S3) PETROLEUM
BEHAAGLIJKE WARMTE
Jachtrit in Yenray
Venrayse industrie tegen
vertrek der Ambonezen
Politierechter
Yan «baby-boom"
tot »huwelijks-boom
BASKETBALL
voor moderne mensen
natuurlijk een oliehaard gestookt met
OLIESERVICE K. VAN ELSEN
Geestelijk artikel
SCHOON ZUINIG WARM
Prins Hendrikstraat 18 - VEN RAY - TeL 1834
Zaterdag 8 december zal Venray een primeur meemaken, die be
slist de moeite waard zal zijn. De particulier Ruiterclub „De Vrije
Teugel" uit Venray heeft namelyk het initiatief genomen om hier
een jachtrit te organiseren, dat een sportief gebeuren belooft te
worden van de eerste rang.
winding zijn natte handen langs zijn
zondagse pak streek.
„Als je maar niet denkt, dat ik
bang ben voor zo'n stuk surrogaat
cowboy. Je kunt nog niet eens fat
soenlijk op een fiets zitten en dan op
een paard. Ha, ha!" Deze laatste
klanken werden niet geuit op de
toon, die argeloze vrolijkheid aan
duidt. Integendeel, zuster Pauline
lustte broer Pieter, zoals men dat
noemt. Deze sprong op alsof hij het
ijzeren gordijn op zijn tenen had
gekregen.
„Ik zal je...." schreeuwde hij.
Doch zuster Pauline kwam hem hal
verwege tegemoet en kletste hem
met de kale jonge haantjes om de
oren. Briesend greep Pieter de
schaal met veren en andere haan-
tjesr-onderdelen en plaatste die met
kracht op Paulines hoofd. De veren
stoven rond en weldra leek het ge
heel veel op de indiaanse krijgsdans
om in de termen te blijven. Alleen
de tomahawk mankeerde en de vre
despijp was ver te zoeken.
De verklaringen liepen overigens
nogal uiteen. Zuster Pauline be
weerde dat zij met gekruiste armen
had gestaan, gelaten wachtend op
hetgeen de broercowboy haar zou
aandoen. Pieter daarentegen tracht
te de rechter wijs te maken dat hij
was doorgegaan met handen wassen
terwijl zijn zus hem allerlei blauwe
pieken bezorgde. Slechts in één
ding stemden beider verklaringen
overeen: na afloop zaten de haan
tjesveren teg enhet plafond geplakt.
„De keuken is in lichtgroene kleur
geverfd", voegde het proces-verbaal
daar ter verduidelijking aan toe.
De rechter kon er niet uitkomen:
Ook in een tweed ronde gaven broer
en zus elkaar de schuld. Zus zei, dat
broer haar had geslagen en dat zij
niets had gedaan. Broer beweerde,
dat hij hoogstens uitgegleden over
haantjesresten en zo tegen zus aan
geglibberd kon zijn. Zus vertelde
nog, dat broer als kleine jongen al
een pik op haar had en broer zei
tenslotte alleen nog maar waardig:
„Deze persoon, edelachtbare, is een
sadiste."
Tenslotte werden beiden van mis
handeling vrijgesproken. Het wettig
bewijs was niet geleverd. En of „sa-
diste" nu een scheldwoord was,
daar repte men wijselijk niet over.
De paardensport heeft in Venray
een grote vlucht genomen. De lan
delijke rij verenigingen doen al het
mogelijke om deze prachtige sport
te propageren en in het centrum
hebben verschillende paardensport
liefhebbers zich aangesloten bij de
Vrije Teugel, die een half jaar ge
leden o.a. een keurige stalling heb
ben ingericht bij Hotel De Gouden
Leeuw.
Deze club heeft nu de Veluwe
Hunt gevraagd om in Venray een
jachtrit te organiseren, wat deze
vereniging dan ook heeft toegezegd.
Om 2 uur zullen de ruiters zich
verzamelen op het Henseniusplein,
waarna met het tamboercorps van
het patronaat voorop de stoet ver
trekt naar de Boshuizen, waar de
Fieldmaster intussen de jacht heeft
uitgezet.
Zoals bekend wordt een vossen-
spoor uitgelegd, in dit geval in de
Boshuizense bergen en in de Geys-
terse bossen.
De bedoeling is nu dat de ruiters
met hun paarden de vos opjagen. Ze
Broer Pieter en zuster Pauline
waren beiden getrouwd. Maar de
woningnood bracht hen met hun
echtgenoten weer in één huis. Pau
line woonde beneden, Pieter zat
boven, en de keuken gebruikten ze
samen. In die keuken had het tref
fen plaats, dat hen voor de groene
tafel bracht.
Midden in de zomer, om precies
te zijn op 8 juli des namiddags om
streeks 19 uur 30 want zo stond
het in het proces-verbaal wilde
Pieter naar de bioscoop. Er draaide
een Wild-West-film en misschien
was hij daardoor al een beetje in 'n
opgewonden stemming. Maar tevo
ren ging hij nog even zijn handen
wassen. Want een mens behoort met
schone handen naar de bioscoop te
gaan. Nu was Pauline op dat tijdstip
net bezig haantjes te plukken in de
kunnen hierbij mede gebruik maken
van de meute, de troep jachthonden.
Het is echter een vraag of in ver
band met de hondsdolheid en de
voorschriften die gegeven zijn t.a.v.
de verplichte inenting deze meute
mee kan werken. Men hoopt van
wel.
De jacht wordt gereden in 4 runs
en zal zeer snel gaan. Eventuele be
zoekers vna het jachtterrein moeten
er dus rekening mee houden dat van
alle kanten paarden op kunnen dui
ken, die in volle charge door het
terrein razen, waarin bovendien nog
kleine hindemissen zijn opgesteld.
De start van dit. gebeuren
„meet" is daarvoor de technische
uitdrukking zal omstreeks drie
uur geschieden en ook verschillende
Venrayse ruiters zullen aan dit eve
nement deelnemen.
Het belooft een zeer sportieve
wedstrijd te worden, die daarnaast
ook de aandacht zal trekken door
costumering e.d. Een initiatief van
de Venrayse ruiters dat èn voor
deze unieke sport èn voor Venray
zelf de nodige reclame zal maken.
keuken. Het zou iets geweest zijn
voor Van Meegeren: de haantjes-
plukkende zuster en de handenwas
sende broeder, maar het werd iets
voor de politierechter.
„In het wilde westen gaat dat al
lemaal heel anders", zei Pieter.
„O ja?" antwoordde Pauline al
plukkende.
„Daar bouw je een blokhut en dan
is een mens vrij. 's Avonds zit je bij
een knappend kampvuur en met
samenwonen heb je niks te maken."
„Ga dan naar het wilde westen."
„Als ik de kans maar kreeg", zei
Pieter en hij wreef nog een beetje
zeep op zijn handen. „In ieder ge
val zou je er niet de kans krijgen
om de zeep van je zuster te ver
knoeien", merkte Pauline op, ver
woed aan een haantje rukkend.
„Zoek je soms ruzie, mislukte Cas
tro?" kreet Pieter, terwijl hij in op-
HET EEUWIGE WAAROM
Waarom leven wij? Waarom is er
ellende in de wereld? Waarom is er
oorlogsdreiging? Waarom sterft een
moeder van een groot gezin in de
kracht van haar leven? Waarom
gaat er één kind „het slechte pad"
op?
Ieder mens staat voor die vraag.
Men hoort hem stellen in huis, in
gesprekken op straat, in de tram.,
Het is de eeuwenoude vraag van
de mens naar het waarom van al
les? Waarom sterven dagelijks dui
zenden mensen van honger en el
lende? Waarom is de wereld ver
deeld in machtsblokken. Waarom
zucht de mensheid onder de drei
ging van een atoomoorlog?
En vlak bij die vraag naar het
waarom, richt zich een beschuldi
gende vinger naar God, die dat al
les maar toelaat.
God is toch almachtig. Hij kan
toch de hongerenden en lijdenden
helpen. Hij kan toch de strijdenden
de wapenen uit de handen slaan.
Hij hoeft je moeder toch niet te
laten sterven, want Hij is immers
de Heer van leven en dood!
Het is de eeuwige verzuchting van
de mensheid, die met het kwaad in
de wereld geen raad weet. Er zijn
inderdaad veel dingen in de wereld,
die ons onbegrijpelijk voorkomen.
Waarom moest je vader b.v. onder
een auto komen? Waarom is dat
kind zo tegen het heil in?
Inderdaad in vele dingen staan
wij voor een zwarte muur. Wij we-
het antwoord niet. Maar hij die ge
looft, neemt Christus' woord ernstig,
dat God een Vader is, die zijn kin
deren lief heeft. Hij die gelooft,
weet, dat dit leven hem de weg
geeft naar het leven in eeuwigheid.
Maar er zijn veel vragen die de
mens stelt, omdat hij huivert op
de kern van de zaak in te gaan.
Vele rampen, die de wereld teiste
ren, hebben wij in eigen hand. De
hongerende mensheid behoeft God
niet te helpen, want Hij heeft an
dere mensen overvloed bezorgd om
mee te delen. Oorlog wordt door
mensen voorbereid, veroorzaakt en
kan ook door mensen tegen gehou
den worden.
De mens, die zovele vragen stelt,
vergeet, dat hij zelf oorzaak is van
vele trieste dingen door zijn hard
heid, zijn kortzichtigheid, zijn ego
isme.
Door God verantwoordelijk te stel
len voor de ellende op de wereld,
verwijten wij Hem, dat hij ons men
sen een vrije wil heeft gegeven,
waarmee wij goed kunnen handelen
of slecht. Met andere woorden, wij
slingeren Zijn grootste geschenk on-,
dankbaar terug in Zijn gezicht.
Wij vragen nog steeds
PERSONEEL
geschoold en
ongeschoold
Aanmelden dagelijks -
ook na werktijd - aan
de fabriek, bij de portier
N.V. INALFA VENRAY
De babies, die in de eerste na
oorlogse jaren in ons land ter we
reld kwamen, hebben heel wat pro
blemen opgeroepen. Terwijl hun
moeders met enkele rijksdaalders
de voeding konden betalen, kosten
deze onschuldige wezentjes het rijk
vele tonnen. Talloze deskundigen
moesten worden ingeschakeld om de
gevolgen van de geboortepiek van
1946 te berekenen, er verschenen lij
vige rapporten, kortom deze kinde
ren waren al belangrijk lang voor
dat zij volwassen waren. Inmiddels
bezorgde de baby-boom" ons land
al heel gauw vele problemen. Over
volle scholen maakten het onderwij
zerstekort tot een nijpend probleem.
Thans heeft de generatie van 1946
voor een belangrijk deel reeds de
schoolbanken verlaten en wordt nu
opgenomen in het arbeidsproces.
Volgens Economisch-Statistische Be
richten zou dit op de arbeidsmarkt
reeds te bespeuren zijn.
Het blad verstrekt ter staving van
zijn betoog enkele gegevens over de
geboortegolf van 19461950. In deze
periode werden in ons land 1.265.000
kinderen geboren, dat was 255.000
meer dan in de voorafgaande 5-
jaarlijkse periode 1941-1945. Een
deel van deze kinderen heeft thans
zijn entree in het arbeidsproces ge
daan, een veel groter deel volgt
momenteel nog voortgezet onderwijs
en zal pas over enkele jaren zijn
plaats in het arbeidsproces opeisen.
De werkgelegenheid in ons land is
echter op het ogenblik zo ruim en
een malaise nog zover weg, dat men
zich over dit facet van de „baby
boom" momenteel niet zoveel zor
gen maakt.
Volgens Econmisch Statistische
Berichten hebben de demografen en
ook de huisvestingsautoriteiten ech
ter nu al zorgen over de volgende
konsekwentie van de „baby-boom".
Immers, zo redeneren zij, over en
kele jaren zullen belangrijk grotere
aantallen jonge mensen dan nu tot
een huwelijk besluiten, woonruimte
vragen, kinderen krijgen etc.
DE HUWELIJKSINVLOED
Over enkele jaren zullen de in.de
periode 19461950 geboren jongens
en meisjes in de huwelijksleeftijd
komen, die in 1961 voor vrouwen ge
middeld lag op 23.7 jaar en voor
mannen op 26,3 jaar. De in 1946 ge
boren meisjes komen in 1968 in de
huwelijksleeftijd en de jongens in
1970. Hierbij is uitgegaan van het
feit, dat de meest favoriete huwe
lijksleeftijd voor vrouwen globaal
op 2226 jaar en die voor mannen
op 24—28 jaar gesteld kan worden.
Het aantal geboren jongens in be
doelde periode (19461950) bedraagt
(waarmee met sterfte en migratie
rekening is gehouden) 615.000, het
aantal meisjes 584.000.
Dit houdt volgens E.S.-B. in, dat
in de eerstkomende jaren ongeveer
evenwicht is tussen het aantal 22
26-jarige vrouwen en het aantal 24
28 jarige manen. Te beginnen met
het einde 1965 komt er een vrouwen
overschot oplopend tot 63.000 in 1969
en daarna snel afnemend, waarna er
een mannenoverschot ontstaat tot
ruim 69.000 eind 1974. Dit impliceert
dat in de jaren 19681971 een aan
tal vrouwen geen partner zal vin
den van 2428 jaar en voor de keus
staan een man van gelijke leeftijd te
kiezen dan wel ongehuwd te blijven.
Na 1972 is deze situatie juist omge
keerd. Zowel sociologisch als demo
grafisch heeft deze divergentie tus
sen aantallen vrouwen en mannen
bijzonder aspekten. Al deze facetten
en de hiermee samenhangende in
vloed op de geboorten laten zich
moeilijk becijferen. In de tot dus
ver gepubliceerde prognoses is met
bovenstaande divergentie te weinig
rekening gehouden. Voor de huis
vestingsautoriteiten betekent een
en ander wellicht een verademing.
Na de opheffing van de woning
nood krijgt men enige jaren de ge
legenheid een kleine woningreserve
te kweken om na 1970 de verhoogde
huwelijksfrekwentie op te vangen.
In zijn uitgave van verleden don
derdag heeft De Gelderlander een
artikel opgenomen over het Ambo
nezenkamp Venray. Dit blad ver
telt daarin dat de opheffing van het
Ambonezenkamp Venray, evenals
dat van Tienrdy binnenkort te ver
wachten is. Tegen de opheffing van
dit kamp, wat automatisch betekent
dat zijn huidige inwoners naar el
ders moeten vertrekken, hebben,
aldus De Gelderlander, verschillen
de Venrayse industrieën ernstig be
zwaar en het blad noemt dan met
name N.V. Inalfa. Op dit bedrijf
werken verschillende Ambonezen,
die zich daar hebben doen kennen
als goede en vlijtige vakmensen, die
men daar moeilijk missen wil. Daar
om heeft Inalfa en we citeren
weer genoemd stuk ernstig ge
protesteerd bij de betrokken Minis
teries.
Wat is er nu de oorzaak van, zo
vraagt De Gelderlander, dat deze
mensen niet in Venray kunnen blij
ven. Men wijt dit op de eerste
plaats aan de gemeente i.c. de oud-
burgemeester, die dit „volkje" liever
kwijt zou zijn dan rijk, ook al om
dat ze een andere godsdienst belij
den dan de bewoners van Venray.
Wie degene is geweest, die een
dergelijk stuk naar de Gelderlander
heeft gezonden, weten we niet. Maar
tegen deze onjuiste voorstelling van
zaken moe toch worden geprotes
teerd. Want de zaken liggen wel
een heel stuk anders, dan hier zo
maar even gesteld wordt
NAAR VENRAY
Toen in de dagen van de over
dracht van Indië aan Soskarno en
de zijnen duizenden Ambonezen lie
ver hun eiland en hun vaderland
verlieten dan onder deze „bevrijder"
te leven, toen stond Nederland voor
de opgave deze duizenden mensen,
van ander ras, met een heel andere
volksaard hier te herbergen. Men is
toen o.a. daarvoor de oude kampen
van de arbeidsdienst gaan gebrui
ken en zo werd ook een groep van
deze Ambonezen naar Venray ge
zonden, waar zulk een kamp op het
Vlakwater leeg stond. Zo kreeg
Venray zijn Ambonezen, rustige,
eenvoudige mensen, waaraan men
betrekkelijk gauw gewend was.
Ze vormden binnen in dat kamp
een vrij gesloten gemeenschap,
waarvan weinig naar buiten uit
ging, maar van de andere kant ook
van buitenuit weinig kontakt, zeker
in de eerste tijd niet gezocht werd.
Deze mensen leidden hun eigen le
ventje, zoals dat overal elders ge
beurde en ze hadden hun tijd hard
nodig om te leren „Hollands" te
leven.om van het Hollands spre
ken niet te praten.
Bovendien verkeerden toender-
tijd velen van hen en van ons in de
overtuiging dat een en ander een
kwestie van enkele jaren zou zijn
en dat het dan terug naar Ambon
ging....
Trouwens, de zorg voor deze men
sen lag niet bij de gemeente, maar
bij het Rijk dat via zijn commissie
Ambonezen-zorg voor de nodige
dingen zorgde.
GESCHIEDENIS
Dit „aanpassings-proces" heeft en
kele jaren geduurd, was trouwens
ook niet eenvoudig, want bij de Am
bonezen speelden bepaalde politieke
en/of andere dingen ook nog mee.
Bekend is bijv. de kwestie dat een
deel van hen niet wilde gaan wer
ken omdat ze militair waren en dus
in dienst wilden
Wat er van zij, hier in Venray
hebben we weinig last van deze
mensen gehad. Ze zijn gaan werken
en hebben zich de jaren door ge
toond goed arbeiders te zijn, die
mits men rekening hield met hun
mogelijkheden en moeilijkheden ge
waardeerde krachten werden in
vel bedrijven. Dat gold zowel voor
de mannen als voor de vrouwen
Een ander factor die het „aanpas
sings-proces" had kunnen vertragen
was het feit dat het merendeel van
de kampbewoners protestant waren.
Maar hiervan is niets gebleken, on
danks het feit dat bijv. hun jeugd
het toch niet zo gemakkelijk had,
omdat ze in Boxmeer naar de chris
telijke school moest. Op gezette tij
den waren er godsdienstoefeningen
in hun kamp en niemand had er
last vanWaarom trouwens ook?
De vestiging van een Christelijke
School in Venray is bovendien aan
hun verlangens een stuk tegemoet
gekomen.
De jaren gingen en met de jaren
groeide een nieuwe generatie, die
het ideaal van Ambon niet zo strak
meer aanhingen als hun ouders en
de ouderen. Waarom ook? Ze volg
den hier onderwijs, konden hier
gaan werken, keken als eens naar
een Venrays meisje, hadden hier
hun plezier en als men hun de vraag
gesteld had Ambon of Venray, dan
was bijna 90 pet. de keus op Ven
ray gevallen. Er zat maar een maar-
tje aanMen wilde uit dat kamp.
Per slot van rekening hebben ook
deze mensen ogen in hun hoofd en
zien ze hun mede-arbeider in een
aardige woning zitten, met. prettige
meubeltjes, met een eigen gezin en
dan steekt dat kamp met al zijn
goede dingen toch wel erg af
Trouwens de meeste kampen
waaronder ook het Venrayse
waren niet op deze langdurige en
intensieve bewoning berekend en
beginnen allemaal langzamerhand
te verslijten. Men moest so wie so
óf nieuwe kampen bouwen óf hui
zen.
Nu komen we weer bij die Com
missie Ambonezenzorg terecht, die
inderdaad mogelijkheden wist te
krijgen dat voor Ambonezen extra
woningen toegewezen werden en ge
bouwd. Via het Ministerie van
Maatschappelijk Werk konden ge
meenten bouwvolumen aanvragen....
De vraag is nu of de gemeente
Venray pogingen in die richting
heeft gedaan. Voordat we hierop 'n
antwoord geven, mogen we nog
eerst iets anders aan de orde stellen.
Het blijkt namelijk dat de Commis
sie Ambonezenzorg „ergens" een be-
paalde politiek volgt en liefst deze
mensen, uit politieke en andere
overwegingen bij elkaar houdt
Een en ander is moeilijk te bewij
zen, maar feit is dat b.v. het stre
ven van deze Commissie onder an
der als resultaat heeft gehad dat in
enkele plaatsen zeer grote wooncom
plexen voor Ambonezen zijn ge
bouwd, die voor het daar aanwezige
percentage Ambonezen feitelijk veel
te groot waren. Die moeten nu wor-
den aangevuld met mensen uit an
dere kampen. O.a. uit Venray. Zo
lost de Commissie het kamppro
bleem op, op haar manier, houdt
anderzijds haar mensen bijeen en
heeft juist door die concentratie er
gens een bepaalde betekenis op de
arbeidsmarkt(om van politieke
en ander dingen maar te zwijgen).
Dat daarbij deze mensen onttrokken
worden aan de industrieën van an
dere plaatsen i.e. Venray deert haar
in deze tijd van arbeiderstekorten
weinig
Maar zal de lezer vragen, kan
men dit soort „handel" met deze
mensen dan zo maar drijven
Als men hierover begint, dan zal
men te horen krijgen dat de Ambo
nees vrij is te gaan en te staan waar
hij wil
Maar als hij hier geen woning kan
krijgen, maar wel in Wormerveer,
dan is die vrijheid al heel wat in
geperkt. En als hij desondanks toch
hier blijft en ergens in de kost zou
gaan, dan heeft hij niet meer de
voordelen, die genoemde Commissie
deze mensen ongetwijfeld nog biedt.
Wat blijft er dan feitelijk over van
vrijheid??
AMBONEZEN TE TIENRAY
Het kamp der Ambonezen, dat
tien jaren bevolkt was, ligt thans
leeg. De Ambonezen zijn naar Wor
merveer vertrokken.
Nieuwe Massey-Ferguson
Tractoren
voor landbouw en industrie
leveren wij met extra korting.
(a. Slrijbosch - Venray
Tel. 04780-2037
BIC UIT VENRAY NOG
ONVERSLAGEN
Donderdag 222 november j.l. ver
trok het eerste team van B.I.C. uit
Venray richting Eindhoven, om daar
de derde competitiewedstrijd, die
voor hen op het programma stond,
in winst om te zetten, zodat de Ven
rayse ploeg nu samen met Badjings
uit Den Bosch nog onverslagen aan
kop gaan van de heren 2e klasse.
Deze keer was Tantalus 2 de te
genstander. Met liefst 5018 werd
aan de Eindhovense studenten dui
delijk gemaakt hoe men moet bas
ketballen. Dat de score slechts tot
50 beperkt bleef, lag niet zo zeer
aan de tegenstand van Tantalus, dan
wel aan de enorme mate van pech,
waarmee B.I.C. te kampen had.
Al in de eerste minuut kwam
Schouten in een goed positie, kreeg
de bal toegespeeld en schoot. De bal
verdween via het bord in de ring,
draaide daar een keer rond en vond
het toen schijnbaar beter om maar
weer in het veld terug te springen,
resultaat dus nihil. In de tweede mi
nuut kwam Bertands, die ook nu
weer B.I.C. voortreffelijk gecoached
heeft, in een soortgelijke positie en
deze keer was het gelukkig raak:
B.I.C. leidde met 20. Maar Tan
talus kwam terug. Profiterend van
het nog té onzekere spel van B.I.C.
en stond een minuut later voor met
42. Dit kon B.I.C. zich niet laten
welgevalen en het antwoord was dan
ook niet mis. Na vier minuten was
de stand radicaal gewijzigd: 164.
De gewijzigde grote hinderpaal voor
de B.I.C.-aanvallers vormde het
pechduiveltje, dat nu hier, nu daar
opdook en de B.I.C.-supporters
haast tot wanhoop bracht. Of Jet
ten nu doelde of dat Schouten het
deed, of Schellekens het nu pro
beerde of dat Bert Lerou de Tan-
talus-verdediging voor raadsels stel
de, steeds weer maakte de bal de
meest grillige bewegingen. Pas na
negen minuten onophoudelijk pech
gehad te hebben, kreeg *B.I.C. ein
delijk de meer dan verdiende pun
ten en het was hard nodig ook!
ontreddering in de B.I.C.-
gebruik makend was Tan-
teruggekomen op 1610,
minuut voor tijd slaagde
er dan eindelijk weer eens
scoren, zodat de rust in-
20-10 in het voordeel van
Van de
gelederen
talus al
maar één
Schouten
in om te
ging met
B.I.C.
In de tweede helft ging B.I.C. wat
zelfverzekerder van start. Met goe
de break-outs en korte passes werd
de verdediging van Tantalus totaal
uit elkaar gerukt, zodat de punten
niet uit zouden blijven, hoewel pech
B.I.C. dan ook had. Haast systema
tisch werden de punten gescoord
en slechts een enkele keer konden
de aanvallers Tantalus door de zeer
soliede B.I.C.-verdediging breken.
Het eindresultaat was dus 50-18
voor B.I.C. waarmee Tantalus heel
gelukkig mocht zijn.
Topscorers van B.I.C. waren
Schouten (8-12), Schellekens (6-6) en
Jetten (4-8).