Overpeinzingen
Verkoudheid
ASPRO'
Laatste woord
over de K. I.
Aardappeldramatiek
Politierechter
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Vrijdag 22 juni 1962 No. 25
Drie en tachtigste jaargang
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN F EN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652
i. ABONNEMENTS-
(buiten Venray 1.75)
De K.I.-geschiedenis en zo mogen we dat alles toch wel noe
men gaat langzaam naar zijn hoogtepunt toe. 1 juli a.s. beëin
digt de zuivelfabriek, waaronder tot heden in Venray de kunst
matige inseminatie werd uitgeoefend haar werk, zulks op voor
schrift van het Landbouwschap, en een andere nieuwe vereni
ging zal dan die taak moeten overnemen. De Zuivelfabriek, die
11 jaren geleden het initiatief tot de K.I. nam, sluit dan de boeken
en gaat de zaak liquideren. Wie zal haar overnemen.
Het is intussen genoegzaam be
kend, dat zich hiervoor twee groe
pen van veehouders hebben aange
meld. De ene groep zo'n kleine
250 man wil samengaan met het
K.I.-centrum Noord-Limburg, dat in
Horst gevestigd is, de andere groep
zo'n kleine 500 man wil een
zelfstandige Venrayse vereniging op
richten.
Pogingen om te komen tot een en
dezelfde mening tussen beide groe
pen zijn ondanks herhaalde pogin
gen op niets uitgelopen en zo is de
situatie op het moment dat deze
twee groepen ieder een vereniging
op willen richten of zelfs al opge
richt hebben. Wil de ene om fok-
technische en economische redenen
concentratie in heel Noord-Limburg,
de andere Nieuw Leven genaamd
is er voor voorlopig in Venray
door te werken, zoals in het verleden
en dan later nog eens goed te be
kijken wat men nu feitelijk wel zal
deen. De afgelopen elf jaren hebben
de K.I. in Venray dergelijke grote
successen opgeleverd, dat het voor
hen niet duidelijk is, waarom nu
opeens al die resultaten van nul en
generlei waarde zouden zijn.
NIEUW LEVEN
is onlangs opgericht door wat men
gewoonlijk de oppositie noemt. Men
heeft een vergadering opgeroepen,
waar ruim 200 aanwezigen hun fiat
uitspraken over de oprichting van
een Venrayse K.I.-vereniging. Voor
zitter Jenniskens gaf zaterdag j.l. 'n
kort resumé van wat het voorlopig
bestuur van deze nieuwe vereniging
allemaal heeft gedaan. Op de eerste
plaats was er een huis aan huis ac
tie voor leden, die 480 leden ople
verde.
Er zijn besprekingen gevoerd met
verschillende instanties, zoals de
Provinciale Commissie van Toezicht,
die in deze kwestie het Landbouw
schap moest adviseren. Men had
daarbij kennelijk het gevoel dat in
deze commissie sommige krachten
tegen een K.I.-vereniging in Venray
waren. Op de eerste plaats deugde
bijv. het nieuwe reglement niet van
deze vereniging, hoewel ze zowel
naar de letter als naar de geest pre
cies hetzelfde is als het model, dat
het Landbouwschap gegeven heeft.
Men wil dus nog heiliger zijn dan de
Paus.
Op de tweede plaats heeft Ir. v.
Wijck van deze Provinciale Com
missie vorig jaar in een voorlich
tingsvergadering van de Zuivelfa
briek gesteld dat er in Venray
maar een K.I.-vereniging zou wor
den toegelaten. Nu geeft diezelfde
Provinciale Commissie wel toestem
ming voor twee verenigingen, on
danks het feit dat gebleken is, dat
de zgn. oppositie bijna tweemaal zo
veel leden heeft als de „Horst-gan-
gers", zoals de anderen worden aan
geduid.
Bovendien treedt ze nog discrimi
nerend op ,want terwijl Horst toe
stemming krijgt om bijv. in Venray
te insemineren, krijgt Nieuw Leven
geen toestemming om zulks in
Wanssum te doen, ondanks het feit
dat hier verschillende veehouder? lid
van Nieuw Leven zijn
Hierover was met Voorzitter Jen
niskens op de vergadering zaterdag
j.l. alles behalve te spreken en men
keurde dan ook goed dat het bestuur
zich over deze „achterstelling" met
het Landbouwschap heeft verstaan.
Een poging om deze zaak via het
Kringbestuur der LLTB aanhangig
te maken bij het hoofdbestuur is
tot heden mislukt, maar ook daar
hoopt men nog eens deze bezwaren
naar voren te brengen.
LIQUIDATIE
Toch was voorzitter Jenniskens er
kennelijk van overtuigd dat we per
1 juli a.s. twee K.I.-verenigingen in
Venray zullen hebben. Dat maakt li
quidatie van /de bestaande alleen
maar moeilijk. Met het ledenkapi
taal zal het vanzelfsprekend wel
gaan, omdat dit van en voor ieder
persoonlijk is. Maar wat met de stie
ren zal gaan gebeuren is natuurlijk
een andere kwestie. Er is al geble
ken, aldus voorzitter Jenniskens, dat
degenen, die naar Horst willen, ook
Venrayse stieren mee willen nemen.
„Ze vertouwen schijnbaar dat Hors
ter materiaal niet.was zijn bon
dig bescheid, dat nogal hilariteit
verwekte. Hier zal dus een oplossing
voor gevonden moeten worden, maar
welke, dat wist hij ook niet
Voor de taxatie van de stieren zal
in ieder geval de hulp ingeroepen
worden van een onpartijdige bui
ten-Limburgse commissie.
Voor het overige gaf de vergade
ring het bestuur machtiging om na.
mens hen allen de liquidatie te lei
den en de zaken over te nemen, ter
wijl ook het leden-lcapitaal direct
vanaf de Zuivelfabriek op de nieu
we vereniging kan worden overge
schreven.
K.I. TEN AFSCHEID
In zijn betoog noemde Voorzitter
Jenniskens nog enkele cijfers over
de K.I. in Venray over 1961. On
danks een onkosten-cijfer van
72.000,was er nog een winst ge
maakt van 16.615,45. De stieren
staan op de balans voor 7238,75, de
inventaris voor 1235,80 en de ver
voersmiddelen voor 3600,
Aan leden-leningen heeft de be
staande K.I. een schuld van 39.390.95
die met de winst over het afgelopen
jaar zal stijgen tot 56.000.-. Ieder
lid heeft ongeveer gemiddeld een
tegcedschrijving van 69,50.
Voorzitter Jenniskens noemde ook
deze cijfers als een overtuigend be
wijs dat in Venray een goede K.I.
mogelijk is, zonder dat dit kapitalen
geld gaat kosten en met inseminatie
bedragen, die voor iedere boer gun
stig liggen.
In zijn slotwoord sprak hij dank
voor de ondervonden hulp en me
dewerking en hij vertrouwde dat
ook in de komende moeilijke pe
riode ieder Venrayse veehouder
het zijne er toe zou bijdragen in
Venray een nieuwe en goede K.I.-
vereniging mogelijk te maken.
De welvaart grijpt steeds verder
om zich heen. Wie vorig jaar nog op
een bromfiets bromde, gromt nu in
een tweede-hands auto door het ver
keer ,wie eerst nooit op vakantie
ging droomt nu van de Rivièra. Wie
enkele jaren geleden nog niet van
televisie durfde dromen, zit nu elke
avond te kijken naar een „super" of
universeel" op afbetaling. Wie
vroeger zelf geen autoped of kin
derfietsje van zijn ouders kreeg op
een verjaardag, geeft nu „zo maar"
een trapauto of skelter aan z'n eigen
spruiten.
Wij vragen ons af, cf wij bestand
zijn tegen die besmettelijke ziekte
die welvaart heet. We krijgen er te
veel geld door in handen en geven
het gelijk weer uit als in een roes
met het idee, dat het morgen te laai
kan zijn om al het uitgestalde moois
te kopen. We stellen steeds hoger
eisen aan onze kleren, we willen
mooier wonen, we willen gemakke
lijker zitten, we wensen zelfs met
gesloten ogen te genieten van een
luxueuzer bed.
Weinigen beleggen het verdiende
geld in duurzame of onroerende goe
deren, die ook later in moeilijker
jaren uitkomst kunnen bieden.
De meesten zullen, als het getij zeer
spoedig keert, met lege handen staan
en vermoedelijk alleen maar schul
den overhouden aan (te) veel afbe
talingsmagazijnen
Ten halve gekeerd is beter dan ten
hele gefailleerd.
RECREATIE-SPREIDING
De drukste vakantieweken nade
ren en binnenkort zijn onze recrea
tiegebieden weer overvuld met toe
risten in binnen- en buitenland.
Met de vakantiespreiding wil het
nog altijd niet erg. Dat is echter niet
alleen in Nederland zo, in het bui
tenland is het met die spreiding al
evenmin gunstig gesteld. Het blijven
over het algemeen de scholen die
hierin te weinig meewerken. Mis
schien kunnen ze dat ook moeilijk,
althans individueel. Vermoedelijk
zal hierin alleen verandering kun
nen komen, wanneer van bovenaf
wordt ingegrepen en bet departe
ment van onderwijs de duur van het
schooljaar dus in een iets andere
periode stelt!
Dat is ongetwijfeld gemakkelijker
gezegd dan gedaan en daarom heb
ben we voorlopig ook nog geen ho
ge verwachtingen van een effectieve
vakantiespreiding, waarin dus de
vakanties voor één of meer gedeel
tes van het land anders vallen dan
voor de andere delen. De bedrijfs
groepen kunnen in deze wel iets
doen, doch blijven voor hun perso-
neelsvakanties toch ook aangewezen
op de vrije tijd van de scholen met
het oog op de kinderen der gezin
nen.
Voorlopig zullen de meest gezoch
te recreatiegebieden dus overvol
blijven in de periode van half juli
tot eind augustus, hier zowel als in
de omringende landen. Dat wordt
met het groeiend tal der bevolking
wel steeds meer een wat benauwen
de geschiedenis. Vele Nederlanders
schuwen de eigen kustplaatsen al in
deze tijd omdat die dan overvuld
zijn met buitenlanders. Vele Neder
landers trekken dan dus ook de
grenzen over, doch voor gezinnen
met kleine kinderen is dat meestal
nog moeilijk. Zij vooral blijven toch
voornamelijk aangewezen op vakan
tie in het eigen land. Er ontstaat
dus een schrijnende behoefte aan
meer recreatiegebied.
Nu mogen we daar ook niet al te
pessimistisch over zijn, want er zijn
ook in ons land nog gebieden, die
nog betrekkelijk weinig toeristisch
verkeer kennen, hoewel de streek
daar toch wel aanleiding toe zou ge
ven. We denken b.v. aan onze eigen
plaats met al zijn bossen en fraaie
plekjes, met zijn kinderspeelplaats
en camping en zo zijn er ook elders
nog wel enige andere stukken met
fraai natuurschoon doch nog met be
trekkelijk weinig toerisme. Ook daar
zijn rustige mooie vakanties door te
brengen.
Het euvel van de te volle recrea
tiegebieden ontstaat vooral doordat
velen zich te weinig oriënteren over
de mogelijkheden die er nog zijn
naast de reeds zo bekende oorden
als de kustplaatsen, de Veluwe, Zuid
Limburg en wat er zo nog verder is.
Er zijn heus nog wel aardige en min
der drukke plekjes te vinden als
men eens gaat vragen bij WV's of
ANWB. De propaganda voor deze
bezoekspreiding begint langzamer
hand iets op gang te komen, wat we
hebben kunnen merken door druk
bezoek aan de campingplaats.
Dat geldt ook voor de propagan
da die in het buitenland en voor
namelijk in Duitsland wordt ge
maakt voor een bezoek aan ons
land. Tot nu toe was het eigenlijk
steeds de kuststreek die voorname
lijk van buitenlanders profiteert,
maar men begint nu ook propagan
da te maken voor het doorbrengen
van de vakantie in een ander deel
van het land. En ook daarvan kun
nen we in onze eigen plaats profi
teren, mits dan ook eens iets gedaan
wordt aan vervolmaking van de
camping en van de vele plannen die
er bestaan om bungalow- en va
kantiehuisjes te bouwen.
Op deze wijze kan langzamerhand
de overvuldheid der meest bekende
vakantieoorden enigszins worden ge
remd en gaan andere streken mede
profiteren van het steeds toenemend
toerisme. In de zomermaanden ver
plaatsen zich ongeveer honderd mil
joen Europeanen om ergens vakan
tie' te gaan houden. Het toerisme is
daarmede de grootste industrie ter
wereld geworden. Goede oriëntatie
wordt voor de vakantieganger dus
wel nodig om inderdaad de rust te
vinden, die hij en zij enkele weken
per jaar zo hard nodig heeft. En ook
hiervoor zal Venray's VVV bij ande
re verenigingen van vreemdelingen
verkeer de nodige propaganda moe
ten maken.
Korte inhoud van het voorafgaande: Door de zeer natte herfst
van 1961 hebben de bouwboeren slechts met grote moeite hun
aardappelen uit de grond gekregen. De prijs was laag; zeer vele
partijen zijn voor slechts 9-10 cent per kg. verkocht. Bewaring
kost geld en men verwachtte niet, dat de prijs in de loop van de
winter belangrijk zou stijgen, temeer daar blijkbaar voldoende in
voorraad was. In maart begonnen de prijzen in de winkels wel
wat op te lopen, maar de grote stijging kwam pas in april en wel
doordat plotseling grote kansen ontstonden voor uitvoer naar En
geland.
men. Trouwens, nu de uitvoer zo
goea als stil ligt, zou het te dwaas
zijn om los te lopen, de nog aanwe
zige aardappelen vast te houden. Het
zal er wel op neer komen, dat ieder
een klein beetje aan zijn trekken
komt. Behalve dan de boer
De Engelse Potato Marketing
Board had nl. een kleine vergissing
gemaakt. Zij had berekend, dat er
in Engeland voldoende aardappelen
aanwezig waren en dat invoer niet
nodig was. Dit bleek niet te kloppen,
althans niet voor de goede kwali
teiten. In Londen, Birmingham, Li
verpool e.a. grote steden liepen de
prijzen op tot boven de 75 ct. per kg
en later zelfs tot ruim een gulden.
Daarom werd ijlings invoer toege
staan en, zoals vanzelf spreekt, de
Nederlandse handelaren maakten
daar gebruik van. Toen stegen ook
in ons land de prijzen en wel tot 40
of 50 ct. per kg. Het gevolg was,
dat onverwijld ingrijpen van de re
gering in Nedexdand geëist werd.
ER WERD INGEGREPEN
Op voorstel van het produktschap
voor aardappelen werd de uitvoer
verboden, behalve een hoeveelheid
van 15.000 ton, want dat kon er nog
wel af. Toen ontstonden moeilijkhe
den. Vele handelaren hadden im
mers al contracten voor aflevering
in het buitenland afgesloten. Zij
konden nu niet aan hun verplichtin
gen voldoen en zij kwamen in ver
zet. Het pi-oduktschap maakte nog
een fout, door een verordening af te
kondigen die alleen het bestuur
mocht uitvaardigen, hetgeen nog
maals veel kritiek opleverde.
Intussen bleek het uitvoerverbod
(in feite een contingentering) weinig
invloed te hebben, want de prijzen
daalden nauwelijks. Het koude voor
jaar hield aan en men werd bang,
dat men tekort zou komen. Daarom
werd op 17 mei j.l. een prijsstop af
gekondigd voor de groot- en de
kleinhandel. De prijzen werden „be
vroren" op die van 16 mei.
Ook dat was niet naar de zin van
de handelaren en men dreigde zich
niet aan de pi'ijsstop te zullen hou
den. Men zeide, dat er nog grote
partijen aardappelen waren, die
voor veevoeder of fabi'iekmatige
verwerking bestemd waren, maar
die best gegeten konden worden.
GEEN AARDAPPELEN MEER
De regering ging nu verder. Met
ingang van 30 mei werd een maxi
mumprijs voor de consument vast
gesteld van 40 cent; na 5 juni mocht
de consumentenprijs ten hoogste nog
35 cent zijn. Dit betreft dan uiter
aard uitsluitend oude aardappelen.
De prijs van de nieuwe is vrij. Er
wax-en alleen nog geen nieuwe
(slechts import en kasgoed).
Dii-ect daarop verklaarden de
groothandelaren geen aardappelen
meer te zullen afleveren en wel met
ingang van 31 mei, omdat zij niet
wensten af te leveren tegen de dooi
de regering vastgesteld prijzen. De
kleinhandel verzocht nu telegrafisch
de regering de voorziening met aard
appelen te garanderen. Ook lijden
de kleinhandelaren schade, doordat
de consumentenprijzen lager kwa
men te liggen dan de inkoopprijzen.
Natuurlijk moet elke regering in
zulke omstandigheden wel ingrijpen
en zorgen, dat de piepers „los" ko
ACHTERGRONDEN VAN HET
DRAMA
Hoewel de landbouwbladen uiter
aard veel aandacht aan het geval
hebben besteed (en die er nog aan
besteden) speelt dit drama zich bij
na geheel af buiten de gezichtskring
van de boer. Want de boeren heb
ben hun aardappelen vi-oegtijdig
verkocht tegen zeer lage (zelfs ver
liesgevende) prijzen. Zij profiteren
helemaal niet van de zeer hoge prijs
die de consument thans betalen
moet.
Wij zouden dus kunnen conclude
ren, dat de afzet van een belangrijk
agrarisch produkt hier wel zeer in
gebreke is gebleven. Geen zinnig
mens kan immers van de boer eisen,
dat hij aardappelen teelt tegen ver
liesgevende prijzen (en dat is in 1961
gebeurd), terwijl daarna anderen
met zeer grote winsten gaan strij
ken.
De handel zou hierop antwoorden,
dat hij veel risico draagt. Dat is 4
jaar geleden wel gebleken, toen men
vrijwel aan de grond zat en grote
voorraden onverkocht bleven. Vele
boeren zullen door de thans opge-
ti-eden wantoestanden wel tot de
conclusie komen, dat zij ook op dit
gebied de afzet in eigen handen
moeten nemen en anderen zullen
dat wel weer gaan bestrijden. Ook
de thans toegelaten termijnhandel
in aardappelen zal weer veel kritiek
ontmoeten, ook al kan die in nor
male omstandigheden prijsregelend
werken.
HET MEESTE ONDERZOEK
Zonder ons in de opgeworpen
strijdvragen te storten, kunnen wij
echter wel het volgende vaststellen.
Er is geen land ter wereld, waar zo
veel wetenschappelijk onderzoek
woi'dt verricht ten dienste van de
aardappel. Wie op dit gebied enigs
zins thuis is ,kan zo maar een groot
aantal instellingen opsommen: de
Nederlandse Aardappel-Associatie in
Wageningen; het Instituut voor het
Onderzoek van de Bewaring, de Be
werking en Verwerking van Land-
bouwprodukten (afdeling Aardappe
len), het Centraal Orgaan ter Bevor
dering van de Veredeling en de
Voorziening met Voortkwekingsma-
teriaal van Landbouwgewassen in
Wageningen (met allerlei commissies
en zelfs een Werkgroep Looftrek-
ken, Loofklappen en Doodspuiten
van Aardappelen), de Nederlandse
Algemene Keuringsdienst en zijn 12
Gewestelijke Keuringsdiensten en
zijn Commissie voor Handelsaange
legenheden betreffende Pootgoed, de
Rassenlijst en de Stichting voor
Plantenveredeling in Wageningen,
het Algemeen Oi-gaan Voedselvoor
ziening, de Vereniging Kweekinsti-
tuut van Aardappelrassen ten be
hoeve van de Nederlandse Aard-
appelmeelindustrie (afgekort Karna),
het Aardappel Studie Centrum in
Den Haag en wij houden maar op,
want als wij beginnen over proef-
boerderijen, proefbedrijven, proefvel
den en vermeerderingsbedrijven is
het einde zoek.
Ook de handel kan zich beroemen
op een aantal organisaties, die hun
weerga (in aantal) in geen land ter
wereld vinden. Wilt u enkele daar
van eens vernemen? Begin dan
maar met de Nederlandse Federatie
voor de Handel in Pootaai-dappelen
(Den Haag) met haar leden: de Ne
derlandse Vereniging voor de bin
nenlandse Gi'oothandel in Poot-
aardappelen (de Gropo), de Centrale
Vereniging voor de Coöperatieve
Handel, afdeling Pootaardappelen
(Cecoha) en de Nederlandse Vereni
ging van Exporteurs van Pootaard
appelen (Nevexpo). Slechts de Vopo
ontbreekt nog!
BITTERE ERNST
Dat deze clubs er beslist niet voor
de grap zijn, blijkt uit hun indeling
Neem b.v. de Cecoha. Die is weer
onderverdeeld in een Afdeling Poot-
aardappelen en deze weer in een
Onderafdeling Export Pootaai'dappe
len en een Onderafdeling Binnen
landse Handel in Pootaardappelen
elk met eigen voorzitter, bestuur
enz. Al deze organiasties werken
weer nauw samen met de Stichting
Overname Pootaardappelen (Stopaj
te Den Haag.
Wonderlijk is het, dat de handel
in gewone, zij het ongewoon dure
aardappelen verenigd is in de wel
bekende V.B.N.A., de Vereniging tof
behartiging van de Nederlandse
Aardappelhandel, waarin men niel
eens gescheiden is naar ras, gelool
of portemonnaie. Dat er daai'naasf
nog kleinere clubs zijn, zoals de
Friese Vereniging van Aardappel
handelaren, spreekt vanzelf. De tal
rijke organisaties van handelaren
:n aardappelen die er groenten en
fruit bijpikken, slaan wij over.
Nieuwe scheuten aan de aai'dap-
pelpol levert echter de publiekrech
telijke bedrijfsorganisatie. Uiteraard
is er een Bedrijfschap voor de
Groothandel en Tussenpersonen in
Aardappelen (de naam is bepaald
geen taalkundige vondst, maar wat
wilt u bij zoveel rijkdom?), alsmede
een Produktschap voor Aardappelen
Over de talrijke organisaties, ver
tegenwoordigd in deze schappen
spreken wij niet. Maar natuurlijk
heeft het bedrijfschap ook een afde
ling Pootaardappelen en omdat er.
ondanks het Bedrijfschap voor de
Kleinhandel in Aardappelen, Groen
ten en Fruit en het Hoofdprodukt-
schap voor Akkerbouwprodukten
met zijn organisaties toch mogelijk
onvoldoende binding tussen handel
en landbouw zou kunnen zijn, is er.
behalve de Pootaardappel-Contact-
Commissie (PCC) ook nog een
Stichting voor Pootaardappelpropa-
ganda in het buitenland.
Aan dit alles de namen van een
25-tal verenigingen toevoegen waar
in de aardappel, zijn teler, hande
laar of genieter een rol spelen, is
niet moeilijk.
CLEMENTIE GEVRAAGD
Voor bovenstaande opsomming
vragen wij wel clementie. De zo tal
rijke organisaties zouden, zo wij kri
tiek op hun grote aantal wilden
uiten, via hun secretarissen (-esses)
hun nut, deugd en onmisbaarheid
wel zó overtuigend aantonen, dat
wij het wederwoord (alleen reeds
vanwege de vele daaraan verbon
den schrijfarbeid) volmaakt schul
dig zouden moeten blijven. Daar be
ginnen wij dus niet aan.
Waar wij wél aan beginnen is:
zeggen, dat het ondanks al dat vele
en diepgaande onderzoek, ondanks
de organisaties waarin door vrijwel
elke aai'dappel een plaats is, niet
mogelijk blijkt de afzet bevredigend
te doen verlopen.
Vermoedelijk zijn wij hele bolle
bozen in het op wetenschappelijk
verantwoorde wijze produceren van
allerlei voedsel, maar wat wij win
nen door onze vlijt en onze kennis,
gaat voor een groot deel weer teniet
doordat wij de afzet niet beheersen.
De tuinbouw heeft deze les al heel
vroeg geleerd en zelfs bij voort
brengselen die geen stapelprodukt
zijn als aardappelen. De boeren zul
len het óók moeten leren, hoe dan
ook.
„Ik vind het héél lelijke woorden",
zei de dame fronsend, toen zij hoor
de wat de officier van justitie voor
las. Officieren van justitie lezen tij
dens de politierechterzittingen soms
uitdrukkingen voor, die zij thuis niet
gaarne zouden gebruiken. Maar dat
is nu eenmaal hun vak. Na jaren
lange praktijk draaiden zij hun
hand niet om voor woorden, die „de
grote Van Dale" niet zonder schroom
noemt en die kleine woordenboeken
angstvallig doodzwijgen.
De dame was er van geschokt,
scheen het. Vooral omdat de justitie
haar ervan verdacht zulke uitdruk
kingen te hebben gebezigd tegen een
dame uit de buurt. Maar dat was
niet zo, zei ze. Ze had deze dame
nooit gesproken. Dus kon ze er be
zwaarlijk ruzie mee hebben. Boven-
Voorkom
Rillerig? Onprettig? Vlug:
dien zou het 's morgens om negen
uur zijn gebeurd. En 's morgens om
negen uur is deze dame nog niet op
straat te vinden. Zij is dan gehuld
in een duster, naar zij de rechter
toevertrouwde. De reden daarvan is
gelegen in het feit dat haar dochter
kapster is. Moeder moet 's morgens
rondlopen met rolletjes en papilot-
jes in het haar. Het kapsel wordt pas
's middags ontward. Alleen voor de
zitting van de politierechter was een
uitzondering gemaakt op de papilot-
jesregel en ook op de traditie van
de duster.
„De getuige kan zich vergissen",
zei de dame. „Want omdat mijn
dochter kapster is heb ik soms blond
en soms donker haar". Heden was
het donker, met een ondeugend
vleugje blond.
Daar zat de rechter wel even van
te kijken. Niet zozeer van de kleur
schakering als wel van de verkla
ring. Want het gebeurt niet vaak
dat mensen, die elkaar nog nooit
hebben gesproken, zich te buiten
gaan aan beledigende termen.
De getroffen getuigen (blond) was
echter zeer pertinent in haar ver
klaringen. Een beetje al te pertinent
eigenlijk. Zij schetste de kleding die
de kameleontische verdachte droeg
op het tijdstip van de ontmoeting.
De lelijke woorden, die wij niet
kunnen herhalen zonder de ziel van
de zetter letsel toe te brengen, waren
geuit in het voorbij fietsen. Zij kon
op de minuut af zeggen hoe laat het
was gebeurd en voor welk huis. Het
was nummer elf, maar de straat zul
len wij verzwijgen omdat de ge
meentelijke reinigingsdienst niet in
staat is de echo van het woord uit
te wissen. Maar op haar beurt ver
klaarde ook zij dat zij de andere
(donker-licht blond) dame nooit had
gesproken.
Uit dit gebrek aan contact kan
geen scheldpartij voortvloeien, dacht
de rechter zichtbaar. Maar de blon
de getuige zei dat de nu donkere
verdachte wel vaker erg lelijke ter
men bezigde in het voorbijgaan. De
inhoud dezer termen was de getuige
ontschoten. Maar haar vriend had
het duidelijk gehoord.
De rechter wilde de vriend dan
maar als getuige horen. Maar de
vriend had weinig tijd, zei zij, waar
op de rechter zei dat rechter ook
weinig tijd hebben, maar het recht
moet zijn loop hebben. Waarop de
getuige zei dat zij de vriend er lie
ver buiten liet, waarna officier en
rechter tegelijk „vrijspraak!" riepen,
omdat ze er verder ook maar liever
buiten bleven.
„Zo ziet u, edelachtbaren", zei de
donkere verdachte, „dat mens is
werkelijk een...." maar toen beet ze
bijtijds op haar lip en stapte heen.
MIDDEN- EN NOORD-LIMBURG
GAAN TRANSIGEREN
Ingaande vorige week vrijdag 15
juni kunnen ook in het arrondisse
ment van de Roermondse rechtbank,
dat is dus ook in deze streek: boeten
voor kleine verkeersovertredingen
contant worden voldaan aan de ver
balisant .die tegen betaling een kwi
tantie afgeeft, waarmee verdere
strafvervolging woxxit voorkomen.
Zoals bekend heeft de sedert mei
1959 gehouden proefnemnig in en
kele arrondissementen, o.a. Maas
tricht. er toe geleid, dit systeem van
„boter bij de vis" tot het gehele land
uit te breiden.
Bij het maken van een bekeuring
voor een kleine verkeersovertreding
kan de politieman, wanneer hij al
thans in uniform is, de overtreder
voorstellen, direct de boete te beta
len. Heeft de man geen geld bij zich,
of kan de politieman hem geen geld
wisselen, dan kan de overtreder zich
binnen 24 uur wenden tot het poli
tiebureau ,dat hem wordt aangege
ven ,om alsnog contant te betalen.
Doet hij dit niet, of wenst hij geen
onmiddellijke schikking, dan krijgt
zijn geval de normale gerechtelijke
loop. Hij moet er dan wel rekening
mee houden ,dat hij mogelijk een ho
gere boete krijgt opgelegd, dan wan
neer hij contant het vaste tarief had
betaald.
Bij Algemene Maatregel van Be
stuur zijn namelijk voor bepaalde
kleine overtredingen vaste boetebe
dragen vastgesteld. Het is dus niet
zo, dat de verbaliserende politieman
als rechter gaat optreden en de
hoogte der boete vaststelt.
Fietsers, die een fout maken, krij
gen bij contante betaling een boete
van 2,50.
Bromfietsers, motor- en scooter
berijders kunnen rekenen op een
boete van 5,automobilisten op
een boete van 7,50.