Overpeinzingen
{(Pil en de Wereldkerk
Aktie: „Wij en Zij"
Missie in beeld
K.A.J. -nieuws
VLUCHTELINGENAKTIE.
VRIJDAG 18 OKTOBER 1963 No. 42
VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N V. VENRAY WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652
MISSIE-ZONDAG 1963
„Éénmaal per jaar vraagt de Kerk
de volle aandacht van alle katho
lieken voor het missiewerk en ver
zoekt zij steun, om dat werk moge
lijk te maken."
Zo ongeveer zou men kunnen
schrijven, om missie-zondag aan te
bevelen. Maar dat is dan wel héél
armzalig uitgedrukt. Er voltrekt zich
op het ogenblik in Rome iets, wat
ons kan helpen ,het missiewerk wat
beter te begrijpen. Daar in Rome
komen alle bisschoppen van de hele
wereld samen met de paus. Onder
leiding van de Heilige Geest bera
den zij zich over de grote vraagstuk
ken, waarmee de Kerk op het ogen
blik te maken heeft. Want verande
rende tijden vragen om herziening
van veel, wat in de Kerk Gods is
verouderd. Nieuwe vragen, door de
intensheid nog nooit eerder gesteld,
vragen om een duidelijk antwoord.
Wij zien hoopvol uit naar de be
stuursmaatregelen, die moeten wor
den genomen onder de gewijzigde
omstandigheden. Zo zal de Kerk
voor de katholieke gelovigen en voor
alle Christenen duidelijk worden de
Moeder die zij is, die de volkeren
leiding en steun geeft, het leven
door op weg naar God. Zo zullen ook
alle ander mensen in haar mogen
gaan zien de draagster en getuige
van de waarheid, van de verlos
singsboodschap van Christus. Zo
wordt zij voor allen, wat zij in we
zen is: de voortzetting van het werk
van Christus, het levend teken van
de goedheid en barmhartigheid Gods
onder ons.
Zij is tevens de gemeenschap van
allen, die om hun geloof in Chris
tus willen trachten, elkander lief te
hebben; van allen ,die in hun dood
gewone dagelijkse leven ernst willen
maken met de navolging van de
woorden van hun Heer: „Hieraan zal
de wereld erkennen dat ge mijn leer
lingen zijt; indien gij liefde hebt
voor elkander."
De Kerk heiligt het gewone leven
van alle dag en brengt het op hoger
plan, omdat door haar Christus leeft
in ons en in ons werkt. Want de
verrezen Heer is onder ons en werkt
in ons door zijn Kerk, die staat
midden in de wereld.
Dat is, wat wij meestal het leven
van de genade noemen. Alle chris
tenen, die hun doopsel serieus
nemen hebben de wezenlijke op
dracht, door hun hele leven in al z'n
aspekten Christus te plaatsen in de
wereld, waarin zij leven, opdat de
Heer onder ons werken kan en wij
naar Hem toegroeien, totdat Hij
weer komen zal met macht op de
laatste dag.
De taak van de Kerk, van ons dus,
is nooit af. De storm van de eerste
Pinksterdag duurt voort, het Pink
stervuur wordt nooit gedoofd, al lijkt
het wel eens ,dat dit vuur slechts
nog een smeulend vuurtje is. In Ro
me laait het dan toch maar weer
flink op, zou men zeggen. Wij kij
ken met enige belangstelling naar
wat er daar aan imposante schouw
spelen te zien is ,we zijn zelfs wel
wat benieuwd, naar wat er straks
daar uit de bus zal komen.
Het is echter een vergissing, als
het van onze kant daarbij blijven
zou; als wij. Christenen de Paus en
de Bisschoppen wel luid zouden toe
juichen, om daarna over te gaan tot
de orde van de dag. En al nemen er
door verschillende oorzaken prak
tisch geen mensen deel aan het con
cilie, die geen bisschop of priester
zijn, zonder al haar leden kan de
Kerk niet leven en haar pinkster-
taak uitoefenen. Wij allen zijn ten
nauwste betrokken bij het werk van
de Kerk.
Daarom is het concilie, als gewich
tig moment in de geschiedenis van
Kerk en wereld geen zaak van de
bisschoppen alleen. Die zijn behal
ve onze bestuurders ook onze „vrij
gestelden", door God daartoe geroe
pen.
De Kerk is een levende Kerk, le
vend in hoofd en leden. Dat onder
vinden de bisschoppen. Wij horen
met verbazing van de groei die dit
leven met zich meebrengt. Wij zien
en horen, dat grote delen van de
Kerk, die eerst missiegebieden wa
ren, die periode al lang zijn ont
groeid. Ze zij nu volwaardige delen
van de levende Kerk. In andere de
len van de wereld is de Kerk nog in
het stadium van haar eerste groei,
of, zoals in Zuid-Amerika, in zorg
wekkende toestand van verval. In
Rome blijkt nu, dat de zorg van één
bisschop, waar ter wereld ook, de
zorg van allen is, de zorg van héél
de Kerk, omdat achter iedere bis
schop zijn diocesanen staan. De bis
schop van Roermond is ónze bis
schop, en zijn vijfentwintighonderd
medebroeders in het bisschopsambt
met wie hij zich één weet, zijn ook
één met ieder van ons.
Dit bewustzijn van eenheid en
wederzijdse verbondenheid is het
nu ,wat wij „missiegeest" noemen.
Missiegeest is niets anders dan vol
wassen beleving van het geloof.
Missiewerk is de gewone gevolgtrek
king van het feit, dat men gedoopt,
dus lid van de Kerk geworden is.
Missiewerk mag niet voortkomen
uit een zekere overspannen angst,
dat welk werelddeel dan ook „voor
de Kerk verloren" zou gaan. Net zo
min als de mens adem haalt uit
angst om dood te gaan. Een mens
haalt adem, omdat dat zijn natuur
is, van binnen uit vanzelf. Missie
werk is ook geen zaak van „zieltjes
winnen". De Kerk is geen winkel,
die zijn klantenkring tracht uit te
breiden met propaganda of reclame.
Zij is een Moeder, die zorg heeft
voor al haar kinderen, dat zijn alle
Godskinderen, alle mensen, voor wie
ook de Heer zelf gekomen was. Mis
siewerk is ook geen zaak van enkele
fanatici ,maar de opdracht van alle
Christenen.
Uit het bovenstaande kan men en
kele gevolgtrekkingen maken:
1. Belangrijker dan groots opge
zette financiële akties is de vorming
van ieder Christen tot echte volwas
senheid in het beleven van het ge
loof. Deelname aan het „gewone"
katholieke leven in parochie en ge-
2. De totale deelname aan het le
ven der Kerk sluit ook het materiële
niet uit. Wij moeten „met beide
benen op de grond staan". Zonder
middelen kan geen enkele organisa
tie bestaan en werken, ook de Kerk
niet. Geen enkel katholiek kan óf
alleen bidden voor missie, óf ,„als
goed katholiek" zijn plichten doen
zonder het zijne bij te dragen ook
in materieel opzicht; „het zijne", dat
is: eerlijk naar vermogen.
3. De taak van Parochiële Missie-
comité's zoals die in meerdere kerk
dorpen van de gemeente Venray, in
het rectoraat der Franciskanen en
in de Petrus' Bandenparochie be
staan, is allereerst: een vertegen
woordiging te zijn van alle paro
chianen, namens welke zij de mis-
sieaktiviteit en geest van eenheid
binnen de parochie bevorderen, en
die zij van hun kant stimuleren
moeten, om wereldwijd en modern-
kerkelijk te denken en te leven. Zij
vertegenwoordigen een hele paro
chiegemeenschap, zonder wier daad
werkelijk meedoen zij geen zin heb
ben en ook niet werken kunnen.
De parochies maken samen een bis
dom en de bisdommen maken samen
de Kerk.
Moge Misiezondag 1963 voor ons
zin belangstelling voor 't wel eneen aanleiding zijn over deze taak
wee der „Wereldkerk", is belangrij- na te denken en er altijd, niet alleen
ker dan „iets aan de missie te bij gelegenheid, naar te leven en te
geven." I handelen.
WAAR HET OM GAAT
In de wereld van vandaag bestaat
een schrille tegenstelling tussen de
ene „helft" van de wereld en de
andere.
De ene „helft" bestaat uit Europa,
Noord-Amerika, de andere helft is
de rest van de wereld. Wij van de
„ene helft" hebben het behoorlijk
goed, zij van de andere helft hebben
het bitter slecht. Eén derde van de
mensen beschikt over 80 pet. van 't
wereldinkomen. Dat zijn 900 miljoen
mensen. De overige 20 pet. moet
verdeeld worden over 2/3 van de
mensheid. Dat zijn 1900 miljoen
mensen, die honger hebben. Van de
TENTOONSTELLING TER
GELEGENHEID VAN
WERELDMISSIEDAG
1963
In en rond het gastenkwartier van
het klooster, Leunseweg 1, staat een
indrukwekkende foto-tentoonstel
ling. Deze tentoonstelling is opgezet
om iederen, die de missie een warm
hart toedraagt .letterlijk en figuur
lijk een scherper beeld te geven van
de huidige missieproblemen. Paters
van de SVD in Deurne en fraters
van Venray zijn hand in hand ge
gaan om dit op een aansprekende
wijze te realiseren. In een benijdens
waardig mooie serie kunstfoto's van
groot formaat wordt een treffend
beeld voorgehouden van de huidige
stand van zaken in verschillende
missiegebieden.
Missie en missionering geven
daadwerkelijk gevolg aan de mis
sionaire taak die de Kerk, en dus
ook ons ,want ook wij zijn de Kerk,
is opgelegd. De opdracht van
Christus: „Gaat en onderwijst alle
volkeren" neemt in het leven van
de Kerk een zeer grote plaats in.
Juist in deze tijd van bezinning in
en rond het Concilie op het leven
van de Kerk wordt onze aandacht
gericht op die grote taak en wordt
ons gebed en ons offer voor de mis
sie des te dringender gevraagd. Wij
allen, leken, religieuzen en priesters,
zijn mede verantwoordelijk voor de
taak die Christus zijn Kerk oplegde.
Om ons dit steeds weer opnieuw be
wust te maken bestaat er al sinds
lange tijd een wereldmissiedag en is
er sinds kort ook een diocesane mis
sie week. Niets wordt achterwege
gelaten om ons te helpen herinneren
aan onze eigen, persoonlijke taak in
het grote geheel van de Kerkge
meenschap.
Om deze redenen is ook de ten
toonstelling opgezet. Zij laat zien,
tastbaar en konkreet, soms pijnlijk
reëel ,dat de missie nog lang niet
tot het verleden behoort, maar be
staat, ja, juist nu bestaat, en dat er
aktuele missieproblemen zijn! Het is
niet meer dan een aanvaardbare
geste van de fraters om ons met de
ze tentoonstelling dit alles enigszins
te doen beseffen.
Enfin) over iets wat spreekt voor
zichzelf, daarover hoeft men niet te
spreken. Komt u zelf. Kijkt u zelf.
Het kost U niets, tenzij de moeite om
metterdaad Uw belangstelling te
tonen. Het gaat om iets wat Uw be
langstelling ten volle verdient: een
beeld van de missie, de missie in
beeld, de missie zelf.
Iedereen, of hij nu veraf woont of
dichtbij, oud is of jong, man of
vrouw, iederen móét dit zien. De
kloosterpoort staat hiertoe drie da
gen voor iedereen open!
De tijden zijn: zondag van 26 en
79 uur; maandag 26 uur; dins
dag 26 en 79 uur.
jaarlijks
miljoen
50 miljoen mensen, die
dood gaan .sterven er 35
door honger of ondervoeding.
Een schrillere tegenstelling is nau
welijks denkbaar: terwijl één mens
genoeg te eten heeft, lijden er twee
gebrek.
De armoede heeft veel gevolgen:
ziekten, analfabetisme, gebrek aan
huizen, werkloosheid en volkomen
rechteloosheid van de werknemers.
Het probleem van de ontwikke
lingsgebieden is een sociaal pro
bleem, dat langs economische weg
opgelostmoet worden.
Eigenlijk zien wij nu, in 1963, in
de „andere helft" van de wereld de
zelfde situatie als honderd jaar ge
leden in Europa.
Dat wij het tegenwoordig behoor
lijk goed hebben, is voor een groot
deel aan de standsorganisaties te
danken. Onze grootvaders en onze
vaders hebben in hun tijd gevochten
voor hun organisatie. Daarmee wa
ren ze sterk .daarmee konden ze
iets bereiken, met zijn allen samen
kwamen ze op voor de rechtvaardig
heid.
De kloof tussen de welvarende en
de arme landen moet door middel
van economische maatregelen over
brugd worden. De armoede is alleen
te bestrijden door de mensen werk
te geven. Dat zal niet in een hand
omdraai gebeurd zijn. Daar zullen
nog tientallen jaren mee gemoeid
zijn. Daaraan wil de KAB mee
helpen. Daar is een krachtige chris
telijke vakbeweging mogelijk te ma
ken, die opkomt voor de rechten
van de werknemers en die een leef
bare maatschappij opbouwt.
„Als iemand ongelukkig is wordt
hy niet gelukkig doordat je hem
helpt ,maar doordat je hem de
kans geeft zich nuttig te maken",
zegt Abbé Pierre.
De KAB-Nederland wil de hel
pende hand reiken aan de mensen,
die nu, in 1963 .hetzelfde doen als
onze grootouders 100 jaar geleden,
in de aktie „Wij en Zij".
De eerste keer bracht de aktie
175.000,op; het vorig jaar werd
het zelf 196.000,—. Hoeveel zal het
dit jaar worden? Dat hangt mede
van u af!
Er zijn zakjes rondgebracht, die
een dezer dagen worden opgehaald.
Wil dan denken aan uw voorspoed
en hen helpen.
VENRAYSE PAARDENTRAM
Uit oude gegevens bleek dat Ven-
ray's paardentram in 1916 10 x per
dag op en neer naar het station
reed. In dat jaar vervoerde de tram
68.200 reizigers (totaal bedrag
7.092,en 31.000 kg. goederen.
Dit laatste voor zegge en schrijven:
144,25. In 1917 liep het reizigers-
vervoer terug tot 56.921 reizigers,
mede omdat vanaf 1 oktober van
dat jaar slechts 6 treinen in Oostrum
aankwamen. In 1918 was het nog
minder en wel 39.602 tramreizigers.
Maar omdat men de tarieven met
5 pet. verhoogd had ,kwam men
toch aan 6.786,18.
Verder nog enkele cijfers:
Reizigers
1924
1925
46.467
48.812
Goederen
21.500
23.500
DIENSTTIJDVERKORTING
Met ingang van 21 november
wordt de diensttijd voor 4000 dienst
plichtigen van de parate onderdelen
.teruggebracht van 20 tot 18 maan
den. Specialisten en dienstplichtig
kader mogen een maand eerder af
zwaaien. Zij dienen dan 21 i.p.v. 22
maanden.
Natuurlijk is de maatregel van 't
ministerie van defensie toe te jui
chen. De spanning op de arbeids
markt wordt er een klein beetje
door verminderd en dat is toch wel
aardig. We zien het echter tevens als
een poging van het veel bekritiseer
de ministerie wat goodwill te kwe
ken. Immers de diensttijd was vroe
ger ook al 18 resp. 21 maanden. Ook
dat is al lang genoeg. Waarom kan
er straks met de reorganisatie, die
men voor het leger in petto heeft,
niet wat meer worden afgeknibbeld?
Een belangrijke diensttijdverkorting
dient de gehele Nederlandse samen
leving.
Of het minsterie erin slaagt de
militaire maatschappij wat meer
populair té maken is een grote
vraag. Met meer vrijwillig dienen
den zou men een beter apparaat
kunnen opbouwen. De Nederlandse
jongen krijgt momenteel geen al te
hoge dunk van ons miltair stelsel.
Maatregelen om daarin verandering
te brengen juichen wij dan ook van
ganser harte toe.
GEZIN EN SCHOOL
I l, Li ui
'n Vader in America heeft de in-
snecteur van het lagen onderwijs in
Limburg gevraagd zijn twee kinde-
Dit vooral biedt echter aanleiding
Hij baseert zijn verzoek op de on
deugdelijkheid van het onderwijs in
zijn woonplaats. Hij verklaart, dat
meer ouders zijn standpunt delen.
Wij weten niet of de klacht van
genoemde vader over het onderwijs
te zijner plaatse juist is. Onmogelijk
is het natuurlijk niet. Maar mocht de
klacht juist zijn, dan heeft de han
delwijze van de vader toch slechts
waarde als openlijk protest. Een
inspecteur kan in zijn algemeenheid
geen ontheffing van de leerplicht
verlenen, zeker niet om de redenen,
die de betrokken vader aanvoert.
Dit voorval biedt echter aanleiding
om de verhouding gezin en school
aan te snijden. Er bestaan van bei
de zijden klachten. De onderwijzers
klagen over gebrek aan belangstel
ling en medewerking der ouders
(niet altijd ten om-echte). De ouders
klagen, dat de onderwijzers maar
wat doen (evenmin steeds ten on
rechte).
De verhouding is scheef gegroeid
tengevolge van allerlei, ook histori
sche oorzaken. Eén oplossing kan
gevonden worden via de oudercomi-
té's, die zich tot taak moeten reke
nen de verhouding gezinschool te
saneren op basis van het natuurlijke
recht der ouders, die de eerste ver
antwoordelijken voor de geestelijke
en lichamelijke opvoeding van hun
kinderen zijn.
MELKPRIJS (WEER!) HOGER
De veehouderij heeft zich uitge
sproken. Wil zij met voldoende ren
tabiliteit kunnen werken, dan moet
de melkprijs (weer) omhoog.
Het is duidelijk. Wij zitten in een
spiraal van prijsstijgingen. De con
sumentenbond heeft onlangs gecon
stateerd, dat die prijsstijgingen vaak
„ongemerkt" gaan. Een fabrikant
geeft zijn produkt een nieuwe ver
pakking en legt er wat bovenop.
Geen haan die er naar kraait.
Maar het mag wel eens hardop
worden uitgesproken, dat een be
langrijke groep van de bevolking
bijzonder hard door die verkapte en
onverkapte prijsstijgingen getroffen
worden, namelijk de grotere gezin
nen. Ondanks kinderbijslag staan
deze gezinnen èr moeilijk voor, om
dat ook hun wekelijks of maande
lijks inkomen al dan niet via cao
vastgesteld is op de gemiddelde ge
zinsgrootte van 2 komma zoveel kin
deren. Veel meer dan de „gemiddel
de" gezinnen, die nog enige uitwijk
mogelijkheid hebben, leven de grote
gezinnen beneden hun sociale mini
mum. Voor hen wegen al die prijs
stijgingen onevenredig zwaar op het
gezinsbudget. Het verdient overwe
ging na te gaan in de loononderhan
delingen en in het loon- en prijsbe
leid van de regering hoe de klappen
voor de grote gezinnen op redelijke
wijze kunnen worden opgevangen.
Wil men niet in het loon- en prijs
beleid ingrijpen, dan dient het sys
teem van de kinderbijslag te worden
herzien teneinde de grotere gezin
nen van de onevenredig zware ge
volgen der prijsstijgingen te bevrij
den.
PRIJSSTIJGINGEN
Het is trouwens met de prijsstij
gingen een vreemd iets. Terwijl het
loonoverleg nog gaande is en nog
niemand weet wat uiteindelijk uit
de bus zal komen en welk deel daar
van doorberekend kan en mag wor
den in de prijzen zien we nu al prij
zen de lucht in gaan. Volgens de
Volkskrant is het tarwebrood hier
belangrijk duurder dan elders in dit
land.... Waarom? Vanwege de ex
tra kwaliteit, zeggen de vakmensen.
En daar moet een huismoeder
schamper om lachen. Bij een groot
winkelbedrijf in onze plaats kon
men enkele dagen nadat een bonte
reclamekrant verschenen was, ver
schillende artikelen niet tegen de
daarin vermelde prijzen krijgen.
Links en rechts waren ze hoger
geworden. Waarom? Suiker duurder,
sigaretten hoger ,dat is al bekend,
maar menig huismoeder ervaart dat
behalve deze bekende dingen, ook
andere prijzen al omhoog gaan en
dat terwijl een ministerie van Eco
nomische Zaken zgn. een prijsstop
hanteert, maar zij merkt daar wei
nig van en vraagt zich wel af: Wat
zal het einde zijn
Eind juli - begin augustus 1964
start de Europese KAJ en VKAJ
met een Euro-Rally naar Straats
burg. Deze rally staat in het teken
van de Europese eenwording.
Op 2 augustus 1964 zal in Straats
burg een grote Europese ontmoeting
plaats vinden van 20.000 werkende
jongeren uit alle landen van Euro
pa, waarvan plm. 2.000 Nederlandse
jongens en meisjes.
Deze Euro-ralley is tevens een
vakantietocht ,die 10 dagen duurt en
waarvan men dus één dag in
Straatsburg is. De overige dagen
bezoekt men diverse andere landen
in Europa, o.a. Italië (Gardameer),
Franse Alpen (Gérardmer), Oosten
rijk, Duitsland.
De reis wordt ondernomen met
luxe toeringcars en voor overnach
tingen zal gebruik worden gemaakt
van hotels, motels, pensions, jeugd
herbergen en tentenkampen.
De gehele reis kost 225,per
persoon. Degene, die vóór 1 januari
1964 75,heeft gespaard, ont
vangt een extra premie van 7,50.
Wie op 1 juni 1964 het gehele be
drag heeft gespaard, ontvangt nog
eens een premie van 7,50.
De jongens en meisjes, die mee
gaan, moeten op het tijdstip van
de ralley tenminste 17 jaar of ouder
zijn.
De KAJ-afdeling Venray heeft
besloten, ook aan deze ralley deel
te nemen, doch dan moeten er na
tuurlijk op de eerste plaats belang
stellenden zijn. Wie er iets voor
voelt om mee te gaan en meent voor
deze Euro-Ralley 225,te kun
nen sparen wordt verzocht zich zo
spoedig mogelijk op te geven aan
onderstaand adres: H. J. Jennes-
kens, Veltum 14, Venray.
r&i esaifc 5 wfzaw&ëMi&am
Dit is een foto van een vluchtelin-
genbuurt uit Griekenland. Zo wonen
daar nog duizenden mensen. Wij
kankeren hier over noodwoningen,
kippenkooien en wat dies meer zij,
maar hebben toch nooit zo moeten
wonen, zelfs niet na het bombarde
ment, zoals deze mensen nu al meer
dan 40 jaren leven moeten.
De Griekse regering heeft al veel
gedaan voor de eigen vluchtelingen
en bijgedragen voor de tallozen van
andere nationaliteiten zoals Russen,
Armeniërs, Albaniërs, Roemenen en
zo maar voort. Maar Griekenland is
zelf arm. Het worstelt met grote
economische vraagstukken.
Het gaat er om deze vluchtelingen
op te heffen tot het niveau van de
Grieken zelf. Zij moeten geïnte
greerd worden. Dat is al met tien
duizenden gebeurd, dankzij het werk
van de Hoge Commissaris der Ver
enigde Naties voor Vluchtelingen en
de steun van vele regeringen en
van organisaties als de Wereldraad
van Kerken. Er zijn in Griekenland
en in Turkije alles bijeen nog een
drieduizend mensen voor wie ge
zorgd moet worden. Door de Hoge
Commissaris is aan Nederland ge
vraagd bij te dragen tot het verwe
zenlijken van de plannen die gereed
liggen. Er is geld voor nodig. Men
hoopt op drie miljoen gulden via een
bliksem-aktie op maandag 21 okto
ber a.s. via radio en televisie. Luister
naar de radio (Hilversum II) of kijk
naar de televisie op die maandag
avond van 20.20 tot 20.50 uur! Al
was het maar uit nieuwsgierigheid.
En bedenk: dit is hun laatste
kans! Volgend jaar wordt het vluch
telingenhulpprogramma voor Europa
afgesloten en de aandacht gericht op
Azië en Afrika.
Als het dan niet gelukt is deze
mensen op een minimum te brengen
dan is het voorbij. Daarom moet
het gelukken.
Uw bijdrage wordt ook verwacht.
In de loop van deze dagen wordt
een enveloppe bij U bezorgd die la
ter zal later opgehaald worden door
de dames van verschillende vrou
wenorganisaties die Venray kent.
Zorgt dat mede door Uw offer aan
deze mensonwaardige toestanden 'n
einde komt!