klókken
Duits
kou gevat?
ïeilif verkeer...
Overpeinzingen
ER WERDEN
BEZOEK
Vrijdag 2 februari 1962 No. 5
Drie en tachtigste jaargang
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N V. VENRAY WPPlfRT AH UOHR \/PMP A V PW nM^TRPïfPN ADVERTENTIEPRIJS 8 et. per mm. ABONNEMEN
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 V UU1\ V L#i ll\n 1 Lfil VJAVIO A l\UlVL<il PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bulten Venray 1.
Er lag een briket te smeulen.... Het ding stonk en de rook krie
belde in je keel. Ze lag daar in de goot die van de smeltoven naar
de klokkenvormen liep en moest door haar warmte de vocht doen
verdampen die eventueel nog in die goot aanwezig zou zijn. Want
straks zou door diezelfde goot het gloeiende 1200 graden hete
metaal van uit de oven naar de klokkenvormen lopen en elk plekje
vocht zou het dan doen spetteren als gloeiend vuurwerk.
Maar voor het zover is, moet er
veel en secuur werk gedaan worden.
Dat merkte het kerkbestuur van de
Petrus Banden, die vrijdag j.l. met
de directie van het aannemingsbe
drijf Gebr. Janssen N.V., architect
Kayser uit Venlo en zijn uitvoerder,
de heer van Dijk, de gast waren van
de firma Petit Fritsen in Aarle-
Rixtel. Daar werden immers de
twee nieuwe klokken voor de Gro
te Kerk gegoten, de 2400 kg zware
St. Jansklok en de 1750 kg zware
Mariaklok
EEN KLOK ONTSTAAT
Men heeft in Venray twee klok
ken, allebei zgn. A-klokken, die dus
een bepaalde klank laten horen. Het
droeve donkere en zware geluid van
de Apostelklok kennen we van de
begrafenissen, terwijl het lichtere
van de Petrusklok ons oproept ter
kerke. Bij de herbouw van de toren
moet ook dat oude samenspel van de
klokken terugkomen, dat eeuwen
lang de gelovigen uit het Venrayse
land bij geluk en ongeluk, bij leed
en vreugde, deed luisteren naar de
sonore klanken die hoog boven
Venray hun boodschap brachten
En dus besloot het kerkbestuur on
danks de toch wel hele lege paro
chiekas om twee nieuwe klokken te
laten gieten, die de oude Maria en
St. Jansklok zullen gaan vervangen.
Hierover schreven wij reeds vorige
week. Deze twee klokken moesten
met de bestaande een harmonisch
geheel vormen en bij samenluiden
een bepaald motief laten horen, in
dit geval het bekende Te Deum-
motief, waarvoor behalve de A-
klokken nog een B. en C. klok nodig
is.
Zo werd derhalve besloten tot de
bestelling van twee nieuwe klokken,
wier gewicht en omvang bepaald
werd door de gevraagde „samen
hang." Petit en Fritsen uit Aarle-
Rixtel zouden de makers zijn.
MIDDELEEUWS
Een klokkengieterij doet middel
eeuws aan. Dit oude handwerk werd
vroeger uitgeoefend vlak en nabij de
toren, waarin de te gieten klok
moest komen hangen. Daar model
leerde de klokkengieter zijn vorm,
daar werd een veldoven gebouwd en
het metaal gesmolten en daar werd
uiteindelijk de klok, nadat ze gego
ten was, verder afgewerkt en uitein
delijk dan opgehangen. Men behoef
de dan het werkstuk niet meer te
transporteren en men kreeg hulp
van de beminde gelovigen, die zich
op die manier daadwerkelijk inzet
ten voor „hun" kerk
Praktisch op dezelfde manier gaat
men nu nog te werk. Er mogen dan
misschien wat afslijpmachines geko
men zijn en betere polijst-mogelijk-
heden, maar de manier van werken
is nog precies hetzelfde als voor
honderden jaren terug, met alle ri
sico's van dien
De klokkengieter van nu bouwt
evenals zijn middeleeuwse voorgan
ger eerst een stenen vorm op, een
soort stenen torentje dus, waarom
heen later met cement de klok zijn
definitieve vorm krijgt. Met speciale
mallen weet men precies de vorm
van de klok te maken. Is deze stenen
en cementen vorm klaar dan komt
over het geheel een waslaag. In de
ze waslaag brengt men ook de ver
sieringen aan, die men buiten op de
klokken vindt. Bloemenranken, let
ters, banden.
Als een speculaasbakker zijn spe
culaaspoppetjes via vormen in het
deeg snijdt, zo snijdt men in was
de bloemmotieven en de verdere
versieringen, terwijl de letters in
tin in de waslaag worden gedrukt.
De klok kan men dus feitelijk al
in zijn uiteindelijke vorm zien, al
leen is hij van was op een cementen
ondergrond.
CONTRA-MAL
Nu komt de eerste moeilijkheid,
namelijk om rond deze „originele"
vorm, de contra-vorm te maken. De
klok van was wordt nu weer in de
cement gezet. Om het geheel komt
een stalen ring ter grootte van de
klok, die geheel opgevuld wordt met
die cement. Men heeft dus feitelijk
drie lagen: de cementen binnen-
klok, de wasklok en de contravorm.
Nu ontsteeks men heel listig in die
binnenklok een vuurtje. Dit doet
niet alleen de cement van vorm en
contravorm inkrimpen en drogen,
maar doet ook de waslaag smelten,
met de tinnen letters. Ze hebben
hun sporen achtergelaten in de con
tra-vorm en zullen straks vollopen
met gloeiend metaal.
Dit karwei, wat we hierboven be
schreven, is wel gauw even verteld,
maar het zal duidelijk zijn dat een
en ander groot vakmanschap vraagt
en veel tijd. Voor de vorm en con
travorm van de Maria-klok bijv.
heeft men 8 weken lang hard moe
ten werkenMen houdt dus nu,
nadat al dit voorbereidende werk is
gedaan, twee vormen over: de origi
nele en de contravorm, tussen wel
ke dan bij het gieten het gloeiend
lood moet komen
Beide vormen worden nu in de
aarde ingegraven, vlak bij de grote
oven, zodat de klokkenspijs, die in
die oven wordt klaar gemaakt als
die op de juiste temperatuur is, met
een naar die vormen kan vloeien.
Voordat die klokken-vormen eens
zijn ingegraven en juist zijn gesteld
(o.a. is er een aparte kroon-vorm
opgezet om de klok later op te kun
nen hangen) gaan er weer enkele
dagen voorbij
De klokkenvormen worden op de
kop in de grond gesteld, terwijl aan
die kop een aparte toevoerleiding
naar boven gaat, naar de goot, waar
door het metaal straks komt vloeien.
Daarnaast wordt nog een aparte lei
ding gelegd voor de lucht, opdat die
kan ontsnappen.
HET GROTE OGENBLIK
Uiteindelijk is dan alles klaar. De
vormen liggen in de grond, de goten
die men vormt door een apart soort
stenen, zijn aangelegd van de over
mond naar de aanvoerpijpen van de
vorm en nu kan het beginnen
In de geweldige stenen oven heeft
men dagen te voren de stukken
brons en tin (een klok bestaat voor
80 pet. uit brons en 20 pet. uit tin)
gelegd naar rato men klokkenspijs
nodig heeft. En sinds. 8 uur die och
tend heeft de stoker de ene hout
blok na de andere in de geweldige
vuurmond gegooid, waar een laaiend
vuur gloeiende lucht over het te
smelten metaal voert. Steeds nieuw
hout, steeds groter vuur. Zwart en
beroet staat daar de geweldige ste-
,nen oven-kolos, die bijna schijnt te
barsten in de stalen banden, die hem
|omringen en vasthouden. De gietèr
luistert naar het koken van het me
taal, naar al die geheimzinnige ge
luiden, die daar klinken rondom en
in de oven. Zijn meester oor weet,
nog voordat de meetwerktuigen het
aanwijzen of het metaal zijn juiste
hitte heeft bereikt om het vloeibaar
te maken als water. Het is er warm
rondom die oven en de mannen, die
met gloeiende en stinkende briket
ten de goot voorverwarmen, zwe
ten ondanks het feit dat ze deze
karwei practisch iedere dag om
handen hebbenZe verwarmen
de goot en poetsen iedere ongerech
tigheid weg, die dat gloeiend metaal
op zijn baan zou kunnen hinderen.
Ze loeren met een oog naar de
ovenmeester, die daar luisterend
naast zijn oven staat. Dan knikt hij
bedachtzaam.
Terwijl dan de gasten een veilig
plekje zoeken om alles te kunnen
zien, zonder in de weg te lopen of
door het spattend metaal geraakt
te worden is dan het grote ogen
blik gekomenDe laatste res
ten briketten worden weggeruimd
en de oven-meester knielt voor 't
ovengat om de meegebakken prop
aarde weg te kunnen stoten, die
het wit-hete metaal scheiden van
goot en klokken-vormen.
De mannen hebben planken in de
handen genomen, waarmede ze da
delijk na het doorstoten van de
prop de bovendrijvende ongerech
tigheden uit de gloeiende stroom
aan de kant te kunnen schuiven.
Dan wordt het stil. De petten en
mutsen gaan af. Men slaat een
kruis en men bidt. Men bidt voor
een goede afloop van dit werk, dat
na het wegstoten van de prop niet
meer te stuiten zal zijn.... Men
bidt en het werk in deze grote hal
valt stil.... De Deken zegent het
werk.
Men slaat weer een kruis en op
hetzelfde ogenblik stoot de oven-
meester met een krachtige slag de
prop weg, die de laatste belemme
ring is voor het gloeiend klokken
spijs
DANTE'S INFERNO
Men zou een Dan te moeten zijn
om te kunnen beschrijven wat dan
gebeuren gaat. Uit de oven golft een
fel witte, hete stroom metaal in de
stenen goten. Het spettert en knet
tert en golf voort naar achteren,
waar de gietmonden liggen, die naar
beneden lopen, naar de kop van de
klok, daar diep in de grond. De
mannen harken met hun planken
in deze gloeiende stroom. Hun plan
ken vatte vlam en in de rook van
dat vuur, in de weerkaatsing van
die felle witte gloed lijken het men
sen uit een andere wereld
,,'t Is juist de hel", fluistert een
bezoeker, stil voor zich. Maar dan
is het metaal aan de gietmond. Het
schiet naar beneden en komt in de
klokkenvormen langzaam weer naar
boven, volgens de wet van de com
municerende vaten. Het vult de tus
senruimte tussen de twee vormen en
vormt een nieuwe klok. Fluitend
ontsnapt uit het luchtgat de lucht,
die daar tussen verdreven wordt.
Lucht, die dan opeens vlam vat en
heel dit onwezelijke gedoe nog eens
extra acentueert nu met blauw-wit-
te spookachtige vlammen boven de
luchtpijp. En voor men tot de wer
kelijkheid terug is ,is "net werk voor
bij. Daar in de grond zijn nieuwe
klokken geboren en in de goot kleurt
het overtollige klokkenspijs van wit
naar rood. De donkerte valt weer
neer op de mannen, die de laatste
verkoolde resten van hun planken
weggooien. En die dan langzaam
weer teruggaan naar het andere
werk.
In een goed half uur is het won
der voltrokken. In de aarde zal tus
sen de vormen het metaal langzaam
afkoelen en zal over enkele dagen,
als die geweldige hitte is weggetrok
ken en het brons weer gestold is het
werk beginnen om de klok te „los
sen".
Dan zal én de buitenvorm én de
binnenvorm kapot geslagen moeten
worden en dan zal de nieuwe klok
er liggen, zwart, en donker als de
aarde, waarin ze geboren is
AFWERKING
De afwerking der klokken vraagt
geruime tijd. Ze zijn met opzet iets
te dik gegoten en dus lager in toon.
Maar nu heeft men de kans met
slijpen juist de goede toon te kun
nen bereiken. Zo begint dan het
moeizame werk om die klokken in
hun volle pracht en schoonheid te
brengen. Een moeizaam karwei,
want ook dit moet met de uiterste
voorzichtigheid gebeuren. Eleetro-
nisch worden telkens opnieuw de
tonen gecontroleerd opdat er toch
niets verkeerd gaat. Trouwens bij
het schuren en polijsten hoort men
de klok al zingen en een echte ken
ner kan dan al horen of de juiste
toonhoogte bereikt wordt. Een moei
zaam karwei, dat echter de klokken
doet herboren worden alsof ze uit
puur goud zijn vervaardgd.
PASEN
Later in de directie-kamer moest
natuurlijk geïnformeerd worden
wanneer de klokken zullen hangen.
Deze vier knapen zullen onder el
kaar in een stalen klokkenstoel van
bjjna 15 m. hoog in de klokkenka
:ier komen hangen. Daar zijn weer
allerlei technische voorzieningen
voor nodig, niet het minst aan de
electrische installatie, .want in de
tóekomst worden Venrays klokken
vol-automatisch geluid via een
moederklokje.
Maar uiteindelijk kwam dan het
hoge woord er uit. Als de Petrus
Banden-parochie met Pasen een
neomist zal begroeten, zullen de
klokken beieren uit de nog niet
geheel voltooide toren. Dan zal
als vanouds de lucht vervuld zijn
van hun zware en blijde klanken
en zal het feest van de Verrijze
nis ook hier letterlijke werkelijk
heid zijn geworden. Zondag Half
vasten 1 april zullen de klok
ken hier zijn en plechtig worden
ingezegend. Dan is er klokken-
feest, want de penningmeester van
het kerkbestuur wil de parochia
nen ook de kans geven iets bij te
dragen in de enorme kosten van
deze klokken
Als we de vraag stellen naar het
carrillon, dan wordt het stil om de
grote vergadertafel. Deze wens is
heel ver terug gelegd, ergens achter
in de kast bij de plannenDe
kosten daarvoor zijn enorm en er
zijn nog vele andere wensen. Denk
maar eens aan de beglazing van het
koor, waar de kunstenaar Daan Wil
schut mee belast is. Neen, knikt
mén spijtig.voorlopig nog niet.
Maar zeker is dat de kern van het
nieuwe carillon ,de vier grote klok
ken, er wel komt en dat we met Pa
sen hun klanken als vanouds weer
horen over het Venrayse land, waar
van Petrus Banden het middelpunt
was en is.
Al is het niet in die mate als bijv. in Venlo, toch zien we hier nog
al eens Duitse autos. Duitse nummerborden verraden dan dat onze
Oosterburen hier op bezoek zijn. Een deel daarvan zijn jonge men
sen, die hier hun plezier komen zoeken en waarvan een groot ge
deelte bijv. trouwe bezoekers zijn van de Venrayse dansgelegen
heden. Een kleiner maar groeiend deel zijn ook de ouderen, die hier
hun inkopen komen doen.
Op die jongeren heeft men het
niet zo begrepen. Ze hebben de
Marken nog al los in hun zak han
gen en hebben gewoonlijk meer te
verteren dan de Venrayse jongelui.
Dat schijnt voor sommige meisjes 'n
reden te zijn om zich intensiever
met deze Duitsers op te houden, wat
dan op zijn beurt weer aanleiding
geeft voor wringerij en soms zelfs
slaande ruzie tussen Duitsers en
Venrayers. Nu loopt dat gelukkig
zo'n vaart allemaal niet, maar moet
gewoonlijk de hele groep lijden on
der wat een enkeling op dit gebied
dan wel „misdrijft". De meeste jon
ge Duitse bezoekers gedragen zich
mistig en kalm, komen trouwens van
net over de grens en maken hier
precies op dezelfde wijze plezier als
de Venrayse jongelui. Ze keuren
zelfs het gedrag af van die Duitse
nozems die hier met een gehuurde
wagen of hun brommer wat „swiet"
komen maken en met veel branie en
lef iets van die oude Herren-volk
geest met zich brengen.
Vraagt men hen, waarom ze hun
plezier niet in Duitsland zoeken in
eigen plaats en eigen omgeving, dan
krijgt men als bij afspraak te
horen, of men zelf vroeger ook altiid
alleen in Venray gedanst heeft en
nooit naar een andere kermis ge
weest is. Maar dan later blijkt wel,
dat men de sfeer in een bepaalde
gelegenheid weet te waarderen,
„ganz nett" vindt, dat hier een pils
je nog altiid goedkoper is als in
Duitsland en dat dat overschrijden
van de grens zo toch nog altijd het
gevoel geeft van in een vreemd land
te zijn. Het klinkt nog altijd beter
te kunen zeggen dat ie je zondag
doorgebracht hebt in „Holland" dan
dat je naar Kevelaer bent geweest,
als je Duitse kameraden vragen,
waar je geweest bent. Nu ja, en dan
vindt men de Venrayse meisjes ook
niet zonder charme en wat staat er
dan in de weg bij de „Bruderschaft
der Völker". Want daar schermt
men zo jong als men is ook nog
al eens graag mee....
BEI UNS.
De ouderen hebben zo hun eigen
redenen voor een bezoek aan onze
plaats. Familiebanden met net over
de grens ziin geen zeldzaamheid. Het
Duitse kerkhof met zijn 30.000 do
den trekt ook nog altijd mensen aan,
die hier een familielid weten rusten.
En dan de prijzen van levensmidde
len en textiel„Ganz billig
want de prijzen van boter, koffie,
suiker, wasmiddelen, van die dui
zend-en-een dingen, die moeder de
vrouw nodig heeft om haar huis
houden goed te doen verlopen, die
zijn in Nederland nog altijd zo, dat
men de reis er wel uithaaltEn
nog wat overhoudt voor wat extra's
ook. 'n Stuk taart, een kopje koffie,
een doos goede Hollandse sigaren.
Men is een dagje uit, zonder dat dit
kapitalen kostMen kan er zelfs
geld mee verdienen, als de douane
niet te streng is.
We spraken hierover njet een
Duitse familie, die in een Venrays
restaurant aan een welvoorziene dis
zat. De tassen waren vol allerlei
spullen en in de wagen buiten kon
men ook nog wel enige pakjes zien.
Papa had een snipperdag, was druk
ker op de grote drukkerij van But-
son en Berker in Kevelaer en was
met opa, vrouw en kroost een dagje
uit
Och, zei de opa in de twintiger ja
ren hebben wij hetzelfde meege
maakt in Kevelaer. Toen zaten daar
de steinreiche Hollander goed weer
te spelen met onze waardeloze Mar
ken en kochten het weinige wat er
was voor onze neus wegGeluk
kig was er toen niet zo'n intensief
verkeer, waren er geen auto's en
geen goede verbindingen, maar ik
heb ze op fietsjes en zo zelfs kleer
kasten e.d. zien vervoeren
Intussen loopt het hier zo'n vaart
niet. Uw levensmiddelen zijn een
stuk goedkoper net als het vlees.
Uw sigaren smaken beter als men
er aan gewend is en sommige tex
tiel zijn een stuk „biliger". We ver
dienen goed, dat merkt ge ook aan
Uw aibeiders bij ons en we laten het
geld rollen. Twee oorlogen heeft ons
geleerd dat sparen misschien wel
goed is, maar dat men het misschien
ook beter besteed kan hebben
Wij en hij wees met een groots
gebaar op zijn nageslacht leven
er goed van
En dat goed leven stond dan voor
hen op tafel in welgevulde schalen,
in hun tassen met de vele pakjes.
Met vacantie gaan ze naar Zand-
voort aan de zee, kortom das Deut
sche Wirtschaftswunder-in-zakfor-
maat.
Maar ergens kriebelt je het dan.
Het kan de herinnering z(jn aan
twintig jaren geleden, toen we ook
een invasie meemaakten, zij 't dan
niet van zo'n vredelievende aard.
En sommige Venrayers voelen het
kriebelen als ze in de winkels de
ze snuffelende en kopende Duit
sers tegen komen en hier op moe
ten wachten.
Van de ander kant zijn het bij de
winkels graag geziene gasten, die het
beste uit het beste kiezen, contant
betalen en niet krenterig blijken.
Het gaat nog allemaal kalm en
gemoedelijk toe en we beleven nog
niet zo'n invasies ais bijv. in Venlo,
waar de straten op bepaalde dagen
moeten worden afgesloten omdat
„de Prusse dort sind
Er wordt hier als in Bergen geen
grond gekocht en zomerhuisjes ge
bouwd door de Duitsers, zo ver zijn
we gelukkig nog niet, maar we mer
ken toch wel dat er sinds 20 jaren
het een en ander veranderd is. Nu
zijn we historisch bezien altijd al
buren geweest, die meer contact met
elkaar hadden dan bv. in de rand
stad Holland, maar ook in ander op
zicht is er iets aan het veranderen.
We leven nu in een andere volke
rengemeenschap dan vijftien, twin
tig jaren geleden. Nederland is bezig
deelgenoot te worden van de grote
Europese gemeenschap, waarin vrij
verkeer van mensen, goederen en
kapitaal moet bestaan. Dat betekent
dat Duitsers en Engelsen en andere
volkeren vrij zijn in ons land aan
kopen te doen. Aankopen in goede
ren, maar ook in grond en huizen,
zoals wij dat kunnen doen in de
bondsrepubliek en elders in Europa.
De eerste voorboden daarvan zijn
merkbaar in het bezoek van deze
Duitsers. En misschien dat de een
of ander uit een oud lessentiment
daar nog bezwaren tegen kan heb
ben, voor het grootste deel ziet men
op die echte nozems na ze
gaarne komen
JE BENT AFWACHTER
Het Verbond voor Veilig Verkeer
vraagt deze maanden aan alle weg
gebruikers in Nederland om in
voorrangsituaties niet alleen extra
voorzichtig te zijn maar ook om ver
standige beslissingen te nemen. De
oorzaken van verkeersongelukken
liggen maar al *e vaak in kleine on
oplettendheden, in vergissingen of
onder de „druk" van de klok in
het niet rustig op zijn beurt kunnen
(of willen?) wachten. Dat blijkt ook
uit de nadere verklaring van de
oorzaak of oorzaken die bij een on
derzoek in West-Duitsland van
18.581 voorrangsongelukken aan het
licht kwamen. Ook al zijn de opge
geven percentages niet direct maat
gevend voor nederland, de onder
linge verhouding is veelzeggend ge
noeg om er ook hier te lande lering
van te trekken.
72,6 pet. betrof een verkeerd zich
oriënteren op het naderende voer
tuig;
14,5 pet. betrof gevallen waarin de
„foute" bestuurder zich niet bewust
was dat de ander voorrang had;
11,3 pet. betrof het tè snel naderen
en daardoor niet meer tijdig voor de
voorrangsweg kunnen stoppen.
In 2,2 pet. speelden technische
fouten (slecht zicht door uitsteken
de lading, beslagen ruiten, enz.) een
rol, terwijl in 1,4 pet. de kruising
werkelijk onoverzichtelijk en in 0,1
pet. de bebakening onvoldoende
was.
Is het in het licht van deze cijfers
niet verantwoord om te beweren,
dat „verkeersveiligheid" een zaak is
die wij mensen zélf in de hand heb
ben? En dat voorrang verlenen niets
meer is dan heel gewoon „je beurt
afwachten".
De rijder met stijl kan dat en doet
het ook.
RAAD VAN OVERLEG BIJ K R.O.
De nieuwe voorzitter van de KRO,
Mr. van Doorn, voelt zich nu zo
goed ingewerkt, dat hij tot beslis
sende stappen overgaat.
Hij heeft intern reeds enige be
langrijke wijzigingen doorgevoerd
en is nu bezig de banden met de
wereld der katholieken, te verande
ren. Dat zou hoog tijd worden ook,
want de massa der katholieken, die
wel goed was om financieel de KRO
in stand te houden, had weinig of
geen zeggenschap over de gang van
zaken. Men had te veel afspiegeling
gezocht van de kerkelijke organisa
tie, die geen democratie is.
De adviesraad valt zeer toe te jui
chen, maar tenslotte is het een klei
ne groep deskundigen. Men kan
nooit van hen beweren dat zij de
massa der katholieke contribuanten
vertegenwoordigen. Met deze Raad
is dus niet opgeheven het bezwaar,
dat wij nog altijd blijven voelen:
de massa der katholieken wordt er
gens te weinig recht gegeven zich
uit te spreken over het doen en
laten van de K.R.O.
NIEUWS UIT VENRAY
EN OMGEVING
Zondagsdienst huisartsen
Van zaterdagmiddag 12 uur tot zon
dagnacht 2 uur.
Dr. VAN THIEL
Patersstraat 30 Telefoon 1887
Uitsluitend voor spoedgevallen 1
ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS
Zr. T. TACKEN Landweertweg 22
telefoon 1629
GROENE KRUIS
Donderdag a.s.:
Zuigelingen-bureau voor de Kom.
ZIEKENAUTO
bel 04780-1592 b.g.g. 2116
OPBRENGST
„MEMISA"-COLLECTE 1962
Venray, St. Petrus Banden
en klooster
f 1.727,93
Par. O.L.V. v. Zeven
Smarten en kloosters
526,--
Oostrum
591,26
Oirlo
246,74
Castenray
375,—
Merselo
321,—
Ysselsteyn
266,05
Veulen
369,57
Leunen
374,—
Heide
128,70
Smakt
150,--
Vredepeel
126,25
Totaal
5.202,50
FEESTVERGADERING
BUURTVERENIGING ST. JOZEF
Buurtvereniging „St. Jozef" hield
vrijdag j.l. haar drukbezochte feest-
vergadering in Hotel Manders.
Tussen de loterij door die jam
mer genoeg te veel tijd in beslag
nam trad het duo Theoco uit
Eindhoven op. Dit duo, met begelei
ding van accordeonist M. Verleg,
oogstte veel succes, alhoewel gezegd
moet worden dat hun optreden lang
niet altijd beschaafd was.
De opbrengst van de loterij was
zodanig, dat de jeugd in de zomer
maanden weer een flinke trip kan
maken. De prijzen voor deze loterij
werden beschikbaar gesteld door de
Venrayse middenstand en diverse in
richtingen.
VERKIEZINGEN BESTUUR
COOP. ZUIVELFABRIEK
„VENRAY"
Op de laatstgehouden bestuurs
vergadering der Coöp. Zuivelfabriek
vonden verkiezingen plaats.
Tot voorzitter werd benoemd Fr.
Geurts, Geysteren; tot onder-voor
zitter J. v. Dijck, Heide. Tot derde
lid van het dgl. bestuur werd geko
zen M. Poels, Overloon.
Tevens werd besloten in de va-
kature van de raad van toezicht
door overlijden van J. v. d. Winkel
z.g. Smakt, te voorzien door candi-
daatstelling door de leden van Ven
ray en Smakt.
De leden te Venray en Smakt ont
vangen hierover op 'n later tijdstip
nog bericht.