclassering aan het werk gezet om de man vrij of voorwaar delijk veroordeeld te krijgen. De rechter ging daar allemaal niet op in. Hij verwees de zaak naar de rechtbank, waar men niet gebonden is aan de limiet van een half jaar. Op de tribune stond een opgescho ten jongen te huilen. „Dag vader", zei hij zacht, toen de parketwacht de man naar het huis van bewaring terugbracht. Maar vader hoorde het niet Terwijl de loonstrijd in volle gang is, de mijnwerkers zich schaarden in het koor der ontevre denen enkele duizenden Amster damse havenarbeiders in staking gingen, hier en daar stakers werden geschorst, werkgevers en werkne mers vrij onverzoenlijk rondom de tafel zaten en de Nederlandse arbei ders in Duitsland al gezegd hebben dat ze pas in eigen land gaan wer ken als de lonen hier met 25 tot 35 pet. omhoog gaan, arriveerden vol goede moed (een bus vol) Turken in Amsterdam, die afkwamen op de berichten dat hier voor buitenlan ders goed te verdienen valt. Inderdaad tracht een Ned. missie in Turkije werkkrachten te werven, doch deze mensen worden met zorg geselecteerd ,want onze autoriteiten willen er zeker van zijn dat ze geen besmettelijke ziekten onder de leden hebben, een brandschoon verleden bezitten en de handen uit de mou wen kunnen steken .Er is al over legd om de (te vroeg?) gearriveerde Turken weer over de grens te zet ten .alhoewel een aantal bedrijven graag een aantal van deze krachten tewerk wil stellen. Het is een teken des tijds, dat we kelijks meer Nederlandse arbeiders emplooi zoeken over de grens en dat ons bedrijfsleven bij lange na niet genoeg mensen kan krijgen, uit welke landen ook aangevoerd, om alle open plaatsen in te nemen. Het kan niet anders of de nationale pro- duktie moet teruglopen bij gebrek aan arbeiders en door vermindering van de kwaliteit van de werkkrach ten, want op de plaatsen van vele vaklui kunnen slechts minder ge schoolden worden geplaatst. Niet al leen de huizenbouw, maar ook de produktie van vrijwel alle artikelen komt in gevaar en bovendien moet de vermindering van de kwaliteit invloed hebben op de export. ARBEID ALS KOOPWAAR De ambtenaren hebben nu ook hun eisen geformuleerd. Zij wensen een jaarlijkse uitkering ineens ter com pensatie van de tantièmes, winstde lingen en gratificaties in het parti culiere bedrijfsleven .voorts afschaf fing van de gemeenteclassificatie en het vervallen van de salarisgrens die een einde maakt aan de vergoe dingen voor onregelmatige dienst. Ook wordt geklaagd over de lange werkdagen van de vijfdaagse werk week (5x9 uur of 5 x 8Vt uur). Het Christelijk Nationaal Vakver bond en het Ned. Verbond van Vak verenigingen hebben resp. in Utrecht en Den Haag onomwonden uitge sproken, dat de arbeid in ons land veel te goedkoop is en dat arbeid ook koopwaar is .waarvan de prijs bij schaarste oploopt. De heer C. J .van Mastrigt sprak dan wel wat voorzichtiger dan drs. Roemers, maar in wezen bedoelden beiden hetzelfde toen zij spraken over het einde van hun verantwoor delijkheid en het vat krijgen op de loonvorming (CNV) en over een ver knoeid sociaal klimaat en aanpas sing aan het Europese loonpeil (NW). Een groot struikelblok vormt de aangekondigde huurverhoging, wel ke echter deel uitmaakt van een reeds door onze vorige regering voorgenomen en gedeeltelijk gereali seerde verhoging in drie trappen. Geopponeerd wordt ook tegen het verlies van de vrije zaterdag. Voorts wil de vakbeweging vasthouden aan een uitkering ineens en verlenging van de doorbetaalde vakantie. HOGERE A.O.W. IN 1965 Een groep Nederlanders is er, die deze week vergenoegd de handen wreef, alhoewel men nog enig ge duld zal moeten opbrengen. Het zijn de trekkers van de ouderdomspen sioenen ,die mochten vernemen dat minister Veldkamp over een jaar de uitkeringen wil optrekken tot een sociaal minimum, hetgeen be tekent ,dat die ouderdomsaalmoezen volwaardige pensioenen zouden worden. We vragen ons af, hoeveel de a.o.w. dan zal moeten stijgen om gelijke tred te houden met de inmid dels wel sterk stijgende prijzen. De oudjes zullen het in 1964 juist heel moeilijk krijgen, zodat een geleide lijke verhoging in het komend jaar meer zin zou hebben. De minister van binnenlandse za ken heeft tenslotte getriomfeerd in de veldslag om Zwammerdam. Dit historische stadje is met 32 tegen 29 stemmen in de Eerste Kamer van de akart veegde, omdat die wijziging van de grenslijnen was opgenomen in een streekplan voor Zuid Holland waarvan enkele onderdelen niet lan ger op een beslissing konden wach ten. Als het Alphense annexatieplan geheel los daarvan zou zijn inge diend ,had 't geen schijn van kans gemaakt. Het is verbazend jammer, dat door een soort „koppelverkoop" onze volksvertegenwoordiging de eeuwenoude rechten heeft wegge vaagd van een bijzonder bloeiende gemeenschap die zozeer op de eigen beslotenheid gesteld was. Maar minister Toxopeus heeft ook in andere provincies blijk gegeven van een halsstarrig vasthouden aan de eenmaal ontworpen plannen van de planologen. Het is ook ondoen lijk om met zoveel moeiten gereali seerde ontwerpen op allerlei details te gaan aantasten omdat er dan van zo'n groots plan weinig meer dan wat onbruikbare brokstukken zou den overblijven. Maar soms ontgaat het publiek toch de reden van het vasthouden aan een bepaalde me ning, als er zoveel argumenten te gen en weinig steekhoudends voor wordt aangevoerd. En dan denken we vooral aan de kwestie van de Bijlmermeer ,die volgens de minis ter een zelfstandige gemeente zou kunnen worden, of een deel van een andere gemeente ,of een bouwplan in een combinatie van randgemeen ten, maar nu juist géén woonwijk van Amsterdamterwijl toch de bevolking van die nieuwe huizenzee zal bestaan uit mensen die in de hoofdstad werken en Amsterdam de huizen in de Bijlmermeer wel zal bouwen, ja er reeds mee begonnen is. De zin van deze eigenzinnigheid ontgaat ons. SCHENKEN EN SPAREN Maandag j.l. heeft de gehele be volking van Nederland weer eens en-masse liefdadigheid bedreven. Na een oproep per televisie zwermden 80.000 vrijwilligers uit die in één avond een formidabel bedrag incasseerden voor de hulp aan Ar meense en ander vluchtelingen die in Griekenland in erbarmerlijke kampen huizen. De centrale middenstandsorgani saties hebben besloten zelf een spaarzegelaktie te gaan beginnen, inplaats van dit bedrijf aan derden over te laten. Gezien de toenemen de belangstelling van de klanten voor de „bonnetjes" bij een aankoop zullen de middenstanders wel tot deze spaaraktie moeten overgaan en het is beter dat de ondernemers het heft in eigen handen houden dan een ander met hun bonnen te spekken en er zelf niet zoveel wijzer van te worden. Als er nu één enkel systeem komt, betekent dit voor de cliëntèle nog dat zij zowel bij kruidenier, manufacturier .bakker, slager en bv. vishandelaar dezelfde bonnen ontvangt en ze ook bij alle winke liers kan inwisselen. We komen terecht in het Ameri kaanse bonnenwerldje en het-zal wel spoedig normaal zijn. dat wij ook bonnetjes krijgen bij de benzine, bij het klosje garen en bij een kop kof fie HOGERE PRIJZEN Met de prijzen gaat het crescendo (steeds stijgend!) Deze week mochten we vernemen, dat ook de melkprijs per 3 november weer twee centen per liter omhoog gaat. Dat wil dan zeggen, dat ook een aantal melkpro- dukten meer gaat kosten. De koffie melk wordt 5 cent per liter duurder, karnemelk, yoghurt ,pap en vla zul len ook enkele centen in prijs oplo pen. Per 1 april wordt weer een nieuwe prijs vastgesteld. Oplettende huisvrouwen zuller. wel hebben bemerkt, dat tal van aitike- len de laatste tijd welhaast onmerk baar duurder worden. Steeds ver schijnen er nieuwe prijskaartjes of andere verpakkingen met schijnbaar voordelige, maar soms beduidend onvoordeliger aanbiedingen. Het beroepsvervoer protesteerde tegen de verhoging van de benzine prijs door de extra omzetbelasting, die weer een nieuwe last legt op het autovervoer. Voeg daarbij de verho ging van het posttarief. die binnen kort kan worden tegemoet gezien en het zal duidelijk zijn, dat we komend jaar gesteld worden voor een ernsti ge verzwaring van alle uitgaven.

Peel en Maas | 1963 | | pagina 9