GROND
Het Concilie
Veilig Verkeer
en -ónteiqminqen
Waarvoor
sparen we?
„gezondheid"
Uit Peel en Haas
VRIJDAG 25 OKTOBER 1963 No. 43
VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCRHOF N.V. VENRAY WFFKRIAH VOOR VFNRAY FN nM^TRFïfFlM ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm-iten Venray 1.75)
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 VAUliOLf AU V V UHA/i I EriV UIVIO 1 AErlVCrll PRIJS PER KWARTAAL f 1.50 (bu ABONNEMENTS-
Grondonteigeningen zijn in onze
gemeente een vrij normale zaak ge
worden. Men heeft grond nodig om
huizen te kunnen bouwen, wegen
aan te kunnen leggen en andere
voorzieningen te kunnen treffen als
sportvelden e.d.
Venray groeit, zo zegt men, maar
die groei kost grond. Nu is grond
een emotionele zaak. Men bedoelt
daarmee, dat het woord sterke ge
voelens opwekt. We zingen immers
van het dierbaar plekje grond waar
eens onze wieg op stond. En zijn de
meeste oorlogen niet om vergroting
en vermeerdering van het grond
gebied gevoerd?
Grond heeft eeuwigheidswaarde,
zegt men en met die overdreven uit
drukking bedoelt men, dat bossen
gekapt en huizen verwoest kunnen
worden, maar dat de grond, altijd in
stand blijft.
Geen wonder dus, dat b.v. ons na
tionale grondbezit altijd de aandacht
trekt. Landaanwinningswerken spre
ken sterk tot de verbeelding. Zij
vergroten immers de ruimte voor
onze 12 miljoen volksgenoten. Even
zo stelt ieder belang in de vraag,
wat men met de grond moet doen.
Daar kan men nl. van alles mee
doen: bestemmen voor land- en
tuinbouw, huizenbouw, industrie
vestiging of verpozing (bossen, par
ken enz.) om maar niet te spreken
van wegenaanleg, sportvelden e.d.
bestemmingen.
GROND
ALS PRODUKTIEMIDDEL
Vanouds spreken wij van produk-
tieve grond wanneer daar huizen,
fabrieken e.d. op staan of wanneer
land- en tuinbouw hem gebruiken.
Deze gedachtegang is in onze tijd
geheel doorbroken. Want als er geen
ruimte is om zich te verpozen, dan
lijdt het produktieproces daaronder.
Zijn er geen voldoende wegen, vlieg
velden of havens, dan gebeurt het
zelfde. Daarnaast krijgt men er in
onze tijd meer en meer oog voor,
dat er plekjes moeten zijn, waar
zeldzame planten en dieren zich
kunnen handhaven, ook al hebben
die levende wezens niet de geringste
economische betekenis.
Allemaal mooi en wel. zeggen
vooral onze boeren, maar waarom
moet men boerengrond pakken,
kostbare landbouwgrond, die mede
voor de voeding van een steeds
groeiend Nederland van groot
belang is en zal blijven. Een
groot belang is en zal blijven. Een
klacht die we niet alleen in Venray
horen, waar b.v. op de kerkdorpen
grondaankopen voor woningbouw
om die redenen zeer moeilijk zijn,
maar ook elders. Het is een lande
lijk probleem. Blijven we echter bij
Venray, dan vraagt men zich hier af,
of veel van de slechtere bosgrond
die men b.v. nu in de Vier
Uutersten hoofdzakelijk voor recre
atiedoeleinden reserveert, niet beter
voor woningbouw had kunnen ge
bruiken ,mede om daardoor elders
in onze plaats landbouwgronden te
sparen.
Men vertelt er wel niet bij, hoe
men stedebouwkundig een en ander
had moeten klaren. Integendeel, men
weet nu al dat binnen afzienbare
tijd boerengrond verdwijnen gaat in
Veltum, op de Landweerd, in ver
schillende kerkdorpen in verband
met nieuwe uitbreidingsplannen of
verwezenlijking daarvan.
Spreekt men met de „plannenma
kers" over deze kwestie, dan wordt
er allereerst op gewezen dat Venray
geen buitenbeentje is en dat dit niet
iets is, waar Venray alleen met te
doen heeft. Dit geldt y voor iedere
plaats, die groeit. Hoogstens is er
kwaliteitsverschil, omdat kleigrond
die verdwijnen gaat, hoger gewaar-
weerd wordt dan de zandgrond.
Die groei betekent dat overal
grond verloren gaat in die zin, dat
zij niet meer voor land- of tuin
bouw geschikt is. Wanneer de be
langhebbenden op behoorlijke wijze
schadeloos worden gesteld, is dit
ontrekken van landbouwgrond aan
zijn gewone bestemming echter niet
te verwerpen, ja noodzakelijk om
aan de steeds dringender behoeften
naar woon-, verkeers- en recreatie
mogelijkheden te voldoen.
KOMT DAARDOOR DE
LANDBOUWPRODUKTIE IN
GEVAAR?
Stelt men deze vraag, dan krijgt
men te horen, dat van tal van land
en tuinbouwprodukten steeds (of af
en toe, dat geldt voor de tuinbouw)
overschotten bestaan. Soms moeten
ze vernietigd worden, soms moet
men ze tegen te lage prijzen elders
afzetten.
In de laatste jaren kon 400 mil
joen kg. melk zelfs niet met flinke
uitvoertoeslagen tot waarde ge
bracht worden. Dit restant bracht
8 ct. per kg. op, dus 32 miljoen.
Maarhet voortbrengen van de
ze melk kostte 267.000 ton kracht
voer van 72 miljoen (franco grens).
Nationaal gezien was dit dus een
verlies van 40 miljoen.
Het melkvoorbeeld leert ons, dat
het voordeliger is te bezuinigen op
de duurste grondstof (krachtvoer)
dan op de goedkoopste (grond). Men
kan het ook anders zeggen: zelfs
wanneer de landbouwgrond vermin
dert, dan kan men nóg de produktie
opvoeren. Dat leren ons de cijfers.
Sinds 1949, het eerste „gewone"
jaar na de oorlog, is de oppervlakte
cultuurgrond in ons land vrijwel
steeds iets afgenomen, maar de hoe
veelheid produkten steeg tot 1961
niettemin met 6 pet.
Is het Lollebeekplan niet juist
voor deze streken opgezet om met
minder grond, minder arbeids-
kraphten. rationeler te kunnen wer
ken en zo de produktie in stand te
houden? Waar men van de ene kant
grond moet afnemen, geeft men van
de andere kant nieuwe mogelijkhe
den.
Natuurlijk is deze hele redenatie
misschien wat koud en zakelijk en
zelfs hard voor die mensen, die
grond verliezen ,maar deze ontwik
keling is niet tegen te houden. In
een zich sterk uitbreidende gemeen
te (deel van een steeds dichter be
volkend Nederland) moet de land
bouw grote offers brengen
Van de andere kant mag men zich
afvragen:
SPREEKT DE LANDBOUW
NOG WEL MEE?
Het is niet voldoende, dat de land
bouw zich telkens verzet tegen aan
tasting van het areaal. Hij zal zich
evenals op nationaal plan ook
met name op gemeentelijk terrein
op deskundige wijze 't uitbreidings
vraagstuk van Venray. eigen moeten
maken. Hij zal moeten erkennen,
dat op dit terrein vele vraagstukken
bestaan en zelfs zeer groot zijn, ja
dat ze groter zullen worden naar
mate onze bevolking groeit. Aan dit
inzicht ontbreekt het velen, juist
omdat de agrariër veelal een ande
re kijk heeft op vele van deze vraag
stukken dan de niet-agrariër.
Dat onze landbouw nog 30 pet.
van onze uitvoer levert is belangrijk
genoeg, maar de resterende 70 pet.
kan alleen gehandhaafd blijven, als
de landbouw tot offers bereid is. Die
offers worden echter al in ruime
mate gebracht, want wanneer het
om industrievestiging en huizen
bouw enz. gaat verliest de landbouw
het altijd. De landbouw zal vooral
invloed kunnen doen gelden, wan
neer hij in de gemeentelijke en pro
vinciale planologie wat meer te zeg
gen krijgt of liever val krijgen.
DE BUITENKANT VAN HET
CONCILIE
De plechtigheid in de Maria Mag-
giore op vrijdag 11 oktober trok
weer zeer veel belangstéllïng. 't Was
een mooie gelegenheid om alle kar
dinalen en bisschoppen van dichtbij
te kunnen zien. En die kar-.s laat
geen Romein schieten. Op 't feest
van Maria's Moederschap zou Paus
Paulus VI 'n avondplechtigheid vie
ren in dezelfde kerk, waar Paus
Johannes voor de eerste maal ge
sproken had over 't concilie. De Ma-
ria-Maggiore is de grote Maria-
kerk van Rome. Ze werd gebouwd
in 352 en na een grote brand hersteld
in 432.
Hier heerst altijd de vreugde en
een stemming van geluk. Maria
wordt er door de kunstenaars uitge
beeld als de Vorstin, die op de troon
zit; zij is 't voorbeeld van 't immer
volhardend gebed. Misschien dat de
Paus daarom op de eerste verjaar
dag van dit concilie hier naar toe
kwam om er samen met zijn bis
schoppen te bidden voor 't welslagen
van dit Concilie. Iedere Romein gaat
graag naar deze kerk toe; in de der
tiende eeuw is er 'n wonderverhaal
ontstaan omtrent 't ontstaan en de
bouw van deze basiliek. Een rijke
Romein, Johannes, bad om 'n teken,
om te weten wat hij met zijn geld
zou moeten doen. In 'n droom werd
hem gezegd dat hij een Mariakerk
moest bouwen op de plek waar de
volgende dag, 5 augustus, sneeuw
zou zijn gevallen. Paus Liberius had
dezelfde droom en de volgende dag
kwamen deze twee elkaar tegen op
de plek waar de sneeuw gevallen
was. Zodoende heeft deze basiliek
altijd een bijzondere plaats gehad in
het hart van iedere Romein.
Vrijdag, om drie uur, was het plein
al vol met mensen, die stonden te
wachten op de komst van de bis
schoppen. En ons wachten is beloond
geworden, want 't was prachtig om
al die kardinalen en bisschoppen te
zien uitstappen. Je hebt dan meteen
een aardige gelegenheid om de wel
stand van de Vaders af te lezen
naar hun auto's. De eerste kardi
naal ,die aankwam was Cicognani.
zoals men mij vertelde. In deze tijd
moet je hier in Rome werkelijk de
kardinalen en bischoppen met naam
kennen, om mee te kunnen praten.
Zo had ik 't geluk aan de Duitse
nummerplaat kardinaal Frings te
kennen. Sommige Vaders werden
met aplaus ontvangen, zoals b.v.
kard. Gracias uit India en kard. Sue-
nens uit België. De H. Vader kwam
om vijf uur aan, maar stapte jam
mer genoeg uit bij de sacristie. Bui
ten hebben we toen nog een half
uur gewacht, maar de tijd vloog
voorbij, omdat er telkens weer een
of andere bisschop te laat kwam.
Een grote autobus met veertig mis
siebisschoppen er in kwam zelfs
meer dan twintig minuten ie laat
en moesten ze zich zodoende een
weg banen door de mensen. Ieder
een begon te klappen als teken van
verstandhouding en de Vaders knik
ten heel vriendelijk terug, omdat ze
ook wel zullen weten dat laat-
komen menselijk is. Na afloop van
de plechtigheid waren de straten vol
met kardinalen en bisschoppen.
Iedereen zocht zijn bus of zijn auto.
De toeristen profiteerden ervan om
even een foto van een bekende bis
schop te maken of om de handteke
ning te vragen op een kaart naar
huis. Mgr. Fulton Sheen-,de Ameri
kaan, stond wel zeer hoog in de be
langstelling van de mensen. Zo was
dit de afgelopen weken weer een
hoogtepunt voor de gewone mensen.
DE BINNENKANT VAN HET
CONCILIE
Op het ogenblik bespreken de Va
ders het schema van de Kerk. Dit
grote schema heeft natuurlijk weer
verschillende hoofdstukken; b.v. het
mysterie van de Kerk, de roeping
tot heiligheid van ons allen in die
Kerk. Nauw verbonden met de Kerk
staat natuurlijk ook Maria als Moe
der van de Kerk.
De kernkwestie ,waar de Vaders
nu over spreken is de verhouding
PausBisschoppen. Hierover heeft
men reeds gesproken op het concilie
van Trente ,maar vooral op 't eerste
concilie van 't Vaticaan. Daar werd
vooral de positie van de Paus be
sproken. Dit is nu opnieuw aan de
orde gesteld, mede tegen de achter
grond van de kritiek op de Kurie. In
dit verband deed Mgr. Hermaniuk
het voorstel om naast de paus een
college in te stellen van patriarchen,
kardinalen en afgevaardigden van
bisschopsconferenties. Sommige Va
ders zien in dit college een aanval
op de uitzonderlijke positie van de
paus en zien niet hoe dit in overeen
stemming te brengen is met de H.
Schrift en de traditie. Het gaat hier
over of de Paus samen met de bis
schoppen de kejrk bestuurt, zoals
Petrus namens de andere apostelen
van Christus de opdracht kreeg zijn
werk voort te zetten. De bisschop
Mgr. Desmedt, een geweldig rede
naar, zei dat dit college de band met
de H .Vader zou aanhalen en ver
sterken en dat deze band met de H.
Vader dan niet meer alleen een pri
vilege van de Italiaanse bisschoppen
zou blijven. Deze stelling werd even
eens verdedigd door twee, andere
Belgische bisschoppen, nl. Mgr. Cha-
rue en Mgr. Heuschen. Omdat deze
punten 't duidelijkst zijn en eigenlijk
't hele dispuut bevatten, geef ik
even een kort overzicht.
Mgr. Charue, bisschop van Namen,
trachttte te bewijzen dat dit college
overeenstemt met de H. Schrift. De
brief aan de Efesiërs zegt b.v. dat
de Kerk gebouwd is op 't funda
ment van de apostelen en de pro
feten. De Apostelen zijn zo mede
stichters van de Kerk. In 't boek
der Openbaring wordt de verheer
lijking der Kerk beschreven en in
deze verheerlijking worden de twaalf
met name genoemd. Dus ook in de
kerk hier op aarde hebben de twaalf
apostelen dezelfde plaats bekleed.
Mgr. Heuschen, hulp-bisschop van
Luik, sprak vanuit de Traditie.
Irenaeus vertelt dat de Kerk ge
sticht is op de twaalf zuilen. Om te
bewijzen dat een Kerk echt wat vol
deed, dat men kon terug gaan op
de stichting van een apostel. Augus-
tinus zegt dat de Kerk gesticht is op
de rotsen ,te weten de apostelen.
Een andere belangrijke kwestie in
verband met de kerk is de weder
instelling van 't diakonaat en over
het al of niet gehuwd zijn van de
nieuwe diakens. We kennen alle
maal de heilige priesterwijding in
de Kerk, maar daarvóór heeft men
de diaken-wijding. Een diaken mag
de priester helpen bij het celebreren
van de H. Mis ,hij mag de H. Com
munie uitreiken en het Evangelie
voorlezen. Tegenwoordig is 't zo in
de kerk ,dat een diaken bijna altijd
priester wordt. In de allereerste tij
den was dat echter niet zo. Toen
deden de diakens 't sociaal caritatief
werk. Het diakonaat was zodoende
een ambt los van het priesterschap.
Over dit diakonaat nu is heftig ge
debatteerd.
De Amerikaanse kardinaal Spell-
man meende dat 't iets overbodigs
was om 't diakonaat opnieuw in te
stellen ,los van het priesterschap,
omdat al 't werk, dat de diakens
zouden doen toch al gedaan werd
door de leken. Dan opperde men 't
bezwaar dat vele priesterstudenten
hun studies bij 't diakonaat zouden
afsluiten en zodoende zou er een nog
groter tekort aan priesters komen.
De Belgische kardinaal Suenes
antwoordde hierop dat 't leven van
de Kerk niet beroofd mag blijven
van de genade van 't diakonaat. Doet
een diaken, dus een mens met de
wijding van 't diakonaat het werk,
dan is dit werk in zijn dienst tot de
Kerk, geheiligd. De Kerk, zo zei hij,
heeft recht op datgene ,wat Chris
tus haar gaf. Maar niet overal hoe
ven er diakens te zijn, alleen daar,
waar er behoefte aan is. De missie
bisschoppen hebben meer dan wie
ook behoefte aan de diakens, omdat
daar een priester vaak verschillende
kerken te bedienen heeft. De diaken
zou dan zondags de communie kun
nen uitdelen.
Een Franse bisschop voegde er 't
argument aan toe dat de diakens
de priesters 't materiële werk uit
de handen zouden nemen en de
priester zou dan meer tijd hebben
voor zijn geestelijk werk.
Een andere kwestie is ,of deze
diakens dan gehuwd mogen zijn of
niet. Sommige menen dat door de
gehuwde diakens afbreuk gedaan
zou worden aan 't ongehuwd zijn
,an de priesters. Maar, zo meende
Kard. Suenens, men zou daardoor
juist meer waardering krijgen voor
het ongehuwd zijn van de priester.
Ook deze kwestie is nog voortdu
rend aan de orde.
Een ander gedeelte van het con
cilie zijn de stemmingen van de va
ders over het schema van de litur
gie, dat besproken is op 't eerste ge
deelte van 't concilie in 1962. Aan
genomen werd b.v. dat men een gro
ter gebruik mocht maken van de
volkstaal in de H. Mis. Maar deze
besluiten zullen naderhand wel wor
den bekend gemaakt.
U ziet zelf hoe hard de Vaders op
't concilie werken. En vergaderen
moet bij dit mooie weer in Rome,
ook voor een bisschop een kruis zijn.
H. Janssen m.s.c.
Het leven wordt met de dag duur-
dwer .Openlijk en bedekt stijgen de
prijzen. Volgend jaar zal dat nog
veel meer het geval zijn, wanneer de
vakbondseisen er geheel of gedeel
telijk doorkomen.
Deze algemene stijging betekent
echter ook inflatie. Het geld wordt
minder waard. En dat heeft belang
rijke consequenties met name voor
het sparen.
Statistici hebben berekend, dat elk
jaar de gulden 3 pet. minder waard
is geworden afgelopen jaren. De
waardevermindering zal over 1964
nog meer zijn. Waarvoor zou men
dan sparen? Voor de rente? De ren
te dekt nauwelijks of niet het waar
deverlies.
Om dat geld achter de hand te
hebben? Maar dan is het toch geld,
waarmee men steeds minder doen
kan.
En hoe gaat het met het verzeke
ringswezen? De uitkeringen, waar
over jarenlang met goed geld be
taald is, worden steeds minder
waard. De verzekeringsmaatschap
pijen winnen er goud bij ,de verze
kerden komen er dik aan te kort.
De regering zegt steeds de spaar
zaamheid en het eigen bezit te be
vorderen. De minister van Finan
ciën schrijft daarvoor zelfs een le
ning van 400 miljoen uit, die hij
eigenlijk niet nodig heeft, want de
schatkist zit behoorlijk vol. Het be
gint er op te lijken, dat het econo
misch beleid de stabiliteit niet meer
kan handhaven. Wij zitten in een
vicieuze cirkel. Is het de overheid
ernst met haar wil de spaarzaam
heid te bevorderen, dan moet zij die
schone deugd wat aantrekkelijker
gaan maken.
Het heeft geen zin de deugd te
beoefenen .wanneer men er niet be
ter of zelfs slechter van wordt.
K\iy
NATUURZUIVER JK OPWEKKEND VERKWIKKEND
WEEST UW (GLADDE)
BANDEN TE GLAD AF....
De bladeren van de bomen begin
nen thans weer hun aantrekkelijke
herfsttinten te tonen. Een prachtig
gezicht, maar diezelfde fraaie bla
deren vallen straks van de bomen
en komen dan in grote getale op de
weg terecht.
In combinatie met de in dit jaar
getijde dikwijls natte wegen, leve
ren zij een aanzienlijk slipgevaar
op. Speciaal voor voertuigen met
gladde banden, die dan alle „grip"
op de weg verliezen. Het Verbond
voor Veilig Verkeer vestigt er de
aandacht op ,dat in uitstekende staat
verkerende banden veel narigheid
voor u en anderen kunnen voorko
men.
Een regelmatige controle van ban
den is vooral in het najaar van
groot belang. Voor de wet bent u
verantwoord ,als de oorspronkelijke
groeven van de luchtbanden over 't
gehele loopvlak een profiel hebben,
waarvan de diepte tenminste 1 mm
is. Wilt u voor uzelf verantwoord
zijn, dan is een profieldiepte van 2
mm een veilig minimum.
Gladde banen verhogen niet al
leen het slipgevaar, ook de remweg
van uw auto wordt, langer. U kunt
uw banden voor een te snelle slij
tage behoeden door altijd rustig te
rijden en alleen een krachtig gebruik
van de remmen te maken, als dat
beslist nodig is. Met gillende banden
door de bocht rijden doet (een mis
schien niet altijd vriendelijke) aan
dacht op u vestigen, maar de extra
snelle slijtage van uw banden kost
u veel geld. Verwissel uw banden
regelmatig en vermijd het tegen ste
nen of trottoirbanden rijden. Ook 'n
goede afstelling van stuur en rem
men en een juiste bandenspanning
verlengen de levensduur van uw
banden.
Kijk zo nu en dan eens naar uw
banden en zeg niet „het kan nog
wel", als het eigenlijk niet meer
kan. Twijfelt u aan het al dan niet
in goede staat verkeren van uw ban
den ,kies dan de veilige weg en ver
nieuw ze. Uw leven kan er van af
hangen. In dit verband wijst het
Verbond op de periodieke veilig
heidsinspecties, welke in bepaalde
delen van het land kunnen worden
uitgevoerd. Laat uw auto regelmatig
bijvoorbeeld na elke 10.000 km-
beurt inspecteren. Het kost u dan
niet meer dan een rijksdaalder en
voor dat bedrag „koopt" u zekerheid
èn veiligheid!
van zaterdag 1 november 1913
Door Z. Ex. den Commissaris
der Koningin zal op Woensdag 12
November a.s. een administratief
bezoek gebracht worden aan onze
gemeente.
Verschillende werkgevers in
Venray werden deze week door de
Marechaussees bekeurd wegens ar
beid laten verrichten door personen
beneden 17 jaar zonder voorzien te
zijn van arbeidslijsten.
Dinsdagavond is alhier een
vereeniging van bouwvakarbeiders
opgericht. Staande de vergadering
traden 45 leden toe en werd een
voorlopig bestuur gekozen. Het plan
bestaat zich bij de R.K. Werklieden-
vereeniging aan te sluiten.
In de laatste vergadering van
Venrays Fanfarecorps werd tot be
stuurslid gekozen de heer Th. Camps
Groote Markt, in plaats van den
heer W. Laurensse, die wegens te
drukke werkzaamheden bedankt
heeft.
Door de politie werd Woensdag
bekeurd een inwoner uit Leunen,
wegens het vervoeren van ongekeurd
vlees.
Een tot nu toe onbekend geble
ven manspersoon heeft Zondagmid
dag op den Heuvel alhier, met een
9-jarig meisje niet te noemen han
delingen gepleegd. Daar dit gebeur
de op een afgelegen stuk bouwland,
werd dit niet opgemerkt en is dit
monster jammer genoeg onopge
merkt verdwenen. Volgens het sig
nalement dat het kind van den da
der gaf ,was deze gekleed met een
grijs pak en pet en had puisten in
het gezicht. Hoewel de politie er di
rect met een politiehond op uit toog,
is het nog niet geluk de dader te
achterhalen.
Door Johannes Franciscus Mi-
chels, molenaar te Merselo, wordt
vergunning gevraagd tot het oprich
ten van een korenmalerij in den be-
staanden molen en het doen plaatsen
van een zuiggas-motor, tot het drij
ven van de kolenmalerij in een
nieuw te bouwen steenen gebouw.
In de deze week gehouden
Raadsvergadering werd o.m. behan
deld de verandering der exploitatie
van onze gemeentetram naar het
station waarover in een vorige ver
gadering reeds met een enkel
woord werd gesproken.
De Voorziter deelt thans mede. dat
het voornemen bestaat de paarden
te vervangen door motor-locomotie
ven. Hiervoor werd een commissie
benoemd ,nl. B. en W. en de raads
leden Th. Camps en W. Wijnhoven.
De kosten voor aanschaffing van
twee locomotieven en voor den
ombouw der lijn zullen bedragen
circa 20.000,.zijnde voor de loco
motieven 11.340,nieuwe dwars
liggers 3600,het maken der
baan 2000 ,9 halve wissels 2160,
bijkomende kosten 540,De ex
ploitatie met motorkracht wordt ge
schat op 3250,de exploitatie met
paarden kost 3800,een voordeel
alzoo van 550.De rekening als
volgt verdeeld: salaris twee machi
nisten ad 700,- per jaar is 1400,-.
rentekosten 850,-, brandstoffen
enz. 800,-, onderhoud 200,-, to
taal f 3250.-. De locomotieven kun
nen 3 wagens trekken. De commissie
zal hierover een rapport uitbrengen.
Een schrijven wordt voorgelezen,
dat de Staat genegen is een derde
der aanlegkosten tot een bedrag van
42.000 bij te dragen in den aanleg
van den grindweg naar Deurne. De
aanlegkosten bedragen 126.000. De
weg zal in de jaren 19141916 wor
den aangelegd.
Door een commissie, belast met
de totstandkoming eener halte van
de S.S. te Oirlo was een verzoek in
gediend om subsidie van f 200,per
jaar in de kosten op 13.000 ge
raamd, zijnde de helft van de totaal-
kosten.
Zij wijst de Raad op de vooruit
gang van Oirlo. waar in de laatste
jaren 26 nieuwe boerderijen zijn
bijgekomen, honderden hectaren
woeste gronden zijn ontgonnen en
door verkoop van gronden onder
Oirlo een bedrag van ruim 25.000
in de gemeentekas vloeide.
De heren Strijbos en Geurts be
tuigden dat de Boerenbond te Oirlo
zeer slecht bij kas is, terwijl men bij
die van Venray al aan een heel ver
keerd kantoor zal komen.
De Voorziter brengt in omvraag ja
of neen subsidie. Voor stemden:
Strijbos, Slits en Geurts; tegen Aerts
Michels, Th. Camps, Wijnhoven,
Derks, Janssen en de Voorzitter Van
stemmen onthielden zich Fonck, G.
Camps en Loenen. De subsidie is dus
geweigerd.