GRAND PRIX Quo Vadis De Quay? BIJ DE DOOD VAN DE PAUS Veilig Verkeer Lagere Landbouwschool De vakantietifd breekt aan r vómauen SCHIJNDEL üaniaq C JUL1ANASINGEL41 'ttlif. 1061 (M780) Zondagsdienst huisartsen VRIJDAG 7 JUNI 1963 No. 23 VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 De kansen op voortzetting van het beleid van prof. De Quay staan sterk. Dit is de belangrijkste slot som uit de opvattingen die in par lementaire kring zijn te vernemen over de kabinetsformatie. Wel blijkt men op het Binnenhof in brede kring weinig gelukkig te zijn met de informatie door prof. Romme. Men betreurt het in de grootste drie frac ties KVP, PvdA en WD) vrijwel eenstemmig, dat niet van stond af aan het formatiewerk in handen van een parlementariër is gelegd. De sfeer op het Binnenhof is opener en zelfs wat strijdvaardiger dan bij vorige formaties. Waar schijnlijk vindt dit zijn oorzaak in de vijf nieuwe fractieleiders en de vernieuwing van een derde deel van de Tweede Kamer. De eerste speculaties over de grondslag van het komende kabinet hebben reeds wat vastere vormen aangenomen. Er is tussen de vier fracties die de basis van het kabi net-De Quay vormen inderdaad vrij vergaande overeenstemming wat be treft het doortrekken van het fi nanciële fiscale en sociale beleid. Hierover kan men in de kring van de KVP bovendien nog vernemen dat de verschillen in dit opzicht met de V.V.D. gemakkelijker zouden zijn te verzoenen dan die met de PvdA. Ook de Liberalen hebben op dit punt weinig onzekerheid over hun Paus Joannes XXIII is gestorven na een jaar van groot lichamelijk lij den en een dagenlange doodstrijd. Vorig jaar werd het bekend, dat Hij aan kanker leed, ofschoon de naam van de ziekte nog niet direct genoemd werd. Hij is gestorven zo als Hij heeft geleefd: vol vertrou wen op God. Paus Joannes was een optimistisch christen, die door Zijn vertrouwen in God en in de goed heid der mensen voor de wereld een lichtbaken is geworden. Toen Hij 4Vs jaar geleden tot Paus werd gekozen, werd Hij een over gangspaus genoemd, want niemand werd groot genoeg geacht om Pius XII op te volgen en diens beleid voort te zetten. Het is anders uitgepakt. Op een geheel eigen manier heeft Joannes XXIII na een inwerkperiode het roer van het schip van St. Pieter met een vriendelijke glimlach maar met zeer besliste hand vastgegrepen. Hij bouwde op zeer menselijke wijze verder aan het levenswerk van Pius XII, die Christus' Kerk weer midden in de wereld wilde plaatsen. En wat Pius XII nog niet lukte, heeft Paus Joannes gepresteerd. Vooral door Zijn encyclieken Mater et Magistra over de sociale rechtvaardigheid en Pacem in Terris over de vrede in de wereld heeft Hij de Kerk tijd eigen gemaakt. Zijn levenswerk, het Concilie, heeft Paus Joannes niet mogen af maken. Maar wat hij daarmee op gang gebracht heeft aan vernieu wing der Kerk en aan vermenselij king der verhoudingen kan niet meer stil gezet worden. Ook al zou het Concilie niet hoe onwaar schijnlijk ook door de nieuwe Paus voortgezet worden, dan toch zal Paus Joannes XXIII de geschie denis ingaan als de Paus van het Concilie, dat de weg opende voor een ongekende toenadering tussen de christenen onderling en voor ver nieuwing in de Kerk, waarnaar de katholieke wereld hunkert. Het stoffelijk overschot van de H. Vader is donderdagavond in alle stilte bijgezet in de Vaticaanse grotten, dat wil zeggen de kelder onder de St. Pieter. WAT GEBEURT ER NU? Daags na het overlijden van Paus Joannes zijn de in Rome woonachti ge kardinalen begonnen met de voorbereidende bijeenkomsten ter regeling van het voorlopig bestuur van de kerk. Ook werden onmiddel lijk de uitnodigingen verzonden aan de 82 kardinalen om aan het Con claaf (Pauskeuze) deel te nemen. Zoals men weet is het Conclaaf aan strenge voorschriften gebonden. Vooral de geheimhouding is dege lijk verzekerd. Binnen 18 dagen na het overlijden moet het Conclaaf bijeenkomen. Intussen is de aanvang al bepaald op woensdag 19 juni a.s. Met een twee derde meerderheid moet de nieuwe Paus gekozen zijn. WORDT DE REGERING DE QUAY GEPROLONGEERD 50°/o MEER INKOMEN SCHEEPSBOUW WORDT HUIZENBOUW AVRO WIL NATIONAAL ZIJN SOEKARNO ZOEKT PRINS BERNHARD houding laten bestaan: in het alge meen een voortzetting van het be leid zoals het zich de afgelopen vier jaren heeft ontwikkeld. Prof. Romme heeft intussen ver slag uitgebracht aan de Koningin. NEDERLAND MOET WEER VERDIENEN Minister de Pous heeft in zijn 8ste industrialisatienota plannen opge steld voor een vermeerdering van het nationale inkomen met 50 pet. tot 1970. Ter verwezenlijking hier van moet de industriële produktie stijgen met 62 pet. en zal er twee maal zoveel moeten worden geïnves teerd als tot op heden. Van groot belang is het, dat er meer wordt gedaan aan wetenschap pelijk speurwerk. Op de bouwmarkt zal zo spoedig mogelijk ruimte die nen te worden geschapen voor de bouw van fabrieken en bedrijven, waarin een achterstand van 2 a 3 jaar is ontstaan. De industrie zal daarbij verder dienen te worden ge spreid over de provincies. Drs. J. W. de Pous acht het nood zakelijk dat de industrie zich in toe nemende mate goed toelegt op het zoeken naar nieuwe materialen, pro- dukten en produktiemethoden, waar aan in 1959 470.000.000 werd ge spendeerd waarvan echter 20 pet. voor rekening van het rijk kwam. WERVEN GAAN WERKEN VOOR DE BOUW De toestand van de scheepsbouw is over de gehele wereld niet be paald rooskleurig. Daarentegen is er wel een grotere behoefte aan bouwnijverheid. Het een en ander heeft er toe geleid, dat twee grote scheepsbouwbedrijven in ons land, te weten: Wilton-Feijenoord en Van Giessen-De Noord plannen uitwer ken om te komen tot het produceren van onderdelen voor de bouwnijver heid. De ondernemingen werken bij de ontwikkeling der plannen onafhan kelijk van elkaar. Wilton-Feijenoord denkt aan het uitvoeren van specia le projecten. Daarbü schijnt het ma ken van onderdelen voor huizen in seriebouw niet de opzet. Van der Giessen-De Noord heeft het oog gevestigd op sectiebouw van de2en, waarmee eenheden in de bouwsector kunnen worden samen gesteld. Dit bedrijf wil een project uitvoeren waarbij veel mensen kun nen worden betrokken die nu wer ken in afdelingen waar staal, hout en pijpen worden .bewerkt en in het electriciteitsvak. Het schijnt niet de bedoeling dat de werven met hun activiteit stop pen, zodra zij hun orderportefeuille met scheepsorders zouden kunnen vullen. Men wil komen tot het bren gen van meer peilers onder de on dernemingen, zodat verrassingen in de conjunctuur op een bepaald mo ment minder gevoelig zullen aanko men. WILLEM VOGT TERUG BIJ AVRO Elf jaar geleden nam Willem Vogt algemeen bekend als radiopionier, afscheid als directeur bij de AVRO. Elf jaren heeft de AVRO het zonder deze leider gedaan en het is in die jaren bergafwaarts gegaan met deze omroepvereniging. Een en ander bleek wel uit het verlies aan leden en aan de aktiviteiten van het „Ak- tiecomité". Tenslotte vond er een kleine paleisrevolutie plaats met als gevolg dat de voorzitter, Jhr. Roëll zijn ontslag aanbood. Nu is de AVRO zonder voorzitter, maar men heeft deze week de heer Willem Vogt weer binnen de AVRO gehaald en wel als adviseur-honrair. In weerwil van zijn gevorderde leeftijd is de heer Vogt nog vol ener gie en plannen en men zal bij de AVRO niet lang behoeven te wach ten op de eerste symptomen van de nieuwe wind die zal gaan waaien. De heer Vogt wil van de AVRO een waarlijk algemene omroep ma ken, die haar kijkers en luisteraars niet alleen onder eigen leden vindt. Om te beginnen wil hij in grote stijl streven een nieuwe AVRO als een nationale omroep. Voorts komt hij met het plan: „geef de AVRO het tweed televisienet, dan kunnen de zuilen geheel over het eerste net be schikken". Daarnaast claimt hij een derde radioprogramma alleen voor de AVRO. Met het wederom intreden van de heer Vogt in de wereld der omroep vereniging zal er ongetwijfeld weer meer leven en aktiviteit ontstaan. ZAL PRINS BERNHARD SOEKARNO ONTMOETEN President Soekamo zou het zeer op prijs stellen wanneer hij prins Bernhard in Wenen zou ontmoeten. Het voorstel werd in het Indonesi- CASSANOVA MET PANTERVELLEN We hebben Casanova, onze kana rie, toen we hoorden dat we over „rechts houden" moesten babbelen, wat extra zangzaad gegeven. Want wie over zo'n onderwerp moet schrijven, krijgt de gouden dukaten in z'n schoot geworpen. En als we wat extra's krijgen, delen we dat, indien mogelijk, met Cassanova. Rechts houden. Gewoon aan de voorgeschreven kant rijden. Beslist niet op het midden van de weg, want dat veroorzaakt ongelukken, zo mediteerden wij. Onze lieve juf frouw Roestvrij van de kleuter school, had het ons al geleerd. Ze was een grote resolute vrouw, die bijna de gehele klas vulde. De her innering aan haar doet ons verte derd mijmeren. Het rechterhandje geven, aan de rechterkant van de straat lopen, al les moesten we rechts van haar doen. Nu begrijpen we heel goed, dat niet iederen zo'n juf heeft ge had. Daarom zien we nog steeds, denken we, u op het midden van de weg rijden. Nog steeds weet u niet waar u staan moet. We vroegen osn af, wat u zou doen als er een wet kwam, die u verbood aan de rechterkant te rij den. We weten bijna zeker, dat u dan rechts zoudt houden. En dat ieder, die nu nog zoekt naar die oude seniele deugd, zijn zoeken naar die abstractie zou staken. Zo zijn we nu eenmaal. We zoeken de vrij heid en zodra deze wordt beperkt, zijn we in de contramine. We vroegen ons af wat U zou dy Docker, die haar auto met pan tervellen liet bekleden en de doppen van haar vehikel van zuiver goud liet maken. Een vrouw dus, die zich van alles kan permitteren. En als ze er zin in zou hebben, gewoon een weg af zou kunnen huren, om zo u wilt, zonder ongelukken in het mid den te kunnen rijden. Hetzelfde is het geval met de sjeik van Kuweit. Die jongen aan de Per zische Golf is zo onbeteugeld, dat hij enige tijd geleden een paar honderd televisietoestellen kocht, zonder dat hij ze gebruiken kon. Toe ze Zijne Hoogheid vroegen ,wat hij met deze bolglazige kastjes ging doen, ant woordde hij: „Niets, ik vind de kas ten alleen maar ir.ooi". Wij naar vrijheid hunkerende mensen, zouden wel eens zo iets wil len doen. Maar dat kunnen en mo gen we nu eenmaal niet. En nu het Verbond voor Veiliger Verkeer het ons vraagt ,of liever verzoekt, moe ten wel wel rechts houden. Mis schien kunnen we in de toekomst onze auto met konijnenvelletjes be kleden en als het ons bijzonder goed gaat 'n tweede televisietoestel voor de badkamer kopen. De tijd van reizen en trekken breekt weer aan. In de kranten verschijnen iedere dag uitgebreide advertenties van zonovergoten stran den aan de Zuid-Europese of Cali- fornische kust. De boekjes van de postorderbedrijven bedelven ons on der afbeeldingen van kampeeruitrus tingen, zowel voor de Spartanen onder ons als voor de liefhebbers van de luxe bungalowtenten met alle gerief. De zomer staat immers voor de deur; de tijd van de steeds groter wordende volksverhuizing. De statistieken wijzen uit, dat een steeds groter deel van ons volk vooral des zomers naar het buiten land gaat. Italië en Duitsland zijn bijzonder in trek. Oostenrijk ook nog steeds, terwijl de durvers al naar Spanje trekken. Frankrijk blijft vrijwel constant, maar Scandinavië met zijn hoge be schaving en vaak ongeschonden na tuur begint steeds harder te trek ken aan het reizenminnend hart. Zo doen ook Griekenland en Joegosla vië en zelfs de Noord-Afrikaanse kust en het Nabije Oosten. Maar verreweg de grote meerder heid van vakantiehoudend Neder land blijft nog in eigen land. De taalbarrière houdt velen tegen de neus buiten eigen land te steken. Een bijzonder sterke barrière vormt gebrek aan geld, omdat de extra vakantieuitkering heel vaak ge bruikt moet worden om de tekorten in het normale budget min of meer te dekken. Heel wat Nederlandse gezinnen, vooral waar kleinere kin deren zijn, komen eenvoudigweg niet aan-sparen-voor-de-vakantie toe. Verreweg de meeste gezinnen in Nederland brengen hun jaarlijkse vrije tijd dan ook thuis door met 'n uitstapje op de fiets of brommer in de buurt of enkele dagen op bezoek bij familie elders in het land. Een vorm van vakantiehouden komt steeds minder aan bod, name lijk de gewoonte van veel gezinnen om in de zomer een of meer weken een huisje aan het strand te huren. Dat gaat eenvoudigweg niet meer, omdat steeds meer Duitsers de char me van het Noordzeestrand hebben ontdekt en de huurprijzen der bun galows tot het waanzinnige hebben opgedreven. Een huisje aan zee is voor de meeste Nederlandse gezin nen niet meer te betalen. Maar hebt u de ervaring nu ook, dat de tijd van voorbereiding en van het nagenieten eigenlijk het mooiste is. Ieder mens leeft in die voorbe reiding in de verwachting van het wonder, het bijzondere, de 100 pet. genieting: stralende zon, goed gehu meurde mensen, stille avonden. Met andere woorden de verwachting van de totale ontspanning, de volkomen rust, de glanzende vrede met ieder een. De vakantie zelf echter is net zo menselijk als wijzelf zijn, dus on volmaakt. De zon schijnt ook wel 'ns niet en de mensen zijn lang niet altijd even goed gehumeurd, vooral niet, wanneer het vreemde eten eens slecht bekomt. Maar in het nagenieten thuis zak ken de minder prettige ervaringen meestal spoedig weer weg en blij ven de lichtende hoogtepunten over. En hoe langer de vakantie geleden is ,des te meer begint die aureool der mooie ervaringen te stralen. Het is de behoefte aan het sprookje in de mens, die ons hier enerzijds de parten speelt, anderzijds het leven verlicht en aangenaam maakt. Die tweespalt in ons zelf speelt ons in de vakan tie parten, maar maakt diezelfde va kantie ook weer goed en het voor- en nagenieten waard. En daarom gaan wij ook ieder jaar weer op vakantie. Is het niet in een badplaatsje met een warm zonnig strand ,in een bungalow in wonder schone omgeving of in een chique hotel ,dan toch in die wonderschone idee 2 of 3 weken vrij te zijn van de dagelijkse tredmolen. Alleen de gedachte aan die vrijheid is al ont spanning en stimulans, die ons in staat stelt om met nieuwe kracht aan een jaar van arbeid en inspan ning te beginnen. AS ZONDAG 2 UUR sche kernkabinet besproken en ont moette algemene bijval. President Soekarno die toen met vacantie in Tokio was zou een van de komende dagen voor een particulier bezoek in Wenen arrive ren, alwaar hij dan volgens Indone sisch plan de prins zou kunnen ont moeten. Op Soestdijk en op het ministerie van buitenlandse zaken te Den Haag is echter niets bekend. Bovendien wordt er in Den Haag op gewezen, dat een dergelijke ontmoeting slechts tot stand zou kunnen komen, nadat de ministers hierin zijn gekend. De Indonesiërs echter verwachten van Wenen veel. Zij hopen dat ver tegenwoordigers van de Nederland se handel en het Nederlandse be drijfsleven deze gelegenheid zullen aangrijpen de Indonesische president hier te ontmoeten en belangrijke za ken met hem te bespreken, waar door een grote stoot zal worden ge geven aan de verbetering van de be trekkingen tussen Nederland en In donesië. De Indonesiërs zouden dit gaarne bekroond zien met een per soonlijke ontmoeting tussen hun pre sident en de prins der Nederlanden. Of het echter zover zal komen is nog niet bekend. Intussen is president Soekarno in Wenen gearriveerd. Er zijn geen af spraken gemaakt voor een ontmoe ting met Prins Bernhard. Op vra gen van journalisten kreeg men la coniek ten antwoord „geen commen taar." Wanneer in de twintiger of der tiger jaren van deze eeuw een boe renzoon naar de lagere landbouw school ging ,dan was dat veelal een hachelijke zaak. De ouders, die uiteraard geen landbouwschool had den bezocht, zagen er veelal het nut niet van in, de goede uitzonderingen daargelaten, en zij meenden dat le ren werken beter was dan studeren. Omdat zij van het lesprogramma der school niets begrepen, stond het voor hen vast, dat er een onover brugbare afgrond gaapte tussen praktijk en theorie. En wat de prak tische vakken betreft waren zij er heilig van overtuigd, dat men als boer regelrecht naar het bankroet toeging als men zó boerde als op de landbouwschool geleerd werd. De meeste aandrang om te Ieren ging van de leerling zelf uit. Mis schien vond hij het wel prettig om het eerste jaar twee dagen per week van huis te zijn, want het werk op de ouderlijke hoeve was zwaar, lang en eentonig. Dat in de tweede en derde en vierde klas slechts één schooldag per week nodig was en dat de zomervakantie wel erg lang was betreurde hij vaak. Maar door gaans leerde hij goed, juist vanwege de negatieve houding zijner familie. Want hij wist, dat hij bij de minste trammelant thuis zou moeten blij ven. Het heeft dus een volle gene ratie geduurd, ruwweg van 1920 tot 1945, aleer er een boerengeslacht op stond,dat zelf in belangrijke mate landbouwonderwijs had gevolgd. De ze generatie had voornamelijk twee dingen ontdekt. Op de eerste plaats dat praktijkervaringen in een boek je wel theorie genoemd kunnen wor den, maar dat die theorie dan toch voor 100% toepasbaar is. Op de 2e plaats, dat men met hard werken 'n klein vooruit komt, maar met doel matig werken veel meer. Daarom stuurde deze generatie haar nage slacht wel naar de landbouwschool en de meelopers volgden. Vandaar de grote opbloei van het landbouw onderwijs na de oorlog. DE LAGERE LANDBOUWSCHOOL ZIT KNEL Het agrarische onderwijs is thans dermate geschakeerd, dat een over zicht daarvan een klein boekje vergt. Zulke boekjes zijn er trou wens. Er is hoger landbouwonder wijs (Wageningen) en er is middel baar. De landbouwwinterschool kwam middelbare landbouwschool te heten en de middelbare werd hoge re landbouwschool genoemd. Dit middelbare onderwijs nam een gro te vlucht. Een provincie als Dren the heeft vier middelbare land bouwscholen met elk doorgaans zo'n 300 leerlingen. De afgestudeerden van de 11 hogere land- en tuin bouwscholen kunen thans^„in één jaar de akten LI en L2 halen, waardoor zij leeraar aan een lagere landbouwschool voor bepaalde vak ken kunnen worden. Maar hoe reil de en zeilde de lagere landbouw school nu zelf? Er zijn er ruim 200 in ons land, maar het aantal leer lingen daalt zo onrustbarend, dat Ir. Wellen, directeur-generaal van het Landbouwonderwijs, onlangs de vraag stelde hoe wij van dit type school af kunnen komen, d.w.z. hoe wij ze in aantal verminderen kun nen. TWEE OORZAKEN Er zijn twee oorzaken van de malaise bij de lagere landbouw school. Op de eerste plaats natuur lijk het feit dat het aantal land bouwers elk jaar verder daalt. Op de tweede plaats echter dat er veel meer boerenzonen middelbaar vak- of ander onderwijs gaan volgen. Vandaar dus de vraag, of de lagere landbouwschool nog in een behoefte voorziet. Men moet natuurlijk voorop stel len, dat een te groot aantal van deze scholen peperduur is. Het aantal zou zeker gehalveerd kunnen worden, indien de overblijvende goed bereik baar bleven enindien de orga nisaties waarvan deze scholen soms uitgaan, het eens zouden kunnen worden. Deze vraagstukken terzijde latende moeten wij erop wijzen, dat de lagere landbouwschool sinds 1957 grondig gemoderniseerd is. Het aan tal lesuren is sterk uitgebreid en de leerlingen gaan in elke klas meestal vijf dagen naar school. Soms wordt een vreemde taal (meestal Duits of Engels) geleerd, de algemeen vor mende vakken krijgen grote aan dacht, maar vooral ook het hand- vaardigheids-, vakwaardigheids- en praktijkonderwijs. Het melk- en me- chanisatieonderricht geniet grote aandacht. Bovendien is elke school sterk gericht op de in de streek overheersende bedrijf stypen. Door al deze oorzaken is de lagere land bouwschool zeker een inrichting, die grote waarde heeft voor de toekom stige boer en tuinder. ENIGE NADELEN Er zijn ook enige nadelen. Hoe goed het onderwijs ook is (en het is thans al te vergelijken met dat van de landbouwwinterschool van voor de oorlog) het heet nu eenmaal la- GROTESTRAAT VENRAY ger. En dat betekent, dat men bui ten de landbouw met het diploma weinig doet. Zelfs begint de school al bezwaren op te leveren als voor opleiding voor de middelbare land bouwschool ,al valt dat nog wel mee. En nog altijd bezoeken zo'n 10.000 agrarische jongeren in ons land deze lagere landbouwscholen. De school zal dan ook stellig in stand blijven, al was het alleen maar in verband met een verdere verhoging van de leerplichtige leef tijd en de behoefte aan een vakop leiding voor jongens die voor mid delbaar onderwijs minder geschikt zijn. Natuurlijk zijn er scherpslijpers die beweren, dat een jongen, die geen middelbaar onderwijs kan vol gen, in de toekomst als zelfstandig boer geen knip voor de neus waard is, maar dat is een bewering die alle verband met de werkelijkheid mist. Op het boerenbedrijf zijn zoveel fac toren van invloed, die weinig of geen verband houden met de schooloplei ding, dat wij de genoemde bewering niet overnemen. Men denke slechts aan ijver, toewijding, zorgvuldigheid handelsgeest, lichamelijk en geeste lijk uithoudingsvermogen, gevoel voor orde, voor organisatie van het werk, voor machines en dieren, kijk op de welstand van plant en dier en tientallen dingen meer. Daarom mo gen wij stellig de gevolgtrekking maken, dat een lagere landbouw schoolopleiding voor een jongen die zelf later boer wil worden uitstekend is. Na afloop kan hij altijd nog be slissen of hij zijn studie wel zal voortzetten. Is hij in staat de vak- lectuur te lezen en leeft hij mee met zijn organisaties, dan komt hij ook als ondernemer terecht. Dat de la gere landbouwschool nog lang niet uitgediend is bewijst ook wel het feit, dat thans door het ministerie een gecombineerd schriftelijk-mon- delinge opleiding voor het diploma is goedgekeurd, die ook volwassenen nog in staat stelt het diploma lagere landbouwschool te behalen, terwijl zij op het eigen bedrijf werkzaam zijn of elders. Het gaat daarbij zo wel om het diploma als om de vak kennis. Het lager landbouwonderwijs heeft zich, juist door zijn nauwe aansluiting bij de dagelijkse prak tijk een zo goede naam verworven, dat het ook in onze tijd als een be langrijke opleiding genoemd moet worden. ok «mtamfn J l' •lAKM/l j NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Van zaterdagmiddag 12 uur tot zondagnacht 2 uur Dr. VAN THIEL Patersstraat 30 Telefoon 1887 Uitsluitend voor spoedgevallen! ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS Zr. Janssen, Kard. van Rossum- straat, tel. 1504. GROENE KRUIS Donderdag a.s. Zuigelingen-bureau voor de kerk dorpen. ZIEKENAUTO bel 04780-1592 b.g.g. 2116 ZONDAGSDIENST VERLOSKUNDIGEN van zaterdag 12 uur tot zondag nacht 2 uur. Vroedvrouw Krutfsen-Meesters Julianasingel 41-43 - Venray. Tel. 1061 (04780) b.g.g. 1152

Peel en Maas | 1963 | | pagina 1