Q dadinqdiuk te Overpeinzingen PEKSIOENEH waardevast Ingezonden op Internationaal Wegvervoer zwaar Politierechter Uit Peel en Haas Veilig Verkeer VRIJDAG 23 AUGUSTUS 1963 No. 34 VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG ^PEEL EN MAAS^ DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WPPITRT AH VOOR VFNRAY RW OM^iTRPICPN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 W CrCivDL AU VUVJXl V IwlilXii I UIYIO 1 AErlVIwll PRIJS PER KWARTAAL f 1.50 (bulten Venray 1.75) Toevallig waren we deze week getuige van het feit dat een in specteur van een verzekeringsmaatschappij iemand zijn levens verzekering kwam uitbetalen. Een bedrag waarover de betrokkene bjjna 40 jaren had gespaard en dat hem nu bjj zijn 65ste verjaar dag in contanten werd uitbetaald. „Zo mijnheer, wat zegt U daar wel vanvroeg de inspecteur vol verwachting. „Dat zal ik je zeggen" vertelde de nieuwe rijkaardIn al die 40 jaren (af gezien van de laatste 10-15) heb ik U harde guldens betaald. U betaalt me nu terug met geld dat 1/3 minder waard isMet al m'n sparen ben ik armer geworden. Toen ik er mee begon kocht ik een kist van 50 goede sigaren voor een gulden, nu een pakje met 20 sigaretten den opgesteld om deze wijze van winstvorming te beperken. Als te genhanger zouden tevens maatrege len kunnen worden genomen om in geval van koopkrachtstijging van 't geld een dam op te werpen tegen de voordelen, die in dit geval de ge pensioneerden in de schoot zouden vallen. Gezien de monetaire ontwikkeling zullen er echter weinigen in een te rugkeer naar de waardestijging van geld geloven. Niettemin is theore tisch deze kans nog steeds aanwezig. Het bedrijfsleven moet deze gedach- tengang kunnen volgen. Sinds jaar en dag vechten ondernemers voor de toepassing van de leer der ver vangingswaarde op bedrijfsmidde len. Nuchter gezien is de drang naar waardevastheid van pensioen niets anders dan de toepassing van de vervangingswaarde op de pen sioenpremies. Ergens heeft de man gelijk De waardevastheid van het geld verandert. En verandert dusdanig dat ook de pensioengelden om het zo te zeggen minder waard wor den. Dat is ook de reden dat b.v. de overheid besloten heeft aan haar ambtenaren welvaartsvaste pensioe nen uit te keren in de toekomst. Van de zijde van het particuliere be drijfsleven maar ook van de kant der verzekeringsmaatschappijen zijn al heel wat commentaren geleverd op dit besluit. De eerste reacties vonden deze stap bepaald onrechtvaardig, omdat de overheid hier de gehele gemeen schap laat meebetalen om een be paalde groep burgers van de wieg tot het graf zekerheid van welvaart te bezorgen. Deze commentaren heffen in het algemeen waarschu wend de vinger op en menen dat de toezeggingen praktisch niet zul len zijn te realiseren. Anderen, en daar horen wij ook bij, zijn van mening dat met de ge dane stap een eerste schrede is ge zet op de weg die ook de werkne mers in het particuliere bedrijfsle ven op hun oude dag van meer wel vaart zal verzekeren. Welke vragen rijzen daarbij en welke praktische moeilijkheden duiken daarbij op? WAAROM WAARDEVAST? Degene die spaart heeft recht op waardevastheid en op welvaarts vastheid. Hier kan men stellen dat bejaarden, die in hun produtieve jaren een zekere koopkracht hebben uitgesteld voor de oude dag, deze in latere jaren ten volle moeten kunnen opeisen. De rechtvaardiging van waardevastheid is daarmee een feit geworden. Tot deze erkenning zullen wij eerst in brede kring moe ten komen. Wanneer het zo is, dat vele gepensioneerden per saldo min der koopkracht terug krijgen, dan zij hebben afgestaan, dan is de vraag waar het verschil achterblijft. Dit moet dan worden geconsumeerd of belegd door de pensioenfondsen en de verzekeringsmaatschappijen. Het zal mogelijk zijn om te onder zoeken of en in hoeverre dat het geval is. Dan kunnen regelen wor- Geachte Redaktie, Uw overpeinzing over de beweg wijzering in onze gemeente zal iede re autobeziter alleen maar onder schrijven. De omleiding terwille van de verbetering van de Deurneseweg op het Brabantse wordt op een zeer stuntelige en voor de autobezitter verdraaid omslachtige wijze aange geven, die hem vele extra kilometers onnodig kost. Als hiervoor, zoals U schrijft, de betreffende aannemer verantwoor delijk is, dan wordt het de aller hoogste tijd, dat men deze firma eens duidelijk maakt dat deze ge schiedenis niet alleen vele automobi listen onnodig op kosten jaagt, maar ook voor Venray zelf schadelijk is. Bovendien wil ik er op wijzen dat aan het uiteinde van de Midden Peelweg, noch in de omgeving van Veghel ook maar op enigerlei wijze er op gewezen wordt dat hier een nieuwe en korte verbinding tot stand is gekomen met Venray en Noord Limburg. Daar worden de automo bilisten vanaf Den Bosch nog altijd naar Helmond doorgestuurd, van daar uit naar Deurne en van Deur- ne dan weer via Bakel naar de Rips. Een weer nodeloze omweg, waarvan het nut niemand inziet ANWB heeft het te druk zegt U om de borden aan te passen? Eigen aardig dan dat b.v. bij de nieuwe ringweg rond Eindhoven de borden er al stonden toen het tracee nog volop in bewerking was. Nu is Ven ray Eindhoven niet, maar hier duurt het dan schijnbaar ook des te lan ger W. W. Wij vragen nog steeds PERSONEEL geschoold en ongeschoold Aanmelden dagelijks - ook na werktijd - aan de fabriek, bij de portiei N.V. INALFA VENRAY EXTRA BELASTING Theoretisch schijnt hiermede het probleem opgelost, maar in de prak tijk is het zo dat voor%de belegging van pensioenpremies, in verband met het ontwijken van risico's, dik-, wijls staatsobligaties e.d. worden gekozen. Dit betekent dat de afge stane koopkracht in hoogwaardiger guldens in feite bij de publiekrech telijke lichamen terecht komt, zodat deze er in waarde van profiteren. Wij zijn er in de loop der jaren aan gewend geraakt dat een deel van de meerwaarde in afgestane koopkracht door publiekrechtelijke organen als een soort extra belas ting wordt geconsumeerd. Willen de pensioenfondsen en verzekerings maatschappijen dus de ontvangen koopkracht als zodanig in stand hou den, dan zullen zij hun beleggin-sg en investeringspolitiek geheel moe ten herzien. Dit is echter niet een voudig omdat zij daarmee de risico mijdende sector verlaten, terwijl de staat en andere publiekrechterlijke organen deze institutionele beleggers als leveranciers van langdurige le ningen niet kunnen missen. DE ROL VAN DE STAAT Het is niet mogelijk de verant woordelijkheid zonder meer af te wentelen op fondsen en verzeke ringsmaatschappijen. In laatste in stantie zou men de staat verant woordelijk kunnen stellen, omdat deze als beheerder van de geleerd heid voor de waardevastheid daar van moet waken. Het komt ons als conclusie van deze overpeinzing voor dat er zowel bij de ondernemingen als bij de fondsen en verzekeringsmaatschap pijen en tenslotte bij de staat een deel van aanvankelijk niet-bestede koopkracht van de burgers achter blijft. Zoals reeds gezegd zou moe ten worden onderzocht in welke ma te dit het geval is en men zou naar rato een correctie kunnen vragen. De staat blijft hier niet geheel achter, want deze zorgt al voor een waardevaste A.O.V. als bodempen sioen. Wordt dit opgetrokken tot een uitkering, die voorziening in de eer ste levensbehoeften mogelijk maakt, dan zijn wij al een stap verder. Bij institutionele beleggers zou men kunnen nagaan in hoeverre een (groter) deel van de winst aan de bij hen verzekerden ten goede zou kunnen komen. IN MINDERING OP DE WINST Bij de ondernemingen zou in de toekomst pas van winst mogen wor den gesproken nadat er een bedrag is afgehouden om de gedaalde koop kracht van uit te keren pensioenen te compenseren. De arbeidsinten sieve ondernemingen zouden daar mee hun winstcijfers een geduchte aderlating laten ondergaan. Het is bekend dat er bij vele on dernemingen op vrijwillige basis toeslagen worden gegeven op ach tergebleven pensioenen. Het gaat er nu echter om op welke wijze deze wirwar van gedachten en mogelijk heden moet worden gekanaliseerd in een wettelijke regeling, zonder dat daarmee aan de drang naar con tinuïteit van de ondernemingen ge weld wordt aangedaan. Het is duide lijk dat aan dit vraagstuk van de waardevastheid reeds zoveel moei lijkheden kleven, de welvaartsvaste pensioenen in de sfeer der particu liere onderneming nog lang niet aan bod komen. De rechtvaardiging daarvan is ook moeilijker. Moet deze welvaartsvastheid uit de stijgende produktiviteit groeien? Niet onmogelijk maar dan zullen de produktieve leeftijdsgroepen daar voor hun claim op de toekomstige welvaartsvermeerdering moeten ma tigen. Het is best mogelijk^maar ook realiseerbaar? ONTHULLEND RAPPORT VAN NEDERLANDSE WEGVERVOERSORGANISATIE Het Nederlandse internationale goederenvervoer over de weg is aan een onredelijk zware belastingdruk onderworpen. De drie vervoersorganisaties heb ben een rapport samengesteld, waar in zij met cijfers aantonen, dat de belastingdruk op ons internationale wegvervoer zeer zwaar is en waar in zij met kracht van vele argumen ten pleiten voor een verlichting van deze druk, die nog steeds een nei ging tot stijgen vertoont. Men berekent bijvoorbeeld in dit rapport, dat een transportonderne mer die gedurende één jaar met vier vrachtautocombinaties grensover schrijdend beroepsgoederenvervoer Dwars boven het toneel hing een spandoek met het opschrift: „Een tevreden roker is geen onruststoker". In het midden van de zaal was een vierkant met touwen afgezet. Daar zaten de stoere deelnemers aan de wedstrijd voorzichtige haaltjes aan hun pijpen te doen. Om de touwen zaten en stonden de supporters. Jui chend als er een met veel moeite nog wat rook uit de pijp kreeg. Te leurgesteld „Oooh" roepend als er een uitviel omdat hij te lang had gewacht met trekken. Dit alles ten bate van het instrumentenfonds van de muziek. Achter de bestuurstafel troonde de voorzitter met voor zich de prij zen: kilo-pakken tabak, asbakken, pijpen en zo'n kunstzinnig beschil derde kromme pijp voor de win naar. Andere bestuursleden stapten als scheidsrechters trots de zaal rond. Tenslotte waren er nog twee over. Natuurlijk Barend, de kampioen van het vorig jaar, die groenten en fruit van een rijdende vrachtauto ver kocht. Tegenover hem zat Frits, die het vorig jaar tweede werd en ook in het dagelijkse leven Barends las tigste concurrent is. Het gebeurt zo nu en dan dat hun groentewagens een halve dag in de nieuwe woon wijk tegenover elkaar staan, omdat de een niet voor de ander achteruit wil. Toen begrafenis van de wedu we P. er langs moest, heeft de po litie de beide vrachtwagens weg moeten zetten. Het halve dorp zat die dag zonder groente. En als er nieuwe bewoners bijkomen, deelt Frits ze weken lang gratis groenten uit om Barend de klandizie niet te gunnen. Met loerende ogen begluurden de tegenstanders elkaar. Het enthou siasme van het publiek groeide. De zaal was al spoedig in twee kampen verdeeld. Het geroep van „Hup, Ba rend" en „Zet 'm op Frits" was niet van de lucht. Frits werd zenuwach tig, dat kon je zien. En wie bij zo'n wedstrijd zenuwachtig wordt, die is verloren. Frits begon met zijn pijp de zaal door te lopen. De scheidsrechters keken op hun horloges. Het kon nu niet lang meer duren. Het publiek zong: „Geen woorden maar daden" en „We gaan nog niet naar huis". En tijdens dat gejoel begon Barend te niezen. Hij nieste alsof hij daarmee de pijp kon verdienen. Er kwaxn geen eind meer aan. Dikke tranen rolden over zijn wangen. „Hatsjie!" riep hij uitbundig, de pijp een eind je weg houdend. De rode zakdoek kwam er aan te pas. „Barend, denk om je pijp", riepen de supporters. „Hatsjie!" riep de arme Barend. Frits deed weer een trekje. Hij voelde, hoe hij naar de eindstreep rende. Zijn aanhang verblijdde zich met de kriebelneus van de tegenstander en sprak spottend van de heersende niesziekte, dié bij de plaatselijke poesenstand geconstateerd was. Nu deed ook Barend haastig een trek aan zijn pijp. Maar 't was al te laat. Onder al dat geproest was de pijp uitgegaan. Zijn protest ging verloren in de schetterende fanfare van de muziek. Buigend begaf Frits zich naar de bestuurstafel om de prijs in ontvangst te nemen. Tussen de touwen zat nog steeds Barend en nieste. Naast hem stond de scheids rechter, die ook nieste. Toen stond Barend op. Hij beende naar de tafel van de voorzitter. Hij griste Frits de pijp uit de mond. En toen sloeg hij de mooie Duitse pijp op het hoofd van de winnaar stuk. De kop viel aan gruzelementen op de dansvloer van het zaaltje. Er stond nog wel een hert op. Barend ging op de bon wegens vernieling. Een tientje boete legde de politierechter hem op. „Bent u met dit vonnis tevreden, of wilt u nog in hoger beroep?" vroeg de rechter. „Hij is goedkoper uit met zijn nies- poeier maar afijn, la maar zitten", zei Barend. verricht, over de hierdoor bereikte bruto inkomsten ter waarde van on geveer 282.000 gulden aan bijzondere fiscale lasten in binnen- en buiten land ongeveer 64.000 gulden moet betalen. Ongeveer 23 pet. van zijn omzet raakt hij dus alleen reeds kwijt aan de speciale belastingen op het wegvervoer. Een eigen vervoer der moet in het onderhavige voor beeld zelfs ruim 109.000 gulden di rect aan fiscale lasten in binnen- en buitenland betalen. De lasten, die aan het wegvervoer en in het bijzonder aan het grens overschrijdend wegvervoer worden opgelegd, overschrijden verre de kosten, die van overheidswege wor den gemaakt voor de voorzieningen ten behoeve van dit vervoer, aldus de drie organisaties. Wat de vervoerders vooral steekt, zijn de dubbele belastingen. Ze moe ten in Nederland voor hun wagens het volle pond aan motorrijtuigen belasting betalen en zien zich in een aantal ander landen dan bovendien nog speciale vervoersbelastingen op gelegd, die in feite het karakter hebben van een wegenbelasting. De drie organisaties pleiten in hun rap port opnieuw voor afschaffing van deze vervoerbelastingen. Maar zo lang dit doel nog niet is bereikt, wil len de organisaties, dat de Neder landse regering de internationale vervoerders vermindering van mo torrijtuigenbelasting geeft voor de perioden, waarin hun wagens zich in het buitenland bevinden. Scherpe kritiek wordt in het rap port ook geleverd op het feit, dat Frankrijk en West-Duitsland invoer rechten heffen over de brandstof, die zich in de normale thnks van bui tenlandse vrachtauto's bevindt. Op die manier moeten de vervoerders twee keer rechten betalen thuis en nogmaals aan de Franse en Westduitse grens. van zaterdag 30 augustus 1913 In verband met Koninginnedag maakt de Directrice van het Post kantoor te Venray bekend, dat op maandag 1 Sept. de laatste briefbe- stelling niet zal worden uitgevoerd. Met ingang van 1 Sept. a.s. is benoemd tot brieven- en telegram besteller alhier de heer Jean Bete- rams. De leden van de Boerenbonden in Venray, die zich hiervoor hebben aangemeld, kunnen morgen hun reiskaart afhalen voor mee te gaan naar den Haagschen Tentoonstelling. Behalve vrije reis heen en terug naar Den Haag, is de toegang tot de Tentoonstelling voor hen vrij even eens de tram naar Scheveningen en een goed middagmaal. Dit alles voor 2,70. Vertrek 9 Sept. a.s. des mor gens 6 uur aan het station. Deze week heeft alhier in het St. Jozefgesticht zijn intrek genomen de Z.E. Heer W. J. A. Hendrickx Z. Eerw. heeft 46 jaren lang gewerkt in vele staten van America, tot de bekeering der Protestanten, van welke er gemiddeld alle jaren 38.000 tot het Katholiek geloof overgaan. Z. Eerw. heeft zijn jeugd doorge bracht in Venray, is hier op de Dorpsschool geweest en heeft hier gewoond van 1847 tot 1853. Hij is nu 71 jaar en vertrok in 1868 naar Amerika. Het metselwerk van een aan het Station te Tienray te bouwen ringoven is bij publieke aanbeste ding gegund aan de Gebr. Ouden hoven te Venray. Behalve voor de boeren, is het weer van de laatste dagen ook uit stekend voor de Venrayse bijen houders. Zoo heeft Frans van de Rosmeule van 9 stokken 45 korven, waarvan de zwaarste verleden maandag 54 pond en de lichtste bij na 30 pond woog terwijl de overi gen een géwicht haalden van 40 tot 50 pond. Alles fijne 'tafelhoning'. Eerste naverbouw van de ori ginele Petkuser zaairogge werd aan geboden voor 10,per 100 kg. De Stierhouderij van den Boe renbond Venray is begonnen met het ophalen der jaarlijkse bijdragen, vastgesteld op 1,per koe. Voor taan zaT streng toezicht worden ge houden op het leiden der koeien naar niet gekeurde of afgekeurde stieren. Zonder schriftelijke vergun ning mogen geen koeien buiten het district geleid worden en zeker niet naar stieren niet behorende tot de Stóerhouderij. Bij overtreding van 't reglement zullen de vastgestelde boeten betaald moeten worden. MEER VERKEERSSLACHTOFFERS IN 1961, TOCH RELATIEVE VERBETERING VERKEERSVEILIGHEID Hoewel het aantal verkeers slachtoffers in 1961 van 1926 opliep tot 1997 constateert het Centraal Bu reau voor de Statistiek in de „sta tistiek verkeersongevallen op de openbare weg 1961" dat er een re latieve verbetering van de verkeers veiligheid is ingetreden. Deze verbe tering zou vooral te danken zijn aan de invoering van de maximum snel heid binnen de bebouwde kom in 1957. Een interessante bijzonderheid is verder dat in de piekuren van 56 uur 's avonds meer ongelukken ge beuren dan 's morgens van 89 uur. Hoewel men 's morgens op meer gevarieerde tijden naar het werk gaat en 's avonds vaak allemaal op hetzelfde uur terugkeert, kan men uit de cijfers toch afleiden dat een dag werken de aandacht doet ver slappen, In deze samenhang zouden wij vooral de fietsers en bromfiet sers willen wijzen op de piek van 't aantal ongelukken met lichamelijk letsel voor deze categorie weggebi ui- kers in de spitsuren. Voor hen is speciaal voorzichtigheid geboden. Van de automobilisten wordt oplet tendheid gevraagd voor deze bijzon der kwetsbare groep deelnemers aan het verkeer. 12 CENT PER JAAR PER KATHOLIEK VOOR UNIVERSITAIR ONDERWIJS Er is een klagelijk geluid gekomen uit het Hoger Onderwijsfonds, het financiële potje, waaruit de katho lieke universiteit van Nijmegen en de Hogeschool van Tilburg haar te korten betalen. Het Hoger Onderwijsfonds, dat 'n voortzetting is van de nog wel be kende St. Radboudstichting, heeft meegedeeld, dat per katholiek 12 ct. per jaar gegeven wordt voor het katholiek universitair onderwijs. Dat is weinig, inderdaad, veel te weinig. Ondanks de hoge subsidie van de staat kan het universitair onderwijs geen grote tekorten vermijden en 't moet voor het niet gesubsidieerde deel een beroep doen op de daarvoor aangewezen bevolkingsgroep, die het meest ervan profiteert: de ka tholieken. Dat de katholieken weinig geven voor Nijmegen en Tilburg, is niet zo moeilijk verklaarbaar. 1. Men is er aan gewoon, dat het onderwijs gratis is; 2. wie van de katholieken weet eigenlijk wat het Hoger Onderwijs fonds is of doet? 3. De instellingen van katholiek universitair onderwijs zijn niet bijzonder populair bij de mensen, van wie het meeste geld moet komen: de gewone man. De universiteit van Nijmegen en de Til- burgse hogeschool zijn voor hem veraffe grootheden, waarvan hij het nut wel niet wil ontkennen, maar dat hij toch niet duidelijk ziet. Zo gauw met name de universiteit van Nijmegen populair wordt, zal de geefbereidheid met sprongen toene men. Maar dan mogen degenen, die de universiteit vormen, er wel iets aan doen. Waarom richt de univer siteit zich niet tot het volk? Als wij een hint zouden mogen geven: Waar om laat de universiteit als het katholieke centrum van onderzoek in ons land bij uitstek geen en kel geluid horen inzake de proble matiek, die heel Katholiek Neder land bezighoudt: huwelijk en gezin? Alleen al uit materiële overwegin gen zou de Katholieke Universiteit hier eens over kunnen nadenken. Belangstelling voor de kwesties, die de gewone man interesseren, betaalt gewoonlijk erg goed. DE BOTERMARKT Het botert niet met de boterprijs. Een handelaar heeft de prijs ver hoogd en de coöperaties die hem met de boterfabrieken niet wilden volgen, moesten met lege handen aanzien, hoe de groothandelaar Amerikaanse boter tot 'n waarde van 6-7 miljoen gulden opkocht voor de Nederlandse markt. Wie zich afvroeg hoe er in ons landje van melk, boter en kaas en zijn traditionele voorraden koelhuis- boter behoefte kon bestaan aan bo terimport uit Amerika, kreeg te ho ren dat er in Nederland een tekort is ontstaan doordat de handel de Nederlands-Duitse grenscorrectie heeft gebruikt om enorme vrachten boter mét de correctiegebieden het land uit te werken zonder betaling van invoerrechten. De Nederlandse overheid had dit tevoren op de vingers kunnen uit rekenen. Vertrouwde zij op scherper controle van de Duitse douane? Hield zij geen rekening met de Nederlandse handelaren die overal slaatjes proberen uit te slaan? Acht ten de twee ministers van landbouw in onze regering het niet verstandig een maximumprijs vast te stellen zo als voor zovele andere levensmidde len? BERMTOERISME SOCIAAL VERSCHIJNSEL Iedereen, die de moeite neemt ook de advertentiepagina's van de krant na te lezen, zal tot de conclusie ko men dat het begrip „vakantie" in de ze tijd van het jaar de mensen vol komen schijnt te beheersen. Het is één vakantie, al vakantie: vakantie mode, vakantie-dagtochten, vakan tieverblijven, -menu'tjes en wat al niet meer. Maar ondanks onze welvaart en onze hoogconjunctuur zijn er nog steeds mensen, die zich geen buiten landse vakantie kunnen veroorloven. Die er, vlak bij huis, zómaar eens op uittrekken, zo maar eens een dag je ergens naar toe gaan. Naar de dierentuin of het museum bijvoor beeld. Maar ook zó maar, ergens naar toe. Bijvoorbeeld bij een druk ke verkeersweg aan de kant van de weg gaan zitten. Om het dynamische verkeer langs zich te zien razen. Wat bezielt deze mensen toch, hebben psychologen, sociologen en wat voor -logen al niet meer zich afgevraagd. Wij ook, en wij hebben het hier en daar eens gevraagd. De antwoorden: lekker druk, bij ons thuis is het zo'n stille straat; of: als je het bos ingaat, moet je eerst zo'n eind lopen; of: ik zou ook wel op een terrasje willen zitten, maar daar moet je steeds weer nieuwe con sumpties bestellen. En daar zitten ze dan. Bekijken elkaar. Stallen hun hele hebben en houwen uit. Zien dezelfde auto als zij hebben. Luisteren naar de radio. Spelen badminton of voetballen. Zit ten in de zon. Eten en drinken wat. Doen iets, of doen lekker niets. Zit ten en kijken. Wij gunnen dat iedereen van gan ser harte, 's Mensen lust is 's men sen leven. Maar in sommige gevallen kunnen er door het bermtoerisme gevaarlij ke situaties voor het verkeer ont staan, meent het Verbond voor Vei lig Verkeer. Het geeft daarom de volgende wenken: let erop, dat uw kinderen niet (met de de bal) op de weg kun nen komen; parkeer uw auto, scooter of brommer zó, dat u zonder het verkeer te hinderen weg kunt rijden; zorg er ook voor, dat meegenomen honden niet plompverloren de weg op rennen; zet geen tenten op, als daardoor voor het verkeer het uitzicht op een zijweg wordt belemmerd; gooi geen blikjes of andere rom mel op het fietspad of de rijbaan; zit zelf ook niet te zonnen op het fietspad, of en dat gebeuri werkelijk met de benen op de rijweg. Wie zich aan deze regels houdt, kan wat ons betreft het bermtoeris me bedrijven. Al houden wij het er op: een rustig plekje is óók niet te versmaden. -En ze zijn er (nog!). Honderd meter verder misschien. Kijk maar eens! BOERDERIJBRANDEN JUNI 1963 De hoofdinspecteur voor het Brandweerwezen van het ministerie van Binnenlandse Zaken deelt me de, dat in de maand juni 1963 twee en twintig boerderij branden zijn voorgekomen, waarbij de boerderij vernield of zwaar beschadigd werd. Eén van deze branden kwam voor in Groningen, vier in Friesland, vier in Overijssel, vijf in Gelderland, één in Noord-Holland, twee in Zuid- Holland, vier in Noord-Brabant en één in Limburg. De directe schade, door deze branden aangericht, wordt geraamd op 853.050, Zes van deze branden werden ver oorzaakt door het spelen met vuur, één door het verbranden van afval, drie door vonken uit een trekker, één door lasvonken, één door over verhitting van een schoorsteen, een door een gaskachel, een door een verwarmingslamp, twee door blik seminslag, een door zelfontbranding van chemicaliën, een door kortslui ting, terwijl in vier gevallen de oor zaak onbekend bleef. Bij deze branden kwam om: drie koeien, vier en zestig kalveren, vier mestvarkens, twee fokvarkens, 462 kippen. 7683 kuikens en 60 slacht- kuikens. Het publiek is steeds de dupe want vandaag is het de boter en morgen weer de benzine, de biskwie of de broodbelegging (om nu maar bij de b te blijven). Maar de bak kers kunnen hun knechts niet meer betalen omdat ze geen halfje meer mogen rekenen. Er schort iets aan de prijspolitiek. En de huismoeder mag het gelag betalen.

Peel en Maas | 1963 | | pagina 7