WONINGBOUW
PETROLEUM
nuttiq
speelgoed
Veilig verkeer
BEHAAGLIJKE WARMTE
'n bekte pakjesavond
AKM
voor moderne mensen
natuurlijk een oliehaard gestookt met
OLIESERVICE K. VAN ELSEN
Vrijdag 16 november 1962 No. 46
Drie en tachtigste jaargang
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WFFÏfUT A H VOHR VP1SIPAV P1M ADVERTENTIEPRIJS 8 ©t. per mm. ABONNEMENTS
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 CrCriiOLf/iU V UUA VEtllAHI EflV V-/1VAO 1 IVlilYlin PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bulten Venray 175
Nederland heeft na de oorlog een
miljoen woningen gebouwd. Een on
voorstelbaar aantal. Zou men die
woningen bij elkaar hebben neerge
zet dan was er een stad ontstaan
groter dan Tokio of New York, Pe
king of Moskou, de huidige wereld
steden met de grootste bevolkings
concentratie.
In Venray zelf staan van die mil
joen ruim 1500 nieuwe woningen
Ruim 800 woningwetwoningen, bij
na 700 particuliere woningen. Ii
het een wonder dat oud-inwoners
die na jaren hun oude woonplaat!
terugzagen, deze niet meer terug-
kennen?
Er is hard gebouwd. Maar dat was
ook nodig, want de bevolking groeit
snel en men begon met een flinke
achterstand. Immers woningbouw
was er gedurende de hele oorlog
niet gepleegd en zeer vele woningen
waren door de oorlog verwoest. Wie
herinnert zich niet het troosteloze
beeld van direct na de oorlog, dal
geboden werd door deze gehele
streek. Geen woning of er was wat
aan
Dat alles is verleden tijdScho
ner en mooier dan ooit is alles uit
zijn as herrezen en met soms ont
zaggelijke moeilijkheden weer her
bouwd, vernieuwd en verbeterd
Een prestatie, die men niet hoog
genoeg aan kan slaan
WONINGNOOD.
i - ii
Toch bij alles wat gepresteerd is.
mag men niet uit het oog verliezen
dat deze een miljoen woningen niet
voldoende zijn om de woningnood
op te vangen
Bij alle vreugde die er is om het
bereiken van dit aantl, moet men
erkennen dat nog te velen te lang
moeten wachten. Laten we maai
weer in eigen plaats en eigen buur;
blijven. In Venray staan meer dan
300 mensen sinds jaar en dag op de
wachtlijst voor woningen. In Ven
ray moeten we naast prachtige uit
breiding, als in Oost en Zuid, toch
ook nog altijd beschaamd wijzen op
een lange, lange rij van noodwonin
gen tot in de hoofdstraten toe.
Noodgevallen, die al jaren geleden
verdwenen hadden moeten zijn,
maar nog steeds niet gemist kunnen
worden door de woningnood
Daarnaast en hiermede berij
den we dan een oud stokpaardje
wordt te weinig ruimte overgelaten
voor de particuliere bouwerDe
o.i. juiste verhouding, die vroeger
voor deze hele streek kenmerkend
was, namelijk eigen woning - huur
woningen 95-5 pet. is totaal ver
loren gegaan. In een tijd dat we van
bezitsvorming praten is het de man,
die aan de oudste vorm van bezits
vorming wil doen, door een eigen
huis te bouwen, praktisch onmoge
lijk gemaakt zulk een te bouwen.
Hij moet of hij wil of niet naar
een huurwoning met alle gevolgen
van dien.En er schijnt niemand
in staat te zijn, zelfs niet als er
bouwvakers voldoende zijn, i.m ten
minste de eigen-bouwers weer een
normale kans te geven
Nu is een van de na-oorlogse uit
vindingen de zgn. woningwetwoning.
Een goedkope woning zonder meer,
die als eerste doel had cn nog
steeds heeft de mensen een onder
dak te geven, een dak boven hun
hoofd
Ze moeten aan alle mogelijke be
perkende regels voldoen, want an
ders worden de huren te hoog en
dat past weer niet in onze loon
politiek. Logisch van een kant, maar
van de andere kant moet men toch
wel de vraag stellen of men niet te
lang er maar bedacht is geweest al
leen maar voor een zo goedkoop mo
gelijk onderdak te zorgen en te
weinig oog heeft gehad voor de
eisen van kwaliteit en gezinsleven.
Want alle woningwetwoningen zul
len misschien wel voldoen aan de
elementaire bouweisen, maar of ze
ook voldoen aan de eisen die een
normaal gezin hieraan stelt, dat is
een ander vraag. Men krijgt bij ver
schillende van deze wooncomplexen
soms het idee dat men geen wonin
gen bouwde voor het leven, maar
dat men het leven wilde dwingen
zich aan te passen aan de omstan
digheden, die gedecreteerd werden
door economische en materiële over
wegingen. Door geringe bouwvolu
mes en wat minder kwaliteits-eisen
zijn nu misschien wel meetbare
voordelen behaald, maar gaan die
niet ten koste van andere zaken op
Wij vragen nog steeds
PERSONEEL
geschoold en
ongeschoold
Aanmelden dagelijks -
ook na werktijd - aan
de fabriek, bij de portier
N.V. INALFA VENRAY
zuiver menselijk vlak, die onmeet
baar zijn
SAMENLEVING
Nu het woord wooncomplexen ge
vallen is, mogen we in dat verband
dankbaar constateren dat in de na
oorlogse tijd er voor gewaakt is te-
^en een opeenhoping van arbeids-
woningen, zoals men de thans als
3en grauwe erfenis uit het verleden
n sommige van onze steden nog
/indt. Men heeft plezierige woon
wijken ontworpen met groen en
net plantsoenen, - men heeft woon-,
werk- en ontspanningsgelegenheden
netjes gescheiden.
Het is deze scheiding, die men
aanvankelijk als „het" recept voor
aen ideale stedebouw stelde, maar
waarop men thans toch terugkomt.
Nu is dit iets waar de kleinere dor
pen nog weinig last van hebben,
maar de wat grotere plaatsen mo
gen zich toch wel eens verdiepen in
aen rapport van het Economische
Technologisch Instituut voor Zuid-
Holland, waarin dit het naoorlogse
woonkarakter van de steden aan 'n
onderzoek onderwerpt. Hierin wordt
duidelijk gesteld dat deze „vak-in
deling" niet alleen de contacten tus
sen de bewoners van een plaats veel
losser maakt, maar dat combinaties
van werk- en woongebied en ont-
spanningsgebied veel meer de mens
(om wie toch alles begonnen is) in
zijn samenleving plaatst.
Het zijn zo enkele gedachten bij
de miljoenste woning, die o.i. toch
waard zijn nader bekeken te wor
den. Uit het verleden heeft men ge
leerd voor het heden. Uit het heden
kan men leren voor de toekomst.
folU «emfitfinfra j
VixvtauC
JULIANASIN6EL41 1061 (K4780)
BANDEN: EXTRA EISEN
Sinds men in de automobielwereld
de luchtband is gaan toepassen,
heeft er op dit gebied een revolu
tionaire ontwikkeling plaats gevon
den. Was men in de beginperiode
van de luchtband na 300 km rijden
genoodzaakt een stel nieuwe banden
aan te schaffen, tegenwoor
dig moeten vele tienduizenden kilo
meters onder de rubber loopvlak-
ken voorbijschieten alsvorens tot
vernieuwing behoeft te worden over
gegaan.
De duurzaamheid van de lucht
band heeft echter met zich gebracht
dat de automobilist van de 20e
eeuw vaak vergeet te onderzoeken
in welke conditie de banden verke
ren.
Nu de jaargetijden zijn aangebro
ken waarin aan de banden extra
eisen worden gesteld, willen wij wij
zen op enkele veel voorkomende
mankementen.
Luchtbanden dienen over de ge
hele oppervlakte van het loopvlak
een profiel te hebben waarvan de
oorspronkelijke groeven na gebruik
altijd nog een diepte moeten hebben
van tenminste 1 mm; wanneer de
profieldiepte minder dan 2- mm be
draagt wordt de toestand voor wat
betreft de verkeersveiligheid beden
kelijk. Versleten banden verlengen
de remweg van uw wagen en ver
hogen het slipgevaar!
Zorg er altijd voor dat uw ban
den de juiste, voorgeschreven, span
ning hebben. Zowel een te hoge als
een te lage spanning veroorzaakt 'n
extra slijtage en kan canvasbreuk
ten gevolge hebben.
Wanneer de banden vernieuwd
moeten worden zorg er dan altijd
voor dat de door de fabriek voor
geschreven banden worden gemon
teerd. Een foutieve maat kan het
springen van de band ten gevolge
hebben. Wanneer u gecoverde ban
den gaat gebruiken dan enkel die
welke door bekwame vakmensen
behandeld zijn.
Tot slot wijst het Verbond u op
enige tips welke de levensduur van
uw banden kunnen verlengen:
rijd rustig en rem, zonder nood
zaak, niet plotseling;
verwissel de banden regelmatig,
rijd niet tegen stenen of trottoirs;
„scheur" niet door de bochten;
als men 100 km per uur rijdt
slijten de banden 2 x zo snel als
bij 65 km per uur;
laat regelmatig de remmen en 'l
stuur goed afstellen.
Controleer uw banden of, nog
beter, laat ze nakijken in een garage.
Door dat te doen behoedt u uzelf
voor een verkeersonveilig slippertje.
SCHOON* ZUINIG WARM
Prins Hendrikstraat 18 - VENRAY - TeL 1834
De landelijke voorzitter van de K.N.B.T.B., de heer Mertens, heeft
in zijn rede te Venray gewezen op de gevaren, die schuilen in de
stichting van zgn. monsterbedrijvcn. Het is misschien goed nog
even nader op een en ander in te gaan, want niet ontkend kan
worden dat in de landbouwsector nieuwe systemen zich aankon
digen. Systemen, die enerzijds misschien angst verwekken, ander
zijds echter ook de ogen openen voor nieuwe ongekende
mogelijkheden.
PLUIMVEESECTOR
i
Nu per 1 januari a.s. de afzet
van eieren door de pluimveehouders
zelf ter hand mag worden genomen,
wil men het oude distributie-appa
raat op verschillende plaatsen dras
tisch veranderen.
Tot heden was het zo dat verza
melaars, grossiers e.d. dikwijls hon
derd bedrijfjes moesten bezoeken
om 10.000 eieren bijeen te krijgen.
Dat zal ook nog wel blijven, maar
verschillende gespecialiseerde pluim
veehouders hebben nu contracten
afgesloten met melkslijters in grote
plaatsen voor de levering van wer
kelijk verse eieren, tweemaal per
week. Tussen boer en consument zit
dan maar één schakel: de melkslij-
ter. Omdat zelf uitventen uiteraard
ondoenlijk is moet dat wel. De boe
ren die dit weten te organiseren zul
len in 1963 waarschijnlijk een goe
de prijs maken. Als zij er tevens in
slagen de huisvrouw te tonen wat
zij tot dusver „ei" genoemd heeft,
en wat een (vers) ei werkelijk kan
zijn, is het succes verzekerd.
Verder stimuleert een aantal
veevoederfabrikanten (al was het
maar vanwege de voederleverantie!)
de stichting van geautomatiseerde
eenmansbedrijven.
Bedrijven waar men alles zoveel
mogelijk automatiseert en niets an
ders doet dan eieren rapenDeze
mensen komen waarschijnlijk aan
de laagst mogelijke kostprijs en hun
bedrijf rendeert dus sneller, al moet
men hier de risico's beslist niet on
derschatten.
Weer andere bedrijven vormen
met verzamelaars zgn. eierringen,
waardoor de distributieweg verkort
wordt en dus voordeliger wordt.
BIJ DE VARKENS
Vleeswarenfabriek Homburg in
Cuyk schijnt grote plannen te heb
ben. Men overweegt een bedrijf te
stichten met 2.000 fokzeugen en
12.000 mestvarkens. Dat wil dus
zeggen: zelf de dieren voortbrengen
die men zelf gaat mesten en slach
ten. Het grote vraagstuk was tot
dusver: de mestafvoer. Het heet, dat
men thans de oplossing gevonden
heeft. Men overweegt de mest te
vergassen. Dit gas kan in de slach
terij worden opgestookt. De mest
verteert daarbij tot een rulle mas
sa, die in plastic zakjes verpakt, bij
zonder geschikt is voor kamerplan
ten, burgertuintjes, gazons enz.
Het is duidelijk, dat als dit plan
doorgaat, vele honderden boeren
worden uitgeschakeld.
Maar, zegt men in Cuyk, wij kun
nen het zelf veel voordeliger. Het
scheelt thans wel 100 pet., nu er
nauwelijks een winstmarge voor de
boer is. Bij een lonende varkens-
mesterij scheelt het dus wellicht
20 pet. Men is niet tevreden over de
voederconversie, de slachtkwaliteit,
de groei, de vroegrijpheid, de pre
ventie, de ziektebestrijding, de re
sistentie en de biggenproduktie per
zeug in de praktijk. Men wijst er
ons op, dat een zeug veel meer big
gen kan produceren dan thans het
geval is, als men de biggen maar
spoedig aan de kunstmelk zet. Zul
ke biggen zien er schraal uit, als ze
8 of 10 weken zijn, zodat ze in de
praktijk niet goed verkocht worden
en het systeem geen opgang kan
maken. Maar zulke schrale biggen
kunnen juist de beste mestvarkens
worden en daar is het Homburg om
te doen.
Wij geven dit verhaal onder alle
mogelijke voorbehoud. Er zal stellig
overdrijving in schuilen, maar er
kan ook een kern van waarheid in
zitten. Het feit, dat men nu eens
niet allereerst de geplande produk-
tie, de uniformiteit van het mate
riaal en de kortere aanvoerlijnen te
hulp roept is daarvoor al een aan
wijzing.
ANDERE ONDERWERPEN
Men zou ook kunnen wijzen op
pluimveeslachterijen, die zelf gaan
mesten of dit reeds doen en op de
geruchten omtrent enige melkstan-
daardisatiebedrijven, die zelf grote
aantallen koeien willen gaan hou
den. Dat zijn nog maar geruchten.
Wat geen geruchten zijn is, dat
enige niet-agrarische ondernemingen
grote varkensmesterijen overwegen
en dat enige grote pluimveebedrij-
ven gesticht zijn. Bij de laatste ziet
men het merkwaardige verschijnsel,
dat men de voorkeur geeft aan on
deskundig personeel, mits de leiding
wél deskundig is. De oorzaak is, dat
praktijkmensen vaak zó behept zijn
met verouderde werkwijzen en ge
woonten, dat het te veel moeite kost
ze daarvan af te brengen. Ondes
kundige krachten kan men zelf op
leiden en het nieuwe meteen bij
brengen zonder eerst weerstanden te
moeten overwinnen. Dit is trouwens
ook reeds de ervaring van pluimvee
praktijkmensen.
Dit zijn allemaal nogal wonderlijk
aandoende geluiden, maar het feit
dat ze ons wonderlijk aandoen,
vloeit voort uit het feit, dat wij in
de landbouweconomie dikwijls ge-
Het is nog slechts enkele tiental
len jaren geleden, dat in vijf en ne
gentig van de honderd Nederlandse
gezinen het voornaamste cadeau dat
een lid van het gezin met St. Nicc-
laas kreeg, bestond uit een warm
kledingstuk of een paar pantoffel
tjes of een huishoudelijk voorwerp.
In ieder geval iets, dat men tóch
nodig had en waarvoor de 6e decem
ber werd afgewacht om het te kun
nen geven. In de beste gevallen
werd dat nog voor de kinderen
aangevuld met een suikerbeest, een
speculaaspop of dergelijk vrij goed
koop snoepgoed. Desalniettemin wa
ren die sinterklaasochtenden feesten
vol verrassing, op de eerste plaats
voor de jeugd.
Dat was ook de tijd waarin de
bakkers de achter hun winkel ge
legen huiskamer ontruimden veer
tien dagen vóór de verjaardag van
de bisschop, om daar het bijzondere
snoepgoed voor deze dag ten toon te
stellen en vele winkels een apart
hoekje, maar ook niet meer, mei
speciale geschenkartikelen uitstal
len. Van intochten van de goedhei
lig man was toen nog niet of nau
welijks sprake. De brievenbussen
werden toen nog niet overstroomd
met de talloze reklamefolders en
-krantjes, waarmede ze in deze we
ken dag aan dag gevuld werden.
De „echte" Sint Nicolaas verscheen
alleen op de lagere scholen en bij
sommigen, heel deftigen, kwam hij
nog wel eens 's avonds aan huis, in
een rijtuig.
Die wat eenvoudiger maar roman
tische viering van de St. Nicolaas-
avond is helaas voorbij. Niet alleen
heeft zich, georganiseerd of niet,
van de exploitatie van de Sinter
klaasviering meester gemaakt. We
kunnen ze daarin geen ongelijk
geven, want het lag in de lijn der
ontwikkeling, die geschraagd werd
door hogere lonen. Een zekere luxe
heeft haar intrede gedaan, ook in
het gezin van de arbeider of andere
loontrekkende. En daarmede ook in
de aard der cadeau's die men elkan
der thans met St. Nicolaas wil
schenken.
Al is het nuttige cadeau in vele
gezinnen zeker nog een aangewezen
en ook welkom geschenk, daarnaast
is er toch een veel brede groep dan
vroeger ontstaan, die het hoofdza
kelijk in dure geschenken zoekt.
Overdrijvingen daarin zijn zelfs
aan de orde van de dag. Want wat
te zeggen van ouders, die hun 18-
wend zijn kiekeboe te spelen. Wij
gebruiken de L.E.I.-cijfers om eerst
onze agrarische voormannen en
daarna de regering duidelijk te ma
ken, dat de nood hoog geklommen
is. Maar wij gebruiken deze cijfers
niet voor het doel waarvoor ze aller
eerst moeten dienen, nl. voor het
opsporen van fouten en voor het
speuren naar de voordeligste pro-
duktiewijze. Het gevolg is, dat wij
wel weten hoe hoog de kostprijs
voor een bepaald produkt in een
bepaalde streek is, maar dat wij
niets weten over de voordeligste
produktiewijze van een bepaald pro-
drukt onder diverse omstandighe
den.
Dit gebrek kan ons af en toe wel
een een droppel medicijn verschaf
fen, nl. wanneer de regering steun
verleent, maar helpt ons niet we
zenlijk vooruit. Het heeft bovendien
het nadeel, dat de wél voordelig
producerende bedrijfstypen mede
profiteren zodra de prijs optrekt of
gegarandeerd wordt.
Intussen is ook wel gebleken, dat
zeer grote bedrijven ook nadelen
kunnen hebben. Zodra het personeel
toeneemt moeten er mensen komen
met organisatorische en controleren
de funkties om over de administratie
maar te zwijgen. Een eenmansbedrijf
behoeft niet per se met een hogere
kostprijs te zitten, als het maar goed
georganiseerd is en gemechaniseerd.
Laten wij dus hopen, dat de steun
van de regering ook in deze richting
werkt, d.w.z. dat zij vooral aange
wend wordt om vele bedrijven doel
matiger te doen produceren of be
tere bedrijfssystemen ingang te
doen vinden. Het is met onze land
bouw als met een hongerend land.
Voedsel zenden lenigt alleen de eer
ste nood. Voedsel leren produceren
(en dat op de beste wijze) helpt ook
voor later. Vrij vertaald: geld geven
redt landbouwers van de ondergang,
het faillissement. Dat is verheugend.
Maar geld aanwenden om de pro-
duktie doelmatiger te maken is
noodzakelijk om later veilig te zijn.
jarige zoon een bromfiets schonken?
Of het gezin waarin de twee kinde
ren van 12 en 14 jaar verrast wer
den met respectievelijk een gouden
horloge en een gouden halsketting?
We menen, dat met al te luxueuze
cadeau's iets van de romantiek en
van de leutigheid rondom 6 decem
ber verloren gaat. He aantrekkelijke
waarmee men de geschenken ge
paard laat gaan, meer nog dan in
het cadeau zelf. Het is een gezins-
avond en dus zeker geen aangewe
zen gelegenheid om „dik" te doen.
In de huidige welvaartsstaat waarin
vele gezinnen leven, wil men dit wel
eens vergeten.
Als de ouders aan hun eigen
jeugdjaren denken, dan zullen ze
zich herinneren, dat ze feitelijk meer
plezier beleefden aan het uitpakken
dan aan de cadeau's zelf. Het was
veel belangrijker dat men een hele
boel pakjes kreeg open te maken,
al kwam daar maar een borstplaat-
je of andere kleinigheid uit, want de
spanning van wat er tevoorschijn
zou komen bepaalde eigenlijk de
sfeer van de avond meer dan wat
het cadeau zou zijn.
Nu men in vele gevallen over
ruimere beurzen beschikt, ontstaat
ook de neiging zich wat gemakkelij
ker van de surprise-avond af te ma
ken. Men is geneigd om maar gauw
wat cadeau's te kopen en daarmede
klaar. Maar daar gaat het nu juist
niet om. Het plezier van de sinter
klaasviering kan eigenlijk niet ge
kocht maar moet gemaakt worden.
Gemaakt met eigen handen, met
eigen ideeën. De uitkomst daarvan
bepaalt het plezier dat men die
avond thuis zal hebben. Dat vergt
dus eerder tijd en moeite dan geld.
Iedereen kan met heel weinig
geld een bijzonder genoeglijke sin
terklaasavond bereiden en ander
zijds met veel geld er alle aardig
heid en zelfs de verrassing aan ont
nemen. Die verrassing zit voor iede
re ontvanger(ster) meer in de wijze
waarop het cadeautje wordt ge
schonken dan in het cadeau zelf.
Probeer daarom een „ochte" pakjes
avond te maken, met gedichten, pla
gerijen, met grapjes en moeilijk-
heidjes en laat de cadead^ ce twee
de plaats innemen. Dan hebt u die
avond het plezier dat wij u van
harte toewensen.
Opvallend is, dat er dit jaar al zo
vroeg inkopen voor St. Nicolaas ge
daan worden. Diverse moeders ko
men met lijstjes in de hand de win
kels binnen en zoeken vaak prakti
sche cadeautjes uit. We hoorden bij
veel winkeliers dat er dit jaar zeker
meer degelijk goed gekocht wordt
dan andere jaren.
Verheugend is ook dat er veel
aandacht wordt besteed aan speel
goed waar wat mee gedaan kan
worden. We denken hierbij vooral
aan de bouwdozen met plastic of
houten vliegtuigjes en autootjes, aan
verkleedcostuums, aan tekenmateri
aal en aan knutseldozen. Doe-het-
zelf matemaal in de vorm van kra
len, vilt, raffia, plakpla3t.ie. plakvilt.
tasbeugels, plakfineer, leerbewer-
kingsmateriaal en wat niet al, vindt
grote aftrek.
We noemen dit verheugend omdat
we wel eens de indruk krijgen dat
zoveel mensen en ook kinderen te
genwoordig zo in-actief worden, zich
liever laten bezighouden, dan zelf
wat te doen.
ONTDEK UW HOBBY
Wat zegt U van het jonge, pasge
trouwde vrouwtje, dat een winkel
binnenstapt en een vliegtuigbouw
doos koopt, alleen omdat ze ontdekt
heeft dat zij graag zoiets wil doen?
Haar echtgenoot die er eerst ietwat
wantrouwig tegenover stond, ging al
heel gauw mee doen toen hij haar
bezig zag en na korte tijd kwamen
ze, nu dus samen, weer een does
halen en later weer een. Net zo
lang tot ze de hele serie compleet
hadden. En daarna begonnen ze aan
de puzzels
En dan dat oude heertje, dat al
leen maar puzzels wil hebben van
meer dan 1000 stukjes. Samen met
zijn vrouw maakt hij ze op een
gropt plaat board. Het eerste wat ze
doen is de deksel met het voorbeeld
verscheuren en weggooien, dan gaan
ze tegenover elkaar zitten en begin
nen te passen en te meten met de
vele stukjes
Voor jong en oud zijn er veel mo
gelijkheden tegenwoordig als we zo
eens rondkijken. En laten de moe-