K.R.0. -nieumqhedm een uli Overpeinzingen 7* Uil Peel en Haas Politierechter JUUANASINGEL41'teUf. 1061 (K4780J VRIJDAG 20 SEPTEMBER 1963 No. 38 VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG M PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WT«R1£T*T A VOOR VP1VRAY OIVA^TRPICPN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 EjEjIYDLHU V VJVJiV V LllAH 1 Gil \-JlTlO 1 PRIJS PER KWARTAAL t 150 (bulten Venray 1.75) EN DA' WE TOFFE JONGE'S ZIJN Hij keek een tikkeltje verbaasd, die wachtpost aan het Venray se vliegveld „de Peel", toen daar zaterdag de heren Jaap Ouden hoven, Paterslaan, Willem Oudenhoven, Merseloseweg, Harry Pou wels en Jean v. d. Boom, Stationsweg en Sjef Keyzers, School straat, uit een wagen kwamen stappen en hun pas toonden om te „gaan zweefvliegen". Een snel optelsommetje had die wacht namelyk al geleerd, dat daar zo'n 360 jaren voor de poorten van het vliegveld stonden en mensen van gemiddeld 72 jaren staan niet direct vooraan om te gaan zweefvliegen Maar de passen klopten en de verbaasde wachtpost kon niet an ders dan de heren „goede thermiek" toewensen. Waarop de heren elkaar eens aankeken, want dat woordje was er feitelijk oorzaak van, dat ze afgelopen zaterdag, een beetje ze nuwachtig ,de poort doorgingen naar de startbanen, waar de Piper en 't zweefvliegtuig hen wachtend? wa ren Je weet hoe dat soms kan gaan, als men in een café zit te kaarten en er komt een zweefvlieger binnen in de vorm van de heer Jan Janssen. Dan wil men wel eens wat meer weten over die sport, wil men met name weten wat thermiek wel is.... Als dan die zweefvlieger zegt, dat het allemaal zo moeilijk uit te leggen is achter een kaarttafel en dat de heren maar eens mee moeten gaan vliegen, om aan de lijve te onder vinden wat thermiek is, dan wordt zo pardoes gezegd: Ja, ik zou wel willen als ik dat kon. Nummer twee en drie volgen en nummer vier er. vijf moeten dan van de weersomstuit ook wel zeggen, dat ze dat graag zouden willen, al hopen ze van har te dat de wachtpost hen niet door zal laten. Als de zweefvlieger dan vertelt, dat zo'n vlucht 25,kost, is er een die dat direct betaalde, \maa-j de anderen hebben al; een smoesje om er vanaf te komen. Dan grijpt de kastelein in, die vertelt 25,voor ieder van hen beschik baar te stellen, als ze de lucht in gaan. Ja en dat moet men wel En zo stonden ze dan zaterdagmor gen voor de verbaasde ogen van de vliegveld-schildwacht en keken ze nieuwsgierig en angstig naar al dat geheime gedoe, waartoe gewone ster velingen geen toegang hebben. De wijde grasvlakte wenkte én daarbo ven een stralend blauwe hemel met hier en daar een wolkje. Ze hebben hun ogen de kost gegeven aan 't heimzinnigs ,dat op de keper be schouwd zo geheimzinnig niet is en ze hebben een praatje gemaakt met de enkele militairen ,met de vlieger van de Piper, die hen de lucht in zou trekken en ze hebben een bor reltje gepikt op de goede afloop, ge zeten in het gras. Ze hebben eens afgekeken, hoe dat allemaal ging, toen de instructeur met zijn leerlingen de lucht inging en weer een borreltje gepikt om de wachttijd te bekorten, die hen scheidde van het grote ogenblik, dat ze de oude en vertrouwde moeder aarde zouden verlaten, om in een smal en zo op 't oog gammel zweefvliegtuig de hemel ie verken nen. Dan is het grote ogenblik gekomen dat Har Pouwels zich met enige moeite in het zweefvliegtuig wrong, de veiligheidsgordels aankreeg en de plastic kap boven zijn hoofd zag sluiten. Dan hobbelde en stootte het onder hem en net toen hij ce in structeur wou vragen of het nog lang duurde, zag hij de aarde al onder zich, zag hij de Vreej, de Rips, Mer- selo en in de verte Venrays toren. Hij zag het donkere van de bossen, de donkerblauwe lijnen van de we gen, het groen in honderd-en-een schakeringen van de velden. En bo ven zich een hemel vol zon die de schade in ging halen van een ver regende augustus. Hij kwam ogen te kort om alles te zien en hij was stil i.n de suisen- de stilte daarboven. Onder zagen ze die vreemde vogel grote kringen draaien boven het vliegveld en de kenners zeiden dat het jammer was, maar er was geen .thermiek", de rit zou ten einde zijn.En dat was ze ook: 10 minuten nadat hij opgeste gen was, kwam een sprakeloze Har Pouwels uit de kist gekropen. Hij kon slechts zeggen: „zo iets moois nog nóóit gezien te hebben Toen was het de beurt aan num mer twee. En nummer drieEn nummer 4. Willem Oudenhoven had geluk, want juist toen hij naar bo ven getrokken werd kon de vlieger heerlijk gebruik maken van een op stijgende luchtstroom en kon hij ruim een half uur boven de Vreej blijven cirkelen. Toen wist hij eens en voor goed wat thermiek was. Ze hebben de wereld van boven gezien. Ze zijn er stil van geworden. En zo zij al angst hebben gehad, dan is die vergeten, in dat onverge telijke schone vergezicht, wat men had ovèr al dat klein-menselijke hieronder. Ze hebben Venray gezien in al zijn grootheid en in al zijn kleinheid. En ze hebben hun kastelein met z'n vieren 100,lichter gemaakt, en dat is ook geen kleinigheid. De wachtpost aan de poort salueerde deftig voor deze oudere heren, die de luchtdoop weliswaar laat, maar niettemin vol enthousiasme beleefd hadden op deze schone zaterdagmid dag in september.En naar huis rijdende zongen ze zachtjes: ..En dat we toffe jongens zijn. BOTER De KNBTB, de Katholieke Neder landse Boeren- en Tuindersbond, heeft zich onlangs uitgesproken voor een geleidelijke verhoging van de boterprijs. Deze verhoging is door allerlei oorzaken noodzakelijk ge worden de slechte winter, waar door de melkproduktie terugliep en de veestapel werd ingekrompen en de groter vraag naar boter in lan den als West-Duitsland, Engeland en ook Nederland., De boterschaarste in Nederland is voor een deel ook te wijten aan de vele tienduizenden tonnen boter cie bij de overgang van Elten en Tud- deren in Duitse handen zijn geko men alsmede door de smokkel naar België. De verhoging van de vraag naar boter in ons eigen land zou door een rigoreuze prijsverhoging weer teniet worden gedaan. We den ken hierbij aan de verhoging in 1959 die vele gezinnen weer naar de mar garine deed grijpen. De prijs van de boter zal evenwel omhoog moeten nu Nederland zal toetreden tot de in EEG-verband te sluiten zuivelmarkt. De Nederlandse regering zal er tevoren op moeten toezien dat de groei naar dit EEG-niveau geleide lijk geschiedt opdat er straks geen schokkende prijsverhoging optreedt. Dat de consumentenbond reeds nu adviseert i.p.v. „goede boter" maar margarine te eten, is voor velen een reeds lang uitgemaakte zaak, maar duidt van de andere kant op een kopersstaking, die alle propaganda van de afgelopen jaren teniet doet! HUWELIJKSPROBLEMATIEK Er is geen onderwerp, dat momeh- teel zo in de belangstelling ligt als de huwelijksproblematiek. Er wordt veel over gesproken en geschreven. De ouderwetse katholieke opvatting over huwelijk en huwelijksbeleving is inderdaad op drift geraakt en menigeen weet niet meer hoe hij het heeft. Ook de Kerken houden er zich mee bezig. De Hervormde Kerk heeft enige tijd geleden een schrij ven eraan gewijd. De Gereformeerde Kerk staat op het punt een herder lijke brief daarover het licht te doen zien. Het episcopaat echter heeft vermeden zich daarover nu reeds te uiten. En het is duidelijk geworden, dat zij de kwestie te moeilijk en te universeel achten om voor de Nederlandse katholieken uit spraak te doen. Hiervoor willen zij liever ruggespraak houden met de bisschoppen van andere landen, wanneer zij toch allemaal voor het Concilie in Rome bijeen zijn. Hoe men in Nedeerland begint 1e denken is duidelijk geworden uit de veel besproken t.v.-toespraak van Mgr. Bekkers van Den Bosch. Zijn ideeën vindt men ook in andere lan den terug, ook de bestrijding. Het is in ieder geval zeker, dat de Neder landse bisschoppen uiterst terdege geïnformeerd zijn, want zij beschik ken reeds enige tijd over een zeer reëel rapport, dat de huwelijkspro blematiek uit de doeken doet. Het is echter niet waarschijnlijk, dat wij van het Concilie daarover een uitspraak zullen kunnen ver wachten. ZIEKENHUISBOUW Nu het eerste gedeelte van uit breiding en uitbouw van ons zieken huis zijn praktisgh begin heeft ge kregen, mogen we en moeten we vertrouwen dat niet alleen dit eerste gedeelte zijn spoedige verwezenlij king zal krijgen, maar ook de twee de en derde fase van dit grootse werk direct hierop zullen volgen. Nogal logisch zal men zeggen. Maar het Centraal Bureau van het Katho liek Ziekenhuiswezen heeft onlangs bekend gemaakt dat in de afgifte van Rijksgoedkeuringen voor bouw van ziekeninrichtingen of vernieu wing en uitbreidng van bestaande instellingen een achterstand van 20 jaar is opgetreden. Als men bedenkt dat de gezond heidszorg in Nederland op een bij zonder goed peil staat, dan is het dus nodig dat ook het regeringsbeleid ten aanzien van de bouw in deze sector drastisch en direct moet wor den herzien ,wil de huidige ontwik keling niet over enkele jaren vast lopen. Waarom kon in de sector handel en verkeer wel 21,8 pet. meer wor den gebouwd dan het berekende kwantum, terwijl in de sector ge zondheidszorg en hygiëne een ach terstand van 27,4 pet. moest ont staan. De snelle vlucht die de ge zondheidszorg na de tweede wereld oorlog genomen heeft tevens geleid tot steeds toenemende onkosten voor de praktisch geheel door particulie ren geëxploiteerde ziekeninrichtin gen. Kostenstijgingen doen zich in alle Europese landen in deze sector voor. Zij zijn nodig voor de aanschaf van nieuwe apparatuur en de stijgende kosten van sociale voorzieningen van de werknemers bij de gezond heidszorg en hygiëne. Terecht doet het Centraal Bureau voor het Katholiek Ziekenhuiswezen een beroep op de regering te zorgen dat in het geheel van de nationale politiek ,in het bijzonder van de so ciaal-economische, een sector als die van het ziekenhuiswezen niet in de verdrukking geraakt. STAP IN DE GOEDE RICHTING Met het besluit van de minister van Bouwnijverheid en Volkshuis vesting, P. Bogaers, tot het verlenen van goedkeuring voor de bouw van huizen vanaf de 14.000 gulden, heeft hij een serieuse poging gedaan het woningtekort op te heffen. De minister heeft bij zijn besluit vooral gedacht aan de kleine gemeenten waar aannemers vaak tijd en ar beidskrachten genoeg hebben. Dat de minister de 10000 gulden woningen van Deume en Fijnaart heeft afgewezen op grond van ele mentaire tekorten in deze wonin gen, geen behoorlijke ventilatiemo- gelijkheid of douche- en wasgele genheid, is redelijk. Men verwacht van de tegenwoordige huizen dat zij aan alle belangrijke eisen van volks gezondheid en hygiëne voldoen. Het is de grote verdienste van mi nister Bogaers dat hij de verschil lende partijen bij deze kwestie, zo als ook bij de kwestie van particu liere woningen in Heemskerk waar van de bouw moest worden stopge zet, aan de conferentietafel bijeen roept. Op die manier kunnen alle partijen zoeken naar eèn oplossing. Dat die gewenst is voor het woning probleem is duidelijk. Het beleid van de nieuwe minister wekt in ieder geval vertrouwen voor de toekomst. RUILING Iets anders is, of voor de bouw van deze woningen grond beschik baar is. Daarvoor zullen in de mees te gevallen de gemeenten voor moe ten zorgen. Of mensen, die een der gelijke woning willen bouwen in on ze gemeente terecht kunnen, betwij felen we. Toch is ons bekend dat bij onteigeningen in West b.v. verschil lende mensen de wens te kennen hebben gegeven de Fijnaart-bunga lows te bouwen i.p.v. de woning die zij moeten gaan missen. Deze mensen worden echter „gedwongen" (omdat er geen bouwgrond beschikbaar is) in een huurwoningen te trekken en de kans dat men daar ooit uit komt is bijzonder klein. Wij propageren eigen woningen, ook al in het kader van de bezits vorming. Nu is er voor bepaalde mensen een mogelijkheid om mid dels deze woningen zover te komen, doch gronden ontbrekenLaai onze eerste zorg nu wezen deze be schikbaar te krijgen. TE ENGE CAO'S De Amsterdamse Droogdokmaat- maatschappij heeft gemeend inbreuk te moeten maken op de bestaande CAO in de metaalbedrijven en direct een loonsverhoging van ongeveer 50/o aan zijn werknemers te moeten toe kennen. Natuurlijk is dit een aardige geste van het bedrijf maar het is geheel in strijd met de geldende be palingen van de Nederlandse wetge ving op dit gebied. Wij zien hier dus een duidelijke botsing tussen het belang van de werkgever en het algemeen belang. Het algemeen belang eist rust in de lonensector, omdat, wanneer men de lonen loslaat, al spoedig een lo- nenspiraal zou ontstaan, die nood lottige gevolgen kan hebben voor 't gehele economische bestel, door zijn inflatoire werking. Van de andere kant kunnen wij ons voorstellen, dat de ondernemer vaak voor opgaven staat, die hij niet kan volbrengen tenzij hij buiten zijn boekje gaat. Van de Droogdokmaat schappij kunnen wij niet veronder stellen, dat zij haar werknemers zul ke lieve aardige jongens vindt, die zij nodig eens wil verrassen. Derge lijke overwegingen spelen in de ver houding werkgever-werknemer geen rol. De maatschappij staat voor ver plichtingen, die zij rnoet nakomen op straffe van groot economisch na deel. De extra-belening zou daarbij in het niet vallen. Wat doet zo'n maatschappij dan? De minister van Sociale Zaken zal hier Salomonswijsheid moeten op brengen, want de Droogdokmaat schappij doet hier openlijk wat zo vele andere werkgevers reeds stil doen in de vorm van zwarte lonen. Daarvan kan men ook in deze con treien een liedje zingen. Intussen hebben de grote vakbon den voor het komende jaar geeist dat de lonen opgetrokken worden tot het europese peil. En wat dat zal gaan betekenen in de kosten van levensonderhoud, woningbouw en al die andere dingen kan men wel op de vingers natellen WEER IN TEL De Rijksdienst voor het Nationale Plan heeft becijferd, dat het sterfte cijfer stijgt en dat het geboortecijfer daalt. Er is nog wel een geboorte overschot, maar men verwacht, dat dit geleidelijk aan zal omslaan in 'n tekort. Dergelijke verschijnselen hebben vele jaren geleden zich reeds in an dere landen voorgedaan. Nederland komt nu eenmaal in alle ontwikke lingen (behalve misschien in het godsdienstige) achteraan. Het zal dus gemakkelijk zijn voor Nederland om nu ook naar die an dere landen te kijken hoe zij de pro blemen van een geboortetekort heb ben opgelost. Want er zijn problemen aan verbonden, al zullen er een paar jaartjes overheen gaan voordat zij aktueel worden. Een van de meest aansprekende is het economische aspect. In ons bestel wordt het pen sioen van de ouderen mogelijk ge maakt door de produktie der jonge ren. Heel duidelijk is dat bij de AOW. Wanneer nu de produktie zou dalen wegens gebrek aan werk krachten, dan heeft dat zijn conse quenties op de pensioenen. Het is voor een land inderdaad niet voor delig, wanneer de z.g. vergrijzing optreedt. Nog even wachten, dan zijn de grote gezinnen weer in t.el en wordt de loonpolitiek niet meer berekend op basis van een gezinsgemiddelde, d'e behalve naar een chronisch te- kirt in het gezinsbudget ook naar een geboortetekort moet leiden. van zaterdag 27 sept. 1913 Morgen zondag zullen de manne lijke leden van de Derde Orde ter bedevaart gaan naar de Smakt. Op de woensdag gehouden vee markt werden de aangevoerde big gen verkocht van 6 tot 9 gulden per stuk. Door de firma v. d. Sommen en Huisman uit Krommenenie is alhier de sigarenfabriek geopend, voorheen toebehorende aan de heeren Gebr. Esser. Maandag is men reeds 24 werklieden begonnen. Gisteren werd het 50-jarig be staan der Staatsspoorwegmaatschap pij herdacht ,bij welke gelegenheid het station alhier prachtig versierd was. Te Oirlo is bericht "ontvangen, dat door de Staatsspoorwegen beslo ten is te Oirlo een halte met los plaats te vestigen ,mits de Boeren bond in de helft der aanlegkosten zijnde geraamd op 13.000,voor ziet. Hierdoor zal morenavond in een algemeene vergadering beslist worden. Een waardig slot aan de pro cessies van dit jaar te Oostrum vormde de Maria-congregatie van Boxmeer, die zondag met een 130-tal leden ter bedevaart kwam. Te Castenray werd aanbesteed de verbouwing van de kosterswo- ning. Ingeschreven werd als volgt: G. Schattorjé, Horst 700, M. Nelissen, Oirlo 670, A. Dinghs, Castenray 660, J. Linskens, Oirlo 650, Gebr. Oudenhoven, Venray 540, Aan de laagste inschrijver gegund. De benoeming van een nieuwe Bisschop van Roermond kan in de tweede helft van november worden tegemoet gezien. Voor de vacature van onder wijzer aan de O.L. School te Volkel hebben zich 18 onderwijzers aange meld. WTITT'l L_ Elk jaar in september gee/t de KRO een fris opgemaakt boekje uit, waarin in een nutshell de nieuwe plannen voor het winterseizoen be kend worden gemaakt. Een paar dingen in het program vallen direct op. Dat zijn op de eerste plaats uit breiding van de amusementspro gramma's voor de televisie, op de tweede plaats cJe nog wat ruimere kans voor radiosuccessen van het afgelopen jaar. Dat de KRO wat betreft de tele visie niet goed uit de voeten kan, is duidelijk .wanneer men de zend tijd bekijkt. De totaie zendtijc in 't seizoen 1963/1964 bedraagt 30 uur per week. De KRO mag daarvan slechts ruim 8 uur per week vul len. Dit is veel te weinig en de KRO televisie ziet dan <x>k met lede ogen, dat zij veel kansen moet laten schie ten. Een behoorlijke programma-op bouw is vrijwel onmogelijk. En met name gaat het de KRO-televisie cn ons aan het hart, dat men door ge brek aan zendtijd aan zoveel actuele dingen geen aandacht kan besteden. Ondanks het ruimtegebrek ziet 't winterprogram er fjch niet gek uit. Voor de meeste mensen dient de t.v. uitsluitend ter ontspanning. Daarom besteedt men daaraan ook de mees te aandacht. Op elke uitzendavond (behalve de donderdagavond) is er dus amusement. Een belangrijk facet van de t.v. is de verslaggeving van de tweede zitting van het Concilie, een gebeur tenis die niet alleen voor de katho lieken van belang is. Daarom zullen de KRO-reporters hun verslagen op een breder publiek afstemmen dan alleen katholieken. Vorig jaar heeft Dr. C. Trimbos de veel besproken lezingenserie „Ge huwd en ongehuwd" voor de radio gebracht. Dit gaat hij thans doen voor de KRO-t.v. Gezien het onder- wei-p" zendt de KRO zijn program uit op dé late zaterdagavond. Voor wie oren heeft om te horen zijn er verrassingen in het KRO-rs- dioprogramma op til. Zo is het schier onaantastbare zendschema bijge schaafd waardoor de omroepen de nodeloze verbrokkeling uit de radio wereld geholpen en de VPRO wat ruimer in de uren hebben gestoken. Op zondag heeft KRO een vast blok van kwart over elf tot vijf uur gekregen ,maar op de avond is er een offer gebracht, zodat zij ni^t om kwart vóór acht ,maar eerst om kwart over acht de ether in gaat. Op donderdagmorgen zendt de KRO nu uit van zeven uur tot kwart over twaalf aan één stuk. Maar dat hield in, dat de namiddag moest worden prijsgegeven. Ieder die het nieuwe radiospoor- boek eens zorgvuldig bekijkt, moet het duidelijk zijn, dat een werkelijk KRO-programmabeleid eerst goed tot uiting zal kunnen komen, indien een gehele zender ter beschikking staat. Wij denken dan nog niet eens aan de vele belangen, die talloze or ganisaties in de KRO hebben en liefst allemaal in de ether zouden komen in de periodes met de groot ste luisterdichtheid. Wij hebben dan ook eerbied voor de programma-lei ding die ondanks de vele belangen, grote en kleine tenen, nog zulk een program op tafel heeft kunnen leg gen. Ook in de radio is amusement be langrijk. Vandaar dat wij rond uit er plezier in hebben, dat de djinn- idee van de zaterdagochtend wordt uitgebreid naar de „ouvertures", die ieder dinsdag, donderdag en vrijdag tussen 7.10 en 8.00 uur. Wij ontmoe ten op het terrein van de amuse ment vertrouwde namen, die ons verzekeren, dat wij na de nieuwsbe richten, die meestal om te huilen zijn, ook eens met een glimlach naar de radio kunnen luisteren. Het KRO-radioprogramma is nog al uitvoerig en in zijn grote en klei ne veranderingen niet te bespreken. Wij willen daarom slechts de aan dacht vestigen op een enkel punt. Zo zal b.v. het vertrouwde gods dienstige program van de zaterdag avond een ingrijpende wijziging on dergaan. Het jarenlange „Wij luiden de zondag in" verdwijnt. De monoloog is inderdaad uit de tijd. In de plaats daarvan krijgen wij voortaan „Kruispunt" ,een dis cussieprogram over aktuele zaken van godsdienstige, levensbeschouwe lijke en algemeen menselijke beteke- Dick de Vree heeft vorig jaar zijn toehoorders geboeid met zijn vaak knappe reportages over het conci lie. Ook dit jaar laat hij maanden lang vrouw en kinderen in Hilver sum achter om vanuit Rome voor de luisteraars iedere uitzenddag com mentaren en overzichten te verzor gen. Ingrijpende wijzigingen zijn er in het z.g. Ziekenlof, die in zijn tradi tionele vorm slechts één hoogstens tweemaal per maand terugkeert. Onder redactionele leiding van pa ter P. Wesseling Cssr, die hiermee dus zijn rentrée in de KRO maakt, zal het program, dat als een zuiver geestelijk program is bedoeld, bij zonder worden afgestemd op de chronische zieken, bedlegerige;! en met name ook op de meer dan l miljoen bejaarden, van wie velen de hele dag thuis zitten. Voor de fijn proevers is „Vreemd" teruggekeerd, zij het. iets anders. De ene keer ex clusieve platen voor de bijzonder knappe fijnproevers, die geen uitleg nodig hebben, de mdere keer voor degenen ,die aan het fijne proeven nog geen wijdse eruditie paren. Alles bij elkaar weer een program, waaraan zorg is besteed, al zullen vele onvervulde wensen vooral van de programmaleiding en de di verse geestelijke vaders blijven bestaan. Wij vragen nog steeds PERSONEEL geschoold en ongeschoold Aanmelden dagelijks - ook na werktijd - aan de fabriek, bij de portier N.V. INALFA VENRAY Vader en zoon stonden samen voor de politierechter als mannen, die niet gewend zijn met de justitie in aanraking te komen. Onwennig, gegeneerd en de petten zenuwachtig draaiend in de grove handen, gaven ze het ten laste gelegde toe: als be stuurders van een tweewielig rijwiel met hulpmotor, met uitgeschakelde motor, daarmede gereden over de voor het openbaar rij verkeer open staande weg, terwijl zij verkeerden onder zodanige invloed van het ge bruik van alcolhoudende drank, dat zij niet in staat moesten worden ge acht, dat rijwiel met hulpmotor, met uitgeschakelde motor, naar behoren te besturen. Het is een wonder, hoe de justitie steeds weer wegen vindt, om eenvoudige dingen ingewikkeld te zeggen. Stelt U zich eens een lief desbrief voor in dezelfde stijl. Dat vader en zoon terecht moes ten staan .vond zijn diepste oorzaak in ouderliefde. De zoon had namelijk zijn vader een bromfiets cadeau ge daan en op een zonnige zondag zou die worden geprobeerd. Nagewuifd door ma puften zij de straat uit. Maar wat is dorstiger werk dan brommen op een zonnige dag? „We wilden de nieuwe bromfiets proberen", zei pa. „Of hij op jenever liep zeker", dacht de officier. Want de gemeng de smering ,die de berijders naar binnen hadden gewerkt, bestond uit vele soorten drank. Vader raakte 't eerst de kluts kwijt. Nadat ze de motor hadden uitgeschakeld omdat ze zich niet safe voelden, rolde hij, al trappend, een sloot in. De zoon viste hem met moeite op en legde hem in een weitje, achter een hooiberg, te drogen. Vervolgens begon hij passerende auto's aan te houden. Hij beweerde .dat hij van de politie was en dat „die man" dringend hulp nodig had. De auto mobilisten echter namen de zwaai ende en waggelende pseudo-politie- man niet serieus. Zij reden gewoon door. Teleurgesteld liet de zoon zich daarop maar naast zijn vader in het gras zinken. Enige tijd later paseerden twee wachtmeesters. Hun aandacht werd getrokken door een luid gesnurk achter de hooiberg. In een wolk van alcoholdampen vonden zij daar de bromfiets met de bezitters. De man nen snurkten baldadig. Ze waren niet wakker te krijgen, vertelden de wachtmeesters. Men liet ze maar rustig hun roes uitslapen. Het ver keer had er zo geen hinder van en verhoord konden ze toch niet wor den. Nu en dan kwam 'n koe nieuws gierig kijken, maar de geuren, die het tweetal verspreidde, waren van die aard, dat de dieren zich naar 'n andere hoek van het weiland ver spreidden. ,,'t Is niet mijn gewoonte om dron ken te zijn", verklaarde de vader. „Ik kan er trouwens niet tegen ook". „Ik drink anders nooit als ik op de bromfiets zit", zei de zoon, een verklaring, die geen enkele ïeden tot twijfel gaf. Officier en rechter dreigden met gevangenis en andere straffen. Maar het liep af met vijf tientjes boete voor elk. Omdat ze zo verstandig waren geweest, de motor uit '.e schakelen. En omdat ze overigens bij de politie niet ongunstig bekend staan.

Peel en Maas | 1963 | | pagina 9