Zemek en picnic IQacantie de póbtiek van rood-china WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN met Ned. fabrikaat Politierechter Zondagsdienst huisartsen Vrijdag 15 juni 1962 No. 24 Drie en tachtigste jaargang PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN T EN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bulten Venray 1.75) We leven weer in de tijd van het mooie weer en daarmede in de tijd voor picnics. We weten allemaal hoe echt gezel lig picnics kunnen zijn en.... hoe sommige maaltijden volkomen kun nen mislukken, niettegenstaande het zonnige weer en schitterend natuur schoon. Wat zouden de redenen daarvan zijn? Een picnic moet even goed voor bereid zijn als het ..etentje" dat we thuis organiseren. Hebben we be sloten na een heerlijke wandeling onze hongerige magen te stillen, dan moeten we niet tot de ontnuchteren de ontdekking komen, dat de sand wiches zijn uitgedroogd, dat de kou de dranken lauw ol de warme dran ken koud zijn, dat de boter gesmol ten en het zout vergeten is. Derge lijke dingen werken bij velen nu eenmaal op het humeur en versto ren de vredige rust, waarvan ngpn in de natuur genieten wil. We kunnen de fout niet onmiddel lijk, zoals thuis, herstellen. In de bomen zijn helaas geen keukenkast jes met kruiden e.d. aanwezig. Even min verbergen de bloeiende heide struiken of de zachtglooiende koren velden praktische limonade-koelers. In de allereerste plaats zorgen we, dat de sandwiches fris en aantrek kelijk blijven. We maken ze klaar met sla of komkommer of leggen op elke plak kaas ook een dun schijfje tomaat, wikkelen ze in een papieren servetje en stoppen de „driepuntjes" in een blikje, dat we goed kunnen afsluiten. U zult dan geen lange ge zichten zien, die in uitgedroogde bo terhammen zitten te happen. Ook de verzuchting „was ik maar beej mooder thoes gebleve", zal achter wege blijven. Andere noodzakelijke attributen zijn zout- en perperhoudcrtjes, die op het feest beslist niet mogen ont breken ,want een ongekruide maal tijd is geen maaltijd. Daarnaast is de thermosfles vrijwel onmisbaar. Doen we de dranken er koud in, dan blijven ze dagen lang koud; vult u ze met warme koffie of thee, dan kunt u deze even warm schenken als thuis. Voor de boter gebruiken we een ronde metalen of plastic doos met schroefsluiting. Om het geheel nog iets aantrek kelijker te maken, nemen we een al naar gelang het aantal personen aardig tafellaken of leuk servet mee, dat mee aanzit, spreiden dit uit over de bosgrond en leggen op de uit hoeken een paar stenen of denne- appels om opwaaien te voorkomen. Picnic-benodigheden zijn werke lijk niet duur en verhogen de ge zelligheid van uw openlucht-diner. Misschien mag ik u nog even iets vragen en een goede raad geven. Hebt u een regenjas? Die zou ik vast en zeker meenemen. Het zal in ons lieve landje om deze tijd van het jaar wel niet vriezen en niet sneeu wen, maar de zon kan schijnen, of. het regent. En dat laatste is meestal wel het geval. VAKANTIEHERINNERINGEN VASTGELEGD Ongetwijfeld zult u uw vakantie plannen al hebben gemaakt of u bent er druk mee bezig. Eens komt dan het moment, dat u u gaat bezinnen op wat er allemaal moet worden meegenomen. Wellicht kunnen wij U wat bepaalde artikelen betreft een beetje de helpende hand bie den en dan willen wij ons vooral richten tot degenen, die op de een of andere wijze kamperen, of dat nu op eenvoudige of luxe wijze ge schiedt. EEN NIEUW SCHEER BATTERIJ APPERAAT VAN NEDERLANDS FABRIKAAT Een onvolkomenheid van vele campings is een tekort aan stopcon tacten. Een gevolg hiervan is: rond hangen bij de wasgelegenheid tot eindelijk de beurt elektrisch scheren is aangebroken. Wanneer de ten! niet op een camping wordt opgesla gen of bij watersport, is van een stopcontact in het geheel geen spra ke en waar blijft dan het goed ver zorgd uiterlijk waaraan uw omge ving zo gewend is geraakt? Hier voor nu is een oplossing gevonden in een scheerapparaat, dat op twee batterijtjes van IV2 volt loopt, die in de bijbehorende cassette zijn opge borgen .Deze cassette bevat boven dien een spiegeltje, een schoonmaak- borsteltje en een „druk-op-de-knop- systeem" om het snoer op te rollen Dit Philishave batterij-apparaat heeft dezelfde capaciteit als hei elektrische apparaat. Het kost u. zonder batterijtjes, maar die zullen u financieel de das niet omdoen, 42,- compleet met cassette. BIJ PECH OP 'N DONKERE WEG Het pechduiveltje kan ook 's avonds zijn slag slaan en u dwingen -n het donker een wiel te verwisselen of een defect onder de motorkap te verhelpen. Ook daaraan heeft, deze Nederlandse industrie gedacht en de „Troublelite" geconstrueerd. De bui tenlandse naam moet u maar ver geven, die staat in verband met on ze export. Het is een lichtbron die u bijstaat wanneer u moeilijkheden heeft. Hij heeft twee vèr stralende lenzen: wit en rood licht ook te gebruiken bij het uitvallen van een achterlicht waar u maar wilt. De sterke magneet kleeft muurvast op alle metalen delen van de auto en wijkt zelfs onder het rijden niet van zijn plaats. De gestrande auto staat nu niet als een onverlicht obstakel langs de weg en reparaties kunnen zonder gevaar worden verricht. De ze „Troublelite" kan ook als tent verlichting worden gebruikt, want hij gleeft of hang waar u maar wilt en er staat u 8 meter snoer ter be schikking. Een uitkomst ook voor degenen, die gewend zijn in het don ker pas op een camping te komen Volledigheidshalve de prijs van dit nuttige Nederlandse produkt: 14,50. EEN BATTERIJ-RECORDER LAAT U UW VAKANTIE LATER NOG EENS HOREN Hebt u, wanneer u de kleurrijke dia's van uw vakantie vertoonde nooit eens gedacht: ken ik de bij passende geluiden ook maar repro- iuceren, dan zat ik v. eer midden in die vakantie? Die typische zuidelij ke muziek, of het geluid van de zee tegen de fjorden of een gesprek met nwoners van dat pittoreske Spaan se plaatsje. Maar dat kan, wanneer u zich een batterij-recorder aan schaft van dezelfde Nederlandse fa brikaat die het batterij-scheerappa raat heeft ontwikkeld. Deze recorder is gemakkelijk mee te nemen, want de afmetingen zijn maar 200 x 270 x 35 millimeter en het gewicht is licht. Het kan met een draagriem over de schouder worden gedragen en dan tijdens de wandeling worden be diend. Zo kunnen er bijvoorbeeld vogelgeluiden mee worden opgeno men. Maar daarmee behoeft u niet tot de vakantie te wachten, dat kan in elk vrij ogenblik gebeuren. En natuurlijk is deze recorder ook voor vele andere doeleinden geschikt. Om er enkele te noemen: het ongemerkt opnemen van de stemmen van kin deren bij hun spel, het vastleggen van interviews en lessen. Er kan ook muziek op worden opgenomen, die later kan worden afgedraaid. Hier aan willen wij dan wel de waar schuwing verbinden: laat de muziek die u zo mooi vindt, niet ófa volle sterkte schallen. Anderen, die genie ten van de rust en de stilte van de natuur, zullen dat minder „waarde ren. Hetzelfde geldt voor de porta ble radio. Velen stellen er prijs op in de vrije natuur nu eens van de nieuwsberichten verstoken te blij ven. Laat 't klankvolume dus nooit sterker zijn dan dat van de stem van u en uw tochtgenoot in een nor maal gesprek. Volledigheidshalve willen wij ook nog noemen de transistor batterij- grammofoon voor vakantie, uitstap jes en andere evenementen, waarop behoefte aan muziek bestaat en waar geen stopcontacten zijn. Deze speelt dus op elke plaats, dank zij batterijen. De knappe koppen van onze Ne derlandse industrie denken toch aan alles en hebben het mogelijk ge maakt dat allen op eigen wijze van de vrije tijd kunnen genieten. „En als jij, lelijke pruik, nog 'ns zo staat te greinzen voor dat raam, smijt ik die pruik van jou het raam uit", las de politierechter voor uit het dossier op de groene tafel. „Be kent u deze uitlating of althans woorden van dergelijke strekking op de bewuste dag te hebben ge bezigd?" Het jeugdige getrouwde vrouwtje knikte blozend, maar ze voegde er aan toe: „Door de omstandigheden, edelachtbare. Ziet u, dit mens had mijn „Pardon?" „Deze „dame" dan, had mijn hond met opzet de deur uitgeknikkerd en opgezet tegen de buren en ik wil geen last met m'n buren en daarom moest ik het dier weer zien binnen te krijgen en toen zag ik dat zij (met een ruk van het blonde hoofd duid de de verdachte naar de aanklaag ster) met haar dochter voor het raam stond te grijnzen van plezier." „En toen wilde u geen last met uw buurdame hier en bent u haar gaan dreigen, haar pruik uit het raam te zullen gooien, met gebruikmaking van beledigende woorden" sprak de officier van justitie streng. „Deze dame is toch ook een van uw buren, is het niet?" informeerde de politierechter voorzichtigheids halve. „Ja edelachtbare, zij is de huurster van het huis waarin we moeten wonen bij gebrek aan betere huis vesting, maar zij laat ons de hele huurprijs betalen en de hele reke ning van gas en licht en de hele waterrekening en de kosten van het opknappen, want ze, doet er zelf geen fluit aan, en ze troont zelf voor noppes op de beste kamers en ze heeft ons nog de meubels afgeno men die we eerst in gebruik moch ten hebben en de hele dag maakt ze lawaai, ook als de baby moet slapen en een keer moesten we zelfs op de grond slapen, want toen had zij de slaapkamer in gebruik...." „Jajaja, dat is hier niet ter zake", onderbrak de rechter, „over een te hoge huurprijs kunt u zich beklagen bij de huuradviescommissie. Dat geeft u nog niet het recht iemand te beledigen. Dus u erkent het gebruik van de genoemde woorden?" „Door omstandigheden, edelacht bare", zuchtte het jonge vrouwtje „Ik was razend, omdat ik de god ganse dag werd geplaagd en als ze met opzet mijn hond op anderen af stuurt en ophitst en daarna breeduit staat te gingappen voor het raam als ik achter het beest aanjaag om hem weer te pakken te krijgen, don kan ik niet hebben dot ze me uit lacht. Nou, toen ben ik eens even naar d'r lee gestapt, ben er binnen gegaan en heb gedreigd haar bela chelijk te maken door haar pruik 't raam uit te werpen. Dan mag zij eens met een kale kop de straat op om haar eigendom op te zoeken". Officier, politierechter en griffier bogen zich op dat moment diep over hun stukken om kwasie-noodzake lijk naar een belangrijke aanteke ning te zoeken. In de zaal werd luid gegicheld, de deurwaarder snoot zijn neus en wendde de pers daarbij voorzichtigheidshalve de rug toe. De statige getuige d'"e zc'n plezier had om haar onderhuurster, die de staart van haar hond trachtte te grijpen, keek vaalbleek en met heel wat minder pret voor zich uit dan op de bewuste dag toen zij de hond naar haar zeggen „even had uitge laden omdat ie zo piepte en voor hij wéér wat tegen m'n meubelen zou doen". „En Moen is volkomen zindelijk. Ze vindt nog geen spatje, al zijn we een dag van huis omdat het er niet te harden is, daar." „Moen?" „Dat is m'n boxer, edelachtbare. Zindelijk en gehoorzaam. Wat heeft ze met dat beest nodig? Laat ze d'r af blijven, ze doet anders óók de deur niet open. Zelfs haar bood schappen kan ik nog allemaal aan nemen." De officier formuleerde de eis. Hij achtte de opzet bewezen en de ge bezigde woorden wel degelijk bele digend. Het gepleegde feit kwam hem ernstig voor en gezien het ge mis aan spijt of berouw, vorderde hij een geldboete van 25,- -, mede ter voorkoming van herhaling. „U hebt gehoord wat meneer de officier vordert, hebt u daar nog iets op te zeggen tot uw verdediging?" vroeg de politierechter. Onder de grote ogen van het reeds door vele zorgen gekwelde figuurtje blonken een paar tranen. „Nou kan ze wéér lachenklonk het zacht „en ze kan doorgaan met me te pla gen in huis en ze mag nog eens de deur openzetten en de hond ophitsen en alstie iemand werkelijk zou bij ten, krijg ik weer een boeteIk kan het ook niet helpen, dat ze mij zo kwaad maakt af en toe, dan kan ik me niet langer beheersen. Had den we maar een eigen huis, waar we niet zo werden genegerd!" De rechter keek eens naar de of ficier en de officier keek naar de rechter en toen kwam er een verlos sende korte hoofdknik. De hamei- viel, de eerste woorden gingen vei- loren in een hevige snik, maar toen verstonden we het allemaal heel duidelijk: verklaar ik u schul dig aan het ten laste gelegde, doch gezien de door verdachte aangevoer de verzachtende omstandigheden in dit geval zonder oplegging van straf en verwijs ik ter behandeling van de aangevoerde klachten over huis en huurprijs naar respectievelijk huisvesting- en huuradviescommis sie. Het was even stil. Toen maakte de verdachte een beweging alsof ze de statige gestalte in toga een zoen zou willen geven, doch ze bedacht zich. stamelde een dankwoord en liep toen rakelings langs haar belaag ster. „Nou rukt ze d'r pruik af' zei een stem op de tribune. Maar ze wist zich te beheersen en wierp slechts een welsprekende blik op de ineen krimpende oude vrouw op de eerste rij, die ter zitting figuurlijk in haar blote hoofd te kijk was gesteld en zich graag achter glas had terug getrokken om zichzelf over de buurt genoten te vermaken inplaats van andersom. Volgende zaak" klonk het plech tig, maar er klonk veel gegrinnek toen de rijzige dame met de pruik zich op haar beurt moest verheffen om te gaan. Koppie, koppie", klonk weer de stem. De hamer roffelde 8 REISNOTITIES VAN PATER WERENFRIED v. STRAATEN Hieronder leest u een reportage van pater Werenfried, die in het ge bied van Hongkong de grens van Rood-China bezocht. Het relaas werd geschreven voordat de crisis ont stond, waarover sindsdien uitvoerig werd bericht. De verantwoordelijkheid voor de massale terugzending van vluchte lingen naar China ligt niet op de eerste plaats bij de Britten, zegt pa ter van Straaten, maar bij de vol keren die hun grenzen voor Chinese vluchtelingen gesloten houden. Hier worden de rechten van de mens met voeten getreden. De schade, die op deze wijze door onbeteugeld eigen belang aan de zaak van de vrijheid wordt toegebracht, is onberekenbaar en niet te herstellen. Door de hard heid van de meedogenloze zelfzucht verwoest de vrije wereld het laatste rest van hoop en vertouwen bij de onderdrukte volkeren. Hier moet de Kerk spreken. Oostpriesterhulp wil een voorbeeld stellen en onderhan delt thans over de emigratie van 'n groep Chinese vluchtelingen. De baai van Hongkong ligt blauw en vreedzaam onder de voorjaars hemel, als we op de New Teritories landen, die in 1898 door het keizer lijke China aan Engeland verpacht zijn. Dwars door het „Gebied der veertien dorpen" rijden we naar de grens. Als de jeep stilstaat, zie ik achter een prikkeldraadversperring twee bomen en een kleine i-ivier. Hier begint het grote rijk der com munisten. Het strekt zich uit tot ver over het westelijk halfrond. Het prikkeldraad, de wachttorens, de honden en de grenswacht zijn hier even benauwend als aan de grens van Oost-Duitsland. Vlak achter de grens ligt het dorp Lo Fong, een halfontvolkte volks- komune. Links daarvan de stad Shum Chun. Daarachter het grijs blauwe silhouet van het Nam tau- gebergte. Rechts en links communis tisch gebied. Hongkong ligt 30 kilo meter achter ons. We zijn aan drie kanten omringd door rode soldaten. Pater Poletti begeleidt ons: een ruige Italiaanse missionaris, tien jaar geleden door de communisten uitge wezen. Nu is hij vluchtelingen-ziel zorger in Fanling, vlak aan de grens. Zijn hoed en baard, zijn versleten hemd, zijn khakibroek en pezige handen hebben de kleur van de grond. Vaak ligt hij urenlang in een greppel, om het menselijk wild op te vangen dat tussen kogels en land mijnen een uitweg naar de vrijheid zoekt. Een stroper Gods. Hij smok kelt vluchtelingen naar Hongkong en bezorgt hun papieren om te verhin deren dat ze naar China terugge stuurd worden. Onderweg vertelt hij zijn ervarin gen, roepend en tierend alsof hij met zijn stem een bende menseneters in bedwang moet houden. Hij is een man om bang voor te zijn. In de pastorie had ik medelijden met zijn hond telkens als hij Ah-Oi schreeuwde, totdat ik bemerkte dat het de naam van zijn huishoudster was. Zelfs de Britse Captain van de grenspost siddert voor hem. Maar hij heeft 5000 vluchtelingen het leven gered! En onder zijn ruw uiterlijk verbergt hij de goedheid van de barmhartige Samaritaan. Men noemt hem de portier van Rood-China. Hij heeft zijn roeping gevonden aan de uitgang van Mao's rijk. Hier op dit kleine stukje grens en in de kustwatei-en rond Hong kong, waagt ieder, die de rode ter reur niet meer verdragen kan, zijn kans. Drie miljoen reeds zijn langs deze deur ontsnapt, maar niemand kan schatten hoeveel miljoen er op de drempel van de vrijheid moesten sterven. Pater Poletti weet echter, dat de grootste tragiek der overlevenden pas in Hongkong begint. Zodra ze de zone van de dood gepasseerd zijn en zich in veiligheid wanen, worden ze tegengehouden en teruggedreven in de armen van de volksmilitie. De politie maakt jacht op hen. Ze wor den gearresteerd. Ze worden wegens „illegale immigratie" tot zware ge vangenisstraffen veroordeeld. Ze worden niet zelden officieel aan de rode moordenaars uitgeleverd. Op 4 april 1962 zijn vier jongens en twee meisjes tussen 14 en 19 jaar nadat ze in een wrakke boot hon derd uur lang de storm getrotseerd hadden, teruggestuurd naar Rood- China. Hetzelfde lot trof drie jon ge Chinezen op 8 april. Op 28 april heeft de 31-jarige onderwijzeres Tsai Foe-Yoen zelfmoord gepleegd, toen de politie haar arresteerde. Zij stierf liever, dan terug naar China te moeten gaan. Op dezelfde dag hebben een meisje, een jongen en twee 60-jarige mannen zich vertwij feld in een ravijn gestort, toen ze na hun vlucht uit China, door de politie van Hongkong ontdekt en achtervolgd werden. De woede van pater Poletti is gerechtvaardigd. Hij doet wat hij kan: één man tegen een leger bureaukraten. Hij verbergt de vluchtelingen, zorgt voor eten, kle ren, medicijnen en papieren, of laat ze desnoods onderduiken. Oostpriesterhulp zal op tien meter van de Chinese grens te Ta Kau Ling voor zijn beschermelingen een dispensarium bouwen. De pater gromde tevreden, toen ik hem deze belofte deed. Maar hij kan het probleem niet oplossen. Evenmin als de Britten, die op hun manier ook hun best doen. Dag en nacht vreten de graaf machines de bergen weg totdat er slechts kale vlakten overblijven. Rotsmassieven worden gespleten en in zee geworpen. Het eiland zet zich uit. Waar vroeger zee en ber gen waren, worden nu enorme be tonnen „Resettlementblocks" ge bouwd, waarvan elk een letter, een nummer en 4000 bewoners heeft. Maar ook deze indrukwekkende onderneming lost het probleem niet op. De betonnen woonsilo's bieden wel een schuilplaats tegen de ty phoons, maar ze verwoesten de mensen. Het zijn moderne molochs, die de kinderen van China verslin den. De enige oplossing ligt in een grootscheepse emigratie. Maar deze wordt verhinderd door de volkeren- met-de-stenen-harten, die liever hun landen braak laten liggen dan ze voor Chinezen op te stellen. Zijn de leiders dezer volkeren dan met blindheid geslagen? Of zijn ze willoze werktuigen van de duivel, die met hun hulp de chaos voorbe reid? Iedereen weet, dat de wereld- voedselproduktie geen gelijke tred houdt met de bevolkingstoename. Het is dringend nodig dat de on derontwikkelde gebieden ontsloten en gecultiveerd worden. Om deze taak te vervullen wordt met enor me kosten een vredeskorps van Amerikanen gevormd, ofschoon deze omwille van hun hoge levensstan daard, hun behoefte aan luxe en hun blanke huid niet 't meest ge schikt zijn om onder gekleurde vol keren of in de tropen werkzaam te zijn. Deze Amerikanen zouden in de USA produktiever kunnen wer ken. Maar de Chinezen van Hong kong ,nu tot werkloosheid gedoemd, zijn door lichamelijke konstitutie, ijver soberheid en bekwaamheid veel geschikter voor zulk een taak. Een Chinees vredeskorps zou voor het zelfde geld minstens zeven maal zo groot kunnen zijn als een Ameri kaans.... en vermoedelijk beter functioneren. Hierover dacht ik na, toen ik met pater Poletti terugkeerde naar zijn pastorie. Daar wachtte een Chinese jongen van 12 jaar. Zijn vader, een Christen, was vier jaar dwangarbei der geweest in Mansjoerije. Toen hij als een gebroken man in zijn dorp terugkeerde, had hij tot zijn twee zonen gezegd: „Vlucht weg uit het land onzer voorvaderen, want hier kunt ge geen Christen blijven. Ik ben te oud, maar gij moet het wa gen". De jongens hadden het waagstuk zorgvuldig voorbereid. Ieder van beiden bezorgde zich vier voetbal- blazen, die ze met een gordel aan hals en onderlijf bevestigden. De oudste die voor ingenieur studeerde, zwom 18 uren en was een week ge leden aangekomen bij pater Poletti, die hem aanstonds in Hongkong on dergebracht had. Nu was de 12-jari- ge Woe gearriveerd en at rijst. Toen ik hem vroeg, of hij niet bang was geweest voor de haaien, antwoordde hij: „Beter opgevreten worden door de haaien, dan te leven onder de communisten". Giften voor deze nieuwe aktie van Oostpriesterhulp kunnen gestort worden op girorekening nr. 34348 t.n.v. Oostpriesterhulp te 's-Herto- genbosch, met vermelding „Hong- kongfonds"). NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Van zaterdagmiddag 12 uur tot zon dagnacht 2 uur. Dr. VAN THIEL Pa tersstraat 30 Telefoon 1887 Uitsluitend voor spoedgevallen I ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS Zr. M. JANS Overloon Tel. 04780-1296 GROE'JE KRUIS Donderdag a.s.: Zuigelingen-bureau voor de kerk dorpen ZIEKENAUTO bel 04780-1592 b.g.g. 2116

Peel en Maas | 1962 | | pagina 1