Overpeinzingen Verkoudheid ASPRO' Laatste woord over de K. I. Aardappeldramatiek Politierechter WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Vrijdag 22 juni 1962 No. 25 Drie en tachtigste jaargang PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN F EN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 i. ABONNEMENTS- (buiten Venray 1.75) De K.I.-geschiedenis en zo mogen we dat alles toch wel noe men gaat langzaam naar zijn hoogtepunt toe. 1 juli a.s. beëin digt de zuivelfabriek, waaronder tot heden in Venray de kunst matige inseminatie werd uitgeoefend haar werk, zulks op voor schrift van het Landbouwschap, en een andere nieuwe vereni ging zal dan die taak moeten overnemen. De Zuivelfabriek, die 11 jaren geleden het initiatief tot de K.I. nam, sluit dan de boeken en gaat de zaak liquideren. Wie zal haar overnemen. Het is intussen genoegzaam be kend, dat zich hiervoor twee groe pen van veehouders hebben aange meld. De ene groep zo'n kleine 250 man wil samengaan met het K.I.-centrum Noord-Limburg, dat in Horst gevestigd is, de andere groep zo'n kleine 500 man wil een zelfstandige Venrayse vereniging op richten. Pogingen om te komen tot een en dezelfde mening tussen beide groe pen zijn ondanks herhaalde pogin gen op niets uitgelopen en zo is de situatie op het moment dat deze twee groepen ieder een vereniging op willen richten of zelfs al opge richt hebben. Wil de ene om fok- technische en economische redenen concentratie in heel Noord-Limburg, de andere Nieuw Leven genaamd is er voor voorlopig in Venray door te werken, zoals in het verleden en dan later nog eens goed te be kijken wat men nu feitelijk wel zal deen. De afgelopen elf jaren hebben de K.I. in Venray dergelijke grote successen opgeleverd, dat het voor hen niet duidelijk is, waarom nu opeens al die resultaten van nul en generlei waarde zouden zijn. NIEUW LEVEN is onlangs opgericht door wat men gewoonlijk de oppositie noemt. Men heeft een vergadering opgeroepen, waar ruim 200 aanwezigen hun fiat uitspraken over de oprichting van een Venrayse K.I.-vereniging. Voor zitter Jenniskens gaf zaterdag j.l. 'n kort resumé van wat het voorlopig bestuur van deze nieuwe vereniging allemaal heeft gedaan. Op de eerste plaats was er een huis aan huis ac tie voor leden, die 480 leden ople verde. Er zijn besprekingen gevoerd met verschillende instanties, zoals de Provinciale Commissie van Toezicht, die in deze kwestie het Landbouw schap moest adviseren. Men had daarbij kennelijk het gevoel dat in deze commissie sommige krachten tegen een K.I.-vereniging in Venray waren. Op de eerste plaats deugde bijv. het nieuwe reglement niet van deze vereniging, hoewel ze zowel naar de letter als naar de geest pre cies hetzelfde is als het model, dat het Landbouwschap gegeven heeft. Men wil dus nog heiliger zijn dan de Paus. Op de tweede plaats heeft Ir. v. Wijck van deze Provinciale Com missie vorig jaar in een voorlich tingsvergadering van de Zuivelfa briek gesteld dat er in Venray maar een K.I.-vereniging zou wor den toegelaten. Nu geeft diezelfde Provinciale Commissie wel toestem ming voor twee verenigingen, on danks het feit dat gebleken is, dat de zgn. oppositie bijna tweemaal zo veel leden heeft als de „Horst-gan- gers", zoals de anderen worden aan geduid. Bovendien treedt ze nog discrimi nerend op ,want terwijl Horst toe stemming krijgt om bijv. in Venray te insemineren, krijgt Nieuw Leven geen toestemming om zulks in Wanssum te doen, ondanks het feit dat hier verschillende veehouder? lid van Nieuw Leven zijn Hierover was met Voorzitter Jen niskens op de vergadering zaterdag j.l. alles behalve te spreken en men keurde dan ook goed dat het bestuur zich over deze „achterstelling" met het Landbouwschap heeft verstaan. Een poging om deze zaak via het Kringbestuur der LLTB aanhangig te maken bij het hoofdbestuur is tot heden mislukt, maar ook daar hoopt men nog eens deze bezwaren naar voren te brengen. LIQUIDATIE Toch was voorzitter Jenniskens er kennelijk van overtuigd dat we per 1 juli a.s. twee K.I.-verenigingen in Venray zullen hebben. Dat maakt li quidatie van /de bestaande alleen maar moeilijk. Met het ledenkapi taal zal het vanzelfsprekend wel gaan, omdat dit van en voor ieder persoonlijk is. Maar wat met de stie ren zal gaan gebeuren is natuurlijk een andere kwestie. Er is al geble ken, aldus voorzitter Jenniskens, dat degenen, die naar Horst willen, ook Venrayse stieren mee willen nemen. „Ze vertouwen schijnbaar dat Hors ter materiaal niet.was zijn bon dig bescheid, dat nogal hilariteit verwekte. Hier zal dus een oplossing voor gevonden moeten worden, maar welke, dat wist hij ook niet Voor de taxatie van de stieren zal in ieder geval de hulp ingeroepen worden van een onpartijdige bui ten-Limburgse commissie. Voor het overige gaf de vergade ring het bestuur machtiging om na. mens hen allen de liquidatie te lei den en de zaken over te nemen, ter wijl ook het leden-lcapitaal direct vanaf de Zuivelfabriek op de nieu we vereniging kan worden overge schreven. K.I. TEN AFSCHEID In zijn betoog noemde Voorzitter Jenniskens nog enkele cijfers over de K.I. in Venray over 1961. On danks een onkosten-cijfer van 72.000,was er nog een winst ge maakt van 16.615,45. De stieren staan op de balans voor 7238,75, de inventaris voor 1235,80 en de ver voersmiddelen voor 3600, Aan leden-leningen heeft de be staande K.I. een schuld van 39.390.95 die met de winst over het afgelopen jaar zal stijgen tot 56.000.-. Ieder lid heeft ongeveer gemiddeld een tegcedschrijving van 69,50. Voorzitter Jenniskens noemde ook deze cijfers als een overtuigend be wijs dat in Venray een goede K.I. mogelijk is, zonder dat dit kapitalen geld gaat kosten en met inseminatie bedragen, die voor iedere boer gun stig liggen. In zijn slotwoord sprak hij dank voor de ondervonden hulp en me dewerking en hij vertrouwde dat ook in de komende moeilijke pe riode ieder Venrayse veehouder het zijne er toe zou bijdragen in Venray een nieuwe en goede K.I.- vereniging mogelijk te maken. De welvaart grijpt steeds verder om zich heen. Wie vorig jaar nog op een bromfiets bromde, gromt nu in een tweede-hands auto door het ver keer ,wie eerst nooit op vakantie ging droomt nu van de Rivièra. Wie enkele jaren geleden nog niet van televisie durfde dromen, zit nu elke avond te kijken naar een „super" of universeel" op afbetaling. Wie vroeger zelf geen autoped of kin derfietsje van zijn ouders kreeg op een verjaardag, geeft nu „zo maar" een trapauto of skelter aan z'n eigen spruiten. Wij vragen ons af, cf wij bestand zijn tegen die besmettelijke ziekte die welvaart heet. We krijgen er te veel geld door in handen en geven het gelijk weer uit als in een roes met het idee, dat het morgen te laai kan zijn om al het uitgestalde moois te kopen. We stellen steeds hoger eisen aan onze kleren, we willen mooier wonen, we willen gemakke lijker zitten, we wensen zelfs met gesloten ogen te genieten van een luxueuzer bed. Weinigen beleggen het verdiende geld in duurzame of onroerende goe deren, die ook later in moeilijker jaren uitkomst kunnen bieden. De meesten zullen, als het getij zeer spoedig keert, met lege handen staan en vermoedelijk alleen maar schul den overhouden aan (te) veel afbe talingsmagazijnen Ten halve gekeerd is beter dan ten hele gefailleerd. RECREATIE-SPREIDING De drukste vakantieweken nade ren en binnenkort zijn onze recrea tiegebieden weer overvuld met toe risten in binnen- en buitenland. Met de vakantiespreiding wil het nog altijd niet erg. Dat is echter niet alleen in Nederland zo, in het bui tenland is het met die spreiding al evenmin gunstig gesteld. Het blijven over het algemeen de scholen die hierin te weinig meewerken. Mis schien kunnen ze dat ook moeilijk, althans individueel. Vermoedelijk zal hierin alleen verandering kun nen komen, wanneer van bovenaf wordt ingegrepen en bet departe ment van onderwijs de duur van het schooljaar dus in een iets andere periode stelt! Dat is ongetwijfeld gemakkelijker gezegd dan gedaan en daarom heb ben we voorlopig ook nog geen ho ge verwachtingen van een effectieve vakantiespreiding, waarin dus de vakanties voor één of meer gedeel tes van het land anders vallen dan voor de andere delen. De bedrijfs groepen kunnen in deze wel iets doen, doch blijven voor hun perso- neelsvakanties toch ook aangewezen op de vrije tijd van de scholen met het oog op de kinderen der gezin nen. Voorlopig zullen de meest gezoch te recreatiegebieden dus overvol blijven in de periode van half juli tot eind augustus, hier zowel als in de omringende landen. Dat wordt met het groeiend tal der bevolking wel steeds meer een wat benauwen de geschiedenis. Vele Nederlanders schuwen de eigen kustplaatsen al in deze tijd omdat die dan overvuld zijn met buitenlanders. Vele Neder landers trekken dan dus ook de grenzen over, doch voor gezinnen met kleine kinderen is dat meestal nog moeilijk. Zij vooral blijven toch voornamelijk aangewezen op vakan tie in het eigen land. Er ontstaat dus een schrijnende behoefte aan meer recreatiegebied. Nu mogen we daar ook niet al te pessimistisch over zijn, want er zijn ook in ons land nog gebieden, die nog betrekkelijk weinig toeristisch verkeer kennen, hoewel de streek daar toch wel aanleiding toe zou ge ven. We denken b.v. aan onze eigen plaats met al zijn bossen en fraaie plekjes, met zijn kinderspeelplaats en camping en zo zijn er ook elders nog wel enige andere stukken met fraai natuurschoon doch nog met be trekkelijk weinig toerisme. Ook daar zijn rustige mooie vakanties door te brengen. Het euvel van de te volle recrea tiegebieden ontstaat vooral doordat velen zich te weinig oriënteren over de mogelijkheden die er nog zijn naast de reeds zo bekende oorden als de kustplaatsen, de Veluwe, Zuid Limburg en wat er zo nog verder is. Er zijn heus nog wel aardige en min der drukke plekjes te vinden als men eens gaat vragen bij WV's of ANWB. De propaganda voor deze bezoekspreiding begint langzamer hand iets op gang te komen, wat we hebben kunnen merken door druk bezoek aan de campingplaats. Dat geldt ook voor de propagan da die in het buitenland en voor namelijk in Duitsland wordt ge maakt voor een bezoek aan ons land. Tot nu toe was het eigenlijk steeds de kuststreek die voorname lijk van buitenlanders profiteert, maar men begint nu ook propagan da te maken voor het doorbrengen van de vakantie in een ander deel van het land. En ook daarvan kun nen we in onze eigen plaats profi teren, mits dan ook eens iets gedaan wordt aan vervolmaking van de camping en van de vele plannen die er bestaan om bungalow- en va kantiehuisjes te bouwen. Op deze wijze kan langzamerhand de overvuldheid der meest bekende vakantieoorden enigszins worden ge remd en gaan andere streken mede profiteren van het steeds toenemend toerisme. In de zomermaanden ver plaatsen zich ongeveer honderd mil joen Europeanen om ergens vakan tie' te gaan houden. Het toerisme is daarmede de grootste industrie ter wereld geworden. Goede oriëntatie wordt voor de vakantieganger dus wel nodig om inderdaad de rust te vinden, die hij en zij enkele weken per jaar zo hard nodig heeft. En ook hiervoor zal Venray's VVV bij ande re verenigingen van vreemdelingen verkeer de nodige propaganda moe ten maken. Korte inhoud van het voorafgaande: Door de zeer natte herfst van 1961 hebben de bouwboeren slechts met grote moeite hun aardappelen uit de grond gekregen. De prijs was laag; zeer vele partijen zijn voor slechts 9-10 cent per kg. verkocht. Bewaring kost geld en men verwachtte niet, dat de prijs in de loop van de winter belangrijk zou stijgen, temeer daar blijkbaar voldoende in voorraad was. In maart begonnen de prijzen in de winkels wel wat op te lopen, maar de grote stijging kwam pas in april en wel doordat plotseling grote kansen ontstonden voor uitvoer naar En geland. men. Trouwens, nu de uitvoer zo goea als stil ligt, zou het te dwaas zijn om los te lopen, de nog aanwe zige aardappelen vast te houden. Het zal er wel op neer komen, dat ieder een klein beetje aan zijn trekken komt. Behalve dan de boer De Engelse Potato Marketing Board had nl. een kleine vergissing gemaakt. Zij had berekend, dat er in Engeland voldoende aardappelen aanwezig waren en dat invoer niet nodig was. Dit bleek niet te kloppen, althans niet voor de goede kwali teiten. In Londen, Birmingham, Li verpool e.a. grote steden liepen de prijzen op tot boven de 75 ct. per kg en later zelfs tot ruim een gulden. Daarom werd ijlings invoer toege staan en, zoals vanzelf spreekt, de Nederlandse handelaren maakten daar gebruik van. Toen stegen ook in ons land de prijzen en wel tot 40 of 50 ct. per kg. Het gevolg was, dat onverwijld ingrijpen van de re gering in Nedexdand geëist werd. ER WERD INGEGREPEN Op voorstel van het produktschap voor aardappelen werd de uitvoer verboden, behalve een hoeveelheid van 15.000 ton, want dat kon er nog wel af. Toen ontstonden moeilijkhe den. Vele handelaren hadden im mers al contracten voor aflevering in het buitenland afgesloten. Zij konden nu niet aan hun verplichtin gen voldoen en zij kwamen in ver zet. Het pi-oduktschap maakte nog een fout, door een verordening af te kondigen die alleen het bestuur mocht uitvaardigen, hetgeen nog maals veel kritiek opleverde. Intussen bleek het uitvoerverbod (in feite een contingentering) weinig invloed te hebben, want de prijzen daalden nauwelijks. Het koude voor jaar hield aan en men werd bang, dat men tekort zou komen. Daarom werd op 17 mei j.l. een prijsstop af gekondigd voor de groot- en de kleinhandel. De prijzen werden „be vroren" op die van 16 mei. Ook dat was niet naar de zin van de handelaren en men dreigde zich niet aan de pi'ijsstop te zullen hou den. Men zeide, dat er nog grote partijen aardappelen waren, die voor veevoeder of fabi'iekmatige verwerking bestemd waren, maar die best gegeten konden worden. GEEN AARDAPPELEN MEER De regering ging nu verder. Met ingang van 30 mei werd een maxi mumprijs voor de consument vast gesteld van 40 cent; na 5 juni mocht de consumentenprijs ten hoogste nog 35 cent zijn. Dit betreft dan uiter aard uitsluitend oude aardappelen. De prijs van de nieuwe is vrij. Er wax-en alleen nog geen nieuwe (slechts import en kasgoed). Dii-ect daarop verklaarden de groothandelaren geen aardappelen meer te zullen afleveren en wel met ingang van 31 mei, omdat zij niet wensten af te leveren tegen de dooi de regering vastgesteld prijzen. De kleinhandel verzocht nu telegrafisch de regering de voorziening met aard appelen te garanderen. Ook lijden de kleinhandelaren schade, doordat de consumentenprijzen lager kwa men te liggen dan de inkoopprijzen. Natuurlijk moet elke regering in zulke omstandigheden wel ingrijpen en zorgen, dat de piepers „los" ko ACHTERGRONDEN VAN HET DRAMA Hoewel de landbouwbladen uiter aard veel aandacht aan het geval hebben besteed (en die er nog aan besteden) speelt dit drama zich bij na geheel af buiten de gezichtskring van de boer. Want de boeren heb ben hun aardappelen vi-oegtijdig verkocht tegen zeer lage (zelfs ver liesgevende) prijzen. Zij profiteren helemaal niet van de zeer hoge prijs die de consument thans betalen moet. Wij zouden dus kunnen conclude ren, dat de afzet van een belangrijk agrarisch produkt hier wel zeer in gebreke is gebleven. Geen zinnig mens kan immers van de boer eisen, dat hij aardappelen teelt tegen ver liesgevende prijzen (en dat is in 1961 gebeurd), terwijl daarna anderen met zeer grote winsten gaan strij ken. De handel zou hierop antwoorden, dat hij veel risico draagt. Dat is 4 jaar geleden wel gebleken, toen men vrijwel aan de grond zat en grote voorraden onverkocht bleven. Vele boeren zullen door de thans opge- ti-eden wantoestanden wel tot de conclusie komen, dat zij ook op dit gebied de afzet in eigen handen moeten nemen en anderen zullen dat wel weer gaan bestrijden. Ook de thans toegelaten termijnhandel in aardappelen zal weer veel kritiek ontmoeten, ook al kan die in nor male omstandigheden prijsregelend werken. HET MEESTE ONDERZOEK Zonder ons in de opgeworpen strijdvragen te storten, kunnen wij echter wel het volgende vaststellen. Er is geen land ter wereld, waar zo veel wetenschappelijk onderzoek woi'dt verricht ten dienste van de aardappel. Wie op dit gebied enigs zins thuis is ,kan zo maar een groot aantal instellingen opsommen: de Nederlandse Aardappel-Associatie in Wageningen; het Instituut voor het Onderzoek van de Bewaring, de Be werking en Verwerking van Land- bouwprodukten (afdeling Aardappe len), het Centraal Orgaan ter Bevor dering van de Veredeling en de Voorziening met Voortkwekingsma- teriaal van Landbouwgewassen in Wageningen (met allerlei commissies en zelfs een Werkgroep Looftrek- ken, Loofklappen en Doodspuiten van Aardappelen), de Nederlandse Algemene Keuringsdienst en zijn 12 Gewestelijke Keuringsdiensten en zijn Commissie voor Handelsaange legenheden betreffende Pootgoed, de Rassenlijst en de Stichting voor Plantenveredeling in Wageningen, het Algemeen Oi-gaan Voedselvoor ziening, de Vereniging Kweekinsti- tuut van Aardappelrassen ten be hoeve van de Nederlandse Aard- appelmeelindustrie (afgekort Karna), het Aardappel Studie Centrum in Den Haag en wij houden maar op, want als wij beginnen over proef- boerderijen, proefbedrijven, proefvel den en vermeerderingsbedrijven is het einde zoek. Ook de handel kan zich beroemen op een aantal organisaties, die hun weerga (in aantal) in geen land ter wereld vinden. Wilt u enkele daar van eens vernemen? Begin dan maar met de Nederlandse Federatie voor de Handel in Pootaai-dappelen (Den Haag) met haar leden: de Ne derlandse Vereniging voor de bin nenlandse Gi'oothandel in Poot- aardappelen (de Gropo), de Centrale Vereniging voor de Coöperatieve Handel, afdeling Pootaardappelen (Cecoha) en de Nederlandse Vereni ging van Exporteurs van Pootaard appelen (Nevexpo). Slechts de Vopo ontbreekt nog! BITTERE ERNST Dat deze clubs er beslist niet voor de grap zijn, blijkt uit hun indeling Neem b.v. de Cecoha. Die is weer onderverdeeld in een Afdeling Poot- aardappelen en deze weer in een Onderafdeling Export Pootaai'dappe len en een Onderafdeling Binnen landse Handel in Pootaardappelen elk met eigen voorzitter, bestuur enz. Al deze organiasties werken weer nauw samen met de Stichting Overname Pootaardappelen (Stopaj te Den Haag. Wonderlijk is het, dat de handel in gewone, zij het ongewoon dure aardappelen verenigd is in de wel bekende V.B.N.A., de Vereniging tof behartiging van de Nederlandse Aardappelhandel, waarin men niel eens gescheiden is naar ras, gelool of portemonnaie. Dat er daai'naasf nog kleinere clubs zijn, zoals de Friese Vereniging van Aardappel handelaren, spreekt vanzelf. De tal rijke organisaties van handelaren :n aardappelen die er groenten en fruit bijpikken, slaan wij over. Nieuwe scheuten aan de aai'dap- pelpol levert echter de publiekrech telijke bedrijfsorganisatie. Uiteraard is er een Bedrijfschap voor de Groothandel en Tussenpersonen in Aardappelen (de naam is bepaald geen taalkundige vondst, maar wat wilt u bij zoveel rijkdom?), alsmede een Produktschap voor Aardappelen Over de talrijke organisaties, ver tegenwoordigd in deze schappen spreken wij niet. Maar natuurlijk heeft het bedrijfschap ook een afde ling Pootaardappelen en omdat er. ondanks het Bedrijfschap voor de Kleinhandel in Aardappelen, Groen ten en Fruit en het Hoofdprodukt- schap voor Akkerbouwprodukten met zijn organisaties toch mogelijk onvoldoende binding tussen handel en landbouw zou kunnen zijn, is er. behalve de Pootaardappel-Contact- Commissie (PCC) ook nog een Stichting voor Pootaardappelpropa- ganda in het buitenland. Aan dit alles de namen van een 25-tal verenigingen toevoegen waar in de aardappel, zijn teler, hande laar of genieter een rol spelen, is niet moeilijk. CLEMENTIE GEVRAAGD Voor bovenstaande opsomming vragen wij wel clementie. De zo tal rijke organisaties zouden, zo wij kri tiek op hun grote aantal wilden uiten, via hun secretarissen (-esses) hun nut, deugd en onmisbaarheid wel zó overtuigend aantonen, dat wij het wederwoord (alleen reeds vanwege de vele daaraan verbon den schrijfarbeid) volmaakt schul dig zouden moeten blijven. Daar be ginnen wij dus niet aan. Waar wij wél aan beginnen is: zeggen, dat het ondanks al dat vele en diepgaande onderzoek, ondanks de organisaties waarin door vrijwel elke aai'dappel een plaats is, niet mogelijk blijkt de afzet bevredigend te doen verlopen. Vermoedelijk zijn wij hele bolle bozen in het op wetenschappelijk verantwoorde wijze produceren van allerlei voedsel, maar wat wij win nen door onze vlijt en onze kennis, gaat voor een groot deel weer teniet doordat wij de afzet niet beheersen. De tuinbouw heeft deze les al heel vroeg geleerd en zelfs bij voort brengselen die geen stapelprodukt zijn als aardappelen. De boeren zul len het óók moeten leren, hoe dan ook. „Ik vind het héél lelijke woorden", zei de dame fronsend, toen zij hoor de wat de officier van justitie voor las. Officieren van justitie lezen tij dens de politierechterzittingen soms uitdrukkingen voor, die zij thuis niet gaarne zouden gebruiken. Maar dat is nu eenmaal hun vak. Na jaren lange praktijk draaiden zij hun hand niet om voor woorden, die „de grote Van Dale" niet zonder schroom noemt en die kleine woordenboeken angstvallig doodzwijgen. De dame was er van geschokt, scheen het. Vooral omdat de justitie haar ervan verdacht zulke uitdruk kingen te hebben gebezigd tegen een dame uit de buurt. Maar dat was niet zo, zei ze. Ze had deze dame nooit gesproken. Dus kon ze er be zwaarlijk ruzie mee hebben. Boven- Voorkom Rillerig? Onprettig? Vlug: dien zou het 's morgens om negen uur zijn gebeurd. En 's morgens om negen uur is deze dame nog niet op straat te vinden. Zij is dan gehuld in een duster, naar zij de rechter toevertrouwde. De reden daarvan is gelegen in het feit dat haar dochter kapster is. Moeder moet 's morgens rondlopen met rolletjes en papilot- jes in het haar. Het kapsel wordt pas 's middags ontward. Alleen voor de zitting van de politierechter was een uitzondering gemaakt op de papilot- jesregel en ook op de traditie van de duster. „De getuige kan zich vergissen", zei de dame. „Want omdat mijn dochter kapster is heb ik soms blond en soms donker haar". Heden was het donker, met een ondeugend vleugje blond. Daar zat de rechter wel even van te kijken. Niet zozeer van de kleur schakering als wel van de verkla ring. Want het gebeurt niet vaak dat mensen, die elkaar nog nooit hebben gesproken, zich te buiten gaan aan beledigende termen. De getroffen getuigen (blond) was echter zeer pertinent in haar ver klaringen. Een beetje al te pertinent eigenlijk. Zij schetste de kleding die de kameleontische verdachte droeg op het tijdstip van de ontmoeting. De lelijke woorden, die wij niet kunnen herhalen zonder de ziel van de zetter letsel toe te brengen, waren geuit in het voorbij fietsen. Zij kon op de minuut af zeggen hoe laat het was gebeurd en voor welk huis. Het was nummer elf, maar de straat zul len wij verzwijgen omdat de ge meentelijke reinigingsdienst niet in staat is de echo van het woord uit te wissen. Maar op haar beurt ver klaarde ook zij dat zij de andere (donker-licht blond) dame nooit had gesproken. Uit dit gebrek aan contact kan geen scheldpartij voortvloeien, dacht de rechter zichtbaar. Maar de blon de getuige zei dat de nu donkere verdachte wel vaker erg lelijke ter men bezigde in het voorbijgaan. De inhoud dezer termen was de getuige ontschoten. Maar haar vriend had het duidelijk gehoord. De rechter wilde de vriend dan maar als getuige horen. Maar de vriend had weinig tijd, zei zij, waar op de rechter zei dat rechter ook weinig tijd hebben, maar het recht moet zijn loop hebben. Waarop de getuige zei dat zij de vriend er lie ver buiten liet, waarna officier en rechter tegelijk „vrijspraak!" riepen, omdat ze er verder ook maar liever buiten bleven. „Zo ziet u, edelachtbaren", zei de donkere verdachte, „dat mens is werkelijk een...." maar toen beet ze bijtijds op haar lip en stapte heen. MIDDEN- EN NOORD-LIMBURG GAAN TRANSIGEREN Ingaande vorige week vrijdag 15 juni kunnen ook in het arrondisse ment van de Roermondse rechtbank, dat is dus ook in deze streek: boeten voor kleine verkeersovertredingen contant worden voldaan aan de ver balisant .die tegen betaling een kwi tantie afgeeft, waarmee verdere strafvervolging woxxit voorkomen. Zoals bekend heeft de sedert mei 1959 gehouden proefnemnig in en kele arrondissementen, o.a. Maas tricht. er toe geleid, dit systeem van „boter bij de vis" tot het gehele land uit te breiden. Bij het maken van een bekeuring voor een kleine verkeersovertreding kan de politieman, wanneer hij al thans in uniform is, de overtreder voorstellen, direct de boete te beta len. Heeft de man geen geld bij zich, of kan de politieman hem geen geld wisselen, dan kan de overtreder zich binnen 24 uur wenden tot het poli tiebureau ,dat hem wordt aangege ven ,om alsnog contant te betalen. Doet hij dit niet, of wenst hij geen onmiddellijke schikking, dan krijgt zijn geval de normale gerechtelijke loop. Hij moet er dan wel rekening mee houden ,dat hij mogelijk een ho gere boete krijgt opgelegd, dan wan neer hij contant het vaste tarief had betaald. Bij Algemene Maatregel van Be stuur zijn namelijk voor bepaalde kleine overtredingen vaste boetebe dragen vastgesteld. Het is dus niet zo, dat de verbaliserende politieman als rechter gaat optreden en de hoogte der boete vaststelt. Fietsers, die een fout maken, krij gen bij contante betaling een boete van 2,50. Bromfietsers, motor- en scooter berijders kunnen rekenen op een boete van 5,automobilisten op een boete van 7,50.

Peel en Maas | 1962 | | pagina 3