Overpeinzingen
Hoe kijkt U naar de T.V.?
THOMASSEN
„de schoonmaak"
Bekendmaking
Politierechter
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
BATIFLEX
Geestelijk artikel
ÜSSÏMIMml
VRIJDAG 22 MAART 1963 No. 12
VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652
ABONNEMENTS-
(buiten Venray 1.75)
HOOFDPIJN DOOR
TELEVISIEKIJKEN KAN
WORDEN VERMEDEN
Wanneer tegenwoordig een paar
mensen bij elkaar zijn, dan duurt
het meestal niet lang, of de vraag
valt: „Heb je dit of dat gisteren op
de televisie gezien?" Het gezel
schap splitst zich dan vrij snel in
televisiekijkers en niet-kijkers. De
eersten bespreken druk het gebo-
dene van de vorige avond en de
laatsten doen er al naar gelang
hun temperament het zwijgen toe.
VERHONGEREND VOOR IIET
SCHERM
De televisie is voor veel mensen
een medium geworden waaraan zij
zijn verslaafd en dat zijn meer men
sen dan de meesten wel denkan. Een
directeur van een groot levensmid-
delenbedrijf merkte eens schertsend
op: „Als het zo doorgaat zit er bin
nen enkele tientallen jaren een lang
zaam verhongerende massa mensen
voor hun beeldscherm te hokken!"
Dit „hokken" voor de verleiding
die televisie heet, is de laatste tijd
een onderwerp geweest van studies
van diverse geleerden. Ook al zullen
velen niet zo pessimistisch willen
zijn als de hier geciteerde directeur,
dat neemt niet weg, dat avond aan
avond in ons land en in alle andere
landen van de wereld vele tientallen
miljoenen mensen meer of minder
hulpeloos aan dit massamedium zijn
overgeleverd. Hieraan schijnen alle
waarschuwingen weinig of niets te
kunnen veranderen. Daarom is het
verstandig te probéren de schade die
hierdoor ontstaat, tot een minimum
te beperken. Een van deze schaden
is wel de hoofdpijn die veel mensen
krijgen, wanneer ze lang naar de
televisie kijken.
Een Duitse geleerde Bödecker uit
Darmstadt heeft van dit probleem
een studie gemaakt
DENK OM DE AFSTAND
Over het algemeen meent men, dat
het viervoudige van de beeldafme
ting van het televisiescherm de juis
te afstand is, die de toeschouwer
moet scheiden van zijn televisietoe-
stel. Bij de huidige in de handel
zijnde televisie-apparaten met een
beeldgrootte van 43 of 53 cm liggen
de gunstigste kij kaf standen dus res
pectievelijk op 1,70 meter en 2.10 m.
Onderzoeker Bödeker is echter van
mening, dat dit teveel een algemeen
heid is en dat een grotere afstand
tussen beeldscherm en kijker in veel
gevallen aan te bevelen is.
De gunstigste kijkafstand hangt in
eerste instantie af van de conditie
van de ogen van de televisiekijker.
De scherpte van de ogen neemt dik
wijls met de leeftijd af als gevolg
van kleine nerfjes in het hoornvlies
van het oog en door lensvertroebe
ling. Gemiddeld bedraagt de scherp
te van het menselijk oog op 80-jari
ge leefijd nog slechts 47 procent, op
60 jaar 74 pet en op 40-jarige leeftijd
zo'n 90 pet. van de 100 pet. die men
aanneemt op het twintigste levens
jaar.
Dit algemeen bekende en erkende
feit wijst er reeds op, hoe foutief
het is een zogenaamde algemeen
geldende juiste kijkafstand vast te
Stellen.
LIJNEN ZIJN DUIDELIJKER
Deze vaststelling vond indertijd
plaats op basis van de volgende
overweging. De mogelijkheid om bij
voorbeeld aan de sterrenhemel twee
heldere punten nog te kunnen zien,
litg voor het menselijk oog bij ma
ximum 20 boogseconden. Rekent
men dit om voor de kijkafstand voor
onze normale televisieontvanger met
hun aantal van 625 beeldlijnen,
waaruit het televisiebeeld bestaat,
dan komt men tot globaal drie tot
viermaal de beeldgrootte als de
meest geschikte afstand om te kij
ken voor" mensen met normale ogen.
Hierbij wordt echter vergeten, dat
het onderscheidingsvermogen van 't
menselijk oog voor donkere lijnen
op een lichte ondergrond veel hoger
ligt voor het menselijk oog bij ma-
boogseconden. Al kunnen we voor
dit merkwaardige feit geen alge
meen erkende verklaring geven, toch
is dit voor het kijken naar de tele
visie zeer belangrijk, omdat het hier
gaat om het kijken naar een beeld
dat uit lijnen is samengesteld en niet
uit punten.
Proeven die men heeft genomen
met diverse personen, wezen uit, dat
de theorie van Bödeker klopt. De
proefpersonen worden voor het te
levisiescherm geplaatst en zien dan
duidelijk het lijnensysteem waaruit
het beeld is samengesteld. Met hele
kleine pasjes verwijderen ze zich
van het scherm en dienen precies
aan te geven op welke plaats en af
stand ze de lijnen niet meer zien,
doch slechts een geheel beeld. Deze
afstand is voor de betrokken per
soon de meest gunstige om naar het
scherm te kijken, aangezien bij een
kleinere afstand het lijnensysteem
het totaalbeeld voor deze persoon
verstoort, terwijl bij een grotere af
stand het opnamevermogen van het
oog niet redt.
TE ZWARE INSPANNING
Populair gezegd komt het er op
neer, dat de kijker bij een te kleine
afstand geïrriteerd wordt door de
flikkerende lijnen van het beeld,
terwijl hij op grotere afstand niet
duidelijk genoeg meer ziet en zijn
ogen teveel moet inspannen. In bei
de gevallen doet het oog zijn best
om de moeilijkheden op te heffen of
althans tot een minimum te redu
ceren, met als gevolg een te zware
inspanning en.... hoofdpijn en an
dere televisiekijkersziekten.
Het bewezen grotere onderschei
dingsvermogen van het oog bij het
kijken naar lijnen en de genomen
proeven, hebben uitgewezen, dat
over het algemeen een grotere af
stand van het beeldscherm dan tot
nu toe aangenomen zeker aan te
bevelen is. Men moet minstens op
zes maal de beeldgrootte van het
toestel verwijderd blijven. Voor
toestellen met een beeldgrootte
van 53 cm komt dit neer op een
afstand van niet minder dan drie
meter. Adspirant televisietoestel
kopers dienen met deze feiten goed
rekening te houden, omdat in veel
woningen het voor de kijkers niet
mogelijk is om op deze afstand van
het scherm te zitten, doordat de
ruimte in de kamer te klein is. In
zo'n geval kan men beter een toe
stel aanschaffen met een kleiner
beeld.
MINDER „TELEVISIEZIEKTEN'
Een ander punt dat ook voor een
goed kijken naar de televisie belang
rijk is, is wel de verlichting van de
omgeving. "Wanneer wij naar het
beeldscherm van ons toestel kijken,
dan zien we veel meer dan dat
scherm alleen, want we zien ook een
belangrijk deel van de omgeving van
het toestel. Wanneer er nu een groot
contrast bestaat tussen het lichte
bééld en de donkere omgeving (velen
kijken televisie in het donker), ont
staan het in het netvlies van ons
ogen te grote contrasten met als ge
volg spanningen endikwijls
hoofdpijn voor de kijker.
Het beste is daarom om die ach
tergrond door een zwakke lamp,
bijv. een schemerlampje van niet te
grote sterkte te verlichten, waardoor
het contrast tot een minimum wordt
beperkt. Ook is het fout om een
lichtbron te hebben tussen de kijker
en het televisiescherm of recht daar
tegenover. Hierdoor ontstaan op het
beeld lichtglinsteringen, die evenzo
hinderlijk zijn en ook oorzaak kun
nen zijn van narigheid als hoofdpijn
en dergelijke.
Wanneer men met deze zaken
goed rekening houdt, dan kan onge
twijfeld voor veel televisiekijkers 't
kijkgenot aanmerkelijk verhoogd
worden en wordt de narigheid ver
oorzaakt door de zogenaamde „tele-
visieziekten" tot een minimum be
perkt.
wasbars MUURVERF in modern»
KLRURBN. OOK WEU BEHANG.
AUR KLEURBN ZUN MKNQBAAR.
v ■°«<;°'-vihk>
A Crooymans, Paterslaan 7
Theuws, Jan Hensenstraat 16
GEEN BROM-SPELERIJ
Er zijn helaas fabrikanten van
bromfietsen, die nog niet tevreden
zijn met de duizelingwekkende om
zet snelheid van hun vrij kostbare
vervoermiddelen en er op aandrin
gen de minimum-leeftijd waarop 'n
„rijwiel met hulpmotor" mag wor
den bereden, verder omlaag te
schroeven.
„Juist bij het veertiende jaar ont
staat behoefte aan een eigen ver
voermiddel" zegt de eigenaar van
een bekende fabriek.
Vele ouders zullen het een geluk
kige regeling achten ,dat juist aan
de behoefte aan krachtmetingen,
wegwedstrijden, motorgebrul en el
kaar de loef afsteken met steeds
zwaardere motorvoertuigen op een
bepaalde leeftijd, die toch reeds erg
laag ligt, een definitieve grens is ge
trokken. Zolang de normale wegge
bruikers en zelfs de voetgangers al
last hebben van jongelieden tussen
16 en 21 die knetterend en knallend
proberen elkaar en anderen van de
sokken te rijden, zo lang hebben wij
nog geen behoefte aan een groep nog
gevaarlijker en onervarender brom-
spelertjes.
Wij pleiten integendeel nogmaals;
voor versnelde invoering van het
verplichte rijbewijs voor alle
1.250.000 bromfietsgebruikers, opdat
zij zich werkelijk eens gaan verdie
pen in de verkeersregels en ver-
keersdiscipline. Daar zullen maari
weinig motortjes minder door ver-1
kocht worden, maar er zullen wel!
heel wat ongelukken door kunnen;
worden voorkomen.
Kinderen onder de 16 kunnen be
ter met een bromtol spelen.
EEN APPELTJE IN UW HAND
Ik ben als een appeltje in Uw
hand. Dat is een zinnetje uit een
versje. Mij persoonlijk heeft dat al
tijd gegrepen, omdat het op een sim
pele, maar hoogst diepzinnige ma
nier weergeeft, waar wij met ons le
ven in deze wereld staan.
Het is zo simpel, tegenover de vra
gen, die de mensen van vandaag
kwellen. Zo simpel ook tegenover de
verschrikkelijke dingen, die we in
de kranten lezen. Want daar leren
we van een moeder die haar softe-
non-baby doodt of van een andere
die haar verlamde kind om het le
ven brengt.
We zijn nog niet heen over de na
zi-moorden, waarbij miljoenen Joden
van het leven werden beroofd, waar
bij honderden ouden van dagen of
krankzinnigen met spuitjes 't men
selijk bestaan werd ontnomen. De
grote mogendheden spelen met hun
aardige vindingen van kernwapens.
Ze hebben nu weer heel lakoniek
staat het in de krant een neutro
nenbom bedacht, die geen materiële
schade veroorzaakt, maar alleen
mensen doodt.
„Ik ben als een appeltje in uw
hand". Voor diegenen die met het
leven van anderen spelen is deze
Goede God, die ons als een liefde-
lijk vruchtje bij zich heeft en ver
zorgt, geen werkelijkheid. Er be
staan dus ook geen rechten zijner
zijds en er bestaat helemaal geen
liefde van zijn kant.
Het leven is een ding, een ver
schijnsel, waar ze geen raad mee we
ten. Een geval zonder kop of staart.
Hun eigen leven is voor deze men
sen een vraagteken en dat van an
deren een onbetekenend iets. Velen
weten er geen raad op.
In een wijze brief heeft kardinaal
Suenens van België het volk opge
roepen toch eens ernstig over het
leven na te denken. Daarbij heeft
hij de Kerk in het midden gebracht
door uiteen te zetten ,hoe zij het le
ven van een heilige zin geeft, juist
naar aanleiding van het beruchte
proces van Luik, het Softenon-pro-
ces. „Ik wil u de stem van de Kerk
laten horen ,om u te helpen een
juist beeld te vormen en ook uw
eigen zedelijk geweten te vormen."
Het is weer even eenvoudig als 't
appeltje. De stem van de Kerk, die
het mooier, dieper en breder uitlegt,
welke de zin van het leven is, be
hoort overal te worden gehoord.
Want velen, die haar nooit eerder
hebben vernomen, of velen die haar
vergeten zijn, zullen een zucht van
verlichting slaken en zeggen: „Dat is
het".
Inderdaad de eeuwen door is deze
opvatting van het leven die de Kerk
verkondigt, de enig houdbare opvat
ting geweest. Maar zoals gezegd zij
is in wezen die van het kleine vers
je: „Ik ben als een appeltje in uw
hand".
KOM en KERKDORPEN op don
derdag 28 maart 1963 om 2 uur na
middag in het Groene Kruisgebouw
aan de Merseloseweg.
Men wordt verzocht op tijd aan
wezig te zijn en bij de inenting én
controle de oranje inentingsboek
jes mede te brengen.
Om het Verloop der enting te la
ten onderzoeken en daarna het be
wijs te ontvangen, dat de enting met
goed gevolg heeft plaats gehad, moe
ten de kinderen, die op 27 maart ge-
ent zijn, terugkomen op woensdag 10
april, die op 28 maart geënt zijn,
donderdag 11 april, op dezelfde
plaats en op hetzelfde uur als boven
aangegeven.
Ingevolge de Inentingswet moeten
de kinderen, voordat zij de leeftijd
van één jaar bereikt hebben, worden
geënt.
De kinderen moeten op de dag
der enting TWEE maanden oud zijn
en gezond.
Venray, 15 maart 1963.
Burgemeester en wethouders voor
noemd,
VERPLICHTE inenting tegen pokken
Burgemeester en wethouders van
Venray brengen ter openbare kennis
dat gelegenheid bestaat, om de kin
deren van TWEE maanden en ouder
kosteloos te doen inenten tegen pok
ken en wel:
de kinderen wonende in YSSEL-
STEYN op woensdag 27 maart 1963
om 2.00 uur nm. in het Gemeen
schapshuis,
de kinderen wonende in VENRAY-
Mr. M. M. L. G. M. CUSTERS,
burgemeester.
H.P.L. VORST, secretaris.
HINDERWET
openbare kennisgeving verzoek
om vergunning
Op de secretarie van de gemeente
Venray ligt ter inzage een verzoek
met bijlagen van H. C. Cuppen,
Gussenstraat 8, Leunen-Venray om
vergunning tot het oprichten van
een friture te Leunen-Venray, Gus
senstraat 8, kadastraal gemeente
Venray sectie D nr. 4186.
Schriftelijke bezwaren tegen het
verlenen van de vergunning kan
eenieder gedurende tien dagen na
dagtekening van deze bekendmaking
inbrengen bij het gemeentebestuur,
waar dit verzoek ter inzage ligt. De
ingekomen bezwaarschriften worden
mede ter inzage gelegd.
Mondelinge bezwaren kan een
ieder persoonlijk of bij gemachtigde
inbrengen op een openbare zitting
te houden op 8 april 1963 om 11 uur
in het gemeentehuis.
Beroep tegen een beschikking kan
later o.a. slechts worden ingesteld
door:
a: een inwoner van een gemeente
waar deze openbare kennisgeving is
geschied, mits hij in persoon of bij
gemachtigde op de bovenbedoelde
zitting is verschenen;
b. een andere belanghebbende,
mits hij binnen de gestelde termijn
schriftelijk bezwaren heeft inge
bracht.
Venray, 18 maart 1963.
Mr. M. M. L. G. M. CUSTERS,
burgemeester.
J. H. v. d. Boom, loco-secretaris
HINDERWET
openbare kennisgeving verzoek
om vergunning
Op de secretarie van de gemeente
Venray ligt ter inzage een verzoek
met bijlagen van Esso Nederland
N.V.„ Benoordenhoutseweg 7, Den
Haag om vergunning tot uitbreiding
en wijziging van een benzinepomp
installatie met 2 electro motoren,
gezamenlijk vermogen 2/3 pk. Adres
inrichting Grootdorp 35, kadastraal
gemeente Venray sectie B nr. 2758.
Schriftelijke bezwaren tegen het
verlenen van de vergunning kan
eenieder gedurende tien dagen na
dagtekening van deze bekendmaking
inbrengen bij het gemeentebestuur,
waar dit verzoek ter inzage ligt. De
ingekomen bezwaarschriften worden
mede ter inzage gelegd.
Mondelinge bezwaren kan een
ieder persoonlijk of bij gemachtigde
inbrengen op een openbare zitting
te houden op 8 april 1963 om 11 uur
in het gemeentehuis.
Beroep tegen een beschikking kan
later o.a. slechts worden ingesteld
door:
a. een inwoner van een gemeente
waar deze openbare kennisgeving is
geschied, mits hij in persoon of bij
gemachtigde op de bovenbedoelde
zitting is verschenen;
b. een andere belanghebbende,
mits hij binnen de gestelde termijn
schriftelijk bezwaren heeft inge
bracht.
Venray, 18 maart 1963.
Burgemeester en wethouders van
de gemeente
Mr. M. M. L. G. M. CUSTERS,
burgemeester.
J. H. v. d. BOOM, loco-secretaris
oiu «cmltfinjn
•TAKMX c*
Itóröouf
JUIIANASIN6EL41 -tekf. 1061 (K4780)
EEN VOORJAARLIJKS
TERUGKEREND GEBEUREN:
Nu de sneeuwmassa's ongeveer
verdwenen zijn, het zonnetje ons af
en toe koestert met haar zo lang ge
miste warmte, bekruipt menig recht
geaarde huisvrouw de lust om eens
lekker alles open te gooien". Ze krij
gen „het" weer, zeggen de mannen
dan. Maar zoals mijnheer zich graag
in het voorjaar een nieuw costuum
wil aanschaffen of zijn auto eens
mooi oppoetsen, zo haalt de huis
vrouw in het voorjaar graag alles
eens goed uit.
Na de lange duffe winter, vooral
deze laatste, is het dikwijls echt no
dig. Eindelijk kunnen de buitenra
men weer eens gezeemd worden en
het stoepje gedaan.
Het is altijd een doom in het oog
van een huisvrouw, wanneer het zo
„inloopt" en zodra de temperatuur
dan ook maar even boven het vries
punt komt en het weer kan, worden
de ramen gezeemd en de stoep ge
schrobd.
Wat is „alles opengooien?" Het
betekent van alles overhoop halen.
Het begint met alles wat zich daar
voor leent naar buiten gooien, het
betekent ook gordijnen wassen en
kasten uithalen. Dit omvat niet al
leen papier op de planken leggen
en punaises die dubbel slaan, maar
ook bespiegeling over alle dingen,
die tevoorschijn komen: schriften
van de kinderen toen ze nog in de
eerste klas zaten, liefdesbrieven uit
de verlovingstijd, heel oude foto
albums. En dan volgt nog veel meer.
Er wordt gesopt, gepoetst, geklopt
en gezeemd; menig huishouden staat
letterlijk en figuurlijk op zijn
kop.
Dat de mannen het nooit-nodig-
vinden, dat er wordt schoongemaakt
heeft een erg voor de hand liggende
reden. Want de huisvrouw wenst ook
dat er wordt gewit en behangen, wat
in vele gevallen op „hem" neerkomt.
Dat mannen er glooiende hekel aan
hebben wanneer ze thuis komen en
de kamer is nog niet ingeruimd, is
tot daar aan toe. Maar meestal hanfet
het vloerkleed nog in de tuin en
moet nog geklopt worden. Er wordt
„makkelijk" gegeten, kachel van z'n
plaats, pa's stoel staat op de gang
en waar zal hij zich nu neervlijen
na een dag hard werken? Hij weet
het niet. Maar dat is het ergste niet.
Het geklopte kleed moet natuurlijk
naar binnen, de kast op zijn plaats,
de „makkelijke" en de eetkamer-
stoelen naar binnen gesjouwd, dan
nog het dressoir of „bergmeubel",
daarvoor moet hij de lamp nog op
hangen. Gordijnen dan nog uitgesla
gen en opgehangen.
Als dan eindelijk de boel klaar is,
ziet men de huisvrouw trots als een
pauw. En met reden, want een huis
vrouw met hart voor haar meubel
tjes vindt het heerlijk alles weer
helemaal fris te maken na de lange
winter waarin niets naar buiten
kon. Maar de man dankt God op
zijn blote knieën, voor zover hij niet
in de stoel in slaap valt van ver
moeidheid.
Tenslotte nog een andere precaire
zaak. Want de schoonmaak mag dan
wel veel van de huisvrouw vergen,
(natuurlijk niet haar goede humeur)
van beiden vergt hij niet alleen in
spanning, maar ook geld. Bij de
schoonmaak spelen de centen een
grote rol. Het behang is vernieuwd,
de gordijnen ook. Maar nu past de
lamp er weer niet bij. Nieuw zeil in
de slaapkamer, maar het kleedje
„vloekt" nu weer. Enfin, zo gaat het
met grote en kleine dingen. Doch
voor de huisvrouw zinkt dit alles in
het niet bij het gevoel dat er schoon
gemaakt is.
De bolronde voetbal-supporter, die
ondanks alle nederlagen van zijn
voetbalclub telkens en telkens uit
trok om persoonlijk zijn club aan
te moedigen, stond nu een beetje be
dremmeld en zoekend naar woorden
voor het hekje en kromp ineen on
der de vernietigende blikken van de
officier van justitie.
Hij gaf maar aarzelend antwoord
en probeerde in alle toonbeelden van
de blanke onschuld te ontkennen,
dat hij opzettelijk een mishandeling
zou hebben gepleegd. Hij bracht er
met moeite uit, dat hij helemaal
geen gewelddaden had gepleegd, in
tegendeel dat hij zelf slachtoffer was
geworden van een menigte ,die in
een overwinningsroes verkeerde en
brooddronken met armen en benen
zwaaide, welke wijd bewegende li
chaamsdelen hem, de brave huisva
der, waarschijnlijk per ongeluk ge
raakt, maar dan toch pijnlijk onaan
genaam geraakt hadden, waarop van
zijn kant slechts een heel bescheiden
poging was gevolgd zich uit dit ge
woel met pijngevoel te bevrijden
door met beleefd uitgestoken armen
enigermate vrij baan voor zTn gezet
postuur te verkrijgen.
„En toen hebt u dan toch maar
met de ellebogen gewerkt en zijn er
klappen van gekomen" friste de
vriendelijke heer in toga zijn geheu
gen op.
„Ik heb me verdedigd, ja afge
weerd die klappen, begrijpt u, ik
probeerde die armen weg te duwen,
ik moest er uit, ik zat in de knel, ik
kon niet tussen de benen door, dus ik
moest langs die op en neer slaande
vuisten, dat kunt u toch aanvoe
len
„U hoeft hier niet zoveel woorden
te gebruiken", zei de politierechter.
„Hebt u uw ellebogen en uw vuis
ten gebruikt, ja of nee?"
„Niet om te slaan, edelachtbare
voorzitter, ik kon me niet verstaan
baar maken, ik vroeg of ik er uit
mocht, maar niemand hoorde me,
toen moest ik die mensen wat opzij
duwen
„O juist, dus geen woorden, maar
daden, zoals sommige supporters
dezer dagen nog zongen. Daar zijn
voldoende getuigen van, dus dat
kunt u niet ontkennen."
„Die getuigen kunnen niets gezien
hebben, edelachtbare, want ik ben
klein van stuk. Ik ging schuil onder
de menigte die daar storid te dansen
en te schreeuwen. We hadden ge
wonnen ziet U
„Ja uw club had gewonnen, maar
u hebt het niet gewonnen. U ging
op de vuist met een aantal mede
supporters, kameraden en vrienden
dus waarmee u juist hand in hand
uw club had toegejuicht. En u werd
kwaad omdat ze u niet lieten gaan
en toen sloeg u er op onder het mot
to: geen woorden, maar daden.
Draait u daar nou maar niet langer
omheen, want het is gebeurd. Dat
blijkt uit de getuigenverklaringen
van mensen die u zagen slaan als
een dolleman. En als u het niet ge
looft, zijn er nóg de blauwe plekken
en de kapotte bril en de stukgesla
gen paraplue als bewijsstukken.
„Maar meneer de rechter, die pa
raplu is van mijzelf. Als ik die niet
meer nodig heb, mag ik dan asje
blieft doormidden breken of mag dat
ook al niet?"
„U mag hem wel doormidden bre
ken op een ordentlijke manier, maar
nou juist niet op de rug van een
clubgenoot die zich van geen kwaad
bewust is. Maar houdt u zich nou
maar stil, want aan al die woorden
hebben we hier ook niets, we zullen
overgaan tot de daden. Het woord is
aan meneer de officier." En hij
moest even hameren om een nieu
we woordenstroom van de verdachte
te stuiten.
De officier had voor deze suppor
ters weinig vriendelijke woorden.
Hij noemde hem geen goed kame
raad, een onsportieve en driftige
natuur en 'n gevaar voor de goede
naam van het edel voetbalspel. In-
plaats van hand in hand een over
winning te vieren, slaat hij als een
dronken dragonder los op de leden
van een vrolijk gezelschapje, waarin
hij als vriend was opgenomen. Het
mag een wonder heten, dat deze
mensen u rustig aan de politie heb
ben overgeleverd en niet met een
welgemikte strafschop onschadelijk
hebben gemaakt. Bovendien hebt u
zich verzet tegen een ambtenaar in
de uitoefening van zijn functie, wes
halve ik de eer heb te requireren 'n
boete van 25,wegens de mis
handeling, subsidair vijf dagen hech
tenis en een boete van 40,we
gens verzet tegen de politie, sub
sidiair tien dagen hechtenis.
„En wat hebt u daar nog op te
zeggen?" vroeg de politierechter.
„Ik niks meer", antwoordde de
corpulente vuist- en voetbalenthou
siast, „over de ping-ping gaat de
penningmeester."
„Welke penningmeester?"
„Van ons clubje. We hebben af-
gespi-oken het maar uit de kas te
betalen."
En daar gingen ze, getroffenen,
getuigen en verdachte, vrolijk zin
gend de gang in: „Hand in hand, ka
meraden
VERDIEPINGSDAGEN
„MANRESA"
Het Retraitehuis „Manresa" te
Venlo houdt voor de middenstanders
een tweedaagse geestelijke verdie
ping op 4 en 5 mei.
Aanvang op zaterdag 4 mei des
avonds te kwart vóór tien. Einde op
maandag 6 mei met de Avondmis
van 7 uur waarna souper.
Weest niet bang dat uw zaak er
onder lijdt: twee zulke dagen eruit
is tóch voordeliger.
Opgaven worden gaarne inge
wacht hetzij bij Uw afdelingsbestuur
hetzij bij „Manresa", tel. 04700-2461.
Verblijfkosten 25,