GRAND
PRIX
Quo Vadis
De Quay?
BIJ DE DOOD
VAN DE PAUS
Veilig Verkeer
Lagere Landbouwschool
De vakantietifd breekt aan
r
vómauen
SCHIJNDEL
üaniaq C
JUL1ANASINGEL41 'ttlif. 1061 (M780)
Zondagsdienst huisartsen
VRIJDAG 7 JUNI 1963 No. 23
VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652
De kansen op voortzetting van het
beleid van prof. De Quay staan
sterk. Dit is de belangrijkste slot
som uit de opvattingen die in par
lementaire kring zijn te vernemen
over de kabinetsformatie. Wel blijkt
men op het Binnenhof in brede
kring weinig gelukkig te zijn met de
informatie door prof. Romme. Men
betreurt het in de grootste drie frac
ties KVP, PvdA en WD) vrijwel
eenstemmig, dat niet van stond af
aan het formatiewerk in handen van
een parlementariër is gelegd. De
sfeer op het Binnenhof is opener
en zelfs wat strijdvaardiger
dan bij vorige formaties. Waar
schijnlijk vindt dit zijn oorzaak in
de vijf nieuwe fractieleiders en de
vernieuwing van een derde deel van
de Tweede Kamer.
De eerste speculaties over de
grondslag van het komende kabinet
hebben reeds wat vastere vormen
aangenomen. Er is tussen de vier
fracties die de basis van het kabi
net-De Quay vormen inderdaad vrij
vergaande overeenstemming wat be
treft het doortrekken van het fi
nanciële fiscale en sociale beleid.
Hierover kan men in de kring van
de KVP bovendien nog vernemen
dat de verschillen in dit opzicht met
de V.V.D. gemakkelijker zouden zijn
te verzoenen dan die met de PvdA.
Ook de Liberalen hebben op dit
punt weinig onzekerheid over hun
Paus Joannes XXIII is gestorven
na een jaar van groot lichamelijk lij
den en een dagenlange doodstrijd.
Vorig jaar werd het bekend, dat
Hij aan kanker leed, ofschoon de
naam van de ziekte nog niet direct
genoemd werd. Hij is gestorven zo
als Hij heeft geleefd: vol vertrou
wen op God. Paus Joannes was een
optimistisch christen, die door Zijn
vertrouwen in God en in de goed
heid der mensen voor de wereld een
lichtbaken is geworden.
Toen Hij 4Vs jaar geleden tot Paus
werd gekozen, werd Hij een over
gangspaus genoemd, want niemand
werd groot genoeg geacht om Pius
XII op te volgen en diens beleid
voort te zetten.
Het is anders uitgepakt. Op een
geheel eigen manier heeft Joannes
XXIII na een inwerkperiode het
roer van het schip van St. Pieter met
een vriendelijke glimlach maar met
zeer besliste hand vastgegrepen. Hij
bouwde op zeer menselijke wijze
verder aan het levenswerk van Pius
XII, die Christus' Kerk weer midden
in de wereld wilde plaatsen. En wat
Pius XII nog niet lukte, heeft Paus
Joannes gepresteerd. Vooral door
Zijn encyclieken Mater et Magistra
over de sociale rechtvaardigheid en
Pacem in Terris over de vrede in
de wereld heeft Hij de Kerk tijd
eigen gemaakt.
Zijn levenswerk, het Concilie,
heeft Paus Joannes niet mogen af
maken. Maar wat hij daarmee op
gang gebracht heeft aan vernieu
wing der Kerk en aan vermenselij
king der verhoudingen kan niet
meer stil gezet worden. Ook al zou
het Concilie niet hoe onwaar
schijnlijk ook door de nieuwe
Paus voortgezet worden, dan toch
zal Paus Joannes XXIII de geschie
denis ingaan als de Paus van het
Concilie, dat de weg opende voor een
ongekende toenadering tussen de
christenen onderling en voor ver
nieuwing in de Kerk, waarnaar de
katholieke wereld hunkert.
Het stoffelijk overschot van de
H. Vader is donderdagavond in alle
stilte bijgezet in de Vaticaanse
grotten, dat wil zeggen de kelder
onder de St. Pieter.
WAT GEBEURT ER NU?
Daags na het overlijden van Paus
Joannes zijn de in Rome woonachti
ge kardinalen begonnen met de
voorbereidende bijeenkomsten ter
regeling van het voorlopig bestuur
van de kerk. Ook werden onmiddel
lijk de uitnodigingen verzonden aan
de 82 kardinalen om aan het Con
claaf (Pauskeuze) deel te nemen.
Zoals men weet is het Conclaaf aan
strenge voorschriften gebonden.
Vooral de geheimhouding is dege
lijk verzekerd. Binnen 18 dagen na
het overlijden moet het Conclaaf
bijeenkomen. Intussen is de aanvang
al bepaald op woensdag 19 juni a.s.
Met een twee derde meerderheid
moet de nieuwe Paus gekozen zijn.
WORDT DE REGERING
DE QUAY GEPROLONGEERD
50°/o MEER INKOMEN
SCHEEPSBOUW WORDT
HUIZENBOUW
AVRO WIL NATIONAAL
ZIJN
SOEKARNO ZOEKT
PRINS BERNHARD
houding laten bestaan: in het alge
meen een voortzetting van het be
leid zoals het zich de afgelopen vier
jaren heeft ontwikkeld.
Prof. Romme heeft intussen ver
slag uitgebracht aan de Koningin.
NEDERLAND MOET WEER
VERDIENEN
Minister de Pous heeft in zijn 8ste
industrialisatienota plannen opge
steld voor een vermeerdering van
het nationale inkomen met 50 pet.
tot 1970. Ter verwezenlijking hier
van moet de industriële produktie
stijgen met 62 pet. en zal er twee
maal zoveel moeten worden geïnves
teerd als tot op heden.
Van groot belang is het, dat er
meer wordt gedaan aan wetenschap
pelijk speurwerk. Op de bouwmarkt
zal zo spoedig mogelijk ruimte die
nen te worden geschapen voor de
bouw van fabrieken en bedrijven,
waarin een achterstand van 2 a 3
jaar is ontstaan. De industrie zal
daarbij verder dienen te worden ge
spreid over de provincies.
Drs. J. W. de Pous acht het nood
zakelijk dat de industrie zich in toe
nemende mate goed toelegt op het
zoeken naar nieuwe materialen, pro-
dukten en produktiemethoden, waar
aan in 1959 470.000.000 werd ge
spendeerd waarvan echter 20 pet.
voor rekening van het rijk kwam.
WERVEN GAAN WERKEN
VOOR DE BOUW
De toestand van de scheepsbouw
is over de gehele wereld niet be
paald rooskleurig. Daarentegen is
er wel een grotere behoefte aan
bouwnijverheid. Het een en ander
heeft er toe geleid, dat twee grote
scheepsbouwbedrijven in ons land,
te weten: Wilton-Feijenoord en Van
Giessen-De Noord plannen uitwer
ken om te komen tot het produceren
van onderdelen voor de bouwnijver
heid.
De ondernemingen werken bij de
ontwikkeling der plannen onafhan
kelijk van elkaar. Wilton-Feijenoord
denkt aan het uitvoeren van specia
le projecten. Daarbü schijnt het ma
ken van onderdelen voor huizen in
seriebouw niet de opzet.
Van der Giessen-De Noord heeft
het oog gevestigd op sectiebouw van
de2en, waarmee eenheden in de
bouwsector kunnen worden samen
gesteld. Dit bedrijf wil een project
uitvoeren waarbij veel mensen kun
nen worden betrokken die nu wer
ken in afdelingen waar staal, hout
en pijpen worden .bewerkt en in het
electriciteitsvak.
Het schijnt niet de bedoeling dat
de werven met hun activiteit stop
pen, zodra zij hun orderportefeuille
met scheepsorders zouden kunnen
vullen. Men wil komen tot het bren
gen van meer peilers onder de on
dernemingen, zodat verrassingen in
de conjunctuur op een bepaald mo
ment minder gevoelig zullen aanko
men.
WILLEM VOGT TERUG BIJ
AVRO
Elf jaar geleden nam Willem Vogt
algemeen bekend als radiopionier,
afscheid als directeur bij de AVRO.
Elf jaren heeft de AVRO het zonder
deze leider gedaan en het is in die
jaren bergafwaarts gegaan met deze
omroepvereniging. Een en ander
bleek wel uit het verlies aan leden
en aan de aktiviteiten van het „Ak-
tiecomité". Tenslotte vond er een
kleine paleisrevolutie plaats met als
gevolg dat de voorzitter, Jhr. Roëll
zijn ontslag aanbood. Nu is de AVRO
zonder voorzitter, maar men heeft
deze week de heer Willem Vogt weer
binnen de AVRO gehaald en wel als
adviseur-honrair.
In weerwil van zijn gevorderde
leeftijd is de heer Vogt nog vol ener
gie en plannen en men zal bij de
AVRO niet lang behoeven te wach
ten op de eerste symptomen van de
nieuwe wind die zal gaan waaien.
De heer Vogt wil van de AVRO
een waarlijk algemene omroep ma
ken, die haar kijkers en luisteraars
niet alleen onder eigen leden vindt.
Om te beginnen wil hij in grote stijl
streven een nieuwe AVRO als een
nationale omroep. Voorts komt hij
met het plan: „geef de AVRO het
tweed televisienet, dan kunnen de
zuilen geheel over het eerste net be
schikken". Daarnaast claimt hij een
derde radioprogramma alleen voor
de AVRO.
Met het wederom intreden van de
heer Vogt in de wereld der omroep
vereniging zal er ongetwijfeld weer
meer leven en aktiviteit ontstaan.
ZAL PRINS BERNHARD
SOEKARNO ONTMOETEN
President Soekamo zou het zeer
op prijs stellen wanneer hij prins
Bernhard in Wenen zou ontmoeten.
Het voorstel werd in het Indonesi-
CASSANOVA MET
PANTERVELLEN
We hebben Casanova, onze kana
rie, toen we hoorden dat we over
„rechts houden" moesten babbelen,
wat extra zangzaad gegeven. Want
wie over zo'n onderwerp moet
schrijven, krijgt de gouden dukaten
in z'n schoot geworpen. En als we
wat extra's krijgen, delen we dat,
indien mogelijk, met Cassanova.
Rechts houden. Gewoon aan de
voorgeschreven kant rijden. Beslist
niet op het midden van de weg,
want dat veroorzaakt ongelukken,
zo mediteerden wij. Onze lieve juf
frouw Roestvrij van de kleuter
school, had het ons al geleerd. Ze
was een grote resolute vrouw, die
bijna de gehele klas vulde. De her
innering aan haar doet ons verte
derd mijmeren.
Het rechterhandje geven, aan de
rechterkant van de straat lopen, al
les moesten we rechts van haar
doen. Nu begrijpen we heel goed,
dat niet iederen zo'n juf heeft ge
had. Daarom zien we nog steeds,
denken we, u op het midden van de
weg rijden. Nog steeds weet u niet
waar u staan moet.
We vroegen osn af, wat u zou
doen als er een wet kwam, die u
verbood aan de rechterkant te rij
den. We weten bijna zeker, dat u
dan rechts zoudt houden. En dat
ieder, die nu nog zoekt naar die
oude seniele deugd, zijn zoeken naar
die abstractie zou staken. Zo zijn
we nu eenmaal. We zoeken de vrij
heid en zodra deze wordt beperkt,
zijn we in de contramine.
We vroegen ons af wat U zou
dy Docker, die haar auto met pan
tervellen liet bekleden en de doppen
van haar vehikel van zuiver goud
liet maken. Een vrouw dus, die zich
van alles kan permitteren. En als ze
er zin in zou hebben, gewoon een
weg af zou kunnen huren, om zo u
wilt, zonder ongelukken in het mid
den te kunnen rijden.
Hetzelfde is het geval met de sjeik
van Kuweit. Die jongen aan de Per
zische Golf is zo onbeteugeld, dat hij
enige tijd geleden een paar honderd
televisietoestellen kocht, zonder dat
hij ze gebruiken kon. Toe ze Zijne
Hoogheid vroegen ,wat hij met deze
bolglazige kastjes ging doen, ant
woordde hij: „Niets, ik vind de kas
ten alleen maar ir.ooi".
Wij naar vrijheid hunkerende
mensen, zouden wel eens zo iets wil
len doen. Maar dat kunnen en mo
gen we nu eenmaal niet. En nu het
Verbond voor Veiliger Verkeer het
ons vraagt ,of liever verzoekt, moe
ten wel wel rechts houden. Mis
schien kunnen we in de toekomst
onze auto met konijnenvelletjes be
kleden en als het ons bijzonder goed
gaat 'n tweede televisietoestel voor
de badkamer kopen.
De tijd van reizen en trekken
breekt weer aan. In de kranten
verschijnen iedere dag uitgebreide
advertenties van zonovergoten stran
den aan de Zuid-Europese of Cali-
fornische kust. De boekjes van de
postorderbedrijven bedelven ons on
der afbeeldingen van kampeeruitrus
tingen, zowel voor de Spartanen
onder ons als voor de liefhebbers
van de luxe bungalowtenten met
alle gerief. De zomer staat immers
voor de deur; de tijd van de steeds
groter wordende volksverhuizing.
De statistieken wijzen uit, dat een
steeds groter deel van ons volk
vooral des zomers naar het buiten
land gaat. Italië en Duitsland zijn
bijzonder in trek. Oostenrijk ook nog
steeds, terwijl de durvers al naar
Spanje trekken.
Frankrijk blijft vrijwel constant,
maar Scandinavië met zijn hoge be
schaving en vaak ongeschonden na
tuur begint steeds harder te trek
ken aan het reizenminnend hart. Zo
doen ook Griekenland en Joegosla
vië en zelfs de Noord-Afrikaanse
kust en het Nabije Oosten.
Maar verreweg de grote meerder
heid van vakantiehoudend Neder
land blijft nog in eigen land. De
taalbarrière houdt velen tegen de
neus buiten eigen land te steken.
Een bijzonder sterke barrière vormt
gebrek aan geld, omdat de extra
vakantieuitkering heel vaak ge
bruikt moet worden om de tekorten
in het normale budget min of meer
te dekken. Heel wat Nederlandse
gezinnen, vooral waar kleinere kin
deren zijn, komen eenvoudigweg
niet aan-sparen-voor-de-vakantie
toe. Verreweg de meeste gezinnen
in Nederland brengen hun jaarlijkse
vrije tijd dan ook thuis door met 'n
uitstapje op de fiets of brommer in
de buurt of enkele dagen op bezoek
bij familie elders in het land.
Een vorm van vakantiehouden
komt steeds minder aan bod, name
lijk de gewoonte van veel gezinnen
om in de zomer een of meer weken
een huisje aan het strand te huren.
Dat gaat eenvoudigweg niet meer,
omdat steeds meer Duitsers de char
me van het Noordzeestrand hebben
ontdekt en de huurprijzen der bun
galows tot het waanzinnige hebben
opgedreven. Een huisje aan zee is
voor de meeste Nederlandse gezin
nen niet meer te betalen.
Maar hebt u de ervaring nu ook,
dat de tijd van voorbereiding en van
het nagenieten eigenlijk het mooiste
is. Ieder mens leeft in die voorbe
reiding in de verwachting van het
wonder, het bijzondere, de 100 pet.
genieting: stralende zon, goed gehu
meurde mensen, stille avonden. Met
andere woorden de verwachting van
de totale ontspanning, de volkomen
rust, de glanzende vrede met ieder
een.
De vakantie zelf echter is net zo
menselijk als wijzelf zijn, dus on
volmaakt. De zon schijnt ook wel
'ns niet en de mensen zijn lang niet
altijd even goed gehumeurd, vooral
niet, wanneer het vreemde eten eens
slecht bekomt.
Maar in het nagenieten thuis zak
ken de minder prettige ervaringen
meestal spoedig weer weg en blij
ven de lichtende hoogtepunten over.
En hoe langer de vakantie geleden
is ,des te meer begint die aureool
der mooie ervaringen te stralen.
Het is de behoefte aan het
sprookje in de mens, die ons hier
enerzijds de parten speelt, anderzijds
het leven verlicht en aangenaam
maakt. Die tweespalt
in ons zelf speelt ons in de vakan
tie parten, maar maakt diezelfde va
kantie ook weer goed en het voor-
en nagenieten waard.
En daarom gaan wij ook ieder jaar
weer op vakantie. Is het niet in een
badplaatsje met een warm zonnig
strand ,in een bungalow in wonder
schone omgeving of in een chique
hotel ,dan toch in die wonderschone
idee 2 of 3 weken vrij te zijn van
de dagelijkse tredmolen. Alleen de
gedachte aan die vrijheid is al ont
spanning en stimulans, die ons in
staat stelt om met nieuwe kracht
aan een jaar van arbeid en inspan
ning te beginnen.
AS ZONDAG 2 UUR
sche kernkabinet besproken en ont
moette algemene bijval.
President Soekarno die toen
met vacantie in Tokio was zou een
van de komende dagen voor een
particulier bezoek in Wenen arrive
ren, alwaar hij dan volgens Indone
sisch plan de prins zou kunnen ont
moeten.
Op Soestdijk en op het ministerie
van buitenlandse zaken te Den Haag
is echter niets bekend. Bovendien
wordt er in Den Haag op gewezen,
dat een dergelijke ontmoeting slechts
tot stand zou kunnen komen, nadat
de ministers hierin zijn gekend.
De Indonesiërs echter verwachten
van Wenen veel. Zij hopen dat ver
tegenwoordigers van de Nederland
se handel en het Nederlandse be
drijfsleven deze gelegenheid zullen
aangrijpen de Indonesische president
hier te ontmoeten en belangrijke za
ken met hem te bespreken, waar
door een grote stoot zal worden ge
geven aan de verbetering van de be
trekkingen tussen Nederland en In
donesië. De Indonesiërs zouden dit
gaarne bekroond zien met een per
soonlijke ontmoeting tussen hun pre
sident en de prins der Nederlanden.
Of het echter zover zal komen is
nog niet bekend.
Intussen is president Soekarno in
Wenen gearriveerd. Er zijn geen af
spraken gemaakt voor een ontmoe
ting met Prins Bernhard. Op vra
gen van journalisten kreeg men la
coniek ten antwoord „geen commen
taar."
Wanneer in de twintiger of der
tiger jaren van deze eeuw een boe
renzoon naar de lagere landbouw
school ging ,dan was dat veelal een
hachelijke zaak. De ouders, die
uiteraard geen landbouwschool had
den bezocht, zagen er veelal het nut
niet van in, de goede uitzonderingen
daargelaten, en zij meenden dat le
ren werken beter was dan studeren.
Omdat zij van het lesprogramma
der school niets begrepen, stond het
voor hen vast, dat er een onover
brugbare afgrond gaapte tussen
praktijk en theorie. En wat de prak
tische vakken betreft waren zij er
heilig van overtuigd, dat men als
boer regelrecht naar het bankroet
toeging als men zó boerde als op de
landbouwschool geleerd werd.
De meeste aandrang om te Ieren
ging van de leerling zelf uit. Mis
schien vond hij het wel prettig om
het eerste jaar twee dagen per week
van huis te zijn, want het werk op
de ouderlijke hoeve was zwaar, lang
en eentonig. Dat in de tweede en
derde en vierde klas slechts één
schooldag per week nodig was en
dat de zomervakantie wel erg lang
was betreurde hij vaak. Maar door
gaans leerde hij goed, juist vanwege
de negatieve houding zijner familie.
Want hij wist, dat hij bij de minste
trammelant thuis zou moeten blij
ven. Het heeft dus een volle gene
ratie geduurd, ruwweg van 1920 tot
1945, aleer er een boerengeslacht op
stond,dat zelf in belangrijke mate
landbouwonderwijs had gevolgd. De
ze generatie had voornamelijk twee
dingen ontdekt. Op de eerste plaats
dat praktijkervaringen in een boek
je wel theorie genoemd kunnen wor
den, maar dat die theorie dan toch
voor 100% toepasbaar is. Op de 2e
plaats, dat men met hard werken 'n
klein vooruit komt, maar met doel
matig werken veel meer. Daarom
stuurde deze generatie haar nage
slacht wel naar de landbouwschool
en de meelopers volgden. Vandaar
de grote opbloei van het landbouw
onderwijs na de oorlog.
DE LAGERE LANDBOUWSCHOOL
ZIT KNEL
Het agrarische onderwijs is thans
dermate geschakeerd, dat een over
zicht daarvan een klein boekje
vergt. Zulke boekjes zijn er trou
wens. Er is hoger landbouwonder
wijs (Wageningen) en er is middel
baar. De landbouwwinterschool
kwam middelbare landbouwschool te
heten en de middelbare werd hoge
re landbouwschool genoemd. Dit
middelbare onderwijs nam een gro
te vlucht. Een provincie als Dren
the heeft vier middelbare land
bouwscholen met elk doorgaans zo'n
300 leerlingen. De afgestudeerden
van de 11 hogere land- en tuin
bouwscholen kunen thans^„in één
jaar de akten LI en L2 halen,
waardoor zij leeraar aan een lagere
landbouwschool voor bepaalde vak
ken kunnen worden. Maar hoe reil
de en zeilde de lagere landbouw
school nu zelf? Er zijn er ruim 200
in ons land, maar het aantal leer
lingen daalt zo onrustbarend, dat Ir.
Wellen, directeur-generaal van het
Landbouwonderwijs, onlangs de
vraag stelde hoe wij van dit type
school af kunnen komen, d.w.z. hoe
wij ze in aantal verminderen kun
nen.
TWEE OORZAKEN
Er zijn twee oorzaken van de
malaise bij de lagere landbouw
school. Op de eerste plaats natuur
lijk het feit dat het aantal land
bouwers elk jaar verder daalt. Op
de tweede plaats echter dat er veel
meer boerenzonen middelbaar vak-
of ander onderwijs gaan volgen.
Vandaar dus de vraag, of de lagere
landbouwschool nog in een behoefte
voorziet.
Men moet natuurlijk voorop stel
len, dat een te groot aantal van deze
scholen peperduur is. Het aantal zou
zeker gehalveerd kunnen worden,
indien de overblijvende goed bereik
baar bleven enindien de orga
nisaties waarvan deze scholen soms
uitgaan, het eens zouden kunnen
worden. Deze vraagstukken terzijde
latende moeten wij erop wijzen, dat
de lagere landbouwschool sinds 1957
grondig gemoderniseerd is. Het aan
tal lesuren is sterk uitgebreid en de
leerlingen gaan in elke klas meestal
vijf dagen naar school. Soms wordt
een vreemde taal (meestal Duits of
Engels) geleerd, de algemeen vor
mende vakken krijgen grote aan
dacht, maar vooral ook het hand-
vaardigheids-, vakwaardigheids- en
praktijkonderwijs. Het melk- en me-
chanisatieonderricht geniet grote
aandacht. Bovendien is elke school
sterk gericht op de in de streek
overheersende bedrijf stypen. Door
al deze oorzaken is de lagere land
bouwschool zeker een inrichting, die
grote waarde heeft voor de toekom
stige boer en tuinder.
ENIGE NADELEN
Er zijn ook enige nadelen. Hoe
goed het onderwijs ook is (en het is
thans al te vergelijken met dat van
de landbouwwinterschool van voor
de oorlog) het heet nu eenmaal la-
GROTESTRAAT
VENRAY
ger. En dat betekent, dat men bui
ten de landbouw met het diploma
weinig doet. Zelfs begint de school
al bezwaren op te leveren als voor
opleiding voor de middelbare land
bouwschool ,al valt dat nog wel
mee. En nog altijd bezoeken zo'n
10.000 agrarische jongeren in ons
land deze lagere landbouwscholen.
De school zal dan ook stellig in
stand blijven, al was het alleen
maar in verband met een verdere
verhoging van de leerplichtige leef
tijd en de behoefte aan een vakop
leiding voor jongens die voor mid
delbaar onderwijs minder geschikt
zijn. Natuurlijk zijn er scherpslijpers
die beweren, dat een jongen, die
geen middelbaar onderwijs kan vol
gen, in de toekomst als zelfstandig
boer geen knip voor de neus waard
is, maar dat is een bewering die alle
verband met de werkelijkheid mist.
Op het boerenbedrijf zijn zoveel fac
toren van invloed, die weinig of geen
verband houden met de schooloplei
ding, dat wij de genoemde bewering
niet overnemen. Men denke slechts
aan ijver, toewijding, zorgvuldigheid
handelsgeest, lichamelijk en geeste
lijk uithoudingsvermogen, gevoel
voor orde, voor organisatie van het
werk, voor machines en dieren, kijk
op de welstand van plant en dier en
tientallen dingen meer. Daarom mo
gen wij stellig de gevolgtrekking
maken, dat een lagere landbouw
schoolopleiding voor een jongen die
zelf later boer wil worden uitstekend
is. Na afloop kan hij altijd nog be
slissen of hij zijn studie wel zal
voortzetten. Is hij in staat de vak-
lectuur te lezen en leeft hij mee met
zijn organisaties, dan komt hij ook
als ondernemer terecht. Dat de la
gere landbouwschool nog lang niet
uitgediend is bewijst ook wel het
feit, dat thans door het ministerie
een gecombineerd schriftelijk-mon-
delinge opleiding voor het diploma
is goedgekeurd, die ook volwassenen
nog in staat stelt het diploma lagere
landbouwschool te behalen, terwijl
zij op het eigen bedrijf werkzaam
zijn of elders. Het gaat daarbij zo
wel om het diploma als om de vak
kennis. Het lager landbouwonderwijs
heeft zich, juist door zijn nauwe
aansluiting bij de dagelijkse prak
tijk een zo goede naam verworven,
dat het ook in onze tijd als een be
langrijke opleiding genoemd moet
worden.
ok «mtamfn J l'
•lAKM/l j
NIEUWS UIT VENRAY
EN OMGEVING
Van zaterdagmiddag 12 uur tot
zondagnacht 2 uur
Dr. VAN THIEL
Patersstraat 30 Telefoon 1887
Uitsluitend voor spoedgevallen!
ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS
Zr. Janssen, Kard. van Rossum-
straat, tel. 1504.
GROENE KRUIS
Donderdag a.s.
Zuigelingen-bureau voor de kerk
dorpen.
ZIEKENAUTO
bel 04780-1592 b.g.g. 2116
ZONDAGSDIENST
VERLOSKUNDIGEN
van zaterdag 12 uur tot zondag
nacht 2 uur.
Vroedvrouw Krutfsen-Meesters
Julianasingel 41-43 - Venray.
Tel. 1061 (04780) b.g.g. 1152