CARITASWEEK.
PETROLEUM
Hoofdpijn
ASPRO
BEHAAGLIJKE WARMTE
Politierechter
Plaatselijke
Commissie voor de lólimcck
voor moderne mensen
natuurlijk een oliehaard gestookt met
OLIESERVICE K. VAN ELSEN
neem
Vrijdag 12 oktober 1962 No. 41
Drie en tachtigste jaargang
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY A H VOHP VP1SIPAY PM ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 WW LtUtlVOLriU VUUI\ V £rlli\A 1 A-#Iw vlVlO 1 i\L/I\L<li PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bulten Venray 1.75)
Venray gaat de 18e verjaardag
gedenken van zijn bevrijding. Op
donderdag a.s. zullen in een plech
tige Requiemmis in de Petrus-Ban
den, met een stille tocht naar het
Henseniusplein en een Dodenappèl
aldaar, de tientallen mannen, vrou
wen en kinderen herdacht worden,
die in oorlogshandelingen rond Ven-
rays bevrijding zijn gevallen of in
concentratiekampen, in Duitsland,
in Indonesië en waar ook ter we
reld het hoogste offer moesten bren
gen, opdat wij in vrede en vrijheid
kunnen leven
Gelukkig heeft men dit jaar van
deze herdenking iets meer willen
„maken" dan in de afgelopen jaren,
toen feitelijk deze hele herdenking
geen belangstelling meer trok, mede
door de vrij primitieve organisatie.
Want het heeft nog wel degelijk zin
weer eens even in onze gedachte te
rug te gaan naar die dagen van sep-
tember-oktober 1944, toen Venray
onder voortdurend kanonvuur lag en
bombardementen 't gehele hart van
onze gemeente praktisch uiteenruk
ten.
We leven snel en een hele genera
tie groeit al op, die de namen op de
bronzen platen achter het gedachte
nis-monument niets meer zeggen, 'n
Generatie die iemand onbegrijpend
aankijkt als hij vertelt over het kel
derleven van die dagen, over de
nood, de pijn, de ellende, die er ge
leden is. Een generatie, die woorden
evacuatie en wederopbouw zo wei
nig meer zegten die al die mil-
joenen-cijfers uit het gedenkschrift,
dat bij de Torenfeesten verscheen
vanzelfsprekend en doodgewoon
vinden.... Het heeft wel degelijk
zin in deze tijden van jachten en
jagen even stil te staan bij het of
fer van die talloos velen, die even
als wij van het leven hielden, er hun
verwachtingen van hadden, maar
die dit leven moesten offeren, op
dat wij vrij zouden worden, opdat
wij een nieuw Venray konden op
bouwen.
Het heeft wel degelijk zin in deze
tijd, nu het soms zo harde materia
lisme ook ons te pakken krijgt, even
stil te staan en te denken aan de
naastenliefde en de opofferingszin
van zo velen, die hun kelders be
schikbaar stelden, die doden onder
het puin uithaalden, gewonden ver
voerden en verzorgden, die hun le
ven op het spel zetten om dat van
anderen te redden.
Het heeft wel degelijk zin in onze
tijd nu we weer zo angstig werken
om eigen standje en eigen plaats er
kend te zien, te denken aan die som
bere dagen toen in nood en pijn ran
gen en standen wegvielen en het al
leen ging om het haakte leven
Herdenking doet altijd pijn. De
oude littekens worden dan ruw en
rood, maar het dwingt tot een besef
dat er andere waarden zijn in het
leven dan een goed betaalde baan,
een keurig huisje en 't eigen stand
je. Herdenken haalt het beeld weer
voor ons van die tallozen, die niet
als wij, na al die ellende weer een
blijde toekomst tegemoet mochten
gaan, maar nu rusten rond de torens
in 't Venrayse land, verzwolgen zijn
in het wijde Europa vol oorlogsru
moer verstikt zijn in de concentra
tiekampen, gevallen in diens: van
het vaderland in Indië of elders ter
wereld. Zij waren de tol, die onze
gemeenschap moest betalen voor dat
nieuwe en mooie van vandaag. Ze
mogen terecht vragen dat eenmaal
per jaar bij die herdenking van de
bevrijding diezelfde gemeencshap
weer eens even aan hen denkt.
Hun nagedachtenis is geen „zaak"
van de achtergebleven familie die
hen soms pijnlijk mist. Neen, het is
een taak voor de gehele gemeen
schap, voor wie zij immers het bes
te oferden wat een mens ooit geven
kan, zijn eigen leven.
Zij vragen niet veel van ons
Slechts een avond in het jaar, op de
jaardag van onze bevrijding.
Laten we dan ook zorgen dat ieder
van ons bij deze officiële herdenking
aanwezig is. En dat ieder van ons
dan weer terugdenkt aan 18 jaren
geleden, toen alles zo anders, zo ver
schrikkelijk was.
Laten we God vragen dat Hij hen,
die Hij in die dagen van ons weg
nam de eeuwige rust en vrede moge
schenken en dat Hij ons in het nieu
we vrije Venray mogen zegenen op
dat wij in vrede en vrijheid ook in
de toekomst ons werk kunnen doen.
/•oil# j
JAKM/ foPdktk»
ItónmtlL financufiaya J
JULIANASINGEL41'tekf. 1061 (K4780)
De mens van tegenwoordig wordt
altijd kriebelig als men over naas
tenliefde praatHij is als de man
in het Evangelie ,die aan Christus
vroeg, wie is mijn naaste en toen de
parabel van kreeg te horen van de
Barmhartige Samaritaan. Maar hij
staat dan direct klaar met zijn ant
woord: Ja, toenMaar nu heb
ben we zieken- en bejaardenhuizen,
sociale verzekeringen van de wieg
naar het graf. Er zijn sociale wetten
en ales is keurig geregeld voor hen
die ergens gebrek aan hebben. We
hebben een Sociaal Caritatief Cen
trum en al snap ik dan misschien de
taak daarvan niet goed, maar het
zorgt toch in ieder geval dat alles
weer op zijn pootjes terecht komt.
Als ik op tijd wat geef om al die
dingen draaiende te houden, doe ik
dan geen naastenliefde genoeg.
Ergens heeft de man natuurlijk
gelijk.... We leven in een wereld,
die zelfs de naastenliefde keurig net
jes en deskundig weet te organise-
den en burenhulp vervangt door 'n
begrafenis-onderneming. Maar bij
even nadenken zal men toch toe
moeten geven ,dat caritas, de liefde
tot. de evenmens niet is een bepaald
bedrag te storten opdat deskundige
mensen de „zaak" in orde maken.
Net zo min als men vroeger het
gebod van naastenliefde opvolgde
door zoveel maal per jaar een brood
aan Antonius te geven, zo min is
men nu met dit een na grootste ge
bod klaar door een bedrag te stor
ten op de bankrekening van het So
ciaal Caritatief Centrum
I'
i
Caritas is op de allereerste plaats
een persoonlijke instelling, de hou
ding van ons zelf tot de evenmens.
Tot de buurman, die we misschien
niet kunnen hebben, tot het oude
wijfje een eind verder op, tot dat
vervelend kind van 2-huis verder.
Het is onze persoonlijke verhouding
tot elke mens, hetzij jong of oud,
knap of lelijk, wit of zwart. We zijn
niet alleen op de wereld maar met
miljoenen mensen, die allen onze
naasten zijn, wier vreugd onze
vreugd, wier leed ons leed moet
zijn
Dat heeft met geld op zich niets
te maken, wel met onze verhouding
tot de evenmens, tot de gemeen
schap. Een evenmens, een gemeen
schap, die vooral als zij in nood ver
keert, niet kan zonder de hulp van
anderen.
Het is goed dat de caritas-week
die de volgende week gehouden
wordt dit nog eens even benadrukt.
Een caritas-week, die feitelijk sa
menvalt met de wefck, waarin we
herdenken dat Venray bevrijd werd.
Als we even terugdenken aan die
dagen, dan weten we meteen wat
caristas isToen werd niet ge
vraagd wie daar onze kelder binnen
kwam vallen, toen kreeg die man of
vrouw hulp en bescherming. Toen
vroeg men niet of degene, die men
onder granaatvuur naar het zieken
huis bracht arbeider of intellectueel
was, toen sjouwde men aan, want
daar was een mens in nood.
Toen werden doden onder bergen
puingeborgen, vervoerd en begraven
en men vroeg zich niet af of dat fei
telijk nu wel zijn werk was....
Toen de mens in ellende zat en in
nood ,toen was er praktisch geen
andere redding meer dan alleen de
naastenliefde de hulp van de een
aan de ander
Het is goed bij tijd en wijle dit
weer eens even voor de geest te ha
len, nu we zo gauw gerieigd zijn met
een gulden of rijksdaalder ons aan
deel in deze hulp aan de mens-in-
nood af te kopenZeker zonder
geld gaat het niet ,maar onze per
soonlijke instelling is en blijft het
voornaamste. Die is met geld niet te
krijgen noch te kopen.... De be
kommernis om het lot van de ander
moet ieder Christenmens eigen zijn.
Dat is de eerste en voornaamste ge
dachte van de komende caritas-
week: goed zijn voor ieder ander
Daar volgt dan automatisch uit,
dat we ook moeten weten te offeren,
dat we ook moeten weten te geven
om een instituut als het sociaal cari
tatief centrum in stand te houden,
waar we de zekerheid hebben dat
deskundigen hier de nood voor en
namens ons zullen lenigen.
Noodja. Want men mag dan
praten over sociale verzekeringen
enz. enz. er is nog steeds nood. Laat
het dan niet zo zeer meer liggen in
het materiële vlak, dan zeker op
geestelijk terrein. Want vele men
sen, ook in Venrayse gemeenschap,
kunnen dat jachtige leven van van
daag aan de dag, niet meer aan,
worden stakkers in hun nette huisje
met televisie en wasautomaat
Geestelijke nood is nog erger dan
materiële nood, waar men met wat
geld soms al veel bereiken kan
In deze tijd staan vele andere pro
blemen voor de mens, die hij soms
niet aan kan en waarin hij terecht
van U, van mij, van ons allen sa
men, hulp in verwachten mag en
kan. Welnu, die hulp wordt gegeven
middels het centrum werk, waarvoor
eventuele financiële baten van deze
week bestemd zijn.
Maar nogmaals, dat geld heeft al
leen waarde als het niet beschouwd
wordt als een afkoopsom van ons
deel in de naastenliefde, maar als 'n
logisch voortvloeisel uit een diepe
Christelijke overtuiging dat wij ons
broeders hoeders zijn
EEN ZAAK VAN LEVEN EN
T DOOD
Iedere weggebruiker zou zich
T eigenlijk eenmaal per week de
spiegel moeten voorhouden
T met de vraag „Ben IK een
T goed weggebruiker?"
Het verkeer van vandaag is
T een zaak van leven en dood
y geworden. Daar staan wij niet
iedere dag bij stil. Maar een
T doodsbericht in de krant of 'n
autowrak ergens aan de kant
van de weg zijn stille getui
T gen van de mateloze ellende
dit het moderne verkeer ons
naast alle zegeningen
T heeft gebracht en bijna dage-
lijks wéér brengt. Natuurlijk
kan men van iemand vergen,
dat hij zich dag in dag uit en
T op elk uur van de dag die el-
lende bewust is. Het leven zou
daarbij ondragelijk worden.
Y Maar wél is het goed, dat
ieder zich bij tijd en wijle af
vraagt, of hij of zij wel alles
doet wat moglk is om het ver
keer zo mogelk te maken.
„Ha, ha", lachte de lange magere
man in het ruitjespak vals. „Daar
heb je 'm nou, die uitgekauwde
spekbokking!"
„U bent nog niet aan de beurt om
iets te zeggen", zei de rechter. „Maar
u kunt al wel een bonnetje krijgen
wegens belediging", voegde de of
ficier daar aan toe.
Indien ooit in de wereldgeschiede
nis een mens op een bokking heeft
geleken, dan was het de persoon, die
vervolgens voor de groene tafel
trad. Hij zweeg en keek vissig naar
de bedrijvig schriivende griffier.
„Hebt u deze man met een schoen
geslagen?" vroeg de rechter.
„Ik weet nergens van, meneer de
edelachtbare", zei de bokking zal
vend en met trillende adamsappel
tegen de griffier. „U kunt gerust te
gen mij spreken", maande de rech
ter, .meneer daar zal alles wel se
cuur opschrijven."
„Ja zeker, edelachtbare rechter",
zei de bokking weer tegen de grif
fier. „Kunt u niet naar deze kant
spreken?" vroeg de rechter ver
stoord.
„Ha, ha, hij is zo scheel, dat-ie
met z'n linkeroog in z'n rechterves-
sieszak kijkt", lachte de lange ma
gere weer. „U hebt hier te zwijgen
als u niet gevraagd wordt. En anders
wacht u maar zo lang op de gang",
zei de rechter streng. De lange bleef
stil.
„Nou ziet u es, wat voor 'n loeder
hij is", sprak de vissige, weer tegen
de griffier. „Houdt uw mond", zei de
rechter met kracht „.anders zal de
behandeling worden voortgezet bui
ten uw tegenwoordigheid!"
„Dan gaan ik met verstek in be
roep!" dreigde de bokking, die nu
minder vissig begon te worden, naar
de griffier. „Stilte!" klonk het en
de ï'echter sloeg een stukje van de
paarlmoeren versiering uit de ha-
Toen kwam de lange magere man
met het ruitjespak aan de beurt.
„Hij', wees hij in de richting van
de verdachte, „moet altijd van zijn
vrouw de ramen lappen. En dan
loenst hij altijd maar bij ons naar
binnen, net zo-as-t-ie nou naar die
meneer de schrijver zit te staren.
Dat werkt toch zeker op een mens
z'n zenuwen, meneer de rechter. Dat
zou uwes toch ook niet kunnen heb
ben?"
„Bepaalt u zich tot uw onder
werp", verzocht de rechter. „Heeft
hij u met die schoen geslagen, ja of
neen."
„Naturlijk, natuurlijk, ha, ha!",
lachte de lange alweer. „Hij had z'n
schoenen buiten staan, want daar
mag-t-ie niet mee naar binnen van
z'n vrouw. Eigenlijk is die vrouw cl
straf genoeg .meneer de edelachtba
re. Je hoeft 'm d'r geeneens een
boete bij te geven. Mot je zo'n colo
radokever zien staan daar!" En te
gelijk wees hij op een enigszins
paars aanlopend vrouwspersoon, dat
in een houding als een keulse pot
de publieke tribune voor een groot
deel in beslag nam. „Kom d'r maar
is hier, broek met botten, dan zal ik
je op je magere tronie.Verder
kwam ze niet, want de parketwacht
ontruimde de tribune en bracht de
keulse pot naar de gang.
„Heeft hij u met een schoen ge
slagen of niet?" herhaalde de rech
ter weer. „Dat zal ik u nu is haar
fijn uitleggen", antwoordde de ge
tuige. „Dat vraag ik niet. Heeft hij
u een klap met een schoen gegeven
of niet?" riep de rechter, die aan
het eind van zijn geduld kwam.
Maar helemaal mocht hij zijn ge
duld niet verliezen, want zonder de
ze getuige had hij geen bewijs.
,Ja zeker, nou ,zon bult, ha, ha",
lachte de lange weer, terwijl hij zijn
beide vuisten op zijn hoofd drukte
om aan te tonen, hoe opzettelijk en
gewelddadig de ramerzemende vis
sige hem wel met die schoen had
geraakt.
„U schijnt 't nogal leuk te vinden",
merkte de officier misprijzend op.
„Hij is gek", verduidelijkte de bok
king rustig in de richting van de
griffier
De rechter hield zich, alsof bij
niets noorde. „U hoort, wat de ge
tuige zegt", zei hij. „Ik wou, dat u
die kop had gezien", luidde het ver
bazingwekkende antwoord, ,,'t Was
net de Wesuwius".
„Dus u erkent r.u, dat u de getui
ge hebt geslagen?" concludeerde de
rechter. „Nou en of, 't is alleen niet
hard genoeg gegaanvond de bok
kingman.
„Maar waarom hebt u dat dan
straks niet bekend?" „Toen stond
mijn vrouw och op de tribune!?"
antwoordde dc verdachte veront
waardigd, voor het eerst de rechter
aankijkend.
Een maand voorwaardelijk kreeg
hij, en veertig gulden boete
„Zal lastig ramen zemen wezen
in de bajes, met al die ijzers d'r
voor ha-ha", meende h'et ruitjespak,
toen ze broederlijk samen het zaal
tje uitgingen.
SCHOON ZUINIG WARM
Prins Hendrikstraat 18 VENRAY Tel. 1834
DRINKWATERLEIDING
Voor velen op het platteland is
het verkrijgen van goed drinkwater
een moeilijke zaak.
De kwaliteit van het pompwater
loopt zeer uiteen. Heeft men een
ondiepe put, dan kan bij het onder
zoeken van een watermonster een
nitraat of nitrietverontreiniging
worden aangetroffen, hetgeen wijst
op verontreinigingen door een na
bijgelegen mestvaalt of anderszins.
Onnodig op te merken, dat daar
door ernstige besmettingskansen
aanwezig zijn. Dit zal dan zeer ze
ker blijken uit een bacteriologisch
onderzoek.
Ook heeft men pompwater met 'n
hoog ijzergehalte ,een bruine uit-
vlekking van ijzer is dan waar te
nemen wanneer men het water eni
ge tijd in een emmer heeft laten
staan. Voor de was is dit water
minder geschikt en men is dan
meestal op regenwater aangewezen.
Tevens is dit water onsmakelijk
voor koffie of thee.
Er zijn er echter ook, die het wa
ter van belangrijke diepte elektrisch
oppompen en eventueel via een
drukketel voor verspreiding naar
verschillende aftappunten zorgdra
gen. Soms heeft men zelfs een eigen
ontijzeringsinstallatie. Voor deze in
richting heeft men zich dan veel
kosten getroost.
Ongetwijfeld is goed drinkwater
voor mens en dier een eerste eis
voor de gezondheid.
RENDABELE
DRINK WATERA AN SLUITINGEN
In de bewoningskemen van het
ruilverkavelingsblok „Lollebeek" is
inmiddels de mogelijkheid ontstaan
aan te sluiten op het drinkwaterlei
dingnet van de N.V. Waterleiding
Maatschappij voor Midden- en
Noord-Limburg. Deze Mij. pompt
het water op uit de ondergrond op
gunstig gelegen plaatsen en oefent
een regelmatige kontrole uit op de
samenstelling. Via een buitzennet
wordt dit water gedistribueerd. In
de woonkernen, waar vele huizen
dicht bij elkaar staan ,is dit bij de
huidige tarieven rendabel. Liggen
de woningen echter verder uit el
kaar, dan is een buizennet veel te
kostbaar ten opzichte van de op
brengsten aan watergelden.
ONRENDABELE- EN SUPER
RENDABELE AANSLUITING
Bij de voorbereiding van de plan
nen voor de ruilverkaveling „Lolle
beek" bleken binnen het ruilverka
velingsblok 428 verspreide panden
n|iet op het drinkwaterleidingnet
te zijn aangesloten. De kosten van
aansluiting werden begroot op
1.091.170,Onder deze 428 pan
den zijn aansluitingen welke betrek
kelijk goedkoop tot stand kunnen
komen, maar er zijn ook peperdure
aansluitingen bij. De gemiddelde
aansluitingskosten bedragen plm.
2500,per pand. Bij de stemming
over de ruilverkaveling is tevens
besloten, alle panden binnen het
blok aan te sluiten. De kosten voor
de belanghebbenden bedragen 500
per aansluiting, benevens 50 per
had. cultuurgrond welke tot het be
drijf gerekend dient te worden. De
rest of ruim 60 pet. van de aanslui
tingskosten worden door de rijks
overheid gedragen.
BETALING
Een landbouwbedrijf met 10 ha.
cultuurgrond betaalt voor de aan
sluiting 500,plus 10 x 50,is
totaal 1000,Men kan dit ineens
doen vóór de afsluiting van de ruil
verkavelingsboekhouding. Doet men
dit niet ,dan wordt daarna de huis
kavel belast met 5 pet. van 1000,-
of 50.per jaar gedurende dertig
jaar. Dit bedrag wordt dan jaarlijks
met de grondbelasting geïnd. In de
genoemde 5 pet. is rente en tevens
aflossing van de hoofdsom 1000,-)
begrepen. Opgemerkt moet nog wor
den ,dat de afsluiting van de ruil
verkavelingsboekhouding eerst zal
geschieden na uitvoering van alle
werken, naar raming in 1972.
Vanaf de aansluiting der panden
tot de afsluiting van de ruilverka
velingsboekhouding dit is zoals ge
zegd plm. 1972, dienen de belang
hebbenden dus alleen maar water-
geld aan de Waterleidingmaatschap
pij te betalen. Zoals reeds gezegd is
men ook vrij, het totaal verschuldig
de bedrag in een keer, doch dan
vóór plm. 1972, te betalen.
UITVOERING
„Wanneer wordt de drinkwater
leiding bij mij aangelegd?" is een
regelmatig voorkomende vraag. Het
antwoord hierop luidt: „Zoveel mo
gelijk gelijktijdig met het verbete
ren van de wegen".
Dit laatste om zoveel mogelijk ver
nielingen aan het wegdek te voor
komen .Reeds eerder werden op de
ze plaats enkele mededelingen ge
daan inzake de verbetering van de
Lorbaan. Gelijktijdig zullen ca. 24
panden op het drinkwaterleidingnet
worden aangesloten. De eigenaren
van deze panden zijn reeds bezocht.
Hun wordt binnenkort een schuld
bekentenis ter ondertekening aan
geboden, waarop duidelijk is ver
meld het bedrag voor hun bedrijf.
VRAGEN
1. Moet men nu ook nog aan de
Drinkwaterleidingmaatschappij be
talen?
U betaalt aan de Drinkwaterlei
dingmaatschappij voor de per kwar
taal afgenomen hoeveelheden water
conform de goedgekeurde tarieven
in haar distributie-gebied, z.g. wa-
tergeld.
2. Iemand heeft een pomp en goed
water, moet hij zich dan toch direct
laten aansluiten?
De drinkwaterleiding wordt ge
legd tot aan de woning. Wil iemand
voorlopig geen water afnemen, dan
is het niet noodzakelijk, dat het
pand wordt aangesloten op het lei
dingnet. Zolang de werkzaamheden
voor de gehele ruilverkaveling in
uitvoering zijn, kunt U altijd aan
sluiting vragen bij het Sekretariaat.
Na afsluiting van de ruilverkave
lingsboekhouding (plm. 1972) moet U
echter een aanvrage doen bij de N.V.
Drinkwaterleidingmaatschappij voor
Midden- en Noord-Limburg. Of men
echter direkt zijn pand laat aanslui
ten of niet, de kosten voor de buis
leidingen worden na afsluiting van
Ï3e ruilverkavelingsboekhouding op
de kavel geboekt. Met het uitstellen
van de aansluiting bespaart men
dus alleen de kwartaalrekening voor
geleverd water van de Drinkwater
leidingmaatschappij.
3. Hoeveel kubieke meter water
gaat men per jaar gebruiken?
Wanneer nog met de hand ge
pompt moet worden is het waterver
bruik zeer gering. Met een drinkwa
terleiding neemt het gebruik ge
woonlijk toe. Bij reeglmatig gebruik
van een douche ,een W.C. met spoel
inrichting ,een wasmachine en der
gelijke moet voor huishoudelijk ge
bruik gerekend worden met 50-100
liter per persoon per dag. Deze hoe
veelheid is echter rekbaar. De een
gebruikt meer de ander minder.
Voor het bedrijf kan men het be
ter zelf uitrekenen. Drinkwaterlei
ding is zowel voor uw klein- als
grootvee van het grootste belang.
De melk te koelen met leidingwa
ter is echter kostbaar. Voor koel
water kunt U beter gebruik blijven
maken van Uw oude pomp.
Voor het veilingklaarmaken van
asperges is leidingwater echter weer
zeer belangrijk, vooral wanneer uw
pomp ijzerhoudend water geeft.
Voor sommige bespuitingen van
de gewassen tegen ziekten of on
kruid kan leidingwater uiterst be
langrijk zijn.