kou gevat? AFBRAAK van óns iezit HOOG BEZOEK SMAKT Bomen - Struiken - Groen Woningbouw... WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN kWASL Afscheidscomité Dr. F. Houben /it> VRIJDAG 22 FEBRUARI 1963 No. 8 VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 per mm. ABONNEMENTS- .50 (buiten Venray 1.75) Nu Prins Carnaval zondag a.s. een einde zal maken aan de aktie die Venrays middenstand bij zijn gouden jubileum georganiseerd heeft, is het misschien goed toch eens te wijzen op enkele pun ten, die voor onze middenstand van belang zyn In de Troonrede is reeds door de regering opgemerkt, dat het beleid zal zijn gericht op een evenwichtige sociale opbouw van de maatschappij en op bevordering van een zo ruim mogelijke spreiding van verantwoor delijkheid. „Zo hebben", zegt de re gering letterlijk: „de bezitsvorming, de publiekrechtelijke bedrijfsorgani satie en het zelfstandig midden- en kleinbedrijf onze onverminderde aandacht, hetgeen mede in de wet gevende arbeid in het komende zit tingsjaar tot uiting zal worden ge bracht." Het zijn zinnen met schone boekentaal, waar helaas in de prak tijk niets van terecht komt. Zelfs in de deftige taal van de Eerste Kamer kan een aantal leden van dit nobel college in het voorlo pig verslag over het beleid van de minister slechts opmerken dat het ministerie alleen prijsverhogingen kan overwegen wanneer de bedrij ven „in de rode cijfers raken". Hiermee wordt bedoeld: wanneer de bedrijven bezig zijn ter ziele te gaan. Deze leden van ons hoogste vertegenwoordigende college vragen zich af of er niet in sterkere mate dan tot dusver rekening moet wor den gehouden met de geringe weer standskracht van het midden- en kleinbedrijf. Zij constateren dat het midden- en kleinbedrijf in tegen stelling tot het grootbedrijf slechts over geringe reserves beschikt. DE STOK EN DE HONDEN Reeds een ander maal is door ons en anderen opgemerkt dat de oor zaken van het noodlijdende midden- en kleinbedrijf niet alleen schuilen in de onvoldoende geschooldheid en onvoldoende organisatiekracht van deze groeperingen. Het is de stok, die altijd gevonden wordt wanneer men deze hond wil slaan om het eens spreekwoordelijk uit te druk ken. Overigens is het niet zo dwaas ge- If hffa«n ?n N»t'ars honden worden beha!adeld. De rege rina is er helemaal met op uit een evenwichtig sociale opbouw van ons volk te bevorderen en evenmin worden de bezitsvorming en de eigen verantwoordelijkheid van de burgers verbeterd. De regering de grootbedrijven en aait de indus. trie om alle middengroepen te tr pen. „-ctoren van De winstmarges in ^fften worden de 'eersite levenskvinst van de be laag gehouden, sectoren zodanig dat drijven in iërves kunnen vormen, zij geejes zelf zijn er niet hoog ge- De ^voor en aan hetgeen er voor festering in de zaak zou overblij ven wordt gerukt door enorme be lasting-aanslagen en afgedwongen sociale verzekeringen. SPREKENDE CIJFERS Voor een zelfstandige moet nu 10 pet. van het inkomen aan sociale lasten worden besteed wanneer dit inkomen de loongrens niet over schrijdt. Hierin is begrepen 6,8 pet AOW-premie, 1,3 pet. AWW-premie en 1,9 pet. voor de nieuwe Kinder bijslagwet. Nemen wij nu als voorbeeld een zelfstandige die gehuwd is, twee kin deren bezit en 9.000,inkomen heeft. Deze man betaalt aan inkom stenbelasting 796,en aan sociale lasten f 900,—. Samen rond 1700, Een ziekenhuis- en ziektekostenver zekering van 300,per jaar is al 't minst waarin voorzien moet wor den. Dan resteert hem nog 7.000,- om met 4 mensen van te wonen en te leven. Nu verwacht de overheid dat deze man ook nog enkele dui zenden reserveert om zich aan te passen aan de dynamiek van het economisch leven? Niemand heeft er dan nog gespro ken over een oudedagsvoorziening. In de praktijk is de man met zijn kleine zaak met bruto-inkomen van 175,per week (en dat is lang niet slecht!) tot randbedrijf gebom bardeerd. 1 BAKKERIJ PER DAG Uit deze gang van zaken hebben wij de ondergang van 5000 detail handelsvestigingen in 1961 aan schouwd. Men spreekt erover dat er momenteel per dag 1 bakkerszaak sluit. Over 1962 zal het getal der verdwenen detailhandelsvestigingen niet lager zijn. Een prachtig voor beeld van evenwichtige sociale op bouw van de maatschappij In feite is de overheid in snelle pas bezig een flink deel van de mid denstand te likwideren en tot loon- trekkenden te maken ten bate van de groeiende industrie en het groot bedrijf. Zij heeft bij de opbouw der sociale voorzieningen voor iedere burger er geen rekening mee ge houden dat het midden- en kleinbe drijf in het verleden haar expansies financierde ten koste van eigen so ciale voorziening. De regering, die zo graag aan deze groep voorlichting wil geven, had in haar prijsbeleid deze premies voor sociale voorziening minimaal moe ten inbouwen, Voorts had de rege ring voor midden- en kleinbedrijf gelegenheid moeten scheppen om saneringsreserves te vormen. Dit is verzuimd. „SLECHTE ZAKENMENSEN"? Er is een proefschrift verschenen van dr. Dreesmann, dat „expansie en evolutie" heet. De „doctor in het grootbedrijf" heeft verklaard dat 't gebrek aan rendabiliteit veel kleine middenstanders naar de loondienst zullen drijven. Hij had er geen dis sertatie van 900 bladzijden voor be hoeven te schrijven. Hij had kunnen gaan praten met dr. J. P. van Waas- bergen, specialist in Breda, die be zig is een Nederlandse Bond van Belastingbetalers in 't leven te roe pen. Deze medicus is van mening dat de zelfstandigen aan hun middelgrote inkomen komen door ontzettend hard werken. Van een normale werkweek is geen sprake. Zij moe ten van dit inkomen zoveel belas ting betalen dat zij niet eens fond sen kunnen vormen voor een be hoorlijke oude dag. De dokter is een intellectueel. Men mag verwachten dat hij zijn beroep heeft bijgehouden. Ook hij kan geen reserves vormen. Waarom scheldt dan de regering de middenstand uit voor slechte zakenmensen omdat zij evenmin reserves kunnen vormen? Het ligt niet of niet alleen aan on voldoende economische kennis. Wie geen hand heeft, kan geen vuist ma ken. De overheid belast de midden groepen in ons volk veel te zwaar. Vandaar de vele verdwijnende klei ne zaken; vandaar het protest van de medicus en zijn bond van belas tingbetalers. De regering moet geen mooie vol zinnen maken. Zij moet rechtvaar digheid betrachten en geen zinnen in een troonrede laten voorkomen die zij niet in waarheid kan doen ver keren. J.l. dinsdag bracht Mr. Dr. Fr. Houben, Gouverneur van Limburg, vergezeld van zyn kabinetssecretaris, de heer Huinen en het Hoofd van de tweede afdeling der provinciale griffie, de heer Bekkering, een oriën- tatiebezoek aan de gemeente Venray. Na een werkbespreking met het college van burgemeester en wet houders in de voormiddag over de diverse aktuele problemen in de ge meente Venray heeft de Gouverneur'in de loop van de namiddag nog een kort bezoek gebracht aan de R.K. Levensschool voor jongens aan de Kruisstraat, de Protestants christelijke school aan de Prins Bern- hardstraat en de nieuwe werkplaats voor aangepaste arbeid aan de Maasheseweg. Voorts heeft hij de nieuwe Beek weg en de nieuwe Midden Peel weg bezichtigd en zich op de hoogte gesteld van de situatie van de Deur- pn ae Kieuierscnuoi m v reuepeei en ue aiuaar m aan*.-—» S^i?kerk in ogenschouw genomen. Daarnaast heeft hij nog een enkel particulier bezoek gebracht. LACHEN MET CARNAVAL Luxor brengt twëe bijzondere amu sementsfilms die U doen gieren Vorig jaar Carnaval bezochten 4000 mensen ons theater, ze genoten er en spaarden een helehoop uit in de uren dat ze in de bioscoop MEER genoten dan op straat. TOEVLUCHT VOOR VELEN In de aardrijkskundeles zal men het plaatsje Smakt wel nooit hebben horen vernoemen. En toch is voor velen in de loop der jaren Smakt een begrip geworden, velen is de naam dierbaar. Ontelbaren hebben de weg gevonden naar dit dorpje op de grens van Limburg en Brabant. Geen wonder, dit dorpje is het eni ge genadeoord St. Jozef ter ere in den lande. Een eeuwenoud kapeltje is het middelpunt van dit genadeoord. De stenen dorpel is uitgesleten door de schuifelende tred van de pelgrims, die de Heilige met een bezoek kwa men vereren. In de eindeloze rijen trokken zij langs het beeldje dat prijkt boven het barokke altaar, langs Sint Jozef, de man met een glimlach van geluk en goedheid op de lippen. Eenieder deed er zijn ge bed, niet te lang, maar innig en devoot: „St. Jozef van Smakt, be schermer van de Kerk, patroon van een zalige dood, beschermer van 't huisgezin en patroon van een zalige levensstaat, bid voor ons." En elkeen die eenmaal ter bede vaart is geweest, gaat vanzelf ieder jaar terug, want hij voelt zich op gebeurd en verlicht in de nabijheid van Hem, die juist om zijn eenvoud en bescheidenheid zozeer de harten van eenieder weet te trekken. Het is vanwege de maand maart St. Jozef maand, waarin ook het feest valt van het mysterieuze ge beuren van de menswording: histo- rich ogenblik voor Jozef - dat wij onze heilige weer bijzonder binnen onze gezichtskring halen. Weer zullen ze komen de pel grims uit alle hoeken van het land naar het eenvoudige kapelle tje onder de twee lindebomen. Voor al de zondag dat de vasten weer half voorbij is, zal er 'n grote druk te heersen. De jonge mensen zullen zich weer in het leven van St. Jo zef verdiepen om van deze zwijgza me maar sterke man te leren dat waarachtige liefde bereid moet zijn tot het uiterste te gaan, maar dan tot het uiterste van verzaking en wegcijfering van zichzelf omwille van de waarachtig beminde andere. In Smakt wacht ons weer SL Jo zef om zijn gave uit te delen. Hij wacht ook op ieder van U. Ook nu zal hij weer klaar staan om hen, die vol vertrouwen tot hem komen bid den, te helpen. In verband met de pensioenge rechtigde leeftijd van dr. F. J. M. A. Houben, als commissaris der ko ningin in de provincie Limburg, is een uitvoerend comité in het leven geroepen, bestaande uit de heren: J. H. Maenen, Heerlen, voorzitter; mr. W. Baron Michiels van Kesse- nich, Maastricht, vice-voorziter; P. H. Boogaerts, Heel, secretaris; L M. M. Laurensse, Venray, penningmees ter; prof. dr. ir. H. C. J. H. Gelissen, Maastricht; G. Goossens, Tegelen; mr. R. G. A. Höppener, Roermond; dr. J. G. A. Tans, Maastricht; ir. F. C. M. Wijffels, Brunssum en mr. L. M. Soeters, secretaris. Maastricht, uitvoerend Het ligt in de bedoeling van dit comité om een ere-comité te vormen alsmede een comité van aanbeve ling welke comité's zich tot de ver schillende geledingen van het Lim burgse leven zullen wenden, ten einde de middelen te verkrijgen om aan de scheidende gouverneur een passend geschenk aan te bieden. AMSTERDAMSE STUDENTEN BEZOCHTEN VENRAY Vijfentwintig studenten van het Katholiek Instituut voor Sociale Opleiding „De Aemstelhom" in Am sterdam zijn maandag op Kasteel Well aangekomen voor een oriënta tie-bezoek aan Noord-Limburg. Hun aandacht richtte zich voornamelijk tot de economische en sociale aspec ten van de Peel. Maandagmiddag werden de stu denten ontvangen op het gemeente huis in Venray, waar secretaris de heer H. Vorst, een inleiding hield over de plaats van Venray in het Peelgebied. 's Avonds hield pastoor Driessen van Well voor hen een causerie over de geschiedenis van Noord-Limburg. Dinsdagmorgen brachtten de stu denten weer een bezoek aan Ven ray. 's Morgens hadden zij een ge sprek met enkele leden van de in dustriële club en !s middags volgde een excursie naar enkele bedrijven w.o. Inalfa. Donderdag had het gezelschap in Venray gesprekken met vertegen woordigers van het maatschappelijk leven. Heden, vrijdag, keren de studen ten weer naar Amsterdam terug. Wij verwachten van geen enkele zijde tegenspraak, wanneer wij zeg gen, dat bomen en struiken aan zienlijk kunnen bijdragen tot ver fraaiing van ons landschap. De pro blematiek ontstaat eerst, wanneer men wil aangeven hoe wij meer bo men en struiken in onze dorpen en in het gehele landschap kunnen neerzetten. Wij leven in een streek zonder veel bodemverheffingen. Daardoor ;ajn gebouwen en bomen zo onge veer de enige hulpmiddelen om de vlakke horizon^ te breken en een le vend landschap te vormen. Vandaar, dat rijk, provincie en gemeente de in hun bezit zijnde wegen en stra ten vaak van enige beplanting voor zien. Op dit gebied kan nog veel meer gebeuren, ware het niet, dat het hiervoor nodige inzicht wat snel ler doorbrak. In de eerste plaats moet vastge steld worden, dat in onze nieuwe wijken feitelijk op dit gebied te weinig gebeurt. Zeker er zijn groen stroken, er staat links en rechts een boom. We hebben zelfs een boom plantingsdag georganiseerd en aan de Oostsingel de jeugd bomen laten planten. We hebben zelfs een be paalde deskundige eens een beplan tingsplan op laten stellen voor Oost, maar daar zijn we nooit verder ge komen dan enkele boompjes. In de ander plannen (Henseniusschool in Zuid) is op dit gebied nog bijzonder weinig gepresteerd. En van de an der kant willen we bestaande groen- stukken alweer „omtoveren" tot parkeerstroken. Dat men langs een Deurneseweg de bomen moet kappen wil niet zeg gen dat ze daarom langs andere we gen of straten weg moeten blijven. Integendeel. Dan wijzen we daar naast nog even op de nieuwe wijken in sommige van onze kerkdorpen, waar op dit gebied echt wel wat meer kan gebeuren DE BOER Nu we op onze kerkdorpen aan- ding, over bomen en struiken. Bo men die geen economische waarde hebben zijn bij hem uit d'n boze. Struiken halen hem te veel vocht uit zijn velden en zowel in Yssel- steyn en de Vredepeel om bij de ze twee te blijven waren en zijn dikwijls weinig gecharmeerd over windsingels en boomaanplant. DE WINDKERING Hoe zou een goede erfbeplanting onze boerderijen niet alleen een veel vriendelijker en fraaier aan blik geven (dat is de kant van de op recreatie zijnde stadsbewoner), maar ook het verblijf voor de boer en zijn gezinsleden veel aangenamer maken. Wij leven in een winderig landje en een goede windkering voor onze boerenerven is bepaald geen weel de. Ook op de er/en zou heel wat minder overlast van stuifsneeuw zijn geweest, indien men hieraan had gedacht. Daken en landbouw- schuren kan men beschermen met bomen. Het uitzicht vanuit de woon vertrekken op de openbare weg be hoeft er niet door te worden belem merd. Bij aanplanting van de goe de soorten is het onderhoud (snoei) miniem. Ook de open loopstal of ander gebouwen kan men omplanten zonder daarvan bij de bedrijfsuit oefening enige hinder te hebben. De groente- en fruittuin zou in vele ge vallen beter floreren, indien men aan windkering gedacht had. Kortom,, er zijn vele tientallen ar gumenten. Doch aangezien de agra riër het meest gevoelig is voor het financiële argument, wijden wij aan het laatste speciale aandacht. Hier bij gaat het er niet om, dat de aan geplante bomen naderhand handels waarde krijgen. Dat is zeer zeker 't geval, maar ook bij de snelgroeiende populieren duurt dat wel even. Er is thans een ander argument. BOMEN PLANTEN VOOR NIETS Omdat bij aanplant in het wilde weg teleurstelling niet uit zou blij ven i.v.m. de grondsoort en de lig ging, is er een subsidieregeling in gesteld, waarvan de uitvoering be rust bij het staatsbosbeheer (Mu seumlaan 2, Utrecht). De kosten van het beplantingsplan worden voor de volle 100 procent vergoed. Zulk een plan verdient alle aan beveling omdat men dan een goed advies krijgt over wat er gedaan kan worden. Voorts weet men aan de hand van dit plan, of de kosten meer dan 100,zullen bedragen. Is dit inderdaad het geval, dan kan men van de op maximale kosten ge baseerde begroting een subsidie van 75 pet. verkrijgen met de mogelijk heid het resterende bedrag door mid del van arbeid aan te zuiveren. Dat betekent, dat de gehele beplanting geen cent kost, wanneer men zelf 't werk (grondbewerking) wil doen. De subsidie wordt uitbetaald twee termijnen, nl. de ene helft zo dra de beplanting tot genoegen van Staatsbosbeheer is aangebracht de andere helft één of twee jaar la ter, indien de eventueel noodzake lijke inboetingen of verbeteringen zijn uitgevoerd. Het kan dus voor komen, dat men twee jaar op de helft van de toegezegde subsidie moet zitten wachten, maar dat is dan de uiterste termijn als men meewerkt. Dit geldt dan speciael voor die gebieden buiten de ruilverkaveling omdat in de ruilverkaveling erf- en andere beplantingen al inbegrepen zijn. Wanneer het er om ging de boer op kosten te jagen teneinde de ste deling een plezier te doen, zouden wij de zaak niet bepleiten. Doch waar zij er beiden voordeel van heb ben en de boer weinig of geen kos ten krijgt, te dragen, daar verdient de zaak alle aanbeveling. Tenzij men natuurlijk aan open vlakten rondom het huis de voorkeur geeft. Wij zijn echter geen steppebewo ners. Men make dus gebruik van de bestaande regeling. Dat hier en daar verouderde inzichten overwonnen moeten worden mag geen bezwaar zijn. En laten we in de kernen waar zulks maar mogelijk is groen, strui ken en bomen dat fleurige accent geven dat deze kernen vrolijker en „lebensfahiger" maken. veel? Welnu ga dan naar PKFK, t zult dan meer genieten dan U in jaren genoten hebt. TOP-AMUSE MENT zoals alleen de bioscoop U bieden kan. Wie de laatste weken de kranten bestudeerd heeft, krijgt ergens de indruk dat de woningbouw in de komende jaren in zijn slotfase zal komen. Er is immers een nieuwe regeiing voor woningwetbouw cn particulie re bouw en die schijnt zo veel be lovend dat men binnen enkele ja ren uit de nood zal zijn. Intussen is daarvan nc-g allemaal niets gebleken. Er is inderdaad een nieuwe regeling op stapel gezet, die o.a. inhoudt dat toewijzingen voor woningwetwoningen nu over een tijdvak van drie jaren zullen wor den uitgegeven en wel in zulk een mate als de betrokken gemeente of bouwvereniging bouwrijpe bouw grond (inclusief straten-aanleg, rio lering e.d.) gereed heeft en aanne mers ter beschikking heeft met ge noeg personeel. Voorwaarden, die op zich niet zo heel gemakkelijk zijn. We hebben daar in Venray op het Desselke bv. al een goed voorbeeld van. De gemeente c.q. de woningbouw vereniging zal moeten zorgen voor bouwgrond, voor Je ontsluiting daarvan en zal aannemers moeten M-.ntrekken met voldoende pariteit Een grote opgave, waar voor echter ce nodige krachten lc- lukUtar *i;r. I- ts rx J#r; is dat t'i particulieren Wie ook nu nog de euvel inred h->ft om de verkiezingsparolen van be zitsvorming in de vorm van een eigen huis in praktijk te brengen, die zal ervaren dat ook de nieuwe regeling hem weinig soulaas geeft. Er zijn op het ogenblik in onze gemeente zo'n 50 aanvragen weg voor ongesubsidieerde woningbouw door particulieren. Daarnaast nog een 80 voor gesubsidieerde woning bouw. Deze aanvragers moesten in Voelt U niets meer voor hossen en springen en wilt U toch een ONVERGETELIJKE CARNAVAL Ga dan naar Luxor, daar ontmoet U PEPE - Beschaafd amusement dan bent U eens ECHT UIT geweest. het verleden 1-1,5 jaar wachten en de vraag is of de nieuwe regeling (waarover dadelijk meer) die wacht tijd zal bekorten. In deze sector heeft de provincie namelijk 1600 wo ningen te verdelen en aangezien Limburg 100 gemeenten kent kan men op zijn vingers uittellen dat van al die aanvragen (die voor een deel ,al van vorig jaar januari lopen) er slechts 20-25 dit jaar kans op ver wezenlijking hebben. De oude regeling ging uit van een bepaald geldsbedrag dat voor deze sector ter beschikking was. Naar ra to er geld was en de aanvrager kon aanwijzen, die deze karwei kon kla ren, werd vergunning gegeven. Of men over die karwei lang dan kort deed, maakte in de praktijk weinig uit. Of de grond bouwrijp was en ontsloten was een zaak voor de aan vrager. Nu gaat men van een andere kant uit. De aanvrager moet een aanne mer opgeven. Via Arbeidsbureau en Gemeente weet men of deze aanne mer op de door hem opgegeven tijd de nodige capaciteit ter beschikking heeft en zo ja, dan zal in Maas tricht de vergunning worden afge geven. De aannemer heeft dan de zorg binnen een bepaalde tijd ook inderdaad klaar te zijn. Blijkt hij ondanks deze verklaring niet over de nodige bouwcapaciteit te beschikken, dan komt er geen goedkeuring en mag de aanvrager weer wachten Men gaat nu dus terdege letten op de bouwcapaciteit van de aanne mers en naar rato deze om meer werk verlegen zitten, komen er meer vergunningen los voor een be paalde streek. Men komt ergens dus tot touw trekken. Enerzijds de gemeente c.q. de bouwvereniging, die hun best zenlij kt te krijgen. Anaerzijas ae veel zwakkere particuliere bouwer, die naast zijn ander besognes nu ook nog op een aannemer zonder werk uit mag gaan. De lachende derde is o.i. de aan nemer, die rustig kiezen kan en de vette brokken natuurlijk het eerst zal nemen. Natuurlijk is niet iedere aannemer in staat woningwetwonin gen te bouwen tegen de thans gel dende prijzen. Maar toch blijkt men telkens opnieuw in Venray op de kerkdorpen zgn. kleine aannemers voor deze karweien te kunnen in teresseren, hetgeen de woningwet- bouw daar ter plaatse alleen maar ten goed komt. Wat echter als deze mensen daar meer zien in particu liere bouw? Een ander vraag is of de kippen- kooi- en varkenshokkenbouwerij een taak van verschillende kleine aannemers niet te veel bouwca paciteit opeist. Wie ziet hoeveel rijksgoedkeuringen er in 1962 zijn uitgegeven en wat voor een bedrag er feitelijk gebouwd is zal ervaren welk een grote bouwcapaciteit er zit in deze bouwwerken onder de 10.000,waarvoor van gemeente wege direct vergunning gegeven kan worden. Een tweede punt waar bij de toe wijzing van particuliere woningen veel meer op gelet zal worden is of de grond genoegzaam bouwrijp en ontsloten is. Ook hier is de parti culiere bouwer in het nadeel. Hij moet immers wachten op de gemeente, die bij de verwezenlijking van haar uitbreidingsplannen na tuurlijk voorang moet verlenen aan de woningwetcomplexen en voor wie de zorgen van particuliere bou wer op de tweede plaats komen Al met al kan ons deze met veel fanfare aangekondigde nieuwe regeling niet zo heel hard bekoren. O.i. zal misschien ergens de bouw capaciteit voor de particuliere bouw beter benut gaan worden al zal dat nog bewezen moeten worden maar de lijdensweg voor de particu liere bouwer is en blijft nog even lang. Dat vinden we in een streek als de onze nog altijd een hele harde dober en waarom men feitelijk zo hard met dat woord bezitsvorming schermt, is ons nog altijd een grote vraag. Kinderen en oude van dagen hebben deze week in LUXOR toegang te gen half geld, omdat zoveel moge lijk mensen kunnen genieten van de uitstekende en vrolijke films. CARNAVAL wordt pas een waar feest, wanneer U in Luxor bent geweest.

Peel en Maas | 1963 | | pagina 1