Qncpqelcst e vtaqen Gevonden Politierechter Ingezonden j)iui(niteefu>udecil Bekendmaking Filmnieuws Communieprentjes Waarheen gaat het met de juuanasingei.41 1061 (M780) VRIJDAG 5 JULI 1963 No. 27 VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MTJNCKHOF N.V. VENRAY WPPlfRI A H VTIOÏ? 1/PNR A V RN flM^TRPRFN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 V* DL/lU V UUA V Lril£\A I WlViO 1 IXulilwl^ PRIJS PER KWARTAAL 1.51 mm. ABONNEMENTS- .50 (buiten Venray 1.75) „Gedurende mijn verblijf in Venray, viel me het beeld op van Hensehenius zoals deze heer heet volgens een naamplaat. En ik wilde graag meer van hem weten.Maar zie, niemand kon me wijzer maken en zelfs op het gemeentehuis kon men mij over Hensehenius niets vertellenaldus het afscheidswoord van een hooggeleerde professor, die hier examens af was komen nemen. Het was niet helemaal waar wat hij vertelde want inen had hem van gemeentewege aangeboden om de hele geschiedenis van ons aller Hensehenius netjes op papier thuis te bezorgen.. Maar ergens geeft dit verhaal toch ook een gemis weer, dat zich tel kens vertoont als een vreemdeling in Venray iets weten wil En zulke mensen zijn er velen, veel meer dan men denkt. Daar kan men op het VVV kantoortje over mee praten, dat kan men op het ge meentehuis aantonen en verschillen de winkeliers hebben al menigmaal met de mond vol tanden gestaan als een vreemdeling iets meer vroeg over Venray We kunnen ons maar moeilijk in denken dat er mensen zijn, die meer willen weten over Godfried Hensen, die bepaald nieuwsgierig zijn naar de schatten van Venray :s Grote Kerk; die interesse hebben in onze peelontginningen, het grote kunste naarschap bewonderen van de edel smeden Brom in de kerk van Oos trum, iets meer willen weten van de geschiedenis van Venrays kloosters en instellingen We zien deze dingen dagelijks, we hebben er ooit van gehoord en voor ons zijn ze doodgewone dingen van ieder dag geworden. We verbazen ons als anderen hier naar vragen en staan met de mond vol tandenOns enigste ma gere commentaar is dan: „Ben gek kan meer vragen dan tien wij zen kunnen beantwoorden We hebben via Venray Vooruit een werkelijk smaakvolle folder de wereld ingestuurd, we hebben een camping laten inrichten en menen daarmede het vaderland voldoende gediend te hebben. Maar uit de vele onopgeloste vra gen bl(jkt dat we pas een eerste stap hebben gedaan En de vraag is of we de volgende stappen willen zetten. Als we elders op vakantie gaan, dan vinden we het vanzelfsprekend dat we daar op een VW-kantoortje behalve algemene folders over betreffende plaats en streek, ook iets meer horen over wandelwegen, mogelijkheden voor uitstapjes fietstochten enz. enz. We vinden het vanzelfsprekend iets meer te horen over bijzonder heden in de betreffende plaats en streek, maar we zijn verbaasd als de gast in Venray iets anders wil weten dan waar de bakker en de kruidenier woont We hebben het toch aan ons zelf te danken, als Kaldenkerkense jonge lui (goed 30 km. van ons vandaan) Venray beschouwen als een plaats met 30 kloosters en 60 daax-bij be horende gezinnen We hebben het toch aan ons eigen te danken als men over televisie en in landelijke bladen grote reportages ziet en leest over een ruilverkave ling, die nog niet de helft van „on ze" Lollebeek is En we hebben het aan ons eigen te danken als we mensen via een fraaie folder hiernaar toe lokken, die we dan niets anders te bieden hebben als het oorlogsmuseum in Overloon, een speeltuin bij de cam ping en eventueel de MaasDe rest moet hij dan zelf maar uitzoe ken Public relations is een deftig en moeilijk woord. Moeilijk om in be hoorlijk Nederlands te vertalen. Men zou het de zorg kunnen noemen voor goede betrekkingen tussen de een of ander instantie of fabriek en 't gro te publiek. Geen enkel wat groter bedrijf dat deze zorg, deze public re lations verwaarloost. Integendeel, veelal heeft men aparte afdelingen, die alles in het werk stellen juist deze „zorg" zo goed mogelijk te be hartigen. We geloven dat ook een iets grotere gemeente niet zonder 'n dergelijk instituut kan, al moet men dan weer niet schrikken van het woord instituut. Een deel van dit public relation werk kan en wordt overgenomen door plaatselijke bla den, maar een ander deel en met name de voor-lichting aan 't „vreem de" publiek blijft aan andere instan ties. Op de eerste plaats de gemeen te zelf, op de tweede plaats aan de vereniging voor vreemdelingenver keer, de industrieën, de onderwijs inrichtingen, de ziekenhuizen en aan allen, die er belang bij hebben dat de naam Venray een zo goed moge lijke klank heeft en die bekendheid krijgt, die het verdient. Een moei lijke zaak, temeer waar zovelen hier bij bterokken zijn, die misschien onbewust deze taak afschuiven op elkaarDat op dit terrein te weinig is gedaan en gedaan wordt, daar zijn we van overtuigd, evenals we er van overtuigd zijn, dat het hoog tijd wordt dat men op dit ge bied elkaar weet te vinden en tot daden gaat komen Wie echter bindt de kat de bel aan? Bankbiljet 10,M. Vollenbei-g, Langstraat 40; Boekentas inh. over all en brood, Wed. Heezen, Horstex'- weg 11; 2 zakken tarwe, Groente winkel Tacken, Schoolstr.; dames mantel, dameshandschoen en dames- beurs met inh., Bureau Venray; He renpolshorloge, Cox, Veulenseschool- weg 33;Damesportemonnaie beige m. inh., Martens, Stationsweg 34; 2 kippenkratten, Steenfabriek Veulen; groene ballpoint, Bureau Venray; gastaansteker voor sigaretten, H. Stevens, Pr. Marijkestraat 15; brui ne damesschoen, Martens, Oranjestr. 1; bedelarmband, Verstegen, Lange- weg 62; plasticlampje met pasfoto's van dame, Bur. Venray; damesporte- monnaie met inh., Bi-uno, Nieuw- landstraat 14; linker glacéhand schoen, Bur. Venray; damespolshor loge merk Arcona, Pij ls, Grotestr.; heren glacé bruin ,Kulutweg 6, Vel- tum; beige damesglacé's, Bur. Ven ray; kinderrijwiel blauw, Fonteyn, Poststraat; 4 Volkswagensleutels, Bui'. Venray; slang met bledkraan en koppeling, Swüste, Kempweg 17; damespolshorloge, Janssen, Stations weg 144; trouwring, de la Roy, Pr. Bernhardstr. 25; herenportemonnaie bruin met inh., Schols, Oostsingel 26B; grijze pet, Bureau Venray; Ko nijn, wit, Wismans, Leunseweg 39; Bonkbiljet van 10,Charles Ruysstraat 6; blauwe jas Thomas sen, Oranjestr. 15; rood lederen hals band met no. 90210, Bureau Venray; damesbeurs gr., P. Aben, Oranjestr. 28; lederen motorhandschoen bxixin, Aben, St. Servatiusweg 10; 2 huis sleutels aan ring, aktetas, Bureau Venray; donkerrode vulpen, Pr. Bernhardstraat 35; sleutelring met sleuteltje, Bureau Venray; zwarte tas met toiletartikelen, Jacobs, Lang straat 20; contactsleutel VW no. SG2000; kinderschoentje, Bureau Venray; hoofddoek donker gekleurd, v. Hout, Pr. Bernhardstr. 68; dames- handschoen, Sijbers, Merseloseweg 44; bi'uine damesglacé's, Cremers, Pr. Marijkestr. 22; regenpijpen zw. zeildoek, Bureau Venray; bruine portemonnaie ,L. Janssen, Ch. Ruys- str. 16; postzegels van 0,04, Bur. Venx'ay; wieldop Opel, Stoks, Leun seweg 35; bi-uine dameshandschoe nen, Kleuskens, Ve-ltum 16; bl. jon gensjas, Bureau Venray; lederen aktetas met schoolboeken, Rooij- akkers, Beekweg 20; zwarte vulpen, groene speelbal Bureau Venray; en veloppe inh. 10,bruine hand schoen en paraplu, Postkantoor; sleutelbos, Hotel Kemps, Hensenius- plein; bankbiljet 25,Troisfon- taine, Paterslaan 9; geldkistje, Bur. Venray; bruine dolk, Thielen, Prins Bernhardstraat 22; Bankbiljet 10, Hendriks, Grotestraat 5; beurs met int., Flinsenbex-g, Jan Poelsweg Ys- selsteyn; grijze hoed. Bur. Yssel- steyn; br. dameshandschoen, Bureau Venray; portemonnaie met inh., Nieuwlandstr. 34; medaille voor auto, Kempweg 17; Lipssleutel no. 61, Bureau Venray; damesbeurs bei ge met inh., Reekgraafstx-, 16; witte halsketting kralen, Kempweg 21; be delarmband, Smits, Vlakwatex-weg 13; bx'uine regenjas merk Simpla, Bureau Venray; bruine herenglacé's, Henseniusstraat 6; herenhorloge m. Onsedta, Veltumse Bekker; gouden ring met inscriptie E. J. Briekveld, Merseloseweg 16; 2 sleutels aan ring, ronde trommel met naaiwerk er in, Bureau Venray; jonge hazewind hond, Hendriks, Endepoelweg 7; 2 zilverbonnen van 2,50, Postkantoor Venray; gele kabel met ijzerdraad, Spee, Oud Oostrumseweg 18; beige bruine x*egenjas, Swinkels, Maashe- seweg 7a; bruine herenportemonnaie met inh., Bux'eau Venray; bruine herenportemonnaie met inh., Rei- naars L. Juvenaat, Leunseweg; mo torhandschoen zwart, School te Holt- hees; zilveren kinderringetje, Bureau Venray; pak met eierhouders, San ders, gemeentehuis, Veixray; lichtbl. gebl. hoofddoek, Bureau Venray; foto-etui merk Agfa, Bureau Ven ray; doublé schakelarmband, Bak ker Rooij akkers, Eindstr.; 1 p. brui ne motorhandschoenen, H. de Bruin, Henseniusstraat 14; bankbiljet van 10,Janssen, Maasheseweg 80; bankbiljet van 2,50, Mevr. Rece- veur, Stationsweg; muntbiljet 2,50, L. Appels, Hofstraat; rode dames beurs met inh., Hendriks, Nieuw- landstraat; Huissleutel, Bureau Ven ray; kinderschoentje, Schaeffers, Ju- lianasingel 35: bromfietsbi'il, Mar.- lcazerne Venray; 1 damesschoen rood bruin, C. Jenniskens, Wieënweg 1. Een schi'ielig manspersoon stond in het verdachtenbankje. Dit was nog wel Bart, de Onoverwinnelijke. Bart, de crack van de visclub, die zijn vereniging van zege naar zege voerde, steeds weer nieuwe bekers en lauwertakken toevoegend aan de glanzende inhoud van het kastje bij Toon, de kastelein van het clubhuis. Bij Toon was de narigheid eigen lijk begonnen. „Ik heb geen snipper dag meer. Ik kan niet meedoen", had Bart onthutst gestameld, toen de secretaris de uitnodiging van 'n visconcours van een andei'e vereni ging voorlas. Maar allemaal hadden ze hem op de smalle schouders ge klopt en gezegd „Toe nou" en „Kom nou". Bart kreeg er tranen van in de ogen. En de volgende morgen heeft hij zijn baas bedrogen. „Als- dat mijn schoonmoeder is overleden en alsdat ze woensdag begraven. En of ik nou een dag vrij kon krijgen." De baas had het in een getypte brief met 'n mooi gedrukt hoofd aan de rechter geschreven. „Het kwam mij verdacht voor, dat de man zich deze gebeurtenis aantrok", schreef hij. Want de baas had natuurlijk zelf ook een schoonmoeder. „Me neer", zei Bart, „ik zal je de sclirif- telijke bewijzen meebrengen". De hengelaarsclub zou het betalen, net jes, met droeve plicht en geduldig gedragen lijden. Onze behuwd-moe- dex*, zoals dat hoort. ,,Ik kom ze van avond wel halen", zei hij. Maar die drukker was een actieve drukker. Toen Bart die avond zo van zijn_wex'k nog even bij zijn schoon moeder langs fietste, werd er gebeld. Voor het raam zag hij de schaduw van de drukker. Verblekend zette hij zijn kopje koffie met een pats op ta fel. ,,'t Is toch niet heet meer?" vroeg schoonmoedex'. „Nee, nee", zei Bart, „maar ik zal wel even naar de bel gaan." „O nee, blijf toch zitten", zei de niets vermoedende schoonmama luchtig, „ik heb nog jonge benen". Bart, de schrielige kampioen van de visclub zakte als een gebroken man in zijn stoel. Bij de voordeur hoorde hij de stem van de drukker. „Wel, gecondoleerd mevrouw, met 't verlies, en hier waren de kaarten". „Gecondoleerd?" vroeg de ver baasde vrouw. „Waarmee?" „O", zei de dx'ukker nieuwsgierig. „Bent u geen familielid van de overledene?" „Overledene?" hex'haalde ze. En te gelijk zag ze de naam op de bovenste van de tien rouwkaarten. Het was haar eigen naam. En ze stond er nog een paar jaar te oud op ook. „Bart", gilde ze, toen haar schoon zoon door de achtei'deur pi'obeerde weg te glippen. „Bart, wat heeft dat te betekenen?" „Te betekenen?' vroeg Bart, ter- wijl hij onverschillig, doch innerlijk bibbex-end aan kwam sloffen. „Hoe bedoelt u: te betekenen?" „Wat heb ben de rouwkaarten te betekenen?" „Rouwkaarten?" Verbaasd hield hij één van de zwart omrande kaax*ten onder zijn neus. „Meneer hier heeft ze zelf be steld", verduidelijkte de drukker. Het is moeilijk een gewetensvolle beschrijving te geven van het toneel, dat daarop volgde. De dagvaarding vermeldde alleen maar, dat de kam pioen van de visclub schurk had ge zegd tegen de drukker en oud kreng tegen zijn behuwdmoeder. Dertig gulden boete kostte dat. vijftien voor iedere belediging. En de visclub had dè beker nog niet eens gewon nen ook. want de dag ging niet door. „De kas van de hengelaarsclub moet 't maar betalen", vond de of ficier. En de secretaris, die in een canadese motorjas op de tribune stond, knikte met instemmende spor tiviteit. ZEBRAPADEN EN VERKEERSBRIGADIERTJES Zebrapaden en verkeersbrigadier- tjes geven de kleine voetganger enig houvast in het ook in Venray druk ker wordend verkeer. Waar deze pa den zijn en waar de verkeersbriga- diertjes wex'ken, doen ze goed werk. Maar waarom, geachte redaktie, mist men ze op het toch lang niet onge vaarlijke kruispunt Eindstraat Hoenderstraat - Schoolstraat - Marktstraat. Dit kruispunt moet da gelijks door tientallen kleintjes (Montessorie- en bewaarschool) en door tientallen meisjes (meisjes school) ovex-gestoken worden. Als leek schijnt het me niet moei lijk toe om zebrastrepen aan te brengen (de gemeente heeft immers een rijdende spuiterijen ver schillende kinderen zullen ook hier graag brigadiertje spelen. De verkeersveiligheid en de vei ligheid van de kinderen zal er alleen maar door verhoogd worden Met dank voor de plaatsing A, M. bedrukt en niet-bedrukt v.d. Munckhof n.v. Het aantal kippenhokken in onze gemeente groeit. Groeit, on danks het feit dat de eieren- en kippenprijzen de afgelopen jaren niet bepaald winstgevend zijn geweest. Terwijl enerzijds verschil lende landbouwers om die reden van de kippenhouderij zijn af gestapt, hebben anderen plannen laten maken voor nieuwe en groter hokken en zijn zij kennelijk van plan zich nog eens extra met het pluimvee bezig te houden. Men ziet hier kennelijk dus wat Pi'aat men over dit alles met onze Venrayse boeren dan krijgt men twee standpunten tegenover elkaar staan. Maar laten we beginnen bij het begin. In tegenstelling tot alle andere Eur. landen heeft de Ned. pluimvee houderij meer dan een kwart eeuw lang in een keurslijf gezeten. Het begon reeds in 1933, toen de centrale voor pluimvee en eieren (die oudere lezers zich stellig nog wel zullen herinneren) werd opgericht en de eerste pluimveeteeltregeling van kracht werd. Vanaf die datum werd onderscheid gemaakt tussen fokbe- drijven, vermeerderaars, bx'oederijen en vrije pluimveehouders. De laatste waren allesbehalve vrij; trouwens, voor elk der genoemde groepen kwamen allerlei bepalingen en controles en eigenlijk maar heel weinig waarborgen. In 1942 werd de centrale opgeheven en vexvangen door het bedrijfschap voor pluimvee en eieren, dat in september 1956 werd opgevolgd door het produkt- schap voor pluimvee en eieren. ALLERLEI BEPERKINGEN De teeltregeling is tot 1960 van kracht geweest en het voornaamste was wel, dat de aantallen dieren die elke boer mocht houden, sterk be perkt waren. In feite kwam het er op neer, dat (behoudens bijzondere vex'gunningen) niemand meer dan 600 legdiex'en mocht houden. De be perkingen hadden in de crisisjaren ten doel overproduktie te voorko men. Tijdens en kort na de oorlog was het doel: te voorkomen, dat te veel menselijk voedsel (de kip is een graaneter) naar de dieren zou gaan en later wei'd het doel weer over produktie te voorkomen, doch tevens te zox-gen, dat een zo groot mogelijk aantal bedrijven zou kunnen profi teren van de (tot I960 zeer winst gevende) pluimveehouderij. Deze doeleinden zijn inderdaad bex-eikt. Maar na de oox-log kwamen de bezwaren toch ook duidelijk naar voren. GEVOLGEN VAN DE REGELING Er ontstond in Nedex-land een be drijf spluimveehouderij, die bestond uit ontelbax'e kleine koppeltjes, ge huisvest in dito hokjes. Hier in Ven ray was zelfs op het kleinste bedrijf een kippenhok te vinden. Tot 1960 was een ontwikkeling naar grotere eenheden vrijwel on mogelijk. Mechanisatie, automatise ring, moderne hokkenbouw, het werd allemaal sterk afgeremd. De arbeidsproduktiviteit was zeer laag en vooruitgang was bijna niet moge lijk. Ondernemers van formaat wen den zich van de kippen af, omdat men daarmee toch geen flinke on derneming kon opbouwen. Toen duidelijk werd, dat dit stel sel ons in de E.E.G. volledig zou uit schakelen, werd het ijlings afge schaft. Sindsdien is een grote, nieu we ontwikkeling begonnen. In 1962 daalde de eierprijs tot ongekende diepten en er werden grote verlie zen geleden. Dus toch weer overpro duktie? Neen, zegt de een, er waren alleen maar strubbelingen in de EEG en afzetmogelijkheden. „Ja", zegt de ander, men heeft de pluimveehoude rij bedorven met die monsterbedrij- ven en nu wox'dt de rekening gepre senteerd. Maar beide partijen zijner over eens dat de pluimveehouderij een andere weg op moet. Specialisa tie, mechanisering, automatisering enzzijn uitdrukkingen die men ook t.a.v. de pluimveehouderij op veel Venrayse bedrijven hoort. GOED VOORBEELD Een goed voorbeeld van de ver- andex-ingen die zich voltrekken kan men b.v. reeds zien bij de pluimvee fokkers Reeds voor de ooxdog had men (in de maïsteelt) ontdekt, dat bastaax'd- groeikracht (heterosiseffect) een machtig wapen was in de strijd een groter produktie. Henry Wallace, een Amex-ikaan, geniet de eer, het stelsel voor kippen te hebben uitge werkt. Onze Nederlandse fokkers glim lachen er om. Fokker Janssen had, lang voor de oorlog, ook al zuivere stammen, die wat ingeteeld waren. Hij wist ,dat hij daarmee niet kon doorgaan. En dus kocht hij bij fok ker Pietersen af en toe een stam hanen, die ook al wat ingeteeld was. De paring leverde bijzonder goede leghennen op. Ook kende men reeds lang de rassenkruisingen, b.v. WLx Reds. Maar dit alles geschiedde nog te onwetenschappelijk. De Amerikanen hebben dit stelsel wetenschappelijk uitgewerkt. Zowel voor de legdieren als voor de slacht- rassen. Waarom had nu juist Ameri ka zo'n groot succes met dit „nieu we" foksysteem? Omdat hierbij ge weldige aantallen dieren nodig zijn. Het kapitaal besliste. Dit kon mil joenen steken in hokken, selectie en onderzoek. En zo werden vrijwel al le Europese fokbedrijven wegge vaagd door Amerikaanse vestigin gen, want hun produkten waren beter. Alleen in Nederland handhaafde zich een bloeiende, eigen fokkerij, zowel bij legdieren als bij slacht- kuikens. Dat kwam eensdeels, door dat vóór 1956 de invoer van vreemd fokmateriaal niet zo gemakkelijk was, maar ook doordat onze fokkers onmiddellijk inzagen dat het roer om moest. Zij pasten zich bijzonder snel aan. Hun vakkennis stelde hen in staat de achterstand snel in te ha len. OOK HIER: TE VEEL! Natuux-lijk rommelde het ook bij ons in de fokkerij. Kleine fokkers sloten zich aaneen tot zg. combina ties. Maar die vielen soms gauw uit een. In enkele jaren daalde het aan tal fokkers van enige honderden tot 90 (dit is het aantal van thans). En die 90 zijn ook te groot in aantal en te klein van omvang. Om het goed te doen zouden wij in ons land niet meer dan 15 fokbedrijven moeten hebben, vooropgesteld dat de uitvoer van eendagskuikens en broedeieren in stand blijft. Anders zouden vijf fokbedrijven het met gemak aan kunnen, met name in de legsector. Waarom deze selectie? Men kan geen werkelijk produk- tieve gebruikshybride leveren, als daarachter niet een ontzagwekkend selectie- en onderzoekprogramma staat. Teveel fokkers maken de se- lectiemogelijkheid zo klein, dat het eindprodukt niet kan wedijvex-en met. dat van de concui'x'enten. Willen wij dus in de E.E.G. (en ook daax-buiten of zonder die bepex-king) onze fok kerij in stand houden, dan moet er zeer drastisch gesaneerd worden, zo besloot het productschap. Het zond dan ook zojuist een circulaire rond aan onze fokbedrijven, waaxin voor gesteld wordt, dat de kleine bedrij ven op zullen houden. Zij ontvangen dan een vergoeding van 3.50 per kip. Uiteraard mag men de dieren vex'kopen aan een overblijvend fok- bedrijf. In feite komt dit dus neer op het „uitkopen van concurrenten" op grote schaal. WAT GAAT ER GEBEUREN? Wij mogen verwachten, dat van de 99 fokkers er zeker 30, zo niet 40, hun werk zullen staken. Zij zullen vex-meerderingsbedrijf of pluimvee houder worden, want de hokken zijn nu eenmaal aanwezig. Intussen make men niet de fout, te denken, dat dit 't begin ban het einde is bij de Nederlandse fokkerij. Zij zal integendeel des te sterker uit de sanering te voorschijn komen. Met name in de legsector heeft zij al bewezen het op te kunnen nemen tegen wie ook, wat de hoedanigheid van het fokprodukt betreft. Daarom dient de maatregel van het produkt- schap (die trouwens volkomen op basis van vrijwilligheid berust) be slist toegejuicht te worden. Sanering is een naar woord, dat doet denken aan uitvallers en aan menselijk leed, met name in de pluimveehouderij. Deze sanering werdt noodzakelijk en behoeft geen gx-ote nadelen voor de betrokkenen te brengen. Voor de Nederlandse fokkerij is o.i. dan ook nog wel degelijk een goede toekomst weggelegd. Diezelfde kant belooft het ook op te gaan met pluimveehouderij. Maar dan ook hier sanering, mechanise ring enz. Dat men de handschoen opneemt bewijzen de vele nieuwe kippenhokken, ook in het Venrayse land. /•oik wmLnng» J •T AKM fcvpoUnk» IwiimuL HINDERWET Openbare kennisgeving verzoek om vergunning. Op de secretarie van de gemeente Venray ligt ter inzage een verzoek met bijlagen van de Directie van N.V. Steenkolen- Handelsvereniging. De Directie van N.V. Steenkolen- Handelsvereniging, Rijnkade 1 te Utrecht verzoekt om vergunnning tot uitbreidng van een berxzine- pompinstallatie. Datum verzoek 20 mei 1963. Adres inrichting Poststraat 8, Venray, kadastraal gemeente Ven sectie C nr. 8025. Schriftelijke bezwaren tegen het verlenen van de vergunning kan eenieder gedurende tien dagen na dagtekening van deze bekendmaking inbrengen bij het gemeentebestuur, waar dit verzoek ter inzage ligt. De ingekomen bezwaarschriften worden mede ter inzage gelegd. Mondelinge bezwaren kan een ieder persoonlijk of bij gemachtigde inbrengen op een openbare zitting te houden op 8 juli 1963 om 15.00 u. in het gemeentehuis. Beroep tegen een beschikking kan later o.a. slechts worden ingesteld door: a. een inwoner van een gemeente waar deze openbare kennisgeving is geschied, mits hij in persoon of bij gemachtigde op de boven bedoelde zitting is verschenen; b. een andere belanghebbende, mits hij binnen de gestelde termijn schriftelijk bezwaren heeft inge bracht. Venray, 24 juni 1963. Burgemeester en wethouders van de gemeente Mr. M. M. L. G. M. CUSTERS, Burgemeester. H. P. L. VORST, secretaris. Wij vragen nog steeds PERSONEEL geschooid en ongeschoold Aanmelden dagelijks - ook na werkti|d - aan de fabriek, bij de portier N.V. INALFA VENRAY DE GROTE NEDERLANDSE FILM „DE OVERVAL" „De Overval", de nieuwste film van Rudi Meyer (Vadex'tje Langbeen, Pygmalion, Fanfare etc.) is zowel in Nederland als daarbuiten een enorm succes geworden. Zowel pers als publiek juichten het werk toe. Men had de bekende Britse x'egis- seur Paul Rotha geëngageerd met als assistent de talentvolle Kees Brusse, waardoor een-team werd ge vormd dat met de beste kon wor den vergeleken. Het gelukte hun een film te ma ken waarvan de vertoningen in Ne derland tot nationale gebeurtenissen uitgroeiden. „De Overval" kan men uit ver schillende oogpunten benaderen. Als filmverhaal gebaseerd op de ware gebeurtenis is het x-eeds een uniek gebeuren. De daad van vaderlandse moed en durf, het gewaagd avon tuur waarbij alle betrokkenen hun leven op het spel zetten voor de be vrijding van kameraden in nood, zijn op bijzonder krachtige wijze in beeld gebracht. Als film is de film het best geslaagd in de volgehouden spanningssfeer de sterke montage, die de spanning tot het laatste ogen blik op een hoog peil houdt, de uit stekende fotografie -en de sobere vertolking, die geheel in het kader past. Een grote verdienste is tevens, dat de acteurs niet acteren of spe len maar zich gewoon gedragen als mensen op straat, zoals U en ik. Geen toneelmatige tekst, geen to neelmatige gebaren. Voorwaar een grote voox-uitgang voor de Neder landse film die voorheen steeds ge knutseld aandeed. In het buitenland heeft men veel respect voor de wijze waarop de Ne derlanders deze grote film hebben geproduceerd en U kunt dan ook overtuigd zijn van enkele uren echt filmgenot. Van de spelers noemen wij Kees Brusse die met zijn kalm en ingeto- togen spel de meeste indruk maakt. Naast hem de beheerste Rob de Vries als Piet Kramer, de leider van de knokploeg en een eenvoudige be gripvolle uitbeelding door Yoka Be- retty als Mies. Hoe precies het werk van Rotha en Brusse verdeeld is geweest weten we niet, maar aangezien de Holland se sfeer er volledig is, nemen we aan dat zijn deel groot is geweest. We zien in hem dan ook een der grote beloften voor de toekomst als regisseur. „De Overval" is een film die een enorme stap voorxiit is in de goede richting voor een verdere evolutie naar het internationaal niveau van de Nederlandse film. In het voorprogramma wordt de nieuwste documentaire van Bert Haanstra vertoond ZOO.

Peel en Maas | 1963 | | pagina 7