klókken Duits kou gevat? ïeilif verkeer... Overpeinzingen ER WERDEN BEZOEK Vrijdag 2 februari 1962 No. 5 Drie en tachtigste jaargang PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N V. VENRAY WPPlfRT AH UOHR \/PMP A V PW nM^TRPïfPN ADVERTENTIEPRIJS 8 et. per mm. ABONNEMEN GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 V UU1\ V L#i ll\n 1 Lfil VJAVIO A l\UlVL<il PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bulten Venray 1. Er lag een briket te smeulen.... Het ding stonk en de rook krie belde in je keel. Ze lag daar in de goot die van de smeltoven naar de klokkenvormen liep en moest door haar warmte de vocht doen verdampen die eventueel nog in die goot aanwezig zou zijn. Want straks zou door diezelfde goot het gloeiende 1200 graden hete metaal van uit de oven naar de klokkenvormen lopen en elk plekje vocht zou het dan doen spetteren als gloeiend vuurwerk. Maar voor het zover is, moet er veel en secuur werk gedaan worden. Dat merkte het kerkbestuur van de Petrus Banden, die vrijdag j.l. met de directie van het aannemingsbe drijf Gebr. Janssen N.V., architect Kayser uit Venlo en zijn uitvoerder, de heer van Dijk, de gast waren van de firma Petit Fritsen in Aarle- Rixtel. Daar werden immers de twee nieuwe klokken voor de Gro te Kerk gegoten, de 2400 kg zware St. Jansklok en de 1750 kg zware Mariaklok EEN KLOK ONTSTAAT Men heeft in Venray twee klok ken, allebei zgn. A-klokken, die dus een bepaalde klank laten horen. Het droeve donkere en zware geluid van de Apostelklok kennen we van de begrafenissen, terwijl het lichtere van de Petrusklok ons oproept ter kerke. Bij de herbouw van de toren moet ook dat oude samenspel van de klokken terugkomen, dat eeuwen lang de gelovigen uit het Venrayse land bij geluk en ongeluk, bij leed en vreugde, deed luisteren naar de sonore klanken die hoog boven Venray hun boodschap brachten En dus besloot het kerkbestuur on danks de toch wel hele lege paro chiekas om twee nieuwe klokken te laten gieten, die de oude Maria en St. Jansklok zullen gaan vervangen. Hierover schreven wij reeds vorige week. Deze twee klokken moesten met de bestaande een harmonisch geheel vormen en bij samenluiden een bepaald motief laten horen, in dit geval het bekende Te Deum- motief, waarvoor behalve de A- klokken nog een B. en C. klok nodig is. Zo werd derhalve besloten tot de bestelling van twee nieuwe klokken, wier gewicht en omvang bepaald werd door de gevraagde „samen hang." Petit en Fritsen uit Aarle- Rixtel zouden de makers zijn. MIDDELEEUWS Een klokkengieterij doet middel eeuws aan. Dit oude handwerk werd vroeger uitgeoefend vlak en nabij de toren, waarin de te gieten klok moest komen hangen. Daar model leerde de klokkengieter zijn vorm, daar werd een veldoven gebouwd en het metaal gesmolten en daar werd uiteindelijk de klok, nadat ze gego ten was, verder afgewerkt en uitein delijk dan opgehangen. Men behoef de dan het werkstuk niet meer te transporteren en men kreeg hulp van de beminde gelovigen, die zich op die manier daadwerkelijk inzet ten voor „hun" kerk Praktisch op dezelfde manier gaat men nu nog te werk. Er mogen dan misschien wat afslijpmachines geko men zijn en betere polijst-mogelijk- heden, maar de manier van werken is nog precies hetzelfde als voor honderden jaren terug, met alle ri sico's van dien De klokkengieter van nu bouwt evenals zijn middeleeuwse voorgan ger eerst een stenen vorm op, een soort stenen torentje dus, waarom heen later met cement de klok zijn definitieve vorm krijgt. Met speciale mallen weet men precies de vorm van de klok te maken. Is deze stenen en cementen vorm klaar dan komt over het geheel een waslaag. In de ze waslaag brengt men ook de ver sieringen aan, die men buiten op de klokken vindt. Bloemenranken, let ters, banden. Als een speculaasbakker zijn spe culaaspoppetjes via vormen in het deeg snijdt, zo snijdt men in was de bloemmotieven en de verdere versieringen, terwijl de letters in tin in de waslaag worden gedrukt. De klok kan men dus feitelijk al in zijn uiteindelijke vorm zien, al leen is hij van was op een cementen ondergrond. CONTRA-MAL Nu komt de eerste moeilijkheid, namelijk om rond deze „originele" vorm, de contra-vorm te maken. De klok van was wordt nu weer in de cement gezet. Om het geheel komt een stalen ring ter grootte van de klok, die geheel opgevuld wordt met die cement. Men heeft dus feitelijk drie lagen: de cementen binnen- klok, de wasklok en de contravorm. Nu ontsteeks men heel listig in die binnenklok een vuurtje. Dit doet niet alleen de cement van vorm en contravorm inkrimpen en drogen, maar doet ook de waslaag smelten, met de tinnen letters. Ze hebben hun sporen achtergelaten in de con tra-vorm en zullen straks vollopen met gloeiend metaal. Dit karwei, wat we hierboven be schreven, is wel gauw even verteld, maar het zal duidelijk zijn dat een en ander groot vakmanschap vraagt en veel tijd. Voor de vorm en con travorm van de Maria-klok bijv. heeft men 8 weken lang hard moe ten werkenMen houdt dus nu, nadat al dit voorbereidende werk is gedaan, twee vormen over: de origi nele en de contravorm, tussen wel ke dan bij het gieten het gloeiend lood moet komen Beide vormen worden nu in de aarde ingegraven, vlak bij de grote oven, zodat de klokkenspijs, die in die oven wordt klaar gemaakt als die op de juiste temperatuur is, met een naar die vormen kan vloeien. Voordat die klokken-vormen eens zijn ingegraven en juist zijn gesteld (o.a. is er een aparte kroon-vorm opgezet om de klok later op te kun nen hangen) gaan er weer enkele dagen voorbij De klokkenvormen worden op de kop in de grond gesteld, terwijl aan die kop een aparte toevoerleiding naar boven gaat, naar de goot, waar door het metaal straks komt vloeien. Daarnaast wordt nog een aparte lei ding gelegd voor de lucht, opdat die kan ontsnappen. HET GROTE OGENBLIK Uiteindelijk is dan alles klaar. De vormen liggen in de grond, de goten die men vormt door een apart soort stenen, zijn aangelegd van de over mond naar de aanvoerpijpen van de vorm en nu kan het beginnen In de geweldige stenen oven heeft men dagen te voren de stukken brons en tin (een klok bestaat voor 80 pet. uit brons en 20 pet. uit tin) gelegd naar rato men klokkenspijs nodig heeft. En sinds. 8 uur die och tend heeft de stoker de ene hout blok na de andere in de geweldige vuurmond gegooid, waar een laaiend vuur gloeiende lucht over het te smelten metaal voert. Steeds nieuw hout, steeds groter vuur. Zwart en beroet staat daar de geweldige ste- ,nen oven-kolos, die bijna schijnt te barsten in de stalen banden, die hem |omringen en vasthouden. De gietèr luistert naar het koken van het me taal, naar al die geheimzinnige ge luiden, die daar klinken rondom en in de oven. Zijn meester oor weet, nog voordat de meetwerktuigen het aanwijzen of het metaal zijn juiste hitte heeft bereikt om het vloeibaar te maken als water. Het is er warm rondom die oven en de mannen, die met gloeiende en stinkende briket ten de goot voorverwarmen, zwe ten ondanks het feit dat ze deze karwei practisch iedere dag om handen hebbenZe verwarmen de goot en poetsen iedere ongerech tigheid weg, die dat gloeiend metaal op zijn baan zou kunnen hinderen. Ze loeren met een oog naar de ovenmeester, die daar luisterend naast zijn oven staat. Dan knikt hij bedachtzaam. Terwijl dan de gasten een veilig plekje zoeken om alles te kunnen zien, zonder in de weg te lopen of door het spattend metaal geraakt te worden is dan het grote ogen blik gekomenDe laatste res ten briketten worden weggeruimd en de oven-meester knielt voor 't ovengat om de meegebakken prop aarde weg te kunnen stoten, die het wit-hete metaal scheiden van goot en klokken-vormen. De mannen hebben planken in de handen genomen, waarmede ze da delijk na het doorstoten van de prop de bovendrijvende ongerech tigheden uit de gloeiende stroom aan de kant te kunnen schuiven. Dan wordt het stil. De petten en mutsen gaan af. Men slaat een kruis en men bidt. Men bidt voor een goede afloop van dit werk, dat na het wegstoten van de prop niet meer te stuiten zal zijn.... Men bidt en het werk in deze grote hal valt stil.... De Deken zegent het werk. Men slaat weer een kruis en op hetzelfde ogenblik stoot de oven- meester met een krachtige slag de prop weg, die de laatste belemme ring is voor het gloeiend klokken spijs DANTE'S INFERNO Men zou een Dan te moeten zijn om te kunnen beschrijven wat dan gebeuren gaat. Uit de oven golft een fel witte, hete stroom metaal in de stenen goten. Het spettert en knet tert en golf voort naar achteren, waar de gietmonden liggen, die naar beneden lopen, naar de kop van de klok, daar diep in de grond. De mannen harken met hun planken in deze gloeiende stroom. Hun plan ken vatte vlam en in de rook van dat vuur, in de weerkaatsing van die felle witte gloed lijken het men sen uit een andere wereld ,,'t Is juist de hel", fluistert een bezoeker, stil voor zich. Maar dan is het metaal aan de gietmond. Het schiet naar beneden en komt in de klokkenvormen langzaam weer naar boven, volgens de wet van de com municerende vaten. Het vult de tus senruimte tussen de twee vormen en vormt een nieuwe klok. Fluitend ontsnapt uit het luchtgat de lucht, die daar tussen verdreven wordt. Lucht, die dan opeens vlam vat en heel dit onwezelijke gedoe nog eens extra acentueert nu met blauw-wit- te spookachtige vlammen boven de luchtpijp. En voor men tot de wer kelijkheid terug is ,is "net werk voor bij. Daar in de grond zijn nieuwe klokken geboren en in de goot kleurt het overtollige klokkenspijs van wit naar rood. De donkerte valt weer neer op de mannen, die de laatste verkoolde resten van hun planken weggooien. En die dan langzaam weer teruggaan naar het andere werk. In een goed half uur is het won der voltrokken. In de aarde zal tus sen de vormen het metaal langzaam afkoelen en zal over enkele dagen, als die geweldige hitte is weggetrok ken en het brons weer gestold is het werk beginnen om de klok te „los sen". Dan zal én de buitenvorm én de binnenvorm kapot geslagen moeten worden en dan zal de nieuwe klok er liggen, zwart, en donker als de aarde, waarin ze geboren is AFWERKING De afwerking der klokken vraagt geruime tijd. Ze zijn met opzet iets te dik gegoten en dus lager in toon. Maar nu heeft men de kans met slijpen juist de goede toon te kun nen bereiken. Zo begint dan het moeizame werk om die klokken in hun volle pracht en schoonheid te brengen. Een moeizaam karwei, want ook dit moet met de uiterste voorzichtigheid gebeuren. Eleetro- nisch worden telkens opnieuw de tonen gecontroleerd opdat er toch niets verkeerd gaat. Trouwens bij het schuren en polijsten hoort men de klok al zingen en een echte ken ner kan dan al horen of de juiste toonhoogte bereikt wordt. Een moei zaam karwei, dat echter de klokken doet herboren worden alsof ze uit puur goud zijn vervaardgd. PASEN Later in de directie-kamer moest natuurlijk geïnformeerd worden wanneer de klokken zullen hangen. Deze vier knapen zullen onder el kaar in een stalen klokkenstoel van bjjna 15 m. hoog in de klokkenka :ier komen hangen. Daar zijn weer allerlei technische voorzieningen voor nodig, niet het minst aan de electrische installatie, .want in de tóekomst worden Venrays klokken vol-automatisch geluid via een moederklokje. Maar uiteindelijk kwam dan het hoge woord er uit. Als de Petrus Banden-parochie met Pasen een neomist zal begroeten, zullen de klokken beieren uit de nog niet geheel voltooide toren. Dan zal als vanouds de lucht vervuld zijn van hun zware en blijde klanken en zal het feest van de Verrijze nis ook hier letterlijke werkelijk heid zijn geworden. Zondag Half vasten 1 april zullen de klok ken hier zijn en plechtig worden ingezegend. Dan is er klokken- feest, want de penningmeester van het kerkbestuur wil de parochia nen ook de kans geven iets bij te dragen in de enorme kosten van deze klokken Als we de vraag stellen naar het carrillon, dan wordt het stil om de grote vergadertafel. Deze wens is heel ver terug gelegd, ergens achter in de kast bij de plannenDe kosten daarvoor zijn enorm en er zijn nog vele andere wensen. Denk maar eens aan de beglazing van het koor, waar de kunstenaar Daan Wil schut mee belast is. Neen, knikt mén spijtig.voorlopig nog niet. Maar zeker is dat de kern van het nieuwe carillon ,de vier grote klok ken, er wel komt en dat we met Pa sen hun klanken als vanouds weer horen over het Venrayse land, waar van Petrus Banden het middelpunt was en is. Al is het niet in die mate als bijv. in Venlo, toch zien we hier nog al eens Duitse autos. Duitse nummerborden verraden dan dat onze Oosterburen hier op bezoek zijn. Een deel daarvan zijn jonge men sen, die hier hun plezier komen zoeken en waarvan een groot ge deelte bijv. trouwe bezoekers zijn van de Venrayse dansgelegen heden. Een kleiner maar groeiend deel zijn ook de ouderen, die hier hun inkopen komen doen. Op die jongeren heeft men het niet zo begrepen. Ze hebben de Marken nog al los in hun zak han gen en hebben gewoonlijk meer te verteren dan de Venrayse jongelui. Dat schijnt voor sommige meisjes 'n reden te zijn om zich intensiever met deze Duitsers op te houden, wat dan op zijn beurt weer aanleiding geeft voor wringerij en soms zelfs slaande ruzie tussen Duitsers en Venrayers. Nu loopt dat gelukkig zo'n vaart allemaal niet, maar moet gewoonlijk de hele groep lijden on der wat een enkeling op dit gebied dan wel „misdrijft". De meeste jon ge Duitse bezoekers gedragen zich mistig en kalm, komen trouwens van net over de grens en maken hier precies op dezelfde wijze plezier als de Venrayse jongelui. Ze keuren zelfs het gedrag af van die Duitse nozems die hier met een gehuurde wagen of hun brommer wat „swiet" komen maken en met veel branie en lef iets van die oude Herren-volk geest met zich brengen. Vraagt men hen, waarom ze hun plezier niet in Duitsland zoeken in eigen plaats en eigen omgeving, dan krijgt men als bij afspraak te horen, of men zelf vroeger ook altiid alleen in Venray gedanst heeft en nooit naar een andere kermis ge weest is. Maar dan later blijkt wel, dat men de sfeer in een bepaalde gelegenheid weet te waarderen, „ganz nett" vindt, dat hier een pils je nog altiid goedkoper is als in Duitsland en dat dat overschrijden van de grens zo toch nog altijd het gevoel geeft van in een vreemd land te zijn. Het klinkt nog altijd beter te kunen zeggen dat ie je zondag doorgebracht hebt in „Holland" dan dat je naar Kevelaer bent geweest, als je Duitse kameraden vragen, waar je geweest bent. Nu ja, en dan vindt men de Venrayse meisjes ook niet zonder charme en wat staat er dan in de weg bij de „Bruderschaft der Völker". Want daar schermt men zo jong als men is ook nog al eens graag mee.... BEI UNS. De ouderen hebben zo hun eigen redenen voor een bezoek aan onze plaats. Familiebanden met net over de grens ziin geen zeldzaamheid. Het Duitse kerkhof met zijn 30.000 do den trekt ook nog altijd mensen aan, die hier een familielid weten rusten. En dan de prijzen van levensmidde len en textiel„Ganz billig want de prijzen van boter, koffie, suiker, wasmiddelen, van die dui zend-en-een dingen, die moeder de vrouw nodig heeft om haar huis houden goed te doen verlopen, die zijn in Nederland nog altijd zo, dat men de reis er wel uithaaltEn nog wat overhoudt voor wat extra's ook. 'n Stuk taart, een kopje koffie, een doos goede Hollandse sigaren. Men is een dagje uit, zonder dat dit kapitalen kostMen kan er zelfs geld mee verdienen, als de douane niet te streng is. We spraken hierover njet een Duitse familie, die in een Venrays restaurant aan een welvoorziene dis zat. De tassen waren vol allerlei spullen en in de wagen buiten kon men ook nog wel enige pakjes zien. Papa had een snipperdag, was druk ker op de grote drukkerij van But- son en Berker in Kevelaer en was met opa, vrouw en kroost een dagje uit Och, zei de opa in de twintiger ja ren hebben wij hetzelfde meege maakt in Kevelaer. Toen zaten daar de steinreiche Hollander goed weer te spelen met onze waardeloze Mar ken en kochten het weinige wat er was voor onze neus wegGeluk kig was er toen niet zo'n intensief verkeer, waren er geen auto's en geen goede verbindingen, maar ik heb ze op fietsjes en zo zelfs kleer kasten e.d. zien vervoeren Intussen loopt het hier zo'n vaart niet. Uw levensmiddelen zijn een stuk goedkoper net als het vlees. Uw sigaren smaken beter als men er aan gewend is en sommige tex tiel zijn een stuk „biliger". We ver dienen goed, dat merkt ge ook aan Uw aibeiders bij ons en we laten het geld rollen. Twee oorlogen heeft ons geleerd dat sparen misschien wel goed is, maar dat men het misschien ook beter besteed kan hebben Wij en hij wees met een groots gebaar op zijn nageslacht leven er goed van En dat goed leven stond dan voor hen op tafel in welgevulde schalen, in hun tassen met de vele pakjes. Met vacantie gaan ze naar Zand- voort aan de zee, kortom das Deut sche Wirtschaftswunder-in-zakfor- maat. Maar ergens kriebelt je het dan. Het kan de herinnering z(jn aan twintig jaren geleden, toen we ook een invasie meemaakten, zij 't dan niet van zo'n vredelievende aard. En sommige Venrayers voelen het kriebelen als ze in de winkels de ze snuffelende en kopende Duit sers tegen komen en hier op moe ten wachten. Van de ander kant zijn het bij de winkels graag geziene gasten, die het beste uit het beste kiezen, contant betalen en niet krenterig blijken. Het gaat nog allemaal kalm en gemoedelijk toe en we beleven nog niet zo'n invasies ais bijv. in Venlo, waar de straten op bepaalde dagen moeten worden afgesloten omdat „de Prusse dort sind Er wordt hier als in Bergen geen grond gekocht en zomerhuisjes ge bouwd door de Duitsers, zo ver zijn we gelukkig nog niet, maar we mer ken toch wel dat er sinds 20 jaren het een en ander veranderd is. Nu zijn we historisch bezien altijd al buren geweest, die meer contact met elkaar hadden dan bv. in de rand stad Holland, maar ook in ander op zicht is er iets aan het veranderen. We leven nu in een andere volke rengemeenschap dan vijftien, twin tig jaren geleden. Nederland is bezig deelgenoot te worden van de grote Europese gemeenschap, waarin vrij verkeer van mensen, goederen en kapitaal moet bestaan. Dat betekent dat Duitsers en Engelsen en andere volkeren vrij zijn in ons land aan kopen te doen. Aankopen in goede ren, maar ook in grond en huizen, zoals wij dat kunnen doen in de bondsrepubliek en elders in Europa. De eerste voorboden daarvan zijn merkbaar in het bezoek van deze Duitsers. En misschien dat de een of ander uit een oud lessentiment daar nog bezwaren tegen kan heb ben, voor het grootste deel ziet men op die echte nozems na ze gaarne komen JE BENT AFWACHTER Het Verbond voor Veilig Verkeer vraagt deze maanden aan alle weg gebruikers in Nederland om in voorrangsituaties niet alleen extra voorzichtig te zijn maar ook om ver standige beslissingen te nemen. De oorzaken van verkeersongelukken liggen maar al *e vaak in kleine on oplettendheden, in vergissingen of onder de „druk" van de klok in het niet rustig op zijn beurt kunnen (of willen?) wachten. Dat blijkt ook uit de nadere verklaring van de oorzaak of oorzaken die bij een on derzoek in West-Duitsland van 18.581 voorrangsongelukken aan het licht kwamen. Ook al zijn de opge geven percentages niet direct maat gevend voor nederland, de onder linge verhouding is veelzeggend ge noeg om er ook hier te lande lering van te trekken. 72,6 pet. betrof een verkeerd zich oriënteren op het naderende voer tuig; 14,5 pet. betrof gevallen waarin de „foute" bestuurder zich niet bewust was dat de ander voorrang had; 11,3 pet. betrof het tè snel naderen en daardoor niet meer tijdig voor de voorrangsweg kunnen stoppen. In 2,2 pet. speelden technische fouten (slecht zicht door uitsteken de lading, beslagen ruiten, enz.) een rol, terwijl in 1,4 pet. de kruising werkelijk onoverzichtelijk en in 0,1 pet. de bebakening onvoldoende was. Is het in het licht van deze cijfers niet verantwoord om te beweren, dat „verkeersveiligheid" een zaak is die wij mensen zélf in de hand heb ben? En dat voorrang verlenen niets meer is dan heel gewoon „je beurt afwachten". De rijder met stijl kan dat en doet het ook. RAAD VAN OVERLEG BIJ K R.O. De nieuwe voorzitter van de KRO, Mr. van Doorn, voelt zich nu zo goed ingewerkt, dat hij tot beslis sende stappen overgaat. Hij heeft intern reeds enige be langrijke wijzigingen doorgevoerd en is nu bezig de banden met de wereld der katholieken, te verande ren. Dat zou hoog tijd worden ook, want de massa der katholieken, die wel goed was om financieel de KRO in stand te houden, had weinig of geen zeggenschap over de gang van zaken. Men had te veel afspiegeling gezocht van de kerkelijke organisa tie, die geen democratie is. De adviesraad valt zeer toe te jui chen, maar tenslotte is het een klei ne groep deskundigen. Men kan nooit van hen beweren dat zij de massa der katholieke contribuanten vertegenwoordigen. Met deze Raad is dus niet opgeheven het bezwaar, dat wij nog altijd blijven voelen: de massa der katholieken wordt er gens te weinig recht gegeven zich uit te spreken over het doen en laten van de K.R.O. NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Zondagsdienst huisartsen Van zaterdagmiddag 12 uur tot zon dagnacht 2 uur. Dr. VAN THIEL Patersstraat 30 Telefoon 1887 Uitsluitend voor spoedgevallen 1 ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS Zr. T. TACKEN Landweertweg 22 telefoon 1629 GROENE KRUIS Donderdag a.s.: Zuigelingen-bureau voor de Kom. ZIEKENAUTO bel 04780-1592 b.g.g. 2116 OPBRENGST „MEMISA"-COLLECTE 1962 Venray, St. Petrus Banden en klooster f 1.727,93 Par. O.L.V. v. Zeven Smarten en kloosters 526,-- Oostrum 591,26 Oirlo 246,74 Castenray 375,— Merselo 321,— Ysselsteyn 266,05 Veulen 369,57 Leunen 374,— Heide 128,70 Smakt 150,-- Vredepeel 126,25 Totaal 5.202,50 FEESTVERGADERING BUURTVERENIGING ST. JOZEF Buurtvereniging „St. Jozef" hield vrijdag j.l. haar drukbezochte feest- vergadering in Hotel Manders. Tussen de loterij door die jam mer genoeg te veel tijd in beslag nam trad het duo Theoco uit Eindhoven op. Dit duo, met begelei ding van accordeonist M. Verleg, oogstte veel succes, alhoewel gezegd moet worden dat hun optreden lang niet altijd beschaafd was. De opbrengst van de loterij was zodanig, dat de jeugd in de zomer maanden weer een flinke trip kan maken. De prijzen voor deze loterij werden beschikbaar gesteld door de Venrayse middenstand en diverse in richtingen. VERKIEZINGEN BESTUUR COOP. ZUIVELFABRIEK „VENRAY" Op de laatstgehouden bestuurs vergadering der Coöp. Zuivelfabriek vonden verkiezingen plaats. Tot voorzitter werd benoemd Fr. Geurts, Geysteren; tot onder-voor zitter J. v. Dijck, Heide. Tot derde lid van het dgl. bestuur werd geko zen M. Poels, Overloon. Tevens werd besloten in de va- kature van de raad van toezicht door overlijden van J. v. d. Winkel z.g. Smakt, te voorzien door candi- daatstelling door de leden van Ven ray en Smakt. De leden te Venray en Smakt ont vangen hierover op 'n later tijdstip nog bericht.

Peel en Maas | 1962 | | pagina 1