Q dadinqdiuk te
Overpeinzingen
PEKSIOENEH waardevast
Ingezonden
op Internationaal Wegvervoer
zwaar
Politierechter
Uit Peel en Haas
Veilig Verkeer
VRIJDAG 23 AUGUSTUS 1963 No. 34
VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG
^PEEL EN MAAS^
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WPPITRT AH VOOR VFNRAY RW OM^iTRPICPN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 W CrCivDL AU VUVJXl V IwlilXii I UIYIO 1 AErlVIwll PRIJS PER KWARTAAL f 1.50 (bulten Venray 1.75)
Toevallig waren we deze week getuige van het feit dat een in
specteur van een verzekeringsmaatschappij iemand zijn levens
verzekering kwam uitbetalen. Een bedrag waarover de betrokkene
bjjna 40 jaren had gespaard en dat hem nu bjj zijn 65ste verjaar
dag in contanten werd uitbetaald. „Zo mijnheer, wat zegt U daar
wel vanvroeg de inspecteur vol verwachting. „Dat zal ik
je zeggen" vertelde de nieuwe rijkaardIn al die 40 jaren (af
gezien van de laatste 10-15) heb ik U harde guldens betaald. U
betaalt me nu terug met geld dat 1/3 minder waard isMet
al m'n sparen ben ik armer geworden. Toen ik er mee begon
kocht ik een kist van 50 goede sigaren voor een gulden, nu een
pakje met 20 sigaretten
den opgesteld om deze wijze van
winstvorming te beperken. Als te
genhanger zouden tevens maatrege
len kunnen worden genomen om in
geval van koopkrachtstijging van 't
geld een dam op te werpen tegen de
voordelen, die in dit geval de ge
pensioneerden in de schoot zouden
vallen.
Gezien de monetaire ontwikkeling
zullen er echter weinigen in een te
rugkeer naar de waardestijging van
geld geloven. Niettemin is theore
tisch deze kans nog steeds aanwezig.
Het bedrijfsleven moet deze gedach-
tengang kunnen volgen. Sinds jaar
en dag vechten ondernemers voor
de toepassing van de leer der ver
vangingswaarde op bedrijfsmidde
len. Nuchter gezien is de drang
naar waardevastheid van pensioen
niets anders dan de toepassing van
de vervangingswaarde op de pen
sioenpremies.
Ergens heeft de man gelijk
De waardevastheid van het geld
verandert. En verandert dusdanig
dat ook de pensioengelden om het
zo te zeggen minder waard wor
den. Dat is ook de reden dat b.v. de
overheid besloten heeft aan haar
ambtenaren welvaartsvaste pensioe
nen uit te keren in de toekomst. Van
de zijde van het particuliere be
drijfsleven maar ook van de kant
der verzekeringsmaatschappijen zijn
al heel wat commentaren geleverd
op dit besluit.
De eerste reacties vonden deze
stap bepaald onrechtvaardig, omdat
de overheid hier de gehele gemeen
schap laat meebetalen om een be
paalde groep burgers van de wieg
tot het graf zekerheid van welvaart
te bezorgen. Deze commentaren
heffen in het algemeen waarschu
wend de vinger op en menen dat
de toezeggingen praktisch niet zul
len zijn te realiseren.
Anderen, en daar horen wij ook
bij, zijn van mening dat met de ge
dane stap een eerste schrede is ge
zet op de weg die ook de werkne
mers in het particuliere bedrijfsle
ven op hun oude dag van meer wel
vaart zal verzekeren. Welke vragen
rijzen daarbij en welke praktische
moeilijkheden duiken daarbij op?
WAAROM WAARDEVAST?
Degene die spaart heeft recht op
waardevastheid en op welvaarts
vastheid. Hier kan men stellen dat
bejaarden, die in hun produtieve
jaren een zekere koopkracht hebben
uitgesteld voor de oude dag, deze
in latere jaren ten volle moeten
kunnen opeisen. De rechtvaardiging
van waardevastheid is daarmee een
feit geworden. Tot deze erkenning
zullen wij eerst in brede kring moe
ten komen. Wanneer het zo is, dat
vele gepensioneerden per saldo min
der koopkracht terug krijgen, dan
zij hebben afgestaan, dan is de vraag
waar het verschil achterblijft. Dit
moet dan worden geconsumeerd of
belegd door de pensioenfondsen en
de verzekeringsmaatschappijen.
Het zal mogelijk zijn om te onder
zoeken of en in hoeverre dat het
geval is. Dan kunnen regelen wor-
Geachte Redaktie,
Uw overpeinzing over de beweg
wijzering in onze gemeente zal iede
re autobeziter alleen maar onder
schrijven. De omleiding terwille van
de verbetering van de Deurneseweg
op het Brabantse wordt op een zeer
stuntelige en voor de autobezitter
verdraaid omslachtige wijze aange
geven, die hem vele extra kilometers
onnodig kost.
Als hiervoor, zoals U schrijft, de
betreffende aannemer verantwoor
delijk is, dan wordt het de aller
hoogste tijd, dat men deze firma
eens duidelijk maakt dat deze ge
schiedenis niet alleen vele automobi
listen onnodig op kosten jaagt, maar
ook voor Venray zelf schadelijk is.
Bovendien wil ik er op wijzen dat
aan het uiteinde van de Midden
Peelweg, noch in de omgeving van
Veghel ook maar op enigerlei wijze
er op gewezen wordt dat hier een
nieuwe en korte verbinding tot stand
is gekomen met Venray en Noord
Limburg. Daar worden de automo
bilisten vanaf Den Bosch nog altijd
naar Helmond doorgestuurd, van
daar uit naar Deurne en van Deur-
ne dan weer via Bakel naar de Rips.
Een weer nodeloze omweg, waarvan
het nut niemand inziet
ANWB heeft het te druk zegt U
om de borden aan te passen? Eigen
aardig dan dat b.v. bij de nieuwe
ringweg rond Eindhoven de borden
er al stonden toen het tracee nog
volop in bewerking was. Nu is Ven
ray Eindhoven niet, maar hier duurt
het dan schijnbaar ook des te lan
ger
W. W.
Wij vragen nog steeds
PERSONEEL
geschoold en
ongeschoold
Aanmelden dagelijks -
ook na werktijd - aan
de fabriek, bij de portiei
N.V. INALFA VENRAY
EXTRA BELASTING
Theoretisch schijnt hiermede het
probleem opgelost, maar in de prak
tijk is het zo dat voor%de belegging
van pensioenpremies, in verband
met het ontwijken van risico's, dik-,
wijls staatsobligaties e.d. worden
gekozen. Dit betekent dat de afge
stane koopkracht in hoogwaardiger
guldens in feite bij de publiekrech
telijke lichamen terecht komt, zodat
deze er in waarde van profiteren.
Wij zijn er in de loop der jaren
aan gewend geraakt dat een deel
van de meerwaarde in afgestane
koopkracht door publiekrechtelijke
organen als een soort extra belas
ting wordt geconsumeerd. Willen
de pensioenfondsen en verzekerings
maatschappijen dus de ontvangen
koopkracht als zodanig in stand hou
den, dan zullen zij hun beleggin-sg
en investeringspolitiek geheel moe
ten herzien. Dit is echter niet een
voudig omdat zij daarmee de risico
mijdende sector verlaten, terwijl de
staat en andere publiekrechterlijke
organen deze institutionele beleggers
als leveranciers van langdurige le
ningen niet kunnen missen.
DE ROL VAN DE STAAT
Het is niet mogelijk de verant
woordelijkheid zonder meer af te
wentelen op fondsen en verzeke
ringsmaatschappijen. In laatste in
stantie zou men de staat verant
woordelijk kunnen stellen, omdat
deze als beheerder van de geleerd
heid voor de waardevastheid daar
van moet waken.
Het komt ons als conclusie van
deze overpeinzing voor dat er zowel
bij de ondernemingen als bij de
fondsen en verzekeringsmaatschap
pijen en tenslotte bij de staat een
deel van aanvankelijk niet-bestede
koopkracht van de burgers achter
blijft. Zoals reeds gezegd zou moe
ten worden onderzocht in welke ma
te dit het geval is en men zou naar
rato een correctie kunnen vragen.
De staat blijft hier niet geheel
achter, want deze zorgt al voor een
waardevaste A.O.V. als bodempen
sioen. Wordt dit opgetrokken tot een
uitkering, die voorziening in de eer
ste levensbehoeften mogelijk maakt,
dan zijn wij al een stap verder. Bij
institutionele beleggers zou men
kunnen nagaan in hoeverre een
(groter) deel van de winst aan de bij
hen verzekerden ten goede zou
kunnen komen.
IN MINDERING OP DE WINST
Bij de ondernemingen zou in de
toekomst pas van winst mogen wor
den gesproken nadat er een bedrag
is afgehouden om de gedaalde koop
kracht van uit te keren pensioenen
te compenseren. De arbeidsinten
sieve ondernemingen zouden daar
mee hun winstcijfers een geduchte
aderlating laten ondergaan.
Het is bekend dat er bij vele on
dernemingen op vrijwillige basis
toeslagen worden gegeven op ach
tergebleven pensioenen. Het gaat er
nu echter om op welke wijze deze
wirwar van gedachten en mogelijk
heden moet worden gekanaliseerd in
een wettelijke regeling, zonder dat
daarmee aan de drang naar con
tinuïteit van de ondernemingen ge
weld wordt aangedaan. Het is duide
lijk dat aan dit vraagstuk van de
waardevastheid reeds zoveel moei
lijkheden kleven, de welvaartsvaste
pensioenen in de sfeer der particu
liere onderneming nog lang niet aan
bod komen. De rechtvaardiging
daarvan is ook moeilijker.
Moet deze welvaartsvastheid uit
de stijgende produktiviteit groeien?
Niet onmogelijk maar dan zullen de
produktieve leeftijdsgroepen daar
voor hun claim op de toekomstige
welvaartsvermeerdering moeten ma
tigen. Het is best mogelijk^maar ook
realiseerbaar?
ONTHULLEND RAPPORT VAN
NEDERLANDSE
WEGVERVOERSORGANISATIE
Het Nederlandse internationale
goederenvervoer over de weg is aan
een onredelijk zware belastingdruk
onderworpen.
De drie vervoersorganisaties heb
ben een rapport samengesteld, waar
in zij met cijfers aantonen, dat de
belastingdruk op ons internationale
wegvervoer zeer zwaar is en waar
in zij met kracht van vele argumen
ten pleiten voor een verlichting van
deze druk, die nog steeds een nei
ging tot stijgen vertoont.
Men berekent bijvoorbeeld in dit
rapport, dat een transportonderne
mer die gedurende één jaar met vier
vrachtautocombinaties grensover
schrijdend beroepsgoederenvervoer
Dwars boven het toneel hing een
spandoek met het opschrift: „Een
tevreden roker is geen onruststoker".
In het midden van de zaal was een
vierkant met touwen afgezet. Daar
zaten de stoere deelnemers aan de
wedstrijd voorzichtige haaltjes aan
hun pijpen te doen. Om de touwen
zaten en stonden de supporters. Jui
chend als er een met veel moeite
nog wat rook uit de pijp kreeg. Te
leurgesteld „Oooh" roepend als er
een uitviel omdat hij te lang had
gewacht met trekken. Dit alles ten
bate van het instrumentenfonds van
de muziek.
Achter de bestuurstafel troonde
de voorzitter met voor zich de prij
zen: kilo-pakken tabak, asbakken,
pijpen en zo'n kunstzinnig beschil
derde kromme pijp voor de win
naar. Andere bestuursleden stapten
als scheidsrechters trots de zaal
rond.
Tenslotte waren er nog twee over.
Natuurlijk Barend, de kampioen van
het vorig jaar, die groenten en fruit
van een rijdende vrachtauto ver
kocht. Tegenover hem zat Frits, die
het vorig jaar tweede werd en ook
in het dagelijkse leven Barends las
tigste concurrent is. Het gebeurt zo
nu en dan dat hun groentewagens
een halve dag in de nieuwe woon
wijk tegenover elkaar staan, omdat
de een niet voor de ander achteruit
wil. Toen begrafenis van de wedu
we P. er langs moest, heeft de po
litie de beide vrachtwagens weg
moeten zetten. Het halve dorp zat
die dag zonder groente. En als er
nieuwe bewoners bijkomen, deelt
Frits ze weken lang gratis groenten
uit om Barend de klandizie niet te
gunnen.
Met loerende ogen begluurden de
tegenstanders elkaar. Het enthou
siasme van het publiek groeide. De
zaal was al spoedig in twee kampen
verdeeld. Het geroep van „Hup, Ba
rend" en „Zet 'm op Frits" was niet
van de lucht. Frits werd zenuwach
tig, dat kon je zien. En wie bij zo'n
wedstrijd zenuwachtig wordt, die is
verloren.
Frits begon met zijn pijp de zaal
door te lopen. De scheidsrechters
keken op hun horloges. Het kon nu
niet lang meer duren. Het publiek
zong: „Geen woorden maar daden"
en „We gaan nog niet naar huis". En
tijdens dat gejoel begon Barend te
niezen. Hij nieste alsof hij daarmee
de pijp kon verdienen. Er kwaxn
geen eind meer aan. Dikke tranen
rolden over zijn wangen. „Hatsjie!"
riep hij uitbundig, de pijp een eind
je weg houdend. De rode zakdoek
kwam er aan te pas. „Barend, denk
om je pijp", riepen de supporters.
„Hatsjie!" riep de arme Barend. Frits
deed weer een trekje. Hij voelde,
hoe hij naar de eindstreep rende.
Zijn aanhang verblijdde zich met de
kriebelneus van de tegenstander en
sprak spottend van de heersende
niesziekte, dié bij de plaatselijke
poesenstand geconstateerd was.
Nu deed ook Barend haastig een
trek aan zijn pijp. Maar 't was al
te laat. Onder al dat geproest was
de pijp uitgegaan. Zijn protest ging
verloren in de schetterende fanfare
van de muziek. Buigend begaf Frits
zich naar de bestuurstafel om de
prijs in ontvangst te nemen. Tussen
de touwen zat nog steeds Barend en
nieste. Naast hem stond de scheids
rechter, die ook nieste.
Toen stond Barend op. Hij beende
naar de tafel van de voorzitter. Hij
griste Frits de pijp uit de mond. En
toen sloeg hij de mooie Duitse pijp
op het hoofd van de winnaar stuk.
De kop viel aan gruzelementen op
de dansvloer van het zaaltje. Er
stond nog wel een hert op.
Barend ging op de bon wegens
vernieling. Een tientje boete legde
de politierechter hem op. „Bent u
met dit vonnis tevreden, of wilt u
nog in hoger beroep?" vroeg de
rechter.
„Hij is goedkoper uit met zijn nies-
poeier maar afijn, la maar zitten",
zei Barend.
verricht, over de hierdoor bereikte
bruto inkomsten ter waarde van on
geveer 282.000 gulden aan bijzondere
fiscale lasten in binnen- en buiten
land ongeveer 64.000 gulden moet
betalen. Ongeveer 23 pet. van zijn
omzet raakt hij dus alleen reeds
kwijt aan de speciale belastingen op
het wegvervoer. Een eigen vervoer
der moet in het onderhavige voor
beeld zelfs ruim 109.000 gulden di
rect aan fiscale lasten in binnen- en
buitenland betalen.
De lasten, die aan het wegvervoer
en in het bijzonder aan het grens
overschrijdend wegvervoer worden
opgelegd, overschrijden verre de
kosten, die van overheidswege wor
den gemaakt voor de voorzieningen
ten behoeve van dit vervoer, aldus
de drie organisaties.
Wat de vervoerders vooral steekt,
zijn de dubbele belastingen. Ze moe
ten in Nederland voor hun wagens
het volle pond aan motorrijtuigen
belasting betalen en zien zich in een
aantal ander landen dan bovendien
nog speciale vervoersbelastingen op
gelegd, die in feite het karakter
hebben van een wegenbelasting. De
drie organisaties pleiten in hun rap
port opnieuw voor afschaffing van
deze vervoerbelastingen. Maar zo
lang dit doel nog niet is bereikt, wil
len de organisaties, dat de Neder
landse regering de internationale
vervoerders vermindering van mo
torrijtuigenbelasting geeft voor de
perioden, waarin hun wagens zich
in het buitenland bevinden.
Scherpe kritiek wordt in het rap
port ook geleverd op het feit, dat
Frankrijk en West-Duitsland invoer
rechten heffen over de brandstof, die
zich in de normale thnks van bui
tenlandse vrachtauto's bevindt. Op
die manier moeten de vervoerders
twee keer rechten betalen thuis
en nogmaals aan de Franse en
Westduitse grens.
van zaterdag 30 augustus 1913
In verband met Koninginnedag
maakt de Directrice van het Post
kantoor te Venray bekend, dat op
maandag 1 Sept. de laatste briefbe-
stelling niet zal worden uitgevoerd.
Met ingang van 1 Sept. a.s. is
benoemd tot brieven- en telegram
besteller alhier de heer Jean Bete-
rams.
De leden van de Boerenbonden
in Venray, die zich hiervoor hebben
aangemeld, kunnen morgen hun
reiskaart afhalen voor mee te gaan
naar den Haagschen Tentoonstelling.
Behalve vrije reis heen en terug
naar Den Haag, is de toegang tot de
Tentoonstelling voor hen vrij even
eens de tram naar Scheveningen en
een goed middagmaal. Dit alles voor
2,70. Vertrek 9 Sept. a.s. des mor
gens 6 uur aan het station.
Deze week heeft alhier in het
St. Jozefgesticht zijn intrek genomen
de Z.E. Heer W. J. A. Hendrickx
Z. Eerw. heeft 46 jaren lang gewerkt
in vele staten van America, tot de
bekeering der Protestanten, van
welke er gemiddeld alle jaren 38.000
tot het Katholiek geloof overgaan.
Z. Eerw. heeft zijn jeugd doorge
bracht in Venray, is hier op de
Dorpsschool geweest en heeft hier
gewoond van 1847 tot 1853. Hij is nu
71 jaar en vertrok in 1868 naar
Amerika.
Het metselwerk van een aan
het Station te Tienray te bouwen
ringoven is bij publieke aanbeste
ding gegund aan de Gebr. Ouden
hoven te Venray.
Behalve voor de boeren, is het
weer van de laatste dagen ook uit
stekend voor de Venrayse bijen
houders. Zoo heeft Frans van de
Rosmeule van 9 stokken 45 korven,
waarvan de zwaarste verleden
maandag 54 pond en de lichtste bij
na 30 pond woog terwijl de overi
gen een géwicht haalden van 40
tot 50 pond. Alles fijne 'tafelhoning'.
Eerste naverbouw van de ori
ginele Petkuser zaairogge werd aan
geboden voor 10,per 100 kg.
De Stierhouderij van den Boe
renbond Venray is begonnen met het
ophalen der jaarlijkse bijdragen,
vastgesteld op 1,per koe. Voor
taan zaT streng toezicht worden ge
houden op het leiden der koeien
naar niet gekeurde of afgekeurde
stieren. Zonder schriftelijke vergun
ning mogen geen koeien buiten het
district geleid worden en zeker niet
naar stieren niet behorende tot de
Stóerhouderij. Bij overtreding van
't reglement zullen de vastgestelde
boeten betaald moeten worden.
MEER
VERKEERSSLACHTOFFERS IN
1961, TOCH RELATIEVE
VERBETERING
VERKEERSVEILIGHEID
Hoewel het aantal verkeers
slachtoffers in 1961 van 1926 opliep
tot 1997 constateert het Centraal Bu
reau voor de Statistiek in de „sta
tistiek verkeersongevallen op de
openbare weg 1961" dat er een re
latieve verbetering van de verkeers
veiligheid is ingetreden. Deze verbe
tering zou vooral te danken zijn aan
de invoering van de maximum snel
heid binnen de bebouwde kom in
1957.
Een interessante bijzonderheid is
verder dat in de piekuren van 56
uur 's avonds meer ongelukken ge
beuren dan 's morgens van 89 uur.
Hoewel men 's morgens op meer
gevarieerde tijden naar het werk
gaat en 's avonds vaak allemaal op
hetzelfde uur terugkeert, kan men
uit de cijfers toch afleiden dat een
dag werken de aandacht doet ver
slappen, In deze samenhang zouden
wij vooral de fietsers en bromfiet
sers willen wijzen op de piek van 't
aantal ongelukken met lichamelijk
letsel voor deze categorie weggebi ui-
kers in de spitsuren. Voor hen is
speciaal voorzichtigheid geboden.
Van de automobilisten wordt oplet
tendheid gevraagd voor deze bijzon
der kwetsbare groep deelnemers aan
het verkeer.
12 CENT PER JAAR
PER KATHOLIEK VOOR
UNIVERSITAIR ONDERWIJS
Er is een klagelijk geluid gekomen
uit het Hoger Onderwijsfonds, het
financiële potje, waaruit de katho
lieke universiteit van Nijmegen en
de Hogeschool van Tilburg haar te
korten betalen.
Het Hoger Onderwijsfonds, dat 'n
voortzetting is van de nog wel be
kende St. Radboudstichting, heeft
meegedeeld, dat per katholiek 12 ct.
per jaar gegeven wordt voor het
katholiek universitair onderwijs. Dat
is weinig, inderdaad, veel te weinig.
Ondanks de hoge subsidie van de
staat kan het universitair onderwijs
geen grote tekorten vermijden en 't
moet voor het niet gesubsidieerde
deel een beroep doen op de daarvoor
aangewezen bevolkingsgroep, die
het meest ervan profiteert: de ka
tholieken.
Dat de katholieken weinig geven
voor Nijmegen en Tilburg, is niet zo
moeilijk verklaarbaar. 1. Men is er
aan gewoon, dat het onderwijs gratis
is; 2. wie van de katholieken weet
eigenlijk wat het Hoger Onderwijs
fonds is of doet? 3. De instellingen
van katholiek universitair onderwijs
zijn niet bijzonder populair bij de
mensen, van wie het meeste geld
moet komen: de gewone man. De
universiteit van Nijmegen en de Til-
burgse hogeschool zijn voor hem
veraffe grootheden, waarvan hij het
nut wel niet wil ontkennen, maar
dat hij toch niet duidelijk ziet. Zo
gauw met name de universiteit van
Nijmegen populair wordt, zal de
geefbereidheid met sprongen toene
men. Maar dan mogen degenen, die
de universiteit vormen, er wel iets
aan doen. Waarom richt de univer
siteit zich niet tot het volk? Als wij
een hint zouden mogen geven: Waar
om laat de universiteit als het
katholieke centrum van onderzoek
in ons land bij uitstek geen en
kel geluid horen inzake de proble
matiek, die heel Katholiek Neder
land bezighoudt: huwelijk en gezin?
Alleen al uit materiële overwegin
gen zou de Katholieke Universiteit
hier eens over kunnen nadenken.
Belangstelling voor de kwesties, die
de gewone man interesseren, betaalt
gewoonlijk erg goed.
DE BOTERMARKT
Het botert niet met de boterprijs.
Een handelaar heeft de prijs ver
hoogd en de coöperaties die hem
met de boterfabrieken niet wilden
volgen, moesten met lege handen
aanzien, hoe de groothandelaar
Amerikaanse boter tot 'n waarde van
6-7 miljoen gulden opkocht voor de
Nederlandse markt.
Wie zich afvroeg hoe er in ons
landje van melk, boter en kaas en
zijn traditionele voorraden koelhuis-
boter behoefte kon bestaan aan bo
terimport uit Amerika, kreeg te ho
ren dat er in Nederland een tekort
is ontstaan doordat de handel de
Nederlands-Duitse grenscorrectie
heeft gebruikt om enorme vrachten
boter mét de correctiegebieden het
land uit te werken zonder betaling
van invoerrechten.
De Nederlandse overheid had dit
tevoren op de vingers kunnen uit
rekenen. Vertrouwde zij op scherper
controle van de Duitse douane?
Hield zij geen rekening met de
Nederlandse handelaren die overal
slaatjes proberen uit te slaan? Acht
ten de twee ministers van landbouw
in onze regering het niet verstandig
een maximumprijs vast te stellen zo
als voor zovele andere levensmidde
len?
BERMTOERISME
SOCIAAL VERSCHIJNSEL
Iedereen, die de moeite neemt ook
de advertentiepagina's van de krant
na te lezen, zal tot de conclusie ko
men dat het begrip „vakantie" in de
ze tijd van het jaar de mensen vol
komen schijnt te beheersen. Het is
één vakantie, al vakantie: vakantie
mode, vakantie-dagtochten, vakan
tieverblijven, -menu'tjes en wat al
niet meer.
Maar ondanks onze welvaart en
onze hoogconjunctuur zijn er nog
steeds mensen, die zich geen buiten
landse vakantie kunnen veroorloven.
Die er, vlak bij huis, zómaar eens
op uittrekken, zo maar eens een dag
je ergens naar toe gaan. Naar de
dierentuin of het museum bijvoor
beeld. Maar ook zó maar, ergens
naar toe. Bijvoorbeeld bij een druk
ke verkeersweg aan de kant van de
weg gaan zitten. Om het dynamische
verkeer langs zich te zien razen.
Wat bezielt deze mensen toch,
hebben psychologen, sociologen en
wat voor -logen al niet meer zich
afgevraagd. Wij ook, en wij hebben
het hier en daar eens gevraagd. De
antwoorden: lekker druk, bij ons
thuis is het zo'n stille straat; of: als
je het bos ingaat, moet je eerst zo'n
eind lopen; of: ik zou ook wel op
een terrasje willen zitten, maar daar
moet je steeds weer nieuwe con
sumpties bestellen.
En daar zitten ze dan. Bekijken
elkaar. Stallen hun hele hebben en
houwen uit. Zien dezelfde auto als
zij hebben. Luisteren naar de radio.
Spelen badminton of voetballen. Zit
ten in de zon. Eten en drinken wat.
Doen iets, of doen lekker niets. Zit
ten en kijken.
Wij gunnen dat iedereen van gan
ser harte, 's Mensen lust is 's men
sen leven.
Maar in sommige gevallen kunnen
er door het bermtoerisme gevaarlij
ke situaties voor het verkeer ont
staan, meent het Verbond voor Vei
lig Verkeer. Het geeft daarom de
volgende wenken:
let erop, dat uw kinderen niet
(met de de bal) op de weg kun
nen komen;
parkeer uw auto, scooter of
brommer zó, dat u zonder het
verkeer te hinderen weg kunt
rijden;
zorg er ook voor, dat meegenomen
honden niet plompverloren de
weg op rennen;
zet geen tenten op, als daardoor
voor het verkeer het uitzicht op
een zijweg wordt belemmerd;
gooi geen blikjes of andere rom
mel op het fietspad of de rijbaan;
zit zelf ook niet te zonnen op het
fietspad, of en dat gebeuri
werkelijk met de benen op de
rijweg.
Wie zich aan deze regels houdt,
kan wat ons betreft het bermtoeris
me bedrijven. Al houden wij het er
op: een rustig plekje is óók niet te
versmaden. -En ze zijn er (nog!).
Honderd meter verder misschien.
Kijk maar eens!
BOERDERIJBRANDEN JUNI 1963
De hoofdinspecteur voor het
Brandweerwezen van het ministerie
van Binnenlandse Zaken deelt me
de, dat in de maand juni 1963 twee
en twintig boerderij branden zijn
voorgekomen, waarbij de boerderij
vernield of zwaar beschadigd werd.
Eén van deze branden kwam voor
in Groningen, vier in Friesland, vier
in Overijssel, vijf in Gelderland, één
in Noord-Holland, twee in Zuid-
Holland, vier in Noord-Brabant en
één in Limburg. De directe schade,
door deze branden aangericht, wordt
geraamd op 853.050,
Zes van deze branden werden ver
oorzaakt door het spelen met vuur,
één door het verbranden van afval,
drie door vonken uit een trekker,
één door lasvonken, één door over
verhitting van een schoorsteen, een
door een gaskachel, een door een
verwarmingslamp, twee door blik
seminslag, een door zelfontbranding
van chemicaliën, een door kortslui
ting, terwijl in vier gevallen de oor
zaak onbekend bleef.
Bij deze branden kwam om: drie
koeien, vier en zestig kalveren, vier
mestvarkens, twee fokvarkens, 462
kippen. 7683 kuikens en 60 slacht-
kuikens.
Het publiek is steeds de dupe
want vandaag is het de boter en
morgen weer de benzine, de biskwie
of de broodbelegging (om nu maar
bij de b te blijven). Maar de bak
kers kunnen hun knechts niet meer
betalen omdat ze geen halfje meer
mogen rekenen. Er schort iets aan
de prijspolitiek. En de huismoeder
mag het gelag betalen.