Zemek en picnic
IQacantie
de póbtiek van rood-china
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
met Ned. fabrikaat
Politierechter
Zondagsdienst huisartsen
Vrijdag 15 juni 1962 No. 24
Drie en tachtigste jaargang
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN T EN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652
ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bulten Venray 1.75)
We leven weer in de tijd van het
mooie weer en daarmede in de tijd
voor picnics.
We weten allemaal hoe echt gezel
lig picnics kunnen zijn en.... hoe
sommige maaltijden volkomen kun
nen mislukken, niettegenstaande het
zonnige weer en schitterend natuur
schoon. Wat zouden de redenen
daarvan zijn?
Een picnic moet even goed voor
bereid zijn als het ..etentje" dat we
thuis organiseren. Hebben we be
sloten na een heerlijke wandeling
onze hongerige magen te stillen, dan
moeten we niet tot de ontnuchteren
de ontdekking komen, dat de sand
wiches zijn uitgedroogd, dat de kou
de dranken lauw ol de warme dran
ken koud zijn, dat de boter gesmol
ten en het zout vergeten is. Derge
lijke dingen werken bij velen nu
eenmaal op het humeur en versto
ren de vredige rust, waarvan ngpn
in de natuur genieten wil.
We kunnen de fout niet onmiddel
lijk, zoals thuis, herstellen. In de
bomen zijn helaas geen keukenkast
jes met kruiden e.d. aanwezig. Even
min verbergen de bloeiende heide
struiken of de zachtglooiende koren
velden praktische limonade-koelers.
In de allereerste plaats zorgen we,
dat de sandwiches fris en aantrek
kelijk blijven. We maken ze klaar
met sla of komkommer of leggen op
elke plak kaas ook een dun schijfje
tomaat, wikkelen ze in een papieren
servetje en stoppen de „driepuntjes"
in een blikje, dat we goed kunnen
afsluiten. U zult dan geen lange ge
zichten zien, die in uitgedroogde bo
terhammen zitten te happen. Ook
de verzuchting „was ik maar beej
mooder thoes gebleve", zal achter
wege blijven.
Andere noodzakelijke attributen
zijn zout- en perperhoudcrtjes, die
op het feest beslist niet mogen ont
breken ,want een ongekruide maal
tijd is geen maaltijd. Daarnaast is
de thermosfles vrijwel onmisbaar.
Doen we de dranken er koud in,
dan blijven ze dagen lang koud; vult
u ze met warme koffie of thee, dan
kunt u deze even warm schenken
als thuis. Voor de boter gebruiken
we een ronde metalen of plastic
doos met schroefsluiting.
Om het geheel nog iets aantrek
kelijker te maken, nemen we een
al naar gelang het aantal personen
aardig tafellaken of leuk servet mee,
dat mee aanzit, spreiden dit uit over
de bosgrond en leggen op de uit
hoeken een paar stenen of denne-
appels om opwaaien te voorkomen.
Picnic-benodigheden zijn werke
lijk niet duur en verhogen de ge
zelligheid van uw openlucht-diner.
Misschien mag ik u nog even iets
vragen en een goede raad geven.
Hebt u een regenjas? Die zou ik vast
en zeker meenemen. Het zal in ons
lieve landje om deze tijd van het
jaar wel niet vriezen en niet sneeu
wen, maar de zon kan schijnen, of.
het regent. En dat laatste is meestal
wel het geval.
VAKANTIEHERINNERINGEN
VASTGELEGD
Ongetwijfeld zult u uw vakantie
plannen al hebben gemaakt of u bent
er druk mee bezig. Eens komt dan
het moment, dat u u gaat bezinnen
op wat er allemaal moet worden
meegenomen. Wellicht kunnen wij
U wat bepaalde artikelen betreft
een beetje de helpende hand bie
den en dan willen wij ons vooral
richten tot degenen, die op de een of
andere wijze kamperen, of dat nu
op eenvoudige of luxe wijze ge
schiedt.
EEN NIEUW SCHEER
BATTERIJ APPERAAT VAN
NEDERLANDS FABRIKAAT
Een onvolkomenheid van vele
campings is een tekort aan stopcon
tacten. Een gevolg hiervan is: rond
hangen bij de wasgelegenheid tot
eindelijk de beurt elektrisch scheren
is aangebroken. Wanneer de ten!
niet op een camping wordt opgesla
gen of bij watersport, is van een
stopcontact in het geheel geen spra
ke en waar blijft dan het goed ver
zorgd uiterlijk waaraan uw omge
ving zo gewend is geraakt? Hier
voor nu is een oplossing gevonden
in een scheerapparaat, dat op twee
batterijtjes van IV2 volt loopt, die in
de bijbehorende cassette zijn opge
borgen .Deze cassette bevat boven
dien een spiegeltje, een schoonmaak-
borsteltje en een „druk-op-de-knop-
systeem" om het snoer op te rollen
Dit Philishave batterij-apparaat
heeft dezelfde capaciteit als hei
elektrische apparaat. Het kost u.
zonder batterijtjes, maar die zullen
u financieel de das niet omdoen, 42,-
compleet met cassette.
BIJ PECH OP 'N DONKERE WEG
Het pechduiveltje kan ook 's avonds
zijn slag slaan en u dwingen -n het
donker een wiel te verwisselen of
een defect onder de motorkap te
verhelpen. Ook daaraan heeft, deze
Nederlandse industrie gedacht en de
„Troublelite" geconstrueerd. De bui
tenlandse naam moet u maar ver
geven, die staat in verband met on
ze export. Het is een lichtbron die u
bijstaat wanneer u moeilijkheden
heeft. Hij heeft twee vèr stralende
lenzen: wit en rood licht ook te
gebruiken bij het uitvallen van een
achterlicht waar u maar wilt. De
sterke magneet kleeft muurvast op
alle metalen delen van de auto en
wijkt zelfs onder het rijden niet van
zijn plaats. De gestrande auto staat
nu niet als een onverlicht obstakel
langs de weg en reparaties kunnen
zonder gevaar worden verricht. De
ze „Troublelite" kan ook als tent
verlichting worden gebruikt, want
hij gleeft of hang waar u maar wilt
en er staat u 8 meter snoer ter be
schikking. Een uitkomst ook voor
degenen, die gewend zijn in het don
ker pas op een camping te komen
Volledigheidshalve de prijs van dit
nuttige Nederlandse produkt: 14,50.
EEN BATTERIJ-RECORDER
LAAT U UW VAKANTIE
LATER NOG EENS HOREN
Hebt u, wanneer u de kleurrijke
dia's van uw vakantie vertoonde
nooit eens gedacht: ken ik de bij
passende geluiden ook maar repro-
iuceren, dan zat ik v. eer midden in
die vakantie? Die typische zuidelij
ke muziek, of het geluid van de zee
tegen de fjorden of een gesprek met
nwoners van dat pittoreske Spaan
se plaatsje. Maar dat kan, wanneer
u zich een batterij-recorder aan
schaft van dezelfde Nederlandse fa
brikaat die het batterij-scheerappa
raat heeft ontwikkeld. Deze recorder
is gemakkelijk mee te nemen, want
de afmetingen zijn maar 200 x 270 x
35 millimeter en het gewicht is licht.
Het kan met een draagriem over de
schouder worden gedragen en dan
tijdens de wandeling worden be
diend. Zo kunnen er bijvoorbeeld
vogelgeluiden mee worden opgeno
men. Maar daarmee behoeft u niet
tot de vakantie te wachten, dat kan
in elk vrij ogenblik gebeuren. En
natuurlijk is deze recorder ook voor
vele andere doeleinden geschikt. Om
er enkele te noemen: het ongemerkt
opnemen van de stemmen van kin
deren bij hun spel, het vastleggen
van interviews en lessen. Er kan ook
muziek op worden opgenomen, die
later kan worden afgedraaid. Hier
aan willen wij dan wel de waar
schuwing verbinden: laat de muziek
die u zo mooi vindt, niet ófa volle
sterkte schallen. Anderen, die genie
ten van de rust en de stilte van de
natuur, zullen dat minder „waarde
ren. Hetzelfde geldt voor de porta
ble radio. Velen stellen er prijs op
in de vrije natuur nu eens van de
nieuwsberichten verstoken te blij
ven. Laat 't klankvolume dus nooit
sterker zijn dan dat van de stem
van u en uw tochtgenoot in een nor
maal gesprek.
Volledigheidshalve willen wij ook
nog noemen de transistor batterij-
grammofoon voor vakantie, uitstap
jes en andere evenementen, waarop
behoefte aan muziek bestaat en
waar geen stopcontacten zijn. Deze
speelt dus op elke plaats, dank zij
batterijen.
De knappe koppen van onze Ne
derlandse industrie denken toch aan
alles en hebben het mogelijk ge
maakt dat allen op eigen wijze van
de vrije tijd kunnen genieten.
„En als jij, lelijke pruik, nog 'ns
zo staat te greinzen voor dat raam,
smijt ik die pruik van jou het raam
uit", las de politierechter voor uit
het dossier op de groene tafel. „Be
kent u deze uitlating of althans
woorden van dergelijke strekking op
de bewuste dag te hebben ge
bezigd?"
Het jeugdige getrouwde vrouwtje
knikte blozend, maar ze voegde er
aan toe: „Door de omstandigheden,
edelachtbare. Ziet u, dit mens had
mijn
„Pardon?"
„Deze „dame" dan, had mijn hond
met opzet de deur uitgeknikkerd en
opgezet tegen de buren en ik wil
geen last met m'n buren en daarom
moest ik het dier weer zien binnen
te krijgen en toen zag ik dat zij (met
een ruk van het blonde hoofd duid
de de verdachte naar de aanklaag
ster) met haar dochter voor het
raam stond te grijnzen van plezier."
„En toen wilde u geen last met uw
buurdame hier en bent u haar gaan
dreigen, haar pruik uit het raam te
zullen gooien, met gebruikmaking
van beledigende woorden" sprak de
officier van justitie streng.
„Deze dame is toch ook een van
uw buren, is het niet?" informeerde
de politierechter voorzichtigheids
halve.
„Ja edelachtbare, zij is de huurster
van het huis waarin we moeten
wonen bij gebrek aan betere huis
vesting, maar zij laat ons de hele
huurprijs betalen en de hele reke
ning van gas en licht en de hele
waterrekening en de kosten van het
opknappen, want ze, doet er zelf
geen fluit aan, en ze troont zelf voor
noppes op de beste kamers en ze
heeft ons nog de meubels afgeno
men die we eerst in gebruik moch
ten hebben en de hele dag maakt ze
lawaai, ook als de baby moet slapen
en een keer moesten we zelfs op de
grond slapen, want toen had zij de
slaapkamer in gebruik...."
„Jajaja, dat is hier niet ter zake",
onderbrak de rechter, „over een te
hoge huurprijs kunt u zich beklagen
bij de huuradviescommissie. Dat
geeft u nog niet het recht iemand te
beledigen. Dus u erkent het gebruik
van de genoemde woorden?"
„Door omstandigheden, edelacht
bare", zuchtte het jonge vrouwtje
„Ik was razend, omdat ik de god
ganse dag werd geplaagd en als ze
met opzet mijn hond op anderen af
stuurt en ophitst en daarna breeduit
staat te gingappen voor het raam
als ik achter het beest aanjaag om
hem weer te pakken te krijgen, don
kan ik niet hebben dot ze me uit
lacht. Nou, toen ben ik eens even
naar d'r lee gestapt, ben er binnen
gegaan en heb gedreigd haar bela
chelijk te maken door haar pruik 't
raam uit te werpen. Dan mag zij
eens met een kale kop de straat op
om haar eigendom op te zoeken".
Officier, politierechter en griffier
bogen zich op dat moment diep over
hun stukken om kwasie-noodzake
lijk naar een belangrijke aanteke
ning te zoeken. In de zaal werd luid
gegicheld, de deurwaarder snoot
zijn neus en wendde de pers daarbij
voorzichtigheidshalve de rug toe. De
statige getuige d'"e zc'n plezier had
om haar onderhuurster, die de staart
van haar hond trachtte te grijpen,
keek vaalbleek en met heel wat
minder pret voor zich uit dan op
de bewuste dag toen zij de hond
naar haar zeggen „even had uitge
laden omdat ie zo piepte en voor hij
wéér wat tegen m'n meubelen zou
doen".
„En Moen is volkomen zindelijk.
Ze vindt nog geen spatje, al zijn
we een dag van huis omdat het er
niet te harden is, daar."
„Moen?"
„Dat is m'n boxer, edelachtbare.
Zindelijk en gehoorzaam. Wat heeft
ze met dat beest nodig? Laat ze d'r
af blijven, ze doet anders óók de
deur niet open. Zelfs haar bood
schappen kan ik nog allemaal aan
nemen."
De officier formuleerde de eis. Hij
achtte de opzet bewezen en de ge
bezigde woorden wel degelijk bele
digend. Het gepleegde feit kwam
hem ernstig voor en gezien het ge
mis aan spijt of berouw, vorderde
hij een geldboete van 25,- -, mede
ter voorkoming van herhaling.
„U hebt gehoord wat meneer de
officier vordert, hebt u daar nog iets
op te zeggen tot uw verdediging?"
vroeg de politierechter.
Onder de grote ogen van het reeds
door vele zorgen gekwelde figuurtje
blonken een paar tranen. „Nou kan
ze wéér lachenklonk het zacht
„en ze kan doorgaan met me te pla
gen in huis en ze mag nog eens de
deur openzetten en de hond ophitsen
en alstie iemand werkelijk zou bij
ten, krijg ik weer een boeteIk
kan het ook niet helpen, dat ze mij
zo kwaad maakt af en toe, dan kan
ik me niet langer beheersen. Had
den we maar een eigen huis, waar
we niet zo werden genegerd!"
De rechter keek eens naar de of
ficier en de officier keek naar de
rechter en toen kwam er een verlos
sende korte hoofdknik. De hamei-
viel, de eerste woorden gingen vei-
loren in een hevige snik, maar toen
verstonden we het allemaal heel
duidelijk: verklaar ik u schul
dig aan het ten laste gelegde, doch
gezien de door verdachte aangevoer
de verzachtende omstandigheden in
dit geval zonder oplegging van straf
en verwijs ik ter behandeling van
de aangevoerde klachten over huis
en huurprijs naar respectievelijk
huisvesting- en huuradviescommis
sie.
Het was even stil. Toen maakte de
verdachte een beweging alsof ze de
statige gestalte in toga een zoen zou
willen geven, doch ze bedacht zich.
stamelde een dankwoord en liep
toen rakelings langs haar belaag
ster.
„Nou rukt ze d'r pruik af' zei een
stem op de tribune. Maar ze wist
zich te beheersen en wierp slechts
een welsprekende blik op de ineen
krimpende oude vrouw op de eerste
rij, die ter zitting figuurlijk in haar
blote hoofd te kijk was gesteld en
zich graag achter glas had terug
getrokken om zichzelf over de buurt
genoten te vermaken inplaats van
andersom.
Volgende zaak" klonk het plech
tig, maar er klonk veel gegrinnek
toen de rijzige dame met de pruik
zich op haar beurt moest verheffen
om te gaan.
Koppie, koppie", klonk weer de
stem. De hamer roffelde
8 REISNOTITIES VAN PATER
WERENFRIED v. STRAATEN
Hieronder leest u een reportage
van pater Werenfried, die in het ge
bied van Hongkong de grens van
Rood-China bezocht. Het relaas werd
geschreven voordat de crisis ont
stond, waarover sindsdien uitvoerig
werd bericht.
De verantwoordelijkheid voor de
massale terugzending van vluchte
lingen naar China ligt niet op de
eerste plaats bij de Britten, zegt pa
ter van Straaten, maar bij de vol
keren die hun grenzen voor Chinese
vluchtelingen gesloten houden. Hier
worden de rechten van de mens met
voeten getreden. De schade, die op
deze wijze door onbeteugeld eigen
belang aan de zaak van de vrijheid
wordt toegebracht, is onberekenbaar
en niet te herstellen. Door de hard
heid van de meedogenloze zelfzucht
verwoest de vrije wereld het laatste
rest van hoop en vertouwen bij de
onderdrukte volkeren. Hier moet de
Kerk spreken. Oostpriesterhulp wil
een voorbeeld stellen en onderhan
delt thans over de emigratie van 'n
groep Chinese vluchtelingen.
De baai van Hongkong ligt blauw
en vreedzaam onder de voorjaars
hemel, als we op de New Teritories
landen, die in 1898 door het keizer
lijke China aan Engeland verpacht
zijn. Dwars door het „Gebied der
veertien dorpen" rijden we naar de
grens. Als de jeep stilstaat, zie ik
achter een prikkeldraadversperring
twee bomen en een kleine i-ivier.
Hier begint het grote rijk der com
munisten. Het strekt zich uit tot ver
over het westelijk halfrond. Het
prikkeldraad, de wachttorens, de
honden en de grenswacht zijn hier
even benauwend als aan de grens
van Oost-Duitsland.
Vlak achter de grens ligt het dorp
Lo Fong, een halfontvolkte volks-
komune. Links daarvan de stad
Shum Chun. Daarachter het grijs
blauwe silhouet van het Nam tau-
gebergte. Rechts en links communis
tisch gebied. Hongkong ligt 30 kilo
meter achter ons. We zijn aan drie
kanten omringd door rode soldaten.
Pater Poletti begeleidt ons: een
ruige Italiaanse missionaris, tien jaar
geleden door de communisten uitge
wezen. Nu is hij vluchtelingen-ziel
zorger in Fanling, vlak aan de grens.
Zijn hoed en baard, zijn versleten
hemd, zijn khakibroek en pezige
handen hebben de kleur van de
grond. Vaak ligt hij urenlang in een
greppel, om het menselijk wild op te
vangen dat tussen kogels en land
mijnen een uitweg naar de vrijheid
zoekt. Een stroper Gods. Hij smok
kelt vluchtelingen naar Hongkong en
bezorgt hun papieren om te verhin
deren dat ze naar China terugge
stuurd worden.
Onderweg vertelt hij zijn ervarin
gen, roepend en tierend alsof hij met
zijn stem een bende menseneters in
bedwang moet houden. Hij is een
man om bang voor te zijn.
In de pastorie had ik medelijden
met zijn hond telkens als hij Ah-Oi
schreeuwde, totdat ik bemerkte dat
het de naam van zijn huishoudster
was. Zelfs de Britse Captain van de
grenspost siddert voor hem. Maar hij
heeft 5000 vluchtelingen het leven
gered! En onder zijn ruw uiterlijk
verbergt hij de goedheid van de
barmhartige Samaritaan.
Men noemt hem de portier van
Rood-China. Hij heeft zijn roeping
gevonden aan de uitgang van Mao's
rijk. Hier op dit kleine stukje grens
en in de kustwatei-en rond Hong
kong, waagt ieder, die de rode ter
reur niet meer verdragen kan, zijn
kans. Drie miljoen reeds zijn langs
deze deur ontsnapt, maar niemand
kan schatten hoeveel miljoen er op
de drempel van de vrijheid moesten
sterven.
Pater Poletti weet echter, dat de
grootste tragiek der overlevenden
pas in Hongkong begint. Zodra ze
de zone van de dood gepasseerd zijn
en zich in veiligheid wanen, worden
ze tegengehouden en teruggedreven
in de armen van de volksmilitie. De
politie maakt jacht op hen. Ze wor
den gearresteerd. Ze worden wegens
„illegale immigratie" tot zware ge
vangenisstraffen veroordeeld. Ze
worden niet zelden officieel aan de
rode moordenaars uitgeleverd.
Op 4 april 1962 zijn vier jongens
en twee meisjes tussen 14 en 19 jaar
nadat ze in een wrakke boot hon
derd uur lang de storm getrotseerd
hadden, teruggestuurd naar Rood-
China. Hetzelfde lot trof drie jon
ge Chinezen op 8 april. Op 28 april
heeft de 31-jarige onderwijzeres
Tsai Foe-Yoen zelfmoord gepleegd,
toen de politie haar arresteerde. Zij
stierf liever, dan terug naar China
te moeten gaan. Op dezelfde dag
hebben een meisje, een jongen en
twee 60-jarige mannen zich vertwij
feld in een ravijn gestort, toen ze
na hun vlucht uit China, door de
politie van Hongkong ontdekt en
achtervolgd werden. De woede van
pater Poletti is gerechtvaardigd. Hij
doet wat hij kan: één man tegen een
leger bureaukraten. Hij verbergt de
vluchtelingen, zorgt voor eten, kle
ren, medicijnen en papieren, of laat
ze desnoods onderduiken.
Oostpriesterhulp zal op tien meter
van de Chinese grens te Ta Kau
Ling voor zijn beschermelingen een
dispensarium bouwen. De pater
gromde tevreden, toen ik hem deze
belofte deed.
Maar hij kan het probleem niet
oplossen. Evenmin als de Britten,
die op hun manier ook hun best
doen. Dag en nacht vreten de graaf
machines de bergen weg totdat er
slechts kale vlakten overblijven.
Rotsmassieven worden gespleten
en in zee geworpen. Het eiland zet
zich uit. Waar vroeger zee en ber
gen waren, worden nu enorme be
tonnen „Resettlementblocks" ge
bouwd, waarvan elk een letter, een
nummer en 4000 bewoners heeft.
Maar ook deze indrukwekkende
onderneming lost het probleem niet
op. De betonnen woonsilo's bieden
wel een schuilplaats tegen de ty
phoons, maar ze verwoesten de
mensen. Het zijn moderne molochs,
die de kinderen van China verslin
den. De enige oplossing ligt in een
grootscheepse emigratie. Maar deze
wordt verhinderd door de volkeren-
met-de-stenen-harten, die liever hun
landen braak laten liggen dan ze
voor Chinezen op te stellen.
Zijn de leiders dezer volkeren dan
met blindheid geslagen? Of zijn ze
willoze werktuigen van de duivel,
die met hun hulp de chaos voorbe
reid?
Iedereen weet, dat de wereld-
voedselproduktie geen gelijke tred
houdt met de bevolkingstoename.
Het is dringend nodig dat de on
derontwikkelde gebieden ontsloten
en gecultiveerd worden. Om deze
taak te vervullen wordt met enor
me kosten een vredeskorps van
Amerikanen gevormd, ofschoon deze
omwille van hun hoge levensstan
daard, hun behoefte aan luxe en
hun blanke huid niet 't meest ge
schikt zijn om onder gekleurde vol
keren of in de tropen werkzaam te
zijn. Deze Amerikanen zouden in
de USA produktiever kunnen wer
ken. Maar de Chinezen van Hong
kong ,nu tot werkloosheid gedoemd,
zijn door lichamelijke konstitutie,
ijver soberheid en bekwaamheid veel
geschikter voor zulk een taak. Een
Chinees vredeskorps zou voor het
zelfde geld minstens zeven maal zo
groot kunnen zijn als een Ameri
kaans.... en vermoedelijk beter
functioneren.
Hierover dacht ik na, toen ik met
pater Poletti terugkeerde naar zijn
pastorie. Daar wachtte een Chinese
jongen van 12 jaar. Zijn vader, een
Christen, was vier jaar dwangarbei
der geweest in Mansjoerije. Toen hij
als een gebroken man in zijn dorp
terugkeerde, had hij tot zijn twee
zonen gezegd: „Vlucht weg uit het
land onzer voorvaderen, want hier
kunt ge geen Christen blijven. Ik
ben te oud, maar gij moet het wa
gen".
De jongens hadden het waagstuk
zorgvuldig voorbereid. Ieder van
beiden bezorgde zich vier voetbal-
blazen, die ze met een gordel aan
hals en onderlijf bevestigden. De
oudste die voor ingenieur studeerde,
zwom 18 uren en was een week ge
leden aangekomen bij pater Poletti,
die hem aanstonds in Hongkong on
dergebracht had. Nu was de 12-jari-
ge Woe gearriveerd en at rijst. Toen
ik hem vroeg, of hij niet bang was
geweest voor de haaien, antwoordde
hij: „Beter opgevreten worden door
de haaien, dan te leven onder de
communisten".
Giften voor deze nieuwe aktie van
Oostpriesterhulp kunnen gestort
worden op girorekening nr. 34348
t.n.v. Oostpriesterhulp te 's-Herto-
genbosch, met vermelding „Hong-
kongfonds").
NIEUWS UIT VENRAY
EN OMGEVING
Van zaterdagmiddag 12 uur tot zon
dagnacht 2 uur.
Dr. VAN THIEL
Pa tersstraat 30 Telefoon 1887
Uitsluitend voor spoedgevallen I
ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS
Zr. M. JANS
Overloon Tel. 04780-1296
GROE'JE KRUIS
Donderdag a.s.:
Zuigelingen-bureau voor de kerk
dorpen
ZIEKENAUTO
bel 04780-1592 b.g.g. 2116