in Indonesië
Hoofdpijn
ASPRO
coilcqsmubeum Quedoon
bMmrnB
T
Royale schenking aan
JULIANA5ING[L41'^/e/1061 (IMTCO)
X
Uit Peel en Maas
Nog geen
voor ons
kansen
Politierechter
neem
Als de vrouw
ook werkt
Veilig verkeer
Wie fietst blijft jong
Vrijdag 31 augustus 1962 No. 35
Drie en tachtigste jaargang
PEEL EN MAAS
WPPIfRI A n VOOR VPWPAV PM OMQTPPïfPW ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 I» uCdiOldAU V \J\JI\ V 1 WlVltJ 1 iVLtlVLfll PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bulten Venray 1.'
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
.75)
„Dat is umzeiden twee bejaarden, zaterdagmiddag in Over-
loon en ze bedoelden er kennelijk niet de gepantserde Morris-
geldtransportanto mee. die daar langzaam voorbijreed, voorafge
gaan door de keurig geüniformeerde Overloonse fanfare en schut
terij Neen, zij hadden, als AOW-mannetjes alleen maar oog
vcor de voorzitter van het Curatorium van 't Nationale oorlogs
museum Overloon, de minister van staat, Z.Ex. Dr. W. Drees, die
met vele ander gasten zaterdagmiddag in Overloon de plechtig
heden bijwoonden. „Dat is um...." waar ze hun pensioentje aan
te danken hadden. Een pensioentje dat weliswaar geen geldtrans
portauto nodig heeft, maar hen toch in de gelegenheid stelt zon
der te grGte zorgen van dergelijke festiviteiten te genieten.
En feest was het in Overloon j.l.
zaterdag. Vele hoge gasten als de
Adjudant van H.M. de Koningin,
luitenant-kolonel Bischoff v. Heems-
kerek, de Commissaris der Koningin
van Brabant, mr. dr. Kortmann, de
voorzitter van de Stichting Natio
nale Oorlogsmonumenten jhr. dr. v.
Hol the tot Echten en de penning
meester van de Stichting, de burge
meester van Amsterdam, Mr. G v.
Hal, de president van de Nederland
se Bank, dr. M. Holtrop en vele, ve
le andere hoog geplaatste persoon
lijkheden, vooral uit het voormalig
verzet, waren aanwezig, die de heer
Jans .voorzitter van dit museum
welkom kon heten. Welkom bij twee
uitzonderlijke gebeurtenissen.
OVERDRACHT 105 852,61
Daar was op de eerste plaats de
overdracht van de royale gift van
105.852,61. Een gift die natuurlijk
door het nationaal Oorlogs- en ver
zetsmuseum in grote dank aanvaard
is, ook al omdat men nu de kans
krijgt de schulden, die men heeft
moeten maken bij de inrichting van
het museum, af te lossen. Jhr. Dr.
van Holthe tot Echten bood de heer
Jans in het restaurant van het mu
seum dit restant bedrag aan.
OVERDRACHT PANTSERAUTO
Dan was het de beurt van de pre
sident der Ned. Bank, Dr. Holtrop,
die de heer Jans de sleutels van de
feestelijk ingehaalde pantserauto
aanbood. Het is deze auto geweest
waarmede op 12 mei 1940 het Ko
ninklijk Gezin zich vanaf het Pa
leis Noor-deinde in Den Haag naar de
Engelse torpedojager te IJmuiden
begaf om zich op verzoek van de
Nederlandse regering in Engeland in
veiligheid te brengen. En dezelfde
chauffeur, t.w. de heer Th. Berg
man, die toen in 1940 de pantser
wagen reed, bracht hem nu naar
zijn laatste rustplaats, net oorlogs
museum in Overloon.
Voordat Dr. Holtrop de heer Jans
in het bezit stelde van de sleutels,
bracht hij de bange tocht in herin
nering, die de heer Bergman op 12
mei 1940 met de auto heeft gemaakt.
„Dit transport is het kostbaarste
geweest, dat de Nederlandse Bank
ooit heeft volbracht", zei hij.
De heer Jans verrastte vervolgens
de heer Bergman en zijn familie
met een kaartje, dat hun levenslang
vrije toegang geeft tot het oorlogs
museum, benevens een geldbedrag,
voldoende om voor hem en zijn fa
milie een reis naar Overloon te be
kostigen.
Thomas Bergman, die er 36 dienst
jaren bij de Nederlandse Bank heeft
opzitten en eind van dit jaar met
pensioen gaat, wist zich nog nauw
keurig te herinneren hoe het op die
12e mei in zijn werk was gegaan.
,,'s Morgens riep de directeur me
en vroeg me of ik een gevaarlijk
transport durfde uitvoeren', vertel
de hij, „of ik Prins Bernhard, prin
ses Juliana en de prinsesjes Beatrix
en Irene van Den Haag naar IJrnui-
den wilde vervoeren, 's Middags reed
ik naar het paleis om de auto, die
in feite ongeschikt is om mensen te
vervoeren, enigszins bewoonbaar te
maken. Behalve de cabine is er niet
meer dan vierkante donkere cel met
een paar hele kleine raampjes. De
auto, die vierduizend kilo weegt,
heeft extra stugge veren en hij bonkt
behoorlijk op de weg. Prins Bern
hard laadde een paar matrassen in
om het stoten een beetje tegen te
gaan. Behalve de prins en zijn gezin
namen in de auto nog plaats twee
verpleegsters en een mij tot op de
dag van vandaag onbekende heer en
dame. 's Avonds om half tien ver
trokken we. Ik sloot de laadruimte
van de auto aan dc buitenkant af en
het zou voor de inzittenden in de
gepantserde ruimte onmogelijk zijn
geweest er eigener beweging uit te
komen. Prins Bernhard nam Beatrix,
die toen twee jaar oud was, op zijn
schoot en prinses Juliana Irene, die
toen amper negen maanden telde. De
tocht was gevaarlijk, omdat we
Duitse parachutisten konden krui
sen. Op de Koninginnegracht m Den
Haag werden we beschoten, zonder
overigens geraakt te worden. Toen
we in Velsen aankwamen en op het
pont moesten wachten, doemde er 'n
Duits vliegtuig boven hei kanaal op,
Nederlandse militairen begonnen te
vuren, maar de prins riep: „Niet
schieten" en zo liep ook dit avontuur
goed af. Niet lang nadien stapte de
koninklijke familie over in een tor-
pedobootjager. Alleen keerde ik te
rug naar Amsterdam, .vaar Rost van
Tonningen, de later NSB-directeur
van de Nederlandse Bank, me nog
eens bij zich heeft geroepen om te
vragen of ik had meegewerkt aan
deze vlucht. Ik heb het niet ontkend,
maar moeilijkheden heb ik er tijdens
de oorlog nooit door ondervonden".
■Qr
van 24 augustus 1912
Pater Gerard Pouwels droeg
zondag voor de eerste maal het H.
Misoffer op in de kerk zijner ge
boorteplaats, de St. Petrus-Banden.
Duur varkensvlees
In de Meijerij stijgen de prijzen
der vette varkens schrikbarend. De
ze week werd zelfs 74 cent per kilo
besteed.
van 31 augustus 1912
Te Leunen werd aanbesteed het
bouwen van een boerderij enz. voor
rekening van P. J. van Rens aan het
Veulen. Inschrijvers waren: Maas-
sen-Vollenberg 2279,Jac. van
Dijck 1675,Het werk is niet ge
gund, doch wordt uitgevoerd door de
architect Martens.
Maandag werden hier door No
taris Esser een tweetal boerderijen
verkocht van de Wed. Esser-vun
Wijlick, gelegen aan het Hoogrie-
broek. Eigenaar van beide boerde
rijen werd Th. Geurts uit Horst voor
12.050,—.
van 7 september 1912
'ot Prior in het Carmelieten-
ooster te Boxmeer is gekozen Pa
ter dr. J. van Rijswijck uit Venray.
De verordening op de vee- en
vleeskeuring in deze gemeente zal
op 1 oktober a.s. in werking treden.
Als iets abnormaals werd op de
veemarkt woensdag een koe ver
kocht voor de prijs van 360 gulden.
In de afgelopen week overleed
alhier de oudste inwoonster van
Venray, nl. de Wed. Gerrits aan de
Landweerd, in de ouderdom van 99
jaren en 4 dagen.
De dag waarop het bericht de wereld werd ingezonden dat het
bestuur op Nieuw-Guinea zal werden overgedragen aan Indonesië,
stegen op de Amsterdamse beurs de aandelen van de maatschap
pijen, die vroeger hun inkomsten voor een deel verkregen uit een
vestiging in de „gordel van smaragd". Was dit een emotionele stij
ging of bestaan er reeds concrete plannen om de economische
betrekkingen tussen beide landen met een gemeenschappelijk ver
leden weer op gang te brengen?
Deze vraag is van het grootste be
lang. De breuk tussen de eertijds
gekoppelde westerse en oosterse
economieën is voor beide zeer scha
delijk geweest. In Nederland is dit
van de aanvang der Oostindische li
quidatie ook zo gesteld. Wie als za
kenman de crisis rond de betrek
kingen met Indonesië nuchter wil
beoordelen, moet openlijk stellen dat
wij in het konflikt vele miljarden
hebben verloren. Kan er van deze
fantastische verliezen in de toekomst
een deel worden goedgemaakt?
KAARTENHUIS IS INEENGEZAKT
Wanneer wij geloven dat de rege
ring van Soekarno ons alsnog scha
deloos zal stellen voor eertijds gele
den verliezen, komen wij bedrogen
uit. Zeker, ook Soekarno zal spijt
hebben dat hij bepaalde maatrege
len heeft genomen, die als een boe
merang op zijn eigen hoofd neerko
men. Waarschijnlijk heeft de aange
richte schade als gevolg van het
domweg uitdrijven der Nederlanders
zijn stoutste verwachtingen over
troffen. Uit een oogpunt van natio
nale en internationale politiek zal
hij dit nooit kunnen toegeven.
Intussen heeft de president van
Indonesië sinds het vertrek van de
Nederlanders kunnen kennis maken
met de vakbekwaamheid van tro-
pendeskundigen uit andere landen.
Daar heeft hij op gerekend bij het
uitdrijven van degenen, die zijn eco
nomie droegen. Is hem de hulp van
niet-Nederlanders zo tegen gevallen
dat hij thans spreekt van de hand
die uitgestoken blijft? Een dergelijk
retalisme mag men van een ooster
ling nauwelijks verwachten.
Vervolgens moet de Nederlands
gezinde zakenman in Indonesië ern
stig rekening houden met de anti
westerse wind, die nu al enige tien
tallen jaren lang door Azië waait.
Uit politieke hoek gezien mogen wij
dus zonder meer zeggen dat ook een
gering herstel van goede betrekkin
gen nog jaren tot de onmogelijkheid
zal behoren.
EN UIT ECONOMISCH
GEZICHTSPUNT?
Wij constateerden reeds een enorm
verlies, dat zelfs gelegaliseerd werd
door de „nationalisatie" van alle
voormalige Nederlandse eigendom
men. Vergeten wij niet dat een der
gelijke maatregel als een tweezijdig
snijdend zwaard de kredietwaardig
heid van een land doormidden splijt.
Enerzijds doordat op een willekeurig
moment aan de eigendommen van
anderen de basis is ontnomen. Dat
weerhoudt niet alleen de wederpartij
ervan binnen een mensenleeftijd nog
eens opnieuw bezit te vormen op de
door onzekerheid besmette grond.
Er is niets dat goede handelsbetrek
kingen zozeer schaadt als gebrek
aan vertrouwen. Anderszijds vernie
tigt een dergelijke handelwijze de
kredietwaardigheid van een land,
niet alleen tegenover de getroffene,
maar tegenover de gehel bona-fide
handelswereld.
Indonesië ervaart dit dagelijks.
Het verkrijgt alleen leningen en
hulp uit politieke motieven en die
hulp is een aalmoes, maar geen ba
sis voor de opbouw van een land.
Nadat Soekarno de kredietwaardig
heid van zijn land eigenhandig had
vernietigd is zijn economie als een
kaartenhuis ineengestort. Hij heeft
niets aan te bieden dan waardeloos
bankpapier. En wie zal hem daar
voor machines en grondstoffen stu
ren?
ZOET GEFLUIT.
Indonesië mist deskundigen om 't
land financieel-economisch te her
stellen. In Nederland zijn er velen
die de archipel met kennis en erva
ring kunnen en willen helpen. Zal
het gezonde verstand hen te hulp
roepen? Velen hopen het, weinigen
durven eraan te geloven.
Verwachtingen inzake betere eco
nomische betrekkingen met Djakar
ta zijn louter speculaties. Soekarno
wil ons land de hand reiken, indien
wij Nieuw-Guinea loyaal overdra
gen. Verstaat deze onbetrouwbaar
gebleken handelspartner daaronder
dat wij hem een gebiedsdeel over
dragen in vol bedrijf?
Hij mag slechts rekenen op lege
pakhuizen en een gevluchte wel
vaart, voor zover deze in dit armste
deel van de archipel ooit aanwezig
is geweest. Bij hetgeen er opge
bouwd was moest Nederland per
jaar tientallen miljoenen a fonds
perdu investeren. Verwacht Soekar
no dat hij ons opnieuw zal kunnen
lijmen met vage beloften tegen mil
joenen-leningen zonder enige zeker
heid? Moeten zijn woorden niet wor
den beschouwd als het zoet gefluit
van de vogelaar?
GARANTIES GEWENST
De Nederlands-Indonesische reke
ning opmakend zien wij slechts te
korten. De laatste vijftien jaar heeft
het bewind op Java slechts blijk ge
geven van totale economische on
mondigheid. Wij boekten slechts
verliezen en onze vele gekleurde
vrienden in de oost eveneens.
Aan degelijke economische banden
met de Insulinde zullen garanties
van Indonesische zijde moeten voor
af gaan. En niet alleen papieren ga-
Deze verdachte was achttien jaar
en nog op de U.L.O. Hij droeg om
zijn benen van die nauwe broeks
pijpen, die een man op een merel
doen lijken, en daaronder waren ro
de sokjes zichtbaar, alsof hij per
abuis in een plas menie was gestapt.
In de wachtkamer had hij de wach
tenden verontrust door het maken
van schokkende bewegingen zodat
men meende dat hier iemand zat die
een mankement aan zijn zenuwstel
sel had. Het bleek echter dat deze
golvende bewegingen behoorden bij
een liedje dat hij zat te neuriën.
Deze knaap stond terecht omdat
hij geduelleerd had. Het is een ta
melijk verwarde geschiedenis, waar
in drie jongens en één meisje een
rol spelen. De eerste jongen had ver
verkering met het meisje. Verder
doet hij aan dit stuk niet mee. De
tweede jongen zei dat het meisje een
afgelikte boterham was. De tweede
jongen zei dit tegen de derde jongen.
En de derde jongen is de verdachte
met de smalle broek.
Tot zover hebben wij het vrij
duidelijk verteld, menen wij in alle
bescheidenheid te mogen opmerken.
Nu geviel het echter dat op een
avond de tweede jongen, die geen
verkering had, werd aangetroffen
terwijl hij op een muurtje zat.
Naast hem op het muurtje bleek
het meisje te zitten waarmee de
eerste jongen verkering had en
waarvan de tweede jongen tegen de
derde jongen had verklaard dat zij
een afgelikte boterham was. U ziet
dat het nu moeilijk wordt de gang
van zaken zuiver in het oog te hou
den. Maar omwille van de waarheid
mogen wij hier geen vereenvoudigin
gen aanbrengen.
Terwijl de tweede jongen met het
meisje, waarvan hij had gezegd dat
zij geen vers brood was, op 't muur
tje zat passeerde de derde jongen,
die de verdachte is met de menie
benen. En nu riep de verdachte dat
het niet aanging dat de tweede jon
gen, die geen verkering had met het
meisje, op het muurtje ging zitten
met de beminde van de eerste jon
gen, terwijl hij kort tevoren nog had
verklaard tegen de passerende derde
jongen, dat zij een onsmakelijk
sneetje van een bakkersprodukt was.
De tweede jongen achtte hierdoor
de eer aangetast van een vrouwsper
soon die op dat ogenblik onder zijn
hoede op het muurtje vertoefde, al
had hij er dan geen verkering mee.
Hij liep op de derde jongen de
verdachte toe en daagde hem uit
tot een duel.
Zo zijn die knapen aan het vech
ten gegaan, en enige tijd later kwam
de tweede jongen bij de dokter met
een neus, die dwars tegen zijn ge
zicht scheen geplakt, in plaats van
fier recht uit te steken. Het neus-
beentje was gebroken. En deze mis
handeling bracht de derde knaap
voor de balie.
„Ik moest wel", zei hij ferm, „want
de hele buurt zou me hebben uit
gelachen als ik die uitdaging niet
had aangenomen". Het kind was
doodsbenauwd zich belachelijk te
maken. Waaruit blijkt dat hij hele
maal niet in de gaten had, hoe be
lachelijk hijzelf eigenlijk was. En
dat is het leerzame van deze ge
schiedenis rondom de aangeklede
boterham.
„Maar volgens de inlichtingen sta
je bekend als een vervelend jochie",
zei de rechter. „Je verdoet je fijd
met dansplaatjes draaien en cafébe
zoek. Voor iemand die in zijn leven
nog nooit iets heeft gepresteerd komt
het niet te pas, zo de vrije lijd te
besteden."
„Het is per slot van rekening een
aframmeling op verzoek", zei de of
ficier, die daarom zijn eis beperkte
tot tien gulden boete. Het bleef een
tientje en opgelucht hipte het melk
muiltje de deur uit.
ranties. Niet wij moeten het sein
geven, maar Djakarta. Door het open
stellen van de havens voor onze
schepen; door een gulle ontvangst
van onze adviseurs; door het herstel
van de produktenhandel; door sane
ring van de Indonesische financiën.
En wie dat alles uitrekent tegen
de achtergrond van een anti-Neder
lands opgevoed volk die zal zich wel
tien keer bedenken alvorens hij een
kreet van commerciële hoop uit de
Indische Oceaan verwacht.
Wij leven wel in een tijd waarin
de man als regel een behoorlijk sa
laris geniet, doch niettemin blijkt 't
soms nodig te zijn, dat de vrouw
meewerkt om de touwtjes aan el
kaar te kunnen binden, of wanneer
men zich extra luxe wil veroorlo
ven.
Een „krantenwijk" is dikwijls een
geliefde bijverdienste, hoewel 't ons
uit de pen moet, dat 't bezorgen van
ochtendbladen toch wel een beden
kelijk werkje is. Men moet er zo
vroeg voor op staan!
Meestal doet de man of de vrouw
het er bij tot hij of zij een zeker
bedrag heeft verdiend, voldoende
om een begeerd artikel te kunnen
kopen tegen contante betaling.
Daarna legt men het bijltje er bij
neer en hoeft men niet meer om 4
uur het bed uit.
Hoe zit dit nu met de belastingen
wanneer er op de een of andere
manier wordt bijverdiend?
Ingaande 1 januari 1962 is er een
verbeterde regeling in 't leven ge
roepen. Werkt de man in loondienst
en heeft hij geen ander inkomsten
op grond waarvan hij in de in
komstenbelasting valt, dan kan de
echtgenote kranten gaan bezorgen
of iets anders doen zonder dat de
man hiervoor een aanslag in de in
komstenbelasting zal ontvangen, al
thans wanneer de vrouw met dit
werk niet meer dan 700,per
jaar verdient. Deze bepaling geldt
dus alleen voor die gevallen waarin
de vrouw niet in loondienst werkt
en indien de man met zijn verdien
sten niet in de inkomstenbelasting
valt.
Dit bijverdienen door de vrouw
behoeft nu bepaald niet alleen te be
staan uit kranten of tijdschriften
EEN ZAAK VAN HET GEVOEL
Eerbied voor ouderen en voor de
ouderdom. Ziedaar een vorm van
wellevendheid, die zo oud is als de
mensheid en die zelfs bij de meest
primitieve volken wel in de een of
andere vorm is terug te vinden. Dat
is goed. Levenswijsheid en levens
ervaring vragen om ontzag en het is
dat ontzag dat door de eeuwen heen
kenmerkend is geweest voor de wij
ze waarop de bejaarde door zijn
jongere medemens is tegemoet ge
treden. Wij vergeten dat maar al te
gemakkelijk in het turbulente ver
keer van onze twintigste eeuw. Maar
is het zo verwonderlijk, dat zij die
ten dele nog met de postkoets en de
stoomfiets zijn opgegroeid, ons wel
willend „tegemoettreden" in de let
terlijke zin des woords juist zo hard
nodig hebben?
Voor ieder weggebruiker ligt hier
een prachtige gelegenheid om nu
eens te tonen wat wellevendheid in
het verkeer eigenlijk betekeni. Want
tegenover de bejaarde weggebruiker
zullen wij meer dan waar ook ons
geduld en begrip voor andermans te
kortkomingen kunnen demonstreren.
Het Verbond voor Veilig Verkeer
doet in het kader van zijn vakantie-
aktie voor meer wellevendheid op
de weg een beroep op iedere weg
gebruiker in Nederland om ook in
het verkeer, juist in het verkeer, eer
bied voor de bejaarde medemens
aan de dag te leggen. Er zijn veel
manieren om van die eerbied te ge
tuigen:
door overstekende bejaarden de
tijd te geven dat rustig te doen;
door te stoppen voor bejaarden
die graag de zebra willen betre-
^/cien, maar daartoe de moed niet
K kunnen opbrengen;
door als voetganger een bejaarde
behulpzaam te zijn die misschien
wat slecht ter been, of wat slecht
van gehoor of gezicht is;
door snelheid te minderen bij het
zien van bejaarden op de rijbaan
en onnodig en schrikaanjagend
claxon eren of bellen na te laten;
door bejaarde fietsers en brom
fietsers bij het passeren extra
ruimte te geven (zij horen u wel
licht niet aankomen!);
door bij bus- of tramhalte extra
voorzichtig te zijn wanneer een
bejaarde gaat in- of uitstappen
:n daarbij het overige verkeer
ergeet";
door meer nog dan bij andere
weggebruikers rekening te hou
den met fouten of onverwachte
handelingen van bejaarden.
Een wijsgerig man heeft eens ge
zegd, dat ouderdom een zaak is van
het gevoel, niet van de jaren. Is het
niet een dankbare taak voor iedere
weggebruiker om de bejaarde te
kunnen helpen zich in het moderne
verkeer veilig en dus jong te voe
len
bezorgen, ook als deze gehuwde
vrouw een ander thuiswerk verricht,
kan zij dit belastingvrij doen, tot
700,per jaar, echter alleen dan
wanneer de man niet uit andere
hoofde in de inkomstenbelasting
valt.
BEZWAARSCHRIFTEN
Nu de belastingaanslagen uw brie
venbus weer gaan sieren, willen wij
er nog even op wijzen, dat u er
goed aan zult doen u rekenschap te
geven van het bedrag waarmede u
belast wordt en dit na te gaan.
Bent u het er niet mee eens, ga
dan niet rustig eerst met vakantie
en dien eerst uw bezwaarschrift in,
want anders bestaat de mogelijkheid
dat de termijn van twee maanden
reeds verstreken is en dan hebt u
rechtens niets meer te zeggen, al zal
de inspecteur in voorkomende ge
vallen wel rekening willen houden
met uw gegronde bezwaren.
BELASTINGMOEILIJKHEDEN
Hebt u om de een of andere re
den moeilijkheden met het betalen
van de aanslag, wacht dan niet tot
(de) termijn(en) verstreken zijn,
maar leg bijtijds uw moeilijkheden
voor aan de ontvanger (niet aan de
inspecteur) en vraag om een rege
ling. Als de ontvanger uw verzoek
gegrond vindt, hebt u grote kans op
een gunstige regeling.
WANNEER BETALEN?
Ook komt het nog voor dat een
belastingbetaler de aanslag gaarne
zo spoedig mogelijk wil betalen,
maar dit niet durft, omdat hij in de
mening verkeert, dat dat aanleiding
zou kunnen zijn tot wantrouwen, nl.
of de inkomsten wel eerlijk werden
opgegeven.
Een ontvanger en een inspecteur
der belastingen zitten heus niet
naast elkaar op een stoel, zodat de
eerste de laatstgenoemde gauw een
tip kan geven dat meneer zus of zo,
zijn belasting nu reeds betaald heeft!
Betaal gerust direct als u dit wenst
Uit de produktiestatistieken van
de rijwielindustrie is komen vast te
staan dat het stalen ros ondanks de
stormachtige motorisering, zijn
plaats zeer zeker heeft kunnen
handhaven. Zelfs in Duitsland, het
land dat toch bekend staat om zijn
vele auto's en andere gemotoriseer
de vervoersmiddelen, zijn de pro-
duktiecijfers van 1961 en 195 gelijk
gebleven, hoewel er zeven jaar ge
leden nog een zeer grote behoefte
aakn fietsen was vast te stellen, die
voortkwam uit het tekort in de laat
ste wereldoorlog. Wij moeten daar
bij ook niet vergeten, dat het zo ge
roemde „Wirtschaftswunder" toen
nog in zijn kinderschoenen stond.
Het aantal in 1961 geproduceerde
motoren steeg weer ten opzichte van
voorafgaande jaren; alleen bij de
brommers en scooters is de z.g. haus
se van enkele jaren geleden toch wel
voorbij. Natuurlijk, er worden nog
zeer veel brommers en scooters ver
kocht, maar de langzaam teruglo
pende cijfers wijzen erop, dat er bij
velen het streven naar het bezit van
een eigen auto bestaat.
De fiets beleeft echter nog steeds
een bloeitijd en naast eindeloze rijen
auto's ziet men steeds meer enthou
siaste fietsers, hele gezinnen, school
klassen, trekkers en in het bijzonder
veel oudere mensen, maar ook scho
lieren en arbeiders, die dagelijks de
weg naar school of de fabriek met 't
„volksvervoermiddel" afleggen.
In München bestaat zelfs 'n „Club
van oudjes", waarvan niet alleen
vroegere wielrenners uit de tijd rond
de eeuwwisseling lid zijn, maar ook
vele gepensioneerden die tot het
ogenblik dat zij niet meer werkten,
nauwelijks of helemaal niet op een
fiets gezeten hadden. Zij durven er
op te zweren, dat fietsen de mens
jong houdt. Het beste bewijs hier
voor is wel ,dat zij met hun 75, 80 en
zelfs 85 jaren urenlange fietstochten
maken en in de vakantie 500 en
meer k.m.'s onder zich wegpeddelen.
Zuiver technisch gezien is er aan
de allernieuwste fietsen nauwelijks
iets veranderd. Dit bleek wel op de
tentoonstellingen op de „Dag van
tweewieler" die in München en Neu
renberg werden gehouden en waar
aan dit keer ook zeer vele buiten
landers deelnamen. Behalve de pro-
dukten van de Franse rijwielindus
trie genoten vooral de produkten
van de Japanse motorrijwiel fabriek
„Honda" zeer veel belangstelling. De
kleuren van de diverse tweewielers
worden steeds feller. Men ziet de
meest zonderlinge kleurennuances,
die gaan van zacht rose tot hard
violet. Ook komen er steeds meer ac
cessoires in de handel die naar men
zegt, het fietsen tot een waar genoe
gen maken. Zo bestaat er al een vul-
kaniseermiddel, waardoor een lekke
band binnen enkele seconden kan
worden gerepareerd. Daarbij dient
nog te worden opgemerkt, dat de
prijs van het merkrijwiel in de laat
ste 30 tot 40 jaren niet noemens
waard is veranderd. Eenieder die er
lust toe gevoelt kan een fonkelnieuw
rijwiel kopen tegen 'n redelijke prijs.