Overpeinzingen {(Pil en de Wereldkerk Aktie: „Wij en Zij" Missie in beeld K.A.J. -nieuws VLUCHTELINGENAKTIE. VRIJDAG 18 OKTOBER 1963 No. 42 VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N V. VENRAY WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 MISSIE-ZONDAG 1963 „Éénmaal per jaar vraagt de Kerk de volle aandacht van alle katho lieken voor het missiewerk en ver zoekt zij steun, om dat werk moge lijk te maken." Zo ongeveer zou men kunnen schrijven, om missie-zondag aan te bevelen. Maar dat is dan wel héél armzalig uitgedrukt. Er voltrekt zich op het ogenblik in Rome iets, wat ons kan helpen ,het missiewerk wat beter te begrijpen. Daar in Rome komen alle bisschoppen van de hele wereld samen met de paus. Onder leiding van de Heilige Geest bera den zij zich over de grote vraagstuk ken, waarmee de Kerk op het ogen blik te maken heeft. Want verande rende tijden vragen om herziening van veel, wat in de Kerk Gods is verouderd. Nieuwe vragen, door de intensheid nog nooit eerder gesteld, vragen om een duidelijk antwoord. Wij zien hoopvol uit naar de be stuursmaatregelen, die moeten wor den genomen onder de gewijzigde omstandigheden. Zo zal de Kerk voor de katholieke gelovigen en voor alle Christenen duidelijk worden de Moeder die zij is, die de volkeren leiding en steun geeft, het leven door op weg naar God. Zo zullen ook alle ander mensen in haar mogen gaan zien de draagster en getuige van de waarheid, van de verlos singsboodschap van Christus. Zo wordt zij voor allen, wat zij in we zen is: de voortzetting van het werk van Christus, het levend teken van de goedheid en barmhartigheid Gods onder ons. Zij is tevens de gemeenschap van allen, die om hun geloof in Chris tus willen trachten, elkander lief te hebben; van allen ,die in hun dood gewone dagelijkse leven ernst willen maken met de navolging van de woorden van hun Heer: „Hieraan zal de wereld erkennen dat ge mijn leer lingen zijt; indien gij liefde hebt voor elkander." De Kerk heiligt het gewone leven van alle dag en brengt het op hoger plan, omdat door haar Christus leeft in ons en in ons werkt. Want de verrezen Heer is onder ons en werkt in ons door zijn Kerk, die staat midden in de wereld. Dat is, wat wij meestal het leven van de genade noemen. Alle chris tenen, die hun doopsel serieus nemen hebben de wezenlijke op dracht, door hun hele leven in al z'n aspekten Christus te plaatsen in de wereld, waarin zij leven, opdat de Heer onder ons werken kan en wij naar Hem toegroeien, totdat Hij weer komen zal met macht op de laatste dag. De taak van de Kerk, van ons dus, is nooit af. De storm van de eerste Pinksterdag duurt voort, het Pink stervuur wordt nooit gedoofd, al lijkt het wel eens ,dat dit vuur slechts nog een smeulend vuurtje is. In Ro me laait het dan toch maar weer flink op, zou men zeggen. Wij kij ken met enige belangstelling naar wat er daar aan imposante schouw spelen te zien is ,we zijn zelfs wel wat benieuwd, naar wat er straks daar uit de bus zal komen. Het is echter een vergissing, als het van onze kant daarbij blijven zou; als wij. Christenen de Paus en de Bisschoppen wel luid zouden toe juichen, om daarna over te gaan tot de orde van de dag. En al nemen er door verschillende oorzaken prak tisch geen mensen deel aan het con cilie, die geen bisschop of priester zijn, zonder al haar leden kan de Kerk niet leven en haar pinkster- taak uitoefenen. Wij allen zijn ten nauwste betrokken bij het werk van de Kerk. Daarom is het concilie, als gewich tig moment in de geschiedenis van Kerk en wereld geen zaak van de bisschoppen alleen. Die zijn behal ve onze bestuurders ook onze „vrij gestelden", door God daartoe geroe pen. De Kerk is een levende Kerk, le vend in hoofd en leden. Dat onder vinden de bisschoppen. Wij horen met verbazing van de groei die dit leven met zich meebrengt. Wij zien en horen, dat grote delen van de Kerk, die eerst missiegebieden wa ren, die periode al lang zijn ont groeid. Ze zij nu volwaardige delen van de levende Kerk. In andere de len van de wereld is de Kerk nog in het stadium van haar eerste groei, of, zoals in Zuid-Amerika, in zorg wekkende toestand van verval. In Rome blijkt nu, dat de zorg van één bisschop, waar ter wereld ook, de zorg van allen is, de zorg van héél de Kerk, omdat achter iedere bis schop zijn diocesanen staan. De bis schop van Roermond is ónze bis schop, en zijn vijfentwintighonderd medebroeders in het bisschopsambt met wie hij zich één weet, zijn ook één met ieder van ons. Dit bewustzijn van eenheid en wederzijdse verbondenheid is het nu ,wat wij „missiegeest" noemen. Missiegeest is niets anders dan vol wassen beleving van het geloof. Missiewerk is de gewone gevolgtrek king van het feit, dat men gedoopt, dus lid van de Kerk geworden is. Missiewerk mag niet voortkomen uit een zekere overspannen angst, dat welk werelddeel dan ook „voor de Kerk verloren" zou gaan. Net zo min als de mens adem haalt uit angst om dood te gaan. Een mens haalt adem, omdat dat zijn natuur is, van binnen uit vanzelf. Missie werk is ook geen zaak van „zieltjes winnen". De Kerk is geen winkel, die zijn klantenkring tracht uit te breiden met propaganda of reclame. Zij is een Moeder, die zorg heeft voor al haar kinderen, dat zijn alle Godskinderen, alle mensen, voor wie ook de Heer zelf gekomen was. Mis siewerk is ook geen zaak van enkele fanatici ,maar de opdracht van alle Christenen. Uit het bovenstaande kan men en kele gevolgtrekkingen maken: 1. Belangrijker dan groots opge zette financiële akties is de vorming van ieder Christen tot echte volwas senheid in het beleven van het ge loof. Deelname aan het „gewone" katholieke leven in parochie en ge- 2. De totale deelname aan het le ven der Kerk sluit ook het materiële niet uit. Wij moeten „met beide benen op de grond staan". Zonder middelen kan geen enkele organisa tie bestaan en werken, ook de Kerk niet. Geen enkel katholiek kan óf alleen bidden voor missie, óf ,„als goed katholiek" zijn plichten doen zonder het zijne bij te dragen ook in materieel opzicht; „het zijne", dat is: eerlijk naar vermogen. 3. De taak van Parochiële Missie- comité's zoals die in meerdere kerk dorpen van de gemeente Venray, in het rectoraat der Franciskanen en in de Petrus' Bandenparochie be staan, is allereerst: een vertegen woordiging te zijn van alle paro chianen, namens welke zij de mis- sieaktiviteit en geest van eenheid binnen de parochie bevorderen, en die zij van hun kant stimuleren moeten, om wereldwijd en modern- kerkelijk te denken en te leven. Zij vertegenwoordigen een hele paro chiegemeenschap, zonder wier daad werkelijk meedoen zij geen zin heb ben en ook niet werken kunnen. De parochies maken samen een bis dom en de bisdommen maken samen de Kerk. Moge Misiezondag 1963 voor ons zin belangstelling voor 't wel eneen aanleiding zijn over deze taak wee der „Wereldkerk", is belangrij- na te denken en er altijd, niet alleen ker dan „iets aan de missie te bij gelegenheid, naar te leven en te geven." I handelen. WAAR HET OM GAAT In de wereld van vandaag bestaat een schrille tegenstelling tussen de ene „helft" van de wereld en de andere. De ene „helft" bestaat uit Europa, Noord-Amerika, de andere helft is de rest van de wereld. Wij van de „ene helft" hebben het behoorlijk goed, zij van de andere helft hebben het bitter slecht. Eén derde van de mensen beschikt over 80 pet. van 't wereldinkomen. Dat zijn 900 miljoen mensen. De overige 20 pet. moet verdeeld worden over 2/3 van de mensheid. Dat zijn 1900 miljoen mensen, die honger hebben. Van de TENTOONSTELLING TER GELEGENHEID VAN WERELDMISSIEDAG 1963 In en rond het gastenkwartier van het klooster, Leunseweg 1, staat een indrukwekkende foto-tentoonstel ling. Deze tentoonstelling is opgezet om iederen, die de missie een warm hart toedraagt .letterlijk en figuur lijk een scherper beeld te geven van de huidige missieproblemen. Paters van de SVD in Deurne en fraters van Venray zijn hand in hand ge gaan om dit op een aansprekende wijze te realiseren. In een benijdens waardig mooie serie kunstfoto's van groot formaat wordt een treffend beeld voorgehouden van de huidige stand van zaken in verschillende missiegebieden. Missie en missionering geven daadwerkelijk gevolg aan de mis sionaire taak die de Kerk, en dus ook ons ,want ook wij zijn de Kerk, is opgelegd. De opdracht van Christus: „Gaat en onderwijst alle volkeren" neemt in het leven van de Kerk een zeer grote plaats in. Juist in deze tijd van bezinning in en rond het Concilie op het leven van de Kerk wordt onze aandacht gericht op die grote taak en wordt ons gebed en ons offer voor de mis sie des te dringender gevraagd. Wij allen, leken, religieuzen en priesters, zijn mede verantwoordelijk voor de taak die Christus zijn Kerk oplegde. Om ons dit steeds weer opnieuw be wust te maken bestaat er al sinds lange tijd een wereldmissiedag en is er sinds kort ook een diocesane mis sie week. Niets wordt achterwege gelaten om ons te helpen herinneren aan onze eigen, persoonlijke taak in het grote geheel van de Kerkge meenschap. Om deze redenen is ook de ten toonstelling opgezet. Zij laat zien, tastbaar en konkreet, soms pijnlijk reëel ,dat de missie nog lang niet tot het verleden behoort, maar be staat, ja, juist nu bestaat, en dat er aktuele missieproblemen zijn! Het is niet meer dan een aanvaardbare geste van de fraters om ons met de ze tentoonstelling dit alles enigszins te doen beseffen. Enfin) over iets wat spreekt voor zichzelf, daarover hoeft men niet te spreken. Komt u zelf. Kijkt u zelf. Het kost U niets, tenzij de moeite om metterdaad Uw belangstelling te tonen. Het gaat om iets wat Uw be langstelling ten volle verdient: een beeld van de missie, de missie in beeld, de missie zelf. Iedereen, of hij nu veraf woont of dichtbij, oud is of jong, man of vrouw, iederen móét dit zien. De kloosterpoort staat hiertoe drie da gen voor iedereen open! De tijden zijn: zondag van 26 en 79 uur; maandag 26 uur; dins dag 26 en 79 uur. jaarlijks miljoen 50 miljoen mensen, die dood gaan .sterven er 35 door honger of ondervoeding. Een schrillere tegenstelling is nau welijks denkbaar: terwijl één mens genoeg te eten heeft, lijden er twee gebrek. De armoede heeft veel gevolgen: ziekten, analfabetisme, gebrek aan huizen, werkloosheid en volkomen rechteloosheid van de werknemers. Het probleem van de ontwikke lingsgebieden is een sociaal pro bleem, dat langs economische weg opgelostmoet worden. Eigenlijk zien wij nu, in 1963, in de „andere helft" van de wereld de zelfde situatie als honderd jaar ge leden in Europa. Dat wij het tegenwoordig behoor lijk goed hebben, is voor een groot deel aan de standsorganisaties te danken. Onze grootvaders en onze vaders hebben in hun tijd gevochten voor hun organisatie. Daarmee wa ren ze sterk .daarmee konden ze iets bereiken, met zijn allen samen kwamen ze op voor de rechtvaardig heid. De kloof tussen de welvarende en de arme landen moet door middel van economische maatregelen over brugd worden. De armoede is alleen te bestrijden door de mensen werk te geven. Dat zal niet in een hand omdraai gebeurd zijn. Daar zullen nog tientallen jaren mee gemoeid zijn. Daaraan wil de KAB mee helpen. Daar is een krachtige chris telijke vakbeweging mogelijk te ma ken, die opkomt voor de rechten van de werknemers en die een leef bare maatschappij opbouwt. „Als iemand ongelukkig is wordt hy niet gelukkig doordat je hem helpt ,maar doordat je hem de kans geeft zich nuttig te maken", zegt Abbé Pierre. De KAB-Nederland wil de hel pende hand reiken aan de mensen, die nu, in 1963 .hetzelfde doen als onze grootouders 100 jaar geleden, in de aktie „Wij en Zij". De eerste keer bracht de aktie 175.000,op; het vorig jaar werd het zelf 196.000,—. Hoeveel zal het dit jaar worden? Dat hangt mede van u af! Er zijn zakjes rondgebracht, die een dezer dagen worden opgehaald. Wil dan denken aan uw voorspoed en hen helpen. VENRAYSE PAARDENTRAM Uit oude gegevens bleek dat Ven- ray's paardentram in 1916 10 x per dag op en neer naar het station reed. In dat jaar vervoerde de tram 68.200 reizigers (totaal bedrag 7.092,en 31.000 kg. goederen. Dit laatste voor zegge en schrijven: 144,25. In 1917 liep het reizigers- vervoer terug tot 56.921 reizigers, mede omdat vanaf 1 oktober van dat jaar slechts 6 treinen in Oostrum aankwamen. In 1918 was het nog minder en wel 39.602 tramreizigers. Maar omdat men de tarieven met 5 pet. verhoogd had ,kwam men toch aan 6.786,18. Verder nog enkele cijfers: Reizigers 1924 1925 46.467 48.812 Goederen 21.500 23.500 DIENSTTIJDVERKORTING Met ingang van 21 november wordt de diensttijd voor 4000 dienst plichtigen van de parate onderdelen .teruggebracht van 20 tot 18 maan den. Specialisten en dienstplichtig kader mogen een maand eerder af zwaaien. Zij dienen dan 21 i.p.v. 22 maanden. Natuurlijk is de maatregel van 't ministerie van defensie toe te jui chen. De spanning op de arbeids markt wordt er een klein beetje door verminderd en dat is toch wel aardig. We zien het echter tevens als een poging van het veel bekritiseer de ministerie wat goodwill te kwe ken. Immers de diensttijd was vroe ger ook al 18 resp. 21 maanden. Ook dat is al lang genoeg. Waarom kan er straks met de reorganisatie, die men voor het leger in petto heeft, niet wat meer worden afgeknibbeld? Een belangrijke diensttijdverkorting dient de gehele Nederlandse samen leving. Of het minsterie erin slaagt de militaire maatschappij wat meer populair té maken is een grote vraag. Met meer vrijwillig dienen den zou men een beter apparaat kunnen opbouwen. De Nederlandse jongen krijgt momenteel geen al te hoge dunk van ons miltair stelsel. Maatregelen om daarin verandering te brengen juichen wij dan ook van ganser harte toe. GEZIN EN SCHOOL I l, Li ui 'n Vader in America heeft de in- snecteur van het lagen onderwijs in Limburg gevraagd zijn twee kinde- Dit vooral biedt echter aanleiding Hij baseert zijn verzoek op de on deugdelijkheid van het onderwijs in zijn woonplaats. Hij verklaart, dat meer ouders zijn standpunt delen. Wij weten niet of de klacht van genoemde vader over het onderwijs te zijner plaatse juist is. Onmogelijk is het natuurlijk niet. Maar mocht de klacht juist zijn, dan heeft de han delwijze van de vader toch slechts waarde als openlijk protest. Een inspecteur kan in zijn algemeenheid geen ontheffing van de leerplicht verlenen, zeker niet om de redenen, die de betrokken vader aanvoert. Dit voorval biedt echter aanleiding om de verhouding gezin en school aan te snijden. Er bestaan van bei de zijden klachten. De onderwijzers klagen over gebrek aan belangstel ling en medewerking der ouders (niet altijd ten om-echte). De ouders klagen, dat de onderwijzers maar wat doen (evenmin steeds ten on rechte). De verhouding is scheef gegroeid tengevolge van allerlei, ook histori sche oorzaken. Eén oplossing kan gevonden worden via de oudercomi- té's, die zich tot taak moeten reke nen de verhouding gezinschool te saneren op basis van het natuurlijke recht der ouders, die de eerste ver antwoordelijken voor de geestelijke en lichamelijke opvoeding van hun kinderen zijn. MELKPRIJS (WEER!) HOGER De veehouderij heeft zich uitge sproken. Wil zij met voldoende ren tabiliteit kunnen werken, dan moet de melkprijs (weer) omhoog. Het is duidelijk. Wij zitten in een spiraal van prijsstijgingen. De con sumentenbond heeft onlangs gecon stateerd, dat die prijsstijgingen vaak „ongemerkt" gaan. Een fabrikant geeft zijn produkt een nieuwe ver pakking en legt er wat bovenop. Geen haan die er naar kraait. Maar het mag wel eens hardop worden uitgesproken, dat een be langrijke groep van de bevolking bijzonder hard door die verkapte en onverkapte prijsstijgingen getroffen worden, namelijk de grotere gezin nen. Ondanks kinderbijslag staan deze gezinnen èr moeilijk voor, om dat ook hun wekelijks of maande lijks inkomen al dan niet via cao vastgesteld is op de gemiddelde ge zinsgrootte van 2 komma zoveel kin deren. Veel meer dan de „gemiddel de" gezinnen, die nog enige uitwijk mogelijkheid hebben, leven de grote gezinnen beneden hun sociale mini mum. Voor hen wegen al die prijs stijgingen onevenredig zwaar op het gezinsbudget. Het verdient overwe ging na te gaan in de loononderhan delingen en in het loon- en prijsbe leid van de regering hoe de klappen voor de grote gezinnen op redelijke wijze kunnen worden opgevangen. Wil men niet in het loon- en prijs beleid ingrijpen, dan dient het sys teem van de kinderbijslag te worden herzien teneinde de grotere gezin nen van de onevenredig zware ge volgen der prijsstijgingen te bevrij den. PRIJSSTIJGINGEN Het is trouwens met de prijsstij gingen een vreemd iets. Terwijl het loonoverleg nog gaande is en nog niemand weet wat uiteindelijk uit de bus zal komen en welk deel daar van doorberekend kan en mag wor den in de prijzen zien we nu al prij zen de lucht in gaan. Volgens de Volkskrant is het tarwebrood hier belangrijk duurder dan elders in dit land.... Waarom? Vanwege de ex tra kwaliteit, zeggen de vakmensen. En daar moet een huismoeder schamper om lachen. Bij een groot winkelbedrijf in onze plaats kon men enkele dagen nadat een bonte reclamekrant verschenen was, ver schillende artikelen niet tegen de daarin vermelde prijzen krijgen. Links en rechts waren ze hoger geworden. Waarom? Suiker duurder, sigaretten hoger ,dat is al bekend, maar menig huismoeder ervaart dat behalve deze bekende dingen, ook andere prijzen al omhoog gaan en dat terwijl een ministerie van Eco nomische Zaken zgn. een prijsstop hanteert, maar zij merkt daar wei nig van en vraagt zich wel af: Wat zal het einde zijn Eind juli - begin augustus 1964 start de Europese KAJ en VKAJ met een Euro-Rally naar Straats burg. Deze rally staat in het teken van de Europese eenwording. Op 2 augustus 1964 zal in Straats burg een grote Europese ontmoeting plaats vinden van 20.000 werkende jongeren uit alle landen van Euro pa, waarvan plm. 2.000 Nederlandse jongens en meisjes. Deze Euro-ralley is tevens een vakantietocht ,die 10 dagen duurt en waarvan men dus één dag in Straatsburg is. De overige dagen bezoekt men diverse andere landen in Europa, o.a. Italië (Gardameer), Franse Alpen (Gérardmer), Oosten rijk, Duitsland. De reis wordt ondernomen met luxe toeringcars en voor overnach tingen zal gebruik worden gemaakt van hotels, motels, pensions, jeugd herbergen en tentenkampen. De gehele reis kost 225,per persoon. Degene, die vóór 1 januari 1964 75,heeft gespaard, ont vangt een extra premie van 7,50. Wie op 1 juni 1964 het gehele be drag heeft gespaard, ontvangt nog eens een premie van 7,50. De jongens en meisjes, die mee gaan, moeten op het tijdstip van de ralley tenminste 17 jaar of ouder zijn. De KAJ-afdeling Venray heeft besloten, ook aan deze ralley deel te nemen, doch dan moeten er na tuurlijk op de eerste plaats belang stellenden zijn. Wie er iets voor voelt om mee te gaan en meent voor deze Euro-Ralley 225,te kun nen sparen wordt verzocht zich zo spoedig mogelijk op te geven aan onderstaand adres: H. J. Jennes- kens, Veltum 14, Venray. r&i esaifc 5 wfzaw&ëMi&am Dit is een foto van een vluchtelin- genbuurt uit Griekenland. Zo wonen daar nog duizenden mensen. Wij kankeren hier over noodwoningen, kippenkooien en wat dies meer zij, maar hebben toch nooit zo moeten wonen, zelfs niet na het bombarde ment, zoals deze mensen nu al meer dan 40 jaren leven moeten. De Griekse regering heeft al veel gedaan voor de eigen vluchtelingen en bijgedragen voor de tallozen van andere nationaliteiten zoals Russen, Armeniërs, Albaniërs, Roemenen en zo maar voort. Maar Griekenland is zelf arm. Het worstelt met grote economische vraagstukken. Het gaat er om deze vluchtelingen op te heffen tot het niveau van de Grieken zelf. Zij moeten geïnte greerd worden. Dat is al met tien duizenden gebeurd, dankzij het werk van de Hoge Commissaris der Ver enigde Naties voor Vluchtelingen en de steun van vele regeringen en van organisaties als de Wereldraad van Kerken. Er zijn in Griekenland en in Turkije alles bijeen nog een drieduizend mensen voor wie ge zorgd moet worden. Door de Hoge Commissaris is aan Nederland ge vraagd bij te dragen tot het verwe zenlijken van de plannen die gereed liggen. Er is geld voor nodig. Men hoopt op drie miljoen gulden via een bliksem-aktie op maandag 21 okto ber a.s. via radio en televisie. Luister naar de radio (Hilversum II) of kijk naar de televisie op die maandag avond van 20.20 tot 20.50 uur! Al was het maar uit nieuwsgierigheid. En bedenk: dit is hun laatste kans! Volgend jaar wordt het vluch telingenhulpprogramma voor Europa afgesloten en de aandacht gericht op Azië en Afrika. Als het dan niet gelukt is deze mensen op een minimum te brengen dan is het voorbij. Daarom moet het gelukken. Uw bijdrage wordt ook verwacht. In de loop van deze dagen wordt een enveloppe bij U bezorgd die la ter zal later opgehaald worden door de dames van verschillende vrou wenorganisaties die Venray kent. Zorgt dat mede door Uw offer aan deze mensonwaardige toestanden 'n einde komt!

Peel en Maas | 1963 | | pagina 7