Qncpqelcst
e vtaqen
Gevonden
Politierechter
Ingezonden
j)iui(niteefu>udecil
Bekendmaking
Filmnieuws
Communieprentjes
Waarheen gaat het met de
juuanasingei.41 1061 (M780)
VRIJDAG 5 JULI 1963 No. 27
VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MTJNCKHOF N.V. VENRAY WPPlfRI A H VTIOÏ? 1/PNR A V RN flM^TRPRFN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 V* DL/lU V UUA V Lril£\A I WlViO 1 IXulilwl^ PRIJS PER KWARTAAL 1.51
mm. ABONNEMENTS-
.50 (buiten Venray 1.75)
„Gedurende mijn verblijf in Venray, viel me het beeld op van
Hensehenius zoals deze heer heet volgens een naamplaat. En ik
wilde graag meer van hem weten.Maar zie, niemand kon me
wijzer maken en zelfs op het gemeentehuis kon men mij over
Hensehenius niets vertellenaldus het afscheidswoord van
een hooggeleerde professor, die hier examens af was komen
nemen. Het was niet helemaal waar wat hij vertelde want inen
had hem van gemeentewege aangeboden om de hele geschiedenis
van ons aller Hensehenius netjes op papier thuis te bezorgen..
Maar ergens geeft dit verhaal toch
ook een gemis weer, dat zich tel
kens vertoont als een vreemdeling in
Venray iets weten wil
En zulke mensen zijn er velen,
veel meer dan men denkt. Daar kan
men op het VVV kantoortje over
mee praten, dat kan men op het ge
meentehuis aantonen en verschillen
de winkeliers hebben al menigmaal
met de mond vol tanden gestaan als
een vreemdeling iets meer vroeg
over Venray
We kunnen ons maar moeilijk in
denken dat er mensen zijn, die meer
willen weten over Godfried Hensen,
die bepaald nieuwsgierig zijn naar
de schatten van Venray :s Grote
Kerk; die interesse hebben in onze
peelontginningen, het grote kunste
naarschap bewonderen van de edel
smeden Brom in de kerk van Oos
trum, iets meer willen weten van de
geschiedenis van Venrays kloosters
en instellingen
We zien deze dingen dagelijks, we
hebben er ooit van gehoord en voor
ons zijn ze doodgewone dingen van
ieder dag geworden.
We verbazen ons als anderen hier
naar vragen en staan met de mond
vol tandenOns enigste ma
gere commentaar is dan: „Ben
gek kan meer vragen dan tien wij
zen kunnen beantwoorden
We hebben via Venray Vooruit
een werkelijk smaakvolle folder
de wereld ingestuurd, we hebben
een camping laten inrichten en
menen daarmede het vaderland
voldoende gediend te hebben.
Maar uit de vele onopgeloste vra
gen bl(jkt dat we pas een eerste
stap hebben gedaan
En de vraag is of we de volgende
stappen willen zetten. Als we elders
op vakantie gaan, dan vinden we het
vanzelfsprekend dat we daar op een
VW-kantoortje behalve algemene
folders over betreffende plaats en
streek, ook iets meer horen over
wandelwegen, mogelijkheden voor
uitstapjes fietstochten enz. enz.
We vinden het vanzelfsprekend
iets meer te horen over bijzonder
heden in de betreffende plaats en
streek, maar we zijn verbaasd als
de gast in Venray iets anders wil
weten dan waar de bakker en de
kruidenier woont
We hebben het toch aan ons zelf
te danken, als Kaldenkerkense jonge
lui (goed 30 km. van ons vandaan)
Venray beschouwen als een plaats
met 30 kloosters en 60 daax-bij be
horende gezinnen
We hebben het toch aan ons eigen
te danken als men over televisie en
in landelijke bladen grote reportages
ziet en leest over een ruilverkave
ling, die nog niet de helft van „on
ze" Lollebeek is
En we hebben het aan ons eigen
te danken als we mensen via een
fraaie folder hiernaar toe lokken,
die we dan niets anders te bieden
hebben als het oorlogsmuseum in
Overloon, een speeltuin bij de cam
ping en eventueel de MaasDe
rest moet hij dan zelf maar uitzoe
ken
Public relations is een deftig en
moeilijk woord. Moeilijk om in be
hoorlijk Nederlands te vertalen. Men
zou het de zorg kunnen noemen voor
goede betrekkingen tussen de een of
ander instantie of fabriek en 't gro
te publiek. Geen enkel wat groter
bedrijf dat deze zorg, deze public re
lations verwaarloost. Integendeel,
veelal heeft men aparte afdelingen,
die alles in het werk stellen juist
deze „zorg" zo goed mogelijk te be
hartigen. We geloven dat ook een
iets grotere gemeente niet zonder 'n
dergelijk instituut kan, al moet men
dan weer niet schrikken van het
woord instituut. Een deel van dit
public relation werk kan en wordt
overgenomen door plaatselijke bla
den, maar een ander deel en met
name de voor-lichting aan 't „vreem
de" publiek blijft aan andere instan
ties. Op de eerste plaats de gemeen
te zelf, op de tweede plaats aan de
vereniging voor vreemdelingenver
keer, de industrieën, de onderwijs
inrichtingen, de ziekenhuizen en aan
allen, die er belang bij hebben dat
de naam Venray een zo goed moge
lijke klank heeft en die bekendheid
krijgt, die het verdient. Een moei
lijke zaak, temeer waar zovelen hier
bij bterokken zijn, die misschien
onbewust deze taak afschuiven op
elkaarDat op dit terrein te
weinig is gedaan en gedaan wordt,
daar zijn we van overtuigd, evenals
we er van overtuigd zijn, dat het
hoog tijd wordt dat men op dit ge
bied elkaar weet te vinden en tot
daden gaat komen
Wie echter bindt de kat de bel
aan?
Bankbiljet 10,M. Vollenbei-g,
Langstraat 40; Boekentas inh. over
all en brood, Wed. Heezen, Horstex'-
weg 11; 2 zakken tarwe, Groente
winkel Tacken, Schoolstr.; dames
mantel, dameshandschoen en dames-
beurs met inh., Bureau Venray; He
renpolshorloge, Cox, Veulenseschool-
weg 33;Damesportemonnaie beige m.
inh., Martens, Stationsweg 34; 2
kippenkratten, Steenfabriek Veulen;
groene ballpoint, Bureau Venray;
gastaansteker voor sigaretten, H.
Stevens, Pr. Marijkestraat 15; brui
ne damesschoen, Martens, Oranjestr.
1; bedelarmband, Verstegen, Lange-
weg 62; plasticlampje met pasfoto's
van dame, Bur. Venray; damesporte-
monnaie met inh., Bi-uno, Nieuw-
landstraat 14; linker glacéhand
schoen, Bur. Venray; damespolshor
loge merk Arcona, Pij ls, Grotestr.;
heren glacé bruin ,Kulutweg 6, Vel-
tum; beige damesglacé's, Bur. Ven
ray; kinderrijwiel blauw, Fonteyn,
Poststraat; 4 Volkswagensleutels,
Bui'. Venray; slang met bledkraan
en koppeling, Swüste, Kempweg 17;
damespolshorloge, Janssen, Stations
weg 144; trouwring, de la Roy, Pr.
Bernhardstr. 25; herenportemonnaie
bruin met inh., Schols, Oostsingel
26B; grijze pet, Bureau Venray; Ko
nijn, wit, Wismans, Leunseweg 39;
Bonkbiljet van 10,Charles
Ruysstraat 6; blauwe jas Thomas
sen, Oranjestr. 15; rood lederen hals
band met no. 90210, Bureau Venray;
damesbeurs gr., P. Aben, Oranjestr.
28; lederen motorhandschoen bxixin,
Aben, St. Servatiusweg 10; 2 huis
sleutels aan ring, aktetas, Bureau
Venray; donkerrode vulpen, Pr.
Bernhardstraat 35; sleutelring met
sleuteltje, Bureau Venray; zwarte
tas met toiletartikelen, Jacobs, Lang
straat 20; contactsleutel VW no.
SG2000; kinderschoentje, Bureau
Venray; hoofddoek donker gekleurd,
v. Hout, Pr. Bernhardstr. 68; dames-
handschoen, Sijbers, Merseloseweg
44; bi'uine damesglacé's, Cremers,
Pr. Marijkestr. 22; regenpijpen zw.
zeildoek, Bureau Venray; bruine
portemonnaie ,L. Janssen, Ch. Ruys-
str. 16; postzegels van 0,04, Bur.
Venx'ay; wieldop Opel, Stoks, Leun
seweg 35; bi-uine dameshandschoe
nen, Kleuskens, Ve-ltum 16; bl. jon
gensjas, Bureau Venray; lederen
aktetas met schoolboeken, Rooij-
akkers, Beekweg 20; zwarte vulpen,
groene speelbal Bureau Venray; en
veloppe inh. 10,bruine hand
schoen en paraplu, Postkantoor;
sleutelbos, Hotel Kemps, Hensenius-
plein; bankbiljet 25,Troisfon-
taine, Paterslaan 9; geldkistje, Bur.
Venray; bruine dolk, Thielen, Prins
Bernhardstraat 22; Bankbiljet 10,
Hendriks, Grotestraat 5; beurs met
int., Flinsenbex-g, Jan Poelsweg Ys-
selsteyn; grijze hoed. Bur. Yssel-
steyn; br. dameshandschoen, Bureau
Venray; portemonnaie met inh.,
Nieuwlandstr. 34; medaille voor
auto, Kempweg 17; Lipssleutel no.
61, Bureau Venray; damesbeurs bei
ge met inh., Reekgraafstx-, 16; witte
halsketting kralen, Kempweg 21; be
delarmband, Smits, Vlakwatex-weg
13; bx'uine regenjas merk Simpla,
Bureau Venray; bruine herenglacé's,
Henseniusstraat 6; herenhorloge m.
Onsedta, Veltumse Bekker; gouden
ring met inscriptie E. J. Briekveld,
Merseloseweg 16; 2 sleutels aan ring,
ronde trommel met naaiwerk er in,
Bureau Venray; jonge hazewind
hond, Hendriks, Endepoelweg 7; 2
zilverbonnen van 2,50, Postkantoor
Venray; gele kabel met ijzerdraad,
Spee, Oud Oostrumseweg 18; beige
bruine x*egenjas, Swinkels, Maashe-
seweg 7a; bruine herenportemonnaie
met inh., Bux'eau Venray; bruine
herenportemonnaie met inh., Rei-
naars L. Juvenaat, Leunseweg; mo
torhandschoen zwart, School te Holt-
hees; zilveren kinderringetje, Bureau
Venray; pak met eierhouders, San
ders, gemeentehuis, Veixray; lichtbl.
gebl. hoofddoek, Bureau Venray;
foto-etui merk Agfa, Bureau Ven
ray; doublé schakelarmband, Bak
ker Rooij akkers, Eindstr.; 1 p. brui
ne motorhandschoenen, H. de Bruin,
Henseniusstraat 14; bankbiljet van
10,Janssen, Maasheseweg 80;
bankbiljet van 2,50, Mevr. Rece-
veur, Stationsweg; muntbiljet 2,50,
L. Appels, Hofstraat; rode dames
beurs met inh., Hendriks, Nieuw-
landstraat; Huissleutel, Bureau Ven
ray; kinderschoentje, Schaeffers, Ju-
lianasingel 35: bromfietsbi'il, Mar.-
lcazerne Venray; 1 damesschoen rood
bruin, C. Jenniskens, Wieënweg 1.
Een schi'ielig manspersoon stond
in het verdachtenbankje. Dit was
nog wel Bart, de Onoverwinnelijke.
Bart, de crack van de visclub, die
zijn vereniging van zege naar zege
voerde, steeds weer nieuwe bekers
en lauwertakken toevoegend aan de
glanzende inhoud van het kastje bij
Toon, de kastelein van het clubhuis.
Bij Toon was de narigheid eigen
lijk begonnen. „Ik heb geen snipper
dag meer. Ik kan niet meedoen",
had Bart onthutst gestameld, toen
de secretaris de uitnodiging van 'n
visconcours van een andei'e vereni
ging voorlas. Maar allemaal hadden
ze hem op de smalle schouders ge
klopt en gezegd „Toe nou" en „Kom
nou". Bart kreeg er tranen van in
de ogen. En de volgende morgen
heeft hij zijn baas bedrogen. „Als-
dat mijn schoonmoeder is overleden
en alsdat ze woensdag begraven. En
of ik nou een dag vrij kon krijgen."
De baas had het in een getypte
brief met 'n mooi gedrukt hoofd aan
de rechter geschreven. „Het kwam
mij verdacht voor, dat de man zich
deze gebeurtenis aantrok", schreef
hij. Want de baas had natuurlijk
zelf ook een schoonmoeder. „Me
neer", zei Bart, „ik zal je de sclirif-
telijke bewijzen meebrengen". De
hengelaarsclub zou het betalen, net
jes, met droeve plicht en geduldig
gedragen lijden. Onze behuwd-moe-
dex*, zoals dat hoort. ,,Ik kom ze van
avond wel halen", zei hij.
Maar die drukker was een actieve
drukker. Toen Bart die avond zo van
zijn_wex'k nog even bij zijn schoon
moeder langs fietste, werd er gebeld.
Voor het raam zag hij de schaduw
van de drukker. Verblekend zette hij
zijn kopje koffie met een pats op ta
fel. ,,'t Is toch niet heet meer?" vroeg
schoonmoedex'. „Nee, nee", zei Bart,
„maar ik zal wel even naar de bel
gaan."
„O nee, blijf toch zitten", zei de
niets vermoedende schoonmama
luchtig, „ik heb nog jonge benen".
Bart, de schrielige kampioen van
de visclub zakte als een gebroken
man in zijn stoel. Bij de voordeur
hoorde hij de stem van de drukker.
„Wel, gecondoleerd mevrouw, met 't
verlies, en hier waren de kaarten".
„Gecondoleerd?" vroeg de ver
baasde vrouw. „Waarmee?" „O", zei
de dx'ukker nieuwsgierig. „Bent u
geen familielid van de overledene?"
„Overledene?" hex'haalde ze. En te
gelijk zag ze de naam op de bovenste
van de tien rouwkaarten. Het was
haar eigen naam. En ze stond er nog
een paar jaar te oud op ook.
„Bart", gilde ze, toen haar schoon
zoon door de achtei'deur pi'obeerde
weg te glippen. „Bart, wat heeft dat
te betekenen?"
„Te betekenen?' vroeg Bart, ter-
wijl hij onverschillig, doch innerlijk
bibbex-end aan kwam sloffen. „Hoe
bedoelt u: te betekenen?" „Wat heb
ben de rouwkaarten te betekenen?"
„Rouwkaarten?" Verbaasd hield hij
één van de zwart omrande kaax*ten
onder zijn neus.
„Meneer hier heeft ze zelf be
steld", verduidelijkte de drukker.
Het is moeilijk een gewetensvolle
beschrijving te geven van het toneel,
dat daarop volgde. De dagvaarding
vermeldde alleen maar, dat de kam
pioen van de visclub schurk had ge
zegd tegen de drukker en oud kreng
tegen zijn behuwdmoeder. Dertig
gulden boete kostte dat. vijftien
voor iedere belediging. En de visclub
had dè beker nog niet eens gewon
nen ook. want de dag ging niet door.
„De kas van de hengelaarsclub
moet 't maar betalen", vond de of
ficier. En de secretaris, die in een
canadese motorjas op de tribune
stond, knikte met instemmende spor
tiviteit.
ZEBRAPADEN EN
VERKEERSBRIGADIERTJES
Zebrapaden en verkeersbrigadier-
tjes geven de kleine voetganger enig
houvast in het ook in Venray druk
ker wordend verkeer. Waar deze pa
den zijn en waar de verkeersbriga-
diertjes wex'ken, doen ze goed werk.
Maar waarom, geachte redaktie, mist
men ze op het toch lang niet onge
vaarlijke kruispunt Eindstraat
Hoenderstraat - Schoolstraat -
Marktstraat. Dit kruispunt moet da
gelijks door tientallen kleintjes
(Montessorie- en bewaarschool) en
door tientallen meisjes (meisjes
school) ovex-gestoken worden.
Als leek schijnt het me niet moei
lijk toe om zebrastrepen aan te
brengen (de gemeente heeft immers
een rijdende spuiterijen ver
schillende kinderen zullen ook hier
graag brigadiertje spelen.
De verkeersveiligheid en de vei
ligheid van de kinderen zal er alleen
maar door verhoogd worden
Met dank voor de plaatsing
A, M.
bedrukt en niet-bedrukt
v.d. Munckhof n.v.
Het aantal kippenhokken in onze gemeente groeit. Groeit, on
danks het feit dat de eieren- en kippenprijzen de afgelopen jaren
niet bepaald winstgevend zijn geweest. Terwijl enerzijds verschil
lende landbouwers om die reden van de kippenhouderij zijn af
gestapt, hebben anderen plannen laten maken voor nieuwe en
groter hokken en zijn zij kennelijk van plan zich nog eens extra
met het pluimvee bezig te houden. Men ziet hier kennelijk dus wat
Pi'aat men over dit alles met onze
Venrayse boeren dan krijgt men
twee standpunten tegenover elkaar
staan. Maar laten we beginnen bij
het begin.
In tegenstelling tot alle andere Eur.
landen heeft de Ned. pluimvee
houderij meer dan een kwart eeuw
lang in een keurslijf gezeten. Het
begon reeds in 1933, toen de centrale
voor pluimvee en eieren (die oudere
lezers zich stellig nog wel zullen
herinneren) werd opgericht en de
eerste pluimveeteeltregeling van
kracht werd. Vanaf die datum werd
onderscheid gemaakt tussen fokbe-
drijven, vermeerderaars, bx'oederijen
en vrije pluimveehouders.
De laatste waren allesbehalve vrij;
trouwens, voor elk der genoemde
groepen kwamen allerlei bepalingen
en controles en eigenlijk maar heel
weinig waarborgen. In 1942 werd de
centrale opgeheven en vexvangen
door het bedrijfschap voor pluimvee
en eieren, dat in september 1956
werd opgevolgd door het produkt-
schap voor pluimvee en eieren.
ALLERLEI BEPERKINGEN
De teeltregeling is tot 1960 van
kracht geweest en het voornaamste
was wel, dat de aantallen dieren die
elke boer mocht houden, sterk be
perkt waren. In feite kwam het er
op neer, dat (behoudens bijzondere
vex'gunningen) niemand meer dan
600 legdiex'en mocht houden. De be
perkingen hadden in de crisisjaren
ten doel overproduktie te voorko
men. Tijdens en kort na de oorlog
was het doel: te voorkomen, dat te
veel menselijk voedsel (de kip is een
graaneter) naar de dieren zou gaan
en later wei'd het doel weer over
produktie te voorkomen, doch tevens
te zox-gen, dat een zo groot mogelijk
aantal bedrijven zou kunnen profi
teren van de (tot I960 zeer winst
gevende) pluimveehouderij.
Deze doeleinden zijn inderdaad
bex-eikt. Maar na de oox-log kwamen
de bezwaren toch ook duidelijk naar
voren.
GEVOLGEN VAN DE REGELING
Er ontstond in Nedex-land een be
drijf spluimveehouderij, die bestond
uit ontelbax'e kleine koppeltjes, ge
huisvest in dito hokjes. Hier in Ven
ray was zelfs op het kleinste bedrijf
een kippenhok te vinden.
Tot 1960 was een ontwikkeling
naar grotere eenheden vrijwel on
mogelijk. Mechanisatie, automatise
ring, moderne hokkenbouw, het
werd allemaal sterk afgeremd. De
arbeidsproduktiviteit was zeer laag
en vooruitgang was bijna niet moge
lijk. Ondernemers van formaat wen
den zich van de kippen af, omdat
men daarmee toch geen flinke on
derneming kon opbouwen.
Toen duidelijk werd, dat dit stel
sel ons in de E.E.G. volledig zou uit
schakelen, werd het ijlings afge
schaft. Sindsdien is een grote, nieu
we ontwikkeling begonnen. In 1962
daalde de eierprijs tot ongekende
diepten en er werden grote verlie
zen geleden. Dus toch weer overpro
duktie?
Neen, zegt de een, er waren alleen
maar strubbelingen in de EEG en
afzetmogelijkheden. „Ja", zegt de
ander, men heeft de pluimveehoude
rij bedorven met die monsterbedrij-
ven en nu wox'dt de rekening gepre
senteerd. Maar beide partijen zijner
over eens dat de pluimveehouderij
een andere weg op moet. Specialisa
tie, mechanisering, automatisering
enzzijn uitdrukkingen die men
ook t.a.v. de pluimveehouderij op
veel Venrayse bedrijven hoort.
GOED VOORBEELD
Een goed voorbeeld van de ver-
andex-ingen die zich voltrekken kan
men b.v. reeds zien bij de pluimvee
fokkers
Reeds voor de ooxdog had men (in
de maïsteelt) ontdekt, dat bastaax'd-
groeikracht (heterosiseffect) een
machtig wapen was in de strijd een
groter produktie. Henry Wallace,
een Amex-ikaan, geniet de eer, het
stelsel voor kippen te hebben uitge
werkt.
Onze Nederlandse fokkers glim
lachen er om. Fokker Janssen had,
lang voor de oorlog, ook al zuivere
stammen, die wat ingeteeld waren.
Hij wist ,dat hij daarmee niet kon
doorgaan. En dus kocht hij bij fok
ker Pietersen af en toe een stam
hanen, die ook al wat ingeteeld was.
De paring leverde bijzonder goede
leghennen op. Ook kende men reeds
lang de rassenkruisingen, b.v. WLx
Reds. Maar dit alles geschiedde nog
te onwetenschappelijk.
De Amerikanen hebben dit stelsel
wetenschappelijk uitgewerkt. Zowel
voor de legdieren als voor de slacht-
rassen. Waarom had nu juist Ameri
ka zo'n groot succes met dit „nieu
we" foksysteem? Omdat hierbij ge
weldige aantallen dieren nodig zijn.
Het kapitaal besliste. Dit kon mil
joenen steken in hokken, selectie en
onderzoek. En zo werden vrijwel al
le Europese fokbedrijven wegge
vaagd door Amerikaanse vestigin
gen, want hun produkten waren
beter.
Alleen in Nederland handhaafde
zich een bloeiende, eigen fokkerij,
zowel bij legdieren als bij slacht-
kuikens. Dat kwam eensdeels, door
dat vóór 1956 de invoer van vreemd
fokmateriaal niet zo gemakkelijk
was, maar ook doordat onze fokkers
onmiddellijk inzagen dat het roer om
moest. Zij pasten zich bijzonder snel
aan. Hun vakkennis stelde hen in
staat de achterstand snel in te ha
len.
OOK HIER: TE VEEL!
Natuux-lijk rommelde het ook bij
ons in de fokkerij. Kleine fokkers
sloten zich aaneen tot zg. combina
ties. Maar die vielen soms gauw uit
een. In enkele jaren daalde het aan
tal fokkers van enige honderden tot
90 (dit is het aantal van thans). En
die 90 zijn ook te groot in aantal en
te klein van omvang. Om het goed
te doen zouden wij in ons land niet
meer dan 15 fokbedrijven moeten
hebben, vooropgesteld dat de uitvoer
van eendagskuikens en broedeieren
in stand blijft. Anders zouden vijf
fokbedrijven het met gemak aan
kunnen, met name in de legsector.
Waarom deze selectie?
Men kan geen werkelijk produk-
tieve gebruikshybride leveren, als
daarachter niet een ontzagwekkend
selectie- en onderzoekprogramma
staat. Teveel fokkers maken de se-
lectiemogelijkheid zo klein, dat het
eindprodukt niet kan wedijvex-en met.
dat van de concui'x'enten. Willen wij
dus in de E.E.G. (en ook daax-buiten
of zonder die bepex-king) onze fok
kerij in stand houden, dan moet er
zeer drastisch gesaneerd worden, zo
besloot het productschap. Het zond
dan ook zojuist een circulaire rond
aan onze fokbedrijven, waaxin voor
gesteld wordt, dat de kleine bedrij
ven op zullen houden. Zij ontvangen
dan een vergoeding van 3.50 per
kip. Uiteraard mag men de dieren
vex'kopen aan een overblijvend fok-
bedrijf. In feite komt dit dus neer
op het „uitkopen van concurrenten"
op grote schaal.
WAT GAAT ER GEBEUREN?
Wij mogen verwachten, dat van
de 99 fokkers er zeker 30, zo niet 40,
hun werk zullen staken. Zij zullen
vex-meerderingsbedrijf of pluimvee
houder worden, want de hokken zijn
nu eenmaal aanwezig.
Intussen make men niet de fout,
te denken, dat dit 't begin ban het
einde is bij de Nederlandse fokkerij.
Zij zal integendeel des te sterker uit
de sanering te voorschijn komen.
Met name in de legsector heeft zij
al bewezen het op te kunnen nemen
tegen wie ook, wat de hoedanigheid
van het fokprodukt betreft. Daarom
dient de maatregel van het produkt-
schap (die trouwens volkomen op
basis van vrijwilligheid berust) be
slist toegejuicht te worden. Sanering
is een naar woord, dat doet denken
aan uitvallers en aan menselijk leed,
met name in de pluimveehouderij.
Deze sanering werdt noodzakelijk
en behoeft geen gx-ote nadelen voor
de betrokkenen te brengen. Voor de
Nederlandse fokkerij is o.i. dan ook
nog wel degelijk een goede toekomst
weggelegd.
Diezelfde kant belooft het ook op
te gaan met pluimveehouderij. Maar
dan ook hier sanering, mechanise
ring enz. Dat men de handschoen
opneemt bewijzen de vele nieuwe
kippenhokken, ook in het Venrayse
land.
/•oik wmLnng» J
•T AKM fcvpoUnk»
IwiimuL
HINDERWET
Openbare kennisgeving verzoek
om vergunning.
Op de secretarie van de gemeente
Venray ligt ter inzage een verzoek
met bijlagen van de Directie van
N.V. Steenkolen- Handelsvereniging.
De Directie van N.V. Steenkolen-
Handelsvereniging, Rijnkade 1 te
Utrecht verzoekt om vergunnning
tot uitbreidng van een berxzine-
pompinstallatie. Datum verzoek 20
mei 1963. Adres inrichting Poststraat
8, Venray, kadastraal gemeente Ven
sectie C nr. 8025.
Schriftelijke bezwaren tegen het
verlenen van de vergunning kan
eenieder gedurende tien dagen na
dagtekening van deze bekendmaking
inbrengen bij het gemeentebestuur,
waar dit verzoek ter inzage ligt. De
ingekomen bezwaarschriften worden
mede ter inzage gelegd.
Mondelinge bezwaren kan een
ieder persoonlijk of bij gemachtigde
inbrengen op een openbare zitting
te houden op 8 juli 1963 om 15.00 u.
in het gemeentehuis.
Beroep tegen een beschikking kan
later o.a. slechts worden ingesteld
door:
a. een inwoner van een gemeente
waar deze openbare kennisgeving
is geschied, mits hij in persoon
of bij gemachtigde op de boven
bedoelde zitting is verschenen;
b. een andere belanghebbende, mits
hij binnen de gestelde termijn
schriftelijk bezwaren heeft inge
bracht.
Venray, 24 juni 1963.
Burgemeester en wethouders van
de gemeente
Mr. M. M. L. G. M. CUSTERS,
Burgemeester.
H. P. L. VORST, secretaris.
Wij vragen nog steeds
PERSONEEL
geschooid en
ongeschoold
Aanmelden dagelijks -
ook na werkti|d - aan
de fabriek, bij de portier
N.V. INALFA VENRAY
DE GROTE NEDERLANDSE
FILM „DE OVERVAL"
„De Overval", de nieuwste film
van Rudi Meyer (Vadex'tje Langbeen,
Pygmalion, Fanfare etc.) is zowel
in Nederland als daarbuiten een
enorm succes geworden. Zowel pers
als publiek juichten het werk toe.
Men had de bekende Britse x'egis-
seur Paul Rotha geëngageerd met
als assistent de talentvolle Kees
Brusse, waardoor een-team werd ge
vormd dat met de beste kon wor
den vergeleken.
Het gelukte hun een film te ma
ken waarvan de vertoningen in Ne
derland tot nationale gebeurtenissen
uitgroeiden.
„De Overval" kan men uit ver
schillende oogpunten benaderen. Als
filmverhaal gebaseerd op de ware
gebeurtenis is het x-eeds een uniek
gebeuren. De daad van vaderlandse
moed en durf, het gewaagd avon
tuur waarbij alle betrokkenen hun
leven op het spel zetten voor de be
vrijding van kameraden in nood,
zijn op bijzonder krachtige wijze in
beeld gebracht. Als film is de film
het best geslaagd in de volgehouden
spanningssfeer de sterke montage,
die de spanning tot het laatste ogen
blik op een hoog peil houdt, de uit
stekende fotografie -en de sobere
vertolking, die geheel in het kader
past. Een grote verdienste is tevens,
dat de acteurs niet acteren of spe
len maar zich gewoon gedragen als
mensen op straat, zoals U en ik.
Geen toneelmatige tekst, geen to
neelmatige gebaren. Voorwaar een
grote voox-uitgang voor de Neder
landse film die voorheen steeds ge
knutseld aandeed.
In het buitenland heeft men veel
respect voor de wijze waarop de Ne
derlanders deze grote film hebben
geproduceerd en U kunt dan ook
overtuigd zijn van enkele uren echt
filmgenot.
Van de spelers noemen wij Kees
Brusse die met zijn kalm en ingeto-
togen spel de meeste indruk maakt.
Naast hem de beheerste Rob de
Vries als Piet Kramer, de leider van
de knokploeg en een eenvoudige be
gripvolle uitbeelding door Yoka Be-
retty als Mies.
Hoe precies het werk van Rotha
en Brusse verdeeld is geweest weten
we niet, maar aangezien de Holland
se sfeer er volledig is, nemen we
aan dat zijn deel groot is geweest.
We zien in hem dan ook een der
grote beloften voor de toekomst als
regisseur.
„De Overval" is een film die een
enorme stap voorxiit is in de goede
richting voor een verdere evolutie
naar het internationaal niveau van
de Nederlandse film.
In het voorprogramma wordt de
nieuwste documentaire van Bert
Haanstra vertoond ZOO.