Overpeinzingen Hoe kijkt U naar de T.V.? THOMASSEN „de schoonmaak" Bekendmaking Politierechter WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN BATIFLEX Geestelijk artikel ÜSSÏMIMml VRIJDAG 22 MAART 1963 No. 12 VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 ABONNEMENTS- (buiten Venray 1.75) HOOFDPIJN DOOR TELEVISIEKIJKEN KAN WORDEN VERMEDEN Wanneer tegenwoordig een paar mensen bij elkaar zijn, dan duurt het meestal niet lang, of de vraag valt: „Heb je dit of dat gisteren op de televisie gezien?" Het gezel schap splitst zich dan vrij snel in televisiekijkers en niet-kijkers. De eersten bespreken druk het gebo- dene van de vorige avond en de laatsten doen er al naar gelang hun temperament het zwijgen toe. VERHONGEREND VOOR IIET SCHERM De televisie is voor veel mensen een medium geworden waaraan zij zijn verslaafd en dat zijn meer men sen dan de meesten wel denkan. Een directeur van een groot levensmid- delenbedrijf merkte eens schertsend op: „Als het zo doorgaat zit er bin nen enkele tientallen jaren een lang zaam verhongerende massa mensen voor hun beeldscherm te hokken!" Dit „hokken" voor de verleiding die televisie heet, is de laatste tijd een onderwerp geweest van studies van diverse geleerden. Ook al zullen velen niet zo pessimistisch willen zijn als de hier geciteerde directeur, dat neemt niet weg, dat avond aan avond in ons land en in alle andere landen van de wereld vele tientallen miljoenen mensen meer of minder hulpeloos aan dit massamedium zijn overgeleverd. Hieraan schijnen alle waarschuwingen weinig of niets te kunnen veranderen. Daarom is het verstandig te probéren de schade die hierdoor ontstaat, tot een minimum te beperken. Een van deze schaden is wel de hoofdpijn die veel mensen krijgen, wanneer ze lang naar de televisie kijken. Een Duitse geleerde Bödecker uit Darmstadt heeft van dit probleem een studie gemaakt DENK OM DE AFSTAND Over het algemeen meent men, dat het viervoudige van de beeldafme ting van het televisiescherm de juis te afstand is, die de toeschouwer moet scheiden van zijn televisietoe- stel. Bij de huidige in de handel zijnde televisie-apparaten met een beeldgrootte van 43 of 53 cm liggen de gunstigste kij kaf standen dus res pectievelijk op 1,70 meter en 2.10 m. Onderzoeker Bödeker is echter van mening, dat dit teveel een algemeen heid is en dat een grotere afstand tussen beeldscherm en kijker in veel gevallen aan te bevelen is. De gunstigste kijkafstand hangt in eerste instantie af van de conditie van de ogen van de televisiekijker. De scherpte van de ogen neemt dik wijls met de leeftijd af als gevolg van kleine nerfjes in het hoornvlies van het oog en door lensvertroebe ling. Gemiddeld bedraagt de scherp te van het menselijk oog op 80-jari ge leefijd nog slechts 47 procent, op 60 jaar 74 pet en op 40-jarige leeftijd zo'n 90 pet. van de 100 pet. die men aanneemt op het twintigste levens jaar. Dit algemeen bekende en erkende feit wijst er reeds op, hoe foutief het is een zogenaamde algemeen geldende juiste kijkafstand vast te Stellen. LIJNEN ZIJN DUIDELIJKER Deze vaststelling vond indertijd plaats op basis van de volgende overweging. De mogelijkheid om bij voorbeeld aan de sterrenhemel twee heldere punten nog te kunnen zien, litg voor het menselijk oog bij ma ximum 20 boogseconden. Rekent men dit om voor de kijkafstand voor onze normale televisieontvanger met hun aantal van 625 beeldlijnen, waaruit het televisiebeeld bestaat, dan komt men tot globaal drie tot viermaal de beeldgrootte als de meest geschikte afstand om te kij ken voor" mensen met normale ogen. Hierbij wordt echter vergeten, dat het onderscheidingsvermogen van 't menselijk oog voor donkere lijnen op een lichte ondergrond veel hoger ligt voor het menselijk oog bij ma- boogseconden. Al kunnen we voor dit merkwaardige feit geen alge meen erkende verklaring geven, toch is dit voor het kijken naar de tele visie zeer belangrijk, omdat het hier gaat om het kijken naar een beeld dat uit lijnen is samengesteld en niet uit punten. Proeven die men heeft genomen met diverse personen, wezen uit, dat de theorie van Bödeker klopt. De proefpersonen worden voor het te levisiescherm geplaatst en zien dan duidelijk het lijnensysteem waaruit het beeld is samengesteld. Met hele kleine pasjes verwijderen ze zich van het scherm en dienen precies aan te geven op welke plaats en af stand ze de lijnen niet meer zien, doch slechts een geheel beeld. Deze afstand is voor de betrokken per soon de meest gunstige om naar het scherm te kijken, aangezien bij een kleinere afstand het lijnensysteem het totaalbeeld voor deze persoon verstoort, terwijl bij een grotere af stand het opnamevermogen van het oog niet redt. TE ZWARE INSPANNING Populair gezegd komt het er op neer, dat de kijker bij een te kleine afstand geïrriteerd wordt door de flikkerende lijnen van het beeld, terwijl hij op grotere afstand niet duidelijk genoeg meer ziet en zijn ogen teveel moet inspannen. In bei de gevallen doet het oog zijn best om de moeilijkheden op te heffen of althans tot een minimum te redu ceren, met als gevolg een te zware inspanning en.... hoofdpijn en an dere televisiekijkersziekten. Het bewezen grotere onderschei dingsvermogen van het oog bij het kijken naar lijnen en de genomen proeven, hebben uitgewezen, dat over het algemeen een grotere af stand van het beeldscherm dan tot nu toe aangenomen zeker aan te bevelen is. Men moet minstens op zes maal de beeldgrootte van het toestel verwijderd blijven. Voor toestellen met een beeldgrootte van 53 cm komt dit neer op een afstand van niet minder dan drie meter. Adspirant televisietoestel kopers dienen met deze feiten goed rekening te houden, omdat in veel woningen het voor de kijkers niet mogelijk is om op deze afstand van het scherm te zitten, doordat de ruimte in de kamer te klein is. In zo'n geval kan men beter een toe stel aanschaffen met een kleiner beeld. MINDER „TELEVISIEZIEKTEN' Een ander punt dat ook voor een goed kijken naar de televisie belang rijk is, is wel de verlichting van de omgeving. "Wanneer wij naar het beeldscherm van ons toestel kijken, dan zien we veel meer dan dat scherm alleen, want we zien ook een belangrijk deel van de omgeving van het toestel. Wanneer er nu een groot contrast bestaat tussen het lichte bééld en de donkere omgeving (velen kijken televisie in het donker), ont staan het in het netvlies van ons ogen te grote contrasten met als ge volg spanningen endikwijls hoofdpijn voor de kijker. Het beste is daarom om die ach tergrond door een zwakke lamp, bijv. een schemerlampje van niet te grote sterkte te verlichten, waardoor het contrast tot een minimum wordt beperkt. Ook is het fout om een lichtbron te hebben tussen de kijker en het televisiescherm of recht daar tegenover. Hierdoor ontstaan op het beeld lichtglinsteringen, die evenzo hinderlijk zijn en ook oorzaak kun nen zijn van narigheid als hoofdpijn en dergelijke. Wanneer men met deze zaken goed rekening houdt, dan kan onge twijfeld voor veel televisiekijkers 't kijkgenot aanmerkelijk verhoogd worden en wordt de narigheid ver oorzaakt door de zogenaamde „tele- visieziekten" tot een minimum be perkt. wasbars MUURVERF in modern» KLRURBN. OOK WEU BEHANG. AUR KLEURBN ZUN MKNQBAAR. v ■°«<;°'-vihk> A Crooymans, Paterslaan 7 Theuws, Jan Hensenstraat 16 GEEN BROM-SPELERIJ Er zijn helaas fabrikanten van bromfietsen, die nog niet tevreden zijn met de duizelingwekkende om zet snelheid van hun vrij kostbare vervoermiddelen en er op aandrin gen de minimum-leeftijd waarop 'n „rijwiel met hulpmotor" mag wor den bereden, verder omlaag te schroeven. „Juist bij het veertiende jaar ont staat behoefte aan een eigen ver voermiddel" zegt de eigenaar van een bekende fabriek. Vele ouders zullen het een geluk kige regeling achten ,dat juist aan de behoefte aan krachtmetingen, wegwedstrijden, motorgebrul en el kaar de loef afsteken met steeds zwaardere motorvoertuigen op een bepaalde leeftijd, die toch reeds erg laag ligt, een definitieve grens is ge trokken. Zolang de normale wegge bruikers en zelfs de voetgangers al last hebben van jongelieden tussen 16 en 21 die knetterend en knallend proberen elkaar en anderen van de sokken te rijden, zo lang hebben wij nog geen behoefte aan een groep nog gevaarlijker en onervarender brom- spelertjes. Wij pleiten integendeel nogmaals; voor versnelde invoering van het verplichte rijbewijs voor alle 1.250.000 bromfietsgebruikers, opdat zij zich werkelijk eens gaan verdie pen in de verkeersregels en ver- keersdiscipline. Daar zullen maari weinig motortjes minder door ver-1 kocht worden, maar er zullen wel! heel wat ongelukken door kunnen; worden voorkomen. Kinderen onder de 16 kunnen be ter met een bromtol spelen. EEN APPELTJE IN UW HAND Ik ben als een appeltje in Uw hand. Dat is een zinnetje uit een versje. Mij persoonlijk heeft dat al tijd gegrepen, omdat het op een sim pele, maar hoogst diepzinnige ma nier weergeeft, waar wij met ons le ven in deze wereld staan. Het is zo simpel, tegenover de vra gen, die de mensen van vandaag kwellen. Zo simpel ook tegenover de verschrikkelijke dingen, die we in de kranten lezen. Want daar leren we van een moeder die haar softe- non-baby doodt of van een andere die haar verlamde kind om het le ven brengt. We zijn nog niet heen over de na zi-moorden, waarbij miljoenen Joden van het leven werden beroofd, waar bij honderden ouden van dagen of krankzinnigen met spuitjes 't men selijk bestaan werd ontnomen. De grote mogendheden spelen met hun aardige vindingen van kernwapens. Ze hebben nu weer heel lakoniek staat het in de krant een neutro nenbom bedacht, die geen materiële schade veroorzaakt, maar alleen mensen doodt. „Ik ben als een appeltje in uw hand". Voor diegenen die met het leven van anderen spelen is deze Goede God, die ons als een liefde- lijk vruchtje bij zich heeft en ver zorgt, geen werkelijkheid. Er be staan dus ook geen rechten zijner zijds en er bestaat helemaal geen liefde van zijn kant. Het leven is een ding, een ver schijnsel, waar ze geen raad mee we ten. Een geval zonder kop of staart. Hun eigen leven is voor deze men sen een vraagteken en dat van an deren een onbetekenend iets. Velen weten er geen raad op. In een wijze brief heeft kardinaal Suenens van België het volk opge roepen toch eens ernstig over het leven na te denken. Daarbij heeft hij de Kerk in het midden gebracht door uiteen te zetten ,hoe zij het le ven van een heilige zin geeft, juist naar aanleiding van het beruchte proces van Luik, het Softenon-pro- ces. „Ik wil u de stem van de Kerk laten horen ,om u te helpen een juist beeld te vormen en ook uw eigen zedelijk geweten te vormen." Het is weer even eenvoudig als 't appeltje. De stem van de Kerk, die het mooier, dieper en breder uitlegt, welke de zin van het leven is, be hoort overal te worden gehoord. Want velen, die haar nooit eerder hebben vernomen, of velen die haar vergeten zijn, zullen een zucht van verlichting slaken en zeggen: „Dat is het". Inderdaad de eeuwen door is deze opvatting van het leven die de Kerk verkondigt, de enig houdbare opvat ting geweest. Maar zoals gezegd zij is in wezen die van het kleine vers je: „Ik ben als een appeltje in uw hand". KOM en KERKDORPEN op don derdag 28 maart 1963 om 2 uur na middag in het Groene Kruisgebouw aan de Merseloseweg. Men wordt verzocht op tijd aan wezig te zijn en bij de inenting én controle de oranje inentingsboek jes mede te brengen. Om het Verloop der enting te la ten onderzoeken en daarna het be wijs te ontvangen, dat de enting met goed gevolg heeft plaats gehad, moe ten de kinderen, die op 27 maart ge- ent zijn, terugkomen op woensdag 10 april, die op 28 maart geënt zijn, donderdag 11 april, op dezelfde plaats en op hetzelfde uur als boven aangegeven. Ingevolge de Inentingswet moeten de kinderen, voordat zij de leeftijd van één jaar bereikt hebben, worden geënt. De kinderen moeten op de dag der enting TWEE maanden oud zijn en gezond. Venray, 15 maart 1963. Burgemeester en wethouders voor noemd, VERPLICHTE inenting tegen pokken Burgemeester en wethouders van Venray brengen ter openbare kennis dat gelegenheid bestaat, om de kin deren van TWEE maanden en ouder kosteloos te doen inenten tegen pok ken en wel: de kinderen wonende in YSSEL- STEYN op woensdag 27 maart 1963 om 2.00 uur nm. in het Gemeen schapshuis, de kinderen wonende in VENRAY- Mr. M. M. L. G. M. CUSTERS, burgemeester. H.P.L. VORST, secretaris. HINDERWET openbare kennisgeving verzoek om vergunning Op de secretarie van de gemeente Venray ligt ter inzage een verzoek met bijlagen van H. C. Cuppen, Gussenstraat 8, Leunen-Venray om vergunning tot het oprichten van een friture te Leunen-Venray, Gus senstraat 8, kadastraal gemeente Venray sectie D nr. 4186. Schriftelijke bezwaren tegen het verlenen van de vergunning kan eenieder gedurende tien dagen na dagtekening van deze bekendmaking inbrengen bij het gemeentebestuur, waar dit verzoek ter inzage ligt. De ingekomen bezwaarschriften worden mede ter inzage gelegd. Mondelinge bezwaren kan een ieder persoonlijk of bij gemachtigde inbrengen op een openbare zitting te houden op 8 april 1963 om 11 uur in het gemeentehuis. Beroep tegen een beschikking kan later o.a. slechts worden ingesteld door: a: een inwoner van een gemeente waar deze openbare kennisgeving is geschied, mits hij in persoon of bij gemachtigde op de bovenbedoelde zitting is verschenen; b. een andere belanghebbende, mits hij binnen de gestelde termijn schriftelijk bezwaren heeft inge bracht. Venray, 18 maart 1963. Mr. M. M. L. G. M. CUSTERS, burgemeester. J. H. v. d. Boom, loco-secretaris HINDERWET openbare kennisgeving verzoek om vergunning Op de secretarie van de gemeente Venray ligt ter inzage een verzoek met bijlagen van Esso Nederland N.V.„ Benoordenhoutseweg 7, Den Haag om vergunning tot uitbreiding en wijziging van een benzinepomp installatie met 2 electro motoren, gezamenlijk vermogen 2/3 pk. Adres inrichting Grootdorp 35, kadastraal gemeente Venray sectie B nr. 2758. Schriftelijke bezwaren tegen het verlenen van de vergunning kan eenieder gedurende tien dagen na dagtekening van deze bekendmaking inbrengen bij het gemeentebestuur, waar dit verzoek ter inzage ligt. De ingekomen bezwaarschriften worden mede ter inzage gelegd. Mondelinge bezwaren kan een ieder persoonlijk of bij gemachtigde inbrengen op een openbare zitting te houden op 8 april 1963 om 11 uur in het gemeentehuis. Beroep tegen een beschikking kan later o.a. slechts worden ingesteld door: a. een inwoner van een gemeente waar deze openbare kennisgeving is geschied, mits hij in persoon of bij gemachtigde op de bovenbedoelde zitting is verschenen; b. een andere belanghebbende, mits hij binnen de gestelde termijn schriftelijk bezwaren heeft inge bracht. Venray, 18 maart 1963. Burgemeester en wethouders van de gemeente Mr. M. M. L. G. M. CUSTERS, burgemeester. J. H. v. d. BOOM, loco-secretaris oiu «cmltfinjn •TAKMX c* Itóröouf JUIIANASIN6EL41 -tekf. 1061 (K4780) EEN VOORJAARLIJKS TERUGKEREND GEBEUREN: Nu de sneeuwmassa's ongeveer verdwenen zijn, het zonnetje ons af en toe koestert met haar zo lang ge miste warmte, bekruipt menig recht geaarde huisvrouw de lust om eens lekker alles open te gooien". Ze krij gen „het" weer, zeggen de mannen dan. Maar zoals mijnheer zich graag in het voorjaar een nieuw costuum wil aanschaffen of zijn auto eens mooi oppoetsen, zo haalt de huis vrouw in het voorjaar graag alles eens goed uit. Na de lange duffe winter, vooral deze laatste, is het dikwijls echt no dig. Eindelijk kunnen de buitenra men weer eens gezeemd worden en het stoepje gedaan. Het is altijd een doom in het oog van een huisvrouw, wanneer het zo „inloopt" en zodra de temperatuur dan ook maar even boven het vries punt komt en het weer kan, worden de ramen gezeemd en de stoep ge schrobd. Wat is „alles opengooien?" Het betekent van alles overhoop halen. Het begint met alles wat zich daar voor leent naar buiten gooien, het betekent ook gordijnen wassen en kasten uithalen. Dit omvat niet al leen papier op de planken leggen en punaises die dubbel slaan, maar ook bespiegeling over alle dingen, die tevoorschijn komen: schriften van de kinderen toen ze nog in de eerste klas zaten, liefdesbrieven uit de verlovingstijd, heel oude foto albums. En dan volgt nog veel meer. Er wordt gesopt, gepoetst, geklopt en gezeemd; menig huishouden staat letterlijk en figuurlijk op zijn kop. Dat de mannen het nooit-nodig- vinden, dat er wordt schoongemaakt heeft een erg voor de hand liggende reden. Want de huisvrouw wenst ook dat er wordt gewit en behangen, wat in vele gevallen op „hem" neerkomt. Dat mannen er glooiende hekel aan hebben wanneer ze thuis komen en de kamer is nog niet ingeruimd, is tot daar aan toe. Maar meestal hanfet het vloerkleed nog in de tuin en moet nog geklopt worden. Er wordt „makkelijk" gegeten, kachel van z'n plaats, pa's stoel staat op de gang en waar zal hij zich nu neervlijen na een dag hard werken? Hij weet het niet. Maar dat is het ergste niet. Het geklopte kleed moet natuurlijk naar binnen, de kast op zijn plaats, de „makkelijke" en de eetkamer- stoelen naar binnen gesjouwd, dan nog het dressoir of „bergmeubel", daarvoor moet hij de lamp nog op hangen. Gordijnen dan nog uitgesla gen en opgehangen. Als dan eindelijk de boel klaar is, ziet men de huisvrouw trots als een pauw. En met reden, want een huis vrouw met hart voor haar meubel tjes vindt het heerlijk alles weer helemaal fris te maken na de lange winter waarin niets naar buiten kon. Maar de man dankt God op zijn blote knieën, voor zover hij niet in de stoel in slaap valt van ver moeidheid. Tenslotte nog een andere precaire zaak. Want de schoonmaak mag dan wel veel van de huisvrouw vergen, (natuurlijk niet haar goede humeur) van beiden vergt hij niet alleen in spanning, maar ook geld. Bij de schoonmaak spelen de centen een grote rol. Het behang is vernieuwd, de gordijnen ook. Maar nu past de lamp er weer niet bij. Nieuw zeil in de slaapkamer, maar het kleedje „vloekt" nu weer. Enfin, zo gaat het met grote en kleine dingen. Doch voor de huisvrouw zinkt dit alles in het niet bij het gevoel dat er schoon gemaakt is. De bolronde voetbal-supporter, die ondanks alle nederlagen van zijn voetbalclub telkens en telkens uit trok om persoonlijk zijn club aan te moedigen, stond nu een beetje be dremmeld en zoekend naar woorden voor het hekje en kromp ineen on der de vernietigende blikken van de officier van justitie. Hij gaf maar aarzelend antwoord en probeerde in alle toonbeelden van de blanke onschuld te ontkennen, dat hij opzettelijk een mishandeling zou hebben gepleegd. Hij bracht er met moeite uit, dat hij helemaal geen gewelddaden had gepleegd, in tegendeel dat hij zelf slachtoffer was geworden van een menigte ,die in een overwinningsroes verkeerde en brooddronken met armen en benen zwaaide, welke wijd bewegende li chaamsdelen hem, de brave huisva der, waarschijnlijk per ongeluk ge raakt, maar dan toch pijnlijk onaan genaam geraakt hadden, waarop van zijn kant slechts een heel bescheiden poging was gevolgd zich uit dit ge woel met pijngevoel te bevrijden door met beleefd uitgestoken armen enigermate vrij baan voor zTn gezet postuur te verkrijgen. „En toen hebt u dan toch maar met de ellebogen gewerkt en zijn er klappen van gekomen" friste de vriendelijke heer in toga zijn geheu gen op. „Ik heb me verdedigd, ja afge weerd die klappen, begrijpt u, ik probeerde die armen weg te duwen, ik moest er uit, ik zat in de knel, ik kon niet tussen de benen door, dus ik moest langs die op en neer slaande vuisten, dat kunt u toch aanvoe len „U hoeft hier niet zoveel woorden te gebruiken", zei de politierechter. „Hebt u uw ellebogen en uw vuis ten gebruikt, ja of nee?" „Niet om te slaan, edelachtbare voorzitter, ik kon me niet verstaan baar maken, ik vroeg of ik er uit mocht, maar niemand hoorde me, toen moest ik die mensen wat opzij duwen „O juist, dus geen woorden, maar daden, zoals sommige supporters dezer dagen nog zongen. Daar zijn voldoende getuigen van, dus dat kunt u niet ontkennen." „Die getuigen kunnen niets gezien hebben, edelachtbare, want ik ben klein van stuk. Ik ging schuil onder de menigte die daar storid te dansen en te schreeuwen. We hadden ge wonnen ziet U „Ja uw club had gewonnen, maar u hebt het niet gewonnen. U ging op de vuist met een aantal mede supporters, kameraden en vrienden dus waarmee u juist hand in hand uw club had toegejuicht. En u werd kwaad omdat ze u niet lieten gaan en toen sloeg u er op onder het mot to: geen woorden, maar daden. Draait u daar nou maar niet langer omheen, want het is gebeurd. Dat blijkt uit de getuigenverklaringen van mensen die u zagen slaan als een dolleman. En als u het niet ge looft, zijn er nóg de blauwe plekken en de kapotte bril en de stukgesla gen paraplue als bewijsstukken. „Maar meneer de rechter, die pa raplu is van mijzelf. Als ik die niet meer nodig heb, mag ik dan asje blieft doormidden breken of mag dat ook al niet?" „U mag hem wel doormidden bre ken op een ordentlijke manier, maar nou juist niet op de rug van een clubgenoot die zich van geen kwaad bewust is. Maar houdt u zich nou maar stil, want aan al die woorden hebben we hier ook niets, we zullen overgaan tot de daden. Het woord is aan meneer de officier." En hij moest even hameren om een nieu we woordenstroom van de verdachte te stuiten. De officier had voor deze suppor ters weinig vriendelijke woorden. Hij noemde hem geen goed kame raad, een onsportieve en driftige natuur en 'n gevaar voor de goede naam van het edel voetbalspel. In- plaats van hand in hand een over winning te vieren, slaat hij als een dronken dragonder los op de leden van een vrolijk gezelschapje, waarin hij als vriend was opgenomen. Het mag een wonder heten, dat deze mensen u rustig aan de politie heb ben overgeleverd en niet met een welgemikte strafschop onschadelijk hebben gemaakt. Bovendien hebt u zich verzet tegen een ambtenaar in de uitoefening van zijn functie, wes halve ik de eer heb te requireren 'n boete van 25,wegens de mis handeling, subsidair vijf dagen hech tenis en een boete van 40,we gens verzet tegen de politie, sub sidiair tien dagen hechtenis. „En wat hebt u daar nog op te zeggen?" vroeg de politierechter. „Ik niks meer", antwoordde de corpulente vuist- en voetbalenthou siast, „over de ping-ping gaat de penningmeester." „Welke penningmeester?" „Van ons clubje. We hebben af- gespi-oken het maar uit de kas te betalen." En daar gingen ze, getroffenen, getuigen en verdachte, vrolijk zin gend de gang in: „Hand in hand, ka meraden VERDIEPINGSDAGEN „MANRESA" Het Retraitehuis „Manresa" te Venlo houdt voor de middenstanders een tweedaagse geestelijke verdie ping op 4 en 5 mei. Aanvang op zaterdag 4 mei des avonds te kwart vóór tien. Einde op maandag 6 mei met de Avondmis van 7 uur waarna souper. Weest niet bang dat uw zaak er onder lijdt: twee zulke dagen eruit is tóch voordeliger. Opgaven worden gaarne inge wacht hetzij bij Uw afdelingsbestuur hetzij bij „Manresa", tel. 04700-2461. Verblijfkosten 25,

Peel en Maas | 1963 | | pagina 1