WONINGBOUW PETROLEUM nuttiq speelgoed Veilig verkeer BEHAAGLIJKE WARMTE 'n bekte pakjesavond AKM voor moderne mensen natuurlijk een oliehaard gestookt met OLIESERVICE K. VAN ELSEN Vrijdag 16 november 1962 No. 46 Drie en tachtigste jaargang PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WFFÏfUT A H VOHR VP1SIPAV P1M ADVERTENTIEPRIJS 8 ©t. per mm. ABONNEMENTS GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 CrCriiOLf/iU V UUA VEtllAHI EflV V-/1VAO 1 IVlilYlin PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bulten Venray 175 Nederland heeft na de oorlog een miljoen woningen gebouwd. Een on voorstelbaar aantal. Zou men die woningen bij elkaar hebben neerge zet dan was er een stad ontstaan groter dan Tokio of New York, Pe king of Moskou, de huidige wereld steden met de grootste bevolkings concentratie. In Venray zelf staan van die mil joen ruim 1500 nieuwe woningen Ruim 800 woningwetwoningen, bij na 700 particuliere woningen. Ii het een wonder dat oud-inwoners die na jaren hun oude woonplaat! terugzagen, deze niet meer terug- kennen? Er is hard gebouwd. Maar dat was ook nodig, want de bevolking groeit snel en men begon met een flinke achterstand. Immers woningbouw was er gedurende de hele oorlog niet gepleegd en zeer vele woningen waren door de oorlog verwoest. Wie herinnert zich niet het troosteloze beeld van direct na de oorlog, dal geboden werd door deze gehele streek. Geen woning of er was wat aan Dat alles is verleden tijdScho ner en mooier dan ooit is alles uit zijn as herrezen en met soms ont zaggelijke moeilijkheden weer her bouwd, vernieuwd en verbeterd Een prestatie, die men niet hoog genoeg aan kan slaan WONINGNOOD. i - ii Toch bij alles wat gepresteerd is. mag men niet uit het oog verliezen dat deze een miljoen woningen niet voldoende zijn om de woningnood op te vangen Bij alle vreugde die er is om het bereiken van dit aantl, moet men erkennen dat nog te velen te lang moeten wachten. Laten we maai weer in eigen plaats en eigen buur; blijven. In Venray staan meer dan 300 mensen sinds jaar en dag op de wachtlijst voor woningen. In Ven ray moeten we naast prachtige uit breiding, als in Oost en Zuid, toch ook nog altijd beschaamd wijzen op een lange, lange rij van noodwonin gen tot in de hoofdstraten toe. Noodgevallen, die al jaren geleden verdwenen hadden moeten zijn, maar nog steeds niet gemist kunnen worden door de woningnood Daarnaast en hiermede berij den we dan een oud stokpaardje wordt te weinig ruimte overgelaten voor de particuliere bouwerDe o.i. juiste verhouding, die vroeger voor deze hele streek kenmerkend was, namelijk eigen woning - huur woningen 95-5 pet. is totaal ver loren gegaan. In een tijd dat we van bezitsvorming praten is het de man, die aan de oudste vorm van bezits vorming wil doen, door een eigen huis te bouwen, praktisch onmoge lijk gemaakt zulk een te bouwen. Hij moet of hij wil of niet naar een huurwoning met alle gevolgen van dien.En er schijnt niemand in staat te zijn, zelfs niet als er bouwvakers voldoende zijn, i.m ten minste de eigen-bouwers weer een normale kans te geven Nu is een van de na-oorlogse uit vindingen de zgn. woningwetwoning. Een goedkope woning zonder meer, die als eerste doel had cn nog steeds heeft de mensen een onder dak te geven, een dak boven hun hoofd Ze moeten aan alle mogelijke be perkende regels voldoen, want an ders worden de huren te hoog en dat past weer niet in onze loon politiek. Logisch van een kant, maar van de andere kant moet men toch wel de vraag stellen of men niet te lang er maar bedacht is geweest al leen maar voor een zo goedkoop mo gelijk onderdak te zorgen en te weinig oog heeft gehad voor de eisen van kwaliteit en gezinsleven. Want alle woningwetwoningen zul len misschien wel voldoen aan de elementaire bouweisen, maar of ze ook voldoen aan de eisen die een normaal gezin hieraan stelt, dat is een ander vraag. Men krijgt bij ver schillende van deze wooncomplexen soms het idee dat men geen wonin gen bouwde voor het leven, maar dat men het leven wilde dwingen zich aan te passen aan de omstan digheden, die gedecreteerd werden door economische en materiële over wegingen. Door geringe bouwvolu mes en wat minder kwaliteits-eisen zijn nu misschien wel meetbare voordelen behaald, maar gaan die niet ten koste van andere zaken op Wij vragen nog steeds PERSONEEL geschoold en ongeschoold Aanmelden dagelijks - ook na werktijd - aan de fabriek, bij de portier N.V. INALFA VENRAY zuiver menselijk vlak, die onmeet baar zijn SAMENLEVING Nu het woord wooncomplexen ge vallen is, mogen we in dat verband dankbaar constateren dat in de na oorlogse tijd er voor gewaakt is te- ^en een opeenhoping van arbeids- woningen, zoals men de thans als 3en grauwe erfenis uit het verleden n sommige van onze steden nog /indt. Men heeft plezierige woon wijken ontworpen met groen en net plantsoenen, - men heeft woon-, werk- en ontspanningsgelegenheden netjes gescheiden. Het is deze scheiding, die men aanvankelijk als „het" recept voor aen ideale stedebouw stelde, maar waarop men thans toch terugkomt. Nu is dit iets waar de kleinere dor pen nog weinig last van hebben, maar de wat grotere plaatsen mo gen zich toch wel eens verdiepen in aen rapport van het Economische Technologisch Instituut voor Zuid- Holland, waarin dit het naoorlogse woonkarakter van de steden aan 'n onderzoek onderwerpt. Hierin wordt duidelijk gesteld dat deze „vak-in deling" niet alleen de contacten tus sen de bewoners van een plaats veel losser maakt, maar dat combinaties van werk- en woongebied en ont- spanningsgebied veel meer de mens (om wie toch alles begonnen is) in zijn samenleving plaatst. Het zijn zo enkele gedachten bij de miljoenste woning, die o.i. toch waard zijn nader bekeken te wor den. Uit het verleden heeft men ge leerd voor het heden. Uit het heden kan men leren voor de toekomst. folU «emfitfinfra j VixvtauC JULIANASIN6EL41 1061 (K4780) BANDEN: EXTRA EISEN Sinds men in de automobielwereld de luchtband is gaan toepassen, heeft er op dit gebied een revolu tionaire ontwikkeling plaats gevon den. Was men in de beginperiode van de luchtband na 300 km rijden genoodzaakt een stel nieuwe banden aan te schaffen, tegenwoor dig moeten vele tienduizenden kilo meters onder de rubber loopvlak- ken voorbijschieten alsvorens tot vernieuwing behoeft te worden over gegaan. De duurzaamheid van de lucht band heeft echter met zich gebracht dat de automobilist van de 20e eeuw vaak vergeet te onderzoeken in welke conditie de banden verke ren. Nu de jaargetijden zijn aangebro ken waarin aan de banden extra eisen worden gesteld, willen wij wij zen op enkele veel voorkomende mankementen. Luchtbanden dienen over de ge hele oppervlakte van het loopvlak een profiel te hebben waarvan de oorspronkelijke groeven na gebruik altijd nog een diepte moeten hebben van tenminste 1 mm; wanneer de profieldiepte minder dan 2- mm be draagt wordt de toestand voor wat betreft de verkeersveiligheid beden kelijk. Versleten banden verlengen de remweg van uw wagen en ver hogen het slipgevaar! Zorg er altijd voor dat uw ban den de juiste, voorgeschreven, span ning hebben. Zowel een te hoge als een te lage spanning veroorzaakt 'n extra slijtage en kan canvasbreuk ten gevolge hebben. Wanneer de banden vernieuwd moeten worden zorg er dan altijd voor dat de door de fabriek voor geschreven banden worden gemon teerd. Een foutieve maat kan het springen van de band ten gevolge hebben. Wanneer u gecoverde ban den gaat gebruiken dan enkel die welke door bekwame vakmensen behandeld zijn. Tot slot wijst het Verbond u op enige tips welke de levensduur van uw banden kunnen verlengen: rijd rustig en rem, zonder nood zaak, niet plotseling; verwissel de banden regelmatig, rijd niet tegen stenen of trottoirs; „scheur" niet door de bochten; als men 100 km per uur rijdt slijten de banden 2 x zo snel als bij 65 km per uur; laat regelmatig de remmen en 'l stuur goed afstellen. Controleer uw banden of, nog beter, laat ze nakijken in een garage. Door dat te doen behoedt u uzelf voor een verkeersonveilig slippertje. SCHOON* ZUINIG WARM Prins Hendrikstraat 18 - VENRAY - TeL 1834 De landelijke voorzitter van de K.N.B.T.B., de heer Mertens, heeft in zijn rede te Venray gewezen op de gevaren, die schuilen in de stichting van zgn. monsterbedrijvcn. Het is misschien goed nog even nader op een en ander in te gaan, want niet ontkend kan worden dat in de landbouwsector nieuwe systemen zich aankon digen. Systemen, die enerzijds misschien angst verwekken, ander zijds echter ook de ogen openen voor nieuwe ongekende mogelijkheden. PLUIMVEESECTOR i Nu per 1 januari a.s. de afzet van eieren door de pluimveehouders zelf ter hand mag worden genomen, wil men het oude distributie-appa raat op verschillende plaatsen dras tisch veranderen. Tot heden was het zo dat verza melaars, grossiers e.d. dikwijls hon derd bedrijfjes moesten bezoeken om 10.000 eieren bijeen te krijgen. Dat zal ook nog wel blijven, maar verschillende gespecialiseerde pluim veehouders hebben nu contracten afgesloten met melkslijters in grote plaatsen voor de levering van wer kelijk verse eieren, tweemaal per week. Tussen boer en consument zit dan maar één schakel: de melkslij- ter. Omdat zelf uitventen uiteraard ondoenlijk is moet dat wel. De boe ren die dit weten te organiseren zul len in 1963 waarschijnlijk een goe de prijs maken. Als zij er tevens in slagen de huisvrouw te tonen wat zij tot dusver „ei" genoemd heeft, en wat een (vers) ei werkelijk kan zijn, is het succes verzekerd. Verder stimuleert een aantal veevoederfabrikanten (al was het maar vanwege de voederleverantie!) de stichting van geautomatiseerde eenmansbedrijven. Bedrijven waar men alles zoveel mogelijk automatiseert en niets an ders doet dan eieren rapenDeze mensen komen waarschijnlijk aan de laagst mogelijke kostprijs en hun bedrijf rendeert dus sneller, al moet men hier de risico's beslist niet on derschatten. Weer andere bedrijven vormen met verzamelaars zgn. eierringen, waardoor de distributieweg verkort wordt en dus voordeliger wordt. BIJ DE VARKENS Vleeswarenfabriek Homburg in Cuyk schijnt grote plannen te heb ben. Men overweegt een bedrijf te stichten met 2.000 fokzeugen en 12.000 mestvarkens. Dat wil dus zeggen: zelf de dieren voortbrengen die men zelf gaat mesten en slach ten. Het grote vraagstuk was tot dusver: de mestafvoer. Het heet, dat men thans de oplossing gevonden heeft. Men overweegt de mest te vergassen. Dit gas kan in de slach terij worden opgestookt. De mest verteert daarbij tot een rulle mas sa, die in plastic zakjes verpakt, bij zonder geschikt is voor kamerplan ten, burgertuintjes, gazons enz. Het is duidelijk, dat als dit plan doorgaat, vele honderden boeren worden uitgeschakeld. Maar, zegt men in Cuyk, wij kun nen het zelf veel voordeliger. Het scheelt thans wel 100 pet., nu er nauwelijks een winstmarge voor de boer is. Bij een lonende varkens- mesterij scheelt het dus wellicht 20 pet. Men is niet tevreden over de voederconversie, de slachtkwaliteit, de groei, de vroegrijpheid, de pre ventie, de ziektebestrijding, de re sistentie en de biggenproduktie per zeug in de praktijk. Men wijst er ons op, dat een zeug veel meer big gen kan produceren dan thans het geval is, als men de biggen maar spoedig aan de kunstmelk zet. Zul ke biggen zien er schraal uit, als ze 8 of 10 weken zijn, zodat ze in de praktijk niet goed verkocht worden en het systeem geen opgang kan maken. Maar zulke schrale biggen kunnen juist de beste mestvarkens worden en daar is het Homburg om te doen. Wij geven dit verhaal onder alle mogelijke voorbehoud. Er zal stellig overdrijving in schuilen, maar er kan ook een kern van waarheid in zitten. Het feit, dat men nu eens niet allereerst de geplande produk- tie, de uniformiteit van het mate riaal en de kortere aanvoerlijnen te hulp roept is daarvoor al een aan wijzing. ANDERE ONDERWERPEN Men zou ook kunnen wijzen op pluimveeslachterijen, die zelf gaan mesten of dit reeds doen en op de geruchten omtrent enige melkstan- daardisatiebedrijven, die zelf grote aantallen koeien willen gaan hou den. Dat zijn nog maar geruchten. Wat geen geruchten zijn is, dat enige niet-agrarische ondernemingen grote varkensmesterijen overwegen en dat enige grote pluimveebedrij- ven gesticht zijn. Bij de laatste ziet men het merkwaardige verschijnsel, dat men de voorkeur geeft aan on deskundig personeel, mits de leiding wél deskundig is. De oorzaak is, dat praktijkmensen vaak zó behept zijn met verouderde werkwijzen en ge woonten, dat het te veel moeite kost ze daarvan af te brengen. Ondes kundige krachten kan men zelf op leiden en het nieuwe meteen bij brengen zonder eerst weerstanden te moeten overwinnen. Dit is trouwens ook reeds de ervaring van pluimvee praktijkmensen. Dit zijn allemaal nogal wonderlijk aandoende geluiden, maar het feit dat ze ons wonderlijk aandoen, vloeit voort uit het feit, dat wij in de landbouweconomie dikwijls ge- Het is nog slechts enkele tiental len jaren geleden, dat in vijf en ne gentig van de honderd Nederlandse gezinen het voornaamste cadeau dat een lid van het gezin met St. Nicc- laas kreeg, bestond uit een warm kledingstuk of een paar pantoffel tjes of een huishoudelijk voorwerp. In ieder geval iets, dat men tóch nodig had en waarvoor de 6e decem ber werd afgewacht om het te kun nen geven. In de beste gevallen werd dat nog voor de kinderen aangevuld met een suikerbeest, een speculaaspop of dergelijk vrij goed koop snoepgoed. Desalniettemin wa ren die sinterklaasochtenden feesten vol verrassing, op de eerste plaats voor de jeugd. Dat was ook de tijd waarin de bakkers de achter hun winkel ge legen huiskamer ontruimden veer tien dagen vóór de verjaardag van de bisschop, om daar het bijzondere snoepgoed voor deze dag ten toon te stellen en vele winkels een apart hoekje, maar ook niet meer, mei speciale geschenkartikelen uitstal len. Van intochten van de goedhei lig man was toen nog niet of nau welijks sprake. De brievenbussen werden toen nog niet overstroomd met de talloze reklamefolders en -krantjes, waarmede ze in deze we ken dag aan dag gevuld werden. De „echte" Sint Nicolaas verscheen alleen op de lagere scholen en bij sommigen, heel deftigen, kwam hij nog wel eens 's avonds aan huis, in een rijtuig. Die wat eenvoudiger maar roman tische viering van de St. Nicolaas- avond is helaas voorbij. Niet alleen heeft zich, georganiseerd of niet, van de exploitatie van de Sinter klaasviering meester gemaakt. We kunnen ze daarin geen ongelijk geven, want het lag in de lijn der ontwikkeling, die geschraagd werd door hogere lonen. Een zekere luxe heeft haar intrede gedaan, ook in het gezin van de arbeider of andere loontrekkende. En daarmede ook in de aard der cadeau's die men elkan der thans met St. Nicolaas wil schenken. Al is het nuttige cadeau in vele gezinnen zeker nog een aangewezen en ook welkom geschenk, daarnaast is er toch een veel brede groep dan vroeger ontstaan, die het hoofdza kelijk in dure geschenken zoekt. Overdrijvingen daarin zijn zelfs aan de orde van de dag. Want wat te zeggen van ouders, die hun 18- wend zijn kiekeboe te spelen. Wij gebruiken de L.E.I.-cijfers om eerst onze agrarische voormannen en daarna de regering duidelijk te ma ken, dat de nood hoog geklommen is. Maar wij gebruiken deze cijfers niet voor het doel waarvoor ze aller eerst moeten dienen, nl. voor het opsporen van fouten en voor het speuren naar de voordeligste pro- duktiewijze. Het gevolg is, dat wij wel weten hoe hoog de kostprijs voor een bepaald produkt in een bepaalde streek is, maar dat wij niets weten over de voordeligste produktiewijze van een bepaald pro- drukt onder diverse omstandighe den. Dit gebrek kan ons af en toe wel een een droppel medicijn verschaf fen, nl. wanneer de regering steun verleent, maar helpt ons niet we zenlijk vooruit. Het heeft bovendien het nadeel, dat de wél voordelig producerende bedrijfstypen mede profiteren zodra de prijs optrekt of gegarandeerd wordt. Intussen is ook wel gebleken, dat zeer grote bedrijven ook nadelen kunnen hebben. Zodra het personeel toeneemt moeten er mensen komen met organisatorische en controleren de funkties om over de administratie maar te zwijgen. Een eenmansbedrijf behoeft niet per se met een hogere kostprijs te zitten, als het maar goed georganiseerd is en gemechaniseerd. Laten wij dus hopen, dat de steun van de regering ook in deze richting werkt, d.w.z. dat zij vooral aange wend wordt om vele bedrijven doel matiger te doen produceren of be tere bedrijfssystemen ingang te doen vinden. Het is met onze land bouw als met een hongerend land. Voedsel zenden lenigt alleen de eer ste nood. Voedsel leren produceren (en dat op de beste wijze) helpt ook voor later. Vrij vertaald: geld geven redt landbouwers van de ondergang, het faillissement. Dat is verheugend. Maar geld aanwenden om de pro- duktie doelmatiger te maken is noodzakelijk om later veilig te zijn. jarige zoon een bromfiets schonken? Of het gezin waarin de twee kinde ren van 12 en 14 jaar verrast wer den met respectievelijk een gouden horloge en een gouden halsketting? We menen, dat met al te luxueuze cadeau's iets van de romantiek en van de leutigheid rondom 6 decem ber verloren gaat. He aantrekkelijke waarmee men de geschenken ge paard laat gaan, meer nog dan in het cadeau zelf. Het is een gezins- avond en dus zeker geen aangewe zen gelegenheid om „dik" te doen. In de huidige welvaartsstaat waarin vele gezinnen leven, wil men dit wel eens vergeten. Als de ouders aan hun eigen jeugdjaren denken, dan zullen ze zich herinneren, dat ze feitelijk meer plezier beleefden aan het uitpakken dan aan de cadeau's zelf. Het was veel belangrijker dat men een hele boel pakjes kreeg open te maken, al kwam daar maar een borstplaat- je of andere kleinigheid uit, want de spanning van wat er tevoorschijn zou komen bepaalde eigenlijk de sfeer van de avond meer dan wat het cadeau zou zijn. Nu men in vele gevallen over ruimere beurzen beschikt, ontstaat ook de neiging zich wat gemakkelij ker van de surprise-avond af te ma ken. Men is geneigd om maar gauw wat cadeau's te kopen en daarmede klaar. Maar daar gaat het nu juist niet om. Het plezier van de sinter klaasviering kan eigenlijk niet ge kocht maar moet gemaakt worden. Gemaakt met eigen handen, met eigen ideeën. De uitkomst daarvan bepaalt het plezier dat men die avond thuis zal hebben. Dat vergt dus eerder tijd en moeite dan geld. Iedereen kan met heel weinig geld een bijzonder genoeglijke sin terklaasavond bereiden en ander zijds met veel geld er alle aardig heid en zelfs de verrassing aan ont nemen. Die verrassing zit voor iede re ontvanger(ster) meer in de wijze waarop het cadeautje wordt ge schonken dan in het cadeau zelf. Probeer daarom een „ochte" pakjes avond te maken, met gedichten, pla gerijen, met grapjes en moeilijk- heidjes en laat de cadead^ ce twee de plaats innemen. Dan hebt u die avond het plezier dat wij u van harte toewensen. Opvallend is, dat er dit jaar al zo vroeg inkopen voor St. Nicolaas ge daan worden. Diverse moeders ko men met lijstjes in de hand de win kels binnen en zoeken vaak prakti sche cadeautjes uit. We hoorden bij veel winkeliers dat er dit jaar zeker meer degelijk goed gekocht wordt dan andere jaren. Verheugend is ook dat er veel aandacht wordt besteed aan speel goed waar wat mee gedaan kan worden. We denken hierbij vooral aan de bouwdozen met plastic of houten vliegtuigjes en autootjes, aan verkleedcostuums, aan tekenmateri aal en aan knutseldozen. Doe-het- zelf matemaal in de vorm van kra len, vilt, raffia, plakpla3t.ie. plakvilt. tasbeugels, plakfineer, leerbewer- kingsmateriaal en wat niet al, vindt grote aftrek. We noemen dit verheugend omdat we wel eens de indruk krijgen dat zoveel mensen en ook kinderen te genwoordig zo in-actief worden, zich liever laten bezighouden, dan zelf wat te doen. ONTDEK UW HOBBY Wat zegt U van het jonge, pasge trouwde vrouwtje, dat een winkel binnenstapt en een vliegtuigbouw doos koopt, alleen omdat ze ontdekt heeft dat zij graag zoiets wil doen? Haar echtgenoot die er eerst ietwat wantrouwig tegenover stond, ging al heel gauw mee doen toen hij haar bezig zag en na korte tijd kwamen ze, nu dus samen, weer een does halen en later weer een. Net zo lang tot ze de hele serie compleet hadden. En daarna begonnen ze aan de puzzels En dan dat oude heertje, dat al leen maar puzzels wil hebben van meer dan 1000 stukjes. Samen met zijn vrouw maakt hij ze op een gropt plaat board. Het eerste wat ze doen is de deksel met het voorbeeld verscheuren en weggooien, dan gaan ze tegenover elkaar zitten en begin nen te passen en te meten met de vele stukjes Voor jong en oud zijn er veel mo gelijkheden tegenwoordig als we zo eens rondkijken. En laten de moe-

Peel en Maas | 1962 | | pagina 9